Jerzy Bończak

Jerzy Bończak (ur. 29 lipca 1949 w Bieżuniu) - polski aktor teatralny i

filmowy, reżyser teatralny.

Polski aktor filmowy i teatralny. W 1971 roku został absolwentem PWST w Warszawie. Jeszcze w tym samym roku zadebiutował na scenie teatralnej im. S. Jaracza w Olsztynie (1971-72), oraz warszawskich: Rozmaitości (1972-82), Nowego (1982-90), od 1997 r. aktor Teatru Kwadrat. Jest odznaczony w 1986 r. Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące

im. Bolesława Limanowskiego w Warszawie w roku 1967.

Niewysoki, szczupły aktor często gra pyskatych, cwanych nerwusów. Jest jednym z najbardziej charakterystycznych mistrzów drugiego planu. Jerzy Bończak lubi rozśmieszać widzów, bo uważa, że „publiczność jest dostatecznie wzruszona rzeczywistością”.

W dzieciństwie pisał wiersze. Kiedy był nastolatkiem dołączył do łobuzerskiej młodzieży z warszawskiego Marymontu. Pochodzi z rodziny o lekarskich tradycjach, więc początkowo miał studiować na Akademii Medycznej. Zdał jednak egzaminy wstępne na warszawską PWST. Podczas studiów wystąpił w przedstawieniach reżyserowanych przez Zbigniewa Zapasiewicza i Aleksandra Bardini. W 1971 roku ukończył PWST. W tym samym roku otrzymał nagrodę aktorską na I Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Krajów Socjalistycznych w Katowicach, za rolę Haralda Schmiedera w sztuce „Gagatek”. Przez sezon pracował w teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie. W latach 1972-1982 był aktorem teatru Rozmaitości, następnie przeniósł się do teatru Nowego, a w latach 1990-1999 pracował w teatrze Kwadrat. W 1999 roku debiutował jako reżyser teatralny przedstawieniem „Szczęściarz” zrealizowanym w teatrze w Częstochowie. Ma na swoim koncie wyróżnienie za rolę w farsie Dave’a Freemana „Łóżko pełne cudzoziemców”, przyznane na VIII Międzynarodowym Festiwalu Komedii „Talia” w Tarnowie. Zagrał w ponad 50 przedstawieniach Teatru TV.

 

Na dużym ekranie debiutował u Andrzeja Trzos-Rastawieckiego w filmie „Zapis zbrodni” (1974). Dramat ten jest rekonstrukcją autentycznego przestępstwa popełnionego przez młodocianych morderców. Bończak zagrał tytułowego bohatera obrazu „Mazepa” (1975). Film wyreżyserowany przez Gustawa Holoubka został oparty na dramacie Juliusza Słowackiego. Aktor wcielił się w podejrzanego o okrutne zabójstwa na małych chłopcach Juliusza Stopkę w filmie kryminalnym „Wśród nocnej ciszy” (1978) Tadeusza Chmielewskiego.

Był asystentem kierownika produkcji filmu „Ostatnia paróweczka Barry Kenta” w komedii „Miś” (1980) reż. Stanisława Bareja. Wcielił się w architekta, przeciwnika tzw. mrówkowców, które sam projektuje w komedii „Filip z konopi” (1981) Józefa Gębskiego. Pisał teksty kabaretowe w filmowej biografii Hanki Ordonówny (Dorota Stalińska), „Miłość ci wszystko wybaczy” (1981) Janusza Rzeszewskiego.

W 1982 roku próbował zemścić się na tytułowym bohaterze dramatu sensacyjnego „Wielki Szu” Sylwestra Chęcińskiego. W adaptacji dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza, filmie „W starym dworku, czyli niepodległość trójkątów” (1984) Andrzeja Kotkowskiego, wcielił się w Jęzora, kochanka swojej macochy, pięknej Anastazji (Beata Tyszkiewicz). Był aktorem współpracującym z Niemcami w czasie II wojny światowej w filmie sensacyjnym „Misja specjalna” (1987) Janusza Rzeszewskiego. Występował u Wojciecha Jerzego Hasa („Niezwykła podróż Baltazara Kobera”, 1988), Mirosława Borka („Konsul” 1989), Jacka Bromskiego („Sztuka kochania”, 1989), Władysława Pasikowskiego („Psy”, 1992), Konrada Szołajskiego („Człowiek z...”, 1993), Waldemara Krzystka („Polska śmierć”, 1994). 

Z Trzos-Rastawieckim spotkał się ponownie w 1989 roku na planie filmu obyczajowego „Po upadku. Sceny z życia nomenklatury”. Dwa lata później wcielił się w zdemoralizowanego wychowawcę w zakładzie poprawczym w dramacie sensacyjnych Wojciecha Wójcika „3 dni bez wyroku”. Był pracownikiem SB w komedii Sylwestra Chęcińskiego „Rozmowy kontrolowane” (1991). Czyhał na duszę szesnastowiecznego polskiego szlachcica w filmie „Dzieje mistrza Twardowskiego” (1995) Krzysztofa Gradowskiego. Pod koniec lat 90. wystąpił w filmach: Marka Koterskiego, Jana Kidawy-Błońskiego i Natalii Korynckiej-Gruz. Po „Ogniem i mieczem” (1999) Jerzego Hoffmana, w którym zagrał Czaplińskiego, przyjmował głównie role w serialach telewizyjnych. W 2006 roku pojawił się na planie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” (2006) Marka Koterskiego.

Bończak grał w filmach dla dzieci i młodzieży. Już w 1974 roku pojawił się na planie filmu „Koniec wakacji” Stanisława Jędryka. Próbował zorganizować własny zespół estradowy w melodramacie „Akwarele” (1978) Ryszarda Rydzewskiego. W „Podróżach pana Kleksa” (1985) Krzysztofa Gradowskiego, stworzył niezapomnianą kreację Bonifacego, agenta Wielkiego Elektronika.

Występował w pamiętnych serialach lat 70. i 80. m.in.: „Lalka” (1977), „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980), „Alternatywy 4” (1983). Wcielił się w prywatnego detektywa w „Żegnaj Rockefeller” (1992). Był dozorcą domu w nowszych odcinkach serialu „Dom” (1980-2000) oraz Tadeuszem Nowickim, kierownikiem hotelu w „Zostać miss” (2001) i „Zostać miss 2” (2003). Pojawił się również w serialach „Klan” (1997-2006), „Na dobre i na złe” (2003), „Magda M.” (2005), „Pensjonat pod Różą” (2005).

Słynie z otwartości i uczynności, ale także sporego temperamentu. Lubi szybką jazdę samochodem i grę w karty. W wolnym czasie wędkuje lub podróżuje po świecie. Ma dom w jednej z podolsztyńskich wsi. Chciałby zamieszkać w nim z żoną Ewą na stałe. W 1986 roku otrzymał Srebrny Krzyż Zasług. 

Przygotował: Przemek Kuzia

Źródła:• http://film.onet.pl/11681,1,Jerzy_Bończak,osoba.html• http://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Bo%C5%84czak• http://www.teatry.art.pl/spektakle/

ptywatnak_bo01.jpg• http://progressforpoland.com/gallery/albums/JACEK

%20BOCZARSKI/Lewe%20Interesy%20w%20Chicago/Komedia-6.jpg