katedra mostów i koleizm.pwr.wroc.pl/kuzawa/wp-content/uploads/2014/03/... · 2015-04-23 ·...
TRANSCRIPT
Obliczenia szczegółowe dźwigara głównego
Materiały dydaktyczne dla kursu Mosty
dr inż. Mieszko KUŻAWA 18.04.2015 r.
Katedra Mostów i Kolei
• Widok z boku / Przekrój podłużny
A B C D
• Przekrój poprzeczny
III. Szczegółowe obliczenia statyczne dźwigara głównego
Podstawowe parametry przęseł analizowanej konstrukcji
ηA,A η A,B η A,C
η A,D
P = 1
Wzór na wartości rzędnych LWRPO dla dźwigara i w zależności od położenia j obciążenia
2,
1
i
ji
jiy
yy
n
gdzie:
• n – liczba dźwigarów głównych,
• yi – współrzędna „y”: rozpatrywanego dźwigara – licznik, lub kolejnych dźwigarów - mianownik,
• yj – współrzędna „y” siły P,
η B,A η B,B η B,C η B,D
Wyznaczenie LWRPO metodą sztywnej poprzecznicy
Analizowane przekroje dźwigara i funkcje wpływu sił wewnętrznych
W obliczeniach szczegółowych dźwigara głównego analizowane są ekstremalne wartości momentów zginających i sił tnących w kolejnych przekrojach rozmieszczonych na długości pojedynczego przęsła.
Ekstremalne wartości sił wewnętrznych (momentów zginających i sił poprzecznych) w poszczególnych przekrojach na długości analizowanego dźwigara (dźwigar zewnętrzny A) zostaną wyznaczone przy użyciu:
• Linii Wpływu Momentów zginających LW M [m] sporządzonych dla następujących przekrojów,
• Obciążenie charakterystyczne od barier i barieroporęczy –0,5-1,0 kN/m b.
• Charakterystyczne ciężary objętościowe materiałów konstrukcji przęsła i wyposażenia
Beton zbrojony (konstrukcja przęsła) – 25 kN/m3,
Beton niezbrojony (kapy chodnikowe) – 24 kN/m3,
Asfalt lany lub beton asfaltowy (nawierzchnia jezdni) – 23 kN/m3,
Kostka kamienna (krawężniki) – 27 kN/m3,
Izolacja bitumiczna – 14 kN/m3.
Obliczenie wartości obciążeń stałych przypadających na
analizowany dźwigar A
• Wartości współczynników obciążeń γf dla SGN w UP
Ciężar własny konstrukcji przęsła (działanie niekorzystne) – γf = 1,35
Ciężar własny konstrukcji przęsła (działanie korzystne) – γf = 1,0
Ciężary własny elementów niekonstrukcyjnych (działanie niekorzystne) – γf = 1,35
Ciężary własny elementów niekonstrukcyjnych (działanie korzystne) – γf = 1,0
Obciążenia
działające
niekorzystnie
dla rozpatrywanego
kąta obrotu φ
γf > 1
Obciążenia
działające
korzystnie
dla rozpatrywanego
kąta obrotu φ
γf = 1,0
φ
Przykład zastosowania współczynników częściowych obciążeń γm dla uzyskania ekstremalnej wartości kąta obrotu φ
Lp Element Obliczenia
1. Dźwigary
główne 42,81 1,35 1,0 iAi Kg ,
KA,A
KA,B
KA,C KA,D
gk – obciążenie charakterystyczne przypadające na dźwigar A,
gmax – obciążenie obliczeniowe maksymalne przypadające na dźwigar A,
gmin – obciążenie obliczeniowe minimalne przypadające na dźwigar A,
• Przykład obliczeń oddziaływań na rozpatrywany dźwigar od wybranych elementów konstrukcji przęsła
kg mkN / 1f maxg 1f ming mkN / mkN /
Lp Element Obliczenia
1. Bariery 0,50 1,35 1,0
ikg , mkN / 1f igmax, 1f igmin, mkN / mkN /
iAi Kg ,
• Przykład obliczeń oddziaływań na rozpatrywany dźwigar od wybranych elementów wyposażenia
Lp Element Obliczenia
1. Nawierzchnia
jezdni 2,84 1,35 3,834 1,00 2,84 g
• Przykład obliczeń oddziaływań na rozpatrywany dźwigar od ciężaru nawierzchni jezdni
kg mkN / 1f maxg 1f igmin, mkN / mkN /
+ -
gk = 56,6 kN/m – stałe obciążenie charakterystyczne przypadające na dźwigar A,
gmax = 72,1 kN/m –stałe maksymalne obciążenie obliczeniowe przypadające na dźwigar A,
gmin = 50,9 kN/m – stałe minimalne obciążenie obliczeniowe przypadające na dźwigar A,
,
Nr. Element Obliczenia gk,i
[kN/m] γ>1
gmax,i
[kN/m] γ=1
gmin,i
[kN/m]
1. Dźwigary
główne 1,712m2*(0,7+0,4+0,1-0,2)*25kN/m3 42,81 1,35 57,79 1,0 42,81
2. Krawężniki 0,038m2*(0,550-0,050)*27kN/m3 0,51 1,35 0,69 1,0 0,51
3. Kapy
chodnikowe 0,25m*(2,120m-0,989m)*24kN/m3 6,78 1,35 9,15 1,0 6,78
4. Nawierzchnia
jezdni 0,09m*(1,419m-0,047m)*23kN/m3 2,84 1,35 3,83 1,0 2,84
5. Bariery i
poręcze
0,5kN/m*(0,850+0,650-0,150-
0,350) 0,50 1,35 0,68 1,0 0,50
6. Gzymsy
podporęczowe 0,227m2*(0,850-0,350)*24kN/m3 2,73 1,35 3,69 1,0 2,73
7. Izolacja 0,01m*(3,825m-0,74m)*14kN/m3 0,43 1,35 0,58 1,0 0,43
Stałe obciążenia sumaryczne dźwigara A gk=56,6 gmax=72,1 gmin=50,9
• Sumaryczne obciążenia stałe przypadające na rozpatrywany dźwigara
kNmkNmGk 25,41/25)05,025,055,0(2,2 32
NkNGG fk 69,5535,125,41max
kNkNGG fk 25,420,125,41min
2
_ 2,2 mA BC
Obciążenie charakterystyczne przypadające na dźwigar A
Maksymalne obciążenie obliczeniowe przypadające na dźwigar A
Minimalne obciążenie obliczeniowe przypadające na dźwigar A
• Przykład obliczeń oddziaływań na rozpatrywany dźwigar od ciężaru poprzecznic
• Położenie i numeracja pasów w projektowaniu
Obciążenia ruchome mostów drogowych wg. EN 1991-2 S
ze
roko
ść je
zd
ni – w
Umowny pas nr.
Umowny pas nr.
Umowny pas nr.
Obszar pozostały
Położenie i numerację pasów należy określać zgodnie z poniższymi regułami:
• Położenia pasów umownych niekoniecznie odpowiadają ich rzeczywistemu położeniu numeracji na obiekcie.
• W każdym indywidualnym sprawdzeniu (np. w celu sprawdzenia nośności granicznej przekroju poprzecznego na zginanie), liczba pasów uwzględnionych jako obciążenie, ich położenie na jezdni i ich numeracja są dobrane w ten sposób, aby efekty wywołane modelami obciążeń były najbardziej niekorzystne.
• Pas, dający najbardziej niekorzystny skutek jest numerowany jako Pas Nr 1, pas, dający drugi z kolei najbardziej niekorzystny skutek, jest numerowany jako Pas Nr 2, itd..
3
wIntn
Liczba umownych pasów:
Model obciążenia 1składa się z dwóch układów częściowych:
• Dwuosiowych obciążeń skupionych(układ tandemowy: TS), w których każda oś ma następujące obciążenie: αqi∙Qki.
• Obciążeń równomiernie rozłożonych (układ UDL), dających następujący nacisk na m2
pasa umownego: αqi∙qki.
Model obciążenia 1 należy ustawiać na każdym pasie umownym i obszarze pozostałym, ale tylko na niekorzystnych obszarach powierzchni wpływu.
Na pasie umownym i wielkości obciążeń wynoszą:
αqi Qik – pojedyncza oś układu TS na pasie i,
αqi qik – obciążenie UDL na pasie i,
αqr qrk – obciążenie UDL na obszaże pozostałym,
αQi, αqi , αqr – współczynniki dostosowawcze.
Ca
rria
ge
wa
y w
idth
– w
Umowny
pas
Nr.
Umowny
pas
Nr.
Umowny
pas
Nr.
Obszar
pozostały
Obszar
pozostały
Model obciążenia LM1: obciążenia skupione i równomiernie rozłożone, które obejmują większość skutków ruchu samochodów ciężarowych i osobowych. Model ten należy stosować w sprawdzeniach ogólnych i lokalnych.
ikiq Qikiq Q
ikqi q
kq q11
kq q22
rkqr q
• Wytyczne stosowania układu obciążeń TS:
Na pasie umownym należy uwzględnić nie więcej niż jeden układ tandemowy.
Należy uwzględniać wyłącznie pełne układy tandemowe.
Do oceny skutków ogólnych, każdy system tandemowy należy przyjmować za przemieszczających się osiowo wzdłuż pasów umownych.
Każdą oś układu tandemowego należy uwzględniać w postaci dwóch identycznych kół, z naciskiem na koło wynoszącym: 0,5αQ∙Qk.
Powierzchnię kontaktu każdego koła z nawierzchnią jezdni należy przyjmować za kwadrat o boku 0,40 m.
Ustawienie
obciążenia TS
do oceny
skutków
lokalnych
• Współczynniki dostosowawcze αQi, αqi, αqr :
Wartości współczynników dostosowawczych należy dobierać w zależności od przewidywanego ruchu oraz w zależności od klasy drogi.
W załączniku krajowym wartości współczynników α powinny odpowiadać kategoriom ruchu.
Jeżeli są przyjęte za równe 1, to odpowiadają one ruchowi, w którym przewidywany jest ciężki przemysłowy ruch międzynarodowy ze znaczącym udziałem pojazdów ciężkich w całym ruchu.
Sugerowane wartości α (αQi=αqi= αqr) na potrzeby ćwiczenia projektowego:
Klasa obciążeń A – α = 1,
Klasa obciążeń B – α = 0,8,
Klasa obciążeń C – α = 0,6.
• Model obciążeń 1 : wartości charakterystyczne
• Obciążenie tłumem pieszych – charakterystyczna wartość obciążenia w kombinacji z modelem obciążenia 1:
pk = 3,0kN/m2
Współczynnik dynamiczny Ф
Współczynnik dynamiczny Φ uwzględnia efekty dynamicznego zwiększenia naprężeń i drgań konstrukcji, ale nie uwzględnia skutków rezonansu.
Podejście dla typowych, prostych obiektów: Wyniki analizy statycznej przeprowadzonej na przedstawionych modelach obciążeń należy mnożyć przez współczynnik dynamiczny Φ.
stat
dyn
u
u
statyczne
dynamiczne
Wyznaczanie przemieszczeń używanych w definicji Φ na podstawie zarejestrowanych
przemieszczeń dynamicznych oraz odfiltrowanych przemieszczeń quasi-statycznych
Ogólna definicja
współczynnika
dynamicznego
W normie PN-EN
współczynnik
dynamiczny zawarty jest
w Modelu Obciążeń 1.
• Przykład obliczania obciążeń zmiennych przypadających na analizowany dźwigar A
• Obciążenia dźwigara A od TS:
Wartość charakterystyczna
Wartość obliczeniowa
2,221,11max QkQQkQk QQP
kF PP max
• Obciążenie dźwigara A od obciążeń równomiernie rozłożonych UDL (q1k + q2k + pk) :
Wartość charakterystyczna
Wartość obliczeniowa
12,221max,11max pkqkqqkqk pqqq
maxmax kF qq
232min pkqkk pqq
minmin kF qq
35,1F
max min
A
• Przykład obliczeń maksymalnego momentu zginającego w przekroju α-α w dźwigarze A
kNmM 5,4243max
mP
mGmG
qgqgM
)804,3355,4(
655,0817,0157,2375,3
max
minmax
2minmin1maxmaxmax
LW Mα-α, A [m]
LWRPO „A” [-]
• Przykładowe ustawienie obciążeń dla maksymalnych momentów zginających w przekroju x/Lt = 0,1
Obliczenie ekstremalnych momentów zginających w wybranych przekrojach
mP
mGmG
qgqgM
)866,2158,3(
309,0384,0051,1492,2
max
minmax
2minmin1maxmaxmax
• Przykładowe ustawienie obciążeń dla minimalnych momentów zginających w przekroju x/Lt = 0,1
.....................min M
• Przykładowe ustawienie obciążeń dla maksymalnych i minimalnych momentów zginających w przekroju x/Lt = 0,9
Obwiednia momentów zginających w analizowanym dźwigarze
0,0 2,1 4,2 6,3 8,4 8,925 10,5 12,6 14,7 16,8 18,9 21,0
0,0 2063,6 3550,4 4514,1 4869,7 4867,2 4685,3 3598,9 2803,0 1130,7 -673,4 -2059,0
0,0 314,0 490,6 501,2 331,6 254,2 -5,9 -495,1 -1165,1 -2011,5 -3263,5 -5082,3
x ][m
maxM
][kNmminM
][kNm
Obliczenie ekstremalnych siły tnących w wybranym przekroju
• Przykładowe ustawienie obciążeń dla maksymalnych i minimalnych sił tnąctcyh w przekroju x/Lt = 0,4
Obwiednia sił tnących w analizowanym dźwigarze
0,0 2,1 4,2 6,3 8,4 10,5 12,6 14,7 16,8 18,9 21,0
1138,4 924,8 722,0 530,4 327,6 155,4 -27,2 -158,7 -287,6 -399,4 -487,0
191,9 113,1 -3,0 -172,4 -369,7 -563,7 -773,6 -944,0 -1130,8 -1316,9 -1497,7
x ][m
maxV
][kNminV
][kN