Nr.3 , mars 2015

Botim i shkollës 9-vjeçare “Ali PODRIMJA”

vizioni ynë

2

Me ras�n e 7 Marsit-Dites se Mesuesit ne morem nje urim

te veçante nga nje ish-nxenes qe na uron permes kesaj

letre

Bruksel, 25/02/2015

E nderuar drejtoreshë,

Të nderuar mësues,

E nderuar dhe e respektuar mësuese,

Para disa javësh isha duke menduar cili është

profesioni më i bukur në botë. Nuk e them për tju bërë

qefin juve, por shpejt arrita tek mësuesi/ja. Nëse më

lejoni po ju tregoj pse.

Kur isha i vogel kisha dëshirë, si shumë të tjerë besoj, të

bëhesha doktor. Mbaj mend që isha vetëm dhjetë vjeç

dhe prona ime më e shtrenjtë ishin disa libra mbi

mjeksinë. Askujt nuk i lejohej t'i prekte ato libra. Kisha

vendosur të mesoja çdo fundjavë disa faqe

përmendësh. Të thëm të vërtetën formulat dhe �alët

në libra nuk i kuptoja dot, por kisha dhe tetë vite për

vi�n e konkurimit. Një vit më vonë kjo ëndërr u varros.

Klasa e pestë ishte dhe akoma do jetë besoj, klasë e

vësh�rë. Pas katër vitesh me të njëj�n mësues të duhet

të ambientohesh me mësues të ndryshëm. Kur hyra në

klasën e pestë isha kureshtar për mësuesën e

matema�kës sepse ishtë lënda ime e preferuar. Veçse

kisha një problem. Ju i mbani mënd mirë vitet e para të

90. Ishin vite të vësh�ra për ne të gjithë. Unë me

vësh�rësi kisha arritur të siguroj gjysmën e librave.

Shkolla nuk kishte as libra, as lek. Të gjëje librat ishte e

vësh�rë se ishin të shtrenjtë dhe familja ime nuk e

kishte të lehtë nga ana ekonomike. Për më tepër jetoja

jashtë qyte�t dhe larg nga shokët e klasës.

Librin e matema�kës nuk e kisha. Mësuesja na jepte

detyrë shtëpie që unë nuk e bëja dot. Mësuesja nuk po

e kuptonte situatën �me. Herën e parë që erdha në

shkolle pa bërë detyrën e shpisë më dha një katërsh.

Ishte nota më e ulët që kisha marrë ndonjëherë. Të

nesërmen më dha një njish dhe më foli keq. Atë ditë

nuk do ta harroj kurrë. Krenaria ime ishte prekur. Që

nga ajo datë deri më sot matema�kën nuk e pëlqej. Që

atëherë e dija: pa matema�kë nuk ka mjeksi.

Mësuesja e gjuhës shqipe dhe letërsisë, ju mësuese

Rabë, ishte tjetër histori. Ju e kuptuat më se miri

situatën në të cilën isha. Ju ishit arsyeja që më pëlqenin

lëndët e tua. Kanë kaluar me mijëra nxënës para jush

dhe ndoshta nuk më mbani mënd. Gjithsesi ju kishit

besim tek unë. Har�met e mia ju pëlqenin, biles ishit e

sigurtë që një ditë do të bëhesha shkrimtar. Pas

pushimeve më kujtohet që më pyesnit cilat libra kisha

lexuar. E vërteta është që unë nuk lexoja sepse nuk

kishim libra tek shtëpia. Nga ana tjetër nuk doja tju

zhgënjeja dhe sa herë më pyesnit ju tregoja që kisha

lexuar disa autorë Rusë apo Francezë. Mbaj mend që

ishit e impresionuar dhe për fa�n �m nuk më bënit më

shumë pyetje mbi çfare kisha lexuar.

22 vjet me vonë. Jam përpara një salle të mbushur me

njerëz në një qytet këtu në Belgjikë, ku edhe jetoj. Flas

mbi pabarazinë, një temë qëndrore në librin �m të ri.

Në sallë shikoj një njeri që e dalloj menjëherë, është

mësuesi im i Frengjishtes.

Vi�n e fundit të gjimnazit e kam bërë në Belgjikë.

Rastësisht edhe këtu në Belgjikë e gjëj mirë me

mësuesën e letërsisë. Edhe pse kisha prapambetje me

Hollandishten ajo besonte tek unë. Biles dhe gjatë

viteve të para në universitet më ka mbështetur. Dhjetë

vjetë më vonë kam shkruar tre libra në Hollandisht dhe

jam duke përga�tur të katër�n.

Misioni më i vësh�rë gjatë a�j vi� ishte Frengjishtja.

Shokët e klasës kishin studiuar për tetë vjet këtë gjuhë

që është edhe një ndër tre gjuhët zyrtare në Belgjikë.

Unë mund � numeroja në një dorë �alët që dija në

Frengjisht. Mësuesi i Frengjishtes më bëri të ditur që

diplomën nuk e merrja dot nëse nuk kaloja të njëj�n

provim sikurse nxënësit e tjerë. 'Do � kapim ato tetë

vitet', më thoshte plot entuziazëm. Për më tepër isha i

detyruar të bëja një provim special për të cilin me

duhej të studioja mijëra �alë në Frengjisht. la arrita me

sukses dhe ato fletoret me �alë Frengjishte akoma i

kam. Mësuesi i Frëngjishtes ka folur shumë me mua, ka

futur kohë dhe energji tek unë dhe gjithmonë më ka

mo�vuar.

Dhe tani jam para �j duke folur. Jam krenar sepse e di

që ai është krenar për mua.

Nuk e di si është situata në Shqipëri, por në Belgjikë

mësuesit nuk e kanë të lehtë. Një e treta e mësuesve ka

probleme stresi dhe depresioni. Kjo është një

katastrofe jo vetëm për mësuesit por edhe për

nxënësit. Si mund të mo�vohen nxënësit kur mësuesit

janë duke vuajtur nga stresi dhe depresioni?

Prandaj i kam kërkuar ministres së arsimit me të cilin

kam së shpej� një debat publik që të investojnë në

arsim. Këtu nuk mja�ojnë shkollat dhe mësuesit. Në

qytetet e mëdha klasat janë të mbushura plot.

Mësuesve duhet tju japim hapsirën të bëjnë punën e

tyre, domethënë të formojnë rininë në qytetarë kri�ke

dhe tju japin njohuri. Për të realizuar këtë gjë mësuesit

kanë nevojë për ndihmë nga shte� por edhe prindërit

dhe shoqëria civile.

Në Belgjikë, në Shqipëri, kudo në botë kemi nevojë për

mësues që punën e tyre e bëjnë me qejf dhe mirë.

Shembujt pozi�vë të të rinjve me të cilët punoj flasin

3

gjithmonë mbi një mesues/e që ishte vendimtar në jetën

e tyre. Për mua gjithashtu.Të rinjtë kanë nevojë për

mësues që rrezatojnë nga pasioni kur japin njohuri.

Mësues që japin mësim nga bindja dhe angazhimi.

Mësues që inspirojnë dhe respektohen, por edhe

tregojnë respekt. Mësues për të cilët dhënia e mësimit

nuk ka të bëj vetëm me transme�min e njohurisë, por

edhe zhvillimin personal. Mësues që janë të bindur që

edhe vetë përmirësohen nga ndërveprimi me nxënësit.

Mësues të �llë mund të ndryshojnë gjërat, shoqërinë.

Një mësues mund të ndryshojë drej�min e jetës tënde.

Çdo profesion ku dikush mund të ndryshojë gjërat për së

miri është profesioni më i bukur në botë. Ai mund të jetë

m ë s u e s , p o r e d h e d o k t o r , s h k r i m t a r. . .

E dashur mësuese ju falenderoj për besimin dhe

mbështetjen tuaj kur isha në bankat e shkollës në

Bajram Curr. Sot, 22 vite më vonë jam i bindur që arsimi

është themeli i një shoqërie. Ju falenderoj dhe përgëzoj

ty dhe gjithë mësuesit e tjerë në projek�n e bibliotekës.

Ju lutem pranojeni këtë ndihmë modeste nga ana ime

për biblioteken tuaj. Me mirënjohje dhe respekt,

Blerim Lush Gjonpali

Shkollës 9-vjeçare “Ali Podrimja”B.Curri

Kam marrë pjesë në disa takime në ambientet e mrekullueshme të shkollës suaj.Klasat e pajisura me laboratorë e mjete të tjera mësimore demonstrojnë në prak�kë mësimet teorike që zhvillohen çdo ditë.Mora me shumë deshirë Revistën tuaj Vizioni Ynë nr.1/janar 2015.Bo�mi i kësaj reviste Pedagogjike-kulturore në shkollën tuaj përbën një arritje tjetër të lartë për juve e që e dikton koha.Të dashur mësimdhënës.Të dashur nxënës.U kujtoi :Në mosha e tretë kemi filluar mësimet në Shkolla pa letër e pa lapsa,por shkruanim në pllaka guri të future në korrniza druri me lapsa,po,prej guri dhe i shlyenim me

lecka të qepura në formë jasteku të vogël,si ato fshesat e drrasave të zeza që keni në klasat tuaja.Në të �lla kushte mësuam germat Shqipe e shkrimin e këndimin.Nxënës të dashur.Shfrytëzoni kohën për të mësuar,sepse koha kalon,ditët ecin e nuk zihen tjetër.Forconi disiplinën,pa të cilën nuk ka shoqëri të pastër njerëzore.Duani njëri-tjetrin.Ju të dashur mësues e nxënës,keni detyrime më të mëdha,për fak�n se ins�tucioni juaj,Shkolla 9-vjeçare mban emrin e intelektualit e poe�t të njohur në shumë vende të botës-Ali Podrimja.Ruani e nderoni emrin e kësaj figure të lartë të kombit.

Me respektNga veterani Ibrahim Kadri Malaj

ARRITJET PUBLIKE

Shkolla jone u perzgjodh per projek�n “Arritjet Publike” ne muajin qershor 2014. Ne nuk e njihnim kete projekt me pare dhe as kishim degjuar ndonjehere per “Arritjet Publike”.Eshte projekt qe do te zbatohet nga organizata "Femijet Jane e Ardhmja", Projek� ka për qëllim të kontribuojë në zhvillimin personal dhe social të fëmijëve dhe te rinjve. Arritjet Publike jane nje inicia�ve qytetare rinore e fokusuar në konceptet themelore të qytetarise, demokracisë dhe punës publike. Fëmijët dhe të rinjtë do të mësojnë se si të organizohen për të trajtuar probleme apo çeshtje te shkolles dhe probleme të tjera lokale me rëndësi të drejtpërdrejtë per ta.

Vendimi per te marre pjese ne Arritjet Publike ishte nje vendim i menjehershem, qe ne momen�n qe u informuam. Ishte diçka e re per mua dhe mendova qe ja vlen ta provosh. Me pas kur u informuam qe ne do trajtonim probleme qe shqetesonin shkollen dhe jo vetem dhe me pas do i zgjidhnim ato, mesova qe ishte nje vendim i duhur.

Ne, pjesetaret e Arritjeve Publike, kemi bere nje sere takimesh me mentoren tone, mesuese Sabrie Bashuka. Kemi vendosur per moton e grupit e cila eshte: “Te bashkuar kemi me shume ide dhe jemi me te forte”,

emri i grupit : “ Ngjyrat e ylberit” , �tulli i projek�t: “Nje oborr i bukur na afron me miqte dhe krijon kuj�met tona”. Po ashtu u vendos edhe problemi kryesor i cili ishte mungesa e nje muri ndares ne kufi me gjimnazin.

Ne u perballem me nje sere problemesh. E para ishte mosfavorizimi i mo�t, gjykimi qe kishim ne nga komunite� etj. Por problemi me i madh ishte kur kryetari i bashkise nuk na mbeshte� dhe as konfirmoi problemin qe ne kishim. Nga kjo ne u detyruam te nderronim problemin. U zgjodh pajisja e bibliotekes me libra pasi ishte me te vertete e nevojshme. Kemi kryer nje sere takimesh me drejtoret e ins�tucioneve te ndryshme per zgjidhjen e problemit dhe na premtuan qe do na ndihmonin.

Tani mund te thoni si u ndieva une?

Une jam ndjere teper mire kur mendova qe ne do i linim pas dicka shkolles. Pavaresisht kesaj une u ndieva e vleresuar nga drejtuesit e ins�tucioneve qe na priten shume mire.Kishte edhe momente jo te mira kur u kundershtuam nga kryetari i bashkise sepse per momen�n e menduam si nje moment desh�mi.

U njo�uam se do behej prezan�mi i projek�t ne Durres dhe do zgjidheshin dy persona qe do perfaqesonin Arritjet Publike. Nje nga dy personat isha une. U ndieva

(vijon ne faqen 4)

4

e vleresuar dhe shume mire qe me besuan nje gje te �lle pasi nuk do ishte vetem perfaqesimi i projek�t por edhe i shkolles ne teresi. Ishte nje eksperience e bukur dhe nuk do e harroj kurre. Atje u njohem me nxenes nga qytete te ndryshme te Shqiperise dhe Kosoves si: Elbasani, Rresheni, Librazhd, Gjilan, Korça, Pogradeci etj. Shkembimi i ekpseriencave ishte nje

pervoje e mrekullueshme. Nuk do e harroj kurre pjesemarrjen �me ne Arrijtet Publike dhe keshilloj qe me shume nxenes dhe jo vetem te behen pjese e Grupit te Arritjeve sepse mbi te gjitha do njiheni si dikush qe beri dicka per shkollen dhe do lini gjurmen tuaj ne historine e shkolles! Iris Osmanaj

Përshtatja e punës me nivelin e a�ësive,interesat dhe nevojat e çdo nxënësi në klasë,është një nga aspektet më të rëndësishme të mësimdhënies.Vësh�rësia për ta bërë bërë të sukseshme këtë përpjekje është pjesë e kompleksite�t të detyrës së mësuesit.Është normale që në një klasë të zakonshme përfshihen nxënës me shkallë të ndryshme a�ësish,interesash e nevojash.Qartazi nxënësit më të a�ë që kanë përparësi në mësime kanë nevoja e kërkesa më të pasura dhe më s�muluese.Po ashtu nxënësit me dobësi u nevojitet më shumë punë e inkurajim.Nocioni i përshtatjes së punës,nivelit të a�ësive dhe nevojave të nxënësve nuk nënkupton qëndrimin e punës në një nivel të �llë që nxënësit të bëhën të suksesshëm.Ai lidhet me idenë se në një nivel të caktuar a�ësish,janë në gjendje të arrijnë sukses në mënyrën e re të të nxënit.· Përshtatja e punës lidhet me përcak�min se sa mund të përparojë nxënësi në një temë,në disa tema,në një kapitull apo lëndë.· Nxënësit që kanë dobësi gjatë të nxënit shpeshherë ndiejnë mungesë sigurie e besimi tek vetja.Ndihma dhe shpresa e mësuesit duhet të transmetojë siguri dhe besim tek ata.· Është e rëndësishme të theksohet që suksesi është në duart e tyre dhe se duhet të jenë të ndërgjegjshëm për përmbushjen e objek�vave të

shkollës ,si dhe për menyrën se si përmbushen ato.· Çdo sukses çon në suksese të reja më të mëdha.Kjo do të thotë se çdo sukses është faktor i fuqishëm mo�vues.· Në rapor�n prioritet për nxënësit e përparuar dhe nevojë kur kemi dobësi në mësim është mja� efikas rregulli : Pas suksesit nxënësit rri�n synimet e tyre,pas desh�meve e ulin atë.Niveli i synimeve të nxënësve është një kompromis ndërmjet frikës së dësh�mit dhe shpresës për sukses.· Nxënësit e suksesshëm vënë para vetes qëllime të arsyeshme ,të cilat mund t'i arrijnë.· Nxënësit e mësuar me humbje përkundrazi i vënë vetes synime shumë të ulëta me qëllim që të evitojnë ndjenjës e humbjes.Për shkak të frikës ndaj dësh�mit nxënësit e dobët bëjnë pak ose aspak përpjekje.· Nxënësit që kanë provuar suksesin kanë më shumë besim në vetvete,ushtrojnë forcë të vullnetshme për të arritur qellimin.· Ndjenja e respek�t për veten , e lidhur me suksesin është detyrë e zgjuarsi e mësuesit për të theksuar pozi�ven në veprimtaritë me nxënësit.· Nxënësit me dobësi kërkojnë më shumë ndihmë konkrete,se sa koment kri�k.

Mësuese Servete GjongeciPrind

Prioritetet e nevojat kur kemi përparësi e dobësi në mësime

Nuk mund të kuptojë kurrë gjithë dobinë që mund të prodhojë një buzëqeshje e thjeshtë. Duhen gjetur raste të vogla për të bërë diçka personale për të tjerët : të vizitosh persona të vetmuar : të vjetër : të sëmurë : t'i japim pak nga koha jonë një përsoni me a�ësi të kufizuara , ”PAK" të ndihmojmë një njëri që ka nevojë për shoqëri.Mund të ndodhë që të kemi një nga njerëzit edhe në shtëpinë tone, dhe ne nuk kemi vënë re....Duhet të mësojmë që këta njerëz t'i respektojme t'i kemi miq

pavarësisht nga a�ësia e kufizuar që kanë këta njerëz,ata mund të përshtaten fare mirë në jetën tonë ak�ve.Ka raste që këta persona kanë pasur prirje dhe janë bërë të famshëm dhe a�ësitë e kufizuara s'janë marrë parasysh fare, krahas talen�t .Duhet të ketë SOLIDARITET mes njerëzve. Në botë ka tepër urrejtje e lu�ra,ne nuk mund t'i menjanojmë as me pushkë,as me bomba , e as me armë tjetër që vret. Do t'ia dalim mbanë me gjeste dashurie ,gezimi e paqje.

Shkruar nga :Vanesa Gjongeci

Çdo kush ka nje te mete. Ata e kane te dukshme.

Ese:”ArritjetPublike”E mbaj mend shume mire qe ishte diku nga fillimi i qershorit

ajo dite kur mesuesja na tha ne qe vi�n tjeter ne qo�e se

donim mund te merrnim pjese ne “Grupin e Arritjeve

Publike”.Atehere une pranova por po ju them te

verteten,arsyeja se pse une pranova ishte vetem qe te ruaja

dhe permiresoja “reputacionin �m” imagjinar prej nxenesi

te mire.Vera kaloi dhe une aq shume isha i perqendruar ne

kete grup gjate kesaj kohe sa mu kujtua vetem kur na thirri

mesuesja ne takimin e pare.Ne shume raste e shihja kete

gje si bezdi per arsye se ne na mbanin pas ores se gjashte

dhe rastet e tjera e shihja si lirim nga ndonje ore

mesimi.Disa mbledhje u bene njera pas tjetres dhe t'ju

them te drejten nga studimi i kesaj teme une fillova t'i

shihja gjerat nga nje kendveshtrim tjeter.Fillova te mendoj

se ky komunitet kishte nevoje per ndihme edhe pse ai s'e

donte ate.Femijet kishin filluar konsumimin e duhanit dhe

une me pare thosha me vete :“Po c'me duhet mua kjo (vijon ne faqen 5)

5

gje?Kjo s'eshte puna ime dhe s'ka pse te me interesoje.”-

,por pastaj nga njohurite qe kisha marre mbi arritjet

publike dhe te mirat qe sjellin ato i vendosa vetes nje

qellim.Dhe ky qellim ishte”Te bej dicka per kete shkolle qe

t'i ndihmoj keta nxenes,t'ju jap dicka qe s'e duan por ju

duhet.Te bej dicka qe te mbahem nga brezat e tjere te kesaj

shkolle dhe te behem shembull per ata”.Shume takime u

bene dhe une u zgjodha drejtues i Grupit te Arritjeve

Publike.Nga takimet qe u bene une mesova se brenda a�j

rrethi shoqeror ku ne ishim paragjykimi s'ekzistonte ,ne te

gjithe jepnim mendimet tona dhe ne baze te secilit prej

tyre merrnim nje te

perbashket.Keshtu une i vura vetes

dhe nje qellim te ri”Zgjerimin e

ke�j rrethi”.Pastaj erdhi koha qe te

“pervishnim menget “ dhe te

benim gjithcka per te cilen kishim

diskutuar.Si fillim ne beme nje

pastrim rreth shkolles ku nje numer

i madh personash moren

pjese.Pastaj ne javet ne vazhdim ne

beme edhe shume disku�me te

tjera dhe ne keshtu vendosem

qellimin e projek�t tone.Ne jemi

nje qytet ku duket se rinia po

drejtohet nga “e keqja moderne”.Nje grup sjelljesh shume

te keqija ku me ane te te cilave keta te rinj mundohen te

tregojne se ka ardhrur “koha e tyre” pra mundohen te

tregojne ndryshimet pozi�ve (ne mendjen e tyre) nga

brezat e kaluar.Une nuk mendoj se keto sjellje jane te

pershtatshme per t'u kryer nga gjimnazistet ne kete rast

dhe sidomos mendoj se jane nje shembull shume i keq per

shkollen 9-vjecare,me saktesisht per ate �me qe kishte

gjimnazin perballe.Prandaj ne vendosem si projekt krijimin

e nje “muri ndares” me gjimnazin,nje projekt qe ne takimin

qe u be me kryetarin e bashkise s'na u mbeshtet prandaj u

vendos anullimi i ke�j projek�.Sigurisht ne u merzitem dhe

pastaj ne vendosem per krijimin e nje projek� te ri.Nje dite

hyra per te marre nje liber ne bibloteke per ta lexuar por

s'isha i a�e te gjeja nje liber qe te me dukej nga vete �tulli

“interesant” apo qe te ishte nder ata libra temen e se

cileve e dija por s'i kisha lexuar kurre.Une kerkova por

s'gjeta asgje dhe u ktheva ne shtepi.Rruges me shkrepi ne

koke nje mendim:”A thua valle sa here mund te kene hyre

njerez si une ne ate bibloteke per te kerkuar nje liber qe t'i

pelqente dhe t'i shtynte te lexonin dhe te tjere?!”.Keshtu

me erdhi ne mendje nje mendim i ri per projek�n “Pajisja e

biblotekes se shkolles me libra.”Kete mendim une ua

tregova grupit te arritjeve dhe keshtu qeme te a�e te

krijonim nje vizion.Per blerjen e librave duheshin fonde te

cilat ne i kerkuam ne shume vende.Shpesh here s'na

ndihmuan,shpesh here na genjyen dhe shpesh here na

mbeshteten dhe ata qe na kane mbeshtetur me nje shume

parash simbolike i falenderoj shume nga zemra.Afa� i

projek�t po mbaronte dhe keshtu dhe pak dite na kishin

ngelur.Ne qeme te a�e te mbaronim projek�n me sukses

dhe me plot kup�min e �ales ne lame nje “celes” per gjithe

femijet e asaj shkolle me te cilin ata mund te hapnin nje

“porte” e cila do t'i conte ne nje rruge me vesh�resi te

medha por qe do t'ju sillte lumturi te pafund.Ky per gjithe

grupin tone ishte nje shperblim i madh por per disa persona

ne vecan� do sillte dhe nje bonus.Erdhi lajmi se do behej

nje udhe�m per ne Durres ku do perfaqesohej shkolla

jone.Anetaret e grupit �m deshen qe une te isha personi qe

do shkonte atje bashke me nje pjesetare tjeter.Ne ato caste

pata nje tajfun te madh emocionesh.Ne fillim u ndjeva

krenar per c'kisha bere ,pastaj u ndieva i gezuar per kete

shperblim qe kisha fituar dhe ne fund u ndieva shume i

frikesuar sepse s'e dija ne do isha

i a�e t'a perfaqesoja shkollen

�me ne ate menyre qe duhej.Ky

mendim me perndoqi dhe kohen

qe ndjenja ne shtepi dhe me

shtyu shume te perga�tesha por

prape ky mendim me

perndiqte.Data erdhi dhe keshtu

filloi udhe�mi per ne Durres nga

Tropoja.Te them te drejten ky

udhe�m na lodhi pak sepse duhej

te beheshin 6 ore rruge,dhe ja

me ne fund arritem ne Durres.Aty

na priste “mikpritesja “ jone,nje

perfaqesuese e organizates ”Femijet Jane e Ardhmja”,e cila

na mori me makinen e saj dhe na coi tek hoteli jone.Ne na

ndalen tek hotel “Belvedere”,nje hotel ne pamje te pare

shume i bukur.Ne hyme brenda dhe tek recepsioni ku

morem celsat perkates dhe shkuam ne dhomat tona ku

lame valixhet dhe keto dhoma s'ishin magjepsese por ishin

shume te mira.Pasi lame valixhet neper dhoma ne shkuam

ne ka�n e pare i cili ishte restorant.Do thoja se ai ishte nje

restorant shume cilesor,sherbimi ishte i mire ushqimi

gjithashtu bashke me dekorin e �j.Gjate kesaj kohe une

detyrimisht do krijoja ca njohje dhe keshtu ndodhi.Une u

njoha me dy djem te tjere qe ishin pak vite me te medhenj

se une.Bisedova pak me ata gjate kohes se darkes pastaj u

be prezan�mi i kultures se secilit vend pjesmarres, me

kercim sigurisht por ne disa raste dhe me kendim dhe pjese

instrumentale.Prezan�mi yne u be me kercim tradicional

tropojan,ku kercyen nje djale dhe nje vajze te grupit �m.Pas

kercimit u be dhe nje reci�m i shkurter nga te gjithe per te

treguar me pak �ale nje nga konceptet e Arritjeve

Publike(AP) i cili ishte “Diversite�”.Pastaj une shkova ne

dhome dhe kisha ne dhome 2 femije te vegjel qe me dhane

me shume pergjegjesine e nje kujdestari sesa kenaqesine qe

mund ta kisha me nje shok.Erdhi mengjesi,ne shkuam ne

ka�n restorant perseri ku hengrem mengjes ,pastaj filluan

“Workshop”-et me nxenesit e tjere nga vendet e tjera.Ketu

ne ne fillim beme prezan�min e projek�t tone me foto dhe

viza�me te ndryshme te cilat i paraqitem ne kendin tone te

punes.Pastaj ne beme dhe lojera te ndryshme por disku�me

kryesisht disku�me qe te kuptohej se sa ne i dinim

konceptet e AP dhe qe t'iu tregonim gjithcka ne lidhje me

projek�n tone.Keto ishin nje mundesi shume e mire qe te

njihja persona te rinj dhe te krijoja miqesi te reja,nje (Vijon ne faqen 6)

6

mundesi qe deri diku e shfrytezova.Keto disku�me

mbaronin nga ora 1 dhe pastaj behej pushimi i drekes.U be

pastaj nje “Workshop” i dyte qe kishte per qellim tregimin

e a�esive tona ne viza�m dhe aktrim.Secila nga keto te

dyja duhej te behej per te treguar konceptet e AP.Ky

“Workshop” na dha mundesine me ane te shume

menyrave te njiheshim te gjithe me njeri-tjetrin njelloj si i

meparshmi.Koha kaloi dhe ky “Workshop” mbaroi dhe

pastaj shkuam per te ngrene darke.Une hengra darke me

dy te njohurit e meparshem dhe pastaj shkuam ne dhomat

tona.Ate nate do behej nje feste e vogel per kete arsye ne

nderruam rrobat tona dhe u beme pak me te

paraqitshem.Ne shkuam ne ate feste,nje feste e vogel ku

ne ia kaluam shume mire e cila cuditerisht zgja� nja 4

ore.Pas kesaj ne shkuam te fleme.Te nesermen hengrem

mengjes dhe u be “Workshop”-i permbledhes ku ne

treguam gjithcka cfare fituam gjate kesaj ekperience.Gjate

ketyre takimeve une per arsye se kam pak njohuri ne

gjuhen angleze,bera prezan�min e shkolles sime.T'ju them

te drejten gjate asaj kkohe une kisha shume shume

emocione.Une nje nxenes i thjeshte do beja prezan�min e

punes se nje shkolle!Une bera prezan�min dhe nga cfare

mora si pergjigjje prej perfaqesuesve te organizatave te

ndryshme dukej se dola mire. Shpresoj ende qe kjo gje te

jete e vertete.Ju them te gjithe njerezve t'a mesojne kete

gjuhe te arte sepse s'do te kete nje rast te rendesishem ne

jeten tuaj ku s'do ju duhet t'a perdorni.Gjate kesaj kohe

mua roli i perkthyesit ne disa raste me bente te ndihesha si

nje njeri vertet i mencur,por ne te njejten kohe ndihesha se

isha ne cep te humneres sepse nje gabim ne perkthim

mja�onte qe te beja dy persona tekeqkuptoheshin dhe te

konfliktoheshin ne ndonje rast. Keta perfaqesues ishin

njerez shume te sjellshem ,te zgjuar dhe vete pamja e tyre

te tregonte per nivelin e tyre.Ca njerez te vjeter ,me syze,te

veshur ne menyre serioze dhe gjithmone me nje

buzeqeshje ne fytyre.Ata kishin bere te mundur gjithe kete

pune dhe ne shume shtete te tjera pra si te thuash ata

kishin lene nje gjurme,nje shembull ne jeten e mijera

personave.Pasi mbaroi “Workshop”-i ne shkuam te benim

ga� valixhet,hengrem dreke,pershendetem te njohurit tane

dhe u nisem per ne Bajram Curri.Ky qendrim me beri mua

shume mire do thoja jo vetem ne aspek�n social por do

thoja se me beri te kuptoja se AP jane vertet dicka per tu

krejnuar.Ju bej thirrje te gjitheve te beni sa me shume per

komunite�n duke e ditur se keshtu beni me shume dhe per

veten tuaj.Kur jua them kete mos mendoni vetem per

ndonje pune si pastrim per shembull por ju them te

studioni koncep�n e plote te AP sic i studiova une,t'i

vendosni vetes nje qellim dhe t'i perdorni arritjet tuaja

publike ne favorin tuaj per t'ia dale mbane a�j qellimi.

Armand Ahmetaj

“Përkëdhelja ma zbut shpir�n”Gjërave të shtrenjta ua ndiejmë mungesën vetëm atëherë kur nuk i kemi më : Dhe me të vërtetë,a ka gjë më të shtrenjtë se nëna ? Unë në të vërtetë nuk e kam ndier mungesën e nënës.I mjerë ai që i mungon dashuria dhe përkëdhelja e saj.Unë e njoh një të �llë dhe kam parë se sa e vësh�rë është për një fëmijë që s'e ka ndjerë ngrohtësinë e nënës,dorën e saj mbi ballë,qumësh�n e gjirit që na ushqen me ngrohtësi.Më preku shumë kjo temë,sepse përsoni që njoh unë dhe shpir� i saj janë si një perandori e vrenjtur ku shiu

s'pushon kurrë.Prandaj t'i vlerësojmë përkëdheljet e nënave tona që ngjasojnë si rrezet e diellit kur ngadalë-ngadalë përkëdhelin majat e maleve.Ato janë afër nesh kur na rëndohen qëpallat dhe sërish kur zgjohemi në mëngjes.Çdo gjë e tyre është përkëdhelëse,zëri i ngrohtë dhe buzëqeshja e ëmbël.Edhe kur na qortojnë e bëjnë për të mirën tonë që të jemi të denjë në jetë.Ato janë gjithmonë pranë halleve tona,për të na bërë gjithçka më të lehtë.Gjithmonë do të kemi nevojë për përkëdheljet e tyre ….. Erlisa Breçani

Orë të hapura

Me daten 13 dhe 18 shkurt 2015 u zhvilluan 2 ore te hapura ne lendet Histori (klasa IV a) e Gjeografi(klasa VI A) me pjesmarrjen e mesues-nxenes-prinder , ku u demostrua metoda dhe praktika gjitheperf-shirese mesimore.U diskutua mbi pikat e forta dhe efiktivitetin e ketyre praktikave dhe u dhane rekoma-dime per permiresim.

7

Shkolla është një vatër e dijes dhe edukimit. Duke qënë e �llë shkolla është një vend ku gërshetohen kulturat dhe iden�tetet pasi dituria dhe edukimi nuk njohin gjini , prejardhje apo fe. Njerëz të ndryshëm kanë prespek�va të ndryshme për jetën ndaj ky diversitet na mundëson që të mësojmë jo vetem nga mësuesit por edhe nga shokët. Të gjithë japin kontribu�n e tyre në shoqëri dhe ky kontribut bëhët edhe me i vlefshëm kur bashkëpunojmë me njerëz që nuk janë si ne. Gjithsecili ka veçoritë e �j unike që i Shkolla është një vatër e dijes dhe edukimit. Duke qënë e �llë shkolla është një vend ku gërshetohen kulturat dhe iden�tetet pasi dituria dhe edukimi nuk njohin gjini , prejardhje apo fe. Njerëz të ndryshëm kanë prespek�va të

ndryshme për jetën ndaj ky diversitet na mundëson që të mësojmë jo vetem nga mësuesit por edhe nga shokët. Të gjithë japin kontribu�n e tyre në shoqëri dhe ky kontribut bëhët edhe me i vlefshëm kur bashkëpunojmë me njerëz që nuk janë si ne. Gjithsecili ka veçoritë e �j unike që iparaqet në situatat në të cilat ndodhen.Nëpërmjet këtyre veçorive përcaktohet edhe karakteri dhe vlerat e një individi. Shkolla është një mjedis ku veçoritë e gjithsecilit bashkohen për të arritur misionin e vetë shkollës : përga�tjen e nxënësve për jetën. Ne fitojmë kulturë, përmbajmë iden�tet dhe ato i përmbushim nëpërmjet diversite�t që na rrethon.

Entela Zenelaj

KULTURA,IDENTITETI DHE DIVERSITETI NE SHKOLLE

Ese : “Rruga drejt së vertesës është një kalvar i gjatë dhe

i mundimshëm që kalon nëpërmjet rrëpirave”E vertetë…..Është vërtete një �alë e shkurtër por ka një vlerë të madhe për shumë n jerëz .Është n jë �a lë që lakohet e lakohet,mundohen ta nxjerrin nga �alori,por jo! Ajo ka çmimin më të lartë,ka një çmim që kalon milionat e miliardat,por askush nuk mund ta blejë atë,qo�ë dhe njeriu më i pasur i botës.Gjendet brenda zemrës së njeriut,brenda shpir�t të �j dhe vetëm ai e ka të drejtën për ta zbuluar ose jo.E verteta kalon minuta,orë,ditë,javë,muaj dhe ndoshta zbulohet,por ka raste që zgjat me vite,dekada e shekuj,e përseri fshihet në “burgjet” e “kafazet” e mendjes së njeriut.Ajo është unike dhe askush nuk mund ta ndryshojë,qo�ë edhe një shkronjë.Është një �alë e pacenueshme,ka të drejtat e saj,të cilat e mbajnë për të mos rënë,e mbajnë me këmbë në Tokë,kalon rrugën më të gjatë,e më të ngushtë që dikush mund ta imagjinojë,një rrugë që nuk ka kthim nëse e nis njëherë,kalohen male,fusha,humnera,rrëpira,por dikur,diku lulëzon diçka në fund të asaj rruge të gjatë e pakthim.Fillon të shkëlqejë një

pikë si yll,i cili të udhëheq se nga cili drej�m të ecësh dhe në fund hapet “thesari”, “ky” “thesar” që “përpiu” e “përpiu” njerëz,e nuk ngopej,por në fund e verteta e “mby�” “atë”,që nuk pa� as mëshirën më të vogël për t'i lënë ata që që ta shijojnë jetën,gënjeshtra.Mbase vetë jeta është një shkretë�rë , në të cilën kërkon ujë,por nuk e gjën.Kështu është dhe e verteta,rrëmon e rrëmon thellë nëntokë dhe nuk e gjën atë që vertetë ty të duhet.Ndoshta jetës tënde i ka mbaruar fryma,atëherë kur e verteta del në shesh dhe tregon gjithçka që di.Në ato çaste,asaj i është rikthyer pamja tërheqëse dhe e bukur,e nuk ka më pamjen e një “shtrige plakë” me hundë të gjatë.Tani,ajo mund të luaj e të hedhë valle me miqtë e saj,të jetë e lumtur e të gëzojë jetën e saj,por gjithsesi nuk ndihet e lumtur sepse ndihet në faj që shumë njerëz kanë humbur lumturinë ,për shkak të “magjive” që i kishin bërë.Por,gjithsesi për të nuk ka humbur shpresa,për të jeta vazhdon, dhe shpresa që jeta e saj të jetë e gjatë,e t'i bëjë të tjerët të qeshin,jo të qajnë.

Arselinda Brahajc

Klasa VIII

Foto nga vizita ne shkollen 9-vjeçare

“Lef Sallata” ne qytetin e Vlores

Me daten 20-21 shkurt 2015nje grup me 5 mesues,5 prinderdhe 5 nxenes realizuan vizitenne shkollen 9-vjeçare “LefSallata” ,ne kuadrin e Projektit“Mbeshtetje Rajonale perArsimin Gjitheperfshires neEvropen Juglindore”.Qellimi ivizites ishte per shkembim

eksperience dhe zhvillimi I njeplani konkret te bashkepunimitper permiresimin e praktikavepozitive gjitheperfshirese,veça-nerisht ne lidhje me mbeshtetj-en e dhene per femijet me ve-shtiresi ne te nxenit.U diskutua edhe per viziten qe kjo shkolle do te realizoje ne B.Curri

8