sociaal diner

Praat met ons: Sociaal Diner / 1

SOCIAAL DINERTilburg 13 juni 2013Een editie van Visuele Notulen

Transitie van de Jeugdzorg

ZORGBELANG BRABANTin samenwerking met

DE BONDGENOTEN VOOR BURGERKRACHT

Wat is dit een

ontzettend gave

plek om met

elkaar te zijn vanavond!

“

2 / Praat met ons: Sociaal Diner

Wat is dit een

ontzettend gave

plek om met

elkaar te zijn vanavond! ”


Met dit diner

willen we laten

zien dat er ook

andere vormen zijn van

cliëntenparticipatie.

“


Met dit diner

willen we laten

zien dat er ook

andere vormen zijn van

cliëntenparticipatie.

”


Vanavond gaat

over praten met,

niet praten over.

“

”


Tafel vertrouwenspersoon:

gespreksleider Petra Geerts


Het is prettig dat de vertrouwenspersoon langs komt/je kunt dan zelf bepalen of je een gesprek wilt of niet.

Het is belangrijk dat de vertrouwenspersoon onafhankelijk is.

Vertrouwenspersonen hebben al veel verhalen gehoord, ze kijken nergens van op.

De eventueel aanwezige biologische kinderen moeten ook met de vertrouwenspersoon kunnen spreken.

Vertrouwenspersoon moet 24/7 bereikbaar zijn.

Vertrouwenspersoon moet een generalist zijn in plaats van een specialist.

De vertrouwenspersonen zijn de oren en ogen voor verschillende partijen. Zij fungeren als klankbord en kunnen vraagstukken helpen oplossen. De beste manier van contact is face-to-face. Lichaamstaal zegt vaak meer dan woorden en helpt een goede vertrouwensband op te bouwen. Digitaal contact vormt een goede aanvulling.

Tafel cliëntenparticipatie:

gespreksleider Eveline Monteiro


Als ambtenaren een ‘schouw’ doen op vindplaatsen, gaat de praktijk veel meer leven.

Cliëntenparticipatie moet je niet organiseren via een permanent platform, maar incidenteel, ad-hoc. En zeker geen notities overleggen aan jongeren voor reactie.

Gemeenteraadsleden opereren vaak vanuit hun eigen kantoor. Zij moeten naar de mensen toe!

Beleidsmakers moeten gebruik (leren) maken van de talenten van jongeren die in de jeugdzorg hebben gezeten.

Wachtlijsten kunnen ook ontzettend veel kapot maken. Hier moet beter naar gekeken worden.


Scheiding tussen instellingen is vaak niet handig. Veel mooie folders en praatjes vanuit instanties, maar vaak kunnen ze niet alle stukjes van je zorgvraag behandelen.

Één contactpersoon per gezin, die meerdere connecties met zorginstellingen e.d. heeft.

Door fouten niet toe te geven, ontstaat er alleen maar meer irritatie en onbegrip vanuit cliënten en ouders naar de begeleider/zorgaanbieder.

Praat niet over het gezin, maar met het gezin.

Geef cliënten de mogelijkheid om instellingen en vormen van jeugdhulp te beoordelen via een ‘rating system’ zoals wordt gedaan bij hotels.

Kijk buiten je

eigen kader.

“”


Tafel ervaringsdeskundigen:

gespreksleider José Pennings


Ouders worden vaak niet serieus genomen door scholen, gemeentes, hulpverleners.

Het streven moet zijn dat een kind tot volwaardige participatie kan komen.

In het nieuwe systeem moet gekeken worden wat er wel kan, vanuit de krachten van het kind.

Gebruik maken van de mogelijkheden i.p.v. afrekenen op wat iemand niet kan.

Voor ouders kan een PGB de voorkeur genieten boven ZIN (Zorg in Natura), omdat in ZIN sommige zaken wel gedaan worden en andere weer niet.

Ouders en jongeren als partner in de zorg.


De gemeenteambtenaar, raadslid en wethouder zijn geen professionals in de zorg. De hulpverlening start bij de ouders en stopt bij de ouders.

De gemeente moet zorgen dat er in de frontlinie competente professionals aan het werk zijn.

Scholen (onderwijzend personeel) zouden een belangrijke signaalfunctie moeten hebben.

De gemeente (ambtenaar/raadslid/wethouder) zou bij ontevredenheid over de hulp ook beter toegankelijker moeten/kunnen zijn dan de landelijke overheid: dit biedt kansen.

Gemeentes moeten ruimte geven, faciliteren en loslaten.

Tafel Cliëntenraden:

gespreksleider Lambert van Lieshout


Sinds het op gang komen van de transitiebesprekingen zien en horen we overal en steeds termen als:

de cliënt moet de regie krijgen over zijn/haar eigen hulpverlening.

één cliënt één plan van aanpak.

het gezin is de spil van de hulpverlening.

Is er in het huidige transitieproces van de gemeenten nog wel plaats en aandacht voor cliëntparticipatie en zo ja: hoe wordt dat dan geregeld?


Wat hebben de betrokken gemeenten tot nog toe gedaan om de cliënt te betrekken bij nieuwe beleidsontwikkelingen?

zijn er al uitspraken van gemeenten over het betrekken van de cliënten? (zie hiervoor het onderzoek van Verwey-Jonker Instituut).

hebben we enig idee over de kennis bij de gemeenten over jeugdzorg en cliëntparticipatie?

wat moet er gebeuren om de gemeenten het belang en noodzaak van cliëntparticipatie bij te brengen?

Zijn ouders en jongeren eigenlijk wel in staat tot (de verantwoordelijkheid) van cliëntparticipatie?

Tafel: vangnet voor een nieuw systeem:

gespreksleider Riet Jeffries


Ik wil niet anoniem met iemand praten, dat vind ik niet fijn.

Het is wel fijn als iemand een beetje verder van je afstaat omdat die nog niets over je weet.

Je hebt het gevoel dat alle instanties allemaal bij elkaar horen en niet te vertrouwen zijn. Dan is een onafhankelijke organisatie fijn die van buitenaf kijkt.

Een behandeling of hulp van een hulpverlener waar je een KLIK mee hebt. Dat willen we.

Meer focussen op menselijke interactie/relatie.

Je dossier blijft je achtervolgen.


Cliënten moeten keuzes kunnen maken bij wie ze terecht kunnen met hun problemen.

Tijd maken voor de jongeren ook al heb je maar 1 uur de tijd. En luister ook echt!

Je netwerk wordt vaak kleiner als je problemen hebt. Sommige mensen hebben helemaal geen netwerk meer.

Een gids in de jungle van jeugdzorg.

Eén contactpersoon die alles kan regelen en bereikbaar is op verschillende manieren als je hem echt nodig hebt.

Tafel: de Eigen Kracht Conferentie

gesprekleider Jeannette Vos


Hulpverleners moeten gaan denken vanuit de eigen kracht. Het probleem hoort te liggen bij degene die het heeft, daar ligt ook de oplossing.

Alles wat je via eigen kracht weg kunt filteren heeft geen hulp nodig, dat is ook een besparing.

Durf onconventioneel te zijn.

Eerst hoefde ik niet na te denken, nu moet ik zelf nadenken. Dat is veel fijner dan het opgelegd krijgen.

Hoe kunnen we hulpverleners die nog denken vanuit het eigen (hulpverleners-) perspectief leren anders te denken?


Ervaringsdeskundigen laten praten en jongeren laten vertellen dat ze willen dat er mèt hen gepraat wordt.

Je moet de regie geven, daar waar draagkracht is.

Vertrouwen schenken geeft eigen kracht.

Eigen kracht mag nooit misbruikt worden om te zeggen: zoek het maar uit.

Nee zeggen is ook Eigen kracht.

Vertrouwens-

persoon..?

“”


Tafel: Bureau Jeugdzorg

gespreksleider Bianca de Vries


Het doel is om te zoeken hoe de cliënten en de beleidsmakers dichter tot elkaar kunnen komen.

Het is belangrijk eerst veiligheid te creëren voor cliënten voordat ze mee kunnen denken aan beleid.

De input van de kinderen is nog belangrijker dan die van ouders.

Maak de onderwerpen waar je een input van cliënten wil hebben concreet. Geef geen hele beleidsnotitie met de vraag wat ze er van vinden.

Een individu kan geen invloed uitoefenen op beleid.

Wil je beleid veranderen dan zijn er drie instrumenten: cliëntparticipatie zoals in een cliëntenraad, het klachtrecht en de klachtencommissie en het tevredenheidonderzoek.


Laat het tevredenheidsonderzoek uitvoeren door een onafhankelijk persoon/organisatie, zoals de cliëntenraad of Zorgbelang.

Klachten kunnen worden gezien als gratis advies. Leer van de klachten.

Een afspraak is een overeenkomst waar BEIDE partijen mee instemmen.

Tips voor gezinsvoogden: Luister naar het echte verhaal van de cliënt. Maak samen met de cliënt een plan: niet knippen en plakken uit oude documenten. Antwoord snel op vragen van jongeren, zij willen geen week wachten. Kom afspraken na. Wees concreet. Volg clienten actief. Koppel zaken terug. Geef geen oordeel maar ondersteun. Bel om te vragen hoe het gaat, neem geef afwachtende houding aan. Zet positieve dingen over een gezin in het dossier

“”

‘Voor BJZ is dit hun werk, ik moet alle gesprekken en mijn gezin allemaal nog NAAST mijn werk doen. Laat ze daar rekening mee houden.’

Bij welk loket

moet ik zijn?

“”


Colofon


Fotograaf - Lize Kraan

Illustrator - Charlotte Porskamp

Illustrator - Hannah Vischer

Teamcaptain / Magazine Designer - Michael Kluver

sociaal diner

Documents