University of the Philippines Manila

College of Arts and Sciences

Department of Social Sciences

Nanay, Tatay:

Ang Impluwensiya ng Kasarian

sa Paggamit ng Corporal Punishment

sa Loob ng Tahanan

Ang Seminar Paper na ito ay ipinasa ni:

SHARMAINE G. PARUGRUG

2011 - 34079

BA Political Science

Mayo 30, 2015

Ipinasa kay:

PROF. FATIMA ALAVAREZ–CASTILLO

Thesis Adviser

PS 198 (WEG)

Buod:

Ang corporal punishment ay ang paggamit ng pwersa, gaano man ito kagaan, upang

makaramdam ng pisikal na sakit ang bata. Ito ay naglalayong iwasto ang gawi ng bata o

parusahan ito (Committee on the Rights of the Child, 2006). Maraming insidente ng corporal

punishment ang nangyayari sa loob ng tahanan at ginagawa ng mga magulang, mapa-nanay

man o tatay. Sa pag-aaral na ito ay tinitingnan kung nakakaapekto ba ang kasarian ng magulang

at ng anak ang paggamit ng corporal punishment gamit ang patriyarkal na konsepto ng

machismo kung saan ang mga lalake ay inilalarawan bilang malakas, agresibo, at dominante.

Gumamit ng kwantitatibo at kwalitatibong metodolohiya sa koleksyon ng mga datos.

Ayon sa pagsusuri ng mga nakalap na datos, mahalagang tungkulin ang pagdidisiplina ng

mga bata para sa mga magulang. Mas madalas gumamit ng hindi pisikal kaysa pisikal na porma

ng pagdidisiplina ang mga ito upang magampanan ang nasabing tungkulin Bagamat gumagamit

din ng pisikal na pagdidisiplina ang mga tatay, mas malaking porsyento ng mga nanay ang

gumagawa nito. Wala namang signipikanteng pagkakaiba sa dalas ng pagdidisiplina sa mga

anak na babae at lalake ngunit may ilang pahayag na nagsasabing mas mahina ang ginagamit na

pamamalo sa mga kababaihan. Ang kasarian ay isang salik na nakakaapekto sa paggamit ng

corporal punishment ngunit hindi ito ang tanging batayan. Mahalaga ring tingnan ang iba pang

salik upang mas maintindihan ang kabuuang paggamit nito.

Panimula

“Konting galit ko lang, konting kasalanan, parang kailangan ko siyang paluin,

parang iyon ang tamang pagdisiplina. Kasi parang yun din ang kinagisnan ko sa

mga lolo’t lola ko, sa nanay ko, na ang pamamalo ay isang pagdidisiplina… Hindi

pa naman siguro late para baguhin yung mga nakagisnan na mali.”

- Helen, magulang

(Save the Children Sweden, 2008)

Ang pahayag ng magulang na si Helen ay isang manipestasyon ng pisikal na paraan ng

pagdidisiplina sa mga anak. Mapamaliit man o malaking kasalanan ay may katumbas na palo o

iba pang pisikal na parusa. Mahihinuha rin dito na ang kaugaliang ito ay mula pa sa mga

nakaraang henerasyon at ngayo’y nagpapatuloy pa rin sa kasalukuyan.

Ayon sa mga pag-aaral, pinakamataas ang bilang ng pang-aabuso ang nagaganap sa mga

bata sa loob ng kani-kanilang tahanan. Karamihan dito ay pisikal na kadalasang ginagawa ng

mga miyembro ng pamilya bilang porma ng pagdidisiplina (Manaay, 2014).

Ang gawing ito ay hindi lamang tanggap ng mga magulang, tinatanggap na rin ito ng mga

bata bilang bahagi ng pagdidisiplina at pag-aaruga sa kanila. Tinitingnan nila ito bilang isang

paraan ng pagpapakita ng pagmamahal ng magulang sa anak at naniniwala silang sa

pamamagitan nito, malalayo sila sa mga masasamang bisyo. Sa kabilang banda, tinitingnan

itong paglabag sa karapatan ng mga bata dahil sa mga masasamang epekto nito (Save the

Children, 2008).

Ang corporal punishment ay ang paggamit ng pwersa, gaano man ito kagaan, upang

makaramdam ng pisikal na sakit ang bata. Ito ay naglalayong iwasto ang gawi ng bata o

parusahan ito (Bitensky, 2006; Committee on the Rights of the Child, 2006; Strauss, 2001 sa

Gershoff & Bitensky, 2007). Ito ay maaaring gawin sa pamamagitan ng kamay o iba pang

kasangkapan (Gershoff & Bitensky, 2007).

Mula sa depinisyong ito mahihinuha na positibo ang resulta na ninanais ng mga

gumagamit ng corporal punishment. Ito ay may panandalian at pangmatagalang layon. Una,

ninanais nilang iwasto ang hindi magandang asal ng bata at himukin itong sumunod sa

pagpapayo sa kanya. Pangalawa ay ang pangmatagalang pagtutuwid ng kaugalian ng mga bata.

Nais nitong bawasan ang pagiging agresibo at masasamang ugali ng bata. Ito rin ang itinuturing

na pangunahing layunin ng paggamit ng corporal punishment (Gershoff, 2010).

Hindi lamang pisikal ang epekto ng pisikal na pagpaparusa sa mga bata, pinapatunayan

din ng ilang pagsusuri na mayroon itong pangmatagalang epekto sa relasyon ng magulang sa

anak at sa sikolohikal at emosyonal na pag-unlad ng mga bata (Gershoff, 2010).

Dahil dito, mayroong ilang mga umiiral na internasyonal at lokal na batas na

nagsusulong na proteksyunan ang mga bata sa anumang uri ng pang-aabuso. Ilan na nga rito

ang UN Convention on the Rights of the Child at ang Republic Act No. 7610 o “Special

Protection of Children Against Abuse, Exploitation and Discrimination Act”.

Gayun pa man, hindi pa rin nawawala ang corporal punishment sa bansa. Ito pa rin ang

kadalasang ginagamit sa pagdidisiplina sa mga bata. Pinapatunayan ito ng mga datos na nakalap

ng Save the Children United Kingdom noong 2005 na nagsasabing 85 porsyento ng pisikal na

pananakit sa mga bata sa Pilipinas ay nangyayari sa tahanan. Ito rin ay kadalasang nasa porma

ng pamamalo.

Nakababahala ang ganitong sitwasyon. Sa halip na maging panatag ang mga bata,

nagkakaroon sila ng takot at nagiging bulnerable sa loob ng kani-kanilang tahanan dahil sa

paggamit ng mga magulang ng pisikal na pagpaparusa. Bukod sa ito ay usapin ng karapatan ng

mga bata, ito rin ay usapin ng kasarian dahil sa nagkakaibang pagtingin ng mga kababaihan at

kalalakihan sa pagdidisiplina sa mga bata. Ang mga gender roles at ang mga isteryotipong

kaakibat ng mga ito ay ilan lamang sa mga nakakaapekto sa ganitong kaugalian.

Sa loob ng tahanan, ang mga nanay ang mas madalas na gumagawa ng corporal

punishment sa kanilang mga anak kumpara sa mga tatay. Kung titingnan naman ang kasarian ng

bata, mas madalas nakakaranas ng corporal punishment ang mga batang lalake kumpara sa mga

batang babae. Bukod pa rito, lumalabas sa mga pahayag ng mga bata at mga magulang na mas

pinaparusahan ng mga tatay ang kanilang mga anak na lalake samantalang ang mga batang

babae naman ay mas madalas pinaparusahan ng mga nanay kaysa ng mga tatay (Lansford et al,

2010).

Ayon sa isang pag-aaral sa paggamit ng corporal punishment sa siyam na bansa kung

saan kabilang ang Pilipinas, maaaring isa sa mga dahilan ng pagkakaiba ng paggamit ng corporal

punishment sa mga batang babae at lalake ay ang kultura na kinalakihan at kinasanayan ng mga

pamilya. Sa kabila nito, wala pa ring malinaw na dahilan na lubos na makakapagpaliwanag sa

mga naitalang pagkakaiba ito (Lansford et al, 2010).

Sa isinagawang pag-aaral ni Anne Ferrari tungkol sa epekto ng kultura sa pagdidisiplina

ng mga bata, napag-alaman niyang ang paniniwala sa kultura ng machismo ng mga Latino ay

nakakaapekto sa paraan ng pagdidisiplina ng mga tatay. Ang malakas nilang paniniwala sa

katangiang idinidikta ng machismo ay nagbubunga ng mas mataas na posibilidad ng paggamit

ng corporal punishment sa mga bata (Ferrari, 2002).

Dahil dito, nais tingnan ng mananaliksik ang aspeto ng kasarian ng magulang at anak sa

paggamit ng corporal punishment. Makakatulong ang pag-aaral na ito sa pag-unawa sa power

relations ng mga kababaihan at kalalakihan. Sino nga ba ang mas dominante pagdating sa

pagdidisiplina ng mga anak at paano nga ba ito maipapaliwanag?

Ang mga naunang literatura na kaugnay ng paksang ito ay nakatuon lamang sa

mahihirap na kabahayan kaya naman minabuti ng mananaliksik na ituon ang pag-aaral sa isang

pamayanang may iba’t-ibang uri ng pang-ekonomikong antas nang sa gayo’y makita rin kung

mayroon nga bang pagkakaibang naidudulot ang estado sa buhay.

Mga Katanungan ng Pananaliksik

Pangkalahatan: Nakakaapekto ba ang kasarian sa paggamit ng corporal punishment?

Espesipiko:

1. Bakit ginagamit ang corporal punishment?

2. Paano tinitingnan ng mga nanay at tatay ang pagdidisiplina sa kanilang mga anak?

3. Paano dinidisiplina ng mga magulang ang kanilang mga anak?

a. Anu-ano ang mga porma ng pagdidisiplina na kanilang ginagamit?

b. May pagkakaiba ba sa pagdidisiplina ng nanay at tatay?

c. Sino ang mas madalas magdisiplina sa mga anak?

4. Nagkakaiba ba ang pagdidisiplina sa mga anak na lalake at babae?

a. Paano dinidisiplina ang mga anak na lalake?

b. Paano dinidisiplina ang mga anak na babae?

Balangkas ng Pag-aanalisa

Marami na ang naisulat tungkol sa usapin ng corporal punishment at iba’t ibang aspeto

na rin ang tiningnan sa kung bakit nga ba ito umiiral sa lipunan sa kabila ng mga naiuulat na

masasamang epekto nito. Ngunit sa kabila nito, hindi pa rin lubusang naipapaliwanag ang

impluwensiya ng kasarian sa paggamit nito sa lipunan.

Ang ating lipunan, maging sa modernong konteksto nito, ay maituturing na patriyarkal.

Ito ay nangangahulugang ang mga kalalakihan ang mas nakatataas sa iba’t ibang aspeto ng

lipunan.

Ang pagiging patriyarkal, ayon kay Johnson (2005), ay maiuugnay sa apat na katangian.

Una ay ang pagkakaroon ng dominanteng posisyon ng mga kalalakihan. Ang mga matataas na

posisyong pang-ekonomiko, politikal, at sosyal ay kadalasang pinupunuan ng mga kalalakihan at

mapapansin na bihira at limitado lamang ang kakayahan ng mga kababaihan sa mga bagay na

ito. Pinapakita nito na malaking bahagi ng kapangyarihan ay nakasentro sa mga kalalakihan at

ito ang karaniwang sitwasyon sa lipunan.

Pangalawa ay ang pagiging male-identified ng lipunan. Mapapansin ito sa pagturing sa

katangian at gawi ng mga lalake bilang ang normal at batayan sa lipunan. Mayroon ding mga

isinasaad na ispesipikong katangiang dapat taglayin ng isang lalake base sa kultura ng lipunan.

Ilan sa mga katangian at konseptong itinatambal sa kanila ay ang pagkakaroon ng kontrol, lakas,

at tikas. Sila din ay kilala sa kanilang pagiging lohikal, pagkakaroon ng sariling desisyon at

kontrol sa kanilang emosyon. Ang mga katangiang ito ay sinasabing mahalaga sa tungkulin ng

isang lalake sa lipunan gaya ng sa pakikipagkalakaran, pulitika, at trabaho (Johnson, 2005).

Pangatlo naman ay ang male-centeredness. Nakapokus ang lipunan sa mga kaganapan

at usapin ng mga kalalakihan at dahil dito napag-iiwanan ang mga usapin ng kababaihan

(Johnson, 2005).

Panghuli at ang pinakamahalahagang aspeto para sa pag-aaral na ito ay ang pagpapakita

ng kontrol sa mga bagay-bagay sa lipunan. Ang kontrol ay isa sa mga tatak ng isang patriyarkal

na lipunan dahil ito ang nagpapanatili ng kanilang dominasyon. Kinokontrol nila ang mga

kababaihan at ang mga bagay na maaaring maging banta sa kanilang dominasyon. Ang kontrol

na ito ay pinatitibay ng paniniwalang sila ay mas may kakayahang gumawa ng rasyonal na

desisyon dahil sila ay mayroong mas malawak na kaalaman kumpara sa mga kababaihan at

hindi kaagad naaapektuhan ng mga emosyon. Dahil dito, sila ay itinuturing na superyor o mas

nakatataas. Sa pananaw ng mga kalalakihan, ang mga taong kanilang kinokontrol o

minamanipula ay mas mababa sa kanila at walang sapat na kakayahan upang makapagdesisyon

para sa kanilang sarili (Johnson, 2005).

Isang konsepto sa ilalim ng patriyarkiya kung saan iikot ang pag-aaral na ito ay ang

machismo sa mga kalalakihan. Ito ang nagdidikta kung ano nga ba ang dapat maging katangian

ng isang lalake. Sinusuportahan nito ang mga katangiang nauna nang nabanggit tulad ng

pagiging matikas. Dagdag pa rito, ang mga kalalakihan ay inilalarawan bilang marahas,

matapang, agresibo, at dominante (Falicov, 2010).

Sa kultura ng machismo, ang mga tatay ay inaasahang matinding magdisiplina at hindi

gaanong malapit sa kanilang mga anak. Ang mga bata naman dahil sa ganitong karakter ng mga

tatay ay nagkakaroon din ng malaking takot sa kanilang mga ama Sila rin ang inaasahang

magtrabaho at magprotekta sa pamilya (Cabrera & Bradley, 2012).

Ang corporal punishment ay isang manipestasyon ng pagkontrol sa mga anak. Alinsunod

sa kultura ng machismo, ang paggamit ng corporal punishment ay ikinakabit sa kalalakihan.

Dahil sila ay tintingnan bilang marahas, matapang, at dominante, mas malaki ang tendensiya na

sila ay gumamit ng corporal punishment.

Bukod dito, ang mga kalalakihan ay ipinagpapalagay ring mas mataas ang kapasidad sa

sakit. Kumpara sa mga kababaihan na kadalasang tinitingnang mahina, mas may kakayanan ang

mga kalalakihan na tumanggap ng mas matinding o mas grabeng pisikal na parusa.

Pamamaraan ng Pananaliksik

Disenyo ng Pananaliksik

Dahil ang pag-aaral na ito ay nakatuon sa kasarian ng mga magulang at mga anak at ang

impluwensiya nito sa paggamit ng corporal punishment, ang feminist approach ay isa sa mga

pangunahing ginamit sa pananaliksik. Ito ay nakatuon sa relasyon ng mga kasarian sa lipunan

gayun din ang usapin ng power relations. Ang personal na karanasan at saloobin ng mga

kalahok sa pag-aaral ay itinuturing na mahalaga sa paraang ito. Binibigyang-laya din nito ang

mananaliksik na gumamit ng iba pang pamamaraan upang lalong mapayabong ang pag-aaral

(Neuman, 1994).

Nagsagawa ang mananaliksik ng case study upang bigyang-tuon ang karanasan ng mga

magulang sa paggamit ng corporal punishment sa kanilang mga anak. Ang saloobin ng mga

magulang patungkol sa paksa ay inalam at sinuri sa pamamagitan ng interpretative social

science. Binibigyang-diin ng perspektibong ito ang kahulugang ikinakabit ng mga tao sa mga

aksyon gaya ng pagpaparusa sa mga anak. Tinitingnan din nito ang dahilan sa paggawa ng

partikular na aksyon o kaugalian. Bagamat ang kahulugan ng isang aksyon ay bunga ng

interaksyong sosyal, mahalaga rin ang indibidwal na interpretasyon ng mga magulang sa

corporal punishment. Tulad ng feminist approach, ang personal na opinyon at damdamin ng

mga magulang ay itinuturing ding mahalaga ng ISS (Neuman, 1994).

Sa pag-aaral na ito, nais ng mananaliksik na ipakita ang ilan sa mga nakatagong

istraktura na maaaring maging dahilan sa pagkakaiba ng paggamit ng corporal punishment ng

mga magulang. Upang maisagawa ito ay ginamit ang critical social science na nagpapakita ng

mga mekanismong hindi tuwirang nakikita sa mga relasyon sa lipunan (Neuman, 1994).

Nakatulong din ang paggamit sa positivist social science sa pagtugon sa mga katanungan

ng pananaliksik. Ginamit ito upang magkaroon ng pangkalahatang ideya sa paggamit ng

corporal punishment at ang patern na maoobserbahan dito.

Ang pag-aaral na ito ay nakabatay sa kwantitatibo at kwalitatibong pamamaraan ng

pananaliksik. Ang kwantitatibong bahagi ang unang isinagawa na naging batayan sa

pagsasagawa ng kwalitatibong bahagi nito.

Koleksyon ng Datos

Piniling isagawa ng mananaliksik ang pag-aaral sa isang sabdibisyon sa Rizal. Napag-

alaman ng mananaliksik sa panayam nito sa isang non-government organization na nakapokus

sa mga bata na ang mga pag-aaral sa corporal punishment ay nakatuon lamang sa mga

komunidad na mababa ang sosyo-ekonomikong antas. Dahil dito, ninais ng mananaliksik na

pumili ng komunidad na may iba’t ibang antas ng pamumuhay, partikular sa ekonomikong

aspeto.

Ang sabdibisyon na ito ay isang proyektong pabahay para sa mga empleyado ng

gobyerno kaya naman malaking porsyento ng mga naninirahan dito ay kasalukuyan o dating

nagtatrabaho sa iba’t ibang sangay ng gobyerno. Ang ilan naman ay nangungupahan lamang sa

lugar. Walang sapat na dokumento ang administrasyon ng sabdibisyon tungkol sa ekonomikong

kalagayan ng mga pamilya ngunit mahihinuha sa pagkakaiba-iba ng mga bahay na may mga

mahihirap at mayayamang nakatira dito.

Kwantitatibong Bahagi ng Pananaliksik

Mula sa masterlist ng mga kabahayan sa sabdibisyon ibinatay ang populasyon para sa

sarbey. Ayon sa masterlist, mayroong humigit-kumulang na 3,000 kabahayan sa sabdibisyon

ngunit dahil hindi naman ito lahat okupado, inestima na 2,800 lamang ang tinitirahan. Dahil sa

limitadong oras para sa pagkolekta ng datos, minabuti ng mananaliksik na gamitin ang sample

size na 100. Ayon sa Raosoft sample size calculator, ang ganitong bilang ng katugon para sa

sarbey ay may 9.78 na margin of error.

Dahil sa limitadong datos tungkol sa demographic profile ng mga residente sa lugar ay

gumamit ang mananaliksik ng simple random sampling sa pamimili ng mga katugon. Ang mga

katugon ay pinili kada dalawampung bahay sa masterlist. Tiniyak ng mananaliksik na pantay ang

bilang ng babae at lalakeng katugon upang mas mainam ang representasyon sa parehong

kasarian. Sa 100 na katugon, 50 rito ang babae at 50 rin ang lalake na mayroong kahit isa man

lamang na anak na nasa edad na lima o higit pa.

Ang sarbey ay isinagawa ng mananaliksik tuwing Linggo upang masigurado na hindi

nakakaabala sa trabaho o mga gawain ng mga katugon ang pananaliksik.

Ang mga variable na tinitingnan sa mga katanungan sa sarbey ay nakatuon sa pagtingin

sa pagdidisiplina sa anak at sa pinaniniwalaang paraan ng pagdidisiplina. May mga katanungan

din na tumutukoy sa aktwal na paraan at porma ng pagdidisiplina sa anak na babae at lalake.

Sinusukat din kung gaano kadalas ginagawa ang bawat porma o paraan ng pagdidisiplina.

Kwalitatibong Bahagi ng Pananaliksik

Ibinatay sa mga detalyeng nakuha sa kwantitatibong bahagi ng pananaliksik ang pagpili

sa mga kapapanayamin para sa kwalitatibong bahagi. Isinaalang-alang dito ang kasarian,

ekonomikong antas, at paraan ng pagdidisiplina sa anak. Dalawang nanay ang nakapanayam, isa

rito ay nasa mas mataas na sosyo-ekonomikong antas na may tatlong anak at hindi gumagamit

ng corporal punishment sa pagdidisiplina sa anak. Ang isa naman ay nasa middle class at

nasubukang gumamit ng corporal punishment sa kanyang anak. Sa dalawang tatay na

nakapanayam, pareho silang gumagamit ng corporal punishment sa kanilang mga anak. Isa sa

kanila ay galing sa mas mataas na sosyo-ekonomikong antas, samantalang nasa middle class

naman ang isa. Hindi naging madali ang paghikayat ng mga makakapanayam dahil sa

sensitibong paksa ng pag-aaral kaya naman naging limitado ang bilang ng mga katugon.

Sa pamamagitan ng in-depth interviews ay inalam ng mananaliksik ang paraan ng

pagdidisiplina ng mga nanay at tatay sa kanilang mga anak na lalake at babae. Kasama na rito

ang mga pagkakaiba sa pagtrato sa mga anak base sa kasarian. Naitanong din ang dahilan ng

paggamit ng iba’t ibang paraan ng pagdidisiplina at kung ano ang kahulugang ibinibigay nila sa

mga ito. Dagdag pa rito ay ang mga sitwasyon kung kailan pinapalo o sinasaktan ang mga bata.

Maliban sa mga in-depth interviews sa mga nanay at tatay, nagsagawa rin ng interbyu

ang mananaliksik sa mga eksperto sa mga temang tinatalakay ng pag-aaral na ito—ang corporal

punishment at ang gender relations.

Nakapanayam ng mananaliksik ang isang representante ng isang non-government

organization na nakapokus sa usapin ng kabataan at isa sa mga pangunahing tagapagsulong ng

pagbabawal ng corporal punishment sa bansa. Ang organisasyong ito ay gumagawa rin ng ilang

pag-aaral tungkol sa paksa. Ang representanteng nakapanayam ay nakatuon sa child protection

unit ng nasabing organisasyon.

Para sa usapin naman ng gender relations, isang propesor sa gender studies ang

nakapanayam. Maliban sa pagiging propesor sa loob ng dalawampung taon, isa rin siyang

tagapagsulong sa karapatan ng mga kababaihan. Nagsagawa na rin siya ng ilang pag-aaral sa

mga usapin ng kababaihan.

Pag-aanalisa ng Datos

Ang mga kwantitatibong datos na nakuha ay ginawan ng coding book kung saan ang

bawat variable ay binibigyan ng codes at binibigyan din ng nyumerikong katumbas ang bawat

kasagutan sa sarbey. Ang mga codes na ito ay ginamit sa paglalagay ng mga datos sa IBM

Statistical Package for Social Sciences, isang computer software na ginagamit sa pag-aanalisa ng

mga kwantitabong datos. Ginamit ang positivist social science sa pagsusuri ng mga datos sa

tulong ng nabanggit na computer software.

Ang mga interbyu naman sa kwalitatibong bahagi ay inirekord at isinulat ang eksaktong

panayam. Isinailalim ang mga ito sa individual coding kung saan tinitingnan ang mga tema at

konseptong nabanggit sa pagsagot sa mga katanungan. Ang mga kasagutan ay kinakategorya

base sa mga tema at pinagkukumpara ang bawat interbyu sa pamamagitan ng cross-case

analysis. Ang interpretative social science ay ginamit upang suriin ang mga kasagutan ng mga

nakapanayam.

Ang mga datos na nakalap sa dalawang pamamaraan ng pagsasagawa ng pananaliksik ay

pinagkumpara at pinagtahi upang mas mapayabong ang pagsusuri sa bawat datos. Upang

makita ang mga nakakubling salig sa paggamit ng corporal punishment, ginamit ang critical

social science na nagbigay-daan sa pagsagot sa mga katanungang nais tugunan ng pag-aaral na

ito.

Mga Pang-Etikang Pagsasaalang-alang sa Pananaliksik

Dahil ang usapin ng corporal punishment ay sensitibo at itinuturing na personal na

bagay, isinaalang-alang ng mananaliksik na mapapahalagahan ang kapakanan ng mga kalahok

sa pag-aaral. Ipinaliwanag ng mananaliksik sa mga napiling katugon ang katangian ng pag-aaral

at ang mga risgo nito. Ipinaaalam rin sa mga ito na walang materyal na benepisyo ang

ipapamahagi sa mga katugon ngunit ito ay makakapagpayabong ng kaalaman sa karapatan ng

mga bata at sa gender relations sa lipunan.

Matapos maunawaan ng mga katugon ang proseso ng pananaliksik, hiningi ang

pahintulot ng mga ito na sumali sa sarbey o interbyu sa pamamagitan ng pagpapapirma ng mga

ito sa consent form na inihanda ng mananaliksik. Humingi rin ng permiso ang mananaliksik sa

pagrerekord ng mga panayam sa interbyu. Binibigyan ng kalayaan ang mga partisipante na

tumangging sumagot sa mga katanungang hindi komportable para sa kanila o ipatanggal ang

mga datos na hindi nila gustong maisama sa pag-aaral. Ang paglahok sa pag-aaral ay boluntaryo

lamang, iginagalang ng mananaliksik ang desisyon ang pagtanggi ng mga napiling kalahok sa

pag-aaral.

Sa buong proseso ng pag-aaral, ang anonymity at confidentiality ng mga katugon ay isa

sa mga prayoridad ng mananaliksik. Sinigurado na ang pagkakakilanlan ng mga partisipante ay

mapangangalagaan sa pamamagitan ng paggamit ng alyas. Iniwasan din ang pagbabanggit ng

mga ispesipikong detalye na maaaring tumukoy sa mga ito. Siniguro rin na ang mga

impormasyong nakalap sa pananaliksik ay gagamitin lamang para sa layunin ng nasabing pag-

aaral.

Bago pa man magsimula ang sarbey at interbyu sa napiling komunidad ay humingi na ng

pahintulot ang mananaliksik sa administrasyon ng sabdibisyon sa isinagawang pag-aaral.

Ipinaliwanag sa presidente ng Homeowner’s Association ang mga proseso ng pananaliksik na

isasagawa sa lugar at siniguro nitong hindi mapapahamak ang mga residente sa proseso.

Isinagawa ang pagkolekta ng mga datos sa mga oras na kombenyente sa mga katugon

upang maiwasan ang pag-abala sa trabaho at gawain ng mga partisipante.

Mga Resulta at Diskusyon

Propayl ng mga residente sa sabdibisyon

Ang napiling sabdibisyon ay isang programang pabahay para sa mga empleyado ng

gobyerno. Marami sa mga residente dito ay mga guro, empleyado ng pamahalaan, at mga pulis

o sundalo. Gayunpaman, kahit na ang mga bahay na ito ay nakalaan para sa mga pampublikong

empleyado, ang ilan sa mga bahay ay naipagbili na o pinapaupahan sa iba kaya naman

makakakita ng iba’t ibang uri at antas ng mga tao rito.

Sa mga napiling maging kalahok sa sarbey na isinagawa, lima sa mga kalahok ay kumikita

ng mas mababa sa limandaang libong piso kada buwan; siyam ang kumikita ng 5,000 – 10,000;

18 ang kumikita ng 10,001–15,000; 13 sa 15,001–20,000, walo sa 20,001–30,000; lima sa

30,001–40,000; at tatlo naman ang kumikita ng mahigit 40,000. Ang malaking konsentrasyon ng

mga kalahok ay nasa 10,000 hanggang 20,000 na sahod kada buwan.

Persepsyon sa pagdidisiplina at pag-aaruga ng mga bata

Lubos na naniniwala ang mga magulang na mahalaga ang pagdidisiplina sa kanilang mga

anak. Tinitingnan ng mga magulang ang pagdidisiplina bilang isang tungkuling maaaring

magtuwid ng kaugalian ng kanilang mga anak. Kinikilala rin nila ito bilang tungkulin ng bawat

magulang, mapa-nanay man o tatay (Tingnan sa Talahanayan 1). Ngunit makikitang mas mataas

ang paniniwalang ang nanay ang dapat nagdidisiplina sa anak, hindi naman ito nalalayo sa

paniniwalang ang tatay ang dapat nagdidisiplina sa anak.

Talahanayan 1. Sino ang dapat nagdidisiplina sa mga bata?

Mean

Kasarian ng magulang Ang mga nanay

ang dapat

nagdidisiplina sa

mga bata

Ang mga tatay

ang dapat

nagdidisiplina sa

mga bata

Tungkulin ng

bawat magulang

na disiplinahin

ang mga anak

Babae 3.51 3.47 4.64

Lalaki 3.38 3.32 4.56

Total 3.45 3.41 4.61

Sinasang-ayunan naman ito nina Tatay Isko at Tatay Manuel sa paniniwalang mahalaga

ang parehong pagdidisiplina at pag-aaruga ng mga nanay at tatay.

Ayon kay Nanay Cherry, ang pag-aaruga at pagdidisiplina sa mga bata ay pangunahing

tungkuling nakaatang sa mga nanay. Ito ay bunga ng kawalan ng trabaho ng mga kababaihan

kaya naman sila ang madalas nakakasama ng mga bata. Malaki rin ang kanyang pagpapahalaga

sa siyam na buwang pagdadalang-tao nya sa kanyang mga anak na ayon sa kanya ay nagbibigay

ng espesyal na koneksyon sa kanya at sa mga anak.

Ayon sa representante ng Save the Children Philippines na itatago natin sa pangalang

“Elena”, nalilimitahan ang pagdidisiplina ng mga kalalakihan dahil mas maikli ang oras na

nakakasama nila ang kanilang mga anak. Ito ay pinapatibay ng mga datos na nakalap na

nagsasabing kalahating porsyento ng mga kababaihang lumahok sa pag-aaral ay walang trabaho

samantalang 80 porsyento ng mga kalalakihan ay mayroong trabaho.

Dahil sa gender stereotypes na mayroon ang ating lipunan. Ikinakabit ang mga gawain

tulad ng pag-aasikaso ng bahay at pag-aalaga ng mga anak sa mga kababaihan samantalang ang

pagtatrabaho at pinansiyal na responsibilidad ay ibinibigay naman sa mga kalalakihan (Sultana,

2010).

Pagdidisiplina sa mga anak

Sa sarbey na isinagawa ay tumukoy ng ilang mga karaniwang paraan ng pagdidisiplina sa

anak upang maipakita kung alin-alin sa mga ito ang ginagamit ng mga kalahok sa pag-aaral.

Iraranggo ng mga magulang ang bawat porma ng pagdidisiplina mula 1 hanggang 5 base sa

kung gaano kadalas nila ito gamitin. Ang 1 ay nangangahulugang hindi nila ito ginagamit

samantalang ang 5 naman ay nangangahulugang palagi nila itong ginagamit.

Paggamit ng pisikal na pagdidisiplina

Sa Talahanayan 2 makikita ang porsyento ng mga nanay at tatay na gumagamit ng

pisikal na pagdidisiplina sa kanilang mga anak na babae at lalake. 56.4 porsyento ng mga nanay

ay namamalo ng mga anak na babae gamit ang kamay samantalang 33.3 porsyento lamang ng

mga tatay ang gumagawa nito. Ganito sa anak na lalake, 68.4 porsyento ng mga nanay ang

namamalo ng anak na lalake gamit ang kamay samantalang 26.7 porsyento lamang ng mga

tatay ang gumagawa nito. Mas malaki rin ang bilang ng mga nanay ang gumagamit ng

pangungurot at pamimingot sa kanilang mga anak samantala mas malaking porsyento ng mga

lalake ang namamalo gamit ang sinturon at stick. Ang pambubugbog naman ay tanging

ginagamit lamang ng mga tatay sa kanilang anak na lalake.

Talahanayan 5. Porsyento ng mga magulang na gumagamit ng pisikal na porma

Porma ng Pisikal na

pagdidisiplina

Sa anak na babae Sa anak na lalake

Nanay Tatay Nanay Tatay

Pambubugbog 0 0 0 3.3

Pamamalo gamit ang kamay 56.4 33.3 68.4 26.7

Pangungurot 36.8 14.8 23.7 16.7

Pamimingot 16.2 7.4 15.8 3.3

Pananabunot 5.3 0 2.6 0

Pananampal 13.2 7.4 5.3 6.7

Panininturon 2.6 14.8 10.5 16.7

Pamamalo gamit ang stick 10.5 14.8 13.2 20

Kung ang dalas naman ng paggamit ng corporal punishment ang titingnan, makikita na

bihira ang itong ginagamit at walang kapansin-pansing pagkakaiba sa babae at lalakeng anak,

maging sa nanay at tatay. .

Sa pagsusuri naman ng paggamit ng mga porma ng pisikal na pagdidisiplina, 31.6% ng

mga nanay at 53.3% ng mga tatay ang hindi gumagamit ng mga pisikal na pagdidisiplinang

nabanggit sa sarbey. Ito ay katumbas ng 41.2% ng lahat ng mga magulang na lumahok sa pag-

aaral. Ang bilang na ito ay mas mababa kung ikukumpara sa mga anak na babae na

nagpapakitang 43.2% ng mga nanay at 51.9% ng mga tatay o 46.9% ng kabuuan ang hindi

gumagamit ng kahit isa sa mga ito.

Dito makikita na mas malaki ang porsyento ng mga magulang ang gumagamit ng kahit

isa man lamang porma ng corporal punishment sa kanilang anak na lalake kaysa sa kanilang

anak na babae. Binibigyang-diin din ng mga datos na ito na mas malaki ang porsyento ng mga

nanay na gumagamit ng corporal punishment kaysa sa mga tatay.

Sa mga hindi naman pisikal na pagdidisiplina, ang pinakamadalas gamiting porma ng

mga magulang ay ang pagbibigay ng payo o pagpapaliwanag sa anak na mayroong halos 100%

ng magulang.

Pagdidisiplina ng mga tatay

Parehong pinapalo ni Tatay Manuel ng sinturon ang kanyang mga anak na lalake at

babae ngunit bago nya ito gawin ay pinaggsasabihan muna niya ang mga bata. Binibigyan niya

ng dalawang pagkakataon ang kanyang anak na maisip ang kanyang kamalian at kung hindi pa

ito nagbabago sa kanyang ugali ay tsaka naman papaluin.

Maging si Tatay Isko ay gumagamit rin ng pisikal na pagdidisiplina sa kanyang mga anak

na babae at lalake sa porma ng pamamalo gamit ang kamay at stick. Kahit na pareho ang

pormang kanyang ginagamit sa babae at lalakeng anak, mas madalang naman daw niyang

saktan ang anak na babae. Hindi rin daw niya nilalakasan ang pamamalo dito, hindi kasinlakas

ng pamamalo niya sa kanyang mga anak na lalake.

Nilinaw rin ni Tatay Isko at Tatay Manuel na bihira lamang ang mga pagkakataong

kanilang pisikal na napaparusahan ang mga anak.

Naikwento rin ni Nanay Wendy na bihirang mamalo ang kanyang asawa hindi tulad ng

kanyang tatay na talagang gumagamit ng pisikal na pagpaparusa. Ayon sa kanya:

“... mas takot kami sa tatay namin kasi yung tatay namin, sobrang... sobrang

tahimik na tao, sobrang mapagpasensya pero pag nagalit siya intense. Basta

takot kami sa kanya. Pag siya na yung nagsalita, titigil ka talaga. Hanggang

ngayon ganun kami kasi yung nanay mas madaling malambing eh, mas

madaling malambing kasi yung nanay…. Dominant, talagang tatay.”

Pagdating naman sa pagkakaiba sa pagtrato sa anak na babae at lalake, napansin daw

niyang mas matindi ang mga parusang ibinibigay sa kapatid niyang lalake dahil sa lalake nga ito

at kadalasang ang kanyang tatay ang gumagawa nito.

Tulad ni Nanay Wendy ay hindi rin gaanong nagdidisiplina ng mga anak ang asawa ni

Nanay Cherry. Sa katunayan ay ibinibigay pa raw nito ang lahat ng kahilingan ng kanilang mga

anak. Ngunit sa mga bihirang pagkakataong nagagalit naman daw ito ay talagang matindi

naman. Talagang namamalo raw ito kapag hindi na kaya ni Nanay Cherry na daanin sa berbal na

pagdidisiplina ang mga anak.

Kapareho nito ang nabanggit ni Tess na ang mga nanay muna ang kumakausap sa mga

bata tungkol sa mga nagagawa nitong kasalanan ngunit kapag ito ay hindi na kayang ayusin ng

nanay, ipinapasa niya ito sa tatay na kadalasang gumagamit ng pisikal na paraan ng

pagdidisiplina. Minsan, isang tingin pa lamang ng kanyang tatay ay tumitigil na ito sa kanyang

ginagawa.

Ayon naman kay Elena, ang mga tatay ay mas nagdidisiplina sa mga anak na lalake dahil

mas makakaya nila ang pisikal na pagdidisiplina kaysa sa mga babae. Ibinahagi rin ni Tess na

pisikal na pagdidisiplina ang kadalasang ginagamit ng mga tatay sa mga anak.

Ang mga anak ay karaniwang takot sa mga tatay dahil hindi sila gaanong nakakasama ng

mga bata, madalas din silang tahimik gaya ng nabanggit ni Nanay Wendy. Sila ay madalas hindi

nagkokomento sa mga bagay-bagay ngunit matindi naman kapag sila ay nagalit kaya kahit salita

pa lamang nila o kahit isang tingin pa lang ay napapasunod na ang mga bata. Ito rin marahil ang

dahilan kung bakit lumalabas sa mga datos na hindi gaanong gumagamit ng corporal

punishment ang mga tatay. Sapat na ang isang salita at tingin nito at hindi na kailangan pang

gumamit ng pisikal na paraan.

Pagdidisiplina ng mga nanay

Hindi gumagamit ng kahit anong porma ng pisikal na pagdidisiplina si Nanay Cherry,

kinakausap niya lamang ang kanilang mga anak at sinesermunan. May mga panahon na

napapagalitan at napagtataasan nya raw ng boses ang mga ito ngunit sa huli ay ipapaliwanag

kung bakit ito nagalit. Pinaparusahan niya rin ang kanyang mga anak sa pamamagitan ng hindi

pamamansin sa mga ito hanggang sa maliwanagan sila tungkol sa kanilang nagawang kasalanan.

Minsan daw umabot sa dalawang araw ang hindi niya pagpansin sa kanyang anak na babae.

Si Nanay Wendy naman ay dating namamalo ng kanyang anak gamit ang hanger.

Ngayon daw ay mga panahong napapalo nya pa rin ang kanyang anak lalo na kung nagiging

pasaway ito ngunit madalang na lang ang ganitong pagkakataon. Madalas na lamang niyang

pinagsasabihan ang kanyang anak dahil nais niyang ang kanyang anak mismo ang makaisip ng

kanyang pagkakamali. Minsan naman ay pinaparusahan niya ang kanyang anak sa pamamagitan

ng pagkuha ng cellphone nito o hindi pagpapalabas ng bahay.

Ayon naman kay Tatay Manuel at Tatay Isko, bihira lamang gumamit ng pisikal na

pagdidisiplina ang kanilang mga asawa. Nabanggit pa nga ni Tatay Isko na madalas kunsintihin

ng kanyang asawa ang kanilang mga anak.

Sa personal na karanasan naman ni Tess ay ang kanyang nanay ang madalas

nagdidisiplina sa kanilang magkakapatid sa pamamagitan ng pamamalo. Bagamat ganito ang

kanyang karanasan, sinabi niyang sa isang patriyarkal na lipunan inaasahang ang mga tatay ang

nagdidisiplina at ang mga nanay naman ay madalas gumamit ng berbal na pagdidisiplina.

Ito ay maaaring maipaliwanag ng dalawang sa dalawang paraan. Una, ang mga

kalalakihan ay madalas wala sa bahay na maipapakita sa Talahanayan 4 na nagsasabing 80% ng

mga tatay ay nagtatrabaho sa labas ng tahanan at ang mga nanay ay mas namamalagi sa

kanilang tahanan dahil madami sa kanila ang walang trabaho. Dahil dito, mas nakakasama at

mas nasusubaybayan ng mga nanay ang kanilang mga anak. Nakikita nila ang mga maling

ginagawa ng kanilang mga anak at maaari nilang maparusahan ito (Save the Children Sweden

Southeast Asia and the Pacific, 2006).

Pangalawa, may mga pagkakataong ginagaya ng mga kababaihan ang mga katangian ng

mga kalalakihan gaya nga pagiging malakas, agresibo, at dominante upang magkaroon din sila

ng kapangyarihan sa lipunan (Johnson, 2005). Sa kasong ito, ang paggamit ng pisikal ng

pagdidisiplina ay isang paraan ng pagpapakita ng dominasyon at katapangan.

Pagkakaiba sa pagdidisiplina sa mga anak na babae at lalake

Sa panayam kay Nanay Cherry ay nabanggit nito na wala namang pagkakaiba sa

pagtrato nilang mag-asawa sa kanilang anak na babae at lalake. Pantay ang pagtingin at

pagdidisiplina nila sa kanilang mga anak.

Bagamat wala namang anak na lalake si Nanay Wendy ay ibinihagi niyang sa kanilang

pamilya, ang kanyang kapatid na lalake ang kadalasang binibigyan ng mas matinding pisikal na

pagpaparusa dahil nga sa lalake ito. Ganito rin ang ginagawa ni Tatay Isko, kahit na pareho

niyang pinapalo ang kanyang mga na lalake at babae, mas mahina ang pagpalo niya sa kanyang

anak na babae. Ito ay dahil tinitingnan niyang mas mahina ang mga babae at mas kaya ng mga

lalake ang mas matinding parusa.

Sa ganitong paraan din ipinaliwanag ni Elena ang pagkakaiba sa pagdidisiplina sa mga

babae at lalake. Dahil tinitingnang mas mahina ang mga babae at mas malakas ang mga lalake,

pinipili ng mga magulang ang nababatay sa kanilang mga anak.

Dahilan ng paggamit ng corporal punishment

Ipinapakita sa Talahanayan 11 ang mga dahilan ng paggamit ng corporal punishment ng

mga magulang at kung ilang porsyento ang sumagot sa mga ito. Pinakamarami ang sumagot na

ang ginagamit nila ang corporal punishment para madisiplina ang kanilang mga anak na may

kabuuang 76.3 porsyento ng mga magulang. Pangalawa naman ay ang pagpapakita na mahal

nila ang kanilang mga anak na pinaniniwalaan ng halos kalahati ng mga magulang.

Mapapansin rin na malaki ang bahagi ng mga kalalakihan ang sumagot na ginagawa nila

ito upang magkaroon ng takot ang kanilang mga anak sa kanila. Ito ay isinagot ng 25.6% ng mga

kababaihan at 40% naman ng mga kalalakihan. Ito ay maaaring isang paraan ng pagpapakita ng

patriyarkal na kultura ng machismo. Ang mga kalalakihan ay inaasahang mayroong kapasidad

na magtanim ng takot sa kanilang mga anak dahil sa kanilang katapangan at pagiging

dominante.

Talahanayan 11. Dahilan ng paggamit ng corporal punishment

Kasarian ng magulang

Total Babae Lalake

Bilang pagdidisiplina 82.1% 65% 76.3%

Para ipakita na mahal

ko siya

46.2% 50% 47.5%

Bilang parusa 10.3% 15% 11.9%

Para magkaroon ng

takot

25.6% 40% 30.5%

Dahilan ng hindi paggamit ng corporal punishment

Ayon kay Nanay Cherry at Nanay Wendy na parehong pinipiling hindi gumamit ng

corporal punishment, natatakot daw sila na baka magkaroon ng trauma ang kanilang mga anak

o baka lalo itong magrebelde. Pareho din nilang sinasabing nakakapagbasa sila ng mga artikulo

sa internet tungkol sa pagdidisiplina sa mga bata na nagsasabing nakakasama raw ito kaya

naman iniiwasan nila ang paggamit nito.

Naibahagi rin ni Nanay Wendy na nasasaktan din daw siya sa tuwing nasasaktan niya

ang kanyang anak kaya naman itinigil na niya ang pamamalo dito.

Makikita dito na ang edukasyon ng mga magulang ay nagkakaroon ng epekto sa kanilang

paggamit ng corporal punishment. Dahil alam ng mga magulang ang mga magiging epekto ng

pisikal na pagdidisiplina ay hindi na nila ito ginagamit sa kanilang mga anak.

Epekto ng sosyalisasyon sa paggamit ng corporal punishment

Ang sosyalisasyon ay ginagamit ng patriyarkal na lipunan upang mapagtibay ang

dominanteng posisyon nila sa lipunan. Mula sa pamilya, relihiyon, trabaho, at sa iba pang

aspeto ng pamumuhay ay nakabaon na ang paniniwala at kaugalian na naaayon sa patriyarkiya.

Simula pa lang sa pagkabata ay natututo na ang mga babae at lalake na kumilos ayon sa dikta

ng kulturang kanilang kinagisnan. Nagkakaroon na kaagad ng pagkakaiba sa ugali at paniniwala

ang mga ito na siyang nagpapatuloy sa pagiging mas mababa ng mga babae sa kalalakihan

(Sultana, 2011).

Gaya rin ng pahayag ni Tess, ang mga magulang ay produkto rin ng sosyalisasyon. Kung

ano ang kanilang kinagisnang sitwasyon ng relasyon ng lalake sa babae at ng anak sa nanay at

tatay mula pagkabata ay siya ring naisasabuhay nila. Kung hindi mababago ang kamulatan ng

mga magulang ay ito rin ang maipapasa sa mga susunod pang henerasyon.

Ang sosyal na istrakturang binuo ng patriyarkal na paniniwala ay hindi likas. Hindi

naididikta ng kakayahang magluwal ng bata ang pagkukulong sa mga kababaihan sa pag-aalaga

at pananatili sa bahay. Ang mga ito ay produkto lamang ng sosyalisasyon at kultura kung saan

naghahari ang mga kalalakihan.

Ipinunto rin ni Tess na hindi lamang ang sosyal na antas ang dapat pinagtutuunan ng

pansin sa usaping ito. Mahalaga rin na tingnan ang ekonomiko, pulitikal, at heograpikong

aspeto dahil ang mga ito ay bahagi rin at pare-parehong mahalaga sa usapin ng relasyon ng

babae at lalake. Ang pagbabago sa isa sa mga aspetong ito ay magdudulot rin ng pagbabago sa

iba pa.

Limitasyon ng pag-aaral

Dahil sa limitadong oras at mapagkukunan, ang sample size ng sarbey na isinagawa ay

hindi sapat upang lubos na mapag-aralan ang impluwensiya ng kasarian sa paggamit ng

corporal punishment.

Gayun din, ang pagiging sensitibo ng paksa ay nagbigay ng pag-aatubili sa mga kalahok

sa pag-aaral na magkwento ng kanilang mga karanasan. Ito rin ang dahilan kung bakit naging

limitado ang mga in-depth interviews na isinagawa. Marami sa mga magulang na gumagamit ng

corporal punishment ay tumangging lumahok sa pag-aaral.

KONKLUSYON AT REKOMENDASYON

Ang corporal punishment ay isa sa mga pangunahing problemang kinakaharap ng mga

kabataan. Imbis na maging panatag sila sa kanilang tahanan ay nagkakaroon sila ng takot na sila

ay masaktan ng kanilang mga magulang. Tinitingnan ng pag-aaral na ito ang power relations ng

nanay at tatay, bilang babae at lalake, sa paggamit ng corporal punishment. Gamit ang

patriyrakal na konsepto ng machismo ay tiningnan kung paano nga nakakaapekto ang kasarian

ng mga magulang at ng mga anak sa paggamit ng corporal punishment.

Bukod sa sentral na katanungang ito, layunin din ng pag-aaral na tingnan ang

persepsyon ng mga magulang sa pagdidisiplina at kung bakit nila ginagamit ang corporal

punishment. Tiningnan din ang paraan ng pagdidisiplina ng mga magulang at ang pagkakaiba ng

paggamit nito sa babae at lalakeng anak.

Binibigyan ng malaking pagpapahalaga ng mga magulang ang pagdidisiplina kaya naman

tinuturing itong tungkulin ng bawat magulang, mapa-babae man o lalake. Sa pagdidisiplina,

gumagamit ang mga magulang ng pisikal at hindi pisikal na pamamaraan. Ginagamit nila ang

pisikal na pamamaraan dahil ito ang ito ang nakagisnan nila at ito ang nakikita nilang paraan

upang maiwasto ang mga kaugalian ng kanilang mga anak at ipakita na mahal nila ang mga ito.

Isa rin itong paraan ng pagbibigay ng takot sa kanilang mga anak.

Sa paggamit naman ng corporal punishment ay nangunguna ang pamamalo gamit ang

kamay. Ayon sa sarbey, hindi madalas ang paggamit ng mga magulang sa corporal punishment

ngunit mas malaki ang porsyento ng mga nanay ang gumagamit nito. Gumagamit rin naman ang

mga tatay ngunit ito ay bihira lamang.

Sa datos mula sa sarbey ay walang kapansin-pansing pagkakaiba sa paggamit ng

corporal punishment sa mga babae at lalake ngunit ayon sa mga interbyu ay mas malakas o mas

matindi ang mga palong binibigay sa mga lalake dahil itinuturing silang mas malakas at mas may

kakayahang tumanggap ng mas masakit na pisikal na pagpaparusa.

Sa pagsusuri sa mga datos ay makikitang nakakaapekto ang kasarian sa tindi at porma

ng paggamit ng corporal punishment sa tahanan ngunit hindi ito ang tanging batayan. Marami

pang salik na nakakaapekto dito gaya ng sosyal, ekonomiko, at pulitikal na aspeto na mahalaga

ring tingnan sa mga susunod pang pag-aaral.

Sentral sa pag-aaral nito ang mababang pagtingin sa mga kababaihan, mula sa

responsibilidad na nakaatang sa kanila hanggang sa pisikal na kahinaang ikinakabit sa kanila. Sa

ganitong persepsyon makikita na hindi lamang usapin ng sosyal na aspeto ang dapat tingnan,

dapat ring ibaling ang atensyon sa ekonomiko at pulitikal na aspeto ng relasyon ng mga babae

at lalake. Ang tatlong aspetong ito ay nakatahi sa isa’t isa at ang pagbabago sa isa ay

makakaapekto rin sa iba pa. Kailangang palakasin ang mga kababaihan sa bawat aspetong ito

upang makakaalpas sa isang patriyarkal na lipunan.

Sanggunian:

Abumere, F.I., ‘Understanding Men and Masculinity in Modern Society’, Open Journal of Social

Science Research, vol. 1, no. 2, 2013, pp. 42-45.

Cabrera, N. and R. Bradley, ‘Latino Fathers and Their Children’, Child Development Perspectives,

vol. 6, no. 3, 2012, pp. 232-238.

Durrant, J. E., ‘Physical Punishment, Culture, and Rights: Current Issues for Professionals’,

Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics, vol. 29, no. 1, 2008, pp. 55-66.

Falicov, C.J., ‘Changing constructions of machismo for Latino men in therapy: “the devil never

sleeps”’, Family Process, vol. 49, no. 3, 2010. Available from: Family Process, (accessed

16 February 2015).

Ferrari, A., ‘The impact of culture upon child rearing practices and definitions of maltreatment’,

Child Abuse and Neglect, vol. 26, 2002, pp. 793-813.

Gershoff, E. T. and S. Bitensky, ‘The Case Against Corporal Punishment of Children: Coverging

Evidence From Social Science Research and International Human Rights Law and

Implications for U.S. Public Policy’, Psychology, Public Policy, a,d Law, vol. 13, no. 4,

2007, pp. 231-272.

Gershoff, E. T., ‘Corporal Punishment by Parents and Associated Child Behaviors and

Experiences: A Meta-analytic and Theoretical Review’, Psychological Bulletin, 2002, pp.

539-579.

Gershoff, E. T., ‘More Harm Than Good: A Summary of Scientific Research on the Intended and

Unintended Effcets of Corporal Punishment on Children’, Law and Contemporary

Problems, vol. 73, no. 31, 2010, pp. 31-53.

Jocson, R.M et al., ‘Predicting Filipino mothers’ and fathers’ reported use of corporal

punishment from education, authoritarian attitudes, and endorsement of corporal

punishment’, International Journal of Behavioral Development, vol. 36, no. 2, 2012.

Johnson, A., The gender knot: Unraveling our patriarchal legacy. 1st ed. USA: Temple University

Press, 2005.

Lansford, et al., ‘Corporal Punishment of Children in Nine Countries as a Function of Child

Gender ad Parent Gender’, International Journal of Pediatrics, 2005. Available from

Duke University School of Law, (accessed December 2014).

Manaay, S. M., Discipline in the Philippine Context: Factors Affecting Parents' Use of Corporal

Punishment. 2014. Available from: ProQuest LLC, (accessed December 2014).

Neuman, W.L., Social research methods: Qualitative and quantitative approaches, 2nd edn.,

USA: Allyn and Bacon, 1994.

Samuel, J., A study to assess the attitude towards corporal punishment and practice of positive

discipline among parents of under five children in selected urban area Bangalore, wth

view to conduct an awareness program on positive disciple, 2013. Karnataka: Rajiv

Gandhi University of Health Sciences.

Save the Children Sweden Southeast Asia and the Pacific, What children say: Results of

comparative research on the physical and emotional punishment of children in Southeast

Asia and the Pacific, 2005, Sweden: Save the Chiildren Sweden, 2006.

Save the Children Sweden, A time for change: Ending all forms of corporal punishment of

children: Corporal punishment in the Philippines, Quezon City: Save the Children

Sweden, 2008.

Sultana, A, ‘Patriarchy and women’s subordination: A theoretical analysis’, The Arts Faculty

Journal, 2011

Turner, H. A., & D. Finkelhor, ‘Corporal Punishment as a Stressor Among Youth’, Journal of

Marriage and the Family, 1996, pp. 155-166.