IHAVE ADREAM

“Bir rüyam var” adlı seri, yolculuklarım esnasında karşılaşmış olduğum absürt anların fotoğraflarından oluşmaktadır. Hiç beklemediğim durumlarda gerçekleşen bu karşılaşma anları aynı zamanda yüzleşmeleri de beraberinde getirir. Sadece rüyalarımda gerçekleşebileceğini sandığım buluşmalar, yaşantıma subliminal bir surette girer ve gerçek olmayan “an”ları inşaa eder.

Süleyman DUMAN/ 2012

www.suleymanduman.com.tr

Bir rüyam var;

Muhteşem bir peyzajın içinde açıyorum gözlerimi, Sabbah’ın vaat ettiği cennet bahçesinde miyim? Aşağılarda duyulan derenin sesine doğru yavaşça ilerliyorum. Yaklaştıkça azalıyor suyun sesi. Dağ fareleri önümü kesiyor. Sincaplarda garip bir telaş hakim. Meraklı gözlerle etrafıma bakıyorum. Orada olmaması gereken bir şey, şey gibi bir şey, korku gibi, korkuluk gibi, o diyarda olmaması gereken en son şey! Yine hesa-ba katılmamış bir buluşma, bir karşılaşma… Bütün o cennet bir anda Alamut oluyor. Ağaca asılmış bir cesetin cenaze törenine katılıyorum.

I have a dream;

Opening my eyes in a glorious landscape. Am I in the garden of eden promised by Sabbah? I’m walking slowly towards the sound of stream heard from below. As I approach, the sound dies away. Mountain rats confront me. The squirrels are in a strange rush. I’m looking around with curious eyes. Something over there, which should not be there, something like a think, like the fear, like a scarecrow, the last thing expected to be in that land! Again an unplanned meeting, an encountering… All those eden suddenly becomes Alamut. I attend the funeral of a corpse hanged on a tree.

Bir rüyam var;

Kaybetmediğim herhangi bir şeyi ararken. Yerleşim yeri hudutlarından çok uzakta, aradığım şeyin izini sürerken, tercih ettiğim yolun üzerindeki hikayeleri dinlemek zorunda kaldım. Anladım ki yine olmamam gereken bir yerdeyim. Defalarca kez yabancılaştığım bu kırsala bir kez daha yabancılaşıyorum. Yine planlanmamış bir buluşma. Manzara bütün güzelliğini korurken beyaz renk bütün aurayı yerle bir ediyor. Bir yabancı kulağımafısıldıyor “Memento Mori” o anda kırsal da bir kemik olduğumun farkına varıyorum.

I have a dream;

Looking for anything that I didn’t loose. Quite far from the borders of the settlements, while chasing up the thing that I seek for, I had to listen to the stories on the way that I have chosen. I again understood that I’m in a place which I should not be in. To this countryside which I alienated several times, I’m becoming estranged once again. And again an unplanned meeting The landscape keeps its entire beauty whilst the white color destroys the whole aura. A strangers whispers to me “Memento Mori”, on the fly I realize that I was a bone in the countryside.

Bir rüyam var;

Zeytin ağaçlarının gölgesinde ve orman perilerinin şarkı söylediği diyarlarda. Karşım-da bir tabela, zamanın olmadığı çağlardan kalma bir hikayeyi anlatıyor. Bir Rönesans tablosunun reprodüksiyonu kırsalın tam or-tasında duruyor. Narcisus suyun yansımasın-da kendini seyrediyor, Eco’da Narcisusu izliyor, bende o ikisine bakıyorum. Karşı dağların acılı çiçekleri yazıyor tabelada. Binlerce yıllık efsanenin tablosu, tekniğin olanaklarıyla yeniden üretilebildiği bir çağ-da, anlamsız bir zamanda, anlamsız bir mekanda, karşıma çıkıyor. Benim için bu karşılaşma bir rüyadan öteye geçemiyordu.

I have a dream;

Under the shadows of the olive trees and in the lands where the nymphs sing. A signboard in front of me, narrates a story dating from the ages when there was no time. A reproduction of a Renaissance painting sands at the very heart of the rural. Narcisus gazes at himself in the reflection of water, Eco watches Narcisus, and I’m looking at both Sad flowers of opposite mountains writes on the signboard In an age where the painting of a legend of thousands of years could be reproduced through the technical possibilities, in a meaningless time, in a nonsense place confronts me. For me, this confrontation was no more than a dream.

I have a dream,

An old story, tells about the playground of the children which is believed to be a saint’s tomb by the residents. I’m arriving at the park, there is no sound around, there is neither a saint’s tomb, but there is but there isn’t! There is nothing I could believe but the concrete robot which does not wait for thekids anymore.

Bir rüyam var,

Yaşlı bir hikâye, mahalle sakinlerinin evliya mezarı olarak inandıkları çocuk oyun parkını anlatıyor. Parka geliyorum, çevremde hiç ses yok, evliya mezarı da yok ama var ama yok! Çocukları artık bekl meyen beton robottan başka inanabileceğim hiçbir şey yok.

I have a dream;

A rock in the countryside maintains the story dating back to tens of thousands years ago by changing it. The images and forms can make it till today by being quoted genetically in time. Rather than seeing which story was right, seeing how powerful a means of recording could be, reveals the mystical power of the images.

Bir rüyam var;

Kırsalda bir kaya on binlerce yıl öncesinden gelme hikayeyi değiştirerek devam ettiriyor. İmgeler ve şekiller zaman içerisinde kalıtımsal olarak aktarılarak bu günümüze kadar gelebiliyor. Hangi hikayenin doğru olduğundan çok bir kayıt olanağının bu derece güçlü olabileceğini görmek, imgelerin mistik gücünü ortaya koyuyor.

Bir rüyam var;

Yalnız başına bir at arabanın peşinden koşuyordu. Bir anda durdu her şey, ne at koşmaya devam etti nede araba ilerledi. Karşılaşmaların en doğal hali, anlık bir ileti gibi geldi ve bitti. Hazır olmadığım karşılaşmanın ambiyansı içerisinde aniden yok oldu. Absürt anların beklide en iyi buluşmasıydı.

I have a dream;

A lonesome horse was chasing after a coach. Suddenly everything stopped, neither the horse went on running nor the coach moved forward. The most natural state of encountering, came and ended like an instant message. Vanished suddenly in the ambiance of the encountering that I was not ready. Maybe it was the best meeting of the absurd moments.

Her şey anlamsızlaşıyor.

LOREMIPSUM

Ebitios imus dunt aborumquis as perro beat veles de lis eum, temporro dolut ad ut accus.Ducimol uptati voluptatem fuga. Nem consequae pelloris res et et offictem sunto toreritae pori acesto endit ut enis estibus modicim porepudita ex estias quaecestrum res seribusam, abo.Debit volor rat archilignis dolor re molorep uditio berisquae moluptas dolor magnis nihil mo volo blanitis acererum aditatem qui bea vel ipit explia vellaboribus venia excea consed maximus re odia autat liquiam sit invelitas esseque doluptior rerit harunde magnis re, offic temporio. Sitam que aut as minctecto conemodicto officate voluptate conest ut quia aut eos eaquo imagnim ilignimint maios eum nectet ut quaepe que enihitas alis idipsam, voluptur arisim rerunti nullestis quiduci alicipsae erum fugia sandam, si ipsam qui dolupta si nobis alibus derias modi ommodi ut voloremporem alit et ut utatisi tatibus etur, et qui dicia de quibus, susdaerunde etur sa ad quamenimi, nestestias pre, simolore sinus doles dit aut as ut volo eos exceatibus se officia quia voluptiisto et faccum faciis magnimp orumet quia voloris sitios nobitat fuga. Cabo. Itatiatquunt haritaq uiderumquosa volut occabor autatiam delestias entorum, cullentes sit et laboris ciaernat.Iscitatur? Is exceseque con consenis ellescient ad utectur? Qui at ullectis re mo beati accus.Ratio exerat omnihiliteni offic te volupta dolupta temped unto voluptatur restis apit fuga. Uptaestrum lam, que renimped que et acesseque non nus, que consequia illes maiorup tatque pre vel et idelit, et hiliquatur sent ut quiatiae omnis antis aditiumquas quo cusamet preste prectiae sunt, sitatiores des explaccum fugia voluptatem et quo is ne dolor adio ium rectio. Ut prepudia sinverspis dolecerio offic tem sam sequis

Dolendae qui vitatias essitiae corit laborit que porrum et omniandi di dolor aut rehent, comnis re poremod quia cus.Musam voluptaquunt ulpa nihita voluptat.Is iur sedi sequistrum re omnihil iducia voluptatur assin et int volorrorum, ut aspero quas dolorib usciisim dis conest quibus delendenimus am, qui unduciur most es ditem nuscid moluptatur? Qui blaudant escimus maximus daectem ent fuga. Adi offic tem facipidelia sit quis asperum fuga. Itaecat endiatium eum re voluptur alibust aut doluptat et accusae. Nequia quos qui officto ressita speliquatur sin pro tor alis exeres utamusant, secto ommolla coremolor autem. Voluptatet volentiae nullorerion est faces apicias desecea quibusae nonseces excescim reratet, imaximi lisimenimus ut posant endersped quis sequae comnihil int et adicabor magni occatusda volori cuptatio. At aute officta tatust arum quodi officiumquia quia voluptatus.Ant. Am, conecum quasperepra eum non erunt, eveliquo eaquaectes ea everemp erehenti verionse porem faccae voluptatem dolo et modi aute lit omniscil is et aut audam re plamet optatios et acit quasiti rest aspisin ullesti oribus, ut eaque doluptatquae sit, ipis dolum et que pe eture net rerum nonsed quos et, odiae reperit quamet ium sim quodicid erupta volumquidene sandem velecte denimus re nobitat aciis est, quo beate mod mos etur, quundit unt quae nem quae laci nihilique optas doluptam faccus.Xersper chicatis ma conserchil maio et ea con nonemporem que veriatur mos est illupiet ulluptae si omnis rem quisque nonsed mosa nonsero vitaque nosame de nisquas pererfe rferum andi con endaeSum quatis audis aut as res que dolupid unt.Expe nimillu ptatati alibus volestr ent, qui reicaborest autati tecupta am, ape verum dolupta tquiat rest demquuntibus simus in et oditisquo et optat labore eveni offic tem esed excepelit mi, temolor sum lant quunt quas sitiatur, to berita cus exceatat moloratis in et, cus modipid elestotae nulparum aut excerferiti dolenditis autem sum vellabo. Itaqui corporum vendiorem fugitassi netur?

Et offic tempore omnima vel id mos dicid unt aut et omnimusci sunt et qui suntia debitat quatemo luptassequam repeles volorrum quas aboribe rrovide repuditi qui od quo doluptate pos dolore endiatus voluptat quiatur?Lique volentior solorpo rporisitam dolupti busdantur audis doluptati ommolorite ipsunt quatum aut lacit que si dit quibusa nducilibus delicit, ilique quatest odignit fugiam nemporibus ad qui sed ulpa pa pliat odiae.

As dit, odi volorrum hiliquidero od quia antistis doluptint.

Olorro etur am, officatqui conecto tatusdae. Cone coreica borrorit ped ullania volorat iuntio. Ignimol oreptat emporese in nihilig nissitatur, nus, arum quist ut odici cus molupitas non non repro voluptiam labor rehenimpore volore mos que pa???

Ecte eume nis volor res dolupti orerumquate la ex ea porenimus re etur?

Et in Arcadia ego

BİRRÜYAMVAR