O labrador, O labrador, a vide e os bacelosa vide e os bacelos

Domingo 5º de Pascua. Ciclo B.Domingo 5º de Pascua. Ciclo B.(03-05-2015)(03-05-2015)

Texto: José Luis Sicre.Texto: José Luis Sicre.Euskaraz: D. Amundarain.Euskaraz: D. Amundarain.Presentación: B. Areskurrinaga HCPresentación: B. Areskurrinaga HCMúsica: Hendel-AdagioMúsica: Hendel-Adagio

Unha anécdota e un conselloUnha anécdota e un consello

Hai anos un amigo tivo que predicar este domingo nunha poboación da Axarquía malagueña, onde os homes estaban acostumados a ir todos os días ao bar a tomar unha copa de viño. Un sitio ideal para falar da vide e dos bacelos. Con todo, cando terminou a misa, preguntáronlle cheos de curiosidade: “Padre, que é a vide?” Naquela poboación as vides chámanas cepas. Non se decataran de nada.

Experiencia parecida tiven eu a primeira vez que dei charlas

bíblicas en Centroamérica.

A xente nunca vira unha vide ou unha

oliveira. Por desgraza, Xesús

nunca contou a parábola do bo

cafeteiro.

O primeiro que debe preguntarse o que O primeiro que debe preguntarse o que vaia dar unha homilía este domingo é se vaia dar unha homilía este domingo é se a xente entenderá unha parábola a xente entenderá unha parábola contada nunha cultura campesiña e contada nunha cultura campesiña e mediterránea. mediterránea.

Nos nosos días, Xesús probablemente tería contado outra moi distinta na forma, aínda que idéntica no fondo.

Unha parábola na que o Pai é un informático, Xesús a corrente eléctrica e nós ordenadores (computadoras) que

non poden funcionar se non están conectados a El. Incluso aos que funcionan ben, o Pai límpaos a fondo para

que funcionen mellor.

Pero esta adaptación, aparte de ser moito menos poética, comete o Pero esta adaptación, aparte de ser moito menos poética, comete o mesmo erro: quen non viva nunha cultura tecnolóxica non a entenderá; mesmo erro: quen non viva nunha cultura tecnolóxica non a entenderá;

e dentro duns anos, cando os ordenadores non necesiten estar e dentro duns anos, cando os ordenadores non necesiten estar conectados á rede, a parábola perdería o seu sentido. conectados á rede, a parábola perdería o seu sentido.

Máis vale aterse á imaxe orixinalMáis vale aterse á imaxe orixinal

O labrador,O labrador, a vide e os bacelosa vide e os bacelos

Esta pasaxe coñécese Esta pasaxe coñécese como «a parábola da como «a parábola da

vide e os bacelos». vide e os bacelos». Título erróneo, porque Título erróneo, porque

non ten en conta o non ten en conta o protagonista principal, o protagonista principal, o

labrador, que é quen labrador, que é quen poda, arranca e tira os poda, arranca e tira os

bacelos que non dan bacelos que non dan froito. froito.

E máis bien que parábola é unha fábula, E máis bien que parábola é unha fábula, onde os protagonistas son animais ou onde os protagonistas son animais ou

plantas que poden falar e actuar. plantas que poden falar e actuar. Neste caso, os protagonistas secundarios, Neste caso, os protagonistas secundarios,

os bacelos, non falan, pero si actúan. os bacelos, non falan, pero si actúan.

Algúns deciden manterse unidos á vide, e dan froito abundante. Outros deciden independizarse, cortar a relación coa vide,

e deixan de dar froito. (A imaxe dunhas ramas en movemento, neste caso afastándose do

tronco, lembra a fábula de Iotam (Xuíces 9,8), que comeza: «Puxéronse en marcha as árbores para elixírense un rei»).

O título habitual subliña a importancia da vide. O título habitual subliña a importancia da vide. E en parte leva razón: de estar unidos a ela ou separados E en parte leva razón: de estar unidos a ela ou separados

dela depende o futuro dos bacelos. dela depende o futuro dos bacelos. Pero a vide non fai nada. Sinxelamente está aí. Pero a vide non fai nada. Sinxelamente está aí.

Todas as accións realízanas o labrador o os bacelos. Todas as accións realízanas o labrador o os bacelos.

Enfoque curioso, que nos obriga a reflexionar sobre a importancia de Deus Pai na vida do cristián; e o papel fundamental de Xesús,

aínda que ás veces teñamos a impresión de que non fai nada

na nosa vida.

1ª lectura: a poda de Deus1ª lectura: a poda de Deus

A fábula destaca unha das accións que realiza o labrador: A fábula destaca unha das accións que realiza o labrador: «a todo o que dá froito pódao, para que dea máis froito». «a todo o que dá froito pódao, para que dea máis froito».

Podar é cortar, ferir á árbore, despoxala de algo que lle custou Podar é cortar, ferir á árbore, despoxala de algo que lle custou tempo e esforzo producir.tempo e esforzo producir.

Pero o campesiño faino para que estea máis sa e forte. Pero o campesiño faino para que estea máis sa e forte.

Estas palabras do evanxeo pódense aplicar moi ben ao

que conta de Paulo a primeira lectura.

Despois da súa conversión, podería esperar que o recibiran moi ben en

Xerusalén. Pero ocorre algo moi

distinto: non se fían del, evítano, ata que Bernabé o

presenta aos apóstolos. Cando comeza a predicar, os xudeus de lingua grega intentan eliminalo e debe

fuxir a Tarso.

En realidade, toda a vida de Paulo foi unha gran poda,

unha vida chea de persecucións e sufrimentos.

Pero a través deles converteuse no maior

dos apóstolos. Deu moito froito.

unha boa ensinanza para os que

quixermos que todo nos fose ben na vida,

sen ningún tipo de dificultades.

2ª lectura: como permanecer unidos á vide2ª lectura: como permanecer unidos á vide

O evanxeo insiste na necesidade de que o bacelo O evanxeo insiste na necesidade de que o bacelo estea unido á vide. estea unido á vide.

A segunda lectura indícanos o modo concreto de A segunda lectura indícanos o modo concreto de manter a unión. manter a unión.

«Quen garda os seus mandamentos permanece en «Quen garda os seus mandamentos permanece en Deus, e Deus nel». Deus, e Deus nel».

«E este é o seu mandamento: que creamos no «E este é o seu mandamento: que creamos no nome de seu Fillo, Xesucristo, e que nos amemos nome de seu Fillo, Xesucristo, e que nos amemos uns aos outros, tal como nolo mandou.» Crer en uns aos outros, tal como nolo mandou.» Crer en

Xesús e amarnos uns aos outros é a única garantía Xesús e amarnos uns aos outros é a única garantía do noso éxito como cristiáns. do noso éxito como cristiáns.

1.- O labrador, a vide e os bacelosDomingo 5º de Pascua. Ciclo B.Texto: José Luis Sicre 

2.- Unha anécdota e un consello• Hai años un amigo tivo que predicar este domingo nunha poboación da Axarquía malagueña, onde os homes estaban acostumados a ir todos os días ao bar a tomar unha copa de viño. Un sitio ideal para falar da vide e dos bacelos. Con todo, cando terminou a misa, preguntáronlle cheos de curiosidade: “Padre, que é a vide?” Naquela poboación ás vides chámanlles cepas. Non se decataran de nada.

3.-Experiencia parecida tiven eu a primeira vez que din charlas bíblicas en Centroamérica. A xente nunca vira unha vide ou unha oliveira Por desgraza, Xesús nunca contou a parábola do bo cafeteiro.

4.-O primeiro que debe preguntarse o que vaia dar unha homilía este domingo é se a xente entenderá unha parábola contada nunha cultura campesiña e mediterránea.

5.-Nos nosos días, Xesús probablemente tería contado outra moi distinta na forma, aínda que idéntica no fondo. Unha parábola na que o Pai é un informático, Xesús a corrente eléctrica e nós ordenadores (computadoras) que non poden funcionar se non están conectados a El. Incluso aos que funcionan ben, o Pai límpaos a fondo para que funcionen mellor.

6.-Pero esta adaptación, aparte de ser moito menos poética, comete o mesmo erro: quen non viva nunha cultura tecnolóxica non a entenderá; e dentro duns anos, cando os ordenadores non necesiten estar conectados á rede, a parábola perdería o seu sentido. Máis vale aterse á imaxe orixinal

7.-O labrador, a vide e os bacelosEsta pasaxe coñécese como «a parábola da vide e os bacelos». Título erróneo, porque non ten en conta o protagonista principal, o labrador, que é quen poda, arranca e tira os bacelos que non dan froito. 8.-E máis ben que parábola é unha fábula, onde os protagonistas son animais ou plantas que poden falar e actuar. Neste caso, os protagonistas secundarios, os bacelos, non falan, pero si actúan.

9.-Algúns deciden manterse unidos á vide, e dan froito abundante. Outros deciden independizarse, cortar a relación coa vide, e deixan de dar froito. (A imaxe dunhas ramas en movemento, neste caso afastándose do tronco, recorda a fábula de Iotam (Xuíces 9,8), que comeza: «Puxéronse en marcha os árbores para elexirse un rei»).

10.-O título habitual subliña a importancia da vide, e en parte leva razón: de estar unidos a ela ou separados dela depende o futuro dos bacelos. Pero a vide non fai nada. Sinxelamente está aí. Todas as accións realízanas o labrador ou os bacelos.

11.-Enfoque curioso, que nos obriga a reflexionar sobre a importancia de Deus Pai na vida do cristián; e o papel fundamental de Xesús, aínda que ás veces teñamos a impresión de que non fai nada na nosa vida.

12.- 1ª lectura: a poda de DeusA fábula destaca unha das accións que realiza o labrador: «a todo o que dá froito pódao, para que dea máis froito». Podar é cortar, ferir a árbore, despoxala de algo que lle custou tempo e esforzo producir. Pero o campesiño faino para que estea máis sa e forte.

13.-Estas palabras do evanxeo pódense aplicar moi ben ao que conta de Paulo a primeira lectura. Despois da súa conversión, podería esperar que o recibisen moi ben en Xerusalén. Pero ocorre algo moi distinto: non se fían del, evítano, ata que Bernabé o presenta aos apóstolos. Cando comeza a predicar, os xudeus de lingua grega intentan eliminalo e debe fuxir a Tarso. En realidade, toda a vida de Paulo foi unha gran poda, unha vida chea de persecucións e sufrimentos. Pero a través deles converteuse no maior dos apóstolos. Deu moito froito. Unha boa ensinanza para os que quixermos que todo nos fose ben na vida, sen ningún tipo de dificultades.

14.- 2ª lectura: como permanecer unidos á videO evanxeo insiste na necesidade de que o bacelo estea unido á vide. A segunda lectura indícanos o modo concreto de manter a unión. «Quen garda os seus mandamentos permanece en Deus, e Deus nel». «E este é o seu mandamento: que creamos no nome de seu Fillo, Xesucristo, e que nos amemos uns aos outros, tal como nolo mandou.» Crer en Xesús e amarnos uns aos outros é a única garantía do noso éxito como cristiáns.