tutunmak

İkinci ve Son Bölüm

Odasına düşen bir kuyrukluyıldızdı o.Ona ilk kez canının sıkkın olduğu bir gecede rastlamıştı.

Pencerenin kenarına elleriyle dayanarak gökyüzünün mavi derinliğini seyrettiğibir gecede milyonlarca yıldızın arasından kopup gelmişti işte.

Onu daha önceleri hiç fark etmemişti. Onun da kendisini farkettiğini sanmıyordu.O bir kuyrukluyıldızdı çünkü. Ne zaman kayıp, nerede düşeceği belli değildi.

Boşluktan kayıp girmişti onun evrenine. Ürkek ve çekingendi.Daha çok da üzgündü.

Bu halleriyle o bildik kuyrukluyıldızlardan hiçbirine benzemiyor,hiçbir tanıma uymuyordu

Bunun bir kuyrukluyıldız olması kaçınılmazdı.Bir yıldızın yaşamına girmesi demek yaşamının orta yerinde kocaman ve

derin bir çukur açılması demekti.Onun düşü her zaman bir kuyrukluyıldız olmuştu.

Özgürce gelebilmeli; gittiğinde de arkasında, belki birkaç tel saçı kalmalıydı.Yaşamında derin çukurlar açacak bir yıldızı düşlememişti hiçbir zaman.

Derken günün birinde yok oldu yıldız. Görünmez gelmez oldu.

BİRİNCİ BÖLÜMDEN...(Click)

seviyor

Bir sabah onu sokakta gördü.Bahçe kapısının hemen yanındaydı. Solgun bir güldü.

Gün ışığında ışıltısı yitmişti.Kimseler onun bir kuyrukluyıldız olduğunu anlayamazdı.

aşk

“Dün akşam penceren kapalıydı. Dışarıda kaldım,”

dedi, sitemle.

“Üzüldüm,” dedi.“Ama çok uzun bir zaman oldu seni son görüşümden bu yana. Kaç geceler boyu gökyüzünde asılı kaldı gözlerim, bilemezsin. Artık umudumu kesmiştim...”

aşk

Yanına çöktü.Ellerine uzandı elleri.

“Biliyorsun,havalar da iyice soğudu.

Bu soğuktapencereyi açmamın

çok bir inandırıcı yanı olmazdı.Yine de hemen her gün perdeyi örtmek, düzeltmek bahanesiyle

seni aradım. Bilseydim eğer senin geldiğini...”

Elinde kırmızı bir güldü.

“Boş ver,” dedi, “Üzülme.

Böyle olacağını biliyordum.

Zamansız düşen her yıldızın kaderi bu.”

Ekledi “Nasılsın?”

“İyiyim,” dedi adam.

Gerçektenasıl olduğunun

o da ayırdında değildi.

aşk

“Hiç, güldü. ‘Koca adamsın,

hala daha masallarla uğraşıyorsun,’ dedi.

‘Bir kuyrukluyıldızın, senin yaşında;

sakalının kılı ağarmış bir adamla

ne işi olur ki?’ dedi.”

Heyecanlandı birden yıldız.

“Ne dedi peki?”

“İyi. Her günkünden biraz daha güzel... Ona senden

bahsettim...”

“Karın?”

“Doğru diyor. Ben aslında hiç gelmemeliydim.Ne daha önce ne de şimdi.

Hele şimdiki gelişim; utanıyorum kendimden.”

“Doğru,” dedi yıldız iç çekerek.

sevi

“Neden o?”“Çünkü bizim ilişkimiz meşru değil. Ben buraya ait değilim.

Ben gökyüzünde yaşamalıyım. Sense geceleri kendisini duvarların, kalın perdelerin ardına saklayan, geceden kendini

sakınan bir insansın.”“O zaman neden girdin penceremden?” dedi adam,

hüzünlü bir sesle.“Aslında kafamda böyle bir şey yoktu,” dedi yıldız.

seviyor

seviyor

Hüzünlendi, yele tutulmuş gül oldu, boynunu eğdi.

“Benim bir sevgilim vardı...Birçok insanın yakından tanıdığı bir yıldızdı o...

Ben onun elinden tutardım. Severdik birbirimizi...”“Sonra, bir gün o... bir kuyrukluyıldıza yakışmayacak bir

düşüş yaşadı; kaybolup gitti evrenin derinliklerinde.”

“Kayarken de elimi bırakmıştı. Bunu bilerek yapmıştı biliyordum.Ben sadece onu izleyebiliyordum gözlerimle.

Boşlukta giderek kaybolan ışıltısını görebiliyordum.Bir zaman sonra ışıltısının kaybolacağını da biliyordum.

Bunun için bir yere tutunmam gerekiyordu. Beni kınama ne olur. Ben o denli güçlü biri değilim.

Bir yere tutunmadan böyle bir acıya direnmem çok zordu...”

Önüne baktı.

“Hayır,” dedi.“Ben seni sevmiyorum!”

“Ama istersen bir daha gelmem!”“Gel,” dedi.“Seni özlüyorum.Bu belki sevmek değil.Belki senin deyiminle tutunmak bu.Ama yine de seni özlüyorum.”

“Ben de,” dedi yıldız.

Yüzüne baktı yıldızın.

“Beni seviyorsun sen.”Yıldızın gözlerindederin bir boşluk gördü.

“Peki ama...”

Susturdu onu yıldız.

Bu karşılaşmadan sonra onu birkaç kez daha görebilmişti.O da bulutsuz gecelerde şöyle bir savrularak geçip gitmiş,

gülümsemişti sadece.

sevgi

Uzun bir zaman sonra, soğuk bir mart gecesindehava almak bahanesiyle çıktığı balkonda gördü onu.

Balkonun kenarında öylece duruyordu.

seviyo

Gözlerini yerden kaldırmadan

konuşmaya başladı. O genellikle gözlerini

koca koca açar konuşurdu.Özellikle de

karşısındakini inandırmak

istediğinde böyle yapardı ki,

yalanı belli olmasın.

seviyo

“Herkesin birlikte olmayı isteyeceği biri.Yumuşak, sevecen. En azından yıldızların arasında elinden özgürce tutup dolaşabileceğim biri.”

“Artık beni bekleme, bir daha hiç gelmeyeceğim.Çünkü ben birisiyle birlikteyim.”

Adam hiçbir şey diyemeden öylece

onu dinliyordu.

seviyo

“Yani...?”

Adam sözünü tamamlayamadı.Çünkü baktığı yerde yıldız yoktu.

“Belki de bu bir karabasan,”diye mırıldandı.

seviyo

İçeri girdi,balkon kapısını

kapadı.

seviyo

ÖYKÜ : Erkan KARAGÖZ

Hazırlayan : Ömer Hakkı

MÜZİK : L.Van Beethoven(Moonlight Sonata)

Hazırlayan : ufukcizgisi@yahoo.com

www.by.kulubu.comSENİ SEVİYORUM...