spektroskopia nmr - politechnika gdańska · 2018. 4. 16. · w widmie 13c nmr. 3. 1h-13c hmbc –...
TRANSCRIPT
-
SPEKTROSKOPIA NMRPODEJŚCIE PRAKTYCZNE
CZĘŚĆ: IV DR INŻ. TOMASZ LASKOWSKImgr inż. Marcin Płosiński
-
PROLOGOS:
ODSPRZĘGANIE SPINÓW(DECOUPLING)
-
ODSPRZĘGANIE SPINÓW
Eliminacja zjawiska sprzężenia spinowo-spinowego występującego pomiędzy
wybranym protonem a jego sąsiadami poprzez selektywne naświetlanie tego protonu.
Naświetlanie – napromieniowywanie próbki falą elektromagnetyczną o częstotliwości
rezonansowej wybranego protonu przed rejestracją widma.
W efekcie:
1) sygnał rezonansowy protonu naświetlonego nie pojawia się w widmie;
2) w multipletowości dotychczasowych partnerów sprzężenia naświetlonego
protonu nie jest zawarta informacja o sprzężeniu z naświetlonym protonem.
-
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
O H
CH3
H
H
AC
BD
A
CB
D
CB D
ODSPRZĘGANIE SPINÓW
-
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
CD
A
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
O H
CH3
H
H
AC
BD
A
CB
D
ODSPRZĘGANIE SPINÓW
-
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
BD
A
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
O H
CH3
H
H
AC
BD
A
CB
D
ODSPRZĘGANIE SPINÓW
-
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
C
B
A
ppm1.4 1.32.42.62.83.0
O H
CH3
H
H
AC
BD
A
CB
D
ODSPRZĘGANIE SPINÓW
-
ODSPRZĘGANIE SPINÓW
▪ ZALETY1. Decoupling zwalnia z obowiązku określania multipletowości wszystkich
sygnałów rezonansowych.
2. Ustalanie sekwencji sprzężeń nie wymaga pomiarów stałych sprzężenia.
▪ WADY
1. Ustalenie sekwencji sprzężeń wymaga przeprowadzenia kilku eksperymentów.
2. Może zostać przeprowadzone jedynie na protonach znacznie różniących się
przesunięciem chemicznym.
-
EPEISODION I:
SPINOWO-SPINOWE SPRZĘŻENIA
HOMOJĄDROWE w 2D
COSY – CORRELATED SPECTROSCOPY
TOCSY – TOTAL CORRELATED SPECTROSCOPY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
oś pierwotna (F2)
oś wtórna (F1)
diagonala
sygnał
korelacyjny
(crosspeak)
sygnał
autokorelacyjny
widmo 1H
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0O H
CH3
H
H
AC
BD
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
O H
CH3
H
H
AC
BD
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
B,D
D,BO H
CH3
H
H
AC
BD
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
B,D
D,B
D,C
C,D
O H
CH3
H
H
AC
BD
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
B,D
D,B
D,C
C,D
O H
CH3
H
H
AC
BD
COSY
-
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
B,D
D,B
D,C
C,D
O H
CH3
H
H
AC
BD
COSY
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
B,D
D,B
D,C
C,D
NIEPRAWIDŁOWA
OBRÓBKA WIDMA
COSY
O H
CH3
H
H
AC
BD
-
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
F 2 ( p p m )
1 . 21 . 41 . 61 . 82 . 02 . 22 . 42 . 62. 83 . 0
F 1
( p pm )
1 . 4
1 . 6
1 . 8
2 . 0
2 . 2
2 . 4
2 . 6
2 . 8
3 . 0
AC
BD
A
C
B
D
A,B
B,A
C,B
B,C
B,D
D,B
D,C
C,D
D,AC,A
INNY
WARIANT OBRÓBKI
COSY
O H
CH3
H
H
AC
BD
-
▪ ZALETY
1. Bardzo mała różnica przesunięć chemicznych (nakładanie się) sygnałów
rezonansowych oraz ich nieczytelna multipletowość nie przeszkadzają (za
bardzo) w interpretacji wyników.
2. Do ustalenia sekwencji sprzężeń w danym układzie spinowym wystarcza
przeprowadzenie jednego eksperymentu.
3. Stosunkowo łatwe (choć nie zawsze) w wykonaniu, obróbce i interpretacji.
▪ WADY
1. Interpretacja skomplikowanych widm COSY drastycznie zwiększa
zapotrzebowanie mózgu na glukozę.
2. Niewielka rozdzielczość widm COSY – konieczność stosowania odmian
eksperymentu COSY (np. DQF-COSY) do badania bardziej złożonych układów.
COSY
-
COSY
-
TOCSY
-
▪ ZALETY
1. Duża ilość sygnałów korelacyjnych.
2. Możliwość szybkiego określenia przynależności protonów do poszczególnych
układów spinowych.
3. Możliwość rozpoznania struktury układów spinowych na podstawie ilości
sygnałów korelacyjnych bądź obecności sygnałów rezonansowych protonów
charakterystycznych.
▪ WADY
1. Duża ilość sygnałów korelacyjnych.
TOCSY
-
COSY
protony amidowe: 7-8 [ppm];
sprzężenie skalarne z α
-
TOCSY
protony amidowe: 7-8 [ppm];
sprzężenie skalarne z α
-
STASIMON I:
SPINOWO-SPINOWE SPRZĘŻENIA HETEROJĄDROWE
-
H
H
SPRZĘŻENIE 1H-19F
2JH,F = 40-50 Hz
4JH,F = 4-5 Hz
-CH3
-CH2-
-
dublet
dublet
dubletów
H
3JH,H
1JH,C
1JH,C
99 %
1 %
99 %0,5 % 0,5 %
widmo 1H NMR:linie satelitarne (sidebands)
SPRZĘŻENIE 1H-13C
12C
1H
12C
1H
13C
1H
12C
1H
1JH,C = 115-270 Hz
δ [ppm]
-
▪1H DECOUPLING; SPRZĘŻENIE 13C-1H PRZEZ JEDNO WIĄZANIE
SPEKTROSKOPIA 13C NMR
1JC,H = 110-320 Hz
-
▪ SPRZĘŻENIE 13C-1H PRZEZ WIELE WIĄZAŃ
SPEKTROSKOPIA 13C NMR
2,3JC,H = 0-60 Hz
-
▪ DEPT (DISTORIONLESS ENHANCEMENT BY POLARIZATION TRANSFER)
SPEKTROSKOPIA 13C NMR
CH
CH2
CH3
CHX
C
-
SPEKTROSKOPIA 13C NMR
δ [ppm] typ C
2 – 50 sp3 (alkanowy)
50 – 90 sp3 (C-O), sp1
90 – 110 sp3 (O-C-O)
110 – 150 sp2 (nie: C=O)
> 160 sp2 (C=O)
-
SPRZĘŻENIE 13C-19F (CIEKAWOSTKA!)
▪ WIDMO 13C NMR, 1H-DECOUPLING, BRAK 19F-DECOUPLING
-CH3-CH2-
C=O
-
EPEISODION II:
SPINOWO-SPINOWE SPRZĘŻENIA
HETEROJĄDROWE w 2D
HSQC – HETERONUCLEAR SINGLE-QUANTUM COHERENCE
HMBC – HETERONUCLEAR MULTIPLE BOND CORRELATION
-
HSQC
-
HSQC
-
HMBC
H1,C2’
H3’,C1’
H1’,C3’
-
▪ KOMPLET EKSPERYMENTÓW gCOSY, gHSQC i gHMBC
DYWAGACJE STRUKTURALNE
2
2
2 2
6
1
C8H15OCl
?
-
▪ KOMPLET EKSPERYMENTÓW gCOSY, gHSQC i gHMBC
DYWAGACJE STRUKTURALNE
3 4
12
5
6
7 8
1
1
1,2
2,1
2
2
3
3
3,4
4,3
4
5,6
4
gCOSY
5,6
-
▪ KOMPLET EKSPERYMENTÓW gCOSY, gHSQC i gHMBC
DYWAGACJE STRUKTURALNE
3 4
12
5
6
7 8
1
C1
2,C2
5/6,C5/C6
2
C5/C6
3
C44,C4
1,C1
4 5,6
C2
gHSQC
C33,C3
-
▪ KOMPLET EKSPERYMENTÓW gCOSY, gHSQC i gHMBC
DYWAGACJE STRUKTURALNE
3 4
12
5
6
7 8
1
C1
4,C3
2
C5/C6
3
C4
2,C1
1,C2
4 5,6
C2
gHMBC
C3 3,C4
4,C22,C4
1
3
2
45
6
7 8
?
-
SPEKTROSKOPIA 13C NMR
δ [ppm] typ C
2 – 50 sp3 (alkanowy)
50 – 90 sp3 (C-O), sp1
90 – 110 sp3 (O-C-O)
110 – 150 sp2 (nie: C=O)
> 160 sp2 (C=O)
-
▪ KOMPLET EKSPERYMENTÓW gCOSY, gHSQC i gHMBC
DYWAGACJE STRUKTURALNE
3 4
12
5
6
7 8
1
C1
4,C3
2
C5/C6
3
C4
2,C1
1,C2
4 5,6S
C2
gHMBC
C3 3,C4
4,C22,C4
1
3
2
45
6
7 8
1,C8
3,C8C8
C7
-
▪ ZALETY I ZASTOSOWANIE
1. 1H-13C HSQC – pomocne przy rekonstrukcji izolowanych układów spinowych
jąder 1H (bezlitośnie wskazuje diastereotopowe grupy –CH2–).
2. 1H-13C HSQC – pozwala na pełne przyporządkowanie sygnałów rezonansowych
w widmie 13C NMR.
3. 1H-13C HMBC – pozwala na płynne poruszanie się pomiędzy izolowanymi
układami spinowymi jąder 1H.
▪ WADY
1. 1H-13C HMBC – nie wszystkie teoretycznie możliwe sygnały korelacyjne
pojawiają się w widmie. ICH BRAK NIE JEST DOWODEM NA NIEPOPRAWNOŚĆ
ZAŁOŻONEJ STRUKTURY!
1H-13C HSQC, 1H-13C HMBC
-
STASIMON II:
DIPOLOWE SPRZĘŻENIA
HOMOJĄDROWE
NOE – NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
Jądrowy efekt Overhausera – zjawisko wzmocnienia (bądź osłabienia) sygnału rezonansowego
protonu, który znajduje się blisko w przestrzeni protonu naświetlanego.
δ [ppm]
H
C
H
Hδ [ppm]
hv
NOE
NOE
Zasięg efektu Overhausera: ok. 4-5 Å.
Jego wystąpienie jest dowodem bliskości jąder w przestrzeni.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
H0HA
δ
νA
νA
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
Naświetlenie protonu HA powoduje odejście od stanu
równowagi i wysycenie jego spinu, tj. liczba jąder w
stanie o niższej energii jest dokładnie równa liczbie
jąder w stanie o wyższej energii. Sygnał protonu HAznika z widma.
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W2
RELAKSACJA DWUKWANTOWA, W2 – efektywna w małych cząsteczkach
droga relaksacji polegająca na powrocie populacji jąder naświetlanych (HA) do
stanu równowagi przy jednoczesnym „ciągnięciu” ze sobą (wymuszeniu zmiany
orientacji) spinów jąder sąsiadujących (HO), znajdujących się w stanie o
wyższej energii.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W2
W wyniku powrotu populacji jąder HA do stanu
równowagi na drodze W2 część jąder HO przechodzi ze
stanu o wyższej energii do stanu o niższej energii.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W2
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W2
Następnie, proton HA po raz kolejny ulega naświetleniu
i następuje ponowne wysycenie populacji spinów tego
jądra w próbce. Ponownie, liczba jąder HA w stanie o
niższej energii jest dokładnie równa liczbie jąder w
stanie o wyższej energii.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
H0
HAδ
H0 HAδ
widmo różnicowe
Wreszcie, następuje rejestracja widma 1D i obserwacja
protonu HO. Ponieważ w populacji istnieje teraz większa
liczba spinów HO w stanie o niższej energii niźli było ich
przed naświetlaniem HA, sygnał protonu HO ma większą
intensywność!!!
OBSERWUJEMY DODATNI EFEKT OVERHAUSERA.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W0
RELAKSACJA ZEROKWANTOWA, W0 – efektywna w dużych cząsteczkach
droga relaksacji polegająca na powrocie populacji jąder naświetlanych (HA) do
stanu równowagi przy jednoczesnym „ciągnięciu” ze sobą (wymuszeniu zmiany
orientacji) spinów jąder sąsiadujących (HO), znajdujących się w stanie o niższej
energii.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W0
W wyniku powrotu populacji jąder HA do stanu
równowagi na drodze W0 część jąder HO przechodzi ze
stanu o niższej energii do stanu o wyższej energii.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W0
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
W0
Następnie, proton HA po raz kolejny ulega naświetleniu
i następuje ponowne wysycenie populacji spinów tego
jądra w próbce. Ponownie, liczba jąder HA w stanie o
niższej energii jest odkładnie równa liczbie jąder w
stanie o wyższej energii.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
B0
E
H0 HA
δ
B1
νA
νA
νA
stan równowagi
νA
νA
H0HA
δ
H0 HAδ
widmo różnicowe
Wreszcie, następuje rejestracja widma 1D i obserwacja
protonu HO. Ponieważ w populacji istnieje teraz
mniejsza liczba spinów HO w stanie o niższej energii
niźli było ich przed naświetlaniem HA, sygnał protonu
HO ma mniejszą intensywność!!!
OBSERWUJEMY UJEMNY EFEKT OVERHAUSERA.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
OAcO
AcOCH
2OAc
OC
O
CO
H
H
H
H3
1
3
4
5
6
2
2''
1''
3'
4'
2'
1'NOE
NOE
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
widmo NOE
widmo 1H NMR
(t-BuO)3SiSH
H2N(CH2)NH2
H2O
i-PrOH
wymiana chemiczna: NOE < 0 (ujemne)
▪ WYMIANA CHEMICZNA
-
▪ PODSUMOWANIE1. Jeżeli jądra HO oraz HA sąsiadują ze sobą w przestrzeni, to zjawisko odpowiedzialne za wymuszenie
zmiany orientacji spinu jądra sąsiadującego (HA) w wyniku naświetlania jądra HO nazywa się
sprzężeniem dipolowym i stanowi podstawę fizyczną efektu Overhausera.
2. Ww. wymuszenie zmiany orientacji może nastąpić zgodnie z mechanizmem relaksacji dwukwantowej
(W2) lub zerokwantowej (W0).
3. Dodatni efekt Overhausera (dodatnie NOE) obserwujemy dla małych cząsteczek (M < 1 kDa), a
konkretnie dla cząsteczek szybko obracających się w roztworach. Dla małych cząsteczek dominuje
relaksacja W2.
4. Ujemny efekt Overhausera (ujemne NOE) obserwujemy dla dużych cząsteczek (M > 2 kDa), a konkretnie
dla cząsteczek wolno obracających się w roztworach. Dla dużych cząsteczek dominuje relaksacja W0.
5. Wymiana chemiczna protonów labilnych również generuje sygnały w widmach NOE. Są one zawsze
ujemne.
6. Małe cząsteczki, które wolno obracają się w roztworach (np. w wyniku tworzenia agregatów), generują
ujemne NOE.
NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT
-
EPEISODION III:
DIPOLOWE SPRZĘŻENIA
HOMOJĄDROWE w 2D
NOESY – NUCLEAR OVERHAUSER EFFECT SPECTROSCOPY
ROESY – ROTATING-FRAME OVERHAUSER EFFECT SPECTROSCOPY
-
NOESY/ROESY
17
20b
NOENOE
12
NOE
▪ PRZYKŁADOWE WIDMO
-
CH3
O
OH
OH
OH
H
OH
HH
H
CH3
O
OH
OH
H
OH
OH
HH
HNOE
NOE
▪ ZASTOSOWANIE
1. Eksperymenty bardzo użyteczne w analizie konformacyjnej.
2. Wygodna metoda ustalania konfiguracji względnej centrów asymetrii, a niekiedy
– konfiguracji absolutnej.
NOESY/ROESY
-
▪ ZASTOSOWANIE
1. Eksperymenty bardzo użyteczne w analizie konformacyjnej.
2. Wygodna metoda ustalania konfiguracji względnej centrów asymetrii, a niekiedy
– konfiguracji absolutnej.
3. Wygodna metoda ustalania sekwencji aminokwasów w polipeptydach, a także –
sekwencji zasad w niewielkich odcinkach kwasów nukleinowych.
NOESY/ROESY
NOE (słabe)
NOE (silne)
-
▪ ZASTOSOWANIE
1. Eksperymenty bardzo użyteczne w analizie konformacyjnej.
2. Wygodna metoda ustalania konfiguracji względnej centrów asymetrii, a niekiedy
– konfiguracji absolutnej.
3. Wygodna metoda ustalania sekwencji aminokwasów w polipeptydach, a także –
sekwencji zasad w niewielkich odcinkach kwasów nukleinowych.
NOESY/ROESY
-
▪ ZASTOSOWANIE
1. Eksperymenty bardzo użyteczne w analizie konformacyjnej.
2. Wygodna metoda ustalania konfiguracji względnej centrów asymetrii, a niekiedy
– konfiguracji absolutnej.
3. Wygodna metoda ustalania sekwencji aminokwasów w polipeptydach, a także –
sekwencji zasad w niewielkich odcinkach kwasów nukleinowych.
▪ WADY
1. Nie wszystkie teoretycznie możliwe sygnały korelacyjne pojawiają się w widmie.
ICH BRAK NIE JEST DOWODEM BRAKU BLISKOŚCI JĄDER ATOMOWYCH W
PRZESTRZENI!
NOESY/ROESY
-
▪ CZYM RÓŻNI SIĘ EKSPERYMENT ROESY OD NOESY?
NOESY/ROESY
sygnał NOESY ROESY
diagonala ujemny* ujemny
małe cząsteczki dodatni dodatni
średnie cząsteczki BRAK dodatni
duże cząsteczki ujemny dodatni
wymiana chemiczna ujemny ujemny
* W rzeczywistości sygnały korelacyjne w widmach NOESY i ROESY mają fazy względne, ustalane względem
diagonali. Powyższa tabela jest prawdziwa dla sytuacji, w której diagonala znajduje się w fazie ujemnej (co jest
ustawiane domyślnie dla wszystkich eksperymentów).
-
▪ CZYM RÓŻNI SIĘ EKSPERYMENT ROESY OD NOESY?Eksperyment ROESY pozwala na obserwację korelacji w cząsteczkach o dowolnych masach, w
przeciwieństwie do eksperymentu NOESY, który „nie widzi” cząsteczek o masach z zakresu 1
kDa < M < 2 kDa (relaksacja dwukwantowa konkuruje wtedy z relaksacją zerokwantową, co
wygasza sygnał NOE).
Wadą stosowania eksperymentu ROESY w każdej możliwej okazji jest jego mniejsza czułość dla
„dużych” cząsteczek, co wymaga stosowania większych stężeń (co nie zawsze jest łatwe).
NOESY/ROESY
-
NOESY/ROESY
▪ POMIAR ODLEGŁOŚCI MIĘDZYATOMOWYCHDla krótkich czasów miksowania (τm) zależność intensywności NOE (I) od odległości między
atomami (r) da się wyrazić wzorem:
I = k∙rIS-6
Stałą k wyznacza się na podstawie wzorca.
-
STASIMON III:
ZESTAWIENIE WIDM 2D
-
ZESTAWIENIE WIDM 2D
eksperyment typ korelacji typ sprzężenia
COSY homojądrowe skalarne*
TOCSY homojądrowe skalarne*
HSQC heterojądrowe skalarne*
HMBC heterojądrowe skalarne*
NOESY homojądrowe dipolowe**
ROESY homojądrowe dipolowe**
* skalarne = spinowo-spinowe;
** dipolowe = przez przestrzeń.
-
EKSODOS:
ZAWIJANIE SYGNAŁÓW
-
pp m204 0608010 012 014 016 018 020 0
pp m2040608010 012 014 016 018 020 0
CDCl3
δ = 205,7 ppm
δ = 5,7 ppm
zawinięty sygnał
C=O
ZAWIJANIE SYGNAŁÓW
CH3
C=O
Szerokość okna spektralnego – zakres częstotliwości, w którym wykonano pomiar.
Szerokość okna spektralnego = 200 ppm.
(CH3)2C=O, 13C NMR
-
pp m2 040608 010 012 014 016 018 0
pp m204 0608010 012 014 016 018 020 0
CDCl3
δ = 205,7 ppm
δ = 15,7 ppm
zawinięty sygnał
C=O
ZAWIJANIE SYGNAŁÓW
CH3
C=O
Szerokość okna spektralnego – zakres częstotliwości, w którym wykonano pomiar.
Szerokość okna spektralnego = 190 ppm.
(CH3)2C=O, 13C NMR
-
pp m204 0608010 012 014 0
pp m204 0608010 012 014 016 018 020 0
CDCl3
δ = 205,7 ppm
δ = 55,7 ppm
zawinięty sygnał
C=O
ZAWIJANIE SYGNAŁÓW
CH3
C=O
Szerokość okna spektralnego – zakres częstotliwości, w którym wykonano pomiar.
Szerokość okna spektralnego = 150 ppm.
(CH3)2C=O, 13C NMR
-
pp m20406 08010 012 0
pp m204 0608010 012 014 016 018 020 0
CDCl3
δ = 205,7 ppm
ZAWIJANIE SYGNAŁÓW
CH3
C=O
Szerokość okna spektralnego – zakres częstotliwości, w którym wykonano pomiar.
Szerokość okna spektralnego = 120 ppm.
(CH3)2C=O, 13C NMR
brak sygnału
C=O
-
Uwaga: szerokości okna spektralnego nie należy utożsamiać z szerokością skali wydruku. Te
dwie wielkości są sobie równe tylko wtedy, jeśli widmo zostało wydrukowane w całym zakresie
pomiarowym.
ZAWIJANIE SYGNAŁÓW
δrzeczywiste = δsygnału zawiniętego + szerokość okna spektralnego
δsygnału zawiniętego = δrzeczywiste - szerokość okna spektralnego
-
DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!(...i powodzenia na kolokwium)