Znieczulenia miejscowe

Środki znieczulenia miejscowego:a) estry kwasu benzoesowego (kokaina, tetrakaina)

b) estry kwasu para-aminobenzoesowego (chloroprokaina, prokaina)

c) amidy (lidokaina, prylokaina, mepiwakaina, bupiwakaina)

d) pochodne kwasu para-hydroksybenzoesowego (cyklometykaina)

e) pochodne chinoliny (perkaina)

f) pochodne kwasu acetylosalicylowego (edan).

Lidokaina (Lignocainum, Xylocaine)

Chlorowodorek2-etyloami-no-2'6'-acetoksylidydu

Rozprzestrzenia się szerzej w tkankach niż inne miejscowe analgetyki podane w takich samych dawkach

Jej toksyczność nie jest duża, ale nasila się w miarę zwiększenia stężenia. Objawy podanie zbyt dużej dawki: 1.nudności, 2.wymioty, 3.bladość, 4.pocenie się, 5.drżenie

mięśni, 6.podciśnienie.

Polecane są dla dzieci dawki: 5 mg/kg mc 2% r-ru Lign. (nie wolno przekraczać dawki 200 mg)

Postaci: 2% żel, 5% maść, również z dodatkiem substancji smakowych i zapachowych, 10% aerozol, 1% i 2% roztwór do wstrzyknięć.

Mepiwakaina (Carbocaine)

Chlorowodorek1 -metylo-2 '6 '-pipeko-loksylidynu.

Działa szybciej i dłużej niż lidokaina.

Mniej toksyczna od lidokainy. Objawy toksyczne podobne są jak po przedawkowaniu lidokainy.

Maksymalna dawka wynosi 180 mg.

Produkowana jest w postaci: 1%, 1,5%, 2%, 3%, 4% roztworów.

Bupiwakaina (Marcaine) Jest chlorowodorkiem - łatwo rozpuszczalnym się w wodzie.

Środek 4x silniejszy od lidokainy.

Czas działania – ok. 4 godzin i jest najdłuższy ze wszystkich znanych analgetyków miejscowych.

Po znieczuleniu nasiękowym początek działania występuje później niż po lidokainie mniej chętnie stosowana w stomatologii, ale korzystna w przypadku długo trwających zabiegów.

Produkowana jest w postaci 0,25% i 0,5% roztworów.

Maksymalna dawka 2 mg/kg masy ciała.

Preparatu nie należy stosować u dzieci do 12. roku życia

Prylokaina (Citanest)

Stabilny związek; działanie podobne do lidokainy, ale o mniejszej toksyczności

Duże dawki methemoglobinemia

P/wskazania: niewydolność m.sercowego i dróg oddechowych, niedokrwistość

Produkowana jest w postaci 0,5%, 1%, 2% roztworów.

Dawka maksymalna wynosi 200 mg.

Chloroprokaina (Nesacaine)

bardzo szybko działający środkiem znieczulającym miejscowo objawy analgezji występują już w momencie

podawania środka

Toksyczność i objawy niepożądane — jak po zastosowaniu prokainy.

Konieczne jest wykonanie próby uczuleniowej.

Produkowana jest w postaci roztworów do wstrzyknięć 1%, 2%, 3%.

• Środki miejscowo znieczulające produkowane są również z dodatkiem leków obkurczających naczynia. Środki obkurczające naczynia stosuje się w celu opóźnienia wchłaniania miejscowych analgetyków i zmniejszenia w ten sposób ich toksyczności oraz przedłużenia czasu analgezji.

• Niektórzy autorzy nie polecają stosowania dodatkowo środków obkurczających naczynia u dzieci — ze względu na wystąpienie niedokrwienia tkanek i niebezpieczeństwo powstania martwicy.

Rodzaje znieczulenia miejscowego 1. • Znieczulenie przez szybkie obniżenie temperatury tkanek

jamy ustnej Chlorek etylu (przed drobnymi zabiegami).

2.• Znieczulenie powierzchniowe po zastosowaniu środka

znieczulającego w postaci aerozolu, żelu, maści lub roztworu bezpośrednio na powierzchnię błony śluzowej.

3. • Znieczulenie nasiękowe przez nastrzyknięcie tkanek roztworem środka znieczulającego.

4.• Znieczulenie przewodowe przez wstrzyknięcie środka

znieczulającego w obręb ub bezpośrednie sąsiedztwo pnia nerwowego.

5. • Znieczulenie śródwięzadłowe przez wprowadzenie środka znieczulającego bezpośrednio do szpary ozębnej.

Technika znieczulenia miejscowego

1. • Próba uczuleniowa

2.• Przygotowanie strzykawki, igły i środka

znieczulającego, jak również samo wstrzyknięcie powinny się odbyć poza zasięgiem wzroku dziecka.

3. • Przed wykonaniem wstrzyknięcia należy odkazić błonę śluzową.

4.• Wskazane jest również znieczulenie miejsca

wkłucia igły, np. preparatem w postaci aerozolu lub żelu.

Technika znieczulenia miejscowego (cd)

5.

• Ustawienie ostrza igły powinno być takie, aby jego ścięta płaszczyzna skierowana była w stronę powierzchni kości pozwala to uniknąć skaleczenia okostnej lub jej rozerwania. W znieczuleniu przewodowym – konieczna aspiracja!

6.• Środek znieczulający należy umieścić na okostnej.

Wstrzyknięcie podokostnowe powoduje długotrwałe bóle miejscowe.

Technika znieczulenia miejscowego (cd)

• Technika znieczulenia miejscowego u dzieci różni się w pewnym stopniu od stosowanej u pacjentów dorosłych. Jest to spowodowane różnicą w rozmiarach i budowie kości, jak również etapem rozwoju dziecka. Wykonanie znieczulenia u dzieci wymaga dokładnej znajomości warunków anatomotopograficznych, przebiegu nerwów i naczyń w obrębie szczęki oraz żuchwy, a także ułożenia zawiązków zębów stałych w stosunku do zębów mlecznych.

• Utkanie kości gąbczastej u dzieci przedstawia siatkę o grubych okach. Beleczki kostne są cienkie i rzadko ułożone. Środek znieczulający szybko przenika warstwy kości u dzieci.

• W szczęce cienka warstwa wyrostka zębodołowego umożliwia łatwe przenikanie środka znieczulającego w okolicę przywierzchołkową zęba od strony podniebiennej i przedsionka jamy ustnej.

• U dzieci znieczulenie od strony przedsionka jamy ustnej wykonuje się przy zwartych szczękach. Osiąga się przez to łatwiejszy dostęp do miejsca znieczulenia.

• Najczęściej wykonywanym znieczuleniem przewodowym u dzieci jest znieczulenie nerwu zębodołowego dolnego w otworze żuchwowym. U noworodka właściwy kanał żuchwowy jeszcze nie istnieje.

• Wraz z wyrzynaniem się zębów mlecznych rozrasta się istota gąbczasta kości żuchwy, tworząc ściankę kanału żuchwowego. Kanał żuchwowy w pierwszym roku życia dziecka znajduje się blisko dolnej krawędzi trzonu żuchwy, a tuż nad nim jest zębodół wraz ze zmineralizowaną koroną pierwszego trzonowca.

• Istnieje różnica w położeniu otworu żuchwowego u dorosłych i dzieci. Otwór ten u starszych dzieci znajduje się najczęściej na wysokości powierzchni żującej ostatniego dolnego trzonowca lub na wysokości wyrostka zębodołowego poniżej powierzchni żującej mlecznych trzonowców.

• Wraz z rozwojem szkieletu twarzy, wzrostem żuchwy otwór ten przesuwa się ku górze gałęzi żuchwy.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Sonia Rurarz, gr. 19