Pamiętajmy: im nasze dziecko bę-dziebardziejsamodzielnewmomen-ciepójściadoprzedszkola,tymłatwiejporadzi sobie w nowym otoczeniu.Przygotowania do rozpoczęcia edu-kacji przedszkolnej powinny przebie-gać na kilku płaszczyznach. Opróczsamodzielności ważne jest także na-uczenie dziecka właściwych zacho-wań, obowiązujących w grupie orazwyrobienie w nim nawyku klarow-negokomunikowaniaswoichpotrzeb.Niebójmysięmówićdzieckuoprzed-szkolu,przygotowujmyjenato,żebę-dziemusiałozostaćsamowotoczeniunieznanych mu wcześniej osób. Roz-mawiając z maluchem, musimy byćpewni swego, opanowani i zdecydo-wani.Wprzeciwnymrazienaszniepo-kójmożeudzielićsięrównieżdziecku,niepotrzebniezwiększającjegostres.

Jedzenie, ubieranie, toaleta Samodzielne dzieci o wiele le-piej znoszą pierwsze dni pobytu wprzedszkolu.Nauczmydzieckosamojeść. Oczywiście chodzi tu o pro-ste czynności: trzymanie łyżki, wi-delca, kubka, podnoszenie do ustkanapki. Przed pójściem do przed-szkola dziecko powinno potrafićtakże zakładać buty, kapcie, kurtkę.Starajmy się zachęcać je do samo-dzielnego ubierania, nawet jeśli zaj-muje to sporo czasu. Trzecia ważna„sprawność”, która bardzo przydasięnaszemumaluchowi toumiejęt-ność samodzielnego korzystania złazienki. Chodzi tu bardziej o wyro-bieniewłaściwychnawyków–jeśliwmomenciekorzystaniaz toaletywy-stąpią jakieś trudności, przedszkolniopiekunowiezawszechętniedziecku

pomogą. Istotne jest, aby naszedzieckowjasnysposóbpotrafiłoko-munikowaćwłasnepotrzeby.Zachę-cajmymalucha,abyniekrępowałsiękorzystaćzpomocyopiekunów.Nauczmy malucha właściwych nawyków Zanim wyślemy nasze dzieckodo przedszkola powinniśmy przy-zwyczaić je do przebywania w gru-pie. Starajmy się zostawiać je z in-nymi dziećmi (np. w piaskownicyczynaplacuzabaw),nauczmy dzie-lićsięzabawkami,zachęcajmydoak-tywnościiwspólnychzabawzrówie-śnikami. Dzieciom, które wychowująsięsame,tylkopodopiekądorosłych,jestpopójściudoprzedszkolaowieletrudniej. Nie potrafią się odnaleźć,często mają problemy z nawiązywa-niemkontaktów.Ważnejestkształto-waniewłaściwychnawyków.Pomoże

to dziecku unikać konfliktowych,wywołujących stres i niepotrzebnenapięcia sytuacji. Uczmy naszegomalucha empatii, zachęcajmy abywczuwałsięwpotrzebyinnychdzieci,pomagał im, wspierał, słuchał. Wyja-śnijmy dziecku, aby w nowym miej-scustosowałosiędopoleceńswoichprzedszkolnych opiekunów, nie pro-wokowało konfliktów z innymi, od-kładało wszystko na swoje miejsce,szanowałopracęrówieśników. Wszystko to sprawi, że naszedziecko będzie w przedszkolu lu-bianeiszybkonawiążenoweznajo-mości. Ucząc naszego malucha na-wykówwspółpracyzinnymidziećmipowinniśmy być w przekazywaniuwiedzy cierpliwi i konsekwentni.Tylko w ten sposób możemy osią-gnąć swój cel, właściwie przygoto-wując dziecko do pobytu w przed-szkolu.

Pokażmy dziecku przedszkole Temat przedszkola nie może byćwdomutematemtabu.Niewolnoza-miatać go pod dywan, a wręcz prze-ciwnie,trzebawcześniejodpowiednionastawić dziecko. Opowiedzieć przy-szłemu przedszkolakowi co go czekai na co powinien się przygotować. Wwiększości przedszkoli wcześniej od-bywająsiętzw.dniadaptacyjne.Zwy-kle w sierpniu, przed rozpoczęciemroku szkolnego można pójść z ma-luchem do przedszkola, oprowadzićgopobudynku,placuzabaw,poznaćz nauczycielkami, które będą prze-bywały z nim na co dzień. Przyszłyprzedszkolak,abyprzyzwyczaićsiędonowego miejsca, może kilka godzinspędzić w przedszkolu w towarzy-

stwierodzica i innychdzieci.Pomożemutopotemłagodniejwejśćw jegoatmosferę. Pierwszy dzień w przed-szkoluzwyklejestdladzieckatrudny,dlategorodzicpowinienswymzacho-waniem dodawać mu otuchy. Trzebazachowywaćsiępewnieizdecydowa-nie. Zostawiając dziecko nie możnasię wahać, zastanawiać, przejawiaćniepokoju, tylko swą postawą doda-wać mu odwagi. Dobrze jest takżezakomunikować dziecku, kiedy siępo nie przyjdzie i wywiązać się z da-nej obietnicy. W miarę możliwościprzezpierwszychdniniezostawiajmydzieckawprzedszkoluzbytdługo,abymogłostopniowoprzyzwyczaićsiędonowejsytuacji.

Tomasz WojciukR E K L A M A

R E K L A M A

Posłanie dziecka do przedszkola zwykle wiąże się z dużym stresem zarówno dla malu-cha, jak i jego rodziców. Na szczęście można zawczasu oswoić przyszłego przedszko-laka z nową sytuacją, ucząc go samodzielności, właściwych nawyków i przygotowując psychicznie do wejścia w nowe środowisko

Samodzielne dzieci o wiele lepiej znoszą pierwsze dni pobytu w przedszkolu. Nauczmy dziecko samo jeść

Jak przygotować dziecko do przedszkola

8 nr 31 (450)/2012/W1

WYDANIEPOWIATUPIASECZYŃSKIEGOIURSYNOWA

ZapraszamdoDobregoPrzedszkolaiŻłobkawKomorowieprzyul.Turkusowej5. Stworzyłam tomiejsce zmyśląoWaszychSkarbach, którebędąznamiprzezwiększośćswojegomaleńkiegożycia.Gdziebędąprzytuloneiwysłuchane,kiedybędzieimsmutnoibędąmogły dzielić się uśmiechem i radością.Gdzie nie będzie sięnaniekrzyczeć,aleimtłumaczyć.Takiemiejscewłaśniemamy.Na 220m2 bezpiecznie i estetycznie urządzonej powierzchnimamysaleedukacyjne,salęrekreacyjnązbasenemzpiłkamiizjeżdżalniami,sypialnię,gdziekażdymaswójleżaczek.Mamyogrodzonyplaczabaw.Jemy4posiłkidziennie.UczymysięwgprogramuMinisterstwaEdukacji.Mamyrzeźbęwglinie,roz-szerzoną plastykę, rytmikę z angielskim, i umuzykalnienie.Uczymysięsłuchaćmuzykipoważnej.Uczymysięładniemówići zachowywaćprzy stole iw innych sytuacjach.Poposiłkachmyjemyząbkiiuczymysiędbaćohigienę. Nazajęciachjesteśmywszyscyrazem.Rodziceniemusządo-płacać,botukażdedzieckomaprawouczyćsięiciekawiespę-dzaćczasbezwzględunasytuacjęmaterialnąswojejrodziny.Czesnezaprzedszkoleto650zł,żłobek850złzwyżywieniem. W grupach do 20 osób opiekują się dziećmi 3 dobre,wy-kształconeimiłepanie.Niemamyprzerwwakacyjnychimo-żemytubyćod7.00do18.00. Jest nam tu dobrze, ale najważniejsze dla nas jest naszewspólneprzytulanieiciepło,któremamydlasiebienawzajem.Naszwzajemnyszacunekimiłość,którychuczymysiękażdegodnia.Wszystkopo to,abyśmy teraz jakomali,apóźniej jakoduzibylidobrzy,mądrzyiszczęśliwi.

ZapraszamdonasBeataBujanowicz

KochaniRodzice.

DobrePrzedszkoleiNiepublicznyŻłobek05-806KomorówUl.Turkusowa5,tel.227598303,601343027,wwwdobreprzedszkole.com

R E K L A M A

Dziecko nadruchliwe charaktery-zujesiętym,żeniemożeusiedziećwjednymmiejscu,gwałtowniewstajeichodzinp.posali,wydajesię,żeniesłucha,cosiędoniegomówi,niewy-konujepoleceń,niemożeskupićsięnazadaniu,gubiważnerzeczy,prze-rywa i przeszkadza dorosłym, niepotraficzekaćnaswojąkolejwgrachi zabawach, często zmienia zajęcie iłatwo się rozprasza. Najczęstszymiobjawami towarzyszącymi ADHDjest buntownicze zachowanie, agre-sywneiaspołeczne,zuchwałość,za-burzenia umiejętności szkolnych(dysleksja i dysgrafia), niezborność inieporadnośćruchowa.

Dziecko pod obserwacją Pierwsze podejrzenia co do wy-stępowania choroby pojawiają sięzazwyczaj w przedszkolu, gdzie za-chowaniedziecka jestodmienneodjego rówieśników. Zdarza się bo-wiem, że rodzice obserwują swojąbardziej ruchliwą od innych rówie-śników pociechę, ale nie podcho-dządotegofaktuzniepokojem.Do-pierouwagiopiekunkiprzedszkolnejdotyczącedziecka,będącegostalewstanie ożywienia, nie mogącego anichwili wysiedzieć w jednym miej-scu, mającego kłopot z koncentra-

cją, a co gorsza - wykazującego sięagresją wobec innych dzieci, uświa-damiają zaskoczonym opiekunom,że dziecko może cierpieć na zespółchorobowy ADHD. Tę wątpliwośćmoże jednak rozstrzygnąć dopierospecjalista,doktóregoniezwłoczniepowinniskierowaćswekrokirodzicewrazzdzieckiem.Tylkoonmożebo-wiem zdiagnozować przyczyny od-miennego zachowania dziecka i za-lecićtokdalszegopostępowania. Nie od razu muszą jednak paśćsłowa o stwierdzeniu ADHD. Wieledzieci, zwłaszcza w wieku przed-szkolnym, zachowuje się w sposóbprzypominający objawy tej choroby.Sąogromnieruchliwe,chwiejneemo-cjonalnie,alebierzesięzciekawościipoznawania świata. To przeciwnie,nadmierny spokój i brak ruchliwo-ści, może wówczas budzić niepokójdorosłych. Należy też bardzo uwa-żać z zaszufladkowaniem dzieckado grona chorych na ADHD, ponie-ważzbytpochopneuznaniedzieckazachoregomożewiązaćsięzdużymikonsekwencjami(np.stawianiemmumniejszych wymagań przez nauczy-ciela, nieustannym karceniem za złezachowanie i wyniki w nauce). Przy-klejona łatka „chorego na ADHD”możetakżeskutkowaćostracyzmem

ze strony rówieśników. Wiele zabu-rzeń rozwoju ma podobne objawyjak ADHD i zanim postawi się dia-gnozę,należysiędokładnieprzyjrzećdzieckuizastanowićsięnadprzyczy-nami jego impulsywności. Dzieckomoże mieć przykładowo problemyzesłuchemlubzewzrokiemidlategokręcisięiprzechodziwinnemiejsca,by lepiej słyszeć czy widzieć. Cho-robami mającymi podobne symp-tomywzachowaniu,jakwprzebiegu

ADHD, są też choroby somatycznetakie jak padaczka, uszkodzenie słu-chu i wzroku, choroby wątroby, reu-matyczne,astma,niedożywienie,za-trucie ołowiem. Istotne może byćrównież zażywanie niektórych le-ków. Podobne symptomy dają takżechoroby psychiczne, jak zaburze-nia lękowe, zaburzenia zachowania,depresja i mania, a także czynnikispołeczne, jak np. dzieci narażonena duży stres (śmierć, rozwód rodzi-

ców), dziecko maltretowanie fizycz-nie i seksualnie, a także dzieci nie-przeciętniezdolne. Jak widać, wiele jest innychprzyczyn dających symptomy cho-roby ADHD, dlatego też niezwykleważnejest,bywprocesiediagnozo-wania, obok pediatry, uczestniczyłpsychiatra lub psycholog. Niezwy-kle ważną rolę w procesie diagno-zowaniaodgrywająrodzice.

dokończenie na str. 9

ADHD to skrót od angielskiego terminu „attention deficit hyperactivity disorder” oznaczającego zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi. Cierpiące na nią dzieci wykazują najczęściej niemożność skoncentrowania uwagi, nadmierną impulsywność i nadruchliwość. Na szczęście współcześnie można im już skutecznie pomagać

Gdy dziecka „wszędzie jest pełno”

Często dzieci w wieku przedszkolnym są nadmiernie ruchliwe i chwiejne emocjonalnie, ale bierze się to z ciekawości i poznania świata

Koszmary senne mogą być jed-nymzsymptomówpsychicznegozra-nienia.Jeślidzieckobudzisięwnocyprzerażone, głośno krzyczy, płaczei domaga się obecności dorosłego,warto się zastanowić czy nie miałoono wcześniej jakichś silnych prze-żyć–np.podczaszabawy,oglądaniafilmu, a nawet czytanej mu książki.Coś, co wydaje się nam pozorniebłahe, może mieć bowiem istotnywpływnajegopsychikę.Należyprzytym pamiętać, że dzieci reagują sil-nymi emocjami na każde napięcie,które ma miejsce w ich najbliższymotoczeniu. Mogą to być przykła-dowo: zła atmosfera w domu, kłót-nie między rodzicami czy kłopoty wprzedszkolu lub szkole. Zdarzenia tezaburzają poczucie bezpieczeństwawśródnajmłodszych,powodującnie-

jednokrotnie nieuzasadnione poczu-ciewiny. W przypadku nocnego atakulęku, dziecko nie jest najczęściej w

pełniwybudzone ipozostajewsta-nie ograniczonej świadomości. Za-zwyczajźleznosiwtedypróbydoty-kania, uspokajania czy przytulaniazestronyopiekunów,aranoniepa-mięta całego zajścia. Takie epizodymogą się powtarzać co noc i trwaćodpięciudo30minut.Choćniewy-nalezionojeszczeskutecznegopana-ceumnalękinocne,dziecizczasempo prostu z nich wyrastają. Zanimto jednak nastąpi, można podjąćpróbyzałagodzeniasytuacji.- Warto pamiętać, aby wieczór byłdladzieckaczasemwyciszeniaispo-kojnej zabawy z rodzicami – mówipedagogJoannaSrebnicka. -Wpro-wadzenie codziennych rytuałów,wyłączenie telewizora, włączeniespokojnejmuzykilubczytaniebajki,ciepła relaksująca kąpiel i spokojnarozmowa może pomóc maluchowiwuporządkowaniuprzeżytychwra-żeń,uspokojeniuemocji izapadnię-ciawspokojnygłębokisen.

Grzegorz Tylec

9nr 31 (450)/2012/W1

WYDANIEPOWIATUPIASECZYŃSKIEGOIURSYNOWA

R E K L A M A

R E K L A M A

Jednakbiorącpoduwagę,żesąonizwiązani z dzieckiem emocjonalnie,ichrelacjemogąbyćnieobiektywne,szczególniewtedy,gdywewczesnymokresiedziecięctwasaminiezauwa-żaliproblemu.Wzwiązkuztymnie-zbędne staje się pozyskanie infor-macji od wychowawców. I pomimo,żeczasempochopniepodejrzewaudziecka symptomy ADHD, skarżącsięnajegozłezachowanie,jegorolaw postawieniu diagnozy jest nieza-stąpiona. To on jest w końcu źró-dłem informacji, jak dziecko zacho-wuje się na zajęciach i jakie są jegokontakty z rówieśnikami. Może siębowiem zdarzyć taka sytuacja, żepodczas badania , które jest nowąsytuacją dla dziecka, nie wykazujeonopobudliwościpsychoruchowejiimpulsywności.

Stworzyć odpowiednie warunki Postawienie prawidłowej dia-gnozy jest zadaniem trudnym,ale niezmiernie ważnym, bo mają-cymwpływnadalszeżyciedziecka.Rodzice, wychowawcy i nauczy-ciele dziecka nie mogą poprze-stać na stwierdzeniu, że „dzieckoma ADHD”, a zatem nie można odniego wiele wymagać. Zaświadcze-nie od lekarza o chorobie nie możebyć także usprawiedliwieniem leni-stwa dziecka lub jego złego zacho-wania. Najbardziej pożądaną po-stawą byłaby mobilizacja całegootoczenia do podjęcia odpowied-nich kroków koniecznych do mo-dyfikacji postępowania wobec do-tkniętego nieszczęściem chorobydziecka.

Trafna diagnoza ma często do-broczynnywpływnapoprawęsto-sunkówwdomu.Oskarżającysiędotej pory o złe zachowanie dzieckarodzice, przekonani teraz o nieza-winionychintencjachswojejpocie-chy,mogąskupićsięnastworzeniudziecku odpowiednich warunków,a przede wszystkim - zapewnie-niumuspokojuiatmosferybezpie-czeństwaorazstałego,rytmicznegoplanu dnia. Zdecydowanie należyograniczyćczasspędzanyprzezte-lewizorem lub komputerem na ko-rzyść zabaw ruchowych na świe-żym powietrzu. Należy wyznaczaćstałe, drobne obowiązki, z którychdziecko konsekwentnie powinnobyć rozliczane. Wszelkie poleceniawydawane dziecku formułować ja-sno, krótko i precyzyjnie, unikającprzytymformynakazu.Dobrzejestponadtoakceptowaćkażdysukces,starać się by dziecko nigdy się nienudziło,znaleźćjegomocnestronyichwalić jezanie,kontrolowaćza-bawyzrówieśnikamibywraziesy-tuacji konfliktowych interwenio-wać. W razie dużego pobudzeniawytłumiać emocje słuchaniem ba-jek, muzyki, relaksem i rozmową. Iprzedewszystkimpamiętać,zejegoniegrzecznośćniewynikazezłośli-wości, lecz z nieumiejętności kon-trolowaniaswojegozachowania. Pomocy w organizacji terapiimożna szukać w poradniach psy-chologiczno-pedagogicznych, po-radniach zdrowia psychicznego dladzieci, dziennych oddziałach tera-peutycznychlubprzedszkolachinte-gracyjnych.

Grzegorz Tylec

dokończenie ze str. 8

W wieku od trzech do sześciu lat dzieci nie tylko szybko się rozwijają, ale i doświad-czają przy tym wielu nowych wrażeń. Konsekwencją takiego stanu rzeczy może być występowanie u nich koszmarów sennych, lęków nocnych bądź też lunatykowania. Tego typu sytuacje, pomimo iż niezbyt komfortowe dla rodziców, najczęściej nie sta-nowią żadnego zagrożenia dla prawidłowego rozwoju dziecka

Niespokojnenoce

Jak radzić sobie z niespokojnymi nocami?•starajsięniewyolbrzymiaćproblemu•możeszzapalićwpokojudzieckamałąlampkęizamknąćokno•starajsięporozmawiaćzdzieckiemoczymśprzyjemnymbezpośrednioprzedsnem,nakłaniającjetymsamymdopozytywnychmyśliiwyobrażeń•zwróćuwagęnatocodzieckooglądawtelewizji,coczyta iw jakiegragrykomputerowe•ustalstałeporychodzeniaspać•przypomnijsobie,jakwyglądałdzieńdzieckaprzedwystąpieniemnocnychlę-ków(byćmożemająonekonkretnejprzyczyny,którąłatwomożnawyeliminować)• bądź przy dziecku, gdy podczas snu przeżywa coś nieprzyjemnego (dotykopiekunauspokajaimadziałanieterapeutyczne)

Przeglądplacówekniepublicznychdladzieciwwiekuprzedszkolnym

Przeglądplacówekniepublicznychdladzieciwwiekużłobkowym

10 nr 31 (450)/2012/W1

WYDANIEPOWIATUPIASECZYŃSKIEGOIURSYNOWA