Wojciech KossakParyż 1857 - Kraków 1942 Syn Juliusza Kossaka. Studiował w Krakowie, Monachium i Paryżu. Od 1916 prof. Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Twórczość Wojciecha Kossaka ukształtowała się pod wpływem twórczości ojca i Józefa Brandta. Malował cieszące się wielką popularnością sceny historyczne i batalistyczne (głównie z wojen napoleońskich i Powstania Listopadowego), rodzajowe, o tematyce wojskowej i portrety. Wykazywał w nich temperament i niezwykłą łatwość szybkiego malowania (świetne przedstawienia koni), która z czasem przekształciła się w manierę. Główne dzieła: Olszynka Grochowska (1866), Śmierć Sowińskiego (1892), Palenie sztandarów (1896), Ułańskie zaloty (1898), Bitwa pod Kircholmem (1928) oraz panoramy - Racławice (1892-94, m.in. z Janem Styką) i Przejście przez Berezynę (1895-96, m.in. z Julianem Fałatem).

Olszynka Grochowska

Śmierć Sowińskiego

Palenie sztandarów

Bitwa pod Kircholmem

Fragment panoramy. Atak kosynierów na rosyjską baterię. Wojciech Bartosz, gospodarz ze wsi Rzędowice gasi czapką

"krakuską" zapłon armaty.

Fragment panoramy. Oddział kosynierów biegnie do ataku. Prowadzi ich, z szablą w ręku, Jan Ślaski. Nad nimi sztandar z

napisem "Żywią y Bronią".

Panorama Racławicka - fragment z lirnikiem.