1

Serdecznie witamy wszystkich naszych Czytelników!

Za nami długa, mroźna zima, dwa tygodnie ferii zimowych,

a przed nami coraz cieplejsze i słoneczne dni, nowy semestr nauki

szkolnej i ważne wydarzenie w życiu trzecioklasistów, mianowicie

egzaminy gimnazjalne.

Oddajemy w Wasze ręcę kolejny numer gazetki szkolnej,

w którym znajdziecie: wywiad z uczennicą klasy 3B zafascynową

kulturą japońską, relację z Dzwi Otwartych w naszej szkole,

opowiadanie walentynkowe, wielkanocne zwyczaje i wiele innych

ciekawych artykułów. Zapraszamy do lektury !

2015, NR 4 LUTY, MARZEC

GAZETKA SZKOLNA PUBLICZNEGO GIMNAZJUM NR 19 W ŁODZI

REDAKCJA:

Adrianna Garczyńska Klaudia Węcławowicz Anita Mirosław Klaudia Wróblewska Gabriela Majewska Angelika Niewiadomska

OPIEKUN REDAKCJI:

p. Angelika Antczak

2

Sdvs

R.: Jak długo uczysz się języka japońskiego?

K.W.: Języka japońskiego uczę się od września

ubiegłego roku.

R.: Co, według Ciebie, jest najtrudniejsze w

nauce języka japońskiego?

K.W.: Jak na razie trudno mi nauczyć się

używania kilku partykuł, które są do siebie

bardzo podobne. Często nie wiem, której z nich użyć.

R.: Czy masz jakąś własną skuteczną metodę na efektywną naukę języka

japońskiego? Jakie rady dałabyś osobie, która pragnie nauczyć się języka

japońskiego, by osiągnęła sukces?

K.W.: Staram się uczyć systematycznie. Przynajmniej przez godzinę dziennie

powtarzam sobie najtrudniejsze rzeczy i dokładam trochę nowego materiału.

Osoba, która chce nauczyć się języka japońskiego powinna mieć jakąś motywację

do nauki tego języka oraz musi liczyć się z tym, że nie zawsze wszystko jest

łatwe. Niektórym ciężko opanować znaki, a innym przystosować się do odmiennego

ułożenia zdań.

R.: Dlaczego kultura Kraju Kwitnącej Wiśni różni się od kultury polskiej? Co

fascynuje Cię w niej, a co przeszkadza?

K.W.: Kultura Japonii różni się między innymi zamiłowaniem Japończyków do

tradycji. Tam, gdy ktoś wychodzi w kimonie na ulicę, jest czymś normalnym.

Myślę, że gdybyśmy u nas zobaczyli ludzi ubranych w tradycyjne stroje np.

łowickie to zastanawialibyśmy się, czy nie ma jakiegoś święta. Poza tym

Japończycy bardzo lubią festiwale. Co roku można zobaczyć tam najróżniejsze

Matsuri, takie jak festiwal Gion w Kioto, który trwa prawie cały lipiec czy

festiwal Kantō w Akicie, który organizowany jest w intencji dobrych zbiorów.

Mnie jednak najbardziej fascynuje ceremonia parzenia herbaty, czyli chanoyu.

Jest to podniosła i uroczysta ceremonia, w której parzy się sproszkowaną zieloną

herbatę. W kulturze Japończyków nic mi nie przeszkadza.

Klaudia Węcławowicz, uczennica

klasy 3B, od dawna interesuje się kulturą

japońską. Dzięki innowacji pedagogicznej

„Język i kultura Japonii”, realizowanej w

naszym gimnajum, Klaudia ma nie tylko

szansę uczyć się języka japońskiego, ale

przede wszystkim rozwijać swoją pasję.

3

R.: 21-22 lutego odbyła się w Ogrodzie Botanicznym wystawa "Kultura

Japonii", w której brałas udział. Czego dotyczyła wystawa?

K.W.: Wystawa dotyczyła różnych aspektów kultury i kraju. Przez dwa dni były

różne prelekcje oraz warsztaty, w których można było nauczyć się rysować

mangę, składać origami, kaligrafować, tradycyjnie bawić się sznurkiem czy

obejrzeć ceremonię parzenia herbaty. Sobotnie prelekcje prowadziły studentki

pana Masakatsu Yoshidy, od których dowiedziałam się o najpopularniejszych

miejscach turystycznych, japońskich festiwalach oraz kuchni regionalnej.

Niedzielne prelekcje zaczęła córka pana Yoshidy, Izumi, która przedstawiła

najpopularniejsze mity i legendy jako inspiracje dla japońskiego horroru.

Następnie studentki stosunków międzynarodowych, które dostały się na roczne

stypendium do Japonii, opowiadały jak wyglądało ich studenckie życie na

japońskim uniwersytecie. Kolejne cztery prelekcje prowadziły wolontariuszki z

Japonii, które opowiadały o swoich japońskich miastach.

R.: Podczas tegorocznych Dni Otwartych w naszym gimnazjum brałaś udział

w lekcjach otwartych i zajęciach promujących język japoński. Na czym

polegała Twoja praca? Czy było duże zainteresowanie przybyłych uczniów

kulturą i językiem japońskim?

K.W.: Podczas Dni Otwartych w naszej szkole zapisywałam imiona po japońsku

w katakanie, jednym z alfabetów. Ciężko powiedzieć, czy dużo osób było

zainteresowanych kulturą i językiem, ale większości bardzo spodobały się

przygotowane atrakcje.

R.: Czy zamierzasz kontynuować naukę języka japońskiego po ukończeniu

gimnazjum? Masz już plany związane z tym?

K.W.: Zamierzam po ukończeniu gimnazjum chodzić na zajęcia do pani Basak.

Ogólnie chcę iść do Liceum Ogólnokształcącego nr 2 przy ul. Nowej 11/13, gdzie

również prowadzone są zajęcia języka japońskiego przez wolontariuszkę

japońską, która prowadzi lekcje po angielsku i japońsku.

R.: Dlaczego warto Twoim zadaniem, uczyć się języka japońskiego? Czy

znajomość języka japońskiego pomaga w dzisiejszych czasach?

K.W.: Moim zdaniem język japoński jest przyszłościowym językiem. Coraz więcej

Japończyków przyjeżdża do Polski i zakłada firmy, w których potrzebują osób

potrafiących mówić po japońsku i angielsku. Poza tym można też być tłumaczem,

nauczycielem lub związać się z ambasadą japońską. Naprawdę warto uczyć się

tego języka.

R.: Bardzo dziękuję za rozmowę i życzę wielu sukcesów.

Adrianna Garczyńska

4

20 lutego odbyły się w naszym Gimnazjum Drzwi

Otwarte, których celem było zapoznanie

zainteresowanych z ofertą edukacyjną szkoły.

Spotkanie z odwiedzającymi przebiegało pod hasłem

„Witamy w świecie filmu”. Filmowa wycieczka

rozpoczęła się w holu na parterze, gdzie rodzice mieli

możliwość rozmowy z Panem Dyrektorem,

a kandydaci otrzymali krzyżówki i zagadki, które mieli

rozwiązywać w trakcie podróży. Przedstawiciele

społeczności uczniowskiej oprowadzali gości po

szkole, pokazując sale, pracownie multimedialne,

boisko szkolne, stołówkę oraz przygotowane przez

klasy atrakcje.

W sali gimnastycznej odbył się

pokaz osiągnięć sportowych

i aktywności fizycznej naszych

gimnazjalistów. W sali

geograficznej goście mieli

okazję wkroczyć w świat

słynnego podróżnika Bear'ego

Grylls'a. Na pierwszym piętrze

można było pogawędzić

i pośpiewać z harcerzami.

W sali 103 odbywało się z

kolei spotkanie z bohaterami

High School Musical. Jedną z atrakcji było obejrzenie przedstawienia,

przygotowanego przez klasę 3A, inspirowanego filmem animowanym pt. "Kraina

Lodu". W sali 106 prezentowano prace decoupage wykonane przez naszych

uczniów. W kolejnym etapie filmowej wycieczki odwiedzający poznali świat

Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwarcie, do której uczęszczał sam Harry Potter.

5

Z piratami goście przeżyli niezwykłą

przygodę, żeglując po Morzu Karaibskim.

W międzyczasie na zwiedzających czekał

słodki poczęstunek. W pracowni

multimedialnej goście podążali śladem

Alicji z Krainy Czarów, rozmawiali

z Kapelusznikiem oraz rozwiązywali quiz

związany z filmem. W sali informatycznej

czekały na przybyłych różne zadania

komputerowe.

Na ostatnim piętrze czekała na

gości wyprawa do prawdziwego

lasu tropikalnego z Księgi Dżungli

oraz do cudownej krainy Narnii.

Dużą atrakcją były doświadczenia

fizyczne, chemiczne oraz film

„Mini kosmos”.

W bibliotece szkolnej z kolei

zaprezentowało swoją działalność Koło

Dziennikarskie zajmujące się redagowaniem

gazetki szkolnej. Zainteresowani mogli

także uczestniczyć w krótkich warsztatach

medialnych i dykcyjnych. Ostatnim

przystankiem była jadalnia, gdzie

zaprezentowano elementy kultury i tradycje

japońskie. Odwiedzający mieli możliwość

poznania swojego imienia w języku

japońskim, skosztowania potraw za pomocą

pałeczek lub słynnej japońskiej herbaty.

Anita Mirosław

6

8 marca to dzień szczególny, w którym swoje święto mają wszystkie kobiety. Dzień Kobiet, obchodzony dziś niemal na całym świecie, swoją genezę wiążę z ruchami robotniczymi w Ameryce oraz ustanowionymi na początku XX w. obchodami na znak szacunku dla ofiar walki o równouprawnienie.

8 marca 1908r. na ulicach Nowego Jorku odbył się marsz i strajk kilkunastu tysięcy pracownic zakładów odzieżowych, domagających się praw politycznych i ekonomicznych, buntująjących się przeciwko złym warunkom pracy.

W 1910r. Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze ustanowiła obchodzony na całym świecie Dzień Kobiet, który służyć miał krzewieniu idei praw kobiet oraz budowaniu społecznego wsparcia dla powszechnych praw wyborczych dla kobiet. Domagano się prawa kobiet do głosowania i obejmowania stanowisk publicznych, do pracy i szkoleń zawodowych oraz zaprzestania dyskryminacji w miejscu pracy.

JAK WYGLĄDAŁ DZIEŃ

KOBIET W PRL-u?

W okresie Polski Rzeczpospolitej

Ludowej obchody Dnia Kobiet

były nie tylko bardzo popularne,

ale i obowiązkowe! Goździki,

rajstopy, ręczniki, ścierki

kuchenne, mydło, kawa wręczane

przez kierownika w zakładzie

pracy, a w domu tulipany,

perfumy „Być Może” lub sznur

sztucznych pereł... – takimi

prezentami obdarowywano wówczas płeć piękną.

7

Dzień Kobiet w czasie PRL-u był jedną z okazji wykorzystywanych przez

państwową propagandę. Pokazywano uśmiechnięte panie przy fabrycznych

maszynach, w okienkach pocztowych, kierujące ruchem drogowym w

centrum miasta i spokojnie spacerujące z wózkiem po parku. Z okazji tego

dnia publikowano portrety kobiet różnych sektorów życia gospodarczego

zgodnie z opinią Władysława Gomułki, że "nie ma dziś w Polsce dziedziny,

w której kobiety nie odgrywałyby ważnej roli".

W zakładach pracy organizowano spotkania,

koncerty i poczęstunki. W przemowach

zwracano uwagę na zwiększenie zatrudnienia

kobiet, ich olbrzymie znaczenie dla

socjalistycznej gospodarki. Dzień ten, podobnie

jak inne uroczystości (np. Dzień Hutnika,

Dzień Drukarza, Dzień Pracownika Przemysłu

Spożywczego), istniał po to, aby obywatele nie

zapomnieli o „przywiązaniu do Państwa

Ludowego, miłości do wielkich idei pokoju i

socjalizmu”. Państwowy charakter tego święta

zniesiono w 1993 roku.

8

Z pewnością każdy z nas po długiej i chłodnej zimie

z niecierpliwością czeka na wiosnę. Wiosną

wszystko jest niezwykłe i magiczne – przyroda budzi się na nowo do życia, za

oknem pojawiają się delikatne promienie słoneczne, dni są coraz dłuższe...

Możemy podziwiać zielone drzewa i kwitnące kwiaty, śpiew ptaków. Wiosna

sprawia, że jesteśmy pogodni, pozytywnie nastawieni do życia i pełni energii. O ile

pierwszy dzień wiosny kalendarzowej został umownie ustalony na 21 marca, o tyle

wiosna astronomiczna rozpoczyna się w momencie równonocy wiosennej, kiedy to

Słońce przekracza równik. Ma to miejsce zazwyczaj 20-21 marca. Wiosna trwa

do momentu przesilenia letniego, co w przybliżeniu przypada na 22 czerwca –

wtedy też rozpoczyna się kalendarzowe lato.

„Marzanno, Marzanno, ty zimowa panno!

Dziś cię utopimy, bo nie chcemy zimy!” Obrzęd topienia marzanny pierwotnie odbywał się w czwartą

niedzielę Wielkiego Postu. Gdy do kraju przylatywały

pierwsze wiosenne ptaki, ze słomy robiono kukłę, owijano ją

białym płótnem, zdobiono wstążkami, koralami. Kukłę

nazywano Marzanną, Marzeną, Mareną itp. Symbolizowała

ona groźną słowiańską boginię zimy i śmierci. Marzannę

niesiono gromadnie wśród żartów, drwin i śpiewów do

najbliższej rzeki, jeziora, stawu, a nawet większej kałuży.

Wrzucano ją do wody i czym prędzej uciekano do domu.

Zwyczaj miał symbolizować zwycięstwo wiosny, podczas

której przyroda budzi się do życia.

Wiosna dla Japończyków jest szczególnym

wydarzeniem. O jej nadejściu informują kwitnące od

lutego do kwietnia śliwy – ume. Jednak drzewem, które najbardziej kojarzy się z wiosną jest wiśnia-sakura.

Okres zakwitania wiśni zależy od położenia geograficznego: na Okinawie jest to luty, w okolicach Tōkyō i

Kyōto przełom marca i kwietnia, a na Hokkaido początek maja. Kwiaty wiśni są białe albo różowe. Podczas

zakwitania wydzielają one niesamowity, wręcz oszałamiający zapach. Po przekwitnięciu, rozwiewane przez

wiatr, opadają niczym płatki śniegu, tworząc niezwykły widok. W całym kraju odbywa się wówczas święto

Hanami (dosłownie „podziwianie kwiatów wiśni”), czyli spotkania towarzyskie o charakterze pikników.

Gromadzi się wtedy kilkadziesiąt osób, by wspólnie bawić się, spożywać tradycyjne japońskie dania, pić

sake i śpiewać karaoke. Kwiat wiśni jest powszechnie rozpoznawalnym symbolem Japonii. Często

występuje w sztuce tego kraju. Sakura jest też popularnym imieniem żeńskim.

Wiosna – cieplejszy wieje wiatr. Wiosna – znów nam ubyło lat. Wiosna, wiosna w koło, rozkwitły bzy! Śpiewa skowronek nad nami. Drzewa strzeliły pąkami. Wszystko kwitnie w koło, i ja, i ty!

9

W tym numerze przedstawiamy Wam opowiadanie, które

otrzymaliśmy w ramach konkursu organizowanego przez

naszą redakcją pt. „Literackie Walentynki”. Autorką pracy

jest Natalia Roszlak, uczennica kl. III A.

Życzymy przyjemnej lektury!

„Nowy Początek”

- Dlaczego Ty mi to znowu robisz? Wytłumaczysz?...

- Dziewczyno, uspokój się, ciągle się mnie o coś czepiasz, dałabyś „na

wstrzymanie”...

- Cały swój czas poświęcasz innym, „ważniejszym” rzeczom, ja już zupełnie się dla

Ciebie nie liczę!

- Histeryczka! Skoro jest Ci tak źle, to może to zakończymy?

- Tyle właśnie dla Ciebie znaczę. Gdy coś się psuje, chcesz od razu „wyrzucić”, nie

masz ambicji, by „naprawić”.

- Nie wiem, co ja w Tobie widziałem. Nie mam zamiaru dłużej tkwić w związku bez

przyszłości. Usuń mój numer. Na razie!

Po tym SMS-ie coś we mnie pękło. Mimo iż nie zawsze było kolorowo i

cukierkowo, kochałam Nikodema. Często mnie rozbawiał, zapraszał gdzieś,

obdarowywał prezentami. Od pewnego czasu, dokładnie miesiąc po naszej

rocznicy, coś jednak zaczęło się dziać niedobrego. Traktował mnie jak pluszaka,

brał, kiedy jemu było źle, praktycznie nie liczył się z moimi uczuciami.

Nie mogłam zasnąć, leżałam na łóżku i płakałam jak dziecko, któremu

zabrano ulubiony batonik, tuląc się w moją ukochaną poduszkę. Na poszewce

widniało zdjęcie moje i Nikosia. Tak, to jeden z jego prezentów, teraz bez

znaczenia...

- Może moja księżniczka zejdzie na śniadanie? – zawołała mama.

- Mamo, daj mi spokój. Jestem w kiepskim nastroju.

- Zerwanie z chłopakiem to nie koniec świata. Chodź, bo naleśniki stygną.

Tak, to moja najwspanialsza, najcudowniejsza mama. Ciepła, pogodna, która

zawsze ma dla mnie „cenne” rady i potrafi zdołować jeszszcze bardziej.

- Spóźnisz się do szkoły kochanie!

- Nigdzie nie idę! Mam wory pod oczami i wyglądam koszmarnie.

- Udam, że tego nie słyszałam. Trochę fluidu, tusz i będziesz piękna. Masz pięć

minut, czekam w samochodzie.

Niestety na domiar złego musiałam jeszcze zmierzyć się z nową szkołą.

Mama znalazła dobrze płatną pracę i musiałyśmy przeprowadzić się z Denver w

10

stanie Kolorado do Sacramento w Kalifornii. Na szczęście, to pierwszy dzień po

wakacjach, więc nie powinno być tak źle. Nowi ludzi, nowe miejsce, nowe życie...

Stare zostawiam razem ze wspomnieniami i Nikodemem w Denver.

Zjadłam usmażone przez moja mamę tłuste placki (które na pewno nie

wpłyną dobrze na moją linię), zakryłam tona pudru fioletowe wory pod oczami,

założyłam strój galowy obowiązkowy na tego typu okazje i ruszyłam do naszego

białego Audi Q5, w którym czekała zniecierpliwiona mama.

- Miłego dnia Myszko! Poradzisz sobie.

- Dzięki – odpowiedziałam, trzaskając drzwiami od samochodu, po czym ruszyłam

w stronę budynku szkolnego.

Apel rozpoczynał się o godzinie 9:00. Rozglądałam się, podziwiając ten zwyczajny,

choć ładniejszy od poprzedniego budynek, w którym będę od dziś pojawiać się

niemal codziennie. Zwróciłam się w stronę tablicy korkowej, gdzie była

informacja o poszczególnych salach lekcyjnych i kadrze nauczycielkiej.

Zauważyłam obok pewnego chłopaka. Dosyś wysoki, szczupły, ale umięśniony, włosy

postawione do góry, chodził typowo po męsku, lekko balansując na ugiętych

kolanach. Co jakiś czas zerkał na mnie, przeczesując włosy dłonią. Coś mnie w nim

zaintrygowało, więc wymieniliśmy się spojrzeniami. To było coś magicznego!

Następnego dnia w mojej szafce widniała fioletowa koperta, a w niej bilet

do kina i zaproszenie od nieznajomego jegomościa. Byłam zaskoczona, ale nie

miałam ochoty, żeby dłużej nad tym myśleć. Zmęczona i zdesperowana po

ostatnich wydarzeniach, postanowiłam zaryzykować. Poszłam w wyznaczone

miejsce. Okazało się, że czekał na mnie ten sam chłopak o magicznym spojrzeniu,

które wczoraj przeszyło mnie na wskroś!

- Cześć! Wybacz, że się nie podpisałem, ale uznałem, że tak będzie ciekawiej.

Jestem Jeremi.

- Trafiłeś w mój gust, lubię tego typu niespodzianki. Nikola. Bardzo mi miło.

Cudowne perfumy sprawiały, że miałam ochotę rzucić mu się na szyję.

Jeremi był bardzo elokwentny, kończąc jeden temat od razu zaczynał następny.

Uśmiech nie schodził mi z twarzy. Opowiadał różne ciekawostki, newsy o

gwiazdach, sporcie. Nie mogłam przestać go słuchać, mieliśmy wiele wspólnego.

Oczywiście, wymieniliśmy się numerami i całą noc pisaliśmy. Poczułam się

cudownie. Następnego dnia rano Jeremi czekał na mnie pod drzwiami z różą. Nie

wyglądał na romantyka, więc tym bardziej byłam zaskoczona. Przy nim czułam się

jak księżniczka! Rozpieszczał mnie, nie pozwalał, abym chodziła smutna i

zawiedziona. Dzięki niemu odzyskałam poczucie własnej wartości. Bardzo go

kocham i mam ogromne szczęście, że poznałam kogoś takiego jak Jeremi.

11

Z okazji zbliżających się Świąt

Wielkiej Nocy pragniemy złożyć

naszym Czytelnikom, Dyrekcji,

Nauczycielom oraz wszystkim

pracownikom szkoły

najserdeczniejsze życzenia.

Zdrowych, pogodnych Świąt, pełnych wiary, nadziei i miłości.

Radosnego, wiosennego nastroju, serdecznych spotkań w gronie

rodziny i przyjaciół. Obfitości na świątecznym stole, smacznego

jajaka oraz wesołego „Alleluja” !

Egzaminy gimnazjalne zbliżają się coraz

większymi krokami. Już niedługo uczniowie

klas trzecich zmierzą się z pytaniami

i zadaniami, których wynik będzie miał

duży wpływ na wybór wymarzonej szkoły

ponadgimnazjalnej.

21 kwietnia trzeciogimnazjaliści przystąpią

do napisania części humanistycznej

(historia i WOS, język polski), 22 kwietnia

do testu matematyczno-przyrodniczego.

W trzecim, ostatnim dniu, sprawdzana

będzie znajomość języków obcych.

ŻYCZYMY POWODZENIA !!!