af 7;?i , Γ;5 e’ a>acΦa >5ce;?a ” · Τα ενυπόγραφα άρθρα...

Τρίμηνη έκδοση του Συλλόγου των εν Αθήναις και Απανταχού Μαρτιναίων - Βουμελιταίων Φθιώτιδας(και τα προερχόμενα απ’ αυτό χωριά Λάρυμνα, Λούτσι, Πύργος)

Γραφεία: Σίνα & Δαφνομήλη 1Α, Αθήνα Τ.Κ. 10680

“ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΔΙΝΩ, ΓΙΑ Τ’ ΟΜΟΡΦΟ ΜΑΡΤΙΝΟ”Έτος 10ο • Αρ. φύλλου 40 • Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2015 • Τιμή 0,01€ • web: www.martino.gr • e-mail: [email protected]

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΕυχαριστούμε τους αναγνώστες που έστειλαν τη συνδρομή τους γιατο 2014. Παρακαλούμε όσους δεν την έχουν στείλει να τη στείλουνμαζί με τη συνδρομή του 2015 για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η λει-τουργία του Συλλόγου.

ΣΥΝΔΡΟΜΗ 2015: 10€ΛΟΓ/ΜΟΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ: ALPHA BANK 298002320000670IBAΝ: GR6001402980298002320000670 , BIC: CRBAGRAAή στα μέλη του Δ.Σ του Συλλόγου

Αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αρχή τουκαλού αγώνα (έτσι το λέμε στην εκκλησιαστική γλώσσα)αγώνα στο στάδιο της πορείας μας προς τα Άγια Πάθη καιτην Ανασταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Ξεκινήσαμε με το άνοιγμα του Τριωδίου και τις τέσσεριςπρώτες Κυριακές (1.Τελωνου και Φαρισαίου , 2.της παρα-βολής του Ασώτουτης 3.Αποκρεω και της 4.Τυρινης) διδά-σκοντάς μας ταπείνωση-μετάνοια-επιστροφη και ένωσή μαςμε τον Κύριό και Θεό μας τον Ιησού Χριστό, την ανάμνησητης εκδίωξεώς μας από τον Παραδεισο λόγω της παρακοής

των πρωτοπλάστων της πρώτης και μόνης εντολής του Θεού και την υπόσχεσητης Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου μας Ι.Χριστού.

Πόσο σοφά οι πατέρες της Εκκλησίας μας μάς προθερμαίνουν γι'αυτόν τοναγώνα και τί εφόδια μας δίνουν για να αγωνιστούμε απέναντι από τον παλαιό μαςεαυτό!!!!!

Αγώνας καλός, εναντίον της αμαρτίας με πορεία προς την σωτηρία μας, ενί-σχυση της ψυχής μας απέναντι από τις προκλήσεις του διαβόλου και των δαιμώ-νων αυτού.Θα έχεις προσέξει , αδελφέ μου εσύ που διαβάζεις αυτο το άρθρο, πόσα εμπόδιαεμφανίζονται σε ένα έργο αγαθό, τί λογισμοί μας τριπώνουν στο μυαλό όταν προ-σπαθούμε να πράξουμε το καλό ή όταν προσπαθούμε να αποφύγουμε μία αμαρ-τία!!!π.χ. όλοι έχουμε σκεφτεί:" δεν βαριέσε εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;"ή "θα τοκάνω, ποιός θα με δει;" Κατά βάθος ξέρεις...

Είναι μία περίοδος αυτοκριτικής των πράξεών μας, αυτογνωσίας και αυτοελέγ-χου του "εγώ", προσευχής, και μετανοίας, γι'αυτό αλλωστε σε αυτήν την μακράπερίοδο νηστείας(περιορισμού του εαυτού μας από τα πάθη μας) η Εκκλησία μας,έχει τοποθετήσει πολλές "ενέσεις ψυχικών ενισχύσεων": τις προϋγιασμένες θ.λει-τουργίες, τα μεγάλα απόδειπνα, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, τους Χαι-ρετισμούς προς την Θεοτόκο, με τον Ακάθιστο ύμνο και στην κορυφή την Αγία καιΜεγάλη Εβδομάδα.

Αλήθεια πόσα χάνουμε εάν δεν ακολουθήσουμε αυτή την διαδρομή, αυτήν τηνπορεία την ανηφορική και πολλές φορές δύσβατη προς την Άνάσταση του Κυρίουμας Ι.Χριστου.Είναι μία πορεία χαρμολύπης όπως λέμε, λύπης για τα πάθη καιχαράς για την Ανασταση του Κυρίου μας.

Σε προτρέπω λοιπόν αδελφέ μου να ζήσεις την περίοδο της Μ.Τεσσατακοστήςμε προσευχή με μετάνοια και με την προσωπική σου παρουσία στην ζωή τηςΑγίας Εκκλησίας μας.

Σου εύχομαι λοιπόν καλόν αγώνα στο στάδιο της Αγίας και Μ.Τεσσαρακοστής.Με πατρική αγάπη π.Ανδρέας Ταρλαντάς

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΜΑΡΤΙΝΑΙΩΝ «ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ»ΣΙΝΑ ΚΑΙ ΔΑΦΝΟΜΗΛΗ 1Α 10680 ΑΘΗΝΑΑΦΜ 99982875WEB SITE: www.martino.gre-mail: [email protected]

ΑΘΗΝΑ 03/02/2015ΠΡΟΣ: ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣΚ. Κώστα ΜπακογιάννηΥΨΗΛΑΝΤΗ 135100 ΛΑΜΙΑ

Αξιότιμε κ. Περιφερειάρχη,Για ενημέρωση σας αλλά και με ελπίδα λύσεως του προβλήματος επα-ναφέρουμε ένα θέμα, που επί δεκαετίες έχει επανειλημμένα τεθεί καιαπασχολεί όλους τους Μαρτιναίους και δεν είναι άλλο από το δίκαιο αί-τημα τους για παραχώρηση οικοπέδων.Δυστυχώς κάθε 4 χρόνια υποσχέσεις από κοινοτάρχες και Δημάρχουςπου την παραχώρηση των οικοπέδων την κάνουν σημαία του προεκλο-γικού τους αγώνα και στη συνέχεια η συνήθης λήθη, κανένα ενδιαφέ-ρον για την δρομολόγηση και υλοποίηση του νόμου που δημοσιεύτηκεστο ΦΕΚ632/ 8 Νοεμβρίου 1990 τεύχος τέταρτο και αφορά έγκριση πο-λεοδομικού σχεδίου, πολεοδομικό κανονισμό, τους οικοδομήσιμουςχώρους, το πρόσωπο των οικοπέδων και τα ελάχιστα όρια εμβαδούστη συγκεκριμένη περιοχή της διανομής.

Κ. Περιφεριάρχη,Θέλουμε να γίνετε Καποδίστριας.«Ο Ιωάννης Καποδίστριας στους κατοίκους των Σάλωνων, που θέλη-

ΟΙΚΟΠΕΔΑκ. Περιφερειάρχη θέλουμε να γίνετε

Καποδίστριας

Η ενορία Μαρτίνου μας ενημερώνει

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ Μ. ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η περιοχή για τη διανομή των οικοπέδων

π.Ανδρέας Ταρλαντάς

ΒΙΒΛΙΑΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΑΡΟ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ

ΠΑΠΑΜΑΡΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΛΕΣΙΝΑ

ΓΚΙΑΚΕκδόσεις ΑντίποδεςΒιβλιοπωλειο ΠΟΛΙ-ΤΕΙΑ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 1-3 ΚΑΙ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Οι ήρωες αυτών τωνδιηγημάτων, στρατιώ-τες που πολέμησανστη μικρασιατική εκ-στρατεία, έρχονται αν-τιμέτωποι με τουςρόλους που τους επι-βάλλουν οι παραδο-σιακοί κανόνες και τοβίωμα του πολέμου.Συγκρούονται, υπο-

τάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν.Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζειτις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται τηναπώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες τηςπαράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Συνέχεια στη σελ. 7

ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ

2 ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ Ιανουάριος - Φεβρουάριος - Μάρτιος 2015

Τρίμηνη έκδοση

Ιδιοκτησία:Σύλλογος των εν Αθήναις

και Απανταχου Μαρτιναίων “ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ”

Σίνα και Δαφνομήλη 1ΑΑθήνα 10680

Α.Φ.Μ. 9998-2875Δ.Ο.Υ. Ι’ Αθηνών

web site: www.martino.gre-mail: [email protected]

Εκδότης:Ο Πρόεδρος του Συλλόγου:

Αριστείδης Κ. ΚούροςΔρυάδων 40, Γαλάτσι 11146

Τηλ.: 6945818191

ΔιευθυντήςΘωμάς Γ. Καραμέρης

Ι. Δροσοπούλου 237, ΑθήναΤηλ.: 6976006224

Συντάσσεται με τη βοήθειατων μελών του Δ.Σ.

Επιμέλεια έκδοσης:Τσουλουχάς Γιώργος

Μικράς Ασίας 8, Ξάνθη Τ.Κ. 67100Τηλ.: 6932146695

e-mail: [email protected]

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τις απόψεις του υπογράφοντα.

Κείμενα - επιστολές υβριστικού περιεχομένου δε δημοσιεύονται.

ΔΩΡΕΕΣ

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2015

Βάσω Σ. Μπώκου 50€Αριστείδης Κ. Κούρος 50€Νικόλαος Ι. Στέφανου 50€Γεώργιος Ν. Κωτσαλάς 40€Ιωαννης Α. Παπαίωαννου 20€Γεώργιος Π. Κάζας 20€Αθανάσιος Κερφύλιας 20€Αγγέλικη Νουνού 15€

ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΤΡΟΠΟ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟ-ΓΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ

ΠρόσκλησηΜε σκαπάνη τη βούληση και την ισχυρά θέληση, σας καλώ στις 13/12/2014 Σάββατοκαι ώρα 19:30 στην οικία μου στο Μαρτίνο, φως,νερό,τηλέφωνο κινητό,πληρωμένα.Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιείται για να δούμε εαυτούς ευημερούντες και τηνΟλότητα.

Αριστείδης Κ.ΚούροςΕνδυμασία: Στολή περιπάτουΔώρα: Δεν γίνονται δεκτά για ...ευνόητους λογούς

O συγκινητικός λόγος του προέδρου την ημέρα της εκδήλωσης:

Καλησπέρα σας,Σας καλωσορίζωΔεν θα ξεκινήσω με τρόπο γλαφυρό να σας περιγράψω διάφορες στιγμές, άλλες ευχά-ριστες και άλλες όχι, από τη ζωή μου.Δεν θα ασχοληθώ με την κρίση χρέους ή τη ρύθμιση με επιμήκυνση χρόνου ή το σημε-ρινό πρωτογενές πλεόνασμα.Δεν θα αναφερθώ στα χρόνια της αγωνιστικής ζωής και στις απόψεις για μη αναθεώ-ρηση και αμφισβήτηση της ιδεολογίας και των θέσεων.Δεν θα ασχοληθώ με την γενιά μου που δεν προλάβαινε τίποτα την προλάβαιναν τα γε-γονότα.Δεν θα σας μιλήσω για τον καθηγητή μου απέναντι που πίστευα ότι ήταν σκληρός μέχριπου γνώρισα το αφεντικό μου.Δεν θα αναφερθώ στις σχέσεις μου με τους άλλους ανθρώπους και φίλους και τους κα-νόνες που τις διέπουν, άλλωστε το Μικτό Γυμνάσιο Μαρτίνου δεν μου έμαθε αρκετάπράγματα για το πως να συμπεριφέρομαι και πως να αντιμετωπίζω την συμπεριφοράμου με τους ανθρώπους και ιδιαίτερα με τους φίλους. Να σκεφτείτε ότι έφτασα 60 χρο-νών για να καταλάβω τον σύντροφο Λένιν που έλεγε: ”Μην τον φοβάσαι τον πλούσιο.Τον γιο της πλύστρας να φοβάσαι”. Πίστευα ότι στρεφόταν εναντίον των φτωχών. Μαείναι δυνατόν, έλεγα.Τέλος δεν θα ασχοληθώ με τον Κάπέ-λό, τον Tomy τον Μαλεσινοφάγο και άλλα πουέκοψε η λογοκρισία. Το κατεστημένο δεν αποδέχεται την κριτική.Φίλες και Φίλοι,Θα σας μιλήσω για την αγάπη αυτή την αγάπη που δεν μπόρεσε να νικήσει το πεπρω-μένο της.Θα σας μιλήσω για τη ζωή και τους ανθρώπους της που δεν ήταν δίκαιοι αλλά τους συ-νήθισα.Συνήθισα να μη κάνω το λάθος να λέω Καλημέρα στους άλλους όπως παλαιά και μεπεράσουν για τρελό.Συνήθισα να μην ξυπνάω το πρωί της Κυριακής για να πάω Εκκλησία.Και τέλος συνήθισα να ζω για να δουλεύω και όχι να δουλεύω για να ζήσω όπως πα-λαιά.Κάποτε είχα μεγάλη εμπιστοσύνη και αγάπη στους ανθρώπους.Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ πως οι άνθρωποι γύρω μου,ακόμα και οι δικοί μουάνθρωποι,πολλές φορές αντιδρούσαν τόσο σπασμωδικά στην πρώτη “στραβή”.Έτσι όμως είμαστε εμείς οι άνθρωποι την μια προσκυνάμε τον Χριστό και την άλλη σερ-νόμαστε πίσω από την ουρά του διαβόλου. Διπρόσωποι οι άνθρωποι, με κόμπλεξ κα-τωτερότητας, “κολαούζοι” στους ισχυρούς και όχι μόνο, τέλειοι ηθοποιοί! Βέβαια δενμπορώ να νιώσω μίσος γιατί πιστεύω ότι δεν πρέπει ο άνθρωπος να νιώθει μίσος. Τομόνο που επιτρέπω στον εαυτό μου είναι η περιφρόνηση.Αλλά έτσι συνήθισα τη ζωή μου και τους ανθρώπους. Έψαξα την δύναμη και κρατιέμαιακόμα, δεν ξέρω ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου γενέθλια να κάνω, ξέρω όμωςότι έχω φτάσει σε μια ηλικία που ο έρωτας για τη ζωή,τη δημιουργία και την εργασίααρχίζουν να ξεθωριάζουν.Οπότε σας ευχαριστώ για τις ευχές που και αυτές είναι πλέον περιττές η εποχή μας δεντο θέλει το περιττό.Φίλες και Φίλοι,Δεν σας είπα τα παραπάνω για να γίνετε πιο Σοφοί σας είπα ότι εγώ θα είμαι για εσάςπανταχού παρών και τα πάντα πληρών και ότι είναι ιδιαίτερη η χαρά και το ενδιαφέρονμου για σας και πεποίθησή μου είναι ότι ο νεοπλουτισμός και τα παράγωγά του ζήλια

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΟ λόγος του Προέδρου


Πάμε μια βόλτα στον ανεμόμυλο

Η ιστορία της βόλτας στον ανεμόμυλο όπως την κουβεντιάζαμε εγώ και οΝίκος Π. Κάζας ήταν κάπως έτσι:Κάθε απόγευμα από την άνοιξη ως το φθινόπωρο και όχι μόνο πηγαιν’-έλαή σούρτα - φέρτα πιο λαϊκά, βάδιζαν οι Μαρτιναίοι αργά – αργά, με καμμίαβιάση να φτάσουν κάπου, μιλώντας, γελώντας, χειρονομώντας άνετα καιπαραστατικά, χαζεύοντας τους άλλους που έρχονταν, στο ίδιο αργό ρυθμόαπ’ την απέναντι πλευρά με τα μάτια όλων κυριολεκτικά μπερδεμένα στονδρόμο του ανεμόμυλου.

Οι παντρεμένοι έβγαιναν με τις γυναίκες τους βέβαια, οι αρραβωνιασμένοιμε τις αρραβωνιαστικιές τους και με άλλους παντρεμένους ή αρραβωνια-σμένους έτσι που συχνά τέτοιες παρέες έπιαναν όλο το φάρδος του δρό-μου, και καμμιά φορά σε δύο σειρές, μπρος και πίσω, αναγκαζόμενοι κάθετόσο, χωρίς δυσαρέσκεια να χωρίζουν για λίγο προκειμένου να κάνουντόπο στους άλλους διερχόμενους, με τους οποίους αντήλλασσαν κάποιαφιλοφρόνηση.

Η σύζυγος ή η μνηστή έσφιγγε τομπράτσο του δικού της σε ένδειξηαπόλυτης αφοσίωσης και χαράς,στην βόλτα όλα τα ζευγάριαέπλεαν σε πελάγη ευτυχίας. Οιχωρίς καβαλιέρο κοπέλες πιάνον-ταν αγκαζέ μεταξύ τους, ψάχνον-τας ή περιμένοντας τον πρίγκιπατης καρδιάς τους. Βέβαια υπήρ-χαν και οι ελεύθεροι νεαροί, πουσεργιάνιζαν κι αυτοί κατά παρέες,επιδεικνύοντας με τον τρόπο τουςστα κορίτσια τα θέλγητρα τους μεπρωταρχικό ρόλο στα ειδύλλιατης βόλτας να παίζουν τα μάτια.Στη βόλτα φυσικά δεν έλειπαν καιτα παιδιά που τα πιο φιλήσυχακάθονταν στο πεζούλι της γέφυ-ρας να παρακολουθούν και νακουτσομπολεύουν και τα κοινώςζιζάνια εκνεύριζαν τα κορίτσια.

Όλα αυτά τα παραπάνω δεν είναι παραμύθι ήταν η καθημερινότητα στοΜαρτίνο πριν (40) σαράντα χρόνια ήταν οι καλοσυνάτοι άνθρωποι που σή-μερα είναι κλειδαμπαρωμένοι στο σπίτι τους και δεν μπορεί να μπει κανείςμέσα ούτε ο γείτονας ούτε ο φίλος, ήταν οι άνθρωποι που ήθελαν λίγα καισήμερα εκεί κλειδαμπαρωμένοι στον εαυτόν τους οι ίδιοι άνθρωποι θέλουνπολλά, θέλουν τα πάντα.

Αριστείδης Κ. Κούρος


ΜΕΡΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝΣΤΟ ΜΑΡΤΙΝΟ

και φθόνος που κάποια στιγμή οι άνθρωποι δεν μπορούν να κρύψουν, δενθα μας αφήσουν να ολοκληρώσουμε το τρίτο και τελευταίο στάδιο της ζωήςμας ΜΑΖΙ.Δεν πειράζει όμως η ζωή τραβάει την ανηφόρα.Σας ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας.Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.Η βίλα ‘’κοτέτσι’’ είναι στην διάθεσή σας μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όλα ταδωμάτια τον προαύλιο χώρο, την αποθήκη, τα κρεβάτια για καθίσματα καιότι άλλο σας εξυπηρετεί για να περάσετε καλά.Καλή σας διασκέδαση.


ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣΝα είναι τυχαίο;

11 Μαΐου 330 μ.Χ. εγκαίνια Κωνσταντινουπόλεως.22 Μαΐου 337 μ.Χ. θάνατος Μεγάλου Κωνσταντίνου.29 Μαΐου 1453 μ.Χ. Άλωση Κωνσταντινουπόλεως.

ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ:Πρώτοι αυτοκράτορες.Κωνσταντίνος και η μητέρα του Ελένη.Τελευταίοι αυτοκράτορες.Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και η μητέρα του Ελένη. Μετέπειτα οσίαΥπομονή.

6 Ιανουαρίου 1449 στέφεται αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταν-τίνος Παλαιολόγος.6 Ιανουαρίου του 1821 φθάνει στην Καρδαμύλη της Μάνης ο ΘεόδωροςΚολοκοτρώνης.

6 Ιανουαρίου του 1828 καταπλέει, στο λιμάνι του Ναυπλίου το Αγγλικό πολεμικό WARPITE,το οποίο έφερε τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Οι συμπτώσεις αυτές είναι εντυπωσιακές. Από τους τρεις τελευταίους πολλά ελπίζουν οι Έλ-ληνες.Ο Παλαιολόγος αποτελεί, την εσχάτη ελπίδα, της αναστροφής της πορείας προς το μοιραίο.Από τον Κολοκοτρώνη ελπίζουν το «ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ». Και από τον Καποδίστρια τη συγκρό-τηση ενός συγχρόνου και ευνομουμένου κράτους.Την ημέρα που γίνονται όλα αυτά, 6 Ιανουαρίου, βαπτίζεται ο Χριστός, από τον Ιωάννη, στονΙορδάνη ποταμό και εμφανίζεται και η Αγία Τριάδα.

Την εποχή των Παλαιολόγων η αυτοκρατορία σπαρασσόταν, από την εσωτερική διαμάχη,για την ένωση των εκκλησιών. Η πλευρά των ανθενωτικών δεν αποκρύπτει της πεποιθήσειςτης. Ο Λουκάς ο Νοταράς, Μέγας Δούκας είχε κάνει την επιλογή του.

ΚΡΕΙΤΤΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ ΕΙΔΕΝΑΙ ΕΝ ΜΕΣΗ ΤΗΣΠΟΛΕΙ ΦΑΚΙΟΛΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΝ ΤΟΥΡΚΩΝ, Η ΚΑΛΥΠΤΡΑΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗΝ.

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μένει μόνος του με πέντε χιλιάδες Βυζαντινούς και επτακόσιουςΓενοβέζους. Δέκα Χιλιάδες (10.000) καλόγεροι, στην Κωνσταντινούπολη, κλείστηκαν στα μο-ναστήρια (φαρδομάνικα φίδια), για να μελετήσουν τους Αγίους Πατέρες.Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έπεσε ηρωικά. Έγινε ο Λεωνίδας του Βυζαντίου. Η απόδοσητιμής σ’ αυτόν τον Μεγάλο, τον ανεπανάληπτο Έλληνα δεν είναι αποτέλεσμα προγονολατρίαςή σοβινισμού.Για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο έγραψε ο Τούρκος ιστορικός, Ισμαήλ Χαμί ΤΑΝΙΣΜΕΝΤ.Όλες οι αφηγήσεις τόσο των ξένων όσο και των Τουρκικών πηγών συμφωνούν απόλυτα σ’ένα σημείο: Ότι ο Αυτοκράτορας κατά την Άλωση της Πόλης έλαβε μέρος στις σκληρές οδο-μαχίες που πραγματοποιήθηκαν και πολεμώντας σαν λιοντάρι και χωρίς να παραδώσει τοένδοξο ξίφος του, στον πανίσχυρο εχθρό του έπεσε ένδοξα σαν ήρωας. Η Τουρκική Ιστορίαθεωρεί υποχρέωση της να αναφέρεται με σεβασμό στη μνήμη της δοξασμένης προσωπικό-τητας του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, ο οποίος δεν έφερε την παραμικρά ευθύνη για τηνπαρακμή και αποσύνθεση του κράτους, ενώ ο ηρωικός θάνατος του λύπησε κι αυτόν ακόματον Πορθητή (από τον ημερήσιο τύπο.)

Ο φανατισμός για μια φορά ακόμη έπαιξε τα δόλια παιχνίδια του. Η εξαλλοσύνη κυριαρχεί.Αρκεί να σώσουμε το τομάρι μας και τα φλουριά μας. Η Βενετία και η Γένοβα είναι κοντά.

ΓεώργιοςΑ. Πούλιος

Επίτιμος ΔικηγόροςΔημοσιογράφος

ΕνώσεωςΚυκλαδικού Τύπου

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΟ λόγος του Προέδρου

Συνέχεια από τη σελ. 2

«Άγια νύχτα σε προσμένουν με χαρά οι χριστιανοί»Δεν ήταν συνηθισμένη η χριστουγεννιάτικη εκδήλωση που οΔήμος Λοκρών και η τοπική κοινότητα Μαρτίνου διοργάνωσανστις 20 Δεκεμβρίου 2014 στην κεντρική πλατεία του Μαρτίνου.Η λάμψη του φωτισμού στον δρόμο της εισόδου στο Μαρτίνομέχρι την πλατεία και το φωτεινό δέντρο μπροστά στην εκκλησίαμου άρεσαν πολύ!Η εκδήλωση άρχισε με την παρουσία πλήθους παιδιών αλλά καιμεγάλων και με την φιλαρμονική του Δήμου να Παιανίζει χαρμό-συνα χριστουγεννιάτικα τραγούδια.Στην ζωγραφική προσώπου σε όλα τα πρόσωπα των παιδιώνήταν ζωγραφισμένη η μαγεία των Χριστουγέννων, η ευτυχία τουςόμως και η χαρά τους ολοκληρώθηκε με την εμφάνιση του Άγιου

Βασίλη ο οποίοςτους μοίραζε ταδώρα.Στη συνέχεια ο Αντι-δήμαρχος ΙωάννηςΣτ. Κούρος, ο πρό-εδρος της τοπικήςκοινότητας Γεώρ-γιος Κ. Μύθης και οΔήμαρχος ΛοκρώνΝίκος Λιόλιος απη-

ύθηναν σύντομο χαιρετισμό και ο Δήμαρχος έκανε την φωταγώ-γηση του χριστουγεννιάτικου δέντρου.Ο μπουφές, οι κυρίες του συνεταιρισμού με τα κεράσματα, τακρασιά και τα κρασόμελα δημιούργησαν μια πραγματική λαϊκήχριστουγεννιάτικη γιορτή. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν ο ιε-ρέας της πόλης μας Π. Ανδρέας Ταρλαντάς, ο αρχηγός της αξιω-ματικής αντιπολίτευσης του Δήμου Λοκρών Κων/νοςΑγγελούσης, η Αντιδήμαρχος Δαφνουσίων Ιωάννα Θεοδοσίου,η Δημοτική Σύμβουλος Ιωάννα Παπαγεωργίου, οι τοπικοί Σύμ-βουλοι του Μαρτίνου Γεώργιος Κάζας και της Λάρυμνας ΜίλτοςΧρυσοβέργης, παρόντες επίσης πρόεδροι Συλλόγων και άλλοι.Κλείνοντας θα πω πως η επιτυχία έρχεται όταν γίνονται απλέςσκέψεις και κινήσεις χωρίς προσπάθεια εντυπωσιασμού.Και του χρόνου και μπράβο σε όσους κουράστηκαν για την καλήοργάνωση.


29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

Με μεγάλη επισημότητα και λαμπρότητα πραγματοποιήθηκαν την Πέμπτη 29 Ιανουα-ρίου 2015 επετειακές εορταστικές εκδηλώσεις για την Μάχη του Μαρτίνου (29 Ια-νουαρίου 1829) από τον Δήμο Λοκρών. Το πρόγραμμα εορτασμών ξεκίνησε μεέπαρση σημαίας και επίσημη δοξολογία στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών στοΜαρτίνο. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση, κατάθεση στεφάνων και Εθνικός Ύμνοςστο Μνημείο Βάσσου Μαυροβουνιώτη και ενός λεπτού σιγή.Την παρέλαση των Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων σχολείων του Δήμου με τησυνοδεία της φιλαρμονικής του Δήμου Λοκρών παρακολούθησε και χειροκρότησεπλήθος κόσμου.Η συνέχεια της Τελετής πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα Τελετών Γυμνασίου Λυ-κείου Μαρτίνου. Η έναρξη έγινε με χαιρετισμό του Προέδρου της Τοπικής Κοινότηταςτου Μαρτίνου κ. Μύθη Γεώργιου. Τους επίσημους προσκεκλημένους και τις τοπικές



Το τελευταίο έγκλημα των Γερμανών στη Βοιωτία με θύματα Λοκρούς, 10 Οκτώβρη 1944

Το χρονικόΦθινόπωρο του 1944. Το από-γευμα και η νύκτα της 9ης Οκτω-βρίου καθώς και οι πρωινές ώρεςτης 10ης Οκτωβρίου 1944 θα μεί-νουν ανεξίτηλα χαραγμένες στημνήμη των κατοίκων του μικρούχωριού Βασιλικά Λιβαδειάς Βοι-ωτίας (παλ. Κραβασαράς τηςεπαρχίας Λοκρίδας) με τις πε-νήντα τότε οικογένειες. Το Χρονικόαυτό βασίζεται στις προσωπικές

μαρτυρίες που μού δόθηκαν υπό τύπο συνέντευξης απόδεκάδες κατοίκους του χωριού που βίωσαν τη γερμανικήθηριωδία και τα γεγονότα, αλλά και από κατοίκους γει-τονικών χωριών. Οι εκτελεσμένοι δεν κατάγονταν απότα Βασιλικά, άλλα από δύο κοντινά χωριά της Λοκρίδας,από την Ελάτεια και το Λευκοχώρι, αυτό όμως δεν είχειδιαίτερη σημασία για τους χωριανούς, οι οποίοι βίωνανστο χωριό τους την απάνθρωπη συμπεριφορά και θη-ριωδία του κατακτητή.Η απόφαση για την αποχώρηση από την Ελλάδατων γερμανικών δυνάμεωνΜετά τη συνθηκολόγηση και αποχώρηση των Ιταλώναπό τη Χώρα μας το Σεπτέμβρη του 1943, ένας λόχοςΓερμανών κάλυψε το ζωτικό χώρο της περιοχής, σταθ-μεύοντας στη Χαιρώνεια, από όπου εξαπέλυε επιχειρή-σεις κατά των ανταρτών στον Παρνασσό και ιδιαίτερακατά του καπετάνιου του ΕΛΑΣ Νικηφόρου. Ο λόχοςαυτός υπαγόταν στις διαταγές του Γερμανού Ταγμα-τάρχη των SS Kurt Rickert, ο οποίος ήταν διοικητής τωνΓερμανών στη Λιβαδειά και ένας από τους υπεύθυνουςγια τη σφαγή στο Δίστομο (10 Ιουνίου 1944). Στις 4 Αυγούστου 1944 ο Χίτλερ διέταξε, σχεδόν χωρίςτη θέλησή του, την απόσυρση των γερμανικών στρατευ-μάτων από την Ελλάδα. Η νίκη του «Κόκκινου Στρατού»στο Ανατολικό Μέτωπο διαφαινόταν σίγουρη και ήτανθέμα ημερών η ολοσχερής κατάρρευση των Γερμανικώνδυνάμεων στη Σοβιετική Ένωση. Οι Γερμανοί σχεδία-σαν άμεσα τις μετατοπίσεις των διαφόρων στρατευμά-των τους στα πιο σημαντικά από στρατηγικής πλευράςσημεία, από τα οποία θα μπορούσαν να ελέγχουν τιςοδικές και σιδηροδρομικές αρτηρίες με τελικό στόχο τηνεξασφάλιση της απρόσκοπτης αποχώρησης όλων τωνστρατευμάτων τους και την ασφαλή μεταφορά του στρα-τιωτικού εξοπλισμού τους από την Ελλάδα προκειμένουνα τον χρησιμοποιήσουν σε άλλα μέτωπα. Η μεταφορά και εγκατάσταση των Γερμανών σταΒασιλικά (Κραβασαρά)Η είδηση ότι ο γερμανικός λόχος από την Χαιρώνεια θαμεταφερόταν στα Βασιλικά, γιατί από εκεί εξασφαλιζότανκαλύτερα ο έλεγχος του οδικού άξονα Αθηνών – Λαμίας- Θεσσαλονίκης-συνόρων και του σιδηροδρομικούάξονα Πειραιά – Λιανοκλαδίου (Λαμίας) - Θεσσαλονίκης-συνόρων έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και αναστά-τωσε τη μικρή κοινωνία του χωριού. Μέσα σε λίγαλεπτά, οι άνδρες έσκαψαν στις αυλές ή στις αχυρώνεςκαι δημιούργησαν πρόχειρες κρυψώνες, όπου έκρυψαντα μπαούλα που περιείχαν τα ρούχα τους και τα σκε-πάσματά τους καθώς και ό,τι άλλο είχε κάποια αξία(γραμμόφωνα, ραπτομηχανές) ή θεωρείτο πολύτιμο γι΄αυτούς και τις οικογένειές τους. Τα ανύπαντρα κορίτσιαεπιμελήθηκαν στα λίγα λεπτά που είχαν στη διάθεσήτους τη διάσωση της προίκας τους. Τα γυναικόπαιδαγια να προστατευθούν από τους Γερμανούς, πήραν τοδρόμο για τα ορεινά και απόμερα χωριά (Ζέλι, Σφάκα,Κολάκα), όπου θα παρέμεναν όσο καιρό θα έμεναν οιΓερμανοί στο χωριό. Μαζί τους πήραν και τα άλογά τουςγια να μη πέσουν στα χέρια των Γερμανών και τα επιτά-ξουν με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν κατά την οπι-σθοχώρησή τους. Οι Γερμανοί φθάνοντας στα Βασιλικά επιλέγουν και επι-τάσσουν τα κεντρικά νεόκτιστα πέτρινα και καλοδιατη-ρημένα διώροφα σπίτια του χωριού για τη σύντομηδιαμονή τους, που τελικά δεν ξεπέρασε τις τρεις εβδο-μάδες. Με την αυστηρή στρατιωτική οργάνωση και πει-θαρχία που διέκρινε το ναζιστικό αυτό λόχο, οιεπικεφαλής καθόρισαν άμεσα τη λειτουργία και χρήσηκάθε σπιτιού. Τα περισσότερα απ’ αυτά χρησιμοποιήθη-καν για διαμονή, όμως ορίστηκαν συγχρόνως τα μαγει-ρεία, όπου ετοίμαζαν το συσσίτιο για όλη τη δύναμη, τοανακριτικό γραφείο, το πειθαρχείο και το κρατητήριο. Ηεγκατάσταση στο χωριό του λόχου αυτού, ο οποίος δεναποτελείτο μόνο από Γερμανούς αλλά και από Αυστρια-κούς και Μαροκινούς, πραγματοποιήθηκε γύρω στις 20Σεπτεμβρίου 1944. Επικεφαλής ήταν ο Karl, υπαξιωμα-τικός, ο οποίος γνώριζε κάποια σπαστά Ελληνικά.Πρώτο μέλημα των Γερμανών ήταν η κατασκευή ενόςπαρατηρητηρίου και ενός πολυβολείου στην κορυφή του

λόφου του χωριού, που ήταν γνωστός κατά την αρχαι-ότητα ως «Φιλοβοιωτός», από όπου μπορεί κανείς νακατοπτεύει και να ελέγχει την πεδιάδα της Ελάτειας, ταγνωστά κατά την ίδια περίοδο «Ελατικά πεδία». Οι συλλήψεις των πατριωτώνΤο χάραμα της 9ης Οκτωβρίου 1944 ήταν η χρονικήαφετηρία της σύλληψης και του βασανισμού των τριώνσυμπατριωτών μας, τους οποίους συνέλαβαν οι Γερμα-νοί σε τρεις ανεξάρτητες μεταξύ τους περιπτώσεις καιγια τρεις διαφορετικούς λόγους. Οι Γερμανοί παρατήρησαν με τις διόπτρες από το πα-ρατηρητήριο του λόφου διάφορες ασυνήθιστες κινήσειςαπέναντι στους πρόποδες του όρους Κνημίδος. Μιαομάδα με έφιππους Γερμανούς στρατιώτες κινήθηκεπρος τα εκεί. Η περιοχή αυτή ονομάζεται Λευκιάνος καιβρίσκεται ανατολικά της Ελάτειας. Λίγο ψηλότερα βρί-σκεται η θέση «Φκουλιά», όπου οι αντάρτες είχαν στήσειπαρατηρητήριο με τηλέφωνο σε μια καλύβα. Με το τη-λέφωνο εξασφάλιζαν την επικοινωνία με τις τοπικές αν-τάρτικες διοικήσεις της Αταλάντης και της Αμφίκλειαςκαι τις ενημέρωναν για τις κινήσεις των Γερμανών. Όλασχεδόν τα μέλη της τοπικής οργάνωσης του ΕΑΜ Ελά-τειας κοιμόντουσαν έξω από το χωριό, στα μαντριά, πουβρισκόντουσαν στην περιοχή αυτή. Όταν οι Γερμανοίέφιπποι στρατιώτες πλησίαζαν προς το φυλάκιο, έναςαντάρτης, ο Σπύρος Αργυρίου, που εκτελούσε καθή-κοντα σκοπού, έριξε μια ριπή με το αυτόματο για ναενημερώσει τους συντρόφους του για την παρουσία τωνΓερμανών. Οι αντάρτες μόλις άκουσαν τους πυροβολι-σμούς, κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται και έφυγαν προςτα ψηλώματα του βουνού. Αμέσως έριξαν και μια χειρο-βομβίδα για να ανακόψουν την προέλαση των Γερμα-νών. Οι Γερμανοί φοβήθηκαν, σταμάτησαν και δενπροχώρησαν πιο πάνω. Ένας από τους αντάρτες, ο Πέ-τρος Αυγερίου, ετών 23, από την Ελάτεια, οργανωμένοςστο αντάρτικο και συγκεκριμένα στον Εφεδρικό ΕΛΑΣ,τα έχασε και κινήθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση.Ανεβαίνει τη ρεματιά-κατ’ άλλους τον έπιασε ποδάγρα-και έτσι δεν καταφέρνει να ξεφύγει και οι Γερμανοί τονσυνέλαβαν και τον οδήγησαν στα Βασιλικά. Οι κατακτη-τές εντόπισαν την ακριβή θέση του φυλακίου, ακολου-θώντας τις ξύλινες κολώνες που είχαν τοποθετηθεί γιατα τηλεφωνικά σύρματα από την Αταλάντη στο χωριό.Έκαψαν τα μαντριά και ό,τι άλλο βρήκαν εκεί, κυρίωςόμως τα κλινοσκεπάσματα, που χρησιμοποιούσαν οιαντάρτες. Ένα μικρό τμήμα Γερμανών είχε στήσει ενέ-δρα, αλλά οι αντάρτες κατευθυνόμενοι κατά τύχη προςάλλη κατεύθυνση, γλύτωσαν τη ζωή τους. Οι Γερμανοίβρήκαν στη λάκα που ήταν εκεί κοντά τα άλογα τουΓιάννη Γιαννακόπουλου. Έζεψαν το ένα άλογο με κά-ποιο κάρο που βρήκαν εκεί και φόρτωσαν σ’ αυτό έναμεγάλο γουρούνι που προοριζόταν για τα Χριστούγεννα.Τα δύο άλλα άλογα ακολούθησαν την πομπή μέχρι ταΒασιλικά. Ο δεύτερος συλληφθείς ήταν ο Ιωάννης Λαπατσάνης,33 ετών. Καταγόταν από το Λευκοχώρι και διέμενε στηνΑθήνα, όπου εργαζόταν ως δημόσιος υπάλληλος, αλλάλόγω της Κατοχής και της πείνας πήγε στο Λευκοχώριμε την οικογένειά του, όπου τον φιλοξένησε ο ξάδερφοςτου Ηλίας Λαπατσάνης. Ήταν μέλος του ΕΑΜ, χωρίςόμως συμμετοχή στον ΕΛΑΣ. Ήταν απλά ο επικεφαλήςτης οργάνωσης ΕΤΑ (Επιμελητεία Του Αντάρτη) του χω-ριού, ο οποίος μεριμνούσε για τον εφοδιασμό των δυ-νάμεων του ΕΛΑΣ με διάφορες προμήθειες.Συγκέντρωνε σιτάρι και άλλα τρόφιμα και τα προωθούσεστους αντάρτες, στα μέρη όπου υπήρχε έλλειψη καιανάγκη, στην Αντίκυρα, τη Δεσφίνα, το Μόδι, τη Γλούνι-στα και αλλού, χρησιμοποιώντας κυρίως μουλάρια.Μετά από κατάδοση των δωσίλογων συγχωριανών του,οι Γερμανοί έψαξαν στην αποθήκη του σπιτιού, όπουδιέμενε, και βρήκαν κρυμμένο στο σωρό του σιταριούένα πιστόλι, την ύπαρξη του οποίου δεν μπόρεσε να δι-καιολογήσει. Οι Γερμανοί τον έπιασαν και τον οδήγησανστα Βασιλικά, όπου τον έκλεισαν στο κρατητήριο. Ο τρίτος συλληφθείς ήταν ο μεσήλικας Ιωάννης Χλωμί-σιος, γνωστότερος με το παρατσούκλι «Κογιάτσιος»από την Ελάτεια. Ήξερε λίγα γερμανικά καθόσον είχεδιατελέσει αιχμάλωτος στο Γκέρλιτς της Γερμανίας κατάτον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αιχμαλωτίστηκε μετά την πα-ράδοση (29 Αυγούστου 1916) από το ΣυνταγματάρχηΧατζόπουλο του Δ΄ Σώματος Στρατού στην Καβάλαστους Γερμανούς και Βούλγαρους. Εκεί παρέμεινε μέχριτο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (Φεβρουάριος1919). Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, εργαζόταν ως κο-πέλι στον Γιαννακόπουλο, στην Ελάτεια. Με τα λίγα, λοι-πόν, Γερμανικά που γνώριζε, πήγε στα Βασιλικά για ναδιεκδικήσει ως δικά του τα τρία άλογα που είχαν πάρειοι Γερμανοί το πρωί και ανήκαν στο αφεντικό του. Είχετην εντύπωση ότι επειδή ήξερε λίγα Γερμανικά, αυτοί θα

τον πίστευαν και θα του έδιναν τα άλογα. Οι Γερμανοίόμως είχαν πληροφορηθεί από άλλη πηγή, ότι τα άλογαδεν ήταν δικά του και καθώς ο Χλωμίσιος συνέχιζε ναεπιμένει στα ψέματά του δεν τον άφησαν να φύγει, κλεί-νοντας τον στο κρατητήριο. Τα απάνθρωπα βασανιστήρια και η εκτέλεση τωντριών πατριωτώνΚατά τις ανακρίσεις, οι Γερμανοί εστιάστηκαν κυρίωςστον Αυγερίου και τον Λαπατσάνη, από τους οποίουςζητούσαν να καταδώσουν τους αντάρτες που κατάγον-ταν από τα χωριά τους. Τους βασάνισαν απάνθρωπα.Τους χτυπούσαν ανε-λέητα συνεχώς μεβέργες που είχανκόψει από τις μουριέςπου υπήρχαν αρκετέςστο χωριό. Στη συνέ-χεια, τους πέρασανσιδερένιους σφιγκτή-ρες στο κεφάλι τους –μέγγενη, μεσαιωνικό όργανο βασανισμού- τους οποίουςέσφιγγαν συνεχώς. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί. Τους«παλούκωσαν» με κοντά ξύλα από μουριά και έβγαλαντο μάτι του μονόφθαλμου Λαπατσάνη, που είχε χάσειτο άλλο μάτι του από σφεντόνα κατά την παιδική του ηλι-κία. Οι Γερμανοί δεν δίστασαν να «παραβιάσουν»ακόμα και τους τροποποιημένους λοκρικούς νόμους τηςαρχαιότητας, σύμφωνα με τους οποίους η ποινή εξόρυ-ξης του οφθαλμού δεν εφαρμοζόταν σε μονόφθαλμους.Οι βασανιζόμενοι έβγαζαν ουρλιαχτά που τάραζαν τηνήσυχη νύκτα του χωριού. Για να μην ακούγονται οι κραυ-γές πόνου, αλλά και οι ερωτήσεις που τους απηύθυνανοι ανακριτές, οι Γερμανοί είχαν βάλει στη διαπασών έναγραμμόφωνο που έπαιζε πολεμικά φασιστικά εμβατή-ρια. Στο τέλος της εφιαλτικής νύκτας, τους αποτελεί-ωσαν. Τους κρέμασαν από το βασικό οριζόντιο δοκάριστήριξης της σκεπής. Οι Γερμανοί κυριευμένοι απόθυμό για την ήττα του στρατού τους και βιαστικοί για νααποφύγουν τυχόν συνάντησή τους με τον «ΚόκκινοΣτρατό», που βάδιζε ολοταχώς προς τα Βαλκάνια,έβλεπαν όλους τους Έλληνες πατριώτες το ίδιο και έτσιο Χλωμίσιος είχε την ίδια τύχη. Το φως της ημέρας βρήκε νεκρούς και τους τρεις πα-τριώτες στο ανώγειο του νεόκτιστου πέτρινου σπιτιούτου Κωνσταντίνου Τασόπουλου με το ξύλινο μπαλκόνικαι τη ξύλινη σκάλα, το οποίο είχε μετατραπεί σε ανα-κριτικό κολαστήριο. Οι Γερμανοί τραβώντας από ταπόδια τους νεκρούς τούς σέρνουν για να τους κατεβά-σουν στο ισόγειο. Ο αποτρόπαιος ήχος από τα χτυπή-ματα των κεφαλιών των εκτελεσμένων πατριωτών στοκάθε σκαλοπάτι έμεινε για πάντα χαραγμένος στη μνήμηαυτών που τους άκουσαν. Οι αδίσταχτοι δολοφόνοι έδε-σαν τις σορούς με παλαμάρια και τις έσυραν στους χω-μάτινους τότε δρόμους του χωριού μέχρι τονεκροταφείο. Άνοιξαν εκεί τρεις αβαθείς τάφους και έρι-ξαν μέσα όπως –όπως τις σορούς των δολοφονημένωνπατριωτών και στη συνέχεια τις σκέπασαν με χώμα γιανα μη τις ξεθάψουν τα σκυλιά. Οι Γερμανοί έδειχναν γιατελευταία φορά το πραγματικό τους πρόσωπο, βασανί-ζοντας και απαγχονίζοντας τελικά τρεις πατριώτες χωρίςκάποια σημαντική αιτία, τέσσερις-πέντε μέρες πριν τηναποχώρησή τους από τη Βοιωτία. Η αποχώρηση των ΓερμανώνΟι Γερμανοί λίγο πριν εγκαταλείψουν το χωριό θέλησαννα σβήσουν κάθε σημάδι που θα θύμιζε τις αποτρόπαιεςπράξεις τους. Να εξαφανίσουν το αίμα των αθώωναγωνιστών που είχε μείνει στο πάτωμα κατά τη διάρκειατων βασανιστηρίων. Έσπασαν τα τζάμια των παραθύ-ρων, τα ποτήρια, αλλά και κάθε τι που θα μπορούσε νακαταστραφεί και ήταν έτοιμοι να βάλουν φωτιά για νακάψουν ολοσχερώς το σπίτι αυτό. Οι παρακλήσεις καιτα δάκρυα της γιαγιάς Σταθούλας επηρέασαν τον επικε-φαλής των Γερμανών Κarl και δεν προχώρησε στηνπυρπόληση του σπιτιού. Αμέσως μετά την αναχώρηση των Γερμανών, ήρθανστα Βασιλικά οι συγγενείς για να παραλάβουν τις σο-ρούς των ανθρώπων τους. Όσο καιρό οι δολοφόνοιήταν στο χωριό, οι συγγενείς των νεκρών δεν τολμού-σαν να πλησιάσουν το νεκροταφείο. Ξεθάβοντας τουςπρόχειρα θαμμένους νεκρούς, οι μανάδες, αντίκρισαντα παιδιά τους παραμορφωμένα από τα αλλεπάλληλαβασανιστήρια. Εικόνες φρίκης που δεν ξεχνιούνται καιπερνούν από γενιά σε γενιά για να θυμίζουν τα εγκλή-ματα του φασισμού στην Ελλάδα. Οι μανάδες ξέσπα-σαν σε ατέλειωτους θρήνους και οδυρμούς και μεσφιγμένες τις καρδιές τους μετέφεραν με τα κάρα σταχωριά τους τις σορούς, δύο στην Ελάτεια και μια στοΛευκοχώρι Φθιώτιδος, όπου και τις έθαψαν σύμφωναμε την παράδοση και τη θρησκεία.

Νίκου Κ. Τασιόπουλου,Αντιστρατήγου ε.α

Προέδρου Συνδέ-σμου Συγγραφέων-Λο-

γοτεχνών Βοιωτίας


Ο G. Eichthal (1) το χρονικόδιάστημα που παρέμεινεστην Ελλάδα (Οκτ. 1833-1836) επρόλαβε πολλά νακάμει, για τα οποία πρέπεινα του απονείμει η πολιτείαεύσημα, πέρα από τοάκρατο φιλελληνισμό του,που σηματοδοτεί ο αγώναςτου για την προώθηση, μετην συμμετοχή του λόγιουΈλληνα Ρενιέρη σχεδίουορισμού της Ελληνικήςγλώσσης, ως παγκοσμίου,που υποστήριξε μέχρι τέ-λους της ζωής του. ΟEichthal δεν ήταν περιηγη-τής, δεν εθέλγετο από τουςιστορικούς τόπους, τα μεγάλα γεγονότα, τις αιμα-τηρές μάχες. Αντίθετα, ήταν αφοσιωμένος σ’ ένανοικονομοτεχνικό στόχο, που πίστευε ακράδαντα.Βασισμένος στα θολά οράματα των Σαινσιμονι-στών, στην δημιουργία προτύπων αγροκτημάτων,αποξηράνσεων (Κωπαϊδα) με την βοήθεια εμπεί-ρων Γάλλων καλλιεργητών που δεν απέκλειε καιΓάλλους κεφαλαιούχους, επέσυρε την προσοχή,των μυστικών υπηρεσίων της βαυαρικής Αντιβασι-λείας του Αρμανσμπεργκ, που τελικά τον απέλασε.Ο Eichthal διέτρεξε τα Ελληνικά βουνά και τις πε-διάδες, σημειώνοντας τηλεγραφικά τους δρόμους,την τοπική παραγωγή, την κατανάλωση, τα προ-βλήματα των χωρικών και ένα σωρό άλλες λεπτο-μέρειες που μας δίνουν την ευκαιρία σε παρόνταχρόνο, να ανακαλέσουμε, αυτό το πρώιμο πανό-ραμα, από το παρελθόν, την στιγμή όπου ακόμηπλανώνται, οι σκιές των φτωχών Ελλήνων αγρο-τών και ποιμένων, με σύντομες αναφορές στηνβελτίωση και οικονομική ανάταξη τους. Την Τρίτη7Δεκ. 1834 ένας παράξενος, διαφορετικός ταξιδιώ-της, καταφθάνει στο Μαρτίνο από τη Θήβα, τοαπόγευμα μέσω διαβάσεως του όρους Σφίγγιον(Φαγά) της παλαιάς Τουρκικής οδού. Θα ακολου-θήσουμε τον σημαντικόν αυτόν άνδρα στο ταξίδιτου, στο Μαρτίνο όπου ο ίδιος κατέταξε στα ενδια-φέροντα του, υποσημειώνοντας και σχολιάζονταςκατά δύναμιν, ένα τόσο σύντομο, αλλά εναργέςΗμερολόγιον - Οδολόγιον παραθέτοντας κατωτέρωτο κείμενο του G. Eichthal, σε μετάφραση Βικέλα,δημοσιευθέν σε συνέχειες στην ΕΣΤΙΑ από τουφύλλου 544 «…το εσπέρας εφτάσαμεν εις τοΜαρτίνο…Ωραίοι άνδρες και γυναίκες – πυρε-τοί διαλείποντες – εφέτος οι παθόντες δεν ανέ-λαβαν εισέτι – οικήματα μη έχοντα φώτα οικάτοικοι εδώ έχουν όλοι ιδιοκτησία αλλά αικληρονομίαι καταμερίσθησαν καθ’ υπερβολήν.Οι κάτοικοι προτίθενται να καλλιεργήσουνγαίας εις Μορίκη και εις την πεδιάδα της Ατα-λάντης. Ο κυριώτερος πλούτος των συνίσταταιεις αμπέλους και ποίμνια δεν έχουν ελαίας ούτεκαλαμβόκια ή βάμβακα – σίτον δε ολίγιστον.Προς φωτισμό των καίουν δαυλούς πεύκων.Παραπονούνται κατά των Βλάχων, εις τουςοποίους επιτρέπεται να βόσκουν τα ποίμνιατων εις τα ανέκαθεν κοινοτικά λιβάδια του Μαρ-τινίου – Εκ Μαρτινίου εις Αταλάντην, ωραίονχωρίον το Προσκυνά…» Σημ

Σημ. Εις το γαλλικόν κείμενον υπάρχει και η κατω-τέρω παράγραφος: «Θέματα Βοσκών. Επί τουρκο-κρατίας υπήρχον εις την Ρούμελην πολλαίκοινοτικοί βοσκαί. Αυταί είχον εκχωρηθή είς τουςκατοίκους δια πρωτογενών συμβάσεων, δια τονλόγον ότι οι κάτοικοι αυτοί είχον υποταχθή εις τουςΤούρκους κατόπιν συμφωνίας και ούχι πολέμου.Αυτά τα χωριά είχον ως τίτλους βοσκής Ταπία*, τοπλείστον των οποίων εχάθη κατά την Επανάστασιν.Το αφορών το χωρίον Κολάκα Ταπίον, ανευρέθη

υπό του Λάμπρου, με συνέ-πειαν να αποδοθούν ειςαυτό αι ιδιοκτησίαι του. Ταχωρία Παύλο, Ράδο, Μα-λεσσίνα, Μάζι και Δερνίτσα,Χιγλιάμι (;) (Χιλιομόδι-Μόδι;)είχον μόνον θερινάς βο-σκάς. Ταύτα απώλεσαν ταταπία των. Συμφώνως προςαυτήν την αρχήν, αι βοσκαίθα έπρεπε να αποδοθούνεις τας κοινότητας εις ταςοποίας ανήκον. Αυταί θα ταςενοικίαζον εις τους Βλάχους,και θα ετοποθέτουν εκεί ταιδικά των, όταν ταύτα ηυξά-νοντο. Άλλωστε η εκτροφήτων ποιμνίων ενεθαρρύνθη

σήμερον υπεβολικώς εν Ελλάδι. Θα έπρεπε νααποκατασταθή η ισορροπία με ενίσχυσιν της γεωρ-γίας. Καλόν είναι να εγκαταστήσωμεν μονίμως τουςΒλάχους, δια να συγκρατήσωμεν τα κεφάλαια τωνκαι το προϊόν της εργασίας των εν Ελλάδι, εκτόςεάν μεταβάλωμεν προορισμόν». *Ταπίον: ο επί τουρκοκρατίας επίσημος εκδιδόμε-νος υπό του κτηματολογίου τίτλος ιδιοκτησίας ακι-νήτων.

Σχολιάζοντας τις τηλεγραφικές σημειώσεις τουEichthal σημειώνουμε τις εντυπώσεις του, απότους Μαρτιναίους: ωραίοι άνδρες και γυναίκες,καταγράφει, εντυπωσιασμένος από την σωματο-δομή και την ενδυμασία. Πυρετοί διαλείποντες.Πράγματι αυτά τα χρόνια και αργότερα η ελονοσίαήταν η μάστιγα του πληθυσμού. Οικήματα χωρίςφως. Η έλλειψη λαδιού ανάγκαζε την τοπική κοι-νωνία, να χρησιμοποιεί το αφθονώτερο φωτιστικόκαύσιμο, τα δαδιά. Ο φιλοσοφών Μαρτιναίος πουφιλοξένησε τον Eichthal κατέθεσε στην συνομιλίατου, «…χωρίς φως η ψυχή του ανθρώπου δενείναι ανοικτή...» μία αξιοπρόσεκτη εκτίμηση γιατην αξία του φωτισμού, που κατέγραψε αμέσως ο

Eichthal. Η ματιά του στην κατάσταση του γεωργι-κού κλήρου, καταγράφεται κατόπιν με την παρατή-ρηση ότι αι κληρονομίαι κατεμερίσθησαν καθ’υπερβολήν. Αυτό καταδεικνύει και την εξωστρέ-φεια των Μαρτιναίων όπου προτίθενται να καλλιερ-γήσουν γαίας είς Μουρίκη και Αταλάντη.Ακολούθως καταγράφει, αμπέλια και ποίμνια,δεν έχουν ελαίας ή καλαμπόκια ή βάμβακα, σταοποία αργότερα ανεδείχθησαν πρωταθληταί, πα-ραγωγής. Μάλιστα σήμερα η ελαιοκαλλιέργεια έχεικαταλάβει μέγα μέρος της Πευκιάς, αφού η οικονο-μία καθοδηγεί και την γεωργία. Η έλλειψη ενδιαφέ-ροντος για το ρετσίνι στις οινοποιίες εμείωσε ταέσοδα των Ρητινοσυλλεκτών και άρχισε να απα-ξιώνει την Πευκιά με αποτέλεσμα τις εκτεταμένεςεκχερσώσεις. Σίτον δε ολίγιστον. Ο δασώδης πε-ρίγυρος στην χώρα του Μαρτίνου, δεν ευνοούσετην παραγωγή επαρκών ποσοτήτων σίτου.

Αυτό αργότερα ανετράπη, με τις καλλιεργητικέςδραστηριότητες στην ευρύτερη περιοχή. Στα τέλημάλιστα του 19αι. οι Λεκκαίοι ίδρυσαν έναν ανεμό-μυλο (φωτό 2) που λειτούργησε μέχρι της εμφανί-σεως των ατμομύλων, προηγουμένως ηαλευροποίηση γινόταν με τον χειρόμυλο (φωτό 1).Ο Ανεμόμυλος αυτός, ιδρυμένος στην τερπνότερηθέση επί του Λόφου, με ελεύθερη θέα, στα δάσητης Πευκιάς, μέχρι την κατάληξη της καταπράσινηςΑετόλυμας να χάνεται στο λαμπερό γαλάζιο καθρέ-φτη του Ευβοϊκού. Ο Ανεμόμυλος αποτελεί αξιό-λογο τοπόσημο, που συμπληρώνει την τριάδα τωναξιοθεάτων, του σημερινού Μαρτίνου, το Πηγάδι,το Δημοτικό Σχολείο, και ο Ανεμόμυλος. Αναγκαίαη διατήρηση των αφού ο φονικός σεισμός του 1894κατέστρεψε ολοσχερώς το παλαιό οικιστικόπλέγμα. Οι Μαρτιναίοι πριν η επέλαση της βιομη-χανίας εξαφανίσει την οικιακή παραγωγή ψωμιού,παρασκεύαζαν εξαίρετο ψωμί, αλλά και παράγωγα,όπως την χαρακτηριστική «Πέτα γάμου» (φωτό 3).Σήμερα οι λειτουργίες αυτές αποσύρονται αφού τε-λικά παντού επικρατούν οι αστικοί μύθοι.

Σημ. Συγγ. Ενδιαφέρον το σημείον αυτό, όπου οEichthal, ως οξυδερκής παρατηρητής σε θέματααφορώντα οικονομικά, όπως οι κοινοτικές βοσκέςαλλά και ποια ήταν η πραγματικότητα, εν χώρω,όπως του ταπίου της Κολάκας, που ανευρέθη υπότου Λάμπρου (Σπ.;). Τα χωριά Παύλο, Ράδο, Μα-λεσσίνα, Μάζι, ορθά τοποθετεί σε μία ενότητα, ενώλανθασμένα την Καρυά, Δουβίτσα (;Δερνίτσα)αταύτιστο, Χιχλιόμι (ίσως Μόδι-Χιλιομόδ’) που ανή-καν στην επαρχία Μενδενίτσης – Τουρκοχωρίου.Σημαντικές οι παρατηρήσεις του, για τους βοσκοτό-πους και την εκμετάλλευση των. Ως βλάχους θεω-ρεί ο Eichthal, λανθασμένα όλες τις ομάδες τωνφερεοίκων ποιμένων, που όμως μεταξύ των, είχανσημαντικές πολιτιστικές και εθνοτικές διαφορέςόπως Σαρακατσάνοι, Καραγκούνηδες, Αρβανιτό-βλαχοι, κλπ, ενώ αναγκαίοείναι να συμμετάσχει το το-πωνύμιο Μπογδάνι, παρά τοΜαρτίνο, συνδυαστικά με τοπόλισμα Μπογδάν, παρά τονΈξαρχο, ενώ και άλλα ανά-λογα τοπώνυμα είναι διά-σπαρτα στους ορεινούςόγκους. Το Μαρτίνο, πουεπεσκέφθη ο Eichthal, όχι τυ-χαία, αυτή την εποχή, διέθετεένα ακμαίο πληθυσμό, εργα-τικό και λιτοδίαιτο με εξω-στρέφεια στην αναζήτηση αροσίμων γαιών, αφούοι Μαρτιναίοι είχαν εκμεταλλεύσιμα αγροκτήματαμέχρι το Μπεσκένι – Καραμ’σα Δαυλείας (οικ.Τούμπη). Ο Eichthal διείδε, ποιοι θα μπορούσαν νααξιοποιήσουν, την Λίμνη Κωπαϊδα, εν καιρώ στοάνω της μέρος, Πύργο, Ράδι, Παύλο, Πολυγύρακτλ.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΙΝΟ

Η εποχή της αθωότητας στο Μαρτίνο του1920; Η μονόροφη οικία Κωτσαλά, με φούρνοστο πλάι. Μπροστά ο πεταλωτής Γ. Κωτσαλάςεπί το έργον. Στην εποχή αυτή ένα σπίτι, έναςφούρνος.

Γράφει ο Παν. Γεωρ. Δημάκης, Ιστορικός Σύμβουλος Δήμου Λοκρών



Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΒΟΡΕΙΟ ΕΥΒΟΪΚΟ ΣΤΙΣ18/11/2014 ΚΑΙ ΤΟ ΡΗΓΜΑ ΤΗΣ ΑΤΑΛΑΝΤΗΣ

Μια αρχαία πηγή μας αναφέρει την πιθανή συνερ-γασία του ρήγματος της Αταλάντης με το ρήγμα τουΒόρειου Ευβοϊκού.

Μέσα στό θαλάσσιο αυτό δίαυλο είναι τό επίκεντροτου δίδυμου σεισμού του Βόρειου Ευβοϊκού στίς 18-11-2014. Ενώ απέναντι υψώνεται χιονισμένο τοβουνό Κανδήλι της Εύβοιας.

Στις 18/11/2014 ώρα 01:00 τη νύχτα, ο εφιάλτης απότον Εγκέλαδο χτύπησε με έναν δίδυμο δυνατό σεισμό5,2 ρίχτερ, που έκανε τα σπίτια των χωριών μας πουήταν κοντά στο επίκεντρο να χορεύουν επάνω στα ρί-χτερ. Μαρτίνο Μαλεσινα, Λάρυμνα, Θεολόγος, από Λο-κρίδα και Προκόπι, Λίμνη, Νεροτριβιά από Εύβοια.Το επίκεντρο του σεισμού ήταν μεταξύ χερσονήσου Αε-

τόλιμας της Μαλαισίνας Λοκρίδος, Ακρωτηρίου Κόρακαςκαι του όρους Κανδήλι Ευβοίας στο θαλάσσιο στενό δί-αυλο (φωτο).

Βέβαια ο σεισμός έγινε αισθητός πολύ και στην Ατα-λάντη, στη Χαλκίδα, στη Λάρισα, στην Αθήνα, στον Βόλοκτλ.Εγώ θα αναφερθώ στα χωριά που ήταν μέσα στο επί-

κεντρο από 10 – 20 χιλιόμετρα.Ο σεισμός αυτός μας έφερε στις μνήμες μας τον τελευ-

ταίο βιβλικό σεισμό του ρήγματος της Αταλάντης το 1894με μαρτυρίες των παππούδων μας.Ο σεισμός του Βόρειου Ευβοϊκού συνοδεύετω από βοή

και έναν εφιαλτικό συριγμό καθώς, έτριζαν οι τοίχοι, οιλάμπες που κρέμονταν από τις οροφές έπαιζαν και ότιγυαλικά υπήρχαν πάνω στα τραπέζια έπεφταν και έσπα-γαν.Μπροστά σ’ αυτόν τον πανικό δύο πράγματα μπορού-

σες να κάνεις ή να καλυφθείς μέσα στο σπίτι ή να φύ-γεις.

Η πλατεία των Ταξιαρχών στο Μαρτίνο γέμισε κόσμο,το τζάμι από το ρολόι του καμπαναριού ράγισε και οισυνεχείς μετασεισμοί κρατούσαν τον κόσμο σε πανικόκαι αγωνία.

Όλοι νόμιζαν ότι ήταν το ρήγμα της Αταλάντης και θυ-μήθηκαν ιστορίες των παππούδων μας από το 1894που ισοπεδώθηκε το Μαρτίνο και μόνο 2 οικίες έμεινανόρθιες, με πολλούς νεκρούς και τραυματίες. Το ίδιο συ-νέβη και στα άλλα χωριά της Λοκρίδος.

Η εφημερίδα Εστία της εποχής αυτής γράφει ότι: «Ηβοή ήταν οσάν 100 τηλεβόλων, ο κονιορτός σε τύφλωνεκαι η δόνηση έκανε τους ανθρώπους να κυλίονται στοέδαφος».

Μερικοί βγήκαν μετά τον σεισμό του Β. Ευβοϊκού18/11/2014 και μίλησαν για ένα νέο ρήγμα.Εγώ θα αναφερθώ σε μια αρχαία πηγή με κάθε επιφύ-

λαξη που αναφέρει ότι όχι μόνο είναι αρχαίο ρήγμα αλλάυπάρχει και πιθανή συνεργασία με το ρήγμα της Ατα-λάντης τότε.

Μια χερσαία και υποθαλάσσια λωρίδα μήκους 22 χι-λιομέτρων χωρίζει τα δύο παράλληλα ρήγματα, δηλαδήόσο είναι η απόσταση μεταξύ Μαρτίνου όπου περνά τορήγμα της Αταλάντης και στίγματος του σεισμού του Βό-ρειου Ευβοϊκού μπροστά από το βουνό Καντήλι.ΘΟΥΚΙΔΥΔΗΣ Γ 89: Το καλοκαίρι του 426 π.Χ. ξεσπάένας τρομερός σεισμός στην Οπουντία Λοκρίδα με3.000 νεκρούς. Ήταν τόσο ισχυρός πού απεκολλήθη τοΑτλαντονήσι από την στεριά. Επλήγησαν οι αρχαίες πό-λεις: Οπούς (μητρόπολις των Οπουντίων Λοκρών),Δαφνούς (Λιβανάτες), Θρόνιο (Καμμένα Βούρλα),Σκάρφι, Αυγείαι, Αλώπι (Αρκίτσα), Νάριξ (Ρεγγίνη), Αβαί(Καλαπόδι), Ιάπολις (Έξαρχος), Καλλίαρος (Αταλάντη),Αλαί (Θεολόγος), Κύνος (Παραλία Αταλάντης – Λιβανα-τών), Βουμελιταία (Μαρτίνο), Λάρυμνα και Αμφιδώναστην Βοιωτία και Οροβιές Εύβοια.

Ο Θουκυδίδης όμως μας λέει ότι μετά τον τρομερόαυτόν σεισμό επακολούθησε παλιρροϊκό κύμα που κα-τέκλυσε την Καλλίαρο Πεδιάδα, εκεί όπου βρίσκεται ησημερινή πεδιάδα της Αταλάντης. Υπήρχε στην αρχαι-ότητα αρχαία πόλις Καλλίαρος που είχε πάρει το όνομάτης από τον γιο του βασιλιά Οπουντίου.Σήμερα η πόλη αυτή δεν έχει εντοπιστεί. Άλλοι την θέ-

λουν βυθισμένη στον θαλάσσιο χώρο και άλλοι στη θέσηπαλαιομάγαζα της παραλίας της Αταλάντης.

Όταν τα νερά από το παλιρροϊκό κύμα υποχώρησαναπό την πεδιάδα έμειναν τα ψάρια στα χωράφια , μαςαναφέρει αρχαία αυτή πηγή. Ενώ το ρήγμα της Αταλάν-της είναι χερσαίο, περνάει δίπλα από την Αταλάντη, Κυ-παρίσσι, δυτικά στην Τραγάνα και δίπλα στο Μαρτίνο(ανατολικά) και καταλήγει στην ανθηδώνα της Βοιωτίας(Σκορπονέρια).Διερωτώμεθα πως το παλιρροϊκό κύμα ήρθε και προς

την Λοκρίδα και προς την Εύβοια; Άρα έχουμε και σχάσηστον θαλάσσιο χώρο του Βόρειου Ευβοϊκού.

Μήπως το ρήγμα της Αταλάντης ενεργοποίησε το κα-λοκαίρι του 426 π.Χ. το ρήγμα του Βόρειου Ευβοϊκού τοοποίο εμείς σήμερα το ακούσαμε ως νέο ρήγμα;Επίσης ο Θουκυδίδης στο Γ 89 αναφέρει ότι : «Ένα πε-λώριο παλιρροϊκό κύμα κατέστρεψε την αρχαία πόληΟροβιές της Εύβοιας».Η αρχαία πόλη Οροβιές είναι η σημερινή πόλη Ροβιές,εννέα χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης Λίμνης της Εύ-βοιας και οι δύο παραλιακές πόλεις στο Βόρειο Ευβοϊκό.

Αυτή η αρχαία πηγή εντοπίζει το καλοκαίρι του 426π.Χ. την ενεργοποίηση του ρήγματος της Αταλάντης.Μετά από 590 χρόνια το 170 μ.Χ. ρωμαϊκή εποχή, τορήγμα ξαναξύπνησε. Τότε κατεστράφη ο Οπούς, η μη-

τρόπολη των Οπουντίων Λοκρών και οικοδομήθηκεξανά.

Ο επόμενος σεισμός ήταν γύρω στον 7 αι. μ.Χ., όπουκατεστράφη και η αρχαία πόλη Βουμελιταία , στο παλαι-οχώρι του Μαρτίνου όπου το ρήγμα διέσχιζε την αρχαίαπόλη και ανοικοδομήθηκε πάλι στο διπλανό λόφο στοσημερινό Μαρτίνο.Επακολούθησαν δύο ισχυροί σεισμοί που αποδίδονται

στο ρήγμα της Αταλάντης με τελευταίο το 1894 και με-σολαβητικό διάστημα άνω των 500 χρόνων ο ένας απότον άλλον.Αυτά μας διηγείται ο Θουκυδίδης για το ρήγμα της Ατα-

λάντης που δεν μπορεί η τεχνολογία να μας πει.

Νίκος Αθ. ΜπάτσοςΙστορικός ερευνητής

αρχές χαιρέτισε οΔήμαρχος Λοκρώνκ. Νικόλαος Λιόλιος,ο οποίος επεσήμανετην σπουδαιότητατέτοιων εκδηλώ-σεων στους χαλε-πούς καιρούς πουδιάγουμε.Την Αναδρομή στοΙστορικό της Μάχηςτου Μαρτίνου έκανεη κ. Ιωάννα Μά-στορα, Διδάκτωρ Φι-λοσοφίας του

Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Συγγραφέας, Ερευνή-τρια. Στην εμπεριστατωμένη και παραστατική ομιλία της παρουσίασε τη σπου-δαιότητα της μάχης του Μαρτίνου και φώτισε τα πορτρέτα του ΧιλίαρχουΒάσσου Μαυροβουνιώτη αλλά και των λοιπών πρωταγωνιστών της μάχης.«Τα πορτρέτα τους θα στολίζουν αενάως την χρυσή πινακοθήκη των Ελλή-νων. Η μάχη του Μαρτίνου υπήρξε από τις σπουδαιότερες στην ευρύτερη πε-ριοχή της Λοκρίδας κατά τη διάρκεια της Ελληνικής επανάστασης. ΣτοΜαρτίνο ο Μαχμούτ πασάς υπέστη πανωλεθρία ολοκληρωτική. Το σπουδαι-ότερο αποτέλεσμα της νικηφόρας μάχης για τους Έλληνες ήταν ότι απέτρεψετα Τουρκικά σχέδια για ανακατάληψη της Στερεάς Ελλάδας, εγκαρδίωσε τουςΈλληνες κι έδωσε τη δυνατότητα στον Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια ναδιαπραγματευτεί υπό διαφορετικούς και ευνοϊκότερους όρους τα σύνορα τουανεξάρτητου Ελληνικού κράτους» ανέφερε μεταξύ άλλων η ομιλήτρια.

Ακολούθησε η βράβευση επι-τυχόντων μαθητών στην Τριτο-βάθμια Εκπαίδευση. Τοπρόγραμμα ολοκληρώθηκε μεπαραδοσιακά τραγούδια απότις χορωδίες Ενορίας ΙερούΝαού Παμμεγίστων Ταξιαρχώνκαι Ωδείου Αταλάντης.Την Τελετή τίμησαν με την πα-ρουσία τους οι βουλευτές τουΣΥΡΙΖΑ κ. ΚαραναστάσηςΑπόστολος, κ. Βέττας Δημή-τριος και η κ. Λέβα Βασιλική, οΑντιπεριφερειάρχης της Περι-φερειακής Ενότητας Φθιώτιδοςκ. Καραϊσκος Ευθύμιος, οι Αν-τιδήμαρχοι κ.κ. Γιάννης Κού-ρος,Γεώργιος Σταθουλόπουλοςκαι η κ. Ιωάννα Θεοδοσίου καιο Πρόεδρος του ΔημοτικούΣυμβουλίου κ. Ηλίας Κολομ-τσάς, Δημοτικοί Σύμβουλοι, εκ-πρόσωποι φορέων καισυλλόγων, εκπαιδευτικοί, μα-θητές, γονείς και πλήθος κό-σμου. Την Τελετή συντόνισε ο κ. Αθα-νάσιος Γκριτζάπης


29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ


σαν να ανοικοδομήσουν την πόλη τους σε παράλια τοποθεσία, χάρισε 400-660 τετραγωνικούς πήχεις στον καθένα, με την υποχρέωση οι οικοδομικές ερ-γασίες να τελειώσουν σ’ ένα χρόνο.Το μέτρο αυτό σύντομα επεκτάθηκε σε όλες τις πόλεις της τότε Ελλάδας.Μέσα σε μικρό διάστημα από τον ερχομό του η Ελλάδα άρχισε να μεταμορ-φώνεται».Από ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ «ΗΓΕΤΕΣ» - ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣΠιστεύουμε σε εσάς περιμένουμε την ανταπόκριση σας κι είμαστε στη διάθεσησας για κάθε περαιτέρω διευκρίνιση ή πληροφορία.

Με εκτίμηση για το Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣΑρ. Κ. Κούρος ΘΩΜΑΣ Γ. ΚΑΡΑΜΕΡΗΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ:ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ Π.Ε. ΦΘΙΩΤΙΔΑΣΚ. ΘΥΜΙΟ ΚΑΡΑΪΣΚΟΔΗΜΑΡΧΟ ΛΟΚΡΩΝ κ. ΝΙΚΟ ΛΙΟΛΙΟΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟ ΛΟΚΡΩΝ κ. ΙΩΑΝΝΗ Σ. ΚΟΥΡΟΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΤΗΤΑΣ ΜΑΡΤΙΝΟΥ κ. Γ.Κ. ΜΥΘΗ

ΟΙΚΟΠΕΔΑκ. Περιφερειάρχη θέλουμε να γίνετε Καποδίστριας



ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΟΡΑΤΟΡΙΟ ΥΠΟ ΤΗ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ Ι.Ν.ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ

ΜΑΡΤΙΝΟΥ

Χωρίς αμφιβολία, η ιδέα για την παρουσίαση μέσα στο Ναό των Ταξιαρχώνστο Μαρτίνο ενός χριστουγεννιάτικου βυζαντινού ορατορίου μέρες Χριστου-γέννων ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και η ερμηνεία των επίκαιρων εκκλησια-στικών ύμνων από τον Άκη Ν. Λιλιόπουλο καθηγητή – πρωτοψάλτη της ΙεράςΑρχιεπισκοπής Αθηνών, ήταν προϋπόθεση επιτυχίας.

Τον κόσμο του Μαρτίνου το βράδυ της 23 Δεκεμβρίου 2014 καλοδέχτηκε οευγενικός και πρόσχαρος ιερατικώς προϊστάμενος Π. Ανδρέας Ταρλαντάς.

Το κοινό παρακολούθησε με σιωπηλή προσοχή το ορατόριο και κάποιεςστιγμές συνέψαλλε.

Οι περισσότεροι Βυζαντινοί Ύμνοι που ακούστηκαν ήταν άγνωστοι υπήρχεόμως και το «Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιο» το αγαπημένο μαςτροπάριο που το χαρήκαμε και το σιγοψιθυρίσαμε.

Ήταν μια μυσταγωγική εκδήλωση ιεροψαλτικής δεξιοτεχνίας. Στην ερμηνείατων εκκλησιαστικών ύμνων οι άξιοι ιεροψάλτες « πρώτης γραμμής» Άκης Ν.Λιλιόπουλος, Δημήτριος Ν. Λιλιόπουλος, Βασίλειος Ν. Λιλιόπουλος, ΔημήτριοςΑναστασιάδης και τα μικρά ψαλτάκια Νικόλαος Άκη Λιλιόπουλος ετών 10 καιΑθανάσιος Άκη Λιλιόπουλος ετών 9.

Προλόγησε και έκλεισε την εκδήλωση η κυρία Γεωργία Αποστόλου – Δου-δούμη.

Για τα μέρη του ορατορίου μας ενημέρωναν διαδοχικά οι κυρίες ΑλεξίαΔάρρα – Λιλιοπούλου και Αριστέα Κωτσαλά-Δημάκη. Τέλος στην εκδήλωσηέδωσαν με την εξαιρετική τους παρέμβαση ο Αιδεσιμολογιώτατος Π. Ευάγγε-λος Εφημέριος στη Μαλεσίνα και ο ιερέας του Μαρτίνου Π. Ανδρέας.

Πραγματικά πολύτιμη εκδήλωση που πρέπει να έχει συνέχεια με την προσ-δοκία της ενεργής στήριξης της τοπικής κοινωνίας.

Και του χρόνου οπωσδήποτε.


Οικονομικός Απολογισμός τουΣυλλόγου για το έτος 2014

ΕΣΟΔΑ – ΕΞΟΔΑΑπό 01-01-2014 - 31-12-2014

ΕΣΟΔΑΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΜΕ 31/12/2013 174.47ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ - ΔΩΡΕΕΣ 545.00ΤΟΚΟΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟΙ 0.03ΣΥΝΟΛΟ 719.50

ΕΞΟΔΑΕΞΟΔΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ 400,00ΕΝΟΙΚΙΑ 240,00ΓΕΝΙΚΑ ΕΞΟΔΑ 50,00ΕΞΟΔΑ ΤΡΑΠΕΖΗΣ 3,02ΝΕΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΜΕ 31/12/2014 26,48ΣΥΝΟΛΟ 719,50

1. Ο G. Eichthal, γεννήθηκε στο Νανσύ της Γαλλίας το 1804. Ο πατέρας τουΛουί ήταν τραπεζίτης στο Παρίσι με τίτλο Βαρώνου, που εκληρονόμησε καιο ίδιος. Ασπάστηκε τον Χριστιανισμό ηλικία 13 ετών. Μαθήτευσε στον Γάλλοφιλόσοφο August Cont (1798-1857). Αυτός τον εμύησε στις δοξασίες τουΚόμη Saint-Simon (1760-1825) που ήταν από τους πρώτους ευρωπαίουςουτοπικούς σοσιαλιστές. Το δόγμα του ονομάστηκε Σαινσιμονισμός που με-ταξύ των άλλων επιζητούσε την μετατροπή του Κράτους από μέσον κυριαρ-χίας και διοίκησης, σε οργανωτή παραγωγής και ρυθμιστή απλώς τωνπολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων. Εξοπλισμένος με τις θεωρίες τουΣαινσιμονισμού ο Eicthal το 1833, με προτροπή του Κωλέττη, που στο διά-στημα που υπηρέτησε στο Παρίσι, ήτο σε επαφή, έφθασε στο Ναύπλιο τονΟκτώβριο του 1833. Ο Eichthal ανέλαβε μια ιδιαίτερη υπηρεσία του υπουρ-γείου Εσωτερικών (επί υπουργίας Κωλέττη), το Γραφείο Δημόσιας Οικονο-μίας**, με υψηλούς στόχους, όπως την χαρτογράφηση της Ελλάδας, τηναπογραφή του πληθυσμού, την σύνταξη κτηματολογίου (που εκκρεμείακόμη!). Πρώτος αυτός, πρότεινε την αποξήρανση της λίμνης Κωπαϊδας,πράγμα που ιδιαίτερα ενδιαφέρει τους κατοίκους του Μαρτίνου, αλλά και τωνγύρωθεν πόλεων και οικισμών. Δεν ήταν μόνος, στην ομάδα αυτή, μετείχανδιακεκριμένοι Γάλλοι επιστήμονες όπως ο αρχαιολόγος R. Goury (πρώτοςπου ανέφερε την χρήση της ζωγραφικής στα αρχαία μνημεία (Παρθενών),ο ιατρός R. Bailly, που εργάστηκε αμισθί και προσέφερε χρήματα στη Δημό-σια Υγεία, ο A. Roujoux ικανός οικονομολόγος, F. Graillard ιδρυτής της χω-ροφυλακής (1833), V. Bertrand, Laujuinais κ.α. Οι περίεργες κινήσεις τουεπέσυραν την προσοχή του Αρμανσμπεργκ, υποψιαζόμενου επέλαση τουΓαλλικού κεφαλαίου, με τις προτάσεις του και εζήτησε την απόλυσή του. Έναδιάστημα τον εστήριξε ο Κωλέττης, αλλά με την ανάληψη πρωθυπουργίαςαπό τον Αρμανσμπεργκ, ο Eichthal παραιτήθη και αναγκάστηκε να επιστρέ-ψει στην Γαλλία. Πέθανε στο Παρίσι το 1886 ως το τέλος βαθειά φιλέλληνκαι άφησε ένα πλούτο συγγραμμάτων***. Ιδιαίτερη τιμή πρέπει να του απο-δοθεί για την τολμηρή, πρότασή του, να γίνει η Ελληνική γλώσσα, κοινή παγ-κόσμια γλώσσα και να λειτουργεί παράλληλα με τις Εθνικές γλώσσες τωνλαών. Την ιδέα αυτή υποστήριξε μέχρι τέλους, με τον Έλληνα λόγιο Ρενιέρη,ανεπιτυχώς στα διεθνή της εποχής FORA. ** Εφημερίς της Κυβερνήσεως αριθμ.19 Ναυπλία 7 Ιουν. 1834 … Σύμβουλοιτης επί των Εσωτερικών Γραμματείας συστηθέν γραφείον Δημοσίας Οικο-νομίας οι κύριοι Ν. Πονηρόπουλος, Αλ. Ρουζιού, Γουστάβος Εϊχτάλ, Γραμ-ματείς οι κ. Παν. Δαμύλος, Ρίζος Δημάρατος, Γραφεύς Δημ. Στεφ. Ησαϊας. *** Δείγματα συγγραμμάτων G. Eichthal (1804-1886) Οικονομική και Κοινω-νική κατάσταση στην Ελλάδα Μπάυρον 1974, Η Ελλάς του 1833-1835Τραπ. Οικονομ. Τεχν. Τραπ. Επιθ. 1968, Correspondance inedite avecG.Eichthal M.J. Stuart Paris 1898, La Langue grecque memoires et notices1865-1884 Hachette Paris 1887, Ο Σωκράτης και τα καθ’ ημάς. ΘεολογίαΣωκράτους, το περί προνοίας δόγμα Λειψία 1884 Δρουγουλίνος.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Α.Κ.ΚΟΥΡΟΣ

Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Θ. Γ. ΚΑΡΑΜΕΡΗΣ

Ο ΤΑΜΙΑΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΚΩΤΣΑΛΑΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΙΝΟ


af 7;?i , Γ;5 e’ a>acΦa >5ce;?a ” · Τα ενυπόγραφα άρθρα...

Documents