krakowska strefa płatnego parkowania a strefa warszawska

Krakowska Strefa Płatnego

Parkowania

w kontekście rozwiązań

Miasta Stołecznego Warszawy

Uchwały regulujące strefę płatnego

parkowania (postoju)

uchwała Nr XXI/229/11 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 lipca 2011 r.

w sprawie ustalenia strefy płatnego parkowania, ustalenia opłat

za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych

w strefie płatnego parkowania, wprowadzenia opłaty abonamentowej

dla niektórych użytkowników dróg oraz sposobu pobierania tych opłat

z późn. zm.

uchwała Nr XXXVI/1077/2008 Rady Miasta Stołecznego Warszawy

z dnia 26 czerwca 2008 r. w sprawie ustalenia strefy płatnego

parkowania, wysokości stawek opłaty za parkowanie pojazdów

samochodowych na drogach publicznych w strefie, wysokości opłaty

dodatkowej oraz określenia sposobu pobierania tych opłat z późn. zm.

Abonament „mieszkańca”uchwała Nr XXI/229/11 Rady Miasta Krakowa z dnia 6 lipca 2011 r. (pkt. 3.2 do 3.2.2 załącznika nr 2)

3. 2 Abonament postojowy miesięczny typu „P1 , P2, P3 , P4 , P5, P6I, P6II, P6III, P6IV, P6V, P7, P8”:

3.2.1 Podstawą do nabycia abonamentu postojowego typu „P1 , P2, P3 , P4 , P5, P6I, P6II, P6III, P6IV,P6V, P7, P8” na postój pojazdów samochodowych w strefie jest spełnienie warunków przewidzianychdla określonego typu abonamentu oraz posiadanie pojazdu samochodowego z tytułu:

a) własności;

b) umowy leasingu;

c) umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie, w przypadku umowy kredytu na zakup samochodu,

d) innej umowy cywilnej.

3. 2.2 Abonament postojowy typu „P1 , P2, P3 , P4 , P5, P6I, P6II, P6III, P6IV, P6V, P7, P8”wydawany jest:

a) na numer rejestracyjny dla pojazdu samochodowego osoby fizycznej, zameldowanej na obszarzeokreślonym w załączniku Nr 1 do niniejszej uchwały, posiadającej pojazd samochodowy na podstawiejednego z tytułów wymienionych w ppkt 3.2.1 – stanowiący dowód wniesienia opłaty za postój wyłączniew strefie lub podstrefie miejsca zameldowania, przy czym stawka opłaty za pojazd samochodowy wynosi10 zł/miesiąc.

Abonament „mieszkańca”

uchwała Nr XXXVI/1077/2008 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 26 czerwca 2008 r. (§ 6 ust. 1)

§ 6 .1 Wprowadza się opłatę abonamentową w wysokości 30 zł rocznie za parkowanie przez osobę

zameldowaną na pobyt stały lub czasowy na obszarze obejmującym SPPN oraz przylegające do jej granic

nieruchomości - w pobliżu miejsca zameldowania tej osoby (w rejonie do 8 parkomatów) wyłącznie

jednego:

a) pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej do 2,5 tony, albo

b) samochodu osobowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 2,5 tony,

będącego jej własnością, współwłasnością lub pozostającego w jej użyciu na podstawie odpłatnej

czynności cywilno-prawnej lub umowy użyczenia zawartej w formie aktu notarialnego, której jest stroną.

2. Abonament, o którym mowa w ust. 1 lit b) może obejmować wyłącznie te miejsca postojowe w pobliżu

miejsca zamieszkania, które są wyznaczone na jezdni lub w zatokach postojowych.


Różnice pomiędzy rozwiązaniami obowiązującymi w Gminie Miejskiej Kraków,

a w Mieście Stołecznym Warszawie

Gmina Miejska Kraków Miasto Stołeczne Warszawa

dysponowanie pojazdem

na podstawie innej umowy cywilnej

dysponowanie na podstawie odpłatnej

czynności cywilno-prawnej lub umowy

użyczenia zawartej w formie aktu

notarialnego

ograniczenie obszaru obowiązywania

abonamentu do strefy / podstrefy miejsca

zameldowania

ograniczenie obszaru obowiązywania

abonamentu do terenu w pobliżu miejsca

zameldowania (w rejonie do 8 parkomatów)

możliwość nabycia abonamentu na dowolną

liczbę pojazdów

możliwość nabycia abonamentu

tylko na jeden pojazd


Dążenia Gminy Miejskiej Kraków na rzecz ograniczenia zakresu osób uprawnionych do wniesienia opłaty za parkowanie w formie abonamentu „mieszkańca”:

- wprowadzenie wymogu legitymowania się stałym zameldowaniem w obszarze strefy płatnego parkowania.

uchylony na mocy wyroku NSA z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt I OSK 1418/13

z uzasadnienia:

Sąd uznał za niedopuszczalne wprowadzenie zróżnicowania w możliwości wykupienia abonamentu postojowego tylko dla mieszkańców zamieszkujących z zamiarem pobytu stałego, a pozbawienie takiej możliwości mieszkańców zamieszkujących na pobyt czasowy. Takie zróżnicowanie praw mieszkańców strefy płatnego parkowania uznać należy za dyskryminację tej grupy mieszkańców, których zamieszkiwanie na terenie strefy ma charakter czasowy.



- ograniczenie możliwości wniesienia opłaty za parkowanie w formie ulgowego abonamentu do jednego pojazdu w gospodarstwie domowym.

uchylony na mocy wyroku NSA z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt I OSK 1418/13

z uzasadnienia:

Sąd podzielił argumenty Wojewody Małopolskiego, że ograniczenie prawa do abonamentu postojowego wyłącznie do pierwszego pojazdu stanowi naruszenie konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji) oraz równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji). Kryterium zróżnicowania mieszkańców strefy płatnego parkowania ze względu na liczbę posiadanych samochodów przez jedną osobę, a także przez inne osoby zameldowane pod tym samym adresem, należy ocenić jako niezgodne z wynikającą z zasady demokratycznego państwa prawnego zasadą sprawiedliwości społecznej nakazującą, by zróżnicowanie poszczególnych osób pozostawało w odpowiedniej relacji do dzielących je różnic.


Dążenia Gminy Miejskiej Kraków na rzecz ograniczenia zakresu osób uprawnionych do wniesienia

opłaty za parkowanie w formie abonamentu „mieszkańca”:

- ograniczenie możliwości wniesienia opłaty za parkowanie w formie ulgowego abonamentu

do pojazdu posiadanego na podstawie tytułu: własności, ustawowej wspólności majątkowej

małżeńskiej, umowy leasingu, umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie (w przypadku umowy

na zakup samochodu);

uchylony na mocy wyroku Wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 stycznia 2013 r.

sygn. akt III SA/Kr 1187/11

z uzasadnienia:

Stwierdzając nieważność (…) Sąd podzielił argumenty Prokuratora, że stanowi on naruszenie

zasady równości wobec prawa (art. 32 Konstytucji). Zakwestionowana regulacja wymienia

enumeratywnie tytuły prawne do pojazdu umożliwiające uzyskanie abonamentu postojowego,

pozbawiając w ten sposób uprawnień do nabycia abonamentu postojowego niektórych posiadaczy

pojazdów (na przykład współwłaścicieli, posiadających pojazd na podstawie tytułu

cywilnoprawnego - np. umowy użyczenia, itp.). Taką enumerację należy uznać za naruszającą

zasadę równości wobec prawa, która nakazuje równe traktowanie równych i podobne traktowanie

podobnych oraz dopuszcza wprowadzenie zróżnicowania, ale tylko gdy jest ono uzasadnione



- ograniczenie możliwości wniesienia opłaty za parkowanie w formie ulgowego abonamentu poprzez wprowadzenie w przypadku dysponowania pojazdem na podstawie umowy użyczenia wymogu jej zawarcia w formie aktu notarialnego.

uchylony na mocy wyroku WSA w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2014 r., sygn. akt III SA/Kr 365/14

z uzasadnienia:

Zakwestionowana regulacja w sposób nieuzasadniony pozbawia bowiem uprawnień do nabycia abonamentu postojowego niektórych posiadaczy pojazdów, na przykład dysponujących pojazdem na podstawie pisemnej umowy użyczenia, podczas gdy forma pisemna jest wystarczająca dla ważności tej umowy i ważności tytułu prawnego do pojazdu. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że wykluczenie niektórych posiadaczy pojazdów z możliwości uzyskania abonamentu postojowego z powodu rodzaju zawartej umowy stanowiącej tytuł prawny do pojazdu, należy uznać za naruszające zasadę równości wobec prawa.



- ograniczenie możliwości wniesienia opłaty za parkowanie w formie ulgowego abonamentu poprzez wprowadzenia w przypadku dysponowania pojazdem na podstawie umowy użyczenia jej zawarcia w formie aktu notarialnego – tożsame rozwiązanie na gruncie uchwały Miasta Stołecznego Warszawy

wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2011 r., sygn. akt VII SA/Wa 96/11

z uzasadnienia:

Dokonanie zatem rozróżnienia odpłatnych umów o używanie rzeczy zawartych w formie pisemnej (czyli z wyłączeniem umów zawartych w formie ustnej) oraz umowy użyczenia zawartej w formie aktu notarialnego (a więc z wyłączeniem umów zawartych w jakiejkolwiek innej formie) w ocenie Sądu, pozwala na wyodrębnienie stosunków prawnych charakteryzujących się porównywalnym znamieniem trwałości, nie wykracza poza granice uznaniowości w sposób sprzeczny z zasadą zróżnicowanie sytuacji prawnej kierujących pojazdami na podstawie odpłatnej umowy o używanie rzeczy oraz władających pojazdami na podstawie umowy użyczenia zawartej w formie aktu notarialnego znajduje wsparcie w wyrażonej w art. 84 Konstytucji zasadzie, iż każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Możliwe działania na rzecz przywrócenia strefie

funkcji regulacyjnych

podniesienie wysokości opłaty wnoszonej w formie abonamentu typu P;

rezygnacja z sprzedaży abonamentów typu P „na okaziciela”;

zwiększenie liczby stref / podstref płatnego parkowania;

rozważenie możliwości likwidacji części abonamentów ulgowych (typu: M, E);

zmiana przesłanek umożliwiających wniesienie opłaty za parkowanie w formie

abonamentu „mieszkańca”;

zmiana przesłanek umożliwiających wniesienie opłaty za parkowanie w formie

abonamentu typu N;

ograniczenie czasu na jaki można nabyć ulgowy abonament.

Propozycja w zakresie zmian przesłanek wniesienia

opłaty za postój strefie w formie abonamentu

„mieszkańca”

wprowadzenie nowej przesłanki nabycia abonamentu postojowego, tak by w ten sposób

opłatę za parkowanie mogła wnieść osoba spełniająca łącznie następujące wymogi:

zameldowana na pobyt stały lub czasowy na obszarze strefy / podstrefy płatnego postoju;

posiadającą na terenie strefy / podstrefy płatnego postoju centrum interesów osobistych

lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych)

zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,

osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów)

bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy

ust. 1). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

uważa się osobę fizyczną, która: (…) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) (…).



„mieszkańca”

Wykładnia pojęcia centrum interesów osobistych lub gospodarczych

(ośrodek interesów życiowych)

interpelacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 czerwca 2013 r.

sygn. IPPB4/415-308/13-2/JK2;

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 lipca 2012 r.

sygn. IPPB4/415-286/12-4/SP;

interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 kwietnia 2009 r.

sygn. lPPB4/415-94/09-2/JS;

za „interesy osobiste” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie danej

osoby, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską,

przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów

gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła

dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe,

zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.



„mieszkańca”



stanowisko Urzędu Skarbowego w Dębicy z dnia 5 grudnia 2005 r.,

sygn. akt PO I 415/37/05;

Izba Skarbowa w Gdańsku z dnia 14 września 2005r.

sygn. akt BI/4117-0037/05;

Drugi Urząd Skarbowy w Gliwicach z dnia 3 czerwca 2005r.

sygn. akt IPD3/415-35/05 PBB1/423-949/05;

Za „interesy osobiste” należy rozumieć powiązania rodzinne i towarzyskie danej osoby.

W praktyce chodzi tutaj o sytuację, w której w danym państwie znajduje się także najbliższa

rodzina danej osoby (małżonek i dzieci). Przez „interesy gospodarcze” należy

natomiast rozumieć miejsce wykonywania pracy, prowadzenia działalności gospodarczej,

czy też posiadanie majątku.



„mieszkańca”



Urząd Skarbowy Poznań-Śródmieście z dnia 14 kwietnia 2006 r.

sygn. akt ZD/415-16/06

Urząd Skarbowy w Gnieźnie z dnia 16 lipca 2004 r.

sygn. akt N-DOFN/415-14/04

Fakt zameldowania stanowi jedynie o spełnieniu wymogu prawno-administracyjnego.

Możliwe jest więc posiadanie miejsca zameldowania w Polsce i jednocześnie centrum

interesów życiowych w innym miejscu.



„mieszkańca”



wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2001 r.

sygn. akt V SA 1496/00

Pobyt stały w danym lokalu oznacza zamieszkiwanie w określonej miejscowości

pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego lub długotrwałego przebywania, z wolą

koncentracji w danym miejscu swoich spraw życiowych, w tym założenia ośrodka osobistych

i majątkowych interesów. Natomiast obowiązek zameldowania jest obowiązkiem

o charakterze administracyjnym.



„mieszkańca”



Fakt posiadania w Polsce majątku, np. mieszkania, nie może przesądzać o istnieniu w Polsce

miejsca zamieszkania danej osoby, podczas gdy osoba taka pracuje w innym kraju

i tam przeniosła swoje centrum interesów życiowych. Taki majątek może bowiem

być utrzymywany w celach inwestycyjnych (18 października 2006 r., DD4/033-

01023/IDy/06/1497), może być to związane z chęcią odwiedzin w Polsce np. w trakcie

urlopu, czy wakacji (18 października 2006 r., DD4/PB6-033-01281/PS/ZKK/06/48), czy też

w celu wynajmu (14 kwietnia 2006 r., PB6/033-0404-1943/05/Idy)



„mieszkańca”



wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 13 sierpnia 2013 r.

sygn. akt III AUa 1529/11

Zamieszkanie jest prawną kwalifikacją określonego stosunku danej osoby do miejsca.

Na prawną konstrukcję zamieszkania składają się dwa elementy: przebywanie w określonej

miejscowości oraz zamiar stałego pobytu. O stałości pobytu na określonym terytorium

decyduje przede wszystkim takie przebywanie, które ma na celu założenie tam ośrodka

swoich osobistych i majątkowych interesów, chodzi zatem o aktualne centrum życiowej

działalności człowieka.



„mieszkańca”



wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 września 2014 r.

II OSK 2172/14

Faktyczne przebywanie w danej miejscowości nie może być rozumiane jedynie, jako pobyt

wymuszony koniecznością wykonywania w niej swych obowiązków pracowniczych

czy zarobkowych, ale musi mieć ono jednocześnie cechy założenia tam ośrodka swoich

osobistych i majątkowych interesów. Przebywanie w miejscowości bowiem musi wiązać się

ze skupieniem w niej życiowej aktywności, związanej nie tylko z pracą, ale również

z rodziną.



„mieszkańca”



wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 27 czerwca 2012 r.

III SA/Łd 345/12

Miejsce stałego pobytu danej osoby to miejsce, w którym osoba ta stale realizuje swoje

podstawowe funkcje życiowe, tj. w szczególności mieszka, nocuje, spożywa posiłki,

wypoczywa, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania (odzież,

żywność, meble), przyjmuje wizyty członków rodziny lub znajomych, utrzymuje chociażby

okazjonalne kontakty z sąsiadami, przyjmuje i nadaje korespondencję. Traktowanie

mieszkania jak magazynu do przechowywania zbędnych mebli i rzeczy osobistego użytku nie

może być uznane jako koncentrowanie w tym lokalu swoich czynności życiowych.



„mieszkańca”



Sposób wykazania spełnienia przesłanki (katalog otwarty):

dokument świadczący o płaceniu podatku na terenie strefy płatnego postoju;

dokument świadczący o fakcie opłacania stałych opłat typu: gaz, prąd, woda, w lokalu

usytuowanym na terenie strefy płatnego parkowania;

wykazanie, iż adres na terenie strefy płatnego parkowania stanowi adres do doręczeń

pism innych niż urzędowe;

uprawniony do pojazdu pozostaje pod pieczą osoby zameldowanej na ternie strefy

płatnego parkowania i z nią zamieszkuje.



„mieszkańca”

Dziękuję za uwagę.

krakowska strefa płatnego parkowania a strefa warszawska

Government & Nonprofit