momentopname 192 - december 2012
DESCRIPTION
Kwartaalmagazine voor donateurs van Stichting voor Vluchteling-Studenten UAF.TRANSCRIPT
Aws Swadi (29) vluchtte vier jaar geleden halsoverkop uit Irak naar Nederland. Als arts was hij een direct doelwit van terreurgroepen die het op medici gemunt hadden. Na een lange tijd van onzekerheid weet de veelbelovende jonge arts nu eindelijk dat hij hier kan blijven.
Aws was al arts toen hij naar Nederland
kwam. Hij pakte de draad snel op, leerde
Nederlands en bereidde zich voor op het
assessment, de pittige beroepstoets die
buitenlandse artsen hier moeten
afleggen. Een half jaar geleden is hij, met
uitzonderlijk goede resultaten en binnen
een korte tijd, geslaagd voor de toets.
Meestal moeten medici uit het
buitenland na het assessment hun
kennis nog flink bijspijkeren. Ook de
Nederlandse taal heeft hij verbijsterend
goed onder de knie gekregen; hij
beheerst de taal tot in de details. Alleen:
zijn asielaanvraag werd geweigerd. Als
afgestudeerde zonder verblijfsvergunning
was hij illegaal en liep hij kans het land
uitgezet te worden.
Hij was ten einde raad. ‘Aan de moge-
lijkheid dat ik naar Irak zou worden
teruggestuurd, wilde ik niet eens denken.
Dat was mijn einde geweest’, zegt hij
terugkijkend. ‘Wat er toen in mij omging,
Het UAF is
trots dat de
organisatie
opnieuw hoog staat genoteerd in
de Trouw Goede Doelen Top-50.
Het UAF behaalde de derde plaats
in de categorie cultuur & welzijn.
Lees verder op pagina 2
Meer dan 200 vluchtelingen afgestudeerd
Nalaten voor de toekomst van vluchtelingstudenten
Foto
: Ven
us
Veld
hoen
Bijna het land uitgezet
‘Ik wil mijn roeping volgen’
AwsMomentopname nr. 192, 56e jaargang, december 2012 Kwartaalblad voor donateurs
2 | Momentopname nr. 192, december 2012
UAF-directeur Kees Bleichrodt overleden
Kort voor het ter perse gaan van dit nummer bereikte
ons het trieste bericht van het overlijden van Kees
Bleichrodt, sinds 1989 directeur van het UAF. Zijn
dood dwingt het UAF tot een zeer voortijdig afscheid
van een bevlogen, inspirerende en gepassioneerde
pleitbezorger voor mensenrechten. Mede door zijn
inzet konden duizenden vluchtelingen in Nederland
een nieuw bestaan opbouwen. Kees Bleichrodt is
zestig jaar geworden. In het volgende nummer van Momentopname blikken wij terug
op wat Kees voor het UAF en voor vluchtelingen betekend heeft. Kijk voor meer infor-
matie op www.uaf.nl/inmemoriam.
Foto
: Ven
us V
eldh
oen
had ik nog nooit meegemaakt. Het was heel erg om uit Irak te moeten vluchten,
maar dat was overmacht. Nu had ik me drie, vier jaar extreem ingespannen voor
het assessment en de Nederlandse taal. Opeens leek dat allemaal voor niets te zijn
geweest. Ik had letterlijk geen toekomst. Dit was het moment waarop ik het echt niet
meer zag zitten.’ Het UAF had Aws al begeleid bij het assessment en nu kwam de
praktische en mentale steun van de stichting opnieuw van pas. ‘Mijn studentenbege-
leider heeft alle mogelijkheden op een rij gezet. Ik kon een zogeheten zoekjaar voor
kennismigranten starten. Dat zou me een jaar de tijd geven om een baan te vinden.
Tegelijkertijd ben ik de asielprocedure opnieuw ingegaan. Zonder veel hoop, moet ik
zeggen.’ De uitkomst van de procedure kwam snel. Aws kreeg een verblijfsver-
gunning. Daarmee was zijn grootste zorg weggenomen. Kort daarna had hij ook
succes met zijn sollicitaties en kon hij kiezen uit drie banen.
Hij nam de baan met het meeste perspectief, op de afdeling Intensive Care van een
ziekenhuis in Helmond. Nu maakt Aws plannen om zich te specialiseren. ‘Ik wil de
opleiding Anesthesiologie volgen. Het vak vraagt om stressbestendigheid en flexibi-
liteit. Je werkt vooral in de operatiekamer, samen met andere specialisten. De patiënten
zijn heel erg ziek, jouw werk is van cruciaal belang. Dat spreekt me aan.’ Arts worden
was al vroeg zijn roeping. Als kind bezocht hij vaak het ziekenhuis waar zijn vader als
chirurg werkte. ‘De sfeer was altijd collegiaal, medisch specialisten ondersteunden
elkaar, de omgang met patiënten was goed. Ik was negen jaar en besloot later ook arts
te worden.’ Niemand had toen kunnen vermoeden dat er een jaar of vijftien later in Irak
een ware klopjacht op artsen gaande zou zijn. Aws heeft er maar een jaar als medicus
kunnen werken, voordat hij moest vluchten. Nu hij ver weg van thuis weer in een witte
jas loopt, is hij meer vastberaden dan ooit om werk te maken van zijn roeping.
Wat heeft hem op de been gehouden door alle onzekerheid en zelfs wanhoop heen?
‘Mijn vriendin. Omdat ik uitgeprocedeerd was, moest ik het azc verlaten. Ik had geen
inkomen, geen huis, geen papieren... Het zou goed komen, verzekerde mijn vriendin
me steeds. Zij dwong me actief te blijven. Een tweede grote steun was het UAF. Ik
ben nooit weggestuurd zonder een concreet antwoord. Wat me ook erg heeft
geholpen, is dat mijn begeleider af en toe zomaar belde, om te horen hoe het met me
ging. Die steun heeft onbeschrijflijk veel voor me betekend. Zodra het mogelijk is, wil
ik donateur van het UAF worden. Ik wil iets terugdoen en op mijn beurt andere
gevluchte studenten helpen. Het werk van het UAF is ook belangrijk voor de Neder-
landse samenleving, want het talent van hoogopgeleide vluchtelingen is hier nodig.’
Trots, opgelucht en dankbaar stonden
ze op het podium. Ruim tweehonderd
vluchtelingen zijn, mede dankzij
trouwe donateurs, afgestudeerd. Het
UAF-afstudeerfeest is het sluitstuk
van een weergaloze prestatie en
tegelijk een jaarlijkse verantwoording
die een papieren jaarverslag over-
bodig maakt. Op zo’n dag zien dona-
teurs dat hun bijdrage daadwerkelijk
ertoe doet. Juist nu de verzorgings-
staat zich wegens bezuinigingen
steeds meer uit het sociale domein
terugtrekt, is de noodzaak van
actieve solidariteit groot. Alleen door
duurzame donaties kan het voortbe-
staan van de oudste Nederlandse
vluchtelingenorganisatie gewaar-
borgd blijven. De immuniteit voor
economisch mindere tijden is nodig
omdat de begunstigden het zonder
meer verdienen. Zo kunnen vluchte-
lingstudenten ondanks een pijnlijk en
turbulent verleden een eigen plaats in
hun nieuwe land verwerven. Hiermee
bevestigen de donateurs de meer-
waarde van deze talentvolle vluchte-
lingen voor onze pluriforme samen-
leving. Het UAF is met bijna 65 jaar
ervaring de solide organisatie bij
uitstek, die de middelen zorgvuldig
kan inzetten voor de gedeelde
idealen. Dit stukje, geschreven door
een dankbare UAF-alumnus, kunt u
beschouwen als een blijk van enorme
waardering voor uw betrokkenheid,
vertrouwen en vrijgevigheid van toen
en nu.
Sepehr Joussefi studeerde Perzische taal
en cultuur met steun van het UAF. Hij
is als actieve alumnus verbonden aan
onze organisatie.
Joussefi
Vervolg van pagina 1
Foto: Yasmin Sham
aily
3 | Momentopname nr. 192, december 2012
Bij het UAF kijken we met trots en dankbaarheid terug op ons
verleden. Het is een geschiedenis die we samen met u en alle
andere donateurs hebben geschreven. Tegelijk wil het UAF
vooruitkijken. Want ook nieuwe generaties vluchtelingen
verdienen de kans om alles uit hun talenten te halen.
We hopen dat u nog jaren deel uitmaakt van de toekomst.
Misschien zelfs wel als u er niet meer bent. Bestel nu gratis het
boekje Cum Laude. Daarin vindt u belangrijke informatie over
nalaten aan het UAF.
‘Een prestatie van formaat’Applaus voor afgestudeerden
Bestel de gratis publicatie op
www.uaf.nl/cumlaude of bel:
030 - 25 20 889.
Hongaarse vluchtelingstudenten in Bloemendaal, 1959.
Afgestudeerde vluchtelingstudenten en voorzitter Ruud Lubbers.
Foto
: Ven
us V
eldh
oen
‘Het is goed nieuws dat we Nederland vandaag kunnen melden
dat er weer meer dan tweehonderd mensen zijn afgestudeerd’,
zei voorzitter Ruud Lubbers op het UAF-afstudeerfeest op
6 oktober in de Rode Hoed in Amsterdam. ‘Het is ook goed
nieuws dat het UAF zijn steun in de loop van de jaren heeft
kunnen uitbreiden, van eerst enige honderden studenten naar
nu 3.200 studenten. Dat zijn geweldige
aantallen.’ Verder deed Lubbers een
oproep aan het nieuwe kabinet om
studiefinanciering ook na het dertigste
levensjaar te verstrekken. ‘Benut talent,
laat het niet verloren gaan!’
Gastspreker en oud-burgemeester van
Amsterdam Job Cohen riep de
toehoorders op zich voor elkaar open te
stellen. ‘Het vreemde vinden wij vreemd.
Door kennismaking met elkaar wordt dit
land minder vreemd voor u. Stel u open
voor Nederland! Dit land heeft een
enorme vrijheid waar wij trots op zijn.
U bent deel van de geschiedenis - wordt u ook deel van de toekomst?
‘Ik ken geen organisatie die zo veel heeft gedaan voor
jonge, veelbelovende mensen. Ik denk dat elke donatie –
en zeker een nalatenschap – buitengewoon goed besteed
geld is’, zegt oud-staatssecretaris Dszingsz Gabor.
Hij vluchtte uit Hongarije en studeerde met steun van
het UAF.
Maar vrijheid is pas écht vrijheid als iedereen kan zeggen wat
hij of zij wil.’ Ook complimenteerde Cohen de afstudeerders
met hun doorzettingsvermogen. ‘U hebt eerst Nederlands
geleerd. Hierna bent u met behulp van het onvolprezen UAF
gaan studeren en nu bent u afgestudeerd. Dat is een prestatie
van formaat, niet alleen voor uzelf, maar ook voor Nederland.’
4 | Momentopname nr. 192, december 2012
Vele gezichten, vele verhalenZij zijn gedreven, vastberaden en getalenteerd. Doorzetters. Op onze website leest u de verhalen van
Irma, Olivier, Guity en vele andere huidige en voormalige vluchtelingstudenten.
De Turkse straf-
rechtadvocate
Sevil Dalkilic
vluchtte vier jaar
geleden naar
Nederland. Dit
jaar behaalde ze
haar masterdiploma in rechten. Haar
doel staat vast: weer advocaat worden.
En wel zo snel mogelijk. Ze weet dat rust
en afwachten niet bij haar passen.
‘Iedereen heeft een mening. Luister,
maar kijk vooral naar wat jíj wilt.
Niemand kent jou zo goed als jij jezelf.’
www.uaf.nl/sevil
‘s Morgens om
zeven uur gaat
haar mobiele
telefoon aan en
pas na negenen ’s
avonds wordt het
weer rustig, vertelt
Guity Mohebbi. Als directeur Relatie-
beheer van ProRail maakt zij lange werk-
dagen. De Nederlandse van Iraanse
afkomst is een gedreven en innemende
verschijning die elke dag haar droom
nastreeft: ‘Mezelf overstijgen en mezelf
blijven ontwikkelen door bewust te leven.’
www.uaf.nl/guity
‘Ik richt me op de toekomst’
‘Nederland is nu mijn land’
‘Ik reed met mijn
rug naar de
toekomst en met
elke meter die het
busje aflegde,
verdween Iran
steeds verder uit
het zicht. Het was de laatste keer dat ik
mijn land zag’, vertelt Sepehr Joussefi. In
1988 vlucht hij voor de oorlog tussen
Iran en Irak en belandt hij uiteindelijk in
Nederland. ‘Dankzij het UAF heb ik
kunnen studeren. Het UAF heeft
perspectief aan mijn leven gegeven.’
www.uaf.nl/sepehr
‘Het UAF is mijn kompas’
De Albaanse oud-
UAF-studente
Irma Mooi-Reçi is
assistent-hoog-
leraar Sociologie
aan de Vrije
Universiteit in
Amsterdam. Een mooie baan die ze na
vele tegenslagen heeft gevonden.
‘Hoezeer het ook tegenzit, blijf positief.
Achteraf zul je zien dat er een goede
reden voor je tegenslagen was, dat het
zo heeft moeten zijn.’
www.uaf.nl/irma
‘Je moet altijd blijven knokken’
Hij noemt het de
grootste stap in
zijn leven. Ruim
elf jaar geleden
vluchtte Gaby Abdalla als net
afgestudeerde
student bouwkunde noodgedwongen uit
Syrië. In Nederland probeerde hij een
nieuw bestaan op te bouwen. En met
succes. Want hoewel hij bijna opnieuw
zijn studie moest doorlopen, is hij dit
jaar gepromoveerd op duurzame
woningbouw.
www.uaf.nl/gaby
‘Ik ben geen stilzitter’
De Rwandese
UAF-alumnus
Olivier Nyirubugara werkt
als docent Nieuwe
Media en Online
Journalistiek aan
de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Daarnaast is hij landencoördinator
Burkina Faso bij het IICD. ‘Deze combi-
natie maakt me heel gelukkig. Ik doe
iets academisch en iets praktisch.
Wat de toekomst betreft, ben ik heel
optimistisch.’
www.uaf.nl/olivier
‘Als kind al was ik veelzijdig’
Donateurenadministratie: [email protected] | www.uaf.nlT 030 252 08 89 | rekening 76300
Stichting voor Vluchteling-Studenten UAFWilhelminapark 38 / Postbus 14300, 3508 SK UtrechtT 030 252 08 35 / [email protected] / www.uaf.nlontwerp Tangerine design, Rotterdamopmaak Piraña grafisch ontwerp, Utrechtdruk De LekStroom Griffioen