1

Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego

WSTĘP

Czas trwania stażu był dla mnie okresem intensywnej pracy. Sprostanie przyjętym założeniom wymagało

nieustannego pogłębiania wiedzy i doskonalenia umiejętności dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych.

Był to czas szczególnego wysiłku nad podniesieniem jakości mojej pracy a tym samym pracy OREW. W

czasie stażu doskonaliłam swój warsztat pracy, współpracowałam z innymi specjalistami i rozwiązywałam

pojawiające się problemy. Podnosiły się moje kompetencje osobowościowe i zawodowe konieczne w pracy.

Za najważniejsze osiągnięcie podczas stażu uważam wprowadzenie zajęć dogoterapii. Wzbogaciły one

ofertę terapeutyczną naszego Ośrodka. Dzięki nim zajęcia w OREW są bardziej urozmaicone i dla

większości uczniów atrakcyjne. Mobilizują do podejmowania aktywności i budzą w dzieciach poczucie

własnej wartości oraz sprawczości. Czasami przynoszą zaskakujące rezultaty. Przykładem może być uczeń,

który panicznym strachem reagował na propozycję kontaktu z psem. Po sześciu miesiącach pracy całego

zespołu: przewodnika psa, nauczyciela, terapeuty i innych pracowników placówki, chłopiec aktywnie

uczestniczy w zajęciach z psem a w domu, na prośbę chłopca, pojawił się mały piesek.

Wprowadzenie dogoterapii jest realizacją zamierzenia przyjętego podczas poprzedniego podsumowania

stażu na nauczyciela kontraktowego. Udało mi się zrealizować je w pełni. Jestem z tego bardzo zadowolona.

Osiągnięte przez uczniów rezultaty, po pierwszym roku prowadzenia zajęć, przedstawiłam na stronie

internetowej OREW. Daje mi to ogromną satysfakcję. Widoczne osiągnięcia naszych uczniów utwierdzają

mnie w słuszności prowadzenia takiego rodzaju zajęć.

Osiągnięcie tego wymagało od nas dużo wysiłku i czasu. Szkolenia psa odbywały się w niedzielę w

Gdyni. Każde niedzielne przedpołudnie poświęcaliśmy na pracę z psem. Nasz pies Max zdał egzamin z

najlepszym wynikiem. Następnie razem z mężem, który jest przewodnikiem psa, ukończyliśmy trzydniowy

kurs dogoterapii uzyskując kwalifikacje potrzebne do prowadzenia zajęć dogoterapii. Po egzaminie pies

nadal uczęszcza na szkolenia. Musi pozostawać pod kontrolą tresera. Praca z psem trwa ciągle, zajmuje

dużo czasu, lecz daje wiele radości dzieciom a nam satysfakcję z własnej działalności.

Wszystkie przyjęte zadania i spodziewane efekty pracy zawarte w planie rozwoju udało mi się wykonać w

stopniu zadowalającym i w całości. Ponadto wykonałam dodatkowe zadania wynikające z pracy szkoły.

Współorganizowałam wystawę prac plastycznych zatytułowaną „Zimowe Impresje” skierowaną do uczniów

OREW oraz współorganizowałam obchody Dnia Godności w placówce.

Przyjęte do realizacji zadania wykonywałam z dużą odpowiedzialnością. Dbałam, aby przyniosły

pozytywne efekty szkole, jak i uczniom. Dla mnie były potwierdzeniem przyjęcia słusznej koncepcji rozwoju.

Podkreślić muszę fakt, że podejmowane przeze mnie inicjatywy, spotykały się zawsze z akceptacją i

wsparciem Dyrektora placówki. Zapewniał środki materialne do ich realizacji. Dotyczyło to zakupu pomocy

dydaktycznych i odpowiedniego wyposażenia sali. Zawsze mogłam też liczyć na pomoc i wsparcie ze strony

opiekuna stażu. Także inni pracownicy OREW z życzliwością podejmowali współpracę podczas

wykonywania czynności związanych z realizacją stażu.

Poniżej przedstawiam szczegółowy opis realizowanych zadań i uzyskanych efektów.

2

REALIZACJA ZADAŃ UMOŻLIWIAJĄCYCH SPEŁNIENIE WYMAGAŃ KWALIFIKACYJNYCH NA STOPIEŃ NAUCZYCIELA MIANOWANEGO

1. Umiejętność organizacji i doskonalenia własnego warsztatu pracy, dokonywania ewaluacji własnych działań, a także oceniania ich skuteczności i dokonywania zmian w tych działaniach (Rozporządzenie MENiS z dnia 1 grudnia 2004 roku w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli, § 7 ust.2 pkt 1) 1. Realizację tego zagadnienia rozpoczęłam od oceny własnych umiejętności jako nauczyciela oraz

określeniu potrzeb i kierunku rozwoju zawodowego. Złożyłam wniosek o rozpoczęcie stażu do dyrektora

placówki. Nawiązałam współpracę z opiekunem mojego stażu. Po omówieniu procedury awansu

zawodowego nauczyciela kontraktowego ubiegającego się awans na stopień nauczyciela mianowanego

ustaliłyśmy zasady naszej współpracy w formie kontraktu.

Po analizie tekstów prawa oświatowego, oraz zanalizowaniu potrzeb i programu funkcjonowania OREW,

opracowałam plan rozwoju zawodowego zatwierdzony przez dyrektora placówki.

2. Prowadziłam zajęcia w obecności opiekuna stażu i dyrektora. Obserwowałam zajęcia prowadzone przez

opiekuna stażu i innych specjalistów. Następnie analizowałyśmy przebieg zajęć. Poddawanie się ocenie

oraz czerpanie nowej wiedzy i umiejętności z doświadczeń innych specjalistów, umożliwiło mi doskonalenie

własnego warsztatu pracy. Zawsze, gdy przygotowuję się do zajęć, bez problemu wyznaczam sobie cele,

które są możliwe do osiągnięcia przez uczniów. Umiem dobrać indywidualnie metody do możliwości

wychowanków. Dużo uwagi przywiązuję do wyboru środków dydaktycznych. Muszą być one proste i znane

uczniom.

3. Jako osoba prowadząca merytorycznie grupę rewalidacyjną koordynuję pracę współpracowników:

opracowujemy indywidualne programy rewalidacyjno-wychowawcze dla uczniów naszego zespołu,

dokonujemy podziału zadań i obowiązków pomiędzy pedagogiem, terapeutą a pomocą wychowawcy,

przyjmujemy dodatkowe obowiązki związane z indywidualną pomocą i opieką, jeśli wymagają takiej

uczniowie,

sporządzamy semestralne i końcowe podsumowania realizacji programów,

dokonujemy ewaluacji zadań i opracowujemy programy na nowy rok szkolny.

4. Konsultowałam się z innymi specjalistami pracującymi z uczniem w ramach Zespołów Terapeutycznych.

Odbywają się one raz do roku dla każdego ucznia, lub w miarę pojawiających się potrzeb. Wszyscy

specjaliści pracujący z uczniem omawiają ze swojej strony realizację zadań wynikających z programu.

Wskazują też kierunki, w których będzie zmierzać praca w najbliższym czasie.

Zespół Terapeutyczny zwołany z powodu wystąpienia szczególnych przyczyn odbył się podczas stażu tylko

raz. Dotyczył problemów chłopca z mojego zespołu. Dziecko w bardzo szybkim tempie tyło. Występowały

problemy higieniczne. Specjaliści przerywali zajęcia odmawiając pracy z uczniem w takim stanie. Na

Zespole obecny był także ojciec chłopca. W tym wypadku Zespół był jednym z etapów pracy z rodziną

ucznia. Zagadnienie to przedstawiłam podczas omawiania realizacji punktu czwartego Rozporządzenia, jako

analizę problemu i podjęcie działań w celu jego rozwiązana.

3

5. Uczestniczenie w pracach organów placówki dało mi okazję do realizowania podstawowych funkcji

placówki i wynikających z nich zadań oraz wpływania na kierunki rozwoju placówki a także wzbogacanie

oferty dydaktyczno-terapeutycznej. Należy tu wspomnieć o aktywnym uczestniczeniu w Radach

Programowych i Szkoleniowych OREW. Poszerzyły one moją wiedzę i kompetencje zawodowe. Umożliwiły

rozwiązywanie pojawiających się problemów w oparciu o wiedzę, doświadczenie i umiejętności moje własne

i innych pracowników OREW.

Współuczestniczyłam w modyfikowaniu „Karty okresowego funkcjonowania ucznia”, którą zatwierdziła

Rada Programowa w grudniu 2005 roku. Pozwala ona ocenić poziom funkcjonowania ucznia. Po

porównaniu go z wcześniejszą oceną umożliwia odpowiednie dostosowanie oddziaływań terapeutycznych.

Pracowałam w zespole, który zapoczątkował działalność Klubu Rodzica we wrześniu 2004 roku.

Opracowałyśmy tematykę i harmonogram spotkań w dwóch pierwszych latach. Brałam udział w

przygotowaniu i prowadzeniu pierwszego spotkania w ramach Klub Rodzica. Klub działa do dzisiaj a jego

prowadzeniem zajmują się psycholodzy OREW.

Zajmowałam się sprawą dokształcania nauczycieli w naszej placówce. Szukałam i gromadziłam

informacje dotyczące szkoleń w rejonie Gdańska i Trójmiasta. Udzielałam informacji nauczycielom

poszukujących odpowiednich form dokształcania.

6. Podczas całego stażu dzieliłam się swoją wiedzą, umiejętnościami i doświadczeniem zawodowym z

innymi:

pełniłam funkcję opiekuna stażu dla czworga nauczycieli stażystów ubiegających się o stopień

nauczyciela kontraktowego,

pełniłam funkcję opiekuna praktyk studenckich:

- 4 tygodniowej praktyki nauczycielskiej studentki V roku pedagogiki UG, specjalność rewalidacja

upośledzonych umysłowo,

- 4 tygodniowej praktyki pedagogicznej studentki III roku pedagogiki UG, kierunku edukacja

niepełnosprawnych intelektualnie z terapią indywidualną,

przygotowałam i prowadziłam szkolenie Rady Programowej oraz szkolenie dla rodziców dotyczące

podstawowych wiadomości o dogoterapii,

współpracowałam z innymi specjalistami OREW, aby w jak najbardziej optymalny dla ucznia i nie

zaburzający jego poczucia bezpieczeństwa sposób, przenieść go do nowego zespołu oraz

przekazywałam nowemu pedagogowi posiadaną wiedzę o uczniu i jego środowisku,

przedstawiałam charakterystykę pracy, ofertę edukacyjno-terapeutyczną i osiągnięcia OREW gościom

odwiedzającym placówkę:

- pracownikom innych placówek,

- osobom zamierzającym otworzyć podobne placówki,

- klerykom,

- gościom PSOUU wizytującym placówki Stowarzyszenia,

- uczniom liceum,

- przedszkolakom i ich opiekunom,

- studentom,

- wolontariuszom.

4

Podejmowane przeze mnie, wyżej wymienione, działania służyły propagowaniu wśród ludzi kontaktujących

się z nami, głównych zadań PSOUU. Pozwalały lepiej zrozumieć świat osób niepełnosprawnych

intelektualnie, pokazywały naszą ofertę edukacyjno- terapeutyczną oraz metody pracy z uczniem oraz jego

rodziną.

7. Dbałam o wystrój sali nr 24, w której funkcjonuje prowadzony przeze mnie zespół.

Wykonałam tzw. „ścianę dydaktyczną”. Na powierzchni 2X2 metry namalowałam na niebieskim tle:

pień i konary drzewa liściastego, wiecznie zielone drzewo iglaste, pod drzewami zieloną trawę, na

górze ciemnoniebieskie chmury. Całość pokryłam kilkoma warstwami lakieru, aby łatwo było można

mocować i odklejać różne elementy. W zależności od pory roku, uczniowie przymocowują w

odpowiednich miejscach charakterystyczne elementy, które właśnie poznali podczas zajęć.

Płaszczyznę innej ściany podzieliłam na cztery części. Każda przyporządkowana jest innej porze

roku. Jej nazwa umieszczona jest na tle, którego kolor odpowiada porze roku w zajęciach Porannego

Kręgu. Wzmacnia to poczucie uporządkowania świata uczniów wg pór roku. Pod nazwami wieszamy

tzw. „godła” symbolizujące daną porę, które wykonują uczniowie.

Pozostałe miejsca w sali wykorzystujemy do eksponowania prac uczniów związanych ze świętami,

zwyczajami i uroczystościami np. walentynkami, mikołajkami, itp.

Na ścianie w korytarzu sąsiadującym z salą są tablice prezentujące aktualne prace uczniów.

Umieszczone obok tablicy podpisane zdjęcie ucznia informuje, kto wykonał pracę. Powyżej

eksponujemy prace grupowe. Jest też tablica z wykonanym przez uczniów „tortem”. Zawieszone obok

zdjęcie ucznia informuje, że niebawem będą jego urodziny.

Aby uczniowie mogli efektywnie pracować musimy wykonywać dużo pomocy dydaktycznych. Dotyczy

to zajęć dydaktycznych, jak i zabawy w grupie. Spowodowane jest to brakiem odpowiednich pomocy

na rynku. Prawie do każdych zajęć plastycznych wykonujemy szablony lub kontury wcześniej

poznanych rzeczy: przedmiotów, warzyw, zwierząt, roślin i innych. Muszę przyznać, że w ostatnich

dwóch latach sytuacja poprawiła się. Potrzeby naszych uczniów zaczynają dostrzegać producenci

pomocy i wydawcy katalogów takich jak „Nowa szkoła” czy „Bambino”. Możemy więc kupować tam

duże stemple, papier o najróżniejszych fakturach, szablony do wielokrotnego użytku, różne farby:

fakturowe, do malowania palcami, wyciskane.

Dostosowałam wyposażenie sali do potrzeb uczniów. Zaprojektowałam stół do zajęć. Znalazłam

wykonawcę i obecnie posiadamy stół modułowy, który można dowolnie zestawiać. Istnieje możliwość

pracy przy nim ucznia na wózku. Posiada też regulację wysokości blatu. Jest stabilny i łatwy do

utrzymania w czystości. Nie możemy jednak w pełni korzystać z jego walorów, ze względu na warunki

lokalowe.

Uczestnicząc w jednym z kursów dostrzegłam krzesła, które wydały mi się odpowiednie dla naszych

uczniów. Poprosiłam gospodarza o wskazanie producenta krzeseł. Potem przedstawiłam walory

krzeseł innym nauczycielom w naszej placówce. Niektórzy wyrazili chęć zakupu krzeseł dla swoich

uczniów. Krzesła zamówiono i dotarły do nas w krótkim czasie. Praktyka zweryfikowała ich

przydatność. Są na kółkach, dlatego łatwo podsunąć ucznia do stołu. Dotąd, niektórych uczniów,

musiały podsuwać do stołu dwie osoby. Siedzenia i oparcia obite są skajem, są więc odporne na

zabrudzenia i łatwe do utrzymanie w czystości. Krzesła posiadają też regulację wysokości siedzenia.

Nie sprawdziły się automatyczne hamulce, które są za słabe dla niektórych z uczniów.

5

Zakupiłam półkę, która rozwiązała problem ciągłego poszukiwania pomocy: różnych papierów, pianek,

taśm ozdobnych i innych. Szafka posiada wiele półek, na których posegregowaliśmy pomoce. Dzięki

temu sprawniej przygotowujemy zajęcia.

8.Podejmowałam dodatkowe zadania do wykonania na teranie placówki oraz PSOUU: uczestniczyłam w trzech turnusach rehabilitacyjnych jako opiekun osoby niepełnosprawnej:

- 14-27.07.2004 w Zofiówce koło Aleksandrowi Łódzkiego, - 19.08-01.09.2006 w Darłówku, - 01-14.07.2008 w Stegnie,

wprowadziłam zajęcia dogoterapii w OREW,

wykonywałam razem z uczniami prace sprzedawane na kiermaszach:

- kartki świąteczne, - bukiety z suszonych liści i kwiatów, - malowane szklane butelki, - świeczniki z gipsu, - ozdoby świąteczne z gipsu, - przedmioty zdobione techniką decoupage,

dbałam o materiały niezbędne do przeprowadzania zajęć, dokonywałam zakupów takich materiałów

jak klej Wikol czy gips, dla wszystkich zespołów w placówce,

uczestniczyłam w Koncertach Noworocznych w Ratuszu Staromiejskim odbywających się w pierwszej

połowie stycznia organizowanych przez PSOUU,

uczestniczyłam w obchodach Międzynarodowych Spotkań z Twórczym Życiem Osób z

Niepełnosprawnością Intelektualną „Świat Mało Znany”; w 2007 roku składały się na nie następujące

imprezy:

- 18.05 uroczysta inauguracja w Teatrze Wybrzeże, - 19.05 gotowanie z Maciejem Kuroniem na ul.Długiej i koncert w Teatrze Leśnym na ul. Jaśkowa Dolina, - 20.05 Lwia Parada ulicą Długą,

przygotowywałam i współuczestniczyłam w zabawach mikołajkowych organizowanych dla członków

PSOUU:

-w LO na Morenie- obsługiwałam kącik z układankami, prowadziłam zabawy z psem terapeutą, pomagałam podczas zabaw tanecznych i konkursów, -w klubie studenckim Kwadratowa- prowadziłam stanowisko z układankami, pomagałam podczas tańców i konkursów,

współorganizowałam wystawę prac plastycznych „Zimowe Impresje”, która odbyła się w styczniu i

lutym 2008 roku,

współorganizowałam uroczystości z okazji Dnia Godności w OREW organizując wystawę prac

plastycznych zatytułowaną „Co lubię”.

2. Umiejętność uwzględniania w pracy potrzeb rozwojowych uczniów, problematyki środowiska lokalnego oraz współczesnych problemów społecznych i cywilizacyjnych (§ 7 ust.2 pkt 2) Założenia tego punktu rozporządzenia realizowałam poprzez: 1. Pracę z rodzicami uczniów:

przygotowanie i prowadzenie spotkania dla rodziców dotyczącego zajęć dogoterapii,

6

uczestniczenie w spotkaniach z rodzicami wg terminarza placówki, angażowanie rodziców w życie

szkoły, organizowanie imprez, wycieczek,

indywidualne konsultacje z rodzicami w ramach stałych dyżurów i w zależności od potrzeb:

-dotyczyły stanu zdrowia i higienicznego -sposobu zabezpieczenia ucznia w busie w celu zapewnienia bezpieczeństwa innym pasażerom -potrzeby pionizowania ucznia -specyficznych zachowań uczniów -zapewnienia popołudniowej opieki w domu,

opracowanie opinii dotyczącej uczennicy dla Sądu Rejonowego w Gdańsku.

2. Współpracę z innymi specjalistami:

rehabilitantami; dotyczyły one doboru odpowiedniego obuwia, właściwego rozpoczęcia procesu

pionizowania ucznia,

pielęgniarką; dotyczyły one oceny stanu zdrowia i stanu higienicznego, dokonywania odpowiednich

wpisów w dzienniczkach uczniów,

lekarzem rehabilitacji; dotyczyły oceny stanu zdrowia i kondycji fizycznej, uzyskaniu odpowiednich

wniosków i zaświadczeń w celu otrzymania pionizatorów dla dwóch uczniów lub wyjazdu na turnusy

rehabilitacyjne,

logopedą i specjalistą komunikacji alternatywnej w celu udzielenia wskazówek rodzinie ucznia, w jaki

sposób można skorzystać z programu „Pegaz 2003” (dostosowanie stanowiska komputerowego do

możliwości ucznia), bieżące konsultacje dotyczące wprowadzania gestów Makaton dla ucznia,

pracownikiem socjalnym PSOUU w sprawie szerszego rozpoznania sytuacji rodzinnej uczniów i

wypracowaniu sposobów wsparcia rodziny.

3. Organizowanie i włączanie się w przygotowanie uroczystości dla uczniów OREW:

organizowanie uroczystości z okazji Dnia Babci i Dziadka 20.01.2006

udział w obchodach 10lecia powstania OREW(wykonanie wspólnie z koleżanką Wiesławą Śnioch i

kolegą Jarkiem Łepkiem tablic ze zdjęciami obrazującymi historię placówki 09.2006; udział w

koncercie dla uczniów, nauczycieli i rodziców danym przez orkiestrę Vita Activa 09.09.2006 w Domu

Kultury na Oruni)

organizowanie wspólnie z koleżanką Magdaleną Szmid wystawy prac plastycznych zatytułowanej

„Jesień w przyrodzie” oraz „Balu Kasztana”

organizowanie wspólnie z koleżankami Anną Kamińską i Edytą Kolenos uroczystości z okazji Dnia

Matki 26.05.2009

uroczystości z okazji rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego

kultywowanie zwyczajów związanych ze Świętem Zmarłych, andrzejkami, mikołajkami, jasełkami,

karnawałem, walentynkami,

obchodzenie Dnia Chłopaka, Święta Ucznia i Nauczyciela, Dnia Babci i Dziadka, Dnia Kobiet, Dnia

Matki i Ojca, Dnia Dziecka, Dnia Godności

wspólne przygotowania do Wigilii, Świąt Bożego Narodzenia i Świąt Wielkanocnych

wspólne świętowanie urodzin uczniów

powitania nowej pory roku

kiermasze prac uczniów i personelu placówki.

4. Działania na rzecz środowiska osób z upośledzeniem umysłowym:

7

uczestniczyłam w spotkaniu dwóch psów reprezentujących fundację „Dogtor”, w tym naszego psa

terapeuty Maxa, w bibliotece „Pod Żółwiem” przy ul. Św. Ducha w Gdańsku, z grupą uczniów z

Ośrodka Szkolno-Wychowawczego z Nowego Portu oraz uczniami Gimnazjum nr 28 z dzielnicy

Piecki-Migowo; okazją był Światowy Dzień Zwierząt (04.10.2004).

Podjęte działania umożliwiły mi lepsze poznanie sytuacji rodzinnej uczniów. Połączenie mojej wiedzy i umiejętności pedagogicznych z doświadczeniem rodziców, pozwoliło na rozwiązanie problemów, które pojawiły się w czasie roku szkolnego. Wspólne uczestniczenie w imprezach pozwoliło na zbudowanie przyjaznej, budującej atmosfery, stanowiącej dobrą bazę do współpracy rodziców z kadrą placówki. 3. Umiejętność wykorzystywania w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej (§ 7 ust.2 pkt 3) Technologię informacyjną i komunikacyjną wykorzystują do:

1. Uzyskiwania poprzez Internet wiedzy dotyczącej awansu zawodowego oraz prawa oświatowego.

Pozyskane informacje oraz przygotowane materiały archiwizuję w postaci plików komputerowych. Poprzez

Internet dokonuję aktualizacji aktów prawnych.

2. Korzystania z internetowych publikacji innych nauczycieli dotyczących awansu, prowadzonych zajęć,

działalności różnych placówek oświatowych oraz organizacji (MOPS, PFRON).

3. Porozumiewania się z innymi nauczycielami poprzez pocztę elektroniczną.

4. Opracowywania dokumentacji związanej z awansem zawodowym nauczyciela:

przygotowanie planu rozwoju,

opracowanie sprawozdania z realizacji planu,

przygotowanie prezentacji multimedialnej jako pomocy podczas prezentacji dorobku zawodowego.

5. Przygotowania programów rewalidacyjno-wychowawczych, scenariuszy zajęć, podsumowań,

dokumentacji przebiegu praktyk studenckich, opinii dla sądu.

6. Dzielenia się swoją wiedzą na stronie internetowej OREW poprzez zamieszczanie tam swoich publikacji

takich jak:

opracowanie dotyczące wprowadzenia i przebiegu pierwszego roku zajęć dogoterapii w naszej

placówce,

scenariusze zajęć,

notatka informacyjna dotycząca zajęć dogoterapii w naszej placówce,

notatka informacyjna prezentująca zakres i istotę terapii pedagogicznej (współredagowanie),

praca zaliczeniowa z matematyki, list do rodziców jako prace zaliczeniowe na studiach

podyplomowych na UG kierunku kształcenie zintegrowane.

7.Gromadzenia zdjęć uczniów z przebiegu całego roku szkolnego w formie plików komputerowych, które po

zgraniu na płyty CD wykorzystuję jako nagrody i pamiątki na zakończenie roku szkolnego.

8.Przygotowania pomocy dydaktycznych:

wspólnie z koleżanką Luizą Lipińską nagrałyśmy płytę CD z muzyką o tematyce wiosenno-letniej;

zgromadziłyśmy kasety magnetofonowe ze starymi ale lubianymi przez uczniów utworami oraz płyty

CD z nowszymi utworami, dokonałyśmy chronologicznego uporządkowania utworów wg kolejności ich

występowania w ciągu roku szkolnego; nagrałyśmy płyty dla każdego zespołu w placówce,

na bieżąco korzystam z Internetu pobierając:

-wzory do wykonania szablonów potrzebnych do zajęć plastycznych,

8

-ilustracje dotyczące zajęć, -potrzebne życzenia,sentencje.

4. Umiejętność zastosowania wiedzy z zakresu psychologii, pedagogiki i dydaktyki oraz ogólnych zagadnień z zakresu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w rozwiązywaniu problemów związanych z zakresem realizowanych zadań (§ 7 ust.2 pkt 4) Zadania wynikające z tego punktu realizowałam poprzez:

1. Studiowanie materiałów i publikacji z wyżej wymienionych dziedzin.

Za szczególnie przydatną pozycję uważam książkę autorstwa Jacka Kielina „Rozwój daje radość.

Terapia dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu głębokim”. W pozycji tej omówiono takie

zagadnienia jak komunikację, terapię indywidualną, samodzielne jedzenie i kontrolę potrzeb

fizjologicznych, zajęcia w grupie oraz przedstawiono przykładowe zestawy ćwiczeń komunikacyjnych,

usprawniających pracę ręki i dłoni, koordynacji wzrokowo-ruchowej, wzrokowych i słuchowych. To

tutaj przeczytałam o zajęciach „Porannego Kręgu”. Wprowadziłam je do swojej pracy około 8/9 lat

temu.. Przez te lata dostosowywałam ich formę do możliwości uczniów i warunków placówki.

Uważam, że doskonale kształtują komunikację pomiędzy nauczycielem i uczniami. Stwarzana

podczas zajęć atmosfera spokoju, tajemniczości i zrozumienia jest podstawą do wytworzenia się

poczucia bezpieczeństwa i otwartości dzieci na kontakt. Dodatkowo Poranny Krąg porządkuje

rzeczywistość wg naturalnego rytmu, jakim są pory roku

Następnymi pozycjami, których nie mogę pominąć, są:

- Agnieszka Popławska „Pies przyjaciel i terapeuta”, - praca zbiorowa „Dogoterapia.”

Studiowanie tych oraz innych publikacji dotyczących terapii kontaktowej z udziałem psów a także udział w

kursie dogoterapii, pomogły mi wprowadzić zajęcia dogoterapii jako metodę wspomagającą do naszej

placówki. Pozycje te były szczególnie przydatne podczas przygotowywania się do zebrania z rodzicami, a

później z nauczycielami, przedstawiającymi i przybliżającymi ten rodzaj zajęć oraz podczas opracowywania

regulaminu zajęć dogoterapii. Poza tym zawierają przykładowe propozycje zajęć, które po modyfikacjach,

mogą realizować uczniowie naszej placówki.

Regularnie studiuję czasopismo dla nauczycieli i terapeutów „Rewalidacja”. Są to Zeszyty

Problemowe Centrum Metodycznego Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej ukazujące się średnio,

co pół roku. Nasza placówka prenumeruje je od roku 2005. Artykuły dotyczą spraw, z którymi

spotykam się na co dzień w pracy. Piszą je głównie osoby pracujące z osobami z upośledzeniem

umysłowym. Problematyka i język tych opracowań są dla mnie bliskie i czytelne. Spotkałam kilka

artykułów dotyczących dogoterapii. Poznałam jak przebiegają zajęcia w innych placówkach.

Dowiedziałam się, że problem chorych dzieci uczestniczących w zajęciach z psem istnieje wszędzie.

Jest to bardzo niebezpieczne, gdyż pies przechodząc z sali do sali przenosi też różne zarazki.

Postanowiłam zwrócić na ten fakt uwagę podczas najbliższego spotkania kadry pedagogicznej, aby

wprowadzić nowy punkt do regulaminu zajęć dogoterapii,. Dzieci chore, z infekcjami górnych dróg

oddechowych, nie będą brały udziału w zajęciach.

Zainteresował mnie też artykuł „Komunikują się autoagresją”(czyli stereotypie, autostymulacja i autoagresja

jako rodzaj działań komunikacyjnych).Omówiono w nim to trudne zagadnienie w przekonujący sposób.

Postanowiłam podzielić się nową wiedzą z moimi współpracownikami z zespołu. Doszliśmy do wniosku, iż

prezentowane tam tezy są trafne. Od tego czasu inaczej odbieramy tzw. stereotypie. Staramy się nazywać

9

je teraz autostymulacjami. Odczytujemy je jako dostarczanie sobie przez dziecko sytuacji stymulacyjnych lub

jako szukanie schronienia przed niezrozumianym światem albo po prostu, jako wołanie o pomoc.

Koncentracja dziecka na jednym sposobie autostymulacji wskazuje nam, że wybrana dziedzina zmysłowa

jest tą, która reaguje na pobudzenie i odgrywa ważną rolę w indywidualnym rozwoju dziecka. Teraz staram

się trafnie odczytywać komunikat, jakim jest autostymulacja i odpowiednio dobierać rodzaj działania

terapeutycznego.

2. Doskonalenie umiejętności nawiązywania dobrego kontaktu z uczniami, pracę nad życzliwością i

otwartością w kontaktach interpersonalnych oraz umiejętność pracy w zespole.

Myślę, że realizacja tych założeń była dla mnie łatwa i zarazem bardzo przyjemna. Jestem osobą

otwartą na kontakt z innymi. Uczniów moich uczę od wielu lat. Znamy się nawzajem. Pewna powtarzalność i

przewidywalność, która wykształciła się podczas naszej wspólnej pracy, dała uczniom poczucie

bezpieczeństwa i zaufania. Dzięki temu są bardziej otwarci na nowe osoby, sytuacje, miejsca i zdarzenia.

W kontaktach zawodowych staram się być otwarta i życzliwa. Współpracuję z innymi specjalistami w naszej

placówce. Chętnie dzielę się swoją wiedzą i spostrzeżeniami. Słucham zdania innych. Wybieram najlepsze

dla uczniów rozwiązania. Większość nowych pracowników to osoby młode, podejmujące pracę po raz

pierwszy. Tacy są też moi współpracownicy w zespole. Dzielę się z nimi moją wiedzą i doświadczeniem.

Słucham ich propozycji. Umiemy dzielić się obowiązkami. W razie konieczności wspieramy się i pomagamy

sobie. Jest to bardzo ważne, ponieważ w naszej pracy bywają ciężkie chwile. Przy wsparciu innych,

życzliwych osób, łatwiej poradzić sobie z trudnościami.

Myślę, że działania w tej sferze, pozwoliły mi na kształtowanie i doskonalenie kompetencji osobowościowych

koniecznych w pracy.

3. Rozpoznawanie sytuacji domowej uczniów oraz udzielanie wsparcia w miarę potrzeby.

Znając rodziców uczniów od wielu lat miałam wyobrażenie o sytuacji rodzinnej. Informacji udzielali

mi rodzice. Rozmowy prowadziłam z własnej inicjatywy lub z potrzeby rodzica. Działo się to:

podczas zebrań rodziców w szkole,

w czasie dyżurów pedagoga (terminy poznawali rodzice na początku roku szkolnego),

podczas rozmów telefonicznych,

podczas wizyt rodziców w szkole w czasie godzin mojej pracy.

Obrazu dopełniły wywiady środowiskowe, które przeprowadzał pracownik socjalny PSOUU. Po wywiadzie

wymieniałyśmy się uwagami i opracowywałyśmy sposób postępowania z rodzicem lub szukałyśmy

odpowiednich form wsparcia rodziny. Na cztery rodziny wytypowane do przeprowadzenia wywiadu w

pierwszej kolejności- tylko jeden rodzic nie był zainteresowany wizytą pracownika. W czterech pozostałych

przypadkach wywiad dopełnił obrazu rodziny i pozwolił lepiej wspomóc rodzinę. Znając sytuację rodzinną

mogę też adekwatnie do niej dostosować wymagania:

- W pierwszym przypadku podjęliśmy decyzją o pomocy rodzinie w formie dostarczania odzieży i

dodatkowym dożywianiu ucznia. Matce udzielono porady dotyczącej warunków podjęcia pracy pomimo

otrzymywania renty zdrowotnej. Motywujemy ją także do dbania o zdrowie dziecka.

- W drugim przypadku stwierdziłyśmy, że uczeń przebywając w domu nie wychodzi w ogóle na dwór.

Omówiliśmy ten problem z rehabilitantem, który dostosował ćwiczenia tak, aby w odpowiedni sposób

zrekompensować brak ruchu podczas pobytu w domu.

10

- W trzecim przypadku staramy się aktywizować ucznia.. Dbamy o dietę, higienę i kontrolujemy wagę ciała.

Śledzenie przepisów prawa dotyczących pomocy rodzinie dziecka niepełnosprawnego oraz podejmowane

przeze mnie działania umożliwiły mi stworzenie bazy danych na temat form pomocy rodzinie.

4.Analizowanie problemu i podjęcie działań w celu jego rozwiązania.

Dotyczyło to sytuacji chłopca z mojego zespołu:

jest to osiemnastolatek

zawsze występował u niego problem z higieną

miał liczne zmiany skórne na całym ciele

jest osobą otyłą, ale przez ostatnie wakacje przytył 10 kilogramów

sytuacja rodzinna jest skomplikowana, chłopiec mieszka z mamą, która jest chora psychicznie

ojciec rozwiódł się z matką, utrzymuje kontakt z rodziną, zapewnia środki materialne do życia

matkę wspiera drugi, dorosły syn tej pary, posiadający własną rodzinę i mieszkający już osobno

ojciec ze starszym synem nie umie współpracować

uczeń bardzo często był nieobecny

matka, gdy czuła się gorzej, zamykała się z synem w domu i nikogo nie wpuszczała do środka

podczas pobytów matki w szpitalu ojciec umieszczał syna w różnych szkołach z internatami bądź

zatrudniał do opieki nad synem przypadkowe osoby

w tych sytuacjach ojciec informował nas, że syn jest chory

chłopiec pojawiał się w szkole, gdy mama wracała do domu

konsekwencją opiekowania się chłopcem przez przypadkowe osoby było to, że chłopiec nie chciał

kąpać się i panicznie bał się mycia włosów oraz zalewania twarzy wodą

reagował agresją w stosunku do ojca, kolegów z zespołu lub w niewygodnych dla siebie sytuacjach

ojciec nie uczestniczył w zebraniach z rodzicami

ojciec nie wykonywał zaleconych badań i nie badał syna u specjalistów

mama nie kontaktowała się ze szkołą.

W wyniku konsekwentnej pracy z ojcem i starszym synem osiągnęłam następujące rezultaty:

ojciec, starszy syn i pracownicy placówki podzielili się obowiązkami:

- ojciec współpracuje ze szkołą i zapewnia środki materialne potrzebne do życia rodzinie

- syn zajmuje się mamą: zawozi na wizyty lekarskie, pilnuje, aby przyjmowała przepisane leki

- w szkole chłopiec kąpie się i zmienia ubranie, prana jest odzież chłopca, wykonywane są zabiegi

kosmetyczno-higieniczne

dzięki spokojnemu i delikatnemu wykonywaniu czynności – uczeń bez sprzeciwu poddaje się myciu

włosów i twarzy,

mama czuje się dobrze, od dłuższego czasu nie była hospitalizowana, kontaktuje się ze mną

telefonicznie,

ojciec i starszy syn zaczęli uczestniczyć w zebraniach i uroczystościach szkolnych,

ojciec reaguje na każdy telefon, proszony zawsze przyjeżdża do szkoły,

kontrolujemy wagę ciała chłopca i dostosowujemy w miarę możliwości posiłki,

rodzina dba o dietę chłopca,

od początku roku szkolnego chłopiec nie przytył,

11

chłopiec uczęszcza na dodatkowe zajęcie ruchowe, rehabilitant dba o odpowiedni dobór ćwiczeń,

zorganizowałam wizytę u dermatologa, podczas, której uczeń zachowywał się spokojnie i grzecznie;

lekarz bez problemu dokonał diagnozy i przepisał leki w podwójnej wersji (jedną do domu, drugą do

szkoły).

frekwencja chłopca poprawiła się i jest bardzo dobra – w pierwszym semestrze

tego roku szkolnego opuścił tylko 6 dni.

5.Ukończenie studiów, kursów, szkoleń i udział w konferencjach:

półroczne szkolenie własnego psa do roli psa terapeuty; szkolenie zakończyło się pomyślnym

zdaniem Egzaminu Psa Terapeutycznego Fundacji Doktor,

kurs dogoterapii zakończony otrzymaniem przeze mnie i mojego męża- przewodnika psa-

Certyfikatów ukończenia kursu dogoterapii w Fundacji Doktor – 30 godzin,

ukończenie I, II i III stopnia szkolenia „Alternatywne sposoby porozumiewania się dzieci

niepełnosprawnych” prowadzonych przez neurologopedę Magdalenę Grycman ze Stowarzyszenia

Rehabilitacyjnego Centrum Rozwoju Porozumiewania w Kwidzynie – 60 godzin,

szkolenie „Sprawniej Żyć Razem” dotyczące aktywizacji zawodowej i społecznej osób z

niepełnosprawnością intelektualną i autyzmem – 15 godzin,

kurs „Jak pracować z rodzicami dziecka niepełnosprawnego?” prowadzony przez Jacka Kielina i

Aleksandrę Skobel – 30 godzin,

kurs „Nowe tendencje w nauczaniu i wychowaniu dzieci i młodzieży upośledzonej umysłowo w stopniu

umiarkowanym i znacznym” prowadzony przez Lidię Klaro-Celej - 8 godzin,

kurs „Jak konstruować program pracy i jak pokonywać trudności w terapii dzieci wielorako

niepełnosprawnych”prowadzony przez Jacka Kielina i Bognę Stępień-Błachowiak – 30 godzin,

konferencja „Niesienie pomocy osobom ze schorzeniami sprzężonymi” zorganizowana przez

Stowarzyszenie MARFAN POLSKA,

trzysemestralne studia podyplomowe na Uniwersytecie Gdańskim w zakresie kształcenia

zintegrowanego – 460 godzin; w tym 70 godzin dotyczyło stosowania technologii informacyjnej w

warsztacie pracy nauczyciela i udziału w internetowym forum dyskusyjnym.

Podejmowane działania pozwoliły mi pogłębić wiedzę z zakresu pedagogiki, psychologii, dydaktyki i pracy z

dzieckiem z niepełnosprawnością intelektualną.

Dzięki kursom dogoterapii przygotowałam we właściwy sposób psa do roli psa terapeuty. Nabyłam

nowych kompetencji i mogłam w profesjonalny sposób wprowadzić zajęcia terapii kontaktowej z udziałem

psa w placówce, przygotować się i prowadzić zajęcia przybliżające rodzicom i nauczycielom temat

dogoterapii. Mogłam opracować notatkę informacyjną na stronę internetową placówki oraz podsumować

pierwszy rok funkcjonowania dogoterapii w naszej placówce. Ustaliłam też regulamin zajęć z psem.

Poznanie alternatywnych sposobów komunikowania się dzieci niepełnosprawnych intelektualnie

umożliwiło mi odpowiednie wykorzystanie pomocy komunikacyjnych. Jeden z uczniów korzysta z osobistego

komunikatora podczas kontaktu z obsługą kuchni. Nagrane komunikaty umożliwiają mu poproszenie o

posiłek i podziękowanie za niego przy odnoszeniu naczyń. Inny komunikator wspomaga czynność powitania

12

i pożegnania w grupie, wzmacniając gest komunikatem słownym. Następny komunikator pomaga

dokonywać wyboru poprzez naciśnięcie odpowiedniego przycisku.

Dzięki kursom prowadzonym przez Jacka Kielina pogłębiłam i usystematyzowałam wiedzę o pracy z

rodzicami a także opracowywaniu diagnozy i konstruowaniu indywidualnych programów rewalidacyjno-

wychowawczych. Niektóre elementy wykorzystam podczas opracowywania programów na nowy rok szkolny.

5. Umiejętność posługiwania się przepisami dotyczącymi systemu oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich, w zakresie funkcjonowania szkoły (§ 7 ust.2 pkt 5) Zadania powyższego punktu realizowałam poprzez:

analizowanie podstawowych aktów prawnych,

aktualizowanie wiedzy dotyczącej obowiązującego prawa,

analizowanie dokumentacji placówki,

poznawanie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy właściwych dla placówki.

Częste korzystanie z tekstów oświatowych aktów prawnych znajdujących się w Internecie umożliwiło mi

stworzenie bazy adresów stron internetowych .Dzięki temu zapewniłam sobie szybki dostęp do oświatowych

aktów prawnych takich jak Karta Nauczyciela, Ustawa o systemie oświaty, Rozporządzenie MENiS w

sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli, Rozporządzenie MENiS w sprawie

zasad organizowania zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo

w stopniu głębokim, Rozporządzenie MENiS w sprawie organizowania wczesnego wspomagania rozwoju

dzieci i inne. Śledzę też strony internetowe MENiS aby na bieżąco aktualizować wiedzę dotyczącą prawa

oświatowego.

Znajomość prawa oświatowego wykorzystywałam:

podczas pisania planu rozwoju zawodowego uwzględniającego specyfikę funkcjonowania naszej

placówki i sprawozdania z jego realizacji, do przygotowania prezentacji dorobku zawodowego oraz do

przygotowania się do rozmowy z komisją przeprowadzającą egzamin,

podczas pełnienia funkcji opiekuna stażu dla stażystów ubiegających się o stopień nauczyciela

kontraktowego,

do właściwego prowadzenia dokumentacji szkolnej,

w czasie prac nad modyfikacją „Karty okresowego funkcjonowania ucznia”,

pomagając rodzicom w uzyskaniu dokumentów, zaświadczeń i wniosków oraz ich odpowiednim

wypełnieniu i skierowaniu do właściwego adresata, na przykład wydanie opinii dla Sądu Rodzinnego,

dokumentacja związana z wyjazdem na turnusy rehabilitacyjne lub uzyskaniem sprzętu

rehabilitacyjnego czy służącego do komunikowania się.

Na szkoleniach poznałam przepisy oraz zasady bezpieczeństwa i higieny pracy a także ochrony

przeciwpożarowej właściwe dla placówki. Zwracam teraz baczniejszą uwagę na to, jakie obciążenia biorą na

siebie moi współpracownicy. Niektórzy z naszych uczniów wymagają pomocy podczas wstawania,

podsuwania się do stołu, chodzenia. Jeśli przekracza to możliwości jednej osoby, czynności te wykonujemy

we dwoje. Staram się zapewnić jak najbardziej bezpieczne i higieniczne warunki nauki i pracy. Uczę jak

bezpiecznie poruszać się, omijać przeszkody i wypoczywać po wysiłku. Zapewniam odpowiednią pozycję

13

przy pracy, odpoczynku i zabawie. Dbam o odpowiednie oświetlenie. Uczę bezpiecznego i właściwego

używania przedmiotów i urządzeń. Pracuję nad poprawnym reagowaniem na zakazy i zachowaniem

uczniów wobec osób obcych.

PODSUMOWANIE I WNIOSKI DO DALSZEJ PRACY Wszystkie zadania zawarte w planie rozwoju zawodowego udało mi się zrealizować w całości oraz w

stopniu zadowalającym.

Pracuję jako pedagog z osobami z niepełnosprawnością intelektualną prawie czternaście lat. Pomimo tak

długiego czasu spędzonego w środowisku niepełnosprawnych nie czuję się znużona. Lubię pracować z

moimi uczniami. Mobilizują mnie do wysiłku i ciągłej aktywności.

Troszcząc się o odpowiednie przygotowanie zajęć dbam o rozwój swojej osobowości i umiejętności. Jako

kolejne wyzwanie podjęłam naukę na studiach podyplomowych Uniwersytetu Gdańskiego na kierunku

nauczanie zintegrowane. Uzyskałam nową wiedzę i kompetencje zawodowe, poznałam nowe osoby z kręgu

szkolnictwa. Przeszłam intensywne szkolenie z zakresu stosowania przez nauczycieli w swojej pracy

technologii informacyjnej. Nowe doświadczenia umocniły mnie tylko w przeświadczeniu, że praca z moimi

uczniami jest tym, co chcę robić.

Chcę mieć jak najszersze możliwości przygotowywania takich zajęć, aby moi uczniowie mogli rozwijać się

w jak najbardziej optymalny sposób. Zawsze mam przed sobą jeden najważniejszy cel mojej pracy z

uczniami – muszą być w życiu jak najbardziej samodzielni.

Za największą trudność podczas stażu uważam czas jego trwania. Od uzyskania stopnia nauczyciela

kontraktowego minęło pięć lat pracy, w tym prawie trzy lata stażu na stopień nauczyciela mianowanego.

Bardzo trudno zaplanować swój rozwój zawodowy na tak długi okres. Tym bardziej uważam, że

zrealizowanie wszystkich zadań, świadczy o tym, że umiejętnie opracowałam plan rozwoju zawodowego.

W zakresie dalszego rozwoju zawodowego chciałabym doskonalić swoje umiejętności związane z

prowadzeniem dogoterapii. Zastanawiam się też nad poszerzeniem zajęć o kontakt z innymi zwierzętami.

Duże nadzieje wiążę ze zmianą siedziby naszej szkoły. Myślę o jak najlepszym dostosowaniu sali i jej

wyposażenia do możliwości i potrzeb uczniów.

Jolanta Rosińska-Kreft