arco xermánico de panxón
DESCRIPTION
Álbum fotográfico do Arco Xermánico de PanxónTRANSCRIPT
ARCO XERMÁNICO ANTIGA IGREXIA DE SAN XOÁN
PANXÓN – NIGRÁN – VAL MIÑOR
Fotagrafías: Xilberte Manso de la Torre (IEM)
Período Histórico: Idade MediaCronoloxía: s. V-VII d.C.Ben de Interese Cultural
www.minhor.org
Os restos da antiga igrexa parroquial de San Xoán de Panxón, co seu magnífico arco de ferradura, son unha das escasas mostras da arte xermánica que se conserva en Galicia
Na actualidade podemos contemplar restos da ábsida cuadrangular, á que da entrada o arco triunfal de ferradura
O arco, composto de 21 doelas de diferentes , mais de aspecto equilibrado, susténtase sobre dúas columnas de fuste liso e capiteis de inspiración corintia, con dúas fileiras de follas de acanto e volutas incipientes.
A igrexa de San Xoán indentificouse na década dos anos 30 do pasado século cando se pensaba na ampliación do pequeno templo parroquial. Ante a importancia do descubrimento, o arquitecto encargado da ampliación, Antonio Palacios, abandonou o proxecto e optou por crear unha igrexa de nova planta, o Templo Volitivo do Mar.
Aínda que na actualidade non se poden observar, os fustes están asentados en cadansúa basa que, segundo a información dispoñible, serían capiteis similares aos mencionados, pero invertidos
Orixinalmente o arco estaba sustentado por dous pares de columnas por cada lado, como aínda se pode comprobar actualmente. Polo seu aspecto e técnica de execución pódese asegurar que a súa factura é xermánica, descartándose que fosen reaproveitados dunha construción romana anterior.
Arriba: Antiga igrexa parroquial de Panaxón coarco dando acceso ao altar. (Arquivo do IEM)
Esquerda: O arco visto dende a cabeceira daigrexa desparecida
No século XVII reformouse a igrexa adquirindo a fisonomía que se mantivo ata o século XX, cando desapareceu. .
En 1936 identificouse, formando parte dun muro próximo, unha lauda, ou tapa de sarcófago, con decoración de tipo estola, que posteriormente se trasladouá ábsida do templo. As características da decoración invitan a situala no período suevo (s. V-VII).
.
Nos anos 80 do pasado século, con motivo da consolidación do arco, realizouse unha pequena escavaciónna que se identificaron as cimentacións orixinais do templo xermánico, que definen unhacaracterística planta de cruz grega
Textos: Eduardo Méndez Quintas (IEM) extraídos do libro Marabillas do Patrimonio de Nigrán
Edición: Álvaro Peralta Techera (IEM) para www.minhor.org
Descarga gratuíta do libro