update speerit.pdf
TRANSCRIPT
Voorbereiding
Nederland vertrekt altijd op tijd naar toernooien, om
eventuele problemen tijdig te kunnen oplossen. We
vlogen al op maandag, een dag voor de meeste andere
landen. Dat bleek dit keer weer een verstandige zet, want
de polsstokken waren niet mee gekomen naar Tallinn. Ik
had daar natuurlijk geen last van, maar voor de
polsstokhoogspringers, die op donderdag al in actie
moesten komen was dit minder prettig.
Dat we er zo vroeg waren betekende dus ook dat ik nog
een paar dagen had om te trainen op de daarvoor
aangewezen baan. Van en naar de trainings- en
wedstrijdbaan had de organisatie vervoer geregeld in de
vorm van shuttlebussen. Alle atleten en trainers, met
accreditatie, konden zich zo gemakkelijk tussen het hotel
en de verschillende locaties laten vervoeren.
Daarom konden we makkelijk even op en neer naar de
baan om een korte training te doen. Kort, omdat het
belangrijkste was om uitgerust aan de start te staan,
maar wel nog een beetje scherp te blijven.
Op dinsdag deed ik de laatste ontspannen werptraining
op de trainingsbaan. Ik merkte al dat ik goed in vorm was,
want na de warming up deed ik 6 worpen die allemaal
heel ver waren.
Schelpdiertjes
Mijn voorbereiding werd bruut verstoord, toen ik in de
nacht van donderdag op vrijdag misselijk wakker werd.
Voedselvergiftiging. Ik had de avond daarvoor spaghetti
met vis gegeten, dacht ik. Achteraf bleken dat
schelpdiertjes te zijn en kwamen die er ’s nachts allemaal
weer uit. De timing was niet erg lekker want anderhalve
dag later had ik mijn kwalificatie. Gelukkig knapte ik in de
loop van vrijdag weer wat op. Een goede nachtrust van
vrijdag op zaterdag zorgde ervoor dat ik weer bijna
helemaal fit was op zaterdagochtend, de dag van de
kwalificatie.Mentaal maakte dit het wel lastig. Ik wist van
tevoren dat ik goed genoeg was om naar de finale te
kunnen, maar dan moest ik wel fit zijn.
EUROPEES KAMPIOENSCHAP
ONDER 23 JAAR
Tallinn 2015
Training in Tallinn
Kwalificatie
Voor het speerwerpen bij de mannen hadden 21
mannen zich geplaatst. Omdat dat teveel is voor een
kwalifiicatiegroep, werd er in twee groepen geworpen.
Ik wierp in de eerste groep.
De warming up voor de kwalificatie verliep uitstekend.
Ik was bijna helemaal fit en technisch klopte het.
Dit bleek ook wel toen ik in m’n eerste poging gelijk een
seizoensbeste prestatie wierp, met 75,02m. Niet de
kwalificatie-eis, maar waarschijnlijk wel goed genoeg
voor de finale. Ik stond hier gelijk tweede mee in de
groep en had dus een prima uitgangspositie. De tweede
en derde worp gingen daarna wat minder goed en ik
voelde de energie sneller wegzakken dan normaal, toch
niet helemaal fit.
Mijn groep bleek heel sterk en er wierpen nog vier
jongens over mijn afstand. Ik eindigde de wedstrijd als
zesde en toen leek het toch nog spannend te worden.
De tweede groep moest nog werpen en als daar zeven
atleten mij voorbij zouden steken, lag ik er uit.
Ik ben niet blijven kijken bij de tweede groep, maar
gelijk naar het hotel gegaan om te lunchen. Tijdens de
lunch was ik te zenuwachtig om te kijken naar de live
uitslagen van de tweede groep. Uiteindelijk bleek dat er
in de tweede groep maar twee werpers voorbij mijn
afstand waren gegaan. Ik kon opgelucht ademhalen en
ik ging als achtste naar de finale!
DE KWALIFICATIE-EIS
Op de startlijst stonden 21 atleten ingeschreven. In de
kwalificatie wordt dan bepaald welke twaalf atleten (of
meer) doorgaan naar de finale. Allereerst is er een automa-
tische kwalificatie-eis, voor ons was die 76,50m. Iedere
atleet krijgt drie pogingen om te proberen die eis te werpen.
Op het moment dat de atleet dat doet, is hij automatisch
door naar de finale. Deze eis staat zo hoog dat meestal
minder dan twaalf atleten automatisch door kunnen. Bij ons
haalde slechts vier atleten deze 76,50m. Daarna wordt de
finale aangevuld op basis van prestatie tot twaalf atleten.
Als meer dan twaalf atleten de kwalificatie-eis halen gaan er
meer dan twaalf door, maar dit is uitzonderlijk. Het doel van
deze eis is, de betere werpers gelijk zekerheid te geven.
Poging 1 - 75,02m
gefilmd door bondscoach
Poging 1
75,02m
Live Stream
Interview
Losse Veter
Finale
Van tevoren dacht ik dat ik heel ontspannen de finale in
kon gaan. Ik had niets te verliezen en als het goed liep
kon ik een top 5 plek bemachtigen. In de praktijk bleek
dit toch anders. De warming up en het inwerpen ging
nog beter dan de dag ervoor. Ik had een inworp die op
bijna 80m landde. Bij het inwerpen ben je ontspannen
en kun je technisch heel goed werpen. Op het veld was
ik alle ontspanning kwijt. Het was een hele nieuwe
ervaring, om in een bomvol stadion te staan en dan nog
steeds hetzelfde kunstje te doen.
Bij de eerste poging werd ik gehinderd door
estafetteloopsters die hun gouden medaille aan het
vieren waren. Eigenlijk mag de organisatie dat niet
toestaan, maar ook dit is iets waar je mee om moet
leren gaan.
De tweede poging was al beter, 70m. Er moesten nog
een paar dingen beter en ik stond bij de top acht. Bij de
derde poging ging bijna alles beter, op één ding na en
de speer landde helaas al op 71,97m. Ik was eindelijk
gewend aan de ambiance, maar drie pogingen was net
te weinig om alles goed te krijgen.
Na die drie pogingen wordt er opnieuw gekeken naar
de stand. De beste acht atleten krijgen daarna nog drie
pogingen. Ik werd elfde en miste de top 8 op twee
meter.
De uren die volgden heb ik daar nog wel even flink van
gebaald. Gelukkig konden we later die avond de gouden
medaille vieren van Pieter Braun op de tienkamp en kon
ik mijn gedachten wat verzetten.
Terugblik
Als ik terugkijk op afgelopen week kan ik niet anders
dan heel erg tevreden zijn. Ik heb twee zware
wedstrijden achter elkaar geworpen, weer over de 75m
geworpen, de finale gehaald, worpen bij het inwerpen
gehad die bijna 80m waren.
Afgelopen jaar is mijn belastbaarheid veel beter ge-
worden en heb ik in training en in wedstrijden veel
vaker worpen rond de 75m. Mijn basis is veel beter
geworden. Dit is een hele vooruitgang ten opzichte van
vorig jaar. Maar niet alleen dat. Het belooft ook veel
voor de (nabije) toekomst. Ik wil dit seizoen nog rond
de 80m werpen en weer Nederlands kampioen worden.
Het is ook goed om te zien dat “onze methode” werkt.
Eerst techniek aanleren, dan sterk worden. Ik blijf pro-
gressie boeken en hopelijk kan ik volgend jaar nog een
paar klasses beter worden. Dan behoort deelname het
EK in Amsterdam volgend jaar zeker tot de
mogelijkheden.
Ik ben bij de finale enkel tijdens het voorstellen in beeld
geweest.
BEDANKT!