tribon design

ΣΧΟΛΗ ΝΑΥΠΗΓΩΝ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΤΟΜΕΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΠΛΟΙΟΥ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

Σημειώσεις για την χρήση του προγράμματος

TRIBON M3 - Basic Design

Αθήνα, 2008

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ………………………………………………………………1

2. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ TOY ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ……………………………..1-6

Κύρια Menu Basic Design

Περιγραφή Αντικειμένου

3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ………………………………..7-13

The Production Information Model (PIM)

Hull Structural Model Data Structure

Δομή Κατασκευαστικού Μοντέλου

Διαδικασία Σχεδιασμού στο Basic Design

4. TRIBON PROJECTS………………………………………………………14

5. ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΕΝΑ PROJECT ΣΤΟ BASIC DESIGN………………..15-29

5.1 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ PROJECT ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ TEMPLATE M3 PROJECT

5.2 PROJECT SET-UP/ΣΥΝΔΕΣΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ

5.3 INITIATE HULL STANDARDS

6. TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ DRAFTING………………………...30-55

7. TO MENU CURVED (CURVED HULL STRUCTURE)………………56-66

8. TO MENU PLANAR (PLANAR HULL STRUCTURE)……………….67-79

9. ΑΛΛΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ BASIC DESIGN………………………..80-84

10. SAMPLE PROJECT BS90

Σημειώσεις για την χρήση του προγράμματος ΤRIBON M3 Basic Design

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σκοπός των σημειώσεων αυτών είναι να γίνει μια εισαγωγή στην εφαρμογή Basic

Design του προγράμματος TRIBON Μ3, ως μια πρώτη επαφή με το περιβάλλον του

προγράμματος και τις δυνατότητες του στον κατασκευαστικό σχεδιασμό ενός πλοίου.

Το Basic Design αποτελεί ένα υποπρόγραμμα του TRIBON M3 το οποίο είναι ένα

από τα πιο διαδεδομένα και γνωστά σχεδιαστικά-κατασκευαστικά προγράμματα που

χρησιμοποιούνται στην Ναυπηγική Βιομηχανία. Η Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων

Μηχανικών ήδη χρησιμοποιεί την εφαρμογή Initial Design (Lines,

Surface&Compartment, Calc&Hydro) που ασχολείται με τον αρχικό σχεδιασμό και

την εκπόνηση υπολογισμών ευστάθειας.

2. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ

Το πρόγραμμα Basic Design αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο που επιτρέπει στον

σχεδιαστή-μελετητή να προχωρήσει γρήγορα και αξιόπιστα στην κατασκευαστική

σχεδίαση ενός σκάφους. Ο χρήστης μπορεί να ορίσει τα κύρια επίπεδα

κατασκευαστικά στοιχεία, όπως υδατοστεγείς φρακτές, διαμήκεις φρακτές,

καταστρώματα κ.α χρησιμοποιώντας το αρχείο της διαμερισματοποίησης από

Surface & Compartment καθώς και να μοντελοποιήσει τα ενισχυτικά (shell profiles)

και τα ελάσματα περιβλήματος (shell plating). Η μοντελοποίηση γίνεται σε δύο

ξεχωριστά υποπρογράμματα : ένα για τις επίπεδες κατασκευές (planar hull

structure-όπως καταστρώματα, φρακτές κ.α) και ένα module για τις κατασκευές

περιβλήματος (curved hull structure-ελάσματα περιβλήματος, ενισχυτικά). Kαι τα

δύο αυτά υποπρογράμματα υπάρχουν σαν ξεχωριστά menu στο Βasic Design όπως

θα δούμε και παρακάτω.

Εικόνα 2.1 Διάταξη διαμερισματοποίησης (Surface & Compartment module)


1


Εικόνα 2.2 Διάταξη Εγκαρσίων-Διαμήκων Φρακτών, Καταστρωμάτων

Εικόνα 2.3 Προκαταρκτικό κατασκευαστικό μοντέλο (Basic Design module)

Μετά την ολοκλήρωση του κατασκευαστικού μοντέλου, ο χρήστης έχει την

δυνατότητα να εξάγει χρήσιμες πληροφορίες, όπως βάρος και κέντρο βάρους των

μοντελοποιημένων στοιχείων, ροπή αντιστάσεως σε διάφορες τομές του μοντέλου ή

ακόμα και να χρησιμοποιήσει την preliminary διάταξη που έχει ολοκληρωθεί στο

Basic Design τόσο για την παραγωγή σχεδίων (π.χ classification drawings) όσο και

για την φάση της αναλυτικής σχεδίασης (detail design) και την προετοιμασία των

πληροφοριών παραγωγής (hull production information).


2


Όπως αναφέραμε και παραπάνω, εκτός από τις βασικές εντολές του προγράμματος

Basic Design ο χρήστης χρησιμοποιεί τις εντολές των modules Planar Structure και

Curved Structure, καθώς και τις εντολές του module Drafting που χρησιμοποιούνται

για την δημιουργία σχεδίων (σχεδιαστικό περιβάλλον του προγράμματος). Στην

συνέχεια των σημειώσεων αυτών θα δούμε αναλυτικά τις βασικές λειτουργίες του

Basic Design μέσω των οποίων πραγματοποιείται η μοντελοποίηση όλων των

κατασκευαστικών στοιχείων του σκάφους:

Εικόνα 2.4 Περιβάλλον εργασίας του προγράμματος Basic Design


3


Κύρια Menu Βasic Design :

i) Quick Panel : Γρήγορη μοντελοποίηση production panels

ii) Project : Ορισμός επιφάνειας, Frame positions, Design-Production Block, View

Mode

iii) Func. Structure: Μοντελοποίηση Reference Surface Objects-Block division

iv) XML : Eισαγωγή-Εξαγωγή αρχείων XML προς άλλα προγράμματα


4


v) Analysis : Υπολογισμοί Ροπής Αντίστασης-Κέντρο Βάρους-Λίστες Υλικών

vi) Planar Modelling : Μοντελοποίηση επίπεδων κατασκευαστικών στοιχείων

vii)Curved Modelling : Μοντελοποίηση κατασκευαστικών στοιχείων περιβλήματος

viii) Hull Tools : Εξαγωγή Πληροφοριών Παραγωγής (Hull Production Information)

viii) Drafting : Περιβάλλον Σχεδίασης


5


Ενώ λοιπόν το Initial Design (Lines, Surface & Compartment, Calc & Hydro) του

TRIBON M3 ασχολείται με τον αρχικό σχεδιασμό του σκάφους, με το

υποπρόγραμμα Basic Design μπορεί κανείς να επικεντρωθεί στις ακόλουθες

εργασίες:

1. Γρήγορη ανάπτυξη του κατασκευαστικού μοντέλου.

2. Ανάλυση Κατασκευής

(Ροπή αντίστασης Μέσης τομής, Υπολογισμός Βάρους-Κέντρου Βάρους-Λίστες

Υλικών)

3. Δημιουργία Σχεδίων

(Classification Drawings)

4. Προετοιμασία για το Detail Design του κατασκευαστικού μοντέλου του σκάφους.

(Υποδιαίρεση του πλοίου σε τομείς, μετάβαση από Design Blocks σε Production

Blocks αναλυτικός κατασκευαστικός σχεδιασμός, εξαγωγή πληροφοριών παραγωγής

- Hull Production Information)


6


3. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ BASIC DESIGN

Σε αυτό το σημείο ίσως θα ήταν χρήσιμο να αναφέρουμε κάποια πράγματα για την

δομή του συστήματος TRIBON. Σε αντίθεση με το Initial Design, που είναι ένα

ανεξάρτητο module μέσα στο σύστημα TRIBON, η λειτουργία του Basic Design

βασίζεται στην ύπαρξη μιας μεγάλης βάσης δεδομένων (ship database) για κάθε

μοντέλο πλοίου που δημιουργούμε. Η καρδιά του συστήματος είναι η Product

Information Model (PIM) database. Πρόκειται για μια αναλυτική βάση δεδομένων

που περιέχει όλες τις πληροφορίες για ένα συγκεκριμένο μοντέλο πλοίου. Όλα τα

δεδομένα για την σχεδίαση και την παραγωγή του μοντέλου είναι αποθηκευμένα ως

“αντικείμενα” (“objects”), από τα κατασκευστικά blocks στο structural model του

σκάφους μέχρι τα μέρη του εξοπλισμού για το outfitting module. (Ας μην ξεχνάμε ότι

το σύστημα TRIBON αποτελεί ένα πλήρες κατασκευαστικό πρόγραμμα το οποίο

υποστηρίζει την παραγωγή ενός σκάφους τόσο σε επίπεδο κατασκευής (structural

model-hull) όσο και σε επίπεδο εξοπλισμού (outfitting model-equipment). Oι

παρούσες σημειώσεις αναφέρονται μόνο στο structural modeling, και ειδικά στο

preliminary structural modeling μέσω του Basic Design). To Product Information

Model υποστηρίζει το project σε όλες τις φάσεις της σχεδίασης :

Σχήμα 3.1. Φάσεις Σχεδιασμού


7


Όσον αφορά τα δεδομένα που περιέχει το PIM για την φάση του Initial Design και

του Basic Design που μας ενδιαφέρει, αυτά είναι τα εξής :

a. Initial Design Objects

Σχήμα 3.2. Initial Design Data Structure

Ήδη στο Surface & Compartment το μοντέλο του σκάφους αποτελείται από έναν

αριθμό επιφανειών οι οποίες αποτελούν και τα όρια των σχετικών διαμερισμάτων.

Υπάρχουν τέσσερις κύριοι τύποι επιφανειών

• Hullforms-η επιφάνεια του μοντέλου που χρησιμοποιείται σαν hull surface

στο Βasic Design

Hullform-Surface & Compartment Hull Form-Lines


8


• Decks – οι επιφάνειες που χρησιμοποιούνται ως καταστρώματα στην

διαμερισματοποίηση

• Longitudinal Bulkheads – Oμοίως, οι διαμήκεις φρακτές της

διαμερισματοποίησης

• Transverse Bulkheads – Oμοίως, οι εγκάρσιες φρακτές της

διαμερισματοποίησης

SURFACES

Οι επιφάνειες αυτές μπορεί να χρησιμοποιούνται στο Ιnitial Design για το

μοντέλο της διαμερισματοποίησης, στο Βasic Design όμως μπορούν να

χρησιμοποιηθούν σαν panels με κατασκευαστικά χαρακτηριστικά όπως είναι το

πάχος ελάσματος, αριθμός και τύπος ενισχυτικών, τρύπες-διαπεράσεις κ.α.

Πρόκειται για τα RSO’s (Reference Surface Objects) που χρησιμοποιούνται στο

Basic Design για την μοντελοποίηση των κύριων επίπεδων κατασκευαστικών

στοιχείων του σκάφους.

b. Hull Structural Model Objects

Στο κατασκευαστικό μοντέλο του σκάφους (Hull Structural Model) η βασική

θεώρηση είναι ότι το μοντέλο-πλοίο χωρίζεται σε έναν αριθμό από

κατασκευαστικά blocks, τα οποία με την σειρά τους χωρίζονται σε

κατασκευαστικά τμήματα (panels). Καθένα από τα panels περιγράφεται από μια

σειρά από κατασκευαστικά χαρακτηριστικά, όπως πάχος ελάσματος (plate),

αριθμός και τύπος ενισχυτικών (stiffeners), ραφές συγκόλλησης (seams), αγκώνες

υποστήριξης (brackets), flanges κλπ όπως θα δούμε αναλυτικά παρακάτω στο

menu Planar Hull. Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στην φάση του Βασικού


9


Σχεδιασμού μπορούμε να προσδώσουμε κατασκευαστικά χαρακτηριστικά (πάχος

ελάσματος, ενισχυτικά κ.α) σε μια επιφάνεια του Initial Design (RSO) και να

περάσουμε στον ορισμό ενός panel. Ο εμπλουτισμός του panel με επιπλέον

κατασκευαστικά χαρακτηριστικά (ραφές συγκόλλησης, κατασκευαστικές

λεπτομέρειες ενισχυτικών, τρύπες-διαπεράσεις, μπρακέτα κ.α) είναι αντικείμενο

του Λεπτομερούς Σχεδιασμού (Detail Design)

Σχήμα 3.3 Hull Structural Model Data Structure

Το γεγονός αυτό υποστηρίζεται και από το ίδιο το σύστημα ως εξής :

Δημιουργώντας μια κατασκευή με βάση μια επιφάνεια (RSO) από το Surface &

Compartment module , έχουμε δημιουργήσει στην ουσία ενα Design Panel. Tο

σύνολο των Design Panels αποτελούν ένα Design Block(συνήθως αποτελεί

ολόκληρο το μοντέλο και ονομάζεται Jumbo Design Block όπως θα δούμε

παρακάτω). Στην συνέχεια, όταν ο χρήστης θελήσει να περάσει στην φάση του

λεπτομερούς σχεδιασμού, χωρίζει το μοντέλο του πλοίου σε κατασκευαστικά

Blocks (Production Blocks) με βάση τις ραφές συγκόλλησης τομέων (διαδικασία

Block Division). Εκεί υπάρχει και η διαχωριστική γραμμή μεταξύ Basic και


10


Detail Design, καθώς ο χρήστης πλέον μπορεί να ορίσει με κάθε λεπτομέρεια τα

κατασκευαστικά χαρακτηριστικά του μοντέλου ανά production panel (και

κατ’επέκταση ανά production block) και να προχωρήσει στην εξαγωγή

πολύτιμων πληροφοριών για την κατασκευή και την δημιουργία

κατασκευαστικών πλέον σχεδίων (Hull Production Information).

Δομή Κατασκευαστικού μοντέλου

Block

JUMBO BLOCK PRODUCTION BLOCKS (prod. PANELS)

Division

1.PLANE PANELS (Tr.Bulkheads, Decks, Long. Bulkheads)

PANELS

2.CURVED PANELS (Shell Stiffeners+ Shell Plates)


11


2. Surface & Compartment

Tranverse Bulkhead -RSO

1. Surface & Compartment

Transverse Bulkheads

3. Basic Design

Design Panel

4. Basic Design

JUMBO DESIGN BLOCK


12


5. Basic Design

Block Division

6. Basic Design

Production Panels

Σχήμα 3.4 Διαδικασία Σχεδιασμού στο Basic Design


13


4. TRIBON PROJECTS.

Το σύνολο των δεδομένων που χρησιμοποιούνται για να ορίσουν ένα μοντέλο

πλοίου στο Basic Design αποτελούν ένα project. Tα αντικείμενα της μοντελοποίησης

(π.χ επίπεδες κατασκευές) αποθηκεύονται σε μια μεγάλη βάση δεδομένων ανάλογα

με τις ιδιότητές τους.

Η τυπική δομή για κάθε project αποτελείται από ένα root directory

(C:\Tribon\M3\Projects\όνομα project) και μια ομάδα από subdirectories. Aυτές οι

υποδιευθύνσεις περιέχουν δεδομένα παραγόμενα από τον χρήστη καθώς και άλλα

στοιχεία (βάσεις δεδομένων, default files κ.α) διαφορετικά για κάθε project.

Subdirectories

Proj/dat Διάφορα αρχεία εισαγωγής δεδομένων

Proj/db Βάσεις Δεδομένων

Proj/def Αρχεία defaults και standards

Proj/lst Αρχεία εξαγωγής και log files

Proj/nc Aρχεία εξαγωγής Κώδικα Kοπής

Proj/nest Αρχεία για Nesting Ελασμάτων-Ενισχυτικών

Proj/plot Plotting directory

Proj/sch Planar Panel scheme files

Proj/tid Αρχεία επιφανειών από Tribon Initial Design (tid)

Οτιδήποτε μοντελοποιούμε αποθηκεύεται στο directory

C:\Tribon\M3\Projects\όνομα project\db (databases)

Η υποδιεύθυνση Proj/def (SB_SHIP) περιέχει πολλά αρχεία που ελέγχουν την

απόδοση του συστήματος καθώς και την εμφάνιση των εξαγομένων αποτελεσμάτων.

(π.χ περιέχει το αρχείο gentab.dat μέσω του οποίου ορίζονται σε κωδικοποιημένη

μορφή η θέση των νομέων –frame spacing)

Όλες οι μεταβλητές σε ένα project του TRIBON ορίζονται στο αρχείο d065.sbd

(project definition file). Κάθε φορά που επιλέγουμε ένα project με την εφαρμογή

Project Selection (όπως θα δούμε αναλυτικά παρακάτω), “διαβάζονται” οι

μεταβλητές του αρχείου d065.sbd.


14


5. ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΕΝΑ PROJECT ΣΤΟ BASIC DESIGN

Για τις ανάγκες των σημειώσεων αυτών θα δημιουργήσουμε ένα project για ένα

επιβατηγό-οχηματαγωγό μήκους Lbp=90m. Ονομάζουμε αυτό το project bs90.

(βλ. ενότητα 10 : Sample Project BS90)

Έχοντας ήδη φτιάξει την επιφάνεια της γάστρας στο πρόγραμμα Lines και την

διάταξη της διαμερισματοποίησης στο Surface & Compartment, μπορούμε να

ξεκινήσουμε το project μας στο Basic Design.

Θα δημιουργηθούν τα ενισχυτικά περιβλήματος-εγκάρσια και διαμήκη- και τα

ελάσματα περιβλήματος με βάση το Hull Form που χρησιμοποιούμε στο project μας.

Θα μοντελοποιηθεί η κύρια κατασκευαστική διάταξη (φρακτές, καταστρώματα)

χρησιμοποιώντας τις επιφάνειες του Surface & Compartment.

Στην συνέχεια θα διενεργήσουμε υπολογισμούς ροπής αντίστασης ή υπολογισμούς

βάρους για το επίπεδο κατασκευαστικά panel που έχουν μοντελοποιηθεί.

Σχήμα 4.1 Υπολογισμός Ροπής αντίστασης Μέσης Τομής-Βάρους panel

Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε ότι το πρόγραμμα μας δίνει την δυνατότητα να

ξεκινήσουμε την μοντελοποίηση και σε περιπτώσεις που δεν είναι γνωστή η τελική

επιφάνεια, ξεκινώντας από την επιφάνεια του παράλληλου τμήματος εφόσον βέβαια

αυτό υπάρχει (τυπικές περιπτώσεις εμπορικών πλοίων)-όπως θα δούμε παρακάτω.

Πρώτα όμως πρέπει να δημιουργήσουμε το project μας . Η διαδικασία είναι η εξής :


15


5.1 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ PROJECT ME BAΣΗ ΤΟ ΤEMPLATE PROJECT ΤΟΥ Μ3

(Πρότυπο Project ΤRIBON M3)

Αντιγράφουμε το Template Project του TRIBON M3 (φάκελος

M3_TMPL) στο directory C:\Tribon\M3\Projects.

Γενικά το directory αυτό θα περιέχει όλα τα projects που θέλουμε να

φτιάξουμε στο Basic Design.

Το M3 Template Project περιέχει το αρχείο do65Template.sbd.

Πρόκειται για το αρχείο που συνδέει όλες τις μεταβλητές του project με τα

αντίστοιχα directories (project definition). Mετονoμάζουμε το αρχείο αυτό

αντικαθιστώντας το πεδίο Template με το όνομα του Project μας. Τα

ονόματα των Projects πρέπει να περιορίζονται σε 8 χαρακτήρες και να μην

περιλαμβάνουν διαστήματα. π.χ επιλέγουμε όνομα project bs90 δηλαδή

το εν λόγω αρχείο μετονομάζεται σε do65bs90.sbd. Παράλληλα

μετονομάζουμε και τον φάκελο Μ3_TMPL σε bs90

*προσοχή: το αρχείο do65(όνομα project).sbd δεν πρέπει να είναι μέσα στον

φάκελο του project. To μεταφέρουμε και αυτό στο directory

C:\Tribon\M3\Projects.

Έχουμε λοιπόν δημιουργήσει το project bs90. Για να το επιλέξουμε,

χρησιμοποιούμε την εφαρμογή TRIBON M3 Project Selection.

Έναρξη→ Προγράμματα→ Τribon M3→ Project Selection

Εφ’όσον υπάρχει ο φάκελος bs90 και το αντίστοιχο αρχείο d065bs90.sbd στον

φάκελο Projects, το bs90 εμφανίζεται στο menu του Project Selection από όπου

και μπορεί να επιλεχθεί.


16


Eπιλέγουμε το project bs90 από την λίστα Local Projects και πατάμε Select. Το

project έχει επιλεχθεί.

5.2 OΡΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ-ΣΥΝΔΕΣΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ

Το επόμενο βήμα είναι να ρυθμίσουμε τις μεταβλητές περιβάλλοντος

λειτουργίας του project (project environment variables). Στην ουσία συνδέουμε

τις βάσεις δεδομένων του project με τα αντίστοιχα directories. Χρησιμοποιούμε

την εφαρμογή Control Panel→Tribon M3 Project Set-Up :


17


Εικόνα 4.2 Tribon M3 Project Set-Up

Eπιλέγουμε το εικονίδιο Tribon M3 Project Set-Up :

Tribon M3→ Administration Tools→ Control Panel→ Tribon M3 Project

Setup

Εικόνα 4.3 Project bs90 Set-Up


18


Για να ρυθμίσουμε τις αντίστοιχες παραμέτρους επιλέγουμε το project μας από

το tree-view. Αφού επιλέξουμε το project φαίνονται όλες οι αντίστοιχες

παράμετροι στo Parameters List Window και οποιαδήποτε τιμή μπορεί να αλλάξει

χρησιμοποιώντας τις επιλογές Set και Remove. Παρατηρούμε ότι η περιγραφή

της κάθε παραμέτρου φαίνεται στο κάτω μέρος του εικονιδίου : π.χ επιλέγουμε

την παράμετρο SB_OGDΒ (Structure Data Bank)

Για να ολοκληρώσουμε το set-up του project μας κάνουμε τις ακόλουθες

αντικαταστάσεις :

1. Αντικαθιστούμε το πεδίο <Project dir> με το root directory του project μας

δηλ. στην προκειμένη περίπτωση επιλέγουμε Find/Replace→

Find what : <Project dir>

Replace with: C:\Tribon\M3\Projects\bs90


19


Αντίστοιχα κάνουμε και τις ακόλουθες αντικαταστάσεις :

2) TMPL→ (όνομα project-κεφαλαία) BS90

3) SB_DB_LOC1: \\C:\Tribon\M3\Projects\bs90\\<computer name>

SB_DB_LOC1: Database server location specification string

Συμπληρώνεται μόνο στην περίπτωση που το project μας είναι εγκατεστημένο σε

άλλο υπολογιστή στο δίκτυο

(η μεταβλητή αυτή ορίζει το directory όπου αποθηκεύονται οι databases).

4) SBB_SURFACE_SERVER_HOST* : <computer name>

(SBB_SURFACE_SERVER_HOST: Ορίζει τον υπολογιστή (host) που

εκτελείται η εφαρμογή Surface Server (το pc δηλαδή που “τρέχει” η επιφάνεια

του project).

5) SB_NAVARCH*: Ορίζει τo directory που αποθηκεύονται τα αρχεία του

Initial Design που θα χρησιμοποιηθούν για το project.

*Οι μεταβλητές SBB_SURFACE_SERVER_HOST και SB_NAVARCH είναι

πολύ σημαντικές γιατί σχετίζονται με την επιφάνεια (hull form) που θα

χρησιμοποιήσουμε για το project .


20


(ΠΡΟΣΟΧΗ : Στην εφαρμογή Basic Design δεν είναι εφικτή η απ’ ευθείας

απεικόνιση της επιφάνειας-όπως π.χ στο Surface του TID. Η επιφάνεια

χρησιμοποιείται για την κατασκευή των panels και γίνεται αντιληπτή μέσω των

Hull Curves και των Shell Plates όπως θα δούμε παρακάτω στο menu Curved.)

Υπάρχουν δύο (2) τρόποι να συνδέσουμε την επιφάνεια με το project :

1os τρόπος : ΤRIBON SURFACE SERVER

Επιλογή επιφάνειας από TRIBON

21

ή από NAPA

Napa Surface Server



Administration Tools→ Control Panel→ Tribon M3 Surface Maintenance →

i) TID (Tribon Initial Design)

Στην περίπτωση αυτή η επιφάνεια παρέχεται στο project μέσω του Tribon Surface

Server. Η υπηρεσία αυτή μπορεί να εκτελείται σε ένα pc που δεν είναι

απαραίτητο να είναι το workstation που δουλεύουμε , αρκεί να επικοινωνεί με το

workstation σε δικτυακό περιβάλλον. Οι παράμετροι που έχουμε να ορίσουμε

είναι οι εξής :

α.) Το directory που είναι αποθηκευμένες οι επιφάνειες π.χ

Start in: C:\Tribon\M3\Projects\TID

Η επιφάνεια (hull form) πρέπει να βρίσκεται στο αρχείο τύπου dm από το

Surface&Compartment, μετονομασμένο σε (<όνομα project>HULL.dm) π.χ.

BS90HULL.dm χωρίς την κατάληξη dm δηλ. μετονομάζουμε το αρχείο σε

BS90HULL και το αντιγράφουμε στο directory που είναι ορισμένο από τον

ΤΙD Surface Server.

β.) Το όνομα του pc που θα “τρέχει” η επιφάνεια.

SBB_SURFACE_SERVER_HOST : <computer name>

γ.) To είδος της επιφάνειας που θα χρησιμοποιείται (ΝΑPA ή TID)

SBB_SURFACE_SYSTEM : bmt_1 ή napa_1

ii) NAPA (Επιφάνεια από το πρόγραμμα NAPA)

α.) Υπάρχει η δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε επιφάνεια από το πρόγραμμα

NAPA. Ορισμός μεταβλητών ΝΑPA : NAPA, NAPAPROJDB, NAPA_GMTOL,

NAPA_CGRID, NAPALICENSE, NAPA_LOG, NAPA_PRINT. Οι μεταβλητές

αυτές είναι ορισμένες στο project του NAPA που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε,

τις παίρνουμε δηλ. από το ίδιο το NAPA και τις αντικαθιστούμε:

β.) To είδος της επιφάνειας που θα χρησιμοποιείται (ΝΑPA ή TID)

SBB_SURFACE_SYSTEM : napa_1

γ.) O αριθμός των ΝΑPA Surface Servers που θα ‘τρέχουν’.

SBB_SURFACE_SERVER_NUMBER : 1-10

δ.) Το όνομα του pc που θα “τρέχει” η επιφάνεια.

SBB_SURFACE_SERVER_HOST : <computer name>


22


Σε ένα project μπορούν να τρέχουν ταυτόχρονα μέχρι 10 NAPA Surface Servers

έχοντας δηλαδή διαφορετικές ρυθμίσεις για κάθε server π.χ διαφορετικές versions

από το project του ΝΑPA, μπορούμε να επιλέξουμε κάθε φορά με την μεταβλητή

SBB_SURFACE_SERVER_NUMBER ακριβώς την επιφάνεια που θέλουμε να

συνδέσουμε χωρίς να αλλάξουμε τις κύριες ρυθμίσεις του Surface Server. Kάθε

φορά που γίνεται μια αλλαγή στις ρυθμίσεις του Surface Server πρέπει να γίνεται

ξανά Start στην εφαρμογή :

Εικόνα 4.4 Napa Surface Server


23


2ος τρόπος : TRIBON INITIAL DESIGN USE OF DATA

Στον δεύτερο τρόπο σύνδεσης της επιφάνειας με το project, έχουμε την

δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε απ' ευθείας την επιφάνεια που έχουμε ήδη

φτιάξει στο Lines ή στο Surface & Compartment. O τρόπος αυτός έχει το

πλεονέκτημα ότι δεν χρησιμοποιούμε πλέον μόνο την επιφάνεια αλλά μπορούμε

να περάσουμε και άλλα στοιχεία από το Initial Design στο Basic Design όπως

είναι οι φρακτές και τα καταστρώματα αλλά και τρισδιάστατες καμπύλες για να

χρησιμοποιηθούν ενδεχομένως ως ραφές συγκόλλησης για το μοντέλο μας.

Οποιοδήποτε αντικείμενο έχει δημιουργηθεί στο Initial Design μπορεί να

χρησιμοποιηθεί ως Reference Surface Object ή Curve Object στο Basic Design.

Ο τρόπος αυτός σύνδεσης της επιφάνειας περιγράφεται αναλυτικά στην ενότητα

10 Sample Project BS90.

Αυτές είναι και οι ελάχιστες μεταβλητές που χρειάζονται να οριστούν για να

ξεκινήσουμε το project μας. Όπως βλέπουμε το σύνολο των μεταβλητών είναι

πολύ μεγαλύτερο από αυτές που ορίζουμε, ας έχουμε όμως υπ’όψιν ότι όλες αυτές

οι μεταβλητές αναφέρονται σε ένα πιο ολοκληρωμένο project που αφορά ένα

πλήρες κατασκευαστικό μοντέλο με πληροφορίες για outfitting, piping, cabling. H

περιγραφή του συνόλου των λογικών μεταβλητών του project βρίσκεται στο

αρχείο M3_all_logical_names.xls C:\Documents and Settings\USER\Επιφάνεια

εργασίας\M3_all_logical_names.xls (ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1 )

Ολοκληρώνοντας τις αλλαγές επιλέγουμε Save. Καταλήγοντας, για να

δημιουργήσουμε ένα καινούριο project, παίρνουμε το «γενικό» TEMPLATE

PROJECT και τροποποιώντας το, δημιουργούμε το project που θέλουμε (στην

προκειμένη περίπτωση bs90).


24


5.3. OΡΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΩΝ DATABANKS ΤΟΥ PROJECT

(INITIATE HULL STANDARDS)

Αφού τελειώσουμε με το project-set up το επόμενο βήμα είναι να ορίσουμε τις

κύριες databanks του project (μέσω της εφαρμογής Initiate Hull Standards).

Επιλέγουμε Έναρξη→ Προγράμματα→ Tribon M3→ Project Selection. Από

το treeview επιλέγουμε το project bs90:

Στην συνέχεια επιλέγουμε Έναρξη→ Προγράμματα→ Tribon M3→

Hull→ Initiate Hull Standards

Εικόνα 4.5 Initiate Hull Standards→ Hull Reference Object

Επιλέγουμε Hullref, create στο menu Initiate Hull Standards.


25


Στην ουσία ορίζουμε τις κύριες databanks του project , oι οποίες είναι και οι

ακόλουθες :

1. Hull Reference Object (Βάση δεδομένων για το hull form)

SB_CGDB : Hull form data bank

SB_HREF : Name of hull reference object

2. Structure Reference-Hull structure Object

SB_OGDB : Structure data bank (Βάση δεδομένων για τις κατασκευές)

SB_SREF : Name of structure reference object

Mε αυτόν τον τρόπο δίνουμε στο σύστημα απαραίτητες πληροφορίες για την

λειτουργία του όπως π.χ ποιο hull form θα χρησιμοποιήσει, ποιο θα είναι το

frame spacing, ποιό θα είναι το πρόθεμα της ονομασίας για τα objects που

φτιάχνουμε (ραφές συγκόλλησης, hull curves, κ.α.), τα υλικά κατασκευής και

άλλες πληροφορίες που αφορούν κυρίως κατασκευαστικές λεπτομέρειες

παραγωγής και που ξεφεύγουν όμως από το αντικείμενο των σημειώσεων

αυτών. Τα βασικά αντικείμενα που ρυθμίζουμε στο Basic Design είναι το Hull

Reference Object και το Structure Reference Object.

Ορίζοντας την Hull Form Databank (SB_CGDB)-Hull Reference Object

To Hull Reference Object είναι ένας μικρός πίνακας που περιέχει

πληροφορίες για τα ονόματα των αντικειμένων που κατασκευάζονται στην

hull form databank (SB_CGDB). Αντίστοιχη μεταβλητή→ SB_HREF. O

χρήστης καλείται να συμπληρώσει τα ακόλουθα πεδία :

Name of HULLREF Object: Συνήθως αποτελείται από το όνομα-

αναγνώριση του project (ΒS90) και την λέξη ΗULLREF π.χ BS90HULLREF

BS90 HULLREF

<project name> HULLREF

X-coordinate of the perpendiculars: Oι σχετικές συντεταγμένες για την

Πρυμναία και την Πρωραία Κάθετο (mm)

Τhe Half Breadth of the Ship : Ημιπλάτος του Πλοίου (mm)

Name of the Hullform : Το όνομα της επιφάνειας που θα χρησιμοποιηθεί.

Πρέπει να συμπίπτει με το όνομα του αρχείο DM ή DML που θα επιλεχθεί ως

κύριο hull form για το project.

Co-ordinate table name: Η ονομασία των πινάκων συντεταγμένων για τα

frames, waterlines, buttocks που θα δημιουργηθούν.


26


<project name> XTAB : frames (BS90 X TAB)

<project name> YTAB : buttocks (BS90 Y TAB)

<project name> ZTAB : waterlines (BS90 Z TAB)

Group name : Tα ονόματα των frames, waterlines, buttocks ανήκουν σε

ομάδες με την ίδια ονομασία. Π.χ

Frames: <όνομα project>X (BS90 X)

Waterlines: <όνομα project>Z (BS90 Z)

Buttocks: <όνομα project>Y (BS90 Y)

Name of deck form : Αν εισάγουμε από το Initial Design την επιφάνεια του

upperdeck για το project μας, εδώ πρέπει να δοθεί το όνομα της αντίστοιχης

επιφάνειας π.χ (BS90UPDK) Αν δεν χρησιμοποιούμε ξεχωριστή επιφάνεια για

το κατάστρωμα το πεδίο αυτό αφήνεται κενό.

Seams and Butts

Table of coordinate : Το πεδίο αυτό περιλαμβάνει τα ονόματα των ραφών

συγκολλήσεως ως πρός τον Χ(x-axis) και Ζ(z-axis) άξονα π.χ

X-AXIS : BS90 S TAB X

Z AXIS : BS90 S TAB Z

Group Name : Περιλαμβάνει το πρόθεμα της ονομασίας που θα δοθεί στους

παραπάνω πίνακες των ραφών συγκολλήσεως (seams and butts)

Additional Surfaces: Το πεδίο αυτό χρησιμοποιείται σε περίπτωση που

θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε μια extra επιφάνεια πέρα από το mainhull του

project μας, η οποία ορίζεται από το όνομά της, το είδος της (Shell or Deck)

και το πρόθεμα ονομασίας της.

Create Object: Μετά το τέλος των ρυθμίσεων επιλέγουμε Create Object για

να φτιάξουμε το hull reference object στην Hull form Databank (SB_CGDB)


27


Ορίζοντας την Structure Databank (SB_OGDB)

H Structure Databank περιέχει πληροφορίες που αφορούν την εσωτερική

κατασκευή του μοντέλου.

Επιλέγουμε Structref, create στο menu Initiate Hull Standards.

Ship Letters : BS90

Name of Structure Reference Object : Συνήθως ship letters + STRUCTREF

BS90 STRUCTREF

<ship letters> STRUCTREF

Name of Hull Structure Object : Συνήθως ship letters + HULLSTRUCT

BS90 HULLSTRUCT

<ship letters> HULLSTRUCT

Name of Longitudinal Limit Table : Αφορά την ονομασία των διαμήκων

ενισχυτικών ως προς τον Υ-άξονα BS90LLIM


28


Longitudinal Group Name: BS90

Name of Transversal Limit Table : BS90TLIM

Transversal Group Name : BS90T

Project Name : BS90

Μετά την ολοκλήρωση των ορισμών επιλέγουμε Create Object για να

φτιάξουμε το Structure Reference Object στην Structure Databank.

Αυτές είναι και οι βασικές ρυθμίσεις για τον ορισμό των Hull Form Databank

και Hull Structure Databank. Στο menu Initiate Hull Standards δίνεται στον

χρήστη η δυνατότητα να ορίσει πλήρως όλα τα κατασκευαστικά standards που

αφορούν την κατασκευή του μοντέλου, όπως τα όρια των κατασκευαστικών

τομέων του σκάφους, construction details όπως ορισμός γεωμετρίας cutouts

και clips, ορισμός profiles and flanges κ.α που όμως δεν είναι αντικείμενο του

Basic Design. Στις συγκεκριμένες σημειώσεις αναφέρονται οι ελάχιστες

ρυθμίσεις προκειμένου να οριστεί ένα project στο Basic Design. Για

περισσότερες διευκρινίσεις σχετικά με το menu Initiate Hull Standards ο

χρήστης μπορεί να ανατρέξει και στο Documentation του Tribon M3 :

TRIBON M3 USER’S GUIDE AND CUSTOMISATION-HELP


29


6. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ BASIC DESIGN (Drafting)

To μεγάλο πλεονέκτημα του συστήματος TRIBON είναι μπορούμε να έχουμε

πλήρη πρόσβαση οπουδήποτε στο κατασκευαστικό μοντέλο του σκάφους. Αυτό

σημαίνει ότι από την στιγμή που είναι έτοιμο το μοντέλο, μπορούμε- κάνοντας τομές-

να πάρουμε την αντίστοιχη κατασκευαστική διάταξη σε κάθε σημείο του πλοίου

προκειμένου να ελέγξουμε τις κατασκευαστικές διαστάσεις (scantlings) και να

ετοιμάσουμε τα αντίστοιχα κατασκευαστικά σχέδια. Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι

σε οποιαδήποτε αλλαγή του μοντέλου, ενημερώνονται αυτόματα και τα ίδια τα

σχέδια χωρίς μεγάλες αλλαγές. Όλη αυτή η φιλοσοφία βασίζεται στο ότι έχουμε να

κάνουμε πλέον με την διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου 3D-MODEL και όχι με την

2D αναπαράσταση της διάταξης του πλοίου σε ένα κομμάτι χαρτί. Το σύστημα

Tribon είναι στην ουσία ένα 3D σύστημα μοντελοποίησης, και τα 2D σχέδια

αποτελούν προιόντα του συστήματος αυτού.

Στην συνέχεια των σημειώσεων μπορούμε να δούμε τις βασικές λειτουργίες των

menu Curved και Planar, που χρησιμοποιούνται για την μοντελοποίηση των επίπεδων

κατασκευών και των κατασκευών περιβλήματος αντίστοιχα. Θα ξεκινήσουμε όμως

με τις βασικές λειτουργίες του περιβάλλοντος σχεδίασης στο σύστημα Tribon

(Drafting), που είναι κοινές σε όλα τα modules του Basic Design.

Περιβάλλον Σχεδίασης

TreeView Model View/ Subpicture Work Space Status Bar


30


Τα πιο σημαντικά από τα Toolbars που χρησιμοποιούνται σαν Drafting functions

είναι τα ακόλουθα :

Toolbars

1.1 Standard Toolbar

1. New Drawing

2. Open Drawing

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 3. Save Drawing

4. Cut

5.Copy

6. Paste

7. Print

8. Insert Model (Ctrl+M)

9. Exchange Model

10. Model Verification

11. Verify

1.2 Controls Toolbar

1. Operation Complete

2. Quit (F9)

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 3. Cancel

4. Options

5. All

6. Repaint

7. Zoom Auto

8. Zoom In

9. Zoom Out

10. Zoom Previous

11. Select Window

12. Pan


31


1.3 Geometry Toolbar

1.Virtual Geometry Mode

2. Insert Point

3. Insert Line

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 4. Insert Arc

5. Insert Polyline

6. Insert Conic

7. Insert Spline

8. Insert Rectangle

9. Insert Square

10. Insert 2D Primitive

11. Insert Parallel Curve

1.4 Shading Toolbar

1. Select

2. Auto Scale

3. Zoom Window

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 4. Zoom

5. Slide

6. Spin

7. Walk

8. Tilt

9. Top View

10. Look Aft

11. Look Port

12. Iso View

13. Perp.Camera


32


1.5 Lock Toolbar

1. Lock U (X axis)

2. Lock V (Y axis)

1 2

1.6 2D Point Mode

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

1. Cursor Position

2. Node Point

3. Key In

4.Event Point

5.Midpoint

6. Intersection

7.Nearest Point

8.Existing Point

9.Arc Centre

10.Arc by Angle

11. Distance along Contour

12. Centre of Gravity

13. Symbol Connection

14. Offset Current

15. Automatic

16. Add offset


33


1.7 Subpicture Lever Toolbar

1. Level One

2. Level Two

3. Level Three

1 2 3 4 4. Level Four

1.7 Subpicture Toolbar

1. Current Subpicture

2. Transform Subpicture

3. Copy Subpicture

1 2 3 4 5 6 4. Delete Subpicture

5. Split Subpicture

6. Regroup Subpicture

Προκειμένου να εμφανίσουμε όλα τα διαθέσιμα toolbars επιλέγουμε Tools→

Preferences και μετά Toolbars. H ακόλουθη οθόνη θα εμφανιστεί:

Πατάμε OK όταν επιλέξουμε τα toolbars που θέλουμε.


34


Ανοίγοντας ένα υπάρχον σχέδιο.

Για να ανοίξουμε ένα υπάρχον σχέδιο επιλέγουμε File→ Open από το menu.

Μπορούμε φυσικά να χρησιμοποιήσουμε απ’ ευθείας το εικονίδιο Open Drawing.

Επιλέγοντας List ή πληκτρολογώντας * στο πεδίο Name μπορούμε να δούμε όλα τα

σχέδια που υπάρχουν στο project μας.


35


Καθώς η μοντελοποίηση προχωρά και ο αριθμός των σχεδίων αυξάνεται, υπάρχει η

δυνατότητα για γρήγορη αναζήτηση σχεδίων χρησιμοποιώντας wildcards (* or %)

π.χ αν θέλουμε να βρούμε όλα τα σχέδια που έχουν στην ονομασία τους την λέξη

MIDSHIP γράφουμε *ΜIDSHIP* στο πεδίο Name. Πατώντας List το σύστημα θα

μας επιστρέψει όλα τα σχέδια με την λέξη MIDSHIP.

Στην database του project μπορούν να υπάρχουν διάφοροι τύποι σχεδίων, production

sketches, Planar drawings κ.α. Συνήθως χρησιμοποιούμε την επιλογή General

Drawing. Οι τύποι όλων των σχεδίων μπορούν να επιλεχθούν από το πεδίο type :


36


Ξεκινώντας ένα καινούριο σχέδιο.

Για να ξεκινήσουμε ένα καινούριο σχέδιο επιλέγουμε File→ New από το menu ή

επιλέγουμε το εικονίδιο New drawing

Το σύστημα θα μας δείξει μια λίστα από διαθέσιμες drawing forms. Πατώντας * στο

πεδίο Name θα έχουμε :

Για να αποθηκεύσουμε ένα σχέδιο στην databank επιλέγουμε File →Save από το

menu. Εναλλακτικά επιλέγουμε το εικονίδιο

Η ονομασία των σχεδίων δεν πρέπει να περιέχει κενά και θα πρέπει να αποφεύγεται να

δίνουμε στο σχέδιο ίδια ονομασία με οποιοδήποτε άλλο object στην project database.

Για να σβήσουμε ένα σχέδιο από την databank επιλέγουμε File→ Databank→

Delete In. Το σύστημα θα επιδείξει την ακόλουθη λίστα :


37


Επιλέγοντας την επιλογή 1.Drawings μπορούμε να επιλέξουμε από την συνολική

λίστα των σχεδίων που έχουμε δημιουργήσει το ζητούμενο σχέδιο προς διαγραφή. Το

σύστημα θα μας ρωτήσει για επιβεβαίωση και επιλέγοντας Yes το σχέδιο σβήνεται

από την database.

Περιβάλλον Σχεδίασης –Βλέποντας το μοντέλο του σκάφους

Ένα σχέδιο στο σύστημα TRIBON αποτελεί μια 2D απεικόνιση του

κατασκευαστικού μοντέλου σε μια συγκεκριμένη θέση-όψη. Το μεγάλο

πλεονέκτημα-όπως ήδη έχουμε αναφέρει- είναι ότι πλέον μπορούμε να

προσπελάσουμε το πλήρες κατασκευαστικό 3D μοντέλο του σκάφους σε

οποιαδήποτε θέση εμείς επιλέξουμε (εγκάρσια, διαμήκη, κατακόρυφη, 3D όψη). Το

σύστημα δίνει την δυνατότητα να ενημερώνονται αυτόματα τα σχέδια με την

παραμικρή αλλαγή στο κατασκευαστικό μοντέλο. Φτιάχνοντας π.χ ένα

κατασκευαστικό σχέδιο για μια στεγανή φρακτή αποτελούμενο από διάφορες όψεις

(κάτοψη, πρόσοψη, τομές ) ενημερώνοντας το μοντέλο –πρόσθεση ενός στοιχείου π.χ

ενός ενισχυτικού ή ενός μπρακέτου, αλλαγή θέσεως ενός στοιχείου κ.α-

ενημερώνονται αυτόματα όλες οι όψεις του σχεδίου. Η βασική μέθοδος που

χρησιμοποιείται στο Tribon είναι να δημιουργήσουμε μια όψη (model projection-

view) σε μια θέση που θέλουμε, και στην θέση αυτή να μοντελοποιήσουμε την

επιθυμητή κατασκευή.


38


Σχήμα 6.2 Κατασκευαστικό σχέδιο στο σύστημα TRIBON

Για να εισάγουμε μια καινούρια όψη του μοντέλου στο σχέδιο μας, επιλέγουμε από

το menu bar : Insert→ Model ή εικονίδιο Insert Model

Θα εμφανιστεί το ακόλουθο menu (input model dialogue) :


39


Project Name How to add model objects

Type of objects to select

Verify Selected Objects

Number of Selected Objects


40


Τα βήματα που ακολουθούμε προκειμένου να προσθέσουμε μια καινούρια όψη του

μοντέλου στο σχέδιο μας είναι τα ακόλουθα :

1) Επιλέγουμε το projection της όψης από το menu View :

NEW Δημιουργία ενός καινούριου View

ALL Πρόσθεση όλων των Views σε ένα σχέδιο

SINGLE Ενημέρωση μιας μόνο View με τα επιλεγμένα στοιχεία

MULTIPLE Ενημέρωση σε πολλαπλά Views με τα επιλεγμένα στοιχεία

EXISTING Ενημέρωση όλων των υπαρχόντων Views με τα επιλεγμένα στοιχεία

2) Επιλέγουμε τον τύπο του object που θέλουμε να εισάγουμε στο σχέδιο μας

π.χ επιλέγουμε όλα τα Hull Curves με ονομασία BSZ*

3) Επιλέγουμε την προβολή της όψης που θέλουμε να εισάγουμε


41


Μπορούμε επίσης να αλλάξουμε την προβολή μιας ήδη εισαχθείσας όψης, με την

εντολή Tools→ Model View→ Change Projection π.χ


42


Για να αντιγράψουμε αντικείμενα από μια όψη σε μια άλλη, επιλέγουμε Tools→

Model→ Copy

Ένας εναλλακτικός τρόπος 3D αναπαράστασης είναι να χρησιμοποιήσουμε την

εντολή Hidden Line Removal σε μια 3D όψη του σχεδίου μας. Επιλέγουμε Tools

Model Present και επιλέγουμε την αντίστοιχη όψη στο επίπεδο 1:


43


Επιλέγουμε την επιλογή 1 (Hidden Line) και δείχνουμε στο σύστημα την αντίστοιχη

όψη

Operation Complete


44


Σχήμα 6.3 Κατασκευαστικό μοντέλο

Για να εισάγουμε μια τομή σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, χρησιμοποιούμε την εντολή

Planar→ View→ Create.

To αντίστοιχο menu αποτελείται από 3 διαφορετικά πεδία, Plane, Limits και Select.

Στο πεδίο Plane θα έχουμε τα εξής :

Name : Όνομα της όψης που εισάγουμε

*δεν θα πρέπει το όνομα της όψης να συμπίπτει με το όνομα του Drawing. Γενικά δεν

θα πρέπει να χρησιμοποιείται το όνομα ενός σχεδίου, το όνομα ενός panel ή το όνομα

ενός block σαν όνομα μιας όψης.


45


Scale : H κλίμακα της συγκεκριμένης όψης (default τιμή 1 : 50)

*η τελική κλίμακα της κάθε όψης δεν καθορίζεται τελικά από εδώ αλλά από την

αντίστοιχη τιμή που διαμορφώνεται μέσα από το menu Transform Subpicture.

Χ : ΕΓΚΑΡΣΙΑ ΟΨΗ (π.χ. FR20)

Y : ΔΙΑΜΗΚΗΣ ΟΨΗ (π.χ. LP0-Y=0)

Z : ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ ΟΨΗ (π.χ. Ζ=1500)

3 points : το επίπεδο της αντίστοιχης όψης θα καθοριστεί από τρία σημεία. Με την

επιλογή αυτή, ενεργοποιούνται και τα 9 πεδία και ο χρήστης καλείται να ορίσει ένα

κέντρο συντεταγμένων, U-axis και V-axis δίνοντας μια τιμή X,Y,Z για το καθένα. Η

επιλογή αυτή χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που θέλουμε να ορίσουμε μη-

ορθογωνικές όψεις.

Panel : Το επίπεδο της τελικής όψης ορίζεται από ένα υπάρχον panel. Αν το panel

που χρησιμοποιείται είναι μόνο starboard ή μόνο port τότε χρησιμοποιείται η επιλογή

Reflect.

Curve Το επίπεδο της όψης ορίζεται από μια υπάρχουσα hull curve.

RSO : το επίπεδο της αντίστοιχης όψης ορίζεται από ένα υπάρχον Reference Surface

Object.

Looking :

Looking FOR : Η τελική όψη θα έχει διεύθυνση AFT→ FORE

Looking AFT : Η τελική όψη θα έχει διεύθυνση FORE→ AFT

Looking PS: Η τελική όψη θα έχει διεύθυνση STBD→ PORT

Looking SB : Η τελική όψη θα έχει διεύθυνση PORT→ STBD

Looking TOP : Η τελική όψη θα έχει διεύθυνση BOTTOM→ TOP

Looking BOT : Η τελική όψη θα έχει διεύθυνση TOP→ BOTTOM

Pick :

Replace : Με ενεργοποιημένο το πεδίο replace το σύστημα θα αντικαταστήσει μια

υπάρχουσα όψη αντί να δημιουργήσει μια καινούρια

Existing : Επιλέγουμε να αντικαταστήσουμε τις ήδη υπάρχουσες όψεις στο σχέδιο

μας

View : Το σύστημα ζητάει από τον χρήστη να αντικαταστήσει μια συγκεκριμένη όψη


46


Στο πεδίο Limits Tab ορίζουμε τα εξής :

Limits: Ορίζει τα εξωτερικά όρια της εισαγόμενης τομής. Αν όλα τα πεδία μείνουν

κενά η όψη μας θα δημιουργηθεί χωρίς περιορισμούς.

Depth : Ορίζει το βάθος μπροστά και πίσω από την τομή (π.χ X=FR5+50mm)


47


Στο πεδίο Select Tab θα έχουμε τα εξής :

Design View: H παραγόμενη όψη θα βασιστεί στο design model του σκάφους π.χ.

Blocks, Panels, Shell Profiles, Seams and Butts, etc

Assembly View: Η παραγόμενη όψη θα βασιστεί στο assembly model του σκάφους.

Shell : Curve : Existing : Το σύστημα χρησιμοποιεί μια συγκεκριμένη καμπύλη για

την παραγόμενη όψη

Curve : By name : Ενεργοποιείται το πεδίο Name και ο χρήστης καλείται να δώσει

το όνομα της ζητούμενης καμπύλης για την παραγόμενη όψη

Seams : Τo σύστημα θα προσθέσει αυτόματα όλα τα seams/butts που τέμνουν το

επίπεδο της τομής

Profiles : Τo σύστημα θα προσθέσει αυτόματα όλα τα profiles που τέμνουν το

επίπεδο της τομής.


48


Εισαγωγή στις Υπό-εικόνες (Sub-pictures)

Οι υπό-εικόνες (sub-pictures) βοηθούν τον χρήστη να ομαδοποιήσει τις όψεις ενός

σχεδίου. Κάθε αντικείμενο στο σχέδιο ανήκει σε μια συγκεκριμένη υπό-εικόνα και

μπορεί ανά πάσα στιγμή να απομονωθεί ή να ομαδοποιηθεί προκειμένου να

μετασχηματιστεί ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα αντικείμενα. Είναι μια ιδιότητα

αντίστοιχη με τα Layers τα οποία και ομαδοποιούν τις πληροφορίες ενός σχεδίου.

Η ομαδοποίηση των υπό-εικόνων πραγματοποιείται σε 3 επίπεδα: To 1ο επίπεδο της

υπό-εικόνας περιλαμβάνει ολόκληρη την όψη και αποτελεί το υπερσύνολο των άλλων

δύο επιπέδων, το 2ο επίπεδο αποτελεί το υπερσύνολο του επιπέδου Νο3 κ.ο.κ.

Παραδείγματα των επιπέδων αυτών θα δούμε στην συνέχεια. Το πλεονέκτημα των

υπό-εικόνων είναι ότι ενώ μπορούμε να σβήσουμε ένα αντικείμενο από το σχέδιο

μας, μπορούμε πάντα να το ανακαλέσουμε καθώς αυτό εξακολουθεί να βρίσκεται

στην βάση δεδομένων του project.

Κάθε όψη που δημιουργούμε (model view) περιλαμβάνει διάφορα στοιχεία του

μοντέλου όπως καταστρώματα, διαμήκεις και εγκάρσιες φρακτές κ.α. Κάθε

αντικείμενο που υπάρχει σε μια όψη του σχεδίου μας π.χ. ελάσματα, ενισχυτικά,

αγκώνες υποστήριξης (brackets), κολώνες (pillars) κ.α ανήκει σε μια “υπό-εικόνα”

(sub-picture) όπως λέμε, μέσα στο σχέδιο. Το υπερσύνολο των αντικειμένων ανήκει

στο επίπεδο 1 της υπό-εικόνας.

Παραδείγματα.


49


Υποθέτουμε ότι έχουμε την κατασκευή του σχήματος 1. Έχει εισαχθεί στο σχέδιο

μας σε μια τρισδιάστατη όψη. Η όψη αυτή αποτελείται από μια υπό-εικόνα (sub-

picture). Επιλέγουμε από το menu Sub-picture την επιλογή Transform Sub-

picture (χρησιμοποιείται για τον μετασχηματισμό των υπό-εικόνων)

Transform Subpicture

To σύστημα μας ζητάει να επιλέξουμε το αντίστοιχο Subpicture :

Αυτόματα ενεργοποιείται το menu Sub-picture Level και ο χρήστης καλείται να

επιλέξει το αντίστοιχο επίπεδο. Παρατηρούμε ότι το επίπεδο 1 περιλαμβάνει


50


ολόκληρο το panel, το επίπεδο 2 μόνο το έλασμα και το επίπεδο 3 το αντικείμενο

που θα επιλέξει ο χρήστης π.χ. ένα ενισχυτικό ή ένα μπρακέτο της φρακτής.

Επιλέγοντας ένα επίπεδο της υπό-εικόνας π.χ. το επίπεδο 1- ολόκληρο το panel-

ενεργοποιείται αυτόματα η επιλογή Transformation και ο χρήστης μπορεί να

μετασχηματίσει γεωμετρικά την υπό-εικόνα.

Το επίπεδο 3 της υπό-εικόνας περιλαμβάνει το αντικείμενο που θέλει να επιλέξει

ο χρήστης π.χ. ένα μπρακέτο ή ένα ενισχυτικό στο επίπεδο της φρακτής :

Ενισχυτικό ή Μπρακέτο

O χρήστης μπορεί επίσης να ομαδοποιεί τις υπό-εικόνες ή να τις απομονώνει. Ας

υποθέσουμε ότι έχουμε τις ακόλουθες ξεχωριστές υπό-εικόνες στο σχέδιο μας :


51


Επιλέγουμε Regroup Subpicture από το menu Subpicture και στην συνέχεια

επιλέγουμε την εντολή Area από το menu Regroup :

Ομαδοποίηση Υπό-εικόνων


52


Regroup Sub-picture

To σύστημα ζητά να επιλέξουμε την γεωμετρία που θέλουμε να αλλάξουμε.

Μέσω μιας επιφάνειας που σχηματίζουμε με τον cursor επιλέγουμε τις 3 υπό-

εικόνες που θέλουμε να ομαδοποιηθούν σε μια μεγαλύτερη υπό-εικόνα :


53


Επιλογή μεγαλύτερης Υπό-εικόνας μέσω σχηματιζόμενης επιφάνειας

Ομαδοποίηση Υπό-εικόνων


54


Operation Complete

Αλλάξαμε με αυτόν τον τρόπο το επίπεδο 1 της υπό-εικόνας και τώρα

περιλαμβάνει και τις 2 προηγούμενες υπό-εικόνες. Οποιαδήποτε διαγραφή

πραγματοποιηθεί μέσα στο σχέδιο από το menu Delete Sub-picture δεν επηρεάζει

την βάση δεδομένων του project. To αντικείμενο διαγράφεται μόνο μέσα στο

σχέδιο και χρήστης μπορεί να ανακαλέσει το αντικείμενο αυτό οποιαδήποτε

στιγμή από το menu Insert Model.


55


7. TO MENU CURVED HULL

Το Curved Hull χρησιμοποιείται για την μοντελοποίηση διαμήκων-εγκαρσίων

ενισχυτικών γάστρας και ελασμάτων περιβλήματος. Ότι σχετίζεται δηλαδή με την

εξωτερική μορφή του σκάφους μοντελοποιείται μέσα από το menu Curved Hull

(Curved Hull Modelling).

H μοντελοποίηση στο curved hull μπορεί να ξεκινήσει από την στιγμή που είναι

διαθέσιμη μια αρχική επιφάνεια γάστρας. H επιφάνεια που θα χρησιμοποιηθεί δεν

είναι απαραίτητο να είναι εξομαλυμένη σε τελικό στάδιο καθώς ανά πάσα στιγμή

μπορεί να αντικατασταθεί και να ενημερωθούν όλα τα κατασκευαστικά στοιχεία που

έχουν φτιαχτεί με βάση μια πιο εξομαλυμένη τελική επιφάνεια. Έχοντας λοιπόν ένα

αρχικό hull form μπορεί κανείς να ξεκινήσει να μοντελοποιεί στο Curved Hull

Modelling ενισχυτικά γάστρας και ελάσματα περιβλήματος.

Με την βοήθεια του Curved Hull μπορούμε να κατασκευάσουμε καμπύλες στην

γάστρα (Hull Curves) προκειμένου να ελέγξουμε την επιφάνεια, να δημιουργήσουμε

ραφές στο περίβλημα του σκάφους (Seams and Butts) για το χώρισμα των τομέων,

να κατασκευάσουμε Ελάσματα Περιβλήματος (Shell Plates) με όρια τις παραπάνω

ραφές, διαμήκη και εγκάρσια ενισχυτικά στο περίβλημα της γάστρας (Longitudinals

and Transversals) και τέλος αφού έχουν οριστικοποιηθεί οι ραφές περιβλήματος και

το μοντέλο έχει χωριστεί σε τομείς, να κατασκευάσουμε Curved Panels. To Curved

Panel είναι ένας συνδυασμός ελάσματος περιβλήματος (shell plate) και διαμήκων ή

εγκαρσίων ενισχυτικών. Ομαδοποιώντας τα ελάσματα περιβλήματος με τα αντίστοιχα

ενισχυτικά της γάστρας στους αντίστοιχους τομείς του σκάφους μπορούμε στην

συνέχεια μέσω του Hull Production Information, να πάρουμε κατασκευαστικές

πληροφορίες για το Curved Panel όπως Βάρος και Κέντρο Βάρους, Λίστες Υλικών

κ.α. όπως θα δούμε στην συνέχεια (*μενού PPI στο Planar Hull Menu)


56


Περιβάλλον Προγράμματος

Σχήμα 7.1 Hull Curves


57


Curved Hull Toolbar

1 2 3 4 5 6 7 8 9

1. Select object in drawing (επιλογή αντικειμένου στο σχέδιο)

2. Skip object (απόρριψη αντικειμένου)

3. Store and skip object (αποθήκευση αντικειμένου)

4. Modify object (τροποποίηση αντικειμένου)

5. Default box (προεπιλεγμένο εύρος διαστάσεων)

6. Create Shell Profile (δημιουργία ενισχυτικού γάστρας)

7. Create seam/butt (δημιουργία ραφής εγκάρσιας/διαμήκους)

8. Create Shell Plate (δημιουργία ελάσματος περιβλήματος)

9. Split shell stiffener («σπάσιμο» ενισχυτικού περιβλήματος)

i) Menu Curved Hull Modelling

Μοdel

Περιλαμβάνει τις βασικές εντολές για

την μοντελοποίηση

κατασκευαστικών στοιχείων

περιβλήματος.


58


ii) Menu Curved Hull Modelling

Geometry

iii) Menu Curved Hull Modelling

Default Surface

επιλογή επιφάνειας

Default Box

επιλογή ορίων μοντελοποίησης

iv) Menu Curved Hull Modelling

View

Shell Expansion

Bodyplan

Developed Plate

Shell Stiffener

Curved Panel

Recreate

Select

Δημιουργία Shell Expansion View,

Developed Plate View, Curved Panel

View


59


v) Menu Curved Hull Modelling

Select

Επιλογή-Αποθήκευση Curved Objects

In Drawing

Advanced

Store

Store and Skip

Skip

Skip All

List

Show Definition

vi) Menu Curved Hull Modelling

Batch

Εισαγωγή-Εξαγωγή αρχείων XML


60


Διαδικασία Μοντελοποίησης στο Curved Hull Modelling

To menu Curved Hull Modelling όπως είδαμε παραπάνω, χρησιμοποιείται για να

ορίσει τις ραφές συγκολλήσεως (Seams & Butts) και να μοντελοποιήσει τα ελάσματα

περιβλήματος στην επιφάνεια του μοντέλου.

Seams→ Διαμήκεις Ραφές Συγκολλήσεως

Butts→ Εγκάρσιες Ραφές Συγκολλήσεως

Σχήμα 7.2 Ραφές Συγκολλήσεως περιβλήματος (Seams & Butts)

Σχήμα 7.3 Ελάσματα Περιβλήματος (Shell Plating)


61


Προκειμένου να ελέγξουμε το μέγεθος και την μορφή των ελασμάτων, μια γρήγορη

ανάπτυξη του παραγόμενου ελάσματος είναι εφικτή. Επιλέγουμε Curved→ View→

Developed Plate και στη συνέχεια επιλέγουμε τις ραφές του ελάσματος :

Σχήμα 7.4 Developed Plate

Το Curved Hull Modelling χρησιμοποιείται επίσης και για την μοντελοποίηση των

ενισχυτικών περιβλήματος, διαμήκων και εγκαρσίων.

Σχήμα 7.5 Shell Profiles


62


Αντίστοιχα με τα developed plates, μπορούμε να ελέγξουμε και το αναπτυσσόμενο

μήκος των παραγόμενων ενισχυτικών (developed length) και το διαμορφωμένο

profile τους (profile rolling length) Curved→ View→ Shell Profile

Εκτός από τα Standard Tribon Views που περιλαμβάνονται στο Hull Drafting, το

menu Curved δίνει την δυνατότητα αναπαράστασης των παραγόμενων ραφών,

ενισχυτικών και ελασμάτων στις όψεις Shell Expansion View και Bodyplan View.

Αφού ορίσουμε τα ενισχυτικά περιβλήματος, τα παραγόμενα profiles χωρίζονται

ανάλογα με τα κατασκευαστικά blocks (κατά μήκος των ραφών). Μπορούμε να

περιγράψουμε τα profile endcuts, την κλίση καθώς και το είδος της συνέχειας (profile

connection) μεταξύ των ενισχυτικών.

Τα σχετικά ελάσματα και ενισχυτικά αποτελούν ένα Curved Panel. Από τα curved

panels παίρνουμε στο τέλος όλες τις απαραίτητες κατασκευαστικές πληροφορίες για

την παραγωγή και διαμόρφωση των ελασμάτων.

Shell Plates + Stiffeners → Curved Panel

Σχήμα 7.6 Curved Panel


63


Shell Expansion View

To Shell Expansion View δημιουργείται αναπτύσσοντας ενισχυτικά και ελάσματα

του περιβλήματος σε ένα επίπεδο, με όλους τους νομείς του σκάφους παράλληλους

μεταξύ τους.

Για να δημιουργήσουμε ένα Shell Expansion View, πρέπει να έχουμε ένα σχέδιο

ενεργό. Επιλέγουμε Curved→ View→ Shell Expansion

Το ακόλουθο menu θα εμφανιστεί :


64


Name: Το όνομα της όψης που θα δημιουργηθεί

Side : Η πλευρά του σκάφους που θα αναπτυχθεί στην παραγόμενη όψη

PS: Αριστερή πλευρά του πλοίου (PORT SIDE ONLY)

SB: Δεξιά πλευρά του πλοίου (STARBOARD SIDE ONLY)

Over CL: Και οι δύο πλευρές του πλοίου (PORT AND STARBOARD)

Surface: Το όνομα της επιφάνειας που θα χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή του Shell

Expansion

Stern: Πρυμναίο άκρο της όψης-Ορίζεται με μια Χ-συντεταγμένη ή με μια

αντίστοιχη ραφή

Stem: Πρωραίο άκρο της όψης-Ορίζεται με μια Χ-συντεταγμένη ή με μια


Upper: Ανώτερο άκρο της όψης-Ορίζεται με μια Ζ ή Υ-συντεταγμένη ή με μια


Lower: Κατώτερο άκρο της όψης-Ορίζεται με μια Ζ ή Υ-συντεταγμένη ή με μια


Developed from: Θέση από την οποία θα ξεκινήσει η ανάπτυξη του περιβλήματος.

Ορίζεται με μια Ζ ή Υ συντεταγμένη. Default σημαίνει SHIPS CL.

Μπορούμε να επιλέξουμε ποια objects θα εμφανιστούν στο Shell Expansion View

(Panels, Blocks, Seams-Butts, Longitudinals, Transversals etc) → Auto Selection

Σχήμα 7.7 Shell Expansion View-Θέση FR50-FR70


65


Body Plan View

Αντίστοιχα μπορούμε να εμφανίσουμε και το Bodyplan View.

Στο Bodyplan View εμφανίζεται

το σύνολο των ενισχυτικών σε

εγκάρσιες όψεις κατά όλο το μήκος του

πλοίου.

Σχήμα 7.8 Body Plan View


66


8.TO MENU PLANAR (PLANAR HULL STRUCTURE)

Tο menu Planar χρησιμοποιείται για την μοντελοποίηση επίπεδων κατασκευών

(φρακτές, καταστρώματα, διαμήκεις φρακτές κ.α). Η δομή της βάσης δεδομένων για

το μοντέλο μεταλλικής κατασκευής (OGDB-Tribon Steel Databank) φαίνεται στο

παρακάτω σχήμα :

Σχήμα 8.1 Tribon Steel Databank

Στην φάση του Basic Design το συνολικό μοντέλο αποτελεί ένα και μοναδικό

Jumbo Block το οποίο με την διαδικασία του Block Division χωρίζεται στους

επιμέρους κατασκευαστικούς τομείς από τις ραφές συγκόλλησης του πλοίου. Το κάθε

block αποτελείται από κατασκευαστικά panels που αναπαριστούν την μεταλλική

κατασκευή του μοντέλου. Ένα τυπικό κατασκευαστικό panel μπορεί να είναι ένας

συνδυασμός από ελάσματα, ενισχυτικά, μπρακέτα, φλάντζες κ.α. Φυσικά ένα

κατασκευαστικό block περιέχει εκτός από επίπεδα κατασκευαστικά panels (planar

panels) και κατασκευαστικά panels περιβλήματος (curved panels). Ένα παράδειγμα

φαίνεται στα παρακάτω σχήματα :


67


Σχήμα 8.2 Κατασκευαστικό Block

Επίπεδο panel μη-στεγανής έδρας Curved panel Bottom Shell

(περιβάλλον μοντελοποίησης Planar) (περιβάλλον μοντελοποίησης Curved)

Σχήμα 8.3 Κατασκευαστικά panels που εμπεριέχονται σε κατασκευαστικό block

Όταν ορίζουμε ένα κατασκευαστικό panel παίρνουμε συνήθως αναφορά από άλλα

panels προκειμένου να ορίσουμε το εξωτερικό όριο αυτού. Με αυτό τον τρόπο

επιτυγχάνουμε σημεία αναφοράς για κάθε κατασκευή που φτιάχνουμε ώστε όταν

επιλεχθεί η αυτόματη ενημέρωση του μοντέλου με βάση μια καινούρια επιφάνεια ή

απλά η μετακίνηση και η τροποποίηση ενός γειτονικού panel να γίνει και αυτόματα η

ενημέρωση στο κατασκευαστικό μοντέλο. Θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την


68


διαδικασία σαν μια «παραμετροποίηση» του μοντέλου. Με άλλα λόγια ο χρήστης δεν

προσπαθεί απλά να μοντελοποιήσει την κατασκευή, αλλά προσπαθεί να βρεί τον

κατάλληλο ορισμό του panel ώστε σε περίπτωση που χρειαστεί αλλαγή του μοντέλου

να γίνουν αυτόματα οι απαραίτητες ενημερώσεις. Έτσι προσπαθεί να ορίσει το κάθε

στοιχείο πάντα σε σχέση με κάποιο άλλο γειτονικό στοιχείο. Θα καταλάβουμε

καλύτερα αυτή την διατύπωση με ένα παράδειγμα.

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε να μοντελοποιήσουμε μια στεγανή φρακτή :

Σχήμα 8.4 Watertight Bulkhead Planar Panel

Tα κατακόρυφα ενισχυτικά της φρακτής συνήθως απέχουν ένα διάστημα από τα

αντίστοιχα διαμήκη ενισχυτικά του καταστρώματος (π.χ 50mm). Δεν συγκολλούνται

δηλαδή πάνω στα ενισχυτικά του καταστρώματος αλλά συνδέονται μεταξύ τους με

μπρακέτα και για αυτό αφήνουμε ένα διάστημα (gap) περίπου 50 mm. Ας

υποθέσουμε ότι το ύψος του καταστρώματος είναι 6000 mm από το επίπεδο της

βασικής γραμμής αναφοράς του πλοίου (Base Line). Ο χρήστης προσπαθεί να δώσει

το άνω όριο των κατακόρυφων ενισχυτικών της φρακτής όχι ως μια απόσταση από

την Baseline (στην προκειμένη περίπτωση 6000-50=5950 mm από BL) αλλά

προσπαθεί να μοντελοποιήσει τα ενισχυτικά της φρακτής σε σχέση με τα διαμήκη

ενισχυτικά του καταστρώματος έτσι ώστε αν αλλάξει το ύψος του καταστρώματος, να

ενημερωθούν αυτόματα και οι φρακτές. Η διαδικασία της ενημέρωσης του μοντέλου

είναι μια σχετικά απλή διαδικασία όπως θα δούμε παρακάτω στο menu Planar-

εντολή Regenerate. Όπου είναι δυνατό λοιπόν ο χρήστης μοντελοποιεί παίρνοντας

σημεία αναφοράς από την υπάρχουσα κατασκευή έτσι ώστε να βοηθήσει το σύστημα


69


να προσαρμοστεί εύκολα σε ενεδεχόμενες αλλαγές στον σχεδιασμό ή στις

κατασκευαστικές διαστάσεις (scantlings) του μοντέλου (topological dependency).

Περιβάλλον Σχεδίασης Planar


70


8.1 Το Βασικό Menu Planar – Select

Σχήμα 8.1 Βασικές εντολές του menu Planar

Οι σχετικές εντολές που χρησιμοποιούνται για την επιλογή και ενεργοποίηση

επίπεδων panels βρίσκονται στο menu Planar-Select. Εδώ μπορούν να βρεθούν οι

παρακάτω λειτουργίες :

ACTIVATE

Η εντολή αυτή χρησιμοποιείται για να ενεργοποιήσουμε ένα υπάρχον panel. Για να

διαμορφώσουμε και να τροποποιήσουμε ένα panel πρέπει βέβαια να το επιλέξουμε

ενεργοποιώντας το.

STORE

Αφού τροποποιήσουμε ένα panel, αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό, το panel

μπορεί να αποθηκευτεί. Η εντολή STORE θα αποθηκεύσει το τροποποιημένο panel

στην database του project, ενημερώνοντας τον αρχικό ορισμό του panel. Το panel

παραμένει ενεργό και μετά το πέρας της διαδικασίας.

SKIP

Αν κατά την τροποποίηση του panel το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό

και θέλουμε να επιστρέψουμε στον αρχικό ορισμό χρησιμοποιείται η εντολή SKIP.

Μπορούμε δηλαδή να επανέλθουμε στο σημείο εκκίνησης για να δοκιμάσουμε μια

νέα τροποποίηση χωρίς να έχει αποθηκευτεί η οποιαδήποτε αλλάγή στην database.


71


STORE AND SKIP

Αυτή ακριβώς η εντολή θα μας επιτρέψει να αποθηκεύσουμε το τροποποιημένο

panel στην database του project μετά την οποιαδήποτε αλλαγή και να το

απενεργοποιήσουμε ώστε να επιλέξουμε κάποιο άλλο στην συνέχεια.

LIST ACTIVATED

Η εντολή αυτή επιτρέπει στον χρήστη να δεί ποιά panels είναι ενεργοποιημένα.

Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να τροποποιήσουμε την στεγανή φρακτή του σχήματος :

Σχήμα 8.2. Τροποποίηση Στεγανής Φρακτής στο Basic Design

Επιλέγουμε από το menu

Planar→ Select→ Activate.

Mε την ενεργοποίηση της

Εντολής βλέπουμε ότι ενεργο-

ποιείται το σταυρόνημα και

το σύστημα μας ρωτάει ποιό

Panel να επιλέξουμε :

Message Window:

Indicate Panel (Σχήμα 5.3)


72


Indicate Panel


Mε το που επιλέγουμε το panel (στην προκειμένη περίπτωση την φρακτή)

εμφανίζεται ένα τετράγωνο που περικλείει το panel συνοδευόμενο από το γράμμα S :


Αυτό σημαίνει ότι το panel είναι σε αυτήν την μορφή αποθηκευμένο στην database

(stored-S) δηλ. δεν έχει γίνει καμιά αλλαγή ακόμα. Αν γίνει οποιαδήποτε αλλαγή το

γράμμα αλλάζει σε M (modified-M), που σημαίνει ότι το panel έχει τροποποιηθεί σε


73


σχέση με την αρχική version που ήταν αποθηκευμένη στην database και επιλέγοντας

Store and Skip αποθηκεύεται με την καινούρια μορφή στην database.

Ας δούμε όμως πώς μπορούμε να ξεκινήσουμε την μοντελοποίηση στο Planar.

Όπως ήδη έχουμε αναφέρει στην εισαγωγή, για να μοντελοποιήσουμε τις επίπεδες

κατασκευές του σκάφους (φρακτές, καταστρώματα κ.α) μπορούμε να

χρησιμοποιήσουμε το menu Functional Structure και να συνδέσουμε τις RSO

επιφάνειες από το Surface & Compartment με την κατασκευή σε μια πρώτη

προσπάθεια μοντελοποίησης του σκάφους. Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε και από

το μηδέν-χωρίς αναφορά από το μοντέλο της διαμερισματοποίησης-και έχοντας

συνδέσει μόνο την επιφάνεια (hull form) με το project μας να ξεκινήσουμε την

μοντελοποίηση των επέπεδων κατασκευών (Planar Design Panels).

8.2 Ορίζοντας ένα καινούριο Panel

Επιλέγουμε Planar→ Model→ Create.

Το σύστημα θα μας ρωτήσει ‘Indicate Panel’ (message window)

Επιλέγουμε το OC (operation complete button)

Το ακόλουθο menu εμφανίζεται :


74


Panel name:

Tο όνομα του panel που θα φτιάξουμε. Δεν υπάρχει περιορισμός στο τι μπορούμε να

γράψουμε, συνήθως όμως επιλέγουμε μια ονομασία που περιλαμβάνει το όνομα του

project, το block που περιλαμβάνεται αυτό και τον τύπο του panel π.χ

BS01WEB_DECK

Block :

Το όνομα του Block στο οποίο θα ανήκει το panel. Aν αυτό το πεδίο αφεθεί κενό το

σύστημα θα μας δείξει μια λίστα από τα ήδη υπάρχοντα blocks για να επιλέξουμε.


75


Data type :

Ο default τύπος είναι ο 101. Το data type χρησιμεύει συνήθως στο να ομαδοποιούμε

τα panels που φτιάχνουμε. π.χ

500-599 για curved panels

800-899 για jumbo panels

Στην φάση του basic design δεν χρειάζεται να επιλέξουμε κάποιον άλλο τύπο,

χρησιμοποιούμε την default επιλογή. Συνήθως η κωδικοποίηση αυτή γίνεται σε ένα

Ναυπηγείο.

Panel Type:

Αφήνουμε την επιλογή Ordinary.

Valid :

Oι επιλογές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι PS and SB, PS, SB ή over/in

CL ανάλογα με την τοπολογία του panel.

Usage :

Αφήνουμε την επιλογή Ordinary.

Location :

Bou : To επίπεδο του ελάσματος λαμβάνεται από το πρώτο αντικείμενο στον ορισμό

των ορίων του panels

Χ : Το panel είναι στο X επίπεδο π.χ. εγκάρσιο panel (έδρα)

Y : Το panel είναι στο Y επίπεδο π.χ. διάμηκες panel (σταθμίδα)

Z : Το panel είναι στο Z επίπεδο π.χ. κατακόρυφο panel (κατάστρωμα)

3 pts : 3 σημεία που ορίζουν το επίπεδο του Panel, αρχή συντεταγμένων (origin),

άξονα u άξονα v.

Curve:To επίπεδο του panel λαμβάνεται από το επίπεδο μιας υπάρχουσας καμπύλης.

View : To επίπεδο του panel λαμβάνεται από την υπάρχουσα τομή του μοντέλου. To

σύστημα θα ρωτήσει ‘Indicate View’ και εμείς επιλέγουμε την επιθυμητή τομή.

Stored : Αφήνουμε την επιλογή Auto.

Μόλις συμπληρώσουμε τα παραπάνω πεδία, συνεχίζουμε με το OK.

Αφού ολοκληρωθεί και η επιλογή του Block (ήδη έχουμε αναφέρει ότι στην φάση

του Basic Design το Block είναι μόνο ένα, αφορά όλο το μοντέλο και ονομάζεται

JUMBO BLOCK), το σύστημα μας εμφανίζει το ακόλουθο menu , προκειμένου να

ορίσουμε τις κύριες αρχικές παραμέτρους του panel :


76


Επιλέγουμε το πεδίο BOUNDARY:


77


Το menu δείχνει όλες τις πιθανές

επιλογές για τον ορισμό των ορίων

του panel. Oι κυριότερες από αυτές

είναι οι:

1. Line

2. Curve

3. Panel Section

4. Plane Panel

5. Surface

Η επιλογή BOUNDARY χρησιμοποιείται για να ορίσουμε τα εξωτερικά όρια ενός

panel. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας ως όρια άλλα panels, καμπύλες, γραμμές κ.α.

Κάθε panel μπορεί να έχει έναν maximum αριθμό από 12 όρια. Τα όρια πρέπει να

δίνονται με δεξιόστροφη φορά (counter-clockwise) και να σχηματίζουν ένα κλειστό

περίγραμμα. Επιλέγοντας Line θα έχουμε :

Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε την στεγανή φρακτή του σχήματος 8.2


78


Τα γεωμετρικά όρια της φρακτής μπορούν πολύ εύκολα να προσδιοριστούν από το

περίγραμμα της επιφάνειας του σκάφους και ένα επίπεδο παράλληλο στην baseline

που θα είναι το κατάστρωμα στεγανών φρακτών π.χ ας πούμε Z=6300 mm from

baseline. Με όρια δηλαδή τα ακόλουθα (ακολουθούμε πάντα φορά σύμφωνη της

ωρολογιακής)

1ο όριο Επιφάνεια Hull Form Starboard

2ο όριο Επιφάνεια Hull Form Port

3o όριο Z=6300

μπορούμε να μοντελοποιήσουμε την φρακτή του σχήματος. Λεπτομέρειες σχετικά με

τις επιλογές μοντελοποίησης στο menu Planar δίνονται στην ενότητα 10 Sample

Project BS90→ Planar Panels.


79


9.ΑΛΛΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΟΥ BASIC DESIGN.

9.1 Design View-Production View

To TRIBON Basic Design λειτουργεί σε δύο modes: Design View και Production

View. Το Design View mode λειτουργεί για την μοντελοποίηση των Design Panels

ενώ το Production View mode ασχολείται με την μοτντελοποίηση Production Panels.

Tα δύο αυτά είδη panels είναι διαφορετικά αντικείμενα, αφορούν όμως το ίδιο

κατασκευαστικό μοντέλο και για αυτό η οποιαδήποτε τροποποίηση σε ένα από τα δύο

mode επηρεάζει και το άλλο.

Το Design View χρησιμοποιείται περισσότερο στην preliminary μοντελοποίηση

όπου δεν έχουμε υψηλές απαιτήσεις για κατασκευαστικές λεπτομέρειες. Όταν

προχωρήσουμε στην συνέχεια μέσω της διαδικασίας Block Division στον χωρισμό

του μοντέλου στα επιμέρους κατασκευαστικά blocks, και κατ’ επέκταση στα

κατασκευαστικά panels τότε αλλάζουμε το mode σε Production View προκειμένου

να τροποποιήσουμε τα Production Panels

9.2 Quick Panels

H τεχνολογία Vitesse* χρησιμοποιείται στο menu Quick Panel προκειμένου να

μοντελοποιήσουμε γρήγορα production panels με περιγραφή βασικών παραμέτρων

μοντελοποίησης π.χ. ύψος καταστρώματος, επίπεδο διαμήκους φρακτής, αριθμός και

τύπος ενισχυτικών κτλ. Η εφαρμογή Quick Panel χρησιμοποιείται μόνο για την

μοντελοποίηση production panels και για τον λόγο αυτό δεν θα αναφερθεί διεξοδικά

στις σημειώσεις αυτές.

*ορισμός panels μέσω μακροεντολών


80


9.3 Analysis

Το menu Analysis χρησιμοποιείται για να εκτελέσουμε υπολογισμούς ροπής

αντιστάσεως διατομής (Section Modulus), μήκη συγκολλήσεων (Weld Calculation),

εκτέλεση υπολογισμών βάρους και κέντρου βάρους για panels και blocks (Block

Preliminary WCOG) καθώς επίσης και δημιουργία preliminary λίστας υλικών

(Material List). Αναλυτικά εφαρμογές του menu Analysis θα χρησιμοποιηθούν στην

ενότητα 10 Sample Project BS90.

9.4 Parallel Midbody Surface

To menu Parallel Midbody Surface χρησιμοποιείται για την δημιουργία επιφάνειας

παράλληλου τμήματος. Ο χρήστης μπορεί να ξεκινήσει να μοντελοποιεί στο Basic

Design την περιοχή του παράλληλου τμήματος ακόμα και αν δεν είναι διαθέσιμη

ακόμα η τελική επιφάνεια, π.χ μπορεί να ξεκινήσει με την μέση τομή (ελάσματα και

ενισχυτικά). Επιλέγουμε Project→ Midbody Surface

Εμφανίζεται το ακόλουθο menu το οποίο είναι παρόμοιο με το menu parallel

midboby που χρησιμοποιούμε στο Initial Design Lines :


81


Ας υποθέσουμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε ένα παράλληλο τμήμα από X=30 έως

X=60, με Rise of Floor =1m, με Flat of Keel = 2m και με ένα Radius=10m.

Αντικαθιστούμε τα νούμερα στην αντίστοιχη ταμπέλα και θα έχουμε :


82


Πατώντας Generate το σύστημα θα φτιάξει μια καινούρια επιφάνεια pmb hull form

την οποία και θα τοποθετήσει στο directory

C:\Tribon\M3\Projects\bs90\TID\pmb.dml

Όπως βλέπουμε και από το project tool έχει δημιουργηθεί μια καινούρια επιφάνεια

pmb.dml την οποία μπορούμε να εισάγουμε στο Surface & Compartment : File→

Use→ Hull Form

Parallel Midbody Surface


83


Προκειμένου να προχωρήσουμε την μοντελοποίηση στο Basic Design πρέπει πρώτα

να ορίσουμε την επιφάνεια pmb ως Mainhull από το menu Project→ Surfaces.

Έτσι μπορούμε να αρχίσουμε με την μοντελοποίηση του ελάσματος περιβλήματος,

των διαμήκων ενισχυτικών και των καταστρωμάτων στην περιοχή του παράλληλου

τμήματος (στην περιοχή της μέσης τομής). Στη συνέχεια μπορεί να εκτελεστεί ένας

προκαταρκτικός υπολογισμός ροπής αντιστάσεως. Αν δεν είναι ικανοποιητικό το

αποτέλεσμα ο χρήστης μπορεί να αλλάξει τα scantlings της μέσης τομής. Τέλος ο

χρήστης μπορεί να επεκτείνει την επιφάνεια του σκάφους προκειμένου να

μοντελοποιήσει την πρυμναία και την πρωραία περιοχή του σκάφους. Στην ενότητα

10 που ακολουθεί μπορούμε να δούμε αναλυτικά την μοντελοποίηση ενός

επιβατηγού-οχηματαγωγού σκάφους μέχρι την ολοκλήρωση της μέσης τομής και τον

υπολογισμό ροπής αντιστάσεως και βάρους κατασκευής.


84