dy mënyra për ta njohur krijuesin

8/17/2019 Dy Mënyra Për Ta Njohur Krijuesin

1/24

1 MBUROJA.net

Dy mënyra për ta njohur Krijuesin nga Ibn el-Kajjim

salafipublications.com

HyrjeFragmenti i parë

Fragmenti i dytë

Fragmenti i tretë

Fragmenti i katërt

Hyrje

I gjithë lavdërimi i takon Allahut. Ne e lavdërojmë Atë dhe kërkojmë ndihmë dhe falje

prej Tij. Kërkojmë strehim tek Allahu nga të këqijat e shpirtrave tanë dhe nga të këqijat eveprave tona. Këdo që Allahu e udhëzon, atë askush s’mund ta humbë dhe këdo qëAllahu e humb, atë askush s’mund ta udhëzojë. Dëshmoj se askush s’meriton tëadhurohet përveç Allahut, të vetmit, pa ndonjë ortak dhe dëshmoj se Muhamedi ështërobi dhe i dërguari i Tij.

Qëllimet dhe synimet e këtij shkrimi

Ky shkrim është përpiluar nga fjalët dhe deklaratat e njërit nga Imamët e Selefizmit,Shejhul-Islam Ibn el-Kajjim el-Xheuzie në shpjegimin e ekzistencës së Shpikësit dheKrijuesit, mënyrën e përfitimit të diturisë mbi Të dhe se si të menduarit për shenjat eAllahut në krijimin çon në të kuptuarit më të mirë të Emrave dhe Cilësive të Tij dhe eshton imanin e personit – të gjitha këto si krahasim me metodologjinë e risuar që është epërhapur sot.

Shkrimi konsiston në dy pasazhe nga el-Feua’id, në të cilat shqyrtohet mënyra për tëarritur deri të njohja e Allahut - Shpikësit dhe Krijuesit. Këto pasazhe janë ndarë në katërfragmente me qëllim që të lehtësohet leximi dhe po ashtu janë shtuar shënime dhematerial i rëndësishëm për të ndihmuar kuptimin e këtij shkrimi.

Ruajuni nga metodologjitë e shpikura në lidhje me këtë1

Është me rëndësi të kuptohet se materialet në këtë shkrim duhet të kuptohen nëkontekstin e duhur të tyre. Ngase, çështja e ekzistencës së Allahut është diçka mjaft edukshme dhe e qartë, dhe aq evidente sa që Dijetarët e Ehl us-Sunetit shumë pak kanëfolur thellësisht mbi këtë në punimet dhe shkrimet e tyre. Siç ka thënë të Dërguarit e

http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#1#1http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#2#2http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#3#3http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#4#4http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#5#5http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#5#5http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#4#4http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#3#3http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#2#2http://mburoja.net/metodologji/dauet/Dymenyra.html#1#1


2/24

2 MBUROJA.net

Allahut, “Çka! A mos keni ndonjë dyshim në lidhje me Allahun? [Ibrahim: 10]. Pra kjoçështje në të vërtetë nuk është ekzistenca e Allahut – meqë kjo është e qartë si drita ediellit, por kjo ka të bëjë me njohjen e Emrave dhe Cilësive të Tij dhe të drejtën e Tij qëvetëm Ai të adhurohet. Çështja e vërtetë është çështja e Teuhid el-Esma ues-Sifat dheTeuhid-ul-Uluhije specifikisht.

Fatkeqësisht, shumë muslimanë, të ditur dhe injorantë, kanë përvetësuar një metodologjitë caktuar në këtë çështje e cila është skajshmërisht e rrezikshme dhe e cila ështëpërhapur përbrenda qarqeve muslimane. Kjo metodologji kërkon që muslimani ta“dëshmojë besimin e tij” përmes të menduarit për krijimin e Allahut dhe të arrijë“bindje” duke hulumtuar dhe hetuar fenomenet natyrore me qëllim që të konstatohet“vërtetësia” e besimit islam. Kjo metodologji është e kotë, dhe në të ka elemente tedoktrinës Mu’tezilite2 dhe po ashtu është rrugë që i ngatërron muslimanët dhe i çon atanë herezi dhe mosbesim – kërkojmë mbrojtje prej Allahut.

Në veçanti, kjo metodologji është përvetësuar nga Abdul-Mexhid ez-Zindani prej Jemenit [që është në mesin e Mu’tezilive të sotshëm] dhe u mësohet muslimanëve nëUniversitetin e tij, Xhami’at ul-Iman3. Të bërit e shqyrtimit të “mrekullive shkencore” tëKur’anit apo hetimit dhe studimit shkencor të fenomeneve natyrore bazë tëpërgjithshme të thirrjes në Islam , apo theksimi i ekzagjeruar i saj është një devijim ngaMetodologjia e Pejgamberëve. Kjo është edhe më keq kur të bëhet bazë e Imanit përmuslimanët [!!]. Dhe mu këtu gjendet herezia e ez-Zindanit për atë se ai ka bërë qëçështja e Teuhidit dhe Imanit të jenë pothuajse sinonim me atë që quhet “mrekullishkencore” e Kur’anit, duke u kufizuar, në mos zhytur në metodat e Mu’tezilive, ngakënde të caktuara. Ez-Zindani ua mëson [studentëve] librin e tij “Teuhid ul-Khalik”[Njësia e Krijuesit] në Universitetin e tij të bidatit në Jemen.

Ez-Zindani bën që synimi më i dëshiruar, posaçërisht në kohët tona të jetë “…të lidhurite realiteteve të vërteta [të Fesë] me dëshmitë e tyre të cilat ekzistojnë në krijimin…” –dhe kjo është bazë e punimit të tij mbi Teuhidin të titulluar, “Teuhid ul-Khalik,” dhepastaj ai e bën këtë “dituri të Teuhidit, e cila është bazë e fesë sonë,” dhe në realitet kjos’është veçse Teuhid ur-Rububije, e jo Uluhije. Ez-Zindani e definon Teuhidin si “dituriatë cilën duhet shqyrtuar me qëllim që të vendosen dhe konfirmohen besimet [e

individit] me dëshmi bindëse racionale dhe tekstuale që i japin fund dyshimeve,”

dhe kjo është baza në të cilën është ndërtuar libri i tij, duke mos qenë gjë tjetër veçsemedhheb i neveritshëm i Mu’tezilive, të cilët risuan bidatin e të dëshmuarit

“intelektualisht” besimin.

1. Ky paragraf është përpiluar duke shkoqitur dhe përmbledhur pika të ndryshme nga libri “es-Subh es-Sharik alaa Delalat Abdul-Mexhid ez-Zindani Fi Kitabihi Teuhid ul-Khalik” të Shejh Jahja el-Hexhurit.2. Mu'tezilitë janë nga shkolla e mendimit racionalist dhe kanë shumë devijime ne parimet e tyremetodologjike.3. Për një përgënjeshtrim të shkëlqyer të ez-Zindanit, devijimit të tij dhe luftës së tij kundër Ehl us-Sunetit,


3/24

3 MBUROJA.net

referoju librit “el-Burkan li Nefs Xhami’at il-Iman” të Shejh Mukbil bin Hadi el-Uedi’i dhe po ashtupërgënjeshtrimit të shkëlqyer nga Shejh Jahja el-Hexhuri kundër tij të titulluar, “es-Subh es-Sharik alaaDelalat Abdul-Mexhid ez-Zindani Fi Kitabihi Teuhid ul-Khalik.”

Pastaj ai shton duke thënë, “Ju e dini se dituria e Teuhidit [ashtu siç e shpjegon ai]është fard ‘ajn [obligim individual] për çdo musliman, qoftë femër apo mashkull,

kështu që çdo musliman të mund të arrijë kënaqësi dhe përmbushje të zemrës dhe

intelektit se ai është në fenë e vërtetë…” Ai po ashtu mendon, “Dhe nga aspektetmadhështore të Islamit është se ai është i ndërtuar mbi intelektin [‘akl], dhe asnjëherë

nuk kërkon nga ithtarët e tij që t’i ngurtësojnë aftësitë e tyre të mendimit…” E tërë kjoështë nga libri i lartpërmendur i ez-Zindanit.

Në të vërtetë, ky lloj i diturisë për të cilën ez-Zindani flet, në të shumtën e rasteve ështëdituri e cila përfshin të folurit për Allahun pa vetë diturinë!!

Ibn Ebil-Izz el-Hanefi ka thënë, “Dhe për këtë shkak është me vend që obligimi i parëpër Mukellef [të obliguarit] të jetë të dëshmuarit se askush s’meriton të adhurohet memeritë përveç Allahut, e jo hetimi, apo të filluarit nga platforma e dyshimit [shekk] të cilat janë thëniet e zotërinjve të retorikës së dënueshme [kelam].” Dhe këto fjalë janë cituarnga Ibn Ebil-Izz el-Hanefi fjalë-për-fjalë nga Ibn el-Kajjim në “Medarixh us-Salikin” e tij.

Përsa i përket qasjes së ez-Zindanit, atëherë ky është supozim i dyshimit dhespekulimit[!!] dhe që më pas të bëhet përpjekje për ta menjanuar atë me llojin e veçantëtë diturisë së Teuhidit të tij!! Në këtë proces ez-Zindani ka rënë në shumë herezi dhe bidate, ai përdrodhi dhe shtrembëroi vargje të Kur’anit, lavdëroi fetë e Çifutëve dhe të

Krishterëve [meqë shumë nga mësuesit e tij në të vërtetë janë profesorë Çifutë dhe tëKrishterë dhe doktorë shkence], thirri për afrimi ndaj tyre dhe shumë gjëra tjera. Përdetaje më të plota të kësaj referojuni librit të lartpërmendur të Shejh Jahja el-Hexhurit.

Qe e domosdoshme që të ofrojmë këtë prezantim për të nxjerrë në pah dallimet mes asajçka nganjëherë diskutohet dhe përmendet tërthorazi nga Dijetarët e Ehl us-Sunetit si Ibnel-Kajjim dhe Shejh ul-Islam Ibn Tejmije dhe mes ez-Zindanit dhe të ngjashmit me të ngaata që i japin intelektit apo vrojtimit shkencor dhe eksperimentit një vend dhe rol që nuki takon, apo që është jashtë vendit dhe kontekstit, apo që përdoret për tjetër pos synimittë vërtetë e të dëshiruar.

Ngase ez-Zindani e bën këtë bidat të të dëshmuarit e besimit me dëshmi bindësiracionale të jetë fard ajn për çdo musliman ashtu që të mund të konfirmojë Imanin e tijdhe që ai të arrijë qetësi të mendjes dhe zemrës lidhur me Imanin e tij, ndërsa Imamëtdhe Dijetarët e Ehl us-Sunetit inkurajojnë në të menduarit dhe të vrojtuarit në krijimin eAllahut si mënyrë për forcimin e Imanit dhe marrjen e shenjave dhe mësimeve nga e tërëkjo dhe të kuptohet më tej se nuk ekziston asnjë që meriton të adhurohet me meritë pos


4/24

4 MBUROJA.net

Allahut dhe kjo të lidhet me Emrat dhe Cilësitë e Allahut dhe të kuptohet krijimi nëdritën e tërë kësaj.

Baza e imanit nuk kërkon që për të të vendoset meditimi dhe dëshmia intelektuale. Mësaktë, njeriu duhet që thjesht vetëm ta thotë Shehadetin me miratim [tesdik] dhe Imani

[dmth Islami] është korrekt dhe valid. Përsa i përket qasjes së ez-Zindanit, atëherë kjoinkurajon dyshim, spekulim dhe llastim në dërdëllitje të kotë – dhe vërtet kjo është çkaDijetarët dhe Nxënësit e Dijes nga Ehl us-Suneh kanë vërejtur tek ata që vinin ngaUniversiteti i ez-Zindanit – ata janë në konfuzion dhe të hutuar, uel-eudhu bilah.

Po ashtu është me rëndësi që të kuptohet këtu se ez-Zindani ka përzier të vërtetën mepavërtetësi në qasjen e tij, dhe që këtej kjo është edhe më konfuze dhe e vështirë përnjeriun e thjeshtë që ta kuptojë devijimin e tij dhe devijimin e qenësishëm në mënyratdhe praktikat e atyre që kanë adoptuar një metodologji të ngjashme me këtë në mënyrate da’ues. Meqenëse nga njëri kënd personi mund të shohë atë që faktikisht ka bazë në

Kur’an por është e përzier me diç tjetër, kjo në fakt është devijim dhe herezi.

Kur’ani inkurajon meditim dhe soditje - por kjo s’është e domosdoshme që të dëshmohetapo justifikohet apo verifikohet besimi i individit apo thjesht vetëm të pranohetekzistenca e Allahut dhe Rububijeti, por që të vendoset dhe konfirmohet Uluhijeti.

Ibn Kethir ka thënë lidhur me ajetin, “A nuk shikojnë ata në sundimin e qiejve dhetokës dhe të gjitha gjërave që Allahu ka krijuar, dhe se mund të jetë afër përfundimi i

jetëve të tyre. Në cilën porosi pas kësaj do të besojnë ata?” [el-A’raf: 185], “[Që do tëthotë] a nuk shikojnë ata që i refuzojnë shenjat tona në sundimin e Allahut dhezotërimin e kontrollin mbi qiejt dhe tokën dhe në çfarëdo që Ai ka krijuar, që të

mendojnë për këtë, dhe të vijnë në përfundim se Ai është që s’ka të barabartë me Të, apotë ngjashëm, dhe se kjo është vepër e Atij krahas të Cilit askush s’meriton adhurim dhedevocion të sinqertë. Kështu që si rezultat i kësaj të besojnë në Të, të besojnë në tëDërguarin e Tij dhe të pendohen e t’i kthehen bindjes ndaj Tij dhe të braktisin rivalë [nëadhurim] dhe idhuj të ndryshëm dhe që të jenë të vetëdijshëm se afati i tyre është dukepërfunduar dhe se ata mund të vdesin dhe zhduken në mosbesimin e tyre, dhe kështuata avancojnë drejt dënimit të Allahut dhe ashpërsisë së qortimit të Tij.”

Prej këtu, shenjat e Allahut në krijimin janë të lidhura me Uluhijetin e Tij [të drejtën e Tijpër t’u adhuruar] dhe çfarëdo meditimi dhe soditje në to në fakt është e lidhur me të

kuptuarit dhe njohjen e Uluhijetit të Tij. Fatkeqësisht, doktrina e ez-Zindanit dhe qasjadhe metodologjia e tij nuk shkojnë përtej Rububijetit të Allahut kur jo-muslimanëtthirren në Kur’an. Për këtë arsye, ne shohim se shumë nga ata që ai i lavdëron ngashoqëruesit dhe mësuesit e tij të Krishterë dhe Çifutë kanë mbetur në mosbesimin e tyre– duke menduar se Kur’ani thërret në besimin në një Krijues dhe se ata tashmë e kanëkonfirmuar një Krijues të përgjithshëm dhe se Kur’ani – në llogari të mrekullive të tija


5/24

5 MBUROJA.net

shkencore – është një libër mahnitës dhe se Ungjilli dhe Teurati po ashtu janë libramahnitës që përmbajnë gjëra mahnitëse, kështu që të gjithë jemi në rregull.

Prej një këndi tjetër, Kur’ani po ashtu tregon në atë se Allahu do t’ua ekspozojë shenjat eTij mosbesimtarëve, ato shenja që janë në veten e tyre dhe në horizonte gjersa t’u bëhet e

qartë atyre se Kur’ani është e vërteta. Për shkak se ez-Zindani është përfshirë nëpraktikën e çuarjes së Kur’anit tek jobesimtarët dhe kërkimin e pikëpamjeve të tyre mbidisa fenomene natyrore që preken në Kur’an, kjo e fsheh devijim e tij nga aspektet tjeranë qasjen dhe metodologjinë e tij, meqë kjo vepër e tij duket të ketë një përkrahje të qartënga Kur’ani. Nën këtë shtrihet devijimi i zhytjes së tij në metodën e Mu’tezilive,promovimi i kësaj në mesin e njerëzve dhe inkurajimi në “verifikimin” e besimeveislame me anë të studimit shkencor dhe varësisë në intelekt, avancimin që ai ia bënintelektit si bazë për vërtetimin e Islamit dhe çështje tjera që janë përvijuar më lart. Ai einkurajon këtë në mesin e vetë muslimanëve, që ata të jenë intelektualisht të bindur në besimin e tyre.

Prej këtu, është e domosdoshme për Sunitë që të ruhen nga e tërë kjo që parapriu, ngasegabimet në këtë fushë çojnë në devijim nga Metodologjia e Pejgamberëve në thirrjen përtek Allahu dhe Teuhidi i Tij, që është Teuhidi i Uluhijetit, jo Teuhidi i Mu'tezilive dhedevijantëve të tjerë.

Për sa i përket debatit me ateistë, atëherë nuk ka dyshim se një numër i madh njerëzishnga tokat e jobesimtarëve mbajnë qëndrimin se nuk ekziston Shpikësi dhe Krijuesisuprem. Dhe të thirrurit ata në Islam kërkon që ata të besojnë në një Krijues dhe Shpikësdhe më pas t'i njohin Emrat dhe Cilësitë e Tij dhe të dinë për obligimin e të adhuruaritvetëm Atë, më anë të Kur'anit dhe Sunetit. Individi po ashtu duhet të jetë i vetëdijshëm

se ateizmi ka shumë faktorë. Ai mund të jetë zhgënjim me Krishterim, apo kjo mund të jetë nga arroganca dhe mendjemadhësia, apo mund të jetë për shkak të besimit në teoritë çuditshme dhe të habitshme si teoria e evolucionit, apo besimi në teori tjera tëshpjegimit për civilizimin njerëzor në këtë Tokë, që janë thjesht vetëm teori, supozimdhe lojë me pavërtetësitë e kota, pa ndonjë dëshmi apo kuptim apo drejtësi.

Është me rëndësi që të kihet parasysh shtjellimi i mësipërm kur të lexohen fjalët e Ibn el-Kajjimit më poshtë.

Materialet e mëposhtme kanë për qëllim që të vendosin "vrojtimin" dhe "të menduarit"

në kontekstin e tyre të duhur dhe të mbajnë nën fre këtë eksitim të madh me "mrekullitëshkencore", shumica e të cilave është e bazuar në supozim dhe dituri të pa bazë. Kjo s'dotë thotë se në Kur'an nuk ka mrekulli të bazuara në dije dhe askush nuk po i mohon ato.Por, kjo çështje është ekzagjerim në këtë drejtim, dhe pastaj përdorimi i kësaj si njëmetodologji parësore në të thirrurit në Islam dhe po ashtu në inkurajimin e

muslimanëve për të "dëshmuar" besimin e tyre – kjo është gabim.


6/24

6 MBUROJA.net

Që këtej, ata që janë të magjepsur me "mrekullitë shkencore" të Kur'anit dhe përpiqen qëtë gjejnë shtjellime të fenomeneve natyrore në Kur'an dhe lidhjen reciproke të tyre me tëdhënat shkencore etj., duhet të kenë kujdes dhe të ruhen nga të folurit lidhur meAllahun dhe Librin e Tij pa dije.

Përmbledhje

Ekziston një dallim mes dy qasjeve të shqyrtuara më lart, dhe ato janë:

1. Ajo që mund të gjendet nganjëherë në fjalët e Selefit, të kaluarit dhe të tashmit [siçështë Ibn Tejmije, Ibn el-Kajjim, Ibn Uthejmin etj.] në lidhje me të dhënat e dëshmiveintelektuale që mund të përdoren për të treguar në ekzistencën e Krijuesit dhe tëpërfitohet dituri lidhur me të, dhe të cilat në fakt e kanë bazën në Fitreh [natyrshmëri].Mirëpo, njohja e këtyre dëshmive apo mësimi i tyre s'është obligim për t'u vendosur

imani apo Teuhidi i individit, dhe të qenit injorant ndaj tyre nuk i bën dëm Islamit tëindividit, Teuhidit apo Imanit. Po ashtu ajo që gjendet në thëniet e Selefit që inkurajonnë të menduarit mbi shenjat e Allahut në gjithësi me qëllim që të forcohet imani iindividit dhe dituria për Allahun, dhe të përfitohet të kuptuarit se si Emrat dhe

Cilësitë e Allahut ndërlidhen me krijimin dhe si ndërlidhen me urdhrat dhe ndalesat.

2. Medhhebi Mu'tezili i ez-Zindanit, i cili inkurajon çdo musliman që ta "dëshmojë" besimin e tij intelektualisht dhe të arrihet deri te "bindja" me dëshmi racionale dhe "paqetë mendjes" dhe "kënaqësi të zemrës" dhe gjendje tjera të tilla – të gjitha këto me anë tëdëshmive intelektuale dhe argumenteve racionale, dhe me anë të "mrekullive të mëdhashkencore" dhe se ky është Teuhidi i kërkuar dhe i dëshiruar, prej të cilit s'mund tëlirohet asnjë musliman[!!] dhe se çdo musliman duhet të angazhohet në këso gjëra përt'iu shmangur "dyshimit" në fe – dhe pastaj të mësuarit e kësaj [nga muslimanët!!] sipjesë e programit mësimor mbi Teuhidin.

Pra ekziston dallimi mes këtyre dy qasjeve – ndonëse në dukje, mënyrat dhemekanizmat pas tyre duken të jenë të njëjta. Dhe personi duhet që të ketë kujdes e tëmos bjerë në ekstremin e ez-Zindanit dhe të disa prej thirrësve të sotshëm në lidhje mekëtë, ngase kjo është çështje që ndërlidhet me thirrjen në Allahun, me të besuarit në Tëdhe të adhuruarit Atë dhe në Teuhidin e Tij. Prej këtu, kjo është ibadet [adhurim],kështu që personi duhet të jetë i pastër nga qasjet dhe metodat e risuara në këtë drejtim.

Ajo që gjendet në këtë letër është thjesht një sqarim në të cilin kanë aluduar disa ngaSelefi në disa dëshmi intelektuale apo në të kuptuarit që tregon në ekzistencën e Allahut,dhe kjo nganjëherë është e mundshme për personin që të arrijë diçka nga dituria përAllahun me anë të të menduarit mbi shenjat e Tij, dhe se dëshmitë e tilla intelektualemund të përdoren si argument kundër atyre që e mohojnë Allahun, kur kjo të jetë mevend – dhe se e tërë kjo është në kundërshtim dhe e ndryshme nga ajo që është risuar në


7/24

7 MBUROJA.net

këtë fushë të da'ues nga ekzagjerimi dhe ekstremizmi i ez-Zindanit dhe Vëllezërve të tijtë Falimentuar [Ihuanul-Muslimin].

Fragmenti i parë

Imami dhe Shejhu i Islamit, Ibn el-Kajjim ka thënë në el-Feua’id [f.31-32]:

“Zoti, më i Larti, i thërret në Kur’an robërit e Vet që ta njohin Atë në dy mënyra:

a] të shikuarit në punën e bërë [të Allahut, në krijimin] b] të menduarit mbi vargjet e [e recituara] Tij, të medituarit mbi to

Prej këtu, shenjat e para vështrohen dhe dëshmohen, ndërsa shenjat e dyta recitohen dhekuptohen.

Për sa i përket llojit të parë , atëherë ato janë sikurse në thënien e Tij, “Vërtet! Nëkrijimin e qiejve dhe tokës, dhe në ndërrimin e natës dhe ditës, dhe në anijet që

lundrojnë nëpër det me atë që është në dobi të njerëzimit.” [Bekare: 164] deri në fundtë ajetit. Dhe thënia e Tij, “Vërtet! Në krijimin e qiejve dhe tokës, dhe në ndërrimin enatës dhe ditës, ka shenja për njerëzit që kuptojnë.” [Aali Imran: 190]. Dhe këtë ehasim shpesh në Kur’an.

Për sa i përket llojit të dytë, atëherë ato janë sikurse në thënien e Tij, “A nuk e përfillinata Kur’anin [me kujdes]? [en-Nisa: 82]. Dhe po ashtu thënia e Tij, “A nuk menduan atathellë mbi Fjalën [Kur’anin]?” [el-Mu’minun: 68]. Dhe po ashtu në thënien e Tij, “[Kyështë] një Libër [Kur’ani] përplot bekime, të cilin Ne ta kemi zbritur, që ata të

mendojnë për vargjet e tija, dhe që të përkujtojnë ata që kanë mend.” [Sad: 29].

Këtë po ashtu e hasim shpesh në Kur’an.

Për sa i përket [tërë] mef’ulat , punëve të bëra [në krijimin], atëherë ato japin dëshmi përveprimet [që janë ekzekutuar në to], dhe veprimet [sipas radhës] japin dëshmi përCilësitë [sifat]. Ngase ai [objekti] që është bërë [mef’ul] jep dëshmi për zbatuesin e

veprimit [që e bëri atë]. Dhe kjo sipas radhës e bën të nevojshme ekzistencën [wuxhud] ezbatuesit të veprimit, fuqinë e tij [kudreh], vullnetin [meshi’eh], dhe diturinë [ilm].

Dhe kjo është për shkak të pamundësisë së ndodhjes të ndonjë veprimi – që bëhet mëzgjedhje – nga një gjë e paqenë apo nga diçka që ekziston por s’ka fuqi, jetë, dije dhevullnet.3


8/24

8 MBUROJA.net

3. Dobia1: Ateizmi është një nga pavërtetësitë më të mëdha bashkëkohoreNë atë që është thënë më lart nga Shejh ul-Islam Ibn el-Kajjim, gjendet një dëshmi bindëse kundërargumentit ateistik [dhe evolucionar]. Dhe në sqarimin e asaj që është thënë nga Ibn el-Kajjim në themi:Sikur një ateist të merrte ndonjë objekt të përditshëm [apo të merrte ndonjë fenomen ose proces natyror] dhetë mendonte për disa çaste, ndoshta do t’i bëhej e qartë realiteti i një “Krijuesi.”Le ta marrim një libër për

shembull.Së pari , ky objekt, në dhe prej vetes së tij dhe ekzistenca e dukshme e tij, është dëshmi në veten e vet për atë,apo sendin, apo qenien që e ka shkaktuar atë, apo që ka qenë përgjegjës për bërjen e tij, në formën e tij tëqartë. Nuk ka mundësi që të gjykuarit e shëndoshë të cilitdo njeri ta mohojë këtë, qoftë që ka jetuar 3000 vitemë parë në vendet e largëta të shkretëtirës së Saharës, apo në kohërat e sotshme në xhunglën e Amazonit,apo në qendër të qytetit të Nju Jorkut, apo madje edhe nëse ndokush do të jetonte 1000 vite prej tash.Elementi më themelor i të gjykuarit tregon në atë se ky deduksion është i vërtetë dhe valid për cilindo send,objekt, gjë apo qenie, i gjallë apo i pajetë, i bërë nga njeriu apo ndryshe.Së dyti , vetë paraqitja fizike e këtij objekti, në dhe prej vetes së vet është dëshmi se ai [objekti] ka kaluarnëpër një proces apo procese të shumta, dhe i është nënshtruar një plani të kalkuluar, të shpikur, tëorganizuar dhe inteligjent, para se të vijë në ekzistencë apo në gjendjen e tanishme të tij. Dhe që këtej e tërëkjo jep dëshmi për “veprime” të ndryshme që janë zbatuar me qëllim që ky objekt të sillet në gjendjen etanishme fizike të tij. Ose këto “veprime” ishin veprime të rastësishme që ndodhin rastësisht, ose ato janëkalkuluar dhe shpikur. Të gjykuarit e shëndoshë, madje edhe parimet shkencore nuk e pranojnë se diçka qëështë e çrregullt kalon në diçka që është e rregullt me të qëlluar apo rastësisht.Së treti , dy deduksionet e mësipërme, të cilat përgjithësisht janë valide dhe në përputhje me të gjykuarit eshëndoshë, të lidhura më arsyen dhe mendjen e shëndoshë, dhe të cilat refuzohen vetëm për shkak tëarrogancës apo marrëzisë, tregojnë në 1] ekzistencën e entitetit apo qenies e cila është përgjegjëse përobjektin në gjendjen e tij të tanishme [në rastin tonë një libër] dhe 2] cilësitë e ndryshme të këtij entiteti që eka shkaktuar dhe plotësuar atë. Këto cilësi të cilat njihen nga mendja e shëndoshë dhe nga domosdoshmëria,përfshijnë:a] Diturinë: entiteti që ka qenë përgjegjës për këtë “libër” duhet medoemos të ketë pasur dituri për një vistërtë tërë disiplinash, dmth botimin, petëzimin, prerjen, formatizimin dhe kështu me radhë. Mirëpo, shumëshpesh mund të ndodhë që të ketë shumë entitete që bashkëpunojnë me qëllim që të plotësohet kjo punë e

bërë, dhe të gjithë ata kanë dituri lidhur me disiplinat e tyre përkatëse. Për shembull, përmbajtja e këtij libri

është në përgjegjësi të autorit i cili ka njohuri speciale mbi subjektin. Pastaj botuesi, pastaj tipografi, e kështume radhë. Kështu që “libri” tregon në praninë e një vistri të tërë shkencash dhe disiplinash të ndryshme.

b] Fuqia apo Mundësia: entiteti që ka qenë përgjegjës për këtë “libër” duhet të ketë pasur fuqinë apomundësinë për ta zbatuar këtë “punë”.c] Vullneti: entiteti që ka qenë përgjegjës për këtë “libër” duhet të ketë pasur vullnet, me qëllim që tëzgjedhë për t’ia filluar kësaj “pune” në rend të parë, posaçërisht mënyrën në të cilën e ka bërë, dhe tëprodhojë prodhimin e përpunuar në mënyrën që është.Veç këtyre tre cilësive esenciale të mësipërme, gjithashtu është e mundshme, me anë të të menduarit, që tëdeduktohen cilësi dhe kualitete tjera të "entitetit". Për shembull, përmbajtja tematike e librit në shembullintonë e qartëson qëllimin apo synimin e entitetit në vendosjen se a të shkruhet apo botohet "libri", dhe nemund të vazhdojmë në këtë mënyrë gjersa të përfitojmë më shumë informata lidhur me "entitetin" që ështëpërgjegjës për këtë punë të bërë. Në dritën e kësaj, shpjegimi me rastësi përjashtohet si një shpjegim. Meqërastësia nuk posedon "dituri" apo "vullnet" [këtë nuk mund ta bëjë nga vetë natyre e vet!]Gjykimi i mësipërm është përgjithësisht valid, dhe mund të aplikohet nga kushdo dhe në cilëndo kohë, nëcilindo vend apo lokacion, me çfarëdo objekti, të gjallë apo të pajetë. Dhe kjo është një ndër dëshmitëvendimtare të "Krijuesit". Dhe çfarëdo forme tjetër e të gjykuarit apo të shpjeguarit për të mohuarekzistencën e "Krijuesit" gjithmonë do të jetë a] hamendje e thjeshtë e ndërtuar në supozim, gjë që është spekulim teorik

b] apo e ndërtuar rreth një niveli domethënës apo ndodhisë së rastësishmec] apo bazuar në argumente emocionale më parë sesa në ato logjiked] apo bazuar në përjetime të këqija personale


9/24

9 MBUROJA.net

e] apo bazuar në mundësinë e individit për të parë apo gjetur shpjegime për realitete të caktuara veçasnga ato që janë formuar në atë që gjendet në pikat a] deri në d] më lart.

Atëherë, në shumëllojshmërinë [e madhe] dhe tiparet e dallueshme dhe të veçanta të

mef'ulat [të gjitha gjërave rreth nesh] gjendet dëshmia për vullnetin [iradeh] e Bërësit, dhese veprimi i tij s'është diçka që ndodh nga natyra [pa zgjedhje], në kuptimin që ajondodh vetëm njëherë dhe pastaj nuk përsëritet më4…" Mbarim i fragmentit të parë ngaIbn el-Kajjim.

Pra nuk ka dyshim në lidhje me Shpikësin dhe Krijuesin. Referoju seksionit "Shtojca tëFragmentit të Parë" që gjendet më poshtë. Kjo formë e argumentimit e cila hedh poshtëpërfshirjen e rastësisë shqyrtohet më poshtë, dhe gjithashtu kjo është diçka në të cilënDijetarët shpesh aludojnë.

Dhe në Kur'an, Allahu fton njerëzimin që të mendojnë në punën e bërë të Tij dhe prejtyre të kuptojë se punët e tija vërtet tregojnë më një siguri absolute në ekzistencën eKrijuesit dhe Formuesit, të cilin ata janë të obliguar ta njohin dhe ta dhurojnë.

4. Kjo po ashtu është një pikë që përmban një përgënjeshtrim të teorisë së evolucionit, ecila pohon se shumëllojshmëria në krijimin është rezultat i mutacionit të rastësishëm qëka zënë vend përgjatë kohës dhe e cila ka çuar në paraqitjen e llojeve të reja apoevolucion të llojeve të reja. Dhe e tërë kjo është pavërtetësi, meqë baza e kësaj teoriembështetet në rastësi – pa marrë parasysh se si mund t'i parashtrojnë të dhënat e tyreevolucionistët e mahnitshëm, të këndshëm, bindës, arrogantë dhe kokëfortë. Dhe asgjë

inteligjente dhe komplekse s'është krijuar rastësisht…le ta sintetizojnë mohuesitarrogantë një krah të mizës, me mutacion të rastësishëm dhe ndodhi tërastësishme…nëse e flasin të vërtetën.

Mësime nga fragmenti i parë

Ajo në çka është aluduar nga Ibn el-Kajjim me anë të disa fjalëve mund të zgjerohet nëkëtë që vijon:

Dëshmitë racionale5

Kushdo që nuk e pranon ekzistencën e Allahut [dmth Krijuesit] dhe Zotërimin e tij mbigjithësinë, atëherë është e mundshme që të përdoren dëshmi kundër të tij, të atilla që ais'do të ketë zgjedhje veçse t'u nënshtrohet atyre, apo përndryshe, të lihen të gjithandjenjat e inteligjencës dhe të hyhet në çmenduri dhe në natyrën e çoroditur. Pra, atij qëe refuzon këtë i thuhet:

E para: Mundësitë intelektuale nuk janë më shumë se tre


10/24

10 MBUROJA.net

Të gjitha gjërat që janë të mundshme në ekzistencë nuk bien në asgjë tjetër pos në njërënnga tre çështjet:

1] Se të gjitha gjërat e krijuara erdhën në ekzistencë vetvetiu, rastësisht pa ndonjëShpikës apo Krijues. Kjo është e pamundshme, dhe intelekti e refuzon dhe e hedh

poshtë këtë vendosmërisht, nga nevoja. Dhe po ashtu dihet me siguri se kushdo qëmendon kësisoj, ai është më afër çmendurisë sesa gjendjes normale dhe mendjes sëshëndoshë. Kjo ngase çdo person i arsyeshëm e di se s'është e mundur për ndonjë gjë qëtë vijë në ekzistencë pa diçka që do ta binte në ekzistencë atë apo pa një shpikës. Qëkëtej, çdo ndodhi apo gjë apo çështje kërkon që ta sjellë atë në ekzistencë. S'ka mundësiqë kjo të refuzohet. Ekzistenca e ndonjë sendi pa një shpikës është e pamundshme dhes'është veçse pavërtetësi, me anë të perceptimit ndijor dhe instinktit natyror.

2] Apo të gjitha gjërat e krijuara komplekse erdhën në ekzistencë dhe e krijuanvetveten , dhe kjo gjithashtu është e pamundshme nga nevoja intelektit. Çdo person i

arsyeshëm është i vendosur se një gjë s'mund ta sjellë vetveten ne ekzistencë, e as takrijojë vetveten. Meqë më përpara se ekzistenca e tij është mosqenia, prandaj si mund qëajo të jetë krijues i vetvetes?

3] Apo të gjitha gjërat e krijuara, në totalitetin e tyre, më e larta dhe më e ulëta prej tyre,me doemos e kanë një Shpikës i cili kontrollon çështjet e të krijuarit, të poseduarit dhe tërregulluarit, dhe kjo s'është tjetër veçse Allahu i Plotfuqishëm, Krijuesi i çdo gjëje, ai qërregullon dhe sistemon të gjitha çështjet, kontrolluesi i të gjitha çështjeve. Për këtë arsyeAllahu, më i Larti e përmend këtë dëshmi absolute racionale, "A mos u krijuan ata ngaasgjëja apo ata vetë ishin krijuesit?" [Tur: 35]. Dhe për këtë shkak Xhubeir bin Mut'emqe prekur tepër nga kjo kur ai e dëgjoi Pejgamberin [sallallahu alejhi ue selam] duke e

recituar atë. Ai [radiallahu anhu] tha, "Kam dëgjuar Pejgamberin [sallallahu alejhi ueselam] duke recituar në namazin e Akshamit suren e Turit, dhe kur ai e mbërriti këtëvarg, "A mos u krijuan ata nga asgjëja apo ata vetë ishin krijuesit? Apo a mos i krijuanata qiejt dhe tokën? Jo, por ata nuk janë të bindur. Apo a mos janë tek ata thesaret e Zotittënd? Apo a mos janë ata tiranë me autoritet që të bëjnë çfarë të duan?" [Tur: 35-37], dhezemra ime gati sa s'më pushoi së rrahuri." [Transmetuar nga Buhari, Kitab ut-Tefsir] dhenë një transmetim tjetër, "Kjo ishte hera e parë që Imani u fiksua në zemrën time."[Transmetuar nga Buhari, Kitab ul-Maghazi].

5. Materialet në këtë seksion janë nxjerr dhe modifikuar nga teza e doktoraturës së Seid bin Uehf el-Kahtanit, "el-Hikme Fid-Da'ueh Ilallah" [f.348-356]. Këtij teksti i janë shtuar shtojca dhe sqarime. Po ashtumund t'i referoheni shpjegimit që Shejh Uthejmini i ka bërë "Akidetul-Uesitije" të Shejh ul-Islamit, për tëparë vërtetimin e asaj që është përfshirë në këtë seksion [referoju 1/56-57 të këtij komenti].

Shënim: Seid bin Uehf el-Kahtani nuk është Muhamed el-Kahtani, një Kutubij i mirënjohur, i cili ofendoidhe përgojoi dijetarët e Medinës kur ata i vunë në pah Kutbitë.


11/24

11 MBUROJA.net

Që këtej, krijimi me doemos ka krijues, dhe çfarëdo "sendi i fabrikuar" e ka "Fabrikuesin"dhe kjo çështje është mirë e njohur për të gjithë individët me intelekt të shëndoshë.

E dyta: Mosqenia nuk krijon ndonjë gjë

Dhe kjo po ashtu njihet nga intelekti dhe mendja e shëndoshë, që do të thotë se gjëja epaqenë nuk krijon ndonjë gjë. Meqë ajo që është e paqenë s'mund të krijojë, me doemos.Dhe kur një person inteligjent të mendojë për të gjitha çështjet e krijimit të cilat shfaqendhe ndodhin, e që nuk kanë qenë në ekzistencë para asaj kohe, siç është ajo që ndodh menjerëzit dhe shtazët, dhe gjithashtu edhe në kohë, ditën dhe natën, po ashtu me diellin,hënën, planetet dhe yjet, dhe po ashtu të gjitha ngjarjet që zënë vend në baza ditore, nëtokë, në det, në qiell, në mesin e njerëzve, mes shtazëve dhe kështu me radhë, atëherëintelekti i shëndoshë do të jetë i prerë se e tërë kjo s'është bërë nga një gjë e paqenë,domethënë prej asgjëje dhe nga asgjëja. Më saktë, kjo është nga puna e bërë e Allahut,

më të Lartit.

E treta: [Nëna] Natyra nuk posedon fuqi [për të krijuar] dhe ajo që nuk posedon diçka

s'mund t'ua jep atë të tjerëve

Përgjithësisht është rënë dakord nga të gjithë personat me intelekt të shëndoshë dheformim të fortë mental se prej personit të varfër nuk kërkohet pasuri dhe prej personitinjorant nuk kërkohet dije, meqë ai i cili nuk posedon diçka s'mund t'ua japë atë tëtjerëve.

Prej këtu, kushdo që pohon se natyra e ka krijuar atë apo se ajo ka krijuar ndonjë gjë,atëherë ai ka kundërshtuar intelektin dhe të vërtetën, e ka humbur formimin mental dhesi pasojë ai ka nevojë për një themelim mental. Kjo ngase çdo gjë në ekzistencë tregon nëfaktin se Krijuesi i saj ka dituri, urtësi, dhe furnizon e mban, udhëzon dhe mbron dhetregon mëshirë. Se ai është unik dhe i vetëm [në sundimin e tij]. Për sa i përket "natyrës",atëherë ajo nuk ka fuqi madje as mbi një atom.

Njerëzit kanë dituri, vullnet, fuqi, mundësi dhe përkundër kësaj s'janë në gjendje tëkrijojnë madje edhe një mizë, "O njerëz! Ja një shembull, veni veshin pra: Vërtet ata tëcilët i lutni krahas Allahut, ata s'mund të krijojnë asnjë mizë, edhe nëse të gjithë

bëhen bashkë për këtë qëllim, e nëse miza ua rrëmben atyre ndonjë send, ata s'do tëkenë mundësi që ta lirojnë atë prej mizës. Të dobët janë të dy, edhe lutësi edhe i

luturi." [el-Haxh: 73]

Pra kur kështu qëndron puna me njerëzit që s'kanë mundësi për këtë, atëherë "natyra" sinjë tërësi dhe si një entitet, e cila as nuk sheh as nuk dëgjon, e as nuk posedon dituri asmundësi, vështirë që do të jetë në gjendje ta bëjë këtë.


12/24

12 MBUROJA.net

Që këtej, nga intelekti i shëndoshë kërkohet që Shpikësi dhe Krijuesi të ketë të gjithacilësitë e përsosurisë, në kuptimin absolut, në kuptimin se ai a] është i pavarur dhe qës'ka nevojë për askënd që është veç tij b] është i pari që s'ka fillim c]është i fundit që s'kambarim d] nuk është i kufizuar me kohë e] apo me vend f] është i aftë, ka mundësi mbiatë që dëshiron g] dhe është në dijeni për secilën çështje që ka ndodhur, që do të

ndodhë, dhe nëse ajo që nuk ka ndodhur ka ndodhur, si do të ndodhte ajo.

Të gjitha këto karakteristika janë të përshtatshme vetëm për një Krijues, që është ipërsosur në çdo aspekt, dhe kjo nënkupton pavërtetësinë e materialistëve meqë materiadhe esenca fizike e saj, pjesërisht apo e tëra, s'mund të përshkruhet me ndonjë nga këto!

E katërta: Rastësia nuk ka kontroll mbi jetën

Dhe ateistët besojnë në ndodhitë e rastësishme dhe se të gjitha gjërat e krijuara kanë

arritur në gjendjen në të cilën janë me anë të rastësisë, e jo me qëllim, vullnet, dhekontroll.

Kështu që të tillit i thuhet, “Prej nga e merr kjo botë dhe kjo gjithësi rregullin e vet dherregullimin e përsosur? Si mund që e tërë kjo t’i përshkruhet rastësisë dhe supozimit?Dhe si janë bashkuar të gjitha këto pjesë individuale [atome, qeliza, etj.], dhe si janë bërëpjesë të organizmave tjerë, duke e ditur saktësisht pozitën e tyre të caktuar dhe cilat janërolet e tyre të përcaktuara, rastësisht?”

Shembulli i njeriut të tillë është mu sikurse ai që pohon se fjalori i Websterit është krijuarnë formë libri, me rend të përsosur alfabetik nga një shpërthim në një fabrikë. Apo si ai

që hedh miliona letra individuale në një kuti të madhe, e përzien atë dhe pas disaorvatjeve ai më në fund e nxjerr Enciklopedinë Britanika. Me siguri se ai që orvatet tësqarojë plotësisht gjithësinë dhe tërë atë që gjendet në të, me tërë kompleksitetin dhemjeshtërinë e saj, është i çmendur dhe sa më shpejt që do ta vizitonte psikiatrin aq mëmirë.

Allahu, më i Larti thotë, “Çka! A mos keni ndonjë dyshim në lidhje me Allahun,Krijuesin e qiejve dhe tokës?” [Ibrahim: 10].6

6. Dobia3: Kotësia e modelit të sintezës së rastësishme evolucionare Dhe mu këtu ne demaskojmë arsyetimin e shtrembër të evolucionistëve në orvatjen për ta përdorur modeline sintezës së rastësishme për të provuar se diçka kuptimplotë dhe e rregullt mund të krijohet rastësisht.Shpesh kjo merr formë të një programi kompjuterik i cili selekton shkronjat me një formë të algoritmit tërastësishëm. Është e lejuar që të udhëhiqet të krijuarit e një rendi shkronjash, të cilat vazhdimisht ndërrohendhe zëvendësohen gjersa të gjendet një “i barabartë”. Kjo është kur ajo të korrespondojë me një fjalë nëgjuhën Angleze/Shqipe apo që gjendet në fjalor dhe e cila është së paku, kushtimisht, gjashtë letra e gjatë. Kymodel fundamentalisht është defektiv dhe në vend të kësaj kjo dëshmon ekzistencën e një Krijuesi më parësesa atë çka evolucionistët kanë menduar me të. Kjo ngase modeli i tyre supozon para-ekzistencën e asaj që i


13/24

13 MBUROJA.net

jep kuptimin dhe konceptin fjalës që është prodhuar rastësisht. Për të ilustruar këtë, imagjinoni se fjala eparë e prodhuar është “majmun”. Tash, rendi i shkronjave në fjalën “majmun” do të thotë vetëm majmunngase dikush apo diçka e ka bërë këtë rend të shkronjave të korrespondojë me dhe të tregojë në shtazën ecaktuar të cilën ne e njohim si majmun. Dhe kjo po ashtu është për të gjithë emrat abstrakt dhe jo-abstrakt,dhe po ashtu për foljet. Me fjalë tjera, modeli supozon para-ekzistencën e njëfarë forme të inteligjencës, e cilai ka dhënë kuptim dhe domethënie shprehjeve dhe fjalëve. Kjo po ashtu supozon ekzistencën e atyre

realiteteve, qoftë abstrakte apo konkrete, të cilat janë të identifikueshme me fjalën që është prodhuarrastësisht[!!].Sikur të ishte modeli përfaqësimi i realiteteve të vërteta – siç konsiderohet nga evolucionistët – atëherë pamarrë parasysh se çfarë fjale është prodhuar, kjo në fakt do të ishte e pakuptimtë, sepse, në modelin evolutivdhe peshoren kohore, ajo që ne do ta quanim “inteligjencë” apo “kuptueshmëri” apo “gjuhë” s’do tëekzistonte, në mënyrën që një pjesë e caktuar e fjalës të mund të identifikohej me emrat abstrakt apokonkret! Prej këtu, ky model është ilustrim i ekzistencës së Krijuesit i cili krijon, formon, modelon gjëra dheu jep atyre kuptime, role, dhe cilësi. E ndërlidhur me këtë është degjenerimi i gjuhës, mirëpo ky s’ështëvendi për këtë lloj diskutimi, por diskutimi i degjenerimit të gjuhës po ashtu e shkatërron plotësisht teorinëe evolucionit.

E pesta: Debatet racionale

Dhe kjo ilustrohet me incidentin e njohur ku përfshihet Ebu Hanife [v.150H], në të cilinai debaton me disa ateistë. Ata i thanë atij, “Cila është dëshmia për ekzistencën e njëKrijuesi?” Ai i pyeti ata: “Çfarë thoni për ndonjë i cili ju thotë se ai ka parë një anije mengarkesë pa kapiten dhe ekuipazh në mes të shtrëngatës së tërbuar, por duke lundruarmirë drejt një porti të sigurt [në këtë mënyrë duke e shpëtuar veten]? A e pranonintelekti juaj këtë?” Ata thanë: “Të gjykuarit tonë nuk e pranon këtë.” Ebu Hanife mëpas komentoi: “Nëse të gjykuarit e juaj nuk e pranon tregimin e anijes pa ekuipazhudhëheqës, atëherë si e pranoni lëvizjen e një universi të tërë me të gjitha kushtetndryshuese të tija dhe natyrën komplekse pa një Krijues me përgjegjësi të plotë?” [Der’etet-Te’arud el-Akl uen-Nekl 3/127].

E gjashta: Origjina e shkaqeve

Realiteti i jashtëm dhe intelekti i shëndoshë dëshmon për faktin se kur njeriu ka hapursytë e tij [nga lindja e më tej], ai kurrë s’ka vrojtuar ndonjë ndodhi përveç se ajo të ketëpasur një shkak, dhe ngjashëm ai kurrë s’ka dëshmuar diçka të re, përveç se ajo të ketëpasur një shpikës. Dhe në llogari të kësaj vazhdoi vrojtimin përgjatë jetës së tij, duke u bërë kjo një realitet të cilën s’mund ta kundërshtojë intelekti i shëndoshë. Kjo refuzohet

dhe kundërshtohet vetëm nga një intelekt i shuar apo nga ai i cili së paku është i mangët.Dhe i tilli është sikur shembulli i një fëmija i cili thyen një kupë apo një pjatë dhe

pastaj thotë, duke u arsyetuar, “ajo vetë është thyer”[!!]. Vërtet ky shembull ilustronkufijtë e skajshëm të intelektit të një ateisti, atij që thotë, “është krijuar vetë” apo “ështëkrijuar nga asgjëja” apo “e ka krijuar asgjëja” dhe kështu me radhë.


14/24

14 MBUROJA.net

Është transmetuar se kur është pyetur një beduin për dëshminë e ekzistencës së njëKrijuesi, ai ka thënë, “Bajga e devesë jep dëshmi për [ekzistencën e] devesë dhe gjurmëtnë tokë tregojnë në ekzistencën e udhëtarit. Qiejt kanë zbukurim [yjet], dhe toka kashtigjet e veta, detet kanë valë, nata është errësirë dhe dita është e ndriçuar. A nuk jep etërë kjo dëshmi për Latifin [më të Mirin dhe më të Butin] dhe Khebir [ai që është i

informuar për çdo gjë.” [Rijadh un-Nadireh f.257].

Për sa i përket pohimit të ateistëve se sikur çdo gjë të kishte shkak apo shpikës, atëherëçka e solli Allahun në ekzistencë? Dhe kjo pyetje qëndron jashtë vendit dhe nukparashtrohet, logjikisht. Kjo ngase mendja e ateistit ka menduar për këtë pyetje sepse aika bërë analogji mes krijimit [dhe ligjet e parimet me të cilat krijimi drejtohet dhembahet] dhe Krijuesit e Shpikësit i cili e ka nxjerr krijimin në ekzistencë. Këto të dyja janë krejtësisht të ndryshme. Dhe prej këtu, kjo pyetje nuk parashtrohet fare në rend tëparë. Në krijim, çdo gjë e ka një shkak, sepse kjo është mënyra të cilën Allahu e kapërcaktuar, dhe Ai është shpikësi i të gjitha shkaqeve. Për shembull, shiu bën që toka të

pasurohet dhe kjo bëhet shkak që bimët të rriten, por retë bënë që shiu të bjerë, kursevetë era ishte përgjegjëse për grumbullimin dhe formimin e reve, dhe prej detit dheefekteve të diellit retë qenë formuar së pari. Pra, tash ne kemi dy entitete të jashtme gjertek shiu. Diellin dhe erën. Çka ka qenë shkaku i erës, dhe çka e solli diellin. Dhe kështume radhë, ne mund të bëjmë këtë analizë për çdo gjë dhe për mënyrën në të cilënfunksionojnë krijimi dhe fenomenet në të. Mirëpo, në secilin rast ne përfundimisht do tëvijmë në situatën kur në s’do të mund të shkojmë më tutje pa e pranuar ekzistencën e njëShpikësi dhe Krijuesi, atij që është i pari pa fillim dhe i fundit pa mbarim. Ai që s’është ikrijuar, por Ai vetë është Krijuesi. Dhe në këtë stad ne thjesht do të ktheheshim në pikëne parë në këtë seksion, që do të thotë se mundësitë intelektuale [për shpjegimin eekzistencës] nuk janë më shumë se tre.

E shtata: Të menduarit në Krijimin tregon në disa cilësi të Krijuesit

Dhe çdo gjë që ne shohim përreth nesh është shenjë treguese e “diturisë”, “fuqisë” dhe“vullnetit” siç parapriu më lart – krahas “urtësisë”.

Shembulli më i qartë i kësaj është krijimi dhe zhvillimi i njeriut dhe proceset tepërkomplekse të përfshira në këtë, fazat e ndryshme që përshkohen nga embrioni nëzhvillim dhe plotësimi përfundimtar i tij në një qenie njerëzore. Kjo temë preket

gjerësisht në Kur’an s'i përkujtues për njerëzimin për origjinën e tij dhe si një numërim idobive të ndryshme dhe mirësive të dhëna nga Allahu, dhe për Mjeshtërinë dheAftësinë e madhe të Tij, dhe për diturinë e tij të plotë e të përsosur s'i dhe për urtësinë emadhe te Tij, e kështu me radhë.

A nuk e sheh njeriu se ne e krijuam atë nga Nutfeh [zbrazjet e farave të përziera të

mashkullit dhe femrës]. Vë re! Ai [qëndron si] kundërshtar i hapët. Dhe ai na solli


15/24

15 MBUROJA.net

neve shembull, dhe harroi krijim e tij. Ai thotë: “Kush do t’ju japë jetë këtyre

eshtrave kur ato të jenë kalbur dhe të jenë bërë pluhur?” Thuaj: [O Muhamed] “U jep

jetë Ai që i krijoi për herë të parë! Dhe Ai është i Gjithëdijshëm për çdo krijesë!” Ai i

cili krijon për ju zjarrin nga druri i gjelbër, dhe vë re! Ju ndizni me të. A s’është Ai i

cili krijoi qiejt dhe tokën i aftë që të krijojë të ngjashmit me ta? Po, vërtet! Ai është

Krijuesi Suprem. Vërtet, urdhri i Tij, kur Ai dëshiron ndonjë gjë është vetëm që Ai tëthotë, “Bëhu!” dhe ajo bëhet! I lartësuar është Ai mbi gjithë atë çka i shoqërojnë Atij,

dhe në duart e të cilit është sundimi i të gjitha gjërave, dhe Atij do t’i ktheheni. [Ja-Sin: 77:83].

Dhe ajo që vijon në fragmentin e dytë paraqet një shpjegim të detajuar lidhur me këtëpikë.

Kjo është vetëm një përzgjedhje e vogël e dëshmive racionale, të cilat tregojnë nëekzistencën e Krijuesit, një Shpikësi dhe Kontrolluesi – dhe ato janë bindëse, vendimtare

dhe s’mund të mohohen përveç nga intelekti i mangët.

Për sa i përket argumenteve të përmendura kundër ekzistencës së Krijuesit, atëherë ato janë të dobëta, asgjë më të forta se shtëpia e merimangës, dhe kushdo që e kupton siduhet atë që parapriu, do të jetë në gjendje që t’i paraqes ato si të kota në mënyrën më tëthjeshtë dhe me koncizitet të të folurit!!

Fragmenti i dytë

Ibn el-Kajjim vazhdoi:

"…Dhe ajo që ekziston [në punën e bërë, mef'ulat] nga komoditetet e ndryshmelehtësuese, arsyet themelore [prapa ndodhive], dhe synimet e lavdëruara [përbrendakrijimit] jep dëshmi për urtësinë [hikmeh] e [Krijuesit] të Lartësuar.

Dhe ajo çka ekziston nga dobitë e ndryshme, aspektet e butësisë dhe dashamirësisë, dhe bujarisë – atëherë e tërë kjo jep dëshmi për mëshirën e Tij [rahmeh].

Dhe ajo që ekziston nga fisnikërimi, pajtimi [mes njerëzve], dhe maturia jep dëshmi përdashurinë e Tij [muhebbeh].

Dhe ajo që ekziston nga nënvleftësimi, përçmimi [i njerëzve dhe popujve], duke idistancuar ata [nga Vetvetja e Tij] dhe braktisja [e tyre] jep dëshmi për urrejtjen [bughd]dhe mospëlqimin [mekt] e Tij.


16/24

16 MBUROJA.net

Dhe ajo që ekziston nga inicimi i diçkaje nga gjendja e saj e mangësisë së plotë, dobësisëdhe më pas transformimi pasues i saj në diçka të plotësuar dhe të përsosur jep dëshmipër ndodhinë e Ringjalljes [për Gjykim].

Dhe ajo që ekziston nga gjendjet e ndryshme [dhe stadet (e zhvillimit)] të bimëve dhe

shtazëve, dhe rrjedhja e ujërave [që rigjallërojnë dhe sjellin në jetë] është dëshmi qëtregon në besueshmërinë e Ringjalljes.

Dhe ajo që ekziston nga paraqitja e efekteve të mëshirës dhe dhurimit të mirësivekrijimit të tij, jep dëshmi për korrektësinë e pejgamberllëkut.

Dhe ajo që ekziston prej aspekteve të ndryshme të përsosurisë [në punën e bërë tëAllahut], e cila po të mos ishte prezente do ta paraqiste atë të mangët, jep dëshmi se ai icili i ka dhuruar këto elemente të përsosurisë është Vetë më meritor për to…" Mbarim ifragmentit të dytë nga Ibn el-Kajjim.

Mësime nga fragmenti i dytë

Në atë që ka përmendur Ibn el-Kajjim, nga cilësitë dhe kualitetet e ndryshme që janëkonfirmuar për Shpikësin dhe Krijuesin me anë të të menduarit dhe medituarit nëkrijimin dhe në atë që gjendet aty, janë disa pika që duhet përmendur:

E para: Një konfirmim i asaj që tashmë ka paraprirë "… në mesin e Cilësive të Allahut kaaso që nganjëherë mund të njihen apo pranohen nga intelekti, siç është të diturit se aiështë "i ditur", se ai është "i aftë" dhe se ai është "i gjallë", mu ashtu siç Ai na udhëzon nëkëtë në thënien e Tij, "A nuk e di Ai që ka krijuar? [Mulk: 14]… Dhe ngjashëm,"dashuria", "kënaqësia", "hidhërimi" mund të konfirmohen nga intelekti, po ashtuepërsia dhe lartësia e Tij mbi krijimin, dhe të qenit e Tij i dalluar nga krijimi janë prejatyre çështjeve që mund të njihen me anë të intelektit…" siç është thënë nga Shejh ul-Islam Ibn Tejmije [et-Tedmurije, f.149]. Prej këtu, intelekti – kur të përdoret me vend –mund të udhëzojë në diçka nga dituria mbi Krijuesin. Mirëpo, që të arrihet deri te kjodituri në këtë çështje dhe të përdoret kjo si një metodologji në vete është gabim , meqë baza në lidhje me Emrat dhe Cilësitë e Allahut është se ata janë të kufizuar në tekst ngaLibri dhe Suneti. Dhe mu këtu gjendet gabimi i disave nga njerëzit e bidatit në atë se atae kanë bërë bazë për diturinë mbi Allahun të jetë ajo që mund të dëshmohet me intelekt,

dhe më pas këtë e kanë bërë metodologji. Ajo që sqarohet këtu është se ka mundësi përintelektin e shëndoshë që t'i njohë disa Cilësi themelore të Allahut, dhe se Allahu e ka bërë këtë pjesë të Fitres [natyrshmërisë], por kjo në dhe prej vetes së vet s'është bazë përditurinë mbi Allahun. Dhe mu këtu kanë devijuar të ngjashmit me Mu'tezilitë dheEsh'aritë dhe kanë bërë që të tjerët të devijojnë.


17/24

17 MBUROJA.net

E dyta:Përgënjeshtrim i asaj që shpesh përdoret nga Ateistët si argument për të mohuarekzistencë e Allahut. Dhe kjo është pohimi i tyre se s'ka drejtësi dhe mëshirë në tokë dhepër banuesit e saj, dhe se vuajtjet dhe vdekjet e shumta, më anë të katastrofave natyroredhe sëmundjeve dhe kështu me radhë kurrë s'mund të jetë mënyra e atij që supozohet tëketë krijuar robërit e Tij – vetëm që më pas t'i shkatërrojë ata.

Dhe përgjigja në këtë është se argumenti ateistik gjithmonë përdor vetëm disa kuptimetë jashtme në përjashtim të shumë tjerave, të cilat sikur të përfshiheshin do të jepnin njëfotografi krejtësisht të ndryshme.

Në atë që Ibn el-Kajjim ka sqaruar më lart, ka mjaft shenja në Krijimin për të treguarfavorizimin e pamatshëm dhe dobitë të cilat i gëzon njerëzimi, komoditetet që u janëdhënë dhe kënaqësitë e shumta që i përjetojnë. Sikur njeriu të mendonte mbi këto, ai dotë rraskapitej, dhe akoma s'do të ishte në gjendje të numërojë madje edhe një pjesëz tëimët të tyre. Siç thotë Allahu, "Dhe po të përpiqeshit për t'i numëruar mirësitë e

Allahut, ju kurrë s'do të ishit në gjendje t'i numëroni ato. Vërtet! Allahu është që falshumë, më i Mëshirshmi." [en-Nehl: 18].

Që këtej, është e padrejtë që të merret ajo çka shihet nga vuajtjet dhe dënimet dhe që kjotë përdoret si arsyetim, dhe ne themi si një arsyetim , jo si argument, ne themi siarsyetim, me qëllim që të mohohet Krijuesi. Kjo ngase ky argument i veçantë ështëemocional e jo racional, dhe kjo ilustron pamundësinë e ateistit për të kuptuar cilësitëdhe kualitetet e ndryshme me të cilat karakterizohet Krijuesi – që të gjitha duke qenëshenjë e përsosurisë, madhështisë dhe fuqisë së Tij, gjurmët e së cilave lehtë mund tëvërehen. Pra Krijuesi dënon dhe po ashtu fal, Ai ka fuqi të frikshme, dhe gjithashtu kamëshirë me tepri. Dhe çdo gjë që ndodh, ajo është nga dituria e Tij e përsosur, nga

urtësia dhe drejtësia. Mirëpo ateisti, nga injoranca e tij, nuk e çmon e as që njeh këtë, dhekjo sepse – për shkak të thjeshtësisë [apo tej-kompleksitetit] të intelektit të tij – ai nuk ipranon dëshmitë e forta për një Shpikës dhe Krijues, dhe pastaj bazuar në përvojën e tijtë kufizuar në tokë gjatë kohëzgjatjes së jetës së tij të shkurtë, ai bën analogji dhe ipërshkruan Krijuesit mangësi të asaj që gjendet në krijimin.

Fragmenti i tretë


“…Që këtej, punët e bëra [të Allahut] janë në mesin e gjërave që japin dëshmitë më tëqarta për Cilësitë e Tij dhe vërtetësinë e asaj që i Dërguari na informoi në lidhje me Të.Puna e bërë e Allahut dëshmon për vërtetësinë e shenjave [ajaat] që merren në provim


18/24

18 MBUROJA.net

dhe tregojnë në [përshtatjen dhe korrektësinë] e të kërkuarit dëshminë në shenjat nëpunën e bërë [të Allahut].

I Lartësuari ka thënë,”Ne do t’ua tregojmë atyre Shenjat Tona në gjithësi dhe në vetëne tyre gjersa t’u bëhet e qartë atyre se ky [Kur’ani] është e vërteta.” [Fussilet: 53]

Që do të thotë se Kur’ani është e vërteta. Pra, Ai e ka bërë të njohur se Ai me siguri dot’ua tregojë atyre shenjat që vërehen dhe dëshmohen, gjë e cila do t’ua bëjë të qartë atyrese Shenjat e Tij [ajetet] të cilat recitohen janë të vërteta…” Mbarim i fragmentit nga Ibnel-Kajjim.

Mu ashtu siç intelekti tregon në ekzistencën e një Shpikësi dhe Krijuesi, atëherë e vërtetae informatës së sjell nga të Dërguarit [në lidhje me Krijuesin] njihet me atë çka intelekti ishëndoshë dhe fitreja [natyrshmëria] përfshijnë nga dituria mbi Krijuesin dhe obligimine të nënshtruarit Atij me anë të vrojtimit dhe të të menduarit. Për këtë shkak një pjesë

bukur e madhe e Kur’anit përmban përshkrim të disa nga fenomenet e mëdha natyroredhe thërret në të menduar të thellë dhe meditim mbi këto shenja. Temat si zanafilla egjithësisë, formimi i reve dhe shiut, zhvillimi i embrionit njerëzor, kodrat dhe roli i tyre,formimi i natës dhe ditës, alternimi i natyrës sferike të tokës, dhe shumë gjëra tjera tëcilat preken/përmenden.

Dhe me kalimin e kohës, ndërsa njerëzimi avancon në dituri dhe në mundësitë e veta tëstudimit të asaj që është përreth tij në botën natyrore, shenjat e Allahut në krijimin, nëqiej dhe në tokë janë zbuluar dhe kuptuar – të gjitha prej të cilave udhëzojnë në Atë dheaftësinë krijuese të Tij dhe në Uluhijetin e Tij. Për këtë shkak Allahu i thërret njerëzit qëkanë mend që të mendojnë dhe të jenë të vëmendshëm, “Vërtet! Në krijimin e qiejvedhe tokës, dhe në ndërrimin e natës dhe ditës ka shenja për njerëzit që kuptojnë.” [Alali Imran: 190], “Dhe nga shenjat e Tij është gjumi të cilin e bëni natën dhe ditën,dhe kërkimi juaj i mirësive të Tij. Vërtet, në këtë ka shenja për njerëzit që dëgjojnë.” [er-Rum: 23]. “A nuk e shikojnë ata qiellin që është mbi ta, sesi Ne e kemi bërë dhezbukuruar atë, dhe sesi në të s’ka çarje? Dhe tokën! Ne e kemi shtrirë, dhe në të kemi

vendosur kodra të qëndrueshme, dhe në të kemi prodhuar çdo lloj bime të këndshme.

Një përkujtim për çdo rob që i kthehet Allahut [dmth ai që beson në Allahun dhe bënvepra në dëgjueshmëri ndaj Tij, dhe përherë kërkon falje prej Tij]. Dhe ne zbritëm ujin ebekuar [shiun] prej qiellit, e më pas Ne prodhojmë kopshte dhe drithë [çdo lloj i tëkorrurave] që mblidhet.” [Kaf: 6-9].

Dhe tërë kjo dituri tregon në korrektësinë e asaj që sollën të Dërguarit, që do të thotë besimi në një Krijues [Rabb] suprem dhe Perëndi [objekt adhurimi, Ilah], i cili e nxorikrijimin në ekzistencë, jo për të luajtur kot apo për kalim kohe, por me një qëllim.Ngase, nëse më e vogla prej qelizave e ka vendin e vet dhe qëllimin e caktuar, madjeedhe më themelorja e objekteve të prodhuara nga njeriu ka një qëllim, atëherë s’ështëveçse marrëzi që vetë njerëzimi të mos ketë një qëllim dhe një synim përfundimtar.


19/24

19 MBUROJA.net

“Dhe ne nuk i krijuam qiejt dhe tokën, dhe tërë atë që është mes tyre, vetëm sa për t’u

argëtuar.” [ed-Dukhan: 38]. “A mos menduat se Ne ju kemi krijuar kot [pa ndonjëqëllim], dhe se s’do të ktheheni tek Ne?” [el-Mu’minun: 115]. “A nuk menduan atathellë [në vetveten e tyre] për vetveten e tyre [sesi Allahu i ka krijuar ata prej asgjëje,dhe ngjashëm Ai do t’i ringjallë ata]? Allahu nuk i ka krijuar qiejt dhe tokën, dhe tërë

atë që është mes tyre, përveç me të vërtetën dhe për një afat të caktuar. Dhe vërtetshumë nga njerëzimi e mohojnë Takimin me Zotin e tyre.” [er-Rum: 8]. “Dhe ne nuk ikrijuam qiejt dhe tokën dhe tërë atë që është mes tyre pa ndonjë qëllim! Kështu

mendojnë ata që nuk besojnë! Atëherë, mjerë ata që mohojnë [Monoteizmin Islam] eqë do të dënohen me zjarr!” [Sad: 27].

Ibn el-Kajjim [rahimehullah] thotë: “Pra, s’është me vend që Ai [Allahu] t’i lë robërit e Tijpa ndonjë qëllim, të braktisur, pa i mësuar ata se çfarë u bën dëm apo dobi atyre në jetëte tyre të përditshme dhe në Jetën e Përtejme. Kjo do të ishte padrejtësi për Rububijetin7 eTij dhe përshkrim i Allahut me diçka e cila nuk i ka hije Atij.”8

7. Rububije: Term që tregon në sovranitetin dhe mbretërimin e Shpikësit dhe Krijuesit - Allahut mbi qiejtdhe tokën dhe çfarëdo që ka mes tyre. Folja ‘rabba’ [dhe emri rabb, që përkthehet si Zot] është e derivuarnga kjo, që do të thotë: ‘të kultivosh, të realizosh, të krijosh, të posedosh dhe rregullosh, të kontrollosh dhe

bashkosh të gjitha elementet e domosdoshme për ekzistencën dhe mirëqenien e diçkaje apo dikujt’. Kjongërthen në vete tre aspekte: Khalk [kreativiteti]: Allahu Vetë bën çdo gjë prej asgjëje; Mulk [posedimi]:Allahu posedon çdo gjë; dhe Amr [administrimi]: Allahu pa ndihmën e ndokujt kontrollon, drejton çdo gjëqë Ai krijon dhë tërë atë që Ai posedon. Disa nga dëshmitë për këtë janë:Ai [Allahu] ka krijimin [cilësinë e të krijuarit] dhe e Tij është komanda dhe administrimi. I Bekuar qoftë

Allahu, Zoti i të gjitha botrave [A’raf: 54]Allahu është Rabbi yt. Ai posedon çdo gjë dhe ata që i lutni krahas Tij nuk posedojnë madje asnjë fije

në bërthamën e hurmës [Fatir: 13]Disa Emra të Allahut ndërlidhen me Rububijetin e Tij dhe janë më specifik se emri er-Rab. Për shembull: er-Rezak [Furnizuesi], el-Muhji [Ai që jep jetë]. Ngjashëm ka edhe veprime të caktuara të cilat ndërlidhen meRububijetin e Tij dhe janë specifik se emri er-Rab. Për shembull: zbritja e shiut, ndarja e farës, dhënia enderit ndokujt apo ulja e ndokujt, të udhëzuarit apo të humburit dikë etj.8. el-Medarixh us-Salikin të Ibn el-Kajjim [3/31]

Ai po ashtu thotë: “Kushdo që e kupton ashtu siç duhet emrin er-Rahman [më iMëshirshmi] e di se kjo më shumë kërkon dërgimin e lajmëtarëve dhe shpalljen e libravesesa zbritjen e shiut, rritjen e barishteve dhe mbirjen e farave [nga toka]. Varësia [enjerëzimit] në mëshirën e Allahut për atë prej së cilës sigurohet jeta me anë të zemrave

është më e madhe se varësia [e njerëzimit] në mëshirën e Allahut për atë me të cilëntrupat e sigurojnë jetën.”9

9. Ibid. [1/32]


20/24

20 MBUROJA.net

Dhe për këtë shkak në shenjat e Allahut që vërehen dhe dëshmohen ka një të dhënë përtë vërtetën e asaj që quhen shenjat e Allahut, të cilat dëgjohen dhe recitohen – kjo ështënjë njohje e Shpikësit dhe Krijuesit, i Emrave dhe Cilësive të Tij, dhe e të drejtës së Tij përt’u falënderuar dhe adhuruar – në kuptimin gjithëpërfshirës – me zemër, gjuhë dhegjymtyrë – dhe shmangien nga e gjithë ajo që adhurohet krahas Tij nga entitetet e

prekshme dhe abstrakte. Dhe ky është Teuhidi në cilin thirrën të Dërguarit, dhe për tëcilin janë zbritur Librat.

“O njerëz! Adhurojeni Zotin [Allahun] tuaj, i Cili ju krijoi juve dhe ata që ishin parajush ashtu që të bëheni të devotshëm. I Cili e ka bërë tokën një vend-pushim për ju,

dhe qiellin si kupë, dhe që zbret ujë nga qielli dhe me këtë sjell fruta si furnizim për

ju. Pra, mos i bëni rivalë Allahut [në adhurim] derisa ju e dini [se vetëm Ai meriton tëadhurohet]. Dhe nëse ju [paganët Arabë, Çifutët, dhe të Krishterët] jeni në dyshim nëlidhje me atë që Ne ia kemi zbritur [dmth Kur’anin] robit tonë [Muhamedit], atëherëbëjeni një Sure [kaptinë] të ngjashme [me të Kur'anit] dhe thirrni dëshmitarët

[përkrahësit dhe ndihmuesit] krahas Allahut, nëse jeni të vërtetë. E nëse nuk e bënikëtë, dhe ju këtë kurrë s’mund ta bëni, atëherë kini frikë Zjarrin, lëndë djegëse të tëcilit janë njerëzit dhe gurët, që është përgatitur për mosbesimtarët.” [el-Bekare: 21-24]

Dhe ky është qëllimi dhe synimi për të cilin qe krijuar njerëzimi, e jo thjesht vetëm që të besojnë në një Krijues të përgjithshëm, por që të veçohet Krijuesi, Allahu, më i Larti, metë gjitha format e adhurimit, qofshin ato vepra të zemrës [dashuria, frika, shpresa,mbështetja etj.] ato të gjuhës [përkujtimi, lutja] dhe ato të gjymtyrëve [namazi, kurbanietj]. Dhe mu për këtë arsye shenjat e Allahut që vrojtohen dhe dëshmohen janë dëshmikundër paganëve dhe mosbesimtarët Çifut dhe të Krishterë, e jo dëshmi në favor të tyrenë pohimin e tyre për ekzistencën e një Krijuesi.

Ibn Kethir tha në lidhje me këtë ajet, "A nuk shikojnë ata në sundimin e qiejve dhetokës dhe të gjitha gjërat që Allahu ka krijuar, dhe se mund të jetë afër përfundimi i

jetëve të tyre. Në cilën porosi pas kësaj do të besojnë ata? [el-A'raf: 185],"[Domethënia], a nuk shikojnë ata që i refuzojnë shenjat tona në sundimin e Allahut dhezotërimin e Tij dhe kontrollin mbi qiejt dhe tokën dhe çfarëdo që Ai ka krijuar ashtu qëtë mendojnë mbi këtë, të meditojnë mbi këtë dhe të kuptojnë se Ai është i Cili s'ka të

barabartë, apo të ngjashëm, dhe se kjo është punë e Atij krahas të Cilit askush nuk e

meriton adhurimin dhe devocionin e sinqertë. Dhe që si rezultat i kësaj ata të besojnënë Të, të besojnë në të Dërguarin e Tij dhe të pendohen e t'i kthehen bindjes ndaj Tij dhe

t'i braktisin rivalët [në adhurim] dhe idhujt e ndryshëm, dhe që ata të jenë të vetëdijshëmse afati i tyre është duke përfunduar dhe se ata mund të vdesin dhe zhduken duke qenënë mosbesimin e tyre, dhe kështu ata avancojnë drejt dënimit të Allahut dhe ashpërsisësë qortimit të Tij."

Dhe kjo është ajo që kërkohet nga shenjat e Allahut që dëshmohen dhe vrojtohen, e jo ajoqë kërkohet nga metodologji të ndryshme të risuara që janë shfaqur dhe të cilat veçse


21/24

21 MBUROJA.net

kërkojnë platformë të përbashkët mes muslimanëve dhe heretikëve mosbesimtarë prejÇifutëve, të Krishterëve dhe të tjerëve, thjesht vetëm duke e pohuar ekzistencën e njëKrijuesi…

Fragmenti i katërt


"…Pastaj Ai bëri me dije se dëshmia e Tij është e mjaftueshme [për të treguar] nëkorrektësinë e komunikimit të Tij me anë të shenjave dhe dëshmive të ndryshme që Ai ika vendosur për të treguar në vërtetësinë e të Dërguarit të Tij.

Ngase shenjat [ajaat] janë dëshmitarë për vërtetësinë e Tij, dhe Vetë Ai është dëshmitarpër vërtetësinë e të Dërguarit të Tij me anë të shenjave të Tij [ajaat].

Prej këtu, Ai është dëshmitari dhe Ai është për të cilin dëshmohet. Dhe Ai ështëdëshmia, dhe Ai për të cilin dëshmia provon. Kështu, Ai është dëshmi për të drejtën eVet, për Veten e Vet, ashtu siç është thënë nga disa që kanë aftësi njohëse ['arifinë], "Simund të kërkoj dëshmi për atë i cili është dëshmi për çdo gjë [tjetër]?" Sepse çfarëdodëshmie që kërkoni për Të, ekzistenca e Tij është më evidente se vetë dëshmia10. Mu përkëtë arsye të Dërguarit u thanë popujve të tyre, "Çka, a mos keni dyshim në lidhje meAllahun?" [Ibrahim: 10]. Ngase Ai është më i njohur se cilado gjë e njohur, dhe më

evident se cilado dëshmi. Në fakt, gjërat njihen përmes Tij, edhe pse Ai njihet përmestyre, dhe përmes mënyrave deduktive [të diturisë mbi Të] nga veprimet dhe gjykimet eTij." Mbarim i fragmentit nga Ibn el-Kajjim.

10. dmth në dritën e asaj që parapriu.

"…Dhe për shkak të kësaj, dituria [ma'rifeh] mbi Allahun i ka dy shtigje të gjera: E para: të menduarit dhe meditimi mbi të gjitha vargjet e Kur'anit, dhe të arriturit e njohurisëspecifike [në lidhje me to] me anë të Allahut dhe të Dërguarit e Tij. E dyta: Të menduarit

Të kuptuarit vendimtar

Është me vend që fragmenti i katërt të përmbyllet me fjalët vijuese të Ibn el-Kajjim, tëcilat në të vërtetë sqarojnë qëllimin dhe synimin e këtij shtjellimi në arritjen e diturisëmbi Allahun. Ai [rahimehullah] ka thënë:


22/24

22 MBUROJA.net

në shenjat e Tij të cilat vrojtohen dhe dëshmohen, dhe të menduarit për urtësinë [hikmeh]e Tij në to, fuqinë [kudreh] e Tij, butësinë [lutf ] e Tij dhe dashamirësinë [ihsan], drejtësinë['adl] e Tij dhe në vendosjen e drejtësisë në krijimin nga ana e Tij.

Dhe kombinimi i tërë asaj që çon në të kuptuarit [fikh] e domethënies së Emrave dhe

Cilësive të Tij, dhe përsosurisë së tyre, dhe të qenit e Tij i veçuar me tërë këtë. Po ashtu,[të kuptuarit] e ndërlidhjes së tyre me krijimin [dmth gjykimet dhe vullnetin e Allahutnë krijimin] dhe urdhrin [dmth gjykimet dhe vullnetin e Allahut lidhur me Sheriatin].Që këtej, personi bëhet fekih [ai që e kupton (urtësinë që ndodhet në) urdhrat dhendalesat e Tij, fekih i dekretimit dhe paracaktimit të Tij, fekih i Emrave dhe Cilësive tëTij, fekih i gjykimeve të Tij që i përkasin Sheriatit dhe fesë dhe gjykimet që i përkasinkrijimit dhe paracaktimit, [siç thotë Allahu] "Dhe kjo është dhunti e Allahut, Ai ia jepatë kujtdo që Ai dëshiron, dhe Allahu është posedues i dhuntive të mëdha…" Mbarimi citatit [el-Feua'id f.221]

Prandaj, arsyeja për të menduarit është që të bashkohet kjo dituri me Emrat dhe Cilësitëe Allahut ashtu që personi të bëhet fekih i Emrave dhe Cilësive dhe i Sheriatit dhe iurdhrave e ndalesave dhe gjykimeve të Allahut, atë të Sheriatit dhe atë që ështëvepruese në drejtimin e krijimit, dhe kjo është qëllimi i dëshiruar pas të menduarit dhemeditimit.11

Dhe e tërë kjo është në kundërshtim me orientimin e ez-Zindanit dhe të ngjashmit me të,të cilët inkurajojnë në të menduar dhe soditje, dhe mbështetje në intelekt për të arritur bindje në besim dhe që të dëshmohet feja racionalisht, dhe gjëra të ngjashme me këto.Është një dallim mes asaj që ez-Zindani i jep shtysë dhe inkurajon, dhe mes asaj që në tëvërtetë kërkohet dhe dëshirohet me tekstin e Librit të Allahut.

11. Kushtoni vëmendje këtij shënimi.

Koment përmbyllës

Ekziston dallimi mes mënyrës Mu'tezilite të të menduarit të ez-Zindanit dhe shoqërisë,dhe mes asaj që në të vërtetë është dëshiruar me të menduarit mbi shenjat e Allahut të

cilat vrojtohen dhe dëshmohen. Për ez-Zindanin, është obligim për çdo musliman që tëarrijë tek "bindja" lidhur me besimin e tij dhe ta provojë besimin e tij racionalisht dheintelektualisht, në mënyrë që të mos i afrohet kurrfarë dyshimi. Ky është Teuhidi idëshiruar për të dhe kjo përqendrohet në "mrekullitë shkencore" të Kur'anit në pjesënmë të madhe për të.

Ndonëse ez-Zindani ka marrë aspekte në të cilat gjendet e vërteta [e kjo është tëmenduarit për shenjat e Allahut], ato në të vërtetë i janë përshtatur orientimit të


23/24

23 MBUROJA.net

përgjithshëm të tij, i cili ka origjinë Mu'tezilite. Siç është thënë më parë, të gjithametodologjitë e risuara kanë diçka nga e vërteta në to, prej këtu, kjo është arsyeja pseshumë bien viktimë e këtyre metodologjive.

Qëndrimi i cili krijohet nga doktrina e ez-Zindanit është se muslimani duhet të jetë i lirë

nga dyshimet dhe spekulimet në lidhje me fenë e tij. Kjo i bën shumë individë – kurdebatojnë me jo-muslimanë – që të ekzagjerojnë në të ashtuquajturën "mrekullishkencore" dhe kur ata iu bëjnë da'uet jo-muslimanëve, metoda primare e tyre ështëmbështetja në shtjellimin e "mrekullive shkencore", dhe shpesh kjo përfshin të folurit nëlidhje me Librin e Allahut, dhe interpretimi i tij, pa dituri dhe pa udhëzim e dritë, dhekërkojmë mbrojtje nga Allahu. Dhe shpesh nëse ftohet një kafir inteligjent dhemendjemprehtë, ai mund të jetë në gjendje që ta mposhtë muslimanin injorant, t'ishkaktojë konfuzion dhe dyshim, dhe kërkojmë ndihmë prej Allahut.

Pra muslimani injorant kthehet e pastaj përpiqet të gjejë lidhje reciproke mes të dhënave

shkencore dhe tekstit të Librit dhe Sunetit duke u përpjekur ta impresionojë atë që ethërret. Kjo qasje është mjaft e përhapur dhe është bërë bazë e gjithë punës së da'ues përdisa njerëz, dhe që këtej një rrezik i qenësishëm i madh. Në të vërtetë, kjo është vetëmdiçka që nxitë dyshim në imanin e individit dhe po ashtu spekulim të tepruar dhe tëfolur pa dituri.

Është e mundshme që të thirren ateistët duke përdorur dëshmi racionale, dhe shumicanga këto dëshmi e kanë bazën në eksploatimin e asaj që është mbetur nga fitreja[natyrshmëria] e personit i cili thirret. Dhe në shumicën e këtyre qasjeve është bërëaluzion në këtë shtjellim, së bashku me kufijtë dhe kontekstin e tyre të duhur. Mirëpo,synimi prapa tërë kësaj është që të udhëhiqet personi në Uluhijetin e Allahut dhe të

njohë Emrat dhe Cilësitë e Allahut.

Qëllimi prapa të menduarit dhe soditjes në shenjat e Allahut që vrojtohen dhedëshmohen është që të çmohet dhe njihet Uluhijeti i Allahut dhe të përfitohet tëkuptuarit se si Emrat dhe Cilësitë e Allahut ndërlidhen me krijimin dhe se si janë"veprues" në krijimin Emrat e Allahut, dhe si e tërë kjo është e lidhur me urdhërat dhendalesat dhe kështu me radhë, siç aludoi Ibn el-Kajjim. Pra, këtu, personi bëhet fekih ifesë, i Sheriatit. Por, për sa i përket mënyrës së ez-Zindanit, atëherë me të personi bëhetfekih i fenomeneve shkencore, dhe është në gjendje të argumentojë për besimn e tijpërmes tyre[!!] – dhe për sa i përket argumentimit për Uluhijetin e Allahut, gjë që është

esenca e Kur'anit, atëherë kësaj i jepet më pak rëndësi[!!] Çfarë distance e madhe meskëtyre dyjave!!

Paqja dhe lutjet qofshin mbi të Dërguarin e Allahut dhe këdo që e ndjek rrugën e tijderisa të provohet çështja.


24/24

24 MBUROJA.net

dy mënyra për ta njohur krijuesin

Documents