herbata prezentacja internet
TRANSCRIPT
Co ukrywa się w puszkach? Rozpoczęliśmy od oglądania, wąchania, wysypywania, dotykania, przesypywania herbaty.
Zwykle herbatę pijemy i używamy do tego zmysłu smaku. W trakcie projektu mogliśmy doświadczać jej przy pomocy wszystkich zmysłów.
Herbata ma różne dziwne, niespotykane kształty. Można ją wsypywać do pojemników różnej wielkości i kształtu.
W trakcie tych działań uczyliśmy się skupienia, koncentracji, ćwiczyliśmy cierpliwość.
Dziwna kulka herbaciana. Szukaliśmy odpowiedzi na pytanie: „na czym polega parzenie herbaty?”.
Tworzyliśmy instrukcję parzenia „herbaty kwiatowej”.Mieliśmy bardzo ciekawe spostrzeżenia.
Prawie każdy z nas odważył się spróbować tej dziwnej herbaty.
Obserwowaliśmy herbatę kwiatową po zaparzeniu, a potem próbowaliśmy przenieść nasze spostrzeżenia na kartkę papieru.
Nasze rysunki były bardzo ciekawe.
Wywiady z rodzicami na temat ich ulubionej herbaty – przygotowywanie plakatów w domu i prezentacja ich na forum grupy w przedszkolu.
Dla dzieci to duże i niezapomniane przeżycie.
Poznawaliśmy różne rodzaje herbaty. Samodzielnie parzyliśmy herbatę białą, zieloną, czerwoną, czarną.
Każdy z nas był chętny do działania. Uczyliśmy się cierpliwego oczekiwania na swoją kolej.
Okazało się, że herbata czarna po zaparzeniu jest brązowa, czerwona ma kolor pomarańczowy. I tylko herbata zielona jest zielona.
Oglądaliśmy proces parzenia gołym okiem i przy pomocy lupy.
Doświadczenia wielozmysłowe z różnymi rodzajami herbat.Kiedy chcieliśmy spróbować zaparzonych herbat okazało się, że mają fusy.Dzieci wpadły na pomysł ich usunięcia, by nie trzeba było ich jeść w trakcie
picia.
Każde dziecko próbowało wyjąć jak największą ilość fusów ze słoika. Okazało się, że herbata „sucha” w trakcie parzenia zmienia się i fusy mają różne
kształty.
Zaparzaczki.Po mozolnej pracy wyjmowania fusów z herbaty okazało się, że nie musimy się tak
trudzić. Można użyć do parzenia specjalnych przyrządów.Badaliśmy możliwości zaparzaczek „na sucho”.
Przygotowywaliśmy się do samodzielnego zastosowania zaparzaczek. Każdy z nas uważnie słuchał o zasadach bezpieczeństwa dotyczących wykorzystania
wrzątku i wszyscy ich przestrzegali.
Pracę w parach i w grupach opanowaliśmy do perfekcji.Musieliśmy podzielić się zadaniami i współpracować (nasypać herbatę do zaparzaczki, wsadzić do kubka, czajniczka, poczekać, obserwować, wyjąć zaparzaczkę, otworzyć i
wysypać fusy na tacę, porozmawiać z koleżanką o wyglądzie herbaty i fusów) .
Wszystko nas ciekawiło.Jesteśmy bardzo pojętnymi uczniami.
Współpracy w parach mogą się uczyć od nas nawet dorośli.
Cierpliwość to ważna cecha w zaparzaniu herbaty. W trakcie poprzedniego projektu PIECZYWO z naszą cierpliwością bywało różnie. Teraz nasza
cierpliwość jest już o wiele większa.
Działania z zaparzaczkami bardzo nas zainteresowały i często w ciągu dnia wykorzystywaliśmy je do różnych zabaw: próbowaliśmy na nich grać, łapać nimi
różne przedmioty, otwieraliśmy je i zamykaliśmy w nieskończoność.
Skąd się bierze herbata? – praca domowa.Przygotowaliśmy w domu z rodzicami książki. Oglądaliśmy je w małych i
większych grupach. Uczyliśmy się słuchać innych i mówić wtedy kiedy nasza kolej.
Opowieściom nie było końca.Każdy kto przygotował książkę został nagrodzony brawami przez kolegów i
koleżanki.Każde dziecko w praktyce poznało na czym polega rola eksperta.
Kolejnym ekspertem była mama Neli. Prezentacja o pochodzeniu herbaty była bardzo interesująca. Każdy z nas był zaangażowany w przygotowanie plakatu o
pochodzeniu herbaty.
Doświadczenia wielozmysłoweJak wygląda herbata „w środku” torebki?
Jaki smak ma herbata znajdująca się w torebce przed zaparzeniem?Co się stanie, gdy pomieszamy różne herbaty?
Współpraca, zaangażowanie, koncentracja na zadaniu, ciekawe spostrzeżenia, nowe doświadczenia to efekty naszych działań projektowych.
Projekt HERBATA już za nami.
Dziękujemy RODZICOM WIEWIÓREK za zaangażowanie w tworzenie kolekcji herbaty i zaparzaczek w sali oraz za udział w wywiadzie, przygotowanie plakatów i książek.
Działania projektowe pokazały, że znacznie poprawiła się współpraca i współdziałanie dzieci w parach i zespołach. Zwiększył się czas koncentracji i skupienia na zadaniu.
Przedszkolaki częściej dają sobie radę z rozmową i ustalaniem wspólnych działań tak, by dojść do określonego celu.Praktycznie nie istnieje problem pracy w różnych konfiguracjach osobowych.
Większość dzieci nie ma problemu w prezentacji własnych wytworów na forum całej grupy i pełnieniu roli eksperta.Grupa potrafi doceniać nawet najmniejsze osiągnięcia każdego z osobna np. poprzez brawa lub przyjazny uśmiech.
Małgorzata Szczepańska