FedCon 2012FedCon 2012

Conreport FedCon XXIConreport FedCon XXI17-20 mei 201217-20 mei 2012

Geert BonteGeert Bonte

http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/nl

FedCon 2012

Inleiding

Na FedCon XX vorig jaar in mei en de extra FedCon Captains Ta­ble in september, trek ik voor de derde keer naar Düsseldorf voor een sci-fi-conventie. De verwachtingen zijn weer hooggespannen, want na deze editie van FedCon zal ik de kapiteins van alle vijf Star Trek-tv-reeksen gezien hebben. Deze keer komt immers Wil­liam Shatner (captain Kirk, Star Trek), de enige die ik tot nu toe nog niet in ’t echt gezien heb! Op FedCon XX was Scott Bakula te gast (captain Archer, Star Trek: Enterprise) en op Captains Table zagen we Patrick Stewart (captain Picard, Star Trek: The Next Ge­neration), Avery Brooks (captain Sisko, Star Trek: Deep Space Nine) en Kate Mulgrew (captain Janeway, Star Trek: Voyager).

Ik verheug me ook erg op een ontmoeting met Felicia Day. Ik volg haar al een hele poos op Twitter, en was bijzonder blij toen haar naam in de gastenlijst van FedCon opdook.

Ik verwacht dit jaar veel minder of misschien zelfs helemaal geen (ex-)clubgenoten van de Belgian Voyage Club te zien, want een aantal van hen, die al jarenlang net als ik trouw naar FedCon komen, hebben laten weten dat ze het gehad hebben met FedCon en gaan tegenwoordig liever naar andere (kleinere) conventies. Maar ik heb het op FedCon nog steeds erg naar mijn zin, en zo­lang ik het hier leuk vind, wil ik graag blijven komen.

Bij mijn weten hebben dit jaar maar twee acteurs gecanceld: Brent Spiner en Joel Gretsch. Spiner (Data uit ST:TNG) heb ik al eerder gezien, en hoewel hij erg onderhoudend en grappig is en ik vorige keer bijzonder van zijn panels genoten heb, vind ik dat dus niet zo erg. Spiner heeft al geruime tijd op voorhand laten weten dat hij dit jaar niet naar Düsseldorf kan komen. Dat is niet zo bij Joel Gretsch, die blijkbaar op het allerlaatste nippertje heeft gecanceld. Jammer, want die had ik wel eens willen ontmoeten.

3

G E E R T B O N T E

Ik ken hem van reeksen als onder andere The 4400 en de nieu­we V. Maar gelukkig heeft Shatner niet afgezegd, en dat is toch eigenlijk wel het belangrijkste.

Helaas wordt FedCon dit jaar ook een beetje overschaduwd door minder prettig nieuws: net als vorig jaar zou dit jaar ook weer kapitein Paul Watson op de conventie te gast zijn. Watson, de stichter en bezieler van de Sea Shepherd Conservation Society, werd eerder deze week bij zijn aankomst in Duitsland echter ge­arresteerd op basis van een aanhoudingsbevel van Costa Rica, die om zijn uitlevering vraagt. Ik zal er in dit verslag niet te veel over uitweiden, maar wie er meer over wil weten, moet maar eens mijn blogbericht van 22 mei lezen: Save our Skipper.

Ik realiseer me ook dat ik weinig thuis ben de laatste tijd. Vo­rige maand nog waren we een weekendje naar Nederland, vorige week een weekendje naar de Ardennen, en nu ben ik dus alweer vier dagen de hort op. Zonder vrouw en dochter deze keer, want zij zouden zich op zo’n sci-fi-conventie ongetwijfeld te pletter vervelen…

4

F E D C O N 2 0 1 2

Dag 1 – donderdag 17 mei 2012

Het belooft een stralend, zonnig weekend te worden wanneer ik die donderdagochtend rond kwart over zeven richting Düssel­dorf vertrek. Het is de eerste dag van het hemelvaartweekend, dus er zijn geen structurele ochtendfiles op de weg. Zonder ver­keersproblemen en onder een stralend lentezonnetje bereik ik vlot mijn bestemming: het Lindner Airport Hotel, waar ik vorig jaar ook heb gelogeerd. Het is een prima hotel, op amper een kwartiertje wandelen van het conventiehotel en heel wat goedko­per. Bovendien zal ik er niet uit mijn slaap gehaald worden door luidruchtige feestvierende conventiegangers, want de FedCon-fuiven waarmee iedere dag hier afgesloten wordt, zijn desastreus voor de nachtrust. Ik heb daar vorig jaar meerdere acteurs over horen klagen.

Ik laat mijn auto achter in de ondergrondse parkeergarage van het hotel. Daar mag hij de komende vier dagen gewoon blijven staan, want ik kan immers makkelijk te voet naar het Maritim. Ik meld me aan bij de receptie en ben verheugd te vernemen dat mijn kamer al vrij is. Ik breng mijn bagage naar boven (vierde verdieping deze keer, kamer 406), fris me wat op en trek het Cap­tains Table-T-shirt aan dat ik in september heb gekocht.

Goedgeluimd begin ik aan het wandelingetje door het groen naar het conventiehotel. Ik ken de weg al op mijn duimpje en voel me hier in Düsseldorf meteen weer helemaal thuis. Aange­komen in het Maritim meld ik me aan en krijg ik mijn polsbandje en mijn badge, twee verplichte attributen om overal binnen te ge­raken. Enigszins tot mijn verbazing mag ik drie Star Trek-dvd’s uitkiezen, en die verdwijnen in de grote, stevige conventietas, sa­men met het programmaboekje en de obligate flyers. Niet de ge­bruikelijke stoffen tassen deze keer, maar mooie, grote, mooi be­drukte exemplaren. Leuk om later overal mee naartoe te nemen, maar toch een beetje onhandig om hier vier dagen mee rond te lopen. Gelukkig heb ik dat voorzien en heb ik een stoffen tasje van vorig jaar bij.

Ik ben nog te vroeg, want het eerste panel gaat pas na de mid­dag van start. Maar dit is ingecalculeerd: ik wil immers eerst nog

5

G E E R T B O N T E

uitgebreid lunchen, want ik heb vanmorgen vroeg ontbeten en ik zal pas na het laatste panel vanavond weer tijd hebben om nog iets te eten. Ik verlaat het hotel langs de andere kant, via de ver­bindingsbrug met de luchthaven. Op de luchthaven zijn enkele restaurantjes, zo weet ik nog van mijn vorige bezoek, waar ik lek­ker kan tafelen. Enkele minuten later ben ik er. Het conventieho­tel is prima gelegen, zo vlakbij te luchthaven. Tijdens dode mo­menten in het programma – maar die zullen er vanmiddag niet meer zijn – kan ik snel even naar hier komen om wat te window­shoppen, iets te eten of iets te drinken. Er heerst hier een gezelli­ge drukte.

Bij 4 Cani della Città, zonder twijfel het beste restaurant van de Düsseldorfse luchthaven (als je van Italiaans houdt), bestel ik een Pizza Asia en een glas wijn. Wie mij kent, weet dat ik nooit tijd verspil met wachten. In afwachting dat mijn maal geserveerd wordt, haal ik dus mijn e-reader boven en lees ik wat. Richard Dawkins. Lang moet ik niet wachten. De bediening is hier erg vlot. De pizza smaakt overheerlijk, en tijdens de maaltijd kan ik door het raam de vertrekkende en aankomende vliegtuigen ga­deslaan. Met een kopje koffie sluit ik de lunch af, en daarna wan­del ik terug naar hotel Maritim.

6

F E D C O N 2 0 1 2

Het eerste panel dat ik volg, is dat van Virginia Hey. Ze wordt aangekondigd door master of ceremonies Garrett Wang, die eerst even aan iedereen de belangrijkste regels uitlegt die dit weekend van kracht zijn. Wang kent al aardig wat Duitse woordjes, en se­dert vorig jaar weten we dat zijn favoriete woorden Umlaut en Fluchtwege zijn. Hij legt er sterk de nadruk op dat er in de hoofd­zaal absoluut geen video-opnamen gemaakt mogen worden. Wie dit verbod negeert, zal voor de rest van het weekend aan de deur gezet worden, zo wordt gedreigd. Hij leest de tekst zowel in het Engels als in behoorlijk Duits voor, terwijl een verkorte versie er­van ook op het grote scherm geprojecteerd wordt. Hij zal de boodschap in de komende dagen nog talloze keren herhalen.

Voor Virginia Hey is er nog niet veel volk komen opdagen. Logisch ook, want de con is pas begonnen en de meeste mensen komen pas later. Virginia Hey heb ik al op een eerdere FedCon gezien (FedCon XII, 2004), en ik ken haar van Farscape, waar ze de rol van de blauwe alien Zhaan vertolkt. Ik ben pas kortgele­den begonnen met het bekijken van het eerste seizoen van Far­scape. Ik was er nog niet eerder toe gekomen, maar ik had onder­tussen wel heel veel goeds over de reeks gehoord, dus ik mocht het niet langer meer uitstellen. De Australische actrice vertelt hoe ze voor de serie helemaal kaalgeschoren werd en hoe ze er na een aantal jaar uiteindelijk mee moest stoppen omdat haar li­chaam de blauwe make-up niet langer kon verdragen. Ik leerde ook dat ze nog een rolletje heeft vertolkt in de James Bond-film The Living Daylights.

Het tweede panel is het jaarlijkse praatje van Richard Arnold met alle nieuwtjes over Star Trek. Over de nieuwe film kon of mocht hij nog niet veel vertellen, behalve dat er niet meer op de Paramount-lot gefilmd wordt maar in een andere studio, waar de beveiliging van de set minder problemen met zich meebrengt. Producer-regisseur J.J. Abrams wil immers absoluut voorkomen dat er tijdens de opnamen foto’s of video’s uitlekken. Al wie op de set komt, moet zijn mobieltje inleveren. Alles wat we voorlo­pig over de film weten, is dat Benedict Cumberbatch, de Britse acteur die Sherlock Holmes vertolkt in de tv-serie Sherlock, de rol van Khan voor zich neemt. De plot is verder een goed bewaard

7

G E E R T B O N T E

geheim. Dit jaar heeft Arnold het ook over de ontstaansgeschie­denis van Star Trek: The Next Generation, ter gelegenheid van de 25e verjaardag van die reeks.

Normaal gezien moet nu Gates McFadden op het podium ver­schijnen, maar in plaats daarvan worden we met Kai Owen opge­zadeld, de Welshe acteur die Rhys Williams (de man van Gwen) vertolkt in Torchwood. Iemand vraagt hem meteen waarom Gates McFadden niet op het podium staat, maar Owen weet van niks. De organisatoren hadden hem verteld dat hij nu moest opkomen in plaats van vanavond. MC Garrett Wang komt tussen met een woordje uitleg. Blijkt dat Gates om een of andere reden een dok­ter nodig had, dus er zijn wat verschuivingen in het programma. We krijgen dus eerst Kai Owen, en McFadden wordt verschoven naar later. Owen draagt een flets T-shirt van Pepsi Cola, begint al meteen over bier en over de bar, en doet mij dus al gauw beslui­ten dat hij mij weinig interessants kan vertellen. Ik verlaat de zaal en ga even rondkijken in de dealers rooms.

Na Owen is normaal gezien Teryl Rothery aan de beurt, maar we worden zoet gehouden met enkele trailers en Star Trek: The Next Animation, en daarna een onderdeel dat niet op het oor­spronkelijke programma staat: een demonstratie van Klingon

8

F E D C O N 2 0 1 2

make-up. Een langharige, stoere kerel laat zich gewillig transfor­meren tot Klingon. Er wordt gedemonstreerd hoe je met betrek­kelijk eenvoudige middelen zelf iemand in een alien kunt veran­deren. De demo is voornamelijk bedoeld voor mensen die graag als alien verkleed naar conventies komen, maar ik vind het toch wel interessant. Ook best grappig om te zien hoe de make-up ar­tist een doodgewone tandenborstel gebruikt als poor man’s air­brush.

Om 18.00 uur verschijnt dan uiteindelijk toch Teryl Rothery voor het publiek. Rothery is gekend als dokter Janet Fraiser in Stargate SG-1. Ze is een erg coole, goedlachse dame. Haar panel blijft echter vrij kort, omdat de organisatoren toch op tijd (18.30 uur) met de openingsceremonie willen beginnen.

Bij de openingsceremonie worden traditioneel alle gasten van het weekend op het podium verzameld. Eerst komen de auteurs en lectoren aan de beurt (met jaarlijks terugkerende namen als Richard Arnold, Hubert Zitt en Robert Vogel), daarna de acteurs – eerst de ‘kleintjes’, de grotere acteurs houden ze voor het laatst. Jammer genoeg zijn ze er nog niet allemaal. Jonathan Frakes, Joe Flanigan en William Shatner ontbreken.

Tijdens de openingsceremonie krijgen we ook een onverwacht

9

G E E R T B O N T E

stukje muzikaal entertainment. De Japanse chef van het su­shi-restaurant van het Maritim blijkt namelijk een uitstekend zanger te zijn. Begeleid door beelden van een Japanse animatie­serie op het grote scherm brengt hij een nummer dat op veel en­thousiasme wordt onthaald. Vraag me niet waarover het ging, want veel verder dan kon’nichiwa en domo arigato reikt mijn Ja­pans niet.

Na de openingsceremonie komt Gates McFadden (Beverly Crusher in ST:TNG) uiteindelijk haar uitgestelde panel geven. Zoals gezegd viert Star Trek: The Next Generation dit jaar zijn 25-jarig jubileum, maar dat is McFadden absoluut niet aan te zien. Ze vertelt ook nog dat ze een huis in Frankrijk heeft, maar daar de laatste tijd weinig geweest is wegens professionele verplich­tingen.

Na McFadden is het vrijdagavondprogramma, althans wat de grote zaal betreft, afgelopen. Wat vroeger dan voorzien, wegens het wegvallen van Joel Gretsch en omdat Joe Flanigan blijkbaar pas morgen arriveert. Op het aangepaste programmaoverzicht, dat op de grote plasmaschermen geraadpleegd kan worden, staat als laatste programmapunt nog onder voorbehoud Michelle Ro­driguez aangekondigd, een actrice die oorspronkelijk niet op de

10

F E D C O N 2 0 1 2

gastenlijst stond. We kennen Michelle Rodriguez als Ana Lucia uit Lost en als Trudy uit Avatar. Maar Rodriguez krijgen we uit­eindelijk niet te zien. Heb ik trouwens niet ergens gelezen of ge­hoord dat die vandaag in Cannes zit voor het filmfestival?

Ik wip nog even binnen in de kleinere zaal, waar op dat mo­ment het olijke duo J.G. Hertzler en Robert O’Reilly nog bijzon­der grappig zit te wezen. Maar ook dat panel loopt op zijn einde. Na afloop ga ik in een van de restaurants van het Maritim een hapje eten, want mijn maagje knort alweer. In de Rheinische Stov is de keuken nog tot middernacht open. De kaart is eerder be­perkt, en ik kies voor Schnitzel Wiener Art mit Pommes Frites en een glaasje witte wijn erbij. Dat smaakt, aan het einde van deze eerste conventiedag!

Wanneer ik de Rheinische Stov verlaat, komt een hels lawaai op mij af uit de richting van de bar. Daar is de eerste FedCon-party van het weekend blijkbaar van start gegaan. Er zit een band live te spelen en de muziekinstallatie staat er zo luid, dat het absoluut onmogelijk is om een gesprek met iemand te voeren, dus ik weet dat ik daar absoluut niets te zoeken heb. Bovendien wacht ik lie­ver met doof worden tot ik oud ben. Ik besluit dus terug te keren naar het Lindner Hotel en eens vroeg (lees: vóór middernacht) te gaan slapen. Ook zonder de fuiven is een FedCon-weekend so­wieso erg vermoeiend, dus ik moet zorgen dat ik voldoende nachtrust heb. Om de dag af te sluiten, stuur ik een tweet de we­reld in: Eerste dag #FedCon zit erop. Meteen al wat wijzi­gingen aan het programma. Teryl Rothery (@TerylR) is cool!

Dag 2 – vrijdag 18 mei 2012

Ik hoef vandaag niet voor dag en dauw op te staan, want het eer­ste panel dat mij interesseert begint maar om 10.00 uur.

Eerst lekker ontbijten. Het valt op dat heel wat mensen in het restaurant van het Lindner een FedCon-polsbandje om hebben. De meesten van hen hebben een T-shirt aan met een afbeelding erop die iets met Star Trek of andere sci-fi-series te maken heeft.

11

G E E R T B O N T E

Tussen de broodjes zalm, de roereitjes, de worstjes en de verse fruitsalade door check ik via de smartphone even mijn e-mail, mijn Facebook- en mijn Twitter-account. Mijn tweet van gister­avond is beantwoord door een zekere Detlef Kroeze (@DetlefKroeze), die ik verder niet ken, maar die blijkbaar Ne­derlands praat en ook op FedCon is: @gebo007 Dat is ze ze­ker! Was een heel leuk panel. Leuk, ik besluit Detlefs Twitter-stream te volgen. Ik probeer zijn profielfoto te memoriseren, voor het geval ik hem straks misschien tegenkom. Er is ook een mailtje van Miche, die me de totaal overbodige vraag stelt of ik het hier naar m’n zin heb in Duitsland. Maar natuurlijk, wat had je ge­dacht?

Tegen tien uur zit ik in de kleine zaal voor Kavan Smith, die ik ken uit verschillende sci-fi-reeksen. Hij vertolkt major Evan Lor­ne in Stargate: Atlantis en deputy Andy in Eureka. Hij heeft verder ook nog meegedaan in The 4400 en in Sanctuary.

Van 11.00 tot 13.00 ben ik vrij. Ik maak van de gelegenheid ge­bruik om eerst de rest van het conventiehotel te verkennen en daarna misschien licht te lunchen. Behalve de dealers rooms, waar talloze handelaars allerlei merchandising verkopen, zijn er ook lokalen waar mensen hun door sci-fi-series geïnspireerde

12

F E D C O N 2 0 1 2

kunstwerken tentoonstellen. Zoals altijd zijn er tekeningen, schil­derijen, modelbouwruimteschepen, en deze keer ook een met Lego-blokjes gemaakte Enterprise-brug. Leuk gedaan. Er is ook aandacht voor Doctor Who, met onder andere een Tardis en een Dalek. Een groot lokaal was helemaal gewijd aan de kunstwer­ken van Dr. Grordbort, een personage gebaseerd op de sci-fi uit de eerste helft van de twintigste eeuw. De trend naar meer steampunk wordt hiermee voortgezet. Interessant om te bekij­ken. Beneden in de game corner wordt het nieuwe bordspel Star Trek Catan gespeeld, een Star Trek-versie van De Kolonisten van Catan.

Ik heb nog niet zo’n grote honger, want mijn uitgebreide ont­bijt is eigenlijk nog niet zo lang geleden. Maar als ik het volledige programma wil volgen, zal ik pas vanavond laat weer tijd heb­ben om te eten. Ik laat dus alvast mijn keuze vallen op een soep­je, dat op de menukaart bij het con-buffet vermeld staat als Plo­meek Soup, een verwijzing naar een fictief Vulcaans Star-Trek-ge­recht.

Het con-buffet valt dit jaar eigenlijk wat tegen. Vorige jaren kon je nog pizza, noedels en pannenkoeken krijgen, maar dit jaar is de keuze beperkt tot broodjes, con-burgers en wraps. Voor een

13

G E E R T B O N T E

degelijke maaltijd moet je dus naar elders uitwijken, zoals de res­taurants in het Maritim of op de luchthaven.

Om 13.00 uur ben ik in de grote zaal voor het Aliens-panel, met drie Aliens-acteurs: Jenette Goldstein (private Vasquez), Ric­co Ross (private Frost) en Carrie Henn (Newt). Carrie Henn ver­tolkte als kind de rol van Rebecca Jorden, alias Newt, in Aliens (het vervolg op Alien). Ze heeft echter geen carrière als actrice uitgebouwd, maar is lerares geworden. Wanneer het panel be­gint, komen een aantal als aliens en als privates verklede fans op het podium, samen met de acteurs en met master of ceremonies Garrett Wang. Ze poseren even kort voor een foto (met een pa­niekerige Wang omsingeld door de aliens), maar ik bevind me helaas niet op de goede plek in de zaal om daar een goede foto van te maken. De acteurs beantwoorden vragen van de fans en vertellen over de inmiddels 26 jaar oude Alien-sequel.

Na een uurtje maakt het gezelschap plaats voor Eddie Paskey, die verscheidene bijrollen vertolkte in heel wat afleveringen van de originele Star Trek-serie. Paskey komt met een wandelstok het podium op en gaat zitten op een van de twee stoelen die klaar­staan. De andere stoel is voor Garrett Wang, die optreedt als in­terviewer. Paskey speelde in ST:TOS vaak een redshirt, en het is

14

F E D C O N 2 0 1 2

dan ook passend hij in een knalrode pull voor het FedCon-pu­bliek verschijnt.

De volgende acteur is Matthew Bennett, de Cylon Aaron Do­ral uit Battlestar Galactica. Hij heeft een cadeautje bij: een crew jacket van Stargate: Atlantis. Hij deelt genummerde tickets uit en zal morgen, op zijn tweede panel, een gelukkige winnaar kiezen. Zo’n jasje zou ik wel willen winnen, en ik besluit dus morgen weer naar Bennetts panel te gaan. Als het programma het toelaat, tenminste. Met al die wijzigingen weet je nooit.

Na Bennet is Erick Avari aan de beurt. Deze erg sympathieke acteur van Indiase afkomst kennen we vooral van Stargate (de film) en Stargate SG-1 (de tv-serie), waar hij telkens de rol van Kasuf vertolkte, de leider van het volk van Abydos en de vader van Sha’re en Skaara. Maar we kennen hem natuurlijk ook als Chandra Suresh in Heroes. Hij vertelde uitgebreid over zijn erva­ringen als acteur en zijn roots in het theater.

De volgende gast is Casper Van Dien (Johnny Rico uit Starship Troopers), die blijkbaar heel wat fans heeft. In de zaal zitten enke­le fans die volledig uitgedost zijn als trooper.

Dan is Kai Owen weer aan de beurt. Ik blijf nog een paar mi­nuten om een paar foto’s te maken, maar besluit tenslotte dat ik

15

G E E R T B O N T E

evengoed van de gelegenheid gebruik kan maken om nu alvast iets te eten in plaats van vanavond laat.

In de Rheinische Stov probeer ik een Duits streekgerecht uit: Flammkuchen. Ik heb gisteravond een paar keer de ober met Flammkuchen zien voorbijlopen, en op het eerste zicht zag het er wel lekker uit. Even uitproberen dus. Er zijn soorten Flamm­kuchen, en ik kies voor Flammkuchen mit Lachs. Mijn Flamm­kuchen (ook tarte flambée genoemd) is een soort ronde, warme taart met stukjes zalm erop als beleg. Best lekker. Op dit uur van de dag is het rustig in de Rheinische Stov, en ik word snel be­diend.

Ik ben op tijd terug in de grote zaal voor het panel van Walter Koenig, alias Pavel Chekov uit de originele Star Trek. Hij wordt bijgestaan door Garrett Wang en laat een kortfilm zien die hij heeft geproducet en waarin hij zelf acteert, samen met Herbert Jefferson Jr.: Handball. Even later stelt een nietsvermoedende fan weer de onvermijdelijke vraag hoe het mogelijk is dat Khan in Star Trek II zogezegd Chekov herkent, terwijl Chekov in de afle­vering Space Seed helemaal nergens te bekennen was. Koenig veert recht uit zijn stoel en ratelt met een Shakespeariaanse flair het vooraf ingestudeerde antwoord af, daarbij de vraagsteller

16

F E D C O N 2 0 1 2

onthutst achterlatend. Hij krijgt die vraag natuurlijk wel vaker, en heeft jaren geleden al een heel verhaal bedacht om de ogen­schijnlijke anomalie te verklaren.

Naar het einde van Koenigs panel toe begint de zaal aardig vol te lopen. De volgende podiumgast is immers Jonathan Frakes, William Riker (‘Number One’) uit Star Trek: The Next Ge­neration. Frakes brengt de meest opvallende performance tot nu toe. Hij staat haast geen seconde stil en loopt voortdurend van de ene naar de andere kant van het podium, wat het maken van fo­to’s enigszins bemoeilijkt. Maar zelfs het gigantische Maritim-po­dium is voor Frakes niet groot genoeg. Het duurt niet lang of hij loopt de trappen af en begeeft zich tussen het publiek. Hij doet de hele ronde van de zaal, geeft daarbij high fives en zegt hallo tegen de fans. Het publiek gaat helemaal uit de bol. Op een be­paald moment loopt hij zelfs naar het balkon. Hij antwoordt vaak compleet naast de vragen, of probeert de vragen op komische wijze een totaal andere richting uit te sturen. Af en toe krijgt hij de onweerstaanbare drang om enkele noten te zingen.

Ik blijf niet op mijn stoel zitten, maar loop rond om hem van­uit verschillende hoeken en van dichterbij te kunnen fotografe­ren. Wanneer Diana aan de beurt is bij een van de microfoons,

17

G E E R T B O N T E

weet ik dat ik mijn fototoestel moet klaarhouden. Wie net als ik jaarlijks van de partij is op FedCon, weet ongetwijfeld dat Diana, een fan uit Roemenië met wie ik via Facebook, Twitter en You­Tube contact houd, vaak gevatte en bijzonder grappige vragen stelt. Zo ook deze keer.

‘How does it feel to be the only man that ever touched the En­terprise’s joystick?’, vraagt ze met een uitgestreken gezicht, refe­rerend naar de beruchte en vaak geridiculiseerde joystick-scène in Star Trek: Nemesis.

Frakes besluit dat hij eens wat nader met deze fan kennis moet maken, en komt Diana’s richting uitgelopen. Ze is erg ver­eerd en buigt met gespeelde nederigheid het hoofd wanneer hij haar de hand schudt. Ik slaag erin dichterbij te komen en maak enkele foto’s van dit voor Diana ongetwijfeld historische mo­ment.

Na Star Trek is het de beurt aan twee Stargate-acteurs: eerst Ri­chard Dean Anderson (Jack O’Neill in Stargate SG-1, maar min­stens even goed gekend als MacGyver in de gelijknamige serie), en daarna Joe Flanigan (John Sheppard in Stargate: Atlantis), die vandaag uiteindelijk toch gearriveerd is.

En daarmee is ook deze tweede FedCon-dag ten einde. Voor

18

F E D C O N 2 0 1 2

mij toch, want een groot deel van het publiek maakt zich nu op voor de tweede party. Hier zal ongetwijfeld nog tot een gat in de nacht gedronken en gedanst worden op veel te luide muziek, maar ik verkies de rust van mijn hotelkamer en voldoende slaap. Voor het slapengaan check ik natuurlijk nog even de social­mediasites. Ik merk dat Detlef getwitterd heeft over Jonathan Frakes, dat hij net als ik een groot fan is van Felicia Day, en dat hij in Düsseldorf is met Annette Kroeze, zijn tante als ik het goed begrepen heb.

Dag 3 – zaterdag 19 mei 2012

Vandaag een half uurtje vroeger op dan gisteren, want ik wil het tweede panel van Erick Avari bijwonen. Bij mijn aankomst in het Maritim merk ik dat het vandaag heel wat drukker is dan de voorbije dagen. Aan de balie waar de voorafbestelde dagtickets afgehaald moeten worden, staat een lange rij wachtenden aan te schuiven.

Na Erick Avari is dan eindelijk Felicia Day aan de beurt, een panel waar ik toch wel erg naar uitgekeken heb. Day is geen gro­

19

G E E R T B O N T E

te, bij het brede publiek bekende actrice, maar wel een erg sym­pathieke, geeky en nerdy dame die kleinere rolletjes speelt in verscheidene tv-reeksen, waaronder Dollhouse en Eureka. Maar ik kende haar al eerder van haar webserie The Guild en van Joss Whedons webmusical Dr. Horrible’s Sing-Along Blog. Eigenlijk heb ik haar voor het eerst gezien in een wetenschappelijke video op de blog van Phil Plait (alias The Bad Astronomer). Phil Plait, een van mijn grote helden, vermeldt haar regelmatig op zijn blog en in zijn tweets, en dat heeft me nieuwsgierig gemaakt. Sinds kort heeft ze een nieuw YouTube-kanaal, Geek and Sundry, waar­voor ze meerdere shows producet. Felicia Day is een bijzonder coole, slimme en grappige internetpersoonlijkheid. Ook Felicia wordt op het podium vergezeld door Garrett Wang.

Vervolgens komt Gates McFadden voor de tweede keer op, en daarna wordt de zaal ontruimd. De grote zaal moet nu helemaal herschikt worden, want straks gaat hier de grote autogramsessie door. Ik heb het fanatiek verzamelen van handtekeningen al lang opgegeven. In het begin dat ik naar FedCon kwam, wou ik van alle acteurs en actrices uit de series waar ik fan van was, een ge­signeerde foto. Maar het zijn er veel te veel, en bovendien zijn de grote jongens veel te duur. Acteurs als Richard Dean Anderson en William Shatner vragen ongehoord hoge bedragen voor een handtekening, en daar doe ik niet aan mee. Kleinere acteurs zijn over het algemeen veel schappelijker van prijs. Maar het gaat ’m niet alleen om de foto met de handtekening. De autogramsessie is ook een unieke gelegenheid om heel eventjes een kort praatje te maken met de acteur of actrice in kwestie. Ik ga dus enkel nog naar de handtekeningensessie voor kleinere, redelijk geprijsde acteurs en actrices waar ik een bijzondere sympathie voor koes­ter, zoals vorig jaar Wil Wheaton en dit jaar – je kunt het vast al raden – Felicia Day.

Tijd om een hapje te eten in de luchthaven. Deze keer kies ik voor het zelfbedieningsrestaurant waar ze noordzeegerechten verkopen. Niet slecht, maar het Italiaans restaurant is beter.

Even later ben ik terug in het Maritim. Terwijl ik in de grote hal van het hotel wacht tot ik aan de beurt ben voor de auto­gramsessie – bezoekers worden binnengelaten in volgorde van

20

F E D C O N 2 0 1 2

inschrijvingsnummer – zie ik plots, enigszins tot mijn verbazing, een bekend BVC-gezicht opduiken: Philip Kerselaers (alias Ker­sie), die vandaag op zijn eentje naar hier gekomen is maar bij zijn aankomst jammer genoeg heeft moeten vaststellen dat alle dag­tickets uitverkocht zijn. Voor zondag kon hij wel nog een ticket bemachtigen. Maar hij schijnt het niet erg te vinden. Hij komt hier niet in de eerste plaats om de panels van de acteurs bij te wonen, beweert hij, maar vooral om alle vrienden en bekenden terug te zien, die hij in de loop der jaren heeft leren kennen. Hij komt vast ook voor de fuiven. De grote toeloop vandaag heeft ongetwijfeld te maken met de komst van William Shatner, die vandaag zijn eerste panel houdt. Overigens zijn er weer verschui­vingen in het programma, want Shatner treedt al om 17.00 uur aan in plaats van om 20.00 uur.

Terwijl ik met Philip sta te praten, verschijnt er een tweede be­kende BVC’er: Nico Mantels, helemaal uitgedost in Star Trek-uni­form. Hij heeft gelukkig wel een ticket (wellicht op voorhand be­steld, in tegenstelling tot Philip, die op goed geluk was geko­men).

In het grote auditorium waar de handtekeningensessie plaats­grijpt, zitten de acteurs en actrices zoals gewoonlijk elk op hun

21

G E E R T B O N T E

eigen plekje, verspreid langs de rand van de zaal. Bij elk van hen heeft zich een wachtlus gevormd, die bij de een al langer is dan bij de ander. Ik ga de hele zaal rond, niet voor handtekeningen, maar om te kijken wie waar zit en om hier en daar wat foto’s te maken. Wanneer ik bij Felicia Day aankom, merk ik dat er op dat moment geen rij wachtenden staat. Ik ben dus meteen aan de beurt. Ik laat haar de foto signeren, die ik op voorhand gekocht heb. Ondertussen neemt ze uitgebreid de tijd voor een praatje. Zo, mijn dag is alvast geslaagd. (En Shatner moet nog komen.)

Na mijn bezoek aan de handtekeningensessie ga ik even kij­ken in de andere zaal. Daar begint net een panel over de steam­punk-tentoonstelling die ik gisteren heb gezien. Alle tekeningen, schilderijen en voorwerpen uit de tentoonstelling zijn gemaakt door één man: Greg Broadmore, en ik wou wel eens horen wat hij allemaal komt vertellen. Broadmore werkt voor Weta, het spe­cial effects- en prop-bedrijf dat onder andere de creaturen heeft ontworpen voor The Chronicles of Narnia, The Lord of the Rings en een hele schare andere films. Broadmore laat ook de concept art zien die hij voor District 9 heeft gemaakt.

Daarna is het even wachten tot de autogramsessie afgelopen is en de grote zaal weer omgebouwd is voor het vervolg van het za­

22

F E D C O N 2 0 1 2

terdagprogramma. Ik loop dus nog wat rond en ga ook even naar buiten om een luchtje te scheppen. Bij de ingang van het Maritim zitten heel wat mensen op de trappen, op het terras of op de bankjes in de buurt van de zon te genieten. Ik tref er ook Philip aan, die hier een beetje doelloos rondhangt aangezien hij geen ticket heeft kunnen bemachtigen. Ik praat nog even met hem, maar zorg wel dat ik op tijd terug binnen ben voor het eer­ste panel van William Shatner, ongetwijfeld voor velen het hoog­tepunt van deze FedCon.

Bij de stand van Syfy heb een formulier ingevuld waarmee een meet-’n-greet met Shatner te winnen valt. Ik besef dat de kans erg klein is dat ik dit win – er zijn ongetwijfeld nog veel meer gegadigden –, maar ik besluit het erop te wagen. Ik heb im­mers niets te verliezen, en een persoonlijke ontmoeting met cap­tain Kirk zou natuurlijk iets zijn waarmee ik menigeen jaloers zou kunnen maken. Maar helaas, ik val niet in de prijzen.

Voor het panel van Shatner is een speciale regeling getroffen. De grote zaal zit immers helemaal vol met de mensen die, zoals ik, over een weekendticket beschikken. Op ons ticket staat ver­meld in welk blok en op welke rij we mogen plaatsnemen. Waar moeten al die extra bezoekers dan zitten? Die zijn natuurlijk ook allemaal voor Shatner gekomen. Bij mijn weten voor het eerst in de geschiedenis van FedCon wordt de videofeed van de grote zaal daarom ook vertoond in de kleinere zaal. Daar kunnen de dagkaarthouders terecht. Die zien Shatner dan dus niet in leven­de lijve, maar gewoon op het scherm, en ze kunnen hem ook geen vragen stellen.

Ik wist op voorhand dat het zo zou verlopen, want het stond aangekondigd op het officiële programma, dat al een poosje op de website van FedCon te raadplegen is. Maar heel wat dagjes­mensen zullen ongetwijfeld erg ontgoocheld zijn. Bij wijze van kleine tegemoetkoming besluit Shatner om eerst even naar de kleine zaal te gaan en de fans daar kort toe te spreken. Zo hebben ze hem tenminste toch eventjes gezien. Daarna komt hij naar het grote auditorium voor zijn panel.

Shatner heeft onlangs zijn eenentachtigste verjaardag gevierd, maar dat is hem niet aan te zien. Behalve vragen over Star Trek

23

G E E R T B O N T E

komen er uit het publiek ook enkele vragen over Boston Legal, waarin hij de rol van Denny Crane vertolkte, een rol die hem overigens drie Emmy’s heeft opgeleverd.

Iemand vraagt ook of hij, net zoals andere Star Trek-acteurs hem al voordeden, een gastrol in The Big Bang Theory zou over­wegen, maar daar heeft Shatner geen oren naar. Hij heeft het wel eventjes over zijn ontmoeting met J.J. Abrams naar aanleiding van de Star Trek-film uit 2009.

Na Shatner komt Richard Dean Anderson voor zijn tweede panel van het weekend.

Nu volgt een korte pauze, terwijl alles in gereedheid gebracht wordt voor de Costume Contest. Ik maak van de gelegenheid ge­bruik om even de benen te strekken en een straaltje zonlicht op te vangen. Het is stralend weer buiten. Heel wat mensen zitten op het plein voor het conventiehotel. Ik kuier wat heen en weer ter­wijl ik nog eens naar huis probeer te bellen. Na mijn telefoontje wordt mijn aandacht getrokken door Diana’s gezwaai. Ze zit op de trappen bij de ingang van het hotel. We wisselen even van ge­dachten over het panel van Shatner, en komen beiden tot de con­clusie dat de man best meevalt, ondanks alle negatieve verhalen die over hem de ronde doen. We lopen samen terug naar binnen.

24

F E D C O N 2 0 1 2

Ik wil nog wat van de kostuumwedstrijd meepikken, maar dat programmaonderdeel wordt in het Duits gepresenteerd en dat ziet Diana niet zitten. Zij gaat liever naar de andere zaal, waar op dat moment Nicholas Brendon bezig is, een Buffy-acteur. In de hal van het Maritim komen we nog enkele Doctor Who-fans te­gen, verkleed als weeping angels.

Na de Costume Contest komt Joe Flanigan. Ik maak nog enkele foto’s van hem, maar volg slechts een deel van zijn panel. Ik ben immers benieuwd of ik een kans maak het Stargate Atlantis-jasje van Matthew Bennett te winnen, die nu in de andere zaal op het podium staat. Ik verhuis dus van zaal en merk dat Bennet nog steeds tickets uitdeelt aan vraagstellers. Aan het einde van zijn panel wordt een gelukkige winnaar door het lot bepaald. Helaas, ik vang bot en iemand anders gaat ermee aan de haal. Bennet heeft echter bij wijze van troostprijs nog een extraatje voor de fans: wie hem mailt, krijgt een call sheet van de laatste draaidag van Battlestar Galactica. Ik ben wel eens benieuwd hoe zo’n call sheet er nu eigenlijk uitziet, dus ik stuur meteen een mailtje.

Ik verhuis terug naar de grote zaal, want als afsluiter van de dag komt Jonathan Frakes nog eens het publiek vermaken. Hij was gisteren bijzonder entertainend, dus ik wil hem vandaag be­

25

G E E R T B O N T E

slist nog een keer bezig zien. Hij stelt niet teleur. Ook zijn tweede panel is weer bijzonder geestig.

En hiermee komt alweer een einde aan dag 3.

Dag 4 – zondag 20 mei 2012

Bij het ontbijt herken ik Detlef en Annette, van hun profielfoto’s op Twitter. Ik ga mezelf even voorstellen en we maken even een praatje, over de con natuurlijk. Na het ontbijt maak ik nog even gebruik van de computer in de lobby om Facebook, Twitter en Gmail te checken. Tussen mijn mail vind ik een call sheet van Matthew Bennet.

Maar nu komt het minst prettige deel van ieder weekendje weg: koffers pakken en uitchecken. Ik mag de auto in de parkeer­garage laten staan tot vanavond. Na het uitchecken ga ik weer op stap naar het conventiehotel. Het belooft alweer een stralende, warme dag te worden. Volgens het weerbericht is het thuis nu kil en mistig, maar hier in Düsseldorf is het weer een zomerse dag.

Om 10.00 uur stipt zit ik in de kleine zaal voor het panel van Sea Shepherd. Normaal had Paul Watson hier nu moeten zijn,

26

F E D C O N 2 0 1 2

maar hij zit helaas nog vast in een Frankfurtse gevangeniscel. In zijn plaats verschijnen Richard Dean Anderson en Peter Ham­marstedt op het podium. Ze beginnen met de mededeling dat Watson maandag op borg vrijkomt. Peter Hammarstedt, Watsons rechterhand, roept het publiek op om protestmails te blijven stu­ren naar de Duitse overheid om hen ervan te overtuigen dat Wat­son geen misdadiger is, dat het om een politieke zet gaat en dat uitlevering aan Costa Rica in de praktijk gelijkstaat met de dood­straf, aangezien de invloed van de Costa Ricaanse maffia tot in de gevangenissen reikt en er een prijs op ’s mans hoofd staat…

Na het panel van Sea Shepherd ga ik nog een laatste keer rondkijken in de dealers rooms en bij de art show. Bij wijze van steun aan de organisatie koop ik ook wat merchandising van Sea Shepherd en ik maak een praatje met een van de mensen van Sea Shepherd Deutschland. Daarna ga ik lunchen bij 4 Cani della Cit­tà op de luchthaven. Als ik nu voldoende eet, hoef ik vanavond na afloop van de conventie niet meer ergens onderweg te eten en ben ik nog op een behoorlijk uur thuis.

Ruim voor kwart voor twee ben ik present in de grote zaal voor het namiddagprogramma, dat begint met het tweede optre­den van Felicia Day. Vooraf krijgen we nog een leuke muziek­

27

G E E R T B O N T E

video van The Guild te zien. Wanneer ik terug thuis ben, moet ik die video eens opzoeken op YouTube. Een hele poos geleden ben ik begonnen met alle afleveringen van The Guild te bekijken, maar ergens halfweg seizoen vier ben ik daarmee gestopt we­gens te veel andere bezigheden. Ik neem me voor binnenkort de draad terug op te pikken. Detlef en Annette zijn blijkbaar ook grote fans van Felicia Day, want ze hebben een cadeautje uit Ne­derland voor haar meegebracht: echte Hollandse stroopwafels. We vernemen ook nog dat Felicia naar FedCon gekomen is op aanraden van Wil Wheaton, die het hier vorig jaar prima naar zijn zin heeft gehad.

Na Felicia Day is het de beurt aan Garrett Wang en Walter Koenig. De zaal zit nu zo goed als vol, en Koenig krijgt een staande ovatie, zowel wanneer hij opkomt als wanneer hij het po­dium weer verlaat. We leren ook dat ‘Koenig’ en ‘Wang’ eigenlijk hetzelfde betekenen: Wang is immers Chinees voor ‘koning’, zo legt Garrett ons uit.

De zaal zit afgeladen vol voor het volgende panel, het laatste van dit schitterende FedCon-weekend: William Shatner, die op het einde van zijn panel afscheid neemt van het FedCon-publiek aangezien hij niet kan blijven voor de closing ceremony.

En dan komt alweer het allerlaatste programmapunt: de clo­sing ceremony. De laureaten van de art show worden bekendge­maakt, de winnaars van de tombola worden door het lot geko­zen, en alle gasten van het voorbije weekend passeren nog eens de revue op het podium. Zoals gewoonlijk zijn ze allemaal vol lof over FedCon, dat volgens velen ontegensprekelijk de beste sci-fi-conventie ter wereld is.

Slotbeschouwingen

Ik heb me weer vier dagen lang prima vermaakt. Er waren wel behoorlijk veel wijzigingen aan het programma, maar dat is niet de schuld van de organisatie. Dat Gates McFadden ineens naar de dokter moest, daar konden ze niets aan doen. Dat Joel Gretsch cancelt op de openingsdag, is ook niet hun schuld. En Joe Flani­

28

F E D C O N 2 0 1 2

gan bleek uiteindelijk geen zin te hebben in een vier dagen du­rende conventie en besloot op het laatste moment pas op vrijdag te komen in plaats van op donderdag, waardoor alles verschoven moest worden. Maar goed, ik weet op voorhand dat zulke din­gen kunnen gebeuren.

Garrett Wang doet het uitstekend als MC. Hij gebruikt de gekste ideeën om zijn eigen T-shirts mee te maken, en had op FedCon een eigen stand waar hij het textiel aan de man of vrouw bracht. Zoals hij vorig jaar al had beloofd, had hij nu een T-shirt te koop met een Umlaut/Fluchtwege-thema, en een T-shirt met ‘Buy one Data, get two Rikers free’. Op dag 2 kwamen Wangs ouders hem helpen met de verkoop. Hij introduceerde ook woordgrapjes (Kling-on, Kling-off en Chek-ov, Chek-on) die vast nog jaren mee zullen gaan.

Op FedCon heb ik ook nog de Alien Anthology op blu-ray ge­kocht. Voor amper 20 euri kon ik de box met de vier films (tel­kens zowel de originele bioscoopversie als de latere director’s cut) niet laten liggen! Ik neem me voor ze eerstdaags te bekijken, als voorbereiding op Prometheus.

En daarna begin ik af te tellen naar FedCon XXII…

29