Hayatınızı,İşiniziveEkibinizi

PozitifEnerjiyleDoldurmanın

10Kuralı

ENERJİOTOBÜSÜ

JONGORDON

ÇEVİREN

SELİMYENİÇERİ

KişiselGelişim:33

YayıncıSertifikaNo:16238Yazar:JonGordon

Çeviri:SelimYeniçeriYayınYönetmeni:EnderHalukDerince

GörselYönetmen:FarukDerinceYayınKoordinatörü:AlevAksakal

YayınaHazırlayan:CeylanŞenolİçTasarım:TuğçeGülen

YAKAMOZKİTAP©JONGORDON,2007Orijinaladı:TheEnergyBus:10Rulesto

FuelYourLife,Work,andTeamwithPositiveEnergy

Copyright©2007byJonGordon.

Tümhaklarısaklıdır.

JohnWiley&Sons,Inc.,Hoboken,NewJerseytarafındanyayımlanmıştır.

Buçevirilisanslayayımlanmıştır.

Yayınevindenizinalınmaksızıntümüyleveyakısmençoğaltılamaz,kopyaedilemezveyayınlanamaz.YAKAMOZKİTAP/SONSUZKİTAP

GürselMah.AlaybeySk.No:7/1Kağıthane/İSTANBULTel:02122227225Faks:02122227235

www.yakamoz.com.tr/info@yakamoz.com.trwww.facebook.com/yakamozkitap

www.twitter.com/yakamozkitap

YazarHakkındaJONGORDON, pozitif, birbirine kenetlenmiş insanlar, liderler, işyerleri,

okullarveekiplerortayaçıkarmakkonusundaöndegelenbirotoritedir.Aynızamanda sağlıklı ve pozitif çocuklar yetiştiren programlar oluşturan vebunlara finansal destek sağlayan Pozitif Enerji Programları – PEP’inkurucusudur.Jonveonunenerjiçözümleri,yüzlercetelevizyonprogramında,dergide ve gazetede konu edilmiştir. CNN’deki American Morning,NBC’dekiToday şovprogramı,Men’sHealth, Forbes vePozitiveThinkinggibi tüm dünyada yayınlanan çeşitli kaynaklarda Gordon’un enerjiçözümlerindenbahsedilmiştir.BununlabirlikteGordon,10dk.’daEnerjiniziDepolayınveEnerjiBağımlısı:HayatınızıEnerjiyleDolduracak101Fiziksel,Zihinsel ve Ruhsal Yöntem adlı kitapların yazarıdır. Jon, CornellÜniversitesi’nden mezun olmuş ve Emory Üniversitesi’nde yüksek lisansyapmıştır.KuzeydoğuFlorida’daeşiveikiçocuğuylabirlikteyaşamaktadır.

Annem,NancyGordonNicolosi’yeithafen

Kanserekarşıgöstermişolduğunazimvecesaret,banaherzamanilhamvermiştir.

Senibütünkalbimleseviyorum.

ÖnsözVerdiğim seminerlerin çoğunda, insanlardan ayağa kalkıp iki şey

yapmalarını isterim. İlk olarak, kendileri önemsiz bir kişiymişçesine, diğerinsanlarıselamlamalarınıricaederim.Birkaçkıkırdamanınardından,birbirinigörmezden gelmeye çalışarak etrafta dolaşan insanlar arasında sönük birmırıltıbaşlar.Bununüzerinebumırıltılarıdurdururveinsanlarıselamlamayadevametmelerinisöylerim;fakatbukezselamladıklarıkişilerin,gördüklerinegerçekten sevindikleri eski dostlarıymışçasına bunu yapmalarını isterim.Salon kahkahayla çınlar ve gülümseyerek, ortalıkta koşuşturup, birbirlerinesarılmayavesohbetetmeyebaşladıklarındagürültüdahadaartar.

Dinleyiciler yerlerine oturduklarında ise onlara, “Sizden niçin bu iki şeyiyapmanızıistemişolabileceğimidüşünüyorsunuz-tabiiKaliforniyalıolduğumgerçeğinibirkenarabırakacakolursanız?-diyesorarım.

Dinleyicilerin gülme seslerini duyduktan sonra da, bunu, pozitif enerjiyaratmak adına yapmış olduğumu açıklarım. “Başarılı bir şirketi yönetmekiçin, öncelikle insanların enerjisini yönetmeyi öğrenmelisiniz ve tabiikendinizinkini de. Yapmış olduğumuz bu iki aktivitenin hangisiyle salonadahafazlapozitifenerjidolduğunudüşünüyorsunuz?”

Tabiikiherkes,“İkincisiile”diyebağırır.

“Odadaki enerjiyi değiştirmek için ne yaptım?” diye sorarım. Ardınca şucevabı veririm; “Tek yaptığım, negatif düşünceye odaklanma durumunuzupozitif düşünceye doğru yönlendirmekti ve salondaki enerji onmisli artmışoldu.”

İşteyukarıdabahsettiklerimdendolayıJonGordonveEnerjiOtobüsübanaheyecan verir.Her sabah bir seçim şansınız vardır.O gün pozitifmi yoksanegatifdüşünenbirimiolacaksınız?Pozitifdüşünmeksizegüçverir.

İşe gittiğinizde ise bir başka seçim sizi bekler. Çalışanlarınızı, işlerini iyiyaparken ya da tam tersi bir durumda yakalayabilirsiniz.Bunlardan hangisiinsanlarıdahaenerjikkılarsizce?

Eğer ailenizi, işinizi, ekibinizi ve iş yerinizi canlı kılmak istiyorsanız bukitabı okuyun. Jon’un enerjisi ve tavsiyeleri sizi sayfalar arasındasürükleyecek ve yaptığınız her şeye pozitif enerjiyi katmanıza yardımcıolacaktır; böylece yaşadığınız dünyayı çok daha güzel bir yeredönüştüreceksiniz.

Bizi heveslendirdiğin ve doğru otobüse bindiğimizden emin olmamızısağladığıniçinteşekkürlerJon.

KenBlanchard

BirDakikalıkYönetici

veDahaYüksekKademedeLiderlik

kitaplarınınyazarı

TeşekkürHiç kimsenin başarıyı tek başına yakalayabileceğine inanmıyorum.

Herkesin pozitif bir ekibin desteğine ihtiyacı vardır. Benim otobüsümde vehayat yolculuğumda beraberimde muhteşem insanlar olduğu içinşükrediyorum.

İlk olarak aile otobüsümün kaptanı, eşim Kathryn’e teşekkür etmeliyim.Sen,biraradakalmamızısağlayanbirtutkalsınâdeta.Senolmasaydınbugünbulunduğum noktada olamazdım. Ve bana hayatta en önemli şeyin neolduğunu hatırlatan çocuklarım Jade ve Cole’a da teşekkür ediyorum. Hergeçen gün daha iyi bir baba olma isteğimi körüklüyorsunuz. Günümün engüzelkısmı,yatmavaktigeldiğindesizebaşarılarınızısorduğumandır.Sizleriseviyorum.

Ailem, otobüs yolculuğum boyunca her zaman beni destekledikleri içinkocamanbirteşekkürühakediyor.Heradımımdabenidesteklemekiçinhepyanımdaoldunuz.

Herzamanmücadele isteğimikamçılayanvebukitabıyazmamayardımcıolan erkek kardeşime de teşekkürü bir borç bilirim. Senin fikirlerin,tavsiyelerinvevermişolduğuncesaret,kitabımıeniyişekildetamamlamamayardımcıoldu.Seninkitabınıdakitapevlerindekiraflardabenimkininyanındagörmeyisabırsızlıklabekliyorum.Bununlabirlikte,gençkalmam,hayattanveyolculuğumdan keyif almam konusunda bana ilham veren 89 yaşındakibüyükbabamEddy’yedeözellikleteşekküretmekisterim.

Dostlarım ve aynı zamanda temsilcilerim olan Arielle Ford ve BrianHilliard’a teşekkürler. Kitabımın hazırlıklarındaki yardımlarınızdan dolayısize her zaman minnettar kalacağım. Sizler, otobüsümün gideceği yoluaçmamdabanaçokyardımcıoldunuz.Banaolaninancınıziçinteşekkürler.

Yolumu görmemde yardımcı olan ve önümdeki engelleri kaldıran KateLindsay, Shannon Vargo, Matt Holt ve John Wiley & Sons’ın muhteşemekibineteşekkürler.

Ayrıca, otobüsüme yalnızca yakıt temin etmekle kalmayıp, bozulduğundaotobüsten inip onu itmemize yardımcı olan ekibimin diğer elemanlarına:FrancisAblola, yoğun çalışmaların veweb sitesi tasarımın için teşekkürler.ShawnO’Shell, şaşırtıcızekânveyaratıcılığın için teşekkürler.VinceBagnive Jim Careccia, enerjinizi her tarafa yaydığınız için teşekkürler. Susan,diğerleriylepaylaştığınyetenekleriniçinteşekkürler.

Firmalarıyla, şirketleriyle, ekipleriyle çalışmamı sağlayan tümmüşterilerime teşekkürler. Bu kadar müthiş insanla her gün çalışabilmeşansınıbanaverdiğiniziçiteşekkürler.

KenBlanchard,DannyGans,PatWilliams,DwightCooper,FranCharles,Linda Sherrer, Tom Gegax, Mac Anderson ve kitabı okuyup destekleyenherkeseteşekkürler.

Haftalıkgazetemintümabonelerineveokurlarımateşekkürlerimisunarım.Yaşamöykülerinizi,kalbinizi,acılarınızıvezaferlerinizibenimlepaylaştığınızve beni hayatınızın, başarınızın bir parçası yaptığınız için onur duydum.Hepimiz hem öğretmen hem de öğrenciyiz ve ben sizlerden çok şeyöğrendim.

YazarınNotuGeçmişebakarak,belirliolaylarınsizişuandabulunduğunuzyeregetirmiş

olduğunu görmek son derece keyiflidir; tıpkı bu kitabı yazmamı sağlayanilham gibi. Beni, Denver araç kiralama bölümünden havaalanına götürenotobüsşoförüyletanıştığımda,ilkkitabımolanEnerjiBağımlılığı:HayatınızaCanlılık Katmanın 101 Yolu için 28 şehirlik bir tura çıkmıştım. Otobüsşoförünün, hayatımda gördüğüm en güzel gülümsemeye sahip olmaklakalmayıp, bununla birlikte insanın hayatını değiştirebilecek derecede birbilgeliğe sahip olması beni gerçekten çok etkilemişti. Ülkeyi dolaşmasebebimolanpozitifenerji,buotobüsşoföründevardı.Haftalıke-gazetemde“HayatYolculuğunuz İçinGereken 10Kural” başlığı altında bu tanışmaylailgilibirmakaleyazdımvebuyazınıneniyimakaleolduğunadairsonderececoşkulutepkileraldım.Sonrabirgünyürüyüşeçıktığımdabukitabınfikrivehikâyesiharfiharfinebeynimeüşüşüverdi.Vebirkereyazmayabaşladıktansonrabirdahabırakamadım.Kelimelerbeynimdenkâğıdaakıyordusankivesonundaelinizdetuttuğunuzkitaportayaçıktı.

Bu sebeple, hep beraber kısa, eğlenceli ve anlamlı bir yolculuk yapmaküzeresizleriEnerjiOtobüsünedavetetmektenmutlulukduyuyorum.Umarımbu kitabı yalnızca hayatınızı, işinizi ve birlikte çalıştığınız ekibi pozitifenerjiyle doldurmak için değil, aynı zamanda hayat yolculuğunuzdan zevkalmakiçindekullanırsınız.Herşeydenöncehayatımızınamacıgençkalmak,keyifalmakvehayatınsondurağınayüzümüzdebirgülümsemeyleulaşmaktır-tabii mümkün olduğunca geç- çünkü bu, yapmış olduğunuz yolculuktankeyifaldığınızanlamınagelir.

Bununla birlikte, bu kitaptaki bazı fikirlere ilham vermiş olan aşağıdabelirteceğiminsanlaradahakkınıvermekisterimdoğrusu.

EnerjiOtobüsüçocukkitabındakikelimeler,RichardBach’tanesinlenilerekyazıldı. Mavi Tüy ve Martı Jonathan Livingston kitaplarının yazarı şöyledemişti: “Onu gerçekleştirebilecek gücünüzün olmadığı bir şeyi zatenarzulamazsınız.”

Pozitif enerji formülü ise, Başarı Prensipleri’nin yazarı Jack Canfield’inbenimlepaylaşmışolduğuE+R=0formülündenortayaçıkmıştır.

BuöyküdedeğinilenEnerjiKitabı’ndanbilgiler,benim10dk.’daEnerjiniziDepolayınadlıkitabımdanalınmıştır.

İç Savaş raporlarını bekleyen Abraham Lincoln’ün öyküsü, İyidenMükemmele adlı kitabın yazarı Jim Collins’e ait bir ses kaydındanesinlenilerek anlatılmıştır. Fakat Jim Collins aynı zamanda otobüse, doğruinsanlarıalmaktandabahsettiğinden,elinizdebulunankitabınfikribanaaittir.

Kural#9içinuçaktasarımıçalışmasını,LaurieBethJonesveCizvitCEOadlıkitabındanöğrendim.

Kalbinenerjisiileilgiliaraştırmaise,HeartMathEnstitüsü’ndeyapılmıştır,www.heartmath.org.Olağanüstüveyenilikçiişleryapanbirenstitüdür.

Joy’unotobüsünün11numaraolmasınınbir sebebivardır.Bu,benim içinözelbirsayıdır.

Sizepozitifenerjigönderiyorum…

Jon

GirişPozitif enerji… Konferans salonlarında, sınıflarda, sporcuların soyunma

odalarında ve hatta evlerin oturma odalarında bile sıkça bahsedilen birterimdir. Bunun sebebi belki de pozitif insanların, pozitif iletişimin, pozitifilişkilerin,pozitifçalışmanınvetakımruhunun,pozitifsonuçlardoğuracağınıgösteren pek çok yeni araştırma olabilir. Ya da içimizde bir yerlerde herinsanın, her mesleğin, her şirketin, her kuruluşun, her ailenin ve ekibinkendini ifadeetmekvebaşarılıolmakadınaolumsuzlukların,güçlüklerinvebaşa çıkılması gereken meselelerin üstesinden gelmek zorunda olduğunuhepimizinbilmesindenkaynaklanıyorolabilir.

Hiçkimsebirtakımsınavlardangeçirilmeksizinhayatınısürdüremezvebusınavlarda verilecek olan yanıt da pozitif enerjidir; alkış tutma şeklinde birpozitifenerjiolmasadaböylesiningerektiğizamanvemekânlardamevcuttur.Pozitif enerjiden bahsederken daha ziyade iyimserlik, güven, heves, aşk,kararlılık,neşe,tutkuveyaşama,çalışmaveyükselmeisteğinikastediyorum;başarılı ekiplerkurmakvebunlarıyönetmek;hayattakive iştekigüçlüklerinüstesinden gelmek; bulaşıcı bir enerjiyi çalışanlarla, iş arkadaşlarıyla vemüşterilerle paylaşmak; etrafınızdakilerin ve kendinizin yeteneklerini en üstseviyede ortaya çıkarmak; sağlığınızı, ailenizi ve başarınızı baltalamatehlikesi olan tüm negatif insanların (ki ben bunlara enerji vampirleri adınıveriyorum)vedurumlarınüstesindengelmektenbahsediyorum.

Pozitif enerjigerçektenvardırvebenkendi işimdebinlerceyönetici, satışuzmanı,takım,antrenör,kurum,öğretmen,atlet,anne,babavehattaçocuktapozitif enerjinin şaşırtıcı gücünebizzat şahit oldum.Okullarını baştan aşağıdeğiştirerek, öğrencilerine moral aşılayan okul müdürleri gördüm.Yöneticiler, benim stratejilerimi kullanarak, çalışanlarını ve ekiplerini nasıldaha başarılı kıldıklarını anlattılar bana.Kanseri yenen insanlar, bunu nasılpozitif davranışlarla başardıklarından bahsettiler. Atletler, hedeflerineulaşmakiçinönlerineçıkangüçlüklerinüstesindennasılgeldiklerinibenimlepaylaştılar.Çalışkanişçilerbanae-posta ilesayısız terfivebaşarıöykülerinigönderdiler. Ve bir anne beni arayarak, oğlu Joshua’nın, anne ve babasınınboşanacağını öğrendikten sonra, bunları güçlü ve pozitif olmaya çalışarakatlatacağını; çünkü pozitif insanların daha uzun, mutlu ve sağlıklı biryaşamları olduğunu söylediğini anlattı. Anlaşılan Joshua, bir yıl önce onunokulunda pozitif enerjinin önemiyle ilgili yapmış olduğum konuşmayıunutmamıştı.Buolaybeniyalnızcaetkilemeklekalmadı,aynızamandabanailhamdaverdi.

Joshua gibi insanlar beni, pozitif enerji konusunda yazmak ve bunuinsanlarla paylaşmak konusunda yüreklendiriyor; çünkü bunun önemliolduğunu ve işe yaradığını biliyorum. Umarım bu kitap, hayatınıza pozitif

enerjiyi sokmanıza ve sonra da onu iş arkadaşlarınızla, müşterilerinizle,kuruluşunuzla, ekibinizle, dostlarınızla ve ailenizle paylaşmanıza yardımcıolur.Bukitaptaki ilkeleriuyguladığınızdadaha fazlamutluluk,artanbaşarı,daha yüksek performans, hevesli takım çalışmaları ve önemli sonuçlarlakarşılaşacağınızdaneminim.

Buöykübirişortamındageçiyorolmasınarağmen,lütfenbukitabınherkesiçinyazılmışolduğunuunutmayın.Herbirimizbirekibinbirerparçasıyızveekibimizinherüyesi-bubirçalışmaekibi,birsportakımı,aileveyabirokulolabilir-bukitaptakibasitveişeyarar10kuraldanfaydalanabilir.Herşeydenönce pozitif insanlar ve pozitif ekipler, pozitif sonuçlar ortaya koyarlar vebununiçingerekenşeydepozitifenerjidir.

PatlakLastik

GünlerdenpazartesiydiveGeorgepazartesigünlerinihiçsevmezdi.Garaj yolunda durup arabasına baktı ve başını salladı. Aslında hiç deşaşırmamıştı.Talihsizlik,tıpkıyaşamınınüzerindedolaşanbirkarabulutgibionu beş yıldır izliyordu ve bugün de diğerlerinden farksızdı. Arabasınınlastiği tamamen inmişti ve George’un sinirden patlamak üzere olduğugörülüyordu.Yedeklastiğiçıkarmaküzerebagajıaçtığında,“Nedenbugün?”diyehaykırdı.

O sırada, karısının şu sözlerini hatırladı: “Onu tamir ettirmelisin George.Günün birinde lastiğin patlayacak ve keşke yedek lastiğim olsaydıdiyeceksin.”

“Nedenher zamanhaklıolmakzorunda sanki?”diyedüşündü.BirdenbirekomşusuDave aklına geldi ve hemen koşup işe gidip gitmediğine bakmakistedi. Dave de tıpkı George gibi şehir merkezinde çalışıyordu ve Georgeonunlabirlikteişegidebileceğiniumuyordu.

BugünGeorge’unişyerindeönemlibirtoplantısıvardıveişegecikmemesigerekiyordu. Bugün olmazdı. Özellikle bugün gecikmemeliydi. George,Dave’in arabasının orada olmadığını görünce sımsıkı yumruğunu havayasavurdu.“Tabiiya”diyedüşündü.“Nasılhâlâburadaolabileceğiniumdumkizaten?Buçokkolayolurduçünkübenimiçin.”

Alnındanterlerakaraktekrarevedoğrukoştu,sonragarajyolundadurduvecep telefonuna bakarak iş yerinden arayabileceği birini düşünmeye çalıştı.“Düşün,düşün,hadidüşün.”

Sonrabirdenkafasınadankettiki;geliponualması içinarayabileceğihiçkimseyoktuişyerinden.Geriyebirtekseçeneğikalıyordu;eşi.Veodaböylebirşeysorabileceğisonkişiydi.

Georgeevegirdiğindeherzamankisesleriduyduvemutfaktankarmakarışıkgürültüler geliyordu. Okula gitmeden önce çocukların oturup kahvaltıetmeleri için uğraşan eşinin etrafında dört dönen köpek yavrusunun sesiniduyabiliyordu. Mutfak kapısından dikkatlice içeriye baktı. Çocuklar onugörür görmez çığlıkları daha da arttı. “Merhaba baba!” diye bağırmayabaşladılar.Kızıyanınakoşarakkalçasınasarıldı.“Seniçokseviyorumbaba”dedi ve George ona kuru bir teşekkür etmekle yetindi. Oğlu ise, “Baba,basketbol oynayalım mı?” diye bağırıyordu. George kendi evinde sankigönülsüz bir şöhret gibiydi âdeta. Herkes ondan bir parça istiyor; fakat oyalnızcasessizbirköşedeherşeydensaklanmakistiyordu.

George, “Hayır!” diye bağırdı. Sonra kendini kaybetmişçesine, “Hafta

sonunda değiliz. İşe gitmek zorundayım. Şimdi lütfen ikiniz de susun daannenizebirşeysorabileyim.Tatlım,arabamın lastiğipatlamışveyetişmemgerekençokönemlibirtoplantımvar.Yani,arabanaihtiyacımvar!”dedi.

Eşi,“Yedeklastiğeneoldu?”diyesordu.

“Tabiikihemenbunuönesüreceksin.Pekâlâ,onutamirettirmedim.”

“Sana yardımcı olamayacağımGeorge. Çocukları okula götürmem gerek,daha sonra diş doktoruyla randevum var, ardından köpeği veterineregötüreceğim ve sonra da çocukların öğretmeniyle bir görüşmem var. Dahasayayımmı?Yapacakişleriolanyalnızcasendeğilsin.Buailedetekönemlikişisenmişsingibidavranıyorsunfakatbendebueviveaileyiidareediyorumve eğer bugün arabam olmazsa ben de kendi işimi yapamam.” George’unsaldırılarını önlemek için önceden hücuma geçmek konusunda kendinigeliştirmişti.

George, “Evet, fakat eğer bu toplantıya geç kalırsam artık bir işimolmayabilir”dedi.

Georgevekarısıilerigerişakalaşmayadevamederken,evinbeşaylıkyavruköpeğideGeorge’aselamvermeyekararvermişveGeorgeonutasmasındanyakalayıp kulübesine götürene kadar hoplayıp zıplayarak salyalarını heryanına sürmüştü. “Şu köpeği de niye aldık ki sanki?” dedi. “Bunca şeyinarasındabirdeköpekleuğraşmakzorundamıyızyani?”

Küçük kızları, “Babam Sammy’yi sevmiyor” diye ağlamaya başlayıncakarısı,“Oçoktatlıbirköpek”dedi.

George,“Şuandaköpekleuğraşamayacağımdoğrusu”diyekarşılıkverdi.

Eşiise,“Zatenseninhiçbirzamanhiçbirşeyleuğraştığınyokki”diyekarşıçıktı.

George,“Çocuklarıokulabıraktıktan sonrabenide işebırakamazmısın?”diyesordu.“Hâlâyetişmeşansımvar.”

“Vaktim yok, George. Bugün yapmam gereken işleri duymadın mı? Geridönerken trafiğe takılacağım ve bütün günüm gidecek. Niçin otobüsebinmiyorsun?Buradanotobüsdurağıyalnızcabirbuçukkilometremesafede.”

George hayal kırıklığına uğramış bir hâlde, “Otobüs mü? Dalga mıgeçiyorsun? Otobüs ha! En son ne zaman otobüse bindiğimi Allah bilir.Otobüsekimbinerki?”diyesordu.

Karısı isegayetnetbirşekilde,“Pekâlâ,bugünbinozaman”diyekarşılıkverdi.“Kimolacak,senbineceksin.”

George,çantasınıkapıpevdenhızlaçıkarken,“Buharika”diyesöylendive

birbuçukkilometreuzaktakiotobüsdurağınadoğruyürümeyebaşladı.

#11numaralıotobüs,oflayıppuflayarakbıyıkaltındanküfredenGeorge’unönündedurdu. “Bune sürpriz” diyedüşündüGeorge.Otobüseyetiştim.Buşanssızlığımsayesindeonukaçıracağımıdüşünmüştüm.

Georgeotobüsebindiğinde, ışıldayanbirçiftgözvehayatındagördüğüengüzelgülümsemeyesahipotobüsşoförüylegözgözegeldi.

Bayanşoför,neşeiçinde,“Şanslıgünündesin,şekerim”dedi.

George homurdanarak yerine oturdu. “Bugünün neresi şanslı ki?” diyedüşündü.

Fakatbayanşoför,yerineoturanadekdikizaynasındanonutakipetti.

George, onun gözlerini üzerinde hissedebiliyordu. “Neden bana bakıyoracaba?Biletücretinideödedimaslında”diyedüşündü.

George, bayan şoförün kocaman, asla kaybolmayan gülümsemesini dikizaynasından görebiliyordu ve “Bu kadın sürekli gülümsüyor mu böyle?Bugünün pazartesi olduğundan haberi yok mu acaba? Pazartesi günü kimböylegülümseyebilirki?”diyedüşündü.

Şoför,“Nereyegidiyorsun?”diyesordu.

George,kendinigöstererek,“Benmi?”diyesordu.

“Evet,senşekerim.Senidahaönceotobüsümdehiçgörmemiştim,oysabugüzergâhtagidentümyolcularımıtanırım.”

George,“NRGCompany’dekiişimegidiyorum”diyeyanıtladı.

Şoför,heyecanlıbirşekilde,“Şuüzerindekocamanampullerolanbinadeğilmi?”diyesordu.

ArkasınasaklanmakiçinbirgazetealmamışolduğunapişmanolanGeorge,“Evet,bizampulyapıyoruz”diyekarşılıkverdi.

Şoför, “Peki bugün otobüsüme binme şerefini bana vermenizi neyeborçluyumacaba?”diyesordu.

“Patlak lastiğe. Otobüse binmekten nefret ederim fakat bugün çalışmaekibimlebirtoplantıyagirmemgerektiğiiçinbaşkaçaremkalmadı.”

“Pekâlâ, sadece arkana yaslan, rahatla ve hiçbir şey için endişelenme.Otobüse binmeyi sevmiyor olabilirsin fakat bu, sıradan bir otobüs değildir.Bu,benimotobüsümveyapacağınyolculukçokhoşunagidecek.BenimadımJoy(Mutluluk).Yaseninki?”

George,artıkonurahatbırakmasınıümitederekisminimırıldandı.Sözleri

detıpkıelektriksigortasıgibikısaydı.George,eniyigünündebilegevezeliketmekten hoşlanmayan bir adamdı ve ayrıca sabahın köründe fincanlarcakahve içmişgibigörünenvebukadar isimarasındaadıJoyolanbirşoförleçene çalmak gerçekten istemiyordu. Mecaz, diye düşündü George. Çünkümutluluk, onun hayatında kesinlikle var olmayan bir şeydi. En son mutluolduğu zamanı hatırlamıyordu bile. Bahse girerim onun hiçbir endişesiyoktur, diye düşündü.Tek yapması gereken her gün şu otobüsü kullanmak,gülümsemek ve yabancılara karşı nazik olmak. Elbette bana karşı neşelidavranıpgülümseyebilir;amabenimhakkımdahiçbirşeybilmiyor.Hergünbaş etmek zorunda olduğum stresten haberi yok. İşte ve evdekisorumluluklarımdanhaberiyok.Eşim,amirim,çocuklarım,çalışanlarım,sonödemetarihleri,mortgage,arabavergilerivekanserhastasıbiranne.Kendiminekadarbitkinhissettiğimdenhaberibileyok.

Fakat şöfor, her gün otobüsüne binip inenleri tanıyor ve hemen farkedebiliyordu. Her türlü kılıkta, yaşta ve boyutta olabilirlerdi: adam, kadın,zenci,Çinli,beyazyakalı,maviyakalı.Yinedehepsininüzerindebenzerbirenerjivardı.Bunuhemengörüpfarkedebiliyordu.Cansız.Enerjidenyoksun.İçlerindekilambasönmüşgibisanki.Etrafınaparlakyadakörbirışıksaçaninsanları hemen ayırt edebiliyordu.Onlara ‘Karartıcı’ diyordu. Sadece günügeçiştirmeyeçalışanzombilergibiortalıktadolaşaninsanlardıbunlar.Nebiramaçları, ne arzuları ne de enerjileri vardı. Sanki gündelik hayatın çarkı buenerjiyi emmişti içlerinden. Hayallerinden vazgeçmiş insanları hemen farkedebiliyordu.Gündüz çalışıp gece ailesiyle ilgilenen kadınları iyi tanıyorduveonlardansüreklişikâyetlerişitiyordu.Okadarfazlainsançokstresli,çokyorgun ve çok çalışıyordu ki; işte bu sebeple Enerji Elçiliği göreviniüstlenerek, otobüsüne binen herkese enerji dağıtmaya çabalıyordu. İşte buyüzdenbuyolculuğaEnerjiOtobüsüadınıvermişti.Veşimdienerjidesteğinikullanabilecekbirivarsa,odaGeorge’du.

Şoför,kendindeneminbir tavırla,“Biliyorsunki,otobüsümebinmeninbirsebebivardıGeorge”dedi.“Herkesinolduğugibi.”

George, birden kendine gelerek, “Hayır, lastiğim patlamış olduğu içinotobüsünebindim”dedi.

“Bunayaoaçıdanbakarsınyadaburadakikocamanresminfarkınavarırsın,George. Her şeyin bir sebebi vardır. Bunu sakın unutma. Tanıştığımız tüminsanlar, başımıza gelen tüm olaylar… Her patlak lastiğin bile bir sebebivardır. Ya bunu yok sayarak hayatına devam edersin, ya da bu sebebin neolduğunu bulmaya çalışıp ondan birtakım dersler çıkarabilirsin. RichardBach’ındediğigibi,herproblemaslındasanabirhediyegetirir.Buhediyeyimiyoksalanetimigörmekistediğinseninelindedir.İştebuseçim,yaşamınınbüyük bir başarı öyküsü mü yoksa bir pembe dizi mi olacağını belirler.

İzlemek için yeterince pembe dizimiz varken, senin gibi gerçek hayattakiinsanların bunları yaşamasından hoşlanmıyorum, George. Ve şunu dasöylemeliyimki,George,sanabaktığımda,doğruseçimiyapmamışolduğunugörüyorum.DahaakıllıcabirseçimyapGeorge,dahaakıllıcabirseçim.”

BusıradaotobüsdurduveGeorge,olabildiğincehızlıbirşekildeaşağıindi.Otobüs yolculuğu yapmış gibi değil de, daha ziyade otobüs çarpmış gibihissediyordu. “Daha akıllıca bir seçim… Pembe dizi…” kafasına takılıpkalmıştı.Herneyse,diyedüşündüvealdırışetmedi.Ekibionubekliyorduveo,geçkalmaktannefretederdi.

Joy her zaman yolcularının gözlerinin içine bakıp, gerçekleri yüzlerineçarpmazdı; fakat George gibi inatçı olanlar için başka yol olmadığınıbiliyordu. Böyle inatçı olanlar, potansiyeli de en yüksek olanlardı çünkü.Bunu biliyordu; çünkü yıllar önce o da tıpkı onun gibiydi. Neşesiz, bitkin,yorgun ve negatif… İnsanlar ona yardımcı olmak isterken her seferindereddederdi. Dünyaya karşı öfkeliydi ve bunu hak ettiğini düşünmemişti.Yardıma en çok ihtiyacı olan insanların, gelecek olan yardıma en kapalıinsanlar olmaları son derece ironikti. Tıpkı şu anda George’da olduğu gibikocamanbirzırhıvardıveacıgerçekonudelipgeçebilecekteksilahtı.JoybirdahaGeorge’ugöremeyeceğinianlamıştı;fakathiçolmazsakeskinsözlerininişeyaramasınıumuyordu.

İyiveKötüHaberler

O gece George, tamirhanede oturup arabasının lastiğinindeğiştirilmesini bekledi. Olması gerektiğinden çok daha uzun sürmüştü veGeorge her zamanki gibi tedirgin ve sabırsızdı. Beklemeyi sevmiyordu;sinema kuyruğunda beklemek, trafikte beklemek ya da markette sırabeklemek.Her zaman yanlış kuyruğa girerdi ve tabii ki önündeki kişi fiyatetiketi olmayan bir ürün almış olurdu, bu yüzdenmağazamüdürü çağırılır,ürünbulunmayaçalışılırfalan,bilindikşeylerişte.Georgekendini,sankitümdünya ona sıkıntı vermek üzere komplo kurmuş gibi hissederdi. “Bir lastikdeğiştirmeknekadarzamanalabilirki?”diyedüşündü.

Sonunda tamirci çevik bir tavırla odaya girdi. “Bayım size bir iyi, bir dekötühaberimvar.İyihaberşu;arabanızmahvolmadıvesizhâlâhayattasınız.”

George, “Sen neden bahsediyorsun!” diye bağırdı. “Yalnızca lastiğimpatlak!”

“Tek iyi haber bu değil bayım. Lastiğin patlak olması sizin arabanızıkullanmanızı engellemiş oldu. Lastiği değiştirirken, üreticinin, arabanızınmarkasıvemodeliileilgilibiruyarısınıgördüğümühatırladım,birönseziylefrenlerikontroletmemgerektiğinidüşündümvetamamenaşınmışolduklarınıgördüm.Heranbozulabilirlerdivedurabilmenizmümkünolmazdı.Eğerbirduvarayadabaşkabirşeyeçarpmışolsaydınız, tıpkı lastiğinizgibidümdüzolurdunuz.Hayatta olduğunuz için şanslısınız bayım.Sizinkininmarkası vemodelindeki arabalarda bu çok yaygın bir problem ve geri alma bildirimialmışolmanızgerekiyordu.”

George, araba üreticisinden gelen bir mektup gördüğünü hatırladı; ancakona araba satmak amacıyla gönderilmiş mektuplardan biri olduğunudüşündüğündenonuatmıştı.

Tamirci, “Kötü habere gelince” diye devam etti. “Bozuk parçanınfabrikadangelmesiyaklaşık ikihaftasürerveparçagelinceyekadararabayıburada tutmak zorundayız. Parça gelir gelmez de arabanızı aynı gün teslimalabilirsiniz.”

Bu harika, diye düşündü George, duyduğu iyi haberleri tam olarakalgılayamayacakbirdurumdaydı.Düşündüğütekşeyarabasınıikihaftalığınaburadabırakacakveevegidecekolmasıydı. İşte sıkıntılıhayatınabir sıkıntıdahaeklenmişti.

EveUzunBirDönüşYolu

Geliponualması içineşiniaramakyerine, tamirhanedenevekadarolan üç-dört kilometrelik yolu yürümeye karar verdi. Bugün, yıllardıryürümediği kadar çok yürümüştü; fakat o anda hiç kimseyle, özellikle dekarısıyla konuşmak istemiyordu. İki hafta boyunca arabam tamirhanedekalacak, diye düşündü. Daha kötü ne olabilirdi ki? Artık kırılma noktasınagelmek üzereydi. Daha dün gece karısı, evliliklerinde mutsuz olduğunu vetümaileyimutsuzedenşeyindeGeorge’unnegatiftavrıolduğunusöylemişti.Kesin bir uyarı vermişti yani; ya değişirsin, ya da her şey biter. Bu,evliliklerindeyaşadıklarıilksorundeğildiveGeorge’anegatifbiriolduğunudailkkezsöylemiyordutabiiki.FakatbukezçokciddiydiveGeorgesevdiğikadını kaybetmek istemiyordu. Karısının da onu sevdiğini biliyordu; fakatsöylediği gibi, onu ne kadar seviyor olursa olsun, kendisini mutsuz edenbiriylehayatınıgeçiremezdi.

Değişmeye söz verdi; fakat hayatında ilk kez ne yapacağını bilemez birhâldeydi. Hayatının tamamıyla kontrolden çıktığını hissediyor ve bunudurdurmakiçinhiçbirşeyyapamıyordu.Herzamantümsorunlarıbirşekildeçözmeyibaşarmıştıveher seferindebir sonrakigüçlük içinayağakalkmayıbaşarmıştı, özellikle de evliliğinde. Fakat şimdi, kendini gerçekten güçsüzhissediyordu. Sanki hayatını bir başkası yaşıyor ve o da hiç müdahaleedemedenizliyormuşgibiydi.Ogece,gökyüzünedoğrubakıpyardımetmesiiçin Tanrı’ya yalvarmıştı ve sabah kalktığında ise patlak bir lastiklekarşılaşmıştı. Biraz yardım, diye düşündü. Şu anda tek bir sorun dahaistemiyorum.

George, çocuklara kitap okumak için vaktinde evde olabilmek amacıylahızlı adımlarla eve yürüdü. Yapmayı sevdiği birkaç şeyden biriydi onlarakitapokumakveçocuklardabayılıyordubuna.Nezamançalışmaodasındaçalışmaya koyulsa, çocuklar odaya girip kitap okuma vaktinin geldiğinisöylerlerdi. İki çocuğu onun yaşama sevinciydi. Ailesini çok seviyordu vekendisininsahipolamadığıherşeyionlaravermekistiyordu.Güzelbirevlerivardı.Okulunbulunduğubölge,eyalettekieniyiyerlerdenbiriydiveçocuklarbaşarılıydı. O ve eşi yeni arabalar kullanıyorlardı ve Jonesler’den,Smithler’den ve ayak uydurmaları gereken kim varsa hiç birinden gerikalmıyorlardı. Yine de bu aile, beraberinde büyük bir baskı ve sorumlulukgetiriyordu.İşleriçokiyigitmiyorduvesonteftişibirhaylisıkıntılıgeçmişti.Ekibikarmaşaiçindeydi.Üreticilikleriyerlerdesürünüyorduveeğerherşeyitoparlayamazsa onun yerine başkasının bu göreve alınacağı söylenmişti.Hayatındailkkezişiciddibirtehlikealtındaydı.

George yürürken ailesini, karısının verdiği ültimatomu ve işini düşündü.

Her şeyi kaybetme tehlikesiyle karşı karşıyaydı ve bunların üzerine arabasorunuartıkbardağıtaşıransondamlaoldu.Artıkiyibirşeylerolmalı,diyedüşündü. Bu şekilde devam edemez, yoksa mahvolurum. “Karım öncedenböyledeğildi!”diyehaykırdıyıldızlara.“Benbirzamanlargençvetuttuğunukoparan biriydim. Herkes benim yüksek kapasitemi konuşurdu. Şirketimdeparlayan bir yıldızdım. Geleceğim parlaktı. Taşı sıksam suyunu çıkarırdım.Şimdi ise bir parça taşı elimedahi alamıyorum.Artık yapamıyorum!”Ayınaydınlattığıgökyüzünedoğru,“Lütfenbanayardımet!”diyehaykırdı.

Gökyüzü sessizdi veGeorge kendi nefes alıp verişinden başka hiçbir şeyduymadı.Birşeybekliyordu.Birkelime,birses,birşimşek.Neolduğundanemindeğildi;fakatbirşeybekliyordu.

George’unUyanışı

George ertesi sabah her zamanki gibi kendini yorgun, endişeli vegerginhissederekuyandı.Hergün,acababugünnelertersgidecekdiyemerakederdi;fakatbugünenazındanarabaproblemlerininolmayacağınıbiliyordu.Eşi,“Bugünsenibırakmamıistermisin?”diyesordu.“Vaktimvar.”

George,“Hayır,bengiderim”diyekarşılıkverdi. “Otobüslegideceğim.Okadardakötüdeğil,tabiişoförüsaymazsak.”

Eşi,“Nesivarkişoförün?”diyesordu.

“Uzunhikâye,dahasonraanlatırım”dedi,otobüsdurağınayürümeküzerespor ayakkabılarını giyerken. Onu aşağılayan otobüs şoförünü göreceğinidüşünmek ruh hâlini tahmin ettiğinden daha fazla kötüleştirmişti. “Akıllıcabir seçim, pembe dizi” kafasına takılıp kaldı. O kiminle konuştuğunuzannediyor ki? Başını sallayarak dikkatini ayakkabılarına verdi; çünkübağcıkları çözemediği için ayakkabılar çok canını acıtmaya başlamıştı.Bağcıklara yirmi farklı düğüm atılmıştı ve çocukların yine dolabında oyunoynamışolduklarını derhal anladı.Ayakkabıları duvara fırlattı, öfkeyle içiniçektiveacıbirsessizlikiçindeoturupkaldı.

Sessizliksürüpgitti.

Bir dakika sonra şifoniyerin üzerindeki aynaya baktı ve kendi vicdanınınona şöyle seslendiğini duydu: “Seninle, otobüs şoförü seninle konuşuyordu.Çünkü evliliği tehlikedeolan sensin. İştenkovulmaküzere olan, işe gitmekiçin bir arabası bile olmayan ve hatta kendi ayakkabılarını bile giyemeyensensin.Birpembediziderolünüoynayansensin.”

Bu farkındalık hiç beklemediği bir anda olmuştu. Joy’un söylediklerinekatılmamak imkânsızdı. Haklıydı. Hayatı ve kariyeri tam anlamıyla dibevurmuştu. Amiri, en büyük destekçisi ve akıl hocası bile dün ofisine gelipoturmuşveartıkonakefilolamayacağınısöylemişti.

Amiri,“Artıksenidestekleyemeyeceğim”dedi.

Georgeise,“Desteklenmekistemiyorumzaten”diyekarşılıkverdi.

“Fakatşimdiyekadaryaptığımhepbuydu.Herkesbana,George’aneoldudiye soruyor ve ben de bilmediğimi fakat senin yakında her şeyitoparlayacağınısöylüyorum.Şimdiisekarşımageçip,yaGeorgebiranönceher şeyi yoluna koyar, ya da ikiniz de gidersiniz diyorlar. Seni oğlum gibiseverimGeorge;fakatbenidetepetaklaketmeneizinveremem.Buşirketiçinbendeçokçalıştım.Kolejdeokuyanikiçocuğumvar.”

George,“Herşeyiyolunakoyacağım”dedi.

Amiri ise, “Göreceğiz” diye karşılık verdi. “Eski futbol antrenörümünsöylediğigibi,‘Buoyunüzerinekonuşmayacağız,yalnızcaoynayacağız.’Buyüzden bir an önce harekete geçmeni umuyorum; çünkü eğer her şeyitoparlamayıbaşaramazsan,sonranelerolacağınıikimizdebiliyoruz.”

George bir gün, kovulmak kelimesini duyabileceğini asla aklınagetirmemişti; fakat son günlerde bu kelimenin aynı cümle içinde kendiismiylebirliktekullanıldığınıokadarsıkduyarolmuştuki…Bugünherşeyieskihâlinedöndürmeliyim,diyedüşündü.Amanasıl?Hiçbirfikrimyok.

JoyOtobüsteDeğildi

George sonunda ayakkabılarını giyip otobüs durağına yürümeyebaşladığında, otobüs şoförü Joyve onungülümsemesi aklına geldi.Aslındabelki de o kadar da kötü değildi. Her şeye rağmen seni küçük düşürdüGeorge,diyedüşündü.Fakatyinedehayatımınmahvolduğunubirbaşkasınınbana söylemesine gerçekten ihtiyacım var mı? Yani bunu amirimden veeşimdenduyduğumyetmiyormuşgibi,şimdidebanatamamenyabancıolanbirotobüsşoföründendemiduymakdurumundayım.Acababanahayattanekadarbaşarısızolduğumusöylemekiçinsıradakimvar,postacımı?

George, uzun süre yürüdükten sonra otobüs durağına vardı ve şoförkoltuğunda Joy’u göreceğini umarak, # 11 numaralı otobüsü bekledi; fakatotobüsgeldiğindeortada Joy falanyoktu.Onunyerine şoförkoltuğundabiradam oturuyordu ve ne Joy gibi gülümsüyor ne de hoş bir karşılamayapıyordu.

George, ona ne olduğunu merak etti. Ona kaba davranmış olduğu içinkendinikötühissetti.Herşeybiryana,yalnızcakibarolmayaçalışıyorduveberbat bir hayatımın olması da onun suçu değildi, diye düşündü. George,otobüstesessizceoturdu.Sohbetyoktu,gülümsemeyoktuvekesinlikleenerjide yoktu. Dün patronuyla ve ekibiyle yapmış olduğu toplantıyı düşündü.Birtakım değişimlerin olması gerektiğini biliyordu ve bunların bir an önceolması gerekiyordu. Artık bir şeyler yapmaya hazırdı. Ne yapmasıgerektiğindenemindeğildi;fakatişini,ailesiniveevliliğinikurtarmakiçinbirşeyler yapmak zorunda olduğunu biliyordu. Bugün başlamalıyım, diyedüşündü.

Kurallar

George, ertesi gün otobüs durağına daha da erken geldi. Bankaoturduvedünişyerindeyaşadıklarını,iyibiretkiyaratmayınasılistediğiniveişleri yoluna koymayı hedeflediğini düşündü; fakat her zamanki gibi birfelaket diğerini izledi ve ekibiyle birlikte tüm günü anlaşmazlıklarıdüzeltmeye çalışmakla, işleri halletmek yerine olayları yatıştırmaklauğraşarak geçirdiler.George, ekibindeki herkesi tek tek aklından geçirdi veher birinin onun gitgide büyüyen sorunlarına nasıl katkıda bulunduğunudüşündü. Hepsini kovmalıyım. Bu düşünce onu gülümsetti; fakat hemenardından gerçekle yüz yüze geldi ve böyle bir şey yapmasının imkânsızolduğunuanladı.Herkestenönce işi bırakmakzorundaolanbiri varsa,odakendisiydi.Üstelikhiçbirikötüinsanlardeğildi.Hattabirkaçınıdakendisiişealmıştı.Sadecebirşekildeyollarınıkaybettilerişte,diyedüşündü.Tıpkıkötügiden bir evlilik gibi hiçbir şeyi sebep olarak gösteremezsin; fakat yine debunundoğruolmadığınıbilirsin.George,okadarderindüşünceleredalmıştıki, # 11 numaralı otobüsün geldiğini bile fark etmedi.Başını kaldırdığında,şoförkoltuğundabirkezdaha Joy’ugördüveonungülümsemesinekarşılıkverdi.

“Heyyyy, şuraya bakın. Bugün otobüsümüzde kim varmış! Nasılsınşekerim?Senibirdahagörebileceğimisanmıyordum.”

George,“Bende”diyekarşılıkverdi.“Dündebuotobüsteydim;fakatsenyoktun.Nerelerdeydin?”diyesordu.

“Salı günü benim tatil günüm şekerim. O gün hasta olan babamlailgileniyorum. Artık hiçbir şeyi hatırlayamıyor. Ne kendi ismini ne dekızlarınınkini hatırlayabilecek durumda. Beni unutabileceğini düşünebiliyormusun?!Seninkimolduğunhakkındahiçbir fikri olmayanbabanıherhaftagörmekhiçdekolaydeğil.”

George,onundahayatındabirderdiolduğunuhiçdüşünmediğiiçinkendinikötühissederek,“Üzgünüm”dedi.Hiçbirşeyaslındagöründüğügibideğildir.

“Üzülme şekerim, bu da hayatın bir parçası. Hepimiz birtakım zorluklaryaşıyoruz. Bu otobüse binen herkesin sorunları var. Bazılarının evliliksorunları, sağlık sorunları, aile problemleri, iş problemleri ve bazılarının dahepsibirden…Bunlarhayatınbirparçasıvebendebuotobüstekisorunuolaninsanlardansadecebiriyim.

George,“Fakatçokmutluveneşeligörünüyorsun”dedi.“Nasılböylemutlukalmayıbaşarıyorsun?”

“Benim kişiliğim bu şekerim. Çünkü hayatı seviyorum. Çünkü seni

seviyorum. Kendimi seviyorum. Eğer seni sevmezsem kendimi nasılsevebilirimki?Eğerinsanlarısevmiyorolsaydım,kendiminasılsevebilirdimki?Gördüğüngibihepimizbirbirimizebağlıyızvebenbunuçokseviyorum.Hattasevilmesizorolanlarıbile.”

Benimgibiyani,diyedüşündüGeorge.

Joy,onunaklındangeçenianlayarak,“Evet,seningibi”dedi.

“Eesendennehaber?”diyesordu.“Nedentekrarotobüsümebindin?1984Olimpiyatları’ndaki Carl Lewis’ten daha hızlı bir şekilde otobüstenuzaklaştıktan sonra, onun seni son görüşümüz olduğunu sanmıştım. Tekrargelmişolmanbeniikikatımutluetti,buyüzdenhadianlatbana,lütfen!”

Georgeona lastiğininpatlamasını, tamirhanedeolanları, frenleriveeğerogünarabayıkullanmışolsaydınasılkazayapabileceğiniveikihaftaboyuncaotobüsebinmekzorundakaldığınıanlattı.

“Bu harika, George! Otobüsüme binecek olman gerçekten harika. Geçensefer de söylediğim gibi, burada olmanın bir sebebi var.O zaman sebebinitamolarakbilmiyordumfakatartıkbiliyorum.”

George, merakla ve tam olarak anlamayarak nedenini sordu. “İnsanınarabasınınikihaftaboyuncatamirhanedekalmasınınnesiharika?”

“Biraz kalın kafalısın dostum. Fakat sana karşı nazik olacağım. Şuraya,aynanınsağtarafınabakGeorgevebananegördüğünüsöyle.”

George,“Birlevha”diyekarşılıkverdi.

“Evet,doğru,birlevha.Üzerindeneyazıyor?”

“HAYATYOLCULUĞUNUZDAKULLANACAĞINIZ10KURAL.”

Bu başlığın altında ise, George’un tam olarak seçemediği 10 kuralsıralanmıştı. Okuma gözlüğünü takmadığı için sözcükler bulanıkgörünüyordu. Bununla beraber, el yazısıyla yazılmış olduğundan pek deokunaklıdeğildi.

Doğru şekerim. Uzun süredir benim yolcum olan herkes bu kurallarıöğrenir.Sıksıkbunlardanbahsederiz.Şimdideonlarıseninlepaylaştığımiçinçok heyecanlıyım! Buradaki büyük resme bak, George. Bu, bir tesadüfolamaz. 10 gün boyunca otobüsüme bineceksin ve hayat yolculuğundakullanacağın10kuralımvar.”

George, koltuğunda biraz kıpırdanarak, “Hayatımda yeterince kural varzaten” dedi. “Eşimin kuralları, ev kuralları,KüçüklerLigi kuralları.En sonisteyeceğimşeyhayatımdadahafazlakuralolmasıdır.”

Joy,birdakikasonderececiddibirtavırtakındı.George’ungözlerininiçine

bakarken,gülümsemesisolupgittivesertbirşekilde,“Bukurallaraihtiyacınvar,George”dedi.“Hayatınısonsuzadekdeğiştirebilecekbirşeyeaslasırtınıdönme.10gününvarvebenimdeseninhayatınıdeğiştirecek10kuralımvar.Eğersenonlaraaçıkolursangüzelşeylersanagelir.Açıkol,George.Lütfenaçıkol.”Bununlabirliktetekrargülümsemeyebaşladıvehayırcevabınıkabuletmeyeceğiniaçıkçabelirtensakinvekararlıbirsestonuylaşusoruyusordu:“Anlaştıkmı?”

George,gerçektenonunlaaynı fikirdeolduğuna inanmayarak,“Evet”diyekarşılıkverdi.

Bu cevapla birlikte otobüsteki herkes neşeyle bağırmaya başladı, “Evet!Evet!Evet!”Georgeetrafınabaktıveilkkezoandaotobüstebaşkayolculardaolduğununfarkınavardı.

Joy,“Korkma”dedi.“Yenibiruzunvadeliyolcu,10kuralıöğrenmeyikabulettiğinde hep ‘Evet!’ şarkısını söyleriz. Enerji Otobüsü’nü enerji otobüsüyapanşeybudur. ‘Evet’sözcüğündendahapozitifbirşeyyoktur.Kural#1’iöğrenmeyehazırmısın?İneceğindurağakadarbeşdakikamızvarvebukuralçabucaköğrenilebilecekbirşey.”

George, hâlâ biraz şaşkınlık içinde başını salladı. Her şey o kadar hızlıgelişiyorduki,karmaşıkbirtakımhisleriçindedönüpduruyordu.Birtaraftanpencereden aşağı atlamak istiyor, diğer yandan da şu 10 kuralı merakediyordu.Herşeyerağmen,nekaybederdiki?Hiçbirşey,diyedüşündü.

KaptanSizsiniz!

Joy, George’un karşısında oturan bir adama dönerek, “Kural # 1kolaydır” dedi. Karşısında oturan adam iyi giyimli bir muhasebeciyle,Einstein’ınoğlusayılabilecekkadarçılgınbirbilimadamınınkombinasyonugibigörünüyordu.

Joy,“Danny,lütfenGeorge’akural#1’igösterirmisin?”diyesordu.Danny,dizininüzerindekibüyükdosyanıniçindenüzerindeşunlarınyazılıolduğubirkâğıtparçasıçıkardı:

Kural#1

OtobüsününKaptanıSensin.Joy, Danny’ye teşekkür ederek, onun nasıl kuralların sorumlusu olarak

görevlendirildiğini anlatmayakoyuldu. “Biryıl önceZombiAnonimŞirketiadını verdiğim insanlardandı. Hiçbir amacı ve yaşama sevinci olmadanortalıkta dolanan insanlardan yani. Balyozla kafasına vursan bile farkedebileceğini düşünmezdin” diyerek güldü. “Şimdi ise kuralların sorumlusuoldu ve otobüsün ilerlemesine yardımcı oluyor” diye açıkladı, gururlu birtavırla.

KoltuğununyanındakibüyükşişedenkocamanbiryudumalarakGeorge’adöndü.

“Otobüsünün kaptanının sen olduğunu asla unutma. Kuralların içinde enönemlisi budur; çünkü eğer hayatının sorumluluğunu ve otobüsününkontrolünüelinealmazsan,onuistediğinyönegötüremezsin.Eğerkaptansenolamazsan, her zaman diğerlerinin yolculuk planlarının geçici bir hevesiolarakkalırsın.”

George,“Fakatyadiğerlerinindesteğineolacak?”diyesordu.

“Tabii ki yolculuk boyunca yönünü bulmaya çalışacak ve başkalarınınönerilerine ihtiyaç duyacaksın; fakat bunun senin otobüsün ve seninyolculuğun olduğunu unutmamalısın. Hepimiz bir diğerinin otobüsündeyolculukediyoruz;fakatherbirimizinkendiotobüsüvar.Günümüzdekisorunşuki,insanlarotobüslerininnereyegittiğiveyaorayanasılgideceğihakkındakendilerinisözsahibihissetmiyorlar.Marty,onlara insanlarınbirçoğununnezaman öldükleri hakkındaki istatistiği söylesene” dedi, dikiz aynasındanotobüsünarkatarafındaoturanyirmiliyaşlardagençbiradamabakarak.

Marty, kalın bir tişört ve haki bir pantolon giymişti. Kumral saçları,kafasının üzerine oturtulmuş paspas gibi duruyordu ve genç bir yüzü vardı.Marty, dizüstü bilgisayarını çıkarıp klavyede bir şeyler yazarak istatistiğiararken, Joy da, George’a Marty’nin nasıl onların araştırmacı elemanıolduğunuanlattı.Nezamanyaşam,iş,başarıyadaherhangibirkonudailginçbir sohbete girseler, Marty, tıpkı bir saat mekanizması gibi, ertesi gün,tartıştıkları konuya ışık tutacak birtakım önemli araştırmalar yapmış olarakgelirdi.OnaGoogleAdamderlerdi; çünküo,herhangibirkonudaendoğrubilgilere ulaşabilirdi. “İşte buldum!” diye bağırdı Marty ve herkesingörebilmesiiçinbilgisayarınıyukarıkaldırdı.Ekrandaşunlaryazılıydı:

DİĞERGÜNLERLEKARŞILAŞTIRILDIĞINDA,PAZARTESİSABAH9’DADAHAFAZLAİNSANÖLMEKTEDİR.

Joy,“Şaşırtıcıdeğilmi?”diyesorduGeorge’a.Oise,buaraştırmanınnedenbu kadar önemli olduğunu tam olarak anlayamamıştı ve bu soru karşısındasessizkaldı.

“MerhabaGeorge.Bugün seni tıpkı bir espresso içmişçesine ayıltacağım”diyerek kıkırdadı Joy ve ardından hararetli bir şekilde, “Pazartesi saat 9,haftanın ilk işgünüdür.DüşünseneGeorge. İnsanlar işegitmektenseölmeyiyeğliyorlar” dediğinde otobüsteki yolcular kıkırdamaya başladılar. “Kulağakomikgeliyor fakat aslında sondereceüzüntüvericibir şey. İnsanlarbaşkaşansları olmadığını hissediyorlar. Bu yüzden de pes ediyorlar. Fakat ben,bugünseninbirseçmeşansınolduğunusöylemekiçinburadayım.Öyledeğilmimillet?”diyerekotobüstekileri canlandırmayaçalıştı. “Diğer tümmutsuzinsanlar gibi hiçbir şey yapmadan öylece oturmak zorunda değilsin.Direksiyonuelinealıp,yaşamınıkendintasarlamayıseçebilirsin.Yerinegörebirdüşünceyle,bir inançla,birhamleyleveyabirseçimlebunuyapabilirsin.Buseninotobüsünvekaptanısensin;ohâldehangiyönegideceğinevebununne tür bir yolculuk olacağına sen karar vereceksin.Bana katılmıyormusun,şekerim?”

George, “Bilemiyorum” diye karşılık verdi. “Bana öyle geliyor ki,hayatındaki insanlar hatta hayatın kendisi bile, zamanla senin yerine dahafazla karar vermeye başlıyor ve bunun farkına bile varmıyorsun. Artık o,kendi hayatın olmaktan çıkıyor. Hangi vergileri ödemem gerektiğini banadevlet söylüyor. İşyerindeyapmamgerekenleripatronumsöylüyor.Evde isebunu eşim yapıyor. Maaş çekim ve sorumluluklarım tarafından kapanakısılmışhissediyorumkendimi.Yani sorunacevapvermemgerekirse,hayır,benimbirseçimşansımolduğuna inanmıyorum.Asılgerçekşuki,yaşamakyerinehergeçengünbirazdahaölüyormuşgibihissediyorumkendimi.BelkidePazartesisabah9’daölecekolaninsanlardanbiridebenolacağım.”

Joy,“Onaneşüphe!”diyekarşıçıktı.“Eğerböylekendineacıyarakdevamedersen,Pazartesi9ölülerindenbiriolmayolunda ilerlersin. İştebuyüzdenyapmangerekenşeydireksiyonuelialıpgitmekteolduğunyönüdeğiştirmek,George. Eskiden bir seçme şansın olmadığına inanıyor olabilirsin fakat şuandan itibaren bunun sana verilmiş en büyük armağan olduğunun farkınavaracaksın.Vebirkezgücünekavuştuğunda,herşeyamaherşeydeğişmeyebaşlayacak. Davranışlarını senden başkası seçemez, George. Enerjini desenden başkası seçemez. Hatta şu anda bana gülümsemeye başlayabilirsin,şekerim. George, hiç kıpırdamadı. “Gülümsemeni rica etmiyorum, George.Şimdigülümse.”

George, onun çılgına döndüğünü görmek bile istemeyeceği bir kadınolduğunubildiğiiçin,dediğiniyaptı.

“GördünmüGeorge,gülümsemeyiseçtinveyalnızcabunuyaparakenerjini

değiştirdin.Gülümsemekruhhâlinivediğerinsanlarlaetkileşiminideğiştirir.Hayatyolculuğunudolduracağınenerji,tamamensanabağlıdır.Vebirkaptanolarak,gitmekistediğinyeridesenseçeceksin.Hayatındaeniyiyerdeoturupeniyigörüşaçısınasahipolansensinvebudurumdaherşeyseninseçiminebağlı. Gittiğin yeri görebilmelisin. Sen nereye gideceğini biliyor musun,George?”

George, koltuğunda doğruldu, pencereden dışarı baktı ve ofis binasınavarmalarınayaklaşıkbirbuçukkilometreolduğunu farketti.Nereyegitmekistediğihakkındahiçbirfikriyoktu.Tekbildiği,artıkşuanbulunduğuyerdeolmakistemediğiydi.

George bunu düşünmeden önce bile Joy onun bu noktaya varacağınıbiliyordu. Öngörüsü olan insan, bakışlarından ve yürüyüşünden belli olur.Böyleinsanlarnereye,neiçingitmekistediğinibilenbirininedasıylayürürler;fakatGeorgeböyleyürümüyordu.Joy,“Biliyorum,ofisinevarmaküzereyiz”dedi. “Fakat inmeden önce bir şeyi okumanı istiyorum. Sana göstereceğimşey, bu Enerji Otobüsü’ne binmem için bana ilham veren şey olmuştu.Koltuğunun yanındaki çantasına uzanarak, üzerinde bir otobüs resmi vealtındadaEnerjiOtobüsüyazanbirçocukkitabıçıkardı.

George, neden şu anda ondan bir çocuk kitabını okumasını istediğinidüşünerek, hayal kırıklığına uğramış bir hâlde, “Ama bu bir çocuk kitabı”dedi.

“Biliyorum. Sevdiğim yanı da bu zaten. Gördüğün gibi hayat çok basitaslında!Onukarmaşıkhâlegetirenveçokbasitgerçeklerigöremeyecekkadarkendimizi kör eden biziz.Hayattaki en basit dersler, genellikle en derin veanlamlıolanlardır.Çocukkitabıylayadaseninlepaylaştığımbasitkurallarladalga geçme; çünkü farkına varman gereken en önemli şeylerden biri deşudur; gerçeğe ne kadar yaklaşırsan, aldığın dersler de o derece basit veetkili olmayabaşlar. Evet, bu kurallar çok basit fakat onların çok şey ifadeettiğinifarkedeceksin.BukitabıokuGeorge.Oku.”

Georgebirazutanmıştı; amayinedeokumayabaşladıvederhal zihninde,evindeçocuklarınakitapokuyormuşgibicanlandırdı.

Busizinenerjiotobüsünüz.

Kaptansizsiniz.

Otobüsünüzünereyeistersenizorayagötürebileceğinizibiliyormuydunuz?

Benimlebirlikteüçkezevetdeyin.Evet,evet,evet.

Onusinemaya,kumsalayadaKuzeyKutbu’nagötürebilirsiniz.

Yalnızca nereye gitmek istediğinizi söyleyin ve oraya gidebileceğinize

inanın.

Çünkü her yolculuk, öncelikle bir yere gitme ve bir şey yapma arzusuylabaşlar.Eğerbuarzuyuiçinizdetaşıyorsanız,ohâldeonugerçekleştirebilecekgücedesahipsinizdemektir.

Otobüs durdu ve Joy, George’a dönerek, “Ee, nereye gitmek istiyorsun,George? Hayalin nedir?” diye sordu ve eline bir kâğıt parçası tutuşturdu.“Eğerbunubilirsen,diğertümkurallaryerliyerineoturacaktırzaten.”

George,yerindeoturup,Joy’unelinetutuşturduğukâğıtparçasınabaktı.

Sayfanın üst kısmında Joy’un talimatları yazılıydı: İlk önce ne istediğinekararver,George.Ardındanonugerçekleştirmeyebaşlayabilirsin.Dünyanınseni yaratmasına izin verme, sen kendi dünyanı yarat. Aşağıdaki cümleleritamamlaveyarınotobüstebunlarıkonuşalım.

Kâğıt, üç bölüme ayrılmıştı ve cümlelerin altında onun doldurması içinboşluklarbırakılmıştı.

1.Yaşamımiçindüşündüklerim(sağlığımdadâhilolmaküzere)

2.İşim,kariyerim,mesleğimveekibimiçindüşündüklerim

3.İnsanilişkilerimveailemhakkındadüşündüklerim

HerŞeyEnerjinizeBağlıdır

Ertesigün#11numaralıotobüsGeorge’undurağındadurduğunda,bir adamın otobüsten koşarak indiğini ve sonra arkasına dönüp, “Sizçıldırmışsınızbayan!”diyebağırdığınıgördü.

Joyda, “Ahevet”diyekarşılıkverdi. “Otobüsümdebir şeyleröğrenmeyehazırolduğunzamanbanahaberver.”

George,herzamankiyerineoturduğunda,“Budaneydiböyle?”diyesordu.

Joy, “Zamanımızın en büyük yanılsamasına inanıyor” diye yanıtladı. “Buyanılsamanın ötesi, dünyanın düz olduğuna veya güneşin doğudan batıyadoğruhareketettiğineinanmaktırartık.”

George, bir an duraksayarak, “Yanılsama mı?” dedi. “Sen nedenbahsediyorsun?”

Joy, âdeta bir üniversite profesörünün kendine güvenli edasıyla,“Yaşadığımız dünyanın fiziksel bir dünya olduğu yanılsaması” diye karşılıkverdi.“GördüğüngibiGeorge,kâinatenerjidenmeydanagelmiştir.BunubizeEinsteinöğretti.”

Danny,birkâğıtparçasınıhavayakaldırarak,“BakGeorge,E=MC2”dedi.

ArdındanJoy,sözlerinedevametti.“Einstein’inöğretisinegörevarolanherşeyenerjidir,yanietrafımızdagördüğümüztümfizikselşeylervehattakendivücudumuz bile enerjiden ibarettir. Üzerinde yaşadığımız yer enerjik birevren ve bizimle ilgili her şey enerjiden ibaret. Fakat hayatın enerjidenoluştuğunu anlamak için çok derine inmene ve fen bilimleri hakkında çokbilgi sahibi olmana gerek yok. Tek yapman gereken kendi yaşamınıdüşünmek.Enerjiniartıranveonutüketeninsanlarıdüşün.Yediğindekendiniharikahissetmeniveüzerineağırlıkçökmesinisağlayanyiyecekleridüşün.İşyerinde seni enerjik kılan ve o enerjiyi yok eden projeleri düşün. Her şeyenerjiden ibaret! O, düşüncelerimizde, söylediğimiz sözlerde, dinlediğimizmüzikte ve etrafımızda olmasını istediğimiz insanlarda mevcuttur. Banakatılıyormusun,George?”

İşyerinde en son neyin onu enerjik kılmış olduğunu düşünmekte olanGeorge,“Evet”diyekarşılıkverdi.

“Televizyonda profesyonel futbol ya da basketbol maçlarını izlerken”diyerek sözlerini sürdürdü Joy, “spikerin durmadan takımın, bir oyuncununveyataraftarlarınenerjisindenbahsettiğiniduyarsın.Birmeydanayadastadagirdiğinde, o kalabalığın enerjisini hissedersin. Tıpkı havadaki elektrikgibidir.Antrenörler,oyuncularınınnasıluyumiçindeveyatamamenuyumsuz

olduğundanbahsederler.Ayrıca,‘Bugecebüyükbirenerjiyleoynuyoruz’gibisözler de ederler. Her şey enerjiyle alakalıdır, George. Birbirinizin nesöyleyeceğiniöncedenbildiğinbirçalışmaarkadaşınoldumuhiç?Yadaaynıandaaynışeyisöylediğinizbirarkadaşınoldumu?”

George,“Tabiikioldu”diyeyanıtladı.“Herzamanolur.”

“Yadaeşininseninaklındangeçenleriokuduğuolmadımıhiç?”

“Çoğuzaman”dediGeorge,sırıtarak.

“Düşünce enerjisi” diye açıkladı Joy. “Düşüncelerimiz güçlüdür; çünküenerjiyle doludurlar. İşte bu yüzden hayatın, işin ve ailen hakkındakigörüşlerini yazmanı istedim senden. Düşünceye akan bir enerji olur ve senisteklerini belirleyip, fikirlerini kâğıda döktüğün zaman, istediğin hayatıyaratacakenerjiyihareketegeçirmesürecinibaşlatmışoluyorsun.Herşeydenönce,eğernereyegideceğinedairbirfikrinyoksahiçbiryeregidemezsin.Butıpkıplansızveyapacağınbinanınneyebenzeyeceğinigöstereceğinbirresimbile olmaksızın bir bina inşa etmeye çalışmak gibidir. Ya da benim buotobüsü,nereyegideceğimedairhiçbirfikrimolmadansürmemebenzer.YaniGeorge,lütfenbanabirfikrinolduğunusöyle.Bananereyegitmekistediğinisöyle.Umarımbunusanaverdiğimkâğıdayazmışsındır.”

GeorgeFikirleriniPaylaşıyor

Aslında George’un bir fikri vardı, hem de birçok fikri vardı vebunlarıyazdı.EvrakçantasındankâğıdıçıkardıvebaşlangıçtabununçokzorgeldiğiniçünküneistediğiniçokuzunzamandırdüşünmemişolduğunuJoy’aaçıkladı. “Hayatımı diğerlerinin isteklerine göre yaşayarak o kadar zamanharcamışımki,kendi isteklerimidüşünmekgerçektençok tuhafgeldi”dedi.“Fakatbirkezbaşladıktansonra,kendihayatımiçinneistediğimidüşünmekbanakendimiiyihissettirdi.”

Joy,rahatlatankocamangözlerivegülümsemesiylebaşınısalladı.“Devamet,George.Anlat.”

George,özelhayatıylailgiligörüşlerindenbahsetti.Üniversitedeykenlekrosoynayannasıl yıldızbir atlet olduğundan,vücudununasıl forma sokmakvekemerinin üzerinden sarkan kocaman göbeğinden kurtulmak istediğindenbahsetti. Fikirlerini ortaya çıkarmanın, geçmişte çok mutlu ve hayat doluolduğu zamanları hatırlamasını sağladığını ve tekrar öyle mutlu olmakistediğini açıkladı. Daha iyi bir baba ve eş olmak istediğinden de Joy’abahsetti. “Çocuklarımın 20 yıl sonra bu günleri hatırlayıp, benim onlarınhayatında ne kadar mutlu ve pozitif bir etki yarattığımı hatırlamalarınıistiyorum. Şimdi beni bu şekilde görmüyorlar, bu yüzden bir şeylerindeğişmesigerektiğinibiliyorum.”

Joy,“Yaeşin?”diyesorduJoy.“Onunhakkındanedüşünüyorsun?”

“Eşiminbirlikteliğimizdenmutluolmasını istiyorum.Eskidenolduğugibi,birliktegülüpeğlendiğimizihayalediyorumvebaşlangıçtabirbirimizenasılâşıkolduğumuzuhatırlıyorum.”

Joy,onatakılarak,“Ah,nekadardaromantiksin”dedi.Onuniyibiryüreğiolduğunubiliyordu.Otobüseilkbindiğiandaonakanıkaynamıştıvebukarabulutların hemen altında, ışıldamak için can atan bir ışığın olduğunuanlamıştı. Onunla düşüncelerini paylaştıkça bu ışığın ortaya çıkıyor olmasıJoy’uheyecanlandırmıştı.

Yüzü kızaran George, her şeye rağmen kendini romantik biri gibihissetmiyordu. Öte yandan da evliliğinin bitmesinden ödü kopuyordu, buyüzden Joy’a içinde bulunduğu durumdan ve her şeyin yoluna gireceğiniumduğundanbahsetti.

Joy, onu cesaretlendirerek, “Her şey daha iyi olacak” dedi. Fakat Georgeonunkadaremindeğildi.

“Sadecegüven”dediJoy.“Güven.”

Sonra konuyu işine ve NRG Company’deki başarısı hakkındakidüşüncelerinegetirdi.George,onunveürünpazarlamaekibinin,NRG-2000adındayenibirampul içinbüyükbir tanıtımahazırlandıklarınıJoy’aanlattı.“Eğerbuişiyi tutmazsabaşımbeladademektir.Kariyerimbiter.Busebeplebu konudaki düşüncem, ekibimi biraz olsun aynı seviyeye getirmek vebaşarılıbirtanıtımhazırlayabilmekiçingerçektençokçalışmak.”

“1-10 arası bir ölçeğe vuracak olursan, sence bu tanıtıma ne kadarhazırsınız?”diyesorduJoy.

George, “Yaklaşık 2” diye yanıtladı. “Altüst olmuş durumdayız,motivasyonumuzçokdüşükveaçıkçasısefilbirtakımız.”

Marty, otobüsün arka tarafından bağırarak, “Bu hiç de iyi değil, ahbap”dedi.

George, otobüsün arkasındaki arkadaşın çenesini hiç açmamış olmasınıdüşünerek,“Hayır,hiçdeiyideğil”diyekarşılıkverdi.

Joy, konuşmanın ortasına dalarak, “Hayır, iyi değil,George. Fakat bu, iyiolmayacağı anlamına gelmez. Otobüste daha önce hiçbir sorunlakarşılaşmamışdeğilizya.”

SonradaMarty’yebakarak,“Rehabilitasyonprogramınıhatırlasana,Marty.VeDanny’nin geçirdiği kalp krizini. Her şeyi tersine çeviren senin isteğin,değişimfikrinveonaodaklanmanolmuştu.Maalesef,değişimsürecihepimiziçinsancılıbirdönemdir.Nedenbilmiyorumamaöyledir.Keşkeinsanlarherşey tepetaklak olmadan önce yaşamları ve istekleri hakkında düşünmeyebaşlasalar.Biliyorsun,bunubeklemekzorundadeğiller aslında.Fakatbazenbu şekilde oluyor işte. Bazen ne istediğimizi anlayabilmek için, neyiistemediğimizigörmekzorundayızdır.”

Joy konuşurken George, kanser olan annesini ve iyileştiğinde yapmakistediği değişiklikleri anlattığını hatırladı; işte o zaman Joy’un nedenbahsettiğinitamanlamıylaanladı.

Joy,sözlerineşöyledevametti:“Yani,evetGeorge.Buseninkrizdöneminfakat aynı zamanda senin için bir fırsat. Her bunalım, daha güçlü ve bilgeolabilmekiçinbirfırsatsunarinsana;kendiiçindedahaderinleredalmanıvedaha iyi bir sonuç yaratabilecek kapasitedeki daha iyi bir sen olduğunukeşfetmenisağlar.Buseninkrizdöneminolduğunagöre,önemliolanonunlanasılbaşedebildiğindir.Pekâlâ,artıkneyönegitmekistediğinibiliyorsunvebir hayalin ve isteğin olduğuna göre, kural # 2’yi öğrenmeye hazırsındemektir.

Odak

Danny,birkâğıtparçasınınüzerindeyazanKural#2’yiçıkardı:

Kural#2

Tutku,HayallerveOdaklanmaOtobüsünüzünDoğruYoldaİlerlemesiniSağlar.

Joy, George’a dönerek şunları söyledi: “Her şey odaklanmaya bağlıdır,George. Odaklanmadan binalar inşa edilemez, tablolar yapılamaz ve enerjiorayaburayadağılır.Sen,neistediğinibizeanlattın.Hayallerinianlattın.Bendeşimdibuhayallerinigerçekleştirebilmeniçinsanayardımetmekistiyorumveherşeydüşüncedebaşlar,George.”

George, şüpheci bir tavırla, “Düşünceler nasıl işimi ve evliliğimi daha iyibirhâlegetirecekki?”diyesordu.

Joy, kendine güvenli bir şekilde, “Konuştuğumuz gibi, düşünce enerjisi”diyekarşılıkverdi.“Hergün10dakikaboyuncahayallerineodaklanmanıvekendini, kâğıda yazmış olduğun her şeyi gerçekleştirirken düşünmeniistiyorum.Birenerjikanunuolduğunugöreceksin,Georgey.”

Marty,otobüsünarkatarafından,“Bunaçekimkanunudenir!”diyebağırdı.

Joy,“Doğru”diyerekkonuşmasınısürdürdü.“Vebukanunagöre,birşeyene kadar çok odaklanırsak, onu ne kadar çok düşünürsek, hayatta onunla okadar çok karşılaşırız.Örneğin, eminim ne zaman yeni bir araba alsan, heryerdeoarabadangörmeyebaşlarsın.”

George,bunundoğruolduğunudüşünerek,başınısalladı.

Joy,belâgatlibirşekilde,“Nedenböyleolduğunuhiçmerakettinmi?”diyesordu.FakatGeorge’uncevaplamasınafırsatkalmadanJoy,sözlerinedevametti. “Çünkü düşüncelerin çekim gücü vardır. Düşündüklerimizi kendimizedoğruçekeriz.Enerjimizivedikkatimiziüzerindeyoğunlaştırdığımız şeyler,hayatımızda daha fazla karşımıza çıkmaya başlarlar. Düşüncelerimizaracılığıylayansıttığımızenerjidebizegeridöner.”

Marty, “İşte bu yüzden birçok insan bir arkadaşını veya akrabasınıdüşündüğü anda telefon gelir ve arayan odur” diyerek onayladı. Ardındangururla bilgisayardaki araştırma sonuçlarını göstererek, “Aslında bu olayınbilimselbirismivar.Bunatelefontelepatisidenir”diyeekledi.

Joy, konuşmasını sürdürdü. “Düşünceye akan bir enerji vardır. İşte buyüzdendüşünceleriniyapmakistemediklerindenziyadeyapmakistediklerineyoğunlaştırman çok önemlidir. Odaklanmak zorundasın. Tek yaptıklarışikâyet etmek olan insanlar vardır,George, bilirmisin?Ne istemediklerine,sevmediklerinevesahipolamadıklarınaodaklanırlar.”

George,kendisinindeonlardanbiriolduğunudüşünerek,“Tabiikibilirim”

diyeyanıtladı.

“Benoinsanlara,şikâyetettiklerizaman,dahafazlaşikâyetedeceklerişeyyaratmışolduklarınısöylerim.Buyüzden,yakınmakveolumsuzolmakyok,tamammıGeorge?Otobüsümdeşikâyetedilmesineizinvermem;çünküeğerşikâyet ediyorsan, istediklerini düşünemiyor ve yaratamıyorsun demektir.Bununla birlikte, birinin şikâyet etmesi, diğerlerinin yolculuğunu damahveder.

Eskiden okul servisinde çocuklara söylediğimbir söz vardı ve şimdi aynışeyi yetişkin yolcularıma da söylüyorum; çünkü onların bunları duymayaçocuklardan daha fazla ihtiyacı var. Bu söz şöyleydi: Biz Kazananlarız,Sızlananlar Değil.” Bu sözlerin ardından otobüste bir kahkaha koptu veherkesşarkısöylemeyebaşladı.“Bizkazananlarız,sızlananlardeğil.”

“Bu yüzden senin artık yapmak istemediklerini düşünmeyi bırakmanı veenerjini hayallerine ve istediğin şeylere yoğunlaştırmanı istiyorum. Sanaanlamlıgeliyormu,George?”

Marty, hayalinde canlandırmak ve olimpik atletler ile ilgili araştırmasınıGeorge’agöstermeküzereotobüsünarkasındanonunyanınagelirken, “Onunekadarçokhayalindecanlandırırsan,gerçekleşmesiodeodereceolasıolur”dedi.“Tümolimpikatletlerbunukullanırlar;çünküişeyaradığınıkanıtlayanbirçok araştırma vardır. Her altın madalyanın arkasında atletlerin en iyiperformanslarınıveyayarışlarınısaatlercehayallerindecanlandırmasıyatar.Ohâldenedenseninvebenimgibi insanlardabunu,harikuladebiryaşamavebaşarıyaulaşmakiçinkullanmasınlarki?”

Marty, bunu herkesten iyi bilirdi. Çünkü o, Joy ona, şans getirecek olanenerjiyi yansıtarak, nasıl kendi şansını kendisinin yaratacağını öğretmedenönce, dünyanın en şanssız insanı olduğunudüşünenlerdendi.Marty, internetsektöründe amatörce takılan bir sörfçüydü ve eski girişimini birkaçmilyondolarasatarakyenibirşirketkurdu.Şimdiiseiyiparakazanmayıumuyorvebunubaşarıyorda.

Joy, neşe içinde, “HayallerinEnerjiTarlası’ndayaşıyoruz!”diyehaykırdı.“Eğerbunuzihnindekurar,onaodaklanmayıvehareketegeçmeyibaşarırsan,başarıseninolacaktır.”

Sonunda George’u düşünmeye sevk etmeyi başarıyorlardı. Hayatı altüstolmaktaydı ve belki de bunun nedeni, tıpkı eşinin de defalarca söylemişolduğu gibi, kötümserliğiydi. Kendini işyerinde ve evdeyken gözündecanlandırdığındakendinisüreklişikâyetederkengörüyordu.Fakatşuandabudüşündüklerinideğiştirmekgerçektenbirşeylerindeğişmesinisağlayabilecekmi, diye düşündü. Hayallerine odaklanmak, gerçekten onları kendineçekebilmeyi sağlayabilir mi? O da bir atletti ve atletlerin gözünde

canlandırmatekniğinikullandıklarınıduymuştu;fakatobirspor,buisehayat.Uzun zamandır çok fazla olumsuzluk ve sorun birikmekteydi ve bu kriznoktasına varmak kısa sürede olmamıştı. Hayaller Tarlası, diye düşündüşüpheyle. Onun yerine bildiğim şeyleri biriktiriyorum. Her şeyi bu kadarkolay tersine çevirebilecekmiydi? Fakat diğer yandan da, denememesi içinhiçbir sebep yoktu. Şu aşamada işini ve evliliğini kurtarabilecek her şeyideneyebilirdi. Gelecek Cuma NRG-2000 için yapılacak büyük bir ürüntanıtımıvardıvehayaletmenin tamsırasıydı;çünküelindebaşkahiçbirşeyyoktu.

PozitifEnerjininGücü

George, “Pekâlâ, bu otobüsün yolcusu olacağım” dedi. “Yönümübelirledim ve görüş açım iyi. Fakat şunu da söylemeliyim ki; pozitifdüşünebilecek çok fazla şeyiniz yokken ve hâlâ istemediklerin önünegelirken, istediğin şeyleri düşünmek ve pozitif olmak hiç de kolay değil.İşyerindeuğraşmakzorundaolduğumköpekbalıklarını bilmezsiniz.Şu andanasıl zorluklarla yüz yüze olduğum hakkında hiçbir fikriniz yok.Çok fazlaengeleçarpıyorum.”

Joy,“HaklısınGeorge”diyekarşılıkverdi.“Nelerlekarşıkarşıyaolduğunubilemem.Fakatşunubiliyorumki,eğerdurumunudeğiştirmekistiyorsan,ilkönce düşüncelerini değiştirmelisin. Çünkü eğer şimdiye kadar olduğu gibidüşünmeye devam edersen, elde edebildiklerinden başkasına ulaşamazsın.Ayrıca,bildiğimşuözelformülüdeseninlepaylaşmakistiyorum.Gösterona,Danny.”Dannyevrakçantasınauzanarak,kâğıtboyutundabirkartonçıkardı.George,tamoçantanıniçindebunlardankaçtaneolduğunudüşünüyorduki,Dannykartonukaldırdıveüzerindeşunlaryazılıydı:

T+A=S

Danny, “T; hayatta yaşadığın tecrübeler, A; algılama kabiliyeti ve S desonuç anlamına geliyor” diye açıklama yaptı. “Yaşadıklarımızı kontroledemeyiz fakat onları algılama biçimimizi kontrol edebiliriz ve bu olaylarıalgılayışımızveonlaraverdiğimiztepkilerdesonucubelirler.”

Joy,“A,aynızamandapozitifenerjiyide temsileder”diyeekledi.“Vebuformül, pozitif enerjinin neden bu kadar önemli olduğunu bize açıklıyor.Elbette,yaşamındabaşarmakistediğinşeylerleilgilihayallerinvarfakatseninhayallerine ortak olmayan bir sürü insan da olacak. Hayat yolundakiyolculuğunda önünü tıkayabilecek çukurlar ve bariyerler de olacak; tıpkılastiğinin patlaması gibi, George. Fakat asıl önemli olan, yaşadıklarımızınüstesinden nasıl geldiğimizdir. Hepimiz zorluklar yaşarız ama tüm bunlarıtersine çevirmek için yaptıklarımızdır, güçlükler karşısındaki anahtarımız.Dahaöncedesöylediğimgibi;akıllıcaseçimleryap.Pozitifenerjivepozitifinsanlar,olumlusonuçlaryaratır.Şüphesizdünyadabirsürüolumsuzlukvarve pozitif enerjiyi seçmek, pes etmemize neden olan negatif insanlarla vedurumlarlabaşetmemizeyardımcıolur.

Pozitif enerji, otobüsün hızlı ilerlemesine yardımcı olur. Yalnızcaolumsuzluğumuzu maskeleyen ve etrafımızdakileri rahatsız eden, yalancı,abartılı bir pozitif enerjiden bahsetmiyoruz.Hayır, bu gerçek bir anlaşma.Başarıya ulaşmak için önüne çıkan engelleri ve güçlükleri aşmana yardımedecek olan gerçek pozitif enerjiden bahsediyoruz. Güven, inanç, heyecan,

kararlılık, keyif ve mutluluktan bahsediyoruz. Etrafındaki insanlara ilhamverenveonlarıyönlendirenpozitifenerjidenbahsediyoruz.Seniyiyipbitirennegatifenerjiyerağmen,kendiniharikahissetmenisağlayanpozitifenerjidenbahsediyoruz.Asılmesele bu adamımve hayatın anahtarı budur. Sıra geldiKural#3’e.Danny,gösterona.”

Kural#3

HayatYolculuğunuzuPozitifEnerjiyleDoldurun.Joy, “Şöyle düşün, George” diye sözlerine devam etti. “İstemek, hayal

etmekveodaklanmak,otobüsünüdoğruistikameteçevirmendeyardımcıolur;ancakpozitifenerjiiseistediğinyeregidebilmeniçinsanaçokgereklidir.Hergün hayatımızın benzin pompasına baktığımızda, pozitif ve negatif enerjiarasında bir seçim yaparız. Pozitif enerji, hayat yolculuğumuz için yüksekoktanlı bir yakıtken, negatif enerji ise enerji boru hattınızı doldururkentortulaşmayanedenolur.”

George,“Fakatsahipolduğumbukötümserliğineyapacağım?”diyesordu.

Joy, çöp kovasını işaret ederek, “Şuraya at, George. Bırak gitsin. Kurtulondan.Çöpeat.Onupozitifliğedönüştür.İşlertepelememasanayığıldığında,birçokinsanişsizken,hiçdeğilsebirişinolduğuiçinşanslıolduğunudüşün.İşler seni çıldırma noktasına getirdiğinde, çalışabilecek kadar sağlıklıolduğunu düşün. Trafikte beklerken, birçok insanın sadece içme suyualabilmek için kilometrelerce yürürken senin araba kullanabiliyor olduğunudüşün.Restorandasanaberbatbiryemekgetirildiğinde,dünyadabirsürüaçinsanın olduğunu düşün. Birkaç yıl önce babam hayatının aşkını -annemi-kaybettiğindeonadasöylemişolduğumgibi,‘Birçokinsanınhayatıboyuncaarayıpbulamadığıbiraşkısenyıllarcayaşadın.Bununiçinşükretmelisin.’”

Joy,sözlerinişöylesürdürdü,“Olumsuzluğunolduğuheryerdeolumlubirşeyler de vardır. Kara bulutların ardından her zaman parlayan bir güneşçıkar.”

George, “Yani eğer başarılı olmak istiyorsam, hayatımı pozitif enerjiyledoldurmamgerektiğinisöylüyorsun,öylemi?”diyesordu.

Joy, “Hayır, söylemiyorum” diye karşılık verdi. “Bunu haykırıyorum!Olumsuzluk, en ufak bir boşluk bulduğunda içeri sızıverir, bu yüzdenhayatımızı pozitif enerjiyle öyle bir doldurmalıyız ki, negatif enerjiyeyayılacak yer kalmasın. Yaşamımızı her gün pozitif düşüncelerledoldurmalıyız, pozitif duygular geliştirmeli ve pozitif hamlelerdebulunmalıyız. Bütün bunları sağlayan da pozitif enerjidir. O olmazsa,yolculuğunhızkaybeder.”

George,“Yaişyerindekiekibim?”diyesordu.

Joy, “Aynı şey” diye cevapladı. “Onların da odaklanmalarını ve pozitifolmalarınısağlamalısın.Seninhayallerinianlamalarınıveonlarınbirparçasıolmalarını isteyeceksin. Ekibini de otobüse almak isteyeceksin. Onları enyüksek başarıya ulaştıracak bazı kurallarım var fakat henüz bunları

öğrenmeyehazırdeğiliz.İlkönce,pozitifenerjiyledolmanayardımetmeliyiz;çünkü eğer bu enerjiye kendin sahip olamazsan, etrafındakilerle depaylaşamazsın.Önceotobüsühareketettir,sonraekibininotobüsebinmesinisağla.Birkeredebirmil,dostum.Birdefada,birpozitifdüşünce,birhisvebirhamle.Ekibinhakkındadayakındakonuşacağız.”Otobüs George’un ineceği durağa yaklaştığında, Joy, Marty’den Enerji

Kitabı adını verdiği kitabı çıkarıp, ‘OlumluKöpek’ adlı öyküyü okumasınıistedi.Marty,yanındadurankitabıaldıveokumayabaşladı.

Adamın biri, bir bilgeyi görmek için köye gider ve bilgeye şunlarısöyler: “Sanki içimde iki köpek var. Biri pozitif, sevecen, nazik veanlayışlı;diğeriiseöfkeli,huysuzveolumsuzbirköpekveikisisüreklikavgahâlindeler.Hangisininkazanacağınıbilmiyorum.”Bilge,birazdüşündüktensonraşöylekarşılıkverir:“Benhangisininkazanacağınıbiliyorum.Ençokbeslediğinköpekkazanacak,oyüzdenpozitifolanıdahafazlabeslemelisin.”

Joy, Marty’ye kitabı George’a vermesini işaret ederken, “Teşekkürler,Marty”dedi.

George,“Alamam”dedi.“Busizin.”

Marty, “Hayır, bu senin” diye karşılık verdi. “Biz otobüste bunlardan herzaman veririz, o yüzden bunu bir enerji armağanı olarak düşün. Hayatınakıntısına karşı yüzmektense, bu kitap muhteşem enerji dalgalarındailerlemenisağlayacak.”

Joy, “Doğru”diyeonayladı.Bukitap seninharekete geçmeneve içindekipozitif köpeği beslemene yardımcı olacak, böylece başarıya ulaşmanısağlayacakenerjiyigeliştireceksin.Çokbasit.Yalnızcakitaptaki10dakikalıkalıştırmaları yapman yeterli. İstediğin birini seçebilirsin. Bugün biriniyaptığında,enerjininyükseldiğinihissedeceksin.”

George,“Yapacağım”dedi.“Hareketegeçmeyehazırım.”

Georgeotobüsteninipişyerinedoğruilerlerken,Joy,“Pozitifköpeğibesle,George!Pozitifköpeğibesle!”diyebağırdı.

George dönüp baktı ve işyerine doğru ilerlerken yumruğunu havayasavurdu; fakat sonra artık oradaki geleceğinin olumsuz olmadığı bir binayagirdiğininfarkınavardı.

GeorgeYürüyüşeÇıkar

George masasında oturmuş, Marty’nin verdiği kitabın sayfalarınıkarıştırıphoşunagidecekbirpozitifenerjiegzersiziararken, internetinhızlayayılması sayesinden büyük bir servet sahibi olan eski dostu Chuck aklınageldi. Chuck ve eşinin ayrıldıklarını duyduğunda ne kadar da şaşırdığınıhatırladı. Görünüşte Chuck’ın istediği her şeye sahipmiş gibi göründüğünüdüşündü.Para.Aile.Kocamanbirev.Chuck’ınişletmesinibekleyenbirsürüşirket.FakatGeorge,hiçbirşeyinaslındagöründüğügibiolmadığınıfarketti.Aslında Chuck’ın yaşamının her yanına saçılmış bir sürü kişisel problemiolduğunu ve bunların hayatındaki diğer her şeyi de mahvetmiş olduğunuanladı.George, şöyle bir oturup düşündüğünde, Chuck’ınmutlu olduğu biranıbilehatırlayamadı.

Chuck’ıdüşünmek,George’unbuyoldadaha fazla ilerlemek istemediğiniher zamankinden daha iyi fark etmesini sağladı. Muhtemelen etrafındakiherkes onun da istediği her şeye sahip olduğunu düşünüyordu. Gerçeği birbilselerdi,diyedüşündü.İnsanlarındışarıdangördüklerişeyleryeterlideğildi.Görünüşteiyiolmakişeyaramıyorduartık.KendiniiyihissetmekistiyorduveEnerjiKitabı’ndaTeşekkür Ederim Yürüyüşü bölümüne geldiğinde yüzündebir gülümseme belirdi. Bir dakika önce, aynı anda hem stresli hem demüteşekkirolmanınfizikselolaraknasılimkânsızolduğunuokuduktansonrakendiniişyeribinasınınetrafındayürürken,neyeminnettarolduğunusöyleyipdururkenbuldu.

İşarkadaşlarıonuböylekendikendinekonuşurkengörseler,aklınıkaçırmışolduğunudüşüneceklerinibiliyordu;fakatbunuumursamıyordu.Elbettebirazkomikdurumdaolduğunuhissediyordu;fakatbuyürüyüşonaenerjiveriyorduveşükredebileceğişeyleridüşünmekgerçektendekendiniharikahissetmesinisağlıyordu. Kitabın dediğine göre, şükretmek, vücuduna ve beynine pozitifendorfinlerin ve duyguların hücum etmesini sağlıyordu ve hele bunu bir deyürüyüşle birlikte yaptığında, çok güçlü bir enerji destekleyicisi hâlinegeliyordu.Gerçekten de öyleydi.George, işyerine tekrar girdiğinde kendinidahapozitif,dahaenerjidoluveçalışmayahazırhissediyordu.Joyhaklıymış,diyedüşündü.Pozitifköpeğibeslemek,insanakendiniiyihissettiriyor.Şimdiişyerindekiaslanlarıdabesleyebilirsem,kendimiçokdahaiyihissedeceğim.Yeniürüntanıtımıhakkındaekibiyletoplantıyapmaküzereofisinegiderkenkıkırdıyordu.

MüthişGolfVuruşuTeorisi

O gece George televizyon seyrederken, âni bir dürtüyle kalkıpçantasındanMarty’nin verdiği kitabı çıkardı. Kitaba göz gezdirdiğinde, birbölümdikkatiniçekti.Bubölüm,çoksevdiğifakatnadirenvakitayırabildiğibir spor olan golf ile ilgiliydi. İnsanların bir round golf oynadıktan sonra,yaptıkları kötü vuruşları değil de o gün yaptıkları en güzel vuruşuhatırladıklarından bahsediyordu. Bu vuruşu düşündüklerinde kafalarındangeçenler ve hissettikleri, onların tekrar tekrar golf oynamayı istemelerineneden oluyormuş; bu nedenle birçok insan golf tutkunu oluyormuş. Kitapdahasonrabunuhayatlakarşılaştırarak,insanlarınyatağagirdiklerinde,büyükgolf vuruşu teorisini hayatlarında uygulayarak, o gün olan en güzel şeyidüşünmek yerine, kötü giden şeyleri düşündüklerinden bahsediyordu.Muhteşem geçen bir telefon konuşmasını, toplantı ya da satışı; harika birsohbeti, etkileşimi; ya da yarın daha da başarılı olmaları için ilhamverebilecekbüyükbirbaşarıyıdüşünmeliydiler.Kitabagöre,bu,insanıhayatabağlayanbirşeydi.

İşeyaramıştı;çünküGeorge’adailhamvermiştibu.Aklınabirfikirgeldi,çocukların odasına girdi ve o günkübaşarılarını anlatmalarını istedi.Ogünbaşlarınagelençokgüzelyadaonlaragururverenbirşeyianlatabileceklerinisöyledi. Çocuklar kalkıp ışığı yaktılar ve başardıkları şeyleri hatırlayarakgülümsediler veGeorge, bununyeni bir gece geleneği hâline gelebileceğinianladı.

Ardından apartmanın etrafında köpeğiyle birlikte yürüyüşe çıktı ve o günkendi başardığı şeyleri düşünmeye koyuldu. Patronu ona gelip şunlarısöylemişti: “Sende bir farklılık var, George. Her ne yapıyorsan, onusürdürmeyedevamet.”Pozitifenerjininbukadar işeyaramasıçokşaşırtıcı,diyedüşündüGeorge.İnsanlaronasahipolupolmadığınıhemenanlıyorlar.

Gecenin ilerleyen saatlerindebaşını yastığınakoyduğundaGeorge,müthişgolf vuruşu teorisini ekibiyle paylaşmayı düşündü; çünkü dünyada negatifşeyler yerinepozitif olanlaraodaklanmayıöğrenmeye ihtiyacı olanbir grupinsanvarsa,odaçalışmaekibiydi.

OtobüsBiletleri

Günlerden Cuma’ydı; bugünü sevmeyen yoktur herhalde. BugünGeorge,cumagününüherzamankindendahaçoksevdi.Bugün#11numaralıotobüsebambaşkabiradamolarakbindi.

GeorgeonagülümsediğindeJoy,“Seninneyinvarşekerim?”diyesordu.

George, “Bilemiyorum. Sanırım otobüs durağına gelirken yaptığımTeşekkürEderimYürüyüşüsayesindeoldu”diyeyanıtladı.“Dünişyerindebirkezvedüngecedebaşkabirbaşarıyürüyüşüdaha.Gerçektendeişeyarıyorgibi.”

“Sana söylemiştim George. Pozitif köpeği beslemekten daha iyisi yoktur.Fakatdinlebeni.Sanasöyleyeceğimçokönemlibir şeyvar.Benveekibimkonuşuyorduk ve şu yeni ampul tanıtımında başarılı olabilmen için sanayardımetmeyekararverdik.Artıkiçindepozitifenerjidolaştığınagöre,bunuekibinle de paylaşmaya hazırsın ki bu çok iyi olur; çünkü eğer başarılı birürüntanıtımıgerçekleştirmekistiyorsan,ekibinideotobüsünealmalısın.İştekural # 4, George. Danny, hadi göster ona. Danny, kural # 4’ü çıkardı veüzerindeşöyleyazıyordu:

Kural#4

İnsanlarıOtobüsüneDavetEtveÖnündeUzananYolHakkındakiHayalleriniOnlarlaPaylaş.

Joy, “Unutma, otobüsün kaptanı sensin, George” dedi. “Fakat kaptan senolduğun müddetçe insanları otobüsüne davet etmek isteyeceksin. Sanaverebilecekleri en kötü cevap hayır olacaktır. Ama eğer onları davetetmeyecekolursan,bunuhiçbilmeyecekler.Bununlabirlikte,yolboyuncanekadarçokinsanıotobüsünealırsan,yolculuğunboyuncaokadarfazlaenerjiyaratırsın. Sonuçta amacın otobüste yalnızca ayakta durabilecek kadar yerbırakmaktır ve bu bir enerji otobüsü olduğu için sürekli genişler, yaniistediğinkadarkişiyiotobüsealabileceksin.ArtıkbiliyorsunGeorge,ekibiniotobüse davet etmen çok önemli, aksi hâlde ürün tanıtımını tek başınayürüteceksin ve bunu tek başına yapamazsın. Bunun için ekibine ihtiyacınvar.Nedemekistediğimianlıyorsundeğilmi?”diyesorduJoy.

KarmaşaiçindekiekibinidüşünmekteolanGeorge,“Evetanlıyorum”diyeyanıtladı.Bu tanıtımı tekbaşınayapmayakalkışırsa, çok fazla yükün altınagireceğininvesadeceorganizeolmuş,enerjidolubirekibinbaşarılıbirürüntanıtımıyapabileceğininfarkındaydı.Fakatbilmediğibirşeyvardı,odaböylebirekibinasılmeydanagetireceğiydi.“Aklındangeçennedir?”diyesordu.

Joy, su şişesinden büyük bir yudum alırken, “Ohhh, bir biletimiz var,George.Gerçekanlamdabirbiletimizvar”dedi.

Hafifbeyazlamışkahverengi saçlı, ufak tefekbirbayanoturduğukoltuktadoğrularak,nazikçe,“Onaaçıklamamıistermisin?”diyesordu.

Joy,“Tabiiki”diyekarşılıkverdi.“Fakatilköncesenionatanıtmamaizinver.” Joy, Janice’in bir okulda öğretmenlik yaptığını ve bir süredir enerjiotobüsükurallarınıokulundakiöğretmenlerleveöğrencileriylepaylaştığınıvebunda başarılı olduğunu, hatta www.theenenergybus.com adındaki internetsitesi aracılığıyla, herkesin faydalanabilmesi için bunları tüm dünyaylapaylaşmayabaşladığınıanlattı.

Joy,“İnanabiliyormusun,George!”diyehaykırdı.“ArtıkevrenseloldukveJanicemesajımızıdünyadakitüminsanlaraulaştırıyor.”

Janice, utangaç bir tavırla konuşmaya katılarak, “Bu çok heyecan verici”dedi. “Çünkü Joy, insanların ekiplerini, çalışmalarında onlara destekolabilecek pozitif insanlardan oluşturmalarının ne kadar önemli olduğunuaçıkladı ve ben de web sitesine, isteyenlerin e-mail ile otobüs biletigöndererek dostlarını, iş arkadaşlarını, patronlarını, ailelerini ya da otobüsebinmek isteyen herkesi davet edebilmelerini sağlayan bir özellik ekledim.Bununla birlikte, eğer yüz yüze davet etmek istediğiniz kişiler varsa, web

sitesindekibiletleribasarakeldendeverebilirsiniz.”

Joy, Janice’in söylediklerinionaylayanbir işaretyaparak,“BuharikaöyledeğilmiGeorge?”dedi.

Ardından Janice, konuşmasını sürdürdü. “Ah, neredeyse unutuyordum.E-otobüs biletinle birlikte, hayallerini ve amacını anlatan bir de mesajgönderebilirsin.Yani e-otobüs biletlerini ekibine gönderdiğinde,George, şumesajıdayazabilirsin: İşte ekibimiz,ürün tanıtımımız veotobüsünvaracağınokta ile ilgili öngörülerim budur ve sizleri de bu otobüse binmeye davetediyorum.Okuldayenibirgirişimbaşlatırkenbunusıksıkyaparızvemüdür,otobüse davet etmek için tüm öğretmenlere e-otobüs bileti gönderir. Çokeğlencelidir;fakatasılönemlisiçokdaişeyarar.”

Joy, her zamankinden daha da heyecanlı bir hâlde, “İşte bahsettiğim şeybuydu!”dedi.“İnsanlarınotobüsünebinmelerinisağlamakiçinonlaranereyegideceğinisöylemekveonlarıotobüsedavetetmektendahaiyibiryolyoktur.Fakat unutma George, hayallerini onlarla paylaşmalısın. Tanıtımın nasılolmasını istediğini ve ekibinin iç çatışmalar olmadanve egolarını işin içinekatmaksızın nasıl birlikte çalışmalarını beklediğini net bir şekilde ortayakoymalısın. Onlara aynı zamanda üstün performans sağlayacak olan ortakçıkaruğrunaherkesinbirarayagelmesiniistediğinidesöylemelisin.Varmayıplanladığın noktayı onlara net bir şekilde açıklamazsan, hiç kimse seninleyolculuketmekistemez.”

ArdındanJoy,George’abirlikolmayıönerdi.Joy,bualıştırmayıdahaöncedeyapmıştıveotobüsünebinenherkesişaşırtacakkadarişeyaramıştı.Hattaözel bir web siteleri yokken ve otobüs biletlerini elle yaparlarken bile işeyarıyordu. Fakat sonra donanımlı bir duruma geldiler ve George da öyleolabilirdi. E-otobüs biletini, yanında mesaj olmadan patronuna ve ekiparkadaşlarına nasıl göndermesi gerektiğini anlattı ona. Bunun onlarımeraklandıracağını söyledi. Her şeyi George’a adım adım açıklayarak,herkesle tek tek nasıl görüşeceğini, ürün tanıtımı için aklından geçenlerionlarla nasıl paylaşacağını ve www.theenenergybus.com adresinden basılanotobüs biletlerini her birine nasıl vereceğini anlattı. Ardından e-maili şucümlelerle bitirmesini tavsiye etti: “Artık otobüsümün nereye gideceğinibiliyorsunuz ve varacağımız nokta ile ilgili kafanız netleşmiş durumdaolduğuna göre, eğer otobüsüme binmek istiyorsanız, biletinizin üzerineisminizi ekleyerek, pazartesi sabahı saat 9’a kadar ofisime getirmenizi ricaederim.”

George,bütünbunlarıyapmakiçinsabırsızlanıyordu.NRG-2000tanıtımınatam bir hafta olduğundan zamanlama harikaydı ve pazartesi günü kiminotobüse binip binmeyeceğini öğrenmiş olacaktı. Bununla birlikte haftasonunda herkes, gelecek olan büyük haftaya hazırlanma fırsatı bulacaktı.

Enerjiyerdeğiştiriyor,diyedüşündüGeorge.

OtobüsGeorge’unişyerineyaklaştığındaJoy,“Vebirşeydaha”dedi.“Eşiniçindeayrıbire-otobüsbiletihazırlamayıunutmaveonakendin,evliliğinizve aileniz hakkındaki hayallerinden bahset. Senin nereye gitmek istediğinionundabilmeyeihtiyacıvar,George.Bunuunutma.”

George, “Unutmam” diye karşılık verdi. “Bunu yapacağım.” İlk defaarabasının lastiği patladığı için seviniyordu. Belki de tüm bu olanların birsebebi vardır, diye düşündü. Belki de uzun bir süre sonra şans yüzümegülmeye başladı ve belki ama belki şansım ve içinde bulunduğum durumdeğişmeküzeredir.

ÇokUzunBirHaftaSonu

Georgeyatakodasındagezinirken,kapağındaAbrahamLincoln’ünfotoğrafıolanbirTimedergisibuldu.George,AbrahamLincoln’ünyaşamıvedevletbaşkanlığınahayrandı.Bunalımdaolduğusöylenenbuadamınbirçokseçim yenilgisi, iki iflas, bir sinir krizi ve Amerika başkanı olmadan öncenişanlısının ölümüyle baş edebilmiş olması onu hayrete düşürmüştü. 51yaşındabaşınagelensözümonabiryenilgiyle,cesaretinivegücünüyenidentoplayarak ülkesini bir arada tutmayı ve tarihin akışını değiştirmeyibaşarmıştı. George, geçmişte Lincoln’ün ülkesinin birleşmenin mi yoksayıkılmanınmıeşiğindeolduğunubilmeden, İçSavaş raporlarınıbeklemeninnasılbirduyguolduğunudüşünmektenkendinialamadı.

George da ailesiyle vakit geçirip evin içinde şarkılar söylerken, kaderiningözlerininönüneserileceğianıbeklemeninnasılbirşeyolduğunubirazolsunanlayabiliyordu. Zaman geçmek bilmiyordu ve George sürekli otobüsünekimlerin bineceğini ve kimlerin binmeyeceğini düşünüp duruyordu.İşyerindeki ufak iç savaşının üstesinden gelebilecek gücü ve cesareti bulupbulamayacağınımerakediyordu.Vebirzaferemiyoksayenilgiyedoğrumugittiğini öğrenmek için sabırsızlanıyordu. Otobüs biletlerini cuma günüvermişti ve ekip arkadaşlarıyla yaptığı görüşmeler harika geçmişti; fakatpazartesi en kritik gün olacaktı. Kitaplığından en sevdiğiAbrahamLincolnkitabını aldıvebir andakafasındabir ışıkyakarakonuyepyenibir çözümeulaştırabilecek bir alıntıyla karşılaşabilmek için sayfalar arasında rasgeledolaştı.

‘‘Kazanmakamaöncedürüstolmalıyım.

Başarmakamaöncesahipolduğumışıklayaşamayıbilmeliyim.’’

AbrahamLincoln

OtobüsteKimlerVar

Günlerden pazartesiydi ve bu pazartesi, geçen haftakinden çokfarklıydı. Dehşete kapılmak yerine, George, kaygılı bir heyecan hissetti.Bugün daha erken bir otobüsle işe gitti, böylece yeni yolcularından otobüsbiletlerinialmaküzeretamvaktindeoradaolabilecekti.Ofisinegirenherkesletektekselamlaştı,herkesbiletinionavererek,otobüsebineceklerinisöyledi.Michael,JamieveJoséharicindeherkesgeliyordu.Üçübirlikteodayagirdilerve George, bir şeyler olduğunu hemen anladı. Gergin oldukları belliydi veellerinde biletleri yoktu. Tek başına gelmekten çok korktuklarına ve buyüzden kurtlar grubu olarak, birlikte gelmeye karar verdiklerine bahsegirerim,diyedüşündüGeorge.

Michael, açıkça şunları söyledi: “Biz otobüsünüzün kaza yapacağınıdüşünüyoruzvebugerçekleştiğindeoradaolmakistemiyoruz.”

Jamie,gerginbirhâlde,“Buişeihtiyacımızvar”dedi.

George,“Bizderken?”diyesordu.

Birbirlerinebakarak,hepbirağızdan,“Hepimiz”diyekarşılıkverdiler.

Michael,“Otobüsünüzalevleriçindekalacak”dedi.

BusözlerGeorge’unkalbinebirhançergibisaplandı.MichaelveJamieherzaman ona sorun yaratan insanlardı ve George, onların otobüsebinmeyeceklerinizatentahminediyordu.FakatJosétambirsürprizolmuştu.Joséherzamaniçinçokçalışanbiriydi.Enşaşırtıcıolanise,hepsininiçindeen çok sorun çıkaranLarry veTombiletlerini verip otobüse binmeye kararverirken,José’ningelmemeyekararvermişolmasıydı.

Üç kurt orada dururken, George ne söyleyeceğini bilemiyordu. Çokşaşkındı. Tabii ki onunla bu yolculuğa çıkmak istemeyecek insanlar daolacağını düşünmüştü; fakat böyle bir şey gerçekleştiğinde nasıldavranacağını hiç düşünmemişti. Şimdi ise aklına gelen başına gelmişti veGeorgekendiniçaresizhissediyordu.

OdadançıkarlarkenGeorge,“Teşekkürler”diyebildivesandalyesineyığıldı.

Ekibi harekete geçiren güçleri düşündükçe daha da umutsuzluğa kapıldı.Otobüse binmeyeceğini düşündüğü iki insan, tam tersine binmeye kararvermiş ve ilk yolcu olarak otobüse bineceğini düşündüğü bir kişi ise onureddetmişti.

O günün kötü geçtiğini söylemeye bile gerek yoktu. Larry ve Tombirbirleriyleveekibindiğerelemanlarıylatartışmayarataraksorunçıkarmayadevam ettiler. Her şeyden şikâyet ettiler ve diğerlerinin fikirlerine saldırıda

bulundukları hâlde, kendilerinin de ortaya koydukları bir fikirleri yoktu.George, herkesi bir noktada buluşturmaya çalışıyordu; fakat otobüsünebinmek istemeyen üç kurt ciddi bir şekilde dikkatini dağıtmıştı. Onlarla neyapmasıgerektiğinibilmiyordu,buyüzdendetoplantılardapasifbirhâldebirköşede oturmalarına ses çıkarmadı; çünkü küçümseyen gözlerle birbirlerinebakarakzatenhissettikleriniherkeseaçıkediyorlardı.

Ortaya çıkan enerji korkunçtu ve tabii ki George da kendini korkunçhissediyordu.Tanıtımayalnızcadörtgünvardıveotobüsüstopetmişti.

DüşmanınızNegatifDüşünmektir

Salı sabahıGeorge, cansız ve kendine güvensiz adımlarla otobüsebindi.Kendiniyenilmişhissediyorduveonunbaşarılıolabilmesiiçinbukadarçabalayaninsanlarınyüzünebakmayautanıyordu.Joy,George’unenerjisininnedurumdaolduğunuveişyerindebirşeyleriniyigitmediğinihemenanladı.Aslında bugün onun tatil günüydü dolayısıyla babasını ziyaret etmesigerekiyordu; fakat bugün George’un ona ihtiyacı olduğunu hissetmişti veenerjisini onunla paylaşmak ve gerekirsemoralini yükseltmek için otobüsteolmakistemişti.VeşimdiGeorge’abaktığındaönsezilerinidinlemişolduğunaçok sevindi. İlk kez onun gözlerinde bumağlup bakışı görüyordu. Aslındaotobüsü yeni kullanmayı öğrenen birçok insanın başarısızlıklar yaşadığınıhatırlıyordu.Herkes ve her çalışma ekibi yolculuk boyunca sınavdan geçer.Hayat dersinin bir parçasıydı bu. Bunu çok iyi biliyordu. Tıpkı bisikletebinmek gibi bir şey, diye düşündü. Başlangıçta düşersin, devrilirsin fakatönemli olan tekrar denemek, sağlam durmaya çalışmaktır ve bir süre sonraiyice tecrübe sahibi olunca da, bir şampiyonun kendine güveniyle bisikletisürmeye başlarsın. Joy sadece George’un bir an önce direksiyonu elinealmasınayardımetmeliydi;çünküvaktigiderekdaralıyordu.

“Neyin var, şekerim?” diye sordu. “Cuma günü otobüse zıplayarak binenGeorgenerede?”

George,“Birsolyumrukvesağdirsekleyereyıkıldı”diyekarşılıkverdi.

Joy, “Pekâlâ, şimdi ayağa kalkma vakti geldi!” diye haykırdı. “Hayat herzaman seni yere serecektir. Önemli olan tekrar ayağa kalmak zorundaolmandır. Rocky filmini izlemedin mi?” diye sordu. Bu sözler George’undikkatini çekti. Orijinal Rocky filmini her zaman çok beğenirdi ve hattaüniversitedeyken bir denemesini bu film ve de değerli ve önemli biriolabilmekiçindüşmanlarınıyenenbirkarakterüzerineyazmıştı.

“Tabiiki izledim.Kimizlememiştirkio filmi?”diyekarşılıkverdi.Sonradaşüphecibirtavırla,“Fakatoyalnızcabirfilm”diyeekledi.

Joy, sert bir biçimde, “Hayat budur işte George ve sana tekrar ayağakalkmanısöylüyorum”dedi.

George,“Fakatyenildimişte”diyekarşılıkverdi.

“Denemekten vazgeçene kadar yenilmiş sayılmazsın George. Şimdi şukederli başını yukarı kaldır, zihinsel veduygusal açıdannasıl güçleneceğiniveotobüsününasılhareketettireceğinikonuşalım.”

JoyonubukadarüzenşeyinneolduğunusorduveGeorgeda,işyerindekidurumdanveekibihareketegeçirengüçlerdenbahsetti.Enbüyüksorunuolan

LarryileTom’avetümgünboyuncaonusaboteedenüçkurdalanetetti.

Joyise,“Sorunonlardeğil”diyerekGeorge’uşaşırttı.

George,canısıkkınbirtavırla“Ohâldesorunnedir?”diyesordu.

“Olumsuzluk”diyeyanıtladıJoy.“Görüyorsunya,olumsuzlukheryerdeveyaptığın her şeyde karşına çıkıyor George. Her zaman etrafında negatifinsanlar olacaktır. Konumuz bu insanlar değil; onların temsil ettiğiolumsuzluktur.Onlaryalnızca,hayatınboyuncakarşılaşacağınbirçoknegatifinsandanbirkaçı.”

Marty ayağa kalkıp, otobüsün arka tarafından, faydalı araştırmasınıbağırarak diğerleriyle paylaştı. “Kamuoyu araştırmasına göre,Amerika’daki22 milyon negatif çalışan yıllık verimlilikte 300 milyar dolar kayba mâloluyormuş!”

Joy, “Ve bu olumsuzluk yalnızca üretkenliği ve şirketleri yok etmeklekalmıyor George, aynı zamanda insanları da yok ediyor. Kendinden şüpheetme,korku,umutsuzlukvenegatifenerjisenibitiriyorvehayatındayapmakistediğinherşeyivearzuladığınbaşarıyıdabaltalıyor”diyeekledi.“İştebuinsanlarıntemsilettiğiolumsuzlukdaaslındaseninkendiiçinde.Busebeplepozitifköpeğibeslemelisin,George.”

“Fakatotobüsümdebunegatifinsanlardanvar.Bununlabirlikteotobüsümebinmekistemeyendiğernegatifkişilerdetabii.Yanisorununonlardeğilde,benolduğumumusöylüyorsunuzhâlâ?”diyesorduGeorge.“Açıkçasıbirazkafamkarıştı.”

“Dinle George, problemin o kadar içindesin ki, onu göremiyorsun bile.Sorunşuki,bunuçokfazlakişiselolarakalgılıyorsun.Birkaçadımgeriyeatve bekle. Bu insanlara kişisel olarak odaklanma. Hatta onların birer ismiolduğunu bile unut. Onların karşısında durduğunda bunu düşünme.Onlarınyalnızca,herzamançevrendeolabileceknegatifliğitemsilettiklerininfarkınavar.Önemliolanolumsuzluklanasılbaşaçıkabildiğindir.”

Joy,“Öncelikleotobüsünebinmekistemeyennegatifinsanlarlabaşlayalım”dedi. “Danny, onaKural # 5’i göster.”Danny, tabelayı kaldırdı ve üzerindeşunlaryazılıydı:

Kural#5

OtobüsünüzeBinmeyenİnsanlarİçinEnerjiniziBoşaHarcamayın.

“Çok basit, dostum. Bazı insanlar otobüsüne biner, bazıları ise binmez.Binmeyenler için endişelenme. Enerjini onlar için boşuna harcama. Onlarıotobüse bindirmek için çabalama. Bir başkasının otobüsünü kullanamazsın;yalnızcakendiotobüsününşoförüolabilirsin.”

George, “Ne demek istediğini biliyorum” dedi. “Birkaç yıl eşiminotobüsünü kullanmaya çalışmıştım ve bu yaptığımın onun hiç hoşunagitmediğini hemen anladım.” Otobüsteki yolcular kıkırdarken, Joy, enerjiilkesinipaylaşmayısürdürdü.

“BudoğruGeorge.Herkeskendiseçimlerinikendisiyapmalı.Veotobüsünebinmeyen insanlar için üzülerek enerjini kesinlikle boşa harcamamalısın.Bunu kişisel olarak algılamamalısın. Belki de bir başka otobüse binmekistemişlerdir. Belki de senin otobüsüne binmiş olsalardı, yolculuğunumahvedeceklerdi.”George,asılmeseleninbuolduğunuanladı.

“Ayrıca, otobüsüne binmeyenler için ne kadar çok enerji harcarsan, bineninsanlar içinokadar az enerjinkalırgeriye.Veotobüsünebinmeyenler içinendişelenmeyisürdürürsen,yeniinsanlarıotobüsedavetetmekiçinharcamangereken enerji azalır. Satıcılar bu gerçeği çok iyi bilir George. Onlarıreddedenleretakılıpkaldıklarıtakdirde,yenimüşterilerinpeşindengitmekveotobüseyenikişilerkazandırmakiçinenerjilerikalmaz.Ohâldebırakotobüsebinmeyenlerduraktabeklemeyedevametsinler.”

George,yapmışolduğubüyükhatayışimdianlamıştı.Üçkurdudüşünerekokadar vakit harcamıştı ki, otobüsüne binmek isteyenleri tamamen ihmaletmişti.Buyüzdeno kadar yorgunve bitkindi ki, otobüsühareket ettirecekenerjisibilekalmamıştı.

George,TomveLarry’yidüşünerek,“Fakatotobüsebinennegatifinsanlarneolacak?”diyesordu.Sırfonlarıdüşünmekbileonukorkutuyordu.

Joy’un bunlar için de verecek bir cevabı mevcuttu ve bu çözümün, nesilahlarlanedesarımsaklabirilgisivardı.

EnerjiVampirlerineOtobüsteYerYok

“Otobüstekinegatifinsanlarısormuştunvebendeseninlebukonudaaçık konuşacağım. Bu kural kalbini katılaştırmak için değil. Dünyadakiolumsuzluklarlauğraşmakhiçdekolaydeğildir;fakatuğraşılmasıgerekenbirşeydir de aynı zamanda. Kendi hayatın ve başarın o kadar önemlidir ki,etrafındapozitifbirdestekekibiolmalıdır.Negatifbirbaskıaltındaykenhiçkimse başarılı olamaz ve etrafımızdaki insanların, yarattığımız hayatın vebaşarıların üzerinde çok büyük bir etkisi vardır. Eğer başarılı olmakistiyorsan, otobüsüne aldığın insanlar konusunda çok dikkatli olmalısın.Neticede enerjini artıran insanlar da vardır, onu tüketenler de. Ben, insanınenerjisini tüketen insanlara Enerji Vampirleri diyorum ve eğer buna izinverecek olursan içindeki hayat enerjisini, hedeflerini ve hayallerini emerler.Böyle insanlar otobüsünün motorunun su sızdırmasına ve yolculuğununmutsuzgeçmesinenedenolurlar,hattalastiklerinibileindirirler.FakatunutmaGeorge, bunu asla kişisel olarak algılamamalısın. Onlar, dünyada zaten varolan olumsuzluğun yalnızca birer parçasıdır. Senin yapman gereken,otobüsündeki tümolumsuzları bertaraf etmektir ve negatif insanlar da bunadâhildir;kimolurlarsaolsunlar.İşteKural#6veçokönemlibirangeldiçattı.Gösterona,Danny.”

Kural#6

ENERJİVAMPİRLERİNEOtobüsündeYerOlmadığınaDairBirYazıGönder.

“Otobüsündehiçbirolumsuzluğayerolmadığınıinsanlarasöyleyecekkadargüçlüolmalısın.Varmakistediğinnoktanınbuolduğunuveorayavarmakiçinde pozitif ve destekleyici bir ekibe ihtiyacın olduğunu söyle ve negatifolanlarınotobüsealınmayacağını,duraktabırakılacağınıaçıklaonlara.”

Joy bunları anlatırken George, Larry, Tom, Michael, José ve Jamie’yiotobüsten atıp, onları durakta bırakarakbasıpgittiğini kafasında canlandırdıvebunudüşünmeninkendiniçokiyihissettirdiğinideitirafetmeliydi.Fakatgerçekten bu insanları otobüsten atabilecekmiydi? Ya üç kurt ne olacaktı?Muhtemelenonlarıuzaklaştıramazdı,öyledeğilmi?O,Joy’asormadanönce,Joykonuşmayabaşladı. “Şu ikiEnerjiVampiri,TomveLarry, bugün ilk işolarakonlarlabirtoplantıyapmalıveşunlarısöylemelisin:‘Bakın,otobüsümehiçbirolumsuzluğungirmesine izinvermiyorum.Eğerpozitif olmayacakvehayallerimizekatkıdabulunmayacaksanız,buotobüsebinemezsinizvebaşkabirişaramakzorundakalırsınız.’”

George,“Buçoksert”dedi.

Joy, “Biliyorum şekerim, fakat bazen bu şekilde olması gerekir. İnsanlaradeğişmeleri için bir fırsat verirsin ve eğer bu şansı kullanmazlarsa, onlarıotobüsten atmak durumunda kalırsın. Aksi hâlde onlar senin yolculuğunumahvederler.”

George, “Ya baştan otobüse binmeyi reddeden üç kurt ne olacak?” diyesordu.“Onlarlaneyapacağım?”

Joy,“Onlarladabir toplantıyap”diyeyanıtladı. “Onlara,otobüsebinmekiçinbirşanslarıdahaolduğunusöyle.Eğerbudavetidekabuletmezlerse,senve ekibin toplantılar yaparken onları toplantılara çağırmayarak,masalarındatek başına bırak. Onları hiçbir şeye dâhil etme. Ürün tanıtımının ardından,insan kaynaklarındaki çalışanlarla birlikte, onlar için bir gelecek planıdüşünürsünüz.”

George, duyduklarından hoşlanmıştı ve harekete geçmeye hazırdı. Enerjivampirlerini kontrol altına alabilecek ve başarıya ulaşmak için ekibini birarayatoplayabilecekdonanımasahiphissediyordukendini.Fakattümbunlarınedenyöneticilik eğitimi derslerindeöğrenmemişolduğuna şaşırdı.Tümbutaktikleri ve yöntemleri öğretirler aslında, diye düşündü; fakat asla gerçekinsanlarlavegerçeksorunlarlamücadeleedebilmemiziçinyardımetmezler.

PozitifEnerjininTemelKuralı

George’un ofisine yaklaştıklarında Joy, ona son bir tavsiyedebulundu.“Tümbunlarhakkındasanasöylememgerekensonbirşeydahavar,George,bunubilmençokönemli.Okadarönemliki,bunudiğeronkuraldanayrı tuttuk. Çünkü başlı başına bir derstir. Pozitif enerjinin temel kuralıgibidir.Çokönemliolduğuiçinonuyazmanıistiyorumsenden.”

George,birparçakâğıtvebirkalemçıkardıveJoy’unsözlerinebaşlamasınıbekledi.“İşteGeorge.Seninpozitifenerjinvehayallerinherkesinkindendahabüyük olmalı ve herkesin olumsuzluğunu bastırmalı. Senin kararlılığınherkesinşüphelerindendahagüçlüolmalı.Sonuçta,etrafındaherzamanseninhayallerinipaylaşmayaninsanlarolacaktırGeorge.Herzamansürekliolarakherşeydenşüpheedipduranşüpheciinsanlarolacakveşunuyapamayacağını,bunubaşaramayacağınısöyleyecekler.Onlaragörebuhayallerdiğerinsanlaragöredir,senveonlargibiinsanlaragöredeğil.Hattabaşarılıolmanıistemeyeninsanlar bile olacaktır; çünkü senin başarın onların kendi zayıflıklarını vebaşarısızlıklarını görmelerine neden olacaktır. Onlar, kendi otobüslerininşoförüolmakyerine,başkalarınınyolculuklarınıberbatetmeyitercihederler.

İşteGeorge, senin pozitif enerjinin bu kadar önemli olmasının nedeni bu.Herzamaninsanlarıotobüsündenatmaşansınvardırvezamanzamandabunuyapmak durumunda kalacaksın; fakat unutma ki her zaman otobüse binennegatifinsanolmayadevamedecektir.BazendeotobüstekiEnerjiVampiribirpatron veya otobüsten atamayacağın biri olacaktır.Onlarlamücadele etmekzorundasın. İşte bu sebeple pozitif köpeği beslemelisin, büyütmelisin. SanaEnerjiKitabı’nıvermemizinnedenidebudur.

Bunu yalnızca bir gün yapmak yeterli değildir, George. Bunu alışkanlıkhâline getirmelisin. Pozitif enerji tıpkı bir kas gibidir. Onu ne kadar çokkullanırsan,okadargüçlenir.Nekadargüçlenirse, sendeoderecekuvvetliolursun. Bu işin anahtarı tekrar etmektir ve pozitif enerjiye ne kadarodaklanırsan,okadarsenindoğalhâlinolmayabaşlar.Böylecenezamanbirisana olumsuzlukla yaklaşsa, ona pozitif enerjin ve gücünle karşılıkverebilirsin. Daha çok golf oynayarak nasıl ustalaşıyorsan, pozitif enerjibecerisinidedahafazlauygulamaylageliştirebilirsin.Nekadarçokalıştırmayaparsan,senin içinoderecedoğalbirhâledönüşmeyebaşlar.Onubüyütürveyapılandırırsan,olumsuzluklabaşaçıkabilecekgücedesahipolursun.İşteyapmangerekenbudurGeorge.Buişinanahtarıbudur.”

George ona karşı gelemedi. Pozitif enerjisi o kadar güçlü değildi. İşte buyüzdeninsanlarınotobüsünebinmemesionubuderecesarsmıştı.Yeterligüceve kararlılığa sahip değildi ve hayallerine yeterince odaklanamamıştı. Onayüz çeviren insanlar tarafından kolayca yönlendirilebiliyor ve onlardan

etkileniyordu; çünkü zayıftı. Bugün otobüsü harekete geçirecekleri günolabileceğini biliyordu. Çünkü bunu yapmak ona bağlıydı ve güçlü olmakzorundaydı.Bugününfarklıolacağınadairkendikendinesözverdi.FakattamotobüsteninmeküzereykenJoyonukolundanyakaladı.

“Gitmedenöncebirşeydahasöyleyeceğim,George.Butaşıal.”

George,taşıonunelindenalırken,“Budanedir?”diyesordu.

“Simsiyah görünmediğini biliyorum, hatta son derece pis ve çirkingözüküyor;fakatbuçoközelbirtaşvebanabiröğretmenimvermişti.Bunubanaverirkendeşöyledemişti:‘Butaşındeğerinianlarsan,kendiiçindekivekarşına çıkan tüm insanlardaki paha biçilemez bir hazineyi bulmuşolacaksın.’”

George,“Pekionunlaneyapacağım?”diyesordu.

Joy,“Şimdionucebinekoy”diyekarşılıkverdi.“Vesonraonasıksıkbakvesanabirazöncesöylediklerimihatırla.Kendiiçindekideğeribul.Budeğeritaştaveçalışmaekibindedebul.”

GeorgeOtobüsününKontrolünüElineAlıyor

OfisinegidergitmezGeorge’unyaptığıilkşey,toplantıiçinLarry’yiçağırmak oldu. Joy’un tavsiye ettiği üzere, EnerjiVampirleri’yle birer birertoplantı yapacak ve böylece hemen bu sabah otobüsünü hareketettirebilecekti.Biranöncehareketegeçmesigerektiğinibiliyordu.Ekibionubeklemekteydi ve onların bugün ciddi bir yönlendirmeye, odaklanmaya vepozitifenerjiyeihtiyaçlarıvardı.

Masasındaoturmuş,Larry’niniçerigirmesinibeklerken,George’ubirkorkuve endişe hissi sardı. Büyük lekros maçlarından önce midesine giren birkramplahissettiğioendişeyihatırlayarak,tıpkılekrosoynayacağımgünlerdehissettiğimgibibirşeybu,diyedüşündü.Kalabalıkseyircikitlesininbeklentiiçindeçığlıklarattığısırada,aynıandahemyereyıkılacakhemdeheyecandanpatlayacakmışgibihissettiğinihatırladı.Buduyguyuçokiyibiliyorduvebu,iyi bir şeydi. Bu his onu canlandırıyor ve ona kendisinin hazır olduğunuhissettiriyordu. Bununla birlikte bu kaygı dolu enerji her zaman en iyiperformansını göstermesini sağlayan bir yakıt görevi görmüştü.Bugünmaçgünü, diye düşündü ve uzun zamandır ilk kez kendini hayat dolu ve hazırhissediyordu.

Larry içeri girer girmez, George’un yaratıcı düşünme sürecini kesereknegatif bir yorum yapmadan önce, George derhâl atağa geçti. Larry’yedoğrudandoğruya,onunolumsuztavrındanartıkbıktığınıveeğerolumlubirtavır içinde otobüsün hareket etmesine yardımcı olmazsa derhâl otobüstenatılacağınısöyledi.George’unaçıksözlülüğükarşısındaşaşkınadönenLarry,isteklibirşekildekarşılıkvererek,George’unpozitifenerjivedestekisteğinikabuletti.Georgehiçşaşırmamıştı.Larry’ninbirailesiolduğunuveşuandaişinikaybetmeyigözealamayacağınıbiliyordu.

Diğer yandan,Tom, tamamen farklı birmeseleydi.Hiç kimseye, özelliklede George’a karşı hiçbir bağlılığı yoktu. Birbirlerini hiçbir zamansevmemişlerdi ve bunu her ikisi de biliyordu. Fakat birbirimizi sevipsevmememizin hiçbir önemi yok, diye düşündü George. Asıl mesele işleriyoluna koyabilmek ve NRG-2000 ürün tanıtımı için doğru ekibioluşturabilmekti.Tomiçerigirdiğinde,Georgeonunlakarşılaşmayahazırdı.

“Seni ekibimde görmek istiyorum Tom. Fakat eğer amaçlarımızaulaşmamızaengelolacaksanseniekibimealamam”dedi. “Daha fazlayıkıcıetkiyaratmanaizinveremem.”

Tom, şiddetle karşılık verdi. “Sen benimle dalga mı geçiyorsun? Buradayıkıcı etki yaratan tek kişi sensin. Yaşadığımız sorunlar benim yüzümdendeğil. Sen iyi yönetemediğin için bu sorunları yaşıyoruz.Beni hiç suçlama.

Suçu kendinde ara. Birbirimizden hoşlanmadığımızı biliyorum, bu hepböyleydi;amaasıl sorunsanabiryöneticiolaraksaygıduymuyorolmamdırve benden duymak istediklerini kesinlikle söylemeyeceğim. Bu şekildeseninle o aptalca yolculuğa çıkabilirim. Bana ihtiyacın var George. Ekibinbana ihtiyacı var ve eğer şu anda benden kurtulacak olursan, otobüsünüdoğrudan doğruya bir uçuruma sürükleyeceksin. Şimdi, bana söyleyecekönemlibirşeyinyoksaişiminbaşınadönmekistiyorum.”

George’un omuzları çöktü. Sanki içindeki enerji emiliyormuşçasına,vücudunungiderekgüçsüzleştiğini hissediyordu.Ölmeküzere olanbir bitkigibi boynunu büktü.Ne diyeceğini bilemez durumdaydı ve tepeden tırnağatitriyordu.“Ohâldeniçinotobüsbiletiniverdin?”diyesordu.

Tom, sırıtarak, “Biletimi vermemin tek sebebi, otobüsünün patlayışını önsıradan izlemek istememdi” diye karşılı verdi. “Bunun olacağını ikimiz debiliyoruzvebugerçekleştiğindebendünyanınenmutluinsanıolacağım.”

George, vazgeçmişbir hâlde elini cebine attı ve birdenbire Joy’unvermişolduğutaşıhissetti.Taşıcebindençıkarıponabakarken,bununkarşılığındanediyeceğini düşünmeye çalışıyordu. Bu şekilde bastırılacağını hiç tahminetmemişti.

Tom,“Budaneböyle?”diyesordu.“Evciltaşınmı?”

George taşa bakarken, Joy’un, kendi içindeki değeri bulmak konusundasöylediklerini hatırladı. George’un kendi kendine inancı olmadığı içinTom’unonainanmadığınınfarkınavardı.Ekibininbaşarılıolmasınayardımcıolmakla hiç ilgisi olmayan ve George’un işleri yoluna koyması için onadestek olmaya hiç de istekli olmayan sırıtkan, ukala bir EnerjiVampiri’ninona sözleriyle saldırmasına ve üzerine çullanılmasına izin veriyordu. Enkötüsüde,bunukabulleniyordu;tıpkısonbirkaçyıldırherkesinveherşeyinbunuyapmasınıkabullendiğigibi.Hayat,hergünonubirazdahayormuştuveher geçen gün kendine olan güvenini törpülemişti. Her geçen dakika, onuhayalindeki kişi olmaktan uzaklaştırarak, acıdığı biri hâline getirmişti.George, bugün zayıf olmayacağına dair söz vermişti. Güçlü olmaya yeminetmişti; fakat işte yine güçsüz ve yenik bir durumdaydı. George, taşıavucunun içinde sıkarak, yeter, diye düşündü. Yeter, diye düşündü ve busözcükâdeta tümbedenindeyankılandı.Tom,George’dakibudeğişimi farkettiğindebiradımgeriattı.

George,Tom’adoğrubiradımatarken,artıknehayatnedehiçkimseiçinbir kum torbası olmayacağım, diye düşündü. “Burada böylece oturup,benimlebuşekildekonuşmanıdinleyeceğimimisanıyorsun?”dedi.“Ohâldetekrardüşün.Çokmuyeteneklisin?Tabiikiöylesin.Senibuürüntanıtımındakullanabilir miydik? Bunun için bahse girersin, değil mi? Fakat ben, senin

tavrındakibirininyerine;dahaazyetenekli,aynıyöndehareketedenveaynıamaçlar uğruna mücadele eden birini tercih ederim. Şimdi tahmin et nelerolacak, Tom. Otobüs havaya uçacak diye endişelenmene gerek yok; çünküsen orada olmayacaksın. En kısa zamanda otobüsten aşağı indirileceksin.Bununböyle olmasını istememiştim; fakat biraz önce bana söylediklerin vetavrın bana başka bir şans bırakmadı. Kovuldun.” Tom olduğu yerde,şaşkınlıktan ağzı açık bir hâlde donakaldı. Sonra da tek kelime etmedenarkasınıdönüpkapıyıçarparakofistençıkıpgitti.

George, bu tartışmanın ardından hâlâ titreyerek, bir Enerji Vampiri’niotobüsten indirdim, diye düşündü.Hiç de kolay olmamıştı; fakat doğru birkarar verdiğinden emindi. Tom’un buradaki en yetenekli kişilerden biriolmasına rağmen-zatenonabukadaruzunsüre tahammületmesininsebebidebuydu-bunuyapmasıgerekiyorduveekibiiçindeeniyisibuydu.George,omuzlarındansankibir tonlukağırlık inmişgibiydi.Kendinigüçlüveözgürhissediyordu. Cebine koymadan önce taşa bir kez daha bakarak Joy’udüşündü ve gülümsedi. Uzun zamandan beri ilk kez kendisiyle gururduyuyordu.

George’un üç kurt hakkındaki planı, Joy’un tavsiye ettiği gibi, otobüsebinmek istemedikleri takdirde, yalnızca onları ekipten dışlamak olacaktı.Fakat Michael silahlarını kuşanmış bir hâlde ofise girip, George’a, Tom’ukovduğu için çıldırmış olduğunu ve bu otobüsün içinde George ile birliktealev alacağını söylediğinde, George’un ona, ya bu otobüsün gittiği yeregidersin ya da otobüsten inersin, demekten başka çaresi kalmamıştı.BoyuneğmeyecekkadargururluvegeriçekilmeyecekkadaröfkeliolanMichael,buotobüsten inerek başka bir otobüsle başka bir yolda seyahat etmeye kararverdi.Ettiiki,diyedüşündüGeorge.

George, bu sabahki havai fişek gösterisinin ardından, daha fazla neolabileceğinimerakediyordu.Çatışmaları,kavgaları,bağırıpçağırmalarıhiçsevmezdi.Tabiikiinsanlarıiştenatmakveekibininikielemanınıkaybetmekhiçhoşunagitmemişti.Fakatgüçlüolacağınavehayallerinesadıkkalacağınadairsözvermişti.Bunuyapmasaydı,yenilgiyeuğrayacaktı.JamieveJoséilede savaşa hazırdı; fakat onlarla çetin bir kavgaya girmeyi gerçektenistemiyordu.

George, Jamie’ye ya otobüse binmesini ya da aşağıda kalmasınısöylediğinde, Jamie otobüse binmeyi kabul etti; fakat daha sonra ona,olumsuzlukla olmasa da acı bir gerçekle darbesini vurdu. “Yıllardır seninleçalışıyorumGeorge”dedi.“Hergeçenyılvehergeçengündahadahuysuzvekatı birine dönüştün. Hatta ne zaman çökeceğin konusunda iddialara bilegiriyorduk; bir gün ortadan kaybolacağını ve her şeyden vazgeçeceğinidüşünüyorduk.FakatherAllah’ıngünükendiniveekibinimutsuzederekişe

gelmeye devam ettin. Bu ekibin darmadağın olmasının nedeni biz değiliz,sensin. Hiçbirimiz seni bu kadar uzun süre burada tutacaklarınıdüşünmüyorduk.Vebizdenotobüsünebinmemiziistediğinisöylediğindeise,o otobüse binmemin hiç yolu yok diye düşündüm. Yıllardır amaçsızca itekaka ilerleyen bir otobüse neden binmeliyim ki? Fakat eğer işimikaybetmemek için bu otobüse binmem gerektiğini söylersen, o hâldebineceğim.Otobüsünebineceğimfakatönceliklenedenotobüsebinmediğimidebilmeniisterim.”

George,afallamışbirhâldekalakaldı.Söylediğiher şeyindoğruolduğunubiliyordu; fakat yine de bunları kabul etmek hiç de kolay değildi. Nediyeceğini ve nasıl tepki vereceğini bilemiyordu. Ona Joy’dan, EnerjiOtobüsü’nden ve orada öğrendiklerinden bahsetmek istiyordu; fakat hiçbirşey söyleyemeyecek durumdaydı, ayrıca bunun için vakti de yoktu. Tekyapabildiği dürüstlüğü ve otobüse binmeyi kabul ettiği için ona teşekküretmekvebirdarbedahayemeküzereJosé’yibeklemekoldu.

José içeri girer girmez, George, birlikte başardıkları bunca şeyden sonraotobüse binmek istememesine şaşırmış olduğunu söyledi. José de lafıdolandırmadan,doğrudandoğruyatepkisiniortayakoydu.

“Budoğru,George”diyekarşılıkverdi. “Senin içincanımıdişime taktım.Bendenyapmamıistediğinherşeyiyaptım.Geçsaatlerekadarçalıştım,haftasonumesaiyekaldım,başkalarınınyarımbıraktığı işleri tamamladımve senbir kez olsun bana teşekkür ettin mi? Bir kez olsun çalışmalarımı vesadakatimi takdir ettiğini söylemedin. Senden terfi istediğimde ise, bunudüşüneceğinisöyledinvebirdahadabukonuyuaçmadınbile.Bütünbunlarne içindi, George? Etrafta dolanıp, yalnızca kendin ve işin için endişelenipdurdunvebeniumursamadın.Kendiişinikurtarabilmekiçinbirdenbiregelipbenden otobüse binmemi istedin ve eğer bu tanıtım iyi gitmezse, seninmahvolacağınıbilmediğimizidüşünmesakın;çünkübunuherkesbiliyor.Tümbunların üzerine, benim heyecanlı bir şekilde otobüse binip, ‘Oleyyyyyyy,otobüsteyim!’ demem gerekiyordu. Fakat böyle olmadı. Sen benimotobüsümebinmeden,benimseninkinebinmemçokzor!”diyehaykırdıJosé.

George,birkezdahaikigözününarasınabiryumrukyemişti.Sabahtanberibir sürü yumruk yemişti zaten ve sevdiği ve güvendiği bir insandan gelendarbeenağırıolmuştu.FakatJosé’ninhaklıolduğunuveşuandanesöylersesöylesinJosé’ninkendinidahaiyihissetmesinisağlayamayacağınıbiliyordu.HeyecanlanmıştıveGeorgebununsebebinibiliyordu.

George,“Haklısın”dedi.“Haklısın.Teksöyleyebileceğimbu.”

İşten kovulmayı bekleyen José için George’un verdiği cevap sürprizolmuştu.OndanönceMichaelveTom’uofistençıkarkengörmüşvehepsinin

teker teker kovulacağını düşünmüştü.Bu yüzdenGeorge’un bu kadar sakindavranmasına hem şaşırmış hem de bu onu rahatlatmıştı. George ve Josébirkaçdakikatuhafbirsessizlikiçindekalakaldılar,herikisidenediyeceğinibilemezbirhâldeydi.

İlkkonuşanJoséoldu.“Peki,şimdineolacak?”diyesordu.

George, ‘Şimdi ne olacak’ sorusunu ‘Geçmişi değiştiremezsin. Geçmişibırak.Geleceğioluştur’anlamınagelenbirdüşünceolarakaddederekbirsüresessizcedurdu.

Ardından gözleri parıldayarak ve kendine güvenli bir şekilde, “Şimdigeleceğimizi kendimiz oluşturacağız” diye yanıtladı. İki sağ dirsekle yineyere yapışmıştı; fakat bu defa ayağa kalkabilmişti. Bu kez vazgeçmemişti.Hayır,bukezhayallerininüzerinegidiyordu.“Bunlarıtelafietmemiçinbanabir şans vermeni istiyorum senden” dedi. “Henüz bunu nasıl yapacağımıbilmiyorum; fakat bir yolunu bulacağım. Lütfen yalnızca tanıtım için banayardımcı ol ve birlikte çalışmaktan keyif alacağın biri olduğumu sanaispatlamamaizinver.Seniniçinburadaolduğumugöstermemeizinver.”Josébunu kabul etti ve son derece verimli ve pozitif bir günün başlangıcıolabilecekbirtoplantıiçinekibitoplamaküzereofistenbirlikteçıktılar.

George’unRüyası

İş yerinde yıllardır yaşadığı en verimli günlerden birini geçirenGeorge, o gece bir rüya gördü. Bir otobüs kullanıyordu ve otobüste deçalışanları,eşiveçocuklarıvardı.Otobüs,birdağınüzerindenkocamankarabirdeliğedoğruhızlagidiyordu.Tamçarpıppatlayacağısıradagörünmezbirel,otobüsü,George’uvetümdiğeryolcularıtuttu.ArdındanGeorge,ailesiveçalışma ekibi bir kayanın üzerinde durup uçurumdan bakarken, George’uniçini inanılmaz bir huzur kapladı ve ona şunları söyleyen bir fısıltı duydu:‘Muhteşem şeyler olacağına inan.’ Sonra da ter içinde, tanıtımı ve ekibinidüşünerekuyandı.

Hayatının en önemli üç gününün onu beklediğinin farkındaydı; fakatbununlabirlikteherşeyinyolundagideceğinedairiçindeinanılmazbirhuzurvardı.Birşekildeişlerinhepsiyolunagirecekti.Buduyguonuşaşırttı; fakatgeçirdiği bir buçuk haftanın ardından artık sürprizlere alışmıştı.Hayatın biranda değişebildiğini öğreniyordu. Bir dakika önce kaçınılmaz bir yıkımadoğrugittiğinidüşünürken,birdakikasonrakendinibirotobüstemuhtemelenhayatlarındayöneticilikleilgilihiçdersgörmemişbirgrupinsanlabirlikteişhakkındastratejilerbelirlerkenbulabilirsin.Enşaşırtıcıolan iseo insanlarınsöyledikleri şeyleringerçekten işeyarıyorolması.Evet,Georgegerektendesürprizlerealışıyordu.

BugünDündenDahaİyiOlacak

Eksik olan ne? Daha iyi ne yapabilirim? Onların otobüsündeolduğumu ekibime nasıl gösterebilirim? George, çarşamba sabahı otobüsdurağındaotururken,JamieveJoséileyaptığıkonuşmayıveekibinindünküperformansını düşünerek, kendine bu soruları sordu. Tıpkı bir futbolantrenörününmaçtakiheroyunu tekrar tekrar tartışmasıyadabir dansçınınher bir hareketi, her dönüşü yinelemesi gibiGeorge da o gün yaşadıklarınıdefalarca düşünüyordu. İşte bu noktadan sonra da insan başarılarını vehatalarını hatırlar ve ‘şöyle yapmalıydım’ ya da ‘böyle yapabilirdim’ gibişeyleri düşünmeye başlar. Öğrenmeye hevesli, hatalarından ders alan vebaşarılarını bunların üzerine yapılandıranlar için bu çok önemli bir gelişimanıdır. George bunu zaten biliyordu; fakat yolculuğu süresince bir yerlerdehatalarındandersalmayıunutmuştu.

Amaşimdi tekrardüşünmeyebaşladıveüniversitede lekroshocasınınonavermiş olduğu müthiş tavsiyeyi hatırladı. Üniversitedeki hocası ona şöyledemişti: “Amaçdiğer insanlardandaha iyi olmakdeğil, dünkü sendendahaiyi olmaktır.” Şüphesiz ki George daha iyi bir yönetici, daha iyi bir insan,daha iyi bir eş ve daha iyi bir baba olmak istiyordu. José’nin onunlaçalışmaktan memnun olmasını ve Jamie’nin, otobüsünün patlamayacağınıgörmesini istiyordu. George’un amacı her geçen gün kendini daha dageliştirmek, ekibinin gelişmesine yardımcı olmak ve NRG Company’ninyöneticilerineinanılmazbirtanıtımdüzenlemekti.Bununzorbirişolduğununfarkındaydı; fakat değişmek ve başarmak umudu ve isteği elinde kalan sonşeydi. Ekibi dün büyük bir atılımda bulunmuştu; ama imkânsızı mümkünkılmak ve cuma günü başarıya ulaşabilmek için daha fazlasına ihtiyaçlarıolduğunu biliyordu. Bir şeyin eksik olduğunu biliyordu; fakat bunun neolduğundaneminolamıyordu.

Joy’unvermişolduğutaşıcebindençıkardı.Cebindebirtaşparçasıtaşıdığıiçinkendiniaptalgibihissetsede,Joy’unsöylediğiherşeymantıklıydıvebutaşı onavermesininmutlaka iyi bir sebebiolduğunudüşündü.TaşabakarakJoy’unsöylediklerinihatırladı.“Butaşındeğerinianladığında,kendiiçindekive diğer insanlardaki hazineyi de bulmuş olacaksın.” Belki de taşın içindemücevheryadaonabenzerbirşeyvardır,diyedüşündü.Ardındanbuçılgıncafikre güldü. Böyle bir şey olması imkânsızdı. Sanki Joy bana içinde elmasgizlibir taşverdi.Hiçsanmam,dedikendikendine.Fakatbu taşınnasılbirdeğeri olabilir ki, diyedüşündü.Belki de eski bir uygarlıktankalmabir taşfalandır.Belkidebutaş,gücüsimgeliyordur.Tomiletartışırkengerçektendebanayardımcıoldu,diyedüşündü.Belkideözelbirnehirdençıkarılmışbirtaştır.Belki de Joy’un öğretmeninden almış olduğu ve taşa verdiği özel bir

yetenek ona bu değeri veriyordur. Hiçbir fikrim yok, diye düşündü. BelkiJoy’un bu taşa ve bir yönetici olarak bende neyin eksik olduğuna dairsöyleyebileceği bir şeyler vardır, diye düşünüyordu ki tam o sırada # 11numaralıotobüsdurağageldi.

KendiniİyiHissetmek

George otobüse yaklaştığında içeridekilerin yüksek sesle şarkısöylediklerini duydu. “Kendimi harika hissediyorum. Kendimi harikahissediyorum. Evet, harika hissediyorum. Evet…” diye sürüp giden sözlerotobüsün içinde ve kulaklarında yankılanırken, yolcular kollarını havayakaldırarak şarkıyı söylüyorlardı. Şarkıya eşlik eden Joy da George’uselamlamakiçindurdu.

“Selamtatlım,bugünkendininasılhissediyorsun?”

“İyi”diyekarşılıkverdiGeorge.“Buradaneleroluyorböyle?Nedenhepinizbağırıyorsunuz?”

“Duygular, George. Kendini iyi hissetmeni de sağlayabilirler, berbathissetmenide.Bizbuna, hareket hâlindeki enerji anlamınagelenE-hareketidiyoruz.Ruhhâlininnasılolduğuenerjininiçindenasılaktığınabağlıdır.Yaniolumsuzduygularınsenikaranlıkbirolumsuzluk,hüzünveümitsizlikyolunasürüklemesine izin vermek yerine, duygularımızı kontrol altına alabiliriz,pozitif enerjinin içimizde dolaşmasını sağlayarak kendimizi daha iyihissedebiliriz.”

George, “Mantıklı fakat biraz modası geçmiş bir şey gibi” diye karşılıkverdi.

“Tabiikiöyle.Bunubiliyoruz.Amadiğerotobüslerdekilerbirişgünüiçindahakaygılanırken,buotobüstekiinsanlarmutlu,enerjidoluvegünehazırbirşekildeiniyorlarotobüsten.Senhangisinitercihedersin,eskimodaamamutluolmayımı,yoksaçekingenvemutsuzolmayımı?Çokbasitbir seçim,öyledeğilmi?”

George ona karşı çıkamazdı.Mutsuz olmaktansa aptalca davranmayı amamutluolmayıtercihetmesigerektiğiniöğrenecekkadaruzunsüremutsuzbiryaşamsürmüştü.Mutsuzluktanbaşkabirşeyyoktuhayatında.

Joy, “Bunun anahtarı kendini iyi hissetmektir” diyerek sözlerini sürdürdü.“Senkendiniiyihissettiğinde,etrafındakiherkesdeiyihissedecek.Bolsütlübirkahveyada şekerlemeylekendini iyihissetmekten falanbahsetmiyoruz.Neşe,mutluluk,heves, şükran, tutkuveheyecangibiduygularlakendini iyihissetmekten bahsediyorum. Unutma George, doğuştan gelen yeteneklerin,başarılarınyadainsanlaraverdiğinarmağanlarözgeçmişindeyazmaz.Seninçevrendeki insanlara vereceğin armağan, kendini iyi hissedebilmek, mutluolabilmek ve etrafındakilerin de böyle hissetmesini sağlayabilmektir.Mutluve pozitif insanlarla birlikte olmak, onların da kendilerini mutlu ve pozitifhissetmelerinisağlar.Birçokinsandiğerlerinimemnunetmekiçinuğraşırve

bu, kendilerini mutsuz etmekten başka bir işe yaramaz. Kendini iyihissetmeyeodaklanmakvebuduygununvemutluluğunundiğerinsanlaradayansımasınısağlamakçokdahaiyi.Kendini iyihissettiğinde,güçlüolduğuniçin onlara da bu duyguyu verirsin. Kendini kötü hissettiğinde ve iyihissetmek için başkalarını memnun etmeye çalıştığında ise, kendi gücünütüketmiş olursun… ve bu da senin daha da güçsüz olmana sebep olur.Söylediklerimaklınayatıyormu?”

Söylediklerisonderecemantıklıgeliyordu.Tümyaşamınıpatronunu,eşinive etrafındaki herkesi memnun etmeye çalışarak harcamıştı ve sonuçta hergeçengündahadamutsuzolmaktanbaşkabirşeygeçmemiştieline.Şimdiisekendini yeniden iyi hissetmeye başlamıştı. EnerjiVampirlerini otobüsündenatmıştı ve ekibi de doğru yoldaydı. Kendini iyi hissetmek kesinlikle birşeylerideğiştiriyordu.

FakatGeorgeaynızamandahâlâdünyaşadıklarınıdüşünüyorveeksikolanşeyinneolduğunubulmaya çalışıyordu. Joy’adünyaşadıklarındanbahsetti.JamieveJoséileyaptığıtoplantıyıvegerçeklerinasılyüzüneçarptıklarınıvebir yönetici olarak etrafına ne kadar zarar vermiş olduğunu anlamasınısağladıklarını anlattı. Olumlu ekip toplantılarından ve herkesin nasıl tepkiverdiğinden de bahsetti. Ardından, yapması gerektiği hâlde, fark yaratacakhangi davranışta bulunmayı atladığını Joy’a doğrudan doğruya sordu. “Herşeye rağmen kendimi iyi hissediyorum ve ekibim de buna karşılık veriyor;fakatyinede istediğimkadar iyideğil.Hâlâeksikolanbir şeylervar.Dahafazlasını yapabileceğimizi biliyorum.Yalnızca kendini iyi hissetmekten çokdahafazlasıolmalı.”

Joy derhal cevap verdi. “Daha fazlası var. Sen kesinlikle çok değiştinGeorge.Bununiçinseninlegururduyuyorum.Fakatşimdibiryöneticiolarakdadeğişmelisin.Budeğişiminanahtarıdakalbindir.Eksikolanşeyyüreğin.Biz de sana, kalbini açabilmen ve onu diğerleriyle paylaşman için yardımedeceğiz.İştehepsibuGeorge.Umarımhazırsındır;çünkübirsonrakiadımıattığındaartıkgeridönüşolmayacak.”

YürektenYönetmek

Joy, onun kalbi olmadığını söylediğinde, George onun ne demekistediğinimeraketti.“Kalbimyokdanedemek?”diyesorduvekalbiniişaretederek,“İşteburada.Kayıpfalandeğil.”

“Hadi George. Tabii ki bir kalbin olduğunu biliyorum. Fakat kalbin çokuzunzamandırbuzgibiydi,negatifveduygusuzdu,buyüzdendekapalıydı.Hattageceleribiletamolarakiçiniaçamayanbirkalbinvar.Sonzamanlardabaşına gelenler sayesinde kalbin açılmaya başladı ki bu da çok iyi bir şey.‘Sen kalbini açana kadar Tanrı onu kırılmaktan alıkoyarmış’ diye bir sözduymuştum.Doğru değilmi?Düşünsene. Hermücadele, her zorluk ve hersıkıntısenikendikalbine,gerçeksene,aslındakimolduğungerçeğinedahadayaklaştırır. Bazen azami ve gerçek gücünün farkına varamayacak kadargüçsüz hissedeceğin noktaya dek yıkılman gerekir. Ve ben bunu sendegördüm George. İşte bu sebeple otobüsüme bindin zaten. Çünkü gerçek,pozitifvegüçlüsenileyüzyüzegelmevaktingelmişti.”

George, lastiğinin patlamasını, evliliğindeki sorunları, iş yerinde yaşadığıkrizlerive Joséve Jamie ileyapmışolduğugörüşmeleridüşündüve Joy’unhaklı olduğuna karar verdi. Başına gelen şeyler artık her şey içinetrafındakilerisuçlamayıbırakmasınıvedönüpkendinebakmasınısağlamıştı.Dahaöncebirkalbinaçıkyadakapalıolabileceğihiçaklınabilegelmemişti.Yalnızcahenüzbirkalpkrizigeçirmemişolduğuiçinşükretmişti,hepsibu.

Joy, “Artık liderlik yapma vaktin geldi, George” dedi. “Etrafındakilerikontrol altına almaktan bahsetmiyorum. Pozitif, herkesi etkileyen birliderliktensözediyorumben.Ekibiningerçektenistediğişeydebudur.Onlar,seninyürektenyönetmeniistiyorlar.Sendenyapılmasıbeklenengörevbuişte.Kalbin senin güç kaynağındır.Herkesi etkileyebilen pozitif bir yöneticiliğinanahtarı budur ve kalbin ne kadar açık, güçlü ve pozitif olursa, sen de oderecegüçlüolursun.”

Marty, otobüsün arka tarafından seslenerek, “Şaka yapmıyor” dedi.“Hararetlibirmotivasyonsafsatasıdeğilbu.Bilimingerçektenzirvedekibirbaşarısıdır.HeartMathEnstitüsü,heartmath.org.’danulaştığımbirçokbilimseldergide yayımlanmış olan araştırmaları buldum.” Marty, bilgisayarınıkaldırarakekranıGeorge’agösterdi.Ekrandaşunlaryazılıydı:

•Kalp,duygusalbirkılavuzolarakgörevyaparvekalbinelektromanyetikalanıaracılığıylahissettiklerinin,vücudundakiherbirhücreyeyayılmasını

sağlar;buenerjialanı,1,5ila3metreuzaklığakadarfarkedilebilir.

•Kalbinelektromanyetikalanı,beyinden5binkatdahagüçlüdür.

George’un bu araştırmanın ne kadar önemli olduğunu anlayıpanlamadığındaneminolabilmek içinneredeyse tümdikkatinionayöneltmişolanJoy,“3metreuzaklıktan,beyinden5binkatdahagüçlü!”diyehaykırdı.“Bu demek oluyor ki, günün her dakikası pozitif ve negatif enerjimizi,kalbimiz aracılığıyla etrafa yayıyoruz ve insanlar da bu sinyali topluyor vealıyorlar.”

Janice de sohbete dâhil olarak, “Bu sayede insanların samimi ya dayapmacık olduklarını anlayabiliyoruz” dedi. “Onların kalbini hissedebiliyorvesamimimiyoksaaldatıcımıolduğunubiliyoruz.”

Joy, “Aslında bu bilinen bir şey” dedi. “Bu yüzden insanlar hakkında,kocamanbirkalbivar,işineyüreğinikoyuyorveyabirsürükalbiolankişilergibi ifadeler kullanıyoruz. Etrafta dolaşırken duygularımızı enerji olarakçevremize yayıyoruz ve herkes bu hislerin pozitifmi, negatifmi, heyecanlımı,soğukkanlımı,öfkelimiyoksaendişelimiolduklarınıhissediyor.GeçengünsanasöylediğimgibiGeorge,herşeyenerjidenibaret.Çalışanlarınseninyayın istasyonunu ayarlıyor ve senin enerjini istiyorlar. Şu anda sana herzamankindendahaçokihtiyaçlarıvar.Ve tabiisenindeonlara.Eğeronlarındahafazlapozitifvegüçlüenerjialabilmeleriniistiyorsan,ohâldekalbindekigücüortayaçıkararakvedağıtarak,bugücüetrafınayaymalısın.”

George,ürüntanıtımınayalnızcaikigünükalmışolduğunubilenMartyveJoy’a endişeli gözlerle bakarak, “Fakat bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum”dedi.“Yüreğimlenasılyöneteceğim?”

EnerjiAmiri

Bu sorununyanıtı Joy’dandeğil,otobüstebulunanbirbaşkasındangeldi.Şimdiyekadarhemenhiçkonuşmamışolanfakatherkesietkileyebilen,pozitif liderlikkonusundasonderecetecrübelibirindengeldi.AdıJack’tivekelkafalı,karşısındakinidegülümsetenpırılpırılbirgülümsemeyesahip,ortayaşlı bir adamdı. Konuşmaya başladığında herkes onu dinledi. BildikleriniGeorge’aanlatmasırasıonagelmişti.

Jack,kravatınıdüzeltiptakımelbisesinintozunusilktiktensonra,deneyimlibir liderin kendine güveniyle şöyle söyledi: “NRGŞirketininCEO’su olmavaktigeldi.”

George, bu adamın kesinlikle aklını yitirmiş olduğunu düşündü. “Bayım,ben yalnızca bir müdürüm. Yönetici bile değilim. Yalnızca iki günüm var.Lütfen söyler misiniz bu kadar kısa süre için nasıl şirketimin CEO’suolacağımvebununyüreğimleyönetmekleneilgisivar?”

“Öncelikle, bana Jack diyebilirsin. İkincisi de, CEO artık idari yönetimamirianlamınagelmiyor.BundanböyleEnerjiAmirianlamınageliyor.Nedenenerji?Çünküenerji,günümüzdekişiselveprofesyonelbaşarınınkaynağıdır.Eğer bu enerjiye sahip değilsen, liderlik yapamazsın, etrafındakilere ilhamveremezsin ya da fark yaratamazsın. Ve bir Enerji Amiri olmanın enmuhteşem yanı da siz de dâhil olmak üzere şirketinizdeki herkesin enerjiamiriolabilmeşansınınolmasıdır.EnerjiAmiriolmayakararvermekdemek,pozitif, güçlü ve herkese sirayet eden enerjinizi iş arkadaşlarınızla,çalışanlarınızla ve müşterilerinizle paylaşacaksınız demektir! Bu da, artıkkalbinizle iletişim kuracaksınız anlamına gelir” diyerek elini göğsününüzerine koydu ve sözlerine şöyle devam etti: “İş dünyasında kullanılagelenduygusal zekâ terimini eminim duymuşsundur, George.” George başınısallarken,Martyarkataraftanşöylebağırıyordu:“Araştırmasonuçlarınagöreyetişkinbaşarısınınyüzdeseksenindensorumludur.”

Jack, “Evet, Marty” dedi ve şunları ekledi: “Ve duygusal zekâ aslındayönetirken, satış yaparken ve iletişim kurarken kalbinin gücünü yaymaktır.Duygusal zekâ ve yürekten yapılan bir liderlik aynı şeydir. Tek yapmangereken insanlarla etkili ve etkileyici bir iletişim kurmak. Bunu gerçektenkolaylaştırabilmenin ne demek olduğunu biliyor musun? Bu demektir ki,insanlar seni seviyor, sana saygı duyuyor ve senin yolundan gitmek istiyor.Bir gecedeEnerjiAmiri olabileceğini söylemiyorum; fakat eğer cumagünüekibinizafereulaştırmayakararlıysan,hemenişekoyulmangerek.”

Sonraalçaksesle,“Sanaküçükbirhikâyeanlatabilirmiyim?”diyesordu.

George,“Tabiiki”diyekarşılıkverdi.

“Şu anda sen karşında kendine güvenen bir lider görüyorsun. Ben kimolduğumu biliyorum. Ne için burada olduğumu ve nasıl liderlik edeceğimibiliyorum.Yalnızcaşirketiminidariyönetimamirideğil,aynızamandaEnerjiAmirlerinden biriyim. Fakat birkaç yıl önce durum bugünkü gibi değildi.Birkaç yıl önce ben de, tıpkı senin gibi bu otobüse binmiştim ve Joy,gerçektencennettengönderilenbirmelekolansevgiliJoyişimi,şirketimivehayatımıkurtardı.Bununasılyaptığınıbilmekistermisin?”George,kendinegüvenenbuliderdengözleriniayırmadanbaşınısalladı.

“Şirketimdeönemlibirdepartmanıyönetiyordum.YıllaröncebeniişletmeokulundaykenonlarseçmiştivebenimüstümolanbirçokkişibanaSeçilmişKişiderdi.Çokbilgiliydim.İyibirözgeçmişim,şeceremveişahlakımvardı.Bunlara sahip olabilmek için çok çalışmıştım. 25 yıl boyunca başarımerdivenleriniyürüyerek,hayırkoşaraktırmandım.

“Fakat şöyle bir dönüp baktığımda sahip olmadığım tek şeyin yüreğimolduğunugördüm.Bengerçekbir liderdeğildim.Hiçdüşünmeden insanlarısürekli otobüsümden attım; beni yönlendiren şey korkularımdı ve bu korkuasla geçmedi. Bu korku başlangıçta işe yarıyordu; fakat zamanladepartmanımdaşiddetlibirdüşüşvemoralproblemleribelirmeyebaşladıveverimlilik önemli ölçüde düştü. Performans düştü. Olumsuzluk gitgidebüyüdü ve satışlar o kadar aşağı indi ki neredeyse şirketin iflasına sebepolacaktı.Yönetimkurulubeniiştençıkarmakistiyordu,şirketingenelmüdürüolanakılhocamisebana inandıve işleriyolunakoymamiçinbanabirşansverebileceğinisöyledi.Fakatbenimhiçumudumyoktu.Yenilgiyeuğramıştımve vazgeçmeye karar vermiştim; her şeyi bırakmaktan bahsediyorum.Fakatbirsabahişimive tümyaşamımıbirkenarabırakmaküzereerkendenevdençıktığımgünJoyiletanıştığımainanabiliyormusun?”

George, şaşkın bir hâlde olduğu yerde kalakaldı ve fısıltıyla, “Hayır”diyebildi.

“Evet,George,ogünherşeydenvazgeçecektim.Çokfazlaacıçekiyordumvebüyükbiryenilgiyeuğramıştım.Ogünekadarhiçhissetmediğimbirumutdoğduiçime.Nedüşündüğünübiliyorum.Geriyedönüpbaktığımdainanmasıgerçekten zor geliyor. O zamanlar düşündüklerime ben bile inanamıyorum;fakatkötüdurumdaydım,gerçektenkötüydüm, taki Joyelimden tutupbeniayağa kaldırana kadar. Onun gülümsemesi günümü aydınlattı. Sözleri banagüçverdi.Obenikendimegetirdi.

“Böylece vazgeçmemeye ve işe giderken onun otobüsüne binmeye kararverdim. Sırf onun güzergâhındaki durağa gelmek için 20 dakikalık yolyapıyorum,biliyormusun?OnunsayesindeEnerjiAmirioldumveşimdideonun10kuralınıkullanarakişyerindebaşarıvepozitifenerjiyaratanEnerjiAmirleriyledolubaşarılıbirşirketimvar.Obenimhayatımıveişimikurtardı

ve şimdibende sanayardımetmek istiyorumGeorge. İştepozitif enerji buşekilde işler. Herkes birbirinin hayatını etkiler. Birer birer herkese yayılır.Pozitif enerjini ekibine ve tüm dünyaya yaymana yardım edebilmem içinyüreğinle nasıl yöneteceğin sorusunun yanıtını bulacağınKural # 7’yi sanaöğretmemgerek.”

Joy, gözlerinde mutluluk gözyaşlarıyla, Danny’ye Kural # 7’yi George’agöstermesinisöyledi.Kural#7şöyleydi:

Kural#7

Coşku,BuYolculuktaDahaFazlaKişiyiCezbederveOnlaraGüçVerir.

Joy konuşmak istediyse de, heyecandan konuşamayacak durumdaydı.Jack’ten bu hikâyeyi defalarca dinlemiş olmasına rağmen, yine de herseferinde gözleri doluyordu. Tanıştıkları günü hatırlıyordu. Aslındaotobüsünde geçen tüm anlamlı konuşmaları hatırlıyordu. Ve George’abaktığındada,verecekçok şeyiolan fakatbununasılyapacağınıbilemeyenbirinin hayatını değiştirmesine yardımcı olmak için büyük bir şans dahayakaladığını anlamıştı. George’un da en az Jack kadar başarılı olmasınıistiyordu ve sadece onun prensiplerini öğrenmekle kalmayıp aynı zamandabunlarıhayatageçirenveşirketindekiherkeslepaylaşanbiriyleiyibirdostlukkurduğununfarkındaydı.

Jack, Danny’nin elindeki kâğıda ve sonra da George’a baktı. Göz gözegeldilerveJack,onaherzamankindendahaçokihtiyacıolanbiriyleenerjisinivebilgisinipaylaşmayısürdürdü.“EnerjiAmirlericoşkuylayaşarveçalışırlarGeorge.Yaşadıkları içinheyecanduyarak,pozitifenerjiyledolarakvehayatveişleriyleilgiliiyimserdüşünerek,yüreklerindekigücüçevrelerineyayarlar.Korkununonlarıdurdurmasına izinvermezler.Pozitifvegüçlübir enerjiyledolarlarvesenincumagünüyaşamışolduğungibigüçlükleri iseöğrenmek,büyümekvebaşarmakiçinbirfırsatolarakgörürler.”

Marty bir kez daha otobüsün arka tarafından seslendi; “Coşku, yunancaEnthos sözcüğünden gelir ve ‘ilham almış’ ya da ‘ilâhi bir güçle dolmuş’anlamınagelir.”

Jackdebunudoğrulayarak,“Evetöyle”dedivesözlerinisürdürdü“Vesanasöyleyeceğim şu ki George, yaşamın ve işinle ilgili heyecanlı ve coşkuluolduğunda, bu güçlü ilâhi enerji yaptığın her şeye yansır ve insanlar bununfarkınavarırlar,onugörebilirvehissedebilirler.Sencoşkuluoldukça,insanlarsenin otobüsüne binmek isterler. Otobüsün enerjiyle dolar ve herkes, ‘Hey,bendebuotobüsebinmekistiyorum’demeyebaşlar.Farklıdepartmanlardakiçalışanlarsanayardımcıolmakisterler.Herkesinberaberçalışmayacanattığıbiri olarak tanınırsın. Müşteriler sizinle çalışmak isterler. Satış personelisenden tavsiye alabilmek için yanına gelir; çünkü satışlarını arttıracak ocoşkuluenerjiyiyakalamayaçalışmaktadırlar.Coşkuylayaşayıpçalıştığında,tıpkıbirpervaneninışığayaklaştığıgibi,insanlardasanayaklaşacaklar.WaltWhitman, varlığımızla insanları ikna ettiğimizi söyler ve sen coşkuluolduğunda, insanları otobüsüne binmeye ve orada kalmaya ikna edecekenerjiyi de onlara yansıtırsın. Bu çok güçlü bir enerjidir George. Joy banabunuöğrettivegerçektenişeyarıyor.”

Jack son dere ikna edici konuşuyordu; fakat George’u, bu enerjinin işeyaradığına ikna etmeye ihtiyacı yoktu. Jack konuşurken, George, ilk işealındığızamancoşkununnekadarişineyaradığınıhatırladı.Ondakitutkudanetkilendiklerini söylemişlerdi. Eşinden ilk randevuyu almaya çalışırken,coşkusunun onu nasıl etkilemiş olduğunu hatırladı. NRG Company’de işebaşladığıilkyıllardanekadardacoşkuluolduğunudüşündüvesonralarıonanelerolduğunumeraketti.Bukıvılcımıneredekaybetmiştiacaba?Fakatartıkher şey geçmişte kaldı, diye düşündü. Şu anda tek istediği o ateşin tekrariçinde alevlendiğini hissedebilmekti. Jack’in tarif ettiği gibi bir lider olmakistiyordu ve bir yandan onu dinlerken, diğer yandan da bugün iş yerine oenerjiyinasılgetirebileceğinidüşünüyordu.

Jack, öğretilerine devam ediyordu. “Joy’un sana söylediğini hatırlasana.‘Sen kendini iyi hissedersen, etrafındakiler de kendilerini iyihissedeceklerdir.’ Eğer coşkulu olursan, kendini gerçekten iyi hissedeceksinvebu,etrafındakileriniyihissetmesinisağlayacak.Birdefasındabirmüşterimbana, satış personelimden bizim ürünümüzü almasının nedeninin, aslındaürünüçokbeğendiğindendeğil,satışpersonelininenerjisindençokhoşlandığıiçin olduğunu söylemişti. O heyecan dolu olduğu için müşteriler deheyecanlanıyordu. Onun otobüsünde bulunmak, müşterilere heyecanveriyordu.

Hangiürünüsattığının,hangidepartmanayadaekibeliderlikettiğininveyanasılbirürüntanıtımıyaptığınınhiçbirönemiyok.İnsanlarherzamansenivesendeki enerjiyi satın alırlar. Basit gerçek şu ki, sen heyecanlı olduğunda,insanlardaotobüsünnereyegideceğikonusundaheyecanlanırlarvebucoşku,onlarınotobüsünebinmesiniveoradakalmalarınısağlar.”

Joy bir süredir sessizdi ve çırağının ne kadar iyi bir öğretmen olduğunahayranolmasına rağmen,George’un, Jack’inbelirtmediğibir şeyin farkındaolup olmadığından emin olabilmek için konuşmaya dâhil oldu. “Fakat bu,tamamen yapmacık ve sinir bozucu biri olmak anlamına gelmiyor, George.Coşku,muazzamyüksekliktekiduvarlarınüzerindensıçramanısağlayacakbirşey değildir. Jack ve benim bahsettiğimiz gerçek bir coşku. Onu zorlamakveya itmek zorunda değilsindir.Yalnızca onu yaşarsın. İkna edebilmek içinvarlığın yeterli olur. Yani kendini sadece heyecanlı ve coşkulu olmayayoğunlaştır ve bırak konuşmayı içindeki enerji yapsın. Bugün yalnızcaekibininkalbiolmayaodaklan.Vücuttakiherbirhücreninkalbin frekansınagöreattığıgibi,etrafındakiherkesinseninfrekansınaveenerjinegörehareketedeceğini anlamalısın.Tıpkı kalbinher bir hücreye enerji pompaladığı gibi,sende ekibininher üyesinepozitif enerjini ve coşkunuyaymalısın.Ekibinebilhassa bunu öğret. Onların da birer Enerji Amiri olabilecekleriniöğrenmelerini sağla. Herkese kuruluşun kalbi olabileceklerini anlat; çünkü

hangikonumdaolursaolsunveneişyaparsayapsın,eğercoşkuylayaşıyorveçalışıyorsa,etrafındakiinsanlaronuntemposunagörehareketederler.”

George, Jackve Joy’abakarak, “Ekibimbuyüzdenmiböylebir karmaşaiçinde?” diye sordu. “Her geçen gün etrafıma negatif sinyaller ve negatifenerjiyaydığımiçinmi?”

Jack,“Dürüstolmakgerekirse, evet”diyekarşılıkverdi. “Negatif insanlargenellikle negatif şirket değerleri geliştirirler, buna karşılık pozitif şirketdeğerleri ise pozitif kişiler tarafından oluşturulur. Bir şirketin ya da ekibinenerjisi, liderlerin ve bu ortak enerjiye ve değerlere dâhil olan her birçalışanın enerjisi ve coşkusuyla geliştirilir. Bunun karşılığında, bu ortakenerji, organizasyonda pozitif ve negatif enerji için sürekli bir döngüoluşturan herkesi etkiler. Bu yüzden insanlar bana şirketimin en önemlivarlığının ne olduğunu sorduklarında, onlara enerji olduğunu söylerim.Doğalgazyadabenzindeğil,insanlarveişlerineyansıttıklarıenerjibenimendeğerlivarlığımdır,derim.Vebizibaşarılıkılandabupozitifenerjidir.”

HerzamankonuşmayabiraraştırmasonucuekleyecekgibigörünenMarty,“Rakamlar yalan söylemez” dedi. “Duygusal Zekâ (Bloomsbury, 1996;Bantam,1997)adlıkitabınyazarıDanielGoleman,pozitifbirşirketkültürünesahip pozitif bir şirketin her seferinde negatif emsallerinden daha üstünolacaklarınısöylüyor.Ayrıcaşunudaeklemekgerekirki,çalışmakiçineniyiyerler ve buralarda çalışanların pozitif enerjiyle ve coşkuyla dolu insanlarolduğu bildirilen şirketlere yatırım yaparsanız, borsa cari fiyatlarını önemliölçüde yükseltirsiniz. Bu durumda, görülüyor ki pozitif şirket kültürü hemciroyuhemdekârıiyiyöndeetkilemektedir.”

Joy, “Duydunmu?” dedi. “Her şey enerjiye bağlıGeorge.Eksik olan şeycoşku. En başarılı ekiplerin sahip olduğu; her ekibin sahip olmayı istediğifakat pek azının sahip olabildiği coşku. Ve bu coşkunun çıkış noktası senolacaksın.Eğersenbucoşkuyasahipolursan,onlardasahipolacaklardır.Senenerjidolduğunzaman,onlardaenerjidolacaklar.Ohâldeenerjimetrenibirüstseviyeyeyükseltmevaktingeldi.Hazırmısın,George?”

“Evet,hazırım!”Sonderececoşkuluyduvehareketegeçmeyehazırdı.Ofisevarmasınabirkaçkilometrekalmıştı;fakatburadaotobüstenatlayıpyolungerikalanınıkoşarakgitmekgeliyorduiçinden.Fakatbununonuyormaktanbaşkaişeyaramayacağını biliyorduve şu andabütün enerjisini toplamaya ihtiyacıvardı. Bu sebeple otobüste kalmaya ve Joy’un söyleyeceklerini dinlemeyekararverdi.Buçokda iyioldu;çünkübirsonrakiöğreneceğikuralherşeyitamamendeğiştirebilirdi.

YolcularınızıSevin

Joy,yoldailerlerkennesöyleyeceğinidüşünüyordu.Yolunilerisine,sağtarafabaktı.Yolunsağtarafında,üzerinde,‘Tekçözümsevgidir.–Tanrı’yazan tabelalardan vardı. Tabelayı göstererek, George ve diğer yolculardanoraya bakmalarını istedi. “Şaşırtıcı, değil mi?” dedi. “Tabelalar bize yolgöstermekiçinnasıldatamvaktindekarşımızaçıkıyorlar.Demekistediğim,eğer işaretlere açık olursanız ve onları bulmaya çalışırsanız, her zamanotobüsünüzün gitmesi gerektiği yeri ve yolculuğunuzda ihtiyacınız olanlarısize gösterir. En güzeli de, doğru yolu bulmak ve bir karara varmak içintabelaları izlediğinizde, Tanrı, size yardım etmek için cennetle dünyayıyerindenoynatır.Doğruinsanlarortayaçıkıverir.Olmasıgerekenleroluverir.Engellerortadankalkar.Yaratıcı fikirlerortayaçıkar. İşteherşeybuşekildegelişir. Kuralları ben koymuyorum. Ben yalnızca onları anlıyor veöğretiyorum.”SonraGeorge’abakaraksözlerinedevametti;.“Otabelaseniniçindi tatlım ve eğer herhangi bir şüphen varsa hemen kurtul ondan; çünküDanny sana Kural # 8’i gösterecek.” Danny kâğıdı havaya kaldırdı veüzerindeşunlaryazılıydı:

Kural#8

YolcularınızıSevin.Joy,“TabelalarıgözardıetmeGeorge.Ekibininbaşarısınısağlayacakolan

şeysevgidir”dedi.Georgebirazşaşırmışgörünüyordu.Şimdiyekadarsevgiveişiaynıcümledekullananbirinerastlamamıştı.

“Coşku çok önemlidir. Fakat senin sorunun yanıtı sevgidir. Gerçekten,gerçektenamagerçektenkalbiningücünüortayaçıkarmakvepozitif,bulaşıcıbir enerjiyle liderlik etmen için yolcularını sevmelisin. Bir SevgiMıknatısıolmalısın.”

Otobüsteki herkes hep bir ağızdan bağırmaya başladı; “SevgiiiiiiiiiMıknatısı!”

George, bu cevabı öğrenmek isteyip istemediğinden emin olamayaraketrafınabaktıve“SevgiMıknatısıdaneyinnesi?”diyesordu.

“Pahalı parfümler sürerek ya da barlarda bayağımısralar okuyarak SevgiMıknatısıolamazsın.”

Güzel, diye düşündü George; çünkü o ne kolonya sürer, ne de barlaragiderdi.

“Çalışanlarını, müşterilerini ve aileni severek bir Sevgi Mıknatısı’nadönüşebilirsin. Sevgiyi cömertçe etrafındakilerle paylaşarak bir SevgiMıknatısıolabilirsin.”

Jack bu noktada devreye girerek şunları söyledi; “İş dünyasında sevgidenbahsetmeninbirazmodasıgeçmişbirşeyolduğunubiliyorum,George,fakatJoy haklı. Her birimizin asıl istediği şey sevilmektir ve senin tümçalışanlarının istediği de budur.” George, José’yi düşününce doğru birnoktadaolduklarınıanladı.

Onlara José’den ve tek istediğinin kabul görmek ve umursanmakolduğundan bahsetti. George, istediklerini ona verebilmek için bir şeyleryapacağına dair José’ye söz vermişti; fakat ne yapacağını şu ana kadarbilmiyordu.

“Tek istediği sevgi, George. İstediğin tüm madalyaları ve ödülleriverebilirsin, tabiimaaş zammı da iyi bir fikir olabilir fakat sonuçta verilentüm ödüller unutulur ve maaş zammının heyecanı yavaş yavaş kaybolur,geriyekalanduygusalbirhistir;seninonlarısevdiğinhissi.İştehepsibundanibaretGeorge.Josévediğerlerionlarıönemsediğinibilmekistiyorlar.Onlarıngelecekleri ve refahlarıyla ilgilendiğini bilmek istiyorlar. Senin onlarısevdiğinibilmeyeihtiyaçlarıvar.Yalnızcakendiniveişinisevemezsin.Aynı

zamandaonlarıdasevmelisin.Veonlarısevmeyebaşladığında,kendinidahadaçokseveceksin.Eğeronlarayalnızcabirrakamyadabirsonrakiterfiveyaikramiye gibi davranırsan, onlar da sana bir rakammışsın gibi davranırlar.Fakat onları gerçekten sever ve onlarla ilgilenirsen, onlar da çok çalışarak,sana sadık kalarak, muhteşem girişimcilik ve başarı öyküleriyle senişaşırtarakveseninonlaraöğrettiğinkadaronlardasanabirşeyleröğreterekseni sevdiklerini göstereceklerdir. Tıpkı satış gibi George. En iyi satışelemanlarıSevgiMıknatıslarıdır.Müşterilerin,onlarısadeceyenibirarabayada tekne olarak görmek yerine, onları sevdiğini fark ettiklerinde seni aslabırakmazlar.Osevgiyihissettiklerinde,sanadahafazlaişgönderirlervesenidahafazlakişiyetavsiyeederler.İnsanlar,sevdikleriveonlarıseveninsanlarlaişyaparlar.Sennekadarçoksevgiverirsenokadardasevilirsin.Veekibinonları sevdiğini anladıklarında ve o sevgiyi hissettiklerinde, nereye gidersegitsinseninotobüsündekalmakisteyeceklerdir.Yanicoşku,seninotobüsündebulunmaktan heyecan duymalarını fakat sevgi o otobüste yola devametmelerinisağlar.”George şüpheci bir tavırla, “Kulağa muhteşem geliyor” dedi. “Gerçekten

öyle.Fakat işvesevgidenbahsetmekayrı,bunuhayatageçirebilmekapayrışeyler. En son incelediğimde, işyerinde sarılmak, İnsanKaynakları’nda pekde hoş karşılanan bir şey değildir. Sevgi, teoride muhteşem; fakat benimanlamadığım şey onun işyerinde nasıl uygulamaya konulabileceğidir. Vesevgininzayıf,pısırıkkimseleriçinolduğunudüşünentümoinsanlarıaşarakbununasılbaşaracağız?”

Jack,“Güzelbirnoktayadeğindin”dedi.“Bukolaybirşeydeğil.Sevginin,özellikledeişdünyasındakolayolduğunukimsesöylemedi.Fakattaahhütveuygulamaolduktansonra,ekibininperformansınıveverimliliğiniarttırmanındaha iyi bir yolu yoktur. Sevginin zayıflık olduğunu düşünenlere gelince,onlarbuaraştırmayıanlamazlar.Anlat,Marty.”

Marty, insanların pozitif ve sevgi dolu şeyler düşündüklerinde, öfkeli venegatif şeyler düşündüklerinden nasıl daha güçlü olduklarını açıkladı.“İnsanlar sevginin insanı zayıf duruma düşüren bir duygu olduğunudüşünürler fakat aslında o, var olan en güçlü duygudur.Yalnızca büyük birağırlıklabenchpres (gögüs itiş)[1]yapmayıdene.Eğer sevgidoluvepozitifşeylerdüşünürsen,öfkelivenegatifşeylerdüşündüğünzamandandahagüçlüolduğunuhissedeceksin.”

Jack, “İyi haber de şu ki” diyerek sözlerine devam etti. “Sevgiyi hayatageçirmekiçinmükemmelbirkaynağasahibiz.Bukonuüzerineçokzamanveenerjiharcayarakyolcularınısevmeninbeşyolunutespitettik.Bunlarbenimşirketimde gerçekleştirdiğim en iyi uygulamalardır ve son derece şaşırtıcısonuçlardoğurmuşlardır.”JacksözlerinibitirirkenGeorge’abubeşstratejinin

üzerindeyazılıolduğubirkâğıtverdi.

George, kâğıtta yazanlara göz gezdirdi, fakat pencereden baktığında ofisegelmek üzere olduklarını fark etti. “Görünüşe göre bunları inceleyecekvaktimizyok;fakatbunlarıniçerisindehemenuygulamayakoyabileceğimbirstrateji varmı?” diye sordu; çünkü elinden gelen her şeyi en kısa zamandayapmakistiyordu.

Joy,“Herşeydenönce,George,sevgizamanalanbirşeydir”dedi.“Bubiramaçdeğil,süreçtir.Sevgiyibeslemekgerekir.Fakatsenihemenuygulamayabaşlayabileceğinbirşeyesevkedeceksem,ilkişolarakekibindekiherkesineniyiyanlarınıortayaçıkarmayaodaklanderim.Birilerinisevdiğinzamanonlariçineniyisiniistersin.Onlarınparlamasınıistersin.Vebunuyapmanıneniyiyolu,kendideğerlerinikeşfetmelerineyardımcıolmaktır.”

George,yavaşçabaşınısallayarak,“Tıpkıtaşgibiiiiiiiii”dedi.

“Evet, tıpkı taş gibi George. Ben de o taş hakkında ne zaman bir şeylersoracaksındiyebekliyordum.Hâlâyanındataşıyormusunonu?”

George,taşıcebindençıkarıponagöstererek,“Evet,taşıyorum.İşteburada”dedi.

Joy,yüksekseslegülerek,“Güzel;çünküeğeronukaybetmişolsaydınsanabiryumrukatmakzorundakalabilirdim”dedi.

Ardından, bir havlu aldı, ıslattı ve onu George’a verdi. “Şimdi bu ıslakhavluyualvetaşısilGeorge.İyicesil.”Georgetaşıiyiceovaladı,ovaladıvetaşın siyahlığının ortadan kaybolduğunu ve ortaya parıldayan bir altınçıktığınışaşkınlıklagördü.

“Budüşündüğümşeymi?”diyesordu.

Joy, “Kesinlikle” diye karşılık verdi ve taşı şaka yolluGeorge’un elindenkaparak,“İştebuyüzdenonukaybetmediğiniçinşanslısınya”dedi.George,gözlerinikapattıvegülmeyebaşladı.

“GördüğüngibiGeorge, altınınüzerindeki kir, onunözelliğini yitirmesinenedenolmaz.Ohâlâaltın.Veekiparkadaşlarınındaüzeri,tıpkıseninkigibitozla kaplı. Her birinin içinde parıldamak için can atan altınlar olduğunuanlamak, onu ortaya çıkarmanın anahtarıdır. Onların altınlarını bulmalarınayardımetGeorge, tıpkıbenimsanayaptığımgibi.Üzerlerindeki tozukaldır.Kendigüçlerinikeşfetmelerineyardımet.Eniyiyaptıklarışeyiyapmalarınafırsat ver. Güçlerini gündelik olarak kullanmalarına izin ver ve bunuyaptıklarında hem ekibin hem de kendi değerlerinin on kat artacağınıanlamalarınısağla.İştesevgibudur.Gerçeksevgi,insanlarınyeteneklerinivegüçlerinikullanmalarınafırsatvermektir.Seninonlarısevmenve içlerindeki

altınıbulmalarıiçinonlarayardımetmensayesindeışıldamayabaşlayacaklarve böylece sen de ışıldayacaksın. İşteEnerjiAmiri olmak böyle bir şeydir;insanların en iyi yaptıkları şeyi ortaya çıkardığında, kendi iyi yanlarının daortayaçıkmasınıengelleyemezsin.”

Tam bu noktada Joy da Jack de sustular ve tüm otobüse sessizlik hâkimoldu.Tümyolcularbununneanlamageldiğinibiliyordu.Georgeartıkhazırdı.

Joy’un yüzünde, onunla gurur duyduğunu ifade eden bir bakış belirdi.Bilmesi gerekenleri George ile paylaşmışlardı ve Joy, büyük tanıtımdanönceki iki gün içinde George’un olağanüstü bir atılımda bulunmaya hazırolduğunuhissediyordu.Fakatbununaslında,birürüntanıtımındançokdahafazlasıolduğunudabiliyordu.Tabiikibaşarınıntadınıçıkarmasınıistiyordu;fakataynızamandabuürüntanıtımıçokbaşarılıolsabile,bununasılplanıylahiçbir ilgisi olmadığının da farkındaydı. Elbette George olaya bu açıdanbakmazdı.Bu sebeple, eğer ürün tanıtımı bir felaketle sonuçlanacak olursa,olup biten her şeyin bir sebebi olduğunu ve ne yaparsa yapsın ya da bunoktadanhangiyönegidersegitsin,öğrenmişolduğukurallarsayesinde,artıkNRGCompany’de ya da başka herhangi bir yerde inanılmaz bir kariyer veyaşamsağlayacakdonanımasahipolduğunuonabirkezdahaaçıklayacaktı.Artıkkurallarıbiliyorduvebukurallaronuinanılmazgüçlükılacaktı.Cumagünü gerçekleştirdiği büyük toplantı, bu uzun yolculuğun yalnızca birayağıydıvehayatyolculuğundangerçektenzevkalabilmekiçinsonikikuralıdaöğrenmesigerekiyordu.Aksihâldeonugüçlükılacakveanlamlıbiryaşamiçin gereken asıl yakıtı kıl payı elinden kaçırabilirdi. George’un ofisininönündedurduklarında,bunlariçinbugünvakitkalmadı,diyedüşündüJoy.Bukonuyayarıngireriz.

Georgeotobüsteninerken,Joyardındanşöylebağırdı;“Bugüntümsevginiveronlara,George!Coşku,sevgivealtınıaklındançıkarma.Veeşinisevmeyideunutmasakın.Onundabuna ihtiyacıvar.Tümsevgini insanlarlapaylaş,yarınseniyenidensevgiyledoldurmaküzereburadaolacağız!”

George elini kalbinin üzerine ve sonrada dudaklarına götürerek Joy’a veEnerji Otobüsü yolcularına bir öpücük gönderdi. Onlar farkında değillerdiamaherbirinetahminedemeyeceklerikadarşükranduyuyordu.Sevgisiniveenerjisini paylaşmaya hazır bir şekilde arkasını dönüp otobüstenuzaklaştığında,JoyveJackbirbirlerinebaktılar.

Joy,“Hazır”dedi.

Jackde,“Bencede”diyerekonuonayladı.

KurallarıSevin

Georgeişyerinedoğruyürürken,Jack’inonavermişolduğu,insanlarısevmenin beş yolunun sıralandığı kâğıda bir göz gezdirdi.Kurallar o kadarilgisini çekti ki, hemen girişteki banka oturup dikkatlice okumaya koyuldu.Eğer insanlara verecek sevgim varsa, onu hemen bugün vermeyebaşlamalıyım,diyedüşündü.Ohâldeeniyisi,öğrenebildiğimkadarınıderhalöğreneyim.Okâğıttayazılanlarşöyleydi.(Sayfayıçevirin.)

YOLCULARINIZISEVMENİNBEŞYOLU1.OnlaraZamanAyırın –Birini ya da bir şeyi sevdiğiniz zaman, onlarla

vakitgeçirirsiniz.Onlarlaolanilişkinizibeslersiniz.İşilişkilerinizimasanızdaoturarak besleyemezsiniz; tıpkı televizyon seyrederek eşinizle kaliteli vakitgeçiremeyeceğinizgibi.Bununanahtarıofisinizdençıkıpekibinizi tanımayaçalışmaktır.Onlarlavakitgeçirin.Onlarlatektekgörüşün.Onlarıbirerrakamolarak değil, insan olarak görün. Tıpkı bir bahçeyle ilgilendiğiniz gibiekibinizi de sevgiyle beslemelisiniz. Ve onlarla birlikte olduğunuzzamanlarda, tüm benliğinizle orada olmanız çok önemlidir. İçindebulunduğunuz dakikada yaptığınız şeyle meşgul olun. O gün yapmanızgerekenonşeyiyadagörüşmenizgerekenonkişiyiaynıandadüşünmeyin.Osırada birlikte olduğunuz kişiyle birlikte olun ve enerjinizi onun üzerineyoğunlaştırın.Budeğişimihissedeceklerdir.

2. Onları Dinleyin – Yönetimin kabul görme oranının yüksek olmasınıbelirleyen en önemli faktörlerden biri yöneticinin çalışanlarını dinleyipdinlemediğidir. Yönetici, çalışanların söylemek istediklerini dinliyor mu?Yönetici,çalışanlarınfikirleriniveihtiyaçlarınıdinliyormu?Çalışanlarınızınve müşterilerinizin tek istedikleri seslerini duyurmaktır, o hâlde onlarıdinleyip anlayın. Burada bahsettiğimiz, aktif sınıf dinleme tekniği değildir.Gerçekten oturup bütün kalbinizle ve karşınızdakinin söyledikleriniönemseyerek dinlemekten bahsediyoruz. Bunun anahtarı, empati kurmaktır.Çalışanlarınızdikkatealındıklarınıvedinlendiklerinihissettiklerinde,gözleridolar. Fakat araştırmacılar, Robert K. Cooper’ın Yüksek Enerjiyle Yaşamkitabına göre (New American Kütüphanesi, 2002), günlük etkileşimlerinyüzde 95’inde gözlerde herhangi bir nemlenme görülmediğini tespitetmişlerdir. Örneğin, birine nasıl olduğunu sorduğunuzda, onu dinliyorolduğunuzu göstermenin en kolay yolu, cevabını beklemek ve göz temasıkurmaktır.

3. Onları Tanıyın – Mükâfatları veya birtakım ödül yemeklerinikastetmiyoruz. Bunu gerçekten kişisel olarak yapmanızı istiyoruz. Onlarıkendilerioldukları içinveyaptıklarışeyler içinonurlandırın.Onlarımeslekiprofesyoneller olarak değil, kişi olarak görün.Tanınmış bir yönetici her birçalışanına özel olarak, kendi el yazısıyla yazdığı doğum günü kartıgönderiyor, elektronik, sahte imzalı değil, gerçek bir not.Her şirkette bunuyapmak mümkün olmasa bile, her yönetici kendi ekibi için böyle bir şeyyapabilir.Birbaşkaşirket ise,çalışanlarınınyeniürünler içinEvrenselÜrünKodlarını seçmelerine olanak veriyor. Çalışanlar, doğum günleri,yıldönümleriveyaçocuklarınındoğumgünlerinigösterenkodları seçiyorlar.Böyleceolaykişiselleştirilmişoluyor.Onları tanımanınbirbaşkaetkiliyolu

ise, doğru işler yaptıklarında onları övmektir. Doğru işler yaptıklarının nekadar farkında olursanız, onlar da o kadar çok iyi şeyler yapacaklardır.İçlerindekipozitifköpeğibesleyinvebüyümesiniizleyin.

4.OnlaraHizmetVerin–Büyükbir lider bir keresinde şöyle demişti; birkurumda ne kadar yükselirseniz, altınızdaki çalışanların size hizmetetmesindençok,onlarahizmetvermekdahaçoksizingörevinizhâlinegelir.Bunun anahtarı, onların gelişimlerine, geleceklerine, kariyerlerine veruhlarına hizmet etmektir, böylece işlerinin, hayatlarının ve otobüsünüzdebulunmanın tadını çıkarırlar. Siz onların gelişmesine ne kadar yardımederseniz,onlardasizingelişmenizeokadarçokyardımederler.

5. İçlerindekiEn İyiYönleriOrtayaÇıkarın –Bunu sona sakladık çünküyapmanızgerekenenönemlişeybudur.Birinisevdiğinizzaman,onuniçineniyisini istersiniz.Onlarınmutluvebaşarılıolmasını istersiniz. İçlerindekieniyiyönleriortayaçıkarmakistersiniz.Bunedenletümyöneticilerinekiplerineolan sevgilerini göstermenin en iyi yolu, her birinin gizil güçlerini ortayaçıkararak, bu gücü kullanmaları için fırsat vermektir. İnsanların kendilerinigöstermelerineimkânverenbirsistemyarattığınızda,yalnızcakişilerineniyiözellikleriniortayaçıkarmaklakalmazsınız;aynızamandatümekibinizinveşirketinizin de en iyiyi ortaya koymasını sağlamış olusunuz. Eğer ekibinizigerçekten sevmek istiyorsanız, en iyi yapabildikleri şeyleri yapmalarınayardımedin.Bukadarbasit!

KorkuveGüven

Georgeofisbinasına,sankikendibinasıymışçasınaveekibinesevgive ilham vermeye hazır olarak girdi. Fakat asansöre doğru ilerlerken,önündeki dağgibi zorlukları düşündüğünde, kendinegüvensizlik her zamanyaptığı gibi o çirkin başını dikti yine. Ya onlar beni sevmezlerse, diyedüşündü. Sevgisinin karşılıksız kalması ilk kez başına gelmiyordu. Yaekibime ilham veremezsem ne olacak?Ya kendime ilham veremezsem?Yaher şey için artık çok geçse? Korku onu tüketmişti, sanki birisi onusürükleyerek götürmüş ve midesine bir yumruk indirmiş gibi hissediyordu.Korkuikiyekatlandıvegüçlüklenefesalmayabaşladı.Osıradapenceredenbaktığındaotobüsününuzaklaştığınıgördü.JoyveJack’inonasöylediklerininkuvvetli gerçekler olduğunu biliyordu; fakat bunları hayata geçirmek vegerçekleştirmektamamenfarklışeylerdi.BilmekvehayatageçirmekarasındasıkışıpkalanGeorge,korkudandonupkaldı.

Asansörünkapısıaçıldıvesonratekrarkapandı;fakatGeorgekımıldayamazbirhâldeöylecedurmayadevametti.Otobüstekendinigüvendehissetmişti;fakatşuandakendini,otobüskurallarınıhiçumursamayaniçiaslanlarladolubir kafese atılmak üzere olan, zincire vurulmuş bir gladyatör gibihissediyordu.Kafasıolumsuzdüşüncelerleokadardoluyduki,yanıbaşındakitanıdıkrakibinfarkınabilevaramıyordu;endişeliydivetitriyordu.

İlk konuşanMichael oldu. “Biliyorum, işten ayrılacağım George ve sanaotobüsününparamparçaolacağınısöylemişolduğumudabiliyorumamasonzamanlarda çok düşündüm ve Jamie, otobüsünün şu anda hareket etmekteolduğunu söylemek için beni aradı. Bana, ekiptekilerin birbirleriylekonuştuklarını, senin değişmiş gibi göründüğünü ve bunun hepsini çokheyecanlandırdığını söyledi. Senden bir şans daha istemek için buradayımGeorge.Sanaveekibefaydalıolabileceğimibiliyorum.”Kendinitoparlamayaçalışan George, olduğu yerde kalakaldı. Michael’a bir şans daha vermekbüyük bir hatamı olurdu?Hâlâ bir EnerjiVampiri olabilirdi; fakat yine deekibe gerçekten faydalı da olabilirdi. Çalışanlarından birine ikinci bir şansveren Richard Branson hakkındaki bir makaleyi hatırladı ve yıllar sonra oçalışanBranson’ınengüvenilir liderlerdenbiriolmuştu.George’unkorkusudağılıyordu;artıkdahasağlıklıdüşünebiliyordu.“Pekâlâ,senkazandın.Sanabirşansdahavereceğim,fakatbirEnerjiAmiriolmanıistiyorum.”

Michael,“Enerjineyi?”diyesordu.

“Yukarıdaaçıklayacağım.İnanılmazbirgünyaşamakiçinhazırol.”

AsansörünkapısıaçıldıveMichaeliçerigirdi.“Geliyormusun,George?”

“Birdakikaiçindeyukarıdaolacağım.”

Michael, samimi vemütevazı bir tavırla, “Her şey için teşekkürler” dedi.“Seninyıkılmanaizinvermeyeceğim.”Asansörünkapısıkapanırken,George,“Senitekrarkazanmakçokgüzel”diyekarşılıkverdi.

George, pencereden Enerji Otobüsü’nden indiği yere baktı. Biraz önceolanları düşündü. Joy, işaretleri bulmasını ve bu işaretlerin onuyönlendirmesine izin vermesini söylemişti. Bunun üzerine George,Michael’ınbirişaretolupolmadığınıdüşünmektenkendinialamadı.

Belki de Michael’ın bir şans daha istemesi, artık ekibinin onu izlemeyehazırolduğuanlamınageliyorduvebelkideMichael’abirşansdahavermişolması, George’un ekibine liderlik etmeye ve onları sevmeye hazır olduğuanlamınageliyordu.Michaelbirengeldivebelkidebuolay,artıkengellerinortadan kalkmaya başladığının göstergesiydi. Joy, doğru yolda ilerlemektenbahsetmişti vemuhtemelenGeorgedoğruyoldaydı; çünküotobüsünyolunuaçmak için her şey seferber olmuştu sanki.Her şeyden önceMichael, tıpkıfilmlerde ya da rüyalarda olduğu gibi, George’un gözünü açmak vekorkusunu yenmesine yardımcı olmak için tam zamanında çıkagelmişti. Bu“vampir”onaençokihtiyaçlarıolduğuandageridönmekistemişti.

BuolanlarGeorge’ageçengecegördüğürüyayıhatırlattıveherşeyidahaiyi anlamaya başladı. O rüya da, güvenmesi gerektiğini ona gösteren birişaretti.O,otobüsünkaptanıydıvebirseçmeşansıvardı.Michael’abirşansdaha verme ve ona güvenme kararı bir seçimdi; tıpkı kendine güvenleilerlemekveyakorkudanolduğuyerdekalmakarasındayapacağıseçimgibi.Elbettebiryıkımadoğru ilerlemekveotobüsününparamparçaolmasıdabirihtimaldi; fakat her şeyin yolunda gideceğine inanmak ya da şu anda herşeyden vazgeçmek arasında bir seçme şansı vardı. Jack ona, EnerjiAmirleri’nin içlerini güven ve iyimserlikle tekrar tekrar doldurarakgüçlüklerinüstesindengeldiklerinisöylemiştiveişteGeorge’undayapmayakarar verdiği şey buydu. Güven sayesinde, esas Tanrı’nın Konumlandırmasisteminden istifade edebileceğini ve bunun ona yol boyunca rehberlikedebileceğinibiliyordu.İşaretlerigörmezdengelemezdi.Hepsidedoğruyönüişaretediyorduvetümtrafikışıklarıdailerlemesigerektiğinisöyleyerekyeşilyanıyordu. Bu korkuyla yaşamayacağım ve onun yoluma çıkmasına izinvermeyeceğim, diye düşündü. Her şeye rağmen buna ‘korku sekmesi’denemezdi,dahaziyade ‘inanç sekmesi’denirdi.EğerTanrı’ya,kendimeveekibimeinanırsam,onlardabirbirlerinevebanainanırlar,dedikendikendinevehissettiğikorku,güvenevegüvendekararlılığadönüştü.ArdındanGeorgeasansör kapısından içeri girdi ve artık hayatının akışını değiştirmeyegerçektenhazırdı.

ErtesiGün

George otobüs durağına doğru koşarken burnundan soluyordu.Saatinin alarmını duymamış olduğuna inanamıyordu. Dün gece José veMichael ile birlikte işleri yetiştirmek için üçe kadar çalışmışlardı ve buyüzden uykusunu alamamıştı. Günlerden perşembeydi, hayatının en büyüktanıtımına bir gün kalmıştı ve şu anda Joy ve Jack ile konuşmaya herzamankinden daha fazla ihtiyacı vardı. Otobüs duraktan hareket ettiğindeGeorge, otobüsün ardından koşmaya başladı ve birilerinin dikkatiniçekebilmek için cama vurdu. Herhangi birinin onu fark etmesini istiyordu;fakatkimseonuduymadıveotobüsyolaçıktı.

George, kendini bitkinveüzgünhissederekduraktaki bankaoturdu.Artıkonlara dün geçirdiği inanılmaz günü ve ekibinin onun coşkusuna nasılinanılmaz bir şekilde karşılık verdiğini anlatamayacaktı. Nasıl bir ekiptoplantısı yaptığını ve Enerji Amiri olmanın ne demek olduğundanbahsettiğiniJoyveJack’aanlatmakistiyordu.

Joséiletoplantıyaparak,eğeriştenkovulmazsaonaterfivereceğinisöyledivedahadaönemlisiGeorge,herneolursaolsunonarehbervedestekolmakiçinher zamanyanındaolacağınıbelirtti.Sevgisini tümekibiylepaylaştıvebusevgiyihissettiklerinisöyleyebilirdi.Ekipenerjidolmuştu,yepyenifikirleröne sürülüyordu ve bir günde, bir ayda başardıklarından çok daha fazlasınıbaşarmışlardı.

George’un tek endişesi, daha fazla insanın onunla geç saatlere kadarçalışmamasıydı. Sunumu tamamlayabilmek için (grafikler, ses efektleri vegenelakış)bugecedegeçsaatlerekadarçalışmakzorundaydılarveekipteniki kişiden daha fazla kişinin onunla birlikte kalması gerekiyordu. Joy veJack’e ne yapması gerektiği konusunda fikirlerini soracaktı; ama bu önemlifırsatı kaçırmıştı. En iyisi bir sonraki otobüsü bekleyeyim ve bu arada birçözümyoludüşüneyim,diyerekolumlutavrınıkorumayaçalıştı.İnançlıbiriolmayabaşlamıştıveufaktefektersliklerinruhunusıkmasınaizinvermemeyiöğrenmişti.Joy’ungeçenhaftaonaöğrettiğigibinefesalmayaodaklanırken,güvenkelimesinitekrarlıyorduiçinden.

Georgeofisinevardığında,sandalyesindebulduğumektuponuçokşaşırttı.Bilgisayarda yazılmıştı ve mektubu açtığında kendini gülümsemektenalamadı.MektupJoy’dangeliyordu.Şöylediyordu:

Şimdi otobüsü kullanırken bir yandan da bu mektubu yazdığımıdüşünme sakın, George. O kadar da iyi bir şoför değilim. Bugünotobüse yetişemeyeceğini anladığımızda, Janicemektubu benim içinyazdı. Jack, sunumu tamamlamak için dün gece geç saatlere kadar

işyerindekaldığınıvebusabahbirazgeçgideceğinidüşündü.Kural#9’uöğrenmeyeherzamankindendahaçokihtiyacınolduğunutahminettikvebuyüzdenMartybumektubuofisineyetiştirdi.İştekural9:

Kural#9

OtobüsünüBelliBirAmaçUğrunaKullan.Amaç sahibi olmak, hayat boyu sürecek yolculuğumuzda

kullanacağımız en önemli yakıttır, George. Otobüsü belli bir amaçuğruna kullandığımızda, ne yorulur ne de sıkılırız ve motorumuzyanmaz. Bu ürün tanıtımına hazır olduğunu biliyorum ve öyle deolmalısın zaten; fakat tanıtımın ardından sana çalışma enerjisiverecek olan şeyin ne olacağını düşünmeni istiyorum.Evrendeki hertürlüiş,hattaprofesyonelatletveyabirfilmyıldızınınkibile,zamanlaheyecanınıkaybedervesıradanhâlegelir; tabiieğerbizbunaengelolmazsak. Fakat bir amacının olması, bu coşkunun canlı kalmasınısağlar.Birörnekleaçıklamakistiyorum.

Başkan Lyndon Johnson’ın NASA’yı ziyaretiyle ilgili bir öyküvardır:Başkankoridorlardayürürken,Energizer tavşanınabenzeyenbirtemizlikgörevlisinin,elindepaspaslayerlerisildiğinigörür.

Başkan, temizlik görevlisinin yanına giderek, onun hayatındagördüğüeniyitemizlikgörevlisiolduğunusöylervetemizlikgörevlisişöyle karşılık verir; “Bayım, ben yalnızca bir temizlik görevlisideğilim,bir insanınayaçıkmasındayardımımoldu.”GörüyorsunyaGeorge,göreviyerlerisilmekolsabile,hayattadahabüyükbiramacıve hayali var. İşte onu ayakta tutan ve işinde başarılı olmasınısağlayan budur. İnsanlar bana otobüs şoförü diyorlar. Fakat ben,amacımınbundançokdahafazlaolduğunubiliyorum.Ben,insanlarınenerjilerini ve hayatlarını değiştirenbirEnerjiElçisi ve kaptanıyım.Elbetteotobüsşoförlüğüzamanlaheyecanınıyitirecekbiriş;herişteolduğugibi.Fakat insanlarınhayatını kurtardığımıbilmekvebugünacaba kimin hayatını etkileyeceğim diye meraklanmak, bu işisürdürmemi ve enerji dolmamı sağlıyor. Yolcularım hâlâ benimotobüsümdeler; çünkü otobüsü belli bir hedefe doğru kullanıyorum.Biramacınolduğunda,sıkıcışeylerdeheyecan,herşeydebirtutkuvesıradan şeylerde sıra dışı bir şeyler bulursun. Hayatın anlamı biramaca sahip olmaktır. Herkes kendine bir amaç ararken, senin tekyapman gereken bugün için daha büyük hedefler belirlemektir veböyleceamacınaulaşırsın.

Artık şirketler ruhunu kaybetmiş durumdalar; çünkü buralardaçalışan insanlar içlerindeki heyecanı kaybettiler. Maalesef birçokşirket, insanların enerjisini ve heyecanını harekete geçirebilecekbaşarılıbirşirketkültürüvesistemiyaratmaktançokuzaklar.VeJack,bu durumda insanların neden maneviyat, hafıza, olumsuzluk ve

performansgörevlerinesahipolduklarınımerakedeceklerinisöylüyor.Yalnızcabüyükbirprojeyadasonmühletveyarisklibirişolduğundaheyecanduyanliderlerdenbiriolmasakın.Bununsürekliliğiolmazveseni ileriye götürmez. Heyecanını besle ve onları bir amacayönelterek, buheyecanın ekibindeki herkese yayılmasını sağla.Ürüntanıtımından önce kendine daha büyük bir hayal ve amaç belirle veonun, bundan sonra senin ve ekibinin içini heyecanla doldurmasınısağla.Buamacınvehayalinneolduğunusanabensöyleyemem.Bunayalnızcasenkararverebilirsin.Otobüsün şoförü olduğunu unutma. Otobüste en iyi görüşe sahip

olan sensin ve bu yüzden hayallerini ve amaçlarını yolcularınailetmelisin. Daha büyük olan o hedefi ve hayali bulduğunda, bunuekibinlepaylaş.Onlardabirkezbuhedefinvehayalinbirerparçasıolduklarında,seniniçindahasıkıvedahauzunsüreçalışacaklardır.

Jack, bu kuralı öğreninceye kadar büyük sunumlar öncesindegecelerce tek başına çalıştığını söylememi istedi. Bugün ve her günbelirli bir amaç uğruna otobüsünü kullandığında ve bunu ekibininiçinde de geliştirdiğin zaman, ekibinin yalnızca otobüs seyirhâlindeyken senin yanında olmadıklarını, bozulduğunda inip, onuitmek için de orada olduklarını göreceksin. Ortak bir amaç, ekibienerjidoluvebiraradatutar.Amacınıekibinlepaylaş,George.

JOY

George, gülümseyerek başını salladı. Yaklaşık iki hafta öncesine kadarlastiği patlamıştı ve durup düşünmeye bile fırsat bulamıyordu. Şimdi iseotobüsükaçırmışolmasınarağmenKural#9’uöğrenebilmiştiveJoyileJack,sanki soracağı soruları biliyormuşçasına ona aradığı yanıtları tam olarakvermişlerdi. Hâlâ yanıtlaması gereken tek bir soru kalmıştı, o da bulmasıgereken daha büyük hedefin ve hayalin ne olacağıydı. Ampullerin insanıheyecanlandırması zor doğrusu, diye düşünürken bir yandan da Joy’unmektubunabakıyorduvebirdenokumadığıbir sayfanındahaolduğunu farketti. O sayfayı diğerlerinin üstüne koydu vemektubunMarty’den geldiğinigörüncekıkırdadı.

Merhaba George. Ben Marty. Birbirinden farklı düşünen iki uçaktasarım ekibinin yürüttüğü bir çalışma vardı. Ekiplerden biri, tamamlanmışbirürünmodelinigörmüşveşuanakadaryapılanenhızlı,enyeniveenileriteknolojiye sahip bir uçak yapmakta olduklarına dair bir fikir sahibiolmuşlardır. Diğer ekip ise, kendi içinde ufak gruplara ayrılmış ve her birgrup,diğerininsonuçtanasılbirtasarımavegörüntüyesahipbiruçakortayaçıkaracağını bilmeksizin, her bir parçayı tasarlamakla görevlendirilmiştir.Tabiikineyaptıklarıhakkındabaşlangıçtafikirsahibiolangrup,diğerininiki

katıfazlaçalışarakdiğerininyarısıkadarbirzamandauçağıtamamlamıştır.Bunubilmengerektiğinidüşündüm.

MARTY

Bu öykü George’a o kadar güzel bir fikir vermişti ki, o sırada yanındaolsaydı Marty’ye sarılırdı. Pekâlâ, belki sarılmazdı ama bir beşlik çakardı.George, ekibini toplantı yapmak ve düşüncelerini onlarla paylaşmak üzerekonferans salonuna çağırdı.Artık ekibi onun otobüsündeydi. Şimdi onların,otobüsü belli bir amaçla, bir hayale doğru ve coşkuyla ilerlemesinisağlamalarınıistiyordu.Tekistediğifikirlerininişeyaramasıydı.

EkipFikirlerdenİlhamAlır

George’un, ekibinebüyükhedeflerinivehayalini söylemekyerine,ekibinin ortak bir amaç ve hayal belirlemelerini sağlayacak bir fikri vardı.Amaçlarınınvehayallerininneolmasıgerektiğinionlarasöylemektense,bunaekibinin kendisinin karar vermesini sağlamanın çok daha etkili, anlamlı veilhamverici olduğunu düşündü.Ve gerçekten de öyle oldu.George, Joy’unona anlattığı birçok örneği ekibiyle paylaştı ve ekibi de derhâl ona katıldı.Karşılıklı fikir alışverişinde bulunmaya başladılar. Enerji, tıpkı pinponoyunundakitopgibiheryanasıçrıyorduvebusıradaJamie,ortayaatılantümfikirleritahtayayazıyordu.

Birsaatlikbirsüreninvebirçoktartışmalarınsonucundakonuyu,Georgedadâhilolmaküzereherkesinkabulettiğiüçprensiplesınırlandırdılar.Bugünvebundansonrakigünlerdeartıkonlaryalnızcapiyasayayeniampullersunanbirekipdeğil,dahaziyadeaşağıdakiözellikleresahipbirekipolacaktı:

1. Daha iyisi için çabalayan ve güzel fikirler, büyük pazarlamakampanyalarıvemuhteşemsonuçlarortayaçıkaran.

2. Yalnızca kendi ekiplerindeki Enerji Amirleri’ni değil, pozitifenerjiyi herkesle paylaşarak, tüm şirketteki Enerji Amirleriningelişmesinisağlamakiçinbelirlibiramaçuğrunavecoşkuylaçalışan.

3.Işığıdiğerinsanlarlapaylaşanbirekipolacaklardı.Artıkyalnızcaampul yapan insanlar değil, yapmışoldukları ampuller sayesindebirçocuğun yatağında kitap okuyabilmesine, yaşlı insanların ise geceilaçlarını bulmalarına, bir ailenin işe gitmek için sabah erkenkalkabilmesine ya da bir üniversite öğrencisinin önemli bir sınavaçalışmasına yardımcı olan insanlar olarak görüyorlardı kendilerini.Yaptıkları iş sayesinde, elektrik düğmesini çevirerek onlarınampullerinin ışığından yararlanan tüm kadınların, erkeklerin veçocuklarınodalarınıvehayatınıaydınlatıyorlardı.

George, ortamdaki enerjinin şekil değiştirmiş olduğunu fark etti.Toplantınınbaşındahepsiheyecanlıgörünüyordu;fakatşimdi isefarklıolanbir şeyler vardı. Ekipteki herkes birbirinden üstün olmaya çalışmak yerine,birlikte çalışıyorlar ve ortak bir bütüne dâhil oluyorlardı. Egolar ve kişiselhırslarbirkenarabırakıldı.İççekişmeleryokolupgitti.Hayallervehedeflerledolup taştılar ve kendilerinden daha büyük bir şeye katkıda bulunuyorlardı.Her bir elemanının farklı bir enstrüman çalarak, inanılmaz bir melodiyekatkıda bulundukları başarılı bir rock grubu gibiydiler; her biri kendiparçalarını çalıyordu ve ortaya mükemmel bir melodi çıkıyordu. Enerjidoluydular,uyumiçindeydilervehızlagerçekbirekibedönüşüyorlardı.Ortak

hayalleri ve amaçları olan, pozitif enerjiden gelen ortak bir güçle birlikte,hepsiaynıyöneodaklanmışbirşekildeGeorge’unotobüsündeydiler.

OgeceGeorge saat 2’de ofiste şöyle bir etrafına baktığında, öne sürdüğüfikrin işe yaradığını anladı. Joy ve Jack haklıydılar.Artık gece geç saatlerekadar tek başına çalışmak zorunda değildi. Ekibi, sadece otobüs çalışırdurumdayken onun içinde yolculuk etmiyordu, bozulduğunda itmek içinotobüstendeiniyordu.Ekibintümelemanlarınınürüntanıtımınahazırlanmakiçin geç saatlere kadar iş yerinde kaldıklarını görünce, George’un yüzündekocaman bir gülümseme belirdi. Evet, hepsi otobüse binmişlerdi, bununlabirlikteenerjidoluvehedefleriolanbirekipti.Buçokgüzelbirşeydi;çünküyarınmaçgünüydüvebu,meslekhayatlarınınenbüyükzaferideolabilirdi,enacıyenilgiside.

MaçGünü

Günlerden cumaydı. Maç günü gelip çattı. Yaklaşık iki haftaöncesine kadarGeorge, bugününNRGCompany’deki kariyerinin son günüolacağınıdüşünüyordu.ŞimdiisebugününyepyenibirbaşlangıçolacağınıveEnerji Otobüsü’nde öğrenmiş olduğu tüm kuralları ekibiyle paylaşabileceğiyenibirfırsatolacağınıumuyordu.Aslındayorgunolmasıgerekirdi;fakathiçdeöylehissetmiyordu.Evdençıkarkeneşionakocamanbiröpücükverdiveişyerindeneolursaolsunevliliğinin rayınaoturmuşolmasıonakendini iyihissettiriyordu.Çocuklardaonunsevgisinevepozitifdesteğinegerçektençokiyitepkigösterdilervehattaköpekbileevinevcilhayvanıolmaktandahaçokzevk alır olmuştu sanki. Eğer George işini kaybederse ekonomik sıkıntıçekebilirlerdi;fakatenazındanbiraradaolacaklardı.Geçengeceeşionaeskihuysuz George’a ne olduğunu sorduğunda, heyecandan titremişti ve onukucakladığında eşi şunları söyledi: “Sanki ilk âşık olduğum adamla tekrarbirlikteyim.Şimdiyekadarnerelerdeydinbilmiyorumamageridöndüğüniçinçokmutluyum.”

George, her zamanki banka oturup Joy’un otobüsünü beklerken, geridöndüm, diye düşündü ve döndüğüm yerlere bir daha asla gitmekistemiyorum. Olayların bu şekilde gelişeceği aklının ucuna bile gelmemiştihâlbuki. Joy, pozitif enerji virüsünü ona bulaştırmıştı ve George da buenerjininyayılmasıiçinnegerekiyorsayapacaktı.

Georgesaatinebaktıveotobüsünbirazgeciktiğinifarketti.Joy,Jack,Martyvediğeryolcuları sonbirkezdahagörmek için sabırsızlanıyordu.Bugün işçıkışıarabasıhazırolacaktıveozamaneğerhâlâbirişiolursa,zamandanveotobüsparasındantasarrufetmekiçinişearabaylagidecekti.Dahaöncebunuhiç düşünmemişti; fakat birdenbire bugün Enerji Otobüsü’ndeki son günüolduğunu fark etti. Otobüsteki herkesi, hatta Marty’yi bile ne kadarözleyeceğinidüşünürken,Joy’unotobüsügeldiveGeorge’usonkezduraktanalmaküzeredurdu.

Kapılar açıldığında bir adam kendi kendine fakat etraftakilerin deduyabileceği bir tonda, “Strese giremeyecek kadar huzurluyum” diye tekraredip duruyordu. Sonra adam arkasını dönerek, “Teşekkürler Joy!” diyebağırdı.

Joyda,“Unutma,stresegiremeyecekkadarhuzurlusun!”diyekarşılıkverdi.

Bir başka enerji dönüşümcüsü, diye düşündü George ve gülümseyerekotobüsebindiğindetümyolculartarafındanalkışlanarakkarşılandı.

Joy,“BugünbüyükgünveseninarkandaolduğumuzuvepozitifenerjimizisanagöndereceğimizibilmeniisterizGeorge”dedi.

George ona, Jack’e ve Marty’ye mektup için teşekkür etti ve tüm enerjiotobüsü yolcularına da iki haftadır ona verdikleri destek için teşekkürlerinibildirdi.Onlara, dün işyerinde ekibiyleyaşadığı inanılmazgünü,geceyiveKural # 9’un her şeyi nasıl değiştirdiğini anlattı. “Benim enerji ekibimolduğunuziçinhepinizeteşekkürederim!”

Joy anaç bir tavırla, “Bugün kendini nasıl hissediyordun, tatlım?” diyesordu.

“İyihissediyorum.Ekibimhazır.Bendehazırım.Endişeliyimtabiiki,amabudurumdakimendişelenmezki?”

“Evet doğru. Kim endişelenmez ki? Bu bir korku işaretidir. Hepimizinkorkularıvardır;fakatbaşarınınanahtarı,kendinegüvenininkorkundandahabüyükolmasıdır.Birazkorkuiyidir;fakatozayıfbirenerjidir.Hementükenir.Güven ise yüksek oktanlı bir yakıttır ve otobüsünü gitmesi gereken yeregötürür.”

Güven temasının hayatına girmeyi sürdürdüğünün farkında olan George,“Bunusevdim”dedi.

“Tıpkıbirazönceotobüsteninenadamasöylediğimgibi.Bizistresesokanşeylere o kadar odaklanıyoruz ki, şükretmemiz gerekenleri tamamenunutuyoruz. Bu yüzden toplantıya girerken strese girme. Aksine kendinihuzurluhisset.Birçok insan işsizken, senyıllardırbu işesahipolduğun içinşükret.Senidestekleyenbirekibinveailenolduğuiçinşükret.Hattayürüyüpkonuşabildiğin için bile şükret. Elindeki nimetleri hesaplamaya başlayacakolursan, onların gökyüzündeki yıldızlardan daha fazla olduğunu anlarsın.Huzurlu olduğun zaman, strese girecek vaktin de olmaz. Ve bu şükranduygusu, bugünkü performansını da arttıracak. Seni yukarı kaldırarak bitişçizgisinetaşıyacak.”

George etrafına baktı ve herkesin, ağzından çıkan her kelimeyi içineçekerekdikkatliceJoy’udinlediğinigördü.OnlardaJoy’u,George’unsevdiğikadarseviyorlardı.Otobüsünortasıralarındaoturan,dahaöncehiçgörmediğiyaşlıca bir bey gözüne ilişti. Zayıf bir adamdı, başında şapkası ve gözündegözlükleri vardı. Eğer oturup onları dinlemeye vakit ayırırsanız, size dahaöncegidipgördüğüyerleri,yaşadıklarıhayatlarıvealdıklarıderslerianlatan,yüzükırışmışyaşlılardandı.GözlerindebirışıltıvardıveGeorgeilegözgözegeldiğinde parıldıyordu. George, ona karşılık verdi ve adam da şapkasınıkaldırarakbaşıylaonuselamladı.

Joy,dikizaynasındanbuetkileşimigörünce, tamam,diyedüşündü.Doğruinsanlar, doğru zamanlarda; tam onlara en çok ihtiyacımız olduğundaotobüsümüzebiniyorlar.

Yaşlı adamı işaret ederek George’a, “Eddy’yle tanışmanı isterim” dedi.“Eddyvebenbabamınyaşadığıevdekarşılaştık.Eddy’nineşideAlzheimerhastasıydıvebabamınkaldığıtesistetanıştık.MaalesefonuneşivefatettiveEddygerçektençokzorzamanlargeçirdi.Fakatbiryıllıkbiryasınardındantekrarhayatadöndüvetanıdığımbirçokyirmiyaşındakiinsandandahafazlaenerjiye sahip olduğunu ve dahameşgul olduğunu söyleyebilirim.Ona kaçyaşındaolduğunusöyle,Eddy.”

Eddy,“Seksensekiz”diyekarşılıkverdi.

“Bu doğru, George, seksen sekiz yaşında ve her gün piyano çalıyor, şiiryazıyor, trenle ülkeyi gezip akrabalarını ziyaret ediyor, buralarda olduğuzamanlarda ve yeni insanlarla tanışmak istediği, yeni yerlere gidip, yenişeyleryapmakistediğinde iseotobüsümebiniyor.Eddybanayaşamınsırrınıöğrettiveodaşudur:Hayatınamacıgençkalmak,eğlenmekvesondurağamümkün olduğunca geç ve yüzünüzde bir gülümsemeyle varmaktır. Bu,benim içinokadaretkilibirderstivehayatımıokadardeğiştirdiki,bununüzerineKural#10’uyaptım.Gösterona,Danny.”

Kural#10

EğlenmenizeBakınveYolculuktanKeyifAlın.“Ve bahsettiğim son durak gerçektir, George. Hiç kimse ondan kaçamaz.

Hepimizin gideceği yer orası. Fakat önemli olan, oraya gidene kadaryolculuğumuzdannekadarkeyifaldığımızdır.Herşeydenöncesadecetekbiryaşamımız ve tek bir yolculuğumuz var. BuDisney Land’deki gibi bir şeydeğil.Yalnızcabiryolculukhakkımızvarvebuyüzdenondanolabildiğincefazlakeyifalmalıyız.

Birçokinsansonsuzadekyaşayacağınısanır.Yolculuklarısonbulduğundahepsini bir kenara bırakmak üzere para,mal ve güç biriktirerek hayatlarınıharcarlar. Bunları mezara götüremezsin. Öyleyse bu gereksiz telaş neden?Çoğuinsananlamsızbirsürüşeyiçinstresegirer.İnsanlaryaşamalanlarınakarşı son derece koruyucu olurlar. Yalnızca haberleri izlerler. Hatta ülkelerbile sınırları üzerine tartışırlar. Keşke insanlar bir sabah uyansa ve tümkâinatın kendi evleri olduğunun farkına varabilseler. Tüm dünyaya sahipolmakvarken,ufak toprakparçaları için savaşmakneden?Hâlbukiyalnızcayolculuğun tadını çıkararak hepsine sahip olabilirler; fakat onlar ferahyaşamak yerine küçük parçalar üzerine odaklanıyorlar. Terfiler, son teslimtarihleri, e-postalar için endişeleniyorlar ve bugünü bir daha aslayaşayamayacaklarını tamamen unutarak, ufacık şeyler için iş arkadaşlarıylaveaileleriyletartışıyorlar.

Otobüsleri hayat yolunda ilerliyor; fakat onlar etraflarından geçip gidengüzellikleri göremeyecek kadar kör olmuşlar. Bir düşünsenize. Öldüğünüzgün, posta kutunuzda bir daha asla cevaplanamayacak olan 30-40 e-postaolacak.Herşeyeyetişebilmeniz imkânsız,ohâldebirazrahatlayın,derinbirnefes alın ve yolculuğun tadını çıkarın. Yirmi dokuz yaşındaki insanlarhakkındayapılanaraştırmadanbahsetona,Marty.”

Marty doğruldu. “Bu araştırmaya bayılıyorum. Bir grup doksan beş yaşgrubundaki insana sormuşlar, bu insanları nereden bulmuşlar bilemiyorum,sanırım Florida, fakat her neyse onlara, eğer her şeyi yeni baştanyaşayabilselerdi ve tekrar dünyaya gelebilselerdi neleri değiştireceklerinisormuşlar.Hemenhepsinindeğiştirmekistediğiüçşeyşunlar:(1)Dahafazladüşünürlerdi.Dahaçokdakikanıntadınıçıkarırlardı.Dahafazlagündoğumuvegünbatımınınkeyfiniçıkarırlardı.Dahaçokeğlencelivakitgeçirirlerdi.(2)Daha fazla risk alır, şanslarını daha çok denerlerdi. Hayat onu sevmedenyaşamakiçinçokkısa.(3)Onlaröldüktensonradavarolmayadevamedecekbirmirasbırakırlardı.

“Görüyorsun ya, George, Eddy’den öğrenmen gereken bir şeyler var.Doksan beş yaşındakilerden öğrenmen gereken şeyler var. Hayatını

pişmanlıklarla geçirme. Geriye dönüp baktığında keşke şunu da yapsaydımdiyeninsanlardanolma.Kaybedecekhiçbirşeyinyokmuşçasınavekazanacakçok şeyin varmışçasına yaşa ve çalış. Her zaman iyimser olan ve alacağıhediyeleriçinheyecanduyanNoelsabahındakibirçocukgibidavran.Huzurduyabilmek için strese girme. Kendi otobüsünün başarısını diğerleriylekıyaslama. Yalnızca kendi yolculuğunun tadını çıkar. Bugün sunumagireceksinveogazpedalınabasacaksın,tadınıçıkarvebaşar.Onlarışaşkınaçevirip, sana övgüler yağdırmalarını sağladığında ise yapacağın şey sadeceher gün amaçlı ve keyifli bir şekilde yaşamaya ve çalışmaya devam etmekolacak.Bunuhatırlamançokkolayolacak;çünkü tekyapmangerekenbeni,muhteşemJoy’uunutmamaktır.”BusözlerinardındanJoybaşınıkaldırdıvegülerek, “Tanrım, biliyorum. Bazen kendimi fasulye gibi nimettensayıyorum.”Enerji otobüsü George’un ofis binasına yaklaştığında Joy, sesini sunuma

sakladığı için sessizce oturan George’a dönerek şunları söyledi: “Miraskonusunagelince,şunuunutma:Bırakacağıneniyimirasseninisminitaşıyanbirbinaveyabirmücevherparçasıdeğil,seninvarlığından,mutluluğundanvepozitifdavranışlarındanetkilenmişbirdünyabırakabilmektir.”

Otobüs durdu veGeorge otobüsten inmeden önce yolcular ona bir beşlikçakmak, el sıkışmak ve sarılmak için etrafında toplandılar. Jack ona kartınıverdi ve sunumun nasıl geçtiğini haber vermesi için onu aramasını istedi;çünküotobüstekiherkesbunubilmekisterdi.ElbetteJoyonaherkestendahasıkı sarıldı ve George otobüsten indikten sonra, otobüsün üst basamağındadurup şunları söyledi: “Bugün senin günün, George. Ve bu senin hayatın.Daha önce de söylediğim gibi, otobüsüme binmenin bir sebebi vardı. Busebepbugünvebundansonrakihergündür.”

George ofis binasına girerken,NRGCompany çalışanı olarak bu kapıdansonkezgiriyorolabileceğiniyadabirEnerjiAmiriolarakbugünişteilkgünüolabileceğini düşünüyordu. Yaklaşık iki saat içinde akıbetini öğrenecekti;fakatsonuçneolursaolsun,otobüsünündoğruyöndeilerlediğinibiliyorduvebuyolculuğuntadınıçıkarmayahazırdı.

Sunum

Üstdüzeyyöneticilerkonferansmasasınınetrafındaoturmuşberbatbirsunumbekliyorlardı.ÖnceleriGeorgeileilgilibüyükumutlarıvardı;fakatşu an tek bildikleri, bu ay performansının düşmeye başladığı ve bugün deişinin son günü olabileceğiydi. Bugünkü performansı bardağı taşıran sondamla olacaktı.NRG-2000bir ay içinde resmenpiyasaya sürülecekti ve busunum, ürün ekibinin iyi durumda mı yoksa her zamanki gibi karmaşaiçerisindemiolduğunubelirleyecekti.BüyükbirolasılıklaGeorge’ugörevdenalarak,ürünekibininbaşınayenibirüstdüzeyyöneticigetireceklerdi.NRG-2000, şirketin cirosunu en üst seviyeye çıkarabilecek bir sonraki en büyükürün kampanyasıydı ve şirketin geleceğini kesinlikle George’un ellerinebırakamazlardı.

George, kapının önünde durup onların gözünün içine baktı. Gözlerindekinegatifliği ve şüpheyi görebiliyordu. Paramparça olmasını ve yenilgiyeuğramasını beklediklerini biliyordu. Neden bunu beklemesinler ki, diyedüşündü. Kalbi hızla atmaya başladı ve kendini birdenbire düşünemez birdurumda buldu. Korku, onu ele geçirmeye başlamıştı. Hayır, şimdi olmaz,diyedüşündü.Beniyeresermelerineizinveremem.

Joy’un,onunpozitifenerjisinin,diğerlerininnegatifliğindençokdahafazlaolması gerektiğini söylediğini hatırladı ve ona gülümseyerek bakan bir yüzgözlerininönündebelirdi. Joy’udüşünerekderinbirnefesaldıve inanılmazbir dinginlik hissetti. Elbette hayatında birçok yenilgi de olabilirdi; fakatbugünyenilmemeliydi.Bugünyenilgiyeizinvermemeliydi.

Yöneticiler, tam bir felaketle karşılaşmayı bekliyorlardı; fakat George veekibi şimdiye kadar yapılmış en iyi ürün tanıtımlarından birinigerçekleştirdiler.

Sunumun ardındanGeorge ve ekip arkadaşları birbirlerini kucakladılar veyöneticiler,yüzlerindeşaşkınadönmüşbirifadeylevenasılbukadarbaşarılıolabildiğini öğrenmek isteyerek George’un başına üşüştüler. George ise,“Yalnızca birmüdür değil, aynı zamanda Enerji Amiri olmanın vakti geldidiye düşündüm” dedi. George’un neden bahsettiği hakkında hiçbir fikirleriyoktu;fakatbununbirönemideyoktu.George,ekibiyletoplantıyagitmeninharicinde hiçbir yere gitmiyordu. Yöneticilere, enerji otobüsüne nasılbindikleriniveEnerjiAmirlerininasılortayaçıkardıklarınıanlatmakiçinçokvaktiolacaktı.Fakatbugünkendiniyormayacaktı,ekibinedetatilverecekvebugün yapmış oldukları her şey için onları ne kadar takdir ettiğinisöyleyecekti. Dokuzuncu atış sırasından, tüm baseler doluyken tur vuruşuyapmıştıvebu,birkutlamasebebiydi.

Fakat çok ilginçtir ki, George ekibine eve gidip tatilin tadınıçıkarabileceklerinisöylemesinerağmen,hiçbirigitmekistemedi.HepsibunuekipleveGeorge ilebirliktekutlamak istedi.Zaferin tatlıkokusunun tadınavarmak ve birlikte oldukları anın enerjisini içlerine çekmek istiyorlardı.George, bir projeye kalbini ve ruhunu koyan ve ortak bir amaç uğruna hepberaberçalışanbirekibin,kutlamayıdabirlikteyapmak istediğinianlamayabaşladı. İnanılmaz bir şey gerçekleştirmişlerdi ve başarılı bir işin tadınıçıkarmayıhaketmişlerdi.Bunuonlardanesirgeyemezdi.Bu,onunekibiydiveGeorge, onları her zamankinden daha çok seviyordu. Bu yüzden onlarıevlerine göndermek yerine, öğle yemeğine davet etti ve onlara bir öğledensonra yemeği, eğlence ve rahat bir ortam ısmarladı.Ekiptekiler o günkü veyolculukları boyunca elde edecekleri başarılardan bahsettiler. Otobüslerininneyönegittiğinibiliyorlarveootobüsteolmaktanheyecanduyuyorlardı.

Mutluluk

George arabasını almaya son anda yetişmişti; çünkü o gittiğindetamirhane kapanmak üzereydi. Tezgâhın yanına gidip oradaki genç hanımaselam verirken, biraz önce ekibiyle yediği inanılmaz öğle yemeğinidüşünüyordu. Genç bayanın kızıl saçları, hoş bir ifadesi ve George’ugülümsetenbir isimliğivardı. İsmi Joy’du. “Komikolannedir?”diye sordugençkadın.

“Hiçbirşey”diyekarşılıkverdiGeorge.“Yalnızcaisminiçoksevdim.Hepsibu.”Ardından gözlerini tavana kaldırarak, “Teşekkürler” dedi. İşaretler sonderecenetti.Yaklaşıkikihaftaöncesinekadar,hayatınabukadartalihsizlikveüzüntüyügetirdiğiiçinkaderinelanetetmekteolduğunuveşimdiisekaderinonuntarafındaolduğunu;onarehberlikettiğinivegideceğiyoldakiheradımıona göstermekte olduğunu fark etti. Yaşadığı kötü ve iyi şeylerin onu bunoktayagetirmiş olduğunu anladı.Eğer lastiği patlamamış olsaydı, asla Joyile tanışamayacaktı. İş yerindeki tüm bu sıkıntıları ve zorlukları yaşamamışolsaydı,ekibinidahaiyiyönetebilmeyiaslaistemeyecekti.

Şuandakariyerivegeleceği,hiç tahminetmediğikadarparlaktı.Eğereşionuterketmekletehditetmemişolsaydı,evliliğininnekadarkötüyegittiğiniveaslındanekadarmutluolabilecekleriniaslafarkedemeyecekti.Dahaöncekötüolduğunudüşündüğü şeylerin, şimdinasıl iyiyedoğruyöneldiğini farketti. Joy ona, olup biten her şeyin bir sebebi olduğunu; fakat olaylarıniçindeyken bunu göremeyeceğini söylemişti. Şimdi ise her şeyi çok net birşekildegörebiliyordu.

Hayat bir sınavdır.Karşımıza çıkanher zorluk, gelişimimize yardımeder.Negatif olaylar ve insanlar, bize neyi istemediğimizi öğretirler ve böyleceenerjimiziistediklerimizeodaklayabiliriz.George,birdahakisefereişyerindebir sorunla karşılaştığında, o güçlüğün onu tornadoya sürüklemesine vegirdapta döndürmesine izin vermeyeceğini zihnine kazıdı; çünkü hayatındaher zaman güçlükler olabileceğini biliyordu.Bundan böyle, ‘Karşıma çıkanbugüçlüktenneöğrenebilirim?Bananeyiöğretiyor?’diyesoracaktı.Böylecepozitifolabilecekvehayattanaldığıderslerinonudahagüçlü,dahabilgevedahaiyikıldığınagüvenebilecekti.

Tezgâhın arkasındaki bayan ona anahtarlarını verirken, “Arabanızımutlulukla kullanmanızı dilerim, bayım. Onu geri aldığınız için memnunolmalısınız”dedi.

George,onateşekküredip,dışarıdakiarabasınadoğruyürürken,‘mutluluk’kelimesiaklınatakıldı.Mutluluğundurmadanhayatınagirmesi,şuandaonuiçinde hissetmesi ve yüreğiyle konuşması ne kadar şaşırtıcıydı. Kalbi ona,

geçmişte yaşadıklarına fazla odaklanmamasını, geçmişten sadece dersalmasını söylüyordu. Kalbi ona, ‘Geleceğe de odaklanma; çünkü geleceğinsana getirecekleri, içinde bulunduğun anın sana verdiklerinden ibarettir’diyordu. Kalbi ona, ‘Tüm dikkatini ilerlemekte olduğun yola ver’ diyefısıldıyordu.Başınıdiktutvekalbinimutlulukladoldur.George,ikihaftadıryaşadıklarından almış olduğu tüm dersler arasında en büyük dersin tamönündedurduğunu farketti.Bu,dilegetirilmesigerekenbir şeydeğil,dahaziyade yaşanması ve hissedilmesi gereken bir şeydi. Enerji otobüsü onunereyegötürürsegötürsün,yolboyuncaönünehangiengellerçıkarsaçıksın,unutmamasıgerekentekşey,mutluluğuniçindedolaşmasınaizinvermesiveyolculuğununheranınınveherkilometresinin tadınıçıkarmasıgerektiğiydi.Hayatınımutlulukla doldurduğunda, güzel bir hayat yaşayacak ve güzel biryolculukgeçirecekti.Mutluluksayesinde,herşeydahaiyibirşekildevedahakolayilerleyebilir.

George,yenitamirdençıkanarabasıylaevedoğrugiderken,hayattayaptığıher şeye neşe katacağına dair kendine söz verdi. İster iş yerinde bir projeüzerindeçalışıyorolsun, isterevdeçocuklarıylavakitgeçiriyorolsun,kendikendine, ‘Bu dakikadan alabileceğim zevk nedir? Onu hissediyor muyum?Yaşadığımşuandannasıldahafazlazevkalabilirim?’diyesoracaktı.Joy’unotobüsünde yolculuk etmenin nasıl bir şey olduğunu biliyordu ve şimdimutlulukhissini,otobüsünündaimiyolcusuyapabilirdi.

George cep telefonunu çıkarıp annesini aradı. Annesi, son hastalıknöbetinden kemoterapi sayesinde yeni kalkmıştı ve George onun şu andamutluluğuntadınıçıkarabileceğinibiliyordu.Annesine,gerikalan,altıayyada altı yıl hiç fark etmez, her bir dakikasının tadını çıkarmasını söylemekistiyordu.Yaşadığıhersaniyedenzevkalmasınıveönündekizorzamanlarınve hayatının geri kalan her gününü korku yerine sevgiyle doldurmasınısöylemek istiyordu. George, kendi sevincinin biraz olsun onun öfkesini veacısını dindirmesini umuyordu. Fakat annesi telefonu açtığı anda, budüşündüklerinin hiçbirini söylemenin yararı olmadığını anladı. Çünkü bu,sözcüklerleanlatılabilecekbirşeydeğildi.Yaşayaraköğrenilmesigerekenbirşeydi. O anda tek söylemesi gerekenin, kalbinin derinliklerinden gelen bir‘Seniçokseviyorum’olduğunubiliyordu.

ArtıkOtobüsDahaEğlenceli

Pazartesi günü # 11 numaralı otobüs durağa geldiğinde, Georgehemenotobüseatladı.Joy’asarıldıveotobüstekiyolcularadönüp,“Başardık!Sunummükemmeldi!” diye haykırdı. George, Jack, Danny,Marty ve diğeryolculara birer beşlik çakarken, herkes sevinç çığlıkları atıyordu. Ardındançantasınınyanındaduranbüyüklevhayıaldı.

Joy,“Bunedir,tatlım?”diyesordu.

George, “Yeni bir işaret levhası” diye karşılık verdi. “İnsanlar 10 kuralıöğrendiklerinde,otobüsündekikurallarıdaokuyabiliyorolmalılar.Şuradakielyazısıylayazılmışolanlevhayısenokuyamazsın,busebeplesanadahakalınveokunaklıharflerleyazılmışolanınıvermekistedimkidiğerlerinedebanayardımettiğingibiyardımcıolabilesin.”

“Çok tatlısın, George. Şu beyaz kalın harfler ne kadar hoş görünüyorbaksana.Kurallargerçektençokiyigörünüyor.”

Marty,otobüsünarkatarafındanseslenerek,“Hadiyukarıyaasalım”dedivediğeryolculardaonuonayladı.

Böylece,EnerjiOtobüsü’nünkurallarınıgösterenGeorge’unlevhasını,tümyolcularınveşoförüngörebileceğibiryereastılar.Bunlar,George’unhayatınıdeğiştiren 10 kuraldı ve otobüsteki herkes bunun henüz bir başlangıçolduğunu biliyordu. Joy ise, otobüsüne daha birçok George ve Janebineceğininfarkındaveonlariçinhazırdı.

Joy,yukarıdakilevhayıişaretederek,“Pekâlâ,George,şunubilmeniisterimki,bundansonraotobüsebinecekolanherkesseninöykünüöğrenecek”dedi.“Sen parlak renkli arabanla işe giderken kulakların çınlayacak; çünkübiz osırada,bizebulevhayıverenveışığaulaşmakiçinnasılbircesaretlekaranlığıyarıpgeçenoadamdanbahsediyorolacağız.Seninbaşarıöykünüanlatacağız,George.”

George, “Bu çok hoş” dedi. “Ve gerçekten çok onur duydum; fakat eğerbenim hakkımda konuşacaksanız, bunu benim yanımda yapmalısınız. Artıkfikirlerimin değiştiğini biliyorsunuz sanırım. Bundan sonra işe otobüslegitmeye karar verdim. İnsanın işe kendi arabasıyla gitmesi çok güzel; fakatotobüsçokdahaeğlenceli.”

Joy, gülümseyerek, “Evet öyle. Otobüs kesinlikle daha eğlenceli” dedi.George da karşılığında ona gülümsedi ve Joy, başka bir yolcunun EnerjiOtobüsü’nü beklemekte olduğu bir sonraki otobüs durağına doğru gitmeküzeregazabastı.OnlardaotobüsebinecekveGeorge’unşuandabildiklerinikısasüredeöğreneceklerdi.

Enerji Otobüsü, hayat yolculuğunuz boyunca sizi gitmek istediğiniz yeregötürecektir.

HAYATYOLCULUĞUNUZİÇİN

GEREKEN10KURAL1.Otobüsünüzünşoförüsizsiniz.

2. Coşku duymak, hayal etmek ve odaklanmak otobüsünün doğru yönegitmesinisağlar.

3.Yolculuğunuzupozitifenerjiiledoldurun.

4. İnsanları otobüsünüze davet edin ve önünüzde uzanan hayat yolculuğuiçinhayallerinizionlarlapaylaşın.

5. Otobüsünüze binmek istemeyen insanlar için enerjinizi boşunaharcamayın.

6.ENERJİVAMPİRLERİNİNOTOBÜSTEİŞİYOKTURnotunuherkesegönderin.

7.Coşku,dahaçokyolcuyuotobüsünüzeçekerveenerjileriniarttırır.

8.Yolcularınızısevin.

9.Otobüsünüzübellibiramaçuğrunasürün.

10.Yolculuğuntadınıçıkarınveeğlenin.

EnerjiOtobüsüEylemPlanı

EnerjiOtobüsükurallarını,pozitifveyüksekperformansgösterenbirekipoluşturmakiçinkullanın.

İşyerleri,kurumlar,okullar, spor takımlarıvehattaaileler içinsonderecebasitveetkilibiruygulamadır.

1.Adım:KendinizeBirVizyonYaratın

Ekibinizi toplayın ve otobüsünüzün hangi yöne gitmesini istediğinizkonusunda bir vizyona ulaşmak için vakit ayırın. Siz, onlara bir vizyonsunabilir ve düşüncelerini sorabilirsiniz veya âdeta boş bir levha gibibaşlayarak,hepbirliktebirvizyonoluşturabilirsiniz.

Sorulacaksorular

•Hedeflerimiznedir?

•Geleceğidüşünün.Kendimizineredegörüyoruz?

•Neyibaşarmakistiyoruz?

2.Adım:VizyonunuzuBelirliBirAmaçlaDoldurun

Vizyonunuzuoluşturduğunuzda,onudahabüyükbiramaçlailişkilendirmekisteyeceksiniz.

Amacınızıgeliştirmekiçinsormakisteyebileceğinizsorular

•Oluşturduğumuzvizyon,ekibioluşturanelemanlaranasılfaydalıolacak?

•Oluşturduğumuzvizyondiğerinsanlaranasılfaydalıolacak?

•Nekadarbüyümekiçinmücadeleedeceğiz?

•Neyitemsilediyoruz?

•Nasılfarkyaratabiliriz?

3.Adım:Vizyon/HedefBildiriniziYazın

Vizyon ve hedeflerinizi, etkili bir vizyon bildirisiyle birleştirin ve kâğıdadökün.

4.Adım:VizyonunuzaOdaklanın

•Vizyon/HedefBildirinizinbirerkopyasınıekibinizedağıtın.

• Her bir ekip elemanınızı, her gün vizyonunuzu gözden geçirmesi içinteşvikedin.

•Ekibinizden,hergün10dakikahayallerineulaştıklarınıhayal etmelerini

isteyin.

5.Adım:OdakNoktanızıYakınlaştırın

• Hayallerinizi gerçekleştirebilmek için, ekibinizin ulaşması gerekenhedefleribelirleyin.

•Buhedeflerikâğıdadökün.

• Hayallerinizi gerçekleştirmek üzere hedeflerinize ulaşabilmek içinyapılacakişleribelirleyin.

•Bunlarıdakâğıdadökün.

• Bu hedeflerin ve hedeflere ulaşmak için yapılması gerekenlerin birerkopyasınıekipelemanlarınızadağıtın.

6.Adım:OtobüseBinin

• Siz ve ekibinizin belirlemiş olduğu vizyona ve hedeflere ulaşmak üzereyapılmasıgerekenleriyürütmekkonusundasizeyardımcıolmasıiçinotobüstebulunmasıgerekendiğerkişileribelirleyin.

•Belirlediğinizkişileriotobüsedavetedin.www.theenergybus.comsitesiniziyaret ederek, onlara elektronik otobüs bileti postalayın ya da basılmışbiletlerieldenulaştırın.

7.Adım:YolculuğunuzuPozitifEnerjiveCoşkuylaDoldurun

•Çalışanlarınızı, tümboşluklarıpozitifenerjiyledoldurmayasevkedinveonlarıhareketegeçirinkibuboşluklarıolumsuzlukdoldurmasın.

•Pozitifbirkültürgeliştirecekuygulamalarveyöntemlerkatın.

• Kanıtlanmış çözümler ve en iyi uygulamaları öğrenmek içinwww.jongordon.comsitesinziyaretedin.

8. Adım: “Enerji Vampirlerinin Burada İşi Yok” Yazan Bir İletiGönderin

•Yolculuğunuzunbaşarısınıetkileyennegatifekipelemanlarınıbelirleyin.

• İletişim kanallarını açın. Kendi negatifliklerinin farkına varmalarınısağlayın. Haklı bir sebepleri olup olmadığını saptayın. Bireysel ve ekipbaşarısını sağlayabilecek davranış biçimleri belirleyin. Ekibinizin otobüsepozitifenerjiylebinmesinisağlayın.Onlarabaşarmakiçinbirşansverin.

•Eğerkendilerinideğiştirmeyibaşaramazlarsavenegatifolmayısürdürecekolurlarsa,ozamanonlarıotobüstenindirmektenbaşkaşansınızkalmaz.

9.Adım:DerinÇukurlarıveZorluklarıİdareEdin

Sizinki de dâhil olmak üzere, tüm iyi ekiplerin yolculuğunuz boyuncabirtakımzorluklarla,çekişmelerlevemücadelelerlekarşılaşacağınıbilin.Heriyiekiptestedilir;fakatiyiekiplerpatlayanlastiklerin,onlarıgidecekleriyereulaşmalarınıengellemesineizinvermezler.

Birçekişme,engelyadazorluklakarşılaştığınızda,aşağıdakisorularısorun.

•Buzorluktannasılbirdersçıkarabiliriz?

•Busorununbizeöğrettiğinedir?

•Buzorluktannasılkurtulabiliriz?

•Buzorlukekibimizenasılbirfırsatsunuyor?

Karşınıza çıkan güçlükleri toplayın ve onları, sizi başarıya götüren yoladöşeyin.

10.Adım:YolcularınızıSevin

Yolculuğunuz süresince, hayallerinize ve hedeflerinize doğru yol alırken,şoförarkadaşlarınızaveyolcularınızaonlarıönemsediğinizigösterin.

Onlaraşusorularısorun

•Onlarınasıltanıyabilirim?

•Onlarlanasılkalitelivakitgeçirebilirim?

•Onlarınasıldahaiyidinleyebilirim?

•Onlaravegelişimlerinenasılhizmetedebilirim?

• Onların en iyi yönlerini nasıl ortaya çıkarabilirim?Kendilerini ve ekibidahaiyiyegötürebilmeleriiçinonlaranasılgüçverebilirim?

Çalışanlarınızın ve ekibinizin en iyi yönlerini ortaya çıkarabilecekuygulamalarıöğrenmekiçinwww.jongordon.comsitesiniziyaretedin.

11.Adım:EğlenmenizeBakınveYolculuğunTadınıÇıkarın

• Her otobüs yolculuğunun ve seyahatin bir eğlence unsuru olduğunuunutmayın.

•Herzamanzorveacıverenbiryolculukolmakzorundadeğildir.

•Ekibinizedüzenliolarak,nasıldahabaşarılıolabileceğinizivebusüreçtenasıldahaçokeğlenebileceğinizisorun.

•Yaptığımızişenasıldahafazlaeğlencekatabileceğinizisorun.

• Her yolculuğun amacının, ulaşacağınız noktaya yüzünüzde birgülümsemeylevarmanızgerektiğinikendinizeveekibinizehatırlatın.Meseleyalnızcaistenilennoktayavarmakdeğildir;yolculuksüresincenasılbirekibe

dönüştüğünüzdür.

Hayatınız boyunca sadece bir yolculuğa çıkacağınızı unutmayın ve buyüzden onu güzel geçirmek için elinizden gelen her şeyi yapın veyolculuğunuzunkeyfinevarın.

OtobüsBiletleri

Şirketiniz,ekibinizvesiziniçin.

İnsanları otobüsünüze davet etmek için www.theenergybus.com sitesiniziyaretedin.

•E-mailileotobüsbiletlerinizigönderin.

• Özel otobüs biletlerini basın ve e-mail ile ya da elden yolcularınızaulaştırın.

www.theenergybus.com sitesini ve otobüs biletlerini şu amaçlar içinkullanabilirsiniz:

• Yeni bir girişim başlatın ve şirketinize, kurumunuza, okulunuza ya daekibinizebunubildirin.

•Çalışanlarınızla/üyelerinizle hayallerinizi paylaşın ve onları otobüsünüzedavetedin.

•Yenibirfikirveyaprojeiçinonlarındesteğinialın.

•Otobüsünüzdekimlerinolacağınıbelirleyin.

•Sorunlubirekibive/veyakurumutersineçevirin.

•İşgücünü,verimliliğiveperformansıgeliştirin.

EnerjiniziPaylaşın!

EkibinizideOtobüseAlın!

Eğer Enerji Otobüsü prensiplerine dayanarak liderlik, satış, müşterihizmetleri ve ekip oluşturma programlarıyla ilgileniyorsanız, Jon GordonŞirketleriiletemasageçin.

www.jongordon.com sitesinden Jon Gordon’un haftalık gazetesine üyeolun.

Dahafazlabilgiiçinlütfenbizimleiletişimegeçin:

TheJonGordonCompanies

P.O.Box3611

PonteVedraBeach,FL32004-3611

ifo@jongordon.com

(904)285-6842

EnerjiOtobüsü’nü büyük gruplar ya da kurumunuz için almak isterseniz,lütfen toplu siparişleriniz için (800) 762-2974 numaralı telefondan JohnWiley&Sons,Inc.ileirtibatkurunuz.

[1]Ağırlıkantremanı,iskeletkaslarınınhacmivegücünüarttırmayayönelikbiregzersizçeşididir.