oglądam, czuję, myślę

raport o młodych w kinie

Zdję

cie

z fil

mu

„Jak

to je

st”

72 proc. młodych mówi, że brakuje filmów pokazujących negatywną stronę konsumpcjonizmu

72 proc. nastolatków przyznaje,że dzięki filmom ze zrozumieniem patrzy na innych ludzi

75 proc. nastolatków uważa, że każdy w młodości przechodzi bunt, a filmy są przestrogą przed jego negatywnymi skutkami

81 proc. młodych uważa, że filmy o odmiennych kulturach pomagają je lepiej poznać

80 proc. nastolatków uważa, że oglądanie historii innych ludzi pozwala im pojmować świat i samych siebie

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ – młodzi w kinie” rusza kampania o filmowych emocjach i przeżyciach młodzieży

Na dużym ekranie młodzi szukają siebie. Chcą oglądać więcej filmów pokazujących nielukrowaną miłość i współczesną Polskę. Opowieści o odmiennych kulturach inspirują ich bardziej niż książki. Brakuje im filmów o negatywnych skutkach konsumpcjonizmu i buncie przeciwko rodzicom. Filmy o dyskryminacji czy chorobie pomagają im przewartościować własne życie.

TOŻSAMOŚĆ, EMPATIA, WIELOKULTUROWOŚĆ, KONSUMPCJONIZM I BUNT to tematy bliskie młodym widzom i ludziom kina. Stały się motywami przewodnimi ogólnopolskiej kampanii społeczno-informacyjnej „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ – młodzi w kinie”.

CELEM KAMPANII jest pokazanie, że kontakt z ambitnym, nieszablonowym kinem to jeden z najważniejszych sposobów kształtowania osobowości, światopoglądu, wrażliwości młodych ludzi.

FILARAMI KAMPANII są: pierwszy w Polsce raport o wpływie kina na postawy i emocje młodych oraz inspirowane wynikami badań filmowe etiudy, które reżyserską opieką objął Bartosz Konopka, a główne role zagrali znakomici aktorzy: Łukasz Simlat, Jacek Poniedziałek, Ilona Ostrowska, Maria Pakulnis oraz Robert Gonera.

GŁOSY GWIAZD: Łukasz Simlat konfrontuje się z własną tożsamością: kim jest, czy akceptuje siebie, czy czuje się patriotą, outsiderem? Jacek Poniedziałek mierzy się z empatią, opowiada o swoim stosunku do: choroby, samotności, starości, bliskości... Ilona Ostrowska opowiada o wielokulturowości, niesamowitych krajach, jakie widziała i tradycjach, które wywołują w niej zachwyt. Maria Pakulnis mierzy się z buntem, tym co ją wkurza, zastanawia się czy gniew jest siłą, czy słabością. Robert Gonera mówi o konsumpcjonizmie, czym są dla niego pieniądze, wymarzonych i najgłupszych zakupach, najcenniejszych przedmiotach i bezcennych doznaniach.

GŁOSY MŁODYCH: Uczestniczące w badaniach nastolatki mówią, że w kinie ważne jest szukanie samego siebie, a dobry film powinien być przede wszystkim poruszający emocjonalnie. Trzy czwarte młodych przyznaje, że dzięki kinu z większym zrozumieniem patrzą na innych ludzi. Podkreślają, że film jest jednym z najlepszych sposobów poznania innych kultur. Pod wpływem „Nietykalnych”, uznali, że liczą się nie pieniądze, ale ci, którzy są przy nas. „Salę samobójców” potraktowali jak przestrogę: „To film pokazujący, do czego prowadzi bunt w naszym wieku”.

INICJATOREM KAMPANII jest Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, jedna z najważniejszych w Polsce instytucji zajmujących się filmem i edukacją filmową. Stowarzyszenie jest organizatorem ogólnopolskiego programu Filmoteka Szkolna. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej skierowanego do dzieci i młodzieży, którego nowa edycja rusza w październiku.

www.nhef.pl

Maciej Jakubczyk

Krzysztof Zanussi

Stowarzyszenie Nowe Horyzontyinicjator kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie”

„W kinie – najbardziej uniwersalnym i dostępnym medium – skupiają się wszystkie emocje i problemy współczesności. Dlatego tak łatwo za jego pośrednictwem komunikować się z młodymi, opowiadać im o świecie, pobudzać empatię, prowokować do szukania własnych ścieżek i pomagać, w radzeniu sobie z problemami. Naszą kampanią będziemy o tej sile kina przypominać. Chcemy dotrzeć do młodych widzów i odkryć w nich filmową wrażliwość. Zaproponować kontakt z produkcjami, o których być może nigdy nie słyszeli, a dzięki którym będą mieli szansę stać się bardziej świadomi własnych emocji, otwarci na świat, mądrzejsi. Mamy nadzieję, że dzięki naszej akcji będą aktywnie poszukiwać filmów takich, jak te prezentowane w cykluFilmoteka Szkolna. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej. Kampanię kierujemy też do rodziców i nauczycieli. Publikując raport z badania pokazujemy, że kino naprawdę działa na młodych. Inspiracją dla wszystkich będą aktorzy i reżyserzy biorący udział w naszej kampanii, którzy bez kina nie wyobrażają sobie życia”

Reżyser, przyjaciel kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie”

„Zakładałem kapelusz ojca i mimo, że brakowało mi do pełnoletniości czterech czy pięciu lat oglądałem filmy dla dorosłych. Były śmiałe obyczajowo. Niesamowite wrażenie zrobiła na mnie „Pustelnia parmeńska” Christiana-Jacque’a. Do dziś nie wiem czy to dobry film, ale pamiętam wszystkie główne role. Wtedy pokochałem kino i zacząłem do niego wiernie chodzić. Przyzwyczaiłem się do tego, że najciekawsze rzeczy w życiu zobaczę w kinie. Ono jest jak szczepionka, oglądając filmy przygotowujemy się na sytuacje, które mogą się wydarzyć w rzeczywistości. Cieszę się, że są inicjatywy przypominające ludziom, że kina się trzeba uczyć. Bo analfabetyzm filmowy prowadzi do tego, że widzowie uzależniają się od tandety i kiczu. Nie umieją rozróżnić wartościowych propozycji od telewizyjnych śmieci.”

www.nhef.pl

Bartosz Konopka

Reżyser i dokumentalista, nominowany do Oscara za „Królika po berlińsku”, jego najnowszy dokument to „Sztuka znikania”. Reżyser objął opieką artystyczną filmy kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie”

Siedzisz w ciemnej sali kinowej z innymi ludźmi. Możesz popłakać albo się po śmiać. Równocześnie widzisz, że inni robią to samo i jest ci raźniej. Kino jest formą poznawania samego siebie, rozmowy ze sobą, otwierania się na ludzi i świat. A jednocześnie wchłanianiem tego świata. Lubię w kinie to, że dotyka spraw nienamacalnych, nieoczywistych, pozamaterialnych. W połączeniu obrazu, dźwięku i muzyki rodzi się dodatkowa wartość, która jest nieuchwytna i nienazwana. Moje pierwsze filmowe wspomnienia to VHS w domu kolegi, w połowie lat 80., kiedy chodziłem do szóstej klasy. Po szkole z niecierpliwością biegliśmy, żeby oglądać „Rambo” czy „Top Gun”. Do kina po raz pierwszy zabrał mnie ojciec, w Dąbrowie Górniczej. Poszliśmy na „2001: Odyseję kosmiczną” Stanleya Kubircka. Nie wiedziałem o co w tym filmie chodzi, ale jednocześnie czułem zmysłowy, podskórny przekaz. Wtedy zdałem sobie sprawę, że kino ma wielką siłę oddziaływania. Potrafi złapać za gardło, wywołać łzy, przerażenie. Nie pozwolić spać przez kilka nocy.

72% nastolatków przyznaje, że dzięki filmom z większym zrozumieniem patrzą na ludzi, którzy są od nich inni.

Większość badanych nastolatków spontanicznie deklarowała, że najważniejszą rolą filmu jest uwrażliwienie na problemy innych. Przede wszystkim przez możliwość utożsamienia się z bohaterami z pozoru „obcymi”, „dziwnymi”, „w trudnych sytuacjach życiowych”. Dziewczyny przedstawiały się jako bardziej empatyczne niż chłopcy. Z opowieści młodych wynikało też, że „poczuć” znaczy tyle co „zrozumieć”. „My żyjemy w takim i takim środowisku i tak naprawdę skąd mamy wiedzieć, co się dzieje w innym. Nieraz niektórzy obejrzą film i zobaczą, jak inni mają gorzej”. Wielu przyznało, że dzięki kinu musieli zmierzyć się z problemami, których personalnie nie doświadczyli i dzięki temu stali się na dane tematy wrażliwsi. Zwracali szczególną uwagę na filmy pokazujące los ludzi chorych i niepełno-sprawnych, jako przykład przywoływali m.in. „Nietykalnych” w reżyserii Oliviera Nakache’a i Erica Toledana. „Pokazał, że są ludzie jacyś na wózku, że są takie osoby pośród nas i że oni tak samo czują i tak samo chcą być akceptowani”. Młodych przejmuje także filmowy los ofiar przemocy i ludzi biednych, a także osób prześladowanych i dyskryminowanych. „Dzięki takim filmom jak Forrest Gump można zrozumieć, co ludzie czują, jak oni widzą świat. Że to nie jest po prostu głupek i tępak, tylko to tak poszerza horyzonty”. Nastolatki deklarowały, że utożsamiają się z bohaterami, których spotkał trudniejszy los i dzięki temu zaczynają doceniać swoją sytuację. W ten sposób filmy pomagają przewartościować im życie.

„Filmy uczą, że nie jestem taki sam jak inni, ale jednocześnie, że nawet z ludźmi z kompletnie odmiennych środowisk łączą mnie wspólnie przeżywane problemy, emocje. To bezcenna lekcja szacunku” – uważa psycholog Katarzyna Wasilewska.

W programie Filmoteki Szkolnej. Nowe Horyzonty Edukacji Fillmowej o empatii opowiadają: „Mój przyjaciel lis”, „Pan od muzyki”, „Nietyklani”, „Przytul mnie”, „Motyl i skafander”

81% młodych przyznaje, że filmy o ludziach wywodzących się z odmiennych kultur pomagają zrozumieć im różnice pomiędzy nimi. Zdecydowana mniejszość – tylko 18 % badanych stwierdziło, że nie ma potrzeby poruszania w filmach problemu dyskryminacji.

Zdaniem badanych nastolatków film to ważna drogą poznania innych kultur. „Nie każdy ma pieniądze, żeby wyjechać, a tak widzi, jak się żyje gdzie indziej”. Młodzi zwracają uwagę, że kino jest bardziej plastycznie niż tekst, oddaje klimat i specyfikę odległych miejsc. W kontekście wielokulturowości często pojawiał się temat tolerancji i dyskryminacji osób innej narodowości. Młodzi mieli podzielone zdania: część wskazywała, że dyskryminacja z powodów kulturowych to wciąż gorący temat, inni - że tolerancja jest większa niż kiedyś, bo ludzie swobodnie się przemieszczają i stali się świadomi, że mieszkańcy innych krajów „to tacy sami ludzie”. Ci, którzy uważali, że problem nietolerancji istnieje, podkreślali uwrażliwiającą i wychowawczą rolę filmu. Dla tych przekonanych o tolerancyjności filmy o wielo-kulturowości miały przede wszystkim wartość poznawczą. Jeden z uczestników przyznał np., że dzięki kinu zdał sobie sprawę, że rasizm jest nadal żywą ideą. Inni opowiadali o rasizmie i przemocy, przywołując filmy pokazujące konsekwencje kolonizacji, m.in. „Django”.

„Filmy uczą tolerancji i otwartości. To bardzo ważne w profilaktyce przemocy” – dodaje psycholog Katarzyna Wasilewska.

W programie Filmoteki Szkolnej. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej temat wielokulturowości pojawia się m.in. w filmach: „Persepolis”, „Mojej Australii”, „Latawcach”, „Na krawędzi nieba”, „Klasie”.

Scena 2: Empatia Scena 3: Wielokulturowość

www.nhef.pl

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” raport o młodych w kinie

Zdaniem 72% młodych w kinie brakuje filmów pokazujących negatywną stronę konsumpcjonizmu. Tylko 8% nie lubi filmów pokazujących świat ludzi biednych.

W trakcie badania jakościowego problem stosunku do pieniędzy i posiadania nie pojawił się jako kluczowa kwestia najważniejszych dla nastolatków filmów. Także w toku moderowanej dyskusji nie pojawiły się takie zagadnienia, jak moralna strona systemu kapitalistycznego, kultura posiadania czy związek pieniędzy i władzy. Nastolatki nie dostrzegają konsumpcji jako wyraźnego, osobnego zjawiska. Obszarami, które interesowały młodych w kontekście pieniędzy, były przede wszystkim: bieda - często wiązana przez nich z patologią - oraz chciwość i postawa materialistyczna traktowana przez młodych jako opozycja do postawy opartej na relacjach z drugim człowiekiem. O statusie i stosunku do pieniędzy młodzi mówili chętnie przy okazji innych zagadnień np. zauważając, że bohaterowie „Nietykalnych” pochodzą z dwóch różnych środowisk, ale pieniądze nie są w ich relacji kwestią kluczową. „Nie ważne ile się ma pieniędzy, ważne jest też to, kto jest obok nas”.

Dla współczesnych nastolatków konsumpcjonizm nie jest problemem, w odróżnieniu od poprzednich pokoleń nie tworzą antykonsumpcyjnej kontrkultury – zamiast kreować, wolą konsumować i nie widzą w tym nic złego.

Scena 4: Konsumpcjonizm

www.nhef.pl

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” raport o młodych w kinie

„Kupowanie i wydawanie pieniędzy jest dla nich naturalne jak oddychanie. Ale wyczuwają zagrożenie, deklarując, że brakuje im filmów o ciemnej stronie konsumpcjonizmu” – komentuje psycholog Katarzyna Wasilewska.

W programie Filmoteki Szkolnej. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej temat konsumpcjonizmu porusza: „Slumdog. Milioner z ulicy”, „Bejbi blues”, „Chiny w kolorze blue”, „Ostatni nomadzi”, „Brak zasięgu”.

75% nastolatków uważa, że w młodym wieku każdy przechodzi jakiś bunt, a filmy pokazują jego negatywną stronę: „różne głupie zachowania mogą zniszczyć resztę życia”

Wielu młodych miało problem ze wskazaniem tytułu filmu dotyczącego buntu i gniewu. Do głowy najczęściej przychodziły im tytuły: „Sala samobójców” i „Młodzi gniewni”. Młodzi byli gotowi zaliczyć do produkcji o buncie serial „Rodzinka.pl”, zaś ani razu nie przywołali np. „Buntownika bez powodu” z Jamesem Deanem. W ich wypowiedziach temat buntu pojawiał się jako zjawisko negatywne - zachowanie autodestrukcyjne i groźne, będące efektem presji otoczenia lub jako walka z systemem, złem. Temat buntu bardziej zajmował chłopców, jednak niezależnie od płci badani postrzegali go, jako zjawisko destrukcyjne, a filmy o nim uznawali za rodzaj przestrogi. „»Sala samobójców« pokazała, dokąd prowadzi bunt w naszym wieku”. Bunt w filmach jest dla nastolatków najbardziej zajmujący, gdy wywołują go dramatyczne sytuacje. Badani wskazali też, że bunt wymaga uzasadnienia. W kinie najbardziej zainteresowałaby ich opowieść o buncie przeciwko rodzicom, mimo że konflikt pokoleń jest dziś słabszy niż kiedyś, a relacje w rodzinie bardziej partnerskie.

Scena 5: Bunt

www.nhef.pl

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” raport o młodych w kinie

„W okresie budowania tożsamości młody człowiek odrzuca część tego, co daje mu świat. Cenne są filmy pokazujące negatywne konsekwencje buntu, ale warto także pokazywać nastolatkom, że niezgoda na rzeczywistość, na tym etapie życia, jest czymś potrzebnym” – dodaje Katarzyna Wasilewska.

W programie Filmoteki Szkolnej. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej o buncie i gniewie opowiadają: „Combat girls. Krew i honor”, „Fanatyk”, „Wymyk”, „Powrót”, „Bluebird”.

Epilog76% nastolatków woli oglądać w samotności lub z kimś bliskim filmy o poważniejszej tematyce, a także te budzące silne emocje, szczególnie wzruszenie i strach.

Nastolatki doceniają atmosferę sali kinowej: „W kinie jest klimat”, ale traktują ją przede wszystkim jako miejsce rozrywki, a nie ważnych osobistych przeżyć i doświadczeń. „Bo takim filmom najważniejszym, często towarzyszy ładunek emocjonalny. Nie zawsze chcemy pokazywać to wśród innych ludzi. I nie umiemy się otworzyć wtedy”.

W grupie chodzą przede wszystkim na komedie i kino rozrywkowe. Pojawiają się jednak nowe rytuały, świadczące o potrzebie wspólnych doznań: każdy z nastolatków siedzi w domu przed swoim komputerem, ogląda ten sam film i komentuje go „na żywo” na Facebooku. Jednak zamiast prowadzić dyskusje o kinie młodzi ludzie częściej żartują, kpią. Badanie pokazało, że refleksyjna rozmowa o filmie sprawia im kłopot. Język debaty był nieporadny, typowy dla sposobu omawiania lektur na lekcjach polskiego.

Badanie, na zlecenie Stowarzyszenia Nowe Horyzonty, przeprowadziła w maju 2013 r. Grupą IQS. Badanie składało się z części fokusowej, badania ilościowego na próbie ogólnopolskiej oraz internetowego wywiadu za pośrednictwem Facebooka. Wzięły w nim udział osoby w wieku 15-19 lat.

www.nhef.pl

Katarzyna Wasilewska psycholog, pisarka, wieloletnia redaktorka magazynu popularnonaukowego „Focus” i felietonistka magazynu „Film”, prowadziła audycję „Studio filmowe” w radiu TOK FM. Zainteresowana psychologią narracyjną i autonarracjami dotyczącymi ważnych wydarzeń życiowych, pisze o nich doktorat w SWPS.

„Ludzie w naszym wieku właśnie, to jest okres nastoletni, czyli ludzie przechodzą największe zmiany wtedy w tym czasie. I pewien bieg obrazów może zupełnie zmienić nasz światopogląd i można otworzyć oczy na pewne zagadnienia i na pewne problemy. (…) Hormony cały czas buzują” – 16-latka

„W filmach ważne jest szukanie samego siebie. Swojego charakteru, swojego… po co tu jestem, dlaczego tu jestem” – 18-latek

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” raport o młodych w kinie

www.nhef.pl

Łukasz Simlat

TOŻSAMOŚĆ

Aktor filmowy i teatralny, zagrał m.in. w: „Drogówce”, „Wymyku”, „Statystach”, „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”. W kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” wystąpił w filmie „TOŻSAMOŚĆ”.

Kino jest narkotykiem. Chodzę do niego, żeby uzmysłowić sobie własne słabości, odnaleźć siebie, odkryć recepty na swoje problemy, szukać odpowiedzi. Kino pokazuje, że świat może być piękny i brutalny. Uczy otwartości na nowe światy, pozwala spojrzeć z innego punktu widzenia i chyba to właśnie zdecydowało, że robię to co robię. W młodości widziałem dużo ważnych filmów. Nie ma jednego, który najbardziej na mnie wpłynął. Czasami wystarczy jedna scena - dwie, trzy minuty w filmie, które dają mi energię i uskrzydlają na następnych parę lat.

JacekPoniedziałek

EMPATIA

Aktor teatralny i filmowy. Wystąpił m.in. w: „Boisko bezdomnych”, „Rewers”, „Italniani”, „1920 Bitwa Warszawska”. W kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ – młodzi w kinie” zagrał etiudę „EMPATIA”.

Pod koniec lat 70., mając kilkanaście lat, pierwszy raz poszedłem sam do Kina Kijów w Krakowie na „Bitwę o Midway”. Zamontowali tam sprzęt, który potęgował efekty wizualne i gdy na ekranie samolot pikował a bomby spadały - kino lekko drżało. To było niesamowite przeżycie. Następnym ważnym doświadczenie z czasów młodości był film „W imię ojca”. Gdy prawniczka grana przez Emmę Thompson, wygłaszała w sądzie niezwykle poruszającą mowę w obronie bohatera, to ja z poczucia satysfakcji, radości, wzruszenia zanosiłem się płaczem i jeszcze długo po wyjściu z kina nie mogłem się uspokoić. Dzięki filmom dowiedziałem się, że mam serce i że los drugiego człowieka bardzo mnie dotyka.

IlonaOstrowska

WIELOKULTUROWOŚĆ

Aktorka filmowa i telewizyjna. Grała w: „Głośniej od bomb”, „Tulipany”, „S@amotność w sieci”, „Ile waży koń trojański?”, „Droga do raju”. W kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodziw kinie” wystąpiła w filmie „WIELOKULTUROWOŚĆ”.

Pierwszym filmem, dzięki któremu pokochałam kino, było „Cinema Paradiso”. Potem przyszły opowieści Antonioniego, Lyncha, a ostatnio „Miłość” Hanekego. Ale to „Cinema Paradiso” okazało się najważniejsze. Wtedy odkryłam, że można tak wspaniale opowiadać. Giuseppe Tornatore zabrał mnie w świat swojej wyobraźni, w jakiś sposób okazał mi się bliski, rozkochał mnie w sobie. Opowiadał w sposób podobny do tego, jak wówczas widziałam świat. Gdyby nie film, na pewno dużo bym podróżowała, żeby poczuć podobną jak dzięki kinu adrenalinę i sens.

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” głosy kampanii

Maria Pakulnis

BUNT

Aktorka filmowa i teatralna. Grała m.in. w : „Pożegnanie jesieni”, „Konsul”, „Obywatel Piszczyk”, „Bez końca”. W kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” wystąpiła w etiudzie „BUNT”.

W szarej rzeczywistości głębokiego PRL, w leżącym wśród jezior Giżycku, Kino Fala było jedną z najważniejszych rzeczy w życiu młodego człowieka. Trzeba było się natrudzić i poodkładać po złotówce, żeby mieć na bilet. W wakacje działało kino letnie. Jak nas nie było stać, chowaliśmy się po krzakach, właziliśmy na drzewa i podglądaliśmy, co dzieje się na ekranie. Kontakt z filmem nieprawdopodobnie działał na wyobraźnię, kształtował wrażliwość. Sprawiał, że zaczynałam marzyć o jakimś innym, fajniejszym świecie. Wierzyć, że może mi się w życiu coś więcej uda, że może się wyrwę, poznam innych ludzi.

Robert Gonera

KONSUMPCJONIZM

Aktor, zagrał m.in. w filmach: „Dług”, „Palimpsest”, „Dublerzy”, „Złoty środek”. W kampanii „OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” wystąpił w etiudzie „KONSUMPCJONIZM”.

Do kina lubię chodzić sam. Obecność drugiej osoby mnie dekoncentruje. W młodości wielkie wrażenie robiły na mnie: „Dawno temu w Ameryce”, „Harry Angel”, obrazy Bergmana, Herzoga i wspaniałe amerykańskie produkcje: „Wejście smoka”, „Działa Navarony”, „Parszywa dwunastka” czy „Gorączka sobotniej nocy”. One pokazywały inną rzeczywistość niż ta dookoła. Lubię filmy, które sprawiają, że choć na chwilę świat jest odrobinę lepszy. Nie przepadam za obrazami dotkliwymi i pokazującymi sytuacje bez wyjścia. Happy endy można traktować jako rodzaj mantry, która w końcu się spełni .

„OGLĄDAM, CZUJĘ, MYŚLĘ - młodzi w kinie” głosy kampanii

www.nhef.pl

więcej niż lekcja, więcej niż kinoczyli Filmoteka Szkolna. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej

Filmoteka Szkolna. Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej to najbardziej wszechstronny i idealnie skrojony do potrzeb młodych widzów program edukacji filmowej w Polsce. Jego znakiem rozpoznawczym jest ambitny, niekomercyjny repertuar.

Jako jedyny posiada rekomendację Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej oraz wszystkich najważniejszych instytucji zajmujących się szkolnictwem i kulturą w Polsce, jak MEN, MKiDN, Rzecznik Praw Dziecka. Wspierają go wybitne osobistości polskiego kina na czele z Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Zanussim i Jerzym Stuhrem. Co roku bierze w nim udział ponad 1000 szkół, 2000 nauczycieli i od 35 do 43 000 uczniów.

„W roku szkolnym 2013-2014 rozpoczniemy 13. edycję naszego programu” – mówi Karol Kwiatkowski ze Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. - „Zaczynaliśmy od lokalnej działalności w warszawskim kinie Muranów, dziś obejmujemy zasięgiem całą Polskę. Staramy się uczyć nie o filmie, ale poprzez film. Za jego pośrednictwem rozmawiać z młodymi o ich problemach i dylematach okresu dojrzewania. Pokazywać, że kino może być przewodnikiem po świecie, pomagać radzić sobie z emocjami”.

PROGRAM SPOTKAŃ Zajęcia odbywają się w kinach studyjnych w 40 miastach w całej Polsce, raz w miesiącu, od października do czerwca. Program podzielony jest na cztery grupy wiekowe: szkoła podstawowa (klasy 1-3 i 4-6), gimnazjum oraz szkoła ponadgimnazjalna. Nauczyciele, rodzice i uczniowie wybierają spośród kilku cyklów tematycznych dostosowanych do programu nauczania, poziomu wiedzy i dojrzałości emocjonalnej młodych widzów. Dla najmłodszych przygotowano zestawy: „Filmowi bohaterowie” o postaciach godnych naśladowania, „Filmowe sekrety”, czyli miniprzewodnik po świecie kinowych produkcji oraz „Filmowe podróże”, dzięki któremu dzieciom powinno być w przyszłości łatwiej odnaleźć się w wielokulturowej rzeczywistości. Starsi uczniowie podstawówki do wyboru mają m.in. cykl najciekawszych europejskich produkcji nakręconych z myślą o młodzieży. Na gimnazjalistów czeka m.in. program „Wielokulturowość w filmie”, a w nim wśród dziewięciu tytułów do obejrzenia:

„Slumdog. Milioner z ulicy”, „Persepolis” oraz „Fighter – kochaj i walcz”. W programie dla klas ponadgimnazjalnych m.in. „Trudne tematy”, a w nich filmy poruszające problem dyskryminacji, przemocy, braku tolerancji i wyzysku najbiedniejszych.

PROJEKCJE ZAWSZE POPRZEDZA PRELEKCJA. W role przewodników po świecie kina wcielają sie filmoznawcy, dziennikarze, wykładowcy akademiccy, psychologowie, socjologowie oraz animatorzy. Po seansie starsi widzowie mogą brać udział w dyskusjach, dla młodszych przygotowano warsztaty i konkursy. Dodatkowo nauczyciele otrzymują obszerne materiały dydaktyczne inspirowane tematem pokazu, do wykorzystania podczas lekcji, tak aby dyskusja o kinie przenosiła się do szkoły, a film był punktem wyjścia do poszerzenia wiedzy np. z geografii, historii, języka polskiego, czy etyki. Zapisy na rok 2013-2014 już się rozpoczęły. Aplikować można za pośrednictwem strony www.nhef.pl. Bilety na pojedynczy seans kosztują 7-11 zł, dzieci w trudnej sytuacji materialnej mogą liczyć na darmowy wstęp.

ORGANIZATOR PROGRAMU.Stowarzyszenie Nowe Horyzonty to jedna z najważniejszych instytucji filmowych w Polsce, twórca takich wydarzeń jak Międzynarodowy Festiwal Filmowy T-Mobile Nowe Horyzonty oraz American Film Festival. Stowarzyszenie dba, by edukacja filmowa była wszechstronna i nowoczesna, a swoje zaangażowanie w nią traktuje jak rodzaj misji. Poza Filmoteką Szkolną prowadzi także m.in. Akademię Nowe Horyzonty, w której nauczyciele uczą się kręcić filmy, by potem wspólnie z uczniami realizować własne produkcje. Co roku stowarzyszenie zaprasza nauczycieli na warsztaty do Wrocławia towarzyszące Międzynarodowemu Festiwalowi Filmowowemu T-Mobile Nowe Horyzonty. Dla wielu pedagogów to przystanek obowiązkowy na trasie wakacyjnych wojaży.

www.nhef.pl

więcej informacji o kampanii:

GoCulture. Komunikacja dla kultury

Monika DziubaMonika.dziuba@goculture.plt 22 415 73 62 790 797 820

Anna PrusAnna.prus@goculture.plt 22 499 10 20 790 765 640