ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑΧΡΟΝΙΚΑ

15νθήμερος εκδοσις ’Α ρ χ η γε ίο υ ’Α σ τ υ ν ο μ ία ς Π ό λ ε ω ν Έτος ΙΖ ' —- Τεύχος 395 1 Νοεμβρίου 1969

Σύνταξις - Ε π ιμέλεια έκδόσεως :

Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων

Γραφεία:

Καλλιδρομίου 12 — Ά θήναι 706 τηλ. 627.469, 231.111 έσωτ. 296

Έκτύπωσις:Α/φοί Γ. Ρόδη —’Αμαρουσίου 53

Άμαρούσιον — 689.631

ΣΪΝΔΡΟΜΑΙI ’Εσωτερικού : Δρχ. 60 ΕΤΗΣ1ΑΙ J ’Εξωτερικού : Δολλ. 3

Τιμή τεύχους: Δραχμαί 2,50

Χειρόγραφα μελετών δημοσιευό­μενων ή μή, δεν έπιστρέφονται.

Αι δημοσιευόμεναι μελέται άπη- χοϋν την πνευματικήν έργασίαν των συντακτών καί τάς γνώμας αυτών.

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Κ. Ν ιάσκου : 28η ’Ο κτωβρίου 1 9 4 0 ...................................... 9 61

Μ ηνύματα : ’Ε π ί τη 24η έ π ε τ ε ίω ά π ό τη ς ίδ ρ ύσ εω ςτου 0 Η ·Ε .................................................................................... 9 6 3

Η μερήσιοι Δ ια τ α γ α ί : ’Ε πί τ η ’Ε θ ν ικ ή έπ ετε - 'ω ττ ίς28ης ’Οκτωβρίου 1 94 0 ................................................ 9 6 5

Δ. Μ α γκρ ιώ τη : Ή Δ ημ ιουργ ία ( σ υ ν έ χ ε ια ) ..................... 9 6 9

Α. Δ ελώ νη : Τά 'Ε λλη νοχρ ισ τ ια ν ικά ’Ι δ α ν ικ ά ε ις τη νΕ λληνικήν πα ιδ α γω γ ική ν π ρ α γ μ α τ ικ ό τ η τ α . . . . 9 7 3

X. Κ ο ύβ α : 'I I διανόησις κα ί τό Κ .Κ .Ε . (σ υ ν έ χ ε ια ) 9 7 7

Α. Μ αρσένκο : Ή μαρτυρία μ ο υ , κ α τ ά μ ε τά φ ρ α σ ιν έκτου Α γγλ ικού ύπό Ά σ τ υ ν . Α ' κ . I . Σ τα θ α ρ ά . . . 9 81

Σ. Α ν τ ω ν α κ ο υ : Ή ναυμαχία -ο ϋ Ν α υ α ρ ίν ο υ ............... 9 8 5

Γ. Λίλη : Θεοσοφία (Θολές θ εω ρ ίες θ ο λ ώ ν κ α ιρ ώ ν ) . . . 9 8 9

Α. Κ α ρ κ α β ίτσ α : Ή θάλασσα ( δ ι ή γ η μ α ) ........................... 9 92

« Α. X .» : 'Η πογραφή συμβάσεω ς δ ι ’ έ κ π ό ν η σ ιν μ ελ έ -ιης ανεγέρσεως ’Α στυνομ ικού Μ εγ ά ρ ο υ . . . . . . . 9 9 5

I. Κο : ’Α π ’ δ ,τ ι δ ιαβάζω (π ερ ίερ γ ο ι φ υ λ α ΐ ) .................. 9 9 9

Κλάδος Υ γ ε ία ς - Ε .Τ .Υ .Α .Π . : ’Ε νη μ έρ ω σ ες - Ά π ο -λογισμος........................................... ' ................... .. . 1000

I. Ράϊκου : Τ οπω νυμ ικά τω ν ’Α θ η ν ώ ν (σ υ ν έ χ ε ια ) __ ιοΟ Ι

Ε ιδήσεις - Π λ η ρ ο φ ο ρ ία ι - Π έ ν θ η ............................. j qq ~

Σ τα υρ όλεξο ν : , _.............................................. Τ εξώφυλλου

Κ Ω Ν . Ν I Α Σ Κ Ο Υ , Α σ τ υ ν ό μ ο υ Α'

« Ε ίΚ Ο Σ ΙΟ Κ Τ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ. Κόσμε όλε ύποκλίσου. Τήν μ ε γ ά λ η τη ν ήμερα πάλι τώρα για θνμισον, π ού υψ ώ θηκε το πνεύμα καί ένίκησε τήν νλη, πού εχθρο ί μ ά ς φοβήθηκαν κα ί μάς θαύμασαν οι φίλοι».

Π Ο π ο λ λ ώ ν χ ιλ ιε τ η ρ ίδ ω ν , ή ιστορική διαδρομή έχει τάξει τήν Ελλάδα ώς προ- μ α χ ώ ν α , ώ ς β ρ ά χ ο ν , ε π ί τοΰ όποιου συντρίβονται καί ΙξουδετεροΟνται τά κύματα

—ώ ν έκ ά σ το τε β α ρ β ά ρ ω ν επιδρομέων. Εις τοΰ Αισχύλού τας « Ικετιδας» ο Πελασγός δ ια γ ρ ά φ ε ι τ ά ε θ ν ικ ά δρ ια τω ν Ε λλή νω ν καί εις τούς «Πέρσας>' δίδεται ή άπάντησις ε ι ς τό έ π ιθ ε τ ικ ό ν α σ ια τ ικ ό ν πνεύμα. Καί πάντοτε, εις τάς βλέψεις των σκοτεινών ̂ επι­δ ρ ο μ έ ω ν ε να ν τ ίο ν τ ή ς ’Ε λευθερ ία ς , ή Νίκη ανήκει καί δίδεται εις τήν ένδοξον Χώραν μ α ς . Ή Ε λ λ ά ς ο υδ έπ ο τε έκά μ φθη , ούτε θά καμφθή. Προώρισται νά ζήση. Καί θά ζήση.

cO Έ λ λ η ν ικ ,ό ς λ α ό ς , πάντοτε, εχει συνείδησιν τής ευθύνης του. Καί πάντοτε οί “Ε λ λ η ν ε ς έ γ ν ώ ρ ιζ ο ν κ α ί γνω ρ ίζουν, δ ιατί, ώς αμυνόμενοι καί προασπιστώ των πατ τ ρ ιώ ν , α π ο θ νή σ κ ο υ ν . Έ γ ν ώ ρ ιζ ο ν καί γνω ρίζουν, οτι τοΰτο είναι καθήκόν των απέναντι τ ή ς 'Ι σ το ρ ία ς τ ω ν , τ ή ς άνθρωπότητος, τοΰ πολιτισμού των καί διά τούτο 8,τι έπραξαν τό έ π ρ α ξ α ν κ α ί τό π ρ ά τ το υ ν χωρίς λιποψυχ ίαν. ̂ ^

Τ ί δ ιάφορον το ύ τ ω ν ήρχ ισε νά διαγράφηται άπό τής αυγής τής 28ης ’Οκτωβρίου 1 9 4 0 ; Ό έρ ω ς π ρ ο ς τή ν Π ατρίδα ένεφανίσθη καί πάλιν διάπυρος καί έδραζόμενος έπί τ ή ς επ ιμ ό νο υ κ α ί ζ ω η ρ ά ς άναμνήσεως παντός τοΰ συνδέοντος ημάς μετά τής ένδόξου 'Ι σ τ ο ρ ία ς κ α ί έ π ί τ ή π ρ ο β λέψ ε ι πάσης έκ νέου επιτυχίας εις τό «κάλεσμα των καιρών». Ο ι α ιώ ν ε ς ά ν τ ιγ ρ ά φ ο υ σ ιν άλλήλους.

2 8 η ’ Ο κ τ ω β ρ ί ο υ 1 9 4 0 . Η1 Ε λ λ ά ς ά ν έ σ τ η. 'Ύψωσε τό τ ε ρ ά σ τ ιο ν α νά σ τη μ ά τ η ς , ϊν α προστατεύση τήν ζωήν καί τον πολιτισμός των λαών. Μ η δ έπ ο τε π α ρ α β ιά σ α σ α ξ έ ν α εδάφη ή Ιπιβουλ,ευθεισα ξένα ιδεώδη, δεν ήτοςυνατόν ■/ ά ν ε χ θ ή π α ρ α β ία σ ιν τ ώ ν ίδ ικών της. Συνδεδεμένα άρρήκτως, τό παρελθόν μέ̂ τό πα­ρ ό ν , έδ η μ ιο ύρ γη σ α ν τ ή ν πεπο ίθησ ιν, τήν π ίστ ιν διά τήν επιτυχίαν μιας νέας 'Ιστορι­κ ή ς ' Π ρ ά ξεω ς . Ή π ε π ο ίθ η σ ις καί τό δίκαιον έπί τοΰ προκειμένου αγώνας έδωσαν τήν τ ό λ μ η ν κ α ί ο ύ τω ς έπ έπ ρ ω το εις ολόκληρον τήν έν συναγερμψ τότε ανθρωπότητα νά δ ο θή τό π α ρ ά δ ε ιγ μ α κ α ί ή ε ίκώ ν τοΰ πραγματικού ήρωος, ό όποιος, διά νά γίνη ήρως,έ π ρ ε π ε νά π ο λεμ ή σ η ώ ς Έ λ λ η ν . _

Τ ί νά έ κ τ ιμ ή σ η περ ισσότερόν τις κα ί ποια έτέρα δόξα νά έπισκιάση τήν δόξαν τής 2 8 η ς ’ Ο κτω βρ ίου 1 9 4 0 , ή οποία τόσους ήρωας έστεψε, ήρωας, οϊτινες έπροτίμησαν νά κ λ ε ίσ ο υ ν τ ά β λ έφ α ρ ά τυυν μέ τήν ελπίδα μιας Εθνικής άναγεννήσεως, παρά νά λησμο- ν ή σ ω σ ιν , δ τ ι ε ίν α ι α π ό γο νο ι τού Λεωνίδου καί τοΰ Θεμιστοκλέους, τού Κολοκοτρώνη κ α ί τοΰ Δ ιά κ ο υ , τοΰ Π α π α φ λέσ σ α καί τοΰ Μιαούλη καί τόσων άλλων ηρώων - ημιθέων ;

■«’ Α σ τ υ ν ο μ ικ ά Χ ρ ο ν ικ ά » Τ ε ΰ χ ο ς 3 9 5 ο ν 1 - 1 1 - 1 9 6 9

962 Κ ων. Ν ιάσκου

28η Οκτωβρίου 1940. Ή Ελλάς δέν ήρχισε μόνον ν ά έ κ π λ ή τ τ η το ν κό σμ ον με τα κατορθώματα της, αλλ ήρχισε νά ύψοΰται ώς σύμβολον ενό ς κόσμου ά γ ω ν ιζ ο μ έ ν ο υ αγώνα θανάσιμον, διά νά απώθηση μέ την δύναμιν τοΰ Δ ικ α ίο υ τ ή ν θ ύ ελ λ α ν τη ς κ α τ α ­στροφής. 1ά τέκνα της ηγέρθησαν κα ί, έγκολπωθέντα δ ια μ ία ν α κό μ η φοράν τ ή ν π ι-

}σανά

ρόπετρα στής γης τό δακτυλίδι», κατά τον πο ιητήν. «Ο υ κ ά ε ι κ έ ς π ε ρ ί H ά- τ ρ η ς τ ε θ ν ά μ ε ν» ή πίστις τω ν, κα ί «ούτε μια φ ο ύ χ τα από τό χ ώ μ α μ α ς δ έν δίνουμε κι’ άπ’ τά νερά μας ούτε μιά σταλαγματιά» ή ά π ά ν τη σ ίς τω ν ε ις τούς εχ θ ρ ο ύ ς . Αυτός δ σκοπός τοΰ άγώνος, ή γραμμή τω ν έπ ιδ ιώ ξεω ν. «Π ά σ α γ η τά φ ο ς» .

«Πάσα γη τάφος». Ναί. ’Αρκεί νά μή μολύνη δ εχθρός τή ν 'Ισ το ρ ία ν , νά μ ή κ η - λιδώση τον ιερόν τόπον, νά μή παύση νά μοσχοβολά τό θ υμ άρ ι κ α ί νά ά ν τ ιλ α λ ή τό αθάνατον έλληνικόν δημοτικόν τραγούδι. Κάθε φαράγγι ε γ ι ν ε Π λ α τ α ια ί , κ ά θ ε κ ά μ π ο ς Μαραθών, κάθε πόλις Μεσολόγγι, κάθε μονοπάτι Δ ερβενάκ ια . Ή Ε λ ε υ θ ε ρ ία , « σ τ ε φ α ­νωμένη μέ τά λίγα χορτάρια ποδχαν μείνει στήν έρημη γ η » , ά π ε τ έ λ εσ ε τό δρόσημον των αγωνιστών. Αλλος πολύ, άλλος ολίγον, κα ί έκαστος, ά ν α λ ό γ ω ς τ ω ν δ υ νά μ εώ ν το υ , προσέφεραν. Ηρωες καί ήρωίδες άναδεικνύονται καί κοσμούν τό α έ τ ω μ α τή ς ε θ ν ικ ή ς άλκης καί δόξης, τό στερέωμα των ελευθέρων πολιορκουμένων, τό σ τερ έω μ α τ ή ς Ε λ ­ληνικής αθανασίας. Ή Έ λ λ ά ς έ ν ί κ η σ ε.

Ναί. H Ελλάς ένικησεν. Γπεδου/.ώθη μέν, ύποκύψασα ε ις τή ν βάρβαρον ύ λ η ν , ηθικώς όμως ένίκησε, διότι τό πνεύμα της παρέμεινεν ά λώ β η το ν . Έ ν ίκ η σ ε , δ ιό τ ι, δ τ α ν γραφή ή Ιστορία τής άνθρωπότητος, θά άποδειχθή δτι δ α ξ ιο θα ύμ α σ το ς α γ ώ ν τ ω ν Ελλήνων υπήρξε μία άπό τάς πλέον δραματικάς καμπάς τ

Ενίκησε, διότι, πολεμησασα και θυσιασθείσα, έκέρδ ισεν έχ ε ΐνα ., τ α όττοΐα. δ ια του ολοκαυτώματος προσφέρει ή αιώνια ιστορική μοίρα τω ν ά νθ ρ ώ πυποδουλωμένη εζησεν ελεύθερα, χωρίς, δηλαδή, νά ύποκύψη τό π ν ε ύ μ α τ η ς , χ ω ρ ίς ν α καμφθή ή ψυχή της. Καί πάλιν, άν ή ιστορική τροχιά τής Ε λ λ ά δ ο ς έ χ ε ι π ρ ο γ ρ ά ψ ε ι νά£! LOOOC.Vf.rrfi V) VPnr v/v^nunr vr/! 'Tr/v‘)r\j AA _____ ____ ' Π I. _____ ' ___^

τού π ο λέμ ο υ .:<

ω ν . Έ ν ίκ η σ ε , δ ιό τ ι

δ πολιτισμός κατά τής βαρβαρότητες, ή άνωτερότης τοΰ π ν ε ύ μυμ α το ς κ α τ ά τή ς ύ λ η ς .

2 8 η Ο κ τ ω ο ρ ί ο υ 1 9 4 0 .· Ιποκλιθήτε Έ λ λ η ν ε ς ζ ώ ν τ ε ς , τ έ κ ν α , π α τ ε - ρεξ) μητερες, συζυγοι των θυσιασθεντων. Μ ια εικόνα πρέπει νά εχ ω μ εν πρό τ ω ν ο φ θ α λ ­μών μας. Τήν εικόνα εκείνην, καθ’ ήν ή Ε λ λά ς δλόκληρος σ υ νεσ π ε ιρ ώ θ η ε ις μ ό ν η ν τήν λέξιν 0X1 καί μέ οδηγούς τούς πρωτεργάτας τής Ν ίκη ς, α ε ιμ νή σ το υ ς Β α σ ιλ έ α τ η ς Γεώργιον Β' καί Πρωθυπουργόν Ίω άννην Μ εταξάν, έπροχώ ρησεν εμ πρός. Μ ί α , κ α ­τά σ υ ν έ π ε ι α ν , π ρ έ π ε ι ν ά ε ί ν α ι ή π ί σ τ ι ς μ α ς. Ή π ί- σ τ ι ς π ρ ό ς τ η ν Έ λ Ε υ θ ε ρ ί αν , π ρ ό ς τ ό δ τ ι ή ~ Έ λ π ρ έ π ε ι νά ζ ή σ η , θ έ λ ε ι ν ά ζ ή σ η κ α ί θ ά ζ ή σ η .

ΤΚΕλλάς θέλει νά ζήση καί θά ζήση . Διότι οσάκις π ο λ εμ ά ν ικ ά . ’’Α π ο τ ελ ε ί το ν προμαχώνα τής ελευθερίας των λαών καί τό πεπρωμένον τη ς ε ίν α ι νά φ ω τ ίζη ,γ ^ ά κ α θ ί ­σταται παράδειγμα πολιτισμού καί φιλοπατρίας διά τούς λα ο ύς τοΰ ελευθέρου κό σμ ου .

0 ι Ε λ λ η ν ε ς ν ι κ ο ύ ν , δ ι ό τ ι π ι σ τ ε ύ ο υ ν ε ι ς «ά̂ π ό μ ι ά α τ ι μ α σ μ έ ν η ζ ω ή . κ α λ ό ν ά τ ο υ».

λ α ς

ε ρ η ή λ ή θ ητ ο ο τ ι : τ ο ΰ 8 α-

/«X V . Ν Ι Α Σ Κ Ο Σ

Μ η ν ύ μ α τ α

Τ Η Σ A . Ε . Τ Ο Υ ΑΝΤ1ΒΑΣΙΛΕΩΣ

Κ Α Ι Τ Ο Υ κ. Π ΡΩ Θ ΥΠ Ο ΥΡΓΟ Υ

Ε Π Ι Τ Η 2 4 η Ε Π Ε Τ Ε ΙΩΑ Π Ο Τ Η Σ ΙΔ Ρ Υ Σ Ε Ω Σ Τ Ο Υ Ο. Η. Ε.

'Η cΙσ το ρ ία τών πολέμων τής φρίκης καί του θανάτου, π ρ έπ ε ι νά μετατροπή, κάποτε, εις ύμνον ποός το άνθρώ- π ιν ο ν μ εγαλε ϊον , εις σάλπισμα, διά την υπεράσπισιν του π ρ ώ το ν κ α ι βασικού *Αγαθού, τής ΕΙΡΗΝΗΣ.

Τ ΗΝ 2 4 η ν Ο Κ Τ Ω Β Ρ ΙΟ Ι έ.ε. συνεπληρώθησαν 24 ακριβώς ’έτη άπό της ίδρύσεως τοΰ ’ Ο ρ γα ν ισ μ ο ύ Η ν ω μ έ ν ω ν Ε θνώ ν . Ό διεθνής αυτός ’Οργανισμός, του όποιου

μ έ λ η ε ίν α ι τ ά π λ ε ΐσ τ α σχεδόν Κράτη του σημερινού κόσμου, ίδρυθείς τφ 1945, μετά τ ο ν α ιμ α τη ρ ό ν Β ' Π α γκό σ μ ιο ν Πόλεμον, εταξεν, ώς κύριον σκοπόν του, την διατήρη­σαν τ η ς Π α γκ ο σ μ ίο υ Ε ιρ ή ν η ς . "Ολα τά ’Έ θνη , μέλη τοΰ Ο.Η.Ε., συνεφώνησαν, δτι δ π ό λ ε μ ο ς , ώ ς μέσον έ π ιλ ύ σ ε ω ς των μεταξύ τω ν Κρατών διαφορών, είναι Ανεπίτρεπτος. Μ ό νο ν δ ι’ ε ιρ η ν ικ ώ ν μ έ σ ω ν , πρέπει νά έπ ιλύωνται αί διαφωνίαι των Κρατών.

’Α λ λ ά , δ χ ι μόνον ή δ ιατήρησις την ειρήνης, άπετέλεσε στόχον τής συστάσεως τοΰ Ο .Η .Ε . Ή ά ν ά π τ υ ξ ις φ ιλ ικ ώ ν σχέσεων μεταξύ τών ’Εθνών, στηριζομένη εις την αύτο- δ ιά θ ε σ ιν τ ώ ν λ α ώ ν , το ν σεβασμόν κα ί τή ν Ισότητα,, ή συνεργασία διά τήν έπίλυσιν τών δ ιε θ ν ώ ν κ ο ιν ω ν ικ ώ ν , ο ικο νο μ ικώ ν καί πολιτιστικών προβλημάτων καί ή προαγωγή τοΰ σεβ α σ μ ο ύ π ρ ο ς τ ά ς θ εμ ελ ιώ δ ε ις έλευθερίας κα ί τά ανθρώπινα δικαιώματα, έτέθησαν ά π ’ α ρ χ ή ς ε ις τό π ρ ό γ ρ α μ μ α τοΰ διεθνούς ’Οργανισμού.

Ό ά π ο λ ο γ ισ μ ό ς 2 4 ε τώ ν , πρέπει νά μάς πείση, δτι το εργον τοΰ Ο.Η.Ε. ύπήρ- ξ ε ν , ε ν π ο λ λ ο ΐς , γ ό ν ιμ ο ν . "Γπό τήν α ιγ ίδα τοΰ διεθνούς τούτου ’Οργανισμού, συνεστήθη τώ> 1 9 4 6 ή ’Ε π ιτ ρ ο π ή ’Α τομ ική ς Έ νεργε ία ς , ή οποία τφ 1951 συνεχωνεύθη μέ τήν Ε π ιτ ρ ο π ή ν ’Α φ ο π λ ισ μ ο ύ , πρός ’έλεγχον τώ ν εξοπλισμών.

’Ε π ίσ η ς , δ Ο .Η .Ε ., έπ ελήφ θη καί έπέλυσεν, ή έβοήθησεν, εις τήν έπίλυσιν πολ­λ ώ ν δ υσ χ ερ ώ ν π ρ ο β λ η μ ά τ ω ν , δπως τής άποχωρήσεως τών ξένων στρατευμάτων έκ τής Π ερ σ ία ς ," τό ζ ή τ η μ α τ ή ς Π αλα ισ τίνη ς, τήν κρίσιν τοΰ Σουέζ, τήν Ουγγρικήν Έπανά- σ τ α ο ιν , το ν πό λεμ ο ν τ ή ς Κ ορέας κ.ά .

Ε ις τή ν χ ώ ρ α ν μ α ς , ή παρουσία τού Ο.Η.Ε., έγένετο πλειστάκις αισθητή, ιδίως κ α τ ά το ν σ υμ μ ο ρ ιτο πό λεμ ο ν καί τήν κρ ίσιν τής Κύπρου. Ή Ελλάς, ή πατρίς τής ’Ε­λ ε υ θ ε ρ ία ς κ α ί τ ή ς Δ η μ ο κ ρ α τ ία ς , ύπήρξεν άπό τά πιστότερα μέλη του καί εις πάσαν πε- ρ ίπ τ ω σ ιν σ υ νέδ ρ α μ ε το ν Ο .Η .Ε . εις τό εργον του.

Μ Η Ν Υ Μ ΑΤ Η Σ A . Ε . Τ Ο Υ ΑΝ ΤΙΒΑΣΙΛΕΩ Σ

Ή Α .Ε . δ Ά ν τ ι β α σ ιλ ε ύ ς , ’Αντιστράτηγος κ . Γεώργιος Ζωϊτάκης, επί τή 24η επε­τείου άπό τ ή ς ίδ ρ ύ σ εω ς τοΰ Ο.Η.Ε., άπηύθυνε πρός τόν Γεν. Γραμματέα αυτού κ. θάντ το κ ά τ ω θ ι μ ή νυ μ α :

« Έ κ τ ή ς χ ώ ρ α ς τ α ύ τ η ς , ένθα τό πάλα ι ποτέ εξεπορεύθησαν τά ιδεώδη, τά όποια

964 Μ ηνύματα

σήμερον διέπουν τους σκοπούς τοΰ O.HJE., επιθυμώ νά απευθύνω προς τή ν 'Υ μετέραν Εξοχότητα, έξ ονόματος τοΰ Ελληνικού λαοΰ καί έμοΰ προσωπικώς, τά πλέον ε γ κ ά ρ ­δια συγχαρητήρια, επί τή 24η έπετείψ άπό τής ίδρύσεώς του.

Ό Ο.Η.Ε., συσταθείς τήν έπαύριον μιας ζοφεράς διά τή ν ά νθ ρ ω π ό τη τα π ερ ιό δ ο υ , άπετέλεσε καί αποτελεί τήν φωτεινήν ακτίνα καί τδ έλπιδοφόρον μ ή νυ μ α , 5Γ εν κ α ­λύτερον μέλλον δλων των λαών τής γής, τω ν άγαπώντω ν τή ν ε ιρ ή ν η ν .

Εύχομαι, όπως αί άρχαί τοΰ Ο.ΙΙ.Ε. έξακολουθοΰν νά α π ο τελο ύν τό π ρ ο σ κ λ η τ ή ­ριο'; διά τήν έπικράτησιν των ιδεωδών τής ειρήνης, έλ ευθ ερ ία ς , δ ικ α ιο σ ύ νη ς , ε υ η μ ε ­ρίας καί άνθρωπίνης αξιοπρέπειας».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΩ Ι ΤΑΚΗΣ

ΜΗΝΥΜΑΤΟΥ κ . ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Έξ άλλου, δ Πρωθυπουργός τής Ε θ ν ικ ή ς Κ υβερνήσεως κ . Γ . Π α παδ ό πο υλο ς , ε π ί τή αύτή έπετείφ, άπηύθυνε προς τόν Ε λληνικόν Λαόν τό κ α τω τ έ ρ ω μ ή νυμ α :

«Ελληνικέ Λαέ,Παρήλθε περίπου εν τέταρτον αίώνος, άφ ’ ής ετέθη έν ίσ χ ύ ϊ ο Χ ά ρ τη ς τω ν 'Η ν ω ­

μένων Εθνών, τήν 24ην Οκτωβρίου 1945. Ή άνθρωπότης τό τε μόλας ε ίχ ε ν έξέλ ,θε ι ά π ό τήν φρίκην τοΰ Β ’ Παγκοσμίου Πολέμου κα ί δ ικα ιολογημένω ς ή τ έ ν ιζ ε πρ ος τόν ε ιρ η ­νικόν θεσμόν τοΰ ’Οργανισμού των Η νωμένων Ε θνώ ν1,, ώ ς π ρ ο ς "Η λιο ν μ ετά τ ή ν κ α ­ταιγίδα.

Μέ τήν πίκραν άνάμνησιν τής αποτυχίας τή ς Κ ο ινω ν ία ς τ ω ν 'Ε θ ν ώ ν , μ ε τά τό ν Α' Παγκόσμιον Πόλεμον, αλλά καί περισσότερον ακόμη, μέ τ ή ν σ υ να ίσ θ η σ ιν τ ή ς έ π ι- τακτικής άνάγκης «διασώσεως τών έπερχομένων γενεώ ν άπό τή ν μ ά σ τ ιγ α τοΰ π ο λ έ ­μου», πεντήκοντα ιδρυτικά κράτη - μέλη, μεταξύ τώ ν ο πο ίω ν κ α ί ή ν ικ ή τ ρ ια Έ λ λ ,ά ς , διετύπωσαν, εις τά άρθρα του Διεθνούς Χάρτου, τούς δραμ ατισμούς τ ω ν δ ιά μ ία ν κ α λ υ - τέραν αυριον.

Έκτοτε ό Διεθνής ’Οργανισμός, ώς πα ς ζώ ν οργανισμός, δ ιή λ θ ε ν άπό π ο λ λ ά σ τ ά ­δια, έξάρσεως καί δικαιώσεως, αντιμετώπισε»/, δμως, σ υ γ χ ρ ό νω ς κ α ί δ υ σ χ ερ ε ίς σ τ ιγ - μάς δοκιμασιών καί απογοητεύσεων.

Ή σημαία τών Ηνωμένων ’Εθνών έ,φερε τόν κλάδον τ ή ς ε λ α ία ς — σύμβολου ε ιρ ή ­νης κατ’ εξοχήν ελληνικόν — εις πλείστα σημεία τή ς υδ ρ ο γε ίο υ , άπό τή ς -Κ ο ρ έ α ς κ α ί τοΰ Κογκό μέχρι τής Μ. ’Ανατολής καί τή ς Κύπρου. Οί έ κ π ρ ό σ ω π ο ι τοΰ Δ ιεθ νο ύ ς ’ Ορ­γανισμού καί τών συγγενών του ’Οργανώσεων έχουν έπ ιτελ ,έσ ε ι π α γ κ ο σ μ ίω ς ά ν α γ ν ω - ρισθέν έργον, εις τούς τομείς τής οικονομικής βοήθειας, πρ ος τ ά υπ ό ά ν ά π τ υ ξ ιν Κ ρ ά τ η , τής καταργήσεως τών φυλετικών διακρίσεων, τή ς προόδου τ ώ ν λ α ώ ν , τ ώ ν μή ε ίσ έ τ ι αυτοκυβερνωμένων εδαφών καί τής περ ιθάλψεω ς τώ ν π ρ ο σ φ ύ γ ω ν , ώ ς κ α ί ε ις το μ ε ίς τής έκπαιδεύσεως καί τής μορφωτικής συνεργασίας μ εταξύ τ ώ ν κ ρ α τ ώ ν - μ ε λ ώ ν .

Ή Ελλάς θεωρεί έαυτήν ύπερήφανον διά τήν ενερ γό ν σ υ μ μ ετο χ ή ν τ η ς ε ι ς τόν ’Οργανισμόν τών Η νωμένων Εθνών, τή ν σύγχρονον α ύ τή ν ά μ φ ίκ τ ιο ν ία ν , ή ιδ έ α π ερ ί τής οποίας έγεννήθη τό πρώτον εις τούς Δελφούς κα ί τ ή ν ’ Ο λ υ μ π ία ν . Ο ί - “Ε λ λ η ν ε ς άπεδείχθημεν πάντοτε πιστοί εταίροι κα ί ένθερμοι ύ π ο σ τη ρ ικ τα ί τ ώ ν σ κ ο π ώ ν κ α ί τού έργου τοΰ Διεθνούς αύτοΰ ’Οργανισμού, διά τήν επ ιτυχ ία ν τ ώ ν όπο ίιον κ α ί κ α τεβ ά λο - μεν μεγάλας προσπάθειας εις τό παρελθόν, κα ί είμαι β έβ α ιο ς , δ εν θά ύ π ο λ ε ιφ θ ώ μ ε ν καί εις τό μέλλον.

Καί τρέφομεν, πάντοτε, τήν ζωηράν ελπίδα·, δτι δ ’ Ο ρ γα ν ισ μ ό ς τ ώ ν Η ν ω μ έ ν ω ν Εθνών, παρά τάς γνωστάς αντιξοότητας κα ί αδυναμ ίας, θά δ υ ν η θ ή ν ά δ ικ α ίω σ η τ ά ς προσδοκίας τών λαών, δι’ εν καλύτερον κα ί ειρηνικόν μ έλλο ν , ε ν ε λ ε υ θ ε ρ ία κ α ί προόδιωγ

Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η Μ Ε Ρ Η Σ ΙΑ Σ Λ Ι Α Τ Α Γ Α Ι

Ε Π Ι Τ Η Ε Π Ε Τ Ε ΙΩ ΤΗΣ 28«ς ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Ό Γ Υττονργός Δ ημοσ ίας Τάξεως κ. Π. ΤΖΕΒΕΛΕΚΟΣ και ο ’Αρχηγός Ά σ τ υ ν . Π όλεων κ . Θ. ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, άπηνθυνον προς τάς ΰπ αυ­τ ο ύ ς ' Υ π η ρ εσ ία ς , έτι'ί τ ή έπετε ίφ τής 28ης Οκτωβρίου 1940, τάς κατω­τ έ ρ ω ' Β Ιμερησ ίας Δ ια τα γάς :

Η Μ Ε ΡΗ ΣΙΑ Δ ΙΑ Τ Α Γ ΗΤ Ο Υ κ . Υ Π Ο Υ Ρ Γ Ο Υ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ

’Ε ά ν είνα ι, ά λ η θ έ ς δτ ι εις τήν Ιστορ ίαν έκαστου Έθνους υπάρχουν ήμερομηνίαι, α ί όπο ΐα ι α π ο τελο ύν σ ταθμ ούς, διά τόν Λαόν του, είναι έξ ίσου άληθές δτι αί ήμερομη- ν ία ι - Ισ το ρ ικ ο ί σταθμ ο ί ώρισμένων Ε θνώ ν αποτελούν ορόσημα φωτεινά διά τό σύνο- λο ν τω ν π ε π ο λ ιτ ισ μ έ ν ω ν κ α ί αληθώς ελευθέρων Λαών της γης.

Κ α ί ε ίν α ι φ υ σ ικ ό ν δτ ι αί περί ών ό λόγος ήμερομηνίαι άναφέρονται εις τήν Ιστο­ρ ία ν Ε θ ν ώ ν , τ ω ν ό π ο ιω ν οί αγώνες τόσον έπί των πολεμικών πεδίων δσον καί επί τών σ τ ίβ ω ν τη ς ε ύ γ ε ν ο ϋ ς ά μ ίλ λ η ς διά τά πρωτεία τής Επιστήμης, τών Τεχνών καί τών Γ ρ α μ μ ά τω ν έσ φ ρ ά γ ισ α ν τ ά πεπρωμένα καί τήν προς τά πρόσω πορείαν τών Λαών τήςΟ ικ ο υμ ένη ς .

’Ιδού ή Ι σ τ ο ρ ικ ή μο ίρα τής Ελλάδος. ΤοΟ λίκνου αύτοΰ τής Ελευθερίας και τής κ ο ιτ ίδ ο ς τοϋ Π ο λ ιτ ισ μ ο ύ . Δημιουργεί σταθμούς καί συγγράφει Ιστορίαν επ’ ώφελείςι ο λοκλήρ ου τ ή ς π ε π α λ ιτ ισ μ έ ν η ς άνθρωπότητος.

Κ α ί μ ία έ κ τ ώ ν λαμπροτέρων σελίδων τή ς Ελληνικής Ιστορίας, εις έκ τών επι­φ α ν έσ τ ε ρ ω ν σ τα θ μ ώ ν τ η ς , ύπήρξεν ή 28η ’Οκτωβρίου 1940.

Ε ις ε π ο χ ή ν κ α τ ά τ ή ν οποίαν τό στρατόπεδον τών ελευθέρων Λαών κατεκαλύπτετο υ π ό π υκ νο ΰ ζό φ ο υ κ α ί α ί ψ υχ α ί των ύπό επιθανάτιου αγωνίας, ύπό τό βάρος τών πληγ­μ ά τω ν τοϋ σ ιδ η ρ ό φ ρ α κ το υ ”Αξονος' εις εποχήν κατά τήν οποίαν έσαρώνετο καί έκο- ν ιο ρ το π ο ιε ΐτο , ε ν τό ς βραχύτατου χρονικού διαστήματος, ή άμυνα μεγάλων Εθνών, ό Ε λ λ η ν ικ ό ς λ α ό ς , η ν ω μ έ ν ο ς καί ψυχ ικώ ς αδιάσπαστος, ώρθοϋτο διά νά βροντοφωνήση τό π ελ ώ ρ ιο ν Ο Χ Ι το υ ε ις τόν εισβολέα, διά νά έκδιώξη τήν νύκτα τής ήττης τών ελ ευ θ έρ ω ν λ α ώ ν κ α ί ν ά χαρ ίση εις τόν εκπληκτον, πρό τοϋ άπιστεύτου θαύματος, κό­σμον τή ν α υ γ ή ν τ ή ς π ρ ώ τ η ς ηθικής καί ουσιαστικής Ν Ι Κ Η Σ τών συμμάχων.

Ή Ε λ λ η ν ικ ή υπ ερ ή φ α νο ς άντίστασις καί Νίκη κατά τοϋ ’Άξονος ήλλαξε τόν ροΰν κ α ι τ ή ν τ ε λ ικ ή ν εκ β α σ ιν τοϋ πολέμου.’ Τό Ο X I τ ώ ν γ ιγ α ν τα μ ά χ ω ν τού 1940 άπετέλεσε τήν αρχήν τοϋ τέλους τών

εω ν το ϋ σκότους. Έ ξ επισήμων αρχείων προκύπτει δτι δ Χίτλερ καί δη ν ω μ έν ω ν δ υνά μU1τι

σ υ ν τ ρ ιπ τ ικ ή ν έ π ίθ ε σ ιν το ϋ Στρατηγού Χειμώνος πρό τοϋ Καύκασού τής Μόσχας καί

Σ τρ α τη γό ς Κ ά ϊτ ε λ ώ μ ολόγησαν δτι συνεπεία τοϋ ήρωϊκοΰ άγώνος τών Ελλήνων καί τ ή ς δ ιμήνου ε μ π λ ο κ ή ς τ ώ ν δυνάμεών τω ν εις τό Ελληνικόν Μέτωπον έδέχθησαν τήν

966 'Ημερήσια!. Δ ια τα γα ι

του Λένινγκραντ καί άπώλεσαν τον πόλεμον είς τήν Ρ ω σ σ ία ν , δ ιά νά ή τ τη θ ο ΰ ν έ ν συνεχεία, εις δλα τα Μέτωπα.r Τό 0 X I της ηρωικής γενεάς τοΰ 1940 ήνάγκασεν ε π ιφ α ν ε ίς ξένο υς ή γ έ τ α ς ν ά ομολογήσουν δτι, άπαξ ετι ή Ελλάς, συνεπής προς τήν π ρ ο α ιω ν ία ν μ ο ίραν τη ς , Ι σ ω σ ε ιον πολιασμόνκαί τάς πανανθρώπινους α ξ ία ς ’ ήνάγκασεν ε ντ ίμ ο υ ς κ α ί γ ε ν ν α ία ς φ ω · νας να διακηρύξουν «μέχρι τοΰδε έλέγετο ότι οί 'Έ λληνες πο λεμ ο ύν ώ ς ή ρ ω ε ς , ά π ό τοϋοε και εις τό έξης θά λέγωμεν οί ήρωες πολεμούν ώς " Ε λ λ η ν ε ς » .

Κλινοντες, σήμερον, ευλαβικούς τό γόνυ προ των ιερώ ν σ κ ιώ ν τ ω ν π εσ ό ντω ν η μ ί ­θεων τού 1940 καί στρέφοντες τά βλέμματά μας πλήρη ’Ε θ ν ικ ή ς ε υ γ νω μ ο σ ύνη ς π ρ ο ς τους επιζωντας ήρωας τής μεγάλης έκείνης Ε θν ική ς επ ο π ο ιία ς , τ ιμ ώ μ εν ούχ ί μόνον εκείνους, αλλα καί ήμδς αυτούς. Διότι ε ίνα ι, πράγματι, ά ξ ιο ι τ ή ς Ε θ ν ικ ή ς τω ν ισ το ­ρίας και κληρονομιάς οί Λαοί μόνον εκείνοι, ο'ι όποιοι δεν ά π ώ λ εσ α ν τή ν Ιστορ ικήν τ ω ν μνημην, άλλα ̂ εξαιρούν καί τιμούν καί προβάλλουν είς θέσ ιν φ ω τε ινο ύ π α ρ α δ ε ίγ μ α τ ο ς προς μιμησιν, εκείνους ̂οΕ όποιοι προσέφερον ό,τι πολυτιμώτερον δ ιέθετον ε ίς το ύς Έ θ ν τ - κους ρωμούς, διά νά δύνανται οΕ έπιγενόμενοι νά αναπνέουν ελ εύθ ερ ο ι κ α ί νά ζο ΰν υ π ε ­ρήφανοι.

Ημείς τιμώμεν καί ύμνοΰμεν σήμερον, τή ν άφατον Δ όξαν τού 1 9 4 0 , ή οπο ία έσ τ ε - φάνωσε τήν Πίνδον καί τόν Μοράβαν κα ί βραδύτερον τήν Κ ο ύ λα ν κ α ί τό Ρ ο ϋ π ελ κ α ί οι ένα πρόσθετον λόγον : Ή λαμπροφόρος Ν ίκη τοΰ 1 9 4 0 ά π ε τ έ λ εσ ε τή ν έ π ο π ο ιία ν τής Εθνικής ένότητος. Ηνωμένος υπό μεγάλους καί άξιους Ε θ ν ικ ο ύ ς ή γ έ τ α ς , ό λό ψ υ - χος καί ομόφωνος ό Ελληνικός λαός, άπεδύθη εις μίαν γ ιγ α ν τ ια ία ν , π ρ ω το φ α νο ύ ς όρ- μής,^Εθνικήν προσπάθειαν. Και έμεγαλούργησε. Καί έ ν ίκ η σ ε . Κ α ί έδο ξάσθη . Δ ιό τ ι ακριβώς γρανιτώδεις Εθνικοί καί ψυχικοί δεσμοί τόν έκρ ά το υ ν ή νω μ ένο ν . Κ α ί δ εν υπήρχον φατρίαι καί παρατάξεις καί ανομολόγητα συμφέροντα δ ιά νά δ ιχ ά ζο υ ν τ ή ν Εθνικήήψυχήν καί νά κονιορτοποιούν τήν φυλετικήν μας ρ ώ μ η ν .

'0 Ελληνικός λαός ύπήρξε τό 1940 ηνωμένος ύπό φ ω τ ε ιν ή ν κ α ί σ υ γκ λ ο ν ιζο μ έ - νην υπο Εθνικών καί μόνον παλμών ηγεσ ίαν. Διά τούτο ύ π ή ρ ξ ε μ εγ ά λ ο ς κ α ί ισ χ υρ ό ς

Ιοού τό σπουδαιότερον δίδαγμα τής 28ης ’Οκτωβρίου 1 9 4 0 .Σήμερον, οί Νέοι μας δεν θά συναντήσουν δυσχερείας ε ίς τό νά ακολουθή σο υν τά

βήματα τής άδαμάστου γενεάς τοΰ 1940 κα ί νά προχωρήσουν, ε τ ι π ερ α ιτ έρ ω , π ρ ό ς πραγμάτωσιν των ύψηλοτέρων Εθνικών φιλοδοξιών των κ α ί ύ λ ο π ο ίη σ ιν τώ ν ε ύ γ ε ν ε - στερων όνείρων καί έλπίδων των δι’ έν λαμπρόν μέλλον, ε ίς τ ά π λ α ίσ ια μ ια ς μ ε γ ά λ η ς Ελλάδος, καλπαζούσης πρός τήν πρόοδον κα ί τήν ευημ ερ ίαν, έ π ί κ ε φ α λ ή ς κ α ί π ά λ ιν τών προηγμένων Λαών’ έκεϊ, δηλαδή, όπου ή 'Ιστορική τ η ς μο ίρα ε π ιτά σ σ ε ι.

Καί δέν θά δυσκολευθοΰν, διότι ή Έ πανάστασις τής 2 1 η ς ’Α π ρ ιλ ίο υ έδ η μ ιο ύρ γη - σε, κυρίως χάριν αυτών, τάς αναγκαίας προϋποθέσεις.

. 'Η ιδία αύτή Έπανάστασις, ή οποία κατέστησε τούς " Ε λ λ η να ς κ α ί π ά λ ιν π ρ α γ μ α - τικως έλευθέρους. Ή όποια τούς έπανέδωσε τό θάρρος καί τή ν δ ύνα μ ιν νά ε να τ ε ν ίζ ο υ ν μέ αισιοδοξίαν πρός τό μέλλον, αλλά καί νά τιμούν, διά σπονδώ ν ε ίς τούς Ε θ ν ικ ο ύ ς υ-ας βωμούς, το ένδοξον παρελθόν μας καί τούς μεγάλους δημ ιουργούς του .

, Ευλαβικοί προσκυνηταί — καί ημείς, οί άποτελοΰντες τ ή ν σ τρ α τ ιά ν τού Νόμου mi τής Τάξεως τιμώντες τήν εποποιίαν του 1940, καθήκον εχομ,εν ιερό ν, δττως έν- τός τών πλαισίωσών αρμοδιοτήτων μας, μοχθώμεν διά τή ν δ η μ ιο υρ γ ία ν κ α ί δ ια^φ άτ λίσιν ορών άναπτύξεως τών νέων μας ύπό κλίμα ψυχ ικής υ γ ε ία ς , κ ο ιν ω ν ικ ή ς γ α λ ή ν τ κ καί Εθνικής έξάρσεως. 1

Διότι, μόνον οΰτω θά καταστούν άξιο ι συνεχισταί τοΰ γ ιγ α ν τ ια ίο υ ’Ε θν ικού ’Έ ρ ­γου της Γενεάς τοΰ 1940. Τής Γενεάς τής θυσίας, τής Δόξης κ α ί τ ώ ν θ ρ ύλ λ ω ν .

Ζήτω ή 28η ’Οκτωβρίου.Ζήτω ή 'Ελλάς.

Ό 'Υ π ο υρ γό ς Π Α Ν Α Γ. Τ Ζ Ε Β Ε Λ Ε Κ Ο Σ

Ή μ ερ ή σ ια ι ΔιαταγαΙ 967

Η Μ Ε Ρ Η Σ ΙΑ Δ ΙΑ Τ Α Γ ΗΤ Ο Υ κ . Α Ρ Χ Η Γ Ο Υ ΑΣΓΥΝ . ΠΟΛΕΩΝ

« Ή σ τ ιγ μ ή ε π έ σ τ η , πού θά άγωνισθώμεν διά τήν Ανεξαρτησίαν τής Ελλάδος, τήν ά κ ε ρ α ιό τη τα χ α ί τ ή ν τ ιμ ή ν τη ς . . . Τώρα θά άποδείξωμεν εάν πράγματι εΐμεθα άξιοι τ ω ν π ρ ο γό νω ν μ α ς χ α ί τ ή ς ελευθερίας, τήν οποίαν μας έξησφάλισαν οΐ προπάτορες μας. "Ο λον τό ’Έ θ νο ς ά ς έ γ ε ρ θ ή σύσσωμον. Ά γωνισθήτε διά τήν Πατρίδα, τάς γυναίκας, τά π α ιδ ιά σας κ α ί τ ά ς ίερ ά ς μας παραδόσεις. ΝΓΝ ΓΙΙΕΡ ΠΑΝΤΩΝ 0 ΑΓΩΝ».

Ε ίκο σ ι κ α ί ε ν ν έ α παρήλθον έτη από τήν ημέραν καθ’ ήν δ τότε Κυβερνήτης τής Ε λ λ ά δ ο ς , ’ Ι ω ά ν ν η ς Μ ετα-ξάς, έβροντοφώνησε τό ιστορικόν «ΟΧΙ» εις τήν ιταμήν πρό- κ λ η σ ιν τοϋ δ ικ τά το ρ ο ς Μ ουσσολίνι καί έκάλεσε τόν Ελληνικόν λαόν νά άγωνισθή ύπέρ β ω μ ώ ν χ α ί ε σ τ ιώ ν . Σ ύσσω μος δ Ε λληνικό ς λαός, άναμιμνησκόμενος των άγώνων των π ρ ο γ ό ν ω ν του ύπ έρ τ ή ς ’Ε λευθερ ίας κα ί τω ν άλλων άκαταλύτων ιδανικών, ώρθώθη ως ε ίς ά νθ ρ ω π ο ς χ α ί έπ ο λ έμ η σ εν άνδρείως τόν υπουλον επιδρομέα.

'Ό π ω ς π ά ν τ ο τ ε , ο υ τω καί τήν 2δην ’Οκτωβρίου 1940, οί “Ελληνες, άδιαφοροΰν- τ ε ς δ ιά τ ή ν α ρ ιθ μ η τ ικ ή ν κ α ί ύλ ικήν υπεροχήν των αντιπάλων των, έδέχθησαν νά άγω- ν ισ θ ώ σ ι τό ν α γ ώ ν α τό ν κ α λό ν , διότι επίστευον, δτι τό δίκαιον ήτο μαςί τωλ Και τό θαΟ- μ α σ υ ν ε τ ε λ έσ θ η . Ό μ ικ ρ ό ς Δαυίδ κατέβαλε τόν Γολιάθ, ή άνθρωπότης έκπληκτος παρη- κ ο λ ο ύθ ε ι τό ν ά ν ισ ο ν τ ω ν Ε λ λή νω ν αγώ να κα ί ή πολεμική ιαχή «ΑΕΡΑ» έοονησε τα π έ ρ α τ α τ ή ς Ο ικ ο υμ ένη ς κ α ί υπενθΰμισεν είς τήν ύφήλιον δτι οί "Ελληνες τοϋ 1940 εί­ν α ι γ νή σ ιο ι α π ό γο νο ι τ ω ν Μαραθωνομάχων καί των Σαλαμινομάχων, των ήρώων τοδ 1 8 2 1 κ α ί τ ώ ν α γ ω ν ισ τ ώ ν τω ν Β αλκανικώ ν πολέμων.

Ή 2 8 η Ό -κτω βρ ίο υ 1940, έργον τώ ν συγχρόνων 'Ελλήνων, ανήκει είς τήν αν­θ ρ ω π ό τη τ α , δ ιό τ ι τ ή ν η μ έρ α ν εκείνην αί δυνάμεις τοΰ σκότους, άποπεφαθεΐσαι νά εξαν­δ ρ απ ο δ ίσο υν το ύ ς λ α ο ύ ς κ α ί νά επιβάλουν τήν στυγνήν τυραννίαν των, βαρύτατον ύπέ- σ τ η σ α ν π λ ή γ μ α ε ίς τ ά ς απροσίτους κορυφάς τής Πίνδου. Ηνωμένοι οί "Ελληνες κατή- γ α γ ο ν π ε ρ ιφ α ν ή ν ίκ η ν κ α ί διετράνωσαν τό πάθος των διά τήν ελευθερίαν. Μέ συγκρα- τ η μ έ ν η ν τή ν α να π ν ο ή ν ή άνθρωπότης παρηκολούθησε τήν άνισον άναμέτρησιν, ή όποια ά ν έ τ ρ ε π ε ν ο ία νδ ή π ο τε πρόβλεψ ιν καί άπέβαινεν εναντίον πάσης λογικής. Άνέμενον νά γ ί ν η ο λο κ α ύτω μ α ή Ε λ λ ά ς πριν ύποταχθή είς τόν νέον Ξέρξην, άλλ’ ούδείς άνέμενεν δ τ ι ή Ι σ τ ο ρ ία τ ώ ν Μ η δ ικ ώ ν θά έπαναλαμβάνετο καί δτι ή μικρά καί πτωχή είς μέσα Ε λ λ ά ς θά σ υ νετρ ιβ ε κ υρ ια λ εκ τ ικ ώ ς τόν υπερφίαλον ψευδοκαίσαρα τής Ρώμης.

Α ί Θ ερ μ ο πΰλα ι δ ιά τή ν τότε άγωνιζομένην 'Ελλάδα ήλθον άργότερον, δτε εναν­τ ί ο ν τ η ς έ π έ π ε σ α ν α ί σιδηρόφρακτοι στρατια ί τοϋ Χίτλερ. Καί έπολέμησαν καί πάλιν ο ΐ " Ε λ λ η ν ε ς , χ ω ρ ίς δ μ ω ς ελπίδας, χωρίς αύταπάτας. Καί προεκάλεσαν μέ τήν άντί- σ τ α σ ίν τ ω ν κ α τ ά τ ώ ν σ τ ιφ ώ ν τοΰ άλαζονικοϋ Χίτλερ τόν σεβασμόν αυτού, ό όποιος διέ­τ α ξ ε τ ή ν α π ελ ευ θ έρ ω σ εν τ ώ ν στρατιωτών μας, είς άπότισιν φόρου τιμής προς τήν ανυ­π έ ρ β λ η τ ο ν γ ε ν ν α ιό τ η τ α τ ώ ν ήττημένων.

Τ ό σκότος τ ή ς δ ο υλε ία ς , τό όποιον είχε καλύψει τήν Ευρώπην, έκάλυψε τότε καί τ ή ν Ε λ λ ά δ α , ά λ λ α δΓ ε ξ μήνας ό λαός τή ς μαρτυρικής αυτής γωνιάς τής γης εύρέθη ε ί ς τό π ρ ο σ κ ή ν ιο ν τ ή ς Ισ το ρ ία ς καί άπέδειξεν είς ολόκληρον τόν κόσμον δτι πάντοτε ή ψ υ χ ή τοΰ “Ε λ λ η νο ς δ ύνα τα ι νά έπ ιτελέση θαύματα.

Τ ή ν ισ το ρ ικ ή ν ε κ ε ίν η ν έπέτειον, έορτάζοντες σήμερον, άς άποτίσωμεν φόρον τιμής κ α ί ε υ γ νω μ ο σ ύ νη ς ε ίς το ύ ς άθανάτους νεκρούς μας καί άς ύποσχεθώμεν δτι καί ημείς, γ ν ή σ ιο ι α υ τ ώ ν α π ό γ ο νο ι, θά άγωνισθώμεν ύπέρ βωμών καί εστιών, δταν τούτο καταστή ε θ ν ικ ή α ν ά γ κ η .

Ό Ε λ λ η ν ικ ό ς σ τρ α τό ς , δ καλύτερος στρατός τοϋ κόσμου, ύπήρξεν δ κύριος συν-

968 Ήμερήσιαι ΔιαταγαΙ

τελεστής τής νίκης τού 1940. Καί είναι δ στρατός αυτός, δ όποιος συνέτρ ιψ ε τούς κομ- μουνιστοσυμμορίτας εις τόν Γράμμον καί τό Βίτσι. Καί ε ίνα ι δ στρατός αυτός, δ όπο ιος τήν 21ην^5Απριλίου 1967, δτε τό σκάφος τής Χώρας μας έβ υθ ίζετο , ήρπασε τό π η δ ά - λιον καί Ισωσε τήν υστάτην στιγμήν τήν Χώραν μας. Κ αί ε ίνα ι δ στρατός α υτό ς , δ όποιος εκτοτε, διά των πρωτεργατών τής Έπαναστάσεως τή ς 2 1 η ς Α π ρ ιλ ίο υ , σ υ ν ε ν ί- ζει τό αναδημιουργικόν τής Πατρίδος μας εργον.

Εις αυτόν τόν ηρωικόν στρατόν τής Ελλάδος καί σύσσωμον τόν Ε λ λ η ν ικ ό ν Λ α ό ν ανήκει τό θαΰμα τοΰ 1940.

Θούρια καί παιάνες άς ηχήσουν. Ή Ε λλάς, ή πατρ ίς τ ή ς ’Ε λευθερ ίας κ α ί τ ω ν αιωνίων Ελληνοχριστιανικών ιδανικών, θά συνέχιση τήν δδόν τω ν π επ ρ ω μ ένω ν τ η ς καιγόταν αί συνθήκαι τό επιτάσσουν, θά άναπετάση τό λάβαρον τοΰ ά γώ νο ς τή ς ’Ε λ ε υ ­θερίας κατα τής δουλειάς και τοΰ φωτός κατά τοΰ σκότους.

ρ 01 Αστυνομικοί, πολλοί τών όποιων κατά τή ν δ ιά ρ κ ε ια ν τοΰ έπους τή ς ’Αλβανίας ήγωνίσθημεν εις τήν πρώτην γραμμήν τοΰ πυρός, οί ά λλο ι δέ ε ίς τα μ ετό ­πισθεν καί δια παντός τρόπου συνετελέσαμεν είς τήν νίκην, ά ς σ υ νεχ ίσ ω μ εν να υ π η ρ ε τώ - μεν πιστώς καί εύσυνειδήτως τόν Ελληνικόν λαόν, εν τα ύτφ δέ να ύλοπο ιώ μ εν , ή μ ερ α τή ημέρα, τούς σκοπούς τής ’Εθνοσωτηρίου Έ παναστάσεως τή ς 2 1 η ς Α π ρ ιλ ίο υ .

Ζητώ ή 28η ’Οκτωβρίου.Ζήτω ή αϊωνία Ελλάς.

Ό ’Α ρ χη γό ςΘΕΡ. ΓΑΛΑΝ Ο Π Ο ΥΛΟ Σ

Ή Κοσμογονία του Μωϋσέως καί ή νεωτέρα ’Επιστήμη

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΑ Η Μ . Μ Α Γ Κ Ρ ΙΩ Τ Η’Επιτίμου Συμβούλου Ελεγκτικού Συνεδρίου

(Συνέχεια έκ τοΟ προηγουμένου)

« Ή γ V ή τ θ ' Ά μ ο ρ φ ο ς κ α ί έ ρ η μ ο ς . . . κα ί Πν ε ύ μ αθ ε ο 0 έ φ έ ρ ε τ ο ε π ί τ η ς ε π ι φ ά ν ε ι α ς τ ώ ν ύ δ ά τΙ ω ν . . . (α :2).

Έ κ το0 εδα φ ίο υ τ ο ύ τ ο υ προκύπτει, δτι ή γή ήτο, κατ’ άρχάς, βυθισμένη εις τό σ κ ό το ς , χ ιυρ ίς ζ ω ή ν .

Κ α τά τό π α ρ ελ θό ν , ότε έπεκράτει ή «νεφελική θεωρία», έθεωρήθη δτι ή ύπόθε- σι^. α υ ί.ή ά ν τ ισ τρ α τ ευ ε τα ι προς το δεύτερον εδάφιον, επειδή ή θεωρία αυτή δένεται δτι ό π ή ρ χ ε_ μ ία κ α θ ω ρ ισ μ έ νη αρχική μορφή καί δτι έξεπέμποντο έξ αύτής μεγάλα πο­σά φ ω τό ς . Ή τ ο , λ ο ιπ ό ν , τό ανωτέρω εδάφιον, κατά τό διάστημα καθ’ δ έπεκράτει ή ν ε φ ε λ ικ ή θ εω ρ ία , τό μ ά λλο ν εύπρόσβλητον σημεΐον όλης τής κοσμογονίας τού Μωϋ­σ έω ς .

'Ό τ α ν , όμω ς, ά νεκα λύφ θη σ α ν τά λεγάμενα «σκοτεινά νεφελώματα», διεπιστώθη δτι ε ι ς α υ τά εύρ ίσ κετο τό ύλ ικό ν , από τό όποιον προήλθεν ή γή, καθ’ δν τρόπον μάλι­σ τα π ε ρ ιγ ρ ά φ ε τ α ι ε ις τό β ιβλίον τής Γενέσεως (α: 2) . Ώς δέ βεβαιοΰν άστρονόμοι, ή π ε ρ ιγ ρ α φ ή , ή ο πο ία γ ίν ε τ α ι εις τό εδάφιον τούτο, αποτελεί τήν καλυτέραν διατύπωσιν τοΰ «σ κ ο τε ινο ύ ν εφ ελ ώ μ α το ς» .

Κ α τά τή κ φ ά σ ιν , λο ιπ ό ν , έκείνην τής γη ς μας, επειδή δέν υπήρχε διόλου φως, έ π ε κ ρ ά τ ε ι ε ις α υ τή ν σκότος κα ί κατάστασις χαώδης.

Ή δέ λ έ ξ ις «άβυσσος» σημαίνει δτι οί όγκοι τών ύδάτων, οι όποιοι προήρχοντο ά πό τ ά υγρ ο π ο ιο ύμ ενα όςερια, ήσαν βυθισμένοι εις τό σκότος.

«Π ν ε ϋ μ α Θ ε ο ϋ έ φ έ ρ ε τ ο έ π ί τ ή ς έ π ι φ α Υε ί α ς τ ώ νύ δ ά τ ω ν » .

Μέ τή ν φράσ ιν α υ τή ν χαρακτηρίζεται ή δημιουργική πνοή, ή όποια χορηγεί τήν ζω ή ν.

Τό Π νεύμα, λο ιπ όν, τοΰ Θεού παριστάνεται έδώ δτι άποτελεΐ τήν αρχήν τής φυ­σ ικ ή ς κα ί ή θ ικ ή ς ζ ιυή ς , ή δποία Αρχίζει νά μεταβιβάζεται εις τόν κόσμον.

Ε ις τό έδάφ ιον τοΰτο εύρισκόμεθα ενώπιον, άφ’ ενός μέν τής δλης, άφ’ έτέρου δέ τή ς π νευμ α τ ικ ή ς δυνά μ εω ς, ή οποία τήν γονιμοποιεΐ καί σπείρει, τρόπον τινά, τά σπ έρματα δλων τώ ν δντω ν, τ ά όποια έπρόκειτο ν’ άναφανοΰν. Καί ή μέν δλη άποτελεΐ τό πλούσιον ε ις δ υνα τό τη τα ς ύπόστρωμα, τό δέ Πνεύμα, τήν θείαν ένέργειαν.

Ή χαώ δης, λο ιπόν κατάστασις, ή δποία άρχικώς έπεκράτει είς τήν γήν, Αποτε­λούσε τή ν έμβρυώδη φ ά σ ιν άπό τήν όποιαν έπρόκειτο ν’ άναβλύση ή ζωή.

970 Δϊ)μ. Μ αγκρ ιώ τη

Β ' . ΑΙ ΔΗΜ ΙΟΥΡΓΙΚΑΙ «Η Μ Ε ΡΑ Ι»

Καί τώρα αρχίζουν αί εξ δημιουργικά! «ήμέραι», δ η λ α δ ή α ί εξ δ ια δ ο χ ικ α ί φ ά ­σεις κατά τάς οποίας έδημιουργήθη δ κόσμος. 'Η δ ιάρκεια τ ιυ ν όμως δέν μ άς ε ίν α ι γνωστή.

Έκαστη δημιουργική ημέρα αρχίζει μέ τήν φράσιν «ε ί π ε ν ο Θ ε ό ς » .

I. Π ρ ώ τ η δ η μ ι ο υ ρ γ ι κ ή ή μ ε ρ α .«Καί εϊπεν δ Κύριος. Γεννηθήτω φως.«Καί διεχώρισεν δ Θεός άναμέσον τοϋ φωτός κα ί ά να μ έσο ν τοϋ σκότους .«Καί Ικάλεσεν δ Θεός τό φω ς, ημέραν κα ί τό σκότος ν ύ κ τ α » . ( α :3 ——5 ) .

Τδ εδάφιον τούτο, εμφανίζει τήν υπαρξιν τοϋ φωτός πρό τοΰ ή λ ιο υ . Ά π ε τ έ λ ε σ ε δέ τδ εδάφιον αυτό μεγάλην δοκιμασίαν διά τήν π ίστ ιν τω ν π α τ έ ρ ω ν μ α ς . Τ ά λ ε γ ά μ ε ν α «ισχυρά πνεύματα», ώς δ Βολταίρος κα ί οΐ όμοιοι του, έ χ λ εύ α ζο ν τ ή ν Κ οσμ ο γο νία ν το ϋ Μωϋσέως. Πώς είναι δυνατόν, έλεγαν, νά ύπάρχη φώς, πρό τοΰ ή λ ιο υ ; Κ α ί δ μ ω ς , ή ’Αστρονομία, κατά τάς τελευταίας δεκαετίας, ά νεγνώ ρ ισεν , ά τι δ "Η λ ιο ς δέν ε ί ν α ι ή μόνη πηγή φωτός εις τό Σύμπαν, άλλ’ δτι υπάρχει κα ί τό δ ι ά χ υ τ ο ν φ ώ ς , ά ν ά - λογον πρδς τό πολικόν σέλας. Ης δέ λέγει δ αστρονόμος X ά λ λ ε ϋ , «οι ν ε φ ε λ ο ε ι ­δείς μάς δίδουν πλήρη άπάντησιν εις τό ζήτημα δτι δέν ε ίν α ι δ υνα τό ν νά ύ π α ρ ξη φ ώ ς χωρίς τόν ήλιον, διότι οί νεφελοειδείς δέν ε ίνα ι άλλο τι ε ίμ ή φ ώ ς πο ύ π ρ ο έρ χ ετα ι ά π ό έκτάσεις άχανεΐς.,.».

Ό Γάλλος Καθηγητής τής Γεωλογίας Μ α ρ σ έ λ ν τ έ Σ έ ρ , γ ρ ά φ ε ι , σ χ ε τ ικ ώ ς μέ τό ζήτημα τοΰτο, δτι «ή Γραφή έμάντευσε τό έξαγόμενον τ ω ν ν ε ω τ ά τ ω ν ά ν α κ α λ ύ - φεων, δταν λέγη δτι τό φώς ετέθη εις ενέργειαν ή εις κ ίν η σ ιν , τ ή ν π ρ ώ τ η ν ε π ο χ ή ν » .

Κατά τόν Δ ρ α Μ ό ρ ρ ι ς, δταν δ Θεός είπε «γ ε ν νη θ ή τω φ ώ ς » , ε ίτ ε ελα β ο ν χ ώ ­ραν άλυσιδωταί άτομικαί εκρήξεις εις τόν ήλιον καί τ ’ ά σ τρ α κ α ί π α ρ ή χ θ η φ ώ ς , ε ί τ ε ή σκοτεινή άτμόσφαιρα πέριξ τής γής έγ ινεν αρκετά κ α θ α ρ ή , ώ σ τε νά φ α ν ή φ ώ ς .

Κατά οέ τόν άστρονόμον Σ τ ό ν ε ρι, «τό πρώτον φ ώ ς ε ις τ ή ν γ η ν δέν π ρ ο ή ρ χ ε τ ο άπό τήν γην, άλλ’ από εξωτερικήν πηγήν».

Καί εις το σημεΐον λοιπόν τοΰτο βλέπομεν, δτι ή ν εω τέρ α ’Ε π ισ τή μ η σ υ μ φ ω ν ε ί μ έ τήν Βίβλον, παρ’ δλας τάς αντιθέτους απόψεις πού ε ίχ ε π ρ ο η γ ο υ μ ένω ς . Σ ή μ ερ ο ν ή ’Αστρονομία αναγνωρίζει δτι υπάρχει τεράστιος καί α π έρ α ντο ς ό γ κ ο ς φ ω τό ς ε ι ς τό Σύμπαν, άσχέτως πρός τό φώς τοΰ ήλιου.

Έξ άλλου, δταν ή γή εγεννάτο, ύπήρχον ήδη πολλά ά σ τρ α πού Α κτινοβολούσαν φώς, τό όποιον όμως δέν εφθανεν ακόμη εις τή ν γη ν , λ ό γ ψ τοΰ δτ ι ή κ α τά σ τά σ ις τ ο ΰ πλανήτου μας, ττού ήτο σκεπασμένος άπό πυκνά νέφη , δ έν έ π έ τ ρ ε π ε ν ε ις αυτό ν ά τ ή ν έπισκεφθή.

Ηέ τόν λόγον δμως τοΰ Δημιουργού, αί όμίχλαι έ γ ινα ν ά ρ α ιό τ ερ α ι, ή α τ μ ό σ φ α ιρ α όλιγώτερον πυκνή καί τό φώς ήρχισε νά φθάνη εις τήν ε π ιφ ά ν ε ια ν τή ς γ ή ς .

’Από τής στιγμής δέ αυτής, τό σκότος, πού συνεχώς έ κ ά λ υ π τ ε τ ή ν γ η ν , έ δ ω κ ε τ ή ν θέσιν του εις τήν έναλλαγήν τής ήμέρας καί τής νυκτός.

Έξ άλλου, πρέπει νά σημειωθή, δτι δ Θεός δέν Ιρ γ ά ζετα ι ε ις τό σκότος. Ή π ρ ώ τ η του φροντίς ήτο, κατά τήν δργάνωσιν τοϋ κόσμου, νά τόν φ ω τ ίσ η .

II. Δ ε υ τ έ ρ α δ η μ ι ο υ ρ γ ι κ ή ή μ ε ρ α .«Γεννηθήτω στερέωμα έν μέσψ τω ν ύδάτων...» (α : 7 ) . ·'

Ή Εβραϊκή λέξις «ρακιάχ», ή δποία μετεφράσθη άπό το ύς έβδο μ ήκοντα ώ ς « σ τ ε ­ρέωμα», σημαίνει κατά κυριολεξίαν «χώρος», «έξα πλω σ ύνη » , « ε κ τ α σ ις » , Π ε ρ ιλ α μ β ά ν ε ι

Ή Δημιουργία 971

δέ δ χ ι μόνον τ ή ν π ερ ιω ρ ισ μ ένη ν έκτασιν της ατμόσφαιρας, άλλα καί τήν άπεραντον έκ. τα ,σιν τοΰ ουρανού τ ω ν άστρονόμων, δηλαδή τήν στρατόσφαιραν καί τήν ιονόσφαιραν.

Ο Δ η μ ιο υρ γό ς , aoitcov, έθεσεν ενα διάστημα μεταξύ των ώκεανών καί των νε­φ ώ ν , τό όπο ιον όνομά-ζομεν ατμόσφαιραν.

Γ ε ν ικ ώ ς π ισ τ ε ύ ε τ α ι , οτι κατα το πρωταρχικόν της στάδιον, ή γή ήτο πάρα πολύ θ έ ρ μ η , ίσ ω ς ε ις α ν ω τ ε ρ α ν θερμοκρασίαν κα ί από τό σημεϊον τοΰ βρασμού τοΰ ύδατος. Ε ις τη ν κ ε ρ ι'π τω σ ιν δέ τα υ τη ν οεν θα ύπήρχον τότε οί ώκεανοί, διότι ή θερμότης δέν ε ιχ ε ν ε ξ α τμ ίσ ε ι ολο τό ελεύθερον νερό, ή δέ γη θά ήτο σκεπασμένη από πυκνά σύν­ν εφ α ., τά ο π ο ία θα έ φ θ α ν α ν έως εις τήν έπιφάνειάν της.

Ε ν οσω ό μ ω ς ή ε π ιφ ά ν ε ια τής γη ς έψύχετο, επί τοσοΰτον τό νερό θά ήρχιζε νά σ υ γ κ ε ν τ ρ ώ ν ε τ α ι ε ις τ η ν επ ιφ ά νε ια ν της κα ί θά Ισχημάτιζεν υδατίνους έκτάσεις. Έν τ ο υ υ ο ις , η θ ερ μ ο κ ρ α σ ία τ η ς γη ς, θα πρέπει νά ήτο ακόμη αρκετά ύψηλή, ώστε νά συγ- κ ρ α lη μ ε γ α λ η ν π ο σ ό τη τα νεροϋ εις καταστασιν αίωρουμένων νεφών, τά όποια θά έσχη- μ ά τ ιζ ο ν π ο λύ π υ κ ν ό ν π ερ ίβ λ η μ α επάνω άπό τήν επιφάνειαν των ύδάτων.

Ο ταν ε π ί τ έ λ ο υ ς ή Γ η έκρύωσε καί επλησίαζε τήν σημερινήν της θερμοκρασίαν, ιό ι ε εσ χ η μ α τ ίσ θ η κ ε ν έ ν α ς χώρος μεταξύ των ώκεανών καί τών νεφών. Έξηκολούθησαν ό μ ω ς α υ τα ν α ε ίν α ι π ο λ ύ π υ κ νά , ώστε να κρύβουν τον ήλιον καί τά άστρα.

Ι σ ιε ρ ο ν , ή ρ χ ισ α ν ν α πίπτουν ραγδαίες βροχές. Κι’ έτσι, ή ατμόσφαιρα έκαθα- ρ ι'σ θη κ α ί ή ρ χ ισ ε νά γ ίν ε τ α ι διαφανής κα ί νά εκτείνεται μεταξύ τής ςηρας καί τών ν ε φ ώ ν τό «σ τ ερ έω μ α » , δ η λ α δ ή ή ατμόσφαιρα.

Κ α ί ε ις τό σ η μ ε ϊο ν τούτο , ή Γεωλογική Επιστήμη συμφωνεί μέ τήν Κοσμογονίαν τ ο υ Μ ω ϋ σ έω ς .

Τ ό ερ γ ο ν , λ ο ιπ ό ν , τ η ς δευτέρας ήμέρας συνίστατο κυρίως εις τό νά προετοιμασθή ή προϋ> ,οθεσις τ ώ ν έ π ο μ ε ν ω ν οημιουργικών ημερών, διότι παν δ,τι έπρόκειτο νά έχη ζ ω ή ν , ω ς τα φ υ ια κ α ι τ α ζ ώ α , εςηρτάτο καχ άρχην άπό τήν ΰπαρξιν τής Ατμόσφαιρας.

I I I . Τ ρ ί τ η δ η μ ι ο υ ρ γ ι κ ή ή μ ε ρ α .

«Κ α ι ε ιπ ε ν ό Θ εός : Ας συναχθώσι τά ΰδατα τά υποκάτω τοϋ ούρανοΰ ειςτό π ο ν έ ν α . Κ α ί άς φανή ή ξηρά. Καί έγινεν ούτως. Καί έκάλεσεν δ θεός τ ή ν ξ η ρ ά ν , γ η ν κα ί τό σύναγμα τών ύδάτων θαλάσσας. Καί είδεν δ Θ εός δτ ι ή το καλόν».

(Γένεσις α: 9 — 10)Μ έ τ ή ν τ ρ ίτ η ν ή μ ερ ο ν αρχίζουν at «γεωλογικοί χρόνοι». Τότε έσχηματίσθησαν αί

π ρ ώ χ α ι ρ υ τ ιο ες τ ή ς γ η ς , οηλαδη τα όρη, η πρώτη «όρογένεσις», ώς λέγουν οί γεωλό­γ ο ι · ’Α να μ φ ιβό λο υς , μ ε τά τ ή ν πρώτην αυτήν όρογένεσιν θά υπήρξαν καί πολλαί άλλαι. Τ ό τ ε έ σ χ η μ α τ ίσ θ η σ α ν κ α ί α ί ήπειροι έν τφ μέσου τών θαλασσών. Πολλοί δέχονται δτι α ι ή π ε ιρ ο ι ε σ χ η μ α α ζ ο ν α ρ χ ικ ώ ς ενα ενιαιον συνολον περιτριγυρισμένον άπό τούς ωκεα­ν ο ύ ς . II πα ρ α δο σ ις π ε ρ ί τ ή ς Ατλαντίδος, ηπείρου, πού συνέδεε τόν άρχαίον μέ τον ν ε ο ν κόσμ ον, α π ο τ ε λ ε ί υπ ο θεσ ιν την οποίαν ενισχύουν αί καταπληκτικαί άναλογίαι φ υ λ ώ ν , γ λ ω σ σ ώ ν , α ρ χ ιτ εκ το ν ικ ή ς κλπ . μεταξύ τών Βάσκων τοϋ Γασκωνικοΰ κόλπου, τ ώ ν ’Α ζ τ έ κ ω ν τ ή ς Β . ’Α μ ερ ική ς , ακόμη δέ κα ί τών Ιαπώνων. Πρός ένίσχυσιν τής ά π ό ψ ε ω ς χ α ύ τη ς έ ρ χ ε τ α ι κ α ί ή μυστηριώδης φράσις τού 10ου κεφαλαίου τής Γενέσεως ( έ δ . 2 5 ) «έν τ α ϊς ή μ έρ α ις τοϋ Φαλέγ «δ ι ε μ ε ρ ί σ θ η ή γ ή».

Ε ις χο ΙΟον ε ο α φ ιο ν τοΰ πρώτου κεφαλαίου τής Γενέσεως, αναγράφεται δτι δ θ ε ό ς έ κ ά λ εσ ε τ ή ν « ξ η ρ ά ν » , γη ν , πού αποτελεί τόν σαφέστερον καί άπλούστερον δρι- ο μ ό ν τ ή ς λ έ ξ ε ω ς « γ η » . Ε ις τά πρώτα δέκα εδάφια, ώς «γή» άναφέρεται δλόκληρος δ π λ α ν ή τ η ς μ α ς . Ε ις τό ΙΟον δμως έδάφιον, ή όνομασία αυτή περιορίζεται πλέον, μόνον ε ι ς τ ή ν ξη ρ ά ν , ή ο π ο ία ά ντ ιδ ια σ τέλλετα ι πρός τήν θάλασσαν.

Κ α τά τ ή ν τ ρ ίτ η ν «ή μ έρ α ν» , όταν ήρχισαν νά ύπάρχουν δλαι αί προϋποθέσει; διά τ ή ν δ ια ν ή ρ η σ ιν λ ε υ κ ώ μ α τ ο ς εις ύγράν κατάστασιν καί νά έμφανισθή ή ζωή εις τόν

972 Δημ. Μ αγκριώ τη

πλανήτην μας, ήκούσθη χό «βλ α σ τ η σ ά τ ω ή γ ή β ο τ ά ν η ν χ ό ρ τ ο υ . . . »(α;11ΛΚατά πάσαν πιθανότητα, τά πρώτα φυτά θά ήσαν α τ ε λ έσ τα τα . Ά λ λ α γ ε ν ν ά τ α ι τό ερώτημα, πώς ήτο δυνατόν νά έμφανισθή βλάστησις χ ω ρ ίς να υπ άρ χο υν ή λ ια κ α ί αχτίνες, άφοΰ δ ήλιος οέν είχεν άκόμη έμφανισθή ;

Έ Επιστήμη μάς προσφέρει εις τό σημεΐον τούτο π ο λ ύ τ ιμ α σ το ιχ ε ία , πού λύο υν τήν απορίαν μας. Ή χημική σύστασις τού γαιάνθρακας ά π ο δ ε ικ νύ ε ι δτι τά φ υ τά τώ ν όποιων τά υπολείμματα άπετέλεσαν τούς λιθάνθρακας, δεν ά νεπ τύχ θ η σ α ν ε ις το φ ω ς τοΰ ήλιου, διότι δεν περιέχουν χλωροφύλλην, ή όποια ο φ ε ίλ ετα ι ε ις μόνην τή ν έπ ίδρ α - σιν τών ηλιακών ακτινών. Ή πρώτη, λοιπόν, βλάστησις ά ν επ τ ύ χ θ η υπό τό δ ιά χ υτο ν ψώς. Έξ άλλου, τό ανθρακικόν οξύ, τό όποιον ύπερεπλεόναζε κ α τά τή ν περ ίοδον ε κ ε ί ­νην, πού καλείται καί «λιθανθρακοφόρος», ευνοούσε πολύ τ ή ν τερ α σ τ ία ν ά ν ά π τ υ ξ ιν τώ ν φυτών. 'Ως έκ τούτου έσχηματίσθησαν τότε δάση από δένδρα π α ν ύ ψ η λ α , ώ ς π τ έρ ιδ ε ς , ίππουρίδες, λεπιδόδενδρα κλπ. Ταϋτα, λόγω τών τεραστίων γ ε ω λ ο γ ικ ώ ν μ ετα β ο λώ ν , κατεχώσθησαν καί άπετέλεσαν τά σημερινά λιθανθρακοφόρα στρ ώ μ α τα .

Εις τό 1 Ιον καί 12ον έδάφιον τοΰ πρώτου κεφαλαίου τ ή ς Γ ενέσ εω ς π ε ρ ιγ ρ ά φ ε τ α ι ή διαδοχική μορφή τής φυτικής ζωής, ή όποια καί α ντ ισ το ιχ εί ε ις τούς τρ ε ις βαθμούς όργανώσεώς της. “Ητοι : πρώτον, ή χ λ ό η , πού περ ιλαμ βάνε ι φ υ τά χ ω ρ ίς σπόρους καί άνθη, ώς είναι αί πτέριδες, τά βρύα, τά μανιτάρια κ λ π . Δ εύτερ ο ν ,ή β ο τ ά ν η , ήτοι χόρτον πού κάμνει σπόρον, καί τρίτον, τ ό δ έ ν δ ρ ο ν , πού κ ά μ νε ι κα ρ π ό ν .

Εύρίσκομεν δέ εις τά έδάφια 11 — 13 μερικάς βα σ ικά ς β ιο λο γ ικά ς έ ν νο ια ς , ώ ς είναι ή έ ν ν ο ι α τ ο ΰ ε ί δ ο υ ς καί ή έννοια τής κ λ η ρ ο ν ο μ ι κ ό τ η τ ο ς , δηλαδή δ πολλαπλασιασμός τών φυτών μέ σπόρον πού έχε ι τή ν ικ α νό τη τα τή ς α ν α π α ­ραγωγής τοΰ ειδικού τύπου τοΰ φυτού.

Είναι πράγματι άξιος πολλοΰ θαυμασμού δ Μ ωϋσής, δ ιότ ι λ έ γ ε ι , δτι ή β ο τά νη χόρτου, δηλαδή ή ποώδης βλάστησις προηγήθη τής ξυλώ δους φ υ τ ε ία ς , πού α π α ιτ ε ί ήλιακάς άκτΐνας.

Συμφωνεί λοιπόν καί ώς πρός τό σημεΐον τούτο ή κοσμ ογονία τού Μ ω ΰσ έω ς μέ τήν Γεωλογίαν, διότι, λόγιο τών ατμοσφαιρικών συνθηκών πού έπ εκρ άτουν κ α τ ά τ ή ν λιθανθρακοφόρον περίοδον, ηύνοεΐτο ή άνάπτυξις μόνον τή ς ποώ δους β λα σ τή σ εω ς , ούχί δέ καί τής ξυλώδους τοιαύτης.

Έ τ ρ ί τ η η μ έ ρ α τής Δημιουργίας με τά μ εγά λα γ εγ ο νό τα πού δ ιεδ ρ α μ α - τίσθησαν εις αυτήν, ήτοι, άφ’ ενός μέν μέ τόν σχηματισμόν τώ ν οροσειρών, ά φ ’ ε τ έ ­ρου δέ μέ τήν έμφάνισιν τής φυτικής ζωής, είνα ι δυνατόν νά έξομο ιω θή μέ τή ν μ α κρ ο - τάτην γεωλογικήν περίοδον, ή όποια εκτείνεται από τήν «π ρ ο κα μ β ρ ια νή ν» περ ίοδον μ έ ­χρι καί τοΰ τέλους τής «λιθανθρακοφόρου» τοιαύτης. Τό η λ ια κ ό ν φ ω ς δέν έ φ θ α ν ε ν ακόμη εις τήν επιφάνειαν τής γής, διότι πυκνά σύννεφα από α νθρ α κ ικό ν οξύ ε ξ α κ ο ­λουθούσαν νά τήν σκεπάζουν.

Τότε ακριβώς αντήχησαν οι λόγοι τού Θεού, πού ε γ κ α ιν ία σ α ν τή ν ϊν α ρ ξ ιν τ ή ς τ έ ­ταρτης ημέρας :

«"Ας γίνωσι φωστήρες έν τώ στερεώματι τοΰ Ο υρανού δ ιά νά ο ια χ ω ρ ίζ ω σ ι τήν ήμέραν από τής νυκτός. Καί ας είναι δ ιά σ η μ ε ία κ α ί κα ιρ ο ύς κ α ί ημέρας καί ένιαυτούς. Καί άς είναι διά φ ω σ τή ρ α ς έν τ φ σ τ ερ εώ μ α τ ι τοΰ ουρανού, διά νά ωέγγωσιν επί τής γ ή ς . Κ α ί ε γ ιν ε ν ο ύ τω ς ...» (α ■ 14 — 18) .

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

I Θ έμ α τα ’ Ε θ ν ικ ή ς Π α ιδ εία ς

ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΙΔΑΝΙΚΑΕ ΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Α Ν Τ . Δ Ε Α Ω Ν ΗΔ ιδ α σ κ ά λ ο υ , μ ε τ ε κ τ τ α ιδ ε υ θ έ ν τ ο ς ε ί ς Π ανεπ ιστήμ?ον ’Α θη νώ ν

! . — Ή δ ι α χ ρ ο ν ι κ ή π ο ρ ε ί α τω ν 'Ελληνοχριστιανικώ ν'Ιδανικώ ν κ α ί ή τ ο π ο θ έ τ η σ ι ς τ ο υ ολου π ρ ο β λ ή μ α τ ο ς

Η Ε ΙΔ Ο Π Ο ΙΟ Σ ε κ ε ίν η διαφορά, ή οπο ία διαφορίζει τάς θέσεις καί τούς προσανα­τολ ισμ ούς τ η ς Ε λ λ η ν ικ ή ς Π αιδαγωγικής, δχι μόνον σήμερον, άλλα καί παλαιό-

τ ερ ο ν , ε ίν α ι δτι α ΰ τη στηρ ίζετα ι κατά κύριον λόγον είς ώρισμένα ιδανικά, τά όποια ε ί ν α ι γ ν ω σ τ ά ώ ς Ε λ λη νο χ ρ ισ τ ια ν ικ ά . Λαμβάνει, δηλαδή, ώς πλαίσιον την ελληνικήν π ρ α γ μ α τ ικ ό τ η τ α — δυνατότητες οικονομικαί, εθνική πολιτική, ιδιοσυγκρασία τοΰ Έλ- λ η νό π α ιδ ο ς , π ερ ιβ ά λ λ ο ν φυσικόν, σκοπός αγωγής — καί θέτει ώς κέντρον, ώς άξονα τ η ς Π α ιδ ε ία ς τ ά Ε λ λη νο χ ρ ισ τ ια ν ικ ά ιδανικά. Ή ίδιάζουσα σημασία, διά τον Ελλη­ν ισ μ ό ν , τ ω ν ε λ λ η νο χ ρ ισ τ ια ν ικ ώ ν ιδανικών, Αναγνωρίζεται έπισήμως δπό τού Συντάγ­μ α το ς . Ο ϋτω , το Σ ύ ν τ α γ μ α τής 1ης ’Ιανουάριου 1952, είς τό άρθρον 16 παρ. 2, καθώ- ρ ιζ ε ν ε π ί λ έ ξ ε ι : «Ε ίς π ά ντα τά σχολεία μέσης καί στοιχειώδους εκπαιδεύσεως ή δι­δ α σ κ α λ ία ά π ο σ κ ο π ε ΐ τ η ν ηθ ικήν καί πνευματικήν άγωγήν καί τήν άνάπτυξιν τής εθνι­κ ή ς σ υ νε ιδ ή σ εω ς τ ω ν ν έω ν , επί τή βάσει τω ν ιδεολογικών κατευθύνσεων τοΰ ελληνο­χ ρ ισ τ ια ν ικ ο ύ π ο λ ιτ ισ μ ο ύ » . Έ ξ άλλου, τό ίσχΰον Σύνταγμα 1968, τό πανηγυρικώς κυ- ρ ω θ έ ν δ ιά τ η ς λ α ϊκ ή ς ψήφου·, προ έτους περίπου, ορίζει είς τό άρθρον 17, δτι «Ή παι­δ ε ία τ ε λ ε ί υπό τ ή ν ά νω τά τη ν εποπτείαν τού Κράτους, παρέχεται δαπάναις αύτοΰ, σκο­π ε ί δέ ε ίς τ ή ν ή θ ικ ή ν κ α ί πνευματικήν άγω γήν καί τήν άνάπτυξιν τής εθνικής συνει- δ ή σ ε ω ς τ ω ν ν έ ω ν , ε π ί τ ή βάσει των άξιω ν τού ελληνικού καί τοΰ χριστιανικού πολιτι­σ μ ο ύ» .

Π ολύς λό γο ς ε χ ε ι γ ίν ε ι μεταπολεμικώς περί των Ελληνοχριστιανικών Ιδανικών κ α ί π ερ ί τού ιδ εο λ ο γ ικ ο ύ περιεχομένου τού λεγομένου Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού, ε ν ω πο λλο ί ή μ φ ε σ β ή τη σ α ν καί τήν υπαρξιν τούτων.

Ε π ε ιδ ή π ο λ λ ά έλέχθη σ α ν περί τό θέμα καί επειδή τοΰτο έχει καταστή πρόξενος π ο λ λ ώ ν π α ρ ε ξ η γ ή σ ε ω ν , πο ικ ίλη ς φύσεως, εχον συνδεθή, μάλιστα, μέ εκπαιδευτικά? μ ε τα ρ ρ υ θ μ ίσ ε ις , κ ο ιν ω ν ικ ά ς ανακατατάξεις καί ιδεολογικά? διαμάχας, διά τον λόγον α υ τ ό ν , νομ ίζο μ εν ά ν α γ κ α ΐο ν νά έγκύψωμεν μετά προσοχής έπ’ αύτοΰ, έξετάζοντες τοΰτο ε ί ς τά ς π ρ α γ μ α τ ικ ά ς του διαστάσεις.

Ή Ε λ λ ά ς , μ ετα π ο λεμ ικώ ς , διέρχεται, δπως τά πλεΐστα των έθνών, μίαν κρίσιμον ιδ ε ο λ ο γ ικ ή ν κ α μ π ή ν . Π ράγματι, νέοι στόχοι ζωής έπροτάθησαν, νέαι κατευθύνσεις ε χ α ρ ά χ θ η σ α ν , μ ία ν έα φ ιλοσοφία ζω ής διεμορφώθη άπό τόν άνθρωπον τοΰ 20οΰ αιώ­ν α ς . Π α λ α ια ί ά ξ ία ι κα τεπα τή θη σα ν, έν όνόματι μιας δήθεν προοδευτικής άντιλήψεως ζ ω ή ς , δ υλ ισ μ ό ς κ α τ έ κ τ η σ ε τεράστια εδάφη τοΰ καθημερινού βίου, ιδανικά πανανθρώ-

974 Ά ν τ . Δ ελώνη

πίνα παρηγκωνίσθησαν. Ά ντ’ αυτών, ο σημερινός άνθρωπος, ά π ο σ κο π ώ ν μετά, ρ ε α λ ι ­σμού εις τήν άπόκτησιν υλικών αγαθών καί μιας κακώς ε ννο ο ύμ ενη ς ε υ η μ ε ρ ία ς , θ η - ρεύων τήν άκρατον έλευθερίαν σκέψεως κα ί πράξειυς, τ ε ίν ε ι πρ ός μ ία ν η θ ικ ή ν σ τ ά ­σιν, ή οποία απομακρύνεται όλονέκ από τά κοινώς π α ρ α δ εδ εγμ ένα κ α ί από τ ή ν χ ρ ι ­στιανικήν δεοντολογίαν.

Αίτια τής καταπτώσεως τοΰ άνθρώπου, εκτός αυτών τ ά ό πο ια ή δη ά ν ε φ έ ρ θ η σ α ν , είναι ή εισβολή τής μηχανής εις τήν ζω ήν μας, ή μ η χανο πο ίησ ις , δηλ ,αδή , τ ή ς ζ ω ή ς , ή ραγδαία τεχνολογική πρόοδος, ή άπώ λεια τεραστίων έ δ α φ ώ ν άπό μέρους τή ς θ ρ η ­σκείας είς τήν ζωήν τοΰ άνθρώπου, ή άποπνευματοποίησίς το υ , ή η θ ικ ή σ ή ψ ις , ή τ ι ς προεκλήθη άπό τήν προπαγάνδαν διαφόρων ιδεολογικών ρ ευ μ ά τω ν , ύπ ό π το υ πρ ο ελεΔ - σεως, καί πλέον ύπόπτων σκοπών, οί πόλεμοι, κ .ά .

Ή Παιδαγωγική έπηρεάσθη είς μέγιστον βαθμόν. ΤΗ το φ υ σ ικ ό ν . Ε ίς τή ν Δ ύ σ ιν , άπό τοΰ Διαφωτισμού καί εντεύθεν, έ/ομεν μίαν συνεχή έ να λ λ ,α γ ή ν ιδ εο λ ο γ ικ ώ ν κ α ­τευθύνσεων τής Παιδείας καί οί σκοποί τής ’Α γω γής καί Μ ο ρ φ ώ σ εω ς α λ λ ά ζο υ ν μορ­φήν καί περιεχόμενον εύκόλως. Ή Π αιδαγωγική , είνα ι ε υ α ίσ θ η το ς δ έκ τη ς τ ω ν φιλο>- σοφικών, θεολογικών, επιστημονικών, ψυχολογικών, έθ ν ικ ώ ν κ α τ ε υ θ ύ νσ εω ν κ α ί κ α τ α - κτήσεων καί είναι ήναγκασμένη νά προσαρμόζη τόν σκοπόν τ ή ς α γ ω γ ή ς πρός α ύ τ ά ς , έάν έπιθυμή νά είναι σύγχρονος πρός αότάς καί νά επ ιτελή σω σ τό ν ερ γο ν .

Ή χώρα μας άντεμετώπισε καί αυτή τό πρόβλημα. ’Ί σ ω ς , έ π ιπ ο λ α ίω ς , πολ.λ,άς φοράς. 'Οπωσδήποτε, υπήρχε πάντοτε διάχυτος ή γνώμη κ α ί έ γ έ ν ε το π α ρ α δ εκ τό ν ά.πό ολους τούς εκάστοτε κυβερνώντας, δτι όπερά.νω παντός υ λ ικ ο ύ σ το ιχ ε ίο υ υ π ά ρ χ ε ι τό πνεύμα, δτι ύπεράνω πασών τών άξιων τή ς ζω ής τίθεται δ σεβασμ ός πρ ός τ ή ν ά το μ ι- κότητα καί έλευθερίαν τοΰ ατόμου, δτι ή αρετή (βασική ά ξ ια τ ή ς Κ λ α σ σ ικ ή ς Έ λ λ ,ά - δος) καί ή θρησκευτικότης (βασική ίδιότης τοΰ Χ ριστιανού) ε ίν α ι π ρ α γ μ α τ ικ ό τ η τ ε ς στερρώς συνυφασμέναι μετά τοΰ Έ λληνος, χαρακτηρίζουν δέ το ύτο ν .

Καί μόνον αυτή ή διαπίστιοσις ά ρ χ ε ι ε ίς ημάς, διά ν ά δ ια χ ω ρ ίσ ω μ εν σ α φ ώ ς - ή ν θέσιν τής Ελληνικής Παιδείας άπό τή ν Π αιδείαν τών ο λ ο κ λ η ρ ω τ ικ ώ ν κ α θ ε σ τ ώ τ ω ν , τά όποια υπεράνω τών άτόμων θέτουν τό Κράτος (κόμμα) , δ εν ά ν α γ ν ω ρ ίζ ο υ ν το ν Θ εό ν , μηχανοποιούν τόν άνθρωπον καί τόν εξανδραποδίζουν η θ ικ ώ ς , ίδ ε ο λ ο γ ικ ώ ς , β ιο λ ο γ ικ ώ ς .

Μετά τόν πολιτισμόν τής Κλασσικής Έλ,λάδος τοΰ 5 ου α ίώ νο ς π .χ . (έ λ ,λ η ν ικ ό ς πολιτισμός), εχομεν τόν Ελληνιστικόν (’Α λεξάνδρ εια ), τό ν Έ λ λ ,η νο ϊο υδ α κ ό ν , τ ό ν Ελληνορωμαϊκόν (πολιτισμός μικράς ακτινοβολίας καί χ ρ ο ν ικ ή ς ισχύο ς) .

Κατά τούς πρώτους μεταχριστιανικούς α ιώ νας, καί ό τα ν έ κ υ ρ ιά ρ χ ε ι ε ίς τό ν ε λ ­ληνικόν χώρον ή παρουσία τών Τριών Ιερ α ρ χ ώ ν , εχομεν τ ή ν ιδ α ν ικ ή ν σ ύ ζ ε υ ξ ιν Έ λ - ληνικοϋ καί Χριστιανικού πνεύματος, κατά τόν συνδυασμόν σ τ ο ιχ ε ίω ν τοΰ Έ λ λ ,η ν ικ ο ϋ καί Ελληνιστικού πολιτισμού, μετά τών Π νευματικών α ξ ιώ ν , τ ά ς ο πο ία ς έδ η μ ιο ύ ρ γ η - σεν δ Χριστιανισμός. Ό κορυφαίος ελληνιστής καί α νθρ ω π ισ τή ς Β έρ νερ Γ α ϊγ κ ε ρ λ έ ­γει, δτι «τό αποτέλεσμα τής τοιαύτης συζεύξεως ύπήρξεν δ έ κ χ ρ ισ τ ια ν ισ μ ό ς τού Έ λ .λ ,η - νισμού καί ό έξελληνισμός τοΰ Χριστιανισμού», κα ί όπως ύ π ε σ τ ή ρ ιξ ε ν ό θεολόγος Ά δ . Χάρνακ «άνευ παραφθοράς τής ουσίας τού Χριστιανισμού». —-

Κατά τούς Βυζαντινούς χρόνους εχομεν έξαρσιν τή ς σ η μ α σ ία ς τώ ν Ε λ λ η ν ο χ ρ ι ­στιανικών ιδανικών καί γενικεύεται ή κα λλ ιέρ γε ια τω ν ε ίς ε ύ ρ υ τ ά τ η ν κ λ ίμ α κ α λ α ϊκ ώ ν στρωμάτων καί είς μίαν ποικιλίαν λαών. Ό Ε λ λη νο χ ρ ισ τ ια ν ικ ό ς π ο λ ιτ ισ μ ό ς τού Β υ ­ζαντίου, επί μίαν χιλιετηρίδα περίπου, έγαλούχησεν ’Α να το λή ν κ α ί Δ ύ σ ιν , ά π ε τ έ λ ε σ ε τήν βάσιν τοΰ μεσαιωνικού πολιτισμού τή ς Δύσεως, καί εμ μ έσ ω ς το ύ νεω τέρ ο υ ε υ ρ ω ­παϊκού πολιτισμού.

Ή συζυγία Ελληνισμού καί Χριστιανισμού ένίσχυσε π ο λ λ α π λ .ώ ς τ ή ν π α γκ ό σ μ ,ιο ν άποστολήν τού τελευταίου, ένίσχυσεν αποτελεσματικούς τό ν Ε λ λ η ν ισ μ ό ν φ υ λ ε τ ικ ώ ς

Τά 'Ε λληνοχρ ιστιαν ικά ’Ιδανικά 975

κ .α ί π ο λ ιτ ισ τ ικ ώ ς . Τά. νά μ α τα καί αί άξία ι τοϋ 'Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού άπετέ- λ ε σ α ν τον σ υ ν ε κ τ ικ ό ν κρόκον τοϋ υποδούλου έθνους κατά την μακραίωνα δουλείαν καί δ ιά . τοϋ «κ ρ υφ ο ΰ σχολ.ειοΰ» μετεδίδοντο τά ιδανικά τού Γένους καί άνενεοΰτο ή πίστις ε ι ς το ν θ ε ιο ν προορ ισμ όν του. Ή «Μ εγάλη ’Ιδέα» ύπήρξεν άπότοκος τούτου καί της υ ψ η λ ή ς έ ν ν ο ια ς , τ η ν ο π ο ία ν είχον καί έχουν οί "Ελληνες περί τής έλευθερίας, τοΰ οικο­γ ε ν ε ια κ ο ύ ά σ υ λ ο υ , τ ο ϋ Θ εοϋ, τής πατρίδος, τή ς οικογένειας, τής τιμής. Ή «Μεγάλη "Ιο έ α » μ ε τ ελ α μ π α δ εύ θ η μέσω τω ν α ιώ νω ν, τά Ελληνοχριστιανικά δέ ’Ιδανικά τρέ­φ ο υ ν κ α ί ζ ω ο γ ο ν ο ύ ν τ α ύ τ η ν , δίδοντα εις αυτήν βάθος, αξίαν καί περιεχόμενον.

Ο ύόείς δ ύ ν α τα ι ν ά άμφισβητήση ή νά άρνηθή, δτι, ανευ τής συζυγίσεως των δύο π ο λ ιτ ισ μ ώ ν , θά ή δ ύ να το ό Χ ριστιανισμός νά έξαπλωθή εις τοιαύτην καί τόσην κλίμακα, ο ύ τ ε δτι δ Έ λ λ ,η ν ισ μ ό ς , χ ω ρ ίς τόν Χριστιανισμόν, θά ήδύνατο νά άναζωπυρώση τό Γέ­ν ο ς . Ο υδείς δ ύ ν α τα ι ν ά φα ντα σθή , δτι λαοί απολίτιστοι θά έξεπολιτίζοντο άπδ τδ Βυ­ζ ά ν τ ιο ν κ α ί δ τ ι, μ ε τά τ η ν π τώ σ ιν τούτου, δ έλ,ληνικός λαός θά διετήρει εις έκπληκτικά ε π ίπ ε δ α τη ν φ λ ό γ α τ ή ς αυθυπαρξία ς κα ί τής αποστολής του, εάν δέν ύπήρχεν δ Ελ­λ η ν ο χ ρ ισ τ ια ν ικ ό ς Π ο λ ιτ ισ μ ό ς νά συγκρατή εις ένιαΐον δλας τάς δυνάμεις τοϋ "Εθνους κο ιί ν ά κ α τ ε υ θ ύ ν η α ύ τ ά ς άποτελεσματικώς.

’Ή δ η , δ μ ω ς , ά ς ίδ ω μ ε ν καί ποιον είνα ι τό περιεχόμενον τοΰ Ελληνοχριστιανικού Π ο λ ιτ ισ μ ο ύ . Π ερ ί το ΰ ιδεολογικού περιεχομένου τούτου πολλά έλέχθησαν, ιδιαιτέρως ε κ μ έρ ους τ ω ν κ η ρ ύ κ ω ν το ϋ ιστορικού ύλισμοΰ καί τής τεχνοκρατίας. Ούτως, ίσχυρί- σ θ η σ α ν δτι τ ά ιδ α ν ικ ά το ύτου προϋπήρξαν τού Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού ή ασυ­ν ε ιδ ή το υ ς ο ί λα ο ί έ τ ε ινο ν προς αυτά πάντοτε, κατά τόν ενα ή τόν άλλον τρόπον καί δτι δ έ ν ε ίν α ι κ α τ ’ α ν ά γ κ η ν περ ιεχόμενον τούτου. Ίσχυρίσθησαν είσέτι, δτι ό ανθρωπισμός ε μ π ε ρ ιέ χ ε ι τ α ϋ τ α ή μ ε ρ ικ ά τούτων, χωρίς κ α τ ’ ανάγκην νά χρειάζεται τήν επικου­ρ ία ν τ ή ς Θ ρ η σ κ ε ία ς ή το ΰ 'Ε λληνισμού.

'Η ά π ά ν τ η σ ις , ή ό π ο ια δύναται νά δοθή, είναι δτι ώρισμένα των ιδανικών τοΰ Έ λ λ η ν ο χ ρ ισ τ ια ν ικ ο ΰ πο λ ιτ ισμ ού πράγματι ενυπάρχουν εις τάς επαγγελίας μερικών θ ρ η σ κ ε ιώ ν κ α ί ε ις τό Ιδεολογικόν περιεχόμενον ενίων πολιτισμών, δμως ή διαφορά έγ­κ ε ι τ α ι ε ις τ ή ν μ ο ρ φ ή ν κ α ί ε ις τήν σύνθεσιν ύπό τήν όποιαν πραγματοποιούνται ταΰτα, ε ι ς το ν βαθμόν τό ν όπο ιον τα ϋτα κατευθύνουν καί διέπουν τό ιστορικόν γίγνεσθαι ενός λ α ο ϋ , ε ις τόν χ ώ ρ ο ν κ α ί χρόνον. Αυτή ακριβώς είναι ή αρετή τοΰ Ελληνοχριστιανικού π ο λ ιτ ισ μ ο ύ , δτι δ η λ α δ ή επ έτυ χ ε τήν άρίστην σύζευξιν καί απέδωσε τά καλύτερα δυ­ν α τ ά ά π ο τελ ,έσ μ α τα .

2 . ---- Τ ό Ι δ ε ο λ ο γ ι κ ό ν π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο ν τοϋ Ελληνοχριστιανικούπ ο λ ι τ ι σ μ ο ύ κ α ί ή σ η μ α σ ί α του ε ις τήν σημερινήν ' Ε λ λ η ν ι κ ή ν π α ι δ α γ ω γ ι κ ή ν π ρ α γ μ α τ ικ ό τ η τ α

’Ή δ η , κ ρ ίνο μ εν ά ν α γ κ α ΐο ν νά ίδωμεν ποΤον είναι τό ιδεολογικόν περιεχόμενον τοΰ Έ λ λ η ν ο χ ρ ισ τ ια ν ικ ο ΰ μ α ς Πολιτισμού, δηλαδή ποια είναι τά ιδανικά εκείνα, τά όποια δ ιε μ ο ρ φ ώ θ η σ α ν ε ις τ ή ν σ ύ ζ ε υ ξ ιν 'Ελληνισμού καί Χριστιανισμού. Άναγκαΐον, επίσης, τ υ γ χ ά ν ε ι νά έ ξ ε τ ά σ ω μ ε ν τή ν δ ιαλεκτικήν σχέσιν, ήτις προκύπτει από τήν τοποθέτη- σ ιν τ ω ν ιδ α ν ικ ώ ν ε ις τ ή ν σημερ ινήν ελλη ν ική ν παιδαγωγικήν πραγματικότητα.

Α ' . 'Η θ ε ο σ έ β ε ι α , ε ίνα ι βασικόν ιδανικόν. Συνανταται καί εις τόν άρ- χ α ,ιο ε λ λ η ν ικ ό ν π ο λ ιτ ισ μ ό ν , άποκορυφωθεΐσα εις τήν αγωνιώδη άναζήτησιν τών κλασ­σ ικ ώ ν τοΰ 5ου α ίώ νο ς π .Χ . τοΰ « ’Αγνώστου Θεού». Τό ιδανικόν τούτο είναι επίσης β α σ ικ ό ν σ το ιχ ε ΐο ν το ΰ Χ ριστιανισμού. 'Η θεοσέβεια είναι ή συνισταμένη τών αρετών τ ο ΰ ’Έ θ νο υ ς η μ ώ ν , ή ο π ο ία κα ί ώδήγησε τοϋτο εις τήν φωτεινήν καί ένδοξον ιστορικήν π ο ρ ε ία ν του .

976 Α ντ. Δελώνη

Εις τό Ιον άρθρον δλων τών Ε λληνικώ ν Σ υνταγμάτω ν α ν α γ ν ω ρ ίζ ε τ α ι ή θ εο σ έ ­βεια καί τίθεται πρότερον καί ύπεράνω δλων τών αξιώ ν κ α ί ιδ α ν ικ ώ ν .

Β . Ό σ ε β α σ μ ό ς π ρ ά ς τ ή ν π α ρ ά δ ο σ ι ν , δ η λαδή ό σεβασμός τ ή ς ύλικής καί προπάντων τής πνευματικής κληρονομιάς τών π ρ ο γ ενεσ τέρ ω ν γ ε ν ε ώ ν , α π ο ­τελεί θεμελιώδες γνώρισμα, άλλα καί ιδανικόν τοΰ Ε λ λ η νο χ ρ ισ τ ια ν ικ ο ύ Π ο λ ιτ ισ μ ο ύ . Ή παράδοσις είναι δ συνεκτικός κρίκος ανθρώπων, γ εγο νό τω ν , χρόνου κ α ί τό π ο υ , ε ν ­τός τοΰ διαρκώς μεταβαλλόμενου ιστορικού γ ίγνεσθα ι. Α δ τη σ υ νδ έ ε ι, σ υ να ισ θ η μ α τ ι- κώς κυρίως, τάς παλαιοτέρας γενεάς κα ί τούς παλαιοτέρους π ο λ ιτ ισ μ ο ύς προς τ ο ύ ς νεωτέρους καί διατηρεί άσβεστου τήν ιστορικήν συνείδησιν ε νό ς ’Έ θ νο υ ς . ’ Ι δ ια ιτ έ ρ ω ς , εις ημάς τούς "Ελληνας, είναι έμφανής ή π ίστ ις εις τήν παράδοσ ιν κ α ί ό σεβασμός π ρ ό ς αύτήν, ακριβώς δέ αύτή ή πίστις καί δ σεβασμός αυτός έ νεσ α ρ κώ θη σ α ν ε ίς ά δάμ ασ το ν λαϊκήν θέλησιν, πρός ύπεράσπισιν τών πατρώων καί ιερώ ν, δ σ ά κ ις τ α ΰ τ α έκ ινό ύ ν ε υ - σαν. Τό ιδανικόν τοΰτο ήτο ιδιαιτέρως διάχυτον είς τούς ά ρ χ α ίο υ ς , ά π ε τέλ εσ εν δ μ ω ς και αποτελεί πάντοτε πυξίδα διά τούς νεοέλληνας. Ε σ χ ά τω ς , π α ρ α τη ρ ο ύντα ι φ α ιν ό ­μενά τινα άπομακρύνσεως από τής παραδόσεως καί ή δ ια π ίσ τω σ ις α ΰτη ε ίνα ι έκ τυ π ο ς είς τήν ένδυμασίαν, μουσικήν, ήθη καί φιλοσοφίαν ζωής κ .ά . ’Α κ ρ ιβ ώ ς ε ις τοΰτο έ γ ­κειται καί τό εργον τής σημερινής ΙΙαιδείας, πώ ς δηλαδή ν α έμ πο δ ίση τή ν π ερ α ιτ έρ ω άπομάκρυνσιν τοΰ "Εθνους άπό τής παραδόσεως, άπομάκρυνσ ιν ή όπο ια ό φείλ ,ετα ι π ε ­ρισσότερον εις τον συρμόν (μόδα) , είς τήν κακήν έπίδρασιν τοΰ έντυπ ο υ κ α ί τοΰ θ ε ά ­ματος επί τής νεολαίας καί δλιγώτερον είς συνειδητήν σ τά σ ιν τοΰ λα ο ϋ . Σοβαρόν ρό­λον θα παίξουν οι προβαλλόμενοι στόχοι τή ς ’Εθνικής Π α ιδ ε ία ς , ό έπ ιδ ιω κ ό μ ενο ς σ κ ο ­πός τής άγωγής τών Έλληνοπαίδων, ή πληθύς τών μέσων κ α ί ό εκσ υγχ ρ ο ν ισ μ ό ς τ ώ ν μεθόδων. Πάντα ταΰτα, δμως, ήδη έχουν συνειδητοποιηθή ά πό τό Κ ρ άτος κ α ί μ ε λ ε ­τιόνται σοβαρώς άπό τούς ιθύνοντας τήν Π αιδείαν.

Γ '. "Ετερον ιδανικόν είναι δ χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ό ς α ν θ ρ ω π ι σ μ ό ς , δ η λ ο νό τ ι ή θετική στάσις, ή δποία αναγνωρίζει τή ν άσΰγκριτον ά ξ ία ν τ ή ς α νθ ρ ώ π ιν η ς π ρ ο σ ω ­πικότητας ώς θεμελιώδους 'βάσεως τοΰ κοινωνικοΰ συνόλ,ου κ α ί ω ς π ρ ο ΰπ ο θέσ εω ς δ ι ’ ολας τάς συμβάσεις καί τάς άνθρωπίνους σχέσεις.

’Α ν θ ρ ω π ι σ μ ό ς είναι ή π ίστις είς τήν ιδέαν κα ί ά ξ ία ν τοΰ ’Α ν θ ρ ώ π ο υ , δπως πρώτοι είς τόν κόσμον τήν συνέλαβον οί “Ελληνες κ α ί δ π ω ς τή ν ιδ έα ν α υ τ ή ν το ΰ ’Ανθρώπου τήν συνεπλήρωσε καί έτελειοποίησεν δ Χ ρ ιστ ια ν ισμ ό ς.

Βεβαίως, δ Χριστιανικός ’Ανθρωπισμός στενεύει τ ή ν έ ν νο ια ν τοΰ ά νθ ρ ω π ισ μ ο ΰ , περιορίζων αύτήν είς τήν ηθικήν πλευράν τής προσωπικότητος τοΰ ά νθρ ώ π ο υ .

Γενικώς, δμως, δυνάμεθα νά έννοήσωμεν τόν ’Α νθ ρ ω π ισ μ ό ν ώ ς τή ν π ίσ τ ι ν είς τόν "Ανθρωπον, τό κορυφαΐον δημιούργημα τή ς Δ η μ ιο υρ γ ία ς , τό έλ εύθ ερ ο ν , δ ικ α ιο ύ ­μενου νά ζήση, νά μορφωθή καί νά δημιουργήση, κατά τρ ό π ο ν ά ν τά ξ ιο ν τοΰ π ρ ο ο ρ ι­σμού του, έντός συντεταγμέννης πολιτικής κο ινω νίας. Τό ιδ α ν ικ ό ν τοΰτο ε ίν α ι θ ε μ ε λ ιώ ­δες, διά τήν συνέχειαν τοΰ "Εθνους, σήμερον προπάντων, οπότε ή ά νθ ρ ω π ίνη π ρ ο σ ω ­πικότητος είς τά δλοκληρωτικά καθεστώτα, καί είς ώ ρ ισμένα δ υ τ ικ ά , μ έ έ λ ε υ θ ε ρ ια ζ ο ύ - σας ιδέας, περί ηθικής, έχει έκπέσει, ε ίς δευτέραν μοίραν. "Ο Έ λ λ η ν ο χ ρ ισ τ ια ν ισ μ ό ς δίδει Ιςέχουσαν θέσιν είς τήν άνθρωπίνην προσωπικότητα, θ ε ω ρ ε ί τό ν ά νθρ ω π ο ν δ μ ο ίω - μα τοΰ θεού, τεϊνον πρός τό τέλειον, τόν θέτει ε ίς τήν κ ο ρ υ φ ή ν τ ή ς θ ε ία ς Δ η μ ιο υ ρ ­γίας, ύπεράνω τής ύλης. Τήν σημασίαν τή ς άνθρωπίνης π ρ ο σ ω π ικ ό τη το ς , έξ ά λ λ ο υ , άναγνωρίζει έπισήμως δ Καταστατικός Χ άρτης τώ ν ά ν θ ρ ω π ίν ω ν δ ικ α ιω μ ά τ ω ν τοΰ Ο.ΗΕ., ιδιαιτέρως δέ ήμεϊς, ώς "Εθνος άνθρωπιστικών π α ρ α δ ό σ εω ν ,, θά π ρ έ π ε ι , δ ιά τής παρεχομένης παιδείας, νά κατοχυρώσωμεν, Ιάν έπ ιθ υμ ώ μ εν τ ή ν δ ια τ η ρ η σ ίν μοις, φυλετικώς καί πολιτιστικώς.

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

θ έ μ α τ α 'Ε θ ν ικ ή ς Ά σ φ α λ ιΙ α ς

*Η δ ια ν ό η σ ις καί τό Κ.Κ.Ε.( Ε Ν Α Δ Ρ Α Μ Α Ή Μ Ι Α Κ Ω Μ Ω Δ ΙΑ )

Χ Ω Τ . Κ Ο Υ Β Α , Ά σ τ υ ν . ΔιιυθυντοΟ Β'

(Συνέχεια έκ τοϋ προηγουμένου)

Ή περ ίο δ ο ς ό μ ω ς 1 9 5 0 - 1967 περιλαμβάνει ένδιαψέροντα γεγονότα άποκαλύ- π τ ο ν τ α π λ ή ρ ω ς τ ή ν νοοτροπίαν, τή ν δουλικότητα καί τήν προδοσίαν, των άποκαλου- μ έ ν ω ν α ρ ισ τ ε ρ ώ ν δ ια νο ο υμ ένω ν . Διότι κατά τήν περίοδον αυτήν διαδραματίζονται διε­θ ν ή γ ε γ ο ν ό τ α π ο ύ σ υ γ κ λ ο ν ίζο υ ν τάς έλευθέρας συνειδήσεις καί τά έλεύθερα πνεύματα. Ε ι ς τ ή ν ά ν τ ιμ ε τ ώ π ισ ιν α υ τώ ν των κοσμοϊστορικών γεγονότων, ή συγκεκροτημένη πλέον «ά ρ ο σ τερ ή δ ια ν ό η σ η » , υπ ό τήν άμεσον κα ί καταλυτικήν καθοδήγησιν τής ΕΔ Α) ΚΚΕ, ύ φ ίσ τ α τ α ι τ ή ν μ ε γ α λ υ τ έ ρ α ν τιμω ρ ίαν, δηλαδή τόν έ ξ ε υ τ ε λ ι σ μ ό ν .

"Α ς ά ν α φ έ ρ ω μ ε ν σ υνο πτ ικώ ς μερικάς περιπτώσεις.Τ ή ν 3 η ν Μ α ρ τ ίο υ 1 9 5 3 άπ,έθανεν υπό μυστηριώδεις συνθήκας (φυσιολογικής ή

τό π ιθ α ν ώ τ α τ ο ν δ ο λο φ ο νη θε ίς ) ό ’Ιω σήφ Στάλιν. Παρά τάς μέχρι τής στιγμής τοΰ θαΓ ν ά τ ο υ του δ ια μ α ρ τ υ ρ ία ς τοΰ έλευθέρου κόσμου, διά τό εγκληματικόν εργον του, πού έ σ τ ο ίχ ισ ε τ ή ν ζ ω ή ν ε κ α τ ο μ μ υ ρ ί ω ν ά θ ώ ον ν, ή «αριστερή διανόηση» τής Ε Δ Α ) Κ Κ Ε , ά ν α κ η ρ ύ σ σ ε ι αυτόν ε ις θεόν. Ούτως, δ γνωστός κομμουνιστής ποιητής Γ ιά ν ν η ς Ρ ΙΤ Σ Ο Σ , δ ιά τό ν όποιον κα ί σήμερον ακόμη κόπτονται οί απανταχού κομμου- ν ισ τ α ί κ α ί συνοδο ιπόρο ι., «συγκλονισμένος» άπό τόν θάνατον (ή τήν έκτέλεσιν) τοΰ Ε Γ Κ Α Η Μ Α Τ ΙΟ Γ π ο ύ , εκτό ς τω ν ά λλω ν, κατηγορεΐται καί διά τόν θάνατον τοΰ Μα-

κ α ί ά λ λ ω ν α νθρώ πω ν τή ς διανοήσεως καί τοϋ πνεύματος, γράφει καί τρα

« ’Ό χ ι ! Δ ε ν είνα ι άλήθεια .Δ ε ν ε ί ν α ι ά λήθεια .Σ τ α μ α τ ή σ τ ε λοιπόν τ ις καμπάνες.Σ τ α μ α τ ή σ τ ε τ ις .Ό ’ Ι ω σ ή φ Σ τάλιν δέν πέθανε.Ε ίν α ι π α ρ ώ ν δ Σ τάλιν στο π α γ κ ό σ μ ιο πόστο του.Ό Σ τ ά λ ιν ετο ιμάζει με τό σκόρ π ιο άλεΰρ ι τοϋ κόσμου έ ν α όλοστρόγγυλο καρβέλι ύγείας.Σ ώ π α γ ια γ ιάκ α ί σ κ ο ύ π ισ ε μέ τό μαϋρο τσεμπέρι σου. τ ά μ ά τ ια σου."Ο τα ν σ β ύνη ή φ ω τιά σου κάτω άπ’ τό τσουκάλι σου

ξ ίμ Γ κ ό ρ κ υ γ ο υ δ ά :

■978 Σωτ. Κούβα

είναι ο Στάλιν πού σκύβει καί φυσάει τή φ ω τ ιά σου ν’ άνάψη."Οταν λείπει άπ τό τραπέζι μας τό ψωμίκι’ άπ’ τό στρώμα μας τ’ δνειροκι άπ’ τό δώμα μας τό λυχνάρι,είναι ο Στάλιν πού ανάβει τά μεγάλα ηλεκτρ ικάστόν ορίζοντακι’ άκοΰμε κάτω άπ’ τά τοϋνελ της νύχτας τή βουή των τραίνωνπού μεταφέρουν λάδι καί ψωμί καί κάρβουνα στούς πεινασμένους.Σταματήστε λοιπόν τις καμπάνες.Οί αιώνες σκαρφαλώνουνστήν κορφή τής ψυχής του ν’ άνασάνουν.Μήν πήτε πώς δ ήλιος όρφάνεψε.Κυττάχτε.Κάθε ήλιος καί σελίδα — μέρα την ήμερα — μέ τούς ήλιους των 74 χρόνων του, έφτιαξε ένα χοντρό βιβλίο από άτσάλι καί τ’ άκούμπησε στα γόνατα τοΰ κόσμου.’Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν.Μέ τ’ όνομά σου ανοίγει ή 'Ιστορία τις πύλες στόν ’Άνθρωπο.’Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν».

(Ά πό τό έργο : «Λ Ε Γ Τ Ε Ρ ΙΑ » ) .

Τί να πρωτοθαυμάση κανείς εις τόν επίσημον ποιητή τοΰ Κ όμματος ; Τ ή ν δουλο- πρ,έπεια, τό ψέμμα, τήν απάτη ή τήν άγνοια ;

Άλλος κομματικός ποιητής, δ Τάσος Λειβαδίτης,, γ ρ ά ψ ε ι, ά φ ο ΰ , ώ ς λ έ γ ε τ α ι , έλιποθύμησε όταν έμαθε τόν θάνατο τοΰ σφαγέα καί τρομοκράτου (κ α τά τόν Κροΰστσετο τουλάχιστον) Στάλιν :

Κλάφτε λαοί. Άπό σήμερα δ κόσμος είνα ι λιγώτερο μ εγ ά λ ο ς .Ό Στάλιν πέθανε.Ό ίσκιος άπό τό μεγάλο φέρετρό του χαράζει ενα πελώριο πένθος στά μανίκια των προλεταρίων.Λυτό τό φέρετρο πού σήμερα τό σηκώνουνε στούς ώμους το υς οί λα ο ί.Ό Στάλιν ζεϊ.Γιατί δ Στάλιν δέν είναι ένας άνθρωπος γ ια νά μπορεί νά π ε θ ά ν η .0 Στάλιν είναι τό μεγάλο αγκωνάρι πού άκουμπάει δ κόσμος.

Κυττάχτε τον. Νάτος. Ιίελώριος σάν ένα |3ουνό.Οπου και νά γυρίσετε θα δείτε τδ πλατύ του χέρι νά σ ά ς γ ν έ ψ ε ι .

Κι οι εργάτες ανεοασμενοι στην πελώρια σκαλωσιά τοΰ ή λ ιο υμε τά σφυριά τους σκαλίζουν τή μορφή του στήν είσοδο τ ή ς 'Ισ το ρ ία ς» .Ό Στάλιν ζεϊ. Ακούστε λοιπόν.Μές τδ γιγάντιο βήμα τών λαών ακούστε τή μεγάλη καρδιά του νά χτυπάει.Κλαφτε λαοί. Απο σήμερα δ κόσμος είνα ι λιγότερο μ εγά λο ς» .

Γ̂ί νά πρωτοθαυμάση καί πάλι κανείς ; ”Ας μείνουν ώς μ ν η μ ε ία τ ή ς π ν ε υ μ α τ ικ ή ς τροφής, που προσφέρεται έπισήμως άπό τήν καθοδήγησιν τοΰ Κ όμ μ ατος ε ις τούς δυστυ­χείς οπαύους, μέλη καί φίλους τοΰ ΚΚΕ. Τέλος, εις τό δειγμυατολόγιον άς μοΰ επ ι-

Ή διανόησις κ α ί τδ Κ.Κ.Ε. m

τ ρ α π ή ν ά π ρ ο σ θ έσ ω κ α ί τή ν προσφορά τοΰ μονίμου κομματικού ποιητοΰ τής «Αύγής» Α ύ γ ε ρ ιν ο ΰ :

« Ή ά ν ο ιξ η πο ύ έρχότανε ξανά στήν οικουμένη τό θ ά να τό το υ έμαθε κ ι ’ έστάθη πικραμένη κ α ι τ ά π ο υ λ ιά τη ς πρόσταζε νά πάψουν τά τραγούδια, κ ι ’ ά π ό θ εσ ε στά στήθη του τά πρώτα της λουλούδια.---- Γ ια σ έ ν α ν ε τά ρόδα μου κα ί τά τριαντάφυλλά μουμέ τ ι ς δ ρ ο σ ο σ τα λ ιέ ς τους άπό τά δάκρυά μου.Γ ια σ έ ν α τ ά μπουμπούκια μου, οι ώμορφές μου ελπίδες, γ ια σ έ ν α ν ε τ ά μϋρα μου κα ί οι χρυσές μου αχτίδες.Γ ιά σ έ ν α π ο ύ ξεκ ίνησες άπό τήν καταφρόνιαν ά φ έ ρ η ς γ ι ά τον Ά νθρ ω πο μιά "Ανοιξη αιώνιαΜ ά ή ’Ά ν ο ιξ η πού στάθηκε νά τον νεκροστολίσημ έσ α σ το ν θρήνο τον βαρύ πού σχίζει τόν άέρα,το ΰ δ ίν ε ι δρκο ιερό, πώ ς θ’ άκουσθοϋν μια μέραέ π ά ν ω ά π ό τό ν τάφο του τά νέα τά τραγούδιακ α ί τ ή ς κ α ινο ύρ γ ια ς τή ς ζω ή ς θ’ ανθίσουν τά λουλούδια».

Ε ίς τό ν Α υ γ ε ρ ιν ό δμ ω ς, έκτος άπό τά προσόντα των άλλων δύο έπισήμων ποιη­τ ώ ν τοΰ Κ Κ Ε , π ρ έ π ε ι ν ά καταλογίσωμε κα ί τό προσόν τοΰ προφήτου ! Διότι δέν ήρ- γ η σ ε ν ά έλθ η τό 2 2 ο ν Σ υνέδρω ν τοΰ Κ .Κ . Σοβ. Ένώσεως, είς τό δποϊον ό Κροΰστσεφ π ρ ο έβ η ε ίς τ ή ν σ υ ν τ α ρ α κ τ ικ ή ν άποκάλυψ ιν τοΰ πραγματικού ειδεχθούς προσώπου τοΰ Θ Ε Ο Γ , πού έ λ ά τ ρ ε υ α ν ο ι κομμουνισταί 30 ολόκληρα έτη. Καί ή «σεπτή» σορός του έ ξ ε θ ά β ε τ ο ν ύ κ τ ω ρ κ α ί έρρ ίπτετο , κακε ΐν κακώ ς, έξω τοΰ περιβόλου τοΰ Κρεμλίνου. Οϊ έ μ ε τ ικ ο ί δ μ ω ς κ α ί ά η δ ε ίς θρήνοι, ή δουλοπρέπεια, ή απάτη καί τδ ψεύδος των λογής- λ ο γ ή ς δ ια νο ο υ μ ένω ν το ΰ ΚΚΕ, τ ί ά π έγ ινα ν ; “Οταν προεκλήθησαν ευθέως, υπό _το0 δ ια π ρ ε π ο ύ ς ά ρ θ ρ ο γρ ά φ ο υ Σάββα Κωνσταντοπούλου, «οι ήρωες τής «επαναστατικής δια­ν ό η σ η ς » έ π ο ίη σ α ν τ ή ν π ά π ια ν . Ά πλούστατα δέν άπήντησαν. Έ ν τώ μεταξύ, δμως, τδ α η δ ια σ τ ικ ό ν κ α ί ε υ τ ε λ έ ς προϊόν τω ν, ε ίχε καταναλωθή άπό τάς δυστυχείς μάζας...

Δ έν ε ίν α ι δ μ ω ς τό ανω τέρω γεγονός τό μοναδικόν. Έπηκολούθησαν αί έξεγέρ- σ ε ι ς τοΰ Α ν α τ ο λ ικ ο ύ Β ερολίνου, τού Πόζναν Πολωνίας, τής Ουγγαρίας καί τέλος τής Τ σ ε χ ο σ λ ο β α κ ία ς . Π ο ια ν θέσον έλαβεν ή «κομμουνιστική διανόηση» τής χώρας μας ; Τ ή ν ιδ ία ν ώ ς ά ν ω θ έ σ ιν τού λ α κ έ καί έ ν τ ο λ ο δ ό χ ο υ. Τδ άλικον αίμα πού ε χ υ σ ε ν ή ν εο λ α ία τ ή ς Ο υγγαρ ίας κα ί τή ς Τσεχοσλοβακίας, θά τούς καταδιώκη εψ δρου ζ ω ή ς κ α ί μ ε τ ά θά να το ν. Καί τά ολίγα στελέχη ίούχί διανοούμενοι) πού έτόλ- μ η σ α ν , δ π ω ς δ Μ α ν ώ λ η ς Γλέζος, νά κριτικάρουν τήν εγκληματικήν ’ιμπεριαλιστικήν ε ν έ ρ γ ε ια ν τ ή ς Σ οβ . Έ ν ώ σ ε ω ς , άπεμονώθησαν καί έγράφησαν εις τον μαυροπίνακα τού Κ Κ Ε κ α ί τοΰ δ ιε θ νο ύ ς κομμουνισμού. Ούτως, ένψ μέχρι τής έν λόγφ ένεργείας του, δ Μ α ν ώ λ η ς Γ λ έ ζ ο ς έφ έρ ετο συνεχώς υπό τής διεθνούς κομμουνιστικής και συνοδοιπο)- ρ ιο ικ ή ς π ρ ο π α γ ά ν δ α ς , 'ώ ς ετοιμοθάνατος ή βασανιζόμενος ή καί νεκρδς είς τδ «κάτεργο τ ή ς ΪΤ ούρας», α ίφ ν ιδ ίω ς απέκτησε τήν (μηδέποτε έξ άλλου κινδυνεύσασαν) υγείαν τ ο υ . Ο ύδέμ ία π λ έο ν π ρ ο π α γα νδ ισ τ ική διαμαρτυρία, . .

Κ α ί π ρ ιν ή , π ε ρ α ίν ω ν τήν παρούσαν μελέτην, εισέλθω εις τήν λίαν χαρακτηρι­σ τ ικ ή ν π ε ρ ίπ τ ω σ ιν το ύ Μ ίκ η Θεοδωράκη, άς μου έπιτραπή ν’ αναφέρω καί τό εξής γ ε γ ο ν ό ς : Τ ό ν Α ύ γ ο υ σ το ν 1961 δ τότε πρωθυπουργός τής Σοβιέτ. Ένώσεως Νικήτα Κ ροϋστσεαη δ μ ιλ ώ ν δτά τό ν ατομικόν πόλεμον, διεκήρυξε βαναύσως καί μέ βαρβαρικήν νο ο τρ ο π ία ν , ά π ο δ ε ικ ν ύ ω ν τό υποσυνείδητον μίσος του κατά τής αληθινής δημοκρα­τ ία ς , ή ν έ κ φ ρ ά ζ ε ι τό α ιώ ν ιο ν σύμοολον τής ’Ακροπόλεως : «ΔΕΝ Θ/Δ ΦΕΙΣΘΩ 0Γ- Τ Ε Τ Η Σ Α Κ Ρ Ο Π Ο Λ Ε Ω Σ », απειλούν νά κονιορτοποιήση μέ τούς πυραύλους του, δ,τι Ισ εβ ά σ θ η σ α ν κ α ί δ ιε τή ρ η σ α ν τόσοι α ιώ νες . . . Ούδείς έκ τής διανοήσεως τής αριστε­ρ ό ς έ κ ιν ή θ η δ ιά ν ά δ ιαμαρτυρηθή, ούτε ακόμη δταν ευθέως καί ωμώς τούς προεκάλε-

σεν δ α,ύτδς άρθρογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος, δ ιαθέσας μ ά λ ισ τα έλευθ έρ ω ς τά ς σχήλας της αστικής έφημερίδος, πρδς καταχώρησιν των α π α ν τή σ εω ν τ ω ν . Ή κ ο μ μ α ­τική όμως παχυδερμία, νεκρώνουσα κάθε ευαισθησίαν, ό π ερ ίσ χ υσ ε . Π ιθανό ν , β ε β α ίω ς , 8ι’ ένίους έκ των «ηρώων τής πέννας καί τοΰ προλεταριακού επ α να σ τα τ ικ ο ύ π ν ε ύ μ α ­τος» νά δπερίσχυσεν δ παράγων τής άδιστάκτου κ ο μ μ α τ ι κ, ή ς τ ρ ο μ ο κ ρ α ­τ ί α ς . Άλλα καί τδ Ιλαφρυντικδν τοΰτο δέν είναι προς τ ιμ ή ν ενό ς ανθρώ που του πνεύματος.

Καί τώρα εισερχόμεθα είς τήν περίπτωσιν Θεοδωράκη. Οδτος ε ίσ ή λθ εν ε ίς το ν κύκλον των πνευματικών άνθρώπων, συνθέτουν ποιήματα, έ ξυμ νο ΰντα τή ν (« φ α σ ισ τ ι­κήν» κατά τούς κομμουνιστάς) νεολαίαν τοϋ I. Μεταξά κ α ί τή ς 4 η ς Α ύγο υσ το υ . Ή τρικυμία τής Κατοχής ένέπλεξε τούτον εις τά δίκτυα τοΰ κομμούνισμοϋ, δστις, ε κ μ ε ­ταλλευόμενος τδ άναμφισβήτητον μουσικόν ταλέντον του, ά ντ ισ τρ ό φ ω ς άνάλογον π ρ ο ς τήν πολιτικήν νοημοσύνην, ωριμότητα καί εμπειρίαν του, κ α τέσ τη σ ε αυτόν άβουλ.ον οργανόν του καί τδν μετεχειρίσθη κατά τρόπον θίγοντα τή ν ά νθ ρ ω π ίνη ν κ α ί τή ν π ο ­λιτικήν άξιοπρέπειαν. Χαρακτηριστικόν είναι δτι, παρά τό δτι κ υ ρ ιο λ εκ τ ικ ώ ς τον « ξ ε ­ζούμισε» καί παρά τάς δημοσίας δηλώσεις του δτι είναι κομ ,μουνιστής, τό ΚΚΕ δέν τδν έθεώρησεν ποτέ «άξιον» τής τιμής νά γ ίνη μέλος τοΰ Κ όμματος. Οί λο ιπο ί έ ξ ε υ τ ε - λισ,μοί είναι ακόμη μεγαλύτεροι. Τό έτος 1958 άπενεμήθη τό Β ραβεΐον Ν όμπελ ε ίς τδν Ρώσον λογοτέχνην καί ποιητήν Μπόρις Πάστερνακ. Τό εργο ν του δμως δέν ή το αρεστόν είς τό Ιν.Κ. τής Σοβ. Ένώσεως. Κινητοποιείται ό τρομ οκρατικό ς μ η χ α ν ισ μ ό ς του (συλλήψεις συγγενών καί φίλων του κλπ.) καί τδν υπ ο χ ρ εώ νο υν νά άρνηθή τ ή ν παραλαβήν του. Βαθύτατα πικραμένος δ αίσθαντικός δημ ιουργός τοΰ «Δ όκτωρος Ζ ι­βάγκο» αποθνήσκει, τελών πιθανόν έν διακριτική απομονώσει. Ή «δ ια νό ηση» τοΰ Κ Κ Κ ουδόλως συνεκινήθη. Συντάσσεται θρασυδείλως πρδς τήν γ ν ώ μ η ν τοΰ κομματικού τρ ο ­μοκράτου των Ρώσων συγγραφέων, Μ ιχαήλ Σολόχωφ : «Τ ο ν Π άστερ νακ θεωρώ έσου- τερικδν έμιγκρέ». Νά τδν πιστεύσωμεν ; Ό ίδιος δμως ε ίχ ε δ η λώ σ ε ι πρό ετώ ν : « Ό Στάλιν ύπήρξεν δ πιδ ανθρώπινος άπ ’ δλους τούς ανθρώπους ( ! ) » . Τ όν Σ επτέμ βρ ιον 1965 είς Μόσχαν συνελήφθησαν δύο νέοι συγγραφείς, δ Ά ν τ ρ έ ϊ Σ ιν ιά φ σ κ υ κ α ί δ Γ ιο ύρ ι Ντάνιελ, δ ι ό τ ι , τ ά β ι β λ ί α τ ω ν έ π έ κ ρ ί ν α ν τ ό σ ο β ι ε τ ι κ ό ν κ α θ ε σ τ ώ ς . Τοΰτο έδημιούργησεν αναταραχήν καί δ ιαμ αρτυρ ία ς δ ιεθ νώ ς τοΰ π ν ε υ ­ματικού κόσμου. Ή κομμουνιστική διανόηση τοϋ ΚΚΕ, όχ ι μόνον δέν δ ιεμ α ρ τυρ ή θη , άλλα έ π ί ε σ ε , κατά τήν γνώμην μου, τόν αφελή Θ εοδωράκην, μέ τό δ ιεθνές κύρος του ώς μουσικοσυνθέτου, βουλευτοΰ καί άρχηγοΰ των Λ α μ πρά κηδω ν, δστις προέβη ε ίς μίαν κατάπτυστον καί άνέντιμον πράξιν. ’Αντί νά ύπερασπισθή τ ά δύο α θώ α θ ύμ α τα , πού έν τώ μεταξύ είχον καταδικασθή είς έπτά ( ! ) καί π έ ν τ ε ( ! ) έ τώ ν ά ν τ ισ το ίχ ω ς κ α τ α ν α γ κ α σ τ ι % ά έ ρ γ α, τά έκατηγόρησε επί προδοσία !

Έδήλωσε, μεταξύ τών άλλων ,ώς δ πιδ φθηνός λακές τοΰ τρομοκρατικού σοβ ιε­τικού καθεστώτος :

«Όσον αφορά τδ περιεχόμενο, τις ιδέες τοΰ έργου στη Σ οβ ιετ ική Ρ ω σ ία υ π ά ρ χ ε ι απόλυτη ελευθερία ; Βεβαίως, ΝΑΙ, μέ μιά καί μόνη έξαίρεση : Ν ά μ η θ ί γ ο ν ­ται τά σ υ μ φ έ ρ ο ν τ α τ ή ς Ε π α ν ά σ τ α σ η ς , δηλαδή α ί θ εμ ελ ιώ - δειςκατακτήσεις ολοκλήρου τοΰ λαοΰ ( !) . Πράγματι, μιά τέ το ια π ρ ά ξη , μ ετουσ ιω μ ένη σέ έργο τέχνης, αποτελεί δ ι π λ ή π ρ ο δ ο σ ί α . . . » .

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

Ε Ν Α ΜΗΝΥΜΑ Α Π Ο ΤΗ ΡΩΣΙΑ

m m m m \ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥγ ια τις σημερινές Σοβιετικές

φυλακές καί τά στρατόπεδα

Ε κ το ϋ β ιβ λ ίο υ τ ο ΰ Α Ν Α Τ Ο Λ Ι Μ Α Ρ Σ Ε Ν Κ ΟΜ ε τ ά φ ρ α σ ις έ κ τ ο ϋ ’ Α γ γ λ ικ ο ύ υπό του Ά σ τ υ ν . Α ' κ. !. ΣΤΑΘΑΡΑ

«Μ ερ ικ ο ί άνθρωποι κάμνουν έντελώς παράλογες ε κ θ έ σ ε ις γ ια τήν ύπαρξη , δήθεν, καταναγκαστικών έ ρ γ ω ν στή Σοβιετική 'Έ νω σ η ».

ΝΙΚΗΤΑ ΚΡΟΥΣΤΣΕΦ (1960)

Ο ΤΑ Ν ήμ ουν στή φ υλα κ ή τοΰ Βλαδιμίρ, συχνά μέ έπιανε άπελπισία. ’Ήμουν έτοι­μος νά α ρ π ά ξω α μ έσω ς τούς δεσμοφϋλακές μου, δ μοναδικές μου σκοπός ήταν νά

χ α θ ώ — δπω ς α κ ρ ιβ ώ ς άλλοι φυλακισμένοι μπροστά στά μάτια μου είχαν διαπράξει α υτο κ το ν ία . Μ όνον έ να π ρ ά γμ α μέ σταμάτησε κα ί μοΰ έδωσε τήν δύναμι νά κρατηθώ στή ζ ω ή : ή ε λ π ίδ α δ τ ι, δ ταν έβγαινα , θά μπορούσα νά δώσω τή μαρτυρία μου καί νά κα­τ α γ γ ε ίλ ω δλα ε κ ε ίν α σ τά όποια παραστάθηκα μάρτυρας.

Σ τά τ ε λ ε υ τ α ία λ ίγ α χρόνια διάφορα φιλολογικά, καί βασιζόμενα επί στοιχείων έργα·, έχο υν χ ύσ ε ι φ ώ ς γ ια τά πολιτικά στρατόπεδα τής σταλινικής περιόδου. Όλα α ύ τά αποτελούν κέρδος. Α κόμ η τά έργα αυτά, άναφερόμενα μόνο στό παρελθόν, ίσως δημ ιουργούν τή ν έ ν τ ύ π ω σ ιν δτι σήμερα τίποτα σάν αυτό δέν συμβαίνει ή μπορεί νά συμ- β ή . ’Α λ λ ά δέν ε ίν α ι έ τσ ι. Πόσοι ξεχασμένοι άνθρωποι βρίσκονται σήμερα στή φυλακή ! Π όσα κ α ινο ύ ρ γ ια θ ύμ α τα εισέρχονται στά στρατόπεδα ! Πράγματι, τά σημερινά στρα­τό π εδ α , α ν κ α ί δ λ ιγ ώ τ ερ α άριθμητικώς, είνα ι ακριβώς τόσο φοβερά, οσο τρομερά ήσαν κ α ί στην έπο χή τοϋ Στάλαν, άλλα· από κάποιαν άποψιν καλύτερα καί άλλα από άλλη πλ.ευρά χ ε ιρ ό τερ α .

Δ έν θεω ρώ τον εα υτό ν μου συγγραφέα. Οί σημειώσεις αυτές δέν αποτελούν μια φ ιλ ,ο λογ ική π ρ ο σ π ά θ ε ια . Κ ατά τό διάστημα των εξ ετών, πού ήμουν στή φυλακή και σ τά σ τρατό πεδα , προσπάθησα , ακριβώς, νά παρατηρώ καί νά θυμάμαι. Έδώ δέν ύπάρ- χ ε ι ούτε έ να ς μ ο ναδ ικό ς φανταστικός χαρακτήρας, ούτε ένας κατασκευασθείς μΰθος. Κ ά θε π ερ ισ τα τ ικ ό , κ ά θ ε γεγονός, μπορεί νά έπιβεβαιωθή από εκατοντάδες, ένίοτε χι­λ ιά δ ε ς , μ α ρ τυρ ίες . Οί φ ίλ ο ι μου καί οί συγκρατούμενοί μου θά μπορούσαν πράγματι νά σ ά ς έφοδ ιάσουν μέ λεπτομ έρειες καί γεγονότα περισσότερον τερατώδη από έκείνα τά ό π ο ια π ρ ό κ ε ιτα ι ε γ ώ νά εξιστορήσω.

Τ ό δνομά μου ε ίν α ι Ά νατό λ ι Μαρσένκο. Γεννήθηκα τό 1938 στή μικρή πόλι τής Σ ιβ η ρ ία ς Μ π α ρ α μ π ίνσ κ . Ό πατέρας μου δούλευε στους σιδηροδρόμους. Ή μητέρα μο.> ή τ α ν κ α θα ρ ίσ τρ ια . Κ α ί οί δυό τους ήταν άγράμματοι.

982 Άνατόλι Μ αρσένκο

, ,. ,\στεΡα “π° οχτώ χρόνια στό σχολείο έγ ινα εργάτης ο ικοδομώ ν κ α ί έ τα ξ ίδ ευσ α . σ Ολόκληρη τη Σιβηρία, Οπουδήποτε άνεγείροντο νέοι υδροηλεκτρ ικο ί σταθμ ο ί. Έ κ ε ΐ που για *φωιη φορά μπερδεύτηκα μέ τό νόμο ήταν στό Ινα ρ α γκα ντά , ε π α ρ χ ία τοΰ Κ α - ^αχσταν. Εγινε μια φασαρία στά παραπήγματα μας. Μέχρι πο ύ νά φ θά ση ή Π ολιτο- φυ ,ακή, ο. περισσότεροι από τους πρωταιτίους τοΰ καυγά τό έσκασαν ,, ά ρ π α ξε όμως ολους εκείνους πού κάθησαν έκεΐ μεταξύ δέ αυτών καί μένα. Μ άς κ α τ εο ίκ α σ α ν ό λο υ ς μέσα σε μια μέρα, χωρίς νά φροντίσουν νά άνακαλύψουν ποιος ή τ α ν ένοχος ή Α θώος'

Yl« πρώτη φορά τή δικαιοσύνη στά στρατόπεδα του Κ α ο α γ κ α ν τά .Μετά τήν άπελευθέρωσί μου, άπεφάσισα νά δραπετεύσω α πό τή. , ̂ I--------1—■-”> « iw y w w .w iA ζυ>ν UC.L/OUJ (Λ-'i 1,0» Π,Ύ̂ Ά Ο 'β ίβ Τ Γ Χ ,ή ' Ε V CO ~

σι. Δεν(μπορούσα νά σκεφθώ άλλοιώτικα. "Ενας νεαρός όνόματι Ά ν α τ ό λ ι Μ πουντρόβ- , ? υ ενωΤ ε μαίψ Ι^υ «τις 29 ’Οκτωβρίου 1960 έπ ιχειρήσαμ ε ν ά δ ια σ χ ίσ ω μ ε τ ά

ρανικα σύνορα. Σοβιεακοί φρουροί μάς συνέλαβαν, 50 γυάροες μ α κ ρ υ ά άπό τή μεθόριο .,ovnr κ Τ ε'μΨ^ η> Ιν· ·Β ·- (Μυστ""ή Α ν ο μ ί α ) , μέ κρ ατο ύσε σέ π λ ή ρ η άπο- μονωσι. Ιναθε μέρα ουο ανακριται με βασάνιζαν μέ έρωτήσεις, Α ποφασ ισμ ένο ι νά άπο-t t 0lJV έΡ λοΥια; « ι ήμουν προδότης τής πατρίδας μου. Α λ λ ά δ έν έ λ ύ γ ιζ α . Δ εν υπήρχε καϋ ολοκληρίαν μια πραγματική κατάθεσις πού νά ύ π ε σ τ ή ρ ιζ ε τή ν κα ττ ιγα - piay τους, οτι είχα αποπειραθή προδοσίαν. " ' '

Ι10ν3 ζ ’ ΜΤ - ίθυ 196.Χ f ’Ανώτατον Δικαστήριον των Σ οβ ιετο τούρκω ν Σ οσ ια λδη ­μοκρατών επανεξητασε την ύπόθεσίν μου. Έ π ί δύο ήμέρας, π ίσ ω άπό κ λ ε ισ τ έ ς π ό Ρτ ε ' μου έκαναν τις ίδιες ερωτήσεις πού μοΰ είχαν γ ίν ε ι κατά τήν δ ιά ρ κ ε ια ν τ ή ς ά να κ ρ ίσ ε ω ς M-ot^rn^000 αυτους’ «Ρνουμενος δτι υπήρξα προδότης. Ό σύντρο φό ς μου ό μ ω ς έπε,Ά ε '“°ε %α̂ αθεσιν ενάντιον μου, γ ιά νά έπιτύχη εύ νο ϊκ ή μ ετα χ ε ίρ ισ ι κ α ί

, ' J la yov εαυτον του. Οταν έρώτησα τό δικαστήριο'/, γ ια τ ί ή γνό τισ ε ά λλο νμάρτυρα ευνοϊκό γώ τήν περίπτωσί μου κα ί επίστευαν αυτόν, π ή ρ α τ ή ν Γ ά ν τ η σ ιν ■

° 5 ΐ ^ ρΐ°ν *?ινει συ^ ωνα μέ τΨ πεποίθησίν του, ποιά μ α ρ τυρ ία ε ίν α ι σω στή κ α ί τι πρεπει να πιστευση». 1Στο τέλος ό Μπουντρόβσκυ κ α τ α δ ικ ά σ τ η κ ε δυό χ ρ ό ν ια γ ι ά τ ή ν Α π ό π ε ιρ α τ π ς

αποορασεως απο τά σύνορα. Έ μ ε ν α μέ κ α τ ε δ ίκ α σ α ν 8 ξ ι χ ρ ό ν ια V * π ρ ο δ ο σ ία . ’Ή μ ΐ ί ν ιοτε 23 χρόνων. Πολύ ά ρ γο τερ α θα μπορούσα νά φ α ν τα σ θ ώ ό τ ι μ έ τ ό ν ά μ έ σ τ ι γ μ ΐ Ά

Ζ ά σ ί ιΤ ό κ ? κ0φ£1 ά? ώζ Ρ χρ0νΐα άπό μ ^ . ά λ λ α ε ίχ α ν άκρω -ηριασει ολόκληρο το μέλλον μου. Τότε δοκίμαζα μόνον ένα α ίσ θη μ α : Κ ά τ ι ε ί ν ε συμ-π ϊλ ε μ ή σ ω ^ ^ δΐακω 'μωδ7ϊσι ^ δ ικ α ιο σ ύ ν η ς κ α ί ή μ ο υ ν Α ν ίσ χ υ ρ ο ς ν ά τ ό ' κ α τ α -

Λ1100- '1-™ 8τΐ θά μέ, στείλουν σ’ 2να «Κομσομόλ» ("Ε νω σ ις ν εα ρ ώ ν κομμούνι- ι JV) και σύντομα μετά την καταδίκην μου μέ έφόρτωσαν γ ιά ά να χ ώ ρ η σ ι Έ τ α ξ ίδ ε υ -

τύπον βαγονιού, ενός ειδικού Ι δ η ρ ο δ ^ ο ϋ ό χή^α το ς,

ή ή πο ιΡειί μήνες σχεΟον οιαμετακομισι, ε Φθα σα σ τή ν Π ότα ια Mil ά- Γ |1Κ fl°6laVa στρατ0πεδα’ 300 πεΡ ^ °υ μίλια νοτιά ν α τ ο λ ικ ά τή ς Μ ό Χ

σ 2 Γ Γ Τ ής δι— P^vexac άπό υψ η λο ύς σ υ ρ μ ^ ο π λ ^νους φράχτες, διασχίζεται με πυργους - φυλάκια , πλημμυρίζεται τή ν ύ χ τ α άπό φ ω τ ε ι­νό ,προοολεις, περιπολειται άπό στρατιώτας μέ αστυνομικούς σ κ ύλ ο υ ς Π αντού ύπάρ - χει η προειδοποιητική πινακιοα : «"Αλτ ! Ά πηγορευμένη ζώ νη '»

*α: ^ ? V£l? π10 π °λλ°ύς ^ Ρ ^ '^ τ ε ς , Α ξ ιω μ α τ ικο ύςS Ζ Τ Τ Τ 5 : --· 7:αρα ανθΡώπ3υ? το° τόπου. Α ί σ τ α τ ισ τ ικ α ί μ ά λ ισ τα

πίΡΐοΡγως είναι έκτος ισολογισμού. Υ πάρχουν πάρα πολύ π ερ ισ σό τερ ο ι άνορε^

Ή μαρτυρ ία μου 983

π α ρ ά γ υ ν α ίκ ε ς , ε π ί π α ρ α δ ε ίγ μ α τ ι, κα ί υπάρχει μια σημαντική ποικιλία των εθνικών ο μ ά δ ω ν . Ρ ώ σ ο ι, Ο υ κ ρ α νο ί, Α ιθουανοί, Έ σθονοι, μέλη πολλών άλλων εθνικοτήτων, έχουν ε λ θ ε ι σ ' α υτό τό σ τρ α τό π εδ ο άνάμικτον γ ια πολλά χρόνια. Τέκνα πολλών κρατουμέ­ν ω ν σ υ γ κ ε ν τ ρ ώ ν ο ν τ α ι ά π ό όλες τ ις γ ω ν ιέ ς τή ς Σοβιετικής Ένώσεως, για να βρισκών- τ α ι κ ο ν τ ά α το ύς γ ο ν ε ί ς τ ο υ ς . Πατέρες κα ί μεγαλύτεροι αδελφοί πάρα πολλών εξ αό- τ ώ ν τ ω ν ά ν θ ρ ώ π ιο ν , π ο ύ έκ τ ίο υν τώρα πο ινά ς, άφοΰ έχουν καταστή ηδη καί αυτοί κρα­τ ο ύ μ ε ν ο ι , έχ ο υ ν τ α φ ή σ ’ α υ τό τό χώ μα.

Κ α ί ε γ ώ τ ώ ρ α θ ά συνε-ισέφερα τον οβολόν μου στις Μορδοβιανες στατιστικές.

Ο ί έ σ τ τ ε ρ ι ν έ ς k u j 5 loν ο κ ρ ο υ σ ί ε ς : γ ιά τό σ β ύ σ ιμ ο τ ω ν φ ώ τ ω ν κ α ι τ ό σ Ίχο ττ η τ ή ρ ιο ν

Ά π ό τό Κ έντρ ο ν Τ π ο ο ο χ ή ς του Πότμα με έστειλαν στό στρατόπεδο No 10, ένα μ ε γ ά λ ο σ υ γ κ ρ ό τ η μ α ά π ό ξ ύ λ ιν α κτίσματα π ίσω άπο τα συρματοπλέγματα. Σε^να^από τ ά υ π ε ρ π λ ή ρ η π α ρ α π ή γ μ α τ α έτοποθέτησα το μπαούλο μου, μετά μοΰ έδωσαν ενα αχυ­ρ ό σ τρ ω μ α . μ α ξ ιλ ά ρ ι κ α ί κουβέρτα . Στον επιμελητή παρουσίασα τα παλια μαϋρα παν­τ α λ ό ν ι α , ζ α κ έ τ τ α κ α ί σκούφ ο , εσωτερ ικές φανέλλες, ενα μπαλωμένο σακκάκι, μπότες γ_αί δυο σ ε ιρ έ ς έσ ώ ρ ρ ο υ χ α , σύμφωνα μέ τόν κανονισμό περί εργατικής ενδυμασίας^

Π ολύ σ ύ ν το μ α ή ώ ρ α τοΰ δείπνου έσημανε και άκολουθησα τους άλλους άνδρες σ τ η ν α ίθ ο υσ α σ υ σ σ ιτ ίο υ . 'Η τ α ν γεμάτη μέ τραπέζια, τό ενα κολλητά στό άλλο, καμω­μ έ ν α ά π ό σ κ λ η ρ ά σ α ν ίδ ια , μέ πάγκους άπό τή μια και απο την άλλη πλευρά. Π αίθου̂ - σ α τ ώ ρ α π ο λ ιο ρ κ ή θ η κ ε μ έ θόρυβο κατά οχλοκρατικόν τρόπον. Μπήκα στην ουρά για τ ρ ο φ ή κ α ί ε φ θ α σ α κ ο ν τ ά στό παράθυρο δπου αου έδωσαν ένα κύπελλο σούπα. Τό αραιό α ύ τ ό υγρ ό τό ε λ ε γ α ν λα χα νό σο υπα , άλλα ή ταν παρωδία τοΰ εθνικού εκείνου φαγητού. Τ ό δ εύτερ ο φ α γ η τ ό ή τ α ν ένα ς ύδαρύς χυλός, τρεις κουταλιές περίπου σούπα δλο - δλο. ’Έ φ θ α ν ε μόνο ε ν α λ ε π τ ό γ ια νά τό κα ταπ ιή ς.

’Ε γ κ α ίρ ω ς π λ η ρ ο φ ο ρ ή θ η κ α δτι ή δ ία ιτα ήταν έπιστημονικώς μελετημένη, γιά νά μ ά ς κ ρ α τ ά η μ ό λ ις σ τη ζ ω ή . Ή καθημερινή μερίδα συσσιτίου ήταν 2.400 θεραίδες, στίσ ό π ο ιε ς σ υ μ π ερ ιλ α μ β ά νο ντο κα ί 700 γραμμάρια ψωμί — περίπου 11/2πάουντς — καί^50 γ ρ α μ μ ά ρ ια κ ρ έ α ς . (Ο ί άστυνομικο ί σκύλοι, πού έχρησιμοποιοΰντο γιά όπηρεσία, έδι- κ α ιο ϋ ν τ ο 4 5 0 γ ρ α μ μ ά ρ ια κρέατος) .

Ή δ ία ιτ α α υ τ ή ε ί ν α ι πάρα πολύ όλιγώτερη άπό εκείνην πού χρειάζεται ένας άν­θ ρ ω π ο ς πο ύ έ κ τ ε λ ε ϊ σ κ λ η ρ ή δουλειά, άλλα έστω καί έτσι, έμείς δέν παίρναμε όλάκαιοη τ ή ν μ ερ ίδ α ε κ ε ί ν η , τ η ν οπο ίαν ύπετίθετο δτι μάς χορηγούσαν. "Οταν έφερναν τό κρέας σ τ η ν κ ο υ ζ ίν α γ ι ά ν ά τό παρασκευάσουν, εμείς θά τό θωρούσαιμε μέ απορία. Είχε χρώμα μ π λ ε " κ ό κ κ α λ α , ν ε ύ ρ α κ α ί τένοντες ήταν δλο πού μπορούσατε νά ίδήτε. Έάν μάς έδι­ν α ν 1 5 γ ρ α μ μ ά ρ ια ά π ό πραγμ ατικό κρέας τή μέρα θά ήμασταν τυχεροί. "Οταν έφερ­ν α ν τό λ ά χ α ν ο μ έσ α σ τ η ν κουζίνα -— μαύρο, γλοιώδες καί σάπιο — δέν μπορούσαμε α κ ό μ α νά μ α ν τ ε ύ σ ω μ ε τ ί ή τα ν . Σέ εποχή θέρους ή δυσοσμία μπορούσε νά σέ χτυπήση σ τ η μ ύ τ η . Π ο λύ μ έρ ος ά π ό τήν τροφή θά έπρεπε νά είχε πεταχθή στά σκουπίδια.

’Ε νώ ά κ ο λ ο υθ ο ΰσ α α υ τή τή δ ία ιτα πού μοΰ καθόρισαν, ο αρχηγός τής όμάδος μου υ ιέ έ κ ά λ ε σ ε στό γ ρ ά φ ε Τον του. Τό δωμάτιό του ήτο μικρό καί καθαρό. Στόν ένα τοίχο ή τ α ν τό π ο ρ τρ α ϊτο το ύ Λ έν ιν κα ί στόν άλλο τού Κροΰστσεφ. Κοίταξε τή δέσμη, των χ α ρ τ ιώ ν πού ε ίχ ε μ π ρ ο σ τά του κα ί προχώρησε στις συνήθεις ερωτήσεις : Τό δνομά μ ο υ , ή μ ερ σ μ η ν ία γ ε ν ν ή σ ε ω ς , τόν νόμον βάσει τοΰ οποίου είχα καταδικασθή. Τστερα μ έ έ ν α ξηρ ό υ π η ρ ε σ ια κ ό ύφος μοΰ υπενθύμ ισε τούς κανονισμούς τοΰ στρατοπέδου. Πρέ­π ε ι νά έρ χ ω μ α ι σ τη δ ο υλ ε ιά μέ τά ρούχα πού δ κανονισμός ορίζει. Πρέπει νά παρακο­λ ο υ θ ώ τ ά δ ιδ α σ κ ό μ ενα π ο λ ιτ ικ ά μαθήματα κάθε Τρίτη. «Ό κρατούμενος ύποχρεοΟ- τ α ι . . . ύ π ο χ ρ ε ο ΰ τ α ι. . . ύπο χρ εο ϋτα ι. . . » . ’Εάν παρέβαινα τούς κανονισμούς, θά μέ απο­σ τ ε ρ ο ύ σ α ν ξ α φ ν ικ ά ά π ό τό δικα ίωμα γ ιά ένα χρόνο νά δέχωμαι έπισκέψεις άπό τήν

984 Ά νατόλ ι Μ αρσένκο

οικογένεια μου, τα περιωρισμένα δικαιώματα να αγοράζω π ρ ά γ μ α τ α από τη ν έ π ιμ ε - λητεια, τό δικαίωμα νά μοΰ στέλνουν δέματα μέ τρόφιμα ή νά γ ρ ά φ ω κ α ί νά λ α μ β ά ν ω επιστολές. Στις σοβαρές παραβάσεις θά μπορούσα επίσης νά τ εθ ώ σέ ά π ο μ ό νω σ ιν . « Έ ν ταςει»̂ , κατεληξεν. « Από αύριο θά άρχίσης νά δουλεύης ατούς α γρ ο ύ ς . Μ πο ρ ε ίς νά π η - γαινης». Στα παραπήγματα, δ άρχηγός τοΰ ουλαμού, ένας κρ α το ύμ ενο ς κ α ί ό ίδ ιο ς , μ έ ρώτησε ποσο καιρό με είχαν καταδικάσει. Οταν τοΰ τό ε ίπ α , π α ρ ετή ρ η σ ε : « 'Έ ξ ι ν ρ ό - νια. Αυτό είναι ένα παιδιάστικο παιγνίδι». Οί άλλοι χαμογέλασαν έπ ίσ η σ .

θελήσανε νά μάθουν για τή δίκη μου. Μοΰ επετράπη ν ά δ ια β ά σ ώ τή ν έ π ίσ η μ κ καταδίκη μ̂ υ ; Απάντησα όχι. «Βέβαια, αυτό κάνουν άκόμα», ε ίπ α ν . "Ο λοι τους σ ν ε - οον είχαν, δπως καί εγώ δ ίδιος, δικασθή καί καταδικασθή κ ε κ λ ε ισ μ έ ν ω ν τ ω ν θ υ ρ ώ ν * . ναι.αλήθεια πώς ύπάρχουν μερικοί άνθρωποι εδώ, πού ή δ ίκ η το υς έ γ ιν ε υπ ό τό φως της δημοσιότητας», είπαν, «άλλα αυτοί είναι κοινοί κ α κ ο π ο ιο ί, κ α τα χ ρ α σ τα ί κ α ί

, ,. ^ £Pa άπ4 τ4 δείπνο έκανα ένα περίπατο στό π ερ ιφ ραγμ ένο σ υ γκ ρ ό τη μ α . Μ Ι τ α ν μια ζέστη ανοιξιάτικη νύχτα. Τό γρασίδι άρχισε νά μ εγα λώ νη . "Α λλά σέ λ ίγ ο , ν ω ρ ίς άκομα, γίνηκε απόλυτο σκοτάδι, οί προβολείς δμως στα π α ρ α τη ρ η τή ρ ια τω ν σ κ ο π ιώ νκρεββάτΐ^μοΤ^ ” ρΐχν°υΥ φώς' ΓύΡισα στί'' παραπήγματα γ ιά ν ά τα κ το π ο ιή σ ω τό

, δέχα 5Χ01ξσα τ^ν έσπερινή κωδωνοκρουσία — ένα χ τ ύ π η μ α σ ιδήρου δ ια ρ - κειας, δέκα φορές. Προτού άκόμα σταματήση τό κουδούνισμα α υ τό , μπορούσα νά α κ ο ύ ­σω ενα &λλο χτύπημα σιδήρου άπό πολύ μακρυά, σέ άλλο συγκρ ό τη μ α* κ α τό π ιν δλο και περισσότερο ακόμα μακρύτερα. Ξαφνικά ένοιωθα σαν νά ά κ ο υ γ α τό ίδ ιο αυτό σ ώ ­μα στόν πύργο Σπάσκυ στην Ερυθρά Πλατεία. Στη φαντασ ία μου μ ιά βρ αδ υνή κ ω δ ω -

Ά ' ' * » Α νατολή μέχρΐ τ& ίό ν ο ρ α J f e ΕΟρώπη” _ απο στραιόπεδο σε στρατόπεοο, διά μέσου ολόκληρης τής χώ ρ α σ .

Ενα σχέδιο γιά απόδραση

Γ , - I ',— >■-' «·<» να πηγαίνω με. Λκτελοΰσα ά π λές μ ικ ρ ο δ ο υλ ε ιέ ς α γρ ό το υπως φύτεμα λαχανικών, τομάτας, πατάτας καί καρόττων. "Α λλά ύσ τερ α άπό τ ή ν

ήα,τλητικη δουλειά μιας δλοκληρης ημέρας, χωρίς διακοπή ενό ς λ ε π τ ο ύ , λ ίγ ο ι ά π ό μας θα ησαν σε θεσι να αποδώσουν τό καθωρισμένον ώς ά να γ κ α ΐο ν ά νώ τα το ν δρ ιον έρ-ία νεω ,α τΓ Τ Γ ' ™ V“ ™ πλΐΙσίάσου? $ ςΡτω * 91 έργασία (ό π ω ς έθ εω ρ ε ίτο άπό το ύ ς δ αχειρισταή έσημαινε τιμωρίες, στις οποίες συμπεριελαμβάνετο κ α ί ή ε ιδ ικ ή δ ία ιτ α

, u Τ4;ήπΡώ™ μήνα δούλεψα πολύ σκληρά. ΓΤ αύτό τό μόχθο π λ η ρ ω νό μ α σ τα ν τόσον όσο, και εξω άπό τό στρατόπεδον — άπό 70 μέχρι 75 ρούβλια τό μ ή να Ή δ -αφ ορ άποαΤ ί Τ - εΐς τ°ή δτ- εναζ έλεύθεΡ°ξ έργάτης έχει μ ε ιω μ ένο υς Εφόρους. Κ α ί στό o S iT αα Ώ ζ πληρων^ ε ?°Ρ°υς; άλλά έπιπροσθέτως 5 0 το ΐς ε κ α τό ν ά πό τ ά η μ ε ­

ρομίσθια μας έπηγαιναν γιοι τη συντηρησι τού στρατοπέδου. Ά π ό δ ,τ ι ά π ό μ ενε λ ίκ α άκόμα ρούβλια διετιθεντο για τις στολές μας τού καταδίκου κ α ί ά λ λ α 13 ρούβλ ι α ’έ κ ο αΖ Ιώ νΥ'\ ? ^ σσ τ;° · /Σαν έλεύθεΡ0? άνθρωπος έξώδευα 5 0 ρ ο ύβ λ ια τό μ ή να γ ιά τροφή και δέν μπορούσα έντιμως νά ίσχυρισθώ δτι έτρωγα κ α λ ά ) . W Ύ

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

I στορικα ί επέτειοι

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ

ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

Σ Α Ρ . Α Ν Τ Ω Ν Α Κ Ο ΥΥτταστυ νόμου A

Ε Υ Γ Ε Ν ΙΚ Η πρόσκλησ ις τοΰ κ . Δημάρχου της Πύλου, μας εφερε, μια άντιπρο- JL X ο ω π ε ία α π ό ’Α ξ ιω μ α τικο ύς τη ς ’Αστυνομίας, στην ιστορική, μικρή πολιτεία τοϋ Μ ω ρ η ά . Σ κο π ό ς μ α ς , ν ά εκπροσωπήσουμε το Σώμα στις εορτές τής Ναυμαχίας τοϋ Ν α υ α ρ ίνο υ .

’Α λ λ ά , ά ς α νο ίξ ο υ μ ε γ ια λίγο τό βιβλίο τής ιστορίας καί άς ακούσουμε προσεκτικά κ ά π ο ιο α φ η γ η τ ή πο ύ δ ιαβ άζε ι :

« Ή Ν α υ μ α χ ία το ΰ Ναυαρίνου, συνήφθη την 20 ’Οκτωβρίου 1827 μεταξύ τοϋ Τ ο υ ρ κ ο α ιγ υ π τ ια κ ο ϋ στόλου καί τοΰ στόλου των τριών μεγάλων δυνάμεων1, ήτοι τής ’Α γ γ λ ία ς , Γ α λ λ ία ς κ α ί Ρ ωσίας.

ΙΙρό τ ή ς Ν α υ μ α χ ία ς , είχεν υπογραφή, την 6ην ’Ιουλίου 1827, μεταξύ τών με­γ ά λ ω ν δ υ ν ά μ ε ω ν , τό Πρωτόκολλου τοΰ Λονδίνου, τό όποιον προέβλεπε τήν σύστασιν το ΰ Ε λ λ η ν ικ ο ύ Κ ρ ά το υ ς κα ί τήν α νακω χήν μεταξύ τών εμπολέμων. Τήν συμφωνίαν τ α υ τ ή ν , οι τ ρ ε ις ξ έ ν ο ι ναύαρχο ι, δ ’Ά γ γ λ ο ς Κόδριγκτων, δ Γάλλος Δεριγνύ καί δ Ρώ­σ ο ς "Ε ϋδ εν , ά ν ε κ ο ίν ω σ α ν εις τον Ίβραήμ Πασά, άρχηγόν τών Αιγυπτιακών στρατευ- υ ,ά τ ω ν . Ο δτος, ύ π ε σ χ έ θ η νά μή προβή εις ούδεμίαν κατά τής Πελοπόννησου Ινέργειαν, π ρ ό τ ή ς λ ή ψ ε ω ς ο δ η γ ιώ ν εκ τής Κ ων) πόλεως. Παρά τήν ρητήν δμως τούτην ύπόσχε- σ ιν , ό Ί β ρ α ή μ έ π ε χ ε ίρ η σ ε ν επιδρομήν από θαλάσσης κατά τών Πατρών. Τότε, δ ’Αγ­γ λ ικ ό ς σ τόλος, ύ π ε χ ρ έ ω σ ε διά κανονιοβολισμών τά Τουρκοαιγυπτιακά πλοία νά κλει- σ θο ϋν κ α ί π ά λ ιν ε ις το ν λ ιμ ένα τοΰ Ναυαρίνου, συμφώνως προς τήν προηγουμένην ύπό- σ χ ε σ ιν τοΰ Ί β ρ α ή μ . Τ ό γεγονός τοΰτο έξηγρίωσε τδν Αιγύπτιον στρατάρχην, δ όποιος ε ι ς α ν τ ιπ ερ ισ π α σ μ ό ν έλεη λά τη σε τήν Μεσσηνίαν καί έσφαξε χιλιάδας εκ τών κατοι­κούν τ η ς . ΊΤ ε ν έ ρ γ ε ια α υτή τοϋ Ίβραήμ έξηνάγκασε τούς τρεις ναυάρχους νά είσέλ- θο υν ε ις το ν λ ιμ έ ν α το ΰ Ναυαρίνου, διά νά ύποχρεώσουν τδν μέν Τουρκικόν στόλον νά ά π ο π λ ε ύ σ η ε ις τ ή ν Κ υνν) πολιν, τον δέ Αιγυπτιακόν εις τήν ’Αλεξάνδρειαν. Ό στόλος τ ώ ν σ υ μ μ ά χ ω ν δ υ ν ά μ ε ω ν , άπετελεΐτο έκ δέκα πλοίων τής γραμμής, έννέα φρεγατών κ α ί ε π τ ά ε λ α φ ρ ώ ν π λ ο ίω ν , ό δέ Τουρκοαιγυπτιακός έκ τριών μεγάλων πλοίων, είκο- σ ιτ εσ σ ά ρ ω ν φ ρ ε γ α τ ώ ν κ α ί τρ ιάκοντα επ τά κορβεττών. Παρά τήν μεγάλην διαφοράν δ υ ν ά μ ε ω ν , οι τ ρ ε ις να ύα ρ χ ο ι ήσαν αποφασισμένοι νά άναμετρηθοΰν μέ τόν άντίπαλον ■στόλον, εά ν δ εν ε γ έ ν ο ν το δεκταί αί αποφάσεις τών συμμάχων

986 Σαρ.5 Α ντω νάκου

Ή ναυμαχία έφαίνετο αναπόφευκτος. Ή αφορμή έδόθη έ κ τ ή ς δ ο λο φ ο ν ία ς ε ν ό ς ’ Αγγλου δοκίμου καί έν συνεχεία τοΰ “Ελληνος πρωρέος τοϋ Κ ό δ ρ ιγ κ τω ν Μ ικ έ λ η , τόν όποιον οδτος άπέστειλε πρός τον Α ιγύπτιον ναύαρχον δ ια σ υ ν δ ια λ λ α γ ή ν . 'Ε ν τ ό ς ολίγου, έψλέγετο εις τήν κυριολεξίαν τό λιμάνι τοΰ Ν αυαρίνου. Τ ό α π ό γ ευ μ α κ α ί π ε ρ ί ώραν 5ην είχε λήξει ή ναυμαχία. Ό απολογισμός ήτο τρομερός δ ιά το ύ ς 'Γ ο υρ κ ο α ι- γυπτίους. Μόνον είκοσι πλοία έσώθησαν κα ί αυτά έ γχ α τα λ ελ ε ιμ μ έ να ε ις κ α κ ή ν κ α τ ά - στασιν. 'Εξ χιλιάδες ήσαν οί νεκροί, Τούρκοι καί Α ιγ ύ π τ ιο ι. Έ κ τ ω ν σ υ μ μ ά χ ω ν έφ ο - νεύθησαν ί .000 άνδρες.

Ή ναυμμαχία τοΰ Ναυαρίνου άπετέλεσε τό σπουδαιότερον ίσ ω ς ισ το ρ ικό ν γ ε γ ο ­νός τής Επαναστάσεως τοΰ 1821, διότι ά φ ’ ένός μέν ά π έ τ υ χ ε ν ή ε κ σ τ ρ α τ ε ία τ ο ΰ Ιβραήμ καί ή Ελληνική Έπανάστασις, ή οποία έφαίνετο δ τ ι εύρ ίσ κ ετο ε ίς τό τ έ ρ μ α της νεκρανεστήθη, άφ’ ετέρου δε ό Σουλτάνος κατενόησε σ α φ ώ ς , δ τ ι α ί μ ε γ ά λ α ι δ υ ­νάμεις είναι άποφασισμεναι νά διευθετήσουν οπωσδήποτε τό Ε λ λ η ν ικ ό ν ζ ή τ η μ α » .

Προς τιμήν, λοιπόν, των 1.000 ενδόξων νεκρών, οί όποιο ι έ π εσ α ν μ αχό μ ενο ι υ π έ ρ τής Ελληνικής ανεξαρτησίας, ό Δήμος Πύλου ώργάνωσε κ α ί τ ά ς έ φ ε τ ε ιν ά ς έ ο ρ τα σ τ ι- κάς εκδηλώσεις καί πρός τιμήν των κα ί μεΐς πήγαμε ε κ ε ί , γ ι α ν ά σ τ εφ α νώ σ ο υ μ ε , έ κ μέρους τοΰ ’Αστυνομικού Σώματος, τό ήρώον, γ ια νά πρ οσ κυνήσ ουμ ε τούς π ε σ ό ν τ α ς , για νά φέρουμε στη μνήμη μας τις δοξασμένες εκείνες σ τ ιγ μ έ ς , πού ά π ε τ έ λ ε σ α ν τ ή ν βάσιν διά τήν ελευθερίαν τοΰ ’Έθνους μας.

Σάββατο 18η ’Οκτωβρίου. Γίολύ πρω ί, ή α ντιπροσω πεία τ ή ς ’Α σ τυ νο μ ία ς ξ ε κ ι ν ά από τήν Αθήνα γιά τό ιστορικό Ναυαρίνο. Ό Ά στυνομ ικρός Δ ) ν τ ή ς Α ' %. Κ α σ ίμ η ς Ιωάννης, ό Αστυνομικός Δ) ντής Β ' κ . Παπαθανασίου Λ ε ω ν ίδ α ς , δ ’Α σ τυνό μ ο ς Α '

κ. Βέρας Ανδρέας, ό ’Αστυνόμος Β' κ . Ραφτόπουλος Π α ν α γ ιώ τ η ς κ α ί ό γ ρ ά φ ω ν , θ ά εκπροσωπήσουν τό Σώμα είς τάς έορτάς τή ς Πύλου. Μετά α πό μ ε ρ ικ έ ς ώ ρ ες , τ ρ ία ύ π η -

Στιγμιότυπον, άπό τήν κατάθεσιν στεφάνου έκ μέρους τοϋ έ—I κ ε φ α λ ή ς τ η ς α ν τ ιπ ρ ο σ ω π ε ία ςτοϋ ’Α στυνομικού σώματος.

Ή ναυμ αχ ία του Ναυαρίνου 987

ρ ε σ ια κ ά α υ τ ο κ ίν η τ α κ α ί οί επ ιδ έ ξ ιο ι όδηγοί μας, οί αστυφύλακες κ.κ. Σαγκάνης καί Μ π ο ύλη ς ., μ α ς φ έρ νο υ ν στη γραφ ική πόλη τής Πύλου, την πατρίδα τού ομηρικού Νέ- σ το ρ ο ς . Μ α ς υ π ο δ έ χ ο ν τ α ι δ Δήμαρχος κα ί οί άλλες ’Αρχές τής πόλεως. Μετά από ολι­γ ό ω ρ η π α ρ α μ ο νή σ τ η ν ΙΙύλο , ξεκινήσαμε γ ια τό ξενοδοχείο μας. Πηγαίνουμε στη Με­θ ώ ν η , τ η ν ω ρ α ία Μ εσ σ η ν ια κ ή κωμόπολη, μέ τδ Φραγκικό Κάστρο, τή γρα/φική παρα­λ ί α κ α ί τ ά νό σ τ ιμ α ψ ά ρ ια της. Μ ια βόλτα στα στενά της δρομάκια, μάς φέρνει κοντά, π ο λ ύ κ ο ν τ ά σ τ ις φ υ σ ικ έ ς πη γές τής ζω ή ς μας. Σπιτάκια ιδιόμορφα, μπαλκόνια κρε­μ α σ τ ά , π ό ρ τες μ α ν τ α λ ω μ έ ν ε ς , δλα αυτά , δίνουν τό φόντο περασμένων καλών καιρών.

Σ τή ν π α ρ α λ ία τ ή ς Μ εθώνης, κοντά στο Ινάστρο, γραφικά παραλιακά κεντράκια κ α ί τό ξ ενο δ ο χ ε ίο «Μ εθ ώ νη » μάς χαρίζουν αλησμόνητες αληθινά στιγμές καί μιά μο­ν α δ ικ ή ε υ κ α ιρ ία γ ια σ ω μ α τ ικ ή ξεκούραση, γ ια ψυχική ηρεμία.

Σ το έ σ τ ια τό ρ ιο ν το ΰ ξενοδοχείου βρεθήκαμε τό δεύτερο βράδυ τής παραμονής μας σ τ ή Μ ε θ ώ ν η , π α ρ έ α μέ τον αρχηγό τοΰ Στόλου μας, τόν ’Αντιναύαρχο %. Μαργαρίτη. Ό κ . ’Α ρ χ η γ ό ς κ α ί ή κ . Μ αργαρίτη, τό Επιτελείο, δ Διοικητής τής Σχολής Ναυ­τ ι κ ώ ν Δ ο κ ίμ ω ν π λ ο ία ρ χ ο ς κ.. Μ ητσάκος, ο ι κυβερνήται των ναυλοχούντων εις τό λιμάνι τ ή ς Π ύλο υ τ ρ ιώ ν π ο λ ε μ ικ ώ ν κα ί άλλοι αξιωματικοί, συνέφαγαν μέ την άντιπροσω­π ε ία τή ς Α σ τ υ ν ο μ ία ς ΙΙόλεω ν. Ευχαριστούμε καί από εδώ τόν κ. ’Αρχηγό γιά την ■τιμή πο ύ μ ά ς έ κ α ν ε κ α ί θέλουμε μιά ακόμα φορά νά τόν διαβεβαιώσουμε γιά τά αισθή­μ α τ α α γ ά π η ς κ α ί έ κ τ ιμ ή σ ε ω ς πού τρέφει ή ’Αστυνομία πρός τό ένδοξο Ναυτικό μας.

*

Ή π ρ ώ τ η η μ έρ α τώ ν έορταστικών έκδηλώσειον, άρχισε μέ την ’έπαρση των ση­μ α ιώ ν Ε λ λ ά δ ο ς , ’Α γ γ λ ία ς , Γ αλλ ίας κα ί Ρωσίας στήν Πλατεία Τριών Ναυάρχων. Τό α π ό γ ε υ μ α τ ή ς ιδ ία ς η μ έρ α ς , αί Ά ρ χ α ί τής πόλεως καί οί επίσημοι προσκεκλημένοι,

Σ'Γίγμ.ιότυττον, άττό την τ τ α ρ α χ ο λ ο ύ θ υ σ ιν τ η ς τ ε λ ε τ ή ς κα ταθέσ εω ς στεφάνων εις τόν χώρον^__ τη ς Π λα τε ία ς τ ώ ν τρ ιώ ν Ναυάρχων.

988 Σαρ. Ά ντω νά κο υ

μέ βενζινόπλοια μετέβησαν εις τά νησάκια Φανάρι, Σ φακτηρ ία κ α ί Μ αρ αθο νήσ ι, δ π ο υ τά μνημεία τών Γάλλων, Ρώσων καί "Α γγλων πεσόντων. Ε κ ε ί , δ Δ ήμ αρχος Πύλ.ου κ α ί οί έκπρόσωποι της Γαλλίας, τής Ρωσίας κα ί τής ’Α γγλ ία ς κ α τ έθ εσ α ν σ τεφ ά νο υς , άκφοΰ προηγουμένως έφάλη Επιμνημόσυνος δέησις.

Τη δεύτερη ημέρα κανονιοβολισμοί καί κωδωνοκρουσίες ά νο ιξα ν τό π ρ ό γ ρ α μ μ α των έκδηλώσεων. ’Ακολούθησε δοξολογία στο ναό τής Μ ετα μ ο ρ φ ώ σ εω ς τοΰ Σ ω τ ή - ρος πάνω στό Κάστρο, εις τήν οποίαν έχοροστάτησεν δ Σ εβ α σ μ ιώ τα το ς Μ η τρ ο π ο λ ίτη ς Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Μετά τήν δοξολογίαν, οί επίσημοι μ ετέβ η σ α ν ε ις τή ν Π λ α ­τείαν Τριών Ναυάρχων, δπου, αφού άνεπέμφθη δέησις ύπέρ τ ω ν ψ υ χ ώ ν τ ω ν ή ρ ω ϊκ ώ ς πεσόντων, κατετέθησαν στέφανοι εις Ινδειξιν τιμής καί ε υ γ νω μ ο σ ύ νη ς πρ ος το ύς Α θα­νάτους νεκρούς. Έκ μέρους τοΰ ’Αστυνομικού Σώματος, σ τ έφ α νο ν κ α τ έ θ ε σ ε ν δ ’Α σ τ υ ­νομικός Δ) ντής Α' %. Κασίμης ’Ιωάννης. ΤΠτο μία π ρ ά γ μ α τ ι σ υ γ κ ιν η τ ικ ή σ τ ιγ μ ή για μάς, δταν είδαμε τό δάφνινο στεφάνι μέ τή γαλ,ανόλευκ^η τ α ι ν ία κ α ί τό όνομα τ ή ς ’Αστυνομίας Πόλεων, νά τοποθετήται έμπροσθεν τοΰ μ νημ είου τ ω ν τρ ιώ ν ν ικ η τ ώ ν ναυάρχων τής Ναυμαχίας τοΰ Ναυαρίνου. Παρατεταμένα χ ε ιρ ο κ ρ ο τή μ α τα τοΰ σ υ γ - τρωμένου λαοΰ έκάλυψαν τήν στιγμήν κατά τήν δποίαν δ εκπ ρ ό σ ω π ο ς τ ή ς Α σ τ υ ­νομίας άπένειμε τόν κεκανονισμένον χαιρετισμόν.

Μετά τήν κατάθεσιν των στεφάνων έξεφωνήθη δ π α ν η γ υ ρ ικ ό ς τ ή ς ή μ έρ α ς κ α ί ακολούθησε παρέλασις των σχολείων τή ς περιοχής, α γη μ ά τω ν τοΰ Β . Ν α υτ ικο ϋ κ α ί διμοιρίας Στρατού.

*

Γενικώς, ο εορτασμός τής 142ας επετείου τής Ν αυμαχ ία ς του Ν α υα ρ ίνο υ , δ π ω ς κάθε χρόνο, έτσι καί εφέτος υπήρξε λαμπρότατος. Ή παρουσ ία π λ ή θ ο υ ς ε π ισ ή μ ω ν , με- ταςύ τών οποίων έκπρόσωπος τής Α.Ε. τοΰ Ά ντιβασ ιλέω ς, δ κ . Ν ομ άρχης Μ ε σ σ η ν ία ς , οί Πρεσβευταί Γαλλίας καί Ρωσίας καί δ Επιτετραμμένος τ ή ς Μ ε γ ά λ η ς Β ρ ε τ α ν ν ία ς , δ αρχηγός τού Γ-.Ε.Ν. ’Αντιναύαρχος κ. Μ αργαρίτης, α νώ τα το ι ’Α ξ ιω μ α τ ικ ο ί, οί Δ ή ­μαρχοι τών Μεσσηνιακών πόλεων, εκπρόσωποι τών ’Ε νόπλων Δ υ νά μ εω ν κ α ί τώ ν Σ ω ­μάτων ’Ασφαλείας κ.ά.,. έδωσαν τόν τόνον τής έπισημότητος. ε ις τ ή ν εορτήν κ α ί έ γ έ - νοντο άντικείμενον Ενθουσιωδών έκδηλώσεων έκ μέρους τοΰ λ,αοΰ τ ή ς Μ εσ σ η ν ία ς .

Διά τών εορτών τής Πύλου, ή Ε λλάς άπέδειξεν δτι γ ν ω ρ ίζ ε ι νά τ ιμ ά τούς εύ ερ - γέτας της, δτι δ Ελληνικός λαός δέν είνα ι έπιλήσμων τής θ υσ ία ς τώ ν α νθ ρ ώ π ω ν ε κ ε ί ­νων, οί όποιοι, θεωρήσαντες τήν Ελλάδα ίδικήν των π α τρ ίδ α , έδ ω σ α ν τό α ίμ α τ ω ν διά τήν Εθνικήν της ύπόστασιν καί ανεξαρτησίαν.

Είθε, ή θυσία τών ηρώων τοΰ Ναυαρίνου νά π α ρ α δ ε ιγμ α τ ίζη τή ν α νθ ρ ω π ό τη τα καί νά τήν δδηγή εις τόν ορθόν δρόμον πού πρέπει νά ά κολουθή ε ίς τ ή ν σ τά σ ιν τη ς άπέναντι τής Ελλάδος.. Ή Ε λ λ ά ς π ρ ο σ έ φ ε ρ ε π . ο λ λ , ά ! Ζ η τ ά ο λ ί γ α . . . Κα ί π ο τ έ , μ ά π ο τέ, δ έ ν λ η σ μ ο ν ε ί τ ή ν ε υ ε ρ ­γ ε σ ί α ν ! . . .

Σ Α Ρ . Α Ν Τ Ω Ν Α Κ Ο Σ

I Χ ρ ισ τ ια ν ικ ά θ έμ α τ α

Θ Ε Ο Σ Ο Φ Ι Α( Θ Ο Λ Ε Σ Θ Ε Ω Ρ Ι Ε Σ ΘΟΛΩΝ Κ Α Ι Ρ Ω Ν )

Ύ τ τ ό κ . Γ . X . Α ΙΑ Η

Τ Ο Ο Τ Ι ε ίν α ι θολο ί ο ί καιροί, πού ζοΰμε, κανείς δέν μπορεί νατό άρνηθή.Ή ά ν θ ρ ω π ό τη ς ξέςρυγε από τό δρόμο των αιωνίων καί άκαταλύτων άξιων και

π ε ρ π α τ ά σε δρόμους ολ ισθηρούς κα ί χω ρίς καλό τέρμα ή χωρίς καθόλου τέρμα."Ο λα β α δ ίζο υ ν σ α ν υπ νω τισμ ένα έμπρός' καί ατούς θολούς ορίζοντες θύελλες και

τ υ ερ ώ νε ς ε τ ο ιμ ά ζ ο ν τ α ι.Σ η μ ε ία τ ω ν θ ο λ ώ ν κ α ιρ ώ ν είνα ι κα ί ή έγκατάλειψις της πίστεως στόν Χριστόν -

θ ε ό ν κ α ί σ τ η ν α ξ ία ν τ η ς ψ υχ ή ς .Έ ξ α ίτ ια ς α υ τ ώ ν έξεφ ύτρ ω σα ν εκατοντάδες σ κ ο τ ε ι ν ώ ν θ ε ω ρ ι ώ ν , πού

δ ε ίχ ν ο υ ν , π ώ ς ή ψ υ χ ή τ ώ ν ανθρώπων, άφοϋ έγκατέλειψε τό βράχο τής χριστιανικής π ίσ τ ε ω ς , δπου έ γ α λ ή ν ε υ ε ή συνείδησις, ζη τ ε ί, απεγνωσμένα, ν’ άκουμπήση κάπου, όσο κ ι ’ ά ν αυτό τό « κ ά π ο υ » ε ίνα ι γλυστερό κα ί αβέβαιο.

Μ ια από τ ι ς π ο λ λ έ ς αυτές θεωρίες, ε ίνα ι καί ή Θ ε ο σ ο φ ι κ ή.Ε ίν α ι έ ν α ε ίδ ο ς εσ ω τερ ικ ή ς φιλοσοφίας ή Θεοσοφία, πού τή συνιστοϋν, σάν σύμτ

π λ έ γ μ α , λ ο γ ή ς - λ ο γ ή ς ά λ λ ε ς θεωρίες, μεταφυσικής μορφής, δλων τών εποχών.-Ω στόσο, τ α κ υ ρ ιώ τ ε ρ α υλ ικά τή ς Θεοσοφίας είναι δ Βουδισμός, ό Βραχμανισμός

κ α ί δ ’ Ινδ ο υ ισ μ ό ς .Κ ύρ ιο ς σ κο πό ς τ η ς ε ίνα ι ή διαδοσις μιας πίστεως, σύμφωνα μέ την όποιαν θά

ξ α ν ά ρ θ η σ τόν κόσμο έ ν α ς Μ εγάλος Δ ιδάσκαλος, πού θά κλεινή ένσαρκωμένον μέσα του τ ό ν α ιώ ν ιο ν Λ ό γ ο ν , κ ά τ ι δηλαδή παράλληλον μέ τόν Κύριον Ίησοϋν Χριστόν.

Γ ιά τή ν δ ιά δ ο σ ιν τ ή ς π ίστεως αυτής, έχ ε ι κάνει μεγάλη εργασία ή Θεοσοφία μέ τ ι ς «σ το έ ς τ η ς » κ α ί τ ι ς εκδό σεις τη ς , έκ τώ ν οποίων μία «Ό ί Μ ε γ ά λ ο ι Μ ύ σται » 1 8 8 9 το ΰ Έ δ . Σ υ ρ έ , έ χ ε ι κ ά νε ι τόν γΰρον όλου τού κόσμου μέ τις αλλεπάλληλες εκδό­σ ε ι ς τ η ς .

Ό π ο λ ύ ς κ ό σ μ ο ς , π ο ύ αγνοεί στό βάθος τά θέματα τ'ά Θεοσοφικα, παρασυρεται α π ό τ ή ν γ ο η τ ε ία το ΰ β ιβ λ ίο υ αυτού κα ί οδηγείται μέ τέχνη στήν πίστιν, δτι στόν κό­σμ ο δ έν ή λ θ ε μόνον ό Χ ρ ισ τό ς , σάν διδάσκαλος καί οδηγός, αλλά καί πολλοί άλλοι, με­τ α ξ ύ τ ώ ν ο π ο ίω ν κ α ί α υ τό ς ό Μ ωάμεθ, πού έτσι παίρνει θέσιν μεγάλου διδασκάλου σ τ ή ν Θ εο σ ο φ ικ ή ν Σ χ ο λ ή ν κ α ί στό Πάνθεον τώ ν μεγάλων μυστών.

Ά λ λ ’ ε κ ε ίν ο , π ο ύ υπ ή ρ ξε τό «φόρτε» τής Θεοσοφίας, είναι ή περίπτωσις τοΰ Κ ρ ι σ ν α μ ο θ' ρ τ ι , μ έ τή μ ε σ σ ι α ν ι κ ή Α π ο σ τ ο λ ή , πού τόσο άπησχόλησε π ρ ό ο λ ίγ ω ν ε τ ώ ν τ ή ν ο ικο υμ ένη ν .

Ή Θ εο σ ο φ ία , ω θ ο ύμ ενη από τό καθαρώς σιωνιστικόν πνεύμα, τόν περιέβαλε μέ θ ρ ύ λ ο υ ς , το ΰ ά ν ε γ ν ώ ρ ισ ε θ ε ία ν κ α τα γω γή ν , τόν έστησε ψηλά, σάν τόν μεγαλύτερον σο- φ ό ν τοΰ σ υ γχ ρ ό νο υ κ ό σ μ ο υ , τόν επρόβαλε, τέλος, γιά Θεόν τών καιρών μας.

Οί κ η δ εμ ό ν ε ς τ ο υ , ό ’Α γγλοεβραΐος Λ ή ν τ - Μ π ή τ ε ρ καί ή Άγγλοεβραία επί­σ η ς ’Ά ν V η Μ π ί ζ α ν τ , μεγάλοι άρχοντες τών στοών καί κύρια πρόσωπα καί παι-

Γ . X . Λ ίλη<)90

δαγωγοί τοΰ νεαρού Κρισναμοϋρτι, υίοΰ τοΰ Ναράνια, φ τω χ ού ’ Ινδ ού τοΰ Ά ν τ γ ιά ρ τ ω ν ’Ινδιών, έδίδαξαν καλώς τον ρόλον τοΰ Θεοΰ, πού έπρόκειτο ν α π α ίξ η δ σ υμ π α θ ή ς ’ IvL δός διδάσκαλος της καινοφανούς θεωρίας του.

Έν «π ρ ο ο ι μ, ί ω» ας πούμε, ωστόσο, δτι ή παράξενη α υ τή κ α ινο φ α νή ς θ ε ω ρ ία του, δεν έστάθηκε σέ κανένα μέρος τοΰ Κόσμου, όσονδήποτε κ α 'ι ά ν μ ι α Ι δ ι ό τ υ π η π α ρ α φ ρ ο σ ύ ν η δδηγεΐ τον σύγχρονον άνθρωπον στ ις π ιο α π ίθ α ν ε ς π α ρ α δ ο χ έ ς .

Αυτό, δμως, δεν έχει κοιμμίαν σημασίαν, όπως δεν έ χ ε ι σ η μ α σ ία ν οΰτε τό δ τ ι ό Κρισναμοϋρτι άπεποιήθη στό τέλος τον ρόλον τοΰ μ ε γ ά λ ο υ Μ ύ σ τ ο υ κ α ί τ ή ν μ ε σ σ ι α ν ι κ ή ν αποστολήν, αντίθετα δηλαδή από ό,τι ζη το ύ σ α ν π ρ ο γ ρ α μ μ α τ ισ μ ένα οι Εβραίοι κηδεμόνες του, πού ήθελαν νά προβληθή στήν οθόνη τω ν μ ε γ ά λ ω ν γ ε γ ρ - νότων τού άνησύχου κόσμου τής σήμερον δ Κρισναμοϋρτι, ώ ς νέο ς Μ εσα ία ς .

'Οπωσδήποτε, όμως, ή ελευσίς του κα ί ή θεωρία το υ , τ ή ς ο πο ία ς π α ρ α κ ά τ ω δ ί­νομε συνοπτικά χαρακτηριστικά, φανερώνει τήν αναταραχήν τ ή ς α νθ ρ ώ π ιν η ς σ υ ν ε ι- δήσεως, τήν εκτροπήν τοΰ συγχρόνου ανθρώπου από τον ορθόν δρόμον κ α ί τή ν είσοδον τής άνθρωπότητος στήν ζώνην με τούς θολούς δρίζοντες κ α ί τ ι ς σ κ ο τε ιν έ ς θ εω ρ ίε ς , π ο ύ ανοίγουν καί μεγαλώνουν τό χάος στήν ανθρώπινη ψυχή.

Η θεωρία τοΰ Κρισναμοϋρτι

Ό νεοεκκολαφθείς, τότε, για μεσαίας, Ινδ ό ς τοΰ Ά ν τ γ ιά ρ , ή θ ελ ε « κ α λ ά κ α ί σ ώ ν ε ι» νά γκρεμίση μέ τήν θεωρίαν του, ό,τι εστησεν ορθιον δ α π ο κ ρ υφ ισ μ ό ς τοΰ παρελθόντος καί ή ενορατική ίκανότης των μυστών, πού ετο ίμ α σ α ν τή ν έλ ,ευσ ιν στον κόσμον τοΰ θεανθρώπου Ναζαρηνοϋ, μέ τδ τελειότερου ή θ ικ ο κ ο ιν ω ν ικ ό ν σ ύ σ τη μ α , τό μόνον δυνατόν νά διαμορφώνη, μέσα σέ πλα ίσ ια α νθρ ω π ισ τ ικά , το ύς α νώ τερ ο υς α ν θ ρ ώ ­πινους τύπους καί νά όδηγή στήν λύτρωσιν.

Ήταν εναντίον κάθε θρησκευτικού κα ί κοινωνικού κ α νό νο ς , πού χ α ρ ά σ σ ε ι ώ ρ ι σμένον δρόμον, μπροστά από τό άτομον.

Έπίστευε'ν, ott μπορεί νά γνωρίση κανείς τήν ά τομ ικότητά του κ α ί ν ά ξ ε χ ω ρ ίσ η τήν δικήν του προσωπικότητα, ερχόμενος σέ άμεση έπα φ ή μέ το ύ ς κόσμ ους, πο ύ τον περιβάλλουν καί νά μελετήση μέ τήν προσωπικήν του π ε ίρ α ν , ό λες τ ις α ρ χ ές πού συνο­δεύουν τις εσωτερικές του έκδηλώσεις, πού, είτε από φόβο, ε ίτ ε από τό α ίσ θη μ α τή ς ατομικής άνασφαλείας, δημιουργούν τήν έννοιαν τοΰ Θεοΰ κ α ί τ ή ς Α ιω ν ιό τη τα ς .

Για τήν θεωρίαν τοΰ Κρισναμοϋρτι, άλλα καί τής Θ εο σο φ ία ς , κ ά θ ε π ρ ά ξ ις , ή οποία γίνεται καθ’ ύπαγόρευσιν καί επ ιτα γή ν ενός νόμου, θ ρ η σ κ ευ τ ικ ο ύ ή κ ο ιν ω ν ικ ο ύ , δέν έχει αξίαν.

Ή ενστικτώδης δράσις τοΰ άτόμου, σαν φυσική πού ε ί ν α ι , ε ίν α ι ή μόνη π ρ α γ μ α ­τική, ειλικρινής, καί γ ι ’ αυτό προτιμώτερη.

Νά ο ρ ώ μ ε ν λ ο ι π ο ν έ ν σ τ ι κ τ ω δ ώ ς . Α υτό α π ο τ ε λ ε ί τό όλον "τής θεωρίας τοΰ Μύστου τοΰ επί τινα καιρόν θεωρηθέντος από το ν έ π ιπ ό λ α ιο ν κόσμον ώς Νέου π ρ ο φ ή τ ο υ .

Οί έπιταγές καί οί περιορισμοί των θρησκειών είνα ι «δ ε σ μ ά , κ λ ο υ β ί ά , δ ε­κ α ν ί κ ι α» άχρηστα κΓ επιζήμια στήν έξέλ ιξ ιν τοΰ ά τό μ ο υ , πο ύ μ πορεί νά πάρη όποιοδήποτε δρόμο θέλει γιά νά φθάση στό αναγκαστικό του τέρμα.,, τ η λ ύ τ ρ ω σ ι, συντομεύοντας μέ τις καλές του πράξεις κ ι ’ έπιβραδύνοντας μέ τ ις κ α κ έ ς , τή ν έ ξό φ λη - σιν τοΰ προσωπικού του Ιν ά ρ μ α, όπως λέγετα ι δ νόμος τ ή ς ά ντα π ο δ ό σ εω ς , δηλαδή τό σύνολον των ηθικών παραβάσεων τοΰ άνθρώπου, σέ μ ια μορςοή τ ή ς μ α κ ρ α ίω νο ς ζωής του.

Τό Κάρμα αυτό, πού γίνεται α ιτία τω ν α λλεπ α λλή λω ν μ ετ ενσ α ρ κ ώ σ εω ν το ΰ ά\μ θρωπίνου πνεύματος, δηλαδή τών άλλεπαλλήλων γεννή σεώ ν το υ εδώ στή Γ ή , υπ ό δ ιά ­φορες μορφές καί σέ εποχές διάφορες, ε ίνα ι τ ό μ ε γ ά λ ο η θ ι κ ό π α θ η τ ι -

Θεοσοφία 991

κ ό , πο ύ δ έν α φ ή ν ε ι το ν άνθρωπον νά είσέλθη στον δρόμο της λυτρώσεώς του, σύμφω­ν α , β έβ α ια , μέ τ ή ν θεοσοφ ικήν θεωρίαν.

Α ύτό τό π α θ η τ ικ ό του ηθικού ανθρώπου, γίνεται αφορμή νά δημιουργοΰνται οί π ο λ λ α π λ έ ς π ρ ο σ ω π ικ ό τη τ ε ς τοϋ ατόμου στο άπειρον διάστημα τοϋ χρόνου, πού καί αυ­τό ς δ η μ ιο υ ρ γ ε ΐτα ι α ν τ ικ ε ιμ ε ν ικ ά , από τή ν ατελή έκτέλεσιν κάθε ατομικής πράςεως, σ το λ ε γ ό μ ενο ν « χ θ έ ς » .

'Έ τ σ ι , ή θ ε ω ρ ία το ΰ Κρισναμοΰρτι., παίρνει πανθεϊστικόν χαρακτήρα.Δ έν π α ρ α δ έ χ ε τ α ι παρά μια άπρόσωπον θεότητα, συγκεχυμένην σέ ένα τύπον

α π ρ ο σ δ ιο ρ ίσ το υ υ π α ρ κ τ ο ύ , καί δέν διακρίνει άλλο από τήν άνθρώπινην προσω­π ικ ό τ η τ α , πο ύ στο κ έ ν τρ ο της έ'χει τοποθετήσει τό φοβερόν «έ γ ώ» της.

Οί α ν θ ρ ώ π ιν ε ς μ ά ζ ε ς , κινούμενες από ανάγκες εσωτερικές, δίνουν στή θεότητα, Α καθό ρ ισ τον τ ύ π ο ν Ανθρωπομορφισμού, πού αυτός μορφολογεΐ τό άπόλυτον καί αιώ­ν ιο ν , μ έ τ ά σ τ ο ιχ ε ία τ ή ς προσωπικής πείρας τών άνθρώπων, πού κατά τρόπον τελείως π ρ ο σ ω π ικ ό ν φ τ ιά χ ν ο υ ν τ ή ς Θεότητος τήν μορφήν.

Κ α τά τ ή ν θ εο σ ο φ ικ ή ν , λοιπόν, αύτήν θεωρίαν, δπως τουλάχιστον τήν έδίδασκεν ό δ ιδ ά σ κ α λ ο ς Κ ρ ισ να μ ο ΰ ρ τ ι, Θεός μέ συγκεκριμένην ήθικήν προσωπικότητα δέν όπάρΓ χ ε ι , γ ι ' α ύτό οί θ ρ η σ κ ευ τ ικ ο ί καί οί κο ινωνικο ί νόμοι δέν πρέπει νά «λογαριάζωνταΐ'>.

Ή έ λ ε υ θ ε ρ ί α σ υ ν ε π ώ ς τ ο ύ ά τ ό μ ο υ π ρ έ π ε ι νά εί ­ν α ι Α π ό λ υ τ ο ς .

Α ύτό , β έ β α ια , δ η μ ιο υρ γε ί ηθικόν πολυμερισμόν στις Ανθρώπινες κοινωνίες, γέν­ν η μ α τ ή ς έ νσ τ ι κ τ ώ δ ο υ ς η θ ική ς δράσεως τοΰ άτόμου. τό όποιον έ χ ε ι τ ό σ ε ς μορ­φ έ ς , δ σ ο ι ε ί ν α ι κ α ί ο ί ά ν θ ρ ω π ο ι .

Μ έ Α π λο ύσ τερ α λ ό γ ια , ή θεωρία τοΰ « κ α τ ά π α ρ ε ξ ή γ η σ ι ν Θε ού » Κ ρ ισ να μ ο ΰ ρ τ ι, τ ή ς Θ εοσοφίας καί τώ ν τόσων άλλων μυστικών θεωριών τοϋ άποκρυφι- σ μ ο ϋ , δ έ ν θ έ λ ε ι Θ ε ό ν ιμέ ι δ ι ό τ η τ ε ς κ α ί δ ι κ α ι ώ μ α τ α Κ ρ ι τ ο ΰ , δ έ ν π α ρ α δ έ χ ε τ α ι ψ υ χ ή ν μέ ύ π ο χ ρ έ ω σ ί ν νί ά κ ρ ι θ ή , ο ύτε Α ν α γ ν ω ρ ίζ ε ι καθωρισμένον δρόμον σουτηρίας καί λυτρώσεώς.

Κ ά θε Α νθρ ω π ο ς , σ α ν ηθική μονάδα, ύποχρεοϋται μόνος του yo, κανονίση τόν χρό­ν ο ν κ α ί τό ν δρόμον τ ή ς λυτρώσεώς του, ό όποιος οδηγεί στήν ευτυχή έκμηδένισιν τής ύ π ά ρ ς ε ώ ς το υ .

Α υ τ ή , ή κ α θ α ρ ή Ί νδ ο υ ϊσ τ ικ ή θεωρία, έχει βέβαια καί τούς σκοτεινότερους σκοπούς τ η ς . Γ ια ν ά π ρ ο β λη θ ή στους καιρούς μας σέ παγκόσμιον έκτασιν καί νά έξέλθη στό π ρ ο σ κ ή ν ιο ν τ ώ ν σ υ γ χ ρ ό ν ω ν γεγονότων, άπέβλεπε νά κλονίση σιγά - σιγά τά βάθρα τής χ ρ ισ τ ια ν ικ ή ς π ισ τ ε ω ς , π ο ύ εναντίον τη ς . κυρίως, στρέφονται όλες οί φανερές ή κρυφές, π ά ν τ ο τ ε ό μ ω ς σ κ ο τ ε ιν έ ς θεω ρ ίες, τώ ν σημερινών καιρών.

"Α ν ή τ α ν δ υ ν α τό ν νά ξανοιχθή κα νε ίς σέ βάθος, άναλύσεως αύτών τά όποια δι­δ ά σ κ ο ν τ α ι κ ρ υ φ ά ή φ α ν ε ρ ά στις σημερινές ταραγμένες ήμέρες, θά έβλεπε μέ τρόμον, δ τ ι τό π υ κ ν ό ν σ κ ό το ς α π λ ώ νε τα ι στήν ανθρωπότητα, ή οποία οδηγείται ασφαλώς, έκτος τ ώ ν ά λ λ ω ν , κ α ί α π ό τ ι ς θεωρ ίες αύτές, σέ βάραθρα, μακρυά από τά φωτεινά πεδία τής χ ρ ισ τ ια ν ικ ή ς π ίσ τ ε ω ς .

’Α π ό το ύ ς θο λο ύς ορίζοντες τοΰ σημερινού κόσμου, αρχίζει νά προβάλλη σιγά - σ ι γ ά ή θο λή μ ο ρ φή τ ο ΰ ' Α ν τ ί χ ρ ι σ τ ο υ , δ όποιος έρχεται νά έπιβάλη στήν ύ φ ή λ ιο ν το π ρ ο σ ω ρ ινό ν , Αλλά κατασκότεινον καί εφιαλτικόν κράτος του.

Α ύτο ΰ το ϋ ’A ν τ ι χ ρ ί σ τ ο- υ„ τ ή ν έ μ φ ά ν ι σ ι ν, τ ή ν π ροβο- λ ή ν κ α ί τ έ λ ο ς τ ή ν ε π ι β ο λ ή ν , επιζητούν1 ό λ ε ς οί σ κ ο τ ε ι ν έ ς θ ε ω ρ ί ε ς , οί ό π ο ιε ς Αποτελούν τ ό κ ύ ρ ι ο ν γ ν ώ ρ ι σ μ α τ ών θ ο λ ώ ν κ α ι ρ ώ ν , π ο ύ π ερ νά , δ σύγχρονος κόσμος, υποχρεωμένος νά περάση τήν ζώνην αυ­τ ή ν τ ώ ν θ υ ε λ λ ώ ν κ α ί τ ώ ν Αναστατώσεων, μ έ χ ρ ι, ς ό τ ο υ έ π ι β λ η θ ή σ τ ή ν ο ι κ ο υ μ έ ν η ν τ ό Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ό ν κ α ί θ ε σ τ ώ ς .

Γ. X. ΛΙΛΗΣ

Α Ν Θ Ο Λ Ο Γ Ι Α

ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Ε Ι Α Σ

Τ Ο Δ Ι Η Γ Η Μ ΑΑΠΟ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΤ ΕΙΔΟΤΣ ΩΣ Σ Η Μ ΕΡΑ

ΑΝΔΡΕ Α Σ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑΣ

Η Θάλασσα

0 ΠΑΤΕΡΑΣ μου — μύρο τό κύμα πού τον τύλιξε ! δεν ε ίχ ε σκοπό να μέ κ ά μ ε ιναυτικό.

— Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, από τ ’ άτιμο στο ιχ ιό ! Δ εν έχ ε ι π ίσ τ η , δεν εχει έλεος. Λάτρεψέ την δσο θές' δόξασε την - εκείνη τό σκοπό τη ς ! Μ ήν κ ο ιτά ς πού χαμογελά πού σοΰ τάζει θησαυρούς. ’Αργά - γρήγορα θά σοΰ σ κ ά ψ ε ι τό λά κ κ ο η θά σέ ρίξει πετσί καί κόκκαλο, άχρηστο στόν κόσμο·. Είπες θάλασσα , ε ίπ ε ς γ υ ν α ίκ α , τόίδιο κάνει.

Καί τά έλεγε αυτά δ άνθρωπος πού έφαγε τή ζωή του στο κα ρά β ι' πού δ πατέ,- ροις, ό πάπος, δ πρόπαπος, δλοι, ως τή ρίζα τής γενιάς, ξ εψ ύχ η σ α ν στό π α λα μ ά ρ ι. Μ ά δέν τά έλεγε μόνον αυτός, αλλά κ’ οί άλλοι γέροντες τοϋ νη σ ιο ύ , οι απόμαχοι τω ν α ρ μ έ­νων τώρα̂ καί οί νιοτεροι, πού είχαν ακόμη τούς κάλους στα χ έρ ια , όταν κ ά θ ιζ α ν στόν καφενε να ρουφηξουν τον ναργιλέ, κουνούσαν τό κεφάλι κ α ί , σ τενά ζο ντα ς , έ λ ε γ α ν :

Η θάλασσα δέν έχει πιά ψωμί. ”Ας είχα ένα κλήμα στή σ τερ ιά , κ α ί μ αύρ η π έ ­τρα νά ρίξω πίσω μου.

Η άληθεια είναι πως πολλοί τους, όχι κλήμα αλλά νη σ ί ολάκερο μπορούσαν ν’ άποχτήσουν με τά χρήματά τους. Μά δλα τά έριχναν στή θάλ,ασσα. ϋ α ρ ά β γ α ιν α ν π ο ιό ς νά χτίσει μεγαλύτερο καράβι, ποιός νά πρωτογίνει κ α π ετά ν ιο ς . Κ α ί γ ώ , πού ά κ ο υα συχνά τά λόγια τους, καί τά έβλεπα τόσο άσύμφωνα μέ τ ά έρ γ α το υς, δέ μπορούσα νά λύσω τό μυστήριο. Κάτι, έλεγα, θεϊκό ερχόταν κ ’ έσερνε όλες έ κ ε ΐν ε ς τ ις ψ υ χ έ ς κ α ί τις γκρέμιζε άβουλες στά πέλαγα, δπως ό τρελοβοριάς τά σ τε ιρ ο λ ίθα ρ α .

’Αλλά τό ίδιο «κάτι» μ’ έσπρωχνε καί μένα εκεί. ’Α πό μ ικρός τη ν α γα π ο ύ σ α τή θάλασσα. Τά πρώτα βήματά μου, νά ε ίπεΐς , στό νερό τά έκ α μ α . Τό πρώ το μου π α ιγ ν ίδ ι, ήταν ένα κουτί από λουμίνια μ’ ένα ξυλάκι ορθό στή μέση γ ιά κ α τά ρ τ ι, μέ δυό κλω-ν στες γιά παλαμάρια, ένα φύλλο χαρτί γ ιά πανάκι καί μέ τη ν π ύ ρ ινη φ α ντα σ ία μου πού τό έκανε μπάρκο τρικούβερτο. Πήγα καί τό έριξα στή θάλ,ασσα μέ κ α ρ δ ιο χ τύ π ι. ”Α ν θέλεις ήμουν καί γώ εκεί μέσα. Μόλις δμως τό απίθωσα, κ α ί β ο ύλ ια ξε στόν π ά το . Μ ά δέν άργησα νά κάμω άλλο, μεγαλύτερο, άπό σανίδια. Ό τα ρ σ α νά ς γ ιά τούτο ή τ α ν στύ λιμανάκι τοΰ "Αη - Νικόλα. Τό έριξα στή θάλασσα κα ί τ ’ άκολ,ούθησα κ ο λ υ μ π ώ ντα ς ώς τήν εμπατή τοΰ λιμανιού, πού τό πήρε τό ρέμα 'μακριά . ’Α ρ γότερ α έ γ ιν α πρώτο^ στό κουπί, στό κολύμπι πρώτος - τά λέπ ια μοΰ έλειπαν.

— Μορέ γειά σου, καί σύ θά μας ντροπιάσεις δλους ! έ λ ε γ α ν οί γ ερ ο να ΰ τε ς , δταν μ’ έβλεπαν νά τσαλαβουτώ σάν δέλφινας.

’Εγώ καμάρωνα καί πίστευα νά δείξω προφητικά τ ά λ ό γ ια το υς. Τ ά β ιβ λ ία —. πήγαινα στό Σχολαρχείο θυμούμαι — τά έκλεισα γ ιά π ά ν τ α . Τ ίπ ο τ ε δέν έβ ρ ισ κα μέν σα νά συμφωνεί μέ τόν πόθο μου. ’Ενώ εκείνα πού είχα γ ύ ρ ω μου, ψ υ χ ω μ ένα κ ι άψυ% χα, μοϋ έλεγαν μύρια. Οί ναύτες μέ τά ήλιοκαμένα τους π ρ ό σ ω π α κ α ί τά φανταχτερά

Η θάλασσα 993

ρ ο ϋχ α , ο ι γ έρ ο ν τε ς μέ τ ά διηγήματα τους, τά ξύλα μέ τή χτυπητή κορμοστασιά, οί λυ­γ ε ρ έ ς μέ τα τρ α γο ύ δ ια τους :

’Ό μ ορ φο ς πούναι ο γ εμ ιτζή ς όταν βραχεί κι αλλάξει κ α ί β ά λ ε ι τ ’ άσπρα ροϋχα του και ατό τιμόνι κάτσει.

Το α κό υσ α από τή ν κούνια μου κ ’ έλεγα πώς ήταν φωνή τοϋ νησιού μας, πού πα­ρ α κ ινο ύσ ε τούς ά ν τρ ε ς σ τή θαλασσινή ζω ή . ’Έλεγα πότε καί γώ νά γίνω γεμιτζής καί νά κ ά τσ ω θα λασσοβρεμ ένο ς στο τιμόνι. Θά γινόμουν όμορφος τότε, παλίκαρος σωστός' θά μέ κ α μ ά ρ ω νε τό ν η σ ί , θά μέ αγαπούσαν τά κορίτσια ! Ναι' τήν αγαπούσα τή θά­λα σ σ α ! Τ ή ν εβ λ ε π α ν ά απλώ νετα ι άπ ’ τ ’ άκρωτήρι ώς πέρα, πέρα μακριά, νά χάνε­τ α ι στά ο ΰρ α νο θ έμ ελα , σ α ν ζαφειρένια πλάκα στρωτή, βουβή, καί πάσχιζα νά μάθω τό μ υστικό τ η ς . Τ ή ν έβ λ επ α , Οργισμένη άλλοτε, νά δέρνει μέ άφρούς τ’ ακρογιάλι, νά κ α β α λ ικ ε ύ ε ι τ ά χ ά λ α ρ α , νά σκαλώνει στις σπηλιές, νά βροντά καί νά ήχάει, λες καί ζη το ύ σ ε νά φ τά σ ε ι σ τη ν καρδιά τής γης γ ιά νά σβήσει τις φωτιές,της. Κ’ έτρεχα με­θυσμ ένο ς νά π α ίξ ω μ α ζ ί τη ς , νά τή θυμώσω, νά τήν αναγκάσω νά μέ κυνηγήσει, νά ν ιώ σ ω τόν άφρό τ η ς α π ά ν ω μου, όπως πειράζουμε αλυσοδεμένα τ’ αγρίμια. Καί όταν έ β λ ε π α κα ρ ά β ι νά σ η κ ώ ν ε ι τήν άγκυρα, νά βγαίνει από τό λιμάνι καί ν’ αρμενίζει στ’ α νο ιχ τά , δταν ά κ ο υ α τ ις φω νές των ναυτών πού γύριζαν τόν άργάτη, καί τά καταυο- δ ώ μ α τα τω ν γ υ ν α ικ ώ ν , ή ψυχή μου πετοϋσε, θλιβερά πουλάκι άπάνω του. Τά σταχτό- μ α υρ α π α ν ιά , τά δ λο φο ύσ κω τα , τά σχοινιά, τά κοντυλογραμένα, τά πόμολα πού άφηναν κυυτε ινή γρ α μ μ ή ψ η λ ά , μ ’ έκραζαν νά πάω μαζί τους, μοϋ έταζαν άλλους τόπους, αν­θρ ώ πο υς ά λ λ ο υ ς , π λ ο ύ τ η , χαρές, φ ιλ ιά . Καί νυχτοήμερα ή ψυχή μου κατάντησε άλλον πόθο νά μήν έ χ ε ι π α ρ ά τό ταξίδ ι. ’Ακόμη κα ί τήν ώρα πού ερχόταν πικρό χαμπέρι στο ν η σ ί , κα ί δ π ν ιγ μ ό ς π λ ά κ ω ν ε τις ψυχές όλων, καί χυνόταν βουβή ή θλίψη από τά ζα­ρ ω μ ένα μ έ τω π α ώ ς τ ’ ά ψ υ χ α λιθάρια τής ακρογιαλιάς, όταν έβλεπα τά δρφανοπαίδια ατούς δρόμους κ α ί τ ις γ υ να ίκ ε ς μαυροφόρες, απαρηγόρητες τις αρραβωνιαστικός, όταν ά κο υα νά δ ιη γ ο ύ ν τα ι να υα γο ί τό μαρτύριό τους,, πείσμα μ’ έπιανε πού δεν ήμουν καί γ ώ μέσα - π ε ίσ μ α κ α ί σύγκρυο μαζί.

Λεν κ ρ α τή θ η κ α περισσότερο. ’Έ λειπ ε δ πατέρας μέ τή σκούνα στο ταξίδι. Μίσευε κ ι δ κ α π ετά ν Κ α λ ιγ έ ρ η ς , δ θείος μου, γ ιά τή Μαύρη Θάλασσα. Τού έπεσα στο λαιμό' τον π α ρ α κ ά λεσ ε κ ’ ή μ ά να μου, από φόβο μήν άρρωστήσω - μέ πήρε μαζί του.

— Θά σέ π ά ρ ω , μοϋ λέει, μά θά δουλέψεις' τό καράβι θέλει δουλειά. Δέν είναι ψαρό τρ ατα , ν ά χ ε ις φ α ί κ α ί ύπνο.

Τ όν κοβόμουνα π ά ν τ α τό θείο μου. Ή ταν άγριος καί κακός σέ μένα, όπως καί στούς να ύτες το υ . Κ ά λ λ ιο σκλάβος στ’ Ά λ ιτζέρ ι, παρά μέ τόν Καλιγέρη, έλεγαν γιά νά δείξουν τή ν α π ο ν ιά το υ . “Ο,τι παστό παλιοκρέατο, μουχλιασμένος μπακαλάος, αλεύ­ρι π ικρ ό , σ κ ο υ λ η κ ια σ μ έ ν η γαλέττα , τυρί τεμπεσίρι, στην άποθήκη τού Καλιγέρη βρι­σ κ ό τα νε . Ιν ι δ λό γο ς του πά ντα προσταγή, άγριοβλαστήμια καί βρισίδι. Μόνο απελπι­σμένο ι π ή γ α ιν α ν σ τή δ ο ύλεψ ή του. Μά δ μαγνήτης πού έσερνε τήν ψυχή μου, έκανε νά τά λησμονήσω ό λα . Ν ά πα τήσω μιά στην κουβέρτα, έλεγα, καί δουλειά όση θές.

’Α λ η θ ινά , ρ ίχ τ η κ α στή δουλειά μέ τά μούτρα. ’Έκαμα παιγνίδι τις ανεμόσκαλες. "Ο σο ψ η λό τερ α ή δουλειά·, τόσο πρόθυμος εγώ . Μπορεί ό θείος μου νά ήθελε νά παι­δ ευτώ από τή ν ά ρ χ ή γ ιά νά μετανοιώσω. ’Από τήν πλύση τής κουβέρτας στό ξύσιμο, από τό ράψιμο τ ώ ν π α ν ιώ ν ατών σχοινιών τό πλέξιμο, άπό τό πλύσιμο των αρμένων στό δέσιμο. Τ ώ ρ α σ τη ν τρόμπα, τώρα στον άργάτη' φόρτωμα, ξεφόρτωμα, καλαφάτι- σμ α , χρ ω μ ά τ ισ μ α - π ρ ώ τ ο ς εγώ . ΐίρώ το ς ; Πρώτος ! Τί μ’ έμελλε ; Μοϋ έφτανε πώς α νέβ α ινα ψ η λ ά στή σ ταύρ ω ση κ ’ έβλεπα κάτω τή θάλασσα νά σχίζεται καί νά πισω­δρομεί υ π ο τα κ τ ικ ή μου. Τ όν άλλο κόσμο, τούς, στεριανούς, μέ θλίψη τούς έβλεπα.

— Τ έ ! , έ λ ε γ α μέ περ ιφρόνηση. Ζούνε τάχα κ’ εκείνοι ! . . .Α π ά ν ω στό μ εθύσ ι μου, ακούω τή φωνή τού καπετάνιου νά βροντά δίπλα μου :— Μ ά ινα π α ν ιά ! . . . Μ άινα κα ί σ τ ίγγα πανιά ! . . .

994 Ανδρέα Καρκαβίτσα

ίρόμαξακαί τρέχω πίσω από τούς ναύτες. Πηδούν εκείνο ι, στους φλόκους - κοντά, καί γώ ! Σκαρφαλώνουν στις σταυρώσεις - απάνω καί γ ώ . Σέ π έ ν τ ε λ επ τά τό μ πάρκο έμεινε ξυλάρμενο. Μά ο καπετάνιος δεν έπαυε νά φω νάζει, νά β ρ ίζε ι κ α ί νά β λα σ τη μ ά . Τόν κοιτάζω - ανάθεμα καί κατάλαβα τί έλεγε !

— Μορε τι τρέχει ; ρωτάω τό διπλανό μου, εκεί πού δέναμ ε τόν π α π α φ ίγ γ ο .— Ή τρόμπα - δέ βλέπεις ; Ό σίφουνας !Σίφουνας ! Έφριξα. ’Ακουστά είχα τά θύματά του, π ώ ς σα ρ ώ νει ό ,τ ι λ ά χ ε ι στό

διάβα του' σχίζει πανιά, ρίχνει κατάρτια, γονατίζει πλεούμ ενα . Τ ώ ρ α τόν έβ λ επ α μέ τά μάτια μου. Δεν ήταν ένας - ήταν τρεις, τέσσερες. Οί δύο κ α τά τό Βατούμ" οί ά λ λ ο ι δίπλα, στ’ ανοιχτά. Κ’ εμπρός μας ό Καύκασος, σκουντούφλης, έδ ε ιχ νε τά χα λα ρό φρ α - χτα περιγιάλια του. Ό ουρανός συγνεφοσκεπασμένος, ή θά λασ σα μαυρ ιδερή , μ ’ έ να ελαφρό τρεμουλο, σα να είχε άνατριχίλια. - Πρώτη φορά πού ε ίδ α φοβισμένη τή φ ιλ ε ­νάδα μου.

Ό ένας σίφουνας, λιγνός, καμαρωτός, σαν προβοσκίδα ε λ έ φ α ν τ α , κρεμόταν α τά νερά μαύρος καί ακίνητος. 0 άλλος, χοντρός, ολόισιος, κό π η κε ά ξα φ να στη μέση σα ν καπνοκολώνα, σκόρπισε ή βάση του καί άπόμεινε γλωσσίδι κρεμασμένο από τά σ ύ γ ν ε ­φα. Είδα νά τεντώνει τό λαιμό του εδώ καί κεϊ, νά κ ινεί τ ις φ ο ύντες του σάν φ ιδ ό γ λ ω σ ­σες, λές καί ζητούσε κάτι στά νερά, καί άξαφνα νά κουλο υρ ιάζετα ι κ α ί νά φ ω λ ιά ζ ε ι στά σύσκοτα. Ό τρίτος δμως, σταχτόμαυρος, σάν κορμός λ ε ύ κ α ς , άφοΰ ρούφηξε κ α ί πρίσθηκε καλά, δραμπαλίστη καί βάδισε καταπάνω μας.

— Ινάτου μορέ ! Κάτου ! ακούω τή φωνή από τό κάσσαρο.Γυρίζω' οί ναύτες είχαν κατεβεΐ. ’Ε γώ , αγκαλιασμένος κ α λ ά στό κορζέττο , ξ εχ ά -

στηκα κοιτάζοντας τό θάμα. Γλίστρησα δίπλα στον καπετάνιο . Τ όν β λ έπ ω μέ μ ά τ ια γουρλωμένα νά κοιτάζει τό στοιχιό. Στό δεξί χέρι κρατούσε ένα μαυροιτάνικο λά ζο κ ’ έστεκε πίσω στό πρυμιό κατάρτι, σάν νά τό εβανε μετερίζι. Κ οντά δ ναύκληρος γ έ μ ιζ ε βιαστικά τό σκουριασμένο τρομπόνι καί γύρω οί ναύτες κ ο ίτα ζα ν , πό τε τόν ουρανό, π ό ­τε τή θάλασσα, κερωμένοι.

Ό σίφουνας ωστόσο πλάκωνε φτεροπόδαρος, ρουφώντας τό νερό κ α ί τ ιν ά ζο ν τά τ το στον ουρανό, μαύρη καταχνιά κΓ αντάρα. Τώρα, έλεγες , θά μάς γδ ύσ ε ι τό κα ρ ά β ι ή θά τό σηκώσει σύσκαρμο ψηλά. ’Έτσι έφτασε δυό οργιές μ α κρ ιά μας. ’Έ φ ε γ γ ε ολο­στρόγγυλος, ξανθοπράσινος, σάν καπνισμένο κρύσταλο, κα ί μ έσα του ά νεβ ό κα τέβ α ινε τό έμβολο, λές καί ήθελε νά σβήσει μεγάλη πυρκαγιά στά επ ο υρ ά ν ια .

— Βάρα ! προστάζει 6 καπετάνιος.Ό ναύκληρος αδειάζει απάνω του τό τρομπόνι. Π αλιόκαρφα , μολύβ ια , σ το υπ ιά -

ολα χώνεψαν στά πλευρά του. Φάνηκε νά τρεμουλιάζει καί σ τα μ ά τη σ ε . Δ οκίμασε π ά λ ι νά κινηθεί, έκαμε δυό κλωθογυρίσματα στόν τόπο, καί στάθηκε π ά λ ι σμ ίγο ντα ς τή θ ά ­λασσα μέ τόν ουρανό.

— Δέν κάναμε τίποτα' είπε πικραμένος ό καπετάνιος στό ναύκλη ρ ο .~ Τό βλέπω καί γώ. Κάνε τήν πεντάλφα, καπετάνιε, κ α ί τό κ ρ ίμ α τό π α ίρ νω .-θεέ μου, ήμαρτον ! ψιθύρισε αποφασιστικά εκείνος, κά νο ντα ς τό σταυρό το υ .

Καί μέ τό λάζο χάραξε μιά πεντάλφα απάνω στό κ α τά ρ τ ι, κ α ί ε ίπ ε τρ ε ις φορές :— Έν άρχή ήν δ Λόγος καί δ Λόγος ήν πρός τόν Θεόν κ α ί Θεός ή ν δ Λ όγος. Κ α ί

κάρφωνε τό μαχαίρι στη μέση της πεντάλφας,. σάν νά τό κ ά ρ φ ω νε στά σ π λά χ να τού θεριού.

Βρόντος ακούστηκε, λές κ έσκασε κανόνι, καί μέγα κ ύ μ α κ ύ λ ισ ε α π ά νω στό κ α ­τάστρωμα. Σύγκαιρα ό Καύκασος άστραψε καί βρυχήθη τρ α νο λά λη τα , δρόλαπας έξέ- σιιασε, κ ή θάλασσα, ή φοοισμενη, άφρισε τώρα καί μάνιασε ά π ’ άκρη σ’ άκρη τού πόντου. ‘

— - Ισα πανιά ! πρόσταξε 6 καπετάνιος γοργά. Τ ις γ ά μ π ιε ς ! Τ ούς φ λό κο υ : ! Τ ά τρέγα !. . . Ιίατσάρετε τις σκότες !

’Ανοίξαμε τά πανιά καί τό μπάρκο έπιασε πάλι τή γρα μ μ ή του.( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

' Ε ν δ ι α φ έ ρ ο ν τ α θ έ μ α τ α

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΜΒΔΣΕΟΣ ΑΓ ΕΚΠΟΝΗΣΙΝ ΜΕΛΕΤΗΣΑ Ν Ε Γ Ε Ρ Σ Ε Ο Σ Α Σ Τ Υ Ν Ο Μ ΙΚ Ο Υ ΜΕΓΑΡΟΥ ΕΠΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΘΕΝΤΟΣ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥ

« Α . X . »

Τ η ν 1 4 η ν ’ Ο κτω β ρ ίο υ έ.ε. ύπεγράφη , έν τφ Ύπουργείω Δημοσίας Τάξεως, αύμ- β α σ ις , π ερ ί I κ π ο ν ή σ ε ω ς σχετικής μελέτης, μεταξύ του κ. Υπουργού Δημοσίας ΐά- ξ ε ω ς κ α ί τ η ς κ α τα ,σ κ ευα τρ ία ς τοΰ έργου Τεχνικής Εταιρίας Δοξιάδη, διά την άνέ- γ ε ρ σ ιν ’Α σ τυ νο μ ικ ο ύ 'μεγάρου, επί οικοπέδου, παραχωρηθέντος προς τούτο ύπδ τού Κ ρ ά τ ο υ ς , κ ε ιμ έ νο υ δέ έ π ί τής Λεωφόρου ’Αλεξάνδρας — Δημητσάνης. 'Ως προ­κ ύ π τ ε ι έξ ε ν η μ ε ρ ω τ ικ ή ς έκθέσεως τοΰ Α .Α .Π . (’Ιούνιος 1969) , ή συνολική προσπά­θ ε ια δ ιή λ θ ε δ ια φ ό ρ ο υς φ ά σ ε ις , είχε δέ έν τέλει το ευνοϊκόν καί προσδοκώμενον Αποτέ­λ ε σ μ α , π α ρ ά τ ά ς εμ φ α ν ισ θ ε ίσ α ς πο ικ ίλας δυσχερείας, χάρις εις την εμμονήν των αρ­μ ο δ ίω ν π α ρ α γ ό ν τω ν τ ή ς υπηρεσίας μας καί την κατανόησιν του δικαίου αιτήματος εν. μ έρ ο υ ς τ ω ν α ν τ ισ τ ο ίχ ω ν κρ ατ ικώ ν υπηρεσιών καί κυρίως εις τό πνεύμα τής προόδου τής Ε π α ν α σ τ α τ ικ ή ς Κ υβ ερ νή σ εω ς .

Κ α τω τ έρ ω π α ρ α θ έτο μ εν στοιχεία τής μνημονευθείσης ανωτέρω ενημερωτικής έκ­θ έ σ ε ω ς , προς π λ ή ρ η κα τα νό η σ ιν τής πορείας των προσπαθειών, διά τήν Ικανοποίησιν δ ικ α ίο υ κ α ί μονίμ ου αςτήματος τοΰ ’Αστυνομικού Σώματος :

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ«Π α ,'ρ α χω ρ η θέν υπ ό τοΰ Δήμου ’Α θηναίων οίκόπεδον διά τήν άνέγερσιν Αστυνομικού

Μεγάρου».I . Τ ό Δ η μ ο τ ικ ό ν Σ υμβούλων ’Α θηνα ίων διά δύο πράξειόν του, ήτοι τής όπ" άριθ.

3 9 ) 3 0 -1 2 -6 8 κ α ί 1 3 ) 2 9 -4 -6 9 άπεφάσισεν :α ) Τ ή ν τροποποίησώ ν τού Σχεδίου ΙΙόλεως μεταξύ των οδών Δημητσάνης — Άμ-

π ε λ α κ ίω ν - Μ η λ έ ω ν - Λ . ’Αλεξάνδρας, διά μετατροπής τού χώρου τούτου εις οικοδο­μ ικ ό ν τ ε τ ρ ά γ ω ν ο ν ,

β) τ ή ν π α ρ α χ ώ ρ η σ ι ν ε ι ς τ ό Δ η μ ό σ ι ο ν τοΰ χώρου τ ο ύ τ ο υ δ ι ά τ ή ν ά ν έ γ ε ρ σ ι ν Μ ε γ ά ρ ο υ π ρ ό ς σ τ έ γ α σ ι ν τ ω ν ' Γ π η ρ ε σ ι ώ ν τ ο ΰ Σ ώ μ α τ ο ς τ ή ς ’Α σ τ υ ν ο μ ί α ς If ό­λ ε ω ν .

I I . Ή δ ιά τ ή ν μ ετατροπήν τοΰ χώρου τούτου εις οικοδομικόν τετράγωνον άπό- ερασις τοΰ Δ ήμ ου ε κ κ ρ ε μ ε ΐ έπί δίμηνον ενώπιον τού %. 'Υπουργού Δημ. Έργων, εχοΆ τ ο ς ά ν τ ίρ ρ ή σ ιν π ρ ό ς το ύτο , κρίνοντος δτι ό χώρος ούτος δέον νά μετατροπή εις πρά­σ ιν ο ν .

I I I . Τ ό 'Γ π ο υ ρ γ ε ΐο ν Κ οινωνικών 'Υπηρεσιών, παρεμβάν, διεκδικεί δι’ εαυτό τόν χ ώ ρ ο ν το ύτο ν , μή ά να γ ν ω ρ ίζο ν τήν έπ ’ αυτού κυριότητα τοΰ Δήμου Αθηναίων. . .

Ε ις τόν δ ιε κ δ ικ ο ΰ ν τ α τήν κυριότητα των άπελευθερωθέντων χώρων Δήμον Αθη­ν α ίω ν , τό 'Γ π ο υ ρ γ ε ΐο ν Κ ο ιν . 'Υπηρεσιών έγνώρισε διά πλείστων δσων εγγράφων του (1 9 7 8 1 ) 7 6 0 ) 2 7 8 ) 1 9 6 2 — ΕΠ. 764) Δ5) 13) 22) 2-63 — ΕΠ. 5)18-2-1963) ίλιτό

Δ η μ ό σ ιο ν , δ η λ . τό 'Γ π ο υρ γε ΐο ν Κοιν. 'Υπηρεσιών έν προκειμένω, μετά τήν στέγασιν

996 « Α . X .»

των προσφύγων εις πολυκατοικίας θά. έπιστρέψη εις τον Δήμον τούς α π ε λ ε υ θ ε ρ ω μ έ ­νους χώρους προς διαμόρφωσιν πάρκων.

Διά τον χώρον ένθα καί τό υπό τοΰ Δήμου οωρηθέν ο ίκόπεδον δ ιά τή ν ά ν έ γ ε ρ σ ιν τοϋ Αστυνομικού Μεγάρου, τό Ύπουργεΐον Κοινωνικών 'Υ π η ρ εσ ιώ ν ά π η υθ ύ νθ η δΓ επανειλημμένων εγγράφων του πρός τον Δήμον ’Α θηνα ίω ν, μ ετά τή ν ά π ο μ ά κ ρ υνσ ιν ™ν προσφύγων καί των άλλων γηγενών οίκογενε ιών, α ί'τ ινες δ ιέμενον ε ις τά κ α τ εο α - φισθέντα παραπήγματα, άνακοινώσαν αύτώ οτι τον παραχιορεΐ δ ιά νά χ ρ η σ ιμ ο π ο ιη θ ή ώς άλσος ή οι’ άναλόγους άνάγκας τής πόλεως, μάλιστα δέ συνέσ τησε τή ν φ ύ λ α ξ ιν τοΰ χώρου τούτου, ΐνα μή έπανεγκατασταθώσι παραπηγματοΰχο ι (Δ 5) 1 9 7 8 1 ) 7 6 0 )10-8-60, Δ5) 37145) 211) 1961) 1-3-62 έγγραφα) . Ούτως, δ Δ ήμος παρέλαβε τον χ ώ ­ρον από αρκετών ετών καί προέβη εις τήν περίφραξιν το ύτου , ώ ρ ισε δέ κα ί φύλοοκα επιβλέψεώς του. Έκτοτε ό χώρος τελεί υπό τήν άμεσον κ α το χ ή ν τοΰ Δήμου, ο σ τ ις εσχάτως τον έξεμίσθωσεν εις έπιχείρησιν Λούνα - Π άρκ...............

Ιο παραχωρηθέν εις τήν ’Αστυνομίαν τμήμα :α) )Ως εκ τοΰ έν ίσχύϊ σχεδίου πόλεως προκύπτει, ε ίχ ε ν ά ρ χ ή θεν όρισθή ώ ς θέ.-

σις άνεγέρσεως τοϋ 'Ιερού Ναού 'Αγίου Δημητρίου, οστις τελικούς ά νη γέρ θη ε ις ά λ ­λην θέσιν παρά τήν οδόν Πανόρμου.

β) 'Ως ^ τού ύπ^άριθ. 1224) 1938 Α.Ν. καί τής ύ π ’ ά ρ ιθ . 7 8 3 4 7 ) 1 0 -6 -1 9 3 8 άποφάσεως τού τέως Τπουργ. Προνοίας προκύπτει, πα ρεχ ω ρ ήθη ε ις τή ν Γ α λ λ ικ ή ν Κυβερνησιν δια την άνέγερσιν Γαλλικού Νοσοκομείου. Τό εν λό γω Νοσοκομεΐον δεν άνηγέρθη καί ό χώρος παρέμεινεν ακάλυπτος, κα ταληφθείς δέ υπό π ρ ο σ φ ύγω ν κ α ί γηγενών και καλυφθείς υπο προχείρων καί λίαν α ντ ια ισ θη τ ικ ώ ν π α ρ α π η γ μ ά τω ν , με- ιεοληθη εις χώρον ρυπαροτητος, δι δ 0 Δήμος ’Αθηναίων προέβη ε ις ε π α ν ε ιλ η μ μ έ να ? παραστάσεις, αποτέλεσμα τών οποίων ύπήρξεν ή ύπό τής Γ α λ λ ικ ή ς ίνυ β ερ νή σ εω ς δ ω ­ρεάν επιστροφή τού χώρου εις τό Δημόσιον (επιστολή Γ α λ λ ικ ή ς Π ρεσβείας 186) 2 5 -3 - 64 πρός τό Ύπουργεΐον ’Εξωτερικών) τής παραχωρήσεως ά να κ λ η θ ε ίσ η ς κα ί τ υ π ι- κώς (Δ5α) 29330) 5211) 4-11-64 άπόφασις Φ.Ε.Κ. 526β) . ’Έ κ , τ ο τ ε τ ό ο I- κ ό π ε ο ο ν τ ο ύ τ ο π ε ρ ι ή λ θ ε ν ε ι ς τ ο ν Δ ή μ ο ν Α θ η ν α ί ω ν , ως και οι παρακείμενοι αυτού ακάλυπτοι χώροι, τού Υ πο υρ γε ίου Κ ο ιν . 'Υ π η ρ ε σ ιώ ν παραιτηθέντος πάσης άξιώσεως κυριότητος επ’ αύτοϋ. ώς έκ τώ ν μ νη μ ο νευθέντω ν π ρ ο ζ τον Δήμον ’Αθηναίων εγγράφων προκύπτει.

6) Έκ τών ιστορούμενων σαφώς συνάγονται τά ακόλουθα :α)Γ δτί υπάρχει άμφισβήτησις περί τήν κυριότητα τοΰ ο ικοπέδου μ ετα ξύ 'Υ π ο υ ρ ­

γείου Κοιν. 'Ιπηρεσιών καί Δήμου ’Αθηναίων,β) τ° παραχωρηθέν τή ’Αστυνομία οίκόπεδον ουδέποτε υπ ή ρ ξε χώρος π ρ α ­

σίνου καί δτι διετέθη δίς δΓ άνοικοδόμησιν ('Ιερός Ναός 'Α γ ίο υ Δ ημ ητρ ίου - Γ α λ λ ι ­κόν Νοσοκομεΐον) , ή δέ ανοικοδόμησές του δεν έπραγματοπο ιήθη , π ρ ο φ α νώ ς δ ιότ ι ή το κατειλημμένον — αύθαιρέτως — ύπό οικογενειών προσφύγων κ α ί γ η γ ε ν ώ ν .

γ) ότι από πολλών ετών, μετά τήν άπομάκρυνσιν τώ ν π α ρ α π η γ μ α το ύχ ω ν π α ρ ε ­χωρήθη καί κατέχεται ύπό τοΰ Δήμου ’Αθηναίων, μέ προορισμόν νά μ ετα τρ α π ή ε ις πράσινον, πλήν όμως τοιοϋτόν τι δέν έγένετο, ασφαλώς δ ιότ ι ό Δ ήμος ά π εσ κ ό π ε ι ε ις τήν άλλοι αν αύτοϋ οιάθεσιν ή χρήσιν, δεδομένου δτι π λ ε ϊσ τα ι δσαι εκ τά σ ε ις ό μ ο ια ς προελεύσεως μετετράπησαν ύπό τού Δήμου εις πράσινον, ο ύχ ί όμως κα ί ή 'π ρ ο κ ε ι ­μένη, καίτοι τό τοιοϋτόν ήτο πλέον ή εΰκολον.

5) , δτι είναι αδικαιολόγητος ή προβαλλόμενη άντίρρησ ις δ ιά τή ν ε ις τόν χ ώ ρ ο ν τούτον ανεγερσιν τοϋ ’Αστυνομικού Μεγάρου, έπί τή α ιτ ιο λο γ ία δτι επ ιβ ά λ λ ε τα ι δ π ω ε ο χώρο; αυτός, δστις κατ’ έπανάληψιν διετέθη δι’ άνοικοδόμησιν,, μ ετα τρ α πή ε ις πρ ά -

, ε) Τουναντίον έπιβάλλεται ή εις τόν χώρον τοΰτον ά ν έ γ ε ρ σ ις τοΰ Μ εγάρου στε- γασεως του Επιτελείου τής ’Αστυνομικής Δ) νσεως ’Α θη νώ ν, τώ ν Ύ πο δ ) νσεω ν Γ εν Ασφαλείας, Ιροχαιας, Αγορανομίας καί Δ) νσεως Τουρισμού, κ α θ ’ όσον ή θέσ ις α ύ τη

’Ενδιαφέροντα Θέματα 997

ε ίν α ι ή μ ο να δ ικ ή δ ιά τ ή ν άνέγερσιν τοϋ βασικού Αστυνομικού Μεγάρου των Αθηνών, δ ιό τ ι :

1) Γ ε ιτ ν ιά ζ ε ι μ έ το μέλλον να άνεγερθή Δικαστικόν Μέγαρον, ώστε νά καθίστα­τ α ι από π ά σ η ς π λ ε υ ρ ά ς ευχ ερ ή ς ή συνεχής συνεργασία τής Αστυνομίας μετά των Δι­κ α σ τ ικ ώ ν 'Α ρ χ ώ ν .

2) Κ ε ίτ α ι ε ις α νο ικ τό ν χώρον1, παρέχαντα ευχέρειαν κινήσεως των αστυνομικών δ υ ν ά μ ε ω ν π ρ ό ς π ά σ α ν κ α τεΰθ υ νσ ιν , ώς ευρισκόμενη παρά διασταυρώσει κεντρικών λεω­φ ό ρ ω ν κ α ί δ ια σ τα υ ρ ο υ μ ένω ν πυκνώ ν συγκοινωνιακών γραμμών, γεγονός δπερ θέλει σ π ο υ δ α ίω ς ε ξ υ π η ρ ε τ ή σ ε ι κ α ί τό Κοινόν.

3) Ε ύ ρ ίσ κ ε τ α ι ε ις ικανοποιητικόν ύψόμετραν, απαραίτητον διά τήν καλήν καί α νεμ π ό δ ισ το υ λ ε ιτ ο υ ρ γ ία ν τής ασυρμάτου τηλεπικοινωνίας, οι ης κατευθυνονται τα α συρμ ατοφόρο ι α υ τ ο κ ίν η τ α τής ’Αμέσου Δράσεως.

4 ) Π ε ρ ιβ ά λ λ ε τ α ι παντσ.χόθεν υπό όδών καί μιας τών πλατυτέρων λεωφόρων, τό το ιο ϋ το ν δέ π α ρ έ χ ε ι το ν μεγαλύτερον δυνατόν βαθμόν ασφαλείας και αποφασιστικής ά μ ύ ν η ς ε ις κ α τ ά σ τ α σ ιν α νά γκ η ς .

5 ) Δ εν π α ρ α λ ε ίπ ε τ α ι ν’ άναφερθή ότι :α) Ή ’Α σ τ υ ν ο μ ικ ή Δ ιεύθυνσις Α θ η νώ ν στεγάζεται εις μεμισθωμενα, παρα την

ο δόν Σ τα δ ίο υ 1 0 ιδ ιω τ ικ ά γραφεία πλειόνω ν ιδιοκτητών, εις ά εχουσιν έγκατασταθή τ ά π ά σ η ς φ ύ σ ε ω ς κ έ ν τ ρ α τηλεπ ικο ινω νιώ ν τοΰ ’Αστυνομικού τηλεπικοινωνιακού δι­κ τ ύ ο υ (Κ έντρ ο υ Τ η λ ε π ικ ο ιν ω ν ία ς 'Υ πηρεσ ίας Αμεσου Δρασεως Αθηνών - Πειραιώς, Τ η λ ε τ υ π ικ ό ν Κ έντρ ο ν Α θ η ν ώ ν - Π ειρα ιώ ς - Ιντερπόλ, Κέντρον Τηλεφώνων Αμε­σου Β ο ή θ ε ια ς , Κ έντρ ο ν Έ ξω κε ιμ ένο υ ’Αστυνομικού Τηλεφωνικού Δικτύου) αξίας πολ­λ ώ ν εκ α το μ μ υ ρ ίω ν δ ρ α χ μ ώ ν . Τά γρ α φ ε ία ταύτα ελαχίστην παρέχουν ασφάλειαν, δε­δο μ ένο υ δτι ύ π έ ρ κ ε ιν τ α ι καταστημάτων κα ί υπόκεινται Ιδιωτικών γραφείων.

Σ -τιν α ιότυ π ου ά - ό τήν υπογραφήν τής συμβάσεως έκ μέρους τοϋ 'Υπουργού Δημ. Τάξεως r ‘ ' ’ κ. Π . Τζεβελέκου.

998 « A. X . »

ΙΙρός τούτοις ή Υπηρεσία διασύρεται καί μειώνεται υπό τω ν ιδ ιω τώ ν έκ μ ισ θ ω - τών, οίτινες εγείρουσιν άγωγάς έξώσεως εξ ώρισμένων γ ρ α φ ε ίω ν , έκβ ιά ζο ντες ύ ψ η λ ά μισθώματα,.

β) Η Ιποδ) νσις Γεν. Ασφαλεία;, αί προς τό ’Έ θνος ύπ η ρ εσ ία ι τη ς οποίας ε ί ν α ι παγκοίνως γνωσταί, στεγάζεται εις κτίριον ρυπαρόν, έταιμόρροπον κ α ί ε π ικ ίν δ υ ν ο ν δια τήν ασφάλειαν των υπαλλήλων της, κριθέν προ Ι δ ε τ ία ς α κ α τά λ λη λο ν δ ιά τ ή ν στέγασιν τού Υπουργείου Εργασίας, παρ’ ού καί έγκ α τελ ε ίφ θη .

ίπό τοιαύτας δμως συνθήκας δεν είναι δυνατόν οι ύπ ερ χ ίλ ιο ε υπ ά λ λ η λ ο ι τ η ς Γπηρεσίας ταύτης νά έργασθώσι καί νά έπιτελέσουν τήν μ ε γ ά λ η ν δ ιά τό ’Έ θνο ς α π ο ­

στολήν των.Αιά τήν Γποδ) νσιν τούτην διετέθη υπό τής Ε θν ική ς Κ υβ ερ νή σ εω ς τό ποσόν τ ω ν

500.000 δρχ. μηνιαίως διά τήν έξεύρεσιν κτιρίου προς μ ίσ θ ω σ ιν , π λ ή ν δμως, ποορά τάς έπισταμένας αναζητήσεις, δεν άνευρέθη.

, A , 'Γποδ) νσις Τροχαίας Κινήσεως, οί υπάλληλοι τ ή ς ο πο ία ς μοχθούν ν υ χ θ η - μερδν διά νά αντιμετωπίσουν τό τόσον πολύπλοκον πρόβλημα τή ς κ υ κ λ ο φ ο ρ ία ς τ ή ς Πρωτευούσης, στεγάζεται εις μεμισθωμένον παρά τήν οδόν 'Α γ ίο υ Κ ω ν) νου 3 8 κ τ ί ­ριον, ή θέσις τοΰ οποίου ούδεμίαν ανεσιν παρέχει διά τήν ε υχ ερ ή κ ίν η σ ιν τω ν ό χ η μ ά - των της.

δ) Ή 'Γποδ) νσις ’Αγορανομίας, τής οποίας τό έργον ε ίν α ι β α σ ικ ή ς σ η μ α σ ία ς δ ιά τούς κατοίκους τής Πρωτευούσης, στεγάζεται εις κτίριον κατασκευοοσθέν κ α ί λ ε ιτ ο ύ ρ ­γησαν ώς ξενοδοχεΐον.

ε) II Αστυνομία Πόλεων, Σώμα μέ δΟετή δράσιν κ α ί ά ξ ιό λο γο ν εργον , σ τ ε ρ ε ί ­ται καί ενός είσέτι ιδιοκτήτου κτιρίου διά τήν στέγασιν τ ω ν β α σ ικ ώ ν τ η ς του λ, ά χ ισ τό ν Υπηρεσιών, ένφ άντιθέτως καί ό Δήμος ’Αθηναίων καί π λ ε ΐσ τ α ι 'Υ π η ρ εσ ία ι το ΰ 'Υ ­πουργείου Ιίοιν. Υπηρεσιών στεγάζονται εις ιδιόκτητα ευπ ρ επ ή κ τ ίρ ια .

'I φίσταται, δθεν, βασική άξιωσις κα ί παναστυνομικόν α ίτ η μ α δ ιά τή ν ά ν έ γ ε ρ σ ιν τοΰ Αστυνομικού Μεγάρου.

Καί ένφ ή Εθνική Κυβέρνησις έχρηματοδότησεν ήδη τό ερ γο ν , διαθέσοοσα3.500.000 δρχ. διά τήν μελέτην τοϋ κτιρίου κα ί αρκετά εκ α το μ μ ύ ρ ια δ ιά τ ή ν ά νέ- γερσιν, συναντώμεν δυσκολίας, είτε έξ α ιτ ία ς προστασίας τοϋ π ρ α σ ίνο υ , ε ίτ ε δ ιε κ δ ι- κήσεως κυριότητας ύπό Υπηρεσίας αύτοΰ τούτου τοϋ Κ ρ ά το υς , ώ ς νά μη ήτο κ α ί ή Αστυνομία Υπηρεσία Κρατική.

Υ Τά ανωτέρω άνεφέρθησαν τήν 4-6-1969 εις τον ά ξ ιό τ ιμ ο ν κ . ’Α ντ ιπρ ό εδ ρ ο ν τής Κυβερνήσεως, δστις ά π ο φ α σ ι σ τ ι κ ώ ς σ υ μ π α ρ έ σ τ η η μ ά ς ε ! ε τ ή ν ύπό τ οϋ Δ ή μ ο ν> δ ι ά θ ε σ ι ν τ ο ΰ ο ι κ ο π έ δ ο υ κ α ί δ σ τ ι : ιι,αρεκαλεσε τον αςιοτιμον κ. Ιπουργον Δημοσίων Εργυον, ό π ω ς δώ ση δ ρ ισ τ ικ ή ν κ α ­ταφατικήν λύσιν εις τό αίτημά μας, διά τήν μετατροπήν τοΰ π α ρ α χ ω ρ η θ εν τό ς χώ ρο υ εις οικοδομήσιμο'/, εις τον κ. ’Αρχηγόν Α. Π. δέ, δπως προβή ε ις τή ν ε να ρ ξ ιν τ ή ς δ ια ­δικασίας διά τήήέκπόνησιν τής μελέτης τοΰ ύπό ά νέγερ σ ιν κ τ ιρ ίο υ , ίν α α ί έρ γ α σ ία ι ανεγερσεως αύτοΰ λάβουν χώραν κατά τόν συντομώτερον δ υνα τό ν χρόνον .

■ Ηδη, διά τής αποφασιστικής συμπαραστάσεων τοΰ ’Α ντ ιπ ρ ο έδ ρ ο υ τ ή ς ’Ε θ ν ικ ή : Επαναστατικής Κυβερνήσεως κ. Στυλ,. Π αττακοΰ, τό χρόνιον α ίτ η μ α τοΰ Σ ώ μ α το ς τ ή ; Αστυνομίας Πόλεων είσήλθεν εις τό στάδιαν τής ίκα νο π ο ιή σ εώ ς το υ , δ ιά τ ή ς ύπ ογρα - φεισης πρό ήμερων συμβάσεως, περί έκπονήσεως μ ελέτη ς δ ιά τ ή ν ά ν έ γ ε ρ σ ιν ’ Α σ τυ­νομικού Μεγάρου. Ελπιζετα,ι δτι 6 χρόνος τής τελ ική ς π ρ α γμ .α το π ο ιή σ εω ς τοΰ έργου οεν θα είναι μακραν. Οπωσδήποτε, τό Αστυνομ. Σώμα ε υ ρ ίσ κ ε ι ε ις τ ή ν έν λ ,ό γω ποα-

'“?τα^ Χ̂ ς Κυβερνήσεως τήν μεγίστην δ ικ α ίω σ ιν τ ω ν μ ό χ θω ν το υ , απο­κτά οί βασικα ερείσματα διά περαιτέρω προόδους, χάρ ιν τοΰ κ ,ο ινω ν ικο ΰ συνόλ,ου τ τ - φιλτατης ημών Πατρίδος. ’ **

« Α. X . »

Π Ε Ρ Ι Ε Ρ Γ Ο Ι Φ Υ Λ Α Ι

Π Ο Α Λ Α I , ποικίλα·!· κ α ί αόριστοι αφηγήσεις, περί ύπάρξεως μιας φυλής αυτοχθό­νω ν μ ικ ρ ό σ ω μ ω ν α νθρ ώ π ω ν , έκυκλοφοροΰσαν επί έτη εις τήν Βενεζουέλαν, οφεί­

λ ο μ ε ν α ι, ά ρ χ ικ ώ ς , ε ις υπ α λλή λο υς ετα ιρειώ ν πετρελαίου, πού είχον διεισδύσει εις τήν π ε ρ ιβ ά λ λ ο μ ε ν η ν ύπ ό ζ ο ύ γ κ λ α ς περιοχήν τής σειράς Περίχα.

Τ ον π α ρ ε λ θ ό ν τα Ια νο υά ρ ιο ν , καθώς διαβάζω εις απογευματινήν εφημερίδα, μια ο μ α ς Κ α π ο υ κ ίν ω ν Τ ερα πο στόλω ν, έταξίδευσαν ο«ά μέσου τής πυκνής ζούγκλας καί ά ν ε κ ά λ υ ψ α ν τή ν κ ρ υ μ μ έ ν η ν κοιλάδα Σοκορπα, εις αποστασιν 800 χιλιομέτρων1 ουα- κ ώ ' τοϋ Κ α ρ ά κ α ς , ε ις τ ή ν όποιαν ζούν οι μικρόσωμοι άνθρωποι τής περιοχής Περίχα.

Τ ό α νά σ τ η μ α τ ω ν Π υγμ α ίω ν αυτής τή ς περιοχής κυμαίνεται από 1.016 μ. εως 1 .4 4 7 μ. κ α τ ’ ά ν ώ τα το ν δριον. "Οταν θεαθοΰν εξ άποστάσεως, ομοιάζουν μέ παιδιά, έ κ τοϋ σ ύ ν ε γ γ υ ς , ό μ ω ς , τ α σώματά των φαίνονται κανονικά από τήν_μέσην καί άνω, Ι ν ώ τό κ ά τ ω μέρος το ϋ 'κορ μ ο ύ κα ί τά πόδια τω ν είναι υπανάπτυκτα. Οδτοι χαίρουν μα­κ ρ ο ζ ω ία ς φ θ ά νο ν τ ε ς ε ις η λ ικ ία ν 90 εως 100 έτών, παρά τάς Ινδεχομένας έπισιτιστι-κ ά ς έ λ λ ε ίώ ε ις τ ω ν . ,

. Οί 'Ιεραπόστολο ι ά νέφ ερ α ν τό περίεργον γενετικόν χαρακτηριστικόν της φυλής, κ α τ ά τό όπο ιο ν, οί κο ντό τερ ο ι έκ των Π υγμαίων ήμποροΰν νά αποκτήσουν τέκνα κανο­ν ικ ο ύ α να σ τή μ α το ς , ά λ λ α τ ά υψηλότερα μέλη τής φυλής αποκτούν τέκνα μέχρις άνα-π τ ύ ζ ε ω ς τά π ο λύ 1 .0 6 6 μ . , , ,

' Τό γ ε γ ο ν ό ς , δ τ ι ο ί άνθρω πο ι αυτοί τή ς περιοχής Περίχα παρεμειναν θρυλικοί και ά γ ν ω σ τ ο ι, ο φ ε ίλ ε τ α ι ε ις τ ή ν μεγάλην σκοπευτικήν διά τόξου ικανότητά των. Μέχρι πρ οσφά το υ έ π ο χ η ς έχρησιμοπο ιοϋσαν δηλητηριασμένα βέλη, τά όποια Ιξετόξευαν κα­τ ά τυόν λ ε υ κ ώ ν , ώ ς κ α ί κ α τ ά τω ν εχθρ ικών φυλών.

Οί π υ γ μ α ίο ι τ ή ς π ερ ιο χ ή ς Π ερίχα, έχουν περιωρισμένον πολιτισμόν. Κατασκευά- Γ0υ ν σκεύη έξ ά νό π το υ π η λ ο ύ , συγκομίζουν άγριον βάμβακα καί, έξ αυτού, κατασκευά­ζ ο υ ν λευκούς ' χ ι τ ώ ν α ς . Ό μ ιλο ΰν μίαν άγνωστου καταγωγής γλώσσαν, καλουμένην «Γ ιο ύ π α » . Ε π ίσ η ς κ α λ λ ιε ρ γ ο ύ ν καπνόν, γλυκοπατάτες καί τό καρποφόρον δένδρον γιού- κα '. Οί Ιερ ε ίς τ ω ν ε π ικ α λ ο ύ ν τ α ι τό «Κ αλόν Πνεύμα», διά νά προστατεύση τά γεννήματα κ α ί έξο ρ κ ίζο υν τό «Κ α κ ό ν Π νεύμα», διά νά μή καταστρέψη τάς εσοδείας των.

Ε ις τή ν ια τ ρ ικ ή ν χρησιμοποιούν βότανα καί παρασκευάζουν, διά τής ζυμώσεως αραβοσ ίτου, τό δ υ να τό ν ποτόν «τσ ίτσα», τό όποιον τούς διεγείρει, όταν παίζουν αυλούς κ α Γ σ φ υρ ίχ τρ α ς , δ ιε ξ ά γ ο ν τ ε ς πρωτόγονον πόλεμον ή άναμέλποντες νεκρώσιμα τραγού­δ ια τή ς σ υγκ ο μ ιδ ή ς

Ε π ίσ η ς , προσφάτους, μ ία έξερευνητικη αποστολή της Κολομβίας ανεκαλυψε τυ­χα ίους, δ ιότι ε ϊχ ε ν έ τ έ ρ α ν αποστολήν, τούς πλέον πρωτογόνους ανθρώπους τής Γής. Ζούν ε ις τή ν ζο ύ γ κ λ α ν τοϋ Ά μ α ζ ο ν ίο υ . Ό πολιτισμός των αγρίων αύτών άνθρώπων^άνάγε- -α· ε ις τή ν λ ιθ ίν η ν ε π ο χ ή ν . Τά δπλα κα ί τά εργαλεία των είναι άπό λίθον. Είναι εις Ι ή ν ο ψ ιν δ ια φ ο ρ ετ ικ ο ί ά π ό τούς Ινδ ιά νο υς κα ί ομιλούν μυστηριώδη γλώσσαν. Οί Εθνο­λό γο ι κ α ί ά λλο ι ε π ισ τ ή μ ο ν ε ς τής ’Α μερικής υποστηρίζουν δτι πρόκειται περί πρωτοφα­νο ύς ε ίς π ο ω το γο ν ισ μ ό ν α νθρ ώ π ινη ς φυλής,, ήτις ώνομάσθη «Γιούρι». Οί Γιούρι είναι

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Α Π Ο Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ Κ Λ Α Δ Ο Υ Υ Γ Ε I Α Σ - Ε. Τ. Υ. Α. Π.ΜΗΝΩΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 196?

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * 3 * * * * ^ * ^ ^ , ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^

Ένημέρωσις των -^σφαλισμένων τοΰ Κλάδου .Υ γείας έ π ί τ η ς ο ικ ο νο μ ικ ή ς κ ι- νησεως καί των πεπραγμένων του Ταμείου, κατά τούς μ ή να ς Α ύγο υσ το ν κ α ί Σ ε π τ έ μ ­βριον άντιστοΐχως :

Α) Γνωρίζεται ύμΐν δτι :α) Κατα μήνα Αύγουστον έ.ε. τό Ταμεϊον έπραγματοπο ίησεν :Έσοδα τακτικά

» έκ συμ) χής ΔημοσίουΣύνολον Εσόδων Έξοδα

Δ ΡΧ· 5 Β 2 .5 2 35 3 1 .3 6 7

1 .0 6 3 .8 9 0 4 7 2 .4 3 7

Πλεόνασμαβ) Κατά μήνα Σεπτέμβριον έ.ε. μερίμνη τοϋ Ταμείου :1) ΕξητάσΟησαν : ι) ύπό ιατρών τη ς εκλογής των ο ίκο ι

ιι) εις ιατρεία τη ς έκλογης των ια) εις ιατρεία κα ί Ιργαστήρια τη ς Τγειον. 'Υπηρεσίας τοϋ A . Α . Πό­λεων καί τον Κλάδον 'Υ γεία ς ’Α θη ­νών — Πειραιώς (έξετάσεις παθο- λογικαί ή παρακλινικα ί) ιυ) είς ιδιωτικά εργαστήρια κ α ί ιατρούς κατόπιν παραπομπής ύπό τοΰ Ταμείου προς παθολογικήν κ α ί παρακλινικήν έξέτασιν ή θεραπείαν

2) ϊπεβληθησαν είς οδοντιατρικήν θεραπείαν εν Π ά- τραις καί Κέρκυρα

3) Είσήχθησαν είς Νοσ) μεΐα καί Κ λιν ικά ς τής εκλο γή ς τ ω ν4) Είσήχθησαν είς Μαιευτήρια καί ετεκον αί σύζυγοι5) Έχορηγήθησαν ορθοπεδικά είδη α ξία ς 1.237 δρχ. ε ίς

5 9 1 .4 5 3

1 .1 0 2 Μ έ λ η 3 .5 6 8

4 .5 8 4

1 .5 6 8

292 3 5

31 Μ ε λ ώ ν 4 Μ έ λ η

Ητοι συνολικώς περιεθάλπησαν 6) Εξετελέσθησαν είς Φαρμακεία τής 1 1 1 2 1εκλογής των μ ε λ ώ ν 6 .4 7 4 σ υ ν τ α γ α ί.

'Ο J Α ρ -/ η γ ό ςΏ ς Π ρόεδρος τ ο ϋ Κ λ ά δ ο υ Υ γ ε ί α ς Α .Π .

ΘΕΡΑΠΩΝ Γ Α Α Α Ν Ο Π Ο Υ Λ Ο Σ

ελάχιστοι είς αριθμόν, εν χωρίον 200 κατο ίκω ν, υπολείμμ ατα , π ρ ο φ α ν ώ ς , μ ια ς α γ ν ώ ­στου φυλής.

Η ανακαλυψις ^ής φυλής τών Πυγμαίων κα ι των Γ ιο υρ ι, ε ί ς τ η ν μ εθο ρ ια κ ή ν π ε ­ριοχήν τής Βενεζουέλας προς τήν Κολομβίαν κα ί τής ζο ύ γ κ λ α ς τοΰ ’Α μ α ζό ν ιο υ , θ έ τ ε ι αινίγματα είς τούς ανθρωπολόγους καί είς τούς ειδικούς τ ή ς γ ε ν ε τ ικ ή ς . ' Κ α ί ’ τα ΰ 'τα είναι πολλά. Καταβάλλεται κυρίως προσπάθεια ύπό τώ ν ’Ε θ νο λ ό γ ω ν να ά π ο κ ρ υ π το - γραφήσουν τήν γλώσσαν τών άγριων αυτών ανθρώπων διά π ε ρ α ιτ έ ρ ω έ ρ ε υ ν α ς . '

Τ. Κ ο

(Σονέχεια άπό τό προηγούμενο)

Τ ο π ω νυ μ ικ ά τω ν οδών ’Αθηνών κατ’ αλφαβητικήν σειράνΧ ρ ύ σ ιπ π ο ύ .Π άροδος τ ή ς λεω φόρ ο υ Βουλιαγμένης 151, απέναντι στην εκκλησία «'Άγιο;

’ Ι ω ά ν ν η ς » .Ό Χ ρ ύσ ιπ π ο ς (2 8 0 — 206 π.Χ .) , στοχκός φιλόσοφος, γυιός τού Απολλώνιου,

ά π ό τή ν Τ αρσό τ η ς Κ ιλ ικ ία ς , υπήρξε μαθητής καί διδάσκαλος του Κλεάνθους στην ’Α κ α δ η μ ία τ ω ν ’Α θ η ν ώ ν κα ί θεωρείται ως πατέρας της φυσικής λεγομενης θεολογία, κ α ί θ εο δ ικ ία ς . (Σ υ ν ώ ν υ μ η οδός υπάρχει στοϋ «Ζωγράφου») .

Χ ρ υ σ ο θ έ μ ιδ ο ς .Π άροδος τ ή ς όδοΰ Π . Τσαλδάρη 55 , ατό τέρμα των λεωφορείων «Βύρωνος .Ό Χ ρ υσ ό θεμ ις , ’Α ρ γείο ς χαλκοπλάστης του Ε' π.Χ. αίώνος, μαζί μέ τον Εότε-

λ ίο η επ ο ίη σ α ν σ τη ν ’Ο λυμ π ία τούς ανδριάντες των ολυμπιονικών Δαμαρήτου καί Θεο­π ό μ π ο υ . Κ α ί οί δύο α υ το ί χαλκοπλάσται άνήκον, μάλλον, στην σχολή τού Αγελάδα. Ο ι’ ό λ υ μ π ιο ν ίκ α ι Δ α μ ά ρ η το ς καί Θεόπομπος ήταν πατέρας καί γυιός καί κατήγοντο άπό τ ή ν Η ρ α ία .

Χ ρ υ σ ο λ ω ρ ά ’ Ε μ μ α ν ο υ ή λ .Πάροδος τ ή ς λ εω φ ό ρ ο υ ’Αλεξάνδρας 74, κοντά στον κιν) φο «Ζίνα».'Ο ’Ε μ μ α νο υή λ ή Μ ανουήλ Χρυσολωράς, λόγιος καί συγγραφεύς, ένας των πολυ-

μ αθεστερούν "Ε λλήνυυν του ΙΑ αιώνος, γεννήθηκε στην Ινιυν) πολι και συνετελοσε τά μ έ γ ισ τ α σ τη ν δ ιάδοσ ι τ ή ς ελληνικής φιλολογίας στην Ιταλία καί άλλες χώρες της Δ υ τ ικ ή ς Ε υ ρ ώ π η ς . Έ δ ίδ α ξ ε στην Φ λωρεντία , τήν Βενετία καί τήν Ρώμη. Συνέγραψεν ε λ λ η ν ικ ή γ ρ α μ μ α τ ικ ή ά π ό τον τίτλον «Ερωτήματα» καί μετέφρασε στήν λατινική τήν « ’ Ο δ ύσ σ εια » τοϋ Ό μ η ρ ο υ κα ί τήν «Π ολιτεία» τοΰ Πλάτωνος.

Χ ρ υ σ ο σ π η λ ι ω τ ί σ σ η ς .Π άροδος τή ς όδοΰ Π ραξιτέλους 33, στόν ομώνυμο ναό τής όδοΰ Αιόλου.

’Έ λ α β ε τή ν ο νο μ α σ ία αυτή άπό τήν φερώνυμη εκκλησία τής Χρυσοσπηλιωτισσης, π ο ύ ε ίν α ι μ ια άπό τ ις πα λα ιό τερ ες εκκλησ ίες των ’Αθηνών καί κτίσθηκε τό 1836, επί π α λ α ιο τ έ ρ α ς τοΰ 1 7 5 0 .

Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ τ ο υ ’ Ιω αννο υ .Πάροδος τή ς όδοΰ Κ υδαθηναίων 23. απέναντι στήν εκκλησία «Μεταμόρφωση του

Σ ω τή ρ ο ς» .

1002 I. Ρ ά ΐκου

() Ιωάννης 5 Χρυσόστομος, ό γνωστός χρυσορρήμων "Α γ ιο ς τ η ς ’ Ο ρ θοδοξία ς, γεννήθηκε το 345 στήν Αντιόχεια, θεω ρείτα ι ώς ό μέγιστος τ ω ν ρ η τό ρω ν τη ς Έ κ - κλησίας. Διετέλεσεν ’Αρχιεπίσκοπος Κων) λεως (397 ) . Τ ρ ε ις φο ρ ές κα θη ρ έθη αστό Xjy Ευδοξία. Απέθανε τό 407 στα Κόμμανα. Ή μνήμη του εο ρ τά ζ ε τα ι σ τ ις 13 Ν ο εμ ­βρίου. (Συνώνυμη οδός υπάρχει σέ προάστια τών ’Αθηνών) .

Χρυσοστόμου Π απαδοπούλου. Βλέπε Π α π α δ ο π ο ύ λ ο υ Χ ρ υ σ ο σ τ ό μ ο υ .Χρυσοστόμου Σ μύρνης .

ΙΙάροοος τής οοοϋ Ιακωβάτων 38, στο νοσοκομείο «Π α μ μ α κά ρ ισ το ς» .^ Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης, 6 γνωστός έθ νο μ ά ρ τυς ιερ ά ρ χ η ς , ώ νο -

μαςετο κατά κόσμον Καλαφάτης καί γεννήθηκε στήν Β ιθυν ία τό 1 8 6 8 . Δ ιε τ έ λ εσ ε Μ η ­τροπολίτης Δράμας (1902 — 1910) καί Σμύρνης (1910 — 1 9 2 2 ) . Κ α τά τή ν δ ιά ρ ­κεια τής μικρασιατικής καταστροφής, άρνήθηκε νά ε γκ α τά λ ε ιψ η τή ν π ό λ ι , μέ ά π ο τέ- κεσμα νά συλληφθή καί νά παραδοθή από τόν νομάρχη Ν ουρεντίν στον το υρ κ ικό ο/λο ?πο, τον όποιον καί κατακρεουργήθηκε τήν 27 Αύγουστου 1 9 2 2 . Ό α νδ ρ ιά ν τα ς το υ εστήθη πρό του μητροπολιτικοϋ ναού τών 'Α θηνών τό 1935. (Σ υ νώ νυ μ η οδός ύ π ά ρ ν ε - σε προάστια τών ’Αθηνών) .

Χρυσουπόλεως.

Πάροδος τής οδού Έπταπύργου 17, κοντά στό τέρμα τ ώ ν λ ε ω φ ο ρ ε ίω ν « Π ο λ υ γ ώ ­νου» (παλαιόν) . 1

Πρόκειται για τό προάστιο τής Κων) πόλεω ς, πού σήμερα Ο νομάζεται Σ κ ο υ τά ρ ι.Χ ωματιανοΰ.

Πάροδος της οδού Αιοσίων 63, κοντά στον Β ' Πυροσβεστικό Σ ταθμό τώ ν ’Α θ η ν ώ ν . _ . θφείλει τήν ονομασία στό επώνυμο επ ιφανούς ο ικογένεια ς τ ή ς Κ έας., κλάδο ς τ ή ς

οποίας κατα τόν ΙΖ' αιώνα εγκαταστάθηκε στήν ’Αθήνα. Έ κ τ ώ ν μ ελ ώ ν α υ τή ς ο ιε κ ο ί- Ηησαν : 1) Ο Δημητριος,. ’Αρχιεπίσκοπος Β ο υλγα Λ ις , ° όποιος τό 1 2 2 0 εσ τ εό ε σ τ ή ν Πεσσαλονικη ως Αύτοκράτορα τόν δεσπότη τής ’Ηπείρου Θ εόδωρο, 2) δ Ί ω ά ν ν -nc (ες Αθηνών) , λογοθέτης, 3) δ Νικόλαος, πρόξενος τής ’Α γ γ λ ία ς σ τή ν ’Α θ ή να ( 1 7 3 8— Π53) και 4) ο Σπυρίδων, πρόξενος τής ’Α γγλ ία ς στήν ’Α θ ή ν α (1 8 0 0 __ 1 8 0 2 )χοπ μέλος της Φιλομούσου Εταιρίας.

Ψ

Ψαλλίδα ’Α θανασίου.

Πάροδος τής λεωφόρου Αλεξάνδρας 52 , απέναντι στόν κ ι ν ) φο «Ν ινό ν» .) Αθανάσιος 1-Ραλλΐοας (1760 — 1 8 83 ) , λόγιος καί σ υ γ γ ρ α φ ε ύ ς , γ ν ώ σ τ η ς ς ς -

νων γκωσσων, εοιδαξε γραμματική καί φιλοσοφία στα ’Ι ω ά ν ν ιν α κ α ί τή ν Α ε υ κ ά δ α . Μαθητής τού Ψαλλίδα ήταν καί ό Κ. Ά σώπιος.

Ψαμάθης.

ΙΙαροοος τής οδού Καλλισθένους 48, κοντά στήν π λα τε ία «Μ ερ κο ύρ η » . στό” τ έ ο ιια χυιν Λεωφορείων «Φιλοπάππου». ^, , Η ,|’Χ:-.ιΑ · μ·ια "ων πεντήκοντα Νηρηίδων, ήταν μητέρα τοϋ Φ ώ κο υ , τόν όπο ιο ν εφονευσαν οι ετεροθαλείς άδελφοί του Π ηλεύς καί Τ ελα μ ώ ν, γ ια τ ί ύ π ε ρ ε ίχ ε α ύ τ ώ νστους γυμνικους άγώνες.

'Ι σ τ ο ρ ικ ο ί π ερ ίπα το ι στους δρόμους των ’Αθηνών 1003

Ψ α ρ ο ί Ξ ε ν ο φ ώ ν τ ο ς .Π άροδος τ η ς οδού Ν . Κ αβάφη έναντι του άριθμοϋ 35, κοντά στό θερινό κιν) φο

« Γ ιά ν κ ,α » . ("Αγιος ’Ε λ ευ θ έρ ιο ς οδού Ά χαρ νώ ν) .Ό Ξ ενο φ ώ ν Ψ α ρ ρ α ς (1837 — 1901) , νομοδιδάσκαλο;, γεννήθηκε στην Αθήνα.

'Ω ς δ ικ α σ τ ικ ό ς , εφ θ α σ ε μ έχ ρ ι τό βαθμό τοϋ ’Αρεοπαγίτου. Τό 1879, αφού παρητηοη α π ό το ν δ ικ α σ τ ικ ό κ λ ά δ ο , διωρίσθη καθηγητής τής Πολιτικής Δικονομίας στο Ιΐανε- π ισ τ ή μ ιο ’Α θ η ν ώ ν , δπου κ α ι εοιδαζε μέχρι θανατου του.

Ψ α ρ ο μ η λ ί γ κ ο υ .ΙΙάροδος τ ή ς π λ α τ ε ία ς « ’Ελευθερίας» (Κουμουνοούρου) 21.^ _’ Ο φ ε ίλ ε ι τ η ν ο νο μ α σ ία στο έπώνυμον οικογένειας τής A. Κρήτης, μέλη ,ή, Οιιοια,

δ ιε κ ρ ίθ η σ α ν , ώ ς ο π λ α ρ χ η γ ο ί , στους κατά, των Ενετών καί Τούρκων πολέμους απο του Ί Α ' α ίώ ν ο ς μ έχ ρ ι τοϋ 1 8 2 1 .

Ψ α ρ ο υ δ ά κ η ’Α ν α γ ν ώ σ τ ο υ .Π άροδος τ ή ς λ εω φ ό ρ ο υ ’Ιωνίας 169, απέναντι στή γέφυρα τής όδοϋ Αχαμνών. ̂'Ο ’Α ν α γ ν ώ σ τ η ς Ψ αρουδάκης, αγω νιστής τού 1821, από τά Σφακια της Κρή­

τη ς ., ο ιε τ ε λ εσ ε μ έλο ς τή ς ’Ε παναστατικής Επιτροπής τής περιοχής και πληρεξούσιο; α υ τ ή ς .

Ψ α ρ ώ ν .’ Α ρ χ ίζ ε ι από τ η ν οδόν Καρόλου 22 (Θέατρον «Βέμπο») κ α ί τ ε λ ε ι ώ ν ε ι σ τ η ν όΟο

Ν ε ο φ ύ τ ο υ ' Μ ετα ξά . (Β ' Πυροσβεστικός Σταθμός ’Αθηνών) .‘ ’ Ο φ ε ίλ ε ι τ η ν ο νο μ α σ ία στό γνωστό νησί τού κεντρικού Αιγαίου, πού εϋρισκεται

Β . Λ . τ ή ς Χ ίου κ α ί σ ’ άπόστασ ι 9,5 ναυτικώ ν μιλ. απ’ αυτής. ’ Εχει εκτασι 3ο τετρ γ λ μ - π ε ρ ίπ ο υ , π ερ ί το ύς 6 0 0 κατοίκους κα ί υπάγεται στό νομό Χίου. ^

Τ ά Ψ α ρ ά ά ρ χ ισ α ν ν ά κατοικοϋνται κατά τόν ΙΣΤ ' ̂αιώνα, γρήγορα οε έγιναν α ξ ιό λ ο γ ο ν α υ τ ικ ό κ έντρ ο κ α ί μπόρεσαν νά μετάσχουν, μέ αρκετά πλοία, στην Επανα- σ τ α σ ι τοϋ 1 7 7 0 . Ή Έ π α νά σ τα σ ις τοΰ 1821 κηρύχθηκε ατά Φ'αρά τις πρώτες ήμερες τ &ο ’ Α π ρ ιλ ίο υ , ό δέ σ τό λ ο : των., υπό τόν Νικόλαον ’Αποστολήν, έσημειωσε στα παρα­λ ί α τ ή ς Μ . ’Α σ ία ς κ α ί ά λ λ ο υ μεγάλη ορασι. Τ ήν 20 Ίανουαρίου 1824 τα Φαρα κατε- σ τ ρ ά φ η σ α ν από τό ν το υρ κ ικ ό στόλο. ’Απελευθερώθηκαν τελικά το 1912. (Συνώνυμη ο δ ό ς υ π ά ρ χ ε ι σέ π ρ ο ά σ τ ια τω ν ’Αθηνών) .

Ψ ά χ ο υ Κ ω ν / ν ο υ .Π άροδος τ ή ς όδοϋ ΕύΕείνου Πόντου 145. κοντά στό γήπεδο τοϋ Πανιωνίου, στή

Ν . Σ μ ύ ρ νη . , , , ,-'Ο Κ ω ν ) νος Ψ ά χ ο ς (1869 — 1949) , μουσικός καί μουσικολόγος απο την Κων-

σ τ α ν τ ιν ο ύ π ο λ ι δ ιε τ έ λ ε σ ε κα θη γη τή ς τής βυζαντινής μουσικής στό Ήδεϊον ’Αθηνών ά π ό τοΰ 1 9 0 4 , κ α τ έ γ ιν ε σέ μελέτες περί τή ν βυζαντινή καί αρχαία σημειογραφία, κα­τ έ γ ρ α φ ε δ ιά φ ο ρ α δ η μ ο τ ικ ά τραγούδια, έπενόησε πληκτρόφωνον όργανόjxt τό^όποιον α π ο δ ίδ ο ν τα ι τ ά δ ια σ τή μ α τ α καί οι κλ ίμ ακες τών ήχων καί γενών τής βυζαντινής μου- σ ι κ ή ς , σ υ νέθ εσ εν έ ρ γ α γ ια ορχήστρα κα ί π ιάνο («Άπόκρεω», «Χριστουγεννιάτικη φαν­τ α σ ί α - κ .ά . ) κ α ί έμ ελο πο ίη σ εν αρχαίες τραγωδίες («Πρσμηθεύς δεσμώτης», « Ικετι- δ ε ς » κ .ά .) .

Ψ ά ω ν ο ς .Π άροδος τ ή ς όδοϋ Ά λ φ ε ιω ν ία ς , έναντι τού άριθμού 40, κοντά στην εκκλησία «Πέ­

τρ ο υ κ α ι Π α ύλο υ» τοϋ 1 μηττοϋ. ι , ,'Ο Ψ ά ω ν , " Ε λ λ η ν ιστορικός, από τις ΙΙλαταιές, πού ήκμασε κατα τους χρόνους

των διαδόχων, έγραψε τήν ιστορίαν των Μ ακεδονικών χ ρ ό νω ν , σ υ ν ε χ ίζ ο ν τ α ς τον π ρ ο ­γενέστερον ιστορικό Δίελλον τόν Άθηνα.ΐον, από τοϋ θανάτου τ η ς Κ α σσά νδ ρ α ς ( 2 9 7 ) ,οπού κατέληγε ή Ιστορία αύτοϋ.

Ψελλοΰ Μιχαήλ ·Πάροδος τής λεωφόρου ’Αλεξάνδρας 56 , απέναντι στον θερ ινό κ ι ν ) φο «Ν ι νό ν » .Ό Μιχαήλ Φελλός, ο νεότερος (1018 — 1078) , κ α τά κόσμον Κ ω ν σ τ α ν τ ίν ο ς , έκ

Νικομήδειας, ήταν βυζαντινός φιλόσοφος πολυπλεύρου μ ο ρ φώ σ εω ς κ α ί δράσεως., α σ χ ο ­λήθηκε μέ πολλές επιστήμες καί άναμίχθηκεν ένεργώς σ τή ν δ ικ ο ίκ η σ ι τοϋ Κ ρ ά το υ ς καί τήν Ιξωτερική αύτοϋ πολιτική. Δ ιετέλεσε καθηγητή ς τ ή ς Φ ιλο σ ο φ ία ς σ τή ν Κ ω ν - σταντινούπολι καί τιμήθηκε ώς «ύπέρτιμος κα ί ύπατος τω ν φ ιλ ο σ ό φ ω ν» .

Ψηλορείτη.Πάροδος τής όδοϋ Σάμου 39, στον κιν) φο «Ά λ κ α ζά ρ » (Σ τα θμ ό ς Λ α ρ ίσ η ς ) .Πρόκειται για το γνωστό βουνό τή ς Κ ρήτης, πού έ π ίσ η μ α ο νο μ ά ζετα ι ’Ί δ η . ΜΙ

υψηλότερη κορυφή τοϋ Ψηλορείτη έχει ύψος 2 .456 μ. Κ ατά τ ή ν α ρ χ α ιό τ η τα , έ π ισ τ ε ύ ε - :ο δτι επί τής ’Ίδης άνετράφη ό έν Δ ίκτη γεννηθείς Ζεύς (κ ρ η τ α γ ε ν ή ς ) . Κ α τ ά τ ή ν άρχαία ελληνική μυθολογία, επί τής Ί δ η ς άνηρπάγη δ Γ α ν υ μ ή δ η ς υπ ό τοϋ Δ ιό ς , ε γ ι - νεν ή κρίσις τοϋ Πάριδος καί έκατοικοϋσαν ο! Δάκτυλοι Ί σ α ΐο ι . Σ υ νώ νυ μ η οδός υ π ά ρ ­χει σέ προάστια των ’Αθηνών. («Ψηλορείτης» ήταν καί τό φ ιλ ο λ ο γ ικ ό ψ ευδ ώ νυμ ο το ΰ Ν. Καζαντζάκη).

Ψύλλα Γεωργίου.Πάροδος τής όδοϋ Φιλελλήνων 23, στήν Ρωσική έ κ κ λ η σ ία .0 Γεώργιο; Φύλλας (1794 — 1879) ,, πολιτικός, κ α τ ά τό δ ιά σ τη μ α τή ς Έ π α -

ναστάσεως έξέδωκε τήν «’Εφημερίδα τω ν ’Α θηνών» κα ί ο ιε τ έ λ εσ ε ν 'Γ π ο υρ γό ς τ ω ν Ο ι­κονομικών (1854) καί πρόεδρος τοϋ Συμβουλίου ’Ε π ικρ ά τε ια ς .

Ψ υτταλείας.Πάροδος τής όδοϋ Λέσβου 25, κοντά στον « 'Ά γ ιο Ν ικόλαο» ( ’Ά σ υ λ ο ν ’Α ν ιά τ ω ν )Πρόκειται για τήν γνωστή νησίδα τοϋ Σαρωνικ,οΰ, ή ο π ο ία πρό τ ή ς ν α υ μ α χ ία ς

τής Σαλαμΐνος, ήταν τό προπύργιο τοΰ περσικού στρατού. Σ ή μ ερ α σ τή ν Ψ υ τ τ ά λ ε ιαυπάρχουν οί ναυτικές φυλακές.

Ψυχάρη Γιάννη .Πάροδος τής λεωφόρου Γαλατσίου, έναντι τοϋ άριθμοΰ 2 5 .Ό Γιάννης Ψυχάρης (1854 — 1939) , δ γνωστός π ρ ω τ α γ ω ν ισ τ ή ς τοΰ δ η μ ο τ ικ ι­

σμού στήν ελληνική γλώσσα, καταγόταν από τήν Χίο, γ ε ν ν ή θ η κ ε σ τή ν ’ Ο δησσό κ α ί άπέθανε ατό Παρίσι. Ό ταν εγκαταστάθηκε στο Π αρίσι, ν υ μ φ εύ θ η κ ε τ ή ν κόρη τοΰ Έ ρ - νέστου Ρενάν, έγινε καθηγητής τής Ν εοελληνικής στήν ε κ ε ί Σ χ ο λή Ά ν ω τ έ ρ ω ν Σ π ο υ ­δών (1884) καί στήν Σχολή ’Ανατολικών γλωσσώ ν (1 9 0 3 ) . Π α ρ ά λ λ η λ α έ τ έθ η ε π ί κεφαλής τοΰ γλωσσικού κινήματος στήν Ε λλά δ α . Τό βιβλίο του «Τ ό τ α ξ ίδ ι μου» ( 1 8 8 8 ) υπήρξε σταθμός στήν νεοελληνική λογοτεχνία. Σαράντα χ ρ ό ν ια δ ιε ξ ή γ α γ ε ζ ω η ρ ό τ α - τον αγώνα ύπέρ τής γλωσσικής του μεταρρυθμίσεως («Ψ υχ α ρ ισ μ ό ς» κ α ί ύ π ε ρ ή σ π ισ ε τις ιδέες του στον «Νουμάν» κ.ά. (Συνώνυμη όδός υπάρχει στο Ψ υ χ ικ ό κ α ί σ τή Ν ί­καια) . ’ _

( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Ε Ι Δ Η Σ Ε Ι Σ Κ Α Ι Π Α Η Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Α Ι

************** *************************************

ΔΩΡΕΑΙΤ π ο του ε ν τ α ύ θ α δικηγόρου κ . Ά π οσ τ. Καραλή άπεστάλη πρός τον κ. Αρχηγόν

τ η ς ’Α σ τυ νο μ ία ς Πόλεων ή κατωτέρω επιστολή, περί δωρεάς τήςκ . Αλεξάνδρας χή­ρ α ς Ζ α φ . Β ά λ β η π ρ ο ς το ’Αστυνομικόν Σώμα :

Έ ν Ά θ ή ν α ι ς τη 9η ’Οκτωβρίου 1969 , ^Αξιότιμων κ. Θ. Γαλανοπου-λον Άργηγον ’Αστυνομίας Πόλεων

Ένταϋθα

Ή π ε λ ά τ ις μ ο υ ^ υ ρ ία ’Αλεξάνδρα χήρα Ζαφειριού Βάλβη (οδος Στρατ. Συνοε- σμ,ου 8 , Ά θ ή ν α ι ) , ε ι ς ένδ ε ιξ ιν εύγνωμοσύνης καί άναγνωρίσεως των υπηρεσιών του Σ ώ μ α το ς τ ή ς ’Α σ τυ νο μ ία ς Πόλεων προς τούς Έλληνας πολιτας και προςαυιην lorn τ έ ρ ω ς κ α ί κ ιν ο υ μ έ νη έ ξ α ισθημάτων ά γα π η ς προς τους Αξιωματικούς, κ ο ύ ς κ α ί Ό π λ ίτ α ς τοϋ Σ ώματος τής ’Αστυνομίας, μοι παρεσχε την εντολήν να σας ανα κ ο ιν ώ σ ω δτι δ ω ρ ε ΐτα ι πρός τό Ταμεΐον ’Αρωγής Υπάλληλων Αστυνομίας Πόλεων 4 ε ίς δ ρ α χ μ ά ς ίσόποσον δύο χιλιάδων^ (2.000) δολλαριων Η.Π.Α. εκ δραχμών πεν-τ ή κ ο ν τ ά ε ν ν έ α χ ιλ ιά δ ω ν επτακοσίων (59 .700) . , , , „ ,-ρ

E tc έ κ π λ ή ρ ω σ ιν δέ τή ς άνω εντολής τη ς κατέθεσα σήμερον εις τον παρα τη̂ Ο- θ ν ικ ή Τ ρ α π έζη τ ή ς Ε λ λ ά δ ο ς (Κεντρικόν) Απ’ άριθ. 545.903 λογαριασμόν του ανω Τ α μ ε ίο υ τό α ν ω τ έ ρ ω ποσών καί έσωκλειω^οια της παρουσης μου την -δπ αριθ. 187Β)9 -1 0 -1 9 6 9 ά π ό δ ε ιξ ιν τ ή ς ανωτέρω Τ ραπέζη ς. ,

Μετά τΐ|ΐΤ|ζΑ Π . II. ΚΑΡΑΛΗΣ

’Ε π ί τ ή ς ά ν ω τ έ ρ ω έπιστολής, δ ’Αρχηγός του ’Αστυνομικού Σώματος κ. θερά­π ω ν Γ α λα νό π ο υλο ς ά π η ύ θ υ νε πρός την έρίτιμον δωρητριαν την κατωτέρω ευχάριστη

ρ ιο ν τ ο ια υ τη ν : Άθήναις τή 20ή ’’Οκτωβρίου 1969

Έ ρ ίτ ιμ ο ς Κυρία, „ , . , ·,Δ ι’ έ π ισ τ ο λ ή ς το ϋ πληρεξουσίου Δικηγόρου^ λας * Αποστολου^Καραλη επλη-

ρεχραρήθην τ η ν , έ κ μ έρ ους 'Γ μώ ν, κα τάθεσ ιν , παρα τη4 ϋ ε ίς δ ρ α χ μ ά ς ίσοπόσου των ούο χ ιλ ιά δ ω ν δολλαριων ($ 2.000) υπέρ ιου T.A.L Α.Π. 'ε ίς έ ν δ ε ιξ ιν ά να γ νω ρ ίσ εω ς τω ν υπηρεσιών τής Αστυνομίας Πόλεων προς τους "Ε λ λ η να ς π ο λ ίτ α ς κ α ί εύγνω μοσύνης πρός τούς Αξιωματικούς,- Γπαξιωματικους και

κ α ι ω τ ^ υ ς ^ Α σ τ υ νομ ικούς^ ^ ύψηχόφρονα κίνητρα τής προσφοράς Σας, άποοέχομα-ι

' η Ε π ι4 ο ώ τ ο ιc,J ' i 4 Ουμώ νά^Σας διαβεβαιώσω, δτι ή εύγενής Ημών χειρονομία, i-ir/θη τάτπ ν έ σ ν ε ν ά π ή χ η σ ιν μεταξύ τω ν ’Αστυνομικών, οι οποίοι καί συνεκινηθησαν έ ξ α υ τ ή ς , ε ν τ ε λ ώ ς ιδ ια ιτ έρ ω ς , διότι ακρ ιβώ ς προήλθεν έξ Ί μών, εύγενους την κατα-

\

1006 Ειδήσεις και πληροφορΐαι

γωγήν Αεσποίνης, ή όποια ηύτύχησε νά καταστή σύζυγος τοϋ α ε ιμ νή σ το υ Ζ αφ . Β ά λ ­βη, διαπρεπούς Επιστήμονας καί φλογερού Πατριώτου, ό οποίος έξο χο υς ε ίχ ε π ρ ο σ ­φέρει υπηρεσίας προς τήν Πατρίδα, κατά τήν διάρκειαν κ ρ ίσ ιμ ω ν δ ιά τό ’Έ θνο ς π ε ­ριστάσεων.

Έρίτιμος Κυρία, διά τούς προεκτεθέντας λόγους, ή γ ε ν να ιο φ ρ ω ν προσφορά Σ α ς , πέραν τού οτι αποτελεί έμπρακτον άναγνώρισιν των ένα ντι τοϋ κ ο ινω ν ικ ο ύ συνό λο υ υπηρεσιών τής ’Αστυνομίας Πόλεων, συνιστά μεγίστην η θ ικ ή ν ίκ α νο π ο ίη σ ιν δ ιά το ύ ς Αξιωματικούς καί άνδρας τοϋ Σώματος, τού οποίου εχω τή ν τ ιμ ή ν νά η γ ο ύ μ α ι.

Δέξασθε, επί τούτοις, παρακαλώ τήν εκφρασιν τής β α θ ύ τα τη ς προς Ύ μ ά ς έ κ τ ι- μήσεώς μου.

Ε ίλ ικρ 'ινώ ς Ύ μ έτερ ο ς Θ ΕΡΑΠ Ω Ν Γ Α Α Α Ν Ο Π Ο Υ Λ Ο Σ

’Αρχηγός ’Α σ τ υ ν ο μ ία ς Π ό λ εω ν!>!

ΠΡΟΑΓΩΓΑΙ

Διά Β.Δ., έκοοθέντος έν Άθήναις τή ν 4-10-69 καί δημ οσ ιευθέντο ς τή ν 1 6 -1 0 -6 9 (Φ.Ε.Κ. 349) προήχθησαν, κατά τά κεκανονισμένα, οι κ ά τω θ ι Ά ξ ) κο ί : α) Ε ις το ν βαθμόν του Τγ) κοΰ Άστυν) κού Δ) ντοΰ Α ' τάξεως ό Ύ γ ) κ ο ς Ά σ τ υ ν . Δ) '/τής Β ' Κιούπης Κικ., κατ’ εκλογήν καί β) Εις τόν βαθμόν τοϋ Ά σ τ υ ν . Δ) ντοΰ Β ' τ ά ξ ε ω ς οί 'Αστυνόμοι A' : 1) Τζάθας ’Ιωάν. 2) Μυρίλλος Δημ. 3) Χ α τ ζ η κ ώ σ τ α ς Ε ύ ά γ γ . 4 ) ΙΙαπαϊωάννου Άθαν. καί δ) Τσιρίγκας Δημ., κατ’ αρχα ιότητα , ά να δ ρ ο μ ικ ώ ς άπρ 1 9 ) 5) 69 άπαντες.

'Ωσαύτως δι’ άποφάσεως τοΰ κ. Α ρχηγού τής ’Α στυνομ ίας Π ό λεω ν π ρ ο ή χ θ η σ α ν εις τόν βαθμόν τοΰ Ύπαρχ) κος οί αστυφύλακες : 1) Τ σ ερ λ ε ν τά κ η ς Ά ν τ ώ ν . κ α ί 2 ) Μητρόπουλος Παναγ. ***ΛΜΟΙΒΑΙ

Επηνέθη ό άστυφ. Παπαδόπουλος Γ εώ ργ., διότι τήν 1 7 ) 6 ) 6 9 π α ρ έσ χ εν α π ο τ ε ­λεσματικήν βοήθειαν εις τήν κινδυνεύουσαν νά π ν ιγή , εις θ α λ α σ σ ία ν π ερ ιο χ ή ν λ ο υ ­τρών Παλ. Φαλήρου, Παππά Άποστολίαν, μαθήτριαν, ή τ ις , μή γ ν ω ρ ίζ ο υ σ α κ ο λύμ β η - σιν, εύρέθη εις βαθέα ύδατα, μέ αποτέλεσμα ή τοιαύτη π ρ ά ξ ις του νά σ χ ο λ ια σ θή εύ μ ε - νώς ύπό τοΰ παρακολουθήσαντος τήν σκηνήν κοινού.

**ΙΙΑΡ ΑΙΤΗΣΕΙΣ

Παρητήθησαν οί : 1) Άστυφ. Δερμιτζάκης Γ. 2) Ύ π α ρ χ . Λ α ζ α ρ ά κ η ς Χ α ρ ά λ . Εις τοΰτον έξεφράσθη ή ευαρέσκεια τοΰ κ . Α ρ χη γο ύ διά τή ν ύ π ε ρ 2 5 ε τ ή εύδό κ ιμ ο ν έ ν τω Σώματι υπηρεσίαν του. 3) Άστυφ. Συλαϊδής Βασίλ. 4 ) Ά σ τ υ φ . Δ ρ α κό π ο υλο ς Γ PAY· 5) 'Γπαρχ. Τσιλαλής Δημ. 6) Ύ παρ χ . Δανεζης ’ Ι ω ά ν . 7) Ά σ τ υ φ . Ά λ ε ς ό - πουλος’Αναστ. 8) Άστυφ. Ά λούπης’Ελευθ. 9) Ά σ τυ φ . Ρ ά λ λ η ς Χ α ρ ά λ . 10 ) Ά σ τ υ φ . Γκέλης Βασίλ. 11) Άδαμόπουλος Δημ.

**ΔΙΑΙΤΑΦΑΙ

Διεγράφησαν τής δ υ ν ά μ ε ω ς τοΰ Α στυνομικού Σώματος οί : 1) Ά σ τ υ φ . Γ κ ίκ α ς Άθαν., δ ι ά λ ό γ ο υ ς υ γ ε ί α ς . 2) Ύπαρχ. Ν τανάκας Παν. ομο ίω ς. 3 ) Ά σ τ υ φ . Γ ε ω ρ γ ίο υ Γεώργ. Ο μ ο ίω ς . 4) Ύπαρχ. Μωράκης Έ μμαν., διά λόγους π ε ιθ α ρ χ ία ς . 5 ) Ά σ τ υ φ . Ζερβός Έμμαν., ο μ ο ί ω ς . 6) Άστυφ. Κουκάρης Γεώργ. καί 6 ) Ά σ τ υ φ . Α Ιπ ίθας Δ ιο ν . , ο μ ο ί ω ς .

Ειδήσεις καί πληροφορία'.

ΑΛΛΗ ΛΟ ΓΡΑΦ ΙΑΙον) κ . Β . Η .: Τ ά πο ιήματά σας «Στοχασμοί», «’Ανάσταση» καί «Ό θάνατος τού

κ α λ λ ιτ έ χ ν η » δέν έ κ ρ ίθ η σ α ν δημοσιεύσιμα. ’Έ χετε φαντασίαν καί άνάλογον ταλέντον. Δ ύ ν α σ θ ε νά έ π ιτ ύ χ η τ ε περισσότερα. Ά ναμένομεν νά σάς φιλαξενήσωμεν.

2ον) %. Ε . Γ . : Τ ά πιοιήματά σας «Στην Ελλάδα» καί «28η ’Οκτωβρίου» δέν έκρί­θ η σ α ν δ η μ ο σ ιεύσ ιμ α . Α υτό δέν σημαίνει δτι πρέπει νά μην γράφητε.

3ον) κ . Η . Μ .: Τ ά πο ίημά σας «Ή Ε λ λά ς μας θέ νά ζη» δέν έκρίθη δημοσιεύ- σ ιμ ο ν .

4ον) κ.. Θ . Μ .: Ό μ ο ίω ς , διά τό ποίημά σας «Τά δύο δχι της Φυλής».5ον) κ . Α . Μ . : Ό μ ο ίω ς , διά ποιήματά σας «'Ο Τροχονόμος» καί «Σαν χελιδόνι» καί6ον) κ . Ν .Χ . : Ή μελάτη σας «28η ’Οκτωβρίου» πολύ καλή. Δέν έδημοσιεύθη

λ ό γ ω π λ η θ ώ ρ α ς σ χ ε τ ικ ή ς ΰλη ς.**

Π Ε Ν Θ Η

Μ ι χ α ή λ Κ α μ α ρ ι α ν ά κ η ς

«Μ ετά τω ν α γ ίω ν άνάπαυσον Χρισ ιε . . .».Σ το βουβά κ ο ιμ η τή ρ ιο αντήχησε πάλ ι ή θλιβερή χιλιοακουσμένη επίκληση. Κλά-

Φ αμε π ά λ ι γ ιά ε ν α δ ικό μ α ς άνθρωπο. Θρηνήσαμε πάλι γιά ένα μέλος τής μεγάλης ί,α ς ο ικ ο γ έ ν ε ια ς . Ό Ά σ τ υ φ ύ λ α ξ Μ ιχαήλ Καμαριανάκης, δέν υπάρχει πλέον. . . 'Ο

ν ,α λ ό ς ο ικ ο γ ε ν ε ιά ρ χ η ς , ό ένάρετος άνθρωπος, ό ευσυνεί­δ η τ ο ς α σ τυ νο μ ικ ό ς , 6 κ α λ ό ς συνάδελφος, έπεσε μαχόμε- ν ο ς σ τ η ν π ρ ώ τη γ ρ α μ μ ή το υ καθήκοντος.

Ό Κ α μ α ρ ια ν ά κ η ς ά ψ ή φ ισ ε τον κ ίνδυνο. Έσπευσε ε κ ε ϊ , όπου το χρ έο ς το ν κ α λο ΰσ ε , οπού του επέβαλε τό ύψη- χ ό , τά ωραίο·, το α ν θ ρ ώ π ιν ο , το υπηρεσιακά καθήκον !

Έ κ τ ε λ ο ΰ σ ε ά φ ο β α τ η ν νυκτερ ινήν υπηρεσίαν του, θέ­λ ο ν τ α ς ν ά κ τ υ π ή σ η στη ρ ίζ α του τό έγκλημα .

"Ο μ ω ς, α λλο ίμ ονο ! . . . ή μοίρα του ά λλα τοΰ έπε- εο ύ λ α ξ ε !

"Ε να β ή μ α . . . δ εύτερ ο βήμα. . . τρίτο βήμα. . . καί ξ α φ ν ι κ ά τό χ ά ο ς . . . Ό ανο ιχτός φω ταγω γό ς τής μισο­τ ε λ ε ιω μ έ ν η ς σ κ ο τ ε ιν ή ς π ο λυκ α το ικ ία ς τή ς σκοπιάς του τής Π λ α τ ε ία ς Μ εσ ο λο γγ ίο υ Π αγκρατίου δέχτηκε στό βάθος τό σ ώ μ α το υ . Κ ρ ίμ α .

Ό Κ α μ α ρ ια ν ά κ η ς ή τ α ν σύζυγος. . . ήταν πατέρας. . . ήταν γιά την ’Αστυνομία ό ε ρ γ α τ ικ ό ς , ό ζ η λ ε υ τ ό ς Ά σ τυ φ ύ λ α ξ !

Τ ο ά ώ υχ ο σ ώ μ α το υ , θά φτη κε την 15) 10) 69 στο νεκροταφείο τής Καισαριανής. Τ η ν κ η δ ε ία του π α ρ η κ ο λο ύθη σ ε πλήθος κόσμου από τούς συγγενείς, φίλους καί συνα­δ έ λ φ ο υ ς του . Ή Τ π η ρ ε σ ία του τόν έτίμησε διά τής παρουσίας των κ. κ. ’Αρχηγού, " Γ π α ρ χ η γ ο ϋ , τοΰ Δ ) ντο υ ’Α στυνομ ίας ’Α θηνώ ν, τοΰ Δ) ντοΰ τής Γ.Γ.Α. ’Αθηνών κλπ. ν .α ΐ τ ιμ η τ ικ ή ς α ν τ ιπ ρ ο σ ω π ε ία ς .

Κ α τέθ εσ ε σ τ έ φ α νο ν κ α ί άπεχαιρέτησε τόν νεκρόν ο Άστυν. Β' κ. Κίτσος Βασί­λ ε ι ο ς , ό όπο ιος, σ υ γ κ ιν η μ έ ν ο ς , ε ίπ ε τά έξη ς : ^

« Α ε ίμ ν η σ τ ε κ α ί α ξέχαστε Μ ιχάλη Καμαριανάκη,Ο ί π ρ ο ϊσ τά μ ενο ί σου, οι συνάδελφοί σου, οί γονείς σου καί οχ φίλοι σου, μέ πολ-

1008 Π ένθη

λήν λύπην, βαθείαν θλΐψιν καί συγκίνησήν, μαζευτήκαμε ε ι ς το ν ιερ ό ν τούτον χ ώ ρ ο ν , ί'να σέ προπέμψωμεν εις τήν τελευτάίαν σου κατο ικ ία ν , έ νθ α ο ύκ ε σ τ ι πό νο ς , ου θ λ ίψ ι ς , ου στεναγμός.

Τίποτε δεν προοιώνιζε δτι έπαιρνες τόσο πρόωρα τον δρόμο γ ια τό τ ε λ ε υ τ α ίο σου ταξίδι.

Αλλά, άλλοίμονον, αγαπητέ Μ ιχάλη, κακή μοίρα σέ β ά σ κ α ν ε κ α ί α π ο ρ φ ά ν ισ ε τόσον πρόωρα τήν οικογένεια σου, τήν γυ να ίκ α σου, τα δυο α γ α π η μ έ ν α σου π α ιδ ιά κ α ί τούς ηλικιωμένους γονείς σου. ’Έτρεφες εξα ιρετικήν α γ ά π η ν κ α ί ω ρ α ία ό ν ε ιρ α γ ια τά παιδιά σου, τήν οικογένειαν σου. Ή αδυσώπητη καί σ κ λ η ρ ή δ μ ω ς μ ο ίρα , δ ε ν σέ άφησε νά ολοκλήρωσής δ,·τι επιδίωκες. Φ αίνετα ι, ότι αυτή ε ίν α ι ή μ ο ίρα τω ν α ν θ ρ ώ π ω ν .

Ό Μιχαήλ Καμαριανάκης έγεννήθη στήν Φ ανερωμένη 'Η ρ α κ λ ε ίο υ Κ ρ ή τ η ς τό 1929. Στό Σώμα τής ’Αστυνομίας Πόλεων κατετάγη το έτο ς 1 9 5 1 , τρ έ φ ω ν ό ν ε ιρ α κ α ί ελπίδας δι’ αυτό. Ύπηρέτησεν εις διαφόρους 'Υ πηρεσ ίας κ α ί ε π ί σ ε ιρ ά ν ε τώ ν ε ις Τ π ο - διεύθυνσιν Γενικής ’Ασφαλείας ’Αθηνών. ’Α πέδειξε διά τ ή ς ευ σ υ νε ίδ η το υ κ α ί εύό ρ - κου έκτελέσεως των καθηκόντων του, ότι ήτο άξιος τής ε μ π ισ τ ο σ ύ ν η ς τω ν Π ρ ο ϊσ τα μ έ ­νων του. Εις τήν ελληνικήν κοινωνίαν προσέφερε π ο λλα π λά ς έ θ ν ικ ά ς κ α ί π α τ ρ ιω τ ι - κάς υπηρεσίας.

Τπήρξε τίμιος, ηθικός, φιλότιμος καί πειθαρχικός, υ π ό δ ε ιγ μ α ε ξα ιρ ε τ ικ ο ύ ύ π α λ - λήλου και άρίστου οικογενειάρχου.

Ό Μιχάλης Καμαριανάκης, άφήκε τήν τελευτα ίαν του π ν ο ή ν έν τή έ κ τ ε λ έ σ ε ι των καθηκόντων του, τάς νυκτερινάς ώρας τής 13ης 'Ο κτω βρ ίο υ 1 9 6 9 .

Άφασιωμένος εις τά. υπηρεσιακά του καθήκοντα, ή θ έλ η σ ε νά έ κ τ ε λ έσ η ε π α κ ρ ι ­βώς τάς άνατεθείσας εις αυτόν έντολάς, διά. τή ν δίωξιν τ ω ν ε ις τό σκότος κ ιν ο ύ μ ε ν ω ν καί κατά τής κοινωνίας στρεφομένων κακοποιών στο ιχείω ν.

Ή άφοσίωσίς σου αυτή, αγαπητέ Μ ιχάλη , προς τό κ α θ ή κ ο ν ύ π ή ρ ξ ε ν ή α ιτ ία γ ια νά κοπή τό νήμα τής ζωής σου καί νά μάς άποχωρισθής π α ν τ ο τ ε ιν ά .

Διερμηνεύων τά αισθήματα του συνόλου τών υ π α λ λ ή λ ω ν το ύ ’Α σ τυ νο μ ικ ο ύ Σ ώ ­ματος, εκφράζω από βάθους καρδίας τά. ε ιλ ικρ ινή σ υ λ λ υ π η τή ρ ιά τ ω ν , προς τ ή ν βα - ρυαλγοΰσαν σύζυγόν σου, τά αγαπημένα σου πα ιδ ιά , τούς π ρ ο σ φ ιλ ε ίς κ α ί α π α ρ η γ ό ρ η ­τους γονείς καί αδελφούς σου καί πάντας τούς λοιπούς ο ικ ε ίο υς σου κ α ί ε ύχ ο μ α ι, δ π ω ς ό Πανάγαθος θεός ένσταλάξη βάλσαμον παρηγοριάς εις τ ά ς δ ο κ ιμ α σ θ ε ίσ α ς κ α ρ δ ία ς των.

Τό χώμα τής ’Αττικής γής, πού σέ λίγο θά σέ σκ επ ά σ η , ά ς ε ίν α ι έλα φ ρ ό ν κ α ί ή μνήμη σου αιώνια.

Τό Σώμα τής ’Αστυνομίας Πόλεων, τό όποιον τόσον π ο λύ ή γ ά π η σ ε ς κ α ί δ ιά τ ά ωραία ιδανικά τού οποίου έπεσες, καταθέτει δ ι’ εμού επί τ ή ς σοροΰ σου σ τ έ φ α νο ν , ώ ε έλάχιστον φόρον τιμής καί ευγνωμοσύνης, διά τάς προσφερθείσας υ π η ρ εσ ία ς ' σο υ» .

Έτσι μέσα στό νεκροταφείο Καισαριανής έκλεισε ο ρ ισ τ ικ ά τό β ιβ λ ίο τ ή ς ισ το ­ρίας ενός άνθρώπου, ενός αστυνομικού. Ό πόνος, δ βουβός π ό νο ς , τ ω ν σ υ γ γ ε ν ώ ν , τ ώ ν φίλων καί συναδέλφων, έσφράγισε τις τελευτα ίες μαύρες σ ε λ ίδ ε ς το υ .

ΤΙ Αττική γή, άς γίνη απαλό κρεββάτι στον α ιώνιο ύπ νο του .Στους κονεμένους δικούς σου, ο Κύριος άς χαρίση βάλσαμο π α ρ η γ ο ρ ιά ς .Αιώνια άς είναι ή μνήμη του.

-IV1 Η. Α Ν Τ Ω Ν Α Κ Ρ Σ

1 2 3 4 1 0 7Σ Τ Α Υ Ρ Ο Λ Ε Ξ Ο Ν No 2 6Ο Ρ ΙΖ Ο Ν Τ ΙΩ Σ :

1 . Ιτα λ ός π ρ έ σ β υ ς , έ π ιδ ώ σ α ς τήυ 28ην 'Ο κ τ ω β ρ ίο υ 1 9 4 0 τελεσίγραφ ου εις τ ή ν ‘ Ε λ λ ην . Κ υ β έρ ν η σ ιν ττερί τώυ ε­π ιθ ε τικ ώ ν π ρ ο θ έ σ ε ω ν τ η ς χώρας του.

2 . Κ α τα δρομ ικ ώ ν τ η ς 'Ε λ λ ά δ ο ς , άπό τά π ρ ώ τ α θ ύ μ α τα τ η ς 'Ιτα λ ικ ή ς θυριω- δία ς τ ο ύ 1 9 4 0 ( γ ε ν .) .

3 . 'Ε κ φ ρ ά ζ ο υ ν τά , έπ ΐ π ά σ η ς μεταφοράς,δ ιά ξη ρα ς ή θ α λ ά σ σ η ς , άγώγιον.

4 . Φ υ λ ή τ ή ς Ν .Δ . 'Α φ ρ ικ ή ς , κλάδος των Ό τ τ ε ν τ ό τ ο ο ν — Π ροηγ ούμ ενου τού 6 α καθέτω ς, έ ρ ω τ α επ ί π οσότητος.

5 . 'Ε π ιφ ώ ν η μ α ε ν θ ο υ σ ια σ μ ο ύ — ‘Ομη­ρική σ ύ ζ υ γ ο ς .

6 . Ά σ τ υ ν . Τ μ ή μ α ’ Α θ η ν ώ ν τ ή ς περιοχήςΤ α ύ ρ ο υ .— Π ρ ο τ α σ σ ό μ ε ν ο ν ρημάτων σ ημ α ίνει ε ν α ν τ ιό τ η τ α , ανταγω νι­σ μ όν ή τ ο π ικ ή ν ά ντιπ α ρά θ εσιν .Θ υ γ ά τ η ρ τ ή ς Ν υκ τός κα ί τού 'Ερέ­β ου ς, π ρ ο σ ω π ο π ο ίη σ ις τ ο ΰ φωτει­νού τμ ή μ α το ς τ ο ύ 2 4 ) ώ ρ ο υ (Μ υθ.).Σ ημαίνει καί π α γ ίς (ά ν τ ισ τ ρ .) .

9 . ' Ε π ’ α ύ τ ή ς εΰ ρ ίσ κ ε τ α ι τ ό οροπεδίου Ν ίδ α καί τ ό Ί δ α ϊ ο ν ά ν τ ρ ο υ (γεν.).

1 0 - Υ π ο κ ο ρ ισ τ ικ ό ν τ ο υ ονόμ α τος Ρωσίδος ηθοπ οιού, γνωστής άπό την ταινίαν της « Όταν περ- π ερ ν ο υ ν ο ί Γ ε ρ α ν ο ί» (ά ν τ ισ τ ρ .) .

1 1. Μ α ρ κ η σ ιο ς , εις τ ο ν ό π ο ιο ν οφείλεται η ονομασία μιας διαστροφής.1 2 . Β α σ ιλ εύ ς τ ω ν ίν δ ιω ν , επ ί των ήμερων του όποιου αί Ίνδίαι διήλθον την χρυσήν εποχήν.1 3 . Ρ ήμ α , π ρ ο ϋ π ο θ έ τ ο ν κα τά κλισιν καί ιατρικήν έξέτασιν.

7 . θ .

8.

Κ Α Θ Ε Τ Ω Σ :1- 'Α μ ερ ικ α ν ικ ή υ π η ρ ε σ ία π ρογραμματισμού διαστημικών πτήσεων (άντιστρ.).2 . Τ ό 1 8 6 7 , ώ ς Μ έγ α ς Β εζύρης τής Σουλταυικής Τουρκίας, μετέβη εις Κρήτην καί έματαίωσε τό

σ χ εδ ια ζό μ εν ο υ δ η μ ο ψ ή φ ισ μ α καί έδωκε σημαντικά προνόμια εις τό ‘Ελληνικόν στοιχεϊον ( 1 8 1 5 - 1 8 7 1 ) — Ά ν τ ισ τ ρ ό φ ω ς αόριστος αντωνυμία εις τόν πληθυντικόν (θηλ.).

3 . Κ ίν η σ ις ΰ γ ρ ο υ , α ε ρ ίο υ ή ηλεκτρικής δυνάμεως, δΓ ώρισμένου μέσου, πρός κάποιαν κατεύ- θυνσιυ — Κ α τά τ ο ν π όλ εμ ου τού 1940 - 41 έχρησίμευσεν ώς τό πρώτον έρεισμα τής άμύνης κ α τ ά τ ω ν Ι τ α λ ώ ν εισ β ο λ έω ν (ένάρθρως).

4 . Ε ισ ά γ ει ά ντίθ εσ ιν η π εριορισ μ όν εις τά προειρημένα - Πόλις τής Μεγάλης ’Αρμενίας, τό ση­μερινόν Ν τια ρ μ π ε κ ή ρ — Νήσος τής Δωδεκάνησου, πατρΐς τοϋ Ίπποκράτους (γεν.).

5 - Σ τ ρ α τ ιω τ ικ ό ν π α ρ ά γ γ ε λ μ α (ά ντισ τρ .) Γάλλος μυθιστοριογραφος και θεατρικός συγγραφεΟς. — Τ ή υ ϋ π έ σ τ η σ α ν ο ! 'Ιτ α λ ο ί τό 1940 εις τήν Πίνδον.

6 . Κ τ η τ ικ ή α ν τ ω ν υ μ ία ( θ η λ .) — Κατά τόν Πλάτωνα τά « τιμιότερου καί σεμνότερου καί αγιό­τ ε ρ ο υ έσ τιν . . . ».

7 . Τ η ς ‘ Ε λ λ ά δος είναι ή ενδοξότερα.

Λ Υ Σ ΙΣ Π ΡΟ Η ΓΟ Υ Μ ΕΝ Ο Υ (Σταυρόλεξου άριθ. 25) 7Ό ρ ι ζ ο ν τ ί ω ς : 1 ) Α Γ ΑΘΟΚΛΕΙΑ, 2 ) ΙΕΡΕΙΣ, 3) Φ ΕΣΙ-Ρ0ΤΑ (άνστρ.) 4) ΙΔΙΑ—ΝΕΡΟ

5 ) Σ Ε Α —Ρ Α Φ , 6 ) Τ Σ —Υ Σ (ά ν σ τ ρ .) , 7 ) ΕΣΥ (ά ν σ τρ .)—ΤΙΣ, 8) ΛΑΝ—ΙΣΑ (άνστρ) 9) ΤΕΤΡΑΣ' 1 0 ) Ν Α Υ Α Ρ Χ Ε ΙΟ Ν . y v h 1

Κ α θ ε τ ω ς : 1 ) Α Μ Φ ΙΣ ΓΥ Λ Ο Ν , 2 ) ΕΔΕΣΣΑ, 3) ΑΙΣΙΑ (άνστρ.)-ΕΝΤΥ (Κωνσταντίν)4 ) Θ Ε Ι Α - Ε Α , 5 ) Ο Ρ - Τ Ρ (Τ Α Φ Ρ Ω ), 6 ) Κ Ε -Ρ Χ , 7 ) ΛΙΑΝ (Λίαν καλώς)-ΑΕ 8) ΕΣΤΕΡ-ΤΑΣΙ 9 ) Ο Ρ Α Σ ΙΣ , 1 0 ) Α Κ Ρ Ο Φ Υ Σ ΙΟ Ν . ν ; ’

Κ ά δ ε Ζ ά β β α τ ο νώ ρ α 12,30' — 13

(Άπό τόν Ραδιοφωνικόν Σταθμόν τών Ενόπλων Δυνάμεων παρακολουθείτε τήν έκπομπήν τής ’Αστυνομίας Πόλεων

Πάντοτε έ π ί κ α ι ρ ο ς , δ ι δ α κ τ ι κ ή κ α ι έν- δ ι αφ έρ ο υ σ α , ε ίνα ι χρήσιμος δι ’ δλους

ί