Céard é sin? Céard é sin?

Siobhán Ní Dhúill Steve Simpson a mhaisigh

Leagan Connachtach C

An chéad eagrán 2007

© An Roinn Oideachais agus Eolaíochta / Foras na Gaeilge, 2007

Obair ealaíne© Steve Simpson, 2007

Gach ceart ar cosaint. Ní ceadmhach aon chuid den fhoilseachán seo a atáirgeadh, a chur i gcomhad athfhála, ná a tharchur ar aon mhodh ná slí, bíodh sin leictreonach, meicniúil, bunaithe

ar fhótachóipeáil, ar thaifeadadh nó eile, gan cead a fháil roimh ré ón bhfoilsitheoir.

Baineann an saothar seo le scéim Dhearthóirí Áiseanna Teagaisc na Roinne Oideachais agus Eolaíochta atá ann chun áiseanna Gaeilge a sholáthar do na bunscoileanna Gaeltachta agus do na

bunscoileanna lán-Ghaeilge.

Dearthóirí Áiseanna Teagaisc na Gaeilge a scríobh

Dearadh agus leagan amach: Designit

Printset and Design Teo a chlóbhuail in Éirinn

An Gúm, 24-27 Sráid Fhreidric Thuaidh, Baile Átha Cliath 1

Baile Átha Cliath

Céard é sin?

Siobhán Ní DhúillSteve Simpson a mhaisigh

Oíche chiúin ghealaí a bhí ann. Bhí

Learaí Leipreachán ag obair leis

go sásta.

‘Tic teaic tiú, péire bróga nua.

Cuirfidh mise an tairne agus

cuirfidh tusa an crú.’3

Tar éis scaithimh bhuail tuirse é.

‘Tá mé tuirseach,’ ar seisean.

‘An-tuirseach. Tá sé thar am

baile agam.’

Bhailigh Learaí na bróga a bhí

déanta aige agus chuir sé ina mhála

iad. Bhailigh sé a chuid giuirléidí le

chéile agus chuir sé ina mhála iad.

Ansin chuir sé an mála ar a dhroim

agus thug sé aghaidh ar an mbaile.

4

5

‘Tic teaic tiú, péire bróga nua.

Cuirfidh mise an tairne agus

cuirfidh tusa an crú.’

Bhí Learaí ar a bhealach abhaile

agus é breá sásta leis féin nuair

a chuala sé torann aisteach:

Hic! Hic! Hic!

6

Baineadh geit as Learaí. Ní raibh

torann mar é cloiste riamh cheana

aige.

‘Céard é sin?’ ar seisean agus

sheas sé gan cor as.7

Chuir Learaí cluas air féin.

Bhreathnaigh sé ina thimpeall. Ach

ní raibh duine ná deoraí le feiceáil.8

Ach níorbh fhada gur thuig Learaí

gurbh as a bhéal féin a bhí an

torann aisteach seo ag teacht.

Ansin chuala sé an torann arís:

Hic! Hic! Hic!

‘Céard é sin?’ arsa Learaí. ‘Céard

a bheadh ag déanamh torainn mar

sin?’

9

Léim Learaí suas agus anuas.

‘Caithfidh mé mo bhéal a dhúnadh,’

ar seisean. ‘Agus ansin stopfaidh sé.’

Dhún Learaí a bhéal ach … níor stop

an torann.

10

Ach mar sin féin … níor stop an

torann.

Rith sé soir agus rith sé siar.

11

Nuair nár stop an torann bhuail

faitíos Learaí.

‘Tá mé ag ceapadh go bhfuil galar

éicint orm,’ ar seisean. ‘Caithfidh

mé a ghabháil chuig an dochtúir.’

12

Bhreathnaigh Fionnán Frog amach

agus chonaic sé a chara Learaí

ag gabháil síos an bóthar.

13

‘Heileó, a Learaí,’ arsa Fionnán.

‘Cén chaoi a bhfuil tú?’

‘Hic! Hic! Hic!’ arsa Learaí.

Scairt Fionnán amach ag gáire.

‘Cén fáth a bhfuil tú ag gáire fúm?’

a d’fhiafraigh Learaí de. ‘Tá mé ag

ceapadh go bhfuil galar éicint orm.’

‘Níl ná galar,’ arsa Fionnán. ‘Fail

atá ort.’14

‘Fail?’ arsa Learaí. ‘Céard é sin?

Tá súil agam nach gcaithfidh mé

a ghabháil chuig an dochtúir.’

‘Ní chaithfidh tú, muise,’ arsa

Fionnán. ‘Tá leigheas agamsa duit.

Nach minic a bhíonn fail orm féin.’15

‘Tar anseo chugam,’ arsa Fionnán

le Learaí ansin, ‘agus seas ar do

chloigeann.’

‘Ar mo chloigeann?’ arsa Learaí.

‘Sea,’ arsa Fionnán. ‘Ar do

chloigeann.’

Sheas Learaí ar a chloigeann mar a

d’iarr Fionnán air.16

Nuair a bhí Learaí ina sheasamh ar

a chloigeann shín Fionnán deoch

chuige.

‘Ól é sin anois agus stopfaidh an

fhail,’ ar seisean.

‘Céard atá ann?’ arsa Learaí.

‘Braon uisce,’ arsa Fionnán. ‘Caith

siar é go beo.’17

Nuair a bhí an t-uisce ólta ag Learaí

dúirt Fionnán leis go bhféadfadh sé

seasamh ar a chosa arís.

‘Tá an fhail imithe díom anois.

Tá mé thar a bheith buíoch díot,

a Fhionnáin,’ arsa Learaí leis an

bhfrog agus síos an bóthar leis

go sásta.18

Bhreathnaigh Labhrás Luch amach

agus chonaic sé a chara Learaí

ag gabháil síos an bóthar.19

‘Heileó, a Learaí,’ arsa Labhrás.

‘Cén chaoi a bhfuil tú?’

‘Hic! Hic! Hic!’ arsa Learaí.

Scairt Labhrás amach ag gáire.

‘Cén fáth a bhfuil tú ag gáire fúm?’

a d’fhiafraigh Learaí de. ‘Tá mé ag

ceapadh go bhfuil galar éicint orm.’

‘Níl ná galar,’ arsa Labhrás. ‘Fail

atá ort.’

‘Sin é a dúirt Fionnán Frog chomh

maith,’ arsa Learaí.20

‘Tá leigheas agamsa duit,’ arsa

Labhrás le Learaí ansin. ‘Nach

minic a bhíonn fail orm féin.’

‘Tá súil agam gur fearr é ná an

leigheas a bhí ag Fionnán dom,’

arsa Learaí.

‘Ná bac Fionnán,’ arsa Labhrás.

‘Tá an leigheas atá agamsa

thar cionn ar fad.’21

22

‘Tar anseo chugam,’ arsa Labhrás

leis an leipreachán ansin. ‘Anois

iompaigh do dhroim liom agus

dún do shúile.’

‘An gcaithfidh mé seasamh ar mo

chloigeann?’ arsa Learaí.

‘Ní chaithfidh,’ arsa Labhrás.

‘An gcaithfidh mé deoch uisce a ól?’

arsa Learaí.

‘Ní chaithfidh,’ arsa Labhrás. ‘Níl

le déanamh agat ach do shúile a

dhúnadh agus seasamh ansin

gan cor asat.’23

Dhún Learaí a shúile agus sheas sé

gan cor as. Ach níor stop an fhail.

‘Hic! Hic! Hic! Níl maith ar bith leis

an leigheas seo,’ arsa Learaí tar éis

scaithimh. ‘Tá fail fós orm.’

‘Fan scaitheamh eile,’ arsa Labhrás

leis.24

Nuair a chuala Learaí pléasc taobh

thiar de ba bheag nár thit an t-anam

as. D’oscail sé a shúile agus

d’iompaigh sé timpeall.

25

‘Éist!’ arsa Labhrás Luch leis.

Chuir Learaí Leipreachán cluas air

féin.

‘Ní chloisim tada,’ ar seisean.

‘Nach in é díreach é,’ arsa an luch.

‘Ní chloiseann tú tada. Tá an fhail

imithe díot anois.’26

‘Nach iontach go deo an leigheas é

sin atá agat!’ arsa an leipreachán.

‘Tá mé thar a bheith buíoch díot,

a Labhráis. Fan go gcloise Fionnán

Frog go raibh leigheas níos fearr

agatsa ná mar a bhí aige féin!’27

‘Tic teaic tiú, péire bróga nua.

Cuirfidh mise an tairne agus

cuirfidh tusa an crú.’28

Oíche chiúin ghealaí a bhí ann.

Bhí Learaí Leipreachán

ag obair leis go sásta …