FABAD J. Pharm. Sci., 24, 109-123, 1999

SCJENTIFIC REVIEWS /BİLİMSEL TARAMALAR

İlaç Taşıyıcı Sistemlerde Kullanılan Biyoparçalanabilir Sentetik ve Doğal Polimerler

Melike TUNÇAY*, Sema ÇALIŞ**0

İlaç Taşıyıcı Sistemlerde Kullanılan Biyoparçalanabilir Sentetik ve Doğal Polimerler

Özet : Son yıllarda, terapötik ilaç taşıyıcı sistemlerin for­nıülasyonlarında polimei-ik taşıyıcıların ku!Lanunları, sağ­ladıkları bazı üstünlükler nedeni ile çok yaygınlaşınış dıı­ruındadır. Polimerik sistemler içerisine yerleştirilen ilaçlar spesifik organlara hedeflendirilebilmekte ve ilaçların sürekli salırnını sağlayabilmektedir. Hedefiendirilmi,~ taşınma etkin terapötik dozu azaltn1-akta ve etki bölgesine ulaşınadan ön­ceki nıetabolik transfornıasyonu da elimine etJnektedir. Bu anıaçla kullanılan polimerlerde "biyolojik sistemle geçinıli" olma ve "biyolojik olarak parçalanabilnıe" aranılan en öneınli özelliklerdir. Son yıllarda ınikroküreler nıik­

ropartiküler taşıyıcı sistemler içinde biyolojik par­çalanabilen polimerler ile formüle edilen en popüler ilaç şe­killeri olarak kabul edilmektedir. Bu derlemede, mikropartiküler taşıyıcı sistemlerin ha­zırlanmasında kullanılan sentetik ve doğal ınatriks mad­delerinin genel özellikleri hakkında bilgi verilmiş ve bu ınat­riks maddelerinden gününıüzde sık kullanılanlarına

örnekler verilmiştir. Sentetik matriks nıaddelerinden; laktid/glikolid ko­polinıerler, poli (ortoesterler), polianhidritler, poli (alkil si- · yanoakrilatlar), doğal nıatriks maddelerinden; albıımin, ni­_1\'asta, kolajen, jelatin, aljinat, kitosan özellikleri ve literatür örnekleri verilerek özetlenmiştir. Anahtar kelimeler: Mikroküre, biyoparçalanabilir

polimerler, polimerik taşıyıcılar, doğal ve sentetik polinıerler.

Geliş Tarihi Kabul Tarihi

GİRİŞ

16.7.1998 14.01.1999

Günümüzde ilaç araştırmaları, etkin maddeyi vü­cudun istenilen bölgelerine hedeflendirerek, orada toplanmalarını ve kontrollü salınmalarını sağlayan

Biodegradable Synthetic and Natura! Polymers Used in Drug Delivery Systems

Summary : In recent years the use of polynıeric carriers in therapeutic drug delivery· systeıns has gained widespread ap­plication due to their advantages. The drugs which are loaded in polymeric systeıns can be targeted to specifıc organs and provide controlled release. Targeting of dnıgs elinıinates the ınetabolic transfonnation of drııgs before reaching a spec{fic site as well as decreasing the effective therapeutic dose. Bio­compatibility and biodegradability are the nıost importantfor­mulation parameters of these poly1neric systems. Aman~ rlıe polymeric microparticulate systenı.s, micro.spheres are ac­cepted as tlıe most popular. in this review, brief infonnation is given on the general char­acteristics of the synthetic and natura! nıatrix nıaterials used in the preparation of the nıicroparticıılate delivery systerns and samples are shown of synthetic and natura! 1natrix nıa­terials in freqııent use recently. Lactiddglycolide copolymers, poly ( orthoesters}, poly­anhydrides, and poly alkyl cyanoacrylates as synthetic rrıatrix nuıterials, albıımin, starch, collagen, gelatin, alginate, ond chitosan as natura! 1natrix nulferials are described -.,vith their characteristics and references. Key words: Microspheres, biodegradable polynıers, natura!

and synthetic, polymers, bioerodable polynıers, polymeric carriers

polimerik ilaç taşıyıcı yeni sistemlerin üzerinde yo­

ğunlaşmaktadır.

Biyolojik parçalanabilen materyaller biyomedikal uygulamalar için uzun yıllardır kullanılmaktadır.

* Hacettepe Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, Farmasötik Mikrobiyoloji ABD. 06100 Sıhhiye, Ankara. ** Hacettepe Üniversitesi Eczacılık Fakültesi, Farmasötik Teknoloji ABD. 06100 Sıhhiye, Ankara.

° Corrcspondence

109

T unça y, Çalış

Yine son zamanlarda biyolojik parçalanabilen doğal veya sentetik kaynaklı polimerik mikropartiküler sistemlerin ilaç salım ve hedeflendirme alanlarında kullanımı giderek yaygınlaşmış durumdadır. Bi­yolojik olarak parçalanabilir terimi farmasötik ve medikal uygulamalarda olduğu kadar tarım ve çevre uygulamaları açısından da çok önemli ve gün­cel bir sözcük haline gelmiştir. İdeal biyolojik par­çalanabilir sistem, ilaç salımında ve polimerin par­çalanınasında hiç polimer kalınhsı bırakmayan

sistemdir. Ancak çok çeşitli biyoaktif moleküllerin kontrollü salımı için bu kriterleri karşılayacak ta­mamen parçalanabilir bir sistem oluşturmak kolay değildir. Biyolojik olarak parçalanabilen sentetik ve doğal polimerler, toksisitelerinin olmaması, bi­yolojik sistemle geçimli olmaları ve biyolojik sis­temden parçalar,arak uzaklaşhrılmaları nedeniyle tercih edilınektedirler. Bu polimerler kullanılarak is­tenilen fizikokimyasal özelliklerde mikroküreler ha­zırlanabilmekte ve taşıma, saklama ve in vivo ko­şulların stabilite yönünden uygunsuz ortamından mikroküreler korunabilmektedir.

Mikropartiküler taşıyıcı sistemlerin ha­zırlanmasında kullanılan biyolojik parçalanabilen

Tablo 1. Doğal matriRs maddeleril,2

Lipidler Aminopolisakkarit LDL (Light density lipoproteiı1) Kitosan Şilomikronlar

Emülsiyonlar Mum

Tablo 2. Sentetik matriks maddeleri7,8

Biyolojik Parçalanabilen Sentetik Polimerler Polilaktik asid Poliglikolik asid Polihidroksivalerat Psödopoliamino asitler Poli(amino asitler) Poli (ortoesterler) Polianhidridler Polihidroksibütirat Polikaprolakton Poliamid, poliakrilamid Polis tiren Polialkilsiyanoakrilat Vinil türevleri, polikarbonat

110

polimerler arasında yer alan doğal polimerler an­tijenik özellikleri olınaması ve hazırlanan mik­rokürelerin fizikokimyasal özelliklerinin üretim de­ğişkenleri ile kontrol edilebilınesi nedeniyle dikkati çekmektedir. Sentetik biyoparçalanabilir po­limerlerden olan laktik/ glikolik asit polimerleri de FDA tarafından yasal onay almış, toksik olınayan, biyolojik sistemle geçimli olması gibi nedenlerle mikroküre hazırlamada öncelikle tercih edilen po­limerlerdendir.

I. Mikroküre Hazırlamada Kullanilan Matriks Mad­deleri

Sentetik ve doğal polimerler kullanilarak hazırlanan ilaç taşıyıcı sistemler daha iyi ilaç etkinliği, azalınış

toksisite ve gelişmiş hasta uyırocu sağlar. İlaç ta­şınması için biyolojik olarak parçalanabilen doğal po­limerlerin kullanılması, biyolojik olarak parçalanabilen sentetik polimerlerin geliştirilınesine karşın, aktif bir araşhm1a alanı olınayı sürdürmektedirl.

Mikroküre hazırlamada sıklıkla kullanılan far­masötik amaçlı doğal ve sentetik matriks maddeleri Tablo 1 ve Tablo 2'de özetlenmiştir.

Proteinler

Jelatin Albumin Kollajen İmmünoglobülinler Fibrinojen Eritrosit DNA

Karbonhidratlar

Nişasta

Dekstroz Agar Hiyaluronik asit İnülin Selüloz Alginat

Biyolojik Parcalanarnayan Sentetik Polimerler Kopoli(akrilonitril-vinilidenklorid) Polinüklear polistiren Kopoli(etilen-vinil asetat) Poliüretan Silikon Polietilen vinil asetat Polietilen Poliisobütilen Selüloz asetat Polibütil metakrilat

FABAD J. Pharnı. Sci., 24, 109-123, 1999

Doğal ve sentetik matriks maddelerinin üs­tünlükleri ve sakıncaları aşağıda verildiği gibidir.

Doğal matriks maddelerinin üstünlükleri3.4.S:

. Monodispers olmaları (proteinler), biyolojik olarak parçalanabilme özelliklerinin daha iyi olması, an­tijenik olmamaları, metabolize edilebilmeleri, re­tikülo endotelyal sistem (RES)'e taŞmabilmeleri, sta­bilitesi ve büyüklük dağılımının kolay kontrol edilebilmesi ve suda çözünebilirliği yüksek olan ilaçlar için yüksek yükleme kapasitesine sahip ol­malarıdır.

Doğal matriks maddelerinin sakıncaları6:

Büyük ölçeklerde ticari üretim için kullanımlarının sınırlı olması ve saflaştırılma zorluğudur.

Sentetik matriks maddelerinin üstünlükleri3:

Önceden belirlenen spesifikasyonlara (molekül bü­yüklüğü, yük, hidrofobisite ve ilaç yükleme ka­pasitesi) göre sentezlenebilir olmaları, hazırlama ve saklama süresince dayanıklılığının fazla olması,

düşük immünojeniteye sahip olması, yüksek saf­lıkta ve çok miktarda üretiminin daha kolay ve ucuz olması olarak sayılabilir.

Sentetik matriks ,,:,addelerinin sakıncaları7,9:

Siyanoakrilat partikülleri (polimetil metakrilat gibi) için bildirilen toksisite ve uzun süren bi­yoparçalanabilirlik, basınç uygulayarak şe­

killendirilmiş örneklerde tekdüze olmayan ilaç da­ğılımı ve ınikroporöz yapı nedeniyle polimerin hızlı ilaç salımını engelleyememesidir.

I. l. Sentetik Matriks Maddelerinin Özellikleri

Biyoparçalanabilir polimerler vücutta kimyasal re­aksiyonlarla suda çözünebilir hale dö­nüştürülebilirler. Vücutta bu değişikliği sağlamak için birçok yöntem vardır. Birincisi polimer vücutta hidroksil, karboksil gibi gruplar oluşturmak üzere hidrolize giren yan zincir sübstitüsyonuna sahip olabilir. Örneğin poli(inaleik anhidrid ko­polimerler). Bu durumda gruplar bütün polimeri

suda çözünebilir hale getirmek üzere harekete ge­çerler. Bir diğer .yaklaşım ise suda çözünebilir bir polimeri hidrolize olabilen çapraz blı.ğlayıcı bir madde ile muamele etmektir. Bu polimerlere örnek olarak jelatin-formaldehit gösterilebilir. Polimer çap­raz bağlandığında çözünemez haldedir. Ancak vü­cuda yerleştirildiğinde çapraz bağlama grubu suda çözünebilir bir polimer oluştürmak üzere hidroliz olur veya parçalanır. Üçüncü ve daha sık kullanılan bir teknik ise hidroliz olabilen fonksiyonel grupları içeren suda çözünemeyen polimerlerin doğrudan polimer zincirinde kullanılınasıdır. Zincirdeki bu gruplar hidroliz olduğunda, polimer zinciri yavaş olarak daha küçük parçalara ayrılır ve sonuçta suda çözünebilir hale gelir. Son polimer grubunun başlıca üstünlüğü iyi mekanik özelliklere sahip çok yüksek molekül ağırlığında polimerlerin kullanılabilmesi ve sonuçta polimer zinciri suda çözünebilir parçalara ayrıldığında vücuttan atılabilmesidir7.

Parçalanabilir polimerlerin fonksiyonel grupları aşa­ğıda verilen tabloda görülınektedir.

Tablo 3. Parçalanabilir polimerlerde bulunan fonk­siyonel gruplarlü

' ~~·

r~R-~-0-~-ı' ' i-C-cı;. l-o-Ç-o-R-1 l COOR R" ; '

'

Pali(siyanoakrilaı) Poli(anhidriı) Poli(kctal)

i CR' 1

1-o-~.-o-•-;-ı:ı-Ç-o-R- 1 ' ~·· J" R : '

Poli(onoester) Poli(asetal) Polil a-hi<lrnks.-e.<ı.:" ı

--o-,cH.ı,-~-1 . 1 •

!-~o~-1 1 H 1

Poli(ı:-~aprnlakıon) Pnli(fosfa;en) PoJj(l>-lıtdrok.<ıes•or)

-R-o-~~o-1 1 " " o 1 1

. -;ı-~-C- ı -~-o-C-o-: ' . l R J '

Poli{imjnoknrbon~t) Polipeptid Poli(b.rbonaı)

I.1.1. Laktid/glikolid kopolimerler

Biyolojik olarak parçalanabilen poliesterler, toksik olmayan, dokulara zararlı etkisi olmayan, aşınabilir bir matriks materyalidir ve cerrahi iplik ve protez olarak, ventral herniografi, ligament re­konstrüksiyonu, dental ve cerrahi dikiş dahil olınak · üzere birçok biyomateryal uygulamalarda başarıyla kullanılmaktadırl0.11,12.

Polilaktik asit (PLA), poliglikolik asid (PGA) ve lak-

111

tik/ glikolik kopolirnerleri, hidroliz yoluyla doğal

metabolik bileşikler olan asit bileşenlerine par­

çalanırlar. Başlıca parçalaruna ürünleri, kar­bondioksit ve su olup böbrek yoluyla atılırlarB

s~ıda çözünebilir parçalar:n1 polimer zinciri, kısa zin­

C~tr uzu11lt1klar1nda parçalanamadığından vücuttan atılabilmesi içi_n molekül ağırlığı ortalama 50 000 daltondan az olmalıdır, Polilaktik asid (PLA), po­

!ıglikolik asid (PGA), poli (orloesterler) vb. bu

gruba girn1ektedir7,

Sentezleri, glikolid veya laktidlerin SnC14 gibi asidik

bir katalizör ile ısıtılması sonııcu gerçekleşmektedir.

Kopolimerler ise laktid ve glikolidin uygun ka­TlŞLmının polimerizasyortu ile hazırlanmaktadır14.

Laktid/glikolik polin1erlerin en önemli iistünlüğü, polJ_n1er özelliklerinde ve performans ka­

rnkteristiklerindeki çok yönlülüktür. Poli(laktik), poli(glikolik) polirrterlerin çok yönlü kullannnlarımn nedeni, injeksiyon yoluyla kullamlan sistemlerin ve implant sistemlerinin üretimi_nin kolay olması, PGA

ve glikolidçe zengin kopoliınerler istisna olmak üzere yaygın olarak kullanılan birçok çözücüde çö­zünebilmesi ve h:idrofiliklik ve biyolojik olarak par­

çalanabilirlik özellilderinin uygun laktid/ glil<0lid oranlan seçilerek değiştirilebilmesi, FDA tarafından

insanlar üzerinde kullanırrnna izin verilmiş ol­

masıdır. İlaç geçirgenlikleri az olduğundan salım, günler, hcıftalar hatta aylar boyunca sürebilir (Şekil

1). İlacı rUHizyDn ve aş:m_,_--na mekanizmalarının bir-

1eşiıni ile salarlar12115116.

Poliıncr saflığının ınikroküre özellikleri üzerine et­kisinin incelendiği bir çalışmada DL-laktid ve gli­

kolid eklenen veya ultrafiltrasyona tabi tululan po­limerler ile BSA içeren rnikroküreler hazırlanmıştır.

ilaç içeriği11in poliinerin saflığından etkilenmediği ancak camsı geçiş sıcaklığınLn monomer ve oligomer

içeriğinin artması ile azaldığını, mon.omerlerin ek­lenn1esi sonucu BSP,'run başlangıçta salınan mik­

tarında azalma olduğu belirtilerek; polimerdeki düşük molekül ağırliklı safsızlıklarm mikroküre özel­

likleri ve sitotoksjsite üzerindeki etkislıtin gözardı edilen1eyeceği, bunun ultrafiltrasyon ile gi­

clerilebileceği sonucuna varılrnıştır17.

Polür,erirı. ı11olekül ağırlığı ve kullanılan kosolvan

112

miktarı mikrokürelerin gözenekliliği üzerine et­

kilidir. Polimerin molekül ağırlığı arttıkça polimer çözeltisinin viskozitesinin arhnası nedeniyle çözücü

ekstraksiyonu damlacık oluşumundan önce ger­

çekleşir. Böylece daha az gözenekli mikroküreler oluşur. Gözenekli yapıya sahip mikroküreler etkin maddeyi daha hızlı salarlarlS,ıs.

FSH (Folikül Stimüle Edici Hormon)

LHRH Polipeptit

Tetrasiklin

Östrojen 1111111111111111111

o 50 100 150 200 250 300 350 400 ZAMAN (GÜNLER)

Şekil 1. Laktid/ glikolid polimerler ile hazırlanmış kont­

rollü salım sistemlerinin birkaç günden bir yıla

kadar salım süreleri10

Monomer stereokimyası, ko-monomer oranı, po­

limer zincirinin doğrusallığı, polimer molekül ağır­

lığı polilaktidlerin geniş spektrumlu kullanım özel­liklerini sağlayan 4 anahtar değişkendir12.

Polimerik mikrokürelerin, ilaçların vücutta belirli bir bölgeye hedeflendirilmesi amacıyla kullarnrnı

partikül büyüklüğü, yüzey yükü ve yüzey hid­rofobisitesi gibi fizikokimyasal özellikler ile be­Jirlenirl9. 5-FU taşıyan PLGA mikroküreleri ha­zırlanarak yapılan bir çalışmada 4 µm'den küçük

partil<iil büyüklüğüne sahip mikrokürelerin ka­raciğerde lokalize edilebileceği gösterilınişfü2D.

Cisplatin taşıyan PLGA mikrokürelerinin beyine di­

rekt olarak injeksiyonu ile de cisplatü1in bir aydan uzun bir süre siirekli salımının sağlandığı ve bu

yöntemin beyin tümörlerine lokal ilaç taşınmasında kullanılabileceği yapılan bir başka çalışmada be­lirtilınektedir21.

Yüksek molekül ağırlıklı polilaktid veya laktid/ glikolid kopolimerlerin peptit/proteinler için ilaç ta­

şıyıcı matriks materyali olarak kullanılmasında kar­

şılaşılan sorun, kataliz ve üretim esnasrnda-'kul­lanılan sıcaklık ve çözücülerle ilgili olarak

FABAD J. Plıarm. Sci., 24, 109-123, 1999

yaşanmaktadır22. Bu nedenle Yoshida ve arklan ka­talizör olmadan ve sadece orta derecede sı­

caklıklarda hazırlanabilen farklı düşük molekül ağırlıklı homo ve kopolimerler geliştirmişlerdir. Ha­zırlanan homo ve kopolimerler şunlardır: L-laktik asid ve valerolakton, glikolik asit ve bütirolakton, -valerolakton veya -kaprolakton, DL-laktik asit ve D­laktik asit ile L-laktik asit Bu polimerler uygun mo­nomerlerin azot altında ve katalizör kullanılınadan ısıhlmasıyla hazırlanmışlardır (200°C kapalı

tüpte)23.

Polimer sentezinde kullanılan monomerlerin özel­likleri ve polimerdeki glikolik veya laktik asit mik­tarı değiştirilerek çeşitli mekanik özellikler ve aşın­ma hızları elde edilebilir. Bu polimerler hazırlanmalarında çok geniş mekanik ve termal özelliklere sahiptir24.

I.1.2. Poli(ortoesterler)

Materyal boyunca bir hidroliz işleminin oluştuğu laktid/ glikolid kopoliinerlerinin aksine poliorto es­terler belirli bazı koşullar altında büyük 'ölçüde po­limer yüzeyine kısıtlı hidroliz reaksiyonu gös­terirler. Poli (ortoesterler) polimer yapısında aside duyarlı orto ester bağı içerdikleri için bu polimer matrisine yardımcı madde ilavesi ile geniş bir hid­roliz hız aralığı elde edilebilir22.

Bu polimerler düşük pH altında hidrolize daha du­yarlı olan bir ortoester bağı içerirler. Bu po­limerlerin parçalanma hızının denetimi asidik veya bazik yardımcı maddelerin polimer matriksine hap­sedilmesi ile yapılır23. İlacın uzun sürede salınması isteniyorsa o zaman poli (ortoester), magnezyum hidroksit gibi temel bir tüz taşıma maddesine yük­lenir. Bu baz tüm polimeri stabilize eder, fakat tuz yüzeyde çözündüğünde veya nötralize olduğunda stabilizasyon kaybedilir ve dış kaplamalar par­çalanmaya başlar. Bunun gibi hidrofobik poli (or­toesterler)in tuzla parçalanması gerekiyorsa, 9,10-dihidroksi stearik asit veya ftalik anhidrit gibi bir yardımcı madde kullamlabiJir7. Heller ve diğer araş­tırmacılar polimer aşınması ile ilaç salımı arasında iyi bir korelasyon bulınuşlarsa da bu korelasyon uzun sürelerde daha az belirgindir25.

1970'li yıllar öncesi tanırrclan~üllŞ gibi poli (ortoesterler) birbiriyle ilişkili üç püHrııer grubuna ayrılabilir. Bu gruplar içinde en_ önerrıli olanı diket12n asetale diollerin eklenmesiyle elde edilen gru_ptur. Bu polimerlerin öneıni yüksek ora11da l1idro.fohil<: o:­maları ve bu nedenle çok diişük hızda aşınn1aya ttğ­ramalarıdır. İşlevsel aşımna hızı elde edebilrnek katalize edilmeleri gerekir. Orto ester bağları asite dayanıksız olduğundan asidik yardımcı maddelerirc eklenmesi ile aşınma hızı arttırılabilir2A_

I.1.3. Polianhidritler

Polianhldritler çok büyük ölçüde polimerin yü­zeyine sınırlı bir hidroliz prosesi gösteren diğer bir polimer sınıfını temsil etmektedir. Aromatil' po­lianhidritler ilk olarak 1909'da, aiifatik anhidritler ise 1930'da sentezlenmişlerdir. Tekstil endüstrisi açı­sından zayıf hidrolitik dayanıklılığı iyileştirrnck için belirgin bir araştırma çabası gösterihrtiştir. A.ncak 1980'li yıllarda sözkonusu hidrolitik dayanıksızlık, bu materyallerin biyolojik parçalanabi.len ilaç ta­şıyıcı sisteınler olarak kullannrnnda üstüıtlük sağ­lamıştır22.

Langer tarafından geliştirilert polia:rli1idritler diasit monomer, bis(p-karboksifenoksi) metandan ha­zırlarur7. Bu hidrofobik rrıonomer, perrneasyon;ı veya düşük su alımına sahip polimerler oluş­

turmaktadır. Buna karşın anhidrit bağı, hidrolize çok duyarlıdır. Deneyler bu polimerlerde yüzey aşınması oluştüğunu göstermektedir. Bununla bir­likte hidrofobik homopolimerlerin tam olarak par­çalanınasının 3 yıl alacağı tahmin edilmektedir. Ho­mopolimerler gibi kopolimerlerin de parçaiannıa hızı pH'ya bağlıdır. Daha yüksek pH'larda par­çalanma daha hizlı olur. Bu polimerlerden ilaç sa­lınunm birçok örneklerinde ilaç salıın hızın1n po­limerin parçalarunası veya aşınması ile ilişkili

olduğu görülmüştür. Buna karşın basınç uygulanan bazı örneklerde, muhtemelen tekdüze olmayan ilaç dispersiyonu veya mikroporöz yapı nedeniyle ilaç salımı polimer aşınmasından daha hızlı olmaktadır. Bunun yanında kopolimerlerden üretilen taşıma sis­temlerinden bazıları, bir miktar parçalandıktan

soma dağılma ve parçalanma eğilimin.dedir. Po­lianhidritler, aşınma özellikleri, sıfırıncı dereceye göre ilaç salımı ve insan ve hayvanlarda toksik ol-

~. 13

Tunçay, Çalış

maması nedeniyle ilaç taşınması alanında ümit ver­

IT\ektedir. Vücut sıvılarında parçalanmaya duyarlı ilacı koruma ve sabit bir hızda ve aktif şekilde salım

özellikleri bu polimerik sisteme birçok protein ve diğer ilaçlarla kullanunında üstünlük sağ­

lamaktadır7.

Polianhidritlerin, hidroliz yoluyla çözünebilen ve

biyolojik olarak parçalanabilen hidrofobik po­

limerler olınaları nedeniyle de implante edilebilen

ilaçların kontrollü salımında ilaç taşıyıcı olarak kul­lanımları uygun görülmektedir2Z,26.

Polianhidritler iki gruba ayrılırlar. Birincisi beyin

kanserinin öldürücü bir şekli olan gliyoblastoma multiforme'nin tedavisinde geniş kullanım alanı

bulan aromatik diasit poli(karboksi-fenoksi) propan

ve alifatik diasit sebasik asitten oluşmaktadrr. Bu ta­şıma sistemi tümörün cerrahi yollarla çıkarılması ile

birlikte primer bir tedavi yolu olarak FDA ta­rafından onaylanmıştır24,27.

İkinci grup ise yağ asidi dimerlerini içerir. Pro­

teinlerin taşınmasında kullanılrr. Geniş molekül

ağırlığı aralığı olan tüm proteinlerin salım hızı, asıl salım mekanizması difüzyondan çok aşınma olınak üzere, kontrol edilebi!ir24.

L 1.4. Poli(alkil siyanoakrilatlar)

Alkilsiyanoakrilat monomerleri hazır yapıştırıcı ve

doku adhesifleri olarak kullanılmaktadır. C-C is­

keletin yüzeysel hidrolizi, zincirde belirli grupların varlığı nedeniyle genel olarak çok dayanıklıdır.

Metil esterin toksisitesinin parçalanma ürünlerinin

hızlı yapılanmasından dolayı ortaya çıktığı sa­nılmasına karşın, parçalanma hızı daha yavaş olan

poli(bütil siyanoakrilat)'ın in vivo tolere edi­lebilirliği daha iyidirs.

Doğal ya da sentetik diğer birçok polimer gibi poli

(alkil siyanoakrilat) polimeri de peptit/protein ya­pısındaki etkin maddelerin formülasyon ça­

lışmalarında kullanılmaktadır. Büyüme hormonu

salıveren faktör (GRF) taşıyan poli (alkil si­

yanoakrilat) nanopartikülleri hazırlayarak yap­

tıkları bir çalışmada araştırıcılar, siyanoakrilik po­

limerin alkil zincirinin uzunluğuna bağlı olarak

114

GRF salım hızının ayarlanabileceğini gös­termişlerclir28.

Doksorubisine karşı gelişen çoklu ilaç direncini or­

tadan kaldırmak için doksorubisin içeren poli(alkil siyanoakrilat) nanopartikülleriyle çalışan araş­

tırmacılar, poli(alkil siyanoakrilat)ın parçalanma

ürünleri (özellikle polisiyano akrilik asit) ile dok­

sorubisin arasında iyon çiftleri oluştuğunu ve plaz­ma membranında, bu iyon çiftlerinin dağılımı yo­

luyla doksorubisinin difüzyonunun artması ve nanopartiküller ile tümör hücreleri arasında doğ­

rudan etkileşimin sağlanması ile direncin ortadan

kaldırılabileceğini göstermişlerdir29 .

I.2. Doğal Matriks Maddelerinin Özellikleri

I.2. ı. Albumin

Albumin mikrokürelerinin biyolojik olarak par­

çalanabilir olmaları, toksik ve antijenik özellikler ta­şımamaları nedeniyle ilaç hedeflenmesinde ve ta­

şınmasında kullanrrnlan oldukça uygun bulunmaktadır. Diğer kolloidal sistemlerle kar­

şılaştırıldığında, (örneğin: lipozom), dayanıklılığı ve

raf ömrü, kontrol edilebilen salım özellikleri ve hid­rofilik ilaçlar için yüksek yükleme kapasitesi ne­

deniyle belirgin üstünlükleri vardır. Albumin, par­

çalanma ürünlerinin doğal olması, toksik ve antijenik olmaması, kolay bulunması, fiziksel ve

kimyasal dayanıklılığı, vasküler sistemden fagositoz yoluyla hızla uzaklaştırılması, büyük ölçekli üretim

için uygun olması, çabuk metabolize olması, geniş

bir ilaç grubu ile kullttnılabilmesi, doğal ve biyolojik olarak geçimli olması ve biyolojik olarak da­

ğılabilmesi gibi üstürılükleri nedeniyle endositik hücrelere ilaç salımında oldukça kullanılışlı bir ta­şıyıcı sistemdir4.30.

Albumin, insan plazmasındaki toplam proteinin %

55'ini oluşturan plazma protein bileşenidir. Al­bumin mikroküreleri Kramer tarafından ilk defa ta­

nımlanmalarından itibaren kontrollü salım sis­

temlerinde terapötik maddelerin lokal hedeflere

taşınma aracı olarak sıkça kullanılmıştır. Ayrıca al­

bumin mikrokürelerinin organ fonksiyonunun de­

ğerlendirilmesinde de kullanımı oldukça yay­gındır1.

FABAD J. Phamı. Sci., 24, 109-123, 1999

Sığır serum albumininin (BSA) molekül ağırlığı 66 000 daltondur, suda ve glasiyal asetik asitte çö­zünür. Proteinler için çöktürücü bir madde olan trikloroasetik asit ile çöktürülen BSA metana!, eta­nol ve aseton gibi polar organik çözücülerde çö­zünebilir hale gelfrll,32.

BSA biyolojik olarak parçalana bilmektedir. Lokalize olan maddenin °/o 50'sinin temizlenmesi için ge­reken süre, matriks stabilizasyonu derecesine dayalı olarak 2 saattten 8 güne kadar değişebilınektedir. Bu nedenle etkin olarak hedef kapillerlerden uzak­laştırılınakta ve sonuç olarak mononükleer fa­gositler tarafından katabolize edilınektedir. Olası

toksik etkiler albumin matriksinin metabolitleri ta­rafından oluşturulan doğrudan kimyasal toksisite olınaktan çok embolik iskeminin devamıdır. Ka­pillerler çok fazla bloke edilmemiş ise yan etkiler görülmez. Büyük BSA mikroküreleri birçok has­tada akciğer görüntülemede önemli bir toksisite gö­rülmeden kullarulmaktadır33.

Streptomisin sülfat içeren insan serum albumini mikroküreleri ile yapılan bir çalışmada etkin mad­denin akciğerde birikiminin sağlandığı ve tedavi et­kinliğinin arttırıldığı gösterilmiştir34.

Albumin kullanılarak hazırlanan mikrokürelerden etkin maddenin salımı çapraz bağlama derecesi ve süresi ile kontrol edilebilmektedir. Buna göre sta­bilizasyon derecesinin artması ile etkin maddenin salım hızı düşmektedir27,35-39.

Albumin mikro küreleri polilaktid, po-libütilsiyanoakrilat ve jelatin gibi biyolojik olarak parçalanabilen polimerler içinde sinoviyal sıvı ta­rafından en iyi tolere edilebilen sistemlerdir40.

Tunçay ve ark lan tarafından yapılan bir çalışmada tavşanların diz eklemlerinde artrit oluşturulmuş ve PLGA ve BSA polimerleri kullanılarak hazırlanan DS (Diklofenak Sodyum) mikroküreleri ile DS'un serum fizyolojik içindeki çözeltisi bu artritli böl­gelere verilerek sonuçlar karşılaştırılmıştır. Buna göre en uygun sonuçlar BSA polimeri ile hazırlanan mikroküreler ile alınmıştır41,

I.2.2. Nişasta

Nişasta genellikle polimerizasyondan önce akrilik grupların eklenmesi ile türetilir ve mikroküre ha­zırlanmasında kullanılır. Poli(akril)nişasta mik­roküreleri, yarı sentetik poliıner sistemlere bir ör­nektir. Bu polisakkarit ürünlerin immünolojik özellikleri ve vücuttaki kaderleri hakkında şüpheler mevcutturl.

Bu polimerle ilgili olarak yapılan bir çalışmada, mik­roküreler desmopressin içeren 11ayvan modellerinde denenmiş ve basit çözeltilerle karşılaştırıldığında

daha fazla absorpsiyon gösterdikleri bulunmuştur42. Bir başka çalışmada ise dekstran mikroküreleri ile karşılaşhrıldığında biyoadhezif nişasta mik­rokürelerinin insülin taşınmasında daha etkin ol­duğu bulunmuştur43.

Nişasta mikrokürelerinin, hipovasküler karaciğer

tümörü taşıyan sıçanlarda, Tc99m ile işaretli metilen difosfonatın intrahepatik dağılımı üzerine etkisi araştırılınış ve sonuçta mikrokürelerin karaciğerdeki hipovasküler bölgelerde arteriyel akışı artırarak me·· !ilen difosfonatın tümörde daha büyük ölçüde hı­tulmasıru sağladığı gösterilmiştir44 . Ayrıca rnagnetik nişasta mikroküreleri kullanılarak magnetik re­zonans görüntüleme tekniği ile deneysel hepatik metastazın başarıyla görüntülenebildiği be­lirtilınektedir45.

I.2.3. Kolajen

Kolajen, hayvan dokularında bulunan başlıca ya­pısal proteindir. Genellikle dokularda yapısal özel­likleri nedeniyle geniş biyornedikal uygulamalarda hemostatik absorbe edilebilen sütur, ilaç taşıyıcı sis­temler gibi geniş kullanım alanları vardır. Bi­yomateryal olarak üstün özelliklere sahiptir: Birçok dokuda toksik değildir ve biyolojik olarak ge­çimlidir, büyük miktarlarda hazır bir şekilde saf halde izole edilebilir, yapısal, fiziksel, kimyasal ve irnmünolojik özellikleri kanıtlanmıştır ve çok de­ğişik şekillerde kullanılabilir. Buna rağmen ko­lajenin düşük elastisitesi, in vivo mekanik gücünün zayıf olması, antijenik yanıt ortaya çıkması olasılığı gibi özellikleri ilaç taşıyıcı sistem olarak kul­lanımında yan etki doğurmuş ve gelişimi sentetik

115

Tunçay, Çalış

absorbe edilen polimerlerin gelişmesi ile göl­

gelenmiştir1.

Kolajenle kaplanmış akrilik mikroküreleri ile po­

livinil alkolün (PV A) in vivo ve in vitro özellikleri

karşılaştırıldığında, partikül agregasyonunun ve ka­

ta terin tıkanmasının hem PV A partiküllerinin hem

de kolajen kaplı akrilik mikrokürelerinin katater yo­

luyla taşınmasını güçleştirmediği görülmüştür46.

I.2.4. Jelatin

Jelatin, kolajenik hayvan dokularının kısmi hid­

rolicinden elde edilir ve sert kolajeni suda çözünür

proteine dönüştürür. Islak iken zayıf mekanik özel­

liklere sahip olduğundan film veya köpük şeklinde

hemostatik ajan olarak cerrahide kullanılır. İlaç ta­

şıyıcı sistem olarak kullanılan jelatin hazır bu­

lunabilirliği, düşük antijenitesi ve parenteral olarak

formüle edilebilmesi gibi üstünlüklere sahiptir. Al­

buminle karşılaştırıldığında ilaçları bağlama ka­

pasitesi daha zayıftır. Düşük sıcaklıkta hazırlama

teknikleri nedeniyle daha az ilaç parçalanması po­

tansiyeli vardır ve antijenisitesi daha düşüktür1.

Jelatin genellikle ilaçları mikroküre şeklinde mik­

rokapsüle etınek için kaplama maddesi ve matriks

materyali olarak kullanılmaktadır!.

Kaş ve ark.ları47 streptomisin sülfat içeren jelatin ve

insan serum albumini (HSA) mikrokürelerinde çap­

raz bağlanına derecesi, stabilize edici maddenin ciı1si ve miktarı ve matriks maddesinin özelliklerine

bağlı olarak etkin maddenin salım özelliklerini araş­

tırmışlardır. Buna göre jelatin mikokürelerden ilaç

salımının daha çok hidrasyon luzına, HSA mik­

roki.irelerinden sahm1111n ise matriksin par­

çalarnnasına bağlı olduğunu bildirmişlerdir. HSA

ınikrokürelerinin küresel şeklinin in vitro salım ça­

lışmalarından sonra jelatin mikroküreleriyle kar­

şılaştırıldıklarında şeklin daha bozuk olduğunu, sta­

bilizasyon süresince ve stabilize edici ajanların

konsantrasyonu arttıkça şekildeki bu bozukluğun

da azaldığını göstermişlerdir.

Aynı araştırmacılar rifampisin içeren HSA ve jelatin

mikroküreleri ile yapılan bir çalışmada yaklaşık 25

µm partikül büyüklüğüne sahip bu mikrokürelerin

116

dokuda iskemi veya embolizasyon yapmadan ak­

ciğerlere pasif hedeflendirilebileceği gösterilmiştir48.

Li ve ark.lan peptit/proteinler için kullanılan hid-

. rofilik (jelatin) ve hidrofobik (PLGA) özellikteki ta­

şıyıcı sistemlerin taşıdıkları üstünlükler ve sa­

kıncaları ortadan kaldırmak için bu iki polimeri

birlikte kullanmışlardır. Model protein olarak

BSA'yı seçtikleri çalışmalarında etkin maddeyi içe­

ren jelatin nanopartiküllerini PLGA mikrokürelerine

yüklemişler ve bu kombinasyonun, peptit/ protein

yapısındaki ilaçlar için yeni ve proteini de­

natürasyondan koruyan bir ilaç taşıyıcı sistem ola­

rak kabul etınişlerdir49. Ayrıca, antijen taşıyan je­

latin mikrokürelerinin hem lıümoral hem de

hücresel immüniteyi arttıran bir adjuvan olarak

ümit vaddettiği belirtilmektedir5°.

I.2.5. Aljinat

Aljinat, kahverengi su yosunlarından elde edilen;

homojen mannuronik asit parçaları (M-M blokları),

homojen guluronik asit parçalan (G-G blokları) ve

M-G bloklarından oluşmuş polisakkarit yapıda bir

polimerdir51. Hidrofilik kolloidal yapıda olan aljinik

asit ve tuzları tıp ve diş hekimliği, farmasötik tek­

noloji, biyoteknoloji alanlarında, kozmetik ve besin

endüstrisinde, tekstil ve kağıt sanayiinde yaygın ola­

rak kullanılmaktadır. Farmasötik teknolojide tablet

bağlayıcı, viskozite arttırıcı, çok fazlı sistemlerde sta­

bilizan olarak kullanımının yanısıra doğal ve bi­

yolojik olarak geçimli olan bu polimerden kontrollü

salım sistemlerinin hazırlanmasında ya­

rarlanılmaktadır49 .52.

Aljinik asit ve tuzlarının farmasötik teknoloji ve bi­

yoteknoloji alanlarında kullanımı oral, rektal, pa­

renteral ve transdermal yollarla olabilmektedir53.

Aljinatlar çok değerli katyonlarla G-G blokları ara­

cılığıyla yumurta sepeti tarzında agregatlar oluş­

tururlar54.

Eklem enfeksiyonlarında kullanılmak üzere gen­

tamisin içeren, implante edilebilen kalsiyum aljinat

kürelerinin hazırlandığı bir çalışmada, araştırıcılar 2

farklı mannuronik/ guluronik asit oranına sahip al-

FABAD J. Pharnı. Sci., 24, 109-123, 1999

jinat kürelerinden yüksek mannuronik asit içeriğine sahip aljinatla hazırlananların uzatılmış etkili bir implant geliştirmek için daha uygun olduğunu ve ayrıca irnplantm teknolojik özelliklerinin kürelerin sayısının ve boyutunun değiştirilinesi ile antibiyotik dozunun ayarlanabileceğini göstermişlerdir55.S6 .

Antijen taşıyan aljinat mikrokürelerinin oral yolla kullanımı sığırın solunum yollarında bir mukoza! immün yanıta neden olmaktadır. Bundan başka s.c. uygulama hem IgA yartıhnı arthrmakta hem de IgG1 ve IgG2'nin yapımını stimüle etmektedir57.

I.2.6. Kitosan

Kitosan [13 (1, 4) 2-amino-2-deoksi-D glukoz) kitinin aminoasetil gruplarının hidrolizi ile elde edilen doğal, toksik olmayan ve biyolojik olarak par­çalanabilen, hidrofilik ve polisakkarit yapıda bir po­limerdir. Deasetilasyon derecesi ve molekül ağırlığı bakımından geniş bir aralığa sahiptir. İnorganik ve organik asit tuzları suda çözünür. Kitosan biyolojik olarak geçimlilik ve biyoaktivite gibi özelliklerinin yanında, yara iyileştirmeyi hızlandırıcı, kandaki ko­lesterol düzeyini düşürücü, immün sistemi stimüle edici etkilere de sahiptir. Kitosan kullanılarak mik­roküre, mikrokapsül ve boncuk tipi farmasötik pre­paratlar hazırlanabilinektedir. Bu amaçla çözücü buharlaşhrma, çoklu emülsiyon, püskürterek ku­rutma, presipitasyon/koaservasyon yöntemleri kul­lanılabilmektedirss.

Yapılan bir çalışmada araştırıcılar sinoviyal sıvıdan kleransını yavaşlatmak için indometazin içeren insan serum albumini mikrokürelerini kitosanla kaplayarak indometazinin mikrokürelerden uzun süreli salımını sağlamışlardır. İndometazin sa­lımında kaplama materyalinin tipi ve kitosan kon­santrasyonunun etkisi araşhrılmış ve salım hı­

zındaki artış kitosaı1ın viskozitesine ve kitosan matriksinin şişme özelliklerine bağlanmıştir59 .

DS'un uzun süreli salımını sağlamak amacıyla ya­pılan bir çalışmada forınülasyon değişkenlerinin

salım kinetikleri üzerindeki etkileri gösteriliniştir. Bu çalışmada 33 faktöriyel tasarıma göre bağımsız de­ğişkenler kitosan, tri-polifosfat konsantrasyonu ve stabilizasyon süresi olarak belirlenmiştir. Bağımlı de-

ğişken ise % t50'dir60 . Aynı araşhrınacılar, tav­şanlarda DS-kitosan mikrokürelerinin ülserojenik in­

dekslerini belirlemişlerdir. Sonuç olarak DS'dan kay­naklanan gastrik mukoza! yarayı azaltan optimmn forınülasyon geliştirilmiş olup bu formülasyonun an­tienflamatuvar aktiviteyi arthrdığı saptanmışhr61.

Kitosanın sıçanlarda insülinin naza! absorpsiyona olan etkisinin araşhrıldığı bir çalışmada kitosan ve insülinin birlikte uygulandığı durumlarda, insülinin tek başına uygulandığı durumlara oranla ab­sorpsiyonunun belirgin derecede arttığı kan glikoz düzeyinin azalmasıyla kanıtlanmıştır. Bu da araş­tırıcılara kitosanların gelecekte peptit ve protein for­mülasyonlarının etkin naza! yolla taşınmasında gü­venli kullanım için uygun birer aday olduklarını düşündürmektedir62. Yapılan diğer bazı ça­lışmalarda ise çapraz bağlanmış kitosan mik­roküreleri hazırlanarak uzun süreli sürekli salım

sağlayan ilaç taşıyıcı sistemler hazırlanabildiği gös­terilmiştir63,64,65.

II. Biyolojik Olarak Parçalanabilen Doğal ve Sentetik Polimerlerin Toksisite ve Biyolojik Uyum Ça­lışmaları

Albumin kullanılarak hazırlanan mikroküreler, par­tikül büyüklüğü ve stabilizasyon derecesi gibi fak­törlere bağlı olarak vücutta metabolize olurlar. 1-10 µm çapındaki albumin mikroküreler tavşanın si­noviyal dokusu ile biyolojik olarak uyumludur. Tav­şanfara yapılan i.m. ve s.c. injeksiyonları takiben nekroz ve inflamasyon gibi belirtiler görülmemiştir. Ancak bazı hemodinamik etkiler gösterip gös­teremeyecekleri kesin değildir66,67.

Toksikolojik özelliklerinin de uygunluğu nedeniyle insan serum albumin mikroküreleri ilaç he­deflendirme için uygun sistemler olarak be­lirlenmiştir. Bu mikrokürelerin tavşanlara i.m. ve s.c. çoklu injeksiyonlarını takiben inflamasyon ve · nekroz görülmemiştir. Yapılan diğer çalışmalarla

tavşanların sinoviyal dokularıyla biyolojik olarak uyumlu oldukları görülmüştür. Buna karşılık bazı araştırmacılar hastalarda antijenik reaksiyonlar gö­rüldüğÜ'.'ü belirtmişlerdir. Mikroküreler mo­nonükleer fagositoz sistemi tarafından fagosite edil­miş ve 7 gün içinde tamamen parçalanmıştır9.

117

Tunçay, Çalış

Histolojik tekniklerle 65:35 laktid/ glikolid ko­

polimer mikrokürelerinin sıçanlardaki biyolojik

uyumlarının in vivo test edildiği bir çalışmada 150

günde mikrokürelerin tamamen parçalandığı, mi­

nimum inflamasyon cevabın alındığı ve doku re­

aksiyonun görülınediği saptanmıştır. Böylece bu

materyalin parçalanıncaya kadar biyolojik olarak

uyumlu olduğuna karar verilıniştir68.

Saunders ve ark.lan fare peritoneal makrofajları ta­

rafından BSA mikrokürelerinin alımım gösterdikleri

çalışmalarında, antiinflamatuvar ilaçların bu sis­

temle sinoviyal ekleme taşınıp orada kalıcılığının

sağlanabileceğini göstermişlerdir69.

Poli(DL-laktid-ko-glikolid) 50:50 kopolimeri kul­

lanılarak hazırlanan mikrokapsüller ile farelerde ya­

pılan biyolojik olarak parçalanma ve doku re­

aksiyonu çalışmalarında enjekte edilen

mikrokapsüllere karşı gelişen ilk doku reaksiyonu,

minimal akut rniyositisi işaret etınektedir. En­

jeksiyondan sonraki 4. günde ise minimal sar­

kolemal ve minimal subakut inflamatuvar yanıt gö­

rülmüştür. Minimal bağ dokusu yanıtı ve

makrofajlar ile oluşturulan dev hücre yanıtının 63.

güne kadar yavaş yavaş azaldığı gösterilrrüştir7o.

Poliglikolik asit implantlarına karşı insanda ge­

lişebilecek imrnünolojik cevabın araştırıldığı bir ça­

lışmaya göre araştırıcılar; poliglikolik asilin im­

münolojik olarak iner! bir implant materyali

olduğunu, ancak spesifik olmayan lenfositlerin ak­

tivasyonuna neden olarak inflamatuvar mo­

nonükleer hücre göçünü ve adhezyonunu in­

düklediğini göstermişlerdirn İntravitröz yolla

tavşanlara injekte edilen PLGA 50:50 mikroküreleri

ile yapılan bir başka araştırmada, birinci aydan iti­

baren altıncı aya kadar gözlenen vitröz kavitedeki

mikroküre miktarının giderek azaldığı, koroid ve

retinanın durwnunun normal olduğu ve cerrahi

müdahaleyi takip eden gürılerde inflamatuvar bul­

gulara rastlanmadığı belirtilmiştir72.

Aşılarla ilgili olarak yapılan çalışma ise tetanoz tok­

soidi içeren PLGA mikrokürelerinin hamile sı­

çanlarda ve köpek yavrularında güvenle kul­

lanılabileceğini göstermektedir73.

118

IlI. Sentetik matriks maddelerinde parçalanma ve

aşınma

Polimer parçalanması, polimer zincirlerinin kı­

rılarak oligomerlere daha sonra monomerlere dö­

nüştüğü süreçtir. Biyolojik olarak parçalanabilme

kavramı parçalanmanın, en az bir biyolojik sistemin

katılımı ile gerçekleştiği maddeler için kullanılır.

Parçalamna sonuçta, polimer kütlesinden madde

kaybı süreci olan aşınmaya yol açar. Bu maddeler

monomerler, oligomerler, polimer zincirinin par­çaları hatta polimer kütlesinin parçaları olabilir. Bi­

yolojik olarak aşmabilıne kavramı ise sürece bir bi­

yolojik sistemin katıldığım gösterir. Parçalanma

aşınma sürecinin bir parçasıdır. Aslında bütün po­

limerler parçalanır. Sadece bunun için gereken süre

farklıdırrn

Polimer parçalanmasının 4 ana mekanizması vardır:

Mekanik, termal, radyasyonla indüklenmiş ve kim­

yasal. İlaç taşımnası için radyasyon indüklü ve kim­

yasal parçalamnalar uygundur. Radyasyonla in­

düklemniş parçalanma y-sterilizasyonu ve UV ışın

tedavisi süresince gözlenir. Farmasötik polimerlerin

parçalanmasında en önemli mekanizma kimyasal

parçalanmadır. Enzimatik parçalanma, belirli en­

zimleri bulunan doğal polimerler için söz ko­

nusudur. Pasif hidroliz ise çoğu için belirli bir enzim

bulumnayan sentetik polimerlerin parçalanmasında

en önemli mekanizmadırlO,

m. 1. Polimer bağ tipinin önemi

Polimerin parçalanma hızı büyük ölçüde yapısında

bulunan fonksiyonel grupların tipine bağlıdır. En re­

aktif bağ tipleri karboksilik anhidritler, ketaller ve

orto ester gruplarıdırlO.

m.2. pH'nın etkisi

Ortamın pH'sı polimer parçalanmasında önemli bir

rol oynar. Örneğin, poli (ortoesterler) alkali pH'da

dayanıklı, asidik pH'da ise dayanıksızdırlarrn

IlI.3. Kopolimer bileşiminin etki.si

Kopolimerizasyon kristaliniteyi, camsı geçiş sı­

caklığım veya su alımını değiştirerek parçalanmayı

FABAD I Pharm. Sci., 24, 109-123, 1999

etkileyebilir. PLGA kopolimerinin parçalanma hızı monomer oranına bağlıdır. Laktik asit içeriği art­tığında su alımı azalır ve sonuçta parçalanma hızı düşer. Alifatik ınonoınerdeki arhş polimerin hid­rofilisitesini azalhr, dolayısıyla parçalanma hızı da düşerıo.

III.4. Polimer aşınması

Polimer aşınması parçalanma ile başlar ve başlıca 2 şekilde görülür: yüzey (heterojen) veya kütle (ho­mojen) aşınma (Şekil 2). Yüzey aşınmasında par-

YÜZEY EROZYONU

:ı· -:

KÜTLE EROZYONU

·~ : ~

0 1 . 1

LJ

çalanma su difüzyonundan daha hızlıdır. Bu ba­kımdan parçalanma ve aşınma yüzeyde gerçekleşir. Kütle aşınmasında ise su girişi hızlıdır ve par­çalanma ve aşınma tüm polimer kütlesini etkiler. Tüm parçalanabilir polimerlerde, polimer mor­folojisi, kristalinitesi ve kimyasal bileşimi aşınmaya bağlı olarak değişiklik gösterirl0.74.

Biyolojik olarak parçalanabilirlik mekanizması ester bağlarının temel hidrolizi olduğundan, laktid/ glikolid materyallerin in vivo performansında bu

Tablo 4. Alifatik poliesterlerin camsı geçiş sıcaklıkları

faktörler önemli rol oynamaktadır. in vivo par­çalanma oranlarının belirlenmesinde temel faktörler kristallik ve su alıınıdır12 (Şekil 3).

•)

im parçalaımbilir polimer e22.;:J suyu geçirmeyen kaplama R' hidrate almaş polimer ~ erozyona uğramış polimer a) Su difüzyonu erozyonda hızlı

b)

b) Erozyon poliınere su difüzyonundan daha hızlı

Genelde polimerin alifatik özelliği ile poliesterlerin parçalanma hızı onların molekül ağırlıkları, amorf/ kristalize morfolojileri ve yapılarının hidrofilik/ hidrofobik özellikleri ile tanımlanabilir. Hidrofobik ve kristalize polimerler mikrokürelerde daha düşük hidrasyon derecesinden dolayı daha yavaş par­çalanma hızı gösterirler; bu da polimer yapısındaki hidrolitik olarak dayanıklı olmayan ester bağlarının suyu alımıyla ilgilidir. Mikrokürelerin homojen ola­rak yığın aşınma yoluyla parçalandıkları dü­şünülmekte ise de son araşhrmalar geniş oranda he­terojen bir parçalanma olduğunu göstermiştir4.

Farklı polimerlerin fizikokimyasal özellikleri Tablo 4.'te gösterilmiştir12.

Polimer

Poli(L-laktid) Poli(DL-laktid) Poli(glikolid)

Camsı Geçiş Sıcaklığı, T g (0 C)

60-67

Erime Derecesi, T m ('C)

172-174

85:15 (DL-laktid-ko-glikolid) 25:75 DL-laktid/L-laktid kopolimer 70:30 L-laktid/ glikolid kopolimer Polikaprolakton

57-59 36 45 60 58 -65

230

63

119

Tunçay, Çabş

Polilaktidler ve onların kopolimerlerinin par­

çalanma luzı molekül ağırlığı ve polimer yapısı75, özellikle kimyasal yapı ve yüzey yükü, de­ğiştirilerek kontrol edilebilir. Polimer yüzeyinin hid­rofobik olması fagositozu arttıran bir özelliktir. Ta­

bata ve arklarının yaptığı çalışmalara göre mikroküreler jelatinle kaplandığında, polimer ya­pısı ve molekül ağırlığından bağımsız olarak mak­rofajlar tarafından fagosite edilebilirliklerinin arttığı gözlenmiştir 76,77.

IV. Sterilizasyon Yöntemleri

Tüm mikrobiyal canlı şekillerini en güvenilir, eko­nomik ve yaygın standart yöntemle ortadan kal­

dırmanın yolu buhar sterilizasyonudur. Ancak bu yöntem poli(laktid/ glikolid asid) sistemleri için iki nedenden ötürü uygun değildir. Birincisi, polimer yaklaşık 65°C sıcaklıkta yumuşar ve 100°C'de sı­

vılaşmaya başlar. Bu yumuşama matriks şeklinin deformasyonuna neden olur. İkincisi, yüksek ba­

sınçlı buhar kopolimerin hidrolizini başlatir.

Kuru ısıyla sterilizasyon genellikle nemli hava ile sterilizasyondan daha az etkilidir. Uzun süre yük­

sek ısılarda çalışmayı gerektirdiğinden polimer ve ilacın bozulınasına neden olabilir.

Etilen dioksit, propilen oksit ve formaldehit gibi

gazlar, ısı gibi diğer sterilizasyon işlemleri kul­lanılamadığında uygulanır. Bu gazların kullanımı

vücut içine implante edilen materyaller için öne­rilmez. Çünkü kalan gaz mutajenik olabilir, hızla büyüyen hücrelerin çekirdek ve sitoplazmalarını ya­ralayabilir.

Doğal partiküller (y-ışınları) ve yüklü partiküller (yüksek enerjili elektronlar) olınak üzere 2 çeşit rad-

yasyonla sterilizasyon yöntemi vardır. Her iki metot

da gazla sterilizasyondan daha güvenilirdir. Ancak istenmeyen etkilere de sahip olabilmektedir (gaz çı­kışı, çapraz bağlanma, parçalanma ve çifte bağ olu­şumu gibi). Poli(laktik asid), poli(glikolik asid) gibi

poliesterler, diğer polimerlere göre bu yan etkilere daha dayanıklıdır. Bu yüzden klinik kullanımı olan steril polimer-ilaç matriksi ·üretiminde en umut ve­

rici yöntemdir78. Buna karşın polimerin molekül

ağırlığının dikkatli bir şekilde optimizasyonu ge­rekmekte ve yüksek enerji radyasyonuna karşı po­

limer özellikleri ve ilaç dağılımının da ilacın sta­bilitesi üzerinde etkisi olınaktadır. Katı çözelti tipi mikroküreler istisnai olarak y-ışınlarına duyarlı gö­rünmektedir79.

Yoshioka ve ark.lan basınçlı çözücü buharlaştırma yöntemiyle hazırladıkları mikroküreleri 60Co kay­nağı kullanarak 5-1000 kGy dozda y-ışınlarına

maruz bırakmışlar ve molekül ağırlığı dağılımını jel permeasyon kromatografisi ile belirlemişlerdir.

Buna göre ışıma dozunun bir fo:iıksiyonu olarak mo­lekül ağırlığı dağılımının değiştiği ve ışıma ile mik­

rokürelerin karboksilik asit içeriğinin arttığı; ayrıca ışıma dozunun artmasına bağlı olarak camsı geçiş sı­caklığının azalması sonucu daha hızlı ilaç salımının gözlendiği sonucuna varmışlardırso.

Spenlehauer ve arkadaşlarının yaptığı araştırmaya göre farklı poli a-hidroksi asit)lerden yapılan, y­sterilizasyonun stabilite üzerindeki etkisini araş­

tırmak ve parçalanma işlemini in vitro ve in vivo

olarak gerçekleştirmek üzere çözücü buharlaştırma yöntemiyle hazırlanan mikrokürelerde y-ışmlarının

polimer molekül ağırlığım büyük ölçüde düşürdüğü görülmüştür. y-ışınlan cisplatin yüklü mik­rokürelerin kontrollü salım yapısını de­ğiştirmektedirBl.

Tablo 5. Standart sterilizasyon teknikleri ve PLA-PGA sistemlerine uygulanmaları

Sterilizasyon Yöntemleri Üstünlükleri Sakıncaları

Buharla sterilizasyonu (Yüksek buhar basıncı) (120-135°C)

Kuru hava ile sterilizasyon (160-190°C)

Radyasyonla sterilizasyon (İyonizasyon, yışırn)

120

Toksik kalıntı yok

Toksik kalıntı yok

Yüksek penetrasyon, düşük kimyasal reaktivite, sürekli etki

Deformasyon, degradasyon PLA-PGA için sınırlı kullanım

Polirnerde erime veya yumuşama· PLA-PGA için kullanılınaz

İnstabilite, polimer zincirinde kırılma/ çapraz bağlanma

FABAD J. ?hamı. Sci., 24, 109-123, 1999

y-ışınlarının kaptopril yüklü PLGA mikroküreleri üzerindeki etkilerini inceleyen bir araştırmada, y­ışınlarıyla sterilizasyon sürecinin kritik bir adım ol­duğu ve salım profilinde önemli değişikliklere

neden olduğu için kullanunından önce dikkatlice araştırılması gerektiği anlaşılmıştır82.

SONUÇ

Biyolojik parçalanabilen polimerler alanında ge­lecekteki araştırmalar farklı uygulamalar için ta­sarlanınış polimerin üretimine yönelik olacaktır. Po­limerin parçalanmasının daha kontrollü ve etkin bir şekle sokulması için çalışmalar yapılmaktadır. Mev­cut ve yeni geliştirilecek polimerler için aşınma ve parçalanına işlemleri çok daha ayrıntılı incelenıneli ve anlaşılınalıdır.

KAYNAKLAR 1) Bogdansky S. Natura! Polymers As Drug Delivery

Systems, Chasin, M., Langer, R., (eds.), Biodegradable Polymers as Drug Dellivery Systems/ New York, Mar­cel Dekker, ine., pp. 231-259, 1990.

2) Davis SS, Hunneyball 1 M, Ratcliffe JH, Smith A. Re­cent advance in the use of microspheres for targeted therapy, Drugs Exptl. Clin. Res., XI(9), 633-640, 1985.

3) Lloyd )P. Soluble Polymers as Targetable Drug Car­riers, Lloyd, ).P., johnes ). G. (eds.), Drug Delivery Systems, Ellis Horwood, pp. 95-105, 1987.

4) Müller BG, Luenberger H, Kissel T. Albumin na­nospheres as carriers for passive drug targeting: an optimized manufacturing teclınique, Pharm. Res., 13 (1), 32-37,1996.

5) Rubino OP, Kowalsky R, Swarbrick J. Albumin mic­rospheres as a drug delivery system: relation among turbidity ratio, degree of cross-linking, and drug re­lease, Pharm. Res., 10 (7), 1059-1065, 1993.

6) )alil R. Biodegradable poly(lactic acid) and poly(lac­tide-co-glycolyde) polymers in sustained drug de­livery, Drug Dev. Ind. Pharm., 16 (16), 2353-2367, 1990.

7) Dunn RL, Ottenbrite Rl\11. Polymeric Drugs and Drug Delivery Systems, Dunn, R. L., (eds.), Polymeric Mat­rices, Washington, American Chemical Society Symposium Series 469, DC, Chapter 2, pp. 12-25, 1991.

8) Wood DA Biodegradable drug delivery systems, Int. J. Pharm., 7, 1-18, 1980.

9) Schafer V, Briesen H, Rübsamen-Waigman H, Steffan AM, Royer C, Kreuter J. Phagocytosis and deg­radation of humarı serum albumin microspheres and nanoparticles in human macrophages, ]. Mic­roencapsulation, 11(3), 261-269, 1994.

10) Göpferich A. Polymer degradation and erosion: mec­hanism and applications, Eur. f Pharm. Biopharm.,

42(1), 1-11, 1996. 11) Ramchandani M, Pankaskie M, Robinson,D. The inf­

luence of manifacturing procedure on the deg­radation of poly(lactide-co-glycolyde), 85:15 and 50:50 implants,J. Control. Rel., 43, 161-173, 1997.

12) Lewis DH. Controlled Release of Bioactive Agents from Lactide/Glycolide Polymers, Chasin, M., Lan­ger, R. (eds.), Biodegradable Polymers As Drug De­livery Systems, New York, Marcel Dekker, Inc., pp.1-41, 1990.

13) Sato T, Kanke M, Schroeder HG, DeLuca PP. Porous bioerodible microspheres for controlled drug de­livery. I. Assesment of processing conditions and solvent removal techniques, Pharm. Res? 5(1), 21-30, 1988.

14) Nieuwenhuis j. Synthesis of polylactides, polyg­lycolides and their co-polymers, Clin. Mater., 10, 59-67, 1992.

15) jeyanthi R, Çalış S, Mehta RC, DeLuca PP. Infüıence of prossesing parameters on the porosity of poly (glycolid-co-lactide) microspheres, Pharm. Res, 9s, 252, 1992.

16) johnson RE, Lanaski LA, Gupta V, Griffin MJ, Gaud HI, Needham TE, Zia H. Stability of atriopeptin III in poly(d, 1-lactide-co-glycolide) microspheres, J. Cont­rol. Rel., 17, 61-68, 1991.

17) Bittner Ronneberger B, Zange R, Volland C, Anderson JM, Kissel T. Bovine serum albumin loaded poly(lac­tide- co-glycolide) microspheres: the influence of polymer purity on particle characteristics, ]. 1\1ic­roencapsulation, 15(4), 495-514, 1998.

18) Tunçay M, Çalış S, Kaş HS, Sargon MF, Hıncal AA Diclofenac sodium incorporated PLGA (50:50) mic­rospheres: formulation considerations and in vitro study, 9th International Pharmaceutical Technology Symposium, September 7-9, 1998, Ankara, Abstract p. 71.

19) Davis SS, Illum L. The targeting of drugs using poly­meric microspheres, Br. Polymer J., Qec, 160-164, 1983.

20) Ciftci K, Kaş HS, Hıncal AA, Ercan TM, Güven O, Ru­acan S. In vitro and in vivo evaluation of PLAGA (50/50) ·microspheres containing 5-fluorouracil pre­pared by a evaporation method, Int. ]. Pharm., 131, 73-82, 1996.

21) Garcia Contreras L, Abu Izza K, Lu DR. Bi­odegradable cisplatin microspheres for direct brain injection: preparatipn and characterization, Pharm. Dev. Res., 2(1), 53-65, 1997.

22) Heller J. Polymers for controlled parenteral delivery of peptides and proteins, Adv. Drug Del. Rev., 10, 163-204, 1993.

23) Fukuzaki H, Yoshida M, Asano M, Kumakura M, Mashimo T, Yuasa H, Imai K, Kawaharada V, Suzuki K. A new biodegradable pasty-type of L- lactide and (-valerolactone with relatively low-molecular weight for. application in drug delivery systems, ]. Control. Rel., 10, 293-303, 1989.

24) Heller ). Biodegradable Polymers for lmplants, 9th In­ternational Pharrnaceutical Technology Symposium (IPTS), September 7-9, 1998, Ankara, Abstract p. 33.

25) Heller), Sparer RV, Zentner GM.,Biodegradable Poly-

121

Tunçay, Çalış

mers as Drug Delivery Systems, Chasin M, Langer R, (eds.), Drug and the Pharmaceutical Sciences,, New York, Marcel Dekker, ine., Vol. 45, pp. 121-161, 1990.

26) Bindschaedler C, Leong K, Mathiowitz E, Langer R. Polyanhydride microspheres formulation by solvent extraction, f. Pharm. Sci., 77(8), 696-698, 1988.

27) Pitt CG. The control!ed parenteral delivery of poly­peptides and proteins, Int. f. Pharm., 59, 173-196, 1989.

28) Grangier JL, Puygrenier M, Gautier JC, Couvreur P. N anoparticles as carriers for growth hormone re­leasing factor,f. Cont. Rel., 15, 3-13, 1991.

29) de Verdiere AC, Dubernet C, Nemati F, Soma E, Appel M, Ferte L Bernard S, Puisieux F, Couvreur P. Reversion of multidrug resistance with pol­yalkylcyanoacrylate nanoparticles: towards a mec­hanism of action, Br. f. Cancer, 76(2), 198-205, 1997.

30) Egbaria K, Friedman M. Sustained release albumin microspheres containing antibacterial drugs: effects of preparation conditions on kinetics of drug release, f. Corıtrol. Rel, 14, 79-94, 1990.

31) Foster ). Plasma Albumin Putnam FW (ed.) The Plas­ma Proteins,, New York and Landon, Academic Press, pp. 222, 1960.

32) Park TG, Lu W, Crotts G. Importance of in vitro ex­perimental conditions on protein release kinetics, sta­bility and polymer degradation in protein en­capsulated poly(d, 1-lactic acid-co-glycolic acid), f. Control. Rel, 33, 211-222, 1995.

33) Singh ), Singh RP, Karunakar S, Tripathi KP. Pre­paration, characterization and in vitro release ki­netics of arninophilline loaded albumin microspheres, Pharm. Ind., 56(12), 1076- 1080, 1994.

34) Gürkan H, Yalabık-Kaş HS, Hıncal AA, Ercan MT. Streptornycin sulphate rnicrospheres: Formulation and in vivo distribution,]. Microencapsulation, 3(2), 101- 108,1986.

35) Gupta PK, Hung CT. Albumin microspheres 1: Physi­co-chemical characteristics, J Microencapsulation, 6 (4), 427-462, 1989.

36) Vural İ, Kaş HS, Hıncal AA, Cave G. Cyclop­hasphamide loaded albumin rnicrospheres IL Re­lease characteristics,]. Microencapsulation, 7(4), 511-516, 1990.

37) Gupta PK, Lam FC, Hung CT. Albumin mic­rospheres. IV. Effect of protein concentration and sta­bilization time on the release rate of adriamycin, Int. f. Pharm., 51, 253-258, 1989.

38) Gupta PK, Hung CT, Lam FC, Factorial design op­tirnization of the formulation of alburnin mic­rospheres containing adriamycin, ]. Mic­roencapsulation, 6(2), 147-160, 1989.

39) Tunçay M, Çalış S, Kaş S, Hıncal AA. Preparation ançl in vitro evaluation of diclofenac sodium loaded bi­odegradable rnicrospheres, The Fourth International Symposium on Biomedical Science and Technology, September 15-17, 1997, İstanbul, Abstract p. 55-58.

40) Ratcliffe JH, Hunneyball iM, Smith A, Wilson CG, Davis SS. Preparation and evaluation of bi­odegradable polimeric systems far intra-articular de­livery of drugs, ]. Pharm. Pharmacol., 36, 431-436, 1984.

122

41) Tunçay M, Çalış S, Kaş S, Ercan MT, Ertürk H, Hıncal AA, Diclofenac sodium incorporated biodegradable microspheres II: Antiinflammatory activity in the knee joints of rabbits, Conference on Challenges far Drug Delivery and Pharrnaceutical Technology (DDPT), june 9-11, 1998, Tokyo, Abstract, p 188.

42) Critchley H, Davis SS, Farraj NF, Illum L. Nasal ab­sorption of desrnopressin in rat and sheep. Effect of d

bioadhesive microsphere delivery system, ]. Pharm Pharmacol. 46, 651-656, 1994.

43) Edman P, Bjork E, Ryden L. Microsphere as anasal de­livery system lor peptide drugs, J. Cont. Re!., 21, 165-172, 1992.

44) Chang D, Jenkins SA, Grime Sj Nott DM, Cooke T. Increasing hepatic arterial flow to hypovascular he­patic tumours using degradable starch microspheres, Br. J. Cancer, 73(8), 961-965,1996.

45) Sundin A, Wang C, Ericsson A. Fahlvik AK. Magnetic starch rnicrospheres in the MR imaging of hepatic rne­tastases. A preclinical study in the nude rat, Acta Ra­diol., 39, 161-166, 1998.

46) Derdeyn CP, Graves VB, Salama! MS, Rappe A. Col­lagen-coated acrylic microspheres far embolotherapy: in vivo and in vitro characteristics, Am, ]. Ne­uroradiol., 18, 647-653, 1997.

47) Gürkan H, Yalabık-Kaş HS, Şumnu M, Hıncal AA. Streptomycin sulphate microspheres: dissolution rate studies and release kinetics. I,]. Microencapsulation, 4(1), 39-46, 1987.

48) !şeri E, Ercan MT, Kaş HS, Hıncal AA. The in vivo distribution of the 99mTc-labelled albumin and ge­latin rnicrospheres of a tuberculostatic agent, Ri­fampicin, Boll. Chim. Farmaceuntico., 130(2), 66-70, 1991.

49) Li )K, Wang N, Wu XS. A novel biodegradable system based on gelatin nanoparticles and poly(lactic-co­glycolic acid) rnicrospheres far protein and peptide drug delivery,f. Pharm. Sci., 86(8), 891-895, 1997.

50) Nakoaka R, Tabata Y, ikada Y. Potentiality of gelatin microsphere as immunological adjuvant, Vaccine, 13 (7), 653-661, 1995.

51) Rees DA. Structure, conformation and mechanisrn in the forrnation of polysaccharide gels and networks, Advan. Carbohydrate ChemicaI Biochem. 24, 267-332, 1969.

52) McDowell RH. Properties of Alginates, Alginate In­dustries, Landon, 1986, pp. 41-48. Fifth ed. Kelco In­ternational.

53) Morgan SM, Al-Shamkhani A, Callant D, Schacht E, Woodley JF, Duncan R. Alginates as drug carriers: co­valent attachrnent of alginates ta therapeutic agents containing primary amine groups, Int. ]. Pharm:, 122, 121-128, 1995.

54) Grant GT, Morris ER, Rees DA, Smith PJC, Thom D. Biological interactions between polysaccharides and divalent cations: the egg-box model, FEBS Letts., 32, 195-198, 1973.

55) Iannuccelli V, Coppi G, Bondi M, Pinelli M, Mingrone A, Cameroni R. Biodegradable intraoperative system far bone infection treatment II-In vivo evaluation, Int. f. Pharm. 143, 187-194, 1996.

FABAD J. Pharm. Sci., 24, 109-123, 1999

56) Iannuccelli V, Coppi G, Carneroni R. Biodegradable intraoperative system for bone infection treatment. I. The drug / polymer interaction, Int. J Pharm., 143, 195-201, 1996.

57) Bowersock TL, HogenEsch H, Torregrosa S, Borie D, Wang B, Park H, Park K. Induction of pulmonary im­munity in cattle by oral administration of ovalbumin in alginate rnicrospheres, Immunol. Lett., 60, 37-43, 1998.

58) Kaş HS. Chitosan: Properties, preparations and app­lication to microparticulate systems, J Mic­roencapsulation, 14(6), 689-711, 1996.

59) Vural i, Kaş HS, Hıncal AA. Chitosan treated albuınin microspheres of sulfasalazine: I. Forrnulation and in vitro release profiles, Hac. Üniv. f. Faculty Pharm., 14(2), 57-65, 1994.

60) Açıkgöz M, Kaş HS, Orman M, Hıncal AA. Chitosan microspheres of diclofenac sodium: I. Application of factorial design and evaluation of release kinetics, ]. Microencapsulation, 13(5), 141-160, 1996.

61) Açıkgöz M, Kaş S, Hasçelik Z, Milli Ü, Hıncal AA. Chltosan rnicrospheres of diclofenac sodium II. In vitro and in vivo evaluation, Phannazie, 50(H.4), 275-277, 1995.

62) Aspden Tj, Illum L, Skaugrud O. Chitosan asa nasal deli very systern: evaluation of insulin absorption en­hancement and effect on nasal membrane integrity using rat models, Eur. J Pharm. Sd, 4, 23-31, 1996.

63) jameela SR, jayakrishnan A. Glutaraldehyde crbss­linked chitosan rnicrospheres as a long acting bi­odegradable drug delivery vehicle: studies on the in vitro release of mitoxantrone and in vivo degradation of microspheres in rat muscle, Biomaterials, 16, 769-775, 1995.

64) Wang YM, Sato H, Adachi 1, Horikoshi 1. Op­timization of the formulation design of chitosan mic­rospheres containing cisplatin, J Pharm. Sci., 85, 1204-1210, 1996.

65) Akbuga ), Bergisadi N. 5-Fluorouracil-loaded chi­tosan microspheres: preparation and relesae cha­racteristics, J: Microencapsulation, 13, 161-168, 1996.

66) Gupta PK, Hung CT. Alburnin rnicrospheres il: App­lication in drug delivery, J Microencapsulation, 6(4), 463-472, 1989.

67) Park TG. Degradation of poly(d, 1-lactic acid) mic­rospheres: Effect of molecular weight, J Control. Rel., 30, 161-173, 1994.

68) Yamaguchi K, Anderson JM. in vivo biocompability studies of Medisorb ( 65/35 D, L-lactide/glycolide co­polymer microspheres, J Control. Rel, 24, 81-93, 1993.

69) Saunders j, Davis SS, Wilson CG, Smith A. Effect of uptake of albumin microspheres on cellular activity of mouse peritoneal macrophages, Int. J Pharm.,, 68, 265-270, 1991.

70) Visscher GE, Robison RL, Maulding HV, Fong )W, Pe­arson JE, Argentieri GJ. Biodegradation of and tissue reaction to 50:50 poly(DL-lactide-co-glycolide) mic­rocapsules, f. Bio. Mat. Res., 19, 349-365, 1985.

71). Santavirta S, Konttinen YT, Saito T, Grönblad M, Par­tio E, Kemppinen P, Rokkanen P. Immune response to polyglycolic acid implants, f. Bone Joint Surg, 72-B(4), 597-600, 1997.

72) Giordano GG, Chevez-Barrios P, Refojo MF, Garcia CA. Biodegradation and tissue reaction to int­ravitreous biodegradable poly(D, L-lactide-co­glycolic) acid microspheres, Curr. Eye Res., 14(9), 761-768, 1995.

73) Chandrasekaran R, Giri DK, Chaudhury MR. Emb­ryotoxicity and teratogenicity studies of poly(D(­lactide-co-glycolide)microspheres incorporated te­tanus toxoid in Wistar rats, Hum. Exp. Toxicol., 15, 349-351, 1996.

74) Holiand Sj, Tighe BJ. Polymers for biodegradable me­dical devices.l. The potential of polyesters as cont­rolled macromolecular release systems, ]. Control. Rel., 4, 155-180, 1986.

75) Erden Ç, Çelebi N. Biyolojik olarak parçalanabilen po­limer sistemlerin peptit ve proteinlere uygulanması: sürekli etki sağlayan laktid/ glikolid mikroküreleri, FABAD J. Pharm. Sci., 18, 161-171, 1993.

76) Tabata Y, ikada Y. Macrophage phagocytosis of bi­odegradable microspheres composed of L-lactide acid/ glycolic acid homo-and copolymer, ]. Biomed. Mat. Res., 22, 837-858, 1988.

77) Tabata Y,, Ikada Y, Effect of the size and surface char­

ge of polyrner microspheres on their phagocytosis by macrophage, Biomaterials, 9, 356-362, 1988.

78) Kitchell JP, Wise DL. Poly(lactic/ gylcolic acid) bi­odegradable drug- polymer rnatrix systems, Widder Kj. Green RV. (eds.), Methods in Enzirnology, Lan­don, Academic Press. ine., Vol.112, pp. 436-448, 1985.

79) Volland C, Wolff M, Kissel T. The influence of ter­minal gamma-sterilization on captopril containing poly(d,1-lactide-co-glycolide) rnicrospheres, f. Control. Rel., 31, 293-305, 1994.

80) Yoshioka S, Asô Y, Kojirna S. Drug release from poly (dl-lactide) microspheres controlled by y-irridation,}. Control. Rel., 37, 263-267,1995.

81) Spenlehauer G, Veri M, Benoit JP, Boddaert A. in vitro and in vivo degradation of poly(lactide-co­glycolide) type microspheres rnade by solvent eva­poration method, Biomaterials, 10, 557-563, 1989.

82) Zhu JH, Shen ZR, Wu LT. Yang SL. in vitro deg­radation of polylactide and poly(lactide-co-glycolide) rnicrospheres, f. Appl. Poly. Sci, 43, 2099-2106, 1991.

123