Razmatrajući tri različita životna stava izdvaja sledeće stadijume postojanje: estetski stadijum koji se do kraja iscrpljuje u svijetu čula pri čemu čovjek postaje lopta kojom se dobacuju njegove vlastite želje i raspoloženja, etički stadijum u koji prelazi kada se jave osjećanja straha i praznine kao najboljih pokazatelja “egzistencijalne situacije” i koji karakterišu ozbiljnost i život prema zakonima morala. Na kraju ovog niza nalazi se religijski stadijum kao najveći izraz ljudske egzistencije kada se umjesto estetskog uživanja i obaveza razuma bira - vjera. Jedino uz nju čovjek može naći smirenje ili kako sam Kjerkegor kaže: “Dok je estetska egzistencija pretežno uživanje, etička je egzistencija pretežno borba i pobjeda. Religiozna egzistencija jeste stradanje. I to ne kao prolazni trenutak već kao stalno praćenje. U stradanju počinje religiozno da diše (...) Estetski čovjek ima trenutak, etički pobjeđuje u istoriji, a religiozni čovjek ima vječnost.”

Da bi čovek postao autentičan mora proći tri stadijuma 1. estetski stadijum, na kome se egzistencijalna strepnja prevladava prepuštanjem čulnim zadovoljstvima. Simbol ovog stadijuma je Don Žuan. 2. etički stadijum u kome se okrećemo ka višim vrednostima. Moralni smo i odgovorni. Spremni smo da se žrtvujemo zarad dobra drugih. Simbol ovog stadijuma je Sokrat. 3. religiozni stadijum Kroz istinsku ličnu veru prevazilazimo strah od prolaznostii nalazimo smisao života. Ideal ovog stadijuma je Hristos. Inače verovao da čoveku ne treba posrednik sa Bogom, ljude odvraćao da ne idu u crkvu.