∂Ù‹ÛÈ· ÂΉ‹ÏˆÛË ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘ Ì·˜

Τρίμηνη Πολιτιστική έκδοση του Εξωραϊστικού και Επιμορφωτικού Συλλόγου Αρτεμισιωτών Αττικής Γραφεία: Γλάδστωνος 10 Αθήνα Τ.Κ.10677• Τηλ: 210- 3831446 - 210- 5025251 http://www.geocities.com/tokakouri - e-mail:tokakouri@yahoo.gr & igonos@softlab.ntua.gr

ÃÚfiÓÔ˜ 11Ô˜ ñ ∞ÚÈıÌfi˜ ʇÏÏÔ˘ 41 ñ ¢ÂΤ̂ÚÈÔ˜ 2006 - π·ÓÔ˘¿ÚÈÔ˜ - ºÂ‚ÚÔ˘¿ÚÈÔ˜ 2007

∂Ï¢ıÂÚ›·: «∂Ï¢ıÂÚ›· Â›Ó·È ÙÔ ‰Èη›ˆÌ· Ó· Ú¿ÙÙÂȘ fi,ÙÈ ‰Â ‚Ï¿ÙÂÈ ÙÔÓ ¿ÏÏÔÓ» §·ÎÔÚÓÙ¿Ó

Kακουραίοι, Αγκαλιάστε στοργικά την εφημερίδα των Αρτεμισιωτών, το ΚΑΚOYΡΙ.Αυτή μας αδελφώνει, μας ταξιδεύει στ’ όμορφο χωριό μας και κάνει τη φωνή μας ν’ ακούγεται μακρύτερα και περισσότερο.

4199

Ο Σύλλογός μας πραγματο-ποίησε με μεγάλη επιτυχία τηνΚυριακή 4 Φεβρουαρίου 2007,στις 12 το μεσημέρι, στην εξοχι-κή ταβέρνα «ΜΩΡΙΑΣ» στην Πάρ-νηθα, συνεστίαση και κοπή τηςΠρωτοχρονιάτικης πίτας.

Ομαδικά έφθασαν οι Κακου-ραίοι με τις οικογένειές τους καιτους φίλους τους. Στην είσοδοτου κέντρου τους υποδέχτηκε μεενθουσιασμό το Δ. Σ. του Συλλό-γου. Η παρουσία γνωστών καιαγαπημένων προσώπων, η θαλ-πωρή του χώρου - έξω έπεφτανπυκνές οι νιφάδες απ’ το χιόνι -, ηζωντανή μουσική, έκαναν το κυ-ριακάτικο αυτό απομεσήμερο ιδι-αίτερα ευχάριστο.

Η πρόεδρος του Συλλόγου καΕλένη Δάμη, αφού καλωσόρισεκαι ευχαρίστησε τους παρευρε-θέντες για τη συμμετοχή τους,απηύθυνε θερμό χαιρετισμό μεευχές για τον καινούργιο χρόνο.

Στη συνέχεια, αναφέρθηκεστο ιστορικό και στη δράση τουΣυλλόγου, καθώς και στο σημερι-νό του στόχο, την ίδρυση γηρο-

κομείου στο χωριό.Τελειώνοντας, κάλεσε το Δή-

μαρχο κ. Τσαγγούρη, ο οποίοςαπηύθυνε χαιρετισμό και υπο-σχέθηκε ότι θα είναι συμπαρα-στάτης στο Σύλλογο και στο χω-ριό.

Ακολούθησε η κοπή της πίταςαπό την πρόεδρο. Τις πίτες προ-σέφεραν, όπως κάθε φορά η πα-τριώτισσά μας κ. Βασιλική Παπα-νικολάου και ο σύζυγός της κ.Σιέμος. Τους ευχαριστούμε πολύ.

Το τραπέζι ήταν πλούσιο σεεδέσματα και το ψωμί κακουραίι-κο. Γευτήκαμε ένα υπέροχο ψωμίπου ζύμωσαν για μας οι: Αικατε-ρίνη Δάμη, Αννιώ Λαγούση, Ντί-να Λαγούση, Αγγελική Κ. Νάγου,Βασιλική Κ. Παπαγεωργίου, ΈφηΣπυροπούλου. Τις ευχαριστούμεθερμά. Η διασκέδαση συνεχίστη-κε μέχρι τις 6 μ.μ. με μόνη διακο-πή την καθιερωμένη λαχειοφόροαγορά με πλούσια δώρα.

Ευχαριστούμε όλους όσουςμας τίμησαν και συνετέλεσαν μετη συμμετοχή τους στην επιτυχίααυτής της εκδήλωσης, ενισχύο-

ντας έτσι οικονομικά τον σύλλο-γό μας. Θα σας περιμένουμε σεεπόμενη συνάντησή μας.

Ειρήνη Μπρότση

Το ’21, από τις πιο κορυφαίεςστιγμές του Ελληνικού Έθνους,αθάνατες στιγμές της ελληνικήςιστορίας, εκπέμπει πολλά μηνύ-ματα. Μηνύματα που σπάνια απο-τυπώνονται από τις δηλώσεις τωνπολιτικών, μετά την παρέλαση: οιπολιτικοί μας, συνήθως απομονώ-νουν μια πτυχή του Αγώνα και τηναξιοποιούν κατά τέτοιον τρόπο

ώστε να καταστήσουν το δικότους πολιτικό μήνυμα πειστικό.

Καταφεύγοντας όμως στααπομνημονεύματα του Μακρυ-γιάννη, του Κολοκοτρώνη, τουΦωτάκου, στην Ιστορία της Επα-νάστασης, που συνέγραψε ο Σπυ-ρίδων Τρικούπης βρίσκουμε αλή-θειες που μας δίνουν μηνύματα

Η ημερήσια εκδρομή μας στομοναστήρι της Παναγιάς τηςΈλωνας, μια πρωτοβουλία καιπροσφορά του ΕκκλησιαστικούΣυμβουλίου προς το πλήρωμα τηςΕκκλησίας, ήταν δώρο Θεού γιαόλους μας. Η υπόσχεση που μαςείχε δοθεί πριν από αρκετό καιρό«έλαβε σάρκα και οστά» στις 3Μαρτίου, ημέρα Σάββατο.

Η νεωκόρος μας είχε αναλά-βει την εγγραφή των εκδρομέωνκαι η συμμετοχή ήταν πολύ πρό-θυμη. Έτσι νύχτα σχεδόν εκείνοτο Σάββατο, στις 5:00 π.μ., σανσκιές ξεχυθήκαμε από τα σπίτιαμας πενήντα δυο άνθρωποι, κυ-ρίως γυναίκες και συγκεντρωθή-καμε στο καφενείο του ΔημήτρηΣταθούλη.

Όταν ήρθε το τουριστικό λεω-φορείο, με τάξη και διακριτικότη-τα μπήκαμε και καταλάβαμε τις

θέσεις μας, χωρίς προστριβές καιπαρεξηγήσεις. Αρχηγός μας ο πα-τήρ Νικόλαος, που ξεκίνησε τη μέ-ρα με πρωινή προσευχή και στησυνέχεια στη θέση του συνοδη-γού ήταν ο ξεναγός μας. Το πρωίπαρά τη διιάχυτη χαρά, υπήρχεσοβαρότητα και περισυλλογή, μιακαι οι περισσότεροι είχαν προετοι-μαστεί, για να κοινωνήσουν.

Η διαδρομή, όταν πια φώτισε,ήταν πολύ όμορφη. Από τοΆστρος κι έπειτα ταξιδεύονταςνότια προς το Λεωνίδιο δεξιά μαςυψώνονταν πανύψηλα βουνά μεόρθιους βράχους και αριστεράμας χαμηλά απλωνόταν γαλήνιακαι αρυτίδωτη η απέραντη θάλασ-σα. Σε κλειστούς απάνεμους κολ-πίσκους υπήρχαν εγκαταστάσειςιχθυοτροφείων. Η ανατολή μαςβρήκε ενώ πλησιάζαμε προς το

Από τα παιδικά μας χρόνιακουβαλάμε αναλλοίωτεςεμπειρίες απ’ όλες τις φά-

σεις της ζωής μας: από τους γο-νείς μας στο σπίτι, στις σχέσειςμε τη γειτονιά, στο σχολείο, στ’αλώνια τα καλοκαίρια, στα πανη-γύρια, στα ζώα, στα χωράφια,στις γιορτές, στον τρύγο κ.λπ.

Οι εμπειρίες όμως απ’ το Με-γαλοβδόμαδο έχουν μια ιδιαιτε-ρότητα, μια κάποια ιερότητα στημνήμη μας.

Μεγαλοβδόμαδο! Σ’ όλο τοχωριό υπήρχε η συναίσθηση τουΜεγάλου και του Ιερού.

Τα σπίτια και οι αυλές έπρεπεν’ αστράφτουν από καθαριότηταγια την υποδοχή του Πάσχα. Ακό-μα σήμερα, πολλές φορές, νιώθωέντονα τη μυρωδιά της “αλυσί-βας” απαραίτητης για την πάστρατου νοικοκυριού. Έπειτα η νη-στεία και η λιτότητα στο τραπέζιμάς προετοίμαζαν για τη θεία κοι-νωνία της Μεγάλης Πέμπτης. Όχιλάδι, τίποτα το αρτήσιμο. “Ο Χρι-στός υποφέρει” έλεγε η γιαγιά.Και εμείς νιώθαμε τη “χαρμολύ-πη” να μας λούζει σ’ ένα μεγαλείοκαι ήμασταν ευχαριστημένα μετο ψωμί βουτηγμένο λίγο στο πε-τιμέζι.

Ήταν και οι βραδινές ιεροτε-λεστίες. Ακόμη ξεχωρίζω τουςιδιαίτερους ήχους της καμπάναςστ’ αυτιά μου πολλές φορές πουμας καλούσε το απόβραδο στηνταπεινά φωτισμένη απ’ τα αγιο-κέρια τότε εκκλησία, του ΑγίουΚωνσταντίνου που πενθούσε, ναπροσκυνήσουμε το Νυμφίο, ναπαρακολουθήσουμε τα «ΔώδεκαΕυαγγέλια» τα προσδιορισμένααπό τα δώδεκα αναμμένα κερά-κια επάνω απ’ την Ωραία Πύλη,που έσβηναν ένα ένα μετά τηνανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου.Μεγάλη Πέμπτη.

Να παρακολουθήσουμε τηΣταύρωση του Κυρίου και τη Με-γάλη Παρασκευή να ξεχυθούμεπαιδάκια στο Νεκροταφείο καιστις γειτονιές να μαζέψουμεανοιξιάτικα λουλούδια να στολί-σουμε τον Επιτάφιο.

Όλα αυτά που βλέπαμε καιπου ζούσαμε, μαζί με τον κόσμοτης ποίησης και των συμβόλωντης εικόνας και της δραματουρ-γίας, της νηστείας και της κάθαρ-σης μας οδηγούσαν σε μια εμπει-ρική ψηλάφιση του θείου.

Εκφράζαμε όλοι μαζί στην εκ-κλησία την αγάπη μας ως αντα-πόκριση στη μεγάλη αγάπη του

Θεού για τον κάθε άνθρωπο. Στηναγάπη που τον ανέβασε στοΣταυρό. Στη Μεγάλη Εβδομάδα οΘεός γνωρίζεται όχι με νοητικέςαναγωγές στην αιτιώδη αρχή τωναισθητών, αλλά μόνο ως Νυμ-φίος, ως Θεάνθρωπος, ως προ-σωπικός Θεός. Όλο αγάπη.

Γνωρίζουμε το Θεό καλλιερ-γώντας μια σχέση αμεσότητας οκαθένας, όχι κατανοώντας μιαέννοια. Όπως η μάνα μας είναιμια σχέση δεν είναι έννοια. Μιασχέση, που φτάνει στη θυσία γιατο παιδί της, για το άριστο τηςζωής.

Κρατάμε αυτή τη σχέση με τοΘεό ζωντανή μέσα μας και κρα-τάμε αποστάσεις από τις παιδα-ριώδεις των «προοδευτικών μας»αθέων ιδέες, που ικανοποιούνταιμε τη μεταφυσική της «τυχαιότη-τας», την άλογη «ευθυπαρξία»και «αυτονομία» της φύσης, τοπαράλογο της ύπαρξης και τηςπροσωπικής ζωής.

Η Μεγάλη Εβδομάδα τωνΟρθοδόξων είναι μια χειραγώγη-ση στην εμπειρική ψηλάφιση τουόντως υπαρκτού και πραγματι-κού! λέει ο Χρ. Γιανναράς.

Γωγώ Παπαθεοδώρου-Καραγιάννη

ªÂÁ·ÏÔ‚‰ÔÌ¿‰·

Με την ευκαιρία του εορτα-σμού της εθνικής παλιγγενεσίας ονους μας στρέφεται σε έναν απότους χαρακτηριστικούς αγωνι-στές του 1821, το στρατηγό Μα-κρυγιάννη. Τον ρουμελιώτη αγω-νιστή που ενσαρκώνει όσο κανείςτην ελληνική ψυχή· τον άσβεστοπόθο της για ελευθερία και δικαιο-σύνη, τη γενναιότητα, την καλαι-σθησία, την ανθρωπιά της.

Σταχυολογώ μερικά αποσπά-σματα από τις πνευματικές τουυποθήκες, που αποτελούν το κα-ταστάλαγμα της λαϊκής σοφίας,είναι άκρως διδακτικές και πάντα

εφήμερες:«Ένα πράμα μόνον με παρακί-

νησε κι εμένα να γράψω ότι τού-την την πατρίδα την έχομεν όλοιμαζί, και σοφοί κι αμαθείς καιπλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοίκαι στρατιωτικοί και οι πλέον μι-κρότεροι άνθρωποι· όσοι αγωνι-στήκαμεν, αναλόγως ο καθείς,έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοι-πόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να τηνφυλάμεν κι όλοι μαζί και να μηνλέγει ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτεο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγειο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί

°È¿ÓÓ˘ ª·ÎÚ˘ÁÈ¿ÓÓ˘

∫ˆ‰. ÂÓÙ‡Ô˘: 4117

™˘Ó¤¯ÂÈ· ÛÙËÓ 4Ë ÛÂÏ.

™˘Ó¤¯ÂÈ· ÛÙËÓ 4Ë ÛÂÏ.

Μηνύματα εκπορευόμενα από την Επανάσταση του 1821

Προσκυνητές στην Παναγίατης Έλωνας

Συνέχεια στην 5η σελ.

ΔÔ ‚È‚Ï›Ô ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘∞ÚÙÂÌÈÛȈÙÒÓ ∞ÙÙÈ΋˜

ÁÈ· Ù· 30 ¯ÚfiÓÈ· ‰Ú¿Û˘ 1977-2007

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΚΔΡΟΜΗ

™˘Ó¤¯ÂÈ· ÛÙË ÛÂÏ. 7

Κοτσιάνη Σοφία . . . . . . .Ευρώ 40Καζάκου Βασιλική . . . . . . . . .100Γεωργιοπούλου Ιωάννα . . . . .100Σταματόπουλος Ευάγγελος . .50Βλάχου Δήμητρα . . . . . . . . . . .20Παπανικολάου Βασιλική . . . . .20Λαγούσης Σπύρος . . . . . . . . . .40Κωτσοβός Μιχάλης . . . . . . . . .50Σταματοπούλου Κωστούλα . .20Μπενεχούτσου Μαρία . . . . . . .50Ψαρράς Χρήστος . . . . . . . . . . .30Σταματοπούλου Σταμάτα . . . .20Ψαρράς Σωτήρης . . . . . . . . . . .50Κολιοπούλου-Κουτσουριδάκη Θεοδώρα . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Κολιοπούλου-Τζιούρα Ιουλία .20Νάτσης Γεώργιος . . . . . . . . . . .40Δάμη-Νάστου Ευγενία . . . . . .30Γκόνος Φώτιος . . . . . . . . . . . . .25Κωτσοβού Βαρβάρα . . . . . . . . .50Κωτσοβού Γρηγορία . . . . . . . .50Νάγος Ι. Γεώργιος . . . . . . . . . .20Κουτρουμπής Νικ. . . . . . . . . . .50Παπαγεωργίου-Μακρή Γεωργία . . . . . . . . . . . . . . . . . .200Ξυνού-Ψαρρά Κωστούλα . . . .20Σιοροβίγκα Ευανθία . . . . . . . . .10Σιοροβίγκας Δημήτρης . . . . . .20Μπρότσης Γιώργος . . . . . . . . .30Σπυροπούλου Χρυσολένη . .100Α/φοί Χρόνη . . . . . . . . . . . . . . .50Οψιμούλης Γιώργος . . . . . . . .100

Συμπρούκος Αντ. Γιώργος . . .50Λαγούσης Σπ. Βασίλης . . . . . .20Ρόκκα Μαργαρίτα . . . . . . . . . . .20Δάμη Αικατερίνη . . . . . . . . . . . .10Κακαρίκου Ελένη . . . . . . . . . . .25Βλάχου Τρισεύγενη . . . . . . . . .20Βλάχος Σταύρος . . . . . . . . . . . .20Ψαρράς Δημ. Ιωάννης . . . . . . .20Μπουρτσουκλής Διον. Ανδρέας50Ζάχος Κώστας . . . . . . . . . . . .100Σταματοπούλου-Μάρου Θ. Ευσταθία . . . . . . . . . . . . . . . . . .20Παπαγεωργίου Γεώργιοςκαι Αριστείδης . . . . . . . . . . . . . .30Χρόνη Κ. Κατερίνα . . . . . . . . . .20Γιαννουλάκης Κώστας . . . . . . .40Σταματοπούλου Π. Γεωργία . .20Μπουρτσουκλής Χ. Θεόδωρος20Ρόκκας Μ. Νίκος . . . . . . . . . . . .20Ρόκκας Η. Γιάννης . . . . . . . . . .50Μπουρτσουκλή Ν. Ματίνα . . .20Ρόκκα Χ. Γεωργία . . . . . . . . . . .10Γκόνου Ανδρ. Μαρία . . . . . . . .20Σπυροπούλου Αν. Μαργαρίτα .20Κολιόπουλος Γ. Κώστας . . . . .20Κουσιάκης Θ. Κων/νος . . . . . . .20Παυλής Αλκιβιάδης, Δημήτρης και Γεωργία . . . . . . .30Σταθούλης Παναγιώτης . . . .150Καραντούνη Σοφία . . . . . . . . . .20Σχίζα-Τζαβάρα Παναγιώτα . . .50Ρόκκας Χ. Βασίλης . . . . . . . . . .50

Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ

Τριμηνιαίο δελτίοΤριμηνιαίο δελτίο

ΙδιοκτησίαΣύλλογος Αρτεμισιωτών

Αττικής Γλάδστωνος 10 Αθήνα 10677

Τηλ: 210 3831446 Eκδότης:

Γωγώ Παπαθεοδώρου - Καραγιάννη Τηλ: 210 5025251

Ετήσιες Συνδρομές: 6 Eξωτερικού Δολ. 30

Συντακτική επιτροπή: Παπαθεοδώρου-Καραγιάννη

Γωγώ Eλένη Δάμη - Zαρόκωστα

Σταματόπουλος Γιάννης Δημ. Ρόκκας Γιώργος Ηλ.

Μπενεχούτσου Κωστούλα Μπρότση-Αλωνιστιώτη Ειρήνη

••••Ηλεκτρονική Σχεδίαση Εντύπου

Eκδόσεις-Γραφικές τέχνες KαρπούζηKαρπούζηΚαρπούζη Αριστέα & ΥΙΟΙ Ο.Ε.Θεοδοσίου 23 Ίλιον (N. Λιόσια)

• Tηλ-Fax: 210 2619003 -210 2619696 e-mail: karpouzi@otenet.gr

2∫∫ √√ ππ ¡¡ øø ¡¡ ππ ∫∫ ∞∞

Έφυγε σεμνά καιαθόρυβα, γιατί σεμνήκαι αθόρυβη ήταν πάνταστη ζωή της η συγχω-ριανή μας Ιωάννα Ψαρ-ρά - Τσιράκη, κόρη τουΜήτσου και της Σταυ-ρούλας Ψαρρά (Τούτου-να) στις 10-2-2007 στηνΤρίπολη σε ηλικία μόλις71 ετών.

Γεννήθηκε στο Κα-κούρι, όπου πήγε στο Δημοτικό Σχολείο, μικρή έφυ-γε για την Τρίπολη (1949) αφού όλη η οικογένειάτης αναζήτησε καλύτερες προοπτικές στην πόλη.Μετά τις γυμνασιακές σπουδές έφυγε για την Αμε-ρική αναζητώντας τώρα μόνη της καλύτερη ζωή.

Στην ξενιτιά γνώρισε τον άνδρα της ΠαναγιώτηΤσιράκη όπου παντρεύτηκαν και έφτιαξαν την οικο-γένειά τους.

Η νοσταλγία για την πατρίδα τους έφερε πίσωτο 1985, όπου εγκαταστάθηκαν στην Τρίπολη.

Προ δύο περίπου ετών έχασε πρόωρα τον σύζυ-γό της και αυτό της στοίχισε πολύ.

Αγαπούσε το χωριό που γεννήθηκε και έζησε ταπαιδικά της χρόνια και μέσα από την εφημερίδα τουΣυλλόγου μάθαινε τα νέα του χωριού αλλά καιόλων των συγχωριανών μας.

Ήταν άνθρωπος ευαίσθητος και καλοσυνάτος.Ευτύχησε να δει τα δύο της παιδιά αποκαταστημέ-να με τις οικογένειές τους και να χαρεί, έστω καιγια λίγο, τα τέσσερα εγγόνια της.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου εύχεται ο ΠαντοδύναμοςΘεός να δίνει κουράγιο στη μητέρα της Σταυρούλα,στα παιδιά της, στα εγγόνια της, αλλά και στα αδέλ-φια της.

Καλό σου ταξίδι Ιωάννα, ας είναι αιωνία η μνήμησου.

Για το Δ.Σ. του ΣυλλόγουΙ. Δ. Σταματόπουλος

Αγαπητέ Χαράλαμπε,Φαίνεται ότι ο Χά-

ρος ζήλεψε το ζεμπέ-κικο που χόρεψες τοκαλοκαίρι στην πλα-τεία του χωριού και σεπήρε για τον άλλο κό-σμο για να το χορέ-ψεις και εκεί. Έφυγεςόρθιος, ο θάνατος σεβρήκε με καθαρό μυα-λό μέχρι την τελευταίασου πνοή που την άφησες στην αγκαλιά του γιουσου, στα 89 σου χρόνια.

Ήσουν αξιοπρεπής και λεβέντης στη συμπερι-φορά σου, ακέραιος στις σχέσεις σου, ευγενικόςκαι ευχάριστος στις συναναστροφές σου, διακριτι-κός και ευπροσήγορος.

Υπήρξες δραστήριο μέλος της κοινότητας τουχωριού μας, αφού για χρόνια ήσουν γραμματέαςτου Γεωργικού Συνεταιρισμού και ενεργό μέλοςτου, τότε που ο Συνεταιρισμός ήταν στις δόξεςτου. Η μεγάλη σου αγάπη ήταν το εμπόριο τωναγροτικών προϊόντων, που σου έδινε η Κακουραίι-κη γη, που με πάθος καλλιεργούσες. Έτσι κάθε Κυ-ριακή φόρτωνες τον αγρότη σου και μέσα από τουΣίνα ανηφόριζες στη λαϊκή αγορά του Λεβιδίου,μέχρι και το τέλος της ζωής σου.

Είχες όμως και μια άλλη αγάπη, αυτή των πα-ραδόσεων του χωριού μας και έκανες ό,τι μπορού-σες για να διαφυλάξεις την πολιτιστική κληρονο-μιά του.

Κράτησες για πάνω από 50 χρόνια το βιβλίοπράξεων του Γεωργικού Συνεταιρισμού στα συρτά-ρια σου, τότε που άλλοι τα αντίστοιχα τα πετάξανεστα σκουπίδια και τα παρέδωσες με αγάπη και προ-θυμία στο Σύλλογό μας. Έτσι σήμερα το βιβλίο αυ-τό βρίσκεται στο μουσείο του ξενώνα και είναι ένακειμήλιο για το χωριό μας.

Τίποτα δεν κράτησες για τον εαυτό σου απόαυτά που γνώριζες. Έτσι το καλοκαίρι του 2005μας πήγες και μας έδειξες την “Τρούπα του Τσιά-γκα” που ελάχιστοι συγχωριανοί γνωρίζουν την εί-σοδό της.

Συνεργάστηκες μαζί μου για να φτιάξουμε τογενεαλογικό δένδρο του χωριού που με προθυμίακαι χωρίς ίχνος κούρασης παρά την ηλικία σου,πρόσφερες τις γνώσεις σου που ήταν πολύτιμες.

Πάντα σε διέκρινε μια λαχτάρα να διηγηθείςστους νεώτερους όσα γνώριζες, και γνώριζες πολ-λά, για το χωριό μας και τις παραδόσεις του.

Πολέμησες κληρωτός στο Αλβανικό έπος καιείχες ωραίες ιστορίες να διηγηθείς.

Χαράλαμπεήσουν ένας ένθερμος Κακουραίος και ένας

γνήσιος απόγονος των Σταματοπουλαίων. Έφτια-ξες, στο διάβα της ζωής σου, μαζί με την αγαπημέ-νη σου γυναίκα, Νικολέτα, μια ωραία οικογένεια.Ευτύχησες να δεις τα παιδιά σου αποκαταστημένακαι να χαρείς τον εγγονό σου.

Η οικογένειά σου, οι συγγενείς σου, οι συγχω-ριανοί αλλά και οι φίλοι σου από όλη την περιοχήσε κατευοδώσαμε στην τελευταία κατοικία σου.

Πραγματικά θα μας λείψεις Χαράλαμπε γιατίγια όλους μας, ήσουν μια ζωντανή παρουσία και θαζεις ανάμεσά μας για το περίσσευμα της αγάπηςσου στην οικογένειά σου και στο χωριό μας.

Ο Ύψιστος ας αναπαύσει την ψυχή σου και αςδίνει κουράγιο στην οικογένειά σου.

Ας είναι ελαφρύ το Κακουραίικο χώμα που σεσκέπασε για πάντα.

Καλό σου ταξίδι, αξέχαστε Χαράλαμπε στο πέ-λαγος της αιωνιότητας.

Ι. Δ. Σταματόπουλος

Ιωάννα Ψαρρά - Τσιράκη

™’ ·˘ÙÔ‡˜ Ô˘ ¤Ê˘Á·ÓΧαράλαμπος Χρ.

Σταματόπουλος (Κινέζος)― Ο Γεώργιος Γκόνος και η Κων/να Κολιοπούλου στις 27-12-2006

απέκτησαν κορίτσι.Να τους ζήσει.

Γεννήσεις

Στις 12 Νοεμβρίου στις 11 το πρωί, οΤαμίας του Συλλόγου μας Κώστας Γ. Ηλιό-πουλος και η γυναίκα του Βαγγελίτσα, βά-φτισαν τη μοναχοκόρη τους, στον Ι. Ν. Τι-μίου Σταυρού Κυψέλης.

Ενώπιον πολλών συγγενών και φίλωνη νονά Γεωργία Μιτζινίκου έδωσε στη νεο-φώτιστη το όνομα Γεωργία.

Μετά το μυστήριο ακολούθησε τραπέζικαι γλέντι στο κέντρο “ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ” στοΠολύγωνο.

Το Δ.Σ. εύχεται στους ευτυχείς γονείςκαι αδέρφια Γιάννη και Αλέξανδρο να τουςζήσει και να την καμαρώσουν όπως επιθυ-μούν.

Βαπτίσεις

• Πέθανε η Σταθούλη Θεοδώρατου Σπύρου στην Αθήνα στις 11-12-2006.

• Πέθανε ο Σταματόπουλος Χα-ράλαμπος του Χρήστου στην Τρί-πολη στις 16-12-2006.

• Πέθανε ο Σίμος Βασίλειος τουΓεωργίου στην Τρίπολη στις 21-12-2006.

• Απεβίωσε η Ρόκκα Φωτεινήτου Δημητρίου στην Τρίπολη στις3-2-2007.

• Στις 20 Ιανουαρίου 2007 πέθα-νε η Φωτεινή Πάρχα, το γένοςΔούρου Κωνσταντίνου. Γεννήθη-κε στο Κακούρι και παντρεύτηκεστο Λεβίδι, τον Μιχάλη Πάρχα.Απέκτησε μία κόρη, την Αλεξάν-δρα και ζούσε στην Αθήνα με τηνοικογένεια της κόρης της.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μαςσυλλυπητήρια στους οικείουςτους.

Θάνατοι

― Η Λίτσα Τασιοπούλου πρόσφερε 1 δίσκο ξύλινο σκαλιστό.― Η Γεωργία Παπαγεωργίου - Μακρή πρόσφερε 1 πίνακα ζωγραφικής,

2 βάζα για καφέ και ζάχαρη.― Η Σιοροβίγκα Ευανθία πρόσφερε 2 φουστάνια αλατζένια υφαντά και1 φούστα αλατζένια υφαντή.

Προσέφεραν στο Λαογραφικό Μουσείο

Στις 11 Δεκέμβρη2006 έφυγε από τη ζωήη Θεοδώρα Γ. Σταθού-λη, στην Αθήνα όπουνοσηλευόταν τον τε-λευταίο μήνα.

Η θεία-Θοδώρα γεν-νήθηκε το 1927 στο χω-ριό. Ήταν το 5ο παιδίτου Σπ. Παναγιώταρου.Μεγάλωσε στο χωριό.Το 1952 παντρεύτηκετο Γεώργιο Κ. Σταθού-

λη. Απέκτησαν 3 παιδιά, την Αγγελική, το Σπύρο καιτον Κώστα, τα οποία, όπως όλοι στα χωριά τα δύ-σκολα μεταπολεμικά χρόνια μεγάλωσαν, δίνονταςσκληρό αγώνα, δίνοντάς τους ό,τι καλύτερο μπο-ρούσαν.

Στον αγώνα αυτό η θεια-Θοδώρα δεν υστερού-σε, σαν δυναμικός χαρακτήρας που ήταν.

Με το σύζυγό της έζησαν αρμονικά. Δυστυχώςόμως η μοίρα τους φέρθηκε σκληρά. Το 1999 έχα-σαν τον Κώστα κι αυτό τους στοίχισε πάρα πολύ.Από τότε η θεια-Θοδώρα απέκτησε προβλήματαυγείας.

Μέχρι το καλοκαίρι ζούσε στο χωριό. Το φθινό-πωρο όμως επιδεινώθηκε η υγεία της και ήρθε κο-ντά στην Αγγελική. Εδώ στην Αθήνα έσβησε αφή-νοντας δυσαναπλήρωτο κενό στα παιδιά της και ταδυο εγγόνια της που αγαπούσε πάρα πολύ.

Το Κακουραίικο χώμα που τη σκέπασε ας είναιελαφρύ και η μνήμη της αιωνία!

Γ. Ρόκκας

Θεοδώρα Γ. Σταθούλη

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ

Στη μνήμη Φωεινής Η. ΡόκκαΤασιοπούλου Μαρία στην εκκλησία . . . . . . . . .300Στο σύλλογο:Ρόκκας Γιώργος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .100Ρόκκας Δημήτρης . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .100Σταματοπούλου-Ρόκκα Βούλα . . . . . . . . . . . . . .70Σπυρόπουλος Νώντας . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .100Σπυρόπουλος Ροβέρτος . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Σπυρόπουλος Γιάννης . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Σπυροπούλου Έφη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Τασιοπούλου-Παπαϊωάννου Λίτσα . . . . . . . . . .50Δημόπουλος Παρασκευάς . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Δημοπούλου Βούλα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Παναγιώταρος Σπύρος . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Τασιόπουλος Τάκης . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .20Οικογένεια Ντασιώτη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .180Ντάρδης Δημ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Γκάτσος Παναγιώτης . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .50Σταματόπουλος Δ. Γιάννης . . . . . . . . . . . . . . . . .50Σταματόπουλος Χ. Χρήστοςστη μνήμη του πατέρα του Μπάμπη . . .Ευρώ 100

Προσφορές στη μνήμη

OI EΠITAΓEΣ EMBAΣMATA ΚΑΙ ΟΙ EΠIΣTOΛEΣ για την εφημερίδα

να στέλνονται στη διεύθυνση: Σύλλογος Αρτεμισιωτών

Γλάδστωνος 10 T.K. 106 77 Aθήνα

Μη μας ξεχνάτε! Φίλες και φίλοι του Συλλόγου Αρτεμισιωτών,

όπου κι αν έρχεται η εφημερίδα μας, μη μας ξε-χνάτε. Χωρίς τις δικές σας συνδρομές, δεν

μπορούμε να κυκλοφορήσουμε. Μην ξεχνάτετη συνδρομή σας. Σας ευχαριστούμε πολύ.

Το Δ. Σ.

Στην αυγή του μήναΦλεβάρη, έδυσε η ζωή ενόςπολύ αγαπημένου προσώ-που όλης μας της οικογέ-νειας και όχι μόνο. Γιαεμάς, τα εγγόνια της, ήτανη γιαγιά μας. Ήταν όμως καιη μητέρα, η αδερφή, η θεία,η προγιαγιά ή για τους πε-ρισσότερους απλά η θεια-Φώτω. Η ζωή της ήταν ευτυ-χισμένη. Άλλωστε στα 91της χρόνια τι καλύτερο θαήθελε μια μάνα, απ’ το να έχει τέσσερα παιδιά, εγγό-νια, δισέγγονα και να είναι όλα αγαπημένα; Οι αναμνή-σεις μας από την ίδια πολλές.

Ξεκινούν από τα πολύ νεαρά χρόνια της ηλικίας μαςόταν προσμέναμε να πάμε στο χωριό όπου θα μας περί-μενε ένα ζεστό σπιτικό, η ζεστή αγκαλιά της γιαγιάςκαι του παππού καθώς και οι αμέτρητες ιστορίες απότην εποχή τους που μας γέμιζαν απορίες. “Μα πως ζού-σαν χωρίς ηλεκτρικό;” “Πώς τα κατάφεραν στον πόλε-μο του ’40;”, “Ζούσαν 14 άτομα σε 1 σπίτι;” συνηθίζαμενα αναρωτιώμαστε. Κι όμως αντί αυτό να δημιουργήσειχάσμα ανάμεσά μας, τη νιώθαμε πολύ κοντά μας. Αν θαμε ρώταγε κανείς τι θα θυμάμαι πιο πολύ απ’ τη γιαγιάμου, θα έλεγα τη φράση που συνήθιζε να λέει και πί-στευε τόσο σε αυτή ώστε δεν έπαψε να την εκφράζειακόμα και όταν βρέθηκε τις τελευταίες μέρες της στονοσοκομείο. “Υγεία και αγάπη σε όλο τον κόσμο”.

Δεν θα ξεχάσουμε επίσης τα τελευταία γενέθλιαπου της κάναμε μια βδομάδα πριν τη χάσουμε. Πόσοέλαμπε το πρόσωπό της από χαρά! Πόσο πολύ συμμε-τείχε στην όλη τελετή, με το κεράκι, την τούρτα, τοτραγούδι! Εκείνο το βράδυ πήγε στο κρεβάτι της περα-σμένα μεσάνυχτα, σχεδόν τελευταία.

Τόσο της άρεσε και τόσο πολύ το ζούσε.Τα εγγόνια της

Στις 3 του Φλεβάρη 2007 έφυγες για τους ουρα-νούς η θεία Φώτω, πλήρης ημερών και ευλογίας.

Ήταν μια μέρα ήσυχη στο έβγα του χειμώνα, όπωςτην ευχόσουν σ’ όλη σου τη ζωή και ήσουν πάντα προε-τοιμασμένη μ’ έναν εξοπλισμό πεποιθήσεων και ψυχο-λογικών αισθημάτων, που χαρακτηρίζουν όλους τουςαπλοϊκούς μα αληθινούς ανθρώπους.

Σε όλη σου τη ζωή υπήρξες ένας εργάτης του κα-λού αγώνα της προσφοράς: προσφορά στη ζωή, ταεξαίρετα παιδιά σου. Είναι αδιάψευστη μαρτυρία. Προ-σφορά στον αγώνα της καθημερινότητας. Δίπλα στονκαλό σύντροφό σου, πότιζες καθημερινά με το μόχθοσου και τον ιδρώτα σου το χώμα του κάμπου και τωνγύρω λόφων για ν’ ανθίζει και να καρπίζει «ο άρτος οεπιούσιος» και ήσουν πάντα ευχαριστημένη, παρά τιςανυπέρβλητες δυσκολίες, που συναντούσε στα χρόνιασου ο γεωργός και ο κτηνοτρόφος. Έλεγες «Δόξα Σοι οΘεός» και το πίστευες.

Δε θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές που ερχόμουν ταδειλινά να σε συναντήσω, γριούλα πια, καθισμένη στηναυλή σου, κάθε φορά που περνούσα για ένα μνημόσυ-νο καρδιάς στο νεκροταφείο.

Με δεχόσουν με ανοιχτή την αγκαλιά και με πολλήαγάπη.

Ήταν στιγμές που μέσα απ’ το γαλάζιο σου βλέμμα,το γεμάτο ευτυχία και καλοσύνη, έβλεπα, όπως λέγεικάπου ο Dyer «να αναδύεται η θεία παρουσία».

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας το θείο σπόροτης πηγής μας, για τον προορισμό μας στη γη, μα απόδιαλεχτούς ανθρώπους ο σπόρος αυτός αναγνωρίζε-ται, ευδοκιμεί και δε χάνεται ποτέ. Και εσύ είχες φρο-ντίσει πολύ γι’ αυτό με την ταπεινότητα και την αγάπησου. Λυπάμαι που για λόγους ανεξάρτητους της θελή-σεώς μου, δε μπόρεσα να παραβρεθώ στο μνημόσυνόσου.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα σου κι ευλογημένη η ψυχήσου θεία Φώτω.

Γωγώ Παπαθεοδώρου-Καραγιάννη

Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007 ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ 3™’ ·˘ÙÔ‡˜ Ô˘ ¤Ê˘Á·Ó

™YNEP°EIO AYTOKINHTøN ºANO¶OI´A - BAºE™ ºOYPNOY

E¶I™KEYE™ ¶ANTO™ TY¶OY £·Ó¿Û˘ B. KÔÏÈfiÔ˘ÏÔ˜ B·Û›Ï˘ ¢. ™Ù·Ì·ÙfiÔ˘ÏÔ˜

Aρτεμίσιο Τρίπολης

ΥΔΡΑΥΛΙΚΑ • ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ• ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΣΙΑΚΗΣ

ΤΗΛ.: 6945040173

Στις 9-2-2007 έφυγε γιατο μεγάλο ταξίδι χωρίς επι-στροφή ο Νικόλας Σιοροβί-γκας, σε ηλικία 95 ετών.Ήταν ένας μεγάλος αγωνι-στής της ζωής. Στο τέλοςτης δεκαετίας του 50 ήλθεστην Αθήνα με την πολυμε-λή οικογένειά του (7 παιδιά,4 αγόρια και 3 κορίτσια) ανα-ζητώντας καλύτερες συνθή-κες ζωής και αμέσως ρίχτη-κε στη βιοπάλη. Αρχικά δούλεψε στην εταιρεία“ΒΟΚΤΑΣ” και ύστερα άνοιξε την ταβέρνα “Ο ΜΩΡΙΑΣ”δίπλα στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όπου εξυπηρε-τούσε τα φανταράκια με προθυμία και αγάπη.

Δημιούργησε πολλά, μα το κυριότερο που πέτυχεήταν να αποκαταστήσει όλα τα παιδιά του. Ευτύχησενα τα δει όλα αποκαταστημένα με τις οικογένειές τουςκαι τα παιδιά τους.

Χάρηκε τα 23 εγγόνια του και τα 22 δισέγγονά του,που τα είχε όλα γύρω του. Πάντα μαζί του στους αγώ-νες είχε τη γυναίκα του Γεωργίτσα, το γένος Σπυρό-πουλου (Καούρα). Η κόρη του Ευανθία με ένα λιτόγράμμα της μας περιγράφει τις τελευταίες στιγμές τηςζωής του.

Τα τελευταία λόγια του πατέρα ήταν πριν πεθάνει,ημέρα Παρασκευή 9-2-07, να μην πάω στο χωριό, πουεγώ ήθελα να πάω να ψάλλω γιατί ήταν Ψυχοσάββατο.Μου είπε ότι θα πάμε όλοι μαζί αύριο. Είχε προαίσθησηότι θα πέθαινε και τραγούδησε πριν πεθάνει στα δισέγ-γονά του:

“Παιδιά για δέστε με και με το γέρο καπετάνιοπου τα μαλλιά μου άσπρισανστον πόλεμο επάνω”.

Η κόρη σου ΕυανθίαΚαλό σου ταξίδι μπάρμπα-Νικόλα. Ας είναι ελαφρύ

το Κακουραίικο χώμα που σε σκέπασε για πάντα.Αιωνία η μνήμη σου.

Ι.Δ.Σ.

Νικόλας Δ. Σιοροβίγκας

Για τη γιαγιά Φωτεινή

Αγαπημένε μας παππούΈφυγες για το μεγάλο

ταξίδι ξαφνικά αν και γνωρί-ζαμε την περιπέτεια τηςυγείας σου τον τελευταίοκαιρό. Κανείς δεν περίμενεότι το μοιραίο θα συνέβαινετόσο γρήγορα. Για όσουςσε γνώριζαν θα νοσταλ-γούν τα τραγούδια πουτους έλεγες με τόση χάρη.Ήσουν αυτός που μας έδινεσυμβουλές για τους ανθρώπους αυτής της κοινωνίας.Στη ζωή σου αγωνίστηκες με αρχές και αξίες. Δούλε-ψες σκληρά για να φτιάξεις μια σωστή οικογένεια.Υπήρξες άριστος οικογενειάρχης, εξαίρετος σύζυγοςκαι καλός πατέρας και παππούς.

Η τελευταία μέρη στη ζωή ήταν η 21η Δεκεμβρίου2006, όταν ξαφνικά το απόγευμα της Πέμπτης έγυρετο κεφάλι του στο μαξιλάρι και κοιμήθηκε αιώνια. Έφυ-γε ήσυχος γιατί 78 χρόνια έδινε συνέχεια αγάπη καιστοργή. Πήρε μαζί του την δική μας αγάπη και την πα-ντοτινή θύμηση που τίποτα δεν την σβήνει.

Θα είναι για πάντα στην καρδιά μας ως σύζυγος,πατέρας και παππούς.

Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχή του.Τα εγγόνια του

Βασίλης Γ. ΣίμοςΣτη μνήμη της θείας Φώτως

BIOΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΠολιτικός Μηχανικός. Γεννήθηκε στην Τρίπολη- Από-

φοιτος ΕΜΠ 1957 - Πτυχίο Δ’ Γενι-κό ΔΕ.

― Εργάσθηκε σαν εργοστα-ξιάρχης και Δ/ντής Έργων σε με-γάλα έργα όπως:

― 1957-1959: Εργοταξιάρχηςκατασκευής αης Ναυπηγικής κλί-νης και προβλήτας, Σκαραμαγκά(Νιάρχος) έργο πρωτότυπο γιατην εποχή, πρωτοποριακή εφαρμογή well -points, τσιμεντοε-νέσεων κ.λπ.

• Μελέτη και επίβλεψις εταιρία VAN KLIEGEREIN -Oλλανδίας.

― 1959-1961: Εργοταξιάρχης κατασκευής μεγάλης γέφυ-ρας, 210 μέτρα Πηνειού ποταμού που ήταν η μεγαλύτερηεφαρμογή προεκτεταμένου σκυροδέματος της εποχής. Πα-ράλληλα εποπτεία έργων ΝΑΤΟ κορυφής Πηλίου (Αεροπο-ρίας) και χωματουργικά αεροδρομίου Αγχιάλου.

• Μελέτη Ναχνικιάν και επίβλεψις Υ.Δ.Ε. ― 1961: Εργοταξιάρχης κατασκευής θεμελιώσεως εργο-

στασίου Ζαχάρεως Λαρίσης. • Μελέτη και επίβλεψη εταιρία ΔΟΞΙΑΔΗΣ Α.Ε. ― 1961-1963: Εργοταξιάρχης κατασκευής του πρώτου

χωμάτινου Φράγματος εν Ελλάδι εις Πέρδικα Πτολεμαΐδας. • Μελέτη και επίβλεψις εταιρία ΚΟΧ - Γερμανίας. ― 1963-1969: Δ/ντής έργου κατασκευής του λιμένος Βη-

ρυτού, του μεγαλύτερου έργου εξωτερικού δια Ελληνική εται-ρία (ARCHIRODON J.V. κοινοπραξία ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ ΑΤΕ -ΟΔΩΝ & ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΩΝ Α.Ε.). Έργο τεραστίων απαιτησε-ων και προβλημάτων. Παρά ταύτα εξετελέσθη άψογα καιεμπρόθεσμα, τόσο ώστε να τιμηθεί η Δ/νση (Α. Παναγιώτα-ρος) με εύφημη μνεία από τον Πρόεδρο του Λιβάνου.

Χάρις στην επιτυχία της κατασκευής του λιμένος Βηρυτούη ARCHIRODON εγένετο qualified δια την συμμετοχή τηςστην κατασκευή του λιμένος JEDDAH - Σ. Αραβίας.

Προσέτι δε η έγκαιρος αποστολή του σημαντικότερου μέ-ρους του εξοπλισμού της Βηρυτού πριν από το κλείσιμο τουΣουέζ το, 1967, έδωσε στην ARCHIRODON την δυνατότηταεπέκτασης της σε άλλα λιμενικά έργα της Αραβικής χερσονή-σου.

• Μελέτη και επίβλεψις εταιρία KAMSAX S.A. - Δανίας. ― 1967-1974: Δ/ντής έργου κατασκευής του λιμένος Λάρ-

νακος Κύπρου και επέκταση λιμένος Λεμεσσού (Β΄ φάση). • Μελέτη και επίβλεψις εταιρία BERTLIN and Partners -

Βρετανική. ― 1974:Αντιπρόεδρος της ARCHIRODON A.E.― 1974-1977: Εκπρόσωπος ΑRCHIRODON δια Λίβανο -

Κύπρο και την κατασκευή του μεγάλου Λιμένος Yambo - Σ.Αραβίας.

• Λιμήν Yamboo - Μελέτη και επίβλεψις εταιρία Sir WilliamHalcrows and Partners - Βρετανική.

― 1978-1981: Γενικός Δ/ντής και Δ/νων Σύμβουλος τηςΟΔΩΝ & ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΩΝ της Αρχαιότερης Ελληνικής κατα-σκευαστικής εταιρίας και μητρικής της ARCHIRODON. Κατάτην περίοδο αυτή εξετελέσθησαν μεγάλα έργα όπως ΦράγμαΔΕΗ Πουρναρίου Άρτης, Θερμοηλεκτρικός σταθμός Αγ. Δη-μητρίου Πτολεμαΐδος, μεγάλες οδοποιΐες στην Σ. Αραβία, μεεργατοτεχνικό προσωπικό άνω των 1.200 ατόμων.

― 1981: Παραίτηση από την OΔΩΝ & ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΩΝκαι τον όμιλο ARCHIRODON λόγω βασικών διαφωνιών τουδια την εν γένει Οργάνωση, Διοίκηση και Marketing του Ομί-λου ARCHIRODON με τον Πρόεδρο κ. Καρπίδα

― 1981-1984: Δραστηριοποιείται σε οικοδομικές εργασίεςκαι συνεργασίες με το Δ’ Γενικό Πτυχίο του με κατασκευαστι-κές εταιρίες.

― 1984-2006: Πρόεδρος και κύριος μέτοχος εταιρίαςU.D.S. A.E. που συμμετέχει σε διαγωνισμούς προμηθειών, με-γάλων Οργανισμών, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΛ.ΤΑ., ΑΤΤΙΚΟ -ΜΕΤΡΟ κ.λπ.

Αριστοτέλης Η. Παναγιώταρος

μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέ-γει «εγώ» όταν όμως αγωνίζονται πολ-λοί και φκιάνουν, τότε να λέμε «εμείς».Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το«εγώ». Και εις το εξής να μάθομεν γνώ-ση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωρίον, ναζήσομεν όλοι μαζί».

«Γλυκύτερον πράγμα δεν είναι άλλοαπό την πατρίδα και τη θρησκεία. Ότανδι’ αυτά τον άνθρωπον δεν τον τύπτει ησυνείδησή του, αλλά τα δουλεύει ως τί-μιος και τα προσκυνεί, είναι ο πλέον ευ-τυχής και ο πλέον πλούσιος».

«Ότι αν είμαι στραβός και η πατρίδαμου είναι καλά, με θρέφει· αν είναι η πα-τρίδα μου αχαμνή, δέκα μάτια να ’χω,στραβός θε να είμαι».

«...στην πατρίδα μας, όπου για πρώ-τη φορά οι ανθρώπινες αξίες είδαν τοφως...»

Για τα αρχαία αγάλματα «Αυτά καιδέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε,να μην καταδεχτείτε να βγουν από τηνπατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε».

Στα 1825, όταν 400 Έλληνες είχανστρατοπεδεύσει στους Μύλους για ναεμποδίσουν τον Ιμπραήμ να πατήσει τ’Ανάπλι και τους επισκέφθηκε ο Γάλλοςναύαρχος Δεριγνύ για να τους αποτρέ-ψει από την τρέλα που πήγαιναν να κά-νουν, ο Μακρυγιάννης του απάντησε:

«Είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς,

όμως είναι δυνατός ο Θεός οπού μαςπροστατεύει. Και θα δείξομεν την τύχηνμας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κιαν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος τουΜπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’ έναν τρό-πο, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πά-ντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, πα-λαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολε-μούν να μας φάνε και δεν μπορούνε.Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οιολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Καιόταν κάνουν αυτήνη την απόφαση λίγεςφορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Ηθέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοι-αύτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύ-νατοι με τους δυνατούς».

«Όταν σηκώσαμε τη σημαία εναντίοντης τυραγνίας, ξέραμεν ότι είναι πολλοίαυτήνοι και μαχητικοί κι έχουν και κανό-νια κι όλα τα μέσα. Εμείς απ’ ούλα είμα-στε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει καιτους αδύνατους, κι αν πεθάνομεν, πεθαί-νομεν δια την πατρίδα μας, δια την θρη-σκείαν μας, και πολεμούμεν όσο ημπο-ρούμεν εναντίον της τυραγνίας κι ο Θε-ός βοηθός. Αυτός ο θάνατος είναι γλυ-κός, ότι κανένας δεν θα μείνει αθάνα-τος».

Αυτός ήταν ο Μακρυγιάννης, ο αυτο-δημιούργητος καπετάνιος, ο ταγμένοςστην υπηρεσία του κράτους, που έγινε οπιο ταπεινός και ο πιο σταθερός δάσκα-λος!

Γιάννης Μ. Ζαρόκωστας

μοναδικά.Έχει λεχθεί πως το ’21 είναι «λάμψη και

λάσπη» όμως στο ζυγό ακριβείας της ιστο-ρίας η λάμψη είναι ασυγκρίτως βαρύτερητης λάσπης.

Είναι γεγονός ότι μαζί με τους ηρωι-σμούς, τον ενθουσιασμό, τις πράξεις αυτο-θυσίας στο βωμό της Ελλάδας, μαζί με τοΖάλογγο, την Αλαμάνα και το Μεσολόγγι,βάδιζαν η φιλαρχία, η ιδιοτέλεια, η μισαλ-λοδοξία, η μισαλληλία και ο φθόνος. Κορυ-φαίο παράδειγμα αυτής της συνύπαρξηςτων αντιθέτων υπήρξε ο Παπαφλέσσας,ήρωας και αντι-ήρωας συνάμα που όμωςεξαγιάσθηκε στο Μανιάκι, ώστε μέσα απότη λάσπη ν’ αστράψει το Άγιο Φως της θυ-σίας - ο Καζαντζάκης λέει ότι δε φθάνει πο-τέ κανείς στον Παράδεισο εάν δεν περάσειμέσα απ’ την Κόλαση...

― Ακριβό το τίμημα είναι αλήθεια!«Η διχόνοια η δολερή, όπως λέει ο Σο-

λωμός, είναι η σημαντικότερη παρακαταθή-κη του ’21. Ούτε μια, ούτε δυο φορές η υπό-

θεση της ελευθερίας κινδύνεψε ναχαθεί γιατί την ώρα που οι «Ρα-γιάδες» πρόσφεραν το αίματους στο βωμό της πατρίδαςκάποιοι ονειρεύονταν αρ-χές και μεγαλεία στηνεξουσία και ο διαγκωνι-σμός των διαφορώνήταν ολέθριος. Αυτόεπέτρεψε στις Αυλέςτης Δύσης (αγγλικό,ρωσικό κόμμα) να δια-δραματίζουν ρόλο σταεδώ συμβαίνοντα (γιατο δικό τους πάντα συμ-φέρον).

Το 21, τις άγιες εκεί-νες ώρες, ο Αγώνας γινό-ταν «για του Χριστού τηνπίστη την αγία και της πα-τρίδος την ελευθερία» σ’ αυτόορκίζονταν οι προπάτορές μαςκαι το «Μάχου υπέρ πίστεως και πα-τρίδος» του Αλέξανδρου Υψηλάντη στιςκαρδιές τους ήταν ειλικρινές, αφτιασίδωτο

και μοναδικό.Εάν τότε είχε υπερισχύσει με-

ταξύ των αρχηγών του Αγώνακαι στις ενέργειές τους το

εθνικό, το λαϊκό, το συλλογι-κό, η αγάπη για την πατρίδακαι μόνο και όχι το ατομικό,τα αποτελέσματα θα ήτανακόμη καταπληκτικά. Για-τί όπως λέει και ο Μακρυ-γιάννης εάν το “εγώ” γί-νεται “εμείς” η διχόνοιαεξοστρακίζεται και ο τό-πος προοδεύει.

Ένα άλλο τρανό μήνυ-μα του ’21 είναι η μακραίω-

νη συμπόρευση του Ελλη-νισμού με την Ορθοδοξία

όσα κι αν ισχυρίζονται κάποι-οι για τον αρνητικό ρόλο της

Εκκλησίας τα γεγονότα τουςδιαψεύδουν, με το «μαχόμενο» ρά-

σο καθ’ όλη τη διάρκεια της σκλαβιάςκαι κατά τη διάρκεια του Αγώνα. Στα μονα-στήρια και στα ξωκλήσια διασώθηκε η ελλη-

νική γλώσσα και ο κατάλογος των ιερωμέ-νων που εσφάγησαν από τους Οθωμανούςμακροσκελέστατα. Κι αυτός ο Πατριάρχηςο Γρηγόριος Ε’, αφού κατέβαλε κάθε προ-σπάθεια ώστε να αποφύγει το Γένος τηνεκτεταμένη σφαγή, έγινε ο πρώτος μεγά-λος μάρτυς της Ελευθερίας.

Και ο Παπαφλέσσας έγινε ολοκαύτωμαμε την απόφασή του να σταθεί στο Μανιάκιμε 500 δικά του παλικάρια απέναντι στους10.000 του Ιμπραήμ σ’ έναν αγώνα μάταιο,εκ των πραγμάτων τόσο ιερού όμως καιαποτελεσματικού στο βωμό της θυσίας εκτων υστέρων.

Της θυσίας που όσο κι αν της έδωσανχρώματα μιας πολιτικής σκοπιμότητας οΠαπαφλέσσας ήθελε μια μεγάλη νίκη μέσαστο σκηνικό του εμφυλίου πολέμου τότε,όσο για μια στιγμή συναντήθηκαν, όπως λέ-ει ο Τίτος Αθανασιάδης, «η δόξα και η κα-ταισχύνη», η υπέρτατη θυσία είναι φωτεινόπαράδειγμα απείρου και αιωνίου κάλλους.

Γωγώ Παπαθεοδώρου-Καραγιάννη

Στην έκκληση για παλιές φωτο-γραφίες ανταποκρίθηκε ο συγχωρια-νός μας και φίλος της εφημερίδας Δη-μήτρης Σπ. Τσαγκαλάκης στέλνονταςμια φωτογραφία που τραβήχτηκε πρινεξήντα χρόνια.

Το ενδιαφέρον πάντως είναι στηγλώσσα που έχει γίνει η οπισθογρά-φηση. Δημήτρη, σε ευχαριστούμε καιπιστεύουμε ότι η πρωτοβουλία σου θαβρει και άλλους μιμητές.

Έγινε ένα καλό ξεκίνημα. Περιμέ-νουμε από όλους σας παλιές φωτο-γραφίες.

Πριν 60 χρόνια. Αναμνήσεις.Στη φωτογραφία είναι από αριστε-

ρά όρθιοι: 1. Δημήτρης Θεοδ. Λαγού-σης, 2. Ευγενία Παυλή, 3. ΛευτέρηςΠαυλής, 4. Αθηνά Χρόνη, 5. Φίλος τουΛευτέρη Παυλή, 6. Φωτούλα Εμμ. Κα-ρατζιά, 7. Φωτούλα Δημ. Μανέλη.

Καθιστοί: 1. Ιωάννης Ανδρ. Κοτσιάνης, 2. Μίμης Τηλέμαχου Μπρότσης, 3. ΔημήτρηςΣπυρ. Τσαγκαλάκης, 4. Κων/νος Ιωαν. Γκόνος.

Οπισθογράφηση της φωτογραφίας:“Εις την φωτογραφίαν ταύτην ευρισκόμεθα λίγοι μαθηταί και μαθήτριαι της μαθητιώσης

νεολαίας Κακουρίου. Όπου στις 22 Μαΐου επαίχθη θέατρον υπό αυτής και στις 25 του αυτούμηνός επήγαμε λίγα πράγματα στους τραυματίες και η φωτογραφία αυτή εβγήκε την στιγ-μήν που πηγαίναμε.

Σημ.: Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στην πλατεία Άρεως στο μέρος προς Μπασιάκου.Το Ξενοδοχείο Μαίναλον είχε μετατραπεί σε Νοσοκομείο στρατιωτικό, εκεί πηγαίναμε ταπράγματα.

Δημήτρης Τσαγκαλάκης

Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ 4

B·Û›Ï˘ ™.™Ù·ıÔ‡Ï˘

EÌfiÚÈÔ ·ÏÔ˘ÌÈÓ›Ô˘,ÂÍ·ÚÙËÌ¿ÙˆÓ Î·È

Ï·ÛÙÈÎÒÓK·Ï·Ì¿Ù·˜ 113

(KÙ›ÚÈ· ·ÏÈ¿˜ BÈÔÙ¯ÓÈ΋˜ ™¯ÔÏ‹˜) TÚ›ÔÏË

TËÏ. 2710-235616 Fax: 2710 243065

APKA¢IKH §EITOYP°IKH

A¶OKATA™TA™H ¶·Ó·ÁÈÒÙ˘ X. N¿ÙÛ˘

OÚıÔ‰Èο ›‰ËNÔÛËÏ¢ÙÈÎfi˜ ÂÍÔÏÈÛÌfi˜

O͢ÁfiÓ· ŸÚÁ·Ó· °˘ÌÓ·ÛÙÈ΋˜

EıÓÔÌ·ÚÙ‡ÚˆÓ 30 TÚ›ÔÏË

TËÏ: 2710-227166

°È¿ÓÓ˘ ª·ÎÚ˘ÁÈ¿ÓÓ˘ ºˆÙÔÁڷʛ˜ ·fi Ù· ·ÏÈ¿™˘Ó¤¯ÂÈ· ·fi ÙËÓ 1Ë ÛÂÏ.

Μηνύματα εκπορευόμενα από την Επανάσταση του 1821™˘Ó¤¯ÂÈ· ·fi ÙËÓ 1Ë ÛÂÏ.

Κε ΔήμαρχεΑγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι του χω-

ριούΕκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου

του Συλλόγου σας καλωσορίζω στην καθιε-ρωμένη κοπή της πίτας μας και σας εύχομαιχρόνια πολλά, καλή χρονιά με υγεία καιπρόοδο σε σας και τις οικογένειές σας.

Χαιρόμαστε ειλικρινά που σας βλέπου-με σήμερα εδώ, σε τούτη την Κακουραίικησυγκέντρωση και χαιρόμαστε ιδιαίτερα για-τί όλοι εσείς είστε εκείνοι που έρχεσθε κά-θε χρόνο να μας συνδράμετε, να μας εν-θαρρύνετε και να μας στηρίξετε.

Χωρίς τη δική σας συμπαράσταση δενθα υπήρχε Σύλλογος.

Ένας Σύλλογος που με μεγάλη χαρά καισυγκίνηση σας αναφέρω ότι φέτος, το2007, συμπληρώνει 30 χρόνια από την ίδρυ-σή του, 1977-2007.

30 ολόκληρα χρόνια λειτουργεί καιπροσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο για τοχωριό, οτιδήποτε βοηθά στην αναβάθμισητου χωριού και στη βελτίωση της ζωής τωνχωριανών μας. Αυτών των χωριανών πουαφήσαμε πίσω για να κρατούν το χωριό ζω-ντανό.

Νομίζω ότι πρέπει να ευγνωμονούμετους ιδρυτές του Συλλόγου μας, οι οποίοιτο 1977 έκαναν το πρώτο καταστατικό.

― Για να συμμετέχει κανείς σ’ ένα Σύλ-λογο χρειάζεται αγάπη για το χωριό, αγάπηγια τους άλλους, μεράκι και πάθος θα έλε-γα. Στοιχεία που είχαν, όσοι πέρασαν απ’αυτόν.

― Ο Σύλλογος, μετά την ίδρυσή του,αδρανοποιήθηκε για ένα διάστημα και το1989 επανιδρύθηκε από μας, με τη βοήθεια

του αφανούς, αλλά πολύ καλού πατριώτηΚώστα Νάτση.

Από τότε έχουν γίνει πολλά πράγματα,που δεν είναι η κατάλληλη στιγμή ν’ αναφέ-ρω.

― Σήμερα όμως βρισκόμαστε στην ευ-χάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε τοκαινούριο μας έντυπο. Ένα έντυπο με πολ-λές φωτογραφίες στο οποίο καταγράφο-νται όλες οι δραστηριότητες του Συλλόγου.

― Τα γραπτά μένουν, όπως λέμε καιστον πρόλογο. Γι’ αυτό προβήκαμε σ’ αυτήτην ενέργεια για να βρει το έργο μας συνε-χιστές.

― Το έντυπο αυτό φέρει τον τίτλο «Σύλ-λογος Αρτεμισιωτών Αττικής 1977-2007 30χρόνια δράσης» και τιμάται 20 Ευρώ.

― Την έκδοσή του επιμελήθηκε ο Αντι-πρόεδρος του Συλλόγου μας κ. ΓιάννηςΣταματόπουλος.

― Παρά τα οικονομικά προβλήματα τηςεποχής, θα πρέπει όλοι να καταβάλουμε μίαπροσπάθεια, ώστε ν’ αποκτήσουμε τούτο τοέντυπο.

Είναι το τρίτο κατά σειρά που εκδίδει οΣύλλογος και όλοι θα πρέπει να είμαστευπερήφανοι γι’ αυτό.

― Για ν’ αλλάξουμε θέμα, η εφημερίδαμας φέτος διανύει τον ενδέκατο χρόνο, αλ-λά για να συνεχίσει να εκδίδεται, χρειάζε-ται, εκτός από τις συνδρομές, τη συνεργα-σία και άλλων πατριωτών.

― Στις άμεσες προτεραιότητές μαςέχουμε δύο ακόμη έργα, σπουδαία κατά τηγνώμη μας.

1) Να ολοκληρώσουμε το γενεαλογικόδέντρο του χωριού, που έχει αναλάβει ναφέρει εις πέρας ο κ. Σταματόπουλος. Σε λί-γο καιρό θα είναι έτοιμο, εάν και εσείς συμ-βάλετε προς την κατεύθυνση αυτή.

2) Το γηροκομείο. Σε συνεργασία με τηνεκκλησία βρισκόμαστε σε καλό δρόμο,όσον αφορά το οίκημα ή το οικόπεδο.

Ίσως στο επόμενο ή μεθεπόμενο φύλλοτης εφημερίδας μας να έχουμε να σας ανα-κοινώσουμε κάτι οριστικό.

― Εδώ πρέπει να ευχαριστήσουμε τιςκυρίες απ’ το χωριό που μας έστειλαν τοωραίο ζυμωτό ψωμί. Τη Ντίνα Λαγούση,την Αννιώ Λαγούση, την Αγγελικώ Κ. Νά-γου, τη Βάσω Κ. Παπαγεωργίου και την Αι-κατερίνη Δάμη.

Το ζύμωσαν με μεγάλη προθυμία και τοέψησαν στο φούρνο της Αννιώς. Έτσι γευ-τήκαμε και μείς ψωμάκι απ’ τον Κακουραίικοκάμπο.

Ακόμη, ευχαριστούμε τη Βασιλική Πα-πανικολάου και το σύζυγό της κ. Σιέμο γιατις πίτες, που ακόμη μια φορά προσέφερανστο Σύλλογο.

Τέλος σχεδιάζουμε κάτι να κάνουμε γιατις δεύτερες αποκριές στο χωριό.

Βέβαια, δεν αισιοδοξούμε ούτε ευελπι-στούμε να αναβιώσουμε το παλιό καρναβά-λι, γιατί πολλά πράγματα έχουν αλλάξειαπό τότε.

Σκεφτόμαστε να φορέσουμε τα παλιά

φουστάνια και τις μπόλκες των γιαγιάδωνμας, να εκκλησιαστούμε ομαδικά και να κά-νουμε μια γύρα στο χωριό.

Το απόγευμα να συναντηθούμε στην αί-θουσα του Συλλόγου και να διασκεδάσου-με. Παρακαλούμε, όσοι θέλετε και μπορεί-τε, πεταχτείτε μέχρι το χωριό να λάβετε μέ-ρος.

Ο πατριώτης μας κ. Δημ. Παυλής, Πρόε-δρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επι-μελητηρίου Αρκαδίας, λυπάται που, για σο-βαρούς λόγους, δεν είναι σήμερα μαζί μας.Σας εύχεται «χρόνια πολλά και καλή χρο-νιά».

Ευχαριστώ πολύ και καλή διασκέδαση.

Το ζυμω τό ψωμί έτοιμο για το φούρνο.Διακρίνονται από αριστερά: Αγγελικώ Νάγου, Έφη Σπυροπούλου, Αννιώ Κ.

Λαγούση, Βασιλική Κ. Παπαγεωργίου, Ντίνα Β. Λαγούση και Κατερίνα Ν. Δάμη.

Η Αννιώ Κ. Λαγούση (αριστερά) καιη Ντίνα Β. Λαγούση (δεξιά)

μπροστά στο φούρνο που καίει.

Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007 ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ 5

∂∂ÙÙ‹‹ÛÛÈÈ·· ÂÂÎΉ‰‹‹Ïψ̂ÛÛËË ÙÙÔÔ˘̆ ™™˘̆ÏÏÏÏfifiÁÁÔÔ˘̆ ÌÌ··˜̃

√ÌÈÏ›· Ô˘ ·Ë‡ı˘ÓÂ Ë Úfi‰ÚÔ˜ ÙÔ˘ Û˘ÏÏfiÁÔ˘ Î. ∂ϤÓË ¢¿ÌË-∑·ÚfiΈÛÙ· ÛÙËÓ ÂΉ‹ÏˆÛË:

√ ¢‹Ì·Ú¯Ô˜ ª·ÓÙÈÓ›·˜ Î. °ÈÒÚÁÔ˜ ΔÛÈ·ÁÎÔ‡Ú˘¯·ÈÚÂÙ¿ ÙÔ˘˜ Û˘Á¯ˆÚÈ·ÓÔ‡˜ Ì·˜ ÛÙÔ ¯ÔÚfi ÙÔ˘

™˘ÏÏfiÁÔ˘. ¢›Ï· ÙÔ˘ Ë Úfi‰ÚÔ˜ ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘ Î.∂ϤÓË ¢¿ÌË-∑·ÚfiΈÛÙ·.

∞fi ÙÔ ¯ÔÚfi ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘ ÛÙȘ 4-2-2007. ¢È·ÎÚ›ÓÔÓÙ·È ·fi·ÚÈÛÙÂÚ¿: μ·ÁÁ¤Ï˘ ™Ù·Ì·ÙfiÔ˘ÏÔ˜ Î·È ‰›Ï· Ô Á·ÌÚfi˜

ÙÔ˘, ª·Ú›· ªÂÓ¯ԇÙÛÔ˘, ∞ıËÓ¿ ªÂÓ¯ԇÙÛÔ˘ -μÂÚ‚ÂÓÈÒÙË, ‰ÂÍÈ¿ ‰È·ÎÚ›ÓÂÙ·È Ë °ÂˆÚÁ›· ™Ù·Ì·ÙÔÔ‡ÏÔ˘,

Û‡˙˘ÁÔ˜ ÙÔ˘ μ·ÁÁ¤ÏË ™Ù·Ì·ÙfiÔ˘ÏÔ˘.

Η Αγγελικώ Κ. Νάγου “καίει” το φούρνογια να ρίξουν το ψωμί που έστειλαν με

αγάπη στο χορό του Συλλόγου μας.

™˘Ó¤¯ÂÈ· ·fi ÙËÓ 1Ë ÛÂÏ.

∏ Úfi‰ÚÔ˜ ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘ Î. ∂ϤÓË ¢¿ÌË-∑·ÚfiΈÛÙ· Îfi‚ÂÈ ÙËÓ ›Ù· ÙÔ˘ ™˘ÏÏfiÁÔ˘ ÛÙÔÓ ÂÙ‹ÛÈÔ

¯ÔÚfi Ï·ÈÛȈ̤ÓË ·fi ÙÔ ¢.™. ¢È·ÎÚ›ÓÔÓÙ·È ·fi·ÚÈÛÙÂÚ¿: ∫ÒÛÙ·˜ ∏ÏÈfiÔ˘ÏÔ˜, Ù·Ì›·˜, ÎÚ·ÙÒÓÙ·˜ÙËÓ ÎÔÚԇϷ ÙÔ˘ °ÂˆÚÁ›·, °ÎfiÓÔ˜ °È¿ÓÓ˘, ¢¿ÌË

∂ϤÓË, ™Ù·Ì·ÙfiÔ˘ÏÔ˜ °È¿ÓÓ˘, ∂ÈÚ‹ÓË ªÚfiÙÛË.

Για τον απλό ξύλινο κόκκινο σουγιά πουείναι γνωστός στα χωριά με τ’ όνομα «Κολο-κοτρώνης» και πρώτα τον έλεγαν Κουβαρί-στρα, υπάρχουν τρεις εκδοχές:

Η πρώτη μας λέει πως ενώ όλα τα παλι-κάρια του Κολοκοτρώνη είχαν στήσει το χο-ρό, κάποιο καθόταν παράμερα στεναχωρη-μένοι, το είδε ο Γέρος και το ζυγώνει.

― Έλα δω ορέ Έλληνα. Γιατί δε χορεύ-εις; Απόστασες κι όλας;

Το παλικάρι ζύγωσε με σεβασμό τον αρ-χηγό και κάτι του είπε μυστικά στ’ αυτί.

― Γι’ αυτό στεναχωριέμαι, συμπλήρωσετο παλικάρι. Ήταν του πατέρα μου ο σου-γιάς και τόχω σε κακό που τον έχασα.

― Μη χαλάς την καρδιά σου και θα τονβρούμε το σουγιά με τη βοήθεια της Πανα-γιάς. Μην κάνεις όμως κουβέντα, του είπε ογέρος.

Την άλλη μέρα, ήταν Κυριακή, πήγανόλα τα παλικάρια στην εκκλησία. Στη μέσητης λειτουργίας τραβάει ο Γέρος κι ανεβαί-νει στα σκαλοπάτια του Ιερού και με τη βρο-ντερή του φωνή λέει:

― Έλληνες, είδα στον ύπνο μου την Πα-ναγιά. Ήταν θυμωμένη και μου είπε πωςήταν μεγάλο κακό να πάρουν το σουγιά τουαδελφού μας. Μου είπε και τ’ όνομα τουκλέφτη… Τον ξέρω… Νά ρθει αμέσως ναζητήσει συγχώρεση. Και μεμιάς ακούστηκεμια φωνή:

― Ήμαρτον αρχηγέ… Εγώ τον πήρα… Ζυγώνοντας έβγαλε από το σελάχι του

τον ξύλινο σουγιά και τον έδωσε. Και απότότε ο τύπος εκείνος του ξύλινου σουγιά,πήρε τ’ όνομα «Κολοκοτρώνης».

Η δεύτερη είναι εκείνη που μας ιστορείο εγγονός του Γέρου:

Ήταν στα 1822. Ο Κολοκοτρώνης έτυχε

να φιλοξενεί στο στρατόπεδό του κάτι Ευ-ρωπαίους. Την ώρα που τρώγανε το ψητό, οΓέρος έβγαλε το σουγιά του να κόψει ένακομμάτι κρέας. Ένας απ’ τους ξένους τουζήτησε να δει το σουγιά, που του είχε κάνειεντύπωση.

― Επειδή σ’ αρέσει, είναι δικός σου, τουείπε ο Κολοκτρώνης και του τον χάρισε.

Και για να μη ζηλέψουν, έδωσε καιστους άλλους.

Οι Ευρωπαίοι ύστερα, πηγαίνοντας στ’άλλα στρατόπεδα δείχνανε με καμάρι τοδώρο του αρχηγού, λέγοντας:

― Κολοκοτρώνη! Κολοκοτρώνη! Κι οι Έλληνες ξαναλέγανε τ’ όνομα αυτό

ως που στο τέλος έμεινε στο σουγιά. Και τρίτη αυτή που αναφέρει ο γραμμα-

τέας του Γέρου: Όταν στα 1825 μεταφέ-ρουν κρατούμενο τον Κολοκοτρώνη από τ’Ανάπλι για να τον φυλακίσουν στο μοναστή-ρι της Ύδρας, τον είχαν ξαρματώσει ολότε-λα. Όπως τον πηγαίνουν συνοδεία μέσα απ’τους δρόμους τ’ Αναπλιού, πέρασαν απόένα ψιλικατζίδικο. Στην πόρτα απ’ έξω είχανσ’ ένα ζεμπίλι σουγιάδες φτηνούς, 2-3 λπε-τά, ο ένας. Άπλωσε ο Γέρος και πήρε έναναπ’ αυτούς για να κόβει το ψωμί του. Δεν εί-χε όμως να τον πληρώσει κι είπε του κατα-στηματάρχη να τον χρεώσει. Κι όσοι παρα-κολούθησαν κείνη τη στιγή, τη φτώχεια τουκαταδιωγμένου αρχηγού, κούνησαν χαρα-κτηριστικά το κεφάλι. Κι από τότε έμεινανκείνοι οι σουγιάδες με τ’ όνομα «Κολοκο-τρώνης».

Από τις τρεις, νομίζω πως η τελευταίαείναι η πιο αληθινή.

Από το βιβλίο του Τάκη Λάππα «Ελληνικά Ιστορικά Ανέκδοτα».

ΣΟΥΓΙΑΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ 6

Γκουρλώ - Γκουρλώ πούθε τα ΓκουρλώνειςΚαθημερινά από την τηλεόραση κατακλυζόμαστε από

διαφημίσεις με ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζουν τα παι-διά με εικονικούς ήρωες και εικονικούς εχθρούς, παιχνί-δια για μοναχικά παιδιά. Ας θυμηθούμε όμως πως έπαιζαντα παιδιά εδώ και 50 και πάνω χρόνια, τότε που όλα τασύγχρονα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν υπήρχαν.

Τότε τα παιδιά ανάλογα με την εποχή έπαιζαν ομαδικάκαι διαφορετικά παιχνίδια. Έτσι το χειμώνα τα αγόριαέπαιζαν “τοιχάκι” που με κέρματα ή κομμάτια από στεφάνιβαρελιού, τα χτυπούσαν στον τοίχο ώστε με την πιθαμήτους να πλησιάσουν τη θέση του άλλου και έτσι κέρδιζαν.Αργότερα ήρθαν οι βόλοι “τα κεχριμπάρια” όπως τα λέ-γαμε, με αυτά προσπαθούσαμε να χτυπήσουμε τον άλλοβόλο και έτσι να τον πάρουμε. Αρχικά οι βόλοι ήσαν απόχώμα, αργότερα έγιναν γυάλινοι (κεχριμπάρια).

Τις αποκριές, από την “φούσκα” των χοιρινών φτιά-χναμε μπάλα που την κυνηγάγαμε χτυπώντας την με ταπόδια μας, πολύ γρήγορα έσκαγε και έτσι τελείωνε και τοπαιχνίδι. Τις περισσότερες φορές η αντοχή της μπάλας,ήταν δεν ήταν, για δύο ή τρία παιχνίδια.

Το καλοκαίρι ή τις καλές μέρες του χειμώνα, παίζαμε“μπάλα” (ποδόσφαιρο) αρχικά με τόπια από κουρέλια πουδεν άντεχαν και για πολύ. Αργότερα ήλθαν οι λαστιχένιεςμπάλες που γρήγορα όμως τρυπούσαν και ξεφούσκωναναφού χτυπούσαν στα μυτερά λιθάρια του πρόχειρου γη-πέδου που ήσαν οι αλάνες του χωριού. Το καλοκαίρι“στεφάνι”. Το στεφάνι ήταν από τυροβάρελα που με τηδιχάλα (ειδική κατασκευή) τα οδηγούσαμε μέσα στουςκακοτράχαλους δρόμους του χωριού χωρίς να πέσουν κά-τω.

Με στεφάνι, μια φορά θυμάμαι, πήγαμε μέχρι την Πα-λιόπολη (Αρχαία Μαντινεία) ντάλα μεσημέρι και γυρίσαμεμε τον ίδιο τρόπο, ξυπόλητοι, βέβαια.

Υπήρχαν και άλλα παιχνίδια που έπαιζαν τα αγόρια. Τακορίτσια είχαν τα δικά τους παιχνίδια.

Ένα κοινό παιχνίδι που το έπαιζαν μαζί τα αγόρια καιτα κορίτσια μιας οικογένειας ήταν “το Γκουρλώ-Γκουρλώπούθε τα γκουρλώνεις”. Ήταν ένα παιχνίδι γνώσεων καιμάθησης, αφού έτσι μάθαιναν τα παιδιά τα μικρά ονόματαόλων των οικογενειών του χωριού και τον αριθμό των με-λών κάθε οικογένειας.

Το παιχνίδι ξεκίναγε ως εξής:Ένα από τα παιδιά με τη φράση “γκουρλώ-γκουρλώ

πούθε τα γκουρλώνεις” ρωτούσε το παιδί που έβαζε τογρίφο και αυτό απαντούσε: “Τα γκουρλώνω σ’ ένα σπίτιπου έχει τρεις γυναίκες και τέσσερις άνδρες και το όνομαΚώστας”.

Η υπόλοιπη παρέα προσπαθούσε να βρει το σπίτι, αυ-τό γινόταν για περιορισμένο χρόνο, αν δεν μπορούσαν νατο βρουν τότε το παιδί που έβαζε το γρίφο έδινε τη λύσηκαι κέρδιζε, συνεχίζοντας να βάζει γρίφους, αλλιώς τογρίφο έβαζε άλλο παιδί που είχε σειρά. Έτσι τα παιδιά μά-θαιναν την οικογενειακή κατάσταση όλων των σπιτιώντου χωριού. Παιχνίδι παιδαγωγικό και ανέξοδο για τηνεποχή του. Κάθε εποχή έχει τα δικά του παιχνίδια.

Ι.Δ. Σταματόπουλος

¶·È¯Ó›‰È· Î·È ·È‰È¿Συνέχεια απ’ το προηγούμενο

φύλλοΚαι στο φύλλο αυτό θα συνεχίσου-

με την παράθεση των ανθρώπων καιτων έργων που σημάδεψαν την πο-ρεία του χωριού μας.

Πρώτα όμως ήθελα να αναφερθώστις ενστάσεις που είχαν και δικαίωςσυγχωριανοί μας για μερικά έργα πουγράφτηκαν στο προηγούμενο φύλλο.

Έτσι το γεφύρι του Γκόνου, το αρ-χικό με την καμάρα ήταν έργο τουΜήτρου του Τασιόπουλου και σε αυτόαναφερόμουν, ενώ αυτό που έγινε αρ-γότερα, το τσιμεντένιο, έγινε πράγμα-τι, επί προεδρίας του Θανάση του Πα-παδημητρίου.

Το γεφύρι του Ντούρου δεν έγινεεπί προεδρίας του Ντρόλα. Αυτά γιατην αποκατάσταση της αλήθειας.

Συνεχίζοντας έχουμε:1) Τις πρώτες στέρνες (πηγάδια)

στο χωριό άνοιξαν:α) Οι αδελφοί Νώντας και Λευτέ-

ρης Σπυρόπουλος στο Γκορτσούλι.β) Ο Γιώργης Μανέλης στη στρο-

φή του Άι-Λιά.γ) Ο Μανέφτας στο κτήμα του.Οι στέρνες αυτές είχαν καμάρα

που πάνω σε αυτή στηριζόταν το μαγ-γάνι με τις τέσες.

2. Ηλεκτρικό φως στο χωριό είχανπρώτοι οι Σπυραίοι στο Γκορτσούλι,ήταν από μια ανεμογεννήτρια κατα-σκευή του Ροβέρτου Κεχαγιά και τουΑποστόλη Σπυρόπουλου. Η εγκατά-

σταση είχε μερικούς λαμπτήρες φωτι-σμού αλλά και συσσωρευτές για τηναποθήκευση της ηλεκτρικής ενέργει-ας για τις ώρες που δεν υπήρχε αέραςγια τη λειτουργία της ανεμογεννή-τριας.

3. Το εκκλησάκι του Άι-Γιάννη στοκάτω μέρος του χωριού έγινε με δα-πάνη της Σταυρούλας Φώτη Τριαντα-φύλλου που μένει στον Καναδά στοτέλος της δεκαετίας του 1980.

4. Το εκκλησάκι του Αγίου Νεκτα-ρίου στη θέση Άι Λιας στη μπόντιζαέγινε με δαπάνη των αδελφών Τάκηκαι Γιώργου Σταθούλη που ζουν στηνΝότια Αφρική.

5. Η αγιογράφηση του Ιερού Ναούτου Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένηςάρχισε στο τέλος της δεκαετίας του1970 μια πρωτοβουλία του ιερέα Νικο-λάου Κουτρουμπή και συνεχίζεται καισήμερα στους υπόλοιπους ναούς, ένασπουδαίο έργο που άλλαξε τη μορφήτων ιερών ναών του χωριού μας.

6. “Το μπακαλιό”, έργο του Γαλα-κτοκομικού Συνεταιρισμού Κακουρί-ου έγινε στις αρχές του 1950 επί προ-εδρίας του Ανδρέα Σπύρου Σταματό-πουλου, ενός ανθρώπου με όραμα γιατα κοινά του χωριού.

7. Η αλωνιστική μηχανή, η πρώτηστην Πελοπόννησο, ήταν ιδιοκτησίατου Αγροτικού Συνεταιρισμού Κακου-ρίου και λειτούργησε στις αρχές του1950 με μηχανικό το Ροβέρτο Κεχαγιάκαι βοηθό του το Γιάννη Συμπόνη. Ο

τελευταίος αργότερα ανέλαβε μηχα-νικός όταν αποχώρησε ο ΡοβέρτοςΚεχαγιάς. Ο Γαλακτοκομικός Συνεται-ρισμός και ο Γεωργικός ΣυνεταιρισμόςΚακουρίου ήταν πρωτοβουλίες σημα-ντικές όχι μόνο για το χωριό μας αλλάκαι για την ευρύτερη περιοχή.

8. Το δρόμο από το γεφύρι τουΝτούρου μέχρι του Μπαζιντάκου πουήταν κλειστός για πολλά χρόνια και τογεφύρι ήταν αναξιοποίητο, τον άνοιξεστο τέλος του 1950 ο τότε δραστήριοςπρόεδρος του χωριού μας Παναγιώ-της Σπ. Παναγιώταρος και έτσι η πά-νω γειτονιά (Κηφισιά) συνδέθηκε μετο υπόλοιπο χωριό συγκοινωνιακά.

9. Ο γέρο Σπύρος Σιολές ήτανεξαίρετος μαραγκός και χτίστης, είχεφτιάξει πολλές αυλόπορτες, με περί-τεχνες καμάρες. Μια από αυτές σώζε-ται και σήμερα είναι η αυλόπορτα στοσπίτι των Παπαθεοδωραίων.

10. Ο Μήτσος ο Βλάχος (Βύζας)ήταν περίφημος χτίστης, λένε ότιέφτιαχνε τους καλύτερους φούρνους.Την τέχνη του κτίστη την έμαθε καιστα παιδιά του Βαγγέλη και Νικόλα.Αργότερα (δεκαετία του 60) το τσιμέ-ντο, οι πλήθρες και τα τούβλα άλλα-ξαν και τελικά εξαφάνισαν το επάγ-γελμα του χτίστη.

Σήμερα που το επάγγελμα του χτί-στη επανέρχεται, βλέπουμε πόσο ση-μαντικό ήταν το έργο των χτιστάδωντης εποχής εκείνης.

Ι.Δ. Σταματόπουλος

Δ· ÚÒÙ· ¤ÚÁ· Î·È ÔÈ ¿ÓıÚˆÔÈ Ô˘ ÛËÌ¿‰Â„·Ó ÙÔ ¯ˆÚÈfi Ì·˜

Τα γηρατειά για τον πιστό είναι ό,τι το Μέγα Σάββατο.Η προσμονή της λαμπρής.Η προσμονή μιας ένδοξης Ανάστασης.Γι’ αυτό τα χριστιανικά γηρατειά είναι γηρατειά γαλήνηςκαι προσδοκίας.Κι όταν ακόμη δεν έρχονται ανώδυνα είναι πάντοτεανεπαίσχυντα και ειρηνικά.Ετοιμάζουν την καλή απολογίαΚαι προγεύονται το πασχαλινό δείπνο της αιωνιότητας.

Μ. Κοτσιάνη

Δ∞ °∏ƒ∞Δ∂π∞

Δƒπ¶√§π™ 1969Δ¤ÏÔ˜ Û¯ÔÏÈ΋˜ ıËÙ›·˜

‰È‰·ÛοÏÔ˘ μ·Û. ∫ÔÙÛÈ¿ÓË

Ì ÙÔ˘˜ Ì·ıËÙ¤˜ ™Δ’ ٿ͈˜

ÙÔ 1969 ¢’ ¢ËÌÔÙÈÎfi

Î·È Ù· ·È‰È¿

ÙÔ˘ °È¿ÓÓ˘ Î·È ™ˆÙËÚԇϷ.

Η πλάση τον Δημιουργό προσφέρειΟι Άγγελοι τον ύμνο.Οι ουρανοί τον αστέρα.Οι Μάγοι τα δώρα.Οι ποιμένες το θαύμα.Η γη το σπήλαιο.Η έρημος την φάτνη.Ημείς δε μητέρα ΠαρθένονΟ προ αιώνων Θεός ελέησον ημάς.

Λείπουν πράγματα απ’ το χωριό μας

Εδώ και πολύ καιρό έψαχνα να βρω χρόνο για να γράψωμερικά πράγματα για το χωριό του πατέρα μου… το Κακού-ρι. Είμαι 25 χρονών και ζω, εδώ και μερικά χρόνια στην Αθή-να. Στο χωριό πηγαίνω αρκετά σπάνια και αυτό ακριβώς θαήθελα να σχολιάσω. Δυστυχώς στο χωριό πια δεν ζουν ούτεγιαγιά αλλά ούτε και παππούς, επομένως είναι φυσιολογικόνα μην το επισκέφτομαι συχνά. Είναι αλήθεα πάντως ότι τατελευταία χρόνια ο Σύλλογος των Αρτεμισιωτών και όχι μό-νο, έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες για την αναβάθμισητου κοινωνικού και του πολιτιστικού επιπέδου του χωριού.

Είναι όμως επισης γεγονός ότι το χωριό δεν τραβάειπλέον τους νέους ανθρώπους. Αυτό το έχω διαπιστώσειεδώ και χρόνια τόσο με συζητήσεις που έχω κάνει με παιδιάτης ηλικίας μου που έχουν επισκεφτεί το χωιρό όσο και μεμεγαλύτερους σε ηλικία συγχωριανούς. Σε αυτό που όλοισυμφωνούν είναι ότι το χωριό χρειάζεται ένα μέρος όπουμπορεί να συχνάζει η νεολαία. Είναι χρήσιμο να υπάρχουνεναλλακτικές επιλογές ψυχαγωγίας όχι μόνο για τους επι-σκέπτες αλλά κυρίως για τα νέα παιδιά του χωριού. Ίσωςφταίει που το Κακούρι είναι κοντά στην Τρίπολη, η οποία κα-λύπτει το συγκεκριμένο κενό. Εντούτοις, από μια βόλτα σταδιπλανά χωριά θα διαπιστώσει κανείς ότι εκεί υπάρχουν αρ-κετά καταστήματα που απευθύνονται στην νεολαία. Βέβαιαόλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι για κάποιον επαγγελμα-τία να ανοίξει ένα μαγαζί, μαι καφετέρια για να μπορέσει νασυντηρήσει σε ένα τόσο μικρό και απομονωμένο κατά κά-ποιο τρόπο μέρος όπως είναι το Κακούρι.

Όμως, για να βρει το χωριό κάποιους πιο νεανικούς ρυθ-μούς και να γεμίσει νεανικές όψεις και χαμόγελα θα πρέπεινα γίνουν τολμηρά βήματα κυρίως από την πολιτεία, την το-πική κοινωνία και τον σύλλογο του χωριού.

Άλλωστε πολλοί είναι οι νέοι που κατάγονται από το χω-ριό και οι οποίοι, πιστεύω, έχουν την επιθυμία να το επισκε-φτούν για ένα Σαββατοκύριακο ή ένα τριήμερο, αφού έχειτο πλεονέκτημα να βρίσκεται μέσα στην φύση και να απέχειλιγότερο από δυο ώρες από την Αθήνα. Εύχομαι η άποψήμου να βρει κάποια στιγμή αντίκρυσμα ώστε να γίνει το χω-ριό τόπος όπου μπορούν να βρουν χώρο και χρόνο και οι νέ-οι άνθρωποι.

Ηλιόπουλος Ευάγγελος

Ãπ™Δ√À°∂¡¡∞

Δεν είναι κατάσταση αλλά γεγονός.Μιλάμε για τους νεκρούς αλλά στην πραγματικότηταδεν υπάρχουν τέτοιοι. Το σωστό είναι να μιλάμε για κεί-νους που πέθαναν.Ζούσαν μέχρι τη στιγμή του θανάτου τους, αλλά ζουν και κατόπιν. Ο θάνατος είναι σαν τη γέννησημια πράξη, μια μεταβίβαση, μια είσοδος σε μια ελεύθερηζωή.Ποτέ μην σκέπτεσθε τον θάνατο ως κατάστασηαλλά σαν σήραγγα που για μια στιγμή ρίχνειτις σκιές της στην αμαξοστοιχία που τρέχει αλλά δενστέκει.

Μ. Κοτσιάνη

√ £∞¡∞Δ√™

§EYKA EI¢H - EI¢H ¶POIKA™

°ÈÒÙ· AÓ‰Ú¤· ™Ù·Ì·ÙfiÔ˘ÏÔ˘X. MÔ‡Û¯Ô˘ 5 (5Ë ÛÙ¿ÛË) ÕÓˆ IÏ›ÛÈ·

TËÏ.: 210-7785183

TABEPNA æH™TAPIA TOY ºPA°KOY

∞ÚÙÂÌ›ÛÈÔ (∫·ÎÔ‡ÚÈ) ∞Ú牛·˜

Γυναικεία υφάσματα ποιότηταςAı·Ó·Û›· K·ÙÛÈÊÒÏË

(κόρη της Γεωργίας I. Tσαγκαλάκη)

Πελοπίδα 10 Tρίπολη Tηλ: 2710-223954

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΟΙΚΙΑΠωλείται μονοκατοικία, νεόκτιστη 90 τ.μ.,

σε οικόπεδο 500 τ.μ., στο Αρτεμίσιο.

Πληροφορίες: Θανάσης Βασδέκης

τηλ. 210-4944070 & 6977947750

BIOTEXNIA META§§IKøN KATA™KEYøN°ÈÒÚÁÔ˜ A. ™˘ÌÚÔ‡ÎÔ˜N¤· ¶ÂÚÈÊÂÚÂȷ΋ O‰fi˜

(¶›Ûˆ ·fi ÙÔ 3Ô §‡ÎÂÈÔ) ΔÚ›ÔÏË TËÏ.- FAX.: 2710 241752 ñ KÈÓ. 6944 273076

Λεωνίδιο. Πρόλαβε αχνορόδινοςο ήλιος μέσα από τη θάλασσα κιέβαψε με θαυμάσια χρώματα τονορίζοντα.

Παρακάμπτοντας από περιφε-ρειακό δρόμο την πόλη, πήραμετο στενό δρόμο δυτικά προς τηνΈλωνα ανάμεσα σε βουνά και σε30’ περίπου αντικρύσαμε αριστε-ρά μας ψηλά το μοναστήρι νακρέμεται σχεδόν σαν αετοφωλιάπάνω σε πελώριους κατακόκκι-νους κάθετους βράχους. Το με-γαλόπρεπο θέαμα προκάλεσε σεόλους δέος και θαυμασμό.

Η πρόσβαση με το λεωφορείοαπό το πίσω μέρος του βράχουήταν ομαλή και σε λίγο περάσαμετην πύλη της Μονής, κατεβήκαμεαρκετά πέτρινα πλατιά σκαλιά καιβρεθήκαμε στο ναό της Πανα-γίας. Προσκυνήσαμε ευλαβικάτην πανάρχαια θαυματουργή ει-κόνα, έργο του Απ. Λουκά, πουμετά τη γνωστή περιπέτεια τηςκλοπής της βρίσκεται ευτυχώςκαι πάλι στη θέση της και παρακο-λουθήσαμε μέσα σε κλίμα κατά-νυξης τη Θεία Λειτουργία που τέ-λεσε ο πατήρ Νικόλαος μαζί μεντόπιο ιερέα.

Μετά το τέλος περιηγηθήκα-με το μοναστήρι, πήραμε το πα-ραδοσιακό κέρασμα - λουκούμικαι καφέ - και κυρίως απολαύσα-με την υπέροχη άγρια θέα τωνγύρω βουνών, που τα χωρίζει μεβαθιά χαράδρα. Από το ύψος τηςΜονής ήταν πραγματικά εκπλη-

κτική. Αναχωρήσαμε κατά τις11:00 με χαρούμενη και ανάλα-φρη καρδιά για το Λεωνίδιο καιδροσιστήκαμε με ένα αναψυκτικόστην πλατεία του, μια και η μέραήταν σχεδόν καλοκαιρινή.

Το μεσημέρι μας βρήκε στηνψαροταβέρνα «Το δελφίνι» στηνπαραλία Πλάκα, δίπλα ακριβώςαπό την καταγάλανη ήρεμη θά-λασσα, όπου παρέες -παρέεςαπολαύσαμε το γεύμα μας κυ-ρίως με θαλασσινά.

Στην επιστροφή μας κάναμεμια στάση και στην Ι. Μονή Λου-κούς, έξω από το Άστρος, όπουστον εντυπωσιακό πέτρινο βυζα-ντινό ναό του 11ου αιώνα, στο κέ-ντρο μιας ολάνθιστης αυλής, οπαπα-Νίκος τέλεσε δέηση. Στησυνέχεια ένα καφεδάκι που ολο-πρόθυμα προσέφεραν οι μοναχέςστον αρχοντικό ξενώνα με τα πα-λιά λεπτοσκαλισμένα έπιπλα καιτα εντυπωσιακά χειροποίητα κε-ντήματα και χαλιά ήταν ό,τι έπρε-πε για κείνη την ώρα 4.00 μ.μ.- γιανα νιώσουμε ευεξία και δύναμη.

Στην επιστροφή μας μέσα στολεωφορείο το κλίμα ήταν πολύευχάριστο με συζητήσεις, αστείακαι παραδοσιακά τραγούδια, πουτα ξεκίνησε πρώτος ο παπα-Νί-κος. Στις 5:30 μ.μ. φτάσαμε πιαστο χωριό μας, κάπως κουρασμέ-νοι, αλλά ενθουσιασμένοι απόόλα όσα ζήσαμε και είδαμε δώδε-κα ολόκληρες ώρες, μέσα σε ένακλίμα σύμπνοιας, αγάπης και αλ-ληλοσεβασμού.

Η πρωτοβουλία αυτή τουΕκκλησιαστικού Συμβουλίου

ήταν άλλη μια απόδειξη του ειλι-κρινούς ενδιαφέροντός του γιατους συγχωριανούς και της διά-θεσης προσφοράς προς αυτούς.Τους εκφράζουμε για άλλη μιαφορά τα συγχαρητήρια και τιςευχαριστίες μας και ευχόμαστενα πραγματοποιούνται τέτοιεςεκδηλώσεις, που δίνουν και μιαάλλη διάσταση στο ρόλο τηςΕκκλησίας στη ζωή των πιστών.

Διονύσης - Άννα Σταματοπούλου

7Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007 ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ

ΔËÏ.: 2710234870ÎÈÓËÙfi: 6945-634240

Ανασκάπτοντας τα περασμένα χρόνια

Στα τέλη Αυγούστου επισκέ-φτηκαν το χωριό μας δυο γεωπό-νοι του Υπουργείου Γεωργίας,που ασχολούνται με την συγκέ-ντρωση σπόρων παλαιών, για τηδημιουργία Τράπεζας ΓενετικούΥλικού. Μάζευαν δηλαδή σπό-ρους διάφορων ποικιλιών φυτώνπου καλλιεργούνταν παλιότεραστην πατρίδα μας και δεν καλ-λιεργούνται πλέον ή καλλιεργού-νται ελάχιστα.

Η Τράπεζα αυτή είναι πολύσημαντική και έχει την ίδια αξίαπου έχει η καταγραφή και συγκέ-ντρωση των παραδόσεων τωνηθών και εθίμων της λαϊκής μαςπαράδοσης. Οι ποικιλίες αυτέςχρειάστηκαν πολλά χρόνια για ναεγκληματιστούν και να δημιουρ-γηθούν. Έτσι είναι κληρονομιάαπό τις προηγούμενες γενιές καιπρέπει να διατηρηθούν.

Η ενέργεια αυτή είναι και μιαάμυνα, μια αντίσταση στην επέ-λαση των μεταλλαγμένων γενετι-κά φυτών, που μας απειλούν.

Συνεργάστηκα μαζί τους καιβρήκαμε τόσο πολύ μεγάλο αριθ-μό σπόρων που οι γεωπόνοι εξε-πλάγησαν. Έφυγαν απ’ το χωριόμε 64 είδη σπόρων, όταν σε άλλαχωριά έβρισκαν 2-3. Αυτό κατέ-στη δυνατό χάρις στην προνοητι-κότητα, την οξυδέρκεια μερικώνσυγχωριανών μας που κράτησανκαι κρατούν παλιούς σπόρους.Αυτοί ήταν: Κώστας και Αγγελι-κώ Χριστοπούλου (16 είδη), Μπά-μπης Χ. Σταματόπουλος (32 εί-δη), Γιάννα Χρ. Ρόκκα (12 είδη)και Κώστας Ι. Ψαρράς (4 είδη).

Νομίζω ότι ο Σύλλογός μας θαπρέπει, όσο είναι ακόμη καιρός,να συγκεντρώσει αυτούς τουςσπόρους και να δημιουργήσει μιαμικρή Τράπεζα Γενετικού Υλικού,στον ξενώνα.

Ο γιος του Χαράλαμπου Στα-ματόπουλου, ο Χρήστος, πουβοηθά πολλαπλώς το Σύλλογο,μας δήλωσε ότι θα μας δώσειτους σπόρους του πατέρα του.

Συλλυπούμενοι το Χρήστο, τημάνα του και την αδερφή του, τονευχαριστούμε θερμά και γι’ αυτό.

Η αναφορά αυτή είναι και έναμικρό μνημόσυνο στον αξέχαστοΜπάμπη Χρ. Σταματόπουλο (Κι-νέζο) που μας έφυγε τόσο ξαφνι-κά. Το Μπάμπη που μας ξάφνιαζεευχάριστα πάντα, με υλικό παλιό,αρχεία από την Κοινότητα, το Συ-νεταιρισμό κ.λπ. Χάρις σ’ αυτόνπολλά διασώθηκαν και υπάρχουνστον ξενώνα.

Αξέχαστε, Χαράλαμπε, θα σεθυμόμαστε και γι’ αυτό.

Εδώ πρέπει ν’ αναφέρουμε ότιο Σύλλογός μας από το επόμενοφύλλο θ’ αναφερθεί και στα επαγ-γέλματα συγχωριανών μας πουτείνουν να εκλείψουν. Αυτά είναι:του φαναρτζή, του βαρελά, τουσαγματοποιού, του καλατζή καιτου τσαγκάρη. Θ’ αναφερθούμε σ’όλα αυτά και θα δημιουργήσουμεγωνιές για κάθε ένα στον ξενώναμε τα εργαλεία και υλικά που θατους παρακαλέσουμε να μας προ-σφέρουν. Κι επειδή πρόσφαταέφυγε από τη ζωή ο Βασίλης Γ.Σίμος που ήταν τσαγκάρης κι επι-σκεύαζε τα παπούτσια όλων τωνσυγχωριανών, ο γιος του Γιώργοςμας δήλωσε ότι θα μας δώσει ό,τιέχει για να το εκθέσουμε στον ξε-νώνα. Η γωνιά του τσαγκάρη θαμας θυμίζει παλιές εποχές, τότεπου ένα ζευγάρι παπούτσια κρα-τούσε χρόνια με τα συνεχή μπα-λώματα, την αλλαγή της σόλας,τις πρόκες και τα πέταλα, πουέβαζαν από κάτω.

Συλλυπούμενοι το Γιώργο, τημάνα του και τις αδερφές τουτους ευχαριστούμε θερμά.

Οι γεωπόνοι με ειδική συ-σκευή που είχαν κατέγραψαν τιςακριβείς γεωγραφικές συντεταγ-μένες του χωριού που είναι:

Βόρειο Γεωγρ. Πλάτος:220 22’ 78’’Ανατολικό Γεωγρ. Μήκος:370 40’ 62’’

Γ.Η. Ρόκκας

ΓAΛΛIKO KATAΣTHMAΛEYKΩN EIΔΩN - KOYPTINΩN

Bασίλης A. Σταματόπουλος Eρμού 15 TρίποληTηλ: 2710 238621

Ã. ™Δ∞ª∞Δ√¶√À§√™

øÚÔÏfiÁÈ· - ∫ÔÛÌ‹Ì·Ù·∂ıÓ. ∞ÓÙ›ÛÙ·Û˘ 52 ΔËÏ. 2710 232633

ñ ΔÚ›ÔÏË

Προσκυνητές στην Παναγία της Έλωνας

1. Ο κώδικας του ΡοβέρτουΟ Ροβέρτος Κεχαγιάς, ήταν γαμπρός των Σπυ-

ραίων, είχε παντρευτεί την Παναγιώτα ΝώνταΣπυρόπουλου.

Είχε Αρμένικη καταγωγή.Οι παλιοί θα τον θυμούνται σαν τον πρώτο μη-

χανικό στο μύλο των Σπυραίων στο Γκορτσούλικαι έπειτα της αλωνιστικής μηχανής του Συνεται-ρισμού του χωριού μας, στις αρχές της δεκαετίαςτου 1950.

Ήταν ψηλός, προς το μελαμψό, ξερακιανός μεμακριά και δυνατά δάχτυλα σαν χειρουργός, γιατίχειρουργός ήταν και αυτός αλλά στις μηχανές.

Ήταν άριστος μηχανικός και δεν υπήρχε μηχα-νικό πρόβλημα που να μην μπορούσε να το λύσει.

Ήταν ένας μηχανικός περιζήτητος σε όλη τηνΕλλάδα και αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονόςότι την είχε γυρίσει απ’ άκρη σ’ άκρη για να επι-σκευάσει ή να θέσει σε λειτουργία μηχανές σε ερ-γοστάσια, σε μύλους ή ελαιοτριβεία.

Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν έναςάνθρωπος με υψηλό I.Q. Είχε δημιουργήσει άπει-ρες ιδιοκατασκευές για να επιλύει πρόβλημα πουσυναντούσε στη λειτουργία των μηχανών.

Ο ίδιος μαζί με τον μπάρμπα-Αποστόλη τονΣπυρόπουλο είχαν κατασκευάσει ανεμογεννήτριακαι είχαν ηλεκτρικό φως στο μύλο από τις αρχέςτης δεκαετίας του 1930, δηλαδή πολλά χρόνιαπριν έλθει η ΔΕΗ στο χωριό μας.

Στην Ελλάδα είχε έλθει με τον αδελφό του πουείχε δύο αγόρια.

Κάποια στιγμή τα ανίψια του αποφάσισαν ναγυρίσουν στην πατρίδα τους την Αρμενία. Τα παι-διά πέρασαν να αποχαιρετήσουν το θείο τους στοχωριό.

Αφού τα είπαν με το θείο τους, ο οποίος ανη-συχούσε για το τι θα έβρισκαν στην πατρίδα καιγια να τον καθησυχάσουν του είπαν ότι θα τουγράψουν αμέσως. Ο μπάρμπα-Ροβέρτος γνώριζεότι η Αρμενία ήταν στο ανατολικό μπλοκ και τα πά-ντα ήσαν κάτω από τον κρατικό έλεγχο και ειδικάη αλληλογραφία οπότε τα ανίψια του ήταν αδύνα-το να περιγράψουν την κατάσταση στην πατρίδα.

Η κατάσταση, τότε στο ανατολικό μπλοκ ήτανασαφής, για το πως περνούσε ο κόσμος εκεί.

Έτσι ο μπάρμπα-Ροβέρτος επινόησε ένανασφαλή και απλό κώδικα επικοινωνίας για να μπο-ρέσει να μάθει για την κατάσταση που θα έβρισκαντα ανίψια του στην Αρμενία.

Έτσι τους είπε:Θα μου στείλετε μέσα στο γράμμα και μια φω-

τογραφία. Αν στη φωτογραφία είσαστε όρθιοι, τό-τε η κατάσταση στην πατρίδα θα είναι καλή.

Αν στη φωτογραφία είσαστε καθιστοί τότε ηκατάσταση δεν είναι καλή.

Με ανυπομονησία, τους επόμενους μήνες πε-ρίμενε το γράμμα από τα ανίψια του. Πράγματι με-τά από μήνες πήρε το πολυπόθητο γράμμα με τηφωτογραφία.

Στη φωτογραφία τα ανίψια του δεν ήταν ούτεόρθιοι, ούτε καθιστοί, αλλά ξαπλωμένοι κατά γης.

Τα ανίψια του για να περιγράψουν την κατά-σταση που βρήκαν, βελτίωσαν τον κώδικα επικοι-νωνίας του θείου τους, για να την περιγράψουν.

2. Τα ρέστα του ΤσακίρηΟ μπάρμπα-Νικόλαος ο Τριαντάφυλλος ο επο-

νομαζόμενος “Τσακίρης” άνθρωπος εφευρετικόςκαι πολυμήχανος, και πως αλλιώς θα ήταν, για ναμπορέσει να ζήσει την πολυμελή οικογένειά του,δύσκολα χρόνια και χωρίς μεγάλη κτηματική περι-ουσία, έκανε όλες τις εποχιακές δουλειές. Έτσιτους καλοκαιρινούς μήνες πήγαινε στα τοπικά πα-νηγύρια και έφτιαχνε την “μπαράκα του”. Έτσι μιαχρονιά πήγε και έστησε την μπαράκα του στο πα-νηγύρι του Λεβιδιού, τότε το πανηγύρι γινόταν γύ-ρω από την εκκλησία (23 Αυγούστου). Ο μπάρμπα-Νικόλας είχε καλό κρασί, γουρνοπούλα και η γυ-ναίκα του ειδικευμένη στο βραστό κρέας.

Τα τραπέζια της μπαράκας ήταν γεμάτα και οιπελάτες γευόταν το καλό κρασί και τον σπεσιαλι-τέ βραστό μεζέ.

Στο λογαριασμό όμως ο μπάρμπα-Νικόλας δενεπέστρεφε ρέστα, προφασιζόμενος την πολλήδουλειά. Έτσι τα κέρδη πήγαν καλά.

Την επόμενη χρονιά ο Τσακίρης επανήλθε καιπάλι στο ίδιο πανηγύρι, αισιοδοξώντας καλύτερεςδουλειές από την προηγούμενη.

Αλλά οι ώρες περνούσαν και πελάτες δενέμπαιναν στην παράγκα. Η Τσαγκίραινα με απορίαρωτάει τον Τσακίρη: “Νίκο μου, φέτος δεν έρχεταικόσμος, γιατί;” Και η απάντηση του Τσακίρη ήταναφοπλιστική: “Γυναίκα πέρυσι δεν δίναμε ρέσταστους πελάτες”.

Τα ρέστα είχαν πάρει την εκδίκησή τους.Ι. Δ. Σταματόπουλος

ΥΓ. Και τις δύο ατάκες, μου τις διηγήθηκε ομπάρμπα-Βασίλης ο Παπαθεοδώρου, που είναιμια ανεξάντλητη πηγή από ατάκες και ιστορίες γύ-ρω από το χωριό.

ΚΑΚΟΥΡΑΙΪΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ

™˘Ó¤¯ÂÈ· ·fi ÙËÓ 1Ë ÛÂÏ.

Ζητάμε συγνώμη που λόγω πληθώρας ύλης

«Η Σελίδα των Ξενιτεμένων»και συγκεκριμένα το άρθρο

του Ελ. Παυλή «Εύρηκα του Αρχιμήδη»

θα δημοσιευθεί στο επόμενοφύλλο της εφημερίδας μας.

Όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλ-λο το καλοκαίρι, στην εκδήλωση που έκα-νε η Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων του Ν.Αρκαδίας, ο Δήμος μας τίμησε τους Ολυ-μπιονίκες Γιώργο Ρουμπάνη από το Πικέρ-νι και το συγχωριανό μας Γιάννη Χαρ. Συ-μπόνη.

Ήταν μια οφειλόμενη τιμή στους Ολυ-μπιονίκες που κατάγονται από το Δήμομας. Η βράβευση έγινε με πρόταση πουέκανε ο Σύλλογός μας και υιοθέτησε ο Δή-μαρχος και το Δημοτικό Συμβούλιο.

Έτσι λοιπόν στα πλαίσια της συναυλίαςπου δόθηκε στο χωριό μας από τη γνωστήτραγουδίστρια Γλυκερία, και πριν απ’ αυ-τήν, τιμήθηκαν οι δύο Ολυμπιονίκες μας με

ειδική πλακέτα από το Δήμαρχό μας Γιώργο Τσαγκούρη.Εκείνη τη βραδιά όλοι οι χωριανοί που βρεθήκαμε

εκεί νιώσαμε περήφανοι για το δικό μας Γιάννη Χαρ. Συ-μπόνη, τον καλύτερο κωπηλάτη του αιώνα, όπως τονέχουν αναγνωρίσει όλοι.

Νιώσαμε υπερήφανοι που ένα δικό μας παιδί, γεννη-μένο στα ίδια χώματα με μας, με σκληρή προσπάθειακαι με το πλούσιο ταλέντο που ήταν προικισμένος, γνώ-ρισε πάρα πολλές διακρίσεις και έγινε δις Ολυμπιονίκηςστην ίδια Ολυμπιάδα (της Ρώμης), όπου κατέκτησε τηνέβδομη θέση και ένατη θέση.

Όλοι καμαρώσαμε το Γιάννη, που ήρθε για το σκοπόαυτό από τα Γιάννενα, όπου εργάζεται ως προπονητήςκαι παρέλαβε την πλακέτα του.

Ψηλός, ευθυτενής, με αθλητικό παράστημα ένιωσετη χαρά της αναγνώρισης από τους συγχωριανούς τουκαι ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος γι’ αυτό. Θαυμάσα-

με επίσης και καμαρώσαμε την έκθεση με τα μετάλλια,τα τρόπαιά του, που είχαμε οργανώσει στην αίθουσατου Συλλόγου.

Γιάννη, να ’σαι πάντα καλά και σ’ ευχαριστούμε γιατη μεγάλη τιμή που έκανες στο χωριό μας.

Γ. Ρόκκας

Βιογραφικό σημείωμα του Γιάννη Χ. Συμπόνη54 χρόνια κωπηλασία

Γεννήθηκα στο Κακούρι Αρκαδίας - σημερινόΑρτεμίσιο, απ’ όπου και κατάγομαι, στις 6-1-1935. Σεηλικία 2 ετών, η οικογένειά μου μετακόμισε στον Πει-ραιά όπου και μεγάλωσα. Την αθλητική - κωπηλατικήμου σταδιοδρομία, ξεκίνησα στα 17 μου χρόνια στονΌμιλο Ερετών (που είναι και το αρχαιότερο αθλητικόσωματείο της Ελλάδας). Τον επόμενο κιόλας χρόνο,κατέκτησα 7 χρυσά μετάλλια στους ΠανελλήνιουςΑγώνες Κωπηλασίας. Στα 19, έγινα μέλος της ΕθνικήςΟμάδας Κωπηλασίας, η οποία αποτελείτο μόνο απόστρατιωτικούς και στεγαζότανε στις εγκαταστάσειςτου Πολεμικού Ναυτικού στον Πόρο. Από το 1953, πουπήρα το πρώτο χρυσό μετάλλιο έως και το 1966, όπουγια τελευταία φορά συμμετείχα σε αγώνες, κατέκτη-σα συνολικά 50 πρώτες Πανελλήνιες νίκες. Συμμετεί-

χα δε σε πάρα πολλούς διεθνείς αγώνες όπου και κέρδι-σα 65 νίκες. Σημαντικότερες αυτών είναι οι 5 πρώτες νί-κες σε ισάριθμα Παγκόσμια Στρατιωτικά ΠρωταθλήματαΣΙΣΜ: (1958 - Σουηδία, 1959 - Ολλανδία, 1961 - Ιταλία,1962 - Σουηδία, 1963 - Αίγυπτος), 3 δεύτερες νίκες και 1τρίτη νίκη στους Μεσογειακούς Αγώνες (2 δεύτερεςστην Βαρκελώνη το 1955, 1 δεύτερη και 1 τρίτη το 1963στη Νάπολη της Ιταλίας, όπου είχα και την τιμή να είμαιο σημαιοφόρος της Ελληνικής αποστολής στην τελετή

έναρξης (σημειώνω εδώ πως οι Μεσογειακοί Αγώ-νες χαρακτηρίζονται και ως μικρή Ολυμπιάδα).

Αποκορύφωμα όμως της αθλητικής μου σταδιο-δρομίας, ήτανε η συμμετοχή μου στους Ολυμπια-κούς Αγώνες της Ρώμης το 1960, στους οποίους καιέλαβα μέρος σε 2 αγωνίσματα - πράγμα μοναδικόστα κωπηλατικά χρονικά. Στην Ολυμπιάδα αυτή κα-τέκτησα την έβδομη και ένατη θέση, στη δίκωπο μεπηδαλιούχο και τετράκωπο με πηδαλιούχο, αντί-στοιχα. Είχα δε και σε αυτούς τους αγώνες την τιμήνα είμαι ο σημαιοφόρος στην τελετή λήξης τους.Συνολικά τιμήθηκα με τις εξής διακρίσεις:

8 ΔÔ ∫·ÎÔ‡ÚÈ Δεκέμβριος 2006 - Φεβρουάριος 2007

Τα DVD του Συλλόγου μας

Όλα τα τελευταία μεγάλα γεγονότα του συλ-λόγου είναι σε DVDα) Χορός του Συλλόγου 2004β) Εγκαίνια του ξενώναγ) Κοπή της πίτας το 2006δ) Αρτεμισιακά - Αργαλειός 2006Η τιμή κάθε DVD είναι 20€.Τα μέλη του συλλόγου δέχονται παραγγελίες.Στέλνονται και στο εξωτερικό.

Το Δ.Σ. του Συλλόγου2710-233185

ΔÔ ¯ˆÚÈfi Ì·˜ Î·È Ô ¢‹ÌÔ˜ ª·ÓÙÈÓ›·˜ Ù›ÌËÛ·Ó ÙÔÓ √Ï˘ÌÈÔÓ›ÎË Ì·˜ °È¿ÓÓË Ã·Ú. ™˘ÌfiÓË

¶·Ú·ÏÂÈfiÌÂÓ·«Άλλοι φτιάχνουν και άλλοι χαλάνε» λέει ο λαός μας.

Έχουμε μια δεντροστοιχία που τη θαυμάζει όλος ο κόσμος.Ομορφαίνει την είσοδο του χωριού και προδιαθέτει ευχάριστατον επισκέπτη.

Χρειάστηκαν χρόνια για να μεγαλώσουν οι μεγαλοπρεπείςκαι λυγερόκορμες αυτές λεύκες. Κάποιοι τις κουβάλησαν, τιςφύτεψαν, τις πότισαν και γενικά φρόντισαν για την ανάπτυξήτους.

Από καιρό σκεφτόμαστε να συμπληρώσουμε κάποια κενάπου υπήρχαν ανάμεσά τους. Η φύση όμως προνοεί για όλα.Από σπόρο που έπεφτε είχαν φυτρώσει πάρα πολλές μικρέςλεύκες και τις καμαρώναμε, βλέποντάς τες να μεγαλώνουν.

Κάποιο χέρι όμως ασυνείδητο, απρόσεχτο ή εγκληματικόήρθε να βάλει τέλος στη ζωή τους. Για κάποιο λόγο, που εκεί-νος ξέρει, έβαλε φωτιά με αποτέλεσμα να καούν όλες οι μι-κρές. Τα καμένα κορμάκια τους μαρτυρούν και φωνάζουν τομεγάλο έγκλημα. Αλλά και κάποιες από τις μεγάλες έχουν πά-θει ζημιά. Έχει καεί ο φλοιός τους με κίνδυνο να ξεραθούν σελίγα χρόνια.

Πρέπει κάτι να γίνει. Είναι κρίμα!Δεν ξέρω τι θα έλεγε γι’ αυτό, αν μπορούσε να το δει ο

Γιώργος ο Παναγιώταρος.

Βρέθηκα την 2η Κυριακή της Αποκριάς στην εκκλησία τουχωριού, τον Άγιο Κωνσταντίνο.

Μια εκκλησία καθαρή, αστραφτερή αλλά άδεια. Οι πιστοίμετρούνταν στα δάχτυλα. Η ατμόσφαιρα κατανυκτική. Η λει-τουργία εξαιρετική καθ’ ότι εκτός από τους δικούς μας ψάλτεςήταν και ο Βασίλης ο Ηλιόπουλος και ο κος Ριζιώτης. Ο κος Ρι-ζιώτης ήρθε από την Τρίπολη για να ψάλει στην εκκλησία μαςκαι τον ευχαριστούμε για τη μεγάλη τιμή. Όλοι λοιπόν, μαζί μετον ιερέα, κατέβαλαν προσπάθειες να μας ευχαριστήσουν καιτο πέτυχαν. Μια υπέροχη εξήγηση Ευαγγελίου που θα τη ζή-λευαν πολλοί.

Την παράσταση έκλεψε η μικρή Κατερινούλα, εγγονή τηςΑικατερίνης Κ. Χρόνη, που ήρθε στην εκκλησία ντυμένη με τηνπαλιά τοπική φορεσιά. Έγινε μια προσπάθεια από το Σύλλογόμας να ντυθούμε και μεγάλες γυναίκες, αλλά δεν ευοδώθηκε.Ίσως του χρόνου να τα καταφέρουμε.

Θα πούμε το νερό νεράκι, αν δεν προσέξουμε. Σε λίγα χρό-νια θα έχουμε πρόβλημα. Τα νερά λιγοστεύουν και θα πρέπει ν’αναζητήσουμε άλλες λύσεις. Ίσως θα πρέπει ν’ αξιοποιήσουμετο λιγοστό νεράκι της Καρύταινας και της Γκρόνιζας. Πρέπεινα είμαστε έτοιμοι για την κακιά την ώρα. Μακάρι να υπήρχε τοπαλιό δίκτυο της Γκρόνιζας με τα λιονταράκια στις διάφορεςγειτονιές του χωριού.

Αλήθεια! που να βρίσκονται άραγε;Αν ξέρει κάποιος, ας μας πει.

Ελένη Β. Δάμη-Ζαρόκωστα

Το Δημογραφικό πρόβλημα Γράφει ο Γιάννης Μ. Ζαρόκωστας

Εκρηκτικές διαστάσεις παίρνουν στην χώρα μας η υπογεν-νητικότητα και το δημογραφικό, που χαρακτηρίζονται ως τουπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της Ελλάδας.

Οι θάνατοι είναι πλέον περισσότεροι από τις γεννήσεις,χωριά σταδιακά ερημώνουν, ενώ σε ετήσια βάση «βάζουν λου-κέτο» 100 σχολεία της υπαίθρου, αφού μειώνεται δραματικά οαριθμός των μαθητών. Όπως μας πληροφορεί η Εθνική Στατι-στική Υπηρεσία από τη δεκαετία του 1950 έως το 1980 είχαμε150.000 μαθητές στην Α’ τάξη των Δημοτικών Σχολείων. Απότότε μέχρι σήμερα μειώθηκαν στους 100.000 μαθητές απότους οποίους 30.000 είναι παιδιά αλλοδαπών. Χαρακτηριστι-κά αναφέρω ότι το 2006 γεννήθηκαν στην Τρίπολη 400 παιδιά,από τα οποία 130 είναι παιδιά αλλοδαπών. Στα προσεχή χρό-νια αναμένεται αύξηση γεννήσεων από αλλοδαπές μητέρες.Έτσι μειώνεται σταδιακά ο αμιγής ελληνικός πληθυσμός.

Η Ελλάδα γερνά και γίνεται χώρα γερόντων. Έως το 2050εκτιμάται πως 3,6 εκατομμύρια πολίτες θα ξεπερνούν το 60όέτος της ηλικίας τους.

Το οξύτερο όμως αίτιο του δημογραφικού προβλήματος εί-ναι η υπογεννητικότητα των νέων. Η χώρα μας έχει το χαμηλό-τερο δείκτη γονιμότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολύ κάτωαπό τα όρια της αντικατάστασης των γενεών. Οι σύγχρονεςσυνθήκες ζωής, η ενίσχυση της γυναικείας παρουσίας στονεπαγγελματικό στίβο, η έλλειψη χρόνου, οι οικονομικές δυ-σκολίες, το γεγονός ότι εργάζονται και οι δυο γονείς - συχνάμε εξαντλητικά ωράρια- όλα αυτά προτρέπουν τα νέα ζευγά-ρια από τη δημιουργία οικογένειας, με αποτέλεσμα τον περιο-ρισμό των γεννήσεων.

Εδώ πρέπει να δούμε κατ’ αρχάς τι κίνητρα δίνει η πολιτείαστις γυναίκες ως μητέρες, τι κίνητρα δίνει στην οικογένεια,ώστε πραγματικά να μην αποτελεί κώλυμα, να μην αποτελείασυμβίβαστο το να είναι μια γυναίκα μητέρα και παράλληλα ναείναι εργαζόμενη. Αυτό για να γίνει απαιτεί ομπρέλα από τηνπολιτεία. Απαιτεί πρόνοια και κοινωνική στήριξη.

Γενικά αυτή η κατάσταση, όπως παρουσιάζεται σήμερα,πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα τα αντανακλαστικά της ελλη-νικής κοινωνίας, γιατί όπως επισημαίνει ο διασημότερος Γάλ-λος δημογράφος, Αλφρέ Σοβί, «το δημογραφικό πρόβλημα εκ-δικείται βάναυσα εκείνους που το αγνοούν».

Εδώ ο Γιάννης με το Θόδωρο Γ. Ψαρρά

Εδώ με συγγενείς του