Yoklukta Bir Adam

Büyüdü gözleri büyüdü Yuvarlandı boşluktan Bir duvar çöktü ansızın Bir ayna parçalandı Bir adam çıldırdı yokluktan

elleri vardı damar damar Parmakları vardı ince uzun Saçları vardı okşanmamış dudakları vardı öpülmemiş Gözleri vardı mahzun.

bir böcek girdi kafatasına Kemirdi ümitlerini bütün Beklemekten çatladı dudakları Uzattı ellerini var olmaktan öteye Duydu çağrışını ölümsüzlüğün.

Nasırlı ayaklarına prangalar Ak ellerine zincirler vuruldu bir rüzgar esti karlı dağlardan Üç mızrak boyu yükseldi güneş Bir adam vardı aramızda, yok oldu. Ümit Yaşar Oğuzcan

Çirkin Kadınlar

Rüyamda çirkin kadınlar gördüm dün gece Yüzlerini elleriyle kapatmışlardı Bakışlarında çirkin olmanın utancı Kalplerinde Tanrıların merhameti vardı.

Ölümü hatırlattı bana çirkin kadınlar Ölüm daha güzel değildi yaşamaktan Bakıp bakıp ağladılar sessizce Bütün aynalara uzaktan

Bir asır kadar uzun dakikalar geçti Yalvardılar Tanrıya çirkin kadınlar Güzel olmayı dilediler gök gibi, deniz gibi

Bir an için Tanrı olmadığıma yandım Rüyamda çirkin kadınlar gördüm dün gece Ve bir ölüm uykusundan uyandım. Ümit Yaşar Oğuzcan

Benim korkum ölüm değil

Gecen gun senin yaninda aklima olumum geldiSensizlik bir mizrak gibi saplandi kalbimeO son ani hatirladim, o seni koyup gidisimiIlk defa bu kadar uzuldum dunyaya geldigimeOlum! kacinilmaz sonuc o soguk kelimeBir gun ucuz bir fahise gibi koynuma girecekYuzumde gezinecek pis ve igrenc elleriKorkudan buyumus gozlerimde hayaller can verecekBiliyorum uzuleceksin, ama bir gercekBir yerde sevismek gibi, bir yerde yasamak kadarNe hazin sicakligimizin bizi terketmesiVe yuzuze birbiri ardinca kapanan kapilarErgec uzanir bir el son kampanyayi calarAnlariz kacinilmaz anin geldiginiSehre bir bomba dusmus gibi aynalar, camlar kirilirInsan arar da bir turlu bulamaz guzelligini.Kimse benim kadar bilemez olumun rezilliginiSeni koyup gitmenin huznunu ben anlarimCunku ben sende bildum kendimi, sende sevdimSenin yaninda seninle degerlendi zamanlarimNe aci gun kadehlerin bos kalmasi, sarkilarin yarimMevsimlerin birbiri ardinca bir anda bitivermesiAnsizin tiprakla dolmasi gozlerimizinKanimiza o cirkin boceklerin girmesiKim bilir olum belki de bir cilenin sona ermesiBelki guzeldir, su sefil dunyaya bos gozle bakmakNe care ki sen varsin, o dunyada sen varsinBenim korkum olum degil, seni yalniz birakmak. Ümit Yaşar Oğuzcan

Bir yerde ölüm güzel oluyor

Insan bir kere oluyor ne fenaBu duzeni degistirmeli

Bir kere yasamaliCok cok olmeliEn buyuk kederler bizim icinBizim icin karsiliksiz sevgilerKor kuyular, cikmaz sokaklar bizim icinDunyaya nasil gelmisiz sormayinSaygi deger annelerimiz incinmesinHer yerim ayri ayri olmeliYoksa olum yok bana bdunyadaBir kursun beynime girsinBir bicak kalbime saplansinKizgin bir demir daglasin gozlerimiSonra gelsin bir manga askerSert bir komutBir yaylim atesBirak kim baglarsa baglasin gozlerimi.Cok dusundum bilek damarlarimi kesmeyiRonesans oncesi devirlerden kalma zehir icmeyiVe dusmeyi yuksek kulelerden mermerler ustuneAyaklarima tas baglayip denizler altinda olmeyiYine de olmedim goruyorsun, olmedimO asagilik hesaplar, kucuk korkular birakmadi beniBelki de sen birakmadin, bilmiyorumBiraksaydin coktan unutmus olacaktinHalbuki simdi benden kacman da zorAnliyorum beni sevmen de zorDedim ya bir yere kadar yasamak guzelAma bir yerde olum guzel oluyor. Ümit Yaşar Oğuzcan