die kerkblad mei 2013 lusmaker

Webwerf: h! p://www.gksa.org.za/

Redaksie, Bemarking en Administrasie

Posbus 20008, Noordbrug 2522

Tel. (018) 297-3986/7/8/9

Faks: (018) 293-1042

E-pos:[email protected]

(ar" kels, briewe ens.)

Tydskri# [email protected]

(Intekening, rekeningnavrae)

[email protected]

(boekbestellings ens.)

Redaksie

Dr. CN van der Merwe (redakteur)

Mev. J Fourie

Prof. DF Muller

Dr. JA Kruger

Dr. J Lion-Cachet

Dr. RM van der Merwe

Uitleg en tegniese versorging

Joey Fourie

Advertensies en kleinadvertensies

Tariewe op aanvraag beskikbaar by dr. Wymie du

Plessis: tel. (018) 297-3989.

E-pos: [email protected]

Intekengeld

11 Uitgawes per jaar (posgeld en BTW

ingesluit): R218.00

11 Uitgawes per jaar

(haal by Admin Buro af): R145.00


(groepsintekening): R204.00


(Ontvang elektronies): R145.00

Intekengeld word jaarliks aangepas.

Intekening moet skri# elik of telefonies deur die

intekenaar gekanselleer word.

Maak tjeks uit aan:

Die Administra" ewe Buro

Eienaars en uitgewers

Deputate Kerklike Tydskrifte van die Gere-

formeerde Kerke in Suid-Afrika, Posbus 20008,

Noordbrug 2522.

Drukkers

V & R Drukkery, tel. (012) 333 2462

Menings uitgespreek in ar" kels verteen-woordig

nie noodwendig dié van die Re dak siekommissie

nie. Tensy anders vermeld, word die hoof ar" kels

deur die redakteur geskryf. Die Redaksie behou

hom die reg van plasing van bydraes, asook die

redigering, verkor ting en/of ver wer king van

bydraes voor.

JAARGANG 116, NO. 3268 -

MEI 2013

1 VAN DIE REDAKTEUR

Is alle beveiliging selfsug?

2 UIT DIE WOORD

God is die groot Beeldhouer

in jou lewe

4 REDAKSIONEEL

Wat doen ons met

Pinkster?

6 HOOFARTIKEL

Verbond en verkiesing

8 BRANDPUNT

Die sonde in watte verpak

FOKUSARTIKELS

10 God alleen moet gedien

word

12 Christene moet, soos

Christus, dien

14 Of julle dan eet, of drink, of

enigiets doen ...

16 Die wet van God ... riglyn

vir jou diensbaarheid

DISKUSSIE-ARTIKEL

18 Die uitdaging van 'n nuwe

ateïsme

BESINNING

21 Dit gons rondom mev.

Dominee

23 Romantiek van 'n afskaaltyd

ANDER

25 Kerklike ditjies en datjies uit

Europa (2)

28 Genade onbeskryfl ik groot

31 Museum-Nuus

32 Argief-Nuus

33 Tjaart van der Walt-

gedenklesing en dinee

34 Energieke emeriti!

Meestersgraad in Praktiese

Teologie

36 Ladysmith is trots op

skoolhoofde

IN DANKBARE HERINNERING

35 Ds. Jan Carel Erasmus

37 Personalia

Wel en Wee

38 Lief en Leed

Op die Kerkwerf

40 Kleinadvertensies

JAARGANG 116 NO 3268

D

1

B

2

2

A

2

2

3

3

4 DIE KERKBLAD Mei 2013

Redaksioneel

Die Christelike Kerke vier in Mei 2013 twee feesdae: Hemelvaart (9

Mei) en Pinkstersondag (19 Mei). Kruisiging, begrafnis, opstan-

ding, hemelvaart kan eers ten vollle verstaan word as daar op

die betekenis van Pinkster as die kroon van die Christelike feesdae gelet

word. Pinkster word die kroon van die Christelike feeste genoem.

Pinkster is ’n begin wat terselfdertyd die einde waarborg. Dit is die

begin van die periode tussen Hemelvaart en Wederkoms. Getuienis van

die volheid in Christus. Wie in Christus glo, soos die Skrif sê: “Strome

lewende water sal uit sy binnenste vloei” (Joh. 7:38). Hiermee het Christus

na die Heilige Gees verwys, want die mense wat tot die geloof in Hom

kom, sou die Gees ontvang.

Beleef Pinkster as ’n abstraksie

Wanneer dit oor Pinkster gaan, moet ons dan met krummels van die

Here se tafel en met druppels van sy Gees tevrede wees? “Uit sy oorvloed

het ons almal genade op genade ontvang” (Joh. 1:16). Hy sê: “Ek het

gekom sodat hulle die lewe kan hê, en dit in oorvloed” (Joh. 10:10b).

“Aan Hom wat deur sy krag in ons werk, magtig is om oneindig meer te

doen as wat ons bid of dink, aan Hom kom die eer toe, in die kerk, deur

ons verbondenheid met Christus Jesus” (Ef. 3:20-21).

Dit is jammer dat Pinkster vir vele Christene in 2013 ’n fees geword

het waarmee hulle die minste weet wat om te doen. Met Pinkster staan

jy eintlik verleë. Kersfees laat jou jubel en sing saam met die engele van

die koms van die Messias, en jy

kan lofprysend en dankend aan

die Kersaktiwiteite deelneem.

Goeie Vrydag bring jou by die

werk likheid van die kruis en die

graf op die koorwysie van ’n ora-

to rium. Hemelvaart laat jou na

die oneindige vertes van die lug

en wolke kyk en jy visualiseer hoe

Jesus Christus liggaamlik verder

en verder die hemelhoogtes in

deur die verdiepings van wolke

in hemelse heerlikheid opgaan

(Hand. 1:9). En dan kom Pinkster

en jy beleef dit as ’n abstraksie.

Dit is vir jou ’n afgetrokke begrip

wat net in die gees bestaan en nie

in die werklikheid beleef word nie.

Eintlik weet jy nie regtig raad met

Pinkster nie.

Heerlike realiteit

In die Bybel kom Pinkster aller-

mins sleg daarvan af. Die krag van

die Heilige Gees word beskryf as

Mei 2013 DIE KERKBLAD 5

Redaksioneel

’n heerlike realiteit, in sowel die

per soonlike as die gemeentelike

lewe. Die ervaring en belewing

van die volheid van die genade

was konkreet in die gemeente in

die Nuwe Testament. Dit was nie

’n vae gegewe of ’n mistieke ge-

beure nie. Dit was die werklike

ont vangs van God se dinamiese

krag in die Persoon van die Heilige

Gees.

Onbillike kritiek

Wanneer jy in ons tyd die

Pink ster gebeure beklemtoon,

bots jy soms teen onbillike kri-

tiek wat hierdie aspek van die ge-

loofs lewe aan die charismatiese

denke koppel. Jy word beskou

as oorgeestelik en ’n geesdrywer

van oppervlakkige aard. So asof jy

vol soet wyn is (Hand. 2:13).

Pinkster is egter geen luukse

nie. Inteendeel, dit is noodsaaklik.

Die ontvang van die Heilige

Gees is ’n bewuste saak en nie ’n

vanselfsprekendheid wat jou ou-

to maties by jou doop of by die

be kering ten deel val nie. Bekering

is as gevolg van die inwerking van

die Heilige Gees wat nie dieselfde

is as die inwoning van God se

Gees en die vervul word met die

Gees nie.

Die gevolge van Pinkster

Die ontvang van die Heilige

Gees het gevolge. Die vernaamste

is getuie wees in die wêreld (Hand.

1:8). Baie mense staan negatief

teenoor getuienis. Hulle beskou

dit as ongesonde aktivisme en

werkheiligheid. Hulle maak daar-

van ’n eensydige aktiwiteit van

die mens waarin hy homself wil

ver heerlik. Getuienis is egter ge-

hoor saamheid deur God se werk

in jou. In die eerste Christene brand die Pinkstervuur, waardeur hulle

bewoë was oor die massas wat God nie ken nie. Hulle sprankelende

geloof het in bruisende sendingaktiwiteit sigbaar geword. Christus het

nie verniet gesê dat strome lewende water uit hulle binneste sal vloei nie

(Joh. 7:38).

Dit sê Christus van die Pinkstergees. Hoe dor, lou, negatief en leweloos

kan ons staan teenoor die Pinksteropdrag. So asof ons nie weet wat

om daarmee te doen nie. Ons dorheid en doodsheid wil God in frisheid

en entoesiasme verander. Ons dorre, doodse, negatiewe en aksielose

toestand verdwyn deur die volheid van die Heilige Gees, en geloofsmoed

en geloofsentoesiasme kom in die plek daarvan. Ons vlees bring geen

godsvrug voort nie. God wil ons maer en skrapse ervaring van Pinkster

deurbreek en Self in sy heerlikheid in ons harte woon.

Persoonlik ervaar

Goeie Vrydag en Pase toon dat Jesus vir ons tot sonde gemaak is,

sodat ons, deur ons eenheid met Christus, deur God vrygespreek word

(2 Kor. 5:21). Met Pinkster wil die Heilige Gees in ons kom woon en deur

ons heen die wêreld bereik en bewys dat die wêreld aan sonde skuldig

is, en dat die reg aan die kant van die gelowiges is, en dat die oordeel al

gekom het (Joh. 16:8). Pinkster moet ons persoonlik ervaar, daaraan deel

hê in gehoorsaamheid en oorgawe.

’n Pinksterlewe

Ons moet ook as kerke, gemeentes, Pinkster belewe. Dan gaan die

Ge re formeerde Kerke in Suid-Afrika gesamentlik en elke lidmaat in di vi -

dueel vurig van gees die Here dien in entoesiastiese getuienis! Die ge-

volge sal nooit deur die seën van die Here uitbly nie Dit beteken:

Die liefde van God is in ons harte uitgestort, want die liefde is die

vrug van die Gees (Rom. 5:5; Gal. 5:22; 1 Kor. 13).

Deur die krag van die Gees is ons getuies in die wêreld, daartoe ge-

dring deur die liefde van Christus (Hand. 1:8; 2 Kor. 5:14).

Deur die krag van die Gees groei ons in die geloof, dit is heiliging (1

Tess. 4:1-8).

Ons moet ywer na alle gawes van die Gees (1 Kor. 12:31; 14:1).

In alles kom ons onder die besef van hoe oorweldigend groot die krag

van God is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Dit is dieselfde kragtige

werking van sy mag wat Hy uitgeoefen het toe Hy Christus uit die

dood opgewek en Hom in die hemel aan sy regterhand laat sit het

(Ef. 1:19-20).

Dan belewe en vier ons in 2013 ’n egte Pinksterfees. Dit is nie beperk

tot die aktiwiteite van Pinkstersondag, 19 Mei, nie, maar deur die Heilige

Gees word dit in ons harte die verlange om Hom te dien in heiligheid en

geregtigheid voor sy aangesig “al die dae van ons lewe” (Luk. 1:75) in die

wêreld waarin ons staan. CNM


Brandpunt

In die briewekolom van ’n gesinstydskrif enkele

weke gelede is daar gedagtes gewissel oor die

kwes sie van sensitiewe taalgebruik. Dit het gegaan

oor die manier waarop verwys word na iemand wat

sy eie lewe geneem het. Om daarna as “selfmoord”

te verwys, skryf een korrespondent, is darem baie

onsensitief; praat liewer van “selfdood”. Nee, skryf ’n

volgende een, ook “selfdood” is te erg; sê liewer dat

die persoon sy of haar “stryd teen depressie verloor

het”. Alles goed en wel, skryf ’n vrou wat haar man

onlangs op hierdie wyse verloor het: noem dit wat jy

wil – dit verander egter niks aan die harde en wrede

werklikheid vir almal wat daarby betrokke is nie.

Nou gaan dit nie in hierdie Brandpunt-artikel

oor die saak van selfmoord nie. Dít sou inderdaad

’n onderwerp wees waaroor met groot kundigheid

en sensitiwiteit gehandel moet word. Wat wel hier

aan die orde is, is die kwessie van sogenaamde sen-

sit iewe taalgebruik. Sensitiewe taalgebruik is iets

waarop daar dikwels en feitlik orals aangedring word.

In plaas van “dowes” en “blindes” moet eerder van

“gehoor- en gesiggestremde persone” gepraat word.

Na “werkers” en “arbeiders” moet liewer verwys

word as “werknemers”. Moet liewer nie die woord

“prostituut” gebruik nie; praat liewer van ’n “seks-

werker”; en gebruik die mooier benaming “sek suele

immoraliteit” eerder as platvoerse woorde soos “eg-

breuk” en “hoerery”. So word ook aangedring op

“sag ter” woorde waarmee bedelaars, boemelaars,

alko holiste en dwelmverslaafdes beskryf moet word.

Natuurlik is kwetsende en beledigende taal iets

waar aan geen mens hom of haar skuldig mag maak

nie. In die sesde gebod word enige sulke taalgebruik

verbied. Volgens Sondag 40 van die Heidelbergse

Kategismus eis die sesde gebod dat ek nie iemand

anders mag “onteer, haat, beledig of doodmaak nie.

Ek mag dit nie met my gedagtes, woorde of gebare

doen nie, nog minder met die daad”.

Dit word egter al duideliker dat sensitiewe taal-

ge bruik eintlik iets anders wil voorkom as net bele-

di gende en kwetsende taal. Sensitiewe taalge bruik

kom eintlik daarop neer dat die gevolge van die

sonde sagter voorgestel word as wat dit is. Son dige

praktyke soos prostitusie, egbreuk, hoerery, dron-

kenskap, moord, bedrog, luiheid, ensovoorts, moet

liewer nie meer by die naam genoem word nie, maar

moet sagter voorgestel word. Ook die harde werk-

likheid van hierdie in-sonde-gevalle-wêreld moet in

watte verpak word. Die gevolge van die sonde wat

deel van ons almal se bestaan is, moet so bietjie

witgeverf word: Siekte, ook siekte van geestelike

aard, onbekwaamhede, tekortkominge en gebreke

word dikwels met ’n lang ompad beskryf, net sodat

dit nie reguit gesê hoef te word nie. Dit geld ook vir

menslike eienskappe en verskille tussen individue,

geslagte, volke en rasse. Ons moet liewer maak of dit

nie bestaan nie.

Dit is moeilik om vas te stel wat alles agter hierdie

beweging sit, maar een ding is seker: enige poging

om die sonde of die gevolge van die sondeval te

ontken of te versag of te verswyg, hou ’n groot gevaar

vir die Christen se geloofsgroei in. Ten diepste kom

so ’n ontkenning neer op dit waarteen 1 Johannes

1:8 waarsku: “As ons beweer dat ons nie sonde het

nie, bedrieg ons onsself en is die waarheid nie in ons

nie.” So bely ons ook in die Kategismus dat ons moet

weet hoe groot ons sonde en ellende is voordat ons

enigsins kan begryp hoe nodig ons die verlossing het

wat daar in Christus is (vgl. Sondag 1).

Ook vir die uitdra van die evangelie is dit nodig

dat die wêreld die harde werklikheid van die gevolge

van die sonde moet besef. Om die sonde en die

gevolge daarvan sagter voor te stel as wat dit is,

sal juis liefdeloos wees teenoor ’n mensdom wat in

onkunde leef oor hoe nodig die redding van Christus

is. Die liefde eis juis dat die wêreld oortuig word

Prof. GJC (Jorrie) Jordaan (Teologiese Skool)


Brandpunt

van sonde, en die eis om God se geregtigheid te

doen, en die waarskuwing van die komende oordeel.

Daarvoor, vir hierdie oortuigingswerk, sê die Here

Jesus in Johannes 16:9-11, stuur Hy die Heilige Gees

as Trooster na die wêreld toe. Sal ons dan die werk

van die Gees met ons verpakkingsmetodes probeer

inperk?

Waarskynlik die ergste gevolge van sonde wat in

watte verpak word, is dat die mens daardeur probeer

om sy eie “hemel op aarde” te skep. Met versagtende

taalgebruik maak die mens homself wys dat die

wêreld en die mensdom nie so ß enters is as wat dit

lyk nie. Alles is eintlik goed en met almal gaan dit tog

wel. Wat dit eintlik sê, is: Ons het nie nodig dat die

Here kom om sy skepping te kom herstel nie. Ons

praat dit sommer reg met ons woorde. Kortom: ons

het die hemel nie nodig nie.

Dit alles kom egter neer op een stuk selfbedrog. In

Romeine 8:20-21 word die harde werklikheid gestel:

“Die skepping is nog aan die verydeling onder-

worpe” en sien met gespanne afwagting daarna uit

om “bevry te word van die verslawing van die ver-

ganklikheid”. En die gelowiges, ja, ook ons sug saam

met die skepping, want ons kyk met oop oë na die

gevolge van die sonde waaraan ons in hierdie lewe

onderwerp is en waarteen ons elke dag moet stry.

Ons stel dit nie sagter voor as wat dit is nie. Romeine

8:23 sê: “Ons sien daarna uit dat God sal bekend

maak dat Hy ons as sy kinders aangeneem het: Hy

sal ons van die verganklikheid bevry.”

Met oop oë vir die harde werklikheid waarin

ons ons bevind, is ons oë ook gedurig gerig op die

heerlikheid wat kom. Paulus skryf in Romeine 8:18:

“Ek is daarvan oortuig dat die lyding wat ons nou

moet verduur, nie opweeg teen die heerlikheid wat

God vir ons in die toekoms sal laat aanbreek nie.”

Kom ons kyk reguit en eerlik na onsself en die wê-

reld om ons, sonder om die sonde waaraan ons uit-

gelewer is, op enige manier te probeer verbloem. Dan

sal ons ook met groter blydskap die evangelie van

Jesus Christus omhels en met opgewonde afwagting

na die wederkoms van ons Here uitsien. DK


Fokusartikel

Christene moet, soos Christus, dien

Ds. HJJ (Hentie) Krüger (Bultfontein)

Toe ek die eerste keer die opskrif van die artikel gelees het, het

ek gedink dit is nie moontlik om hieroor te skryf nie. Christus se

dienswerk het onder andere daarin bestaan dat Hy mens geword

het, ter wille van mense, en dat Hy die enigste waardige offer was wat

vir God aanneemlik was. Hy moes as God-mens aan ’n vloekhout vir ons

sondes sterf sodat ons weer in die regte verhouding met God kan staan.

Ek dink ook nie dat ek in hierdie twee of drie sinne naastenby reg laat

geskied aan wat sy dienswerk alles behels het nie. Persoonlik dink ek ook

nie dat Christus bloot net ’n navolgenswaardige voorbeeld was nie, dit

sou myns insiens sy goddelikheid aantas. Omdat ek as skrywer net tot 1

300 woorde beperk is, gaan ek hiermee volstaan.

Ek vat toe maar die spoor van die Heidelbergse Kategismus, Sondag

21, vraag en antwoord 55, wat leer dat ons as gelowiges, almal saam

en elkeen afsonderlik, lede van die Here Christus is, en dat ons (die

gelowiges) almal saam en elkeen afsonderlik gemeenskap met Hom het

en ook aan al sy skatte en gawes deel het.

Dan volg die opdrag wat in die belofte van die eerste deel van ant-

woord 55 ingebed is: gelowiges (hulle wat in ’n ware en lewende ver-

houding met die Here) staan, is verplig om hulle gawes gewillig en met

vreugde tot nut en saligheid van die ander lede aan te wend.

Christene, moet soos Jesus Christus, dien – Johannes 13

So dikwels is mense se liefde bloot ’n praat-liefde. Jesus het in Johan-

nes 13 nie baie gepraat nie. Die dissipels het baie gepraat. Hulle het

by voorbeeld by monde van Petrus vir Jesus van hulle onfeilbare liefde

ver seker: “Here, ek is bereid om saam met U selfs gevangenskap en dood

in te gaan” (Luk. 22:33). Intussen stry hulle op daardie oomblik oor wie

van hulle die belangrikste dissipel is. Op daardie tydstip het hulle nog

net oor liefde gepraat.

Menslikerwys was Johannes 13 se maaltyd gedoem, want almal wat

daar was, was in hulle eie oë baie belangrik. Niemand was klein genoeg

of bereid om voete te was nie, ek wonder of hulle ooit daaraan gedink

het. Niemand het lief genoeg gehad om liefde te doen nie. Jesus het

egter niks gesê nie; net gedoen. Hy het die voete van almal gewas wat

so groot in hulle praat en so klein in hulle doen was. Toe Jesus later in die

tuin van Getsemane gevange geneem is, het Petrus weliswaar Malgus se

oor afgekap, maar daarna, so lees

ons in Markus 14:50, het ALMAL

voet in die wind geslaan.

Wanneer ons as Christene

soos Christus wil dien, dan

moet ons onthou: Liefde is nie

’n selfstandige naamwoord nie,

maar ’n werkwoord; nie ’n gevoel

nie, maar ’n daad; nie ’n toestand

nie, maar ’n pad – wat geloop

moet word.

In hoe ’n mate is ons diens-

baar?

Baie mense in die kerk (sonder

om te veralgemeen) ly ongelukkig

aan “geestelike Anorexia Nervosa”.

In leketaal is dit ’n eetversteuring

wat gekenmerk word deur self-

uit hongering en ’n onvermoë om

’n normale gewig te handhaaf.

Per sone wat aan Anorexia ly, toon

gewoonlik drastiese gewigsverlies

en weeg beduidend minder as

die normale verwagte gewig vir

hulle liggaamsbou, ouderdom

en lengte. Lyers van hierdie baie

ernstige siekte beperk gewoonlik

hulle energie-inname deur baie

min te eet en/of kos te eet met

’n baie lae energiewaarde. Op

geestelike gebied doen ons

(weereens sonder om te veralge-

meen) presies dieselfde: ons hon-

ger onsself uit; ons beperk ons

“ener gie-inname” deur die Woord

van God so min as moontlik te

lees en te bid.


Fokusartikel

In aansluiting daarby pas ons

Westerse samelewing, wat deur

individualisme gekenmerk word,

ons eintlik soos ’n handskoen.

Agter ons hoë heinings en mure

leef ons net vir onsself. On af hank-

likheid is vir ons baie be langrik.

Die (ongeskrewe) reël lui: Elkeen

vir homself, en die duiwel vir die

res. Daarom moet jy alles uithaal

om bo uit te kom, om te presteer,

al beteken dit dat jy in die proses

op ander moet trap. Dit is immers

’n kwessie van oorlewing van die

sterkste. Dien soos Christus …is jy

ernstig?

Sien, Christus het nie net in

die “kerk” van sy tyd gewerk nie.

Straat vroue, tollenaars en nog

baie ander, wat om watter redes

ook al nie in die samelewing van

destyds aanvaar was nie, was deel

van sy bedieningsveld. Waar laat

dit ons? Moet ons nou bordele

en casino’s invaar om te kan dien

soos Christus gedien het? Ek dink

nie noodwendig so nie, maar ons

behoort élke dag te lewe soos

mense wat in Christus is.

Dit het my weer laat besef: in

af hanklikheid van die Here moet

ons Hom vra om ons elke dag

(soos ons kleintyd gesê het) ’n

“hous pyp” te maak. Sommer net

’n ordinêre “houspyp”, wat gereed

lê in sy tuin … ’n “Houspyp” – wat

tevrede is om dag na droë dag ’n

kanaal te wees vir God se strome

van lewende water. Dat ons die

Here moet vra om ons oë oop

te maak vir verwelkte mense wat

ver skroei in die wind!

Briewe van Christus

Dit is toe ek aan die “houspyp”

dink dat Paulus se woorde

in 2 Ko rintiërs 3:2-3 by my opkom. Daar skryf hy: “Julle is self ons

aanbevelingsbrief, geskryf op ons harte, vir almal om te lees en te

verstaan. Dit is tog duidelik dat julle ’n brief van Christus is, deur ons

diens geskrywe, nie met ink nie, maar met die Gees van die lewende God,

nie op klip nie, maar op die harte van mense.”

Ons is ’n lewende briewe wat almal elke dag, waar ons ook al gaan,

gelees word. Dit beteken dat Christus deur en op en in ons lewe kenbaar

en leesbaar moet wees. As mense hierdie “brief” van Christus lees,

dan moet hulle Christus in ons dienswerk raaksien. Soos Christus in sy

dienswerk die wil van sy Vader gedoen het, moet ons as lewende briewe

weg van onsself na Christus toe wys. Hy moet meer word en ons minder.

Ons wil tog so graag ons eie voortreß ikhede uitstal – as dit ons houding

sou wees, dan dien ons nie soos Christus nie!

Dink bietjie aan jouself asof jy ’n sakrament is, asof jy ’n teken is wat

Christus wil gebruik om mense te herinner dat sy beloftes ook vir hulle

bedoel is. (Ek is deeglik bewus van die feit dat hierdie ’n uiters gebrekkige

beeld is – daar is net twee sakramente, die doop en die nagmaal, wat God

self ingestel het. Ek wil gewoon met hierdie gebrekkige beeld probeer

il lustreer dat Christene soos Christus moet dien – asseblief, ek wil nie

aan stoot gee nie.)

Om ons weer in die regte verhouding met God te bring, is Jesus se

liggaam gebreek en sy bloed vergiet. Dit word elke keer by ons ingeskerp

wanneer ons Nagmaal vier. Ons het die verantwoordelikheid om te sorg

dat ons moeite doen om ons verhouding met die lewende Here in stand

te hou; die formulier wys ook daarop dat ons ons verhouding met ons

naaste onder die loep moet neem. Die een kán nie sonder die ander nie,

roep om die ander, vloei oor in die ander. Ons verhouding met God en

ons naaste is ten nouste aan mekaar verbind.

In aansluiting by die vorige twee paragrawe – ek het gelees van

Overduin, ’n Hollandse predikant, wat leraar van ’n “goeie” gemeente

was. Die offers was mild en die boeke Þ nansieel gesond. Een nag is

Overduin uitgeroep na die sterfbed van ’n buitekerklike man. “Het jy al

van God gehoor?” vra Overduin hom. “Ja, dis ’n vloekwoord,” antwoord

die man. “Weet jy wie Jesus is?” probeer Overduin weer. “Dit is ’n beeldjie

in ’n kerkgebou.”

Die man – het Overduin later vasgestel – het jare lank skouer aan

skouer saam met ’n diaken uit sy eie gemeente asook ’n lidmaat van die

Rooms-Katolieke Kerk gewerk … Die Sondag daarop het Overduin vir

sy gemeente gesê: “Julle is sulke gawe mense. Maar julle is sulke wrede

mense …”

Nie een van ons kan in hierdie dae van vandag bekostig om agteroor

op dekstoele soos op ’n passasierskip te sit nie. Kom ons doen moeite

en streef daarna om te dien soos Jesus gedien het. DK


Diskussie-artikel

Die uitdaging van 'n

nuwe ateïsme

Dr. PP (Paul) Kruger (emeritus, Meyerspark, Pretoria)

Ons gebrek word ons voordeel

“En hierin erken ons die on-

meet like goedheid van God

wat ons gebrek tot ons voordeel

ge bruik.”

Wat ’n vreemde voordeel is dit

nie hierdie waarvan die kerkher-

vormer Johannes Calvyn hier praat

nie! Hy is besig om kommentaar

te lewer op 1 Korintiërs 2:10 – Aan

ons dan het God dit deur die Gees

bekend gemaak …

Hoe vreemd dit ook al klink,

hierdie woorde moet soos ’n ba-

nier-opskrif bokant ons staan wan-

neer ons vandag die uitda ging

van die nuwe ateïste tegemoet

tree. Ons swakheid, gebrek, is

immers dat ons menslike verstand

en rede totaal te “log” is om God

se geheimenisse te verstaan. Dit

is die verleentheid waarmee ons

in ons gesprek met ateïste sit –

’n yslike verleentheid! Maar, sê

Calvyn, “hoe onsekerder ons ver-

stand is, des te sekerder is ons

ge loof wat op die openbaring van

God se Gees steun”. Juis só ge-

bruik God óns verleentheid vir sy

ge leentheid.

Voorstedelike Afrikaanse Ateïs-

te

“Dawkins is vir die voorstedelike

Afrikaanse ateïs wat die apostel Paulus vir die vroeë Christene van Rome

was.” So sê die bekende skrywer, Dana Snyman, in ’n rubriek wat onlangs

in Afrikaanse koerante verskyn het. Die Dawkins waaroor hy dit het, is

natuurlik die bekende emeritus-professor van Oxford in Engeland. Hy

is, onder andere, die skrywer van ’n wydgelese boek: The God Delusion

(2006).

Volgens die rubriek van Snyman het voorstedelike ateïste hulleself ’n

rukkie gelede saamgesnoer in ’n vereniging met die ietwat rare naam:

“Vereniging van Voorstedelike Afrikaanse Ateïste” (VVVA). Een van die

eerste dinge wat hulle wil doen, is blykbaar om hulle “apostel” na Suid-

Afrika toe te nooi.

Nuwe ateïste

Die ateïsme waarmee ons hier te doen het – daaroor moet ons duidelik-

heid hê – is nie meer die ateïsme van vroeër nie. Van dáárdie ateïsme

kan, saam met die vooraanstaande natuurwetenskaplike en Christelike

teo loog, Alister McGrath, gesê word: “The tides of cultural shift have

left atheism beached for the time being …” Dit wil voorkom asof daar, in

Europa veral, ’n onbehaaglikheid met die dorheid en ekstremisme van

die vroeëre ateïsme ontstaan het (Onthou: Stalin, Mao Tse Toeng, Castro,

en waarskynlik Hitler ook, was almal voorste Godloënaars!) Sommige

ont leders praat van ’n soort godsdienstige “Ietsisme” (Something-ism)

wat daardie soort ateïsme verdring het. Mense se onversadigbare dors

na “Iets Hoërs word “geles” met ’n vae, swewende spirituele bewustheid

– natuurlik nie meer in tradisionele vorme nie. Die “Godvormige” holte”

(Sartre) in mense se innerlike moet mos op ’n manier gevul word!

Die ”nuwe” ateïste soos Dawkins en sy Afrikaanse en ander aanhangers

wil nou weer midde-in hierdie eb-tyd van die ou beweging ’n nuwe en

be sliste “Ja” laat hoor vir die stryd teen alles wat na God of godsdiens

sweem.

’n Bietjie meer humor, asseblief!

’n Kort bydrae soos hierdie is nie die plek nie – en die kundigheid


Diskussie-artikel

is uiteraard ook nie daar nie – om selfs net oppervlakkig in te gaan op

Dawkins se natuurwetenskaplike beskouings. Veral sy siening van Dar-

winistiese evolusie verg ’n baie indringende natuurwetenskaplike ont-

leding om tot ’n verantwoorde beoordeling te kom! Miskien mag ek

darem hier net aansluit by ’n “vertroostende gedagte” wat ’n bekende

Chris telike teoloog, Herman Bavinck, al in 1902 geuiter het (hierdie man

wat twyfel aan sy lyf ervaar het, is onlangs nog as ’n tragiese geloofsheld

bestempel). Pragtig sê hierdie man (ek onderstreep) “dat daar ook in

die grofste afdwaling nog ’n element van waarheid skuil, wat dit dra en

daaraan bekoring skenk.”

Só laat Bavinck ruimte vir “humor” – die lag met die traan (is dit nie

juis wat by ons Christene in ons houding teenoor ateïste, Moslems en

ander (regtig) andersdenkendes ontbreek nie?). Daar is immers niks hier

in ons gebroke wêreld wat nie deel het aan lig én duisternis, waarheid

én dwaling nie. Ook óns, wat ons enigste troos in lewe en in sterwe mag

bely, ken nog maar “ten dele”. Daarom moet ons nie te gou by iemand

soos Dawkins verbystap nie. Ons kan nog baie leer – ook van hom!

Geloof: Kalmeermiddel of palmboom in die wind?

“The God Delusion lê op die bedkassie langs my bed waar die Bybel

vroeër gelê het. En ek slaap rustiger as ooit.”

Dit is die ontboeseming van ’n selferkende lid van die VVAA in ’n

brief aan Beeld ’n tydjie gelede. Hoe hierdie opmerking ook al presies

bedoel is, dit ís regtig onthullend! Dit laat blyk dat die Bybel vir daardie

korrespondent in elk geval nie soveel “rustigheid” bring as Dawkins se

ateïsme nie. Om die waarheid te sê, dit lyk of Dawkins hom aan die

slaap sus, sodat hy geen las meer het van al die vrae waarmee “arme”

gelowiges – soos ek, en dalk jy ook? – nog worstel nie. Asof dit nie juis

eie aan die geloof is om met twyfelvrae te worstel nie!

Dit is die Kerkhervormer Calvyn wat ware geloofsekerheid – dit wil

sê: geloofsekerheid wat net in die misterie, die lewende, maar menslik

onpeilbare, beloftes van God rus vind – soos volg teken: “Dit is ’n

palmboom wat teen die aanslae (van die wind) stry en weer regop kom!”

Gee my persoonlik maar liewer so ’n (werklike, nie skynbare!) ónsekerheid

van die geloof as watter geloof of teorie ook al wat my aan die slaap

sus!

In hierdie soort geloof is daar geen sprake van ’n “rustigheid” wat die

diepste vrae van ’n mensehart vervlak asof daar geen wérklike probleme

is nie; in die trant van: Alles is mos maar net materie, stof. Dawkins gee

vir ons die antwoorde van die wetenskap. Moet jou nie weer deur die

Bybel onrustig laat maak nie. Dit bring jou tog net in verleentheid voor

vandag se wetenskaplikes (soos die eerste paragraaf hierbo uitgewys

het). Of – aan die ander kant – die “rus” wat sekere gelowiges soek: Bas-

ta! Ons Geloofsbelydenisse het klaar lankal ál die antwoorde. Bly weg

van enigiets wat jou “rotsvaste” (tradisionele) sekerhede aanveg!

Daarteenoor egter is wáre ge-

loofsekerheid “nie ’n soort seker-

heid wat nie deur vertwyfeling

ge raak word nie”. Gelowiges is

eer der “in ’n onophoudelike stryd

met hulle eie wantroue gewikkel”

(Cal vyn: Institusie 3.2.17). Met

groot reg praat McGrath daarom

van ’n “Dawkins Delusion” – net

soos Dawkins, op sy beurt, ’n

groot deel van ons tradisionele

kerklike geloof met reg as ’n “God

Delusion” ontmasker. Dawkins wil

mos alle vrae oor God en geloof

as misleidende vrae beskou.

Natúúrlik kan ’n mens dan in

só ’n windstilte (met Dawkins se

boek langs jou) rustiger slaap as

wan neer winde van aanvegting

rondom die oop Bybel jou as

palm boom gedurig heen en weer

skud om alle sekerhede van jou af

te skud – totdat jy, gestroop van

skyn sekerhede, gehawend weer

terug buig; en “know the place for

the Þ rst time”! (TS Elliot).

Onsekerheid in die nuutste we-

tenskap

Behalwe vir die misverstand oor

die “onrustigheid” wat wáre ge-

loofsekerheid teenoor die “seker-

heid” van Dawkins (en allerlei “fun-

damentaliste”) meebring, vergeet

hierdie dwepers-met-Dawkins

dat die núútste wetenskap (ná

Ein stein) self ook deurtrek is van

on sekerhede. Dis nie verniet dat

Rupert Sheldrake, ’n bekende na-

tuurwetenskaplike, verlede jaar

nog die soort benadering van

die nuwe ateïste Science Delusion

noem nie. Hy pleit met uitstekende

redes daarvoor dat die gesindheid

van onbevange ondersoek weer

uit die omknelling van Dawkins-

hulle se outydse, verengde mate-

ria lisme bevry moet word.


Om nie meer te noem nie: die beroemde Rooms-

Katolieke vernuwingsteoloog, Hans Küng, bied, wat

my betref, ’n navolgenswaardig-beskeie maar ook

be sliste antwoord op al hierdie uitdagings. Hy wys

on weerlegbaar op die huiwering, onsekerheid, on-

opgeloste vrae wat na-Einsteinse wetenskaplikes

soms uit die slaap hou! Neem die VVAA kennis van

sulke werke – en nog baie meer? Of is hulle dalk

benoud dat hierdie eerlike óópmaak van vrae hulle

dalk net so sleg sal laat slaap soos die Bybel met sy

onopgeloste menslike vrae dikwels doen?

As jy hom begryp, is dit nie God nie

Vir ’n sinvolle gesprek met die voorstedelike Afri-

kaan se ateïste kan ’n mens eenvoudig één beroemde

vraag van Augustinus nie ontwyk nie. Met dáárdie

vraag boor jy die oppervlakkige vanselfsprekendheid

oop van ’n houding soos: “Ons weet mos wie God

is. Dis dan daardie tradisionele ‘God van die Weste’

wat ons nou hiermee afwys!” Met die vraag van Au-

gustinus gaan jy egter juis vir sulke mense die huidige

Diskussie-artikel

“ineenstorting van burgerlike teïsme” (Welker) in al

sy naaktheid ontbloot. Die vraag van Augustinus

lui : Wat het ek lief as ek U, God, liefhet? Ons kan

nie ingaan op die ontroerende manier waarop die

kerkvader beskryf wat alles vir hom nie die lewende

God is nie.

Miskien moet ’n mens net een vraag hier stel: Is die

god wat Dawkins as ’n misleiding (delusion) beskou,

die God wat ék liefhet (en wat Augustinus al liefgehad

het)? Dit beteken dat ek diep deurdronge daarvan

moet wees dat Hy Jahweh, die HERE, die Léwende God

is: die God van Abraham, Isak en Jakob; “nie die god

van Þ losowe nie” – soos die groot denker Pascal dit in

die 17de eeu uitgejubel het. Oor enige gesprek met

ateïste (of selfs ook met medegelowiges) behoort die

woorde van Augustinus steeds soos met neonligte te

ß ikker: “As jy hom begryp, is dit nie God nie (si com-

prehendes, non est Deus)!”

Van die hoogste belang is ook dat ons belydenis

van God as die Drieënige nie net – soos dit voorheen

dikwels gebeur het – as ’n regsinnige, koue leerstuk

as’t ware op papier erken word nie, maar dat God

juis só as die Groot Misterie van liefde, die Driëenige,

en alleenlik só, God is, “die God van my jubelende

blydskap” (Ps. 43:4).

Vir óns is daar maar één God

Afsluitend: indien my en jou God alleen maar

’n vae abstraksie is – ’n “Hoor-sê-God” soos Job sy

vroëer e belewing van God tipeer – dan kan Dawkins

dalk bydra daartoe dat ons op ’n louterende Jobsreis

vertrek! Ons Hemelse Vader kan dalk selfs Dawkins

gebruik – soos Hy op ’n stadium Kores gebruik het –

om jou en my te help bevry tot die belydenis: “Maar

nóú het my oog U gesien” (Job 42: 5).

Die wáre Paulus, die apostel van ons Heer (Kurios)

en Verlosser, Jesus Christus, behoort die VVAA en

ander te help om die sogenaamde gode van vandag én

in die Christelike tradisie (tereg) af te wys en die ware

God (opnuut?) te leer ken. In 1 Korintiërs 8: 5-6 roep hy

uit: “En al is daar ook sogenaamde gode, of dit in die

hemel en of dit op die aarde is, soos daar trouens baie

is wat ‘God’ en baie wat ‘Here’ genoem word, is daar

nogtans vir ons net een God: die Vader uit Wie alles is

en vir Wie ons lewe; en net een Here: Jesus Christus,

deur Wie alles bestaan en deur Wie ons lewe.” DK


Besinning

Hoe gebeur dit?

’N MENS VRA JOU AF hoe dit kan gebeur dat ’n huwelik wat tog

seker uit liefde gesluit is, so totaal kan skeeß oop – en dat ’n predikant

se vrou so beknel en beroof voel. Elke egpaar het tog wedersyds se-

kere aanpassings en toegewings om te maak – en dit wórd ’n “eie

le wensruimte”. Die skofwerker se vrou moet by sy ongemaklike werks-

tye aanpas; die boervrou moet haar lewe skik volgens haar man se

dag- en seisoenskedule. Dikwels het die vrou self ’n loopbaan met

ver antwoordelikhede en verpligtinge.

Ek het nie die skripsie gelees nie, maar vind dit vreemd dat dit

glo verwys na “oorlewingsmeganismes” (noodmaatreëls?) wat (mili-

tant?) help om “verskillende aspekte van hulle lewens terug te eis”, by-

voorbeeld om “sekulêre werk” (versus geestelike werk?) te doen waar

hulle “hulself kan wees” of hulle aan kerklike aktiwiteite te onttrek en

op hulle gesinne te fokus.

Die selfgesentreerdheid van die artikel is waarskynlik deel van die

probleem. Waar is die dominee in die “konteks waarin sy haar bevind”?

Is hy só veeleisend? Indien nie: Hoe kry hy in ’n lewe saam met so ’n

gemartelde die krag en besieling om sy ampswerk uit te voer? Hoe lyk

hulle huweliksverhouding? Het hulle mekaar nie voor die huwelik leer

ken nie? Het hulle nie afsonderlik en saam die Here “met blydskap”

(Ps. 100:2) gedien nie? Het sy onverhoeds in ’n onhoudbare situasie

beland? Hoe leef hy saam met die wete dat sy huweliksmaat eers

deur haar egskeiding en ses jaar se terapie kon afskeid neem van die

“konstruk ‘mev. Dominee’”?

’n Vroliker noot

’n “Mev. Dominee” is nie ’n uitsonderlike spesie nie. Hoe kan sy –

in terme van die artikel – eensaam voel omdat sy “nóg die dominee

self is, nóg ’n gewone gemeentelid”? Self ’n “predikantsvrou”, gaan

ek nie voorgee dat daar nie soms probleme en dikwels opofferings in

die pastorielewe is nie. Maar ek kan eerlik sê dat daar min dinge is/

was wat nie opgelos kon word binne ’n wedersyds ondersteunende

hu weliksverhouding en/of onderlinge liefde en vertroue tussen ge-

meentelede nie – en gedurige bewustheid van waar ons hulp vandaan

kom.

Dit gons rondom mev.

Dominee

Leona Venter (Pretoria)

In die By van Beeld 6 April

2013 dek die opskrif Mev.

Dominee ’n mistroostige

lading: die ervaring van ’n

predikantsvrou wat ses jaar

gelede van haar man geskei

is, (toe) weer hoop gevind het

en haarself as “’n oorlewende”

verklaar. Sy verwys ook na

’n 2003-skripsie van Chené

Swart oor “Women married to

Dutch Reformed Clergymen:

Narratives of pain, survival

and hope” – met klem op

die pynaspek. Die skripsie

voer volgens Suna Verhoef

(die geskeide vrou) aan dat

baie vroue wat met dominees

getroud is, eintlik “walking

wounded” is as gevolg van

’n verlies aan eie identiteit,

privaatheid, beheer van ’n

eie lewensruimte en tyd. Sy

het afgryse ervaar omdat die

kerkkalender die res van haar

lewe sou reël. Nog ’n geskeide

“mev. Dominee” beweer dat sy

vry voel deur ontslae te wees

van ’n lewe van skynheiligheid

en voorgee. (In die By van

13 April is daar diverse

kommentare op die oorwegend

negatiewe artikel.)


Besinning

Werk in ons volgende (pas afgestigte) gemeen-

te onthou ons as ’n samebindende tyd van fondsin-

sameling vir die bou van ’n kerk en die aankoop van

’n orrel, saamlopend met die koms van ons kinders.

Ná agtien jaar is ons na ’n gemeente met ’n groot

aantal studente – en vir my was dit die geleentheid

om weer te studeer. Daarmee saam het ’n pos aan die

universiteit nuwe uitdagings en intensiewe beplan-

ning geverg. En altyd was daar belangstellende on-

der steuning en waardering vir dinge wat vir my van-

selfsprekend was – soos kennismaking met nuwe

in trekkers (by hulle huise).

Besin betyds

Die keuse van ’n lewensmaat is ’n lewensbepalende

oorweging. Die teologie-student of dominee wat met

sy hart en sy verstand ’n vrou “kies”, moet bid dend

saam met haar die konsekwensies oorweeg.

Die meisie wat “ja” sê, moet – soos enige bruid

– besin of sy vir die verbintenis opgewasse is. As dit

vir haar voel na verlies van haar identiteit, afskeid

van privaatheid, prysgee van ’n eie lewensruimte en

toetrede tot ’n lewe van skynheiligheid en voorgee, is

daar geleentheid om verby te hou.

(En ja – daar is tog een besondere bate vir die

“predikant se vrou”: om so ’n bietjie vooruitskouing op

die preek te hê, as “die dominee” worstel met ’n teks

– en sy deel kan hê in die vreugde van die deurbraak

van insig en die ontwikkeling van die preek.) DK

Daar word in die bevestigingsformulier na die

dominee se roeping as “heerlik” en “verantwoordelik”

verwys. Sy vrou hoef net met liefde die opdragte van

die huweliksformulier na te kom om die hulp te wees

wat die uitvoering van sy roeping makliker maak. In

die ou dae is daar dalk verwag dat sy “voorsitster

van die susters” sal wees, maar deesdae is daar

altyd ook ander gewillige, bekwame leiers en het die

maandelikse vergaderings in baie gemeentes in elk

geval verval. Kleingroepbediening versprei aktiwiteite

en aktiveer meer gemeentelede.

Die dominee se vrou het as “gewone gemeentelid”

dieselfde geleenthede, verantwoordelikheid en ge-

roe pen heid as al die an der. En

die dominee, haar man, moet

haar “liefhê en verstandig

lei, onderrig, vertroos en be-

skerm”.

Van ons eerste huweliksdae

(in my geboorte ge meente)

af was die meelewing en be-

langstelling van die gemeente

deel van ons lewensvreugde.

Wie soek dan “privaatheid”?

Ons weggaan daar het soos die

verlaat van ’n ouerlike woning

gevoel.


Van Oraloor

Genade onbeskryflik groot

Piet Roets (Harrismith)

Gedurende Streeksinode Vrystaat en KwaZulu/Natal se sitting in

Bloemfontein in November 2012 is die afgevaardigdes van die

Geref. Kerk Harrismith platgeslaan deur die onverwagse nuus van

die kassier van die Streeksinode dat slegs 60% van die goedgekeurde

sus tentasie vir 2013 aan die gemeente uitbetaal gaan word. Die rede

wat aangevoer is, was die dalende beskikbaarheid van geld in die Sus-

tentasiefonds van die breë kerkverband.

Daar is dringende voorleggings gedoen, vertoë gerig, kajuitraad

ge hou, maar die harde werklikheid het deurgedring dat die gemeente

op sy knieë was. Afgevaardigdes by die Streeksinode het selfs daarvan

gepraat dat die leraar, ds. Johannes de Bruyn, onmiddellik beroepbaar

gestel moes word. Die afgevaardigdes van Harrismith, ds. Johannes de

Bruyn en ouderlinge Piet Roets en Gert van Rooy was in daardie stadium

gekonfronteer met die feit dat hierdie skokkende nuus aan lidmate, wie

se leraar nog nie eens ’n jaar in die bediening was nie, oorgedra moes

word.

Dit het gelyk asof daar geen uitweg was nie, en ons het hierdie on-

verwagse krisis aan die Here opgedra vir moontlike uitkoms en leiding

en dit ’n ernstige gebedsaak gemaak. Die vraag wat by almal opgekom

het, was: “Sal ons nou ná 75 jaar die kerk se deure moet sluit?” Dieselfde

aand ná die gebeure het die Here reeds beheer van die situasie geneem.

Ouderling Gerrie Coetzee, een van die afgevaardigdes van Bethlehem,

het ’n kamer by ’n gastehuis in

Bloemfontein met ouderling Piet

Roets van Harrismith gedeel. Hulle

het ernstig oor hierdie probleem

gepraat, waarop Gerrie Coetzee

die gedagte geopper het dat ons

met ds. Tommie van Vuuren van

Heilbron moes praat oor die hoogs

suksesvolle speenkalfprojek wat

daardie gemeente bedryf om sy

fondse aan te vul en sy Þ nansiële

ver pligtinge na te kom.

Die volgende oggend voor die

gesamentlike ontbyt het Harri-

smith se afgevaardigdes onder

lei ding van ds. Johannes de Bruyn

met ds. Van Vuuren in gesprek

ge tree, asook met ds. Tinus Smidt

van Ficksburg. Ds. Tommie het

Heilbron se konsep aan ons ver-

duidelik en ons genooi om hulle

te besoek en met die mense te

praat wat hulle projek bedryf. Hy

het dit beklemtoon dat dit in die

eerste plek om die eer van God en

ons afhanklikheid van Hom gaan,

en daarom lê dit op die weg van

die leraar, kerkraad en gemeente

om hulle met sulke projekte vir die

uitbreiding van die Koninkryk van

God en die instandhouding van

sy werk hier op aarde te beywer.

Die projek moes gepaardgaan

met ’n onderneming en ver bin-

tenis teenoor die Here dat as

Hy ons die geleentheid gee om

so ’n saak met sukses te be dryf,

Br. Piet Blom

besig om die

eerste aankope te

merk.


Van Oraloor

Harrismith weer op sy beurt sy

sukses sal deel met an der ge-

meentes wat dieselfde be hoeftes

het. Toewyding, harde werk en

opoffering van almal in die ge-

meente het dus die wagwoord

ge word.

Hierdie situasie is sekerlik een

van die belangrikste uitdagings

wat ons nog in die gesig gestaar

het, maar dit het noodwendig

’n dringende beroep op elkeen

van ons gedoen om hierdie ge-

leentheid aan te gryp en met

ini siatiewe vorendag te kom. Ds.

De Bruyn en brs. Piet Blom en

Piet Roets het toe lede van die

span wat die speenkalfprojek van

Heilbron bestuur, gaan ontmoet

om fyner besonderhede van so ’n

projek en die bedryf daarvan te

bekom.

Die detail is met die kerkraad

van Harrismith bespreek, en

weens die dringendheid om met

die projek te begin, is ’n mandaat

aan ’n kommissie gegee om on-

middellik voort te gaan om ’n

soortgelyke aksie in ons eie ge-

meente tot stand te bring. ’n

Rentevrye lening is bekom en br.

Piet Blom het 25 speenkalwers aan

ons verkoop, wat goedgunstiglik

op sy plaas wei totdat hulle ’n

be markbare gewig bereik het.

Wanneer hierdie kalwers bemark

is, is die plan om ’n volgende

trop pie kalwers aan te koop.

Op aanbeveling van ds. Tom-

mie van Vuuren is ’n buiten-

gewone vergadering van Klas sis

Oos-Vrystaat aan die begin van

Desember 2012 byeengeroep,

waar eenparig besluit is om uit

die Hulpfonds van die klassis-

fondse aan Harrismith beskikbaar

te stel om die projek uit te brei.

Daar is onmiddellik begin met die

aankoop van spekulasie- en slagvee onder leiding van ds. Johannes de

Bruyn en brs. Piet Roets en Gert van Rooy wat die kuns van onderhandeling,

die aanjaag van vee en die merk daarvan vinnig bemeester het.

Ook in hierdie geval het die Here ons gehelp om op die eerste dag

wat ons die berge in is, reeds 26 stuks vee te kon koop. Namate ons ge-

vorder het, het ons “agent”, wat terloops ook ’n evangelis van ’n ander

kerkgenootskap is, ons gehelp om nog meer diere te koop, totdat ons

saam met die speenkalwers by br. Piet Blom in ’n stadium 71 beeste in

min der as ’n maand bekom het, met die res wat by br. Piet Roets wei.

Hiervan is ’n totaal van 30 reeds bemark en rente gedelg, terwyl ander

ver pligtinge ook nagekom word.

Intussen is nog ’n troppie van 25 speenkalwers gekoop. Daar word

steeds voortgegaan met aankope, byvoorbeeld speenkalwers, koeie met

kalwers, osse en selfs ’n bul is op ’n Vrydag gekoop en die daaropvolgende

Maandag teen meer as R2 000 wins laat slag.

Samelopend met die kalwerprojek is feitlik terselfdertyd met ’n slag-

projek begin, waar volwasse beeste wat gekoop of geskenk word, geslag

en verwerk en snitte, maalvleis, en “Dopperwors” volgens sr. Bets Blom se

resep te koop aangebied word. Tot twee beeste is al in een week geslag

en die verwerkte vleis en wors word deur die gemeenskap opgeraap. Die

poging word ook met die hulp van die gemeentes van die NG Kerk op

Harrismith bemark en uitsonderlike steun word uit hierdie oord ervaar.

Die wonderlike deel hiervan is dat skenkings van beeste nie net

van lidmate van die Geref. Kerk Harrismith ontvang word nie, maar dat

boere in die gemeenskap al beeste of kontant ter ondersteuning van die

beesprojek geskenk het.

Die kerkraad en gemeente van die Geref. Kerk Harrismith is van die

begin af ten volle oor die projek ingelig. Dit is onder meer merkwaardig

dat sommige lidmate help met die verkryging van veemedisyne en spuit-

stowwe, terwyl ander weer lekke koop en help om die slagdiere na die

slagplaas te vervoer. Voorwaar ’n spanpoging. En omdat ons gelowiges

is en daagliks sien en ervaar hoe goed die Here vir ons sorg, verg hierdie

uitdaging dat ons ons vertroue volkome in ons Skepper sal stel, met die

uitdruklike onderneming dat die fondse wat ons deur middel van ons

inisiatiewe genereer, vir die uitbreiding van God se Koninkryk aangewend

sal word.

Die projek is ’n alternatiewe bron om fondse te genereer vir ons ge-

meente. Derhalwe is die Platberg Bedieningstrust as ’n afsonderlike en ti-

teit tot stand gebring om te help om ons gemeente van fondse te voor-

sien om tekorte aan te vul. Gedurende die Vrystaatse Streeksinode in

Bloemfontein is ons gekonfronteer met die werklikheid dat die sustentasie

van ons gemeente soos vir ander gemeentes, besnoei is en dat net 60%

van die goedgekeurde begroting uitbetaal gaan word. Uit die aard van

die saak is ons genoodsaak om alternatiewe bronne van inkomste te

vind. Aansoek is reeds gedoen dat die Fonds verander word na die


Van Oraloor

Platberg Bedieningstrust, wat BTW-geregistreer sal

wees, sodat BTW op vee wat op veilings aangekoop

word, teruggeëis kan word.

Hoe kan lidmate en mense in die gemeenskap

ons help om hierdie projek uit te brei?

U het almal vriende in die boerderybedryf, en niks

verhoed u om hierdie mense te nader om wei-

veld beskikbaar te stel vir tien of meer kalwers of

beeste nie.

U kan help of bydra om byvoorbeeld veemiddels

en -lekke vir hierdie diere te bekom, al is dit net by

wyse van ’n verlaagde prys.

U kan die projek aan u vriende bekend stel en by-

draes kan selfs gemaak word vir die aankoop van

nog vee.

Daar is ook niks wat u verhoed om u vriende/

fa milie in die boeregemeenskap te nader vir die

moont like skenking van beeste nie.

Ons sal graag nuwe voorstelle en inisiatiewe ver-

welkom, en indien u oor enige bykomende idees be-

skik, laat ons daarvan hoor. Die belangrikste is eg-

ter dat ons hierdie planne ons eie maak en dat elke

lidmaat en jongmens al ons pogings hulle eie sal maak

en voluit sal deelneem. Elkeen van ons het besondere

gawes ontvang, wat ons ten volle aan die opbou van

ons gemeente en bo alles vir die uitbreiding van God

se Koninkryk moet wy. Daarom het die Geref. Kerk

Harrismith ’n wilsbesluit geneem om hand aan die

ploeg te slaan in ’n ernstige poging om ’n verskil te

maak.

Ons vertrou dat die hele kerkverband vir ons

voorbidding sal doen, sodat die vrug van ons arbeid

op vrugbare aarde sal val en kragtig sal groei.

Indien enigiemand geldelik of op ’n ander wyse

wil bydra tot hierdie projek, kan u gerus met ds. Jo-

hannes de Bruyn (sel 084 554 9973) skakel of met br.

Gert van Rooy (sel 076 364 7679).

Deur die groot genade van ons hemelse Vader

vier die Geref. Kerk Harrismith vanjaar sy 75ste

bestaansjaar. Die feesnaweek vind DV 19 en

20 Oktober 2013 plaas en alle oudlidmate,

-betrokkenes en belangstellendes wat die

geleentheid wil bywoon, kan gerus met ds. De

Bruyn of oudl. Van Rooy skakel. DK

die kerkblad mei 2013 lusmaker

Documents