Увото е константно активен орган. Тоа собира звуци, односно звучни

бранови и ги претвора во информации кои мозокот може да

ги интерпретира.

Механичките осцилирања што се шират во еластична средина –

тврда, течна или гасовита – и се восприема со органите за слух

или други апарати, се викаат звучни бранови.

Физиката која ги изучува звучните бранови се вика

акустика. Акустиката ги изучува и оние механички бранови кои не

ги прима човековото уво. Кон нив припаѓаат инфразвуците и

ултразвуците. Инфразвуци се звучни бранови на кои

фреквенцијата им е помала од 16 Hz, што непрекинато го

следат човекот во неговиот секојдневен живот. Ултразвук е

звук чија фреквенција е поголема од горната граница на чувствителноста на човековото

уво. Таа граница е 20 000 Hz. Ултразвуците се добиваат во

фреквентното подрачје од 20 до 50 000 Hz.

Најчесто звукот го восприемаме преку воздухот. Кога се

создаваат звучните бранови (звучниот извор осцилира)

воздухот си ја менува густината и притисокот во местата во кои

стигнува звучниот бран. Тоа овозможува ширење на

лонгитудинален бран низ воздухот. Кога не би постоел воздух меѓу звучниот извор и

увото, звук не може да се слуша.

Во поширока смисла под звучни бранови се разбира ширењето на

еластични осцилирања, во било која средина, што е способна да

се збива. При звучните осцилирања секоја честица на

средината, останува на едно исто место, вршејќи осцилаторни

движења околу својата рамнотежна положба.

За да може звукот да биде восприемен од човековото уво,

неопходно е, неговиот интензитет да не е помал од

некоја минимална вредност, што се вика праг на слушањето.

Интензитетот на звукот е величина што е бројно еднаква на

енергијата што ја пренесува звучниот бран за време од една секунда, низ површина од еден

метар квадратен, што е нормална на правецот на ширењето на

бранот.

Единица за интензитетот во SI системот на мерки е ват на

метар квадратен (W/m2 ).  За да може звукот да биде восприемен од човековото уво, неопходно е,

неговиот интензитет да не е помал од некоја минимална

вредност, што се вика праг на слушањето.

Интензитетот на звукот е величина што е бројно еднаква на енергијата што ја пренесува звучниот бран за време од една секунда, низ површина од еден

метар квадратен, што е нормална на правецот на

ширењето на бранот.

Увото на човекот е способно да прима звуци во широк дијапазон

на изнтензитет. При фреквенција 0д 1000 Hz

границите на тој дијапазон се IW/m (праг на слушањето) и W/m (праг на болното слушање), кога приемот на звукот се уште не е

следен со болка. Поголемите интензитети предизвикуваат

осети со болка. Прагот на слушањето (прагот на чујноста) ,

како и прагот на болното слушшање зависат од честотата

на звучните бранови. Поголемите интензитети на

звучните бранови од прагот на болното слушање се опасни за

увото.

Увото на човекот е слабо осетлив апарат во однос на промената на

интензитетот на звучните бранови што ги прима. Така на пример, ако

интензитетот на бранот порасне два пати, тогаш увото осеќа како да

тој интензитет е само малку поголем од првиот. Субјективниот осет на интензитетот на звукот се вика гласност. Како особеност за

приемот на звуците е следново: Ако интензитетот на звучните бранови

расте како геометриска прогресија, тогаш гласноста расте како

аритметичка прогресија. Гласноста на звукот L приближно е

пропорционална со логаритмот од интензитетите на звучните бранови:

Звучните бранови во дадена средина се движат со

определена брзина. Брзината на ширењето на звукот во

еластична средина зависи од еластичните својства и

густината на средината. Брзината на звукот во

течностите е поголема отколку во гасовите, а во тврдите тела обично е поголема отколку во

течностите.

-брзина на звучните бранови во цврсти средини се пресметува

по

равенката :

E – Јунгов модел на еластичноста;

r – густина на средината

-брзина на звучните бранови во средини:

K – волуменски модул на еластичноста или модул на компресија (стисливост) на точноста;ρ- густина на течноста;

-брзина на звучните бранови во гасни средини:

p – притисок на гасот;

r – густина на гасот;

γ – Пуасонова константа;