l

„

PROGRAM

PAŃSTWOWA OPERETKA

W WARSZAWIE

DYREKTOR I

K~EROWNIK

ARTYSTYCZNY STANISŁAWA

STANISŁAWSKA

~~ czerwiec 1971

JOHANN STRAUSS

NIE TYLKO O ZEMŚCIE NIETOPERZA

C zym operetka Jest , czym może, czym powinna być? Czy jest formą artystycznie ak tua l ną? - tematy d tu­g1e i zawiłe niczym norweskre fiordy. I jak one

uk112ufące co chwi la inne ob l icza, i nne perspektywy . Czym operetka jest? - Przede wszystkim teatrem

Teatrem, który chce wyśmiewać, ale ponad wszystko -- ba­wić. Teatrem, który swe funkcj e pragni e s pe łn i ać po przez zab v-1ę, u śm i ech, poprzez wzruszeni e nie wstydz"'c S1 1 na· wet melodrama tycz nych ł ez; teatrem . k tóry chce ukazywa ć

urod ę życia , młodośc i , f ascyna CJę za bawą . Jest krzywym zw lerciadlem wad i magi czną la t a rn ią uk azującą piękn o i mi­łość.

Czym o peretka moz być? Na pi erwszym mie1 scu teatrem satyry obyczajowej. Zawsze staw iala sobie to zadan i . ni e może 2 niego rezygnować , jeSli nie chce zaprzepaśc i ć wła­

snego istnienia. Na drug im mie jscu teatrem satyry pol i tycz­ną Czy funkcję tę może peł ni ć? Tak, ale zal eży jak ta k ą

satyrę rozumi emy. Pamiętać bowiem na l eży . że operetka jeS szczegó lnym kwiatem wychodowanym na glebie ml eszczai1-

sk1e1 ku ltury. Czym operetka powinna być? - ~la1ważniejsze aby byla

dobrym rozrywkowym teatrem muzycznym. Teatrem. który po­sługuj e s ię konwencią operetkową .

By ten os tatni punkt wyjaś nić ki lka zdań o l ibretcie ope­re tkowym . Rzec z dzieje si ę zazwyczaj w Paryżu. w Wiedni u. Berlinie , lub „u wód". Tak więc z jednej strony bogate stoli ce XI X-w iecznej Europy, drugie j - modne kurorty gromad 2ą ce „Swia t" Miej scowośc i zb udowan e ze sztucz-

nych fasad, z nleprawd2iwych wnętrz . sto lice I k ą p i e l i s ka

żyjąoe nieprawdziwie próżn iaczym i gorączkowym zyc ł em.

oa zy swobodnych pań 1 ni eo dpowledz1a!nych panów M tasta

istn i e jąee tylko w wyobrażni burżuazyjnego turysty z prze­łomu wi eków. W ten sposób operetkowe ambasady , pikan tne lok al ik i, intym ne altany, pachnące buduary, egzotyczne po­łace - w szystko to urasta do rangi symbolu . symbolu w ie l­

kiej życiowej szansy d la tych . którz.y •a iej pozbaw ien i .

Staje się symbol em możliwości kompensacji ukrytych pragnień, niewyżytych marzeń . Stąd płyną I muszą płynąć:

uproszczenia fabuły, Jej wątła papierowość, nikłość intrygi . Stąd też absolutna przewidywalność rozwiązania każdej sy­tuacji. A jednak, należy podziwiać mistrzostwo polegające

na płynnym i oryginalnym operowaniu stereotypem sytuacyj­nym; stąd zabawa, która zasadza się na śledzeniu wszel­kich „nieprawdziwych", wręcz surrealnych sytuacji. Sytuacji, w których bohaterowie nie poznają się nawzajem, w których głupota jest żywiołem ogarni a1ącym ze wszech stron postacie dramatu.

Operetka jest sztuką konwencj i doprowadzonej do perfekcji. Jest czystym nonsensem apelującym do absurdalnego po­czucia humoru. Jest w reszc i e zwierciadłem pragnień bezideo­wego mieszczucha. I w tym należy widzieć jej społeczną

Zjadliwość, jej demaskatorskie ostrze.

Padły słowa obciązone ważki mi treściami: społeczna zja­

dliwość, demaskatorsk ie ostrze ... Czy ni e przesadziliśmy, czy rzeczywiście pełna walcowych i kankanowych melodii ope­retka kiedykolwiek pełn iła •tak ie właśnie funkcje, czy nie by/a li tylko montażem , który powstawał, aby w ramach jednego w ieczoru zademonstrowac kilka arii? A jeżeli tak, j eże>1

zawsze była sztuką mora l!latorsko-polltyczną, to czym na­leży tłumaczyć jej ciągi . żywo tność. Skąd jej niegasnąca

popularność w zmienionych warunkach społecznych? Może

odpowied ż na to pytan ie rzuci ni e tylko swiatlo na pode j­

rzaną egzystencję operetk i, ale także może powi e nam coś

I o naszym współczesnym życ i u? Otóż: operetka zawsze, w c alej swej historii, by/a sztuką gryzącej Ironii, a ta ,, owała

smieszną sztuczność .,idealnych układów", pokazywała ułudę

.. wie l koświatowego blichtru", demaskowała okrywaną płasz­

czem „ w ielkiego uczucia·· cyniczną pogoli za pieniądzem,

podwój ną , małomieszczańską moralność. Czasami włączała się

nawet do krytyki konkretnych zjawisk politycznych - tak było choćby w wypadku Pięknej Heleny - Offenbacha .. Zawsze wysmi ewała głupotę, pokazując ją w całej okaza­l osci. Libretto operetki - ukazuj e nieraz wprost kliniczn e przykłady głupoty indyw idualnej I społecznej , ale i przy

tym - nie zapominajmy - operetka posiada wartość, którą

nie ty lko akceptuje, al e wręcz afirmujel To - mi/ość, która nawet w najbardziej absurda lnych sytuacjach zwyc ięża.. To program smieszny bi o rą c pod uwagę zakł a mani e świata, któ­ry operetka przedstawi a, ale vv śmiesznoSc l tej wzruszający.

Mi/ość w operetce znos i gra nice, tasu je układy społeczn e .

Mi/ość jest Jedynym wspó lnym bogactwem, biednego i boga­lego.

Przec iwnicy operetki zadają czę to pytan ie o a ktualność

formy operetki w naszych czasach. Wydaje się 1m, że jest to sztuka zawieszona w próżni , S<tuka, która nie może tra ­fi a ć w s pecyfikę naszych układów soc1alnychl Ejże, czy rze-

czywiście? Czy jestesmy pewni, że wypleniliśmy karykatu­rowane w operetkach postowy? Czy rzeczywiście zniknął

z naszego życia mały niewyżyty mieszczuch, ten, który w dalszym ciągu każe nam oceniać ludzi według ich stanu ma­jątkowego, według pozycji, któ rą zajmu1ą w hierarchii urzęd­

niczej? Który w ukryciu marzy o zawieszeniu norm moralnych, a na społecznych konNentyklach zwanych zebraniami i na­radami lamentuje nad upadki em mora l ności wśród „współ­

czesnej młodzieży"? Wystarczy tylko odrobina wyobraźni , aby w sztucznym

świecie operetkowym marionetek odnaleźć rzeczywistość, któ­rą tak dobrze znamy z codz i ennego doświadczenia. Łowienie

intratnej posady, falszywy przepych reprezentacji, Idiotyczne i nikczemne intrygi mając e za swój obiekt najlntymniejsz& sferę ludzkiej działalności , wartościowanie ludzi według zaj­mowanego stanowiska, nie zaś według rzeczywistych, huma­nistycznych wartości jakie reprezentują, alienacja pewnei grupy „działaczy na dorobku". ze środowiska, któremu po­winni służyć, nie zaś tylko reprezentować ... Czyż trzeba mó­wić o podwójnej moralności prowadzącej do przekupstwa. konieczności „opierania sprawy o bufet"', czy naszego najpo­pularniejszego grzechu codziennego - b ezmyślnej biurokra­cji, w której grzęzną niej ednokrotnie na1pięknlej sze projekty naszego dnia przyszłego? Czyż trzeba przypomina<: o nie­kompetencji ludzi zajmujących czasem i kompetentne stano­wiska? Uderzmy się w piersi. Może przepłoszymy słodko drzemiącego jeszcze gdzieś

wśród nas mieszczucha, cesarsko królewskiego urzędasa.

obłudnego cenzora cudzej moralności, cynicznego młodzień­

ca-działacza , którego jedyną troską jest kolejny zagraniczny wojaż . A może przepędz i my wszędobylskiego warchoła, uro­dzoną w niedZ1elę księżniczkę, zid i ociałego maminsynka, tę­

pego bufona? Cóż, jeśli się to nam wszystko uda - może­

my zwijać teatr operetkowy lub przenieść go do muzeum osobliwości niedzisiejszych. Ale czy to rzeczywiście tak szybko nam grozi? Czy przedstawione w operetce symbole. przestały Istnieć, czy to wszystko już minęło, my zaś ży­

jemy w nowym wspaniałym swiec ie? Popatrzmy ...

MARIAN WALLEK-WALEWSKI

ZEMSTA NIETOPERZA

Streszczenie

AKT

zecz dzieje się w Wiedniu. w drugiej połowie 19 w. W domu bankiera Gabriela Eisensteina, piękna Ro­zalinda - jego żona oczekuje z trwogą na powrót

męza . Pan von Eisenstein wraca z sądu wśc i ekły pon iewat wy­mierzoną mu up-zednio karę pięciu dni aresztu za obrazę

urzędnika podwyższono do dni 8. Jest przekonany, że całą

winę ponosi dr Blind jego nieudolny adwokat. Wściekłość

bankiera potęguje fakt, że kara została wyznaczona do od­bycia natychmiast I że już wieczorem musi stawić się w wię­

zieniu. Dopiero 1·1lzyta rejenta Falke, przyjaciela Eisensteina, poprawia mu humor. Falke zaprasza bankiera na bal do księ­

cia Gigi I przekonu1e go, że do więzienia może stawić się

rano a ostatnią noc przed czekającym go smutnym tygod­ni em radzi mu spędzić na wspaniałym balu. Przy okazji przy­jaciele wspom i nają ostatni karnawał, kiedy to na jednej z maskarad dr Falke przebrany był za nietoperza.

Eisenstein zostawił Falkego w tym przebraniu na środku

Prateru I biedny doktor musiał rano wracać przez cale mia­sto w tym dziwacznym stroj~ budząc wielką wesołość ulicz­nej gawiedzi . Bankier tłumaczy żonie, że Idzie do więzienia

w rzeczywistości zaś w stroju wieczorowym zmierza do księcia Gigi. Nie wie o tym, że wpadł w sidła zemsty Falkego, bo Rozalinda jest takze zaproszona na bal I wy-b1era się tam w przebraniu

Zaledwie Rozalinda została sama zjawia się śpiewak Al­fred. jej wielbiciel. Dom jest pu8ty, gdyż wyszła nawet po­kojówka Adela - rzekomo do chore; ciotki. Kłamie I ona. bowiem I ją spotkamy na belu u księcia Gigi.

Zestala tam zaproszona przez swoją siostrę Idę, tanceri<ę z opery wledeńskleł. Na dodatek Adela będzie przebrana w suknię swe) pani.

Czule rendez-vous Rozalindy I Alfreda przerywa przybycie dyrektora więzienia Franka, który przychodzi, aby zabrać do uresztu Eisensteina. Alfred ulega błaganiom Rozalindy I aby )ej nie skompromitować gra rolę pana domu I zostaje od­prowadzony do więzienie )akoll... Eisenstein. Teraz Roza­linda ma powatny kłopot ponieważ zBStanawla się jak za­pobiec spotkaniu się w więzieniu dwóch (I) Eisensteinów.

AKT li

Trwa zabawa u księcia. kst na niej także dyrektor wię­

zienia. Eisenstein bez przerwy nadskakuje własnej żonie,

która sprytnie ściąga mu zegarek, by zachować go, jako potrzebny jej w przyszłości dowód rzeczowy. Rozalinda wy­stępuje jako węgierska księżna budząc podziw I zachwyt -nie chce tylko (mimo usilnych próśb wlalblcleli) zdjąć swe) maski. Eisenstein i dyrektor więzienia, który przedstawia s1~

jako kawaler Franconl z Bueonos Aires - piją bruderszaft. Wielkim powodzeniem na balu cieszy się także Adela, która swą urodą I temperamentem podbija serca otaczających ją

bez przerwy mężczyzn. O 6-te) rano Eisenstein przypomina sobie, że już od dawna

powinien być w więzieniu. Spotyka dyrektora Franka I oby­dwaj, mając mocno zachwianą równowagę (wyprowadzają się

wzajemnie z sali balowej.

AKT 111

Ranek w więzieniu zastaje na posterunku tylko pijanego dozorcę Froscha. Z celi• dobiega spiew Alfreda, który w ten sposób umi,la sobie samotność.

Prosto z balu wraca dyrektor Fr.ank, równie pijany jak do­zorca. Wkrótce potem zjawia Bill Adela, wraz ze swą siostrą

Idą. Frank zdradza im swe Incognito i obiecuje pomóc Adeli w Jej karierze artystycznej. Ale oto zj,awia się nowy gość

I dozorca musi ratować honor tak powainej instytucji jaką

)est więzienie. Frosch wymyśla wspaniale wyjście z sy­tuacji - zamyka Adelę i Idę w cell. Gościem, który narobi/ tyle zamieszania okazuje się Eisen­

stein, który widząc dyrektora (a pamiętając go z balu jako swego przyjaciela, kawalera Franconl) myśli, że i on zostal aresztowany za pijaństwo. Frank natomiast nie chce wierzyć,

ta znany mu z balu markiz de Ferrostl - to Eisenstein. Zresztą jeden Eisenstein jest jut w więzieniu, dyrektor sam go przecież przyprowadzi/I Zjawia się także i adwokat Blind - I Eisenstein, w porozumieniu z nim, jako rzekomy jego aplikant postanawia wybadać kim jest osobnik, który siedzi w celi i podaje się za niego samego. Nadchodzi rów­nież Rozalinda, która pragnie wydobyć Alfreda z więzienia.

Rozpoczyna się ostre przesluchanle Alfreda i Rozaiindy przez Bllnda il jego aplikanta. W ogniu krzyżowych pytań,

Alfred i Rozalinda - nie podejrzewając niczego - wyja­wiają w jaki sposób wyprowadzili bankiera w pole. Eisen­stein sinieje le z/ości, a gdy na dodatek Alfred pyta go w jaki sposób oszukaó męta Rozalindy - nie wytrzymuje i w uniesieniu wyjawia kim jest zarzucając Rozalindzie zdradę.

Wówczas Rozalinda pokazuje Eisensteinowi jego zegarek, a ten z rozpaczą poznaje w niej „węgierską księżnę" .

Nadchodzą teraz wszyscy goście z balu wraz z rejentem Falkiem, który wyjaśnia, że cala ta zagmatwana intryga jest jego zemstą, zemstą Nietoperza. Rozalinda i Alfred korzy­stają szybciutko z okazji I oświadczają, te ich schadzka to także fragment scenariusza zemsty Falkego. Eisenstein jest u·szczęśl1wlony - pe/q radość psuje mu tylko myśl,

że swą karę b~dzie musiał jednak odsiedzieć.

JóZEF OPALSKI

TADEUSZ HANU SEK

ZEMSTA NIETOPERZA

Johann Strauss Libretto : Karol Haffner, Ryszard Genee

Opracowanie : Wilhelm Neef

EISENSTEIN

RO SALI N DA

FRANK

FALKE

ALFRED

DR. BLIND

ADELA

IDA

GIGI

ADIUTANT

FR OSZ

W partiach solowych baletu tańczą:

Kierownictwo muzyczne ZDZISŁAW GóRZVŃSKI

Dyrygent ..ZE>ZISlAW GóRZYŃSK JAN PRUSZAK

Chórmistrz MAREK WITKOWSKI

Reżyseria ERWIN LEISTER (NRD)

Asystent reżysera HENRYK BARANOWSKI

Inspicjent ZVGMUNT PIWKOWSKI

Die Fłedermaua

r I

l

Operetka w 3-ch aktach

Tekst polski libretta : Julian Tuwim

MIECZYSŁAW WOJNICKI , ROMUALO SJ!''t'CHALSttt (~ooie ANYS-e-.:tEl0B~

WANDA POLAŃSKA, Et::ż81~fn"'.::-GOl'!S~;A:. HANNA ZDUNEK

EUGENIUS-Z--BANASZGZY~ (gościnnie), MICHAŁ $LASKI

HENRYK GUZEK, JóZEF--tłl!1Kl e;=m!'let-AW-ZAezvK:

RYSZARD WOJTKOWSKI , JANU3~~EŁOB0WSK

ROMAN KOSIERKIEWI ~ JAN PRECIGS

EWA IGNATOWICZ:, AGN~S"Z~ KOSSAK-OWSl(-A, (gościnnie), MARGERITA ORWAl eokud1a Bru .i.10:.Ka ALINA KANIEWSK ,-MARGEAffA ORWAł', ELŻBIETA PONIATOWSKA

TADEUSZ HANUSEK, "10~EP+ł8K:IE-

JAN Slr'Bł bSKI, TADEUSZ WALCZAK

ZYGMUNT APOSTOŁ, HENRYK RUCKI , STEl"AN Wł-"J:AS

Primabalerina: BARBARA BITINERóWNA Soliści: ELŻBIETA KOZAKOWSKA, LUDMIŁA PAŁATNIK, LESZEK ADAMCZYK, JANUSZ DĄBROWSKI , ROMAN PĘDZIWIATR , ZDZISŁAW WYROZĘBSKI

Scenografia IRENA LORENTOWICZ

Asystent Scenografa ANNA ZAPORSKA

Sufler

Choreografia STANISŁAWA STANISŁAWSKA

Asystent choreografa LESZEK ADAMCZYK

WANDA SZCZEPAŃSKA

OBRAZ 1

OBRAZ 2

OBRAZ 1

ZYGMUNT APOSTOŁ

SCENY BALETOWE

AKT li

TANCERKI Z PARYŻA

Solistki: Elżbieta Kozakowska, Ludmiła Palatnlk Zespól: Eleonora Adamczyk, Alicja Bielakowska, Ewa Cza/kawska, Joanna Chama, Danuta Chole­wianka, Alicja Damrosz, Maria Hys, Elżbieta

Kicińska, Marta Krzyszkowska, Irena Maciejew­ska. Hanna Pierzchlewska, Violetta Urbańska ,

Krystyna Ratyńska, Ewa Topisz, Hanna żele­

zińska.

KAWALKADA KARNAWAŁOWA

Damy: Solistki - Barbara Bittnerówna, Elżbieta Koza­kowska, Ludmiła Pałatnik Grupa 1: M&rl a Hys, Ewa Kozłowska , Hanna żelezińska, Violetta Urbańska Grupa li : Joanna Chama, Ewa Cza/kawska, Marta Jezierska, Irena Radke, Elzbieta Kicińska, Ewa Topisz Grupa 111: Danuta Cholewianka, Alicja Damrosz, Marta Krzyszkowska, Hanna P1erzchlewska. 'Krystyna Ratyriska Dżentelmeni:

Soliści - Leszek Adamczyk, Janusz Dąbrowski,

Roman Pędziwiatr, Zdzisław Wyrozębski.

Zespól: Jerzy Czajkowski, Mieczysław Fabisiak, Bolesław Jastrzębski, Zygmunt Kołodziej, Henryk Lewan­dowski, Marek Piątkows k i, Ryszard Semenicki, Jordan Stępniewicz, Andrzej Rosolak, Jerzy Wesołowski, Andrzej Więckowski , Janusz Wol­szleger.

AKT Ili

ARESZTANCI

Soliści: Ludmiła Pa/alnik, Janusz Dąbrowsk i,

Roman Pędziwiatr. Zespól : Eieonora Adamczyk, Alicj a Bielakow­ska, Joanna Chama, Danuta Cholewianka, Ali­cja Damrosz. Hanna Pierzchlewska, Ewa Topisz, Hanna żelezińska, Mieczysław Fabisiak, Zygmunt Kołodziej , Marek Piątkowski, Ryszard Semenickl, Jerzy Wesołowski, Andrzej Więckowski, Janusz Wolszleger.

OBRAZ 2

Z ES Pól

FI NAL

Soliści: Elżbieta Kozakowska, Ludmiła Palatnlk. Leszek Adamczyk, Janusz Dąbrowski , Romano Pędziwiatr, Zdzisław Wyrozębski.

Zespól: Eleonora Adamczyk, Alicja Bielakow­ska, Ewa Cza/kawska, Joanna Chama Danut& Cholewlanka, Alicja Damrosz, Maria Hys, Mar­ta Jezierska, Elżbieta Kiclriska, Ewa Kozłowska, Marta Krzyszkov,ska, Hanna Pierzchlewska, Ire­na Radka, Krystyna Ratyńska, Ewa Topisz, Han­na 2elezińska , Jerzy Czajkowski, Mieczysław Fa­bisiak, Bolesław Jastrzębski, Zygmunt Kołodziej , Henryk Lewandowski, Marek Piątkowski, Ry­szard Semenicki , Jordan Stępniewicz . Andrza) Rosolak, Jerzy Wesołowski, Andrzej Więckow­ski, Janusz Wolszleger.

BARBARA BITTNERóWNA

Operetki Warszawskiej - sezon 1970/ 1971

Dyrektor I Kierownik Artystyczny Stanisława Stanisławska Wicedyrektor Stanisław Gęsicki

Konsultant muzyczny Zdzisław Górzyl\1kl

ł<ierownik literacki Bogdan Ostromęcki Dyrygenci: Zdzisław Górzyński (gościnnie)

Jan Pruszak Władysław Słowiński (gościnnie)

Kierownik Chóru łv1arek Witkowski p.o. Kierownik baletu Łeszek Adamczyk Asystenci reżysera: Jerzy Antepowlcz Marian Kobielski K ierownik Pracowni Scenograficznej Anna Zaparska

SOL1$CI

Beata Artemska, Maria Bielicka, Hanna Dobrowolska, Alina Kaniewska, Lidia Kłobucka, Stanisława Kowalczyk, Ludmiła

Krawcówna, Margerlta Orwat, Wanda Polańska, Elżbieta Po­niatowska, Alicja Rollinger, Elżbieta Rył-Górska , Alina Wie­czorkówna. Leokadia Zienko. Jerzy Serg iusz Adamczewski. Zygmunt Apostoł, Ryszard Fabińskl, Tadeusz Hanusek, Józef HejklE!, Andrzej Kobuszewski, Roman Kosierkiewlcz, Kazi­mierz labudż , Stanisław Matuszczyk, Kazimierz Petecki , l an Precigs, Henryk Rucki, Jan Sybllski, Micha/ $laski, Ryszard Tarasewicz, Tadeusz Walczak, Stefan Witas, Mieczysław Woj­n icki , Ryszard Wojtkowski, Adam Wysocki , Zdz.islaw Zaczyk, Mieczysław Ziołowski.

inspicjenci: Bolesław Gruszka, Zygmunt Piwkowski. Suflerzy: Joanna Guzicka, Teodozja Leszczyńska, Wanda Szczepańska.

Korepetytorzy: Janusz Kahl. Wojciech Ostojski.

BA LET Primabalerina Barbara Bittnerówna Soli.Ser Elżbieta Kozakowska, Ludmiła Pa/atnik, Janusz Dąbrowski, Mieczysław Fabisiak, Zdzisław Wyrozębski.

Zespól

Leszek Adamczyk, Roman Pędziwiatr,

Eleonoro Adamczyk, Alicja Bielakowska, Danuta Cholewian­ka, Janina Chama, Ewa Cza/kawska. Alicj a Damroaz, Bar­bara Honusek, Maria Hys, Marta Jezierska. Elżbieta Kicińska,

Ewa Kozłowska , Marta Krzyszkowska. trena Maciejewska. Hanna żele21ńska. Hanna Pierzchlewska, Irena Radke, Da­nuta Ratyńska. Ewa Topisz. Marla Zaborowska, Jerzy Czaj­kowski, Andrzej Czałkowski, Boleslaw Jastrzębski, Zygmunt Kołodz i ej , Henryk Lewandowski, Marek Piątkowski, Andrzej Rosolak, Ryszard Semenlckl, Jordan Stępnlewlcz, Jerzy W&­sołowskl, Andrzej Więckowski, Janusz Wolszleger. Inspektor baletu: Jerzy Wesołowski Korepetytorzy baletu: Krystyna Borowicz, Stania/ewa Chl&­bowak•.

CHóR

Ludmiła Apostoł, Barbara Bela, Jadwiga Borowicz, Grażyna

Budna, Barbara Cho j nacka, Teresa Darnowska, Teresa Ga­wryś, Alicja Górecka, Danuta Juszczak, Alina Kańska, Hanna Kopijer, Teresa Kośc1jariska, Irena Kozerska, Anna Leszczak , Barbara Maksymienko, Alicja Talarek, Barbara Stefańska,

Nadziej a Sterianos, Maria Sommer, Bożena Wcislek, Alina Wo!ow ik, Joanna 'Nyka, Barbara Zachariasz, Jadwiga Zuber, Barbara Zegarska, Lech Czerkas, Zbigniew Droździak, Cze­sław Goszczy ń ski, Stanisław Hijewski, Mieczysław Janiszewski, Janusz Jóźwiak, Janusz Klusek. Edward Marczak, Jerzy P1aseck1, Wilhelm Sienk iewicz, Henryk Szewczuk , Stefan Szlauzys, Tadeusz Szyluk, Dariusz ~migielski, Waldemar Włodarz. Inspektorzy chóru: Jerzy Piasecki, Stefan Sz lauzys.

ORKIESTRA

Koncertm istrze: Tadeusz Zaczyriski, Gwidon Bela. I skrzypce: Jolanta Wi I son, Ewa Hamburger, Eugeniusz Wiśniew­ski, Jadwiga Jaworska, Julita Z i ółkowska, Lech Borowicz, Wiesław Sieromskl, Adam Rajczak, Marta Kaluska, Bohdan Cybulski. li skrzypc e: Antoni Borychowski, Jan Kruszewski, Teresa Hausenplas, Alina Jankowska, Bogdan C1chori, Ernest Lipok, Danuta Kempa. Altówki: Miro sława Rabong, Jerzy Iwanowski, Tadeusz Jastrzę b ­

ski, Józef Szyszko, Jan 9uk.

Wiolonc:z>ele: Jan Szewczyk, Jerzy Ługlewicz, Ada Lebiedzif\ska, Zbigniew Li ebig, Leopo ld Freidman, Paweł Kowalski, Elżbie ­

ta Przechacka-Le1k. Kontrabasy: Stan is'aw Plaza, Władysław Wopaleriski, Leszek Frey, Stanisław Lotko, Flety: Marian Grecki, Monika Wojcie­chowska. Zbigniew Majksner, Oboje: Stanisław Styczyńsk i

Leszek Urbanowicz. Klemens Banat. Klarnety: Czesław Palkow· ski, Stanisław Nowicki, Kazimierz Andruszanlec, Fagoty: Edward Lewandowski , Paweł Holik, Leszek Stolarczyk. Trąby: Ta­deusz Szostak, Ryszard Klimaszewski, Andrzej Karpińs k i.

Waltornie: Stanisław Buzow, Józef Gawlik, Stan i sław Wolny, Konrad Dub l czyński, Edward Dokudowlec, Jerzy Bartosz <>­wicz. Puzony: Leon Piwkowski , Karol Misztal, Ryszard $wierszcz, Micha! Wycech. Perkusja: Wojciech Sommer, Miko/aj Godlew­ski, Jan Tokarczyk. Harfa: Jadwiga Nahorecka. ln•pektorzy orkiestry: Wladyslaw Wopaler\skf , Jerzy Iwanowski.

ZESPóŁ TECHNICZNY

Kierownik techniczny: Mieczysław Król, Główny elektryk: Inż. Zygmunt Dziwer. Kierownik pracowni krawieck i ej dam­skiej: Marta Ostrowska. krawieck i ej męskiej: Kazimierz Czer­czak. Kierownik pracowni kapeluszy. Helena Kosiorek, stolarskiej· Zygmunt Piechura, modelarskiej: Stefan Kąkol,

charakteryzetorsklej: Sabina Howako, malarskiej: Jerzy Blal­kowskl, tapicerskiej: Edward Gula, szewskiej: Mieczysław

Krasnopolski, Stanl•lew Ple1a•zek, śluserekiej: Antoni Ciecha­nowicz, rekw izytor: Jen Pomorski, brygadier sceny: Zygmunt Olszewekl.

Wszyscy świadczymy na odbudowę Zamku Królewskiego

w Warszawie

WPŁATY NALEŻY KIEROWAĆ

NA KONTO: I ODDZIAŁ MIEJSKI PKO WARSZAWA

Nr 1-9-122122

KONTO DLA WPŁAT ZAGRANICZNYCH:

ODBUDOWA ZAMKU KRóLEWSKIEGO W WARSZAWIE KONTO:

E-1007000 W BANKU PeKaO

SPOŁDZIELCZE DOMY HANDLOWE

"" ~I SPOt.IEM

WSZYSTKIE ZAKUPY

„SEZAM"

„MERKURY"

„NA $ 'KARPIE"

,.KOSZYKI"

„GRAŻYNA"

POD JEDNYM DACHEM

ul. Marszałkowska 126

ul. Słowackiego 16/18

ul. Kopernika 8/18

ul. Koszykowa 63

ul. Grażyny 1

WARSZAWSKIE ZAKŁADY GASTRONOMICZNE

„KAWIARNIE"

,.,

zapraszają

P.T. Widzów z naszego Teatru do swoich lokali:

Herbaciarni

Gong

Parana

Kaprys

Szampańska

Nowy świat

Kaukaska

Roxana

Szwajcarska

Telimena

Rosi ta

- kulturalną obsługę

Al. Jerozolimskie 42

Kawiarni

ul. Sadowa 2

vis a vis Muzeum Wojska Polskiego

ul. Marszałkowska 114/116

ul. Nowy świat 61

ul. Marszałkowska 104

Al. Jerozolimskie 42

ul. Szpitalna 1

ul. Krakowskie Przedm. 27

ul. Grójecka 59/63

Zapewniamy

- szeroki asortyment wyrobów cukierniczych, napojów.

Sklepy Odzieżowe

„SALON PAlll11

11MOD11f STRÓJ" 11MODllA PAlll" „IZABELLA" li BEAIA" „CELESTHłKA" „llASTOlA TKA" „DOM PAlll" „BARBARA"

Typu

Moda

SPOŁEM

- Rondo Waszyn1tana - Hoża 517 - Targowa 50 - Żelazna 75 - Świerczewskiego 149 - Filtrowa 18 - Puławska 10 - Grochowska 241 - Złota 1

SZPITAL-POMNIK

Cały kraj buduje ze składek społecznych

CENTRUM ZDROWIA DZJ,ECKA

Komitet Budowy Centrum Zdrowia Dziecka

Oddział P.K.O. I.O. Warszawa

Nr 1-9-122.222

Pomnik - Szpital

Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie

REPERTUAR BIEŻĄCY

Krakowiacy i Górale

Libretto WOJCIECH BOGUSŁAWSKI

Muzyka JAN STEFANI

Inscenizacja i reżyseria

JERZY RAKOWIECKI

Kierownictwo muzyczne JAN PRUSZAK

Choreografia EUGENIUSZ PAPLIŃSKI

Scenografia TERESA ROSZKOWSKA

PREMIERA 17 STYCZEŃ 1966 R.

Wesoła Wdówka (Die Lustige Witwe)

Libretto VICTOR LEON I LEON STEIN

wg Ferry Olsena

Przeklad i opracowanie JERZY JURANDOT I JóZEF SŁOTWIŃSKI

Muzyka FRANCISZEK LEHAR

Inscenizacja i reżyseria

TADEUSZ BURSZTYNOWICZ

Kierownictwo muzyczne ZDZISŁAW GóRZYNSKI

Choreografia STANISŁAWA STANISŁAWSKA

Scenografia MARIAN ST AŃ CZAK

PREMIERA 19 GRUDZIEŃ 1964 R.

Kraina Uśmiechu (Das Land des Lachelns)

Libretto V. LEON, L. HERZER, F. LOHNER

Przekład i adaptacja KRYSTYNA CHUDOWOLSKA I LECH TERPIŁOWS KI

Muzyka FRANCISZEK LEHAR

Inscenizacja i1 reżyseria

TADEUSZ BURSZTYNOWICZ

Kierownictwo muzyczne JAN PRUSZAK

Choreografia BORYS SLOVAK

Scenografia MARIAN STAŃCZAK

PREMIERA 3 KWIECIEŃ 1970 R.

Miłość Szejka

Libretto JAN MAJDROWICZ

Muzyka MARIAN LIDA

Teksty piosenek KAZIMIERZ WINKLER

Reżyseria i choreografia STANISŁAWA STANISŁAWSKA

Kierown ictwo muzyczne MARIAN LIDA

Dekoracje JANUSZ TARTYŁŁO

Kostiumy ZUZANNA PIĄTKOWSKA

PREMIERA 31 GRUDZIEŃ 1970 R.

OPERETKA WARSZAWSKA

oraz

zawiadamia że w hallu teatru można

nabyć

PŁYTY

z bieżącego repertuaru

PLAKATY

PROGRAMY TEATRALNE

AFISZE

WYDA WNIClWA

Opracowanie graficzne : ANTONI UNIECHOWSKI

Zdjęcia:

• HENRYK BlETKOWSKI

Redakcja: MAREK KOSTYRKA

Wydawca: OPERETKA WARSZAWSKA WOA-1. Zam. 914171 . 60000. U- 68.

Cena zł 4.-

PAŃSTWOWA OPERETKA w Warszawie

uJ. Nowogrodzka 49 tel. 28-70-71

JOHANN STRAUSS

ZEMSTA NIETOPERZA

(Die Fledermaus)

Dvrektor i kieł'ownik artvslveznv • „ llt •

STANISŁAW A STANISŁAWSKA

--

ZEMSTA NIETOPERZA Die Fledermous

JOHANN STRAUSS Libretto . Ko rol Hoff ner, Ryszard Gen ee Opracowanie Wilhelm Neef

EISENSTEIN ROSALINDA

FRANK

FALKE ALFRED

Dr BLIND ADELA

IDA

GIGI ADIUTANT FR OSZ

W partiach solowych baletu tańczą:

Kie row111ctwo muzyczne Reżyseria

ZDZISLAW GóRZYŃSKI ERWIN LEISTER (NRD)

Operetko w 3 aktach tekst polski libretta : Julian Tuwim

MIECZYSŁAW WOJN ICKI. JA~l!l~Z ZROBGWS1<1 WANDA POLAŃSKA, ~ -6óRSKA. 1-::l.ANN ID8NfK El JGĘNll J Z ANA ZCZYl< {gościnnie) MICHAŁ SLASKJ HENRYK GUZEK. ZDZISŁAW ZACZYK RYSZARD WOJTKOWSKI, JANUSZ 2EŁOBOWSKI, MARIUSZ CELLARI ROMAN KOSIERKIEWICZ. JAN PRECIGS LE.OKADlk BRUDZIŃSKA, EWA l.GNATO)NICZ !qo­ścinnie) EL2BIETA PONlATOWSK~ieia ruglewu:a ALINA KANIEWSKA, El.2:.Bł TA PONIATOWSKA, BAR­BARA BELA-WYSOCKA TADEUSZ HANUSEK, ZDZJSŁAW ZACZvlPłlt»ti Pru1tn,u JAN SYBILSKI , TADEUSZ WALCZAK ZYGMUNT APOSTOŁ, STEFA W ITAS

Primabalerina : BARBARA BITINERóWNA Soliści : ELZBIETA KOZAKOWSKA, LUDMIŁA PAŁAT­NIK, LESZEK ADAMCZYK. JANUSZ DĄBROWSKI. ROMAN PĘDZIWIATR , ZDZISŁAW WYROZĘBSKI

Scenog ra fia Choreog ro fia IRENA LORENTOWICZ STANISŁAWA STANISŁAWSKA

Dyrygenci A systent reżysera Asystent scenogra fa Asystenl choreografa

JERZY M CHALA 1111islew tffbli.ł~li BARANOWSKI ANNA ZAPORSKA JAN JACKOWICZ

Przygotowanie chóru MAREK WITKOWSKI

lmp icjent ZYGM UNT PIWKOWSKI

LESZEK ADAMCZYK

S•Jf'er JOANNA GUZICKA TEODOZJA LESZCZYŃSKA

Ze zbiorów Działu Dokumentacji

ZG ZASP

PZCr::if. Sm. 10/12. z . 975. B-11 7.

Cena 1.50