shotokan karateclub mol - geschiedenis van shotokanshotokan.50webs.com/gallerij/wat is...

Shotokan Karateclub Mol - geschiedenis van Shotokan

Shotokan Karate

De geschiedenis en de filosofie

door Joris Van Beckhoven

Inhoudsopgave (links)

Inleiding

1. Geschiedenis

1. Gichin Funakoshi2. Geografische geschiedenis

1. China2. Okinawa 3. Japan

3. En dan verder

2. Filosofie

1. De Kunst

1. Dojo Kun 2. Niju Kun

3. Andere filosofische ideeën en wijzen

1. Geest als water 2. Geest als maan 3. Eenheid van wil en geest 4. De beste verdediging

4. Op- en misvattingen over karate 5. Besluit

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/shotokanloep.htm (1 of 2)2/03/2006 8:06:17


file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/shotokanloep.htm (2 of 2)2/03/2006 8:06:17


Geschiedenis

1. Gichin Funakoshi2. Geografische geschiedenis

1. China2. Okinawa 3. Japan

3. En dan verder

Geschiedenis

1 Gichin Funakoshi

fig 1 : Gichin Funakoshi in zijn jongere jaren

Gichin Funakoshi (fig. 1, 2 en 4) werd geboren in Shuri, een dorp in Okinawa, een eiland bij Japan, in het jaar 1868. Toen hij nog erg jong was, werd hij al getraind door twee beroemde meesters uit die tijd. Elk van de twee leidde hem op in een andere vechtkunst uit Okinawa. Van de eerste, Yatasune Azato, leerde hij Shuri-te, dat Shuri-vuist betekent. Yatsune Itosu, de tweede, trainde hem in Naha-te, Naha-vuist. Na lange tijd zou het de menging van deze twee kunsten zijn, die Funakoshi tot karate smeedde.

Gichin Funakoshi, in de Japanse traditie Funakoshi-sensei (meester Funakoshi) geheten, was de man die later, in 1917, het karate in Japan zou introduceren. In dat jaar werd hij gevraagd om zijn nieuwe gevechtskunsten ten toon te spreiden op een grote organisatie van het Ministerie van Opvoeding. Het was een lichamelijke opvoeding-uitputtingsslag. In 1922 werd een ander evenement gehouden, en men was nog steeds zo enthousiast over Funakoshi-sensei, dat men hem opnieuw vroeg om de karate te demonstreren.

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/geschiedenis.htm (1 of 8)2/03/2006 8:06:18


fig.2 : Funakoshi-sensei terwijl hij les geeft.

Er kwam nog een derde demonstratie, maar deze was wel zeer speciaal omdat Funakoshi-sensei het voorrecht kreeg om zijn kunst te demonstreren in privé, voor de keizer en de keizerlijke familie. Deze was stomverbaasd over de combinatie van eenvoud, enorme effectiviteit en schoonheid, dat hij Funakoshi-sensei bijna smeekte om in Japan te blijven, daar hij nog in Okinawa woonde. Na veel overpeinzen stemde deze toe. Hij kreeg een royale vergoeding, een huis, personeel en zo meer, maar weigerde dit alles. Hij wilde alleen een hut, een grote zaal en een tempel vlakbij. Daar onderwees hij anderen het Karate, en reisde vaak door Japan om zijn kunst te promoten.

In 1957, op 88-jarige leeftijd, stierf Gichin Funakoshi. Hij had niet alleen het Shotokan karate gemaakt, hij had het ook nog aan velen geleerd en had er boeken over geschreven. Zijn handwerken over zijn kunst zijn een passende nalatenis voor een edele man. Men bouwde voor hem een gedenkmonument (fig. 3)in de Enkaku-ji tempel in Kamakura in 1968. De tekens rechts zijn van de meester, die links zijn gemaakt door Asahina Sogen, de hoofdpriester van de tempel en betekenen: "Karate ni sente nashi", "er is geen eerste aanval in Karate".



fig. 4 : de meest bekende foto van Funakoshi-sensei

Dit (fig. 4) is de meest bekende foto van Gichin Funakoshi. In zijn handen houdt hij het manuscript van zijn boek "Kempo-Ryu: Karate-do": "De school van de vuist: de weg van de lege hand"

2 Geografische geschiedenis

Dit gedeelte behandelt de geografische geschiedenis van het karate, en dan in het bijzonder het Shotokan karate, de oorspronkelijke, traditionele stijl. Even beknopt: het begint allemaal in China, en over Okinawa dringt het door tot Japan, waar het zijn uiteindelijke vorm kreeg en vanwaar het zijn naambekendheid kreeg. Om echter niet op de zaken vooruit te lopen beginnen we best bij China

2.1 China

Het grote probleem met geschiedenis uit die tijd is dat er geen geschreven bronnen over bestaan. Voor dit deel van de karategeschiedenis moeten we dus afgaan op wat er via legendes en mondelinge overlevering door is gedrongen. De eerste belangrijke figuur is een Indische boeddhistische monnik, waarvan de naam niet zeker is. De ene legende spreekt over Daruma, terwijl anderen dan weer de naam Bodhidharma vernoemen, de laatste naam zal verder in dit werk worden gebruikt daar het in shotokan zo goed als vast staat dat hij zo heette. Hoe dan ook, zo’n 1400 jaar geleden verliet hij zijn moederland Indië om het boeddhisme te verkondigen. Een van de



plaatsen waar hij heenging was China. Daar baande hij zichzelf een weg naar de belangrijkste Shaolin Tempel (een exacte locatie was niet vast te stellen) om er te gaan lesgeven. De monniken die daar leefden waren de best getrainde mannen van China, en hij wilde hen helpen met het verder ontwikkelen van hun vechtkunsten. Wanneer hij begon les te geven, stak één probleem de kop op. De monniken verloren het bewustzijn omwille van de ongelooflijke krachtvereiste en intensiteit van zijn trainingmethodes.

Er moest dus een andere manier zijn om de monniken in (nog) betere vorm te krijgen, en Bodhidharma besloot hen een nieuwe manier van conditietraining te laten zien dan de standaardmethodes zoals lopen, heffen enz… De oefeningen die hij hun liet zien, zijn te vinden in de Ekkin Sutra, een boeddhistisch werk met allerlei trainingsmethodes. Toen de monniken eenmaal deze oefeningen hadden getraind en volledig geperfectioneerd hadden, kregen ze de reputatie die nu nog geldt: zij zijn in staat dingen te doen waar een normaal mens nog niet aan zou denken, en dat allemaal door de oefeningen van Bodhidharma. Die oefeningen zouden later bekend worden als Shorin-ji Kempo en de eerste voorouders van karate worden.

Weer is er geen geschreven bron over wat wanneer gebeurde, maar er wordt algemeen aangenomen dat door de vele promotiedemonstraties de martiale kunsten hun weg vonden doorheen heel China. En toen de Chinezen eindelijk contact maakten met vreemde culturen, droegen zij hun kunsten over aan deze mensen. Een van die culturen, waren de Okinawanen.

2.2 Okinawa

Toen de Chinezen contact maakten met Okinawa (een vrij groot eiland boven Japan, hoort staatkundig bij Japan, maar lijkt zich in vele opzichten van het Japanse eiland te onderscheiden), begonnen ook daar de gevechtssporten succes te kennen

Men gelooft dat bij de handel die Okinawa intensief dreef met het vasteland, ook de gevechtskunsten binnensijpelden en groeiden. Ze waren er zo populair dat elk kind twee dingen leerde: handel drijven en gevechtssporten. Vijfhonderd jaar later, in 1470 waren de gevechtskunsten van Okinawa zelfs zo bekend en berucht dat de mensen die er woonden geen wapens meer mochten dragen. Nog tweehonderd jaar later (1609) werd Okinawa door Japan aangevallen en veroverd, en stuurden de Japanners een legerafdeling naar Okinawa om daar alle nog aanwezige wapens in beslag te nemen. Bij de verovering van hun eiland had de bevolking geen gebruik gemaakt van hun kunsten, daar zij vredelievend waren en alleen in nood vochten. De binnenlevering van de wapens vonden ze dan ook geen probleem.

De meesters van Okinawa waren echter vrij inventief en ontworpen een nieuwe martiale kunst, waarbij geen enkel wapen van toepassing was, en ze verspreidden die nieuwe technieken over heel het eiland. Om de Japanners te laten zien dat zij nog steeds met gevechtskunsten bezig waren, noemden ze het overduidelijk Okinawa-te, hetgeen betekent: de Vuist van Okinawa. De Japanners wilden niet nog meer problemen krijgen en Okinawa-Te werd algemeen aanvaard als zelfverdediging.

Er wordt ook verteld dat, ongeveer tweehonderd jaar geleden, een man uit Akata in Okinawa, genaamd



Sakugawa, naar China reisde. Toen hij terugkwam naar Okinawa was hij meester in de "Chinese Hand". Een andere naam die in een legende opduikt, is die van de Chinees Ku Shanku die honderdvijftig jaar geleden naar Okinawa kwam om daar met enkele van zijn discipelen te gaan onderrichten in de ondertussen in China overal bekende gevechtssporten. Andere Okinawanen werden onderwezen door Chinees legerpersoneel. Twee mannen, genaamd Matsumura en Gusukuma, werden naar het schijnt door een Zuiderse Chinees onderwezen, die aan de kust was aangespoeld, hoe of waarom is niet bekend. Deze twee, Matsumura en Gusukuma, waren de sensei’s van de meester Azato en Itosu, die Gichin Funakoshi zouden opleiden.

Gichin Funakoshi was een geëerd schoolmeester en dichter. Hij studeerde eerst onder Azato en Itosu in 1879. Van Azato leerde hij Shuri-Te (Shuri-vuist). De kunst die hij van Itosu leerde was Naha-Te (Naha-Vuist). In 1902 gaf hij de eerste formele privé-demonstratie van karate in de geschiedenis. Een jaar later introduceerde hij karate in het staatsschoolsysteem in de Heren Normaalschool en de Daiichi Middelbare School. In 1906 gaf hij in Okinawa de eerste openbare karate-demonstratie en zes jaar later, in 1912, werd karate opgenomen in de opleiding van de Keizerlijke Zeemacht. In 1914 gaf Funakoshi-sensei demonstraties en les in heel Okinawa en in 1917 was het karate klaar om Japan binnen te dringen.

2.3 Japan

Funakoshi had dus al heel wat moeite gestoken in het promoten van zijn kunst in zijn moederland, Okinawa. Uiteindelijk werd zijn naam ook in Japan bekend. Zoals eerder gezegd werd hij verscheidene keren gevraagd om demonstraties te geven en uiteindelijk vroeg de keizer hem om in Japan te blijven. Later, in 1923, werd Funakoshi benaderd door Jigaro Kano, de stichter van het Judo. Hij verleende hem een tijdlang onderdak in ruil voor het aanleren van een paar basistechnieken, vooral worpen en klemmingen die later in het Judo uitgewerkt en geperfectioneerd werden.

Na een tijd wilde Funakoshi-sensei terugkeren naar zijn thuisbasis om zich daar weer te wijden aan het verder ontwikkelen van zijn kunst. Toen hij bekend maakte dat hij ging vertrekken, kreeg hij bezoek van de schilder Hoan Kosugi. Omdat Kosugi en de andere leden van zijn kunstgroep wel rijk waren, maar zich niet konden verdedigen, vroegen zij om lessen. Dus de goedhartige en edele Funakoshi stelde zijn terugkeer uit en begon met georganiseerde training van de Tabata Poplar Club. Terwijl hij daar les gaf (wat nog niet zo makkelijk was omdat de kunstenaars aanvankelijk weigerden elkaar aan te vallen), kwam hij tot het ontdekking dat dit zijn roeping was. Hij besloot dan ook dat hij de rest van zijn leven in Japan zou blijven lesgeven. Hij zou zijn jonge martiale kunst naambekendheid geven en ze aanleren aan wie het maar wilde.

In Japan schreef Funakoshi het eerste boek ooit over Karate "Ryokyu Kempo: Karate". Het boek werd ontworpen en ingetekend door Hoan Kosugi, de eerder genoemde schilder. Van hem zegt men ook dat hij het symbool van Shotokan, de tijger, heeft ontworpen. Vier jaar later werd het boek opnieuw uitgebracht onder de titel "Renten Goshin Karate-jitsu". In 1935 werd het eerste boek geschreven dat over Karate puur als technieksport ging, genaamd "Karate-do Kyohan", vrij te vertalen als "De Manier van de Lege Hand: Leerschool".



fig5: de Shotokan-tijger

Funakoshi bleek onvermoeibaar, want er ging op de nacht na geen uur voorbij dat hij niet aan Karate besteedde. Weer werd hij gevraagd om voor de koninklijke familie op te treden. Funakoshi-sensei beschouwde dit feit alleen al als een ongelooflijke eer, maar het werd nog beter toen hij hoorde dat hij de demonstratie binnen de muren van het keizerlijke paleis mocht geven!

De populariteit van karate bleef maar groeien, zowel in Okinawa als in Japan, waar karate clubs overal als paddestoelen uit de grond schoten. Vooral op hogescholen en universiteiten waren ze talrijk. De hele tijd hield Funakoshi-sensei een kleine dojo bij de Meisei Juku. Echter, het verval dat de loop van de tijd met zich meebracht en de zware aardbeving in 1923 creëerden de nood aan een nieuwe trainingsplaats. Hiromichi Nakayama bood hem de kans om zijn lessen voort te zetten in zijn kendo-dojo. Een tijdje later viel Funakoshi nog een andere en grotere eer te beurt. In heel Japan, in Okinawa en zelfs in China sloegen karate-liefhebbers de handen financieel in elkaar en betaalden de bouw van een nieuwe dojo, opgedragen aan de karate-lessen van Funakoshi. In 1936 werd de Shotokan geboren. Ondertussen hadden zich al andere stijlen ontwikkeld, die ook meer en meer succes begonnen te kennnen.

2.4 En dan verder …

Het ontstaan van Shotokan karate is hiermee besproken. Maar er is daarna natuurlijk nog wel meer gebeurd. Eigenlijk genoeg om nog een eindwerk over te schrijven, maar ik kan de weerleiding nog net weerstaan. Met een korte chronologie zal ik de verdere evolutie van het Shotokan Karate schetsen.

1922. Gichin Funakoshi wordt officieel door het Japanse Ministerie van Opvoeding uitgenodigd om zijn kunst voor te stellen d.m.v. een reeks demonstraties op het vasteland.

1930. Funakoshi-sensei schrijft het eerste instructieboek over Karate, genaamd Karate-Do Kyohan.

1948. De Japanse Karate Associatie wordt opgericht met Gichin Funakoshi op de plaats van eerste Hoofdinstructeur.

1956. De JKA ( Japanse Karate Associatie) ontwikkelt het "Instructeurtrainings-programma" met als doel het standaardiseren van Shotokan technieken, en het opleiden van officiële instructeurs, examinatoren en later ook scheidsrechters.

1957. De JKA wordt officieel door het Japanse Ministerie van Opvoeding gesanctioneerd, omdat al drie jaren lang allerlei strategisch geplande uitdaagwedstrijden gehouden werden, zonder officiële toestemming van het Ministerie. Dit gebeurde door de provocatie



van Funakoshi's leerling Masatoshi Nakayama. Dat jaar wordt dan het eerste JKA ALL-Japan Karate Toernooi gehouden in Tokyo's Mertropolitaans Gymnasium, tegelijk het eerste toernooi waar publiek teogelatenis.

Datzelfde jaar betreurt men de dood van de Vader van het Karate en de grootste Meester, Gichin Funakoshi.

1960. Masatoshi Nakayama wordt de opvolger van Funakoshi als tweede Hoofdinstructeur van de JKA. Vanaf dit jaar en later doorheen het decennium is Meester Nakayama verantwoordelijk voor het delegeren van afgestudeerde instructeurs van het Instructeurstranings-programma naar Europa, Amerika en uiteindelijk over heel de wereld. Velen van deze instructeurs houden hun originele doelstellingen: het aanleren en promoten van Karate-Do, op de wijze waarop Gichin Funakoshi het bedoeld had.

1961. Het vijfde JKA ALL-Japan Karate Toernooi wordt gehouden, met Prins Akihito als voorzittend eregast.

1965. Meester Nakayama geeft de tekst "Dynamisch Karate" uit.

1973. Als viering van de 50ste verjaardag van de intocht van Karate op het vasteland van Japan wordt het eerste internationale JKA toernooi gehouden. Het diende ook als in memoriam aan Meester Gichin Funakoshi.

1977. Meester Masatoshi Nakayama geeft het eerste volume uit van de "Beste Karate". De volgende twaalf jaar zullen opvolgende volumes uitgegeven worden, met daarin profielen en foto's van de topinstructeurs van de JKA terwijl deze de basistechnieken van kata en kumite demonstreren.

1980. ISKF-Canada wordt gesticht onder Meester Frank Woon-A-Tai.

1985. In Tokyo, Japan, worden de 1e Wereldkampioenschappen Shotokan Karate gehouden.

1987. Over de hele wereld rouwen karateka's om de dood van Masatoshi Nakayama, de 2e JKA Hoofdinstructeur.

1988. In Brisbane, Australië worden de 2e Shotokan Karate Wereldkampioenschappen gehouden.

1989. De volgende wereldkampioenschappen gingen door in Sunderland, een Engelse stad.

1992. In Tokyo, Japan vinden de 4e Shotokan Karate Wereldkampioenschappen plaats.

1993. Motokuni Sugiura wordt aangesteld als de derde Hoofdinstructeur van de Japan Karate Association.



1994. In Philadelphia, USA worden de 5e wereldkampioenschappen gehouden. In dat jaar begint ook de werking van de Wereld Federatie van de JKA.

1996 We zijn weer in Tokyo en daar gaan de 6e wereldkampioenschappen door.

1997 De 7e Shotokan Karate Wereldkampioenschappen worden gehouden in Riverside, USA

1998 In Parijs gaan de 8e wereldkampioenschappen door.

1999 Moskou is gaststad voor de 9e Shotokan Karate Wereldkampioenschappen.



Filosofie

1. De Kunst

1. Dojo Kun 2. Niju Kun

Filosofie

Karate is een sport die nu eenmaal haar eigen filosofie en eigen ideeën heeft. Zo goed als al deze ideeën komen van de stichter, Gichin Funakoshi. Hij mediteerde heel veel over zijn kunst en kwam zo bijvoorbeeld tot de twee Kuns, die de basis vormen van het Shotokan Karate. Als men in films wel eens de muren van een dojo ziet volhangen met Japanse kaligrafieën zullen dat waarschijnlijk de stelregels van de Dojo Kun en de Niju Kun zijn. Daarnaast zijn er uiteraard ook nog andere denkwijzen die niet in zo'n strikte vorm zijn opgeschreven, maar wel duidelijk aanwezig zijn.

1. De Kunst

Zoals het christendom zijn Tien Geboden en het Onze Vader heeft, zo heeft Shotokan Karate de Dojo Kun en de Niju Kun. Funakoshi-sensei schreef deze stelregels in zijn eerste boek "Kempo-Ryu: Karate-Do". Sindsdien gelden ze als een leiddraad voor het beleven van Shotokan Karate

Dojo kun

● Hitotsu. Jinkaku Kansei ni Tsutomuro Koto. Éen. Zoek Perfectie van Karakter

● Hitotsu. Makoto no Michi wo Mamoru Koto. Één Verdedig het Pad van de Waarheid

● Hitotsu. Doryoku no Seishin o Yashinau Koto. Één Streef naar Overstijging

● Hitotsu. Reigi o Omonzuru Koto. Één Wees Vroom

● Hitotsu. Kekki no Yu o Imashimuru Koto. Één Vermijd Geweld

Bij het lezen van deze Kun valt een ding sterk op. Elk vers begint met het geschreven nummer één. Waarom? Waarom niet 1,2,3, etc? Wel, Funakoshi-sensei meende dat geen enkel deel van de

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/filosofie.htm (1 of 6)2/03/2006 8:06:20


Kun belangrijker was dan een ander. Daarom kreeg elk vers het nummer één. In de Niju Kun is dit niet zo, maar dat is dan ook iets geheel andersZoek perfectie van het karakter:Bij het beoefenen van karate moet men naar perfectie zoeken. Dit in de eerste plaats uiteraard in de technieken. Eens men dat bereikt heeft, kan men naar het begrip overgaan. Het trachten te begrijpen van technieken en kata's is nog niet zo eenvoudig als het wel lijkt. Er komt heel wat anatomische kennis bij kijken, en fysica speelt ook een rol.Eens de kennis van het uitvoeren van karate geperfectioneerd is, hetgeen op zich al zo goed als onmogelijk is, kan men deze kennis op zichzelf projecteren. Op deze manier kan men ook het eigen karakter perfectioneren.Verdedig het pad van de waarheid:In karate is het absoluut noodzakelijk dat men 100 % eerlijkheid en oprechtheid toont. Als men probeert anderen voor het lapje te houden, houdt men eigenlijk alleen zichzelf een valse spiegel voor. Ook bij anderen moet men proberen deze eerlijkheid en oprechtheid te bevorderen.Streef naar overstijging:Men mag nooit tevreden zijn met wat men bereikt heeft. Als men zijn doel bereikt heeft, moet men zich een nieuw doel voor ogen halen. Naast het overstijgen van anderen moet men dus ook zichzelf na perfectionering steeds verder trachten te overstijgen.Wees vroom:Dit betekent hetzelfde als wat wij onder vroom verstaan. Kuisheid, geen gulzigheid, enz… Zonder vroomheid van lichaam kan men niet de benodigde zuiverheid van geest bekomen om zichzelf te perfectioneren. Ook hier moet men naar de overstijging streven: men is nooit vroom genoeg. Altijd kan men door bezinning beseffen dat men nog in vroomheid tekortschiet.Vermijd geweld:Geweld heeft nooit een gegronde reden. Het is een uiting van wanhoop en van zwakheid. Wie geweld nodig heeft om zijn doel te bereiken, is dat doel niet waard. Ook in karate moet men geweld links laten liggen. In een gevecht maakt men gebruik van technieken en inzet, niet van geweld en pijn.

Niju Kun

● Karate-do wa rei ni hajimari, rei ni owaru koto wo wasuruna. Karate begint en eindigt met beleefdheid

● Karate ni sente nashi. Er is geen eerste aanval in karate

● Karate wa gi no tasuke. Karate is een hulpmiddel tot rechtvaardigheid

● Mazu jiko wo shire, shikoshite tao wo shire. Ken jezelf voor je anderen kent

● Gijutsu yori shinjutsu.



Geest voor techniek

● Kokoro wa hanatan koto wo yosu. Wees klaar om je feest te bevrijden

● Wazawai wa getai ni shozu. Ongelukken komen van onaandachtzaamheid

● Dojo nomino karate to omou na. Karate traint men niet alleen in de dojo

● Karate no shugyo wa issho de aru. Je zal nooit stoppen met het leren van karate

● Arai-yuru mono wo karate-ka seyo, soko ni myo-mi ari. Maak karate een deel van je leven en je zal de myo vinden

● Karate wa yu no goto shi taezu natsudo wo ataezareba moto no mizu ni kaeru. Karate is als heet water. Als het niet constant hitte krijgt, zal het koud worden

● Katsu kangae wa motsu na makenu kangae wa hitsuyo Denk niet dat je moet winnen, denk in plaats daarvan dat je niet moet verliezen

● Tekki ni yotte tenka seyo. Tattakai wa kyo-jitsu no soju ikan ni ari. Hito no te ashi wo ken to omoe. Denk dat je handen en voeten zwaarden zij.

● Danshi mon wo izureba hyakuman no tekki ari. Wees jezelf bewust van je daden opdat je geen problemen uit moge nodigen.

● Kamae wa shoshinsha ni ato wa shizentai. Leer eerst lage standen, dan pas natuurlijke houding.

● Kata wa tadashiku jissen wa betsu mono. Karate beoefenen is geen vervanging voor het echte leven

● Chikara no kyojaku, karada no shinshuku, waza no kankyu wo wasaruna. Tsune ni shinen kufu seyo. Bedenk manieren om deze voorschriften elke dag toe te passen

Deze Kun vormt de hoofdregels van Karate-Do (wat vertaald wordt als "weg van de lege hand") zoals Funakoshi-



sensei die heeft bedoeld. Het verschil met de Dojo-Kun is te vergelijken met het verschil tussen de Tien Geboden en het Onze Vader. Beiden zijn leidraad en kapstok voor een hele filosofie, maar zijn onderling zeer verschillend. De Dojo Kun bestaat uit 5 "bevelen", terwijl de Niju Kun eerder filosofische raadgevingen bevat.

Karate begint en eindigt met beleefdheid:

In Karate is beleefdheid een van de belangrijkste steunpilaren. Beleefdheid is hier niet alleen in de nauwe zin van het woord bedoeld, maar ook o.a. respect. Respect voor medeleerlinen, meesters, jezelf, … Als men zich niet naar die regels kan gedragen, is het onmogelijk om op een goede manier karate aan te leren.

Er is geen eerste aanval in Karate:

Het klinkt cliché: hij die aanvalt, is al verloren. In kumite (gevecht) is het beter de aanval van de ander af te wachten en daarop te reageren met snelheid, verstand en concentratie. Wanneer men aanvalt, is men gedwongen zich kwetsbaar op te stellen, al is het maar voor een fractie van een seconde. In een perfecte kumite is de eerste aanval niets dan een startschot zonder meer: iemand maakt een beweging, die hem niet in gevaar brengt maar de ander aanzet tot reactie. Daardoor kan de ander weer reageren en kan een kumite tot stand komen. Als hij die de eerste aanval uitvoert daarmee punten wil scoren en zich dus kwetsbaar opstelt neemt hij het risico dat de tegenstrever hem al bij de eerste tegenaanval overwint.

Karate is een hulpmiddel tot rechtvaardigheid:

Dit is vrij dubbelzinnig op te vatten. In de geschiedenis is het geregeld voorgekomen dat deze stelregel door mensen gebruikt is om geweld te rechtvaardigen, terwijl eigenlijk het tegendeel beoogd wordt. Langs de ene kant kan karate inderdaad de gerechtigheid of het gerecht (politie- en andere diensten) een handje helpen, omdat het in de basis eenvoudig en zeer effectief is. De mentaliteit in deze regel duidt er echter eerder op dat het denken volgens karate leidt tot een groter rechtvaardigheidsgevoel bij jezelf, en dat je ook eerder rechtvaardig zult handelen. In dit aspect worden dan vele van de andere leefregels bedoeld, en er wordt beoogd dat men die andere regels ook buiten de dojo zal toepassen.

Ken jezelf voor je anderen kent:

Om succesvol over anderen te zijn, moet je de ander kennen, zijn goede punten, zijn zwakke punten enz… Je mag hem voor alles noch onderschatten noch overschatten. Maar nog veel belangrijker dan dat is de zelfkennis. Het is onontbeerlijk voor succes om je eigen goede en slechte punten te kennen. Je moet goed weten wat je wel en niet kan, en daar rekening mee houden. Als je dat beseft kan je anderen leren kennen, maar anders heeft dat geen nut.

Geest voor techniek:

Dat ligt voor de hand. Men moet een techniek eerst aanleren om ze te kunnen gebruiken. Maar het betekent ook dat het beter is eerst na te denken en dan te doen. Wie in het wilde weg technieken begint uit te voeren, hoe juist



en gericht die ook zijn, heeft daar niets aan, als daar niet is over nagedacht. Dit geldt niet alleen voor het effectieve karate, maar slaat ook op een levenswijze die Funakoshi-sensei promoot: ontwikkel eerst je geest, de rest volgt. Als men nadenkt over wat men zal doen, zal men het veel efficiënter doen en er dus meer resultaat van hebben.

Ongelukken komen van onaandachtzaamheid:

Hierover kan ik uren uitwijden, maar ik wil mij beperken tot de uitvoering van karate, en dan wel de kumite, het gevecht tussen twee karateka. Als men altijd oplettend is en de bewegingen van de ander opmerkt en er correct op reageert, zal men in principe nooit geraakt worden. Als tussen twee mensen die dit weten en doen een kumite plaatsvindt, zal niet degene winnen die de beste aanval doet, maar hij die een aanval uitvoert terwijl de ander een moment (een fractie van een seconde is genoeg) zijn aandacht laat verslappen.

Karate traint men niet alleen in de dojo:

Dit is de hoofdregel voor het principe dat men de denkwijzen van karate niet alleen bij trainingen of competitie kan of moet toepassen, maar ook daarbuiten. Alle stelregels zijn rechtstreeks toe te passen binnen de dojo, maar onrechtstreeks ook daarbuiten, en dat wilde Funakoshi-sensei benadrukken.

Je zal nooit stoppen met het leren van Karate

Van karate ken je nooit genoeg, al heb je het zestig jaar karate gedaan Het is niet mogelijk om van karate alles te weten en te kunnen, omdat karate net zoals de beoefenaars evolueert. Indien sommigen denken dat ze met bijvoorbeeld een 5e Dan (vijfde graad zwarte gordel, een vrij zeldzame en hoge graad) alles van karate geleerd hebben, is dat eigenlijk een teken van luiheid. Het doel moet zijn om meer en meer te leren, niet om alles te leren. Dat alles leren is alleen maar een eventueel einddoel, en dat is goed, zolang men maar beseft dat men dat doel niet kán bereiken.

Maak karate een deel van je leven en je zal de myo vinden

Karate is als heet water. Als het niet constant hitte krijgt, zal het koud worden:

Dit is eigenlijk vrij eenvoudig. Om goed te zijn in karate en dat te blijven moet je het beoefenen. Als je ermee stopt, verleer je het, zelfs al duurt die stop niet zo lang. Als men tien jaar niet met zijn fiets rijdt, zal men merken dat men het nog wel een beetje kan, maar niet meer zo goed is als toen men ermee stopte. Zo simpel is het eigenlijk.

Denk niet dat je moet winnen. Denk in plaats daarvan dat je niet moet verliezen:

Als het doel winnen is, is de druk hoog en de ontlading van die druk bij een eventueel verlies kan zeer negatieve gevolgen hebben. De mentaliteit van niet te moeten verliezen geeft gewoonlijk dezelfde (positieve of negatieve) resultaten, maar falen wordt niet zo zwaar opgevat.



Denk dat je handen en voeten zwaarden zijn:

Aangezien karate lege hand betekent, maakt men nooit gebruik van wapens. Als vervanging daarvan gebruikt de karateka zijn handen en voeten. Maar als men ervan uitgaat dat men "alleen maar" handen en voeten tot zijn beschikking heeft, zal men niet alle mogelijkheden van deze ledematen benutten. Bij het denken dat hand en voet eigenlijk ook zwaarden zijn, zal men ze veel effectiever kunnen gebruiken en er alles uit kunnen halen. De andere kant van de medaille is natuurlijk dat men zou kunnen denken dat men met handen en voeten de partner of tegenstander niet zwaar kan verwonden, terwijl dat het tegenovergestelde is van het principe om met zo weinig mogelijk energieverbruik zoveel mogelijk resultaat te halen. Met de mentaliteit dat de ledematen zwaarden zijn, zal men ook beter beseffen welke desastreuze gevolgen kunnen optreden bij onvoorzichtig gebruik van deze wapens.

Wees jezelf bewust van je daden opdat je geen problemen moge uitnodigen:

Dat behoeft eigenlijk weinig uitleg. Men moet zich bewust zijn van een daad, vóór die is uitgevoerd, niet daarna. Als men vooraf even nadenkt over een aanval kan men nog op tijd inzien dat deze niet de juiste is en zich bedenken. Maar ook buiten de dojo geldt dit: eerst denken voor je doet.

Leer eerst lage standen, dan pas de natuurlijke houding:

Hoewel de lage standen moeilijker zijn en krachtintensiever, is het beter deze eerst te leren. Als men ze gewoon is, zal men merken dat men in de natuurlijke houding veel meer mogelijkheden heeft. Daarin verschilt Shotokan met vele andere stijlen, die hoofdzakelijk vanuit natuurlijke houdingen trainen. Buiten de dojo betekent het dat men het zich niet makkelijk mag maken. Als je het jezelf vaak moeilijk maakt, zal je merken dat de meeste dingen eigenlijk hard meevallen. Verwacht het ergste, dan krijg je ofwel gelijk, ofwel is het beter dan je gedacht had.

Karate beoefenen is geen vervangmiddel voor het echte leven.

Hoewel al deze voorschriften ook in het echte leven kunnen toegepast worden, moet men zich ervan bewust zijn dat er een wezenlijk verschil is tussen wat er zich binnen de muren van een dojo afspeelt en dat wat er in de buitenwereld gebeurt, zodat men niet voor situaties komt te staan waarin men uit automatisme de twee door elkaar haalt.

Bedenk manieren om deze voorschriften elke dag toe te passen

Dit lijkt op de regel dat men karate niet alleen buiten de dojo traint, maar het is ruimer en concreter, hoewel de manier van invulling overal volledig vrij wordt gelaten voor interpretatie.



Andere filosofische ideeën en wijzen

1. Geest als water 2. Geest als maan 3. Eenheid van wil en geest 4. De beste verdediging

Andere filosofische ideeën en wijzen

Mizo no kokuro - Geest als water

Wanneer men karate oefent, uitvoert of gebruikt, moet men een "geest als het water" hebben. Juist ja, wat betekent dat in godsnaam?

Het gaat over het geestelijk gedrag wanneer men tegenover een tegenstander komt te staan. Het betekent dat men zijn geest kalm moet maken, zoals een ongestoord wateroppervlak erbij ligt. Stil water weerkaatst zeer nauwkeurig het beeld van gelijk welk voorwerp in zijn buurt. Als de geest zo kalm gehouden wordt, zullen het begrip en het verwerken van de daden van de tegenstander - zowel psychologisch als fysisch - zeer snel en accuraat gebeuren, en de reacties - zowel de defensieve als de offensieve - zullen gepast en adequaat zijn.

Langs de andere kant: als het water nog maar door een kleine aanraking wordt verstoord, zullen de beelden die het weerkaatst totaal vervormd worden. Met andere woorden, als de geest wordt beziggehouden door gedachten over aanval en verdediging, zal men de bedoelingen van de tegenstander niet correct kunnen begrijpen en interpreteren, hetgeen die tegenstander een kans geeft om aan te vallen.

Water heeft echter nog eigenschappen. Zo kan het erg destructief zijn. In de hele geschiedenis is water zelfs een van de meest vernielende krachten op de aarde geweest. De geest moet zoals water zijn: destructief als het nodig blijkt.

Tsuki no kokuro - Geest als maan

Weer zo eentje. Dit slaat op de vereiste dat men zich constant bewust moet zijn van de tegenstander en ál zijn bewegingen, net zoals het licht van de maan op elk voorwerp in zijn bereik even helder schijnt. Dit betekent dat men in plaats van naar een bepaald deel van de tegenstander te kijken (zoals handen en voeten, de eigenlijke aanvalswapens), beter doet met naar het hele lichaam te kijken. Wanneer deze houding voldoende ontwikkeld is, zal de geest zich onmiddellijk bewust zijn van gelijk welke opening in de verdediging van de tegenstander.

Nerveusheid en afleiding worden vergeleken met wolken die voor de maan schuiven. Wolken zorgen ervoor dat de maan niet overal meer kan schijnen, afleiding en nerveusheid zorgen ervoor dat begrip van en reactie op de bewegingen van de tegenstander moeilijker en trager worden dan nodig is.

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/andere_filo.htm (1 of 3)2/03/2006 8:06:20


Eenheid van wil en geest

Als men de geest vergelijkt met de luidspreker of de microfoon van een telefoon, kan men de wil vergelijken met de stroom die die telefoon voedt. Het maakt niet uit hoe gevoelig de luidspreker of microfoon is, zonder elektrische stroom kan er geen communicatie plaatsvinden. Dus als je alle bewegingen van de tegenstander correct begrijpt en je bent je bewust van een opening in diens verdediging, moet er ook nog een wil om te ageren zijn, ander kan er geen effectieve techniek uit voortkomen. De geest kan dan wel een opening vinden, maar de wil moet actief zijn om de gepaste techniek uit te voeren.

De beste verdediging

"Den beste verdediging is ne goeien aanval!" Dat hebben we allemaal wel eens eerder gehoord. En ja, het is waar, toch in vele gevallen. Betekent dat dan dat we gewoon maar iedereen in elkaar moeten slaan voor zij dat bij ons doen? Nee, helemaal niet.

Shotokan is een vechtkunst. Het kan als vechtsysteem gebruikt worden. We kunnen het gebruiken om anderen ernstig te verwonden (onszelf ook als we niet oppassen).

Er zijn echter een paar belangrijke raadgevingen die men in acht dient te nemen om zijn lijf heel te houden:

● Vermijd een eigenlijk gevecht zo vaak je kan

Dat klinkt logisch en is het eigenlijk ook, maar wordt toch o zo vaak vergeten. Je moet niet naar een café gaan waar om de paar dagen gevochten wordt bijvoorbeeld.

● Ga gewoon weg.

Het is niet laf om te gaan lopen als een gevecht zich aandient. Het is beter voor lafaard te worden uitgescholden dan jezelf in elkaar te laten slaan.

● Praat je erdoor.

Iedereen heeft een mooi stel hersenen gekregen en kan dat gebruiken ook. Jezelf ergens uit praten is echt niet zo moeilijk als het wel lijkt en zo kan je gewoonlijk een gevecht vermijden.

● Controleer je technieken

Als je dan toch moet aanvallen, pas dan op en zorg ervoor dat je een doelgerichte techniek



uitvoert, zodat je met één slag of schop genoeg hebt. Karate is ongelooflijk sterk en destructief. Voor je het goed en wel beseft, kun je botten breken of ernstige verwondingen toebrengen.

● Gebruik wat je hebt

Als je weet dat je beter kan lopen dan vechten, loop dan. Als je weet dat je beter kan afweren dan aanvallen, doe dat dan. Weet wat je kan, en gebruik het op de juiste manier.



Op- en misvattingen over karate

Het is een feit dat de meeste mensen eigenlijk weinig over vechtkunsten weten. Ze hebben allemaal al wel eens een vechtfilm gezien, maar de meesten zouden niet weten wat het verschil is tussen bijvoorbeeld judo en karate. En dat is jammer. Het karate is als sport wereldwijd verspreid, en toch is er zo weinig van geweten. Ik wilde erachter komen hoeveel de gemiddelde Vlaming over karate en andere vechtsporten weet, en heb in Mol, Balen, Dessel, Retie en Leuven een enquête (zie bijlage 1) gehouden waarvan de steekproef in totaal 179 mensen beslaat. Aan de hand van de resultaten van dat onderzoek zal ik trachten u een beeld te schetsen van de kennis van het Vlaamse volk over gevechtkunsten.

Ten eerste moet gezegd worden dat van alle mensen die mijn enquête hebben willen invullen, maar een 59 % zelf aan sport deed. De enquête liep qua leeftijd van 10 jaar tot een man van 78 jaar, dus misschien hoeft dat niet te verbazen, hoewel het merendeel (59%) in de leeftijdscategorie 20-40 jaar zat.

Net iets minder dan de helft van de ondervraagden wist dat karate in Japan is ontstaan (ik heb Japan als antwoord gebruikt omdat de meeste mensen niet weten wat Okinawa is, en omdat Okinawa eigenlijk een deel van Japan is). Dat viel eigenlijk beter uit dan ik verwacht had. Dat 30 % van de mensen denkt dat het uit China komt, is eigenlijk ook niet echt verbazend, omdat uiteindelijk bijna alle Oosterse vechtkunsten daar hun eerste oorsprong hebben, zo ook het karate. Wat mij wel verbaasde was dat 21 % van de mensen denkt dat karate in Amerika ontstaan is. Dat is waarschijnlijk te wijten aan het feit dat 78 % zei dat ze alles wat ze over karate weten van de televisie of uit films komt. Tja, sinds de uitvinding van het dubben van stemmen spreekt zelfs Bruce Lee plat Amerikaans zonder accent, wat wil je dan? Maar 2 % kent karate uit eigen ervaring, maar dat viel ook beter uit dan ik gedacht had. Voor de rest kenden ze het ofwel van kennissen, familie of vrienden, en iets minder uit boeken. 6 % kende een naam uit de karatewereld, waarvan drie personen de naam Gichin Funakoshi als stichter opgaven.

Over de oorsprong of geschiedenis van karate was de kennis zeer beperkt. Men overschatte de ouderdom een beetje: 52 % dacht dat karate al meer dan 1000 jaar oud was, en maar 21 % gaf 200 op, terwijl 100 jaar nog een povere 6% scoorde. Dus eigenlijk 27 % die er dichtbij zaten. Hoeveel daarvan een gok heeft gewaagd en geluk heeft gehad weet ik natuurlijk ook niet. 4 % dacht dat het nog maar 50 jaar oud was, terwijl vijftig jaar geleden iedereen al wel eens van karate gehoord had.

Wat ik niet in mijn enquête had opgenomen, was of men iets van andere vechtkunsten kende, en zo ja welke. Dat had waarschijnlijk uitgewezen dat judo in België veel beter bekend is dan karate. Natuurlijk omdat onze judoka's bij de wereldtop behoren (sommige toch). Echter, ook op het vlak van karate kan België zijn mannetje staan. Drie van de sensei's van mijn eigen club hebben bijvoorbeeld jaren geleden het wereldkampioenschap kata (stijloefening) voor ploegen gewonnen, en ook nu nog horen er Belgische karateka's bij de besten van de wereld. Maar ja, judo is ook een Olympische Sport en krijgt nu eenmaal meer publiciteit dan karate. Wat toch verbazend is is dat 70 % van de mensen niet eens wisten of er in hun gemeente al dan niet een karateclub bestaat. Ik neig naar de gedachte dat sporten buiten voetbal de mensen niet meer interesseren. Van de 59 % van de mensen die zelf een sport beoefenden deed het grootste deel voetbal, tennis en basketbal.

Net iets minder dan de helft zei dat karate geen wapens gebruikt. Dat is misschien ook vaak een gok geweest,

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/misvattingen.htm (1 of 2)2/03/2006 8:06:20


maar het valt wel goed uit, natuurlijk. 67 % liet zich vrij goed uit door te zeggen dat karate op verdediging gebaseerd was, terwijl 23 % het op aanval voorzien had. Slechts 8 % wist dat reactie in gevecht het belangrijkste was volgens de filosofie van het karate: ofwel reageer je op een actie van je tegenstander, ofwel reageer je op een gat in diens verdediging door aan te vallen. 2 % had het maar op snelheid gegooid, hetgeen ook belangrijk is als je eenmaal aan het reageren bent.

Stelregels uit karate waren ook maar pover gekend, wat ook helemaal niet hoeft te verbazen. 2 % kende de regel die zegt dat je niet moet aanvallen en dat je een gevecht voor alles moet vermijden. De rest van de gegeven antwoorden kon zo uit "Karate Kid 38" komen, of een gelijkaardige film, maar sloeg nergens op. Wat de meesten wel wisten was dat karate in oorsprong gericht was op zelfverdediging. Maar een paar enkelingen antwoordden gevecht, lichaamstraining of zelfontwikkeling.

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/misvattingen.htm (2 of 2)2/03/2006 8:06:20


Besluit

Het was niet zo makkelijk om de geschiedenis van het Shotokan karate te achterhalen. In bibliotheken vindt men zo goed als alleen boeken die over verschillende vechtkunsten gaan, niet specifiek over karate, en nog minder boeken zeggen iets over de oorsprong ervan. Verder dan de naam Funakoshi en de plaats Okinawa geraakt men gewoonlijk niet. Zelfs de sportbibliotheek van de universiteit in Leuven heeft maar een zestal boeken over karate, die stuk voor stuk enkel de technieken, de trainingsmethodes of het lichamelijk effect ervan bespreken. Is het dan toch waar dat mensen er niet veel om geven waar iets vandaan komt, zolang het er maar is? Het moet daar iets mee te maken hebben. Iets dat mij ook is duidelijk geworden is dat er toch wel meer achtergrond aan karate vasthangt dan ik aanvankelijk had verwacht. Terwijl men het logisch zou vinden als het als volgt ging: man wil zich verdedigen, man verzint een hoop technieken, andere mensen vinden ze wel goed, en hup, men is vertrokken, ontdekte ik dat het karate eerst verschillende processen en verhuizingen heeft doorgemaakt alvorens het zijn uiteindelijke vorm en naam kreeg. Het is echter wel jammer dat het zo vaak verkeerd wordt voorgesteld. Als ik op het internet op een zoek-site het woord shotokan+karate intyp en een lijst van 150000 sites voor me krijg zorgt dat ervoor dat ik veel verwacht, maar als ik dan merk dat die sites gewoonlijk gewoon over geweld, bloed of vechten gaan, ben ik er een beetje boos om dat men op zo'n groffe manier het woord karate misbruikt. Als ik een film zie die zich "Karate Master" noemt en die blijkt over kickboxen te gaan, ben ik toch een beetje teleurgesteld. Als ik merk dat jongeren van het secundair onderwijs niet weten dat wat zij bij de lessen LO als zelfverdediging krijgen eigenlijk karate is, word ik wat ontgoocheld. Als ik zie dat mensen denken dat karate enkel bestaat uit stoten en schoppen, vind ik het spijtig dat het woord karate alleen al zo'n negatieve connotatie heeft. Maar als ik dan bij het maken van dit werk zie dat het karate in feite een heel rijke achtergrond heeft kan dat mij weer een heel stuk opbeuren. Als ik mezelf indenk hoe het in die tijd geweest moet zijn: Gichin Funakoshi, een jongen als een ander uit Okinawa, die over de loop van zijn leven niet alleen een manier van zelfverdediging, maar ook een complete sport en zelfs een levensfilosofie maakt, die wereldwijd bekend geraken en succes hebben, ben ik blij dat ik zelf karate doe.

Nog moeilijker was erachter te komen welke filosofie er aan de oorsprong ligt van het Shotokan karate. De Dojo Kun en de Niju Kun waren snel gevonden, maar het heeft lang geduurd eer ik vond wat al die stelregels betekenden. En de andere gedachtegangen en ideeën waren zelfs bijna onvindbaar, maar als ik ze dan toch vind ben ik blij dat ze bestaan, en dat er nog mensen zijn die zich willen inzetten voor het verduidelijken van Shotokan karate aan andere mensen. Hoewel je het niet zou zeggen, heeft deze vechtkunst wel degelijk een zeer goed doordachte filosofie achter zich. Je leert niet alleen hoe je het best kunt leven om een goed karateka te worden, je leert ook hoe je je in het leven buiten de dojo het best kunt gedragen om een gelukkig en succesvol mens te worden. Maar daar hoor je nooit iets van tenzij je er zelf achter gaat zoeken. En van een sport als voetbal weet elk kind dan alles, terwijl voetbal nu niet bepaald een rijke historische of filosofische achtergrond heeft. Maar wat uit dit werk wel duidelijk mag blijken: Shotokan karate is helemaal niet bedoeld om anderen pijn te doen of uit te schakelen. Je kunt op het beoefenen van karate geen bedoeling plakken, omdat het veel meer is dan een sport. Net zoals je ook niet met woorden kan uitdrukken wat de bedoeling of de zin van het leven is. Je kunt zeggen dat je met karate je lichaam wilt ontwikkelen, maar dan ga je voorbij aan de rijkdom aan gedachten en ideeën, net zoals je andersom niet volgens die ideeën kunt leven zonder de sport te kennen. Je kunt de elementen van karate niet los van elkaar zien. En ook daarin lijkt karate heel sterk op het leven: je moet het helemaal nemen, of je neemt het niet.

file:///D|/,%20Pandora/shotokan/loepe/besluit.htm2/03/2006 8:06:21

Local DiskShotokan Karateclub Mol - geschiedenis van ShotokanShotokan Karateclub Mol - geschiedenis van ShotokanShotokan Karateclub Mol - geschiedenis van ShotokanShotokan Karateclub Mol - geschiedenis van ShotokanShotokan Karateclub Mol - geschiedenis van ShotokanShotokan Karateclub Mol - geschiedenis van Shotokan

shotokan karateclub mol - geschiedenis van shotokanshotokan.50webs.com/gallerij/wat is...

Documents