1921-2011

Δεν είναι εύκολο πράγμα να ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου. Να προσπαθείς να χω-ρέσεις σε μια τσάντα όλες τις φιλοδοξίες για τις διακοπές σου. Να μην ξεχάσεις καμία. Να θυμηθείς να πάρεις μαζί σου τη βουτιά από το βράχο και το ποτό σου με θέα το πέλαγος, την ανακούφιση όταν βυθίζεις τα πόδια σου στην άμμο, την αίσθηση της πρωινής θάλασσας που βελτιώνει τον εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο να θυμηθείς να πάρεις και τη μυρωδιά από τις τηγανητές πατάτες και το κρεμμύδι στην ταβέρνα και να μην ξεχάσεις τον πλακόστρωτο δρόμο που σκεπάζεται από τις πικροδάφνες. Δεν είναι εύκολο να μην ξεχάσεις κάτι. Σας ακούω που το σκέ-φτεστε, γιατί, ναι, όντως, άλλο τόσο δύσκολο είναι να καταφέρεις να ξεχάσεις. Να ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου το χειμώνα. Τις εικόνες από τη χώρα μας που παρακμάζει, τις εικόνες από τους δρόμους που μύριζαν δακρυγόνα, τις εικόνες από τους νέους που δεν βρίσκουν δουλειά. Δεν γίνεται να αποβάλεις όλο το βάρος μιας χρονιάς σε δέκα μέρες, μόνο και μόνο επειδή φτιάχνεις την τέλεια βαλίτσα. Αλλωστε, είναι γνωστό πως δεν αναπληρώνεται ο χαμένος χρόνος, δεν ξανακερδίζεται και φέτος ήταν μια χρονιά χαμένη. Επειδή ήταν λιγότερο όμορφη από όσο δύσκολη. Αλλά ας είναι αυτό το χειρότερο που θα μπορέσουμε να πούμε και ας δώσουμε ένα ραντεβού για του χρόνου με τη θετική σκέψη ότι κάπως, με κάποιον τρόπο, τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Το καλοκαίρι θα βοηθήσει. Πά-ντα βοηθάει, πάντα βρίσκει τρόπους να γιατρεύει λίγο τις πληγές. Οπως και αν έχει, η Metropolis σάς εύχεται ακριβώς αυτό. Να έχετε ένα καλό καλοκαίρι που θα βοη-θήσει. Που θα σας βοηθήσει να θυμηθείτε και να ξεχάσετε. Δεσμευόμαστε επίσης ότι, παρά τις αντιξοότητες, το τεύχος μας θα είναι παρόν στην ώρα του τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου για άλλη μια χρονιά ανάλογων εκδοτικών προσπαθειών και εκδηλώσεων. Μέσα στα 39 τεύχη που προηγήθηκαν από τον περασμένο Σεπτέμ-βρη θελήσαμε να δώσουμε μια άλλη άποψη της Αθήνας, που δεν είναι ούτε χίπστερ ούτε σνομπ, ούτε υπό κατάρρευση ούτε υπέροχη, ούτε η καλύτερη ούτε η χειρό-

τερη πόλη για να ζεις. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι ως ένα βαθμό τα

καταφέραμε. Σε κάθε πε-ρίπτωση, τα ξα-

ναλέμε.

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδοσης & Επιχειρηματικής ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Αθως Δημουλάς Στην οργάνωση, παρα-γωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λάμπρος Αραπάκος, Λένα Βλαστα-ρά, Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολο-κούρης, Κίκα Κυριακάκου, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντί-νος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργι-αδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χα-ντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

4

Δεν ξέρω για πόσους σημαίνει οτιδήποτε το γεγο-νός ότι ο Νόελ Γκάλαχερ έβγαλε δίσκο και θέλω να πω μ’ αυτό ότι δεν ξέρω σε πόσους μοιάζει κάπως παρωχημένος (αν όχι παρηκμασμένος) ο μεγάλος εκ των αδερφών των Oasis και πόσοι πραγματικά ελπίζουν σε ένα καλό μουσικό αποτέ-λεσμα από τους σόλο πειραματισμούς του. Οπως και αν έχει, για τους Αγγλους είναι ένα θέμα αυτό, γιατί όταν μιλάμε για τους Oasis μιλάμε για μία από τις 3-4 μπάντες που ιστορικά αγαπήθη-καν όσο καμία άλλη στο Νησί. Ετσι, η δραστηρι-ότητα του Γκάλαχερ δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Το περιοδικό Mojo τον φιλοξενεί στο εξώφυλλο του τρέχοντος τεύχους με τίτλο “Guess who’s back...” και αφιερώνει άλλες 16 σελίδες στο εσωτερικό με ιστορίες από τους Oasis και από τον καινούργιο δίσκο. Με μια πρώτη σύντομη ακρόαση πάντως, το “Noel Gallaher’s High Flying Birds” δεν είναι άσχημο και θυμίζει -χαίρω πολύ- κάτι από Oasis.χαίρω πολύ κάτι από Oasis.

REALITY BITES

www.realitybites2011.wordpress.com

Επειδή όλοι αποθέωσαν πριν από μία πενταετία το “Back to Black” και επειδή όλοι ένιωσαν κατά διαστήματα ένα συναίσθημα λύπης ή ακόμα και απαξίωσης για την πα-ρακμάζουσα φιγούρα της Εϊμι Γουάινχαουζ, είναι λογι-κό όλοι να έχουν τώρα κάτι να πουν, κάτι να σχολιάσουν. Διάβασα αμέτρητα κείμενα στον ξένο Τύπο. Πολλά life stories, πολλά εγκώμια, πολλά κείμενα που την κατέτασ-σαν στη λίστα των μεγάλων καταραμένων της ιστορίας της ποπ και της ροκ μουσικής, πλάι στην Τζάνις Τζόπλιν, τον Ιαν Κέρτις, τον Κερτ Κομπέιν. Κρατάω κυρίως τον επίλογο από το εξαιρετικότερο όλων, ίσως, κείμενο, που έγραψε ο Alexis Petridis στον Guardian, ο οποίος αναφέρθηκε στο πόσο ήρεμο ήταν κάποιες φορές το κοινό της, στο πόσο μπορούσε με το ταλέντο της και μόνο να προκαλέσει ησυ-χία και ότι γι’ αυτό έγινε διάσημη και όχι για τα αμέτρητα περάσματά της από τα ταμπλόιντ, που καραδοκούσαν για μια παπαράτσι εικόνα της σε κακή κατάσταση. «Εγινε γνω-στή επειδή είχε ένα ταλέντο για να καταστρέψει. Οχι επει-δή το κατέστρεψε», καταλήγει.

«Δεν είναι το σεξ που μπαίνει ανάμεσα στη φιλία, όσο η αγάπη που μπαίνει ανάμεσα στο σεξ», γράφει η Juliet Lapidos στο περιοδικό Slate στη σύντομη σπουδή που κάνει στις

ρομαντικές κομεντί του Χόλιγουντ με αφορμή την ταινία “Friends with benefits” του Γουίλ Γκλακ. Πρόκειται για ένα ζευγάρι φίλων (Μίλα Κούνις, Τζάστιν Τίμπερλεϊκ) που αποφα-σίζουν να το ρίξουν στο σεξ, έτσι για αλλαγή. Οπως γράφει η Lapidos, η ταινία ξέρει ότι

υπάρχει το οικουμενικό σινεφίλ κλισέ ότι οι στρέιτ άνδρες και οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι μόνο φίλοι, αλλά αδιαφορεί γι’ αυτό και το επιβεβαιώνει πανηγυρικά. Στη συνέχεια

του κειμένου το επιχείρημα ισχυροποιείται μέσα από παραδείγματα άλλων ταινιών (φτάνο-ντας μέχρι το ευαγγέλιο του «Οταν ο Χάρι γνώρισε τη Σάλι») για να καταλήξει στο συμπέρα-

σμα ότι, μέσες άκρες, όλοι στο τέλος ερωτεύονται. Είτε κατευθείαν είτε μέσω του σεξ, είτε με επιτυχία είτε καταστρέφοντας απλώς τη φιλία τους. Από τις λίγες φορές που αναζητείται

ακόμα και η εξαίρεση για να επιβεβαιώσει τον κανόνα.

5

Οι φιλολογικές/λογοτεχνικές συζητήσεις χωρίς ουσιαστικό αντικείμενο πρέπει να είναι από τα πλέον διασκεδαστικά project στο ίντερνετ (και όχι μόνο), ειδικά όταν το θέμα που έχει τεθεί είναι πραγματικά πετυχημένο.

Εν προκειμένω, η εκστρατεία που ξεκίνησε ο John Self του Guardian έχει εξελιχθεί σε μια μαραθώνια διαμάχη για τα καλύτερα και τα διασημότερα έργα κάθε συγγραφέα. Και εξηγούμαι. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπο-ρεί το τάδε βιβλίο ενός συγγραφέα να είναι το πιο διάσημο, αλλά να μην

είναι το καλύτερό του. Και το ερώτημα συνεχίζεται για το αν είναι δυνατόν η βαθμολογία από τους χρήστες σε site τύπου Goodreads να αποδώσει δικαιοσύνη. Στο αρχικό κείμενο που αναρτήθηκε στο site του Guardian με αυτό τον προβληματισμό έχει σχηματιστεί αυτή τη στιγμή ουρά 13 σελίδων από τα σχόλια, ενώ η συζήτηση συνεχίζεται και στο Twitter

(#famousforthewrongbook). Περί ορέξεως βέβαια, αλλά, πραγματικά, είναι οι χρήστες του ίντερνετ και συγκεκριμένα των κοινωνικών δικτύων έτοιμοι

να καθορίσουν την ποιότητα ενός λογοτεχνικού έργου; Μάλλον ναι, θα έλεγα, για να πάρω θέση κι εγώ, η δύναμη του διαδικτυακού πλήθους είναι

ανίκητη σε κάθε τέτοια διαδικασία.  

RADIO SOCIALE

Τέλος Ιουλίου και η συζήτηση εντός των ορίων του ελ-ληνικού μπλόγκινγκ επικεντρωνόταν μάλλον στις ερμη-νείες του κειμένου των Βρυξελλών. Σεβόμενος την εποχή που διανύουμε, έσπρωξα τα «πολιτικά» στην άκρη και επέλεξα ένα νοσταλγικό ποστ του «ροβυθέ». Ο μπλόγκερ θυμάται και διηγείται την παρουσίαση της διδακτορικής διατριβής ενός φίλου, του «ψηλού», στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. «Σκέφτομαι αναδρομικά ότι εκείνη η βραδιά ήταν ένα είδος τέλους εποχής για πολλούς από τους πα-ρευρισκόμενους (μιας εποχής που την πρόλαβα στα τε-λειώματά της και που και για μένα είναι πολύ πίσω πια). Θυμάμαι ακόμα με ιδιαίτερη ενάργεια αρκετές σκηνές της, και θυμάμαι τη σχετική θλίψη που ένιωσα με την ακόλουθη αναχώρηση του ‘ψηλού’, που από τους μέχρι τότε γνωστούς μου στην Κρήτη ήταν αυτός με τον οποίο αισθανόμουν πιο άνετα (άλλο αν μετά κόλλησα με διά-φορο κόσμο και ακόμα να ξεκολλήσω, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία)». Η ιστορία του διδακτορικού κάποια στιγμή περιλαμβά-νει μια ιδιότυπη ορκωμοσία. Στο πλαίσιό της ο «ψηλός» διαβάζει ένα κομμάτι από τη σελίδα 666 της Καινής Δι-αθήκης. Το κομμάτι αναφέρεται στη σοφία. Ο «ροβυθέ» σχολιάζει: «Σκέφτομαι ότι θα ήταν ένα πολύ καλό δώρο αποφοίτησης από τη βάσανο των διατριβών (το ανώτατο, υποτίθεται, επίπεδο ακαδημαϊκής γνώσης που μπορεί να φτάσει κανείς μέσω οργανωμένων προγραμμάτων σπου-δών), μια υπενθύμιση της προσωρινότητας της τρέχου-σας γνώσης ενόψει της κρυμμένης (για την ώρα) σοφί-ας που περιμένει να αποκαλυφθεί. Ολων εκείνων των πραγμάτων με τα οποία ο νυν εκπληρώσας τη δοκιμασία της διατριβής καλείται τώρα να αναμετρηθεί. Κι αυτή θα είναι η δόξα του».

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο: http://rovithe.blogspot.com/2011/07/blog-post_21.html

Πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι οι Bon Jovi θα ήταν η συναυλία της χρονιάς. Μια τέτοια δήλωση ήταν το λιγότερο αφελής, καθώς είχε προηγηθεί το τριπλό live-υπερθέαμα του Ρότζερ Γουότερς, αλλά και το pure rock των Grinderman. Η συναυλία των Bon Jovi ήταν μια fun συναυλία γεμάτη rock anthems και με πολλές δυνατές στιγμές. Αλλά ήταν και μια συναυ-λία που άργησε να απογειωθεί και είχε αρκετές χλια-ρές στιγμές. Ο επαγγελματισμός της μπάντας, η sing along δυναμική των τραγουδιών και το ένθερμο κοινό βοήθησαν ώστε να ξεπεραστούν κάποια προβλήματα στον ήχο, αλλά και η αρχική αμήχανη διάθεση του γκρουπ. Το live έκλεισε δυναμικά με τον Jon Bon Jovi να αφιερώνει στους νεαρούς Ελληνες, των οποίων το μέλλον διαγράφεται δύσκολο, το “Livin’ on a prayer” και εμείς πήγαμε σπίτια μας χαρούμενοι που είδαμε τελικά μια μπάντα-απωθημένο και ακούσαμε τα αρι-στουργηματικά “Blaze of glory” και “Wanted dead or alive” ζωντανά. Β.Τ.

Σαν πας στον πηγαιμό για Μαλακάσα, να εύχεσαι να είναι progressive ο δρόμος που θα πάρεις. Και, τουλάχιστον στις 2 Αύγουστου, θα είναι σίγουρα. Τα

«καλύτερα παιδιά» του ήχου μάς επισκέπτονται ξανά. Οι Dream Theater και οι χίλιες νότες το λεπτό. Και βέβαια αναμνήσεις από μερικούς εκ των καλύτερων progressive metal δίσκων όλων των εποχών. Τι κρίμα που θα λείπει ο ντράμερ Mike «εμπνευσμένο χταπόδι» Portnoy. Δεν πειράζει, “Pull me under” και τα μαλλιά στα κάγκελα. Γ.Ρ.

Για δέκα ολόκληρα χρόνια υπήρχε μια φωνή στα FM που συντρόφευε τα βράδια μας. Ο Χρήστος Πα-παμιχάλης βρισκόταν στα σπίτια μας στις 12 ακριβώς κάθε νύχτα με την εκπομπή που αργότερα ονομάστη-κε “Soundtrack της νυχτιάς”. Τα χρόνια πέρασαν, ο ραδιοφωνικός σταθμός Μελωδία άλλαξε πρόγραμμα, ο Χρήστος μεταφέρθηκε στη μεσημεριανή ζώνη, αλλά η αγάπη του κόσμου για το “Soundtrack της νυχτιάς” δεν σταμάτησε. Για να έχουμε λοιπόν πάντα μαζί μας τις αγαπημένες μας μελωδίες, κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες ο δίσκος “Lost.Not.Found”, με 17 μου-

σικές επιλογές που θα βάλουμε σίγουρα στη βαλίτσα μας και, όταν ακούμε το “Somesault”, θα σκεφτόμαστε σίγουρα τη φωνή του Χρήστου να το προλογίζει. Αξί-ζει να σημειωθεί ότι το μόνο ελληνικό τραγούδι του δίσκου είναι η “Χειραψία” των Κόρε Υδρο. N.M.

Προσπαθώντας να τηρήσει κατά γράμμα τους όρους που θέλουν να μην αναρτάται καμία γυμνή φωτογραφία στις σελίδες του, το Facebook προέβη προ ημερών στην πιο ανόητη κίνηση λογοκρισίας στην ιστορία της μουσικής. Οι άνθρωποί του, λοιπόν, θεώρησαν «γυμνό» το μωρό που κολυμπάει στο εξώ-φυλλο του “Nevermind” των Nirvana και το κατέβα-σαν από την επίσημη σελίδα του γκρουπ. Φανταστικό, ε; Για την ιστορία, το εξώφυλλο είχε μόλις αναρτηθεί εκεί προωθώντας την κυκλοφορία δυο νέων deluxe εκδόσεων του θρυλικού δίσκου, που αναμένονται σε λίγο καιρό. Α.Δ.

Είναι μαθητικό κατάλοιπο όλων μας να θεωρούμε το καλοκαίρι ως το τέλος της χρονιάς, την εποχή που δικαιούμαστε να ξεκουραστούμε, να χαλαρώσουμε, να ξαναπιάσουμε τους δίσκους που αφήσαμε μισο-ακουσμένος και τα βιβλία που δεν προλάβαμε να τελειώσουμε. Φέτος, έχουμε μια δικαιολογία επιπλέον που δεν προλάβαμε να κάνουμε όλα όσα θα θέλαμε. Η σχολική χρο-νιά που αφήνουμε πίσω μας ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Ηταν τραγι-κή. Δεν μπορώ να πω ότι βγαίνω αλώβητη από όλα όσα ζήσαμε τους τελευταίους μήνες, όπως και οι πε-ρισσότεροι άνθρωποι που συνανα-στρέφομαι. Το μεγαλύτερο πλήγμα το δέχτηκε η αξιοπρέπειά μας. Μια αξιοπρέπεια που παλεύουμε καθη-μερινά να διαφυλάξουμε. Οι εχθροί της αξιοπρέπειάς μας είναι πολλοί, αλλά να είστε σίγουροι ότι στο τέ-λος θα τους νικήσουμε. Ποιοι είναι αυτοί οι εχθροί; Είναι οι ανίκανοι άνθρωποι. Οι ξεδιάντροποι ψεύτες. Οι αφόρητοι υποκριτές. Οι αδίστα-κτοι παρτάκηδες. Οι ατάλαντοι κάθε είδους. Κι όμως, μες στα σκουπίδια μπορεί να βρούμε πράγματα αξί-ας: δίσκους που ακούγονται δυνα-τά, φωνές που μας κάνουν ενέσεις αδρεναλίνης και μας επαναφέρουν στην πραγματικότητα, τραγούδια που γίνονται το σάουντρακ της ζωής μας. Η μουσική είναι πάντα εκεί, έστω και στο background. Μας παρηγορεί, μας δίνει δύναμη, μας κάνει να κλαίμε και να γελάμε και να χορεύουμε και να τραγουδά-με: “You can go your own way, go your own way...” Καλό καλοκαίρι και καλά ταξίδια!

Αν θέλετε κωμωδία, τότε το «Ζωολογικός τύπος» είναι η ταινία σας. Σκηνοθετημένη από τον Φρανκ Κοράτσι, η ταινία εστιάζει στον υπάλληλο ενός ζωολογικού κήπου, τον Γκρίφιν Κέις. Ο Γκρί-φιν τρελαίνεται για τη δουλειά του, αλλά διαπιστώ-νει πως η εργασία του απομακρύνει τις γυναίκες από δίπλα του. Ετσι, όταν πιστεύει ότι έχει βρει την ιδανική, αποφασίζει να τα παρατήσει και να ζήσει τον έρωτά του. Υπολόγιζε βέβαια χωρίς τον ξενοδόχο, αφού τα ζώα του ζωολογικού κήπου έχουν άλλη γνώμη. Του μιλάνε (!) και του ανακοι-νώνουν ότι -εκτός του ότι δεν σηκώνουν κουβέντα για την πιθανή οικειοθελή αποχώρησή του- θα τον βοηθήσουν αυτά να γίνει η εν λόγω γυναίκα δική του. Καταλαβαίνετε τι μπορεί να ακολουθεί...

Αν θέλετε θρίλερ, μην διστάσετε να δείτε το «Ποτέ δεν είσαι μόνη» του Αντι Τζόκινεν. Η Τζού-λιετ (Χίλαρι Σουάνκ) αποφασίζει να μείνει μόνη της σε ένα διαμέρισμα, ύστερα από τον πρόσφατο χωρισμό της. Το σπίτι μοιάζει ιδανικό, αλλά μερι-κά περίεργα πραγματάκια, όπως ότι κυκλοφορούν

και άλλοι εκεί μέσα, θα κάνουν τη ζωή της ανα-τριχιαστική. Η Τζούλιετ θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει η μοναδική... ένοικος του σπιτιού.

Οσο για τους ποδοσφαιρόφιλους, η ταινία που θα παίζεται αυτή την εβδομάδα για εσάς λέγεται “Switch” και είναι του Φρεντερίκ Σονδερ-φέρ. Η υπόθεση είναι απλή. Μια νεαρή από το

Μόντρεαλ μετακομί-ζει στο Παρίσι, μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής σπιτιών μέσω διαδικτύου. Οταν ανακαλύπτεται ένα πτώμα στο κανο-νικό της σπίτι, τότε θα πάρει το νόμο στα χέρια της και θα ψάξει για το δίκιο της, αφού κανείς δεν πιστεύει ότι είναι αθώα. Τώρα, θα ρω-τήσετε γιατί η ταινία αφορά ποδοσφαιρόφιλους: ο αστυνομικός που κυνηγάει την κοπέλα είναι ο Ερίκ Καντονά!

Αν, τέλος, δεν έχετε καλυφθεί με τίποτα από τα προηγούμενα, σας μένει η ταινία «Οι εποχές του έρωτα» του Τζιοβάνι Βερονέζι. Πρόκειται για μια σπονδυλωτή ταινία με θέμα τον έρωτα σε όλα τα στάδιά του. Πρωταγωνιστούν οι: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Μόνικα Μπελούτσι, Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Μικέλε Πλασίντο.

Για μία ακόμη εβδομάδα θα ασχοληθούμε με την Αθήνα του Δεκαπε-νταύγουστου, μια ημέρα κατά την οποία η πόλη εγκαταλείπεται μανιωδώς και συντονισμένα. Οσοι μένουν δε έχουν την περίεργη τύχη να δουν μια πρωτεύουσα σε πλήρη ηρεμία, χωρίς τα τρανταχτά ίχνη ζωής που τη χα-ρακτηρίζουν όλο τον υπόλοιπο καιρό. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον κινείται και ο ήρωας του Μάκη Παπαδημητράτου στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη με τίτλο «Τσίου...» (2006). Ο Τσίου (ο εκπληκτικός Αλέξανδρος Παρίσης) είναι ένα πρεζάκι, που έχει ξεμείνει στην Αθήνα το Δεκαπενταύγουστο χωρίς τη δόση του. Η απελπισία του τον οδηγεί στο να ψάξει παντού. Ξεκινάει από την αδερφή του Στέλλα, η οποία το λέει στον Στέλιο (σε μια εξαιρετική φιλική συμμετοχή ο Ερρίκος Λίτσης), αυτός στον Τάκο, ο οποίος παίρνει τους δρόμους και καταλήγει στον Νώντα. Αυτός τηλεφωνεί στον Τσίου και έτσι ξαναγυρίζουμε στην αρχή, με τον Τσίου να ψάχνει ουσιαστικά -χωρίς να το ξέρει- για τον εαυτό του. Η ταινία είναι γυρισμένη σε όλα τα “hotspots” της πρωτεύουσας, η οποία μοιάζει αλλιώτικη με όλους τους δρόμους σχεδόν άδειους και τον Τσίου να περπατάει μόνος του. Αξίζει να σημειωθεί ότι η δημοφιλής κωμωδία έφυγε από το 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με τα βραβεία Καλύτερου Σεναρίου, Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη και FIPRESCI Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας.

Αγαπητοί φίλοι, οι ημέρες των διακοπών μόλις ξεκίνησαν για τη Metropolis και τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ελπίζω να βρίσκομαι σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για το Σεπτέμβριο, αλλά πριν από αυτό θα γιορτάσουμε σαν να μην υπάρχει αύριο την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Κουνουπιών (20 Αυ-γούστου). Πρόκειται για μια γιορτή που θα μας κρατήσει συντροφιά όλο το καλοκαίρι. Θα τη γιορτάσουμε βλέποντας την ταινία «Η ακτή του κουνουπιού» (1986) του Πίτερ Γουίαρ, με τον Χάρισον Φορντ στο ρόλο του επιστήμονα που εγκαταλείπει τον κόσμο για να ιδρύσει μια ιδανική κοινωνία στη ζούγκλα. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά και Καλό Καλοκαίρι!

Πέρα από τις ερωτικές ιστορίες που βγαίνουν στις αίθουσες, ταινίες για όλα τα γούστα κυκλοφορούν αυτή την εβδομάδα. Αν θέλετε περιπέτεια, ο Φρεντ Καβαγιέ σκηνοθετεί το «3 ώρες διορία». Ο ήρωας της ταινίας Σαμιουέλ Περιέ τρέχει πάνω κάτω τους δρόμους του Παρισιού, αφού κάποιοι έχουν απαγά-γει την έγκυο γυναίκα του. Τα πράγματα βέβαια σε τέτοιες περιπτώσεις δεν λύνονται πολύ απλά, ειδικά αν μπλέξεις με έναν ακόμη τύπο που κάποιοι τον θέλουν νεκρό.

Στα χέρια του ελληνικού κράτους και της ελληνικής αδιαφορίας έπεσε πριν από λίγες ημέρες το σπίτι του Ανδρέα Καρκαβίτσα στα Λεχαινά Ηλείας. Το γκρέμισαν οι άνθρωποι του Συλλόγου Οικιστών (αυθαιρέ-των), με την αιτιολογία ότι πρόκει-ται για «ένα ερείπι-ο-εστία μόλυνσης για την περιοχή τους». Τέτοιες πράξεις, που δυστυχώς δεν είναι με-μονωμένες, μόνο θλίψη προκαλούν, αποδεικνύοντας ότι η Ελλάδα δεν είναι ικανή να διαχειριστεί την πολι-τιστική κληρονομιά της. Το ερώτημα από πού ο σύλλογος αντλεί το δικαί-ωμα να γκρεμίζει κτίσματα παραμένει ακόμη αναπάντητο...

Η Ρέα Γαλανάκη στο τελευταίο της βιβλίο «Από τη ζωή στη λογοτε-χνία» (εκδ. Καστανιώτη) συγκεντρώ-νει αυτοβιογραφικά κείμενά της. Το Ηράκλειο της δεκαετίας του ’50, η σύγκρουση με τους βενιζελικούς γονείς, ο ρομαντικός αυτόχειρας της Πάτρ(ίδ)ας [sic] Ρηγόπουλος και η Γέφυρα, το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως. Δοκίμια για τη στρα-τευμένη και μη στρατευμένη γυναι-κεία γραφή, αλλά και εικόνες από το ίδιο το εργαστήρι της Γαλανάκη, που μας χάρισε το «Βίο του Ισμαήλ Φερίκ Πασά» και τις «Φωτιές του Ιούδα». Πώς δευτερεύοντα πρόσω-πα, άνθρωποι που βρέθηκαν στις πίσω σελίδες της Ιστορίας, γίνονται γοητευτικοί λογοτεχνικοί ήρωες; Σε έναν πολύ ωραίο συνδυασμό δοκι-μίου (η μαρτυρία για τον Καζαντζά-κη θυμίζει τα «Ανοιχτά Χαρτιά» του Ελύτη) και αυτοβιογραφίας (η φοι-τητική Αθήνα της 21ης Απριλίου, αλλά και η αντιστασιακή οργάνωση Ρήγας με την παράνομη εφημερί-δα «Θούριος» δίνονται ιδιαιτέρως

εξομολογητικά), μας περιφέρει η συγγραφέας από τη ζωή στη λογοτε-χνία και πάλι στη ζωή.

Σε ένα «Ραντεβού πίσω στο χρόνο» μάς καλεί στο νέο της μυθιστόρημα η συγγραφέας Κατερίνα Παπανικολάου (εκδ. Διόπτρα) και εμείς δεν μπορούμε παρά να την ακολουθήσουμε. Ενα ταξίδι τριών γυναικών, της γιαγιάς Χαράς, της Αθηνάς και της Αφροδίτης στην Αίγυ-πτο του 2009, αλλά και της γιαγιάς στην Αλεξάνδρεια του 1943 μάς περιμένει στο βιβλίο. Η γιαγιά θυμάται, αλλά λέει λίγα, αινιγματική Σφίγγα. Η Αφροδίτη ακούει και η Αθηνά θέλει να τα ανατρέψει όλα. Οι περιγραφές του ταξιδιού είναι αρκετά ενδελεχείς και ενδιαφέρουσες, με τα πάντοτε γοητευτικά σκηνικά της Αιγύ-πτου. Οι αναδρομές φέρνουν στο παρόν της ιστορίας αρκετές ανατροπές, καθώς η αφηγήτρια ξεκίνησε για το Κάιρο έχοντας προδιαγραμμένες προοπτικές. Μην χαλάσουμε τη συνέχεια, καθώς το βιβλίο αποτελεί μια κατάδυση στο γυναικείο ψυχισμό, ανάγνωσμα ευχάριστο για τις θερμές βραδιές του Αυγούστου.

Ολοι λίγο πολύ -αν δεν τα έχετε ήδη επισκεφτεί- έχετε ακούσει να μιλάνε για τα Κουφονήσια. Τα Κουφονήσια είναι ένας πε-ρίεργος τόπος, που ασκεί πάνω σου μια ιδιαίτερη επιρροή. Ο Μίμης και η Νένα είναι τα πιο κατάλ-ληλα άτομα για να περι-γράψουν αυτό το νησί των Μικρών Κυκλάδων, εφόσον εγκατέλειψαν την Αθήνα το 1996 και από τότε ζουν μόνιμα εκεί. Αυτό τούς δίνει

τη δυνατότητα να μην αναφέρο-νται στο νησί με την έπαρση του ντόπιου, αλλά με το ύφος των ανθρώπων που έχουν πραγμα-τικά αγαπήσει έναν τόπο. Στο φωτογραφικό τους λεύκωμα “I was there... Koufonisia” (εκδ. Saligram) δεν μιλάνε για το νησί με λόγια, αλλά με εικό-νες. Τις εικόνες που τα ίδια τα Κουφονήσια γέννησαν στο φακό της κάμεράς τους. Ενα καλλιτεχνικό λεύκωμα που δεν πρέπει να λείπει από τις βιβλιοθήκες σας!

Τι θα ήταν οι Κυκλάδες χωρίς τα μοναστήρια τους; Σίγουρα θα τους έλειπε η μισή τους αρχοντιά και ιστορία. Ολα αυτά τα εξη-γεί καλύτερα ο Γιώργος Ανωμερίτης στο πέμπτο βιβλίο του με κυκλαδικά θέματα: «Μοναστήρια των Κυκλάδων, με πατρι-αρχικά σταυροπηγιακά σιγίλλια» (εκδ. Μίλητος). Το βιβλίο, μετά τα εισαγω-γικά μέρη για την Εκκλη-σία στις Κυκλάδες και την ιστορία του μοναχισμού στο Αιγαίο, παρουσιάζει αλφαβητικά όλα τα κα-τοικημένα κυκλαδονήσια και τα μοναστήρια που υπήρξαν ή συνεχίζουν να λειτουργούν και στα 24 νησιά, συνδυάζοντας τα ιστορικά στοιχεία με αισθητικά άψογες φωτο-γραφίες. Ενα ιστορικό φω-τογραφικό λεύκωμα 317 σελίδων, που καλύπτει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.

Τα διηγήματα της Κατερίνας Εσσλιν στο βιβλίο της «Ο μισός βέσπα» (εκδ. Απόπειρα) σε πιάνουν από το χέρι και σε παρασύρουν στο χείμαρρό τους. «Μυθιστορήματα του ενός λεπτού», διαβάζεις στο εξώφυλλο και αναρω-τιέσαι γιατί. Από το πρώτο κιόλας διήγημα, όμως, σου λύνεται η απορία. Οι ιστορίες της συγγραφέως είναι λακωνικές και περι-εκτικές. Η καθεμία θα μπορούσε να είναι από μόνη της ολόκληρο μυθιστόρημα. Αντ’

αυτού όμως, περιορίζεται σε μια αφήγηση σχεδόν ενός λεπτού, η οποία καταφέρνει να σε συγκλονίσει. Οι λέξεις γίνονται πότε χέρια που σε γαργαλάνε και σε κάνουν να γελάς και πότε κόμποι στο λαιμό που σε πνίγουν. Σίγουρα δεν πρόκειται για το πιο ανάλαφρο καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αξίζει όμως να διαβαστεί, μια και σπάνια η πρώτη δουλειά ενός συγγραφέα διακρίνεται από τόση συνο-χή, χιούμορ, λεξιπαίγνια και φαντασία μαζί.

γ

υ

» Τέτοιες

ΗσγτκστκτπΦΙππγ

ν

ι

τηνταντόαντικφωwSaνηνταφκδβ

Το «Τρίτο Στεφάνι», το έργο που καθιέρωσε τον Κώστα Ταχτσή και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το Εθνικό Θέατρο την περίοδο 2009-2010, ανεβαίνει για περιορισμένες παραστάσεις στο Παλλάς στις 28 Σεπτεμβρίου. Δύο γυναίκες οικείες,

γεμάτες δύναμη και αδυναμίες, ξετυλίγουν μπροστά μας το νήμα της ζωής τους: γάμοι, απιστίες, διαζύ-για, θάνατοι, οικονομικές αποτυχίες, οικογενειακά δράματα. Η προσωπική, μικρή τους ιστορία είναι δεμένη με τη μεγάλη ιστορία, με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Τα κυριότερα γεγονότα του πρώ-του μισού του περασμένου αιώνα περνάνε μέσα στο έργο, άλλοτε καθοριστικά και άλλοτε ως φόντο σε ένα συναισθηματικό τοπίο. Η παράσταση ανεβαίνει σε συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου και της Ελ-ληνικής Θεαμάτων σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασου-λή και με τη Νένα Μεντή και τη Φιλαρέτη Κομνηνού στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ενα νεανικό και ζωηρό δίδυμο ηθοποιών ζω-ντανεύει έξι ιδιαίτερους χαρακτήρες, μέσα από μια επίκαιρη κωμωδία, στις 5 Αυγούστου στο Αλσος Βεΐκου. Το γέλιο βλάπτει σοβαρά την υγεία σας; Πάσχετε από χρωματοφοβία; Σας προκαλεί κατάθλι-ψη να περνάτε καλά; Η γνωριμία με έξι ξεχωριστούς χαρακτήρες σάς τρομάζει; Ή μήπως σας μελαγχολεί το τραγούδι; Τότε δεν πρέπει να παρακολουθήσετε το “SHOW... S’6”. Γιατί, ενώ το τραγούδι εναλ-λάσσεται με την πρόζα, θα μάθετε τι κοινό έχουν ο Αντώνης που βλέπει ένα φανταστικό αδελφό, το μελαγχολικό κοριτσάκι-δολοφόνος, ένας πολιτικός χωρίς αιτία, ένας γκέι επαναστάτης με αιτία, μια ξεπεσμένη σταρ και μια τρελή επιστήμονας.

Οι «Μητροπολιτικές Ιστορίες» ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένα από τα αγαπημένα «παιδιά» της Metropolis - ίσως γιατί είναι το πρωτότοκο… Αλλά, δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος. Η τρι-μηνιαία έκδοση με τις «ιστορίες» των νέων συγγραφέων με άξονα σταθερής αναφοράς την πόλη, τους ανθρώπους της και τις μεταξύ τους σχέσεις, τις γε-νικότερες τάσεις και τις συμπεριφορές είναι ένα αυθεντικό κομμάτι μιας ανα-δυόμενης urban culture σκηνής της Αθήνας που λόγω και αντικειμενικών συνθηκών κινείται και αναπτύσσεται με βασική τροφοδοσία την αγάπη και το μεράκι των συντελεστών της…

Ο Αθως Δημουλάς - ψυχή της έκδοσης από κοινού με το φίλο του Γιώργο Ρομπόλα- στο σημείωμα της έκδοσης για το τεύχος 10 επιση-μαίνει: «Οι Μητροπολιτικές Ιστορίες επιμένουν να κυκλοφορούν μέσα στον καύσωνα του Ιουλίου για τρί-το συνεχόμενο καλοκαίρι. Αλλωστε, όπως έχει παρατηρηθεί εκ των έσω, τα καλοκαιρινά τεύχη είναι τα καλύτερα, τα πιο πλούσια σε ιστορίες φυγής και ιδρώτα. Στα τεύχη που έχουν μεσο-λαβήσει πάντως, από το Φεβρουάριο του ’09 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει από τις σελίδες αυτές πολλοί νεαροί επαγγελματίες και ακόμα περισσότε-ροι ερασιτέχνες συγγραφείς. Μερικοί από αυτούς κυκλοφόρησαν πρόσφατα και κάποιο βιβλίο. Ευχόμαστε κα-λές εμπνεύσεις στον Γιάννη Πλιώτα («Τα ουγγρικά ψάρια», Βορειοδυτικές Εκδόσεις), στην Κωνσταντίνα Τασσο-πούλου («Το καλοκαίρι του Ευκλείδη», Εκδόσεις Οσελότος) και στη Βάσια Τζανακάρη («Τζόνι και Λούλου», Εκδόσεις Με-ταίχμιο)».

Οι «Μητροπολιτικές Ιστορίες» έχουν και αυτές πια τη δική τους μικρή ιστορία να αφη-γηθούν ως μέρος μιας μεγαλύτερης αφήγη-σης που κατασκευάζει η ίδια η Αθήνα ως μητρόπολη - μια ιστορία που έχει να κάνει με τον πολιτισμό και τις πολύ-μορφες εκφράσεις του.

To καινούργιο project της ομάδας Bijoux de Kant έρχεται στις 11 Σεπτεμβρίου στο Taf. Το “Recording actions” συναντά καλλιτέχνες από το χώρο των εικαστικών, της φωτογραφίας, των multimedia και της ποίησης, οι οποίοι με αφορμή τις παραστάσεις της ομάδας δημι-ούργησαν ένα έργο πάνω στο έργο. Αυτή η διαμεσολαβημένη ματιά ενός «τρίτου» γίνεται αφετηρία για μια νέα δημιουργία, που διατηρεί τη δυναμική μιας συνεχούς μετάβασης και ανοίγει νέους δρόμους στη σχέση θεατή, καλλιτέχνη και θεάματος. Τα “Recording actions” είναι μια αναφορά στις εικόνες εκείνες που αποτυπώνονται μέσα μας, χω-ρίς πάντα να καταλαβαίνουμε το γιατί και αποτελούν τα πνευματικά μας σουβενίρ. Συμμετέχουν μεταξύ άλλων ο Σταύρος Πετρόπουλος, ο Περικλής Πραβήτας, η Ειρήνη Σουργιαδάκη.

Οι Forced Entertainment, η δυναμικότερη βρετανική ομάδα του devised theatre, επιστρέφει στο BIOS (Πειραιώς 84) με την παράσταση “Tomorrow’s Parties”. H τελευταία τους παράσταση διερευνά τις ιδέες και τα κλισέ γύρω από το αίσθημα της ελπίδας, καθώς και την αβέβαιη φύση της προ-σμονής, δημιουργώντας σενάρια για το μέλλον και σύντομες αφηγήσεις που αφορούν την αι-σιοδοξία και την απελπισία. Το “Tomorrow’s Parties” βασίζεται σε ουτοπικές και δυστο-πικές προβολές, στις αισιόδοξες ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας και στις χαρές της εφευρετικότητας που προκύπτουν από την έρευνα. Από αυτές τις υποθέσεις, τις ονειρο-πολήσεις και τις έντονες, αλλά χιλιοειπωμέ-νες ιστορίες, η νέα περφόρμανς των Forced Entertainment θα κινηθεί σε διαφορετικές κατευθύνσεις και σε άλλου είδους εικασίες, όπως το ρεαλιστικό, το προσωπικό και το ξεκάθαρα φανταστικό.

Πάντα μπροστά από την εποχή της η Καραμπέτη. Δήλωσε ότι το 2002

δεν είχε να πληρώσει ούτε το νοίκι της. Οσο για εμάς τους κοινούς

θνητούς, το ζούμε σήμερα. Silver Alert. Εξαφάνιση ηλικιωμένων.

Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ετών 67, εξαφανίστηκε από το Χόλιγουντ.

Τελευταία φορά εθεάθη σε ιταλική ταινία (ο Θεός να την κάνει) με

τη Μόνικα Μπελούτσι. «Οι εποχές του έρωτα». Γιατί υπάρχει καιρός

για να ζεις και καιρός για να... γηροκομείς. Silver Alert. Εξαφάνιση

ηλικιωμένων νούμερο 2. Οι Κώστας Βουτσάς, Βασίλης Τσιβιλίκας,

Βάσια Τριφύλλη, Γιώργος Κωνσταντίνου, Γιώργος Παρτσαλάκης,

Θύμιος Καρακατσάνης, συνολικών ετών χιλιετίας, παίζουν τη

«Λυσιστράτη». Ενα περιοδεύον ΚΑΠΗ. Από τόσες περιοχές θα

περάσουν, δεν θα ξεχαστεί κανείς τους στον καφενέ του χωριού; Και

έτσι όπως είναι βαμμένοι και ντυμένοι όλοι τους γυναίκες, άντε να

τους αναγνωρίσει άνθρωπος. Ποιο έργο του Αριστοφάνη μού είπες

ότι παίζουν; Τις «Θερμοφοριάζουσες»; Πάντα μπροστά από την

εποχή της η Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους. Δήλωσε: «Γύρισα την

πλάτη στη μυθοπλασία». Στην Αννα Μαρία την πλάτη την έχουν

γυρισμένη εδώ και μια δεκαετία. Οld Navy Alert. Εξαφάνιση

χαρωπών θαλασσοπόρων. Εμεινε στα μισά του πελάγους το σκάφος του

Λαζόπουλου, συνοδεία της Χαρούλας. Η ζωή μιμείται την τέχνη. «Ηταν

ένα μικρό καράβι...» Κατάλαβα τι σημαίνει οικονομική κρίση.

Να αγοράζεις αντιγηραντική κρέμα σε τιμή ευκαιρίας από το

σούπερ μάρκετ, που σου υπόσχεται 7 σε 1 εφέ και έχει στο κουτί

φωτογραφία τη Μενεγάκη. Οτι δηλαδή τη Μενεγάκη την κρατάει νέα

η κρέμα; Κι όχι ο έρωτας; Κι αυτό είναι καλό για τον Ματέο;

Εμαθες ότι κάτω από την Ακρόπολη, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου,

άνοιξε ένα μπαρ γιαουρτιού, το “Fresco”; Με αυτά που έχουν

παιχτεί φέτος στο Ηρώδειο, χρυσές δουλειές θα κάνει. Ποιος

άφησε την «Τάνια στο δρόμο»; Ούτε αυτή είχε να πληρώσει το νοίκι

της; Ο μοναδικός Ελληνας πολιτικός που κατάλαβε το επίπεδο

καλλιέργειας του Γερουλάνου είναι ο Πλεύρης του ΛΑΟΣ. Εκανε

ερώτηση στον υπουργό Πολιτισμού για την προβολή του «Εζέλ».

Ο Πέτρος Φιλιππίδης απαντά στα σχόλια που γράφτηκαν για την

«Ειρήνη» του: «Εγώ δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου». Σε τι

σχηματισμό ήταν το δάχτυλο;

Εμαθες ότι κάτω από την

Ακρόπολη, στη Διονυσίου

Αρεοπαγίτου, άνοιξε ένα μπαρ

γιαουρτιού, το “Fresco”; Με

αυτά που έχουν παιχτεί φέτος

στο Ηρώδειο, χρυσές δουλειές

θα κάνει.

SMSτα μηνύματα

της εβδομάδας

14

Η μικρή αλάνα πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού μεταμορφώθηκε σε πάρκο για σκεϊτάδες. Αυτό έλεγε ο φίλος μου Χρήστος Ξανθά-κης στο Facebook και πρό-σθετε: «Τους Πακιστανούς που έπαιζαν εκεί κρίκετ τούς σκέφτηκε κανείς;» Λίγη ώρα μετά βρισκόμουν στο οικόπε-δο για φωτογραφίες. Τελικά, πολλά πράγματα ακούγονται πολύ πιο σπουδαία απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα.

Μερικά φρεσκοφυτεμένα δενδρύλλια, άφθονο χώμα παντού και δύο τσιμεντένιες επιφάνειες σε σχήμα «Γ» για ράμπες. Μικρό, πολύ μικρό

για τόσα παιδιά και κάτι γαϊδουροέφηβους που κυκλοφορούν με scate boards. Πώς καταφέρνουν να μην πέφτουν ο ένας επάνω στον άλλο

σε τόσο περιορισμένο χώρο; «Μάπα το καρπούζι», έλεγε ένας νεαρός. «Ναι ρε, σιγά το πάρκο που έφτιαξαν. Μας δουλεύουν;» Η επιγραφή

στην είσοδο έγραφε: «Απαγορεύεται η είσοδος με αλκοόλ και γυάλινα μπουκάλια». Μέσα όμως είδα πολλές μπίρες. Κάνει και ζέστη.

17

THE VIEWΠαραλία του Σχίνου, απόγευμα Σαββάτου. Τα βλέμματά μας πάγωσαν στο άκουσμα του θανάτου της Εϊμι Γουάινχαουζ και κάπου εκεί γκρεμίστη-κε στα βότσαλα μια κατά τα άλλα όμορφη μέρα. Ο Γιώργος με κοίταξε και αντάμωσε το κενό των ματιών μου, καθώς πασχίζαμε να διαχειριστούμε την είδηση. Είμαστε άραγε πολύ μεγάλοι σε ηλι-κία για να συμπεριφερόμαστε σαν fans; Προφα-νώς όχι, όσο μπαίνουν στη ζωή μας αυθεντικοί καλλιτέχνες, όπως η 27χρονη Βρετανίδα. Στη διαδρομή της επιστροφής ελάχιστα ειπώθηκαν για το συμβάν που χτύπησε σαν χαστούκι ολό-κληρο τον πλανήτη κι εμάς επίσης, δύο θερμούς μεσήλικες θαυμαστές της, που χάρη στο ταλέντο και τα καμώματά της νιώθαμε σαν άγουρα νιάτα.

Ισως γι’ αυτό η επάνοδος στην πόλη έμοια-ζε με βουβό γυρισμό στο πουθενά. Εκεί, όμως, στο πουθενά ανήκουν όσοι έσπευσαν να μας δώσουν καλά δείγματα του άδειου τους μυαλού με τις απίστευτες κοινοτοπίες και την ξενέρωτη κριτική τους για τη ζωή και τις επιλογές της Εϊμι. Θλιβερά ανθρωπάκια των οποίων το σύμπαν αρχίζει και τελειώνει στα μπουζουξίδικα του Γκαζιού και της παραλιακής και που είναι κατα-δικασμένοι να περάσουν τη ζωή τους νομίζοντας ότι το rock ’n’ roll είναι κάτι λέξεις τυπωμένες σε μπλουζάκι από τα καλάθια της Αιόλου.

Ο Γιώργος διαγράφει τον ένα «φίλο» μετά τον άλλον στο Facebook. «Ο θάνατος της Εϊμι μάς έφερε αντιμέτωπους με την παθολογία των εν δυνάμει φασιστών που παλινωδούν στην κοινοτοπία και στη χυδαιότητα σε επίπεδα ανεξέλεγκτης επιδημίας», γράφει. «Ζούμε με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο της απόλυτης ανοησίας και της ακατανίκητης ασχήμιας. Φυσικά σβήνω ‘φίλους’: τι σχέση έχω με κάποιον που εκεί που εγώ βλέπω έναν πληγωμένο καλλιτέχνη, αυτός αντικρίζει ένα πρεζόνι που άξιζε το θάνα-το;» Στο τηλέφωνο ήταν κατηγορηματικός: «Θα περάσουμε να σε πάρουμε με τον Νίκο για να πάμε στα μπαράκια απόψε, δεν μπορώ, θέλω να βγω έξω». «Δεν το αφήνουμε καλύτερα, δεν έχω μία». «Σ’ τα βάζω εγώ! Πάμε, γιατί μου ’ρχεται να ουρλιάξω». Και πήγαμε. Οι παράδρομοι της Αριστοτέλους απάλυναν τον καημό μας για την Εϊμι, με γερές δόσεις από νοθευμένη βότκα. «Και τώρα ποια θ’ ακούμε; Ποια ξέμεινε;» «Κάτι πατσαβούρες». «Ασε με, σε παρακαλώ, σε λίγο θα παίζουνε Βανδή και θα νομίζουμε ότι είναι η Μαρία Κάλας». Ενας ασυγχώρητος Ιούλιος ξεγλιστράει βαρύς από το ημερολόγιό μας και μας παραδίδει μουδιασμένους στον Αύγουστο.

Οσοι θυμούνται το πρώτο Factory επί της Εμμανουήλ Μπενάκη έχουν ζήσει τις κα-λύτερες εποχές του αθηναϊκού κλάμπινγκ. Τώρα, ο χώρος αυτός έχει μεταμορφωθεί από τον Νεκτάριο σε Fabrica Dell Vino με μια αξιόλογη συλλογή κρασιών και μενού από μεζέδες που ακολουθούν. Στο βάθος ετοιμάζεται αίθουσα με κρεβάτι και άλλα άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία... Το θρυλικό υπόγειο, το οποίο έχει ζήσει μεγάλες στιγμές, έχει γίνει κελάρι, όπου θα εγκατασταθούν βαρέλια δίπλα σε τρα-πέζια και καθίσματα για φαγητό. Βιομη-χανικό, αγαπημένο. Καιρός να κτίσουμε νέες αναμνήσεις.

Το Society της οδού Κολοκοτρώνη απο-χαιρετά το αστικό καλοκαίρι με ένα πάρτι γεμάτο νερό, άμμο θαλάσσης, αστερίες, κουβαδάκια και φτυαράκια. Και καλή μου-σική, όπως πάντα. Splash!

Η είσοδος και η σκάλα του κτιρίου μας εδώ στην Καλλι-θέα που οδηγεί στην ταράτσα ήταν γεμάτες κόσμο. Μια ματιά αρκούσε για να κα-ταλάβεις ότι γινόταν γύρισμα. Ο Χρήστος Δήμας κινηματογρα-φούσε σκηνές από το «Πόκερμαν», τη νέα του ταινία, που θα προβληθεί το χει-μώνα. Ο Δημήτρης Πιατάς συγκεντρω-μένος στο ρόλο του περίμενε το «πάμε». Παραδίπλα ο Γιώργος Πυρπασόπουλος και ο Γιάννης Μποστα-ντζόγλου συζητούσαν για τους ρόλους τους. Η γειτονιά μας άλλαξε για λίγες ώρες. Πήρε λίγη από την έγχρω-μη ζωή του σελιλόιντ. Και είχε πλάκα.

19

Ηταν εδώ που συγκεντρώθηκε πρώτη φορά τόσο αποφασισμένη και τόσο ειρηνική η λαϊκή αντίδραση; Ηταν εδώ που ενώθηκαν ετερόκλητα πλήθη πολιτών με το πείσμα να σταματήσουν την αυθαιρεσία των πολιτικών; Η αυθαιρεσία. Αυτή προκάλεσε οργή και ξέσπασμα. Λυτρωτικό και ελπιδοφόρο. Με την ειρη-νική επιμονή του. Και με την ιντερνετική του οργά-νωση. Φάνηκαν μαγικά τότε όλα αυτά.

Αναρωτήθηκα πού πήγαν, όταν, ανεβαίνοντας τις σκάλες από το μετρό του Συντάγματος, με υπο-δέχτηκε μια ταγκή βρόμα από ούρα και υγρασία. Χρειάστηκα λίγο χρόνο να συνηθίσω το εκτυφλωτικό μεσημεριάτικο φως της πλατείας για να συνοδευτεί η οσμή με τη θέα. Τέντες, σκηνές, πανό εναλλάσσονταν σε μια σύνθεση κουρελαρίας, που δεν άφηνε το μάτι καν να διακρίνει αν υπήρχαν φράσεις με νόημα στα συνθήματα, αν υπήρχαν άνθρωποι ανάμεσά τους με μια δραστηριότητα που να θυμίζει πόλη. Υπήρχαν. Ηταν δύσκολο να τους προσέξεις. Τους συνέθλιβε ήδη το οργιαστικό ντεκόρ από τα ασυμβίβαστα με το αστικό περιβάλλον παραπήγματα, από τα απλωμένα κουρέλια, από τα πολύχρωμα εμπορεύματα πάνω σε απλωμένα σεντόνια πλατείας. Ανάμεσά τους αφανίζε-ται κάθε δείγμα ζωής. Ποιος φαντάστηκε αλήθεια ότι αυτή η εικόνα βρόμας και εγκατάλειψης μπορεί να κρατήσει τη σπίθα της δημοκρατίας ζωντανή;

Μπροστά μου περνάει κάποιος, αργοσέρνοντας τις σαγιονάρες του. Δεν βιάζεται. Γιατί να το κάνει; Οι σκηνές έχουν καταλάβει το χώρο με την αυθάδεια και το οριστικό ύφος μιας ερωμένης που υποδύεται τη σύζυγο σε παράνομη εκδρομή και το πιστεύει κιόλας πως αυτό έγινε. Το ντεκόρ της «αγανάκτησης» παγιώ-θηκε σε αυτό τον τσαντιριώτικο τσαμπουκά. Τι κρίμα!

Ποιος θα το φανταζόταν! Εκείνος ο λαϊκός παλμός που αγκάλιασε για μια στιγμή τον τόπο, εκείνες οι ελπίδες που γεννήθηκαν στην πλατεία μέσα από τη μεγάλη Συνάντηση των πολιτών, οι οποίοι άφησαν τους καναπέδες της τηλεθέασης και τη θέα στην τηλεοπτική υποβάθμιση της αισθητικής τους για να διεκδικήσουν τη ζωή, κατάντησε σε αυτή την εικόνα του «τέρατος»! Γιατί, καμιά αυταρχική εξουσία, καμιά αστυνομική δύναμη δεν μπορεί να καταλύσει την ελπίδα, όσο μπορεί να το πράξει αυτή η ύπουλη προβοκάτσια της αισθητικής εξαθλίωσης του κέντρου της πρωτεύουσας. Ο πραγματικός φασι-σμός είναι ο εθισμός στη θέα του «τέρατος», έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις. Καμιά λαϊκή «αγανάκτηση» δεν μπορεί να συγκρατήσει τη δημοκρατική της αύρα, όταν αφήνεται να την ορίσει μια οπτική βία σαν αυτή, που αποπνέει το τσαντιριώτικο ντεκόρ της πλατείας Συντάγματος.

Και καμιά ελπίδα δεν μπορεί να ανθίσει στα κουρελιασμένα ξέφτια ενός ανόητου πείσματος, που συγχέει ακόμη σε αυτό τον τόπο τις ατομικές ελευθερίες με τον τσαμπουκαλίδικο εγωκεντρισμό και τη δημοκρα-τική συνείδηση με το ναρκισσισμό της «σαγιονάρας».

ON THE ROAD

Από το δράμα της Σομαλίας στη φαρσοκωμωδία του Ψυρρή, η από-

σταση καλύπτεται με ένα graffiti.

Στην αρχή ή στο τέλος των διακοπών

τους, οι τουρίστες που φτάνουν στον Πειραιά

παίρνουν μια καλή γεύση από το τι θα

πει απεργία των ταξί στην Ελλάδα. Λίγο πιο κάτω, οι ίδιοι

απεργοί περιμένουν στα ΙΧ τους για να

πάρουν κούρσες στη «ζούλα», και φυσικά

με «μαύρα» κόμιστρα. Live your myth in

Greece, babe!

20

Αμερικανός, αλλά με βρετανικά γονίδια, ο σπουδαίος Κέβιν Σπέισι είναι μοιρασμένος ανάμεσα στο λονδρέζικο θέατρο και το Χόλι-γουντ. Απόψε πάντως θα είναι στην Επίδαυρο για να μας παίξει Σέξπιρ. Κύριε Σπέισι, τιμή μας.

Ο πανικός που προκλήθηκε για την αποψινή πα-ράσταση του Κέβιν Σπέισι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου οφείλεται περισσότερο στο χολιγουντι-ανό ηθοποιό, παρά στο κλασικό έργο ή στο θεα-τρικό οργανισμό που το ανεβάζει. Οι περισσότεροι που θα βρίσκονται σήμερα, αύριο και μεθαύριο στην Επίδαυρο θα ξέρουν τον Κέβιν Σπέισι, στην καλύτερη περίπτωση θα ξέρουν και τον Σαμ Μέντες και σίγουρα θα έχουν δει το “American beauty”. Η παράσταση «Ριχάρδος o Γ΄», όμως, κουβαλάει μαζί της την ιστορία του Old Vic, μια και επιβεβαίωσε ότι το πολύπαθο θέατρο έχει επι-στρέψει για τα καλά στην πρώτη γραμμή και ότι ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Κέβιν Σπέισι ήρθε στο Λονδίνο για να μείνει.

Το Old Vic από το 1818, όταν άνοιξε τις πύ-λες του στο βρετανικό κοινό, έχει υποστεί δεκάδες καταστροφές, έχει αλλάξει αρκετές φορές όνομα, διευθυντή και ρεπερτόριο. Εχει κλείσει και έχει αναστηθεί, έχει υποτιμηθεί και αγαπηθεί ξανά και ξανά. Από αυτό όμως έχουν περάσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του θεάτρου, όπως ο σερ Λόρενς Ολίβιε, ο σερ Τζον Γκίλγουντ, ο Ραλφ Ρί-τσαρντσον, η Τζούντι Ντεντς και ο Αντονι Χόπκινς.

Ο Κέβιν Σπέισι ανέλαβε τα ηνία του θεατρι-κού οργανισμού το 2001. Διορίστηκε καλλιτεχνι-

κός διευθυντής και στόχος του ήταν να δώσει στο βρετανικό θέατρο την παλιά του αίγλη. Στο δρό-μο για την επίτευξη αυτού του στόχου συνάντησε εμπόδια, αποτυχίες και τρικλοποδιές. Οι παρα-γωγές δεν έφερναν τα απαιτούμενα κέρδη και το βρετανικό κοινό τον αντιμετώπιζε μάλλον με καχυ-ποψία. Η επιμονή του και οι σωστές επιλογές του ανέτρεψαν στην πορεία το κακό κλίμα και έφεραν χαμόγελα στο Old Vic. O ίδιος έχει αρνηθεί το μι-σθό του (περίπου 100.000 λίρες) και επιμένει να εργάζεται σκληρά τόσο ως διευθυντής όσο και ως σκηνοθέτης ή ηθοποιός, όταν το επιλέγει.

Τις τρεις μέρες που θα βρεθεί στην Επίδαυρο θα τσαλακώσει τον εαυτό του όσο κανείς, ερμη-νεύοντας τον Ριχάρδο στο κλασικό έργο του Σέξ-πιρ. Για να τον απολαύσουν οι Αθηναίοι έσπευσαν στα εκδοτήρια από το χάραμα και φρόντισαν ώστε να εξαντληθούν τα εισιτήρια σε μία μόλις μέρα. Η τρίτη παράσταση που προστέθηκε αποτελεί φαι-νόμενο για το θεσμό του Ελληνικού Φεστιβάλ και το χώρο της Επιδαύρου. Οπως φαινόμενο απο-τελούν οι διθυραμβικές κριτικές των βρετανικών εφημερίδων για την παράσταση. Οπως άλλωστε είπε και ο Μέντες για τον Σπέισι: «Εχει γεννηθεί για να παίξει αυτόν το ρόλο».

21

Η φράση «ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του» διατυπώνεται συχνά πυκνά και έχει παγιωθεί πε-ρισσότερο ως ένας τόνος υπερβολής, παρά ως ένας αξιολογικός τίτλος. Δεν έχει νόημα να επα-ναλάβουμε το κλισέ, αν και εν προκειμένω δεν θα ήταν καθόλου άστοχο. Ας το θέσουμε όμως αλλιώς: ο Κέβιν Σπέισι είναι ο καλύτερος ηθοποιός που έπαιξε στο Χόλιγουντ τη δεκαετία του ’90 - από την οποία άλλωστε κράτησε ως ενθύμιο και δυο πανά-ξια κερδισμένα χρυσά αγαλματάκια.

Πρωτοεμφανίστηκε στο σινεμά με έναν ελά-χιστο ρόλο στην ταινία “Heartburn” (1987), συ-νυπάρχοντας στα γυρίσματα με τον Τζακ Νίκολσον και τη Μέριλ Στριπ, δυο ηθοποιούς των οποίων τη λάμψη και την επιτυχία, όσο και αν δεν το φανταζό-ταν εκείνη τη στιγμή, δεν θα χρειαζόταν να ζηλεύει λίγα χρόνια αργότερα. Ακολούθησαν κάποιες μάλ-λον αδιάφορες ταινίες μέχρι σιγά-σιγά να αρχίσει να γίνεται αναγνωρίσιμος, προτού, πάντως, αρχί-σει να γίνεται περιζήτητος. Η πρώτη του σημαντική «παράσταση» δόθηκε πλάι στον Αλ Πατσίνο, τον Εντ Χάρις, τον Αλεκ Μπάλντουιν και κυρίως τον αγα-πημένο του Τζακ Λέμον στο εξαιρετικό “Glengarry Glen Ross” (1992) - στα ελληνικά αποδόθηκε ως «Οικόπεδα με θέα». Τη στιγμή εκείνη, το σινεμά κέρδισε έναν καινούργιο χαρακτήρα, έναν εγκεφα-

λικό τύπο με μέσο παρουσιαστικό, ένα σπουδαίο σι-νεφιλικό ήρωα. Ακολούθησε η υποδειγματική του ερμηνεία στο “The usual suspects” (1995), όπου -spoiler- υποδύθηκε έναν από τους πιο ύπουλους χαρακτήρες στην ιστορία του σινεμά και κατάφερε με το υπεράνω υποψίας παίξιμό του να ξεγελάσει για πλάκα χιλιάδες θεατές. Το Οσκαρ Β΄ Ανδρικού ήρθε σχεδόν φυσιολογικά. Την ίδια χρονιά βγήκε στις αίθουσες και το “Seven” του Ντέιβιντ Φίντσερ, όπου ο Σπέισι ενσάρκωσε με ανατριχιαστική ψυ-χραιμία το διαταραγμένο τιμωρό των θανάσιμων αμαρτημάτων, ενώ δυο χρόνια αργότερα υποδύθη-κε τον καθοριστικό Jack Vincennes στη μεταφορά του “LA Confidential” (1997) στο σινεμά, κινού-μενος με άνεση, σαν να ζούσε από πάντα εκεί, μέσα στο μυθιστορηματικό κόσμο του Ελρόι.

Την ερμηνεία της ζωής του πάντως τη φύλαγε για το αριστούργημα του Σαμ Μέντες, το κλασικών διαστάσεων πλέον “American beauty” (1999). Κανείς ποτέ δεν έχει εκφράσει καλύτερα την κατα-πίεση του μέσου αστού, την οικογενειακή και κοι-νωνική απόγνωση. Κανείς άλλος ποτέ δεν κατάφε-ρε να κοιτάξει με τέτοια παράνομη ευχαρίστηση και με τέτοια κομψή χυδαιότητα τη φίλη της κόρης του, με ή χωρίς ροδοπέταλα. Κανείς ποτέ δεν αποκαθή-λωσε με τέτοιο ποπ κυνισμό και τόσο πανηγυρικά

τα κατάλοιπα του Αμερικάνικου Ονείρου. Το δεύτε-ρο Οσκαρ του, αυτή τη φορά Α΄ Ανδρικού Ρόλου, ήρθε και πάλι φυσιολογικά και αναμενόμενα.

Εκτοτε, η αλήθεια είναι ότι έχει κινηθεί σε ρηχά νερά, χωρίς να μπορούμε να διακρίνου-με κάτι πολύ σπουδαίο στο βιογραφικό του. Το “Ordinary decent criminal” (2000) είχε ένα εν-διαφέρον, το “Shipping news”(2001), παρά την όμορφη ατμόσφαιρα, ήταν μάλλον αδιάφορο, ενώ το “The life of David Gale” (2003) ήταν καλό, αλλά χειρότερο των προσδοκιών. Η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του Σπέισι στα ’00s ήταν στο “Beyond the sea” (2004), όχι τόσο επειδή η δραματοποίηση της ζωής του μουσικού Μπόμπι Ντάριν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όσο επειδή ο Σπέισι έδειξε μια εμμονή για αυτό το project, πρωταγωνιστώντας, σκηνοθετώντας (για πρώτη φορά) και γράφοντας το σενάριο. Εχω την εντύπωση ότι την καλύτερη ερμηνεία του εδώ και χρόνια την έκανε με ένα συ-μπληρωματικό ρόλο στο αλλόκοτο και κάπως παρε-ξηγημένο φιλμ του Γκραντ Χέσλοφ “The man who stares at goats” (2009). Εχοντας κατακτήσει το Χόλιγουντ, μπορούμε να πούμε ότι o πολύς Κέβιν Σπέισι καταθέτει πλέον χωρίς άγχος την ιδιαίτερη φαιά ουσία του στο αγαπημένο του Old Vic.

22

Σε μια σεμνή, λιτή τελετή, στον προ-αύλιο χώρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης ενταφιάστηκε χθες η

σoρός του Μιχάλη Κακογιάννη.

Ο γεννημένος Κύπριος, αλλά αυτοπροσδιοριζόμενος Φιλέλ-λην, ο πατέρας του διασημότερου Ελληνα, του Ζορμπά, και της διασημότερης Ελληνίδας, της Στέλλας, μα περισσότερο ο σκη-νοθέτης που «έβαλε» τον Ευριπίδη στην οθόνη και ταυτόχρο-να την Ελλάδα στην παγκόσμια ιστορία του κινηματογράφου, έφυγε τα χαράματα της 25ης Ιουλίου 2011, σε ηλικία 90 ετών.

Ο Μιχάλης Κακογιάννης γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύ-πρου στις 11 Ιουνίου του 1921 και σπούδασε Νομική, Δραμα-τικές Τέχνες και σκηνοθεσία στο Λονδίνο. Σχεδόν ολόκληρο το διάστημα που βρισκόταν στο Λονδίνο, εργάστηκε στην ελ-ληνική υπηρεσία του BBC, στην αρχή ως μεταφραστής και εκ-φωνητής και αργότερα, σε ηλικία μόλις 22 χρόνων, ανέλαβε τη διεύθυνση της «Κυπριακής Ωρας».

Το 1947, ξεκίνησε την καριέρα του στο Θέατρο της Αγ-γλίας ως ηθοποιός, γρήγορα όμως τον κέρδισε η σκηνοθε-σία και το 1953 ήρθε στην Ελλάδα. Το 1954, με την κινημα-τογραφική ταινία «Κυριακάτικο Ξύπνημα», ο Μιχάλης Κακο-γιάννης έκανε την αρχή της διεθνούς σκηνοθετικής του κα-ριέρας. Η «Στέλλα», το «Κορίτσι με τα μαύρα», το «Τελευταίο ψέμα» η τριλογία του: «Ηλέκτρα», «Τρωάδες» και «Ιφιγένεια» και ο «Ζορμπάς» είναι μερικές μόνο από τις ταινίες του που διαγωνίστηκαν και προβλήθηκαν στα εγκυρότερα φεστιβάλ παγκοσμίως και απέσπασαν πολλά βραβεία και τιμητικές δι-ακρίσεις. Στις ταινίες του συνεργάστηκε με μεγάλους Ελληνες ηθοποιούς, αλλά και με γνωστούς και καταξιωμένους ηθο-ποιούς της Αμερικής και της Ευρώπης.

Πέρα από τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο, σε εγχώ-ριες αλλά και διεθνείς συμπαραγωγές, ο Μιχάλης Κακογιάν-νης σκηνοθέτησε πολλές θεατρικές παραστάσεις και παρα-στάσεις όπερας στην Ελλάδα, στις ΗΠΑ., στη Γαλλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εχει, επίσης, γράψει και έχουν εκ-δοθεί σενάρια και μεταφράσεις κινηματογραφικών και θεα-τρικών έργων, ενώ έγραψε και στίχους γνωστών ελληνικών τραγουδιών.

Εργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φω-τισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίστηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», εξασφαλίζοντας τις υπηρε-σίες του διάσημου Γάλλου φωτιστή Pierre Bideau και αναλαμ-βάνοντας τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.

Το 2004, ο Μιχάλης Κακογιάννης συνέστησε το κοινω-φελές ίδρυμα με την επωνυμία «Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάν-νης» με σκοπό τη μελέτη, υποστήριξη και διάδοση των τε-χνών του θεάτρου και του κινηματογράφου, καθώς και την καταγραφή και διαφύλαξη των δημιουργημάτων των τεχνών αυτών, ενώ το φθινόπωρο του 2009 έγινε η έναρξη λειτουρ-γίας του Πολιτιστικού Κέντρου του Ιδρύματος που βρίσκεται στην οδό Πειραιώς 206, στον Ταύρο.

23

Προσοχή! Ακολουθούν σελίδες με έντονο καλοκαιρινό άρωμα. Σελί-δες που θα σας βοηθήσουν να φτιά-ξετε τη βαλίτσα σας, ιδέες για τα αξεσουάρ που δεν πρέπει να ξεχά-σετε. Αλλά, ακόμα και αν να μείνε-τε στην Αθήνα, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων θα σας κάνουν παρέα στην άδεια αυγουστιάτικη Αθήνα. Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώ-σεις, τα θερινά σινεμά με τις παλιές ταινίες, ακόμα και η τηλεόραση με τις καλτ, πλέον, επαναλήψεις των παλιών σίριαλ. Οπως κι αν έχει, καλές διακοπές.

24

Γνωρίστηκαν στα μαθήματα μπαλέτου της Σίλιας Ρούκα και παραμένουν φανατικές μαθήτριές της. Με την έλευση του Αυγούστου όμως, θα εγκαταλεί-ψουν για λίγο τις αίθουσες του χορού και θα μπουν σε ένα πλοίο, σε ένα τρένο, αεροπλάνο ή αυτοκίνη-το. Η Αναστασία Ζαφειράκη, η Ελένη Λακουμέντα, η Ματίνα Παπαϊωάννου και η Ειρήνη Σουργιαδά-κη αφήνουν κορμάκια και πουέντ και σκέφτονται μόνο τα πράγματα που θα πάρουν μαζί τους στις δι-ακοπές.

Εκτός από μαγιό, αντηλιακό και καπέλο, η Μα-τίνα δεν σκοπεύει να αποχωριστεί στιγμή τις κίτρι-νες Havaianas της. Τα βιβλία που θα έχει μαζί της στις εξορμήσεις της, από τη λίμνη Κόμο της Ιταλίας ως την Ιο, θα είναι οι «Συναντήσεις με τον Λακάν» του Pierre Rey, που δεν είναι ο πρώτος τίτλος που σου ’ρχεται στο μυαλό όταν ψάχνεις βιβλίο για την παραλία, οι «Καθρέφτες» του Eduardo Galeano και το «Αγριεμένοι ανάπηροι επιστρέφουν από καυτά κλίματα» του Tom Robins. Το mp3 της, φορτωμένο με Placebo, Cure και Depeche Mode, ίσως την κά-νει να ξεχαστεί λίγο από την έλλειψη που θα νιώθει για το notebook της - που θα αναγκαστεί να αφήσει εδώ. Τέλος, θα ήθελε να έχει πάνω της ένα ανοιχτό εισιτήριο που θα της επιτρέπει να μπαίνει σε όλα τα πλοία και να γυρίζει τα νησιά.

Αντίθετα, η Ελένη ούτε υπολογιστή θα ήθελε να πάρει μαζί της στη Ναύπακτο όπου θα βρίσκεται, ούτε καν το κινητό της. Θα διαβάσει την «Πέμπτη συμφωνία» των Don Miguel Ruiz και Don Jose Ruiz και θα ακούει το νέο CD του Yoav με το αγαπημέ-νο της “Adore Adore”. Δεν θα αφήσει πίσω το πο-δήλατό της και τα αγαπημένα της DVD με παραστά-σεις μπαλέτου. «Αυτό που θέλω να πάρω μαζί μου

σε μεγάλη ποσότητα είναι θετική σκέψη», δηλώνει και σκέφτομαι τα λόγια ενός φίλου που λέει πως τα κλισέ δεν πρέπει να τα φοβόμαστε, αλλά να τα αγα-πάμε. Αυτό που θα ήθελε να έχει και δεν μπορεί εί-ναι αμέτρητες ημέρες άδειας.

Η Αναστασία νιώθει πως ο χειμώνας που πέ-ρασε τη γέμισε με άχρηστα πράγματα, γι’ αυτό δεν θέλει να πάρει μαζί της παρά τα απολύτως απαραίτητα και να φύγει για άγνωστο -προς το πα-ρόν- προορισμό: μαγιό, παρεό, σα-γιονάρες και δύο βιβλία, τον «Προ-φήτη» του Khalil Gibran και το «Ποιος σκότωσε το σκύ-λο τα μεσάνυχτα» του Mark Haddon. Θα έχει μαζί το mp3 player, γιατί δεν μπορεί να απο-χωριστεί τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. «Αυτά μού είναι υπερ-αρκετά όταν είμαι με έναν άνθρωπο που αγα-πώ».

Η Ειρήνη θα πάρει στην Αμοργό τον υπολογιστή της, για-τί το γράψιμο δεν τελειώνει όταν αρχίζουν οι διακοπές. Θα διαβάζει το «Ανάποδα» του Joris-Karl Huysmans και το «Ζωή, οδηγίες χρήσεως» του Georges Perec. Θα γεμίσει το φλασάκι της με μουσικές και θα ακολουθήσει τη μέθοδο που της έμα-θε η

φίλη της η Δάφνη για να προστατεύει το κινητό της από την άμμο μέσα σε μια κόκκινη κάλτσα. Τέλος, δεν θα ξεχάσει να βάλει στη βαλίτσα της τον Φριτς, ένα ξύλινο ανθρωπάκι-μπρελόκ που απέκτησε στη Γερμανία τον Ιούνιο. «Στην πραγματικότητα το μόνο που χρειαζόμαστε είναι το εισιτήριό μας. Για μένα,

όταν κάποιος έχει στα χέρια του ένα εισι-τήριο για την Αμοργό, είναι σαν να

κρατάει μια με-γάλη υπόσχε-ση ευτυχίας».

Η Αναστασία, η Ελένη, η Ματίνα και η Ειρήνη γνωρί-στηκαν στο χορό. Σήμερα ετοιμάζονται για διακοπές. Τις πετύχαμε πριν φύγουν και μας είπαν πώς θα αφή-σουν πίσω τους τις αναμνήσεις του χειμώνα, τι βιβλία και τι μουσική θα πάρουν μαζί τους στην παραλία.

Ο σύγχρονος εκδρομέας δεν ξεκινάει για τις διακοπές του χωρίς κάποια βασι-κά αξεσουάρ. Ψάξαμε, βρήκαμε και σας προτείνουμε όλα όσα πρέπει να έχετε απαραιτήτως μαζί σας, αν θέλετε να φτιάξετε το τέλειο σακίδιο διακοπών.

Εφτασε η στιγμή να ξεφύγεις από τις compact μη-χανές και να πας τις φωτογραφίες σου ένα βήμα παραπέρα. Μια καλή μηχανή για να μπεις στον κόσμο των DSLR είναι η EOS 100D της Canon. Εχει ανάλυση 10,1 μεγαπίξελ, οθόνη LCD 2,5

ιντσών, ευαισθησία ISO από 100 έως 1.600 και τιμή 399 ευρώ. Με αυτή θα απαθανατίσεις όλες

εκείνες τις υπέροχες στιγμές διακοπών με το ταίρι σου. Αν είσαι ζευγαρωμένος. Αν είσαι ελεύθερος, σταμάτα να φωτογραφίζεις μπικίνι που δεν ξέρεις

προσωπικά...

Δεν υπάρχει τίποτα πιο εκνευριστικό από τα τσιμπήματα το καλο-καίρι. Ειδικά αν είσαι αλλεργικός σε κάποιο έντομο, δεν νοείται να μην έχεις μαζί σου ένα προϊόν όπως το μείγμα βοτάνων Μέλισσα της εταιρείας Korres. Αποτελείται από βάμματα μελισσόχορτου, φασκόμηλου, θυμαριού, μολόχας και αγριοκαστανιάς, τα οποία κατευνάζουν ερεθισμούς και φαγούρα, ενώ αποτρέπουν το σχημα-τισμό πρηξιμάτων. Είναι δερματολογικά ελεγμένο, κοστίζει μόλις 3,70 ευρώ και θα το βρείτε στα φαρμακεία. Το σημαντικό είναι ότι δεν έχει περιορισμό χρήσης. Μέχρι και για τσιμπήματα από ανε-μώνες κάνει. Επίσης δεν περιέχει αντιισταμινικά. Που με τη ζέστη σε κάνουν «κοτόπουλο». Ο ιδανικός φίλος κάθε ανθρώπου ενάντια στον οποίο το ζωικό βασίλειο έχει κηρύξει πόλεμο.

λο-αι να σσα , α ημα-λις ι ότι νε-έστη άντια

Απαραίτητο συνοδευτικό της ηλιοθε-ραπείας είναι το βιβλίο. Ο ηλεκτρο-νικός αναγνώστης Kindle 3G της Amazon κοστίζει 189 δολάρια (περί-που 130 ευρώ), είναι εξοπλισμένος με οθόνη 6 ιντσών, η οποία λειτουρ-γεί τέλεια κάτω από δυνατό φως και ζυγίζει μόλις 246 γραμμάρια. Η μπα-ταρία του διαρκεί δύο μήνες, χωρά-ει 3.500 βιβλία, έχει λεξικό για τους άγνωστους όρους και επιπλέον μπο-ρεί να συνδεθεί στο ίντερνετ είτε μέσω Wi-Fi είτε μέσω 3G. Σταμάτα λοιπόν να παίρνεις το «Ονομα του Ρόδου» στην παραλία. Αφού μόνο για μαξιλά-ρι το χρησιμοποιείς. Με το Kindle θα διαβάζεις ό,τι θέλεις! Χωρίς τύψεις. Και με λιγότερο βάρος.

Οχι, το αντηλιακό δεν είναι απο-κλειστικό προνόμιο του δέρματός σου. Διατίθεται και για μαλλιά και

σκοπός του είναι να τα τονώσει και να προστατέψει το χρώμα τους

από την ηλιακή ακτινοβολία και το αλάτι. Το Hair Oil Spray της

Apivita, με ελιά και ηλιοτρόπιο, είναι αδιάβροχο και κοστίζει 14,20

ευρώ. Για να είναι τα μαλλιά σου πάντα στην τρίχα.

Το Wildfire της HTC είναι μια οικονομική και αξιόλογη πρότα-ση στην κατηγορία των smartphone. Ενσωματώνει οθόνη αφής 3,2 ιντσών, τρέχει λειτουργικό Android και υποστηρίζει Adobe Flash για να μπαίνεις στο ίντερνετ απροβλημάτιστα. Θα το βρεις, με λίγο ψάξιμο, σε τιμές χαμηλότερες των 200 ευρώ. Γιατί τα android σήμερα σώζουν ζωές. Το Facebook, οι αγγελίες ευρέσεως εργασίας και τα email της δουλειάς -που σε πήζει και στις διακο-πές- θέλουν ίντερνετ. Και το smartphone μπορεί.

Ποτέ δεν καθόμαστε στον ήλιο χωρίς αντηλιακό. Στα-

μάτα να παθαίνεις εγκαύματα κάθε καλοκαίρι. Η ατάκα «Εγώ

τέτοια πάνω μου δεν βάζω» κρίνεται επιβλαβής. Το Organic

Sunscreen Face & Body Milk της Apivita με ελιά και πρόπολη

έχει δείκτη προστασίας 20 και προφυλάσσει την επιδερμίδα σου από τις βλαβερές ακτίνες

του ήλιου, χαρίζοντας παράλλη-λα το μαύρισμα που επιθυμείς.

Κοστίζει 26,70 ευρώ και έρχεται με δώρο κρέμα ενυδάτωσης για

μετά την ηλιοθεραπεία.

ν α-αώ

ω»ic k ηαι α

ες η-ς. αι α α.

Στη σκηνή Pop Up της Terra χωράνε δύο άτομα με άνεση. Στήνεται με μία κίνηση χάρη στο αυτόματο σύστημα μπανέλων

της. Πράγμα πολύ σημαντικό, όταν ο χρό-νος πιέζει. Οταν πρέπει εσύ -πριν από όλους- να «καπαρώσεις» την καλύτερη θέση του κάμπινγκ. Διαθέτει δύο εισό-

δους με σήτες εξαερισμού και δύο εσωτε-ρικές τσέπες στην αριστερή και στη δεξιά

πλευρά. Ερχεται παρέα με έναν κυκλικό σάκο μεταφοράς με ιμάντες χειρός και πλά-

της, ζυγίζει μόλις 2,28 κιλά και η τιμή της δεν ξεπερνάει τα 80 ευρώ.

Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά. Φρόντισε

λοιπόν να έχεις πάντα καθαρά τα χέρια σου με το υγρό τζελ της Dettol. Σκοτώνει το 99,9% των

βακτηριδίων και των μι-κροβίων που υπάρχουν χωρίς να χρειάζεται να

ψάχνεις σαπούνι και νερό. Εύκολα και γρή-

γορα, για να μπορείς να πιάσεις το φαγητό σου

χωρίς τύψεις.

Το HP Mini 110-3600 είναι ένα netbook με οθόνη 10,1 ιντσών και βάρος 1.320 γραμμαρίων για να το παίρνεις

πάντα μαζί σου. Ενσωματώνει 3 θύρες USB, σκληρό δίσκο 250 GB, bluetooth, webcam, μνήμη ram 1 GB, επεξεργαστή Intel Atom στα 1,66 GHz και λειτουργι-κό σύστημα Windows 7. Εχει ό,τι χρειάζεσαι για να κάνεις τη δουλειά σου. Σε βουνά απόκρημνα, σε παραλίες ερημικές, στο αγαπημένο σου χωριό, θα είναι εκεί για σένα.

Μπορείς να το κάνεις δικό σου με λιγότερο από

300 ευρώ.

27VINIETA

Ο,τι και αν παίρνεις μαζί σου στην παραλία, ποτέ μα ποτέ μην ξεχνάς το νερό. Φρόντισε να πίνεις όσο περισσότερο μπο-ρείς και να προμηθεύεσαι από πριν αρκετά μπουκάλια, ειδικά αν συνηθίζεις να πηγαίνεις σε ερημικές περιοχές. Για καλύτε-ρες τιμές, κοντά στα 15 λεπτά το μισό λίτρο, κάνε τις αγορές σου από σούπερ μάρκετ και προτίμησε τις απλές συσκευασί-ες και τις ιδιωτικές ετικέτες.

Δεν νοείται καλοκαιρινή νύχτα και εξοχικό χωρίς το κλασικό «φι-

δάκι» για τα κουνούπια και τις σκνίπες. Η δεκάδα της

Baygon κοστίζει λιγότε-ρο από 2 ευρώ, με τη δράση της κάθε σπεί-

ρας να διαρκεί έως και 7 ώρες. Τα ενοχλητικά ζωύφια το αποφεύγουν

όπως ο διάολος το λιβά-νι. Προσοχή πάντως στη

χρήση τους σε εσωτερικούς χώρους. Μην πάρουμε και κα-

μιά φωτιά Αύγουστο μήνα...

Ξέχνα την κλασική μυγοσκοτώ-στρα της γιαγιάς. Εδώ μιλάμε για

έναν υπερσύγχρονο killer των εχθρών. Η νέα εποχή επιβάλλει ηλε-

κτρική ρακέτα που λειτουργεί με μπα-ταρίες και «ψήνει» κουνούπια, μύγες,

σφήκες και λοιπά ζωύφια στον αέρα. Θα τη βρεις σε καταστήματα, αλλά και στα περισσότερα φανάρια της Αθήνας, με

τιμή ανάλογη των παζαριών σου.

--ααααααααα

ωνωνωνωνωνωνωνωνν ηληληληληληληληλλεεεεεεεεεε εεε μπμμπμπμμπμπμμπμμμμμμμύμύμύμύμύμύμύύμύμύμμμύμύύρρρρρρρρρρρρρρρα.αα.αα.αα.αααααααακακακακακακακακκακακακακκακααιιιιιιιιιιιιιιννννννννννννννναςαςαςαςαςααςααςααααααα

ώώώώώώώώώώώώώώνν ν ν νννν νν

εεεεεεε-------πππππππππααααααααααα---------γεγεγεγεγεγεγεγεγεγες,ς,ς,ς,ς,ςς,ς,ςς,ς,ςςςς,ς ........ ΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘα αα αα ααααααα αα ιι ιι ι ιιι στστστστσστσττστστστστττστττσσσσ α α α ααα αα α ααααααςςςςςςςςςςςςςςςςςς,,,,,,,,,, μεμεμεμεμεμεμεμεεμεμεμεμεμεμεεμμεμμμ σοσοσοσοσοσοσοσσοσσοσοσοσοοσσοοσ υ.υ.υ.υ.υυ.υ.υυυ.υ.υυυ

Η ευκαιρία και ο χρόνος που έψαχνες για να ασχο-ληθείς με τα αγαπημένα σου βιντεοπαιχνίδια βρίσκε-ται στον Αύγουστο. Το Nintendo 3DS, με δύο οθό-νες και 3D γραφικά χωρίς ειδικά γυαλιά θα σε βοηθή-σει να παίζεις μέχρι τελικής πτώσης. Γίνε πάλι έφηβος. Απελευθερώσου. Εχει επίσης αποθηκευτικό χώρο για τις φωτογραφίες και τα τραγούδια σου, ενώ μπορεί να συνδεθεί ασύρματα στο ίντερνετ. Αλλοθι για να το δικαιολογήσεις στην κοπέλα σου. Η τιμή του κυμαίνεται κοντά στα 250 ευρώ, ανάλο-γα το κατάστημα.

γ

γ

Μια μικρή, αλλά ανθεκτι-κή και ελαφριά βαλίτσα είναι αναγκαία για τα σύντομα τα-ξίδια. Η λύση της Samsonite βρίσκεται στη συλλογή Bright Lite Diamond, η οποία εί-ναι διαθέσιμη σε επτά διαφορετικά χρώματα. Τα ρο-δάκια της στρί-βουν 360 μοί-ρες για να την κινείς σε κάθε κατεύθυνση χω-ρίς πρόβλη-μα, έχει ενσω-ματωμένο λου-κέτο και μεγάλη αντοχή στα χτυ-πήματα και στις γρατζουνιές. Οι διαστάσεις της είναι 45x30x67 εκ., κοστίζει 200 ευρώ και συνοδεύεται από εγγύηση 5 χρόνων. Γιατί, εάν ταξιδέ-ψεις με αεροπλάνο, χρειάζε-σαι αποσκευές που αντέχουν στο «ξύλο».

ευρώ

ριά βαλίτσα είναι α τα σύντομα τα-ση της η συλλ

nd, η ομη σε ε

α ρο-ρί-οί-ην θε χω-

ω-ου-άλη χτυ-στις Οι

ης x67 200 ε

ύντομα ταSamsonite λογή Bright ποία εί-

επτά

ευρώ

28 VINIETA

Εάν πάντα ζήλευες αυτούς που περνάνε τις διακοπές τους αραχτοί πάνω σε μία αιώρα, ήρθε η στιγμή να πάρεις την εκδίκησή σου. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αγοράσεις το μονό μοντέλο της Campus με 13,65 ευρώ, να βρεις δύο γερά δέντρα με σκιά και είσαι έτοιμος για ανε-πανάληπτους ύπνους. Στιγμές Χαβάης μόνο για σένα.

Η πιο ποθητή ταμπλέτα της αγοράς, το iPad 2, δεν είναι τυχαία Νο1. Με εξαιρε-τικά λεπτό σχεδιασμό, βάρος 613 γραμ., μπαταρία που διαρκεί έως 10 ώρες και

οθόνη 9,7 ιντσών, θα σου κρατήσει πα-ρέα όπου και αν πας. Κάντo δικό σου με

τιμές που ξεκινούν από τα 509 ευρώ. Γιατί, όσο και να γκρινιάζουν οι Apple

haters, όλοι ξέρουμε την αλήθεια. Κατά βάθος και αυτοί iPad θέλουν.

Με ανάλυση 14,1 με-γαπίξελ, οπτικό ζουμ 4x, ευρυγώνιο φακό Carl Zeiss και τιμή 110 ευρώ, η DSC-W530 της Sony είναι μια φωτο-γραφική μηχανή ικανή να σου κάνει το «κλικ». Διαθέτει λειτουργία iAUTO, που προσαρμόζει αυτόματα όλες τις ρυθμίσεις της σε πολλές συνθήκες λήψης, και τον ηλεκτρονικό σταθεροποιητή SteadyShot για να μην υπάρχουν κουνήματα. Για να μπορείς να τραβήξεις ακόμα και παρα-πατώντας πάνω στην άμμο.

Ρωτώντας πας στην πόλη, αλλά τον πιο σύντομο δρόμο για την παραλία θα τον βρεις πιο εύκο-λα με ένα GPS. Το Navigon 20 Easy έχει χάρτες για όλη την Ελλάδα και τις χώρες της Ανατολι-κής Ευρώπης, οθό-νη αφής 3,5 ιντσών, Active Lane Assistant για να βγαίνεις πιο εύκολα από τους αυτοκινητόδρομους και προσιτή τιμή στα 99 ευρώ. Μπορεί τώρα να νιώθεις Μαγγελάνος, αλλά χωρίς αυτό, εάν χαθείς, πώς θα αντιμετωπί-σεις την γκρίνια του/της συντρόφου σου; Των φρονίμων τα παιδιά...

Η θήκη WP110 της DicaPac χωράει σε περισσότερους από 200 τύπους φωτογραφικών μηχανών με διαστάσεις έως 19x10 εκ. και σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις εντυπωσιακές λήψεις μέσα στο νερό. Αντέχει σε βάθος μέχρι πέντε μέτρα, επιτρέπει την πρόσβα-ση σε όλα τα κουμπιά της μηχανής σου και κοστίζει λιγότερο από 20 ευρώ. Επιτέλους, ο καθένας μπορεί να νιώσει λίγο θαλάσσιος εξερευνητής, λίγο Κουστώ, βρε παιδί μου.

29VINIETA

Για να είσαι διαρκώς online και να μην χάνεις τις εξελίξεις, η λύση λέγεται mobile internet. Το «μαγικό στικάκι» από Cosmote, Vodafone και Wind σού εξασφαλίζει γρήγορη πρόσβαση στο διαδίκτυο στις περισσότερες περιοχές της χώρας με προσιτές τιμές. Η τέλεια λύση για να τσεκάρεις email σε κά-ποιον ξεχασμένο καφενέ όμορφου ερημικού νησιού. Ενδεικτικά, ένα πακέτο δεδομένων του 1 GB ξεκινάει από τα 10 ευρώ το μήνα.

Για να μην ξεμείνεις ποτέ από μπατα-ρία, φρόντισε να έχεις πάντα μαζί

σου έναν ηλιακό φορτιστή, όπως τον XTG-SOL1500 της XTG

Technology. Φορτίζει από τον ήλιο (έως 50%) ή από το ρεύ-μα και στη συνέχεια δίνει την ενέργειά του στο κινητό, στο

mp3 και στις άλλες συσκευές σου. Εχει και ενσωματωμένο λαμπάκι για να διαβάζεις το

βράδυ, με την τιμή του να εί-ναι στα 22 ευρώ. Η τεχνολο-γία συναντάει την οικολογία. Και εσύ δεν χρειάζεται να αγ-χώνεσαι όταν κάνεις ελεύθερο

κάμπινγκ στα Κουφονήσια.

από άνταή, όπς XTό τορεύ-την το ές ο ο -

ο-α. γ-ρο σια.

μπατα-α μαζί πως TGον

Μια καλή λύση για να μην σε ενοχλεί ο θό-ρυβος από τις ρακέ-τες και τις μανάδες που κυνηγούν τα παι-διά τους στη θάλασσα είναι να δυναμώσεις λίγο τη μουσική που φτάνει στα αυτιά σου από τα ακουστικά που φοράς. Το iPod Touch της Apple είναι διαθέσιμο σε τρία μεγέθη, 8, 32 και 64 GB, με τιμή 259, 339 και 449 ευρώ αντίστοιχα. Δυναμώνεις λοιπόν και φτιάχνεις το δικό σου soundtrack της παραλίας. Από Μάνου Τσάο και Μπομπ Μάρλεϊ μέχρι System of a Down. Περί ορέξεως...

Οπου και να πας, ότι και να κάνεις, μην ξεχάσεις για κανέναν λόγο το αποσμητικό σου. Το Invisible for

black & white power spray της Nivea προσφέρει 48ωρη προ-

στασία από τον ιδρώτα χωρίς να αφήνει τα γνωστά λευκά σημάδια

στα σκούρα ρούχα σου ή κίτρινους λεκέδες στα λευκά. Είναι δερμα-τολογικά ελεγμένο, δεν περιέχει

αλκοόλ και χρωστικές ουσίες, ενώ έχει αρρενωπό και ζεστό ξυλώδες

άρωμα. Επαναλαμβάνω: μην το ξεχάσεις. Εκτός και αν θες να μην

υπάρχει άνθρωπος γύρω σου σε ακτίνα 1,5 μέτρου.

Δεν γίνεται όλον το χρόνο να προσέχεις τη σιλουέτα σου και τον Αύγουστο -που κυ-

κλοφορείς και με το μαγιό- να τρως τα πάντα. Αντί λοιπόν για

παγωτά και γλυκά γεμάτα θερμίδες,

προτίμησε τις μπά-ρες δημητριακών Fitness

της Nestle με γεύσεις όπως φράουλα, σοκολάτα, σοκολάτα -φου-

ντούκι και σοκολάτα- πορτοκάλι. Κάθε μπάρα έχει μόλις 90 θερμίδες και περιέχει βα-

σικά θρεπτικά συστατικά, όπως ασβέστιο, βιταμίνες και σίδηρο. Και προσέχεις και απολαμβάνεις.

30

Οποιος βρεθεί στην Αθήνα τον Αύγου-στο γνωρίζει μια διαφορετική πόλη, χωρίς τη φασαρία και την κίνηση του υπόλοιπου χρό-νου. Είναι ο μήνας κατά τον οποίο μπορείς να κάνεις μια βόλτα στο ήσυχο Κέντρο και να νιώσεις ότι η πόλη σού ανήκει. Ωστόσο, δεν μένεις μόνος και μια σειρά πολιτιστικών γεγο-νότων θα συμβαίνουν στην πόλη καθ’ όλη τη διάρκειά του. Συναυλίες, θεατρικές παραστά-σεις, εκθέσεις και αφιερώματα θα σου κρατή-σουν συντροφιά και φέτος, με αποκορύφωμα τη μεγάλη συναυλία των Pulp στο Terra Vibe Park στις 20 του μήνα.

Ο μήνας ξεκινάει συναυλιακά με τους Dream Theater, οι οποίοι εμφανίζονται στο θέατρο του Terra Vibe Park την Τρίτη στις 2 Αυγούστου. Η progressive/rock metal μπάντα από τη Βοστώνη με τους πολλούς και πιστούς φίλους θα ανανεώσει τη θερμή της σχέση με το ελληνικό κοινό με μια μοναδική συναυ-

λία, έχοντας στο πλευρό της, ως special guest, τους αξιόλογους Fates Warning. Το Σάββατο στις 20 του μήνα, οι Pulp, 13 χρόνια μετά το Rockwave του ’98, επιστρέφουν στην Ελλάδα, με όλα τα αυθεντικά μέλη του συγκροτήματος (Νικ Μπανκς, Τζάρβις Κόκερ, Κάντιντα Ντόιλ, Στιβ Μακέι, Ράσερ Σίνιορ και Μαρκ Γουέμπερ) για μια συναρπαστική εμφάνιση στο Terra Vibe, όπου θα παίξουν κομμάτια από όλες τις περιόδους της καριέρας τους. Στον ίδιο χώρο, μία εβδομάδα μετά, το Σάββατο στις 27, οι Χά-ρης και Πάνος Κατσιμίχας εμφανίζονται στο πλαίσιο της καλοκαιρινής τους περιοδείας για να θυμίσουν στο κοινό τους τις κλασικές επι-τυχίες που τους ταξίδεψαν από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα.

Για τους φίλους του ελληνικού τραγουδιού συνεχίζεται το καλοκαιρινό πρόγραμμα του θεάτρου Badminton, που θα διαρκέσει ως τις 24 Σεπτεμβρίου, με μια σειρά συναυλιών που

Αν και παραδοσιακά η Αθήνα τον Αύγουστο αδειάζει, δεν στερεύει ποτέ από πολιτιστικές δράσεις. Οποιος μείνει πίσω θα έχει να διαλέξει ανάμεσα σε συναυλίες, παραστάσεις και εκθέσεις.

31

αντλούν το θέμα και το υλικό τους από τον ελ-ληνικό κινηματογράφο. Ο αύλειος χώρος του θεάτρου θα φιλοξενήσει στις 3, 4 και 5 Αυ-γούστου τον Γιάννη Ντουνιά στη μουσική πα-ράσταση με τίτλο «Ποιος δρόμος είναι ανοι-χτός», με τραγούδια που ερμήνευσε ο Στέλιος Καζαντζίδης σε ταινίες του ελληνικού κινημα-τογράφου, ενώ στις 25, 26 και 27 του μήνα η Μπέσυ Μάλφα και η Ματθίλδη Μαγγίρα θα ερμηνεύσουν τις επιτυχίες της Ρένας Βλαχο-πούλου στο ελληνικό σινεμά στην παράσταση «Γλυκιά ζωή».

Η πρώτη εβδομάδα του μήνα θα γεμίσει, επίσης, από μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώ-σεων με τίτλο «Καλοκαίρι στην πόλη», που δι-οργανώνει ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δή-μου Αθηναίων σε συνεργασία με τα Μουσικά Σύνολα του δήμου και την Τεχνόπολη. Την Τε-τάρτη στις 3 του μήνα, στη Δημοτική Πινακοθή-κη (Μεταξουργείο) θα λειτουργεί εργαστήρι με θέμα «Εξπρεσιονισμός-Νεοεξπρεσιονισμός», ενώ την Πέμπτη στις 4 Αυγούστου η πλατεία Κλαυθμώνος θα κινείται στο ρυθμό της δρά-σης με θέμα «Μοντέρνος Χορός και Μουσι-κή» και την Παρασκευή στις 5, η Φιλαρμονική του Δήμου Αθηναίων θα δώσει συναυλία στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Το πρόγραμμα της δι-οργάνωσης θα κλείσει την Κυριακή στις 7 στον Εθνικό Κήπο, με διαδραστικά παιχνίδια για παιδιά και τη Φιλαρμονική του Δήμου.

Ο Αύγουστος θα είναι πλούσιος και θεατρι-κά. Το Φεστιβάλ Ηλιούπολης φέτος πάει θέατρο και φιλοξενεί στο Δημοτικό Θέατρο του Αλσους «Δημήτρης Κιντής» μερικές από τις πιο αξιόλο-γες παραγωγές της εγχώριας σκηνής σε προσι-

τές τιμές. Την Τετάρτη στις 24 του μήνα ανεβαί-νει στο θέατρο της Ηλιούπολης η «Λυσιστρά-τη» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Θύμι-ου Καρακατσάνη - μια παράσταση που το κοι-νό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει και στο Ηρώδειο τέσσερις μέρες αργότερα. Το φεστι-βάλ συνεχίζεται την Πέμπτη στις 25 με «Το μό-νον της ζωής του ταξείδιον» του Γεώργιου Βι-ζυηνού σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη, ενώ τη Δευτέρα στις 29 ο Αιμίλιος Χειλάκης θα παίξει «Αμλετ» του Ουίλιαμ Σέξπιρ σε σκη-νοθεσία Θέμη Μουμουλίδη. Ο μήνας θα κλεί-σει με τους «Σκηνοβάτες» του Σταμάτη Φασου-λή την Τετάρτη στις 31, ενώ το φεστιβάλ θα συ-νεχιστεί μέχρι και τις 15 Σεπτεμβρίου. Τέλος, ο Πέτρος Φιλιππίδης σκηνοθετεί και πρωταγωνι-στεί στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη στο θέατρο Πέτρας στις 30 Αυγούστου και στο Βεάκειο Θέ-ατρο του Πειραιά μία μέρα αργότερα.

Από τις εκθέσεις του μήνα ξεχωρίζει η έκ-θεση φωτογραφίας του Τζέιμς Ρόμπερτσον, ενός από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της φωτογραφίας του 19ου αιώνα. Η έκθεση με τίτλο «Αθήνα και ελληνικές αρχαιότητες» θα φιλοξενείται στο μουσείο Μπενάκη ως τις 21 Αυγούστου. Τέλος, ο Αύγουστος μας φέρ-νει κοντά στη δράση “Your smile on the map”, της οργάνωσης Architecture for the Humanity Athens, την οποία υποδέχεται ο χώρος του Booze Cooperativa. Πρόκειται για ένα διαδραστικό έργο, όπου ο επισκέπτης κα-λείται να αφηγηθεί τη σχέση του με την πόλη και την αρχιτεκτονική της με σκοπό τη βελτίω-ση του αστικού τοπίου. Καλό μήνα, λοιπόν, με παρέα την Αθήνα στα καλύτερά της!

…και κάθε ΑύγουστοΑυτές ήταν οι αθηναϊκές εκδηλώ-

σεις που μπορείτε να χαρείτε αυτό τον Αύγουστο. Ομως υπάρχουν και κάποιες σταθερές αξίες - αναλλοίωτες στο χρόνο. Επιλέξτε και δεν θα χάσετε!

Βόλτα στο Μουσείο της Ακρόπο-λης: Επιτέλους καιρός να πας. Σταμάτα να το κωλυσιεργείς άλλο. Αλλοι ταξιδεύ-ουν 9.551 χλμ. από το Τοκίο μόνο για αυτό. Φτάνει πια το «Ασε, πάμε την άλλη βδομάδα». Και όχι δεν πρέπει να πας γιατί είναι «υποχρέωσή» σου. Αλλά γιατί το χρωστάς στον εαυτό σου. Γιατί στεγά-ζει κληρονομιά παγκόσμιας, τεράστιας και οικουμενικής αξίας. Γιατί το προαύ-λιό του είναι μαγευτικό. Γιατί κάθε Πα-ρασκευή είναι ανοιχτό μέχρι τις 10 το βράδυ. Κάνε την επίσκεψη πραγματικό-τητα. Μετά, το Αυγουστιάτικο βράδυ της φιλήσυχης Αθήνας, είναι όλο δικό σου.

Πανσέληνος στο Λυκαβηττό: Υπάρ-χουν κάποια πράγματα που δεν θα σε απογοητεύσουν ποτέ. Ενα από αυτά είναι το αγαπημένο σου κατοικίδιο - αλλά δεν εξετάζουμε αυτό τώρα. Εξετάζουμε το να κοιτάς το πιο όμορφο φεγγάρι της χρο-νιάς. Η αυγουστιάτικη πανσέληνος είναι απολαυστική. Σε κάθε μήκος και πλάτος της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται να βρίσκε-σαι -απαραίτητα- σε κάποιο κυκλαδίτικο νησί. Ανέβα στο λόφο του Λυκαβηττού στις 13 Αυγούστου. Εκεί που η πόλη φαίνεται «πιάτο» κάτω από το φως του φεγγαριού. Με συντροφιά μυρωδιές κα-λοκαιριού, τα τζιτζίκια στη θερινή τους συμφωνία και -ιδανικά- κάποιον δίπλα σου. Που θέλεις να του κρατάς το χέρι σφιχτά. Γ.Ρ.

32

Σέφιλντ, 1978: Οι μαθητές Τζάρβις Κόκερ και Πίτερ Ντάλτον αποφασίζουν να φτιάξουν την πρώτη τους μπάντα, η οποία θα πάρει τελικά το όνομα “Pulp”, εμπνευσμένο από την ομότιτλη ταινία του Μάικ Χότζες με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν. Η επι-τυχία δεν έρχεται άμεσα και στο διάστημα αυτό η σύνθεση και η μουσική ταυτότητα της μπάντας διαρκώς επαναπροσδιορίζονται. Κάποιοι φεύγουν, άλλοι αποφασίζουν να σπουδάσουν, ώσπου η αναγνώριση έρχεται στα ’90s, όταν η britpop σκηνή βρέθη-κε στο απόγειό της. Οι Pulp σκαρφαλώνουν ταχύτατα τα βρετα-νικά τσαρτς, διεκδικώντας διακρίσεις όπως το Mercury Music Prize και αποκτώντας φανατικούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο. “Babies”, “Razzmatazz”, “Lipgloss”, “Do you remember the first time?” είναι μερικά από τα πρώτα τους χιτ, ενώ οι Pulp συγκατα-λέγονται στα πιο δημοφιλή βρετανικά συγκροτήματα της περιό-δου. Το 1995 κυκλοφορεί το “Common people”, όπου ο Τζάρβις Κόκερ αφηγείται την αποτυχημένη γνωριμία του με μια ευκα-τάστατη Ελληνίδα φοιτήτρια όταν σπούδαζε στο Central Saint Martin’s στο Λονδίνο. Ο Τζάρβις αποδοκιμάζει τη διάθεσή της να ζήσει λιτά και να συναναστραφεί απλούς ανθρώπους, όπως λέει και ο τίτλος του κομματιού. Παρά τους καυστικούς του στίχους, το κομμάτι γίνεται ένα από τα πιο αγαπημένα και δημοφιλή τρα-γούδια τη χρονιά εκείνη, κατακτώντας τη δεύτερη θέση του UK singles chart, ενώ ο δανδής frontman και ψυχή του συγκροτή-ματος απογειώνει κάθε εμφάνιση της μπάντας με την ξεχωριστή σκηνική του παρουσία.

Ο παρορμητικός, υπερδραστήριος και πολυτάλαντος Τζάρ-βις Κόκερ θα αποτελέσει έναν από τους πιο δημοφιλείς εκπρο-σώπους της britpop σκηνής των ’90s απασχολώντας συχνά τους

δημοσιογράφους, ενώ το 1999 αναλαμβάνει χρέη παρουσιαστή σε ένα καλλιτεχνικό τηλεοπτικό project του Channel 4. Το 2002 η μπάντα μπορεί να διαλύεται, αλλά για τον Τζάρβις ακολουθεί μια πλειάδα από συνεργασίες με σημαντικούς μουσικούς, όπως με-ταξύ άλλων οι Μαριάν Φέιθφουλ, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Νάνσι Σινάτρα. Ασχολείται με τη σκηνοθεσία μουσικών βίντεο, ταξιδεύ-ει, γράφει τραγούδια και συμμετέχει στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και το Δισκοπότηρο της Φωτιάς», ενώ το 2006 κυκλοφορεί το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο “Jarvis”, το οποίο λαμ-βάνει θερμές κριτικές.

Τέσσερα χρόνια μετά κυκλοφορεί από τη Rough Trade η επόμενη δισκογραφική δουλειά του, το “Further Complications”, ενώ παράλληλα αναλαμβάνει χρέη παραγωγού στο BBC 6, πα-ρουσιάζοντας την εβδομαδιαία μουσική εκπομπή με τίτλο «Η Κυριακάτικη Λειτουργία του Τζάρβις Κόκερ». Το φθινόπωρο του 2011 θα κάνει το ντεμπούτο του στην αγορά και το πρώτο βιβλίο του Τζάρβις, μια επιλογή από στίχους που έχει γράψει όλα αυτά τα χρόνια, με τίτλο “Mother, brother, lover: Selected lyrics”.

Τουλούζη, 2011: Η επανένωση των Pulp είναι γεγονός και στη σκηνή του Le Bikini συγκεντρώνονται τα μέλη της μπά-ντας -Τζάρβις Κόκερ, Νικ Μπανκς, Κάντιντα Ντόιλ, Στιβ Μακέι, Μαρκ Γουέμπερ και Ράσερ Σίνιορ- για το πρώτο τους πολυα-ναμενόμενο live μετά την τελευταία τους εμφάνιση το 2002. Η λίστα της περιοδείας τους διαρκώς μεγαλώνει και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων σταθμούς όπως το Primavera Festival στη Βαρκε-λώνη, το Glastonbury και το Wireless στη Βρετανία. Και βέβαια τη δικιά μας ευκαιρία να τους απολαύσουμε live: το Terra Vibe στις 20 Αυγούστου.

Η παρέα των Pulp είναι και πάλι ενωμένη, ο Τζάρβις γράφει βιβλίο, το “Common people” θα ακουστεί τον Αύγουστο στη Μαλακάσα. Και γενικώς μια ξαφ-νική μανία για το συγκρότημα που μεσουρανούσε πριν από 15 χρόνια στην britpop σκηνή. Κα-θόλου άσχημα.

33

Γιασεμί, ξάστερος ουρανός, χαλίκια, μυρωδιά από φρέσκο ποπκόρν και γρανίτα και το πανί του σελιλόιντ να φιγουράρει επιβλητικό στην άκρη της ταράτσας. Το θερινό σινεμά είναι αλ-ληλένδετο με το ελληνικό καλοκαίρι και κάθε ταινία σε θερινό ισοδυναμεί με νοσταλγικό τα-ξίδι στο παρελθόν. Τότε που δεν διστάζαμε να σπαταλάμε το καθημερινό χαρτζιλίκι μας και να τρυπώνουμε στις καρέκλες του τοπικού κι-νηματογράφου για να περάσουμε λίγα λεπτά με αγαπημένους χαρακτήρες: αδερφοί Μαρξ, Μπάστερ Κίτον, Σαρλό, Monty Python.

Ισως ορισμένα πράγματα να έχουν αλλά-ξει από τότε, ωστόσο το κοινό των θερινών κινηματογράφων παραμένει πιστό παρά τη χαλεπότητα των καιρών. Οι δημοτικοί θερινοί κινηματογράφοι και οι κλασικές ανοιχτές αί-θουσες του Κέντρου, όπως το Βοξ, το Εκράν, το Ριβιέρα, η Δεξαμενή, ο Ζέφυρος, το Θησείον, εξακολουθούν να αποτελούν σημεία αναφο-ράς για κάθε σινεφίλ το καλοκαίρι. Δείχνοντας κατά κύριο λόγο προτίμηση σε επανεκδόσεις και κλασικά ασπρόμαυρα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, οι χώροι αυτοί καταφέρνουν να συγκεντρώνουν ένα σταθερό κοινό συχνά σε καθημερινή βάση. Φέτος, ο γαλλικός κινη-ματογράφος και η νουβέλ βαγκ έχουν την τι-μητική τους. Ανάμεσα στις σημαντικές ταινίες που θα προβληθούν, ξεχωρίζουν τα εξαιρετικά φιλμ «Γιο-Γιο» και «Ο μεγάλος έρωτας» του Πιερ Ετέξ, η «Λόλα» και το πολύχρωμο μιούζικαλ «Οι ομπρέλες του Χερβούργου» του Ζακ Ντεμί, αλλά και τα «400 χτυπήματα» και το «Με κομμένη την ανάσα» των μάστερ της γαλλικής νουβέλ βαγκ

Τριφό και Γκοντάρ αντίστοιχα. Δεν θα λείψει το πολιτικό σινεμά με τον «Πάγο» του Ρόμπερτ Κράμερ, η σλάπστικ σάτιρα -«Μοντέρνα τέρα-τα»- και τα κλασικά θρίλερ, όπως το «Μωρό της Ρόζμαρι» του Πολάνσκι και το «Μ» του Λανγκ, που υπόσχονται στιγμές αγωνίας και δράσης επί της μεγάλης οθόνης.

Παράλληλα, πέρα από τους κλασικούς θε-ρινούς, αρκετές είναι και οι ανακαινισμένες ή νέες αίθουσες στην Αθήνα, που προσφέρουν μια διαφορετική κινηματογραφική εμπειρία, εφάμιλλη μιας πολυτελούς εξόδου σε lounge bar. Το μοντέρνο θερινό, κινούμενο στη λογι-κή των multiplex cinema, παρέχει υψηλή ποι-ότητα ήχου και εικόνας, άνετες σεζλόνγκ, σνακ και κοκτέιλ, μπλοκμπάστερ και ταινίες πρώτης προβολής. Ξεφεύγοντας από την εμπειρία του παραδοσιακού θερινού κινηματογράφου, αί-θουσες όπως η Αίγλη Village Cool στο Ζάππειο ή το Ανεσις της Λεωφόρου Κηφισίας παρέχουν τη δυνατότητα μιας ολοκληρωμένης βραδινής εξόδου και εξασφαλίζουν δημοφιλείς ταινίες της χειμερινής και της καλοκαιρινής σεζόν για το κοινό τους, όπως είναι τα πολυαναμενόμε-να «Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του Θανάτου», «Κάπτεν Αμέρικα» και το prequel του «Πλανή-τη των πιθήκων».

Οι θερινές κινηματογραφικές προβολές φέτος όμως δεν περιορίζονται μόνον εδώ. Μια σειρά από φεστιβάλ και παρουσιάσεις ταινι-ών σε ταράτσες και υπαίθριους χώρους που συνδυάζουν τη μουσική με τον παλιό καλό κινηματογράφο αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση για τους λάτρεις του θερινού σινεμά.

Πρόσφατα, η ταράτσα του Bios φιλοξένησε τις βραδιές “SSSH! NO! Silent Movies”, όπου οι θεατές είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθή-σουν σπάνιες ταινίες και να ακούσουν ζωντα-νά το dj set της ομάδας ΝΟ! χάρη στα ειδικά ακουστικά που τους έδιναν δύο ηχητικά κανά-λια για να επιλέξουν.

Ευχάριστη έκπληξη αποτελεί και το πρώτο Athens Open Air Film Festival, το οποίο διορ-γανώνεται από το Διεθνές Κινηματογραφικό Φε-στιβάλ Αθηνών με δωρεάν είσοδο. Σκοπός του είναι η επανασύνδεση του πολίτη με το καθη-μερινό περιβάλλον του και η επανοικειοποίηση με το αστικό τοπίο μέσα από πρωτότυπα κινη-ματογραφικά αφιερώματα και προβολές σε δια-φορά σημεία της Αθήνας, συνδυάζοντας συχνά τη μουσική εμπειρία με την κινηματογραφική. Η αρχή έγινε στην Ταινιοθήκη, όπου το κοινό παρακολούθησε το αριστούργημα του Μπάστερ Κίτον “Go West” απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τη μουσική που συνέθεσε ο Κωνσταντίνος Βήτα ειδικά για την ταινία. Ακολούθησε το αφιέρωμα “A space story”, με ταινίες των αρχών του αιώ-να των Μελιές και Μαν Ρέι, μεταξύ άλλων, και τους Φανταστικούς Ηχους να αυτοσχεδιάζουν μουσικά στο πλαίσιο της προβολής. Μια σει-ρά από ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους δι-ακεκριμένων Ελλήνων και ξένων δημιουργών έχουν προγραμματιστεί να προβληθούν σε συν-δυασμό με μουσικές εκπλήξεις σε κεντρικά ση-μεία της πρωτεύουσας. Ο θερινός κινηματογρά-φος αποτελεί ιδανική επιλογή για το καλοκαίρι και μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε μερικές από τις πιο όμορφες γωνιές της Αθήνας.

Οι θερινοί κινηματογράφοι φέρνουν και φέτος το καλοκαίρι στις αθηναϊκές γωνιές το παλιό σινεμά μαζί με ένα διακριτικό άρωμα από γιασεμί και παγωμένη γρανίτα.

34

«Γυμνός, Ιούλιο μήνα, το καταμεσήμε-ρο. Σ’ ένα στενό κρεβάτι, ανάμεσα σε δυο σεντόνια χοντρά, ντρίλινα, με το μάγουλο πάνω στο μπράτσο μου, που το γλείφω και γεύομαι την αρμύρα του». Στίχος από τον «Μικρό Ναυτίλο» του Οδυσσέα Ελύτη. Εικόνες από ελληνι-κό νησί, εικόνες λογοτεχνικής αναζή-τησης. Αλίμονο, όχι μόνο ελληνικής. Πολλοί ήταν οι ξένοι συγγραφείς που διάλεξαν «το φως το ελληνικό» για τα βιβλία τους. Βέβαια, εάν το μυαλό σας πήγε -μονάχα- σε μείζονες περιπτώ-σεις, κακώς. Το Αιγαίο πρόσφερε υγρά όνειρα σε εκατομμύρια αναγνώστες «απλοϊκών ερωτικών νουβέλων». Ξέρε-τε, πολύ κρασί, πολλή θάλασσα, πολλά γυμνά αγόρια.

Σε αυτά που θα μας απασχολή-σουν τώρα, η κολόνια κρατάει χρόνια, ήδη από το 19ο αιώνα. Στα 1833 ο Ιούλιος Βερν μάς έδωσε το «Οι πει-ρατές του Αιγαίου» (εκδ. Καστανιώ-τη). Ναι, καταλάβατε καλά, ιστορίες για κουρσάρους βαλκανικού τύπου. Και βέβαια, καθώς η συγκεκριμένη θάλασσα υπήρξε πάντοτε θέρετρο μαχών, είχαμε και άλλο «κρούσμα» 120 χρόνια αργότερα. Ο Σκωτσέζος Αλιστερ ΜακΛιν, συγγραφέας εξαι-ρετικών πολεμικών περιπετειών, μας χάρισε «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» (1957). Σε πιο Cold War καταστάσεις τώρα, ο Μάγκνους Πιμ, κατάσκοπος των βρετανικών μυστικών υπηρεσι-

ών, κάποια στιγμή πηγαίνει διακοπές με την οικογένειά του στα ελληνικά νησιά. Με έτος έκδοσης το 1986, εί-ναι ο «Τέλειος κατάσκοπος» (εκδ. Χαρ-λένικ Ελλάς) του Τζον Λε Καρέ. Ενας άνθρωπος που ψάχνει μέχρι το Αι-γαίο για να γλιτώσει από το βάρος της μεταπολεμικής Αγγλίας και το διχασμό του Ψυχρού Πολέμου - στο καλύτερο ίσως και, παρά τον τίτλο του, λιγότερο «κατασκοπικό» βιβλίο του πραγματικά τεράστιου συγγραφέα.

Το κύριο ενδιαφέρον όμως εντο-πίζεται σε εκείνους που «γεννήθηκαν ξανά» στα ελληνικά νησιά. Που η απλή αρχιτεκτονική, το φως και οι θαλάσσι-οι ορίζοντες τους χάραξαν ανεξίτηλα. Δύο από αυτούς τυχαίνει να είναι από τους σημαντικότερους Αγγλους συγγρα-φείς του 20ού αιώνα. Ο Λόρενς Ντά-ρελ, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από αυτό που ονόμαζε «ο αγγλικός θά-νατος», μετοίκησε εν έτει 1935 στην Κέρκυρα. Αυτό πριν από τις εμπειρίες του στην Αλεξάνδρεια και το magnus opus του «Αλεξανδρινό κουαρτέτο». «Το μαύρο βιβλίο» (εκδ. Αλεξάνδρεια) εκδίδεται το 1938. Ενα κείμενο ρηξι-κέλευθο. Τόσο άγριου ερωτισμού, που στη Γηραιά Αλβιόνα θα εκδοθεί μόλις το 1977. Η κάρτα εισόδου του, τελικά, στο κλαμπ των «μεγάλων» του 20ού αι-ώνα. Στο νησί της Κέρκυρας, ο Ντάρελ βρήκε τη λογοτεχνική του γλώσσα.

Και δεν ξέχασε ποτέ τα ελληνικά

νησιά. Τα ταξιδιωτικά του κείμενα εί-ναι αφιερωμένα σε εκείνα. «Η σπηλιά του Πρόσπερου», «Τα ελληνικά νησιά», «Πικρολέμονα» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και κρίνονται απο-λαυστικά. Από κοντά και άλλος ένας «μεγάλος αρτίστας» της βρετανικής σχολής. Ο Τζον Φόουλς δίδαξε στις αρχές της δεκαετίας του ’50 στην Κορ-γιαλένειο Σχολή των Σπετσών. Τα γρα-φικά σοκάκια του πανέμορφου νησιού τον στοίχειωσαν. Δίνοντάς του υλικό για το «Μάγο» (εκδ. Εστία), ένα εμβλη-ματικό ανάγνωσμα για τα ’60s και τα ’70s. Που παραμένει μέχρι σήμερα ένα αξεπέραστο αριστούργημα. Ηρωάς του ένας Εγγλέζος που εγκαταλείπει την πα-τρίδα του για να ζήσει λυτρωμένος και μόνος στο φως του Αργοσαρωνικού (;). Ενα βιβλίο ύμνος στον άνθρωπο, τις αδυναμίες του και σε μια διαφορετι-κή ελληνική κουλτούρα.

Τα ελληνικά νησιά δεν είναι μόνο feta, tzatziki και frappe. Είναι ένας αρχέγονος τόπος που μοσχοβολάει ιστορία. Ηδη από την «Οδύσσεια» εί-χαν την τιμητική τους στη λογοτεχνία. Καθόλου τυχαίο, λοιπόν, πως τόσους αιώνες μετά συνεχίζουν να ρίχνουν άπλετο φως στις συγγραφικές αναζη-τήσεις. Χαρίζοντας έτσι σε εμάς τους αναγνώστες απολαυστικές στιγμές. Καλό καλοκαίρι και καλές μας ανα-γνώσεις, λοιπόν. Σε νησιά χειροπια-στά και σε άλλα λογοτεχνικά.

Εξι χιλιάδες νησιά, τα 227 κατοικημέ-να. Η λογοτεχνία δεν θα μπορούσε να αγνοήσει αυτό το μοναδικό φαινό-μενο. Και οι ξένοι λογοτέχνες έψαξαν συχνά να βρουν εκεί τη συγγραφι-κή τους Ιθάκη. Στo φως των ελληνικών νησιών.

κότησΠοδιάβιβπήγσειόνε«απτε, γυμ

σουήδηΙούατη)ια

Καιάλ

μ1Αρχ(1τώτω

ΙορτηγιΚθ

35

Η κυρία Ζαχαροπούλου έχει δώσει από καιρό τις άδειες. Ο Ιάσωνας έχει βάλει «Κλειστόν» στο μα-γαζί. Ο Χρήστος με την Ξινή δίνουν τα τελευταία αντηλιακά, όσο η κυρα-Θάλεια ετοιμάζει το τάπερ με τα κεφτεδάκια. Σωστό; Λάθος! Οι χαρακτήρες του λατρεμένου μας «Ρετιρέ» παραμένουν για μία ακόμη χρονιά εδώ, σε μια Αθήνα που βράζει και είναι έτοιμη να υποδεχτεί επιτυχημένες σειρές όπως αυτή. Δεν είναι όμως μόνο οι ήρωες του Γιάννη Δαλιανίδη που παραμένουν στις μικρές μας οθόνες, αλλά πολλοί ακόμα, που κάθε κα-λοκαίρι -σαν άλλη οικογένειά μας- μας κρατάνε παρέα πρωινά, μεσημέρια και ξημερώματα.

Οσον αφορά τα σίριαλ, τα κανάλια φαίνε-ται να έχουν μια πολύ απλή λογική σε αυτά που επιλέγουν να βάλουν σε επανάληψη: «Αρεσε; Δώσε κι άλλο στο λαό!» Τόσο απλά. Με την ίδια λογική λοιπόν, τα καλοκαίρια, όταν το βασικό πρόγραμμα κάθε σταθμού κλείνει και ελευθερώ-νονται ώρες, οι υπεύθυνοι βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο της επανάληψης επιτυχημένων -συνή-θως κωμικών- σειρών. Μάλιστα για κάποιες από αυτές παραμένει άγνωστο πότε ακριβώς πρωτο-προβλήθηκαν και αν υπήρξε κάποιος αυτόπτης μάρτυρας αυτής της πρώτης τους εμφάνισης. Μια τέτοια περίπτωση, πέρα από το κλασικό «Ρετιρέ» με τη χαρακτηριστική μελωδία, είναι και το αδερ-φάκι του, η σειρά «Οι μικρομεσαίοι». Σε σκηνο-θεσία επίσης του Γιάννη Δαλιανίδη, η σειρά απο-τελείται σχεδόν από τα ίδια βασικά συστατικά με το «Ρετιρέ» (ηθοποιοί, καταστάσεις, χώροι), αλλά με άλλο σύστημα.

Πέρα όμως από αυτές του Γιάννη Δαλιανίδη, την τιμητική τους έχουν και άλλα ένδοξα σίριαλ. Οι «Δύο Ξένοι», σε σενάριο Δημήτρη Αποστόλου και Αλέξανδρου Ρήγα, αποτελούν πάντα μια γλυ-κιά καλοκαιρινή δροσερή αναπνοή, θυμίζοντάς μας πως μια τηλεοπτική περσόνα και ένας θεα-τρικός σκηνοθέτης μπορούν να είναι μαζί. Ενα ακόμη πρόσωπο, συνηθισμένο στις καλοκαιρι-νές τιμές είναι και ο Χάρης Ρώμας, του οποίου τα σίριαλ από κάποιους αναγνωρίζονται ως αρι-στουργήματα γέλιου και από άλλους ως τιποτέ-νιες ανουσιότητες. Με μεγαλύτερες επιτυχίες τις σειρές «Οι Μεν και οι Δεν», «Κωνσταντίνου και Ελένης» και «Το καφέ της Χαράς», ο Χάρης απο-τελεί αναπόσπαστο κομμάτι κάθε καλοκαιριού.

Και, αν στο άκουσμα της λέξης «καλοκαίρι»

μάς έρχονται στο μυαλό πράγματα όπως θάλασ-σα, καρπούζι, φραπεδάρα, τότε πρέπει δίπλα σε όλα αυτά να βάλουμε και το όνομα του Γιάννη Μπέζου. Το εκάστοτε, μάλιστα, όνομα του χαρα-κτήρα που υποδύεται χαρακτηρίζει και ολόκλη-ρη τη σειρά. Ολοι ξυπνάμε με τον Κάκαλο, εν-νοώντας τη σειρά «Της Ελλάδος τα παιδιά» και τρώμε με τον Δόγκανο, εννοώντας το «Εκείνες κι εγώ». Ακόμα, το πολύ επιτυχημένο σίριαλ «Εί-σαι το ταίρι μου» του Αντώνη Αγγελόπουλου, σε σενάριο του Λευτέρη Παπαπέτρου, επιλέγεται να επαναληφθεί συνήθως κάθε καλοκαιράκι. Το όνομα όμως του Παπαπέτρου παίζει πάντα στα φαβορί, μια και έχει υπογράψει το σενάριο στις σειρές «Ντόλτσε Βίτα» και «Εγκλήματα», των οποί-ων το όνομα έχει πλέον συνδεθεί με το λιώσιμο στους καναπέδες.

Δεν πρέπει να κλείσουμε την καλοκαιρινή τηλεόραση χωρίς να αναφέρουμε κάποια ονόματα-σύμβολά της. Ενα από αυτά είναι ο μεγάλος Μάρκος Σεφερλής, ο οποίος κάθε καλοκαίρι κάνει μακροβού-

τια στις επαναλήψεις με τις διάφορες σειρές και τηλεταινίες του. Επίσης, η Αννίτα Πάνια πρωτο-τυπεί κάθε χρόνο, εφόσον οι εκπομπές της (και όχι σίριαλ!) παίζονται κατά κόρον σε επανάληψη. Ακόμα, ο Ηλίας Μαμαλάκης παρουσιάζει κάθε καλοκαίρι διάφορα φαγητά, βάζοντάς μας να φάμε ό,τι δεν προλάβαμε το χειμώνα. Τέλος, ηγε-τικό ρόλο πάντα έχουν ηθοποιοί όπως ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ο Πέτρος Χαϊκάλης, ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο Θοδωρής Αθερίδης και άλλοι, οι οποίοι έχουν εμφανιστεί τόσο πολύ στην τηλεό-ραση, που είναι απίθανο να μην πετύχουμε τη φάτσα τους σε ένα κα-λοκαιρινό ζάπινγκ. Αγαπημένη ελ-ληνική τηλεό-ραση...

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά και αυτό σημαίνει πως η τηλεόρασή μας θα γεμίσει για μια ακόμη χρονιά από επαναλήψεις γνωστών επιτυχημέ-

νων σειρών. Κάναμε ένα 24ωρο ζάπινγκ και θυμηθήκαμε.

μα όμως του Παπαπέτρου παίζει πάντα στα ορί, μια και έχει υπογράψει το σενάριο στις ές «Ντόλτσε Βίτα» και

κλήματα», των οποί-το όνομα έχει πλέον δεθεί με το λιώσιμο υς καναπέδες.Δεν πρέπει να κλείσουμε καλοκαιρινή τηλεόραση χωρίς αναφέρουμε κάποια ονόματα-βολά της. Ενα από αυτά είναι γάλος Μάρκος Σεφερλής, ο ίος κάθε καλοκαίρι ει μακροβού-

να μην πετύχουμε τηφάτσα τους σε ένα κα-λοκαιρινό ζάπινγκ. Αγαπημένη ελ-ληνική τηλεό-ραση...

36

Πολλοί πιστεύουν πως η ολοένα αυξα-νόμενη εξάρτησή μας από το ίντερνετ μάς κάνει περισσότερο τεμπέληδες. Ισως και χαζούς. Η άποψη αυτή εί-ναι αρκετά διαδεδομένη και μάλιστα έχει υποστηριχθεί και από μια σει-ρά ερευνών. Το μόνιμο διαδικτυακό brainstorming που δεχόμαστε όταν ανοίγουμε τις οθόνες των υπολογιστών μάς κάνει περισσότερο αφηρημένους και λιγότερο σκεπτόμενους, υποστηρί-ζουν οι θιασώτες αυτής της θεωρίας. Ομως, μια νέα έρευνα από επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Κολούμπια δεί-χνει πως η χρήση του διαδικτύου δεν έχει κάποια αρνητική επίδραση στο... IQ μας, απλά διαφοροποιεί τον τρόπο με τον οποίο μέχρι τώρα χρησιμοποι-ούσαμε τη μνήμη μας.

Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας μάς διδάσκουν πως είμαστε λι-γότερο διατεθειμένοι να απομνημονεύ-σουμε πληροφορίες, από τη στιγμή που ξέρουμε ότι μπορούμε να τις βρούμε όποια στιγμή θελήσουμε στο διαδίκτυο. Ετσι, συνηθίζουμε να κρατάμε στη μνήμη μας μονάχα τα βασικά και χρησιμοποι-ούμε το ίντερνετ και τα άλλα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα για όλα τα υπόλοιπα. Αποτελούν, δηλαδή, για εμάς κάτι σαν τεράστιους εξωτερικούς δίσκους γεμά-

τους από δεδομένα στα οποία μπορούμε να ανατρέξουμε οποτεδήποτε.

Και πράγματι, αν σκεφτούμε ορι-σμένες από τις καθημερινές μας επαφές με τα νέα μέσα, θα διαπιστώσουμε ότι όντως ο τρόπος με τον οποίο συνηθί-ζουμε να απομνημονεύουμε έχει δια-φοροποιηθεί αρκετά σε σύγκριση με το παρελθόν. Η μηχανή αναζήτησης της Google είναι πάντα εκεί και περιμένει για να μας λύσει οποιαδήποτε απορία ή για να μας δώσει κάθε είδους πληροφορία. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Wikipedia ή με τα εκατομμύρια των ιστοσελίδων που μπορούν να μας παραπέμψουν οποια-δήποτε στιγμή σε ό,τι ακριβώς ζητάμε. Ή σκεφτείτε τα κινητά μας τηλέφωνα, η μνήμη των οποίων έχει αντικαταστήσει τη δική μας και έτσι δεν χρειάζεται να απομνημονεύουμε δεκάδες αριθμούς. Ούτε ακόμα και των πλέον κοντινών μας προσώπων. Η ευκολία με την οποία έχουμε πλέον πρόσβαση σε πηγές πλη-ροφόρησης είναι χαρακτηριστική, όπως χαρακτηριστική είναι και η επιφανεια-κή αφομοίωση της πληροφορίας. Πόσα από τα μύρια όσα έχουμε διαβάσει κατά καιρούς στο διαδίκτυο μπορούμε να τα επαναφέρουμε αυτούσια στη μνήμη μας; Η απάντηση είναι προφανής: ελάχιστα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα βράδια

στριφογυρίζουμε στα κρεβάτια μας από τις τύψεις. Ετσι κι αλλιώς, όταν θα θελήσου-με να ανατρέξουμε σε κάτι που θεωρούμε σημαντικό, θα το κάνουμε πατώντας δυο-τρία κουμπιά και κουνώντας βαριεστημέ-να το «ποντίκι». Σε αντίθεση με το παρελ-θόν, όταν η απόκτηση μιας πληροφορίας απαιτούσε περισσότερο κόπο και χρόνο. Πολλές φορές χρειαζόταν να ανατρέξουμε σε μια ογκώδη βιβλιογραφία ή έπρεπε να απευθυνθούμε σε γνωστούς και φίλους για να βρούμε αυτό που ζητάμε. Ξέρα-με πως η πληροφορία δεν τελούσε υπό αφθονία και έτσι -όπως αναφέρει και ο Αμερικανός συγγραφέας με ειδίκευση σε θέματα τεχνολογίας Νίκολας Καρ- εσωτε-ρικεύαμε σε μεγαλύτερο βαθμό την πλη-ροφορία και την αποτυπώναμε σε μεγα-λύτερο βάθος από ό,τι σήμερα.

Δεν έχουμε γίνει λιγότερο έξυ-πνοι ούτε περισσότερο τεμπέληδες, μας καθησυχάζει η έρευνα. Ισως λίγο περισσότερο επιφανειακοί απέναντι στον τρόπο με τον οποίο αφομοιώ-νουμε την καταιγιστική πληροφόρηση. Οσο η επιφανειακή αυτή αντιμετώπι-ση της πληροφορίας δεν διογκώνει το φαινόμενο της ημιμάθειας, οι όποιες ανησυχίες φαντάζουν υπερβολικές και αντικρουόμενες με τα δεδομένα της σύγχρονης εποχής.

Οι νέες τεχνολογί-ες σε καθημερινή βάση έχουν κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη. Οπως απο-δεικνύεται από μια πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου της Κολούμπια, το μυαλό μας δεν ενοχλείται από την προσφορά της πλη-ροφορίας, η μνήμη μας όμως χαλα-ρώνει επικίνδυνα. Διακοπές λοιπόν, αποτοξίνωση.

,

,

37

Στο πλευρό της συμπαθέστατης επαγ-γελματικής ομάδας των αυτοκινητιστών ταξί βρίσκεται σύσσωμη η αθηναϊκή κοινωνία. Τους καλεί μάλιστα να μην υποστείλουν ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ τις σημαίες του αγώνα τους (σσ. Σύ-νταγμα-Χαλάνδρι σε εννιά λεπτά δεν θυμάμαι να έχω ξανακάνει στη ζωή μου).

Κίτρινα «κουκιά» και taxiκες ευαισθησίες.

Ο αγαπητός πρόεδρος του ΛΑΟΣ έχει πληροφορηθεί το come back της αγαπητής κ. Μαρίας Ρεπούση;

Ο Γάλλος Πρόεδρος της UEFA Μισέλ Πλατινί συναντήθηκε με τον Γ. A. Παπανδρέ-ου. Πέρα από τα του ποδοσφαίρου, οι φήμες που έκαναν λόγο πως ο πρωθυπουργός ζήτη-σε συμβουλές για το σύστημα που θα παίξει από Σεπτέμβριο η κυβερνητική ομάδα ελέγ-χονται ως ανακριβείς και κακόβουλες.

«George, η καλύτερη άμυνα είναι από την εξέδρα» (;).

ΔΝΤ-UEFA-Μέρκελ, το ίδιο συνδικάτο!

Μπέος και Ψωμιάδης ούτε απ’ εξω από τα γήπεδα δεν θα μπορούν να περνούν... Η μόνη τους σωτηρία είναι να θέσουν υποψη-φιότητα στις προσεχείς εκλογές ως θύματα του ποδοσφαιρικού μνημονίου.

Στο σχέδιο νόμου περί δημοψηφισμά-των που προωθεί για δημόσια διαβούλευ-ση η κυβέρνηση, επισημαίνεται o καθαρά συμβουλευτικός τους χαρακτήρας. Κάτι σαν “Citizen’s Consulting AE” ένα πράγμα;

Χαμός για τη Νέα Δημοκρατία στην Α΄ Αθήνας. Και, όσο και αν σας κάνει εντύπω-ση, οι rookies έχουν τον πρώτο λόγο. Μετά τον πάντα πρώτο Αβραμόπουλο, οι Κικίλιας, Μηταράκης, Κεφαλογιάννη μαθαίνουμε πως «τρέχουν» πιο γρήγορα από τους Βόζεμπεργκ, Γιαννάκου, Παυλόπουλο.

Μετά τους ξενοδόχους που «ρίξανε πόρ-τα» στα κατοικίδια των τουριστών, ήρθαν και οι υπάλληλοι του Αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Κατόπιν τούτου, η οργουελιανή «Φάρμα των ζώων» πρέπει να έχει την τιμητική της. Με ελεύθερη είσοδο για όλους. Δίποδους και τετράποδους...

Κοινωνικό μήνυμα της στήλης εναντί-ον της εμφανιζόμενης υστερίας των θηλυ-κών την περίοδο των εκπτώσεων: «Οσα ρούχα και να πάρεις, εγώ θα σε θέλω πάντα γυμνή...»

38

Ο πατέρας μου είναι από Μακεδονία, η μάνα μου από Μυτιλήνη. Εγώ γεννήθηκα στο Μαρούσι, έκα-να τα πρώτα μου βήματα στη Νέα Ερυθραία, αλλά όταν κάποιος με ρωτάει «Από πού είσαι, φίλε;» η απάντησή μου είναι: «Από τον Αγιο Στέφανο». Η επόμενη ερώτηση που μου κάνουν στάνταρ είναι: «Πού σκατά είναι αυτό;» «Λίγο μετά την Κόλαση...»

Η αλήθεια είναι πως ο Αγιος Στέφανος είναι κομμάτι των ΒΠ*, το τελευ-ταίο με 210 στον τηλεφωνικό κατάλογο, το βορειότερο στο χάρτη (έπειτα από εδώ πληρώνεις διόδια). Αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο ξέμπαρκος στην ευρύτερη περιοχή, όσο ένας σκυλάς σε μεταλάδικο. Η τουλάχιστον ήταν, όσο μεγάλωνα. Δεν είχε καφετέριες, αλλά είχε καφενεία, δεν είχε μπαρ, αλλά τα ίδια καφενεία έβγαζαν μεζέδες, τσίπουρα και «ουίσκι» (γιατί, ως γνωστόν, σε αυτά τα μέρη δεν υπάρχουν διαφορετικές μάρκες για ένα προϊόν, δεν υπάρχουν επιλογές, ό,τι έχει το κατάστημα, αλλιώς σπίτι σου). Σε αντίθεση, όμως, με άλλα μέρη, είχε δάση, όπου χανόμα-σταν τα καλοκαίρια από την ώρα που έβγαινε ο ήλιος μέχρι τα μεσάνυχτα και μας κυνηγούσαν οι δικοί μας, γιατί τότε δεν είχαμε κινητά για να δίνουμε αναφορά. Είχε τον τρελό του χωριού, που τον πειράζαμε για να μας πάρει στο κυνήγι με κατσαβίδια, σφυριά και ό,τι άλλο μπορούσε να μας πετάξει. Είχε, μέχρι το 1995, σπίτια που έμεναν ξεκλείδωτα. Είχε αλεπούδες να κόβουν βόλτες στα σπίτια που βρίσκονταν στα όρια του

δάσους. Είχε ελευθερία για όποιον είχε όρεξη να την κυνηγήσει.Σήμερα ο Αγιος Στέφανος έχει αλλάξει. Πλέον έχει καφετέριες, καταστήματα, αγο-ρά και ο σταθμός του τρένου (τον οποίο κάποτε χρησιμοποιούσαμε μόνο οι «αλή-τες» για να κατέβουμε στο Κέντρο να πιού-με καμιά μπίρα ή να ψωνίσουμε δίσκους) έχει γίνει σημείο αναφοράς. Για κάθε δη-μότη του νέου καλλικρατειακού δήμου Δι-ονύσου που κατάλαβε πως μπορεί να πη-γαίνει στη δουλειά του και με συγκοινωνία (ζήτω το 1,70 της βενζίνης!). Εχει δημοτι-κό πυροσβεστικό όχημα, γιατί βαρέθηκαν να τον καίνε κάθε δεύτερο καλοκαίρι. Εχει ιδιωτικό σχολείο και μεγάλα σπίτια.

Κάποτε, ο Αγιος Στέφανος ήταν ο φτωχός συγγενής που κρατούσε χαρακτήρα. Μέσα, όμως, στα 20 χρόνια που «μένω» εδώ, έχει αλ-λάξει τόσο, που δεν τον αναγνωρίζω σχεδόν καθόλου. Σαν ένας άνθρωπος που ζηλεύει για όσα δεν είχε όσο μεγάλωνε και παλεύει σε όλη του τη ζωή για να τα αποκτήσει -και στο τέλος τα καταφέρ-νει, μα έχει χάσει το χαρακτήρα του, την προσωπικότητά του. Ετσι ακριβώς έχει γίνει ο Αγιος Στέφανος. Ενα επιπλέον κομμάτι των ΒΠ. Τουλάχιστον ακόμα χιονίζει όταν έρχεται ο χειμώνας. Και μία φορά στα τρία χρόνια, χάνουμε και δυο-τρεις μέρες από τη δουλειά, γιατί δεν μπορούν να ανοίξουν τους δρόμους. Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτό, όμως;

*ΒΠ: Βόρεια Προάστια ή αλλιώς οι γειτονιές όπου ο κόσμος κυκλοφορεί με τζιπ και Μερσεντές.

Φιλελλήνων συνέχεια. Η Αθήνα γεμάτη από οδούς αφιερωμένες σε αυτούς. Και κάποιοι εξ αυτών με θεσπέσιες βιογραφίες. Οπως ο Chateaubriand, ένας άντρας με πάθη. Του οποίου το άγγιγμα άφησε ανεξίτηλο σημάδι στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

Ενας γοτθικός πύργος στέγασε τα παιδικά του χρόνια. Υπήρξε στρατι-ωτικός, διπλωμάτης του Ναπολέοντα - μέχρι που ο στρατάρχης τον εξόρισε τρόπον τινά. Υστερα σκληρός αντι-ναπολεοντικός. Μπροστάρης σε όλες τις πολιτικές εξελίξεις των ταραγμένων αρχών του 19ου αιώνα. Και όμως, ήταν ένα άλλο ταλέντο εκείνο που του χάρισε την αιωνιότητα. Η πένα του, το γράψιμό του. Οι σαγηνευτικές περιγρα-φές του για την άγρια φύση έχουν μεί-νει μνημειώδεις. Επηρέασε τον Ουγκό και τον Λόρδο Βύρωνα. Υπήρξε ένας λογοτεχνικός Προμηθέας για το κίνημα του γαλλικού ρομαντισμού. Του άρεσε να ζει καλά. Να διαβάζει, να γράφει, να πίνει και να τρώει. Και να φλερτά-ρει Γαλλίδες κυρίες με σφιχτοδεμένα μπούστα σε σαλόνια με πολυελαίους. Μέσα στο ημίφως των κεριών ίσως τους ψιθύριζε ένα στίχο του.

Ισως να τον γοήτευε και ο δρό-μος που έχει το όνομά του. Η Σατω-βριάνδου έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που «φτιάχνουν» μια μεγαλειώδη decadence. Σατωβριάνδου και Σω-κράτους γωνία, η ανέχεια αναστενάζει. Τελικά, όμως, δεν ταιριάζει στίχος δικός του στα μέρη αυτά. Αλλά ενός άλλου Γάλλου, του Σαρλ Μποντλέρ, που έγραψε κάποτε: «Νεκρός μες στους νεκρούς...»

&

38

Προσοχή, προσοχή! Η φωτογρα-φία που συνοδεύει το άρθρο είναι παραπλανητική! Οταν μιλάμε για το συνδυασμό «ποδήλατο-σκύλος», δεν έχουμε να κάνουμε συνήθως με χαριτωμένα κουταβάκια που τα βάζεις μέσα στο καροτσάκι για να τα πας βόλτα, αλλά για τα συμπαθή -κατά τα άλλα- τετράποδα, που για κάποιο λόγο όταν σε βλέπουν πάνω σε δύο ρόδες σεληνιάζονται και σε «πάνε καροτσάκι» γαβγίζοντας. Και, πιο σπάνια, δαγκώνοντας. Ας δούμε μερικούς τρόπους για να αποφύγεις τα δυσάρεστα αυτά τετ α τετ.

Εν αρχή ην οι «σκυλοδιώχτες». Μπορείς να τους βρεις και να τους αγοράσεις στο διαδίκτυο. Μιλάμε ου-σιαστικά για μικρές ηλεκτρονικές συ-σκευές, που τις έχεις μαζί σου όταν κάνεις ποδήλατο (ή στο περπάτημα και το τρέξιμο). Με το απλό πάτημα ενός κουμπιού εκπέμπουν ηχητικά σήματα που (χωρίς να ενοχλούν τον άνθρωπο) είναι αποκρουστικά για τον επιτιθέμενο σκύλο και τον κρα-τούν σε απόσταση ασφαλείας.

Αν δεν είσαι της τεχνολογίας και θέλεις να χειριστείς μόνος σου την κατάσταση, δεν έχεις παρά να επιλέ-ξεις μία από τις δύο παρακάτω τα-κτικές. Η πρώτη αποτελεί ένα μείγμα από διδασκαλία του Μαχάτμα Γκάντι και από οδηγίες savoir vivre. Την προτείνει ο RSCPA, μια φιλοζωική

ΜΚΟ στη Βρετανία, που πάνω-κάτω σε συμβουλεύει τα εξής: να παραμεί-νεις ψύχραιμος, να μην κατευθυνθείς προς τα πάνω του, να του μιλήσεις χαμηλόφωνα και ευγενικά, να μην το κοιτάς στα μάτια, να «κολλήσεις» τους αστραγάλους σου, να μην κάνεις από-τομες κινήσεις και να απομακρυνθείς όσο πιο αργά γίνεται.

Εάν διάβασες τα παραπάνω και σκέφτηκες: «Σιγά μην το ρωτήσω και εάν το έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση», τότε μπορείς να ακολουθή-σεις την άλλη -πιο «επιθετική»- μέ-θοδο. Αυτήν που λέει ότι καλό θα ήταν να του ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπο ή στα αυτιά. Ή να περάσεις στην αντεπίθεση φωνάζοντάς του και κινούμενος προς τα πάνω του για να καταλάβει πως ο άνθρωπος παραμέ-νει το αφεντικό. Η ίδια άποψη υπο-στηρίζει πως αποτελεσματικό είναι και ένα στιγμιαίο, ελαφρύ... λάκτισμα που δεν θα προκαλέσει -προς Θεού!- πόνο στο σκυλί, αλλά θα το αποθαρ-ρύνει από το να εξασκήσει το κυνηγε-τικό του ένστικτο, τη στιγμή που εσύ απολαμβάνεις την ποδηλατάδα σου. Διαλέγεις και παίρνεις. Και παράλ-ληλα περιμένεις υπομονετικά μέχρι να ανακαλυφθεί το επάγγελμα του μπόγια και οι (πραγματικές) υπηρε-σίες φροντίδας αδέσποτων ζώων σε αυτήν εδώ τη χώρα.

--

-

-

-

--

-

-

42 21

Δίνοντας έμφαση στο μικρό σχήμα και το μεγάλο ζουμ, η Sony παρουσίασε τη νέα της βιντεο-κάμερα Handycam DCR-SX21E. Ο φακός της επιτρέπει λήψεις με εστίαση έως και 57x χωρίς απώλεια ποιότητας, ενώ αν θέλεις να φέρεις την εικόνα ακόμα πιο κοντά σου, μπορείς να φτάσεις μέχρι το 67x με τη λειτουργία extended zoom. Διαθέτει «κλασικές» ρυθμίσεις της εταιρείας, όπως το SteadyShot για σταθερές λήψεις, το Face Detection για φυσικά πρόσω-πα και το Intelligent Auto για να προσαρμόζεται μόνη της στις διαφορετικές σκηνές (πρό-σωπα, τοπία, νύχτα κλπ.). Εχει επίσης LCD οθόνη 2,7 ιντσών, αποθηκεύει τα δεδομένα της σε κάρτες μνήμης Memory Stick Pro, SD και SDHC και μπορεί να τα μεταφέρει απευθείας σε εξωτερικό σκληρό δίσκο χωρίς τη χρήση υπολογιστή. Θα είναι διαθέσιμη από το Σεπτέμ-βριο σε άγνωστη προς το παρόν τιμή.

www.sony.com

Δεν μπορεί να σε μεταφέρει από το σπίτι στη δουλειά. Ούτε έχει τη δυνατότητα να κουβαλήσει

τα ψώνια σου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν θα έδινες 25 δολάρια για να αγοράσεις το μικρότερο ηλιακό

αυτοκίνητο στον κόσμο. Το μέγεθός του είναι παρόμοιο με ενός κέρματος και η οροφή του καλύπτεται πλήρως από ένα ηλιακό πάνελ. Από τη στιγμή που θα το τοποθετήσεις κάτω από τον ήλιο και πάνω σε λεία επιφάνεια, θα το απολαύσεις να κινείται στην κατεύθυνση που του δίνεις. Είναι ακατάλ-ληλο πάντως για παιδιά, αφού υπάρχει περίπτωση να το καταπιούν εξαιτίας του μικρού μήκους του (τρία εκατο-

στά). Θα το βρεις στο online κατάστημα του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Σικάγο.

www.mcachicagostore.org

ο βρεις στο online κατάστημα του ΜΜΜουσεης Τέχνης του Σικάγο.

www.mcachicagooststororee.ororggg

Στην επανακυκλοφορία του παιχνιδιού Ultimate Marvel vs. Capcom 3 με 12 νέους χαρακτήρες και χαμηλότερη τιμή θα προχωρήσει πιθανότατα η Capcom. Η οριστική απόφαση θα ανακοινωθεί αύριο κατά τη διάρκεια της έκθεσης Comic Con που διεξάγεται στο San Diego, με την εταιρεία να ακο-λουθεί την ίδια πρακτική με το Super Street Fighter IV. Ο τίτλος είναι ένα «καθαρόαιμο» fighting που φέρνει αντιμέτωπους τους ήρωες της Marvel, όπως ο Hulk και ο Wolverine, με αυτούς της Capcom, όπως ο Ryu και η Chun-Li. Οι νέες προσθήκες δεν έχουν γίνει γνωστές, ωστόσο φημολογείται ότι θα περιλαμβάνουν ανάμεσά τους τον Frank West, τον Doctor Octopus και τον Megaman. Η αλήθεια είναι, πάντως, πως πολλοί φίλοι της σειράς δεν δέχτηκαν με ενθουσιασμό την είδηση, καθώς ζητούν κάτι εντελώς νέο από την Capcom και όχι απλές προσθήκες.

www.capcom.com

Προτιμάς να παίρνεις μαζί σου στις κα-λοκαιρινές διακοπές compact φωτο-γραφικές μηχανές, γιατί είναι μικρές και ελαφριές. Οταν, όμως, μπαίνουν στο παιχνίδι τρίποδα και βάσεις, τότε η ευελιξία τους χάνεται. Εκτός, βέβαια, και αν έχεις τη θήκη Pose της Quirky. Βασική της λειτουργία είναι να προστα-τεύσει τη φωτογραφική σου από χτυπή-ματα και καιρικές συνθήκες. Γυρνώντας την, ωστόσο, από την ανάποδη μεριά, λειτουργεί και ως βάση για σταθερές λή-ψεις. Προσαρμόζεται, μάλιστα, και γύρω από σωλήνες, όπως για παράδειγμα στο τιμόνι του ποδηλάτου σου, ώστε να δημιουργήσεις ελεύθερα. Δεν έχει βγει ακόμα στην παραγωγή, καθώς θα πρέπει να μαζευτούν 1.000 υπο-ψήφιοι αγοραστές, αλλά αν την παραγγείλεις τώρα θα την πάρεις για 24 δολάρια, 6 λιγότερα από την τελική της τιμή.

www.quirky.com

Γιατί να έχεις έναν κλασικό και βαρετό ανιχνευτή καπνού στο σαλόνι, όταν υπάρ-χει το Chick-a-Dee της Design3000; Με σχήμα πουλιού, σε προειδοποιεί με ένα μικρό κελάηδισμα όταν ανιχνεύει μικρές ποσότητες καπνού και με ήχους έως 85 ντεσιμπέλ όταν τα πράγματα γίνουν πιο σοβαρά. Ο σχεδιασμός του κέρδισε την πρώτη θέση στο διαγωνισμό που διοργάνωσε η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιρειών της Ολλανδίας το 2006 και στη συνέχεια βρήκε το δρόμο του προς τα καταστήματα. Ερχεται πακέτο με μπαταρίες που διαρκούν 1,5 χρόνο και τρία χρόνια εγγύηση, τη στιγμή που οι διαστάσεις του είναι 17 εκ. μήκος, 17 εκ. πλάτος και 12 εκ. ύψος. Κοστίζει 50 ευρώ και θα το βρεις στο online κατάστημα της εταιρείας.

www.design-3000.de

agiannopoulos@metropolisnews.gr

43

Εκεί που έψαχνα να μάθω κάποια πράγ-ματα για το ποιόν της Βιτόρια Σετου-μπάλ, της ομάδας από την οποία ο Πα-ναθηναϊκός απέκτησε τον Ζεκά, βρέθηκα μπροστά σε μια φανταστική πληροφο-ρία: έχει αγοράσει και στο παρελθόν πο-δοσφαιριστή από εκεί κάποια ελληνική ομάδα. Ηταν το καλοκαίρι του ’94, όταν ο Ολυμπιακός έφερνε στον Πειραιά το μουντιαλικό λέοντα Ρασίντ Γεκινί.

Εφτασε λοιπόν η ώρα. Υστερα από εννιά χρόνια, επτά ομάδες, 49 γκολ και ένα πρωτάθλημα Ευρώπης, ο Αγγελος Χαρι-στέας επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για χάρη του Παναιτωλικού. Ο κοσμοπολί-της σέντερ φορ, που συνέδεσε το όνομά του με την κατάκτηση του Euro, αλλά και με τη σχέση ποδοσφαιρικού πάθους που ανέπτυξε με τον Οτο Ρεχάγκελ, αποτελεί στις μέρες τούτες της λιτότητας μια ατρα-ξιόν για τη Σούπερ Λιγκ.

Ο πιο πολυτραγουδισμένος παίχτης στην ιστορία του Ολυ-μπιακού, ο ποδοσφαιριστής-σύνθημα, δεν είναι άλλος από τον εμβληματικό Λάρα Γκαρσία Ντάνι. Ο «Ελ Ματαντόρ» ήρθε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 2005 και αυτό ήταν... Οι οπαδοί μαγεύτηκαν, ξεμυαλίστηκαν και δεν σταμάτησαν να τον υμνούν ούτε λεπτό. «Για σένα έφτυσα παππού, αδέρ-φια, μάνα, θεία / και όλη μέρα τραγουδώ Ντάνι Λάρα Γκαρ-θία», «Η μάνα μου μου έφτιαξε κεφτέδες στο τηγάνι / εσέ όμως ονειρεύομαι Λάρα Γκαρσία Ντάνι», «Είσαι πηγή ζωής, ολύμπιο βοτάνι / Αχ, ρε αλήτη της ζωής, Λάρα Γκαρσία

Ντάνι» και «Στο Pro το Evolution patch έχω περάσει, ώστε ο Ντάνι ο Θεός ποτέ να μην γεράσει» ήταν μερικά από τα ταπεινά στιχάκια που του αφιέρωναν. Η καριέρα του ολο-κληρώθηκε το 2008 στη διαστημική Μαγιανταχόντα και αμέσως μπήκε στο πάνθεον των πραγματικά σπουδαίων στράικερ με στατιστικά που θα ζήλευε και ο Μαραντόνα: 62 γκολ σε 298 ματς, δηλαδή ένα τέρμα ανά 5 αγώνες. Στην Ελλάδα τα στατιστικά του ήταν ακόμα πιο εξωπραγματικά με 2 γκολ σε 19 αγώνες! Τα λόγια είναι περιττά, αιωνία η ποδοσφαιρική σου μνήμη, Λάρα Γκαρσία Ντάνι.

Μου έχει λείψει...

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Ο Σεμπάστιαν Λέτο είναι, ελλεί-ψει Τζιμπρίλ Σισέ (ή ακόμα και παρά την παρουσία του Γάλλου), η μοναδική αξιόλογη επιθετική ιδέα που μπορεί να έχει ο Πα-ναθηναϊκός δημιουργικά. Αστα-θής, επιπόλαιος, ατομιστής. Οταν όμως παίρνει την μπάλα, κάτι θα γίνει. Ακόμα και κάτι τε-λικά αδιάφορο. Το γκολ του στη Δανία άξιζε τρία εκατ. ευρώ.

Αδίκως έψαχνε ο σκηνοθέτης του τελικού του Κόπα Αμέρι-κα να ζουμάρει στον Ντιέγκο Λουγκάνο την ώρα που αυτός σήκωνε το τρόπαιο. Αφού είχαν προηγηθεί διάφορες βραβεύσεις επιμέρους ποδο-σφαιριστών για αρκετή ώρα, όταν τελικά έφτασε η στιγ-μή, όλοι οι ποδοσφαιριστές της Ουρουγουάης βρέθηκαν μπροστά του και το κύπελλο έμοιαζε απλώς να αιωρείται. Στα πιο σημαντικά, η Ουρου-γουάη απέδειξε ότι μετά την Ισπανία είναι η δεύτερη κα-λύτερη ομάδα στον κόσμο και ότι, αν πέρυσι στον ημιτελικό είχε τον Σουάρες, ίσως να μην έχανε από τους Ολλαν-δούς. Αλλά και ανεξάρτητα από αυτό, δεν μπορώ να σκε-φτώ καμία ευρωπαϊκή ομάδα που να μπορεί αυτή τη στιγ-μή να κερδίσει την περήφανη ομάδα του Ταμπάρες. Καλά, δεν μιλάω για τις πρόσφατες αντιπάλους τους από τη Λα-τινική Αμερική που είναι ή ανίκανες ή απλά αστείες.

44

Εντυπωσιακά ήταν τα απο-τελέσματα της ανταποδο-τικής ανακύκλωσης που πραγματοποίησε ο όμιλος Carrefour Μαρινόπουλος τους πρώτους έξι μήνες του 2011. Μέσω των 13 κέντρων που έχει εγκατα-στήσει σε καταστήματά του σε όλη τη χώρα, συγκε-ντρώθηκαν 5.855.241 συ-σκευασίες, ποσότητα που αντιστοιχεί σε 553.016,18 κιλά συσκευασιών. Ανα-λυτικότερα, ανακτήθηκαν 1.326.536 πλαστικές συσκευ-ασίες, που αντιστοιχούν σε 66.326,80 κιλά πλαστικού, 2.100.324 αλουμινένιες συσκευασίες, που αντιστοιχούν σε 31.504,86 κιλά αλουμινίου, 1.993.209 λευκοσιδηρές συ-σκευασίες, που αντιστοιχούν σε 109.626,50 κιλά λευκοσι-δήρου, 435.172 γυάλινες συσκευασίες, που αντιστοιχούν σε 124.024,02 κιλά γυαλιού και 221.534 κιλά χαρτιού. Από τη διαδικασία ανακύκλωσης συσκευασιών προκύπτουν ση-μαντικά περιβαλλοντικά οφέλη, που συμβάλλουν τόσο στην εξοικονόμηση ενέργειας και πρώτων υλών, όσο και στη μεί-ωση επιβάρυνσης του φαινομένου του θερμοκηπίου.

Μια νέα εποχή στην επικοινωνία εισάγει η Vodafone, δίνοντάς σου έμπρακτα τη δυνατότητα να περιορί-σεις τα έξοδά σου κάθε μήνα, προχωρώντας σε μια σειρά από ενέργειες που σε προστατεύουν. Με την υπηρεσία Vodafone Ελεγχος Κόστους γνωρίζεις το χρόνο ομιλίας ή τη χρήση ίντερνετ που απομένει στο πρόγραμμά σου και έχεις τον απόλυτο έλεγχο του λογαριασμού σου, ανά πάσα στιγμή, όπου και αν βρίσκεσαι. Η υπηρεσία ενεργοποιείται αυτόματα και δωρεάν σε όλους τους συνδρομητές συμβολαίου, καρτοκινητής και mobile internet στο κινητό και στους συνδρομητές συμβολαίου για internet στο laptop ή το tablet και παρέχει μέσω δωρεάν γραπτού μηνύματος ενημέρωση για το χρόνο ομιλίας ή τη χρή-ση ίντερνετ που απομένει στο πρόγραμμά σου. Το μήνυμα σε ειδοποιεί όταν καταναλώ-σεις το 80% της χρήσης σου για να έχεις τον έλεγχο του τι πληρώνεις.

Ενα δυναμικό «παρών» στην πρώτη live συ-ναυλία των Bon Jovi στην Ελλάδα έδωσαν η HTC και ο Γερμανός. Το συγκρότημα βρέθη-κε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο ΟΑΚΑ για μία και μοναδική εμφάνιση. Το κοινό των 65.000 θαυμαστών του συγκροτήμα-τος κατέκλεισε το Ολυμπιακό Στάδιο από νωρίς, προκειμένου να παρακολουθήσει το σόου, και οι Bon Jovi τού προσέφεραν μια φαντασμαγορική παράσταση. Οι δύο εταιρείες, μέσω της συνεργασίας τους, φρόντισαν να προσφέρουν ένα δωρε-άν εισιτήριο με κάθε αγορά ενός HTC Wildfire S. Καθ’ όλη τη διάρκεια του Ιουνίου, οι fan της HTC είχαν την ευ-

καιρία να αποκτήσουν το πολυπόθητο εισιτήριο στα καταστήματα Γερμανός. Tο smartphone HTC Wildfire S αποτελεί ένα προσιτό, συμπαγές και ευχάριστο στη χρήση τηλέ-φωνο, που στο εσωτερικό του κρύβει την ισχυρή εμπειρία ενός «έξυπνου» κινητού.

Η μεγαλύτερη αλυσίδα pizza delivery στην Ελλάδα, η Pizza Fan, συνεχίζει την επέκταση του δικτύου της, ακολουθώντας ένα δυναμικό πλάνο ανάπτυξης που περιλαμβάνει το άνοιγμα νέων καταστημάτων στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ειδικό-τερα, το 2011 εγκαινίασε τρία νέα καταστήματα στη Ραφήνα, τα Ιωάννινα και τις Σέρρες και ένα επιπλέον στην Τουρκία, όπου πλέον τα καταστήματα στην Κωνσταντινούπολη έγιναν δύο, με προοπτική να φτάσουν τα τρία μέσα στο 2011. Οι γεύσεις της εταιρείας κατέκτησαν τους καταναλωτές της Τουρκίας, με αποτέλεσμα το πρώτο κατάστημα να ξεπεράσει σε παραγγελίες μέσα στους πρώτους μήνες της λειτουργίας του παλαιότερα καταστήματα pizza delivery της περιοχής. Η Pizza Fan είναι ελληνική εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο του pizza delivery από το 1996, αποτελώντας σήμε-ρα τη μεγαλύτερη ελληνική αλυσίδα, που εξυπηρετεί 538 περιοχές μέσω των 64 καταστημάτων της.

Ενα δυναυλίHTC κε στγια μτωντοςνωτομιετφ

καιρία να α

Καλό καλοκαίρι, Κριέ! Και κοίταξε να πας σε νησί με ξέφρενους ρυθμούς, οτιδήποτε άλλο θα σου φανεί αργό και βαρετό. Μην σε απα-σχολούν τα κακά οικονομικά, υπάρχουν νησιά όπου δεν χρειάζεται να χαλάσεις τίποτα και το ξέρεις. Εχεις εσύ τον τρόπο σου, κράτα το χιού-μορ σου δυνατό και όλα καλά θα πάνε.

Καλό καλοκαίρι, Ταύρε! Ενα αναπάντε-χο γεγονός στην αρχή του μήνα θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τη θεά Τύχη. Θα βρεις κάνα δυο πορτοφόλια, θα σου κάτσουν καμιά δεκαριά γκόμενες και τελικά κάτι θα ψυλλιαστείς. Αυτή η αισιοδοξία θα σε πάει μέχρι το Σεπτέμβριο, χρησιμοποίησέ τη για να γεμίσεις μπαταρίες!

Καλό καλοκαίρι, Δίδυμε! Και μην ξεχάσεις το αντηλιακό σου. Ο τομέας της υγείας σου χτυ-πάει το καμπανάκι, μπορεί να είναι γι’ αυτό, τώρα ειδικά που σχεδιάζεις να κάνεις επαγ-γελματικότατο αλώνισμα των παραλιών της χώρας. Μην ξεχάσεις, όμως, τώρα που έχεις χρόνο να μάθεις και κάτι καινούργιο, πάντα βοηθάει.

Καλό καλοκαίρι, Καρκίνε! Βάλε μπρος τις τουρμπίνες σου και βουρ για τη θάλασσα. Εχε, όμως, και στο νου σου ότι το σπίτι σου θα σε χρειαστεί σύντομα, έχεις αφήσει αρκετές υπο-θέσεις ανοιχτές που θα πρέπει να φροντίσεις. Μπορούν, όμως, και να περιμένουν μέχρι να πιεις αυτό το μοχίτο.

Καλό καλοκαίρι, Λέοντα! Και ακόμα καλύ-τερο με τη σωρεία προσκλήσεων για ταξίδια, πάρτι, εξόδους στο μαγευτικό Γκάζι για δύο άτομα που θα σου έρθουν η μία μετά την άλλη. Θα σε αναγκάσουν όλα αυτά να βγεις λίγο από το καβούκι σου, αλλά θα καταλάβεις αρκετά γρήγορα ότι είναι για καλό.

Καλό καλοκαίρι, Παρθένε! Αλλά ετοιμά-σου για περίπλοκες καταστάσεις μέσα στον Αύ-γουστο. Κάτι με τα γκομενικά σου θα μπλέξεις, κάπως θα μπερδευτείς με τις συνεννοήσεις για τις διακοπές, κάπου θα χάσεις το δρόμο για τα Ανάβρυτα και θα καταλήξεις στα Καλάβρυτα. Κοίτα να συγκεντρωθείς, μπας και δεν τα κά-νουμε τόσο μαντάρα.

Καλό καλοκαίρι, Ζυγέ! Και κοίτα να δια-

λέξεις ένα νησί ή μια παραλία που να είναι απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο. Το χρειάζεσαι αυτό μετά τον πανικό του τελευταί-ου καιρού. Αλλά μην δοκιμάσεις καν τα μέρη που διαφημίζονται ως ερημικά και παρθένα και τελευταία φτιάχνουν παραρτήματα για να χωρέσουν τον κόσμο που ψάχνει το ερημικό και παρθένο.

Καλό καλοκαίρι, Σκορπιέ! Καλοκαίρι με την έννοια της ξεκούρασης. Το καλό που σου θέλω να την τιμήσεις αυτή την έννοια. Μην αφήσεις την έντονη συναισθηματική σου κα-τάσταση να σου κόψει τη φόρα. Αντιμετώπισε όλα τα προβλήματα, και τα έσωθεν και τα έξω-θεν, με τη φαντασία και τη δημιουργικότητα που έχεις τελευταία και όλα θα πάνε καλά.

Καλό καλοκαίρι, Τοξότη! Αν και για σένα έχει ξεκινήσει από πιο νωρίς αυτό το μοτίβο, ακόμα και όταν δεν κατάφερνες κάποια μι-κρή εκδρομή τα σουκού ή όταν δεν έπαιρνες παραμάζωμα όλα τα μπαρ της παραλιακής, το μυαλό σου έπινε μοχίτο στη δουλειά, μεθού-σε, σε έπιανε λόξιγκας και γινόσουν ρεζίλι. Συνέχισε έτσι.

Καλό καλοκαίρι, Αιγόκερε! Αφιέρωσε το χρόνο που τώρα απλώνεται άφθονος για να φροντίσεις το σπίτι σου και τις μικρές ανάγκες που έχουν προκύψει εδώ και καιρό. Αλλά αυτό στα διαλείμματα. Γιατί αυτό που θέλεις να κά-νεις στην ουσία, είναι να κάθεσαι σε έναν κα-ναπέ με έναν ανεμιστήρα κι ένα στερεοφωνικό απέναντι και να ακούς μουσική για ώρες.

Καλό καλοκαίρι, Υδροχόε! Και μην ξεχά-σεις να κοιτάξεις και τις διακοπές σου, καθώς επιδίδεσαι εντελώς άκαιρα σε μια αναζήτηση νέας αρχής για τη ζωή σου, ενός νέου νοήμα-τος της ζωής, μιας νέας, φρέσκιας καθημερινής ρουτίνας. Ασε τα ψόφια, Υδροχόε! Ξεκίνα τα τζιν στην Καρύτση, μπας και στρώσεις.

Καλό καλοκαίρι, Ιχθύ! Ετοιμάσου να βγά-λεις όντως λέπια και να μην ξαναβγείς ποτέ από τη θάλασσα. Θα μας λείψεις, Ιχθύ. Και σε άλλους αρέσει η θάλασσα, αλλά εσύ είσαι έτοι-μος να το παρακάνεις. Πρόσεξε. Κάποια στιγμή θα πρέπει να γυρίσεις στη δουλειά και θα σε ενοχλούν τα βράγχια.

Την ακρόαση της εκπομπής του Χρήστου Παπαμιχάλη την περασμένη Κυριακή. Ο αγαπημέ-νος ραδιοφωνικός παραγωγός μού κρατούσε συντροφιά τις περισσότερες μέρες της εβδομά-δας όταν έκανε εκπομπή στο Μελωδία κάθε μεσάνυχτα. Το «Soundtrack της νυχτιάς» κάνει πια εκτάκτως την εμφάνισή του κάθε Κυριακή βράδυ. Δυστυχώς είχα μείνει πίσω στην ενημέρωση και δεν ήξερα ότι την περασμένη Κυριακή ακούστηκε η προτελευταία εκπο-μπή για φέτος. Το 4-7 όπου έχει μεταφερθεί ο Χρήστος δεν με βολεύει, βλέπετε, ιδιαίτερα. Αν και αντιλήφθηκα μέσω Facebook την ύπαρξη της εκπομπής, δεν πρόλαβα να ακούσω παρά μόνο λίγα λόγια. Ιντερνετ παντού σού λέει μετά. Το στικάκι που είχα κουβαλήσει στην επαρχία όπου βρισκόμουν αρνιόταν πεισματικά να φορτώσει την εκπομπή και έτσι έμεινα να διαβάζω τα σχόλια στο status του Χρήστου και να φαντάζομαι τις επιλογές του. Κάτι σαν να με είχαν βάλει τιμωρία.

Τους αποχαιρετισμούς με φίλους και συνερ-γάτες. Αυτό το τελευ-ταίο ποτό πριν από τις διακοπές, αυτός ο τελευταίος καφές, λες και θα κάνουμε να τα ξαναπούμε χρόνια. Η έλλειψη χρόνου έκανε και πάλι το θαύμα της και με τους περισσότε-ρους θα χαιρετηθούμε τηλεφωνικά. Ούτως ή άλλως, οι 20 μέρες που θα μεσολαβήσουν δεν είναι και οι μόνες που δεν θα καταφέρουμε να συναντηθούμε. Τέλος τα εθιμοτυπικά λοιπόν. Φωτεινές εξαιρέσεις οι συναντήσεις (για να μην πω η συνάντηση) με ανθρώπους με τους οποίους έχεις κάτι περισσότερο να πεις. Εναν απολογισμό, μια υπόσχεση, έναν απο-χαιρετισμό. Μια ευχή για αυτό το καλοκαίρι.

n.mastorakou@metropolisnews.gr

46

Την ανάγνωση της είδησης ότι το ερχόμενο Σαββατοκύριακο δεν θα λειτουργεί το τμήμα Πειραιάς-Ομόνοια του ΗΣΑΠ. Λίγο πριν πάθω εγκεφαλικό και φροντίσω να το πάθουν και οι συνάδελφοι που θα ταξιδέψουν αυτό το τριήμερο, ένα νέο μέιλ ήρθε. Από το ίδιο Γραφείο Τύπου με παρόμοιο θέμα. «Η Εταιρεία Σταθερές Συγκοινωνίες ΑΕ (ΣΤΑΣΥ ΑΕ/ΗΣΑΠ)», έλεγε το μέιλ, «δίνοντας προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του πολίτη και λαμβάνοντας υπόψη την τυχόν παράταση της απεργίας των ΤΑΞΙ, ενημερώνει το επιβατικό κοινό ότι τελικά το Σάββατο 30 και την Κυριακή 31 Ιουλίου θα λειτουργήσει κανονικά το τμήμα Πειραιάς-Ομόνοια». Μα καλά, κοροϊδευόμαστε;

Τη βαλίτσα των διακοπών. Οσο και αν προσπάθησα να τα κάνω φέτος όλα από νωρίς, το σχέδιο ναυάγησε ως συνήθως. Εχω στο μυαλό μου τόσα πολλά πράγματα, που σίγουρα κάτι θα ξεχάσω τελευταία στιγμή. Και σίγουρα θα θυμηθώ διάφορα άσχετα. Οπως θυμήθηκα να κοιτάξω αν το κάμπινγκ όπου θα πάω έχει WiFi, αλλά δεν πήρα καινούργια ψάθα που ήθελα, ούτε καινούργιο μα-γιό. Γενικά, δεν πήρα τίποτα καινούργιο. Eλλειψη χρόνου, χρημά-των και διάθεσης μάλλον. Αραγε η τέλεια βαλίτσα μπορεί να εγγυη-θεί τέλειες διακοπές; Σίγουρα όχι. Και αυτό το καλοκαίρι έχει από μόνο του δεκάδες ιδιαιτερότητες. Με αντηλιακό λοιπόν -ή χωρίς-, με καινούργιες σαγιονάρες ή χωρίς, η βαλίτσα θα κλείσει. Οπως λέει και ο Αθως στο editorial, «ευχόμαστε να έχετε ένα καλό καλο-καίρι που θα βοηθήσει. Που θα σας βοηθήσει να θυμηθείτε και να ξεχάσετε». Αυτό, λοιπόν, ευχόμαστε και σε εσάς και σε εμάς.