roboty związane z montażem przewodów instalacji gazowych oraz podłączaniem urządzeń gazowych

1

Kurs: Roboty związane z montażem i eksploatacją instalacji gazowych

Źródło: http://pl.fotolia.com/

KURS

Roboty związane z montażem i eksploatacją instalacji gazowych

MODUŁ Roboty związane z montażem przewodów instalacji gazowych oraz podłączaniem urządzeń gazowych

http://pl.fotolia.com/

2


6 Roboty związane z montażem przewodów instalacji gazowych oraz podłączaniem urządzeń gazowych

6.1 Planowanie i organizacja robót montażowych

6.1.1 Dokumenty stanowiące podstawę robót montażowych

Podstawą prac montażowych jest projekt instalacji gazowej oraz pozwolenie na budowę wydane przez właściwy terenowo organ władzy budowlanej. Należy pamiętać o przestrzeganiu przepisów i Polskich Norm dotyczących instalacji i przyłączy gazowych oraz przepisów bhp, przeciwpożarowych i ochrony środowiska. Ważne jest, aby poprawnie interpretować zapisy w dokumentacji technicznej.

Instalacje sanitarne powinny być montowane zgodnie z dokumentacją techniczną, wytycznymi wykonania i odbioru robót instalacyjnych, wymaganiami prawa budowlanego i innych dokumentów prawnych obowiązujących w tym zakresie. Podkład budowlany, przedstawiający rzut poziomy kondygnacji z wrysowaną instalacją, jak i rozwinięcie instalacji w pionie lub ich aksonometria określają przebieg przewodów na przegrodach budowlanych, rozmieszczenie armatury i urządzeń.

W celu zapoznania się z informacjami dotyczącymi prac pomiarowych i trasowania, skorzystaj z prezentacji multimedialnej pt. „Prace pomiarowe i trasowanie”.

6.1.2 Zapotrzebowanie materiałowe do wykonania instalacji gazowej

W celu sporządzenia zapotrzebowania materiałowego należy wykonać przedmiar robót, czyli obliczyć ilość materiałów na podstawie dokumentacji technicznej. Obliczeń dokonuje się w oparciu o katalogi nakładów rzeczowych lub inne katalogi normatywne, które uwzględniają ubytki materiału w procesie technologicznym. W zestawieniu podane są materiały podstawowe i pomocnicze. Istotnym dokumentem jest książka obmiarów, która służy do systematycznego potwierdzania ilości wykonanych robót. Jest ona podstawą do późniejszego rozliczenia wykonawcy z inwestorem i sporządzenia końcowego rachunku (kosztorysu powykonawczego). Pomierzone, wyliczone i dobrane materiały podstawowe i pomocnicze wpisuje się odpowiednio w tabelki, podając:

datę i numer pozycji obmiarowej;

oznaczenie elementu, rodzaj roboty (np. roboty przygotowawcze, zakończeniowe, instalacyjne itp.);

symbol elementu obiektu;

jednostkę miary;

ilość robót i materiałów.

3


Rysunek 6.1 Książka obmiarów

Źródło: opracowanie własne

6.1.3 Zasady dotyczące postępowania przy obmiarach robót i prowadzenia księgi1

Zakres i formę dokumentacji projektowej, w zależności od stopnia skomplikowania robót oraz trybu udzielenia zamówienia publicznego, określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. nr 202, poz. 2072).

Zakres dokumentacji projektowej ustala zamawiający, biorąc pod uwagę tryb udzielenia zamówienia publicznego oraz wymagania dotyczące postępowania poprzedzającego rozpoczęcie robót budowlanych, wynikające z Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. nr 207, poz. 2016, z późn. zm.).

Dokumentacja projektowa, służąca do opisu przedmiotu zamówienia na wykonanie robót budowlanych, dla których jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę, składa się w szczególności z:

projektu budowlanego w zakresie uwzględniającym specyfikę robót budowlanych;

projektów wykonawczych, które powinny uzupełniać i uszczegóławiać projekt budowlany w zakresie i stopniu dokładności niezbędnym do sporządzenia przedmiaru robót, kosztorysu inwestorskiego, przygotowania oferty przez wykonawcę i realizacji robót budowlanych;

przedmiaru robót;

informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w przypadkach, gdy jej opracowanie jest wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

1 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. nr 202, poz. 2072)

4


Dokumentacja projektowa, służąca do opisu przedmiotu zamówienia na wykonanie robót budowlanych, dla których nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę, składa się w szczególności z:

planów, rysunków lub innych dokumentów umożliwiających jednoznaczne określenie rodzaju i zakresu robót budowlanych podstawowych oraz uwarunkowań i dokładnej lokalizacji ich wykonywania;

przedmiaru robót;

projektów, pozwoleń, uzgodnień i opinii wymaganych odrębnymi przepisami.

Przedmiar robót powinien zawierać zestawienie przewidywanych do wykonania robót podstawowych w kolejności technologicznej ich wykonania wraz z ich szczegółowym opisem lub wskazaniem podstaw ustalających szczegółowy opis oraz wskazaniem właściwych specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych, z wyliczeniem i zestawieniem liczby jednostek przedmiarowych robót podstawowych.

Opracowanie przedmiaru robót składa się z:

karty tytułowej;

spisu działów przedmiaru robót;

tabeli przedmiaru robót.

Karta tytułowa przedmiaru robót zawiera następujące informacje:

nazwę nadaną zamówieniu przez zamawiającego;

w zależności od zakresu robót budowlanych objętych przedmiotem zamówienia – nazwy i kody:

grup robót,

klas robót,

kategorii robót;

adres obiektu budowlanego;

nazwę i adres zamawiającego;

datę opracowania przedmiaru robót.

6.1.4 Dobór uzbrojenia oraz aparatury kontrolno-pomiarowej do montażu instalacji gazowych

W instalacjach gazowych armatura pełni bardzo zróżnicowane funkcje. Można ją podzielić na armaturę odcinającą i ochronną. Kurek kulowy jest armaturą służącą do otwierania i zamykania (regulacji) przepływu gazu w instalacji. Kurki kulowe pracują wyłącznie w pozycjach: całkowicie otwartej lub całkowicie zamkniętej.

Uzbrojenie instalacji jest niezbędne do prawidłowej, bezpieczniej i efektywnej pracy. Dobór ścieżki gazowej oraz przewodów doprowadzających gaz od kurka głównego do króćca przyłączeniowego urządzenia należy przeprowadzić w taki sposób,

5


aby zapewnić odpowiednie ciśnienie. W doborze średnicy przewodów ścieżki gazowej należy kierować się nomogramami (tabelami) opracowywanymi przez producentów armatury, które pokazują spadek ciśnienia w zależności od przepływu gazu.

Przy doborze armatury pomocny jest np. program ArCADia-INSTALACJE GAZOWE.

Rysunek 6.2 Dodawanie zaworu gazowego w programie ArCADia

Źródło: www.intersoft.pl

6.1.5 Oznaczenia graficzne elementów instalacji gazowej

Wykonanie instalacji gazowej powinno być poprzedzone zapoznaniem się z projektem wykonawczym instalacji i dokumentacją techniczną urządzeń gazowych. Istotną kwestią jest znajomość oznaczeń graficznych elementów instalacji gazowej, która jest niezbędna do prawidłowego odczytywania dokumentacji technicznych. Oznaczenia graficzne muszą być zgodne z obowiązującą Polską Normą.

../../AppData/Local/Temp/www.intersoft.pl

6


Rysunek 6.3 Wybrane elementy graficzne instalacji gazowej

Źródło: http://agh.edu.pl/

6.2 Montaż przewodów

6.2.1 Łączenie przewodów miedzianych

Lutowanie twarde

Lutowanie twarde to lutowanie za pomocą tzw. lutów twardych, czyli spoiwa lutowniczego o temperaturze topnienia powyżej 450°C (zwykle wynoszącej do 2000°C). Lutowanie twarde stosuje się do łączenia stali węglowych, molibdenowych, wolframowych, niklowych, chromowych, płytek z węglików spiekanych, a także złota, srebra, miedzi, mosiądzu i brązu.

Lutowanie twarde najczęściej stosowane jest do łączenia rur miedzianych o średnicy powyżej 28 mm w instalacjach wodociągowych oraz w instalacjach gazowych.

http://agh.edu.pl/

7


Do lutowania instalacji gazowych z miedzi stosuje się luty o temperaturze topnienia 650–880oC. Do tego celu służą specjalne palniki: propanowo-powietrzne, propanowo-tlenowe lub acetylenowo-powietrzne. Najodpowiedniejsze są palniki dostosowane do prac ciągłych – dzięki płomieniowi dyżurnemu nie ma potrzeby stałego wygaszania i zapalania płomienia. Używanie takich palników zapewnia dużą oszczędność zużycia gazu. Z uwagi na zbyt wysoką temperaturę płomienia nie należy stosować palników acetylenowo-tlenowych.

Przy lutowaniu twardym niezbędne jest stosowanie odpowiednich topników. Rozpuszczają one tlenki na powierzchni lutowanego metalu i w ten sposób zwiększają zdolność lutu do rozpływania się i dokładnego wnikania w szczeliny metalu. Ponadto zabezpieczają one miejsce lutowane oraz stopiony lut przed utlenieniem.

Do lutowania twardego stosuje się luty ze stopów mosiądzu lub srebraaRI09753122. Trzeba pamiętać, aby odpowiednio dobrać spoiwo i topnik. Do lutowania miedzi z miedzią najczęściej używa się lutu miedziowo-fosforowego i nie jest konieczne użycie topnika. Jeśli jednak do łączenia rur miedzianych używana jest złączka z mosiądzu lub brązu, topnik jest niezbędny. Podczas lutowania nie należy przegrzewać miedzi, gdyż pogarsza to jakość rur.

Luty twarde możemy podzielić na osiem rodzajów ze względu na składnik podstawowy lub składnik, który wywiera zasadniczy wpływ na właściwości spoiwa3:

luty aluminiowe (klasa AL) – siluminy (4–13% Si) o temperaturze topnienia w okolicach 575–630°C; stosuje się je do lutowania stopów aluminiowych o wyższej temperaturze topnienia; w celu obniżenia solidusu do spoiwa dodaje się miedź lub magnez;

luty srebrne (klasa AG) – spoiwa tego typu należą do najbardziej uniwersalnych: można nimi lutować większość metalów (z wyjątkiem aluminium i magnezu); zakres topnienia wynosi od 420 do 1020°C w zależności od użytych dodatków;

luty miedziano-fosforowe (klasa CP) – luty miedziane z dodatkiem fosforu (5–9%), stosowane do lutowania miedzi, mosiądzów i brązów; luty tego typu mają dobre przewodnictwo elektryczne i wysoką wytrzymałość; temperatura topnienia wynosi 645–890°C;

luty miedziane (klasa CU) – spoiwa w postaci czystej miedzi, używane do lutowania wszystkich stali, niklu i stopów Cu-Zn; temperatura topnienia mieści się w granicach 1070–1085°C;

luty niklowe (klasa NI) – używane do lutowania stali nierdzewnej oraz stopów z kobaltem, wolframem lub molibdenem; zakres topnienia wynosi 880–1070°C;

luty kobaltowe (klasa CO) – stosowane do lutowania twardych stopów kobaltu;

luty złote (klasa AU) – stopiwa tego typu zawierają jako składnik stopowy miedź lub nikiel; luty złote posiadają dobre właściwości lutownicze i odporność na utlenienie w wysokiej temperaturze;

2 http://www.muratorplus.pl/technika/ogrzewanie/rury-miedziane-w-instalacjach-lutowanie-twarde_77079.html 3 http://www.im.mif.pg.gda.pl/download/materialy_dydaktyczne/tech_mat_II/TMIIcz12.pdf

http://www.muratorplus.pl/technika/ogrzewanie/rury-miedziane-w-instalacjach-lutowanie-twarde_77079.html


http://www.im.mif.pg.gda.pl/download/materialy_dydaktyczne/tech_mat_II/TMIIcz12.pdf

8


luty z palladem (klasa PD) – luty tego typu posiadają od 40 do 60% palladu, a ich podstawowym składnikiem jest srebro lub miedź; cechami charakterystycznymi spoiw tego typu są dobra zwilżalność oraz próżnioszczelność połączeń.

Pamiętaj, że podczas lutowania twardego nie wolno dopuścić do miejscowego przegrzania łączonych elementów. Może to spowodować szybszą korozję rur!

Złączki zaciskowe

To bardzo prosty sposób łączenia. Do wykonania połączeń metodą złączek zaciskowych wystarczy zaciskarka hydrauliczna i narzędzie do usuwania opiłków. Złączki mogą mieć różne wymiary i formy (do średnicy 108 mm). Wyróżniamy dwa typy zaciskania złączy: pojedyncze i podwójne. Złączki stosuje się najczęściej tam, gdzie zabronione jest użycie ognia.

Łączenie krok po kroku:

należy przeciąć miedzianą rurę obcinakiem krążkowym do rur;

należy starannie ją ogratować (usunąć ostre pozostałości materiału, stępić krawędzie) i wytrzeć, aby usunąć pozostałości smaru lub rozpuszczalnika w miejscu łączenia; nie wolno używać do tego żadnych środków poza olejem silikonowym;

należy sprawdzić złączki, wcisnąć złącze do ogranicznika i lekko przekręcić rurę;

należy zaznaczyć pisakiem miejsce łączenia na rurze (lub miejsce zachodzenia złącza na rurę);

należy dobrać średnicę szczęk zaciskowych do typu kształtki;

należy zacisnąć zaciskarkę i wykonać pełny cykl roboczy aż do rozwarcia szczęk;

należy skontrolować, czy złącze zostało umieszczone w odpowiednim miejscu.

9


Rysunek 6.4 Obcinak krążkowy do rur miedzianych

Źródło: http://beta-sklep.pl/332-obcinak-krazkowy-do-rur-miedzianych-332.html

Rysunek 6.5 Zaciskarka do rur miedzianych

Źródło: http://img27.imageshack.us/img27/1934/bmjw.jpg

10


6.2.2 Narzędzia wykorzystywane do łączenia przewodów stalowych

Wśród narzędzi i sprzętu do obróbki i montażu rur stalowych wyróżniamy:

narzędzia do cięcia i obróbki powierzchni:

piłki do metalu z drobnozębnymi brzeszczotami;

narzędzia do gięcia:

giętarki ręczne lub hydrauliczne z napędem ręcznym,

palnik acetylenowo-tlenowy;

narzędzia do czyszczenia powierzchni:

pilniki płaskie, półokrągłe i okrągłe,

szczotki druciane;

narzędzia do spawania:

palnik acetylenowo-tlenowy,

butle tlenowe i acetylenowe,

druty, pręty spawalnicze;

narzędzia do łączenia:

klucz prosty,

Rysunek 6.6 Klucz prosty

Źródło: http://www.wokinghamtools.co.uk/images/auto/RID31015.jpg

http://www.wokinghamtools.co.uk/images/auto/RID31015.jpg

11


klucz skośny,

Rysunek 6.7 Klucz skośny

Źródło: http://img138.imageshack.us/img138/4456/31v2.jpg

klucz nastawny szwedzki,

Rysunek 6.8 Klucz nastawny szwedzki

Źródło: http://www.profitechnik.pl/files/foto_add_big/foto_add-10891.jpg

klucz nastawny francuski,

Rysunek 6.9 Klucz nastawny francuski

Źródło: http://img546.imageshack.us/img546/5539/vxfg.jpg

http://img546.imageshack.us/img546/5539/vxfg.jpg

12


klucz nastawny (żabka);

Rysunek 6.10 Klucz nastawny (żabka)

Źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0b/Adjustable_wrench_2.jpg

uszczelniacze:

pakuły, teflon, pasta, tworzywo anaerobowe;

narzędzia i sprzęt pomocniczy:

młotek, szczotki druciane, komplet kluczy do zamocowania zaworów na butlach, kombinerki, okulary ochronne, tarcze, przyłbice, fartuch, stół roboczy.

6.2.3 Sposoby łączenia przewodów

Nierozłączne – spawanie

Przed spawaniem należy oczyścić łączone krawędzie z rdzy, farby, tłuszczu. W zależności od grubości łączonych elementów i rodzaju połączenia, jakie chcemy uzyskać, należy nadać krawędziom odpowiedni kształt. Rury o grubości do 1 mm spawa się, po wygięciu ich brzegów, bez spoiwa. Do spawania rur grubszych stosuje się następujące rodzaje spoin, które wymagają przygotowania krawędzi:

13


Rysunek 6.11 Rodzaje spoin

Źródło: www.mosfer.pl.tl

Rodzaj złącza spawanego zależny jest od położenia łączonych elementów. Wyróżniamy następujące złącza:

Rysunek 6.12 Rodzaje złączy spawanych

Źródło: www.mosfer.pl.tl

14


Stanowisko do spawania powinno być zaopatrzone w:

butlę tlenową;

butlę acetylenową;

wytwornicę acetylenową wraz z oczyszczaczem gazu i bezpiecznikiem wodnym;

palniki;

odzież ochronną, okulary ochronne;

tarcze, przyłbice, komplet kluczy do mocowania zaworów na butlach.

Palniki służą do spawania gazów dobrze wymieszanych z tlenem. Rozróżniamy palniki wysokiego ciśnienia (doprowadzenie gazów odbywa się pod ciśnieniem wynoszącym 0,01 do 0,1 Mpa) oraz niskiego ciśnienia. Uruchamiając palnik, należy otworzyć zawór do tlenu, a następnie zawór do acetylenu. Jeśli wylot palnika jest niedrożny, należy natychmiast zamknąć zawór butli z acetylenem, a następnie z tlenem. Trzeba również wyregulować płomień, gdyż ma to wpływ na przebieg spawania i jego efekt.

Rozłączne – gwintowanie

Miejsca połączeń gwintowanych wymagają uszczelnienia taśmą teflonową lub pastą uszczelniającą. Pasty to emulsje polimeryzujące, które po nałożeniu gwarantują doskonałą szczelność.

15


Rysunek 6.13 Łączniki gwintowane do rur stalowych

Źródło: www.instalator.pl

Każdorazowo przed użyciem rur do montażu lub przed ich układaniem należy sprawdzić, czy nie są one pęknięte lub uszkodzone. Należy je staranie oczyścić od wewnątrz i na stykach. Ułożenie rur spawanych ze szwem podłużnym powinno zapewniać pełną widoczność szwu na całej długości przewodu.

www.instalator.pl

16


6.3 Montaż urządzeń gazowych

Podczas montażu urządzenia gazowego należy pamiętać o tym, że nie wolno wykonywać żadnych działań bez uprzedniego:

wygaszenia czynnych palników zasilanych przez instalację;

wyjęcia wtyczek przewodów elektrycznych czynnych urządzeń gazowych;

zamknięcia kurków dopływu gazu do instalacji.

Podczas montowania urządzenia gazowego należy przestrzegać następujących zasad:

instalacja powinna przebiegać według instrukcji montażu producenta;

wszelkie prace instalacyjne i naprawy powinna wykonywać osoba mająca odpowiednie kwalifikacje;

urządzenie należy podłączać do instalacji rozprowadzającej gaz, do której jest ono przystosowane;

urządzenie gazowe może być instalowane w pomieszczeniu, które ma sprawny układ wentylacji;

meble i inne urządzenia należy ustawiać tak, aby nie utrudniały przepływu powietrza.

Wszystkie podejścia pod przybory gazowe muszą być wykonywane jako rozłączne, czyli gwintowane. Przed przyborami gazowymi powinien znajdować się element umożliwiający demontaż przyboru bez rozkręcania całej instalacji, np. połączenie na długi gwint, śrubunek, dwuzłączka. Miejscem zamontowania tego elementu jest odcinek pomiędzy urządzeniem gazowym a kurkiem odcinającym. Nieodzownym elementem wykonania podejścia pod przybór gazowy (kuchenka, kocioł) jest zainstalowanie trójnika do wykonania próby szczelności. Powinien być on zamontowany przed śrubunkiem w kierunku przepływu gazu.

Podczas montażu gazomierzy monter przygotowuje podejście pod gazomierz, a dostawca gazu ustawia gazomierz bądź dokonuje jego ewentualnego demontażu lub wymiany. Po wykonaniu czynności monterskich i przyłączeniu urządzenia do instalacji monter powinien zapoznać użytkownika z zasadami obsługi urządzenia, sprawdzić, czy połączenie jest szczelne i wydać protokół podłączenia.

6.4 Montaż systemów odprowadzania spalin z urządzeń gazowych

Spaliny, które są produktem ubocznym działania urządzeń gazowych, to przede wszystkim dwutlenek węgla, para wodna, tlenek węgla. Spaliny muszą być odprowadzone na zewnątrz.

17


Rysunek 6.14 Sposób odprowadzania spalin z urządzeń typu C

Źródło: www.kominypolskie.com.pl

Zasady dotyczące odprowadzania spalin znajdziemy w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690).

6.4.1 Konstrukcja przewodów kominowych

Wytyczne dotyczące konstrukcji przewodów kominowych:

przewody (kanały) kominowe w budynku: wentylacyjne, spalinowe i dymowe, prowadzone w ścianach budynku, w obudowach, trwale połączone z konstrukcją lub stanowiące konstrukcje samodzielne, powinny mieć wymiary przekroju, sposób prowadzenia i wysokość stwarzające potrzebny ciąg, zapewniający wymaganą przepustowość oraz spełniające wymagania określone w Polskich

18


Normach dotyczących wymagań technicznych dla przewodów kominowych oraz projektowania kominów;

przewody kominowe powinny być szczelne i spełniać warunki określone w § 266 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690);

wewnętrzna powierzchnia przewodów odprowadzających spaliny mokre powinna być odporna na ich destrukcyjne działanie;

przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię przekroju co najmniej 0,016 m2 oraz wymiar przekroju co najmniej 0,1 m.

6.4.2 Zakazy dotyczące przewodów spalinowych

Zabrania się stosowania:

grawitacyjnych zbiorczych przewodów spalinowych i dymowych, z zastrzeżeniem: dopuszcza się stosowanie zbiorczych przewodów systemów powietrzno-spalinowych przystosowanych do pracy z urządzeniami z zamkniętą komorą spalania, wyposażonymi w zabezpieczenia przed zanikiem ciągu kominowego;

zbiorczych przewodów wentylacji grawitacyjnej;

indywidualnych wentylatorów wyciągowych w pomieszczeniach, w których znajdują się wloty do przewodów spalinowych.

6.4.3 Wyprowadzanie przewodów spalinowych

Wytyczne dotyczące wyprowadzania przewodów spalinowych:

przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach na wysokość zabezpieczającą przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu; wymaganie uznaje się za spełnione, jeżeli wyloty przewodów kominowych zostaną wyprowadzone ponad dach w sposób określony Polską Normą dla kominów murowanych;

dopuszcza się wyprowadzanie przewodów spalinowych od urządzeń gazowych z zamkniętą komorą spalania bezpośrednio przez ściany zewnętrzne budynków, przy zachowaniu warunków określonych w § 175 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690).

6.4.4 Nasady kominowe

Wytyczne dotyczące stosowania nasad kominowych:

w budynkach usytuowanych w II i III strefie obciążenia wiatrem, określonych Polskimi Normami, należy stosować na przewodach dymowych i spalinowych nasady kominowe zabezpieczające przed odwróceniem ciągu, przy zachowaniu wymagań mówiących, że wyloty przewodów kominowych powinny być dostępne do czyszczenia i okresowej kontroli;

19


nasady kominowe należy również stosować na innych obszarach, jeżeli wymagają tego położenie budynków i lokalne warunki topograficzne;

powyższe wymagania nie dotyczą palenisk i komór spalania z mechanicznym pobudzaniem odpływu spalin.

6.4.5 Obciążenie stropami

Wytyczne dotyczące obciążenia stropami:

ściany, w których znajdują się przewody kominowe, mogą być obciążone stropami pod warunkiem spełnienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa konstrukcji, a także jeżeli nie spowoduje to nieszczelności lub ograniczenia światła przewodów;

trzonów kominowych wydzielonych lub oddylatowanych od konstrukcji budynku nie można obciążać stropami ani też uwzględniać ich w obliczeniach jako części tej konstrukcji.

6.4.6 Przyłączenie do przewodu dymowego

Wytyczne dotyczące przyłączenia do przewodu dymowego:

trzony kuchenne i kotły grzewcze na paliwo stałe oraz kominki z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone wyłącznie do własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego, posiadającego co najmniej wymiary 0,14 × 0,14 m lub średnicę 0,15 m, a w przypadku trzonów kuchennych typu restauracyjnego oraz kominków o większym otworze paleniskowym – co najmniej 0,14 × 0,27 m lub średnicę 0,18 m, przy czym dla większych przewodów o przekroju prostokątnym należy zachować stosunek wymiarów boków 3:2;

piece na paliwo stałe, posiadające szczelne zamknięcie, mogą być przyłączone do jednego przewodu kominowego dymowego o przekroju co najmniej 0,14 × 0,14 m lub średnicy 0,15 m, pod warunkiem zachowania różnicy poziomu włączenia co najmniej 1,5 m oraz nieprzyłączania więcej niż trzech pieców do tego przewodu;

piece usytuowane na najwyższej kondygnacji powinny być przyłączone do odrębnego przewodu dymowego;

przyłączenia urządzeń gazowych do przewodów spalinowych powinny odpowiadać warunkom określonym w § 174 i 175 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690).

6.4.7 Okresowe kontrole

Wytyczne dotyczące okresowych kontroli:

wyloty przewodów kominowych powinny być dostępne do czyszczenia i okresowej kontroli, z uwzględnieniem przepisów § 308 Rozporządzenia Ministra

20


Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690);

przewody spalinowe i dymowe powinny być wyposażone odpowiednio w otwory wycierowe lub rewizyjne, zamykane szczelnymi drzwiczkami, a w przypadku występowania spalin mokrych także w układ odprowadzania skroplin.

6.4.8 System spalinowy dla urządzeń typu C

W przypadku urządzenia typu C, mającego moc powyżej 21 kW, system spalinowy należy wyprowadzić ponad poziom dachu budynku. W miarę możliwości najlepiej skorzystać z systemu powietrzno-spalinowego pionowego Ø 60/100 (średnica) lub Ø 80/125 i w razie potrzeby uzupełnić go o odpowiednie przedłużenia. W przypadku kotłowni z systemami wentylacyjno-spalinowymi Ø 60/100 czy Ø 80/125 możliwe jest wykorzystanie szybu kominowego jako rury powietrznej. Najlepiej, gdy wyciąg wyposażony jest w czysty i szczelny wkład stalowy, dzięki czemu wentylator nie będzie zaciągał zanieczyszczeń do kotła. W takim przypadku do szybu kominowego wprowadza się wyłącznie rurę spalinową Ø 80.

6.5 Literatura

6.5.1 Literatura obowiązkowa

Bąkowski K., Sieci i instalacje gazowe. Poradnik projektowania, budowy i eksploatacji, WNT, Warszawa 2008;

Łaciak M., Bezpieczeństwo eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci gazowych, Wydawnictwo Tarbonus, Tarnobrzeg–Kraków 2010;

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. Nr 202, poz. 2072);

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690).

6.5.2 Literatura dodatkowa

Więcek M., Wykonywanie i eksploatacja instalacji gazowych. Poradnik dla ucznia, Instytut Technologii Eksploatacji, Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007.

6.5.3 Neografia

http://www.e–instalacje.pl;

http://www.architektura.info;

http://www.muratorplus.pl/technika/ogrzewanie/rury-miedziane-w-instalacjach-lutowanie-twarde_77079.html;

http://www.e–instalacje.pl/

http://www.architektura.info/



21


http://www.im.mif.pg.gda.pl/download/materialy_dydaktyczne/tech_mat_II/TMIIcz12.pdf.

6.6 Spis rysunków

Rysunek 6.1 Książka obmiarów ................................................................................................................. 3

Rysunek 6.2 Dodawanie zaworu gazowego w programie ArCADia ............................................ 5

Rysunek 6.3 Wybrane elementy graficzne instalacji gazowej ....................................................... 6

Rysunek 6.4 Obcinak krążkowy do rur miedzianych ........................................................................ 9

Rysunek 6.5 Zaciskarka do rur miedzianych ........................................................................................ 9

Rysunek 6.6 Klucz prosty .......................................................................................................................... 10

Rysunek 6.7 Klucz skośny ......................................................................................................................... 11

Rysunek 6.8 Klucz nastawny szwedzki ................................................................................................ 11

Rysunek 6.9 Klucz nastawny francuski ................................................................................................ 11

Rysunek 6.10 Klucz nastawny (żabka) ................................................................................................ 12

Rysunek 6.11 Rodzaje spoin .................................................................................................................... 13

Rysunek 6.12 Rodzaje złączy spawanych ........................................................................................... 13

Rysunek 6.13 Łączniki gwintowane do rur stalowych .................................................................. 15

Rysunek 6.14 Sposób odprowadzania spalin z urządzeń typu C ............................................... 17

Spis treści

6 Roboty związane z montażem przewodów instalacji gazowych oraz podłączaniem urządzeń gazowych ........................................................................................................................................ 2

6.1 Planowanie i organizacja robót montażowych .................................................................................... 2 6.1.1 Dokumenty stanowiące podstawę robót montażowych ................................................................................. 2 6.1.2 Zapotrzebowanie materiałowe do wykonania instalacji gazowej .............................................................. 2 6.1.3 Zasady dotyczące postępowania przy obmiarach robót i prowadzenia księgi ..................................... 3 6.1.4 Dobór uzbrojenia oraz aparatury kontrolno-pomiarowej do montażu instalacji gazowych .......... 4 6.1.5 Oznaczenia graficzne elementów instalacji gazowej ......................................................................................... 5

6.2 Montaż przewodów ......................................................................................................................................... 6 6.2.1 Łączenie przewodów miedzianych ........................................................................................................................... 6 6.2.2 Narzędzia wykorzystywane do łączenia przewodów stalowych ................................................................ 9 6.2.3 Sposoby łączenia przewodów .................................................................................................................................. 12

6.3 Montaż urządzeń gazowych ...................................................................................................................... 16 6.4 Montaż systemów odprowadzania spalin z urządzeń gazowych .............................................. 16

6.4.1 Konstrukcja przewodów kominowych ................................................................................................................. 17 6.4.2 Zakazy dotyczące przewodów spalinowych ...................................................................................................... 18 6.4.3 Wyprowadzanie przewodów spalinowych ........................................................................................................ 18 6.4.4 Nasady kominowe .......................................................................................................................................................... 18 6.4.5 Obciążenie stropami ..................................................................................................................................................... 19 6.4.6 Przyłączenie do przewodu dymowego ................................................................................................................. 19 6.4.7 Okresowe kontrole ........................................................................................................................................................ 19 6.4.8 System spalinowy dla urządzeń typu C ................................................................................................................ 20

6.5 Literatura .......................................................................................................................................................... 20 6.5.1 Literatura obowiązkowa ............................................................................................................................................. 20 6.5.2 Literatura dodatkowa .................................................................................................................................................. 20 6.5.3 Neografia ............................................................................................................................................................................ 20

6.6 Spis rysunków ................................................................................................................................................. 21



roboty związane z montażem przewodów instalacji gazowych oraz podłączaniem urządzeń gazowych

Education