Dr. Ömer Menekşe Derleme ve Yayın Şubesi Müdürü

şimdi paylaşmak

Birbirimizin derdini dert

edinmediğimiz, huzur ve mutluluğumuzu um ursamadığımız

günümüzde, bölüşecek onca şey olmasına rağmen, her tür paylaşıma sırt çevirmek; "Ben

kendime yeterim. Kimseye ihtiyaç duymayacak kadar

güçlüyüm!" gibi düşüncelere kapılmak

ne kadar da aldatıcı...

zamanı ünümüzde hızla artan "insan egosunu", sözcük lügatlerinde çoğunluğu oluşturan "kırıcı sözcük­leri", zamanın daha hızlı akmaya başladığını ve her geçen anın insanlara "paylaşmayı" unuttur­duğunu fark etmemek mümkün değil!

Bizi biz yapan değerlerden uzaklaşmamız neticesin­de, birbirimizle ilişkilerimizin zayıflayıp kaybolma nokta­sına geldiği çağımızda, kalabalık içinde yalnızlaşıyoruz. Babanın evlattan, evladın aile ocağından, komşunun komşudan kaçtığı günler yaşıyoruz. Halimizi soracak, bir nebze olsun dertlerimizi paylaşacak babayı, evladı, komşu ve dostları her zaman ararız. Derya içinde susuz­luk çekmek misali, kalabalıklar içinde yalnız kalmak acı veriyor insana. Birbirimizin derdini dert edinmediğimiz, huzur ve mutluluğumuzu umursamadığımız günümüz­de, bölüşecek onca şey olmasına rağmen, her tür payla­şıma sırt çevirmek; "Ben kendime yeterim. Kimseye ih­tiyaç duymayacak kadar güçlüyüm!" gibi düşüncelere kapılmak ne kadar da aldatıcı...

Oysa paylaşmak, gerçekte karşısındakinden bir şey istemek değil, ona bir şey vermeyi dilemektir. Bazen do­ğal bir güzelliği birlikte izlemektir paylaşmak... Yeri gel­diğinde korkuları, endişeleri, yeri geldiğinde yetkileri ve yükümlülükleri birlikte sırtlayabilmektir. Sevinci bile bir başına taşımak, ağır bir yükü taşımak kadar yorucu ola­bilir bazen. Oysa sevinçleri paylaşabilmek de başkaları­nın acılarını paylaşmak kadar kolay olabilmeli. Unuttu-

1 8 DİYANET AYLIK DERCİ EYLÜL 2005

ğumuz toplumsal değerleri yeniden hatırlamak ve paylaş­mayı öğrenmek çok yorucu olsa da imkânsız değildir.

Sevgiyi, mutluluğu, sevin­ci, acıyı, kederi, hüznü paylaş­mak... Bir ekmeği ikiye bölüş­mek...Sevgi dolu bir yüreği, bir fikri ve düşünceyi birbirimi­ze açmak ne kadar da önem­l i . . .

Paylaşmak, özveri, fedakâr­lık ve bütün güzellikler adına ne varsa harmanlayıp gönül­den gönüle sunmaktır.

Paylaşmak, herkese yüreği­mizin kapılarını açmak, hataiı olanları hatalarından dolayı yalnız bırakmamak, hatalarına birlikte yanıp, birlikte ağla­mak, o insanlara yanlışlarını göstermek, günahkâr olanlara "tevbe edelim, bir daha dön-memecesine." diyebilmektir.

Paylaşmak, karşımızdaki in­sanın derdi ile dertlenip, en ufak hüznünü, acısını, bütün azalarımızda hissedebilmek, sevinçlerine kendi sevinçleri­mizden daha coşkulu çığlıklar atabilmektir.

Paylaşmak, hayatın bütün zorluklarına karşı bir cephede savaşan askerlerin edasıyla omuz omuza verebilmek, ipek böceği hassasiyeti ile ezelî ve ebedî kardeşlik bağını örebil-mektir.

Velhasıl, acıyı paylaşmak, tatlıyı paylaşmak, her iki hâlde de paylaşmak, insana iç huzu­ru verir.

Oysa günümüzde çoğu ilişkiler menfaat temeli üzerine inşa edilmekte, insanlar çoğu zaman kendilerine sağlayaca-

Paylaşmak, özveri, fedakarlık ve bütün güzel­likler adına ne varsa harmanlayıp gönülden gönüle sunmaktır. Acıyı paylaşmak, tatlıyı paylaşmak, her iki hâlde de paylaşmak, insana iç huzuru verir. ğı menfaatler ölçüsünde baş­kalarıyla ilgilenmekte, çoğu kez üst kattaki komşu alt kat-takinden habersiz yaşamakta, aileler ve yakınlar arasındaki ir­tibat ve ilişkiler gittikçe zayıfla­makta, nesiller arasında kalın duvarlar örülmekte, vefa, ha­ya, iffet gibi bizi biz yapan de­ğerler kaybolmaya yüz tut­maktadır.

Objektif bir gözle değer­lendirdiğimizde bugün ferdî ve toplumsal hayatımızda madde ile mana arasındaki doğal dengenin korunamadı­ğını ve bu dengenin madde lehine bozulduğunu görmek­teyiz. Dolayısıyla artan beşerî zaaflar ve maddî değerlerin manevî değerlerin yerini al­ması sonucu; düğün, sünnet, doğum gibi güzelliklerin pay­laşılmasında hediyeleşme en­

geli ile karşılaşan insanlar, eko­nomik yetersizlikler sebebiyle davete icabet etmemeyi tercih etmekteler...

Oysa davete icabet etmek Peygamber efendimizin sün-netindendir. Nitekim sahabe­den Berâ İbni Âzib, Sevgili Peygamberimizin (s.a.s.), has­ta ziyaretini, cenazenin arka­sından gitmeyi, aksırana "yer-hamükellah" demeyi, yemin edenin yeminini yerine getir­mesini, haksızlığa uğrayana yardım etmeyi, davet edenin davetini kabul etmeyi ve selâ­mı yaygınlaştırmayı tavsiye et­tiğini haber vermektedir. (Bu-hari, Cenaiz 2, Mezalim 5, Nikâh 71,

Eşribe 28; Müslim, Libâs 3)

Elbette hediyeleşmek çok güzel bir şeydir. "Hediyeleşin ki aranızdaki sevgi gelişsin." (Muvatta, Hüsnü'l-Hulk 16) b u y u -

DİYANET AYLIK DERCİ EYLÜL 2005 1 9

gündem

rulurken amaç, insan ilişkileri­ni geliştirmek ve paylaşımı sağlayarak mutlu ve iletişim içinde bir toplum oluşturmak­tır. Ama günümüzde bu gü­zellik, ekonomik gücün gölge­sinde kalarak yok olmaya yüz tutmuştur. Oysa güler yüz, tatlı dil ve gücün yettiği kadar bir hediye ile zamanında olay­

ların tebrik edilmesi; mutlulu­ğunu paylaşmak isteyen kom­şu, akraba ve dostların mutlu­luklarına mutluluk katacaktır.

İnsan olmanın, iyi bir Müs­lüman olmanın özelliklerinden biri de hasta ziyaretinde bu­lunmaktır.

Günlerce hasta yatağında halini soracak bir kişi bekleyen

>?•*£>/ yakın ve uzak komşularımız, akrabalarımız ve dostlarımız, vazifemizi yerine getirmemizi beklemektedir. Teselli bulmak, acısını paylaşmak ve bir an ol­sun hastalık psikolojisinden kurtulmak için gözleri kapıda takılı kalmaktadır. Öyle ise hastaları ziyaret edip onlara şi­falar dileyelim.

Unutmayalım ki, sevgili Peygamberimiz (s.a.s.) hasta­ları ziyaret eder, müminlere de hasta ziyaretini tavsiye ederdi (Buhari, Cenâiz 2; Müslim, Libas

114).

Sevinçli anlarda olduğu gi­bi, üzüntülü durumlarda da yakınların yalnız bırakılmaması ve acılarının paylaşılması çok önemlidir.

Paylaşmayı, sahip olduğu­muz bir değerin, kendi adımı­za azalması gibi düşünmek olası. Oysa, paylaştıkça se­vinçler artıp, acılar azalabilir. Paylaşmanın bireyler arası iliş­kiye katabileceği artı değerse hiç değişmez. Önemli olan;

2 0 niYANET AYLIK DERGİ EYLÜL 2005

gündem

Dostluk ağlamaksa, yüreğindeki yası paylaşmakso, üzüldüğünde sıcak bir ku­caksa ve dostu için ateşe atılmaksa, dün­ya durana dek, ölene dek dostumsun.

neyi, kiminle, nerede ve nasıl paylaşabileceğimize karar ver­mektir.

Paylaşımı imanımızla te-mellendiren, "Ben"i "Biz" ya­pan dinimizin, rahmet kaynak­lı şu çağrılarına kulak verelim:

"Sevdiğiniz şeylerden Allah için harcamadıkça iyiliğe ere­mezsiniz, her ne harcarsanız Allah onu hakkıyla bilir!" (Al-i Imran, 92)

"Sizden birisi kendi nefsi için istediğini, kardeşi için de istemedikçe olgun mümin o lamaz" (Buhari, İman 1 3)

"Müminler birbirlerini sev­mekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir uzvu hasta olduğu zaman, diğer uzuvlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalı­ğa tutulur, hasta uzvun ızdıra-bını paylaşırlar. " (Buhari, Edeb 27; Müslim, Birr 66 )

"Komşusu açken kendisi tok yatan gerçek mümin de­ğildir" (Müslim, İman 74, Birr ve Sı­

la 142; Ahmed b. Hanbel, 1,55)

Dünyada birbirimizle pay­laşarak birbirimizi destekleye­bileceğimiz o kadar çok sebep var ki... Yediğimiz ekmeği iki­ye üçe bölmenin, yüreğimiz-deki sevgiyi çoğaltmanın, dertliyle dertli mutluyla mutlu olmanın, hep beraber sevinç ilahileriyle Rabbimizi yücelt­menin ve gözyaşlarıyla her bi­rimiz için Rab'den af dileme­nin, dualarla birbirimizin de­ğerlerini hissetmenin, ellerimi­zi almaktan çok vermek için uzatmanın artık zamanı gel­medi mi? Artık paylaşmanın zamanı gelmedi mi?

Öyle ise gelin sevgisi sön­müş şu çağa inat paylaşalım.

Gelin mesajlar göndere­lim; dostluğu, kardeşliği, sev­giyi ve paylaşmayı anlatan...

Meselâ "Dostluk ağlamak­sa, yüreğindeki yası paylaş-maksa, üzüldüğünde sıcak bir kucaksa ve dostu için ateşe atılmaksa, dünya durana dek, ölene dek dostumsun." diye seslenen...

Meselâ:

"Hayatımızda bir ırmak vardır.

Köpüklerinde hayallerimizi yüzdürdüğümüz

Hayatımızda dostlarımız vardır

Günlerimiz ayrı geçtiğinde

üzüldüğümüz" diye duygula­rımızı ifade eden...

"Gitme ey yolcu, beraber oturup ağlaşalım

Elemim bir yüreğin kârı de­ğil, paylaşalım" (M. Akif Er-soy)

mısralarıyla yeniden yankı­sını bulsun duygularımız gö­nüllerimizde...

İnanıyorum ki, bencilliği, çıkarcılığı, frenleyip paylaşımı, yardımlaşmayı, dayanışmayı, diğergamlığı gerçekleştirebi-lenler; yarınlara daha ümitle bakacak, mutluluk yolunda daha da ilerleyeceklerdir.

"Bize yeni ve farklı kapılar açan, fırsatlar tanıyan kazanç­larımızı diğerleriyle paylaşır­ken zenginleşir, gelişiriz. An­cak o zaman elimizdekiler ger­çekten bize aittir, bizim için­dir. Bize ait olan bir şeyi de ancak bu heyecanla paylaşabi­liriz. Bir sözü, bir duyguyu, bir şiiri, bir kitabı, en basiti bir gü­lümsemeyi... Gülümsemek, doğuştan getirdiğimiz bir ye­tiye anlam kazandırmak ve onu diğerleriyle paylaşmaktır. Yaşadıklarımıza ve etrafımız-dakilere anlam katarak yaşa­mak için paylaşmalıyız." (Azize Aydın, "İletişimde Paylaşım", Diyanet

Aylık Dergi, Aralık 2003, s.39.)

Öyleyse haydi paylaşa­lım... Şimdi paylaşmak zama­nı . . .

DİYANET AYLIK DERCİ EYLÜL 2005 2 1