Οι Μητροπολιτικές Ιστορίες παρουσιάζουν ένα project που φέρνει τα τραγούδια του ‘30 στη σημερινή Αθήνα

το projectτο project

RetropolisRetropolis

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΛΕΥΡΑΣ ΧΑΡΗΣ ΑΤΤΩΝΗΣ BELLEVILLE

CYANNA ΚΩΣΤΑΣ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑΣ/ΚΡΙΝΘΗ ΖΗΡΑ ΔΑΡΝΑΚΕΣ

ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ/ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ EMPTY FRAME ΕΛΕΑΝΝΑ ΖΕΓΚΙΝΟΓΛΟΥ

FULL TATTOO JAM DIFUSION ΣΟΦΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

ΤΙΑ ΜΕΝΟΥΤΗ MATISSE/ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΖΗΚΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ/ΔΙΔΥΜΟ ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ/ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΗΡΩ ΣΑΪΑ

TAREQ ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΦΑΦΟΥΤΗ ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Τον Απρίλιο του 1986 δεν ήμουν ούτε τριών χρόνων. Η μητέρα μου, σύμφωνα με μετέπειτα αφηγήσεις της, ήταν διστακτική, αγοράζοντας λαχανικά από τη λα-ϊκή που γινόταν κάτω από το σπίτι μας, φοβούμενη -όπως και πολλοί ακόμα σε όλη την Ευρώπη- ότι η έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα στο εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ είχε μολύνει το υπέδαφος σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων γύρω από την ουκρανική (σοβιετική τότε) πόλη Πριπιάτ. Ενας υπαρκτός τότε φόβος που δεν μας απασχολεί πλέον ιδιαίτερα, κακώς βέβαια όπως μαθαίνουμε, καθώς το ραδιενεργό κάσιο «ζει» περίπου 30 χρόνια πριν αρχίσει να εξασθενεί. Οπως, άλλωστε, επιβεβαιώνει και αυτή η μικρή είδηση που κυκλοφόρησε προ ημε-ρών, εντοπίζονται συχνά αγριογούρουνα μολυσμένα από ραδιενέργεια εξαιτίας μανιταριών που έχουν φάει από το χώμα των βαυαρικών δασών, 1.500 χλμ. μακριά από το Τσέρνομπιλ, 25 ολόκληρα χρόνια μετά. Ακριβώς. Ενα τέταρτο του αιώνα θα συμπληρωθεί στις 26 Απριλίου, την Τρίτη του Πάσχα, και συμβολικά θα έλεγε κανείς ότι αυτές τις ημέρες «αναστήθηκαν» οι ραδιενεργές μνήμες με την ανακοίνωση της ιαπωνικής κυβέρνησης ότι η κατάσταση στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα ανήλθε στο επίπεδο 7 της κλίμακας πυρηνικών καταστροφών. Οσο και το Τσέρνομπιλ. Η μέγιστη τιμή με την οποία μπορεί να χαρακτηριστεί μια πυρηνική καταστροφή. Και επειδή έπρεπε να υπάρχει ένας ορισμός σχετικά τρομακτικός για όλα αυτά, ως ατύχημα κατηγορίας 7 ορίζεται αυτό που απελευθε-ρώνει στην ατμόσφαιρα ραδιενέργεια ισοδύναμη με δεκάδες χιλιάδες τεραμπεκε-ρέλ ιωδίου 131. Αυτή η σύμπτωση της επετείου του Τσέρνομπιλ με τις εξελίξεις στη Φουκουσίμα έκανε την αγωνία της παγκόσμιας κοινότητας ακόμα πιο έντονη, καθώς με αφορμή τη συμπλήρωση των 25 χρόνων, γράφτηκαν πάρα πολλά για τη ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ και για το πόσο «ζωντανές» παραμένουν στην ατμόσφαιρα οι συνέπειές του και για το πόσο όλο αυτό δεν είναι το πρόβλημα ενός χωριού στην Ουκρανία. Αλλιώς, πιθανόν η απόσταση της Ιαπωνίας από το δυτικό κόσμο να αποτελούσε μαξιλαράκι ασφαλείας στην ειδησεογραφική ατζέντα μας και να ασχολούμασταν περισσότερο με την κρίση μας και τη Λιβύη. Πλέον, αν έχετε προσέξει, με τη Λιβύη ασχολούμαστε, όταν γίνεται κάποια ανακοίνωση από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ για κάποια νέα απόφαση, τύπου «θα βομβαρδίσουμε και άλλο». Προφανώς, τις υπόλοιπες ημέρες στη Λιβύη γίνεται διάλειμμα για τσάι. Και

κάπως έτσι φτάνει το Πάσχα. Αργά. Οχι στην ημερομηνία του.

Στην υπόσχεσή του να μας λυτρώσει.

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μο-σχάτο, τηλ. 210 4823977 Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης Διεύθυνση Εκδο-σης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς Στην οργάνωση, πα-ραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Λένα Βλασταρά, Ανδρέας Γιαννόπου-λος, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κο-λοκούρης, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Αγγελική Πούλου, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντί-νος Ρητινιώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ρενέ Σανς, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουρ-γιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρήστος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χα-ντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη Δημιουργικό: Δημήτρης Στεργίου, Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

ΥΓ: Το φύλλο της εφημερίδας Metropolis θα κυκλοφορήσει ξανά την Παρασκευή στις 6 Μαΐου. Μέχρι τότε, καλή ξεκούραση και καλή Ανάσταση.

Υπάρχουν δύο διαφορετικές τάσεις που συγκρούονται και συνδυάζονται όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονοι αρμόδιοι του είδους αντιμετωπίζουν την κλασική λογοτεχνία. Υπάρχουν αυτοί που αποθε-ώνουν το κλασικό μυθιστόρημα του 19ου αιώνα ως άφταστη πηγή διανόησης της ιστορίας της λογοτεχνί-ας, και οι άλλοι, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και ο Ρον Ρόσενμπαουμ του περιοδικού Slate, οι οποίοι τολμούν πλέον να αμφισβητήσουν ανοιχτά τους μεγά-λους κλασικούς. «Είναι ο ‘Οδυσσέας’ υπερεκτιμη-μένoς;» αναρωτιέται και απαντάει ότι ναι, είναι όλος ο «Οδυσσέας» εκτός από το κεφάλαιο «Ιθάκη», το οποίο

κατά τη γνώμη του είναι το μόνο που αξί-ζει. Μέσα από ένα παράδοξο κείμενο γραμμέ-νο ως ερώτηση-απάντηση στον εαυτό του (θα δείτε σε λίγο γιατί το κάνει αυτό), καταλή-γει να διαφω-νεί με όλες τις λίστες που θέλουν το κλα-σικό έργο του Τζόις να είναι στην κορυφή των βιβλίων που οφείλουν όλοι να έχουν διαβάσει πριν

πεθάνουν. «Οι περισσότεροι αναγνώστες παρατάνε τον Οδυσσέα προτού ο Μπακ Μάλιγκαν τελειώσει το ξύρισμά του και δεν φτάνουν ποτέ μέχρι την ‘Ιθάκη’, το όμορφο, τρυφερό και σοφιστικέ προτελευταίο κε-φάλαιο με το στιλ της ερώτησης-απάντησης», γράφει ο Ρόσενμπαουμ και καταλήγει: «Το μοναδικό κεφάλαιο το οποίο θα έπρεπε να έχετε διαβάσει πριν πεθάνετε».

Ο Λαρς Φον Τρίερ δεν είναι ένα πράγμα. Δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Είναι εκκεντρικός, είναι πειραματικός, είναι ευφυής, είναι προκλητικός, είναι κου-ραστικός, είναι σπάνιος. Ο Xan Brooks πόσταρε στο κινηματογραφικό blog

του Guardian το ερώτημα: «Η ‘Μελαγχολία’ θα μας κάνει να γελάσουμε ή να κλάψουμε;» Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρεις τι να περιμένεις από μια καινούρ-για ταινία του Τρίερ, ειδικά όταν περιγράφεται ως «μια όμορφη ταινία για το τέλος του κόσμου». Κανείς δεν ξέρει ακόμα αν πρόκειται για κωμωδία ή

θρίλερ. Το μόνο που ξέρουμε σίγουρα είναι ότι η ταινία θα προβληθεί στις Κάννες, ότι πρωταγωνιστεί (ξανά) η Σαρλότ Γκενσμπούργκ, η Κίρστεν Ντανστ

και -έκπληξη;- ο Κίφερ Σάδερλαντ. Εν αναμονή λοιπόν.

Το θέμα των ημερών στο ίντερνετ είναι αυτός ο περίφη-μος ιός του Facebook που ξαφνικά έχει κάνει όλους τους φίλους μας tag σε κάποια φωτογραφία της νέας ταινίας του “Twilight” που λέγεται “Breaking dawn”. Και στη συνέ-χεια, όλοι όσοι δεν το πάθατε ή το μάθατε πιθανόν θα είδατε το μήνυμα SOS που εξέπεμψαν όλοι οι -χτυπημένοι και μη από τον ιό- που θέλησαν να σας προειδοποιήσουν. Το πιο ενδιαφέρον της όλης ιστορίας είναι ότι βρέθηκε ένα κενό ασφαλείας στο Facebook, το οποίο λογικά θα διορθωθεί μέσα στις επόμενες ημέρες, αλλά είναι τέτοια η παντοκρατορία του, ώστε σε κάθε του ατέλεια νιώθουμε σαν να δέχεται καλάθι η Dream Team (του ’92). Τώρα που σωθήκαμε λοιπόν, ας μας γίνει μάθημα ότι δεν πατάμε ποτέ πάνω σε ύποπτα παιχνιδάκια του Facebook, όσο και αν βαριόμαστε στο γραφείο.

Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας υπήρξε για τη δεκαετία που μας πέρασε ο πιο υποσχόμενος ίσως συγγραφέας της Αμερικής, ένας ευφυής (αλλά) και ιδιόρρυθμος άνθρωπος που, χάνοντας τελικά το παιχνίδι με τις ισορρο-πίες του, αυτοκτόνησε προ διετίας, αφήνοντας ένα πικρό σημάδι δίπλα

στην ιστορία του, την οποία συνεχίζει πλέον μόνο το όνομά του. Αυτές τις ημέρες, κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το “Pale King”, ένα βιβλίο που αποτελείται

από ένα άναρχο draft σελίδων που βρέθηκαν στο γραφείο του Γουάλας. Και αναρωτιέται ο Ρόμπερτ Ντάγκλας-Φέαρχαρστ της Telegraph αν μπορεί αυτό το ημιτελές βιβλίο να αποτελεί ακόμα και έτσι ένα λογοτεχνικό αριστούργη-μα. Στο κείμενό του παρατίθενται διάφορα παραδείγματα ημιτελών βιβλίων από το πρόσφατο «Πρωτότυπο της Λώρας» του Ναμπόκοφ, μέχρι παλιότερα

κλασικά παραδείγματα, όπως το -όντως ατέλειωτο- «Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες» του Μούζιλ ή το αινιγματικό «Ο τελευταίος μεγιστάνας» του Φιτζέ-ραλντ. «Ενώ καθημερινά η ζωή είναι γεμάτη από χαμένα τέλη, ισχύει ότι η τελευταία σελίδα ενός μυθιστορήματος μας εξασφαλίζει μια εφησυχαστική αίσθηση ολοκλήρωσης: ένα μοντέλο τάξης σε έναν άναρχο κόσμο», γράφει ο Ντάγκλας-Φέαρχαρστ με σημασία και ολοκληρώνει αυτό το εξαιρετικό, εί-ναι η αλήθεια, κείμενό του, δανειζόμενος τη φράση του Τένεσι Ουίλιαμς: «Η ανθρωπότητα είναι απλώς μια διαδικασία σε εξέλιξη». Αρα λοιπόν, ποιος

ξέρει; Υπάρχουν ημιτελή αριστουργήματα;

Τεράστιου ενδιαφέροντος και μάλλον χωρίς προηγούμενο (για τα δεδομένα του ελληνι-κού ίντερνετ) η κόντρα που έχει ξεσπάσει σε blog και twitter με αφορμή το ντοκιμα-ντέρ “Debtocracy”. Τo πόνημα της ομάδας του Αρη Χατζηστεφάνου και της Κατερίνας Κιτίδη ανέβηκε για ασύγχρονες θεάσεις την προηγούμενη Τετάρτη και πλέον προ-σφέρεται (και) για ελεύθερο downloading. Από τη στιγμή της έκδοσής της και μέχρι την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο, η εν λόγω δημοσιογραφική προσέγγιση του θέματος «ελληνικό χρέος» έχει συγκεντρώ-σει εκατοντάδες χιλιάδες views. Επίσης, έχει προκαλέσει έναν ωκεανό από φράσεις, που στρατεύονται για να υποστηρίξουν ή να χλευάσουν τις θέσεις της.

Είναι ή δεν είναι ντοκιμαντέρ; Είναι ή δεν είναι λαϊκίστικο; Είναι ρεαλιστικές οι λύσεις που προτείνει; Είναι βάσιμα τα στοιχεία πίσω από τις λύσεις; Μας αρέσει η μουσική επένδυση του Αγγελάκα; Μια προσπάθεια που (σύμφωνα με τον μπλό-γκερ “arkoudos”) πριν ακόμη ολοκληρω-θεί, πριν προβληθεί δηλαδή το πρώτο της καρέ, είχε καταφέρει να κερδίσει ένα πρώ-το μεγάλο στοίχημα: «Το να ενεργοποιήσει μια διαφορετική διαδικασία, όπου ο πολί-της αξιοποιεί την αγοραστική του δύναμη, στηρίζοντας κάτι που δεν του προτείνεται από τα δεδομένα κανάλια ενημέρωσης. Στηρίζοντας αυτούς που δεν θέλουν να μιλούν άλλοι στο όνομά τους». Μια προ-σπάθεια που φαίνεται τώρα να κερδίζει ένα δεύτερο στοίχημα ή αλλιώς να ικανο-ποιεί τον κύριο στόχο της: να ανοίξει έναν έντονο δημόσιο διάλογο για την ελληνική οικονομική κρίση και, πιο συγκεκριμένα, για τη χρησιμότητα της σύστασης επιτρο-πής λογιστικού ελέγχου.

Δείτε το “Debtocracy”: www.debtocracy.gr.Διαβάστε το ποστ του “arkoudos”: http://arkoudos.com/blog/?p=2604.Απόπειρα συγκέντρωσης των αντι-δράσεων:http://deminimis.posterous.com/a-short-comment-on-debtocracy.

Ενα συμπλήρωμα αποφάσισε να δημοσιεύσει το ηλεκτρονικό πε-ριοδικό Flavorwire εκείνης της λίστας των “50 great opening lines in music” με τον τίτλο “50 more great opening lines in music”, με αυτές που ξέχασαν την πρώτη φορά και τους τις θύμισαν οι αναγνώστες. Τίμιο. Δεν θα μπούμε στη διαδικασία

παρά να αναφέρουμε την πρώτη, που δεν είναι άλλη από το “A-wop-bob-a-loo-bop a-lop-bam-boom!” από το “Tutti Frutti” του Λιτλ Ρίτσαρντ. Και ο συντάκτης σχολιάζει από κάτω: «OK, ωραία, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι ξεχάσα-με αυτόν το στίχο. Με διαφορά η πιο δραματική, ακατανό-ητη, εντυπωσιακή αρχή τραγουδιού. Ever». Και έτσι, για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ότι καλύτερα από όλους περνάνε όσοι κάνουν λίστες χωρίς λόγο.

Ενδηριολίσlinemomuτην θύμΔεν

Ο Ν

Το σημαντικότερο νέο των ημερών είναι η ανα-κοίνωση της εμφάνισης των Interpol. Για κάποιο λόγο όλοι έχουν τρελαθεί. Ναι, είναι πάρα πολύ καλοί στο live, τους είχα δει πριν από τρία χρόνια στο Βερολίνο, αλλά μου φαίνεται πως πάλι έρχονται λίγο ετεροχρονισμένα. Λίγο. Ας κρατήσουμε όμως το ότι είναι πολύ καλοί. Στις 7 Ιουνίου λοιπόν.

Πατέρας της ethnic jazz για πολ-λούς, ο Mulatu Astatke άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με την εμφάνισή του σε εκείνο το Synch πριν από μερικά χρόνια και επιστρέφει για να τις ζωντανέψει το Σάββατο στις 16 Απριλίου στο Fuzz Club (Πειραιώς 209 & Π. Ιωακείμ 1, Ταύρος), παρουσιάζο-ντας τον καινούργιο του δίσκο “Mulatu Steps Ahead”.

Το Σάββατο 16 Απριλίου γιορτάζουν τα δισκά-δικα. H Record Store Day ξεκίνησε στην Αμερική το 2007 και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Ιδιο-κτήτες μικρών ανεξάρτητων δισκοπωλείων γιορ-τάζουν την ημέρα με ειδικές κυκλοφορίες, dj sets, live, εκπτώσεις και προσφορές, καφέ και ποτό, ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Αν αγοράζετε μουσική, είναι μια καλή ευκαιρία να τιμήσετε τους ανθρώ-πους που επιμένουν να κάνουν το μεράκι τους δου-λειά ενάντια σε όλες τις προβλέψεις. Στην Αθήνα, η Record Store Day γιορτάζεται στα Rock & Roll Circus (Σίνα 21), Sonik Boom (Σύρου 32, Κυψέλη) και Music Works (Αγίας Λαύρας 74, Πετρούπολη).

Η επιστροφή των White Snake ακούει στο όνομα “Forevermore”. Η παρέα του πάντα ακαταμάχητου David Coverdale παραδίδει ένα hard rock δίσκο, συνεπή με το γνώριμο ήχο της μπάντας. Αλίμονο αν περιμέναμε πρωτοπορία ύστερα από τόσα χρόνια. Ασπρο φίδι που μας έφαγε. Το μόνο που θέλουμε είναι ένας δίσκος που να μας κάνει να λέμε “hell yeah” και να κουνάμε το κορμί μας ρυθμικά. Και το “Forevermore” είναι αυτός ακρι-βώς ο δίσκος.

“Last time I checked”, που λένε και οι Αγγλοι, ένας μουσικός που ήξερα ήταν ένας ταλαντούχος, προσγειω-μένος, ευπροσήγορος, μετριόφρων νεαρός που αγαπούσε αυτό που έκα-νε και ας μην έβγαζε λεφτά. Εγρα-φε τη μουσική του και ήταν ευτυ-χισμένος. Συζητώντας προχθές για τον πρόσφατο δίσκο του, έμαθα ένα συγκλονιστικό νέο. Οτι είναι βαριά άρρωστος. Εχει πάθει καλαμοκα-βαλίτιδα, ασθένεια άκρως σοβαρή και μεταδοτική, και -το κυριότερο- δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις ποιος την έχει και μπορεί να κολ-λήσεις αν πάσα στιγμή. Ολοι ξέρουν ότι υπάρχει, αλλά κανείς δεν μπαί-νει στον κόπο να προστατευτεί. Και το φοβερό είναι ότι ακόμα και όταν διαγνωστεί, πολλοί αμφισβητούν τη γνωμάτευση και πιστεύουν ότι δεν την έχουν. Ακόμα και όταν επηρεά-ζει την ποιότητα της δουλειάς τους. Η μόνη αποδεδειγμένη προστασία απέναντι στην ασθένεια είναι έμ-φυτη, αλλά χρειάζεται και καλλιέρ-γεια. Να είσαι συγκροτημένος, προ-σγειωμένος και καθόλου αλαζόνας. Διαφορετικά, παρασύρεσαι από περαστικές δόξες, από περαστικά χρήματα, από χάντρες για Ινδιάνους με περαστική λάμψη. Γερά, λοιπόν, τα πόδια στη γη και δεν θα πέσεις μέσα στη λίμνη γοητευμένος από το ίδιο σου το είδωλο.

Επειτα από χρόνια επιμονής και υπομο-νής, οι Empty Frame κυκλοφόρησαν το πρώ-το τους άλμπουμ, με τίτλο “They think we’re Eskimos”. Ανάλαφρη ποπ, ορχηστρική εδώ κι εκεί, συναισθηματική και ειλικρινής, με εμπνευσμένους στίχους και εξαιρετικές ερμη-νείες. Ενα μικρό αριστούργημα που πρέπει να αποκτήσετε. Ακούστε το streaming στο http://emptyframe.net/.

Την εβδομάδα αυτή επιστρέφει και η δημο-φιλέστερη σειρά ταινιών τρόμου της εποχής μας: το “Scream”. Το τέταρτο σίκουελ μας μεταφέρει δέκα χρόνια μετά το μακελειό που στοίχειωσε τη ζωή της Σίντνεϊ Πρέσκοτ με τη χαρακτηριστική σκηνή όπου η Σίντνεϊ μιλάει στο τηλέφωνο με το δολοφόνο. Η πρωταγωνίστρια επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, για να συναντήσει όλα τα καλά παιδιά, μαζί και το διάσημο δολοφόνο, που αυτή τη φορά βιντεοσκοπεί τα θύματά του. Πού έχει μπλέξει πάλι αυτή η κοπέλα;

«NEDS: Ασυμβίβαστη Γενιά» αποκαλείται η ταινία του Πίτερ Μούλαν που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν (2010) και απέσπασε δύο βραβεία: Καλύτερης Ταινίας και Α΄ Αντρικού Ρόλου (Κόνορ Mακ-Κάρον). Πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού που από μαθητής με διακρίσεις μετατρέπεται σε

έναν οργισμένο έφηβο, ναρκομανή, εγκλημα-τία, εκδικητή. Οταν θελήσει να γυρίσει πίσω, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Ακριβώς όπως και στην αληθινή ζωή.

Μια ακόμα ταινία κινουμένων σχεδίων κά-νει πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα, το “Hop” του Τιμ Χιλ. Η ιστορία ασχολείται με έναν ανέμελο νεαρό λαγό που φτάνει στο Χόλιγουντ με σκοπό να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: να γίνει διάσημος ντράμερ. Τα πράγματα βέβαια δεν πάνε ακριβώς όπως τα είχε σχεδιάσει, μια και πέφτει θύμα τροχαίου με θύτη τον Φρεντ, ένα νεαρό άεργο. Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι, σαν να λέμε...

Πίσω στα δικά μας, που λένε και στις ειδήσεις. Την Τρίτη στις 5 Απριλίου πραγ-ματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση του νέου διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Κέ-ντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ), με πρόεδρο τον Γιώργο Παπαλιό. Αποφασίστηκε η πλήρωση της θέσης του γενικού διευθυντή, η οποία θα γίνει ύστερα από πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέρο-ντος. Τη συνεδρίαση χαιρέτισε και ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος ανακοίνωσε πως στο προσεχές διάστη-μα στο ταμείο του ΕΚΚ θα εισέλθει 1 εκατ. ευρώ, προερχόμενο από την επιστροφή φόρου και τον ειδικό κωδικό, συν 500.000 ευρώ έκτακτη εισφορά του ΥΠΠΟΤ προς το ΕΚΚ.

Σε ηλικία 86 ετών έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη εβδομάδα ο σκηνοθέτης Σίντνεϊ Λιούμετ, γνωστός κυρίως από την ταινία “12 Angry Men”, αλλά και τις “Dog Day Afternoon” και “Serpico” με τον Αλ Πατσίνο στον πρωταγω-νιστικό ρόλο. Σκηνοθέτησε πάνω από 40 ταινίες και είχε προταθεί για 5 Οσκαρ. Η Ακαδημία τον τίμησε, βέβαια, μόνο το 2005 με το Ειδικό Οσκαρ για το συνολικό του έργο.

Σε μια πρωτότυπη κωμωδία μάς μεταφέρει ο Ρένος Χαραλαμπίδης με την τέταρτη ταινία του «Τέσσερα Μαύρα Κουστούμια» (2010). Ο γεν-νημένος αρχηγός Μάκης (τον υποδύεται ο ίδιος ο Χαραλαμπίδης), ο αποτυχημένος ηθοποιός Κυριάκος (Γιάννης Ζουγανέλης), ο πρόσφα-τα αποφυλακισθείς Κοσμάς (Τάκης Σπυριδάκης) και ο επαγγελματίας πότης Μπάμπης (Αλκης Παναγιωτίδης) ενώνουν τις δυνάμεις τους για να εκπληρώσουν την τελευταία επιθυμία ενός άγνωστου νεκρού, αλλά και τα όνειρά τους. Στόχος της αποστολής τους είναι να μεταφέ-ρουν -περπατώντας- ένα φέρετρο από το κέντρο της Αθήνας μέχρι την άλλη άκρη της Αττικής. Λίγο όμως ένας αλογομούρης δικηγόρος (Δη-μήτρης Πουλικάκος), λίγο ένας αστυνόμος που τους παρακολουθεί, λίγο ένας θησαυρός που εμφανίζεται από το πουθενά, λίγο η γενική ανικανότητα, η παρέα μας βάζει νέο σκοπό στο ταξίδι της. Ο Χαρα-λαμπίδης, για μια ακόμη φορά, ζωγραφίζει εκπληκτικά το πορτρέτο της Αθήνας με το φέρετρο σε πρώτο πλάνο, έχοντας ως σύμμαχο τη φωτογραφία του Κωστή Γκίκα, αλλά και ένα πρωτότυπο σενάριο που αγγίζει ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία: τη διακωμώδη-ση της κηδείας, του νεκρού, του θανάτου. Τέσσερα μαύρα κοστούμια ανεβαίνουν τα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος, περνάνε έξω από τη Βουλή, βγάζουν φωτογραφίες με Κινέζους τουρίστες, διασχίζουν την Πανεπιστημίου, αφού πρώτα έχουν περάσει ξεχωριστά από νεκροτα-φεία, οστεοφυλάκια, νοσοκομεία, θέατρα και φυλακές.

Ησυχία παρακαλώ. Στις 16 Απριλίου γιορτάζουμε την Πα-γκόσμια Ημέρα Κατά του Θορύβου και πρέπει να περπατάμε στις μύτες των ποδιών μας. Γι’ αυτό, εκείνη την ημέρα δεν θα κάνουμε πάρτι, αλλά θα δούμε μια ωραία ταινιούλα. Ποια; Τη «Σιωπή των Αμνών» (1991) φυσικά, γιατί κανείς δεν είναι πιο ήσυχος από έναν αμνό. Το θρίλερ του Τζόναθαν Ντέμι, που είναι γεμάτο Οσκαρ (Ερμηνειών, Σκηνοθεσίας, Καλύτερης Ταινίας), εστιάζει στην ιστορία μιας μαθητευόμενης πράκτορος (Τζόντι Φόστερ) και ενός ψυχίατρου-κανίβαλου (Αντονι Χόπ-κινς), όταν η πρώτη ζητάει τη βοήθεια του δεύτερου, για να καταφέρει να συλλάβει έναν τρίτο, δολοφόνο στο επάγγελμα. Και να μην ξεχάσω: Χρόνια μας πολλά!

Ο Ολεφ είναι η παντογνώστρια μηχανή. Η μηχανή που γνωρίζει τα πάντα και με ένα απλό σκανάρισμα στη μνήμη της μπορεί να απαντήσει σε οποιοδήποτε ερώτημα, ακόμη και αν αυτό αφορά την πρώτη ημέρα δημι-ουργίας του κόσμου. Ο Τι τε τα ρου αν, ο κυβερνήτης με το μουσικό όνο-μα, προέρχεται από ένα πολύ μακρινό άστρο. Είναι ο επίλεκτος, αυτός που ταξιδεύει στο άπειρο του διαστήματος θυσιασμένος στον «ιερό σκοπό». Στον ιερό σκοπό που δεν είναι άλλος από την εύρεση του νοήματος της ζωής,

την απάντηση στο ερώτημα του ποιος δημιούργησε τον κόσμο, τα άστρα, τους γαλαξίες, το χρόνο. Ενα πείραμα, ένα επικοινωνιακό τέχνασμα και ένα ψυχολο-γικό παιχνίδι ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και μία μηχανή. Το μυθιστόρημα «Εικό-νες από το τίποτα» του Γιάννη Πέτσα κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδο-μάδα από τις εκδόσεις CaptainBook.gr. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα επιστη-μονικής φαντασίας που σε συνεπαίρνει, γιατί διαβάζοντάς το συνειδητοποιείς ότι η σύλληψη της ιδέας δεν απέχει πολύ από μία μελλοντική πραγματικότητα.

Τα μικρά βιβλιο-πωλεία με την ωραία ατμόσφαιρα και τους προσεκτικά επιλεγ-μένους τίτλους είναι πολύ όμορφα, αλλά τα παζάρια βιβλίου έχουν και αυτά τη γλύκα τους. Εχει ήδη ξεκινήσει, λοιπόν, το Πασχαλινό

Βazaar Βιβλίου στις εκδόσεις Γκοβόστη (Ζωοδόχου Πηγής 73, Εξάρχεια). Εκεί θα βρείτε βιβλία καινούργια και μεταχει-ρισμένα με έκπτωση από 50% έως 70%. Το παζάρι λειτουργεί καθημερινά από τις 8:00 πμ. μέχρι τις 4:00 μμ.

Ανακοινώθηκαν την προη-γούμενη εβδομάδα τα αποτελέσμα-τα της Γ΄ Πανελλήνιας Ερευνας Αναγνωστικής Συμπεριφοράς του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Η έρευ-να πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 1.500 ατόμων άνω των 15 ετών σε όλη την Ελλάδα. Τα αποτελέ-σματα της έρευνας μπορείτε να τα βρείτε αναλυτικά στην ιστοσελίδα του ΕΚΕΒΙ. Ενδεικτικά, αναφέρου-με ότι, όπως προκύπτει, οι συστη-ματικοί αναγνώστες (αυτοί που διαβάζουν από 10 έως 25 βιβλία το χρόνο) παραμένουν σταθεροί, ενώ ο αριθμός των ασθενέστερων αναγνωστών αυξάνεται, μειώνο-ντας έτσι τον αριθμό όσων δεν διαβάζουν καθόλου βιβλία. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε ότι οι γυναίκες είναι αυτές που διαβά-ζουν περισσότερο, με τους άντρες να προτιμούν βιβλία ιστορίας, πο-λιτικής, βιογραφίες και δοκίμια. Στην ερώτηση «Από πού αγοράζετε συνήθως τα βιβλία σας;» το 67% των ερωτηθέντων απάντησε «Από μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία» και το 41% «Από αλυσίδες βιβλι-οπωλείων». Η ελληνική λογοτε-χνία είναι αυτή που κατέχει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις των αναγνωστών (73%), με την ξένη λογοτεχνία (61%), την ιστορία (29%) και την ψυχολογία (22%) να ακολουθούν. Τέλος, αξίζει να παραθέσουμε τις απαντήσεις στην ερώτηση: «Θα μπορούσατε να μου αναφέρετε δύο ονόμα-τα συγγραφέων των οποίων τα βιβλία επηρέασαν καθοριστικά ή άλλαξαν τη ζωή σας;» Οι πέντε πρώτες απαντήσεις για το σύνολο του δείγματος ήταν: Καζαντζάκης, Κοέλο, Λουντέμης, Παπαδιαμά-ντης και Μαντά.

Με αφορμή το βιβλίο «Η Τράπε-ζα. Πώς η Goldman Sachs κυβερ-νά τον κόσμο» (εκδόσεις Μεταίχ-μιο), ο Marc Roche επισκέφτηκε τη χώρα μας και παρέστη σε μία σειρά εκδηλώσεων. Αν και θα περίμενε κανείς ότι η άχαρη ενασχόληση με τα οικονομικά θα δημιουργούσε το ανάλογο κλίμα, κάτι τέτοιο δεν συνέβη, μια και ο Roche εκπέμπει έναν αέρα διανοούμενου που παράλ-ληλα διαθέτει μια σφαιρική γνώση για όλα τα τρέχοντα ζητήματα. Μας περιέγραψε πώς έγραψε το βιβλίο χωρίς να αντιμετωπίσει κανένα εμπόδιο από την ίδια την τράπεζα και δήλωσε ότι ο ίδιος δεν πιστεύει στις θεωρίες συνομωσίας. Οσον αφορά τη χώρα μας, χαρακτήρισε καταστροφική τη συμφωνία του Κωνσταντίνου Σημίτη με την τράπεζα, ενώ αποκάλυψε ότι άνθρωποι της Goldman Sachs πλησίασαν και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά εκείνος -άγνω-στο γιατί- αρνήθηκε τα χρηματοοικονομικά προϊόντα που ήθελαν να του πουλήσουν. Το βιβλίο τιμήθηκε το 2010 με το Κρατικό Βραβείο Βιβλίου Οικονομίας και γνωρίζει ήδη μεγάλη επιτυχία, ξεπερνώντας τα 13.000 αντίτυπα τις πρώ-τες 10 ημέρες κυκλοφορίας του.

μηπάστηοπαυουανμαάσταθυιετη

-για όλα τα τρέχοντα

Ξύπνιος μέσα στα όνειρα του 19ου αιώνα. Οχι, δεν μαντέψατε σωστά, δεν είναι αυτός ο σωστός τίτλος του νέου μυθιστορήματος του αγαπημένου Ουμπέρτο Εκο. Απλά, είναι μια προσπάθεια για μια μικροσκοπική περίληψη ενός ογκώδους βιβλίου. Το «Κοιμητη-ρίο της Πράγας» υπόσχεται όλα όσα αγάπησαν οι φαν του γνωστού συγγραφέα. Δολοπλοκίες και δια-βολικές αδελφότητες, Ιησουίτες και Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, εγκληματίες και αψέντι, Παρισινή Κομμούνα και εξεγέρσεις. Με μια μικρή δια-φορά, εδώ δεν είναι μεσαιώνας –εδώ είναι 19ος αιώνας.

ή

Τον κλασικό πλέον μονόλογο του Bernard-Marie Koltès «Η νύχτα μόλις πριν από τα δάση» θα αναδείξει η παράσταση που ξεκινά στο Θέατρο Μεταξουργείο (Ακαδήμου 14) στις 16 Απριλίου, την οποία σκηνοθετεί ο Αντυ Πα-παδημητρίου. Η τραγωδία της μοναξιάς και το σκληρό βίωμα του περιθωρίου παρουσιάζονται από τον ανυπεράσπιστο και μοναχικό ήρωα, ο οποίος περιπλανιέται στους δρόμους και νιώθει την ανάγκη να μιλήσει σε έναν άγνωστο. Πρωτα-γωνιστής είναι ο Κώστας Ανταλόπουλος, ο οποί-ος καλείται να δημιουργήσει την παρουσία του «Αλλου» χωρίς να επιβραβεύεται με απαντήσεις.

«Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα. Σε λίγες μέρες θα πέσει στο κεφάλι σας το σύμπαν. Γι’ αυτό πρέπει να μάθετε την ιστορία σας». Κάπως έτσι, ένας μυστηριώδης χρηματοδότης υποχρεώ-νει τα πρόσωπα της παράστασης «Πόλη-κράτος» να θυμηθούν την ιστορία της πόλης τους, της Αθήνας. Χορός και τραγούδι, κωμωδία και δρά-μα, ιστορικές αφηγήσεις, πολιτικοί και πολίτες, γιατροί και ασθενείς. Το μάθημα ξεκινάει με την αναφορά στα βασικά χαρακτηριστικά της αρχαίας ελληνικής πόλης-κράτους: ελευθερία, αυτονομία, αυτάρκεια. Επειτα έρχονται το αίμα, η πολεοδομία, ο πληθυσμός, τα υλικά οικοδο-μής, οι κατακτητές. Ολα αυτά θα αναμετρηθούν στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Λ. Συγγρού 107-109) από τις 26 Απριλίου.

Η εναλλακτική χρήση του τηλεφωνικού καταλόγου του ΟΤΕ παρουσιάζεται στη Σκηνή 104 (Θεμιστοκλέους 104) από τη Μ. Δευτέρα (18 Απριλίου). Πόση ζωή κρύβεται από το Α ως το Ω; Μια γυναίκα οδηγεί το βλέμμα μας σε στιγμιότυπα μνήμης, διαβάζοντας τον τηλεφωνι-κό κατάλογο. Επτά αριθμοί και ένας τριψήφιος κωδικός ξεδιπλώνουν σχέσεις με ανθρώπους με τους οποίους «συνδέθηκε». Η αλφαβητική σειρά αποκαλύπτει αισθήματα που προκάλεσαν «βλάβες», και ο κωδικός που απαιτείται δεν οδηγεί πάντα στην επικοινωνία. «Ενοποιημένος

Τηλεφωνικός Κατάλογος Αθηνών-Πειραιώς-Προαστίων», με τη Μαρία Κατσανδρή στον πρωταγωνιστικό ρόλο και τον Κωνσταντίνο Χατζή στη σκηνοθεσία.

Μέχρι αυτή την Κυριακή (17 Απριλίου) θα βρίσκεται στη σκηνή του Θεάτρου Αθηνών (Βουκουρεστίου 10) η παράσταση “Sleuth”, που παίζεται με μεγάλη επιτυχία για δεύτερη χρονιά. Ο Γιώργος Κιμούλης και ο Κωνσταντίνος Μαρ-κουλάκης, που πρωταγωνιστούν και υπογρά-φουν τη σκηνοθετική επιμέλεια, έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και η παράσταση θα συνεχίσει την πορεία της στη Θεσσαλονίκη. Αυτό, όμως, που δεν έχει αναφερθεί ποτέ είναι η παρουσία μιας νέας ηθοποιού που διατηρεί ένα μικρό ρόλο, δεν περνά όμως απαρατήρη-τη. Μάλλον επειδή ο ρόλος είναι έκπληξη, δεν αναφέρεται πουθενά το όνομά της, αλλά όπως καταφέραμε να μάθουμε, είναι η Εφφη Αλε-ξάνδρου, η οποία βρίσκεται χρόνια δίπλα στον Κιμούλη, αφού το όνομά της εμφανίζεται σχεδόν πάντα στις τελευταίες του δουλείες. Κάτι μας λέει ότι θα την ξανασυναντήσουμε σύντομα...

Με το σκοτεινό παραμύθι “Rejection” επιστρέφουν στην Αθήνα οι Dirty Granny Tales, την Παρασκευή 29 Απριλίου για δύο παραστά-

σεις. Εμπνευσμένη από τη ζωή του κατά συρροή δολοφόνου Ed Gein -η οποία έχει δώσει το ερέθισμα για τη δημιουργία διάφορων δολοφονι-κών χαρακτήρων στη λογοτεχνία και τον κινημα-τογράφο-, η παράσταση θα αναδείξει στη σκηνή του Θεάτρου Badminton (Ολυμπιακά ακίνητα) τη σχέση μιας αυταρχικής μητέρας με το γιο της. Μιας μητέρας που δεν επέτρεψε στο παιδί της να νιώσει αγάπη από κανέναν, εκτός από την ίδια.

Το συγκρότημα ακούει στο όνομα Empty Frame. Πρόσφατα κυκλοφόρησε στην αγορά ο πρώτος δίσκος του. Από το 2005 που συ-γκροτήθηκε και άρχισε τις live εμφανίσεις είναι ένα από τις αναγνωρίσιμες παρουσίες της νέας αθηναϊκής μουσικής σκηνής.

Στο project Retropolis οι Empty Frame δίχως να παραβιάζουν τις αρχές του -πχ. αγγλικός στίχος- πήραν ένα αγαπημένο τραγούδι της εποχής, των παππούδων τους -«Το πόσο λυπάμαι», ένα τραγούδι του Κώ-στα Γιαννίδη από το 1938- το διασκεύασαν και εντελώς απενοχοποιημένα μάς το παρα-δίδουν «ξαναγεννημένο» για τις ανάγκες της ψηφιακής μας εποχής.

Οι Empty Frame, όπως και άλλα νεανι-κά συγκροτήματα που συμμετέχουν με πολύ ενθουσιασμό στο ίδιο project (περισσότερες πληροφορίες για αυτό υπάρχουν σε άλλες στήλες και σε άλλες σελίδες) μπορεί να μην χρησιμοποίησαν τους στίχους ή και τις μελωδίες ακόμη που έκαναν γνωστά αυτά τα τραγούδια αλλά ξαναβρήκαν το νήμα που συνδέει τις ευαισθησίες των νέων ανθρώ-πων που ποθούν τον έρωτα και απογειώ-νουν τα συναισθήματα της αγάπης ανάμεσα σε δύο διαφορετικές εποχές που απέχουν μεταξύ τους πάνω από 70 χρόνια.

Αλλά, δεν είναι μόνο το νήμα που αποκαθιστούν με τη διαχρονικότητα των ευαισθησιών των Αθηναίων. Είναι και η αποκάλυψη ότι το αστικό τραγούδι σε αυτήν την πόλη έχει πίσω του μια παράδο-ση κοντά στον ένα αιώνα. Επιπλέον, λόγω αυτής της βιωμένης παράδοσης και του πολιτιστικού και πολιτισμικού αποθέμα-τος που διαμορφώνει, το αστικό τραγούδι μπορεί να «επιστρέφει» στις καταγωγές του, να αντλεί πολύτιμο υλικό και με καινούργια φτερά (όπως οι φρέσκιες διασκευές ή και οι «πειραγμένες» εκδοχές) να αρχίζει μια νέα πορεία στο χρόνο και στις καρδιές μας.

� Μετά το Χρααατς, το ΑRRRGH! Ο Πολιτι-στικός Οργανισμός ATOPOS Contemporary Visual Culture (ATOPOS CVC) διοργανώνει την έκθεση με τίτλο «ARRRGH! Τέρατα και Σημεία στη Μόδα» στο Μουσείο Μπενά-κη της Πειραιώς. Η έκθεση παρουσιάζει για πρώτη φορά διεθνώς την επέκταση του φαινομένου των παράδοξων, αλλόκοτων και εκκεντρικών χαρακτήρων (Characters) στο χώρο της μόδας και της ένδυσης. Ανερχόμε-νοι, αλλά και ευρέως καταξιωμένοι σχεδια-στές και καλλιτέχνες, επαναπροσδιορίζουν τη σχέση του σώματος και του ενδύματος, τις δυνατότητες της ανθρώπινης φιγούρας, καθώς και τα όρια της αντίληψής μας για το τι είναι τέρας, αναμειγνύοντας νέους οπτικούς και ενδυματολογικούς κώδικες επικοινωνίας. Θα δούμε δημιουργίες κατα-ξιωμένων αλλά και ανερχόμενων σχεδια-στών και καλλιτεχνών, όπως οι: Walter Van Beirendonck, Alexander McQueen, Gareth Pugh, John Galliano, Issey Miyake, Cassette Playa, Bronwen Marshall, Charlie Le Mindu, Bas Kosters, Martin Margiela, Christophe Coppens, Andrea Ayala Closa, Lucy & Bart και πολλοί άλλοι.

� Βοήθειά μας! To Beton7 Gallery (Πύδνας 7, Βοτανικός) παρουσιάζει μέχρι και τις 10 Μαΐου την ατομική έκθεση “O, LORD!” του Γιώργου Μαραζιώτη. Οι πίνακες του εικαστικού έχουν ως θέμα τους πορτρέτα αγίων και παραστάσεις από τη ζωή (και τα πάθη) του Χριστού και είναι δουλεμένοι πάνω σε χαρτόνια και μεγάλου με-γέθους καμβάδες, ενώ από υλικά χρησιμοποιεί μελάνια, ακρυλικά, μαρκαδόρους και μολύβια. Εχοντας σαν βάση στοιχεία της βυζαντινής αγιογραφίας (όπως οι δύο διαστάσεις, το χρυσό των στεφάνων και η γαλήνη που χαρακτηρίζει τα πρόσωπα των αγίων) και της αναγεννησια-κής ζωγραφικής, τα συνδυάζει με το δικό του προσωπικό σκοτεινό ύφος που πολλές φορές συνορεύει με το κόμικ.

� Τόπο στα νιάτα. Ο Πολιτισμικός Οργανισμός του δήμου Αθηναίων (Ηρακλειδών 66, Θησείο) παρουσιάζει, στο πολιτιστικό κέντρο «Μελί-να» έως 30 Απριλίου 2011, οκτώ εικαστικούς φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, οι οποίοι συναντιούνται στην ομαδική έκθεση «Συνειρμοί». Το ενδιαφέρον της έκθεσης έγκει-ται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες  προέρχονται από διαφορετικά εργαστήρια της ΑΣΚΤ, που σημαίνει ότι αποτελούν μία συνολική άποψη της Σχολής. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Αλέξανδρος Βέργης, Κωνσταντίνα Γαζέτη, Θω-μάς Γαλάτος, Δήμητρα-Ελένη Γεωργίου, Μaka Iashvili, Χρυσάνθη Μπαϊράμη, Βαλίνια Σβορώ-νου και Νικόλαος Σταθόπουλος.

� Επιτέλους, ένα καλό νέο. Λάβαμε την εξής ενημέρωση από την αίθουσα τέχνης Xippas: η γκαλερί μας, έπειτα από ένα χρόνο αναγκαστικής παραμονής εκτός έδρας λόγω των γνωστών σε όλους συνθηκών, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί στο Ιστορικό Κέντρο της Αθήνας, επιστρέφει στο χώρο της στην οδό Σοφοκλέους 53Δ. Επίσης, από το Μάιο του 2011, παράρτημα της γκαλερί θα λειτουργεί και στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ 53 στο Kολωνάκι. Η έδρα της γκαλερί στην οδό Σοφοκλέους θα λειτουργεί στο εξής ως show room και εναλλακτικά ως εκθεσιακός χώρος.

� Αθήνα-Λος Αντζελες. Ενας από τους γνωστότερους street artists, o Στέλιος Φαϊτάκης, τον οποίο γνωρίσαμε από τις τοιχογραφίες του στην Ελαΐδα αλλά και στην παρθενική Μπιενάλε της Αθήνας, πα-ρουσιάζει έργο του σε ομαδική έκθεση που εγκαινιάζεται αυτή την εβδομάδα στο μουσείο LA MOCA του Λος Αντζελες.

18

FACEBOOK

Για να βρεις καλή δουλειά σήμερα, δεν φτάνει να ανοίξεις μια εφημερίδα με αγγελίες. Δοκίμασε να δημιουργήσεις ένα προφίλ σε site επαγγελματικής δικτύωσης. Το LinkedIn είναι μια τέτοια περίπτωση.

Στα τέλη Μαρτίου, το LinkedIn, το διασημότερο site επαγγελματικής δικτύωσης, ανακοίνωσε πως ξεπέρασε το φράγμα των 100 εκατ. χρηστών σε όλο τον κόσμο. Χωρίς να έχει χιλιάδες φωτογρα-φίες από ξανθιές γυναίκες με υπερφυσικό στήθος και χωρίς να ανεβάζουν οι χρήστες του διαρκώς τα τελευταία hit του YouTube. Δεν είναι, άλλωστε, αυτός ο σκοπός του. Σε αντίθεση με το Facebook, μάλλον δεν θα δεις να το χρησιμοποιεί ο διπλανός σου στην καφετέρια ή οι μαθητές μέσα στην τάξη την ώρα του μαθήματος. Απευθύνεται αποκλειστι-κά σε επαγγελματίες με στόχο να τους κρατήσει σε επαφή με πρώην συναδέλφους και συνεργάτες τους, σε ανθρώπους που ψάχνουν για δουλειά, αλλά και σε επιχειρήσεις που αναζητούν προσω-πικό.

Η εγγραφή είναι δωρεάν, όπως και οι σημαντικότερες λειτουργίες της σελίδας. Αρχικά, καλείσαι να δώσεις τα στοιχεία σου, να δηλώσεις εάν είσαι εργαζόμενος, εργοδότης ή ψάχνεις για δουλειά και να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα απλό ή επαγγελματικό προφίλ. Επειτα, δημιουργείς μία «επαγγελματική κάρτα», περνώντας όλα τα στοιχεία

που πιστεύεις ότι μπορούν να σε βοηθήσουν στην εργασιακή σου διασύνδεση: από σπουδές, ξένες γλώσσες, εργασιακή εμπειρία και συστάσεις μέχρι το twitter και την ιστοσελίδα σου. Στο τέλος ανα-ζητάς του φίλους σου. Μπορείς να ψάξεις να βρεις άτομα με τα οποία δουλέψατε μαζί στο παρελθόν και σου έκαναν εντύπωση, για να ξέρεις πού εργά-ζονται σήμερα, τους τωρινούς συναδέλφους σου, αλλά και γκρουπ, όπως πανεπιστήμια και συλλό-γους, στα οποία ενημερώνεσαι για τις δραστηριό-τητές τους. Αντίστοιχα, μπορείς να εντοπίσεις τις εταιρείες που σε ενδιαφέρουν (πχ. την Google ή τη Microsoft), να τις κάνεις “follow” και να ενημερώ-νεσαι για τα νέα τους και για τυχόν θέσεις εργασίας που προσφέρουν. Και το ίδιο το site, όμως, ανα-λαμβάνει και σου βρίσκει δουλειές που ταιριάζουν στα στοιχεία του προφίλ σου.

Στην αντίπερα όχθη, αν είσαι εργοδότης, έχεις τη δυνατότητα να δημιουργήσεις το εταιρικό σου προφίλ, να ενημερώνεις για τα προϊόντα που παράγεις και να αναζητάς προσωπικό θέτοντας συ-γκεκριμένα κριτήρια. Μπορείς, επίσης, να δεχτείς και συμβουλές από έμπειρους επαγγελματίες για

προβλήματα που αντιμετωπίζει η επιχείρησή σου, κάνοντας απλά μία ερώτηση στο αντίστοιχο τμή-μα του site. Εκεί θα δεις εταιρείες να ρωτούν από το «Πώς να ξεφορτωθώ το στοκ μου;» μέχρι «Ποιο εστιατόριο είναι το πιο κατάλληλο για να παραθέ-σω επαγγελματικό δείπνο στην πόλη μου;» Η επο-χή, άλλωστε, που έπρεπε να βρεις λύση στα πάντα μόνος σου έχει παρέλθει εδώ και καιρό.

1 Η σελίδα ξεκίνησε επίσημα τη λειτουργία της στις 5 Μαΐου του 2003.2 Μέχρι τα τέλη του 2009 είχε 50 εκατ. χρήστες, ενώ σήμερα μετράει πε-

ρισσότερους από 100 εκατ. χρήστες σε 200 χώρες.3 44 εκατ. χρήστες προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και 56 εκατ.

από τον υπόλοιπο κόσμο.4 Περίπου ένα εκατομμύριο νέα μέλη γράφονται στη σελίδα κάθε εβδομάδα.5 Αν τύπωνες και έβαζες τις επαγγελματικές κάρτες όλων των μελών τη μία

πάνω στην άλλη, το ύψος της στοίβας θα ήταν σχεδόν τρεισήμισι φορές μεγαλύτερο από του Εβερεστ, φτάνοντας τα 30 χλμ.

6 Οι μεγαλύτεροι τομείς της εργασίας που αντιπροσωπεύονται στη σελίδα είναι αυτοί των υπηρεσιών (20%), της τεχνολογίας (9%) και των οικονο-μικών (9%).

7 Μερικές από τις εταιρείες που έχουν τους περισσότερους υπαλλήλους με λογαριασμό στην υπηρεσία είναι η Cisco, η eBay, η Amazon και η Apple.

8 Περισσότερα από 17,8 εκατ. μέλη ανήκουν σε κάποιο γκρουπ.9 Στις αρχές του 2011, η LinkedIn είχε 1.000 εργαζόμενους σε όλο τον κό-

σμο, τη στιγμή που μόλις πριν από ένα χρόνο δεν ξεπερνούσε τους 500.10 Περισσότερες από ένα εκατ. επιχειρήσεις έχουν προφίλ στη σελίδα.

Η νέα τουριστική σεζόν έφτασε και άρχισε να μας χαρίζει γραφικές εικό-νες, όπως αυτή από τα Αναφιώτικα, οι οποίες μπορεί να φέρουν πολύτιμο συνάλλαγμα στην καταρρέουσα οικο-νομία μας. Αν δεν υπάρξουν πάλι κι-νητοποιήσεις συνδικαλιστών που θα επηρεάσουν αρνητικά τη φετινή του-ριστική κίνηση -η οποία προβλέπε-ται αυξημένη λόγω των προβλημάτων στην υπόλοιπη περιοχή της Μεσογεί-ου-, μάλλον θα έχουμε ένα καλό κα-λοκαίρι.

20

Τα ιστορικά και πολυ-φωτογραφημένα σκαλιά της οδού Μνησικλέους στην Πλάκα έχουν κάνει ένα ωραιότατο comeback. Η εποχή που ήταν γεμάτα με τελάληδες από τις τουριστικές ταβέρνες (που ήταν και το σήμα κατατεθέν τους) φαίνεται ότι παρέρχεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς, δίνοντας τη θέση της σε νεανικά, ψαγμένα στέκια. Η νέα γενιά ανακαλύπτει τώρα αυτό το σημείο της Αθήνας και δίνει εκεί το δικό της στίγμα.

Είναι επίσημο: η περιοχή του ιστορικού Κέντρου μπορεί να χάνει καταστή-ματα εξαιτίας των απανωτών λουκέτων που πέφτουν σαν βροχή στην αγορά,

κερδίζει όμως ολοένα και περισσότερα μπαράκια, και μάλιστα πολύ ενδια-φέροντα. Αυτή την εβδομάδα, «ανακαλύψαμε» το Huge στην οδό Λέκκα, το

οποίο μέσα στα λίγα τετραγωνικά του καταφέρνει να διασκεδάζει πολύ κόσμο.

Οταν οι γιαγιάδες μας φύτευαν τα λουλούδια τους μέσα σε παλιούς χρησιμοποιημένους τενεκέδες, προφανώς δεν είχαν ιδέα για το τι σημαίνει ανα-κύκλωση. Τα φυτά τους θέριευαν από το σίδηρο της σκουριάς που απελευθερωνόταν σιγά-σιγά με το πότισμα, ενώ οι χωματερές δέχονταν λιγότερα απορρίμματα. Σήμερα, μια τέτοια λύση μπορεί να θεωρηθεί προχωρημένο ντιζάιν.

Οταν υπάρχει δημιουρ-γική διάθεση, ακόμα και μια θεατρική διαφη-μιστική μαρκίζα μπορεί να γίνει ένα ωραίο έργο τέχνης. Η απόδειξη βρίσκεται στην είσοδο του Χώρου Τέχνης της οδού Ασωμάτων, όπου παίζεται η κωμωδία «Σ’ έξαλλες καταστάσεις» από τη θεατρική ομάδα Ρακοσυλλέκτες.

O πρώτος όροφος του Booze τείνει να γίνει το club της γειτονιάς, φιλοξενώντας Ελληνες και ξένους dj. Κάτω από τα υποτυπώδη, έως έξτρα μίνιμαλ, φωτιστικά από μερικές σειρές χρι-στουγεννιάτικων λαμπτήρων, το κοινό του, όταν δεν χορεύει, βυθίζεται σε συζητήσεις, αλλά και στα μηνύματα των κινητών, συνθέτοντας μια νέα εικόνα για τη χορευτική σκηνή του Kέ-ντρου, σε μια εποχή που πολλοί υποστηρίζουν πως το clubbing έχει σχεδόν πεθάνει.

22

Το θέαμα των περιττωμάτων στους δρόμους της πόλης που αφήνουν πίσω τους τα συμπαθή τετράποδα είναι γνωστό, όπως και οι άπειρες περιπτώσεις ιδιο-κτητών τους που δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τα μαζέψουν. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.adespoto.tv/watch_video.php?v=6c877dd28735022 του site adespoto.gr ένα σύντομο βίντεο θυμίζει σε αυτούς τους αδιάφορους Αθηναίους που έχουν σκυλάκια τι πρέπει να κάνουν...

Ο φωτογράφος Ηλίας Χατζάκης εκθέτει αυτές τις μέρες τη νέα δουλειά του με τίτλο «Ταξίδι, χρόνος μετέωρος» στους τοίχους του Βartesera της οδού Κολοκοτρώνη. Εντυπωσιακά στιγμιότυπα που μας ταξιδεύουν στα πέρατα της γης μακριά από τα όρια της urban ζωής μας.

Αν κρίνουμε από την προσέλευση του κόσμου -τουλάχιστον μέχρι τώρα- στην 22η έκθεση βιβλίου στην πλατεία Κλαυθμώνος, τότε μάλ-λον η κρίση έχει χτυπήσει και τα βιβλία. Ελπί-ζουμε μέχρι τις 21 Απριλίου που θα διαρκέσει να έχει αλλάξει η εικόνα της ερήμωσης που είδαμε στα περίπτερά της.

το projectτο project

RetropolisRetropolis

ΙΔΡΥΜΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΠΕΙΡΑΙΩΣ 206, ΤΡΙΤΗ 3 MAΪOY, 9:00 ΜΜ., ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: WWW.METROPOLISNEWS.GR

---

--

----

--

----

-

Μια μητρόπολη γυρίζει πίσω στο χρόνο και κοιτάζει μια άλλη εποχή. Είναι η Αθήνα, αλλά φοράει πλέον τα μοντέρνα της μάτια. Νέες διασκευές σε τραγού-δια παλιά, διηγήματα εμπνευσμένα από τους ήχους του ’30. Και εγενετο The Retropolis Project.

Ποιος είπε πως για να είσαι βασίλισσα πρέ-πει να έχεις αμύθητη περιουσία και να ζεις οπωσδήποτε σε παλάτι; Μπορείς να έχεις ένα ισόγειο ατελιέ στη Νέα Ιωνία, ένα χειρο-ποίητο στέμμα από χαρτόνι και τα πιο άνετα ρούχα του κόσμου. Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, χρυσοποίκιλτα στολίδια, βελούδα, κορσέδες και υπηρέτες, για να γνωρίσουμε δύο βασί-λισσες της πόλης που υπηρετούν η μία την άλλη, και οι δύο μαζί την τέχνη τους.

Η Ειρήνη Κυριακοπούλου και η Ιωάν-να Μανουσοπούλου αγαπούν να σχεδιάζουν ρούχα. Είναι οι δύο Broke Queens των Αθη-νών, που με υποδέχτηκαν στο βασίλειό τους, το ατελιέ της οδού Δωδεκανήσου. Γνωρίστη-καν σε μια εταιρεία ρούχων όπου απασχο-λούνταν και ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να συνεργαστούν πολύ καλά. «Κάποια στιγμή η Ειρήνη μού είπε πως έχει σκεφτεί να κάνου-με κάτι, βγήκαμε για έναν καφέ, τα είπαμε, κι αυτό ήταν. Λένε πως δεν είναι καλό να μπλέ-κεις τη φιλία με τη δουλειά, αλλά εμείς γίναμε φίλες μέσα από τη συνεργασία μας, είμαστε πια πολλές ώρες μαζί και έχουμε δεθεί αλ-λιώς», μου λέει η Ιωάννα.

Η πρώτη τους συλλογή βγήκε το κα-λοκαίρι του 2005. «Το όνομά μας ήταν πιο πολύ ένα λογοπαίγνιο, ψάχναμε, το συζητού-σαμε και κάπως πάνω στην κουβέντα προέ-κυψε αυτό. Το λατρεύουμε». Η Ειρήνη έχει σπουδάσει σχέδιο μόδας στην ΑΚΤΟ και η Ιωάννα στη σχολή Βελουδάκη και παράλ-ληλα αποφοίτησε από το τμήμα Κοινωνιο-λογίας στο Πάντειο. Εχουν περάσει τα τρι-άντα, αλλά δείχνουν πολύ νεότερες, φαίνο-νται να έχουν μια εκπληκτική σχέση μεταξύ

τους και να είναι πραγματικά ευτυχισμένες με αυτό που κάνουν. «Τον πρώτο καιρό είχα-με τις δουλειές μας και ασχολούμασταν πα-ράλληλα. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να δίνουμε πε-ρισσότερα στις Broke Queens, αφήσαμε όλα τα υπόλοιπα και αφοσιωθήκαμε αποκλειστι-κά σε αυτό. Κουραζόμαστε πολύ, αλλά όχι ψυχολογικά πια».

Οπως είναι αναμενόμενο, η κουβέ-ντα κάποια στιγμή πηγαίνει στην οικονο-μική κατάσταση της χώρας. «Με τον ερ-χομό της κρίσης αποφασίσαμε να μην αλλάξουμε τιμές. Είμαστε μεν σχεδιά-στριες, δεν κάνουμε μαζική παραγωγή, αλλά η λογική μας είναι να δημιουργούμε ρούχα που μπορούν να φορεθούν από το πρωί μέχρι το βράδυ, δεν μπορεί κανείς να δίνει μια περιουσία για casual ρούχα». Στην Ειρήνη αρέσουν τα ταξίδια και οι συ-ναυλίες, ενώ η Ιωάννα απολαμβάνει μάλ-λον περισσότερο το σπίτι. Και στις δύο αρέσει η yoga. «Με τον καιρό καταλαβαί-νεις ότι το σώμα είναι εργαλείο, θέλει να το προσέχεις», λέει η Ιωάννα, που αποδέχεται το χαρακτηρισμό της ρεαλίστριας -αν και οι φίλοι της τη λένε απλά κυνική. Το ίδιο ισχύει και για την Ειρήνη, και έτσι υπέθεσα πως γι’ αυτό υπεύθυνος δεν μπορεί να είναι παρά ο αστερισμός του Καρκίνου.

Εχουν στιλ, έχουν διαμορφώσει τη δική τους αισθητική, έχουν χαρακτήρα και άπο-ψη. Γι’ αυτό και πολλές φορές αντιμετωπί-ζουν δυσκολίες. «Οι Ελληνίδες σε μεγάλο βαθμό δεν καταλαβαίνουν το casual ρούχο. Προτιμούν κάτι πιο κυριλέ, πιο φανταχτερό και εντυπωσιακό. Αντίθετα, στο Βερολίνο ή

Ποιος είπε πως για να είσαι βνα είσαι βασίλισσα πρπρέέ-πει να έχεις αμύθητη περιουσία και να ζ και να ζεις οπωσδήποτε σε παλάτι; Μπορείς να έχειςένα ισόγειο ατελιέ στη Νέα Ιωνία, ένα χειρο-ποίητο στέμμα από χαρτόνι και τα πιο άνεταρούχα του κόσμου. Ας ξεχάσουμε, λοιπόν, χρυσοποίκιλτα στολίδια, βελούδα, κορσέδες και υπηρέτες, για να γνωρίσουμε δύο βασί-λισσες της πόλης που υπηρετούν η μία την άλλη, και οι δύο μαζί την τέχνη τους.

Η Ειρήνη Κυριακοπούλου και η Ιωάν-να Μανουσοπούλου αγαπούν να σχεδιάζουνρούχα. Είναι οι δύο Broke Queens των Αθη-νών, που με υποδέχτηκαν στο βασίλειό τους,το ατελιέ της οδού Δωδεκανήσου. Γνωρίστη-καν σε μια εταιρεία ρούχων όπου απασχο-λούνταν και ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να συνεργαστούν πολύ καλά. «Κάποια στιγμή ηΕιρήνη μού είπε πως έχει σκεφτεί να κάνου-με κάτι, βγήκαμε για έναν καφέ, τα είπαμε, κι αυτό ήταν. Λένε πως δεν είναι καλό να μπλέ-κεις τη φιλία με τη δουλειά, αλλά εμείς γίναμε φίλες μέσα από τη συνεργασία μας, είμαστεπια πολλές ώρες μαζί και έχουμε δεθεί αλ-λιώς», μου λέει η Ιωάννα.

Η πρώτη τους συλλογή βγήκε το κα-λοκαίρι του 2005. «Το όνομά μας ήταν πιο πολύ ένα λογοπαίγνιο, ψάχναμε, το συζητού-σαμε και κάπως πάνω στην κουβέντα προέ-κυψε αυτό. Το λατρεύουμε». Η Ειρήνη έχει σπουδάσει σχέδιο μόδας στην ΑΚΤΟ και η Ιωάννα στη σχολή Βελουδάκη και παράλ-ληλα αποφοίτησε από το τμήμα Κοινωνιο-λογίας στο Πάντειο. Εχουν περάσει τα τρι-άντα, αλλά δείχνουν πολύ νεότερες, φαίνο-νται να έχουν μια εκπληκτική σχέση μεταξύ

Είναι φίλες και σχεδιάστριες ρούχων. Και το απολαμβά-νουν. Και έχουν τη δική τους επιχείρηση. Συναντήσαμε τις Broke Queens στο ατελιέ τους, λίγο μετά την καλοκαιρινή και λίγο πριν από τη χειμερινή τους συλλογή.

25

-

-

-

-

στο Μόναχο για παρά-δειγμα, μια και ξεκινή-

σαμε πρόσφατα συνεργα-σίες εκεί, οι Γερμανίδες προτιμούν ό,τι πιο απλό

και καθημερινό». «Αυτό που θέλαμε εμείς

ήταν να φτιάξουμε ρούχα που δεν περιορίζουν. Που δεν θα τα φορέσεις μόνο σε ένα γάμο ή μόνο στην πα-ραλία, και που ταυτόχρο-να δεν θα είναι πολύ ακρι-βά. Παρόλα αυτά, έχουμε

με έναν τρόπο διατηρήσει μια εμπορικό-τητα στα ρούχα μας, που, όπως είναι λο-γικό, υπερισχύει της δημιουργικής διάθε-σης», σημειώνει η Ειρήνη. Προτιμούν να φοράνε -άρα και να δημιουργούν- ρούχα άνετα, που δεν στενεύουν πουθενά, που δεν ενοχλούν το σώμα, ακόμα και αν κά-ποια τα φοράει όλη μέρα. Γενικά, τους αρέ-σει να παίρνουν τα πράγματα όπως αυτά έρχονται και να μην λειτουργούν με βάση μακροχρόνιους σχεδιασμούς. Ετσι νομίζω πως κάνει κάθε βασίλισσα που σέβεται τον εαυτό της. Και, φυσικά, ακολουθεί μια πο-ρεία παραμυθένια.

Προ ημερών, το ποστ ενός φίλου στο Facebook με παρέπεμψε σε μια σελίδα μέσω της οποίας μπορείς, έναντι 3.000 ευρώ, να εξασφαλίσεις τη μετά θάνατον καύση σου και τη μετατροπή της στάχτης σου σε τριάντα δίσκους βινυλίου με την αγαπημένη σου μουσική. Λίγες ημέρες μετά, σε μια μουσική περιπλάνηση στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα γκρουπ με το μυστηριώδες όνομα “Vinyl Suicide”. Οπως ανακάλυψα στη συνάντη-ση που είχα μαζί τους, πρόκειται για μια παρέα συνηθισμένων Αθηναίων ηλικίας ανάμεσα στα 23 και στα 34. Η αυτοκτονία τους είναι αναλογική και συμβαίνει κάθε μέρα μετά τη δουλειά. Η Δή-μητρα Σιδέρη (φωνή), ο Θοδωρής Κωνσταντακό-πουλος (κιθάρες), ο Πέτρος Θανασός (τύμπανα) και ο Δημήτρης Πατρώνας (μπάσο), μαζεύουν τις στάχτες τους τα βράδια και ξαναγεννιούνται παί-ζοντας μουσική.

«Το όνομά μας θα μπορούσες να πεις ότι εί-ναι τυχαίο, γιατί στην πραγματικότητα εγώ είπα

μια λέξη και η Δήμητρα άλλη μία, και αυτές ήταν vinyl και suicide», εξηγεί ο Θοδωρής, «αλλά τε-λικά έχει για μας και ένα ουσιαστικό νόημα· ση-μαίνει το να φτάνεις στα όρια, να πεθαίνεις από υπερβολική αγάπη και ενθουσιασμό για τη μου-σική και μέσω αυτής της εμπειρίας να ξεφεύγεις από την καθημερινότητα που αντιμετωπίζεις και που, με έναν τρόπο, είσαι αναγκασμένος να υπο-μένεις. Και τελικά να επιστρέφεις, να ξαναγεννιέ-σαι μέσα στην ίδια τη μουσική».

Με το ένα πόδι στη Νομική και το άλλο στη μουσικήΟ Δημήτρης έχει στο σπίτι του γύρω στους 3.000 δίσκους βινυλίου -χάρη στη συλλογή που έκανε ο πατέρας του. Ο Θοδωρής και η Δήμη-τρα λίγους, αλλά όλοι μοιράζονται την ίδια αγά-πη για το αντικείμενο. Δεν είναι αντίθετοι με το downloading και τις ψηφιακές μορφές, εξάλλου είναι παιδιά της εποχής τους, ωστόσο αγαπούν

να απολαμβάνουν μια δουλειά στο σύνολό της, από τη μουσική μέχρι το artwork, πράγμα που ίσχυε τόσο για το βινύλιο όσο και για το CD.

Ζουν μια ζωή μοιρασμένη σε αντιθέσεις, αφού από τη μία κυνηγούν το όνειρό τους, και από την άλλη οι δουλειές τους δεν είναι από αυ-τές που χαρακτηρίζονται ως «δημιουργικής φύ-σης». Ο Θοδωρής και η Δήμητρα εργάζονται και οι δύο σε δικηγορικά γραφεία, ο Πέτρος είναι λο-γιστής, ενώ ο Δημήτρης, που είναι ο μικρότερος του γκρουπ, είναι ακόμα φοιτητής στο ΤΕΙ Τεχνο-λογίας Ιατρικών Οργάνων. Εκτός από τις ζωντα-νές εμφανίσεις τους, ετοιμάζουν και υλικό για μια κυκλοφορία, αλλά δεν θα ήθελαν να δεσμευτούν σε μια μεγάλη εταιρεία που ενδεχομένως θα τους περιόριζε ως προς το ύφος ή τις επιλογές.

«Δεν έχουμε κοινές επιρροές, παρόλα αυτά υπάρχουν κοινά στοιχεία και κοινοί παρονομα-στές στη μουσική μας. Από εκεί και πέρα, ο καθέ-νας από εμάς βάζει το λιθαράκι του, και έτσι συν-

Είναι παιδιά του διαδι-κτύου, νοσταλγούν τις

εποχές του βινυλίου που καλά-καλά δεν γνώρισαν, γρά-

φουν ρομαντικά τραγούδια για τον έρωτα και την πόλη και πεθαίνουν στο οχτάω-ρο του γραφείου, για να ξαναγεννη-θούν επί σκηνής. Με δυο λόγια,

οι Vinyl Suicide, παραμονές ενός ακόμα live.

27

διαμορφώνουμε το ύφος», επισημαίνει η Δήμη-τρα, που αγαπά πολύ τους Smiths και τη βρετα-νική σκηνή. Ο Θοδωρής γράφει κυρίως τους στί-χους και πολλές φορές φέρνει μια ιδέα για μου-σική, αλλά προσπαθούν να συνθέτουν όλοι μαζί, να γίνεται ομαδική δουλειά και το αποτέλεσμα να ταιριάζει σε όλους. «Αγαπάμε όλα μας τα κομμά-τια, και όλα έχουν μια ιστορία πίσω τους -ας πού-με το “6.40 am (on Lycabettus)” κρύβει μια ερω-τική ιστορία, το “I don’t belong here” περιγρά-φει την καθημερινότητά μας στην Αθήνα όπως τη ζούμε τα πρωινά, το “Plastic flowers” αναφέρει εμπειρίες της εφηβείας στην επαρχία», μου εξηγεί ο Θοδωρής, που μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Η Δή-μητρα ξεχωρίζει το “Pictures of you”, νιώθει εκ-πληκτικά όταν το τραγουδάει ζωντανά, και ο Δη-μήτρης το “Glamour Overdose”, ένα τραγούδι για το αθηναϊκό mainstream.

Την περασμένη εβδομάδα, έκλεισαν ένα λίγο μεγαλύτερο χώρο από το συνηθισμένο για πρό-βα και κάλεσαν φίλους και γνωστούς να παρακο-

λουθήσουν, κοινοποιώντας το και στο Facebook. «Στην αρχή δεν είσαι τόσο απελευθερωμένος, αλλά είναι σημαντική η αντίδραση του κοινού που βλέπεις ζωντανά, γενικά είναι μια αλλιώτικη εμπειρία, έχει πλάκα», λέει ο Θοδωρής. «Σίγουρα δεν κάνεις μουσική μόνο για το κοινό σου, αλλά ούτε και μόνο για σένα. Η επικοινωνία είναι αυτή που μας ενδιαφέρει, από εκεί ξεκινάει η μουσι-κή», συμπληρώνει η Δήμητρα. «Είναι τόσο μεγά-λη η πίεση που δεχόμαστε πλέον, που θέλουμε κάποιος να συμπάσχει μαζί μας».

Δεν τους αρέσει να βάζουν εισιτήριο στις συναυλίες τους. «Είναι βασικό το ότι έχουμε τις πρωινές δουλειές μας, αν ήταν βιοποριστικό το θέμα, δεν ξέρω τι θα κάναμε», αναφέρει ο Θο-δωρής. «Αρχικά όμως, μια νέα μπάντα, όπως εί-μαστε και εμείς, οφείλει να αυτοσυστηθεί, να πα-ρουσιάσει τον εαυτό της στον κόσμο. Και είναι τουλάχιστον αγένεια, είναι σαν να καλείς κάποιον σπίτι σου και να του ζητάς και λεφτά».

Τους αρέσει η Αθήνα, κυρίως το βράδυ. Αγα-

πούν το Σύνταγμα, το Κολωνάκι, τα Εξάρχεια, την πλατεία Καρύτση και τις στοές της Λέκκα, ειδικά η Δήμητρα, που κάθε Σάββατο παίζει και μουσι-κή στο Huge. «Είναι η μοναδική μου έξοδος μέσα στην εβδομάδα, δεν το βλέπω σαν δουλειά», τονί-ζει. Προς το παρόν δεν σκέφτονται να εγκαταλεί-ψουν την Αθήνα, θέλουν να μείνουν εδώ και τα πράγματα να γίνουν καλύτερα για τη χώρα. Ονει-ρεύονται στο κοντινό μέλλον να ζουν στο κέντρο της πόλης μια ζωή γεμάτη μουσική -τόσο τα βρά-δια, όσο και τα πρωινά. Ας μην αργήσει, λοιπόν, να έρθει.

Info

http://myspace.com/vinylsuicide

Αφιξη στην πλατεία Κουμουνδούρου. Αθηναϊκά στενά και “Follow Al-Quran” στους τοίχους. Κινέ-ζοι παντοπώλες και Ελληνες καφετζήδες. Ραπ ήχοι, συννεφιασμένος ουρανός και ναυάγια της ζωής αραγμένα στα γρασίδια. Εδώ διάλεξε να στήσει το «κέντρο επιχειρήσεών» του ο γνωστός τσεμπαλί-στας και μπαροκατζής Μάρκελλος Χρυσικόπουλος. Οπου τσέμπαλο -κλειδοκύμβαλο ελληνιστί-, όργανο πληκτροφόρο παλιό και αγαπημένο, πρόγονος του πιάνου. Για τις μουσικές ερμηνείες του, αφεθείτε στην κρίση των συναδέλφων του. Μεγάλα ονόμα-τα του μπαρόκ διεθνώς τον εμπιστεύονται με κλει-στά τα μάτια.

Γεννημένος την ψυχεδελική δεκαετία του 1970, αποτελεί παράδειγμα ατόμου που κέρδισε με το σπαθί του το «ευεργέτημα του αστικού μύθου». Urban legends για τον Μάρκελλο κυκλοφορούν πολλοί. Αλλοι διογκωμένοι, άλλοι με πολλά απο-σιωπητικά. Αποκριάτικες βραδιές στο μπαρ Pop με γυμνή μεταμφίεση «έκπληξη». «Καταστασιακές» εμπνεύσεις και σαμποτάζ σε συναυλίες. Δηλώσεις με υπονοούμενα σε εφημερίδες για «κορίτσια με σι-δεράκια». Rock ’n’ roll καταστάσεις, σε ένα χώρο που -πολλές φορές και όχι πάντα, όπως πολλοί νο-μίζουν- τηρεί μια καθωσπρέπει στάση.

Κτίριο αρκετών ορόφων ρημαγμένο, ασαν-σέρ τεραστίων διαστάσεων. Στην πόρτα του σπι-τιού σε μια πινακίδα αναγράφεται: «Ελευθερία ή Θάνατος». Με υποδέχεται ο πρωταγωνιστής της συ-νέντευξης. Εντός, αβανγκάρντ το σκηνικό: Παρτι-τούρες και τσέμπαλα ατάκτως ερριμμένα... Γλυπτά «κακά» πάνω στο πιάνο. Polaroid να κοσμούν το

ψυγείο. Θέα σε σκληρό αστικό τοπίο -ένας βιομη-χανικός λυρισμός. Πώς και γιατί διάλεξε να κατοι-κήσει εδώ; Απάντηση: «Κωλοχανείο, ναι... Καταρ-χάς, δεν μου αρέσει να έχω γείτονες. Και δεύτερον, είναι πολύ πιο σημαντικό το ασανσέρ. Για να μπαι-νοβγαίνει το τσέμπαλο και η μηχανή». Μάλιστα. Και μηχανόβιος συν τοις άλλοις.

«Θυμάμαι πολύ έντονα την εποχή που ήμουν 16 χρόνων και ένιωθα πως θα μπορούσα να κυβερ-νήσω τον κόσμο στη στιγμή», είναι μερικές από τις πρώτες του λέξεις. Γελάει σαρδόνια. Δυσκολεύεσαι να καταλάβεις εάν αστειεύεται, εάν απλά το εννοεί ή όντως το πιστεύει. Συνεχίζει, κάνοντας μια ανάλυ-ση στο θέμα του ύπνου. Ενδιαμέσως, αναφέρει πως το να κοιμηθεί φορώντας σκούφο που θα φέρει ένα «φανταστικό» θυρεό της οικογένειάς του του ακού-γεται τρομερή ιδέα. Με έναν εξωπραγματικό τρόπο, μέσα από σχεδόν σουρεαλιστικές δηλώσεις, βγά-ζει νόημα. «Ο ύπνος είναι η πιο προσωπική στιγμή του ανθρώπου», καταλήγει. Καταφέρνει, ακολουθώ-ντας ένα νήμα σκέψεων που ο ίδιος δημιούργησε, να επανέλθει στο θέμα του θυρεού. Και γελώντας ξανά, δίνει το στίγμα του. Η διαχρονικότητα είναι σημαντική αξία αφού, όπως λέει: «Κάνω ένα επάγ-γελμα, το οποίο ανερυθρίαστα εκτιμά την παράδο-ση και βασίζεται σε αυτή».

Καιρός, λοιπόν, για μουσική. Οπότε εμπρη-στικά ρωτάω αν, όταν μιλάμε για μπαρόκ, μιλάμε για την «Ανοιξη» του Βιβάλντι και αυτό είναι όλο. «Πας γυρεύοντας να τα ακούσεις εσύ, νομίζω... Εί-

Τη Μεγάλη Δευτέρα ακούμε Βι-βάλντι στη «Στέγη». Μια διάσημη

mezzo soprano, ένα ανήσυχο μουσι-κό σχήμα και ο «καλλιτεχνικός τους

παιδονόμος» σε μπαρόκ μουσικές. Πλησιάσαμε γεμάτοι απορίες τον

τελευταίο. Ιδού, ο διόλου politically correct Μάρκελλος Χρυσικόπουλος.

ναι πολύ πιο εύκολο να προσεγγιστεί ένα κομμά-τι, όταν υπάρχει τίτλος περιγραφικός. Αν, αντί για ‘Κοντσέρτο σε Ρε ελάσσονα’, πεις ‘Η καταιγίδα που λυσσομανάει’, εκείνη τη στιγμή μπορεί κανείς να αφεθεί και να τον συνεπάρει η μουσική πιο εύκο-λα». Ο Μάρκελλος τονίζει πως η μπαρόκ μουσική δεν είναι μόνο οι «Τέσσερις Εποχές».

Πηγαίνοντας σε πιο βόρεια ακούσματα, ανα-φέρει ότι «ο Μπαχ προσφέρει μουσική για να κά-νει κανείς ό,τι θέλει. Και το ‘ό,τι θέλει’ μας αρέσει. Το ‘ό,τι να ’ναι’ είναι το πρόβλημα». Σκέφτομαι ότι εάν υπάρχει ένα μείζον μεταμοντέρνο πρόβλημα, αυτό είναι το δόγμα του «ό,τι να ’ναι». Εάν όμως ο κλασικός Σούμπερτ ακούγεται κλασικούρα στην πλειονότητα των Ελλήνων ακροατών, με το μπα-ρόκ τσιμπάνε πιο εύκολα. Υπάρχει εξήγηση; Ετσι φαίνεται. «Το μπαρόκ έχει swing, έχει bounce. Επειδή βασίζεται πάρα πολύ στο λόγο, κατ’ επέκτα-ση βασίζεται πάρα πολύ στην αίσθηση της εναλλα-γής συμφώνων-φωνηέντων. Αυτό που μας ενδι-αφέρει λιγότερο είναι η ομορφιά του φωνήεντος, αντιθέτως μας νοιάζει αυτή η δυνατή εναλλαγή». Γοητευτική η σύνδεση λόγου και μουσικής, υπάρ-χει όμως κάτι πιο πρακτικό; «Εχω την εντύπωση

ότι μπορείς πιο εύκολα να ακούσεις μεσαιωνική ή μπαρόκ μουσική έχοντας πιει αλκοόλ, παρά κλασι-κή. Στη μία περίπτωση σε βάζει σε μια κατάσταση, στην άλλη σού φαίνεται εκνευριστικό. Δεν ξέρω γιατί ή τι σημαίνει αυτό, αλλά κάτι πρέπει να ση-μαίνει». Καθημερινή, πρακτική και αφοπλιστική η απάντηση του τσεμπαλίστα. Μακριά από οποιον-δήποτε διδακτισμό.

Στις 18 Απριλίου, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφόρος Συγγρού 107-109), ο Βιβάλντι έχει την τιμητική του. Και όχι, δεν θα ακουστούν οι «Τέσσερις Εποχές». Αντίθετα, θα ερμηνευτούν έργα μια άλλης εσωτερικότητας. Πρωταγωνίστρια της βραδιάς, η διάσημη mezzo soprano Romina Basso -μια ιταλίδα συνώνυμη της σύγχρονης μπαρόκ ερ-μηνείας. Δίπλα της το ελληνικό σχήμα Latinitas Nostra, που χρόνια τώρα εξερευνά νέες διαδρομές σε συνθέσεις τριακοσίων και πλέον χρόνων. Με άρμα του το νεαρό της ηλικίας των μελών του, κα-θώς και τη μοντέρνα ματιά. Με την καλλιτεχνική δι-εύθυνση του πονήματος να ανήκει στον κύριο των φωτογραφιών. Θα παίξει και τσέμπαλο, εννοείται.

Γιατί όμως να πάει να παρακολουθήσει κανείς την εν λόγω συναυλία; Χωρίς φανφάρες, μεγαλο-στομίες και τυμπανοκρουσίες, ο Μάρκελλος μού απάντησε: «Να πεις ότι τραγουδάει μια απίστευτη φωνή και να έρθουν να την ακούσουν».

Καλά ως εδώ, αλλά θρησκευτικά έργα; Η μοδά-τη καρδιά μας θα αντέξει; Εκεί έρχεται η διόρθωση του κ. Χρυσικόπουλου: «Θρησκευτικής εμπνεύσε-ως καλύτερα, όχι θρησκευτικά. Στο μπαρόκ τα όρια ανάμεσα στο θρησκευτικό και το κοσμικό είναι δυσ-διάκριτα. Αυτό βοηθάει πολύ έναν άνθρωπο του σήμερα να ‘καταλάβει’ ένα κομμάτι χωρίς απαραίτη-τα να είναι θρήσκος. Χωρίς να οδηγείται ή να βοη-θιέται από μια εσωτερικότητα, από μια θρησκευτική κατάνυξη, από μια πίστη.

Ασχετα εάν κάποιο παρόμοιο συναίσθη-μα μπορεί να του δημιουργηθεί κατά την ώρα της ακρόασης». Τώρα μάλλον ακούγεται πιο προσιτό. Σκεφτείτε ακόμα πως: «Τα θέματα που ακούει κα-νείς στη θρησκευτική μουσική της περιόδου -ιδι-αίτερα σε έναν συνθέτη όπως ο Βιβάλντι-, τα ίδια ακούει και στην κοσμική μουσική». Τα λόγια αυτά τα είπε με μια ώριμη ηρεμία. Ενώ στην αρχή της συ-νέντευξης έμοιαζε με σκανδαλιάρικο παιδί.

Και όχι, ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος δεν εί-ναι δύο άνθρωποι σε έναν. Απλά δεν είναι συνηθι-σμένος. Δεν είναι ο «μέσος όρος». Μπορεί τη μία στιγμή να σε πείσει με τα λόγια του να ακούσεις ένα concerto grosso του Σκαρλάτι, και την άλλη να σου πει μια «κουφή» ιστορία. Οπως τότε στη Γαλλία, που του ζήτησαν να παίξει τσέμπαλο, ενώ ένα ζευγάρι νεαρών φιλόμουσων θα έκανε έρωτα.

-

-

30

Αν θέλεις να περιγράψεις με επιτυχία τον Γιώργη Χριστο-δούλου, πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσεις τον τίτ-λο του καινούργιου του δί-σκου: “Flaneur”. Αυτός που περιδιαβαίνει δηλαδή, ένας

τραγουδοποιός εν προκειμέ-νω που κυκλοφορεί και φτιά-

χνει τραγούδια που αναδει-κνύουν το αστικό τοπίο. Είτε πρόκειται για αυτό της Αθή-

νας, είτε για αυτό της Βαρ-κελώνης και της Μαγιόρκας. Τον συνάντησα σε ένα στενό

της Πλάκας και μιλήσαμε για τις διαδρομές και τα ταξίδια

του. Μουσικά και μη.

31

Αρχίζοντας να μιλάω με το Γιώργη, το πρώτο πράγμα που τον ρωτάω είναι για την απόφασή του να ασχοληθεί με πρωτότυπα ισπανόφωνα και γαλλόφωνα τραγούδια. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; «Δεν υπήρχε από την αρχή συγκεκριμέ-νη ιδέα», μου εξηγεί και οι πληροφορίες που φτάνουν στα αυτιά μου είναι πιο ενδιαφέρουσες από ό,τι περίμενα. «Τα τραγούδια είναι απόκτη-μα των τριών τελευταίων ετών και γράφτηκαν στις βόλτες και στα ταξίδια μου στη Μεσόγειο και κυρίως στη Βαρκελώνη». Δεν ήταν αυτοσκο-πός λοιπόν, ήταν ανάγκη. Δεν φτιάχτηκαν για να μπουν σε ένα δίσκο, αλλά προέκυψαν σιγά-σιγά και άρχισαν να παίζονται σε διάφορα live του, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ισπανία.

Η πορεία του Γιώργη στην Ιβηρική ξεκίνη-σε από ένα φεστιβάλ στο οποίο συμμετείχε. Στον κύκλο «Μουσική χωρίς σύνορα» του συγκεκρι-μένου φεστιβάλ, ο Γιώργης ήταν καλεσμένος για να κάνει ένα αφιέρωμα στη Μεσόγειο. Εκεί τον άκουσε ένας ατζέντης και άρχισε η συνεργασία. Ακολούθησαν αρκετά live εκεί και, δεδομένης της αγάπης του τραγουδοποιού για την Ισπανία, τώρα πια πηγαινοέρχεται Αθήνα-Βαρκελώνη με τρομερή συχνότητα.

«Πώς είναι το κοινό εκεί;» τον ρωτάω, αν και γνωρίζω εν μέρει την απάντηση. «Ηταν όλοι εξαιρετικά ήσυχοι και συνειδητοποιημένοι για το τι έχουν επιλέξει να ακούσουν, ακόμα και στις συναυλίες που δεν είχαν εισιτήριο, παρόλο που έπαιζα πράγματα που δεν τους ακούγονταν πάντα οικεία. Είχα επιλέξει ένα αφιέρωμα στους μυθικούς χώρους που χάνονται στην κοσμοπο-λίτικη Μεσόγειο. Τέτοιοι χώροι είναι το πατάρι του Ζόναρς, το Καφέ Γκρέκο στη Ρώμη, το Καφέ Παλόμα στη Βαρκελώνη και το Καφέ Βραζίλιαν στη Βουκουρεστίου». Και τι τραγούδια έχει αυτό το αφιέρωμα; «Τραγούδια που μπορεί να ξεκί-νησαν από αυτούς τους χώρους και ανήκουν σε

συνθέτες δύο και τριών γενεών πριν από εμάς».Κάπως έτσι, λοιπόν, ο Γιώργης άρχισε να

γοητεύει το κοινό της Βαρκελώνης και εκείνος με τη σειρά του να γοητεύεται από τα στενά δρο-μάκια της. Συνέχεια αυτής της δραστηριότητας είναι και ο δίσκος που κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα περίπου με τον τίτλο “Flaneur”. Κά-ποια από τα τραγούδια του δίσκου έχουν ήδη δοκιμαστεί τόσο στο κοινό της Αθήνας όσο και της Βαρκελώνης. «Εβλεπα ότι άρεσαν. Και στους Ελληνες και στους Ισπανούς. Δεν τα έπαι-ξα όλα βέβαια, αλλά τα περισσότερα έχουν πε-ράσει εκεί τις εξετάσεις τους. Αλλωστε, ο δί-σκος είναι χαμηλών τόνων και ταιριάζει τέλεια με τους χώρους όπου έπαιζα στην Ισπανία». Ζη-τάω περισσότερες διευκρινίσεις για τους «ιδιαί-τερους» χώρους. «Επαιξα σε λιμάνια, εκκλησί-ες και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς. Μία από τις συναυλίες που δεν πρόκειται να ξεχάσω ήταν σε μια εκκλησία που δεν τελείωσε ποτέ σε μια κωμόπολη στη Μαγιόρκα. Υπήρχαν μόνο οι τοίχοι και έλειπε η οροφή και η είσοδος. Ηταν πολύ όμορφα».

Επιστρέφω λίγο στη στιγμή της δημιουργί-ας των τραγουδιών. «Γράφτηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο», τονίζει ο Γιώργης, αλλά χρειάζομαι

περισσότερες λεπτομέρειες. «Σε ένα αεροπλάνο, σε μια βόλτα, σε ένα πούλμαν. Εκει δημιουρ-γήθηκαν. Στη συνέχεια, μόλις έφτανα σπίτι μου έκανα όλη την υπόλοιπη δουλειά από το ίντερ-νετ. Στο myspace βρήκα ανθρώπους που εκτιμώ πολύ και τους ζήτησα να με βοηθήσουν σε αυτή τη δουλειά». Ετσι, προστέθηκε στην παρέα ο Αλ-μπέρτο Μάτε από τη Μαδρίτη, ο Ζορντί Μαράν-χες από τη Βαρκελώνη και η Μαρτελέν Γκαμπόν από τη Μασσαλία. Ενώ στο τραγούδι “Tous les mardis” η εξαιρετική Joanna Swan συντροφεύ-ει τον Γιώργη. Συμμετέχει ακόμα ο Marc Melia Sobrevias από τη Μαγιόρκα, πιανίστας του συ-γκροτήματτος The Lonely Drifter Karen.

Aναρωτιέμαι πώς κατάφερε ο Γιώργης να «πείσει» αυτούς τους ανθρώπους να συνεργα-στούν μαζί του. «Ηταν οι πιο εύκολες συνεργα-σίες που είχα ποτέ», απαντάει και η σύγκριση με τους Ελληνες καλλιτέχνες γίνεται αυτόματα. «Η μουσική είναι μια γλώσσα που δεν γνωρίζει σύ-νορα και ο δίσκος αυτός το αποδεικνύει περίτρα-να. Κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν με παρέπεμψε σε ατζέντη, μάνατζερ ή δισκογραφική εταιρεία, παρόλο που όλοι έχουν. Ηθελαν να το κάνουν και το έκαναν».

Και τώρα που ο δίσκος έχει ολοκληρωθεί, ποια πορεία θα ακολουθήσει; «Κυκλοφορεί ήδη στην Ισπανία και το καλοκαίρι θα βγει στην Αρ-γεντινή. Ακόμα, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κυκλοφορήσει στη Γαλλία και στον Καναδά. Στην αρχή δεν ήθελα καθόλου να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, ευτυχώς κάποιοι φίλοι επέμειναν», εξο-μολογείται και δεν μπορώ να μην ρωτήσω τους λόγους του δισταγμού. «Ο δίσκος είναι σε δύο γλώσσες που δεν έχουμε συνηθίσει να ακούμε στην Ελλάδα. Εχουμε μια αγγλοκρατούμενη σκη-νή και είναι κρίμα γιατί γίνονται εξαιρετικά πράγ-ματα στην Ιταλία, τη Ισπανία, τη Γαλλία και όχι μόνο».

-

-

32

Διαβάζοντας την παρακάτω είδηση, μου ήρθε στο μυαλό ένα κομμάτι των Active Member, στο οποίο ο αγαπημένος B.D. Foxmoor αποτυπώνει την κα-τάντια που βλέπει γύρω του τραγουδώντας: «... δεν πάει πιο κάτω, αδερφέ μου, δεν πάει ...» Μιλώντας για κατάντια λοιπόν, μάθετε ότι κάποιοι ατσίδες στις ΗΠΑ, βασιζόμενοι στη χαμηλή αυτοεκτίμηση όλων εκείνων που χρησιμοποιούν το διαδικτυακό κόσμο ως πλήρες υποκατάστατο του πραγματικού, σκέφτηκαν να δημιουργήσουν τη λεγόμενη... εικο-νική γκόμενα (Cloud Girlfriend).

Με απλά λόγια: Δεν μπορείς να σταυρώσεις γυναίκα; Σε πιάνει το παράπονο όταν βλέπεις τους φίλους σου στο Facebook να σαλιαρίζουν κάθε λίγο και λιγάκι με ένα διαφορετικό αμόρε; Καλό θα είναι, σου λένε οι συγκεκριμένοι κύριοι, να μην κοιτάξεις πώς θα βελτιώσεις την κοινωνική σου ζωή και να ξεμυτίσεις λιγάκι προς τον έξω κόσμο, αλλά να μπεις στην ιστοσελίδα www.cloudgirlfriend.com. Εκεί, αφού θα δώσεις το email σου για να γραφτείς στην υπηρεσία, στη συνέχεια θα τους πε-ριγράψεις πώς ακριβώς θέλεις την ιδανική γυναί-κα. Η υπηρεσία, λοιπόν, υπόσχεται πως θα δη-μιουργήσει τεχνητούς λογαριασμούς σε υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook. Τεχνη-τούς λογαριασμούς που θα ανήκουν σε εικονικές γκόμενες, οι οποίες θα σου γεμίζουν στο εξής τον

τοίχο με μηνύματα κολακείας, αφήνοντας στους «απ’ έξω» να εννοηθεί πως είσαι ο... καλυτερότε-ρος.

Τι κι αν το τελευταίο κομπλιμέντο που σου έχει γίνει ήταν αυτό της μαίας όταν γεννήθηκες; Πλέον, το εικονικό σου έτερον ήμισυ δεν θα είναι καθόλου φειδωλό και θα γεμίζει το wall σου με σιρόπια και ατάκες του στιλ: «Παιδαρά μου, είσαι καταπληκτι-κός!» Εσύ από κάτω θα της απαντάς σαν το παγόνι: «Και εσύ είσαι απίστευτη... Δεν υπάρχεις!» Και βέ-βαια δεν υπάρχει! Αλλά αυτό θα το ξέρεις μόνο εσύ. Διαβολικό, ε; Τα φιλαράκια σου, λοιπόν, θα σκά-νε από τη ζήλια τους και οι γκομενίτσες που μέχρι τώρα σε αγνοούσαν επιδεικτικά θα αρχίσουν να σε βλέπουν με άλλο μάτι! Σωστά; Εάν κουνάς καταφα-τικά το κεφάλι σου, υπάρχει πρόβλημα.

Η συγκεκριμένη υπηρεσία δεν βρίσκεται ακό-μα σε φάση λειτουργίας. Και είναι αμφίβολο εάν θα τεθεί ποτέ, μια και οι όροι του Facebook εί-ναι αρκετά αυστηροί για να επιτρέψουν σε υπη-ρεσίες-βδέλλες όπως αυτή να κολλήσουν πάνω της. Ο David Fuhriman, δημιουργός του Cloud Girlfriend, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι σκοπός της υπηρεσίας του είναι να βοηθήσει ντροπαλούς άντρες να βρουν τη χαμένη τους αυτοπεποίθηση. Και πολλοί έχουν «τσιμπήσει». Αν μπεις, άλλω-στε, στην ιστοσελίδα της υπηρεσίας, θα διαπιστώ-

σεις πως η ζήτηση για μια ψεύτικη συντροφιά εί-ναι πλέον τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να ικανο-ποιηθεί.

Ας ελπίζουμε πως όσοι έχουν τρέξει ήδη να γραφτούν στις λίστες του Cloud Girlfriend είναι κοροϊδάκια Αγγλοσάξονες και μονόχνοτοι Βορει-οευρωπαίοι. Και ότι οι απόγονοι των ανεπανά-ληπτων greek lovers των ’70s και των ’80s δεν έχουν ανάγκη από τέτοιες φτηνές γυναικοπαγίδες. Πριν από λίγες ημέρες, άλλωστε, βγήκε στο φως της δημοσιότητας μια έρευνα που κατατάσσει τους Ελληνες στην 63η θέση παγκοσμίως σε ό,τι αφορά το μέσο όρο μήκους του μορίου τους. Ας μην τους δώσουμε τροφή για επιπλέον κακεντρεχή σχόλια.

Μια αλλόκοτη ιδέα ονόματι Cloud Girlfriend αναλαμβάνει να δημιουργήσει μια εικονική ερωτική συντροφιά για κάθε εργένη, η οποία θα εμφανίζεται στα κοινωνικά δίκτυα. Η απήχηση αυτής της ιδέας έρχεται να καταρρίψει το μύθο που θέλει τη νέα γενιά να είναι πιο ξεπεταγμένη.

33

Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε πια για το πόσο χώρο μπορείτε να διαθέσετε στον υπολογιστή ή το κινητό σας για τα αγαπημέ-να σας μουσικά κομμάτια. Η Amazon σάς δίνει τη δυνατότητα να τα αποθηκεύετε στο «νέφος», λύνοντας τα χέρια σας.

Ο καιρός στον ψηφιακό κόσμο προβλέ-πεται από εδώ και πέρα αρκετά... νεφε-λώδης! Ενα νέο κεφάλαιο στο θαυμαστό κόσμο του cloud computing ήρθε να προσθέσει η Amazon, η οποία κατάφερε να αιφνιδιάσει άλλους κολοσσούς του χώρου, όπως η Google και η Apple, και να λανσάρει την πρώτη υπηρεσία cloud music. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να αποθηκεύετε τα τραγούδια που αγορά-ζετε από το ηλεκτρονικό υπερκατάστημα στον αποθηκευτικό χώρο που σας προ-σφέρει και να τα αναπαράγετε σε οποια-δήποτε συσκευή διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο.

Οι υπηρεσίες της Amazon στο νέ-φος (οι οποίες διατίθενται προς το πα-ρόν μόνο μέσω της αμερικανικής σε-λίδας) χωρίζονται σε δύο τμήματα. Το πρώτο αφορά την παροχή αποθηκευτι-κού χώρου με το Amazon Cloud Drive. Το e-shop σάς προσφέρει δωρεάν 5GB, αρκεί να διαθέτετε ένα λογαριασμό σε αυτό. Αν νομίζετε ότι δεν σας φτάνει, μπορείτε να αυξήσετε το χώρο πληρώ-νοντας το ανάλογο τίμημα -το μεγαλύτε-ρο πακέτο σας παρέχει 1TB έναντι 1.000 δολαρίων ανά έτος. Το δεύτερο σκέλος αφορά το Amazon Cloud Player. Η συ-γκεκριμένη εφαρμογή σάς επιτρέπει να διαχειρίζεστε και να αναπαράγετε τα mp3 που έχετε αγοράσει από το κατάστημα ή έχετε ανεβάσει από τον υπολογιστή σας στο Cloud Drive, χωρίς να χρειάζεται

να εγκαταστήσετε κάποιο πρόγραμμα (πχ. το Windows Media Player)· είτε ο browser σας είτε το σχετικό app στα κινητά Android μπορούν να κάνουν τη δουλειά.

Οι κριτικές μέχρι στιγμής είναι δι-θυραμβικές. Δημοφιλή τεχνολογικά sites, όπως το ZDNet και το Mashable, διαλαλούν την άρτια λειτουργία του Cloud Player. Παρόλα αυτά, η Amazon φαίνεται πως παρέλειψε κάτι σημαντικό: τη συναίνεση της μουσικής βιομηχανίας. Πολλοί αντιπρόσωποι του κλάδου έχουν δηλώσει ότι το ηλεκτρονικό κατάστημα δεν έχει ζητήσει την άδειά τους για την αναπαραγωγή των τραγουδιών τους στον Cloud Player. Η Amazon από την πλευ-ρά της υποστηρίζει ότι δεν απαιτείται κάποια ειδική άδεια, καθώς η εφαρμογή της δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να ακούσουν τη μουσική που έχουν ήδη αγοράσει και οι δικηγόροι έχουν αρχί-σει να «σαρώνουν» τη νομοθεσία...

Δεδομένου ότι η Apple και η Google αναμένεται να ακολουθήσουν την Amazon στο χορό, φαίνεται πως η υπηρεσία cloud music είναι το “next big thing” στο χώρο του υπολογιστικού νέφους. Παράλληλα, αποτελεί τον προ-θάλαμο για μία πληρέστερη multimedia εμπειρία μέσω του cloud computing· μια και έγινε η αρχή με τη μουσική, γιατί να μην ακολουθήσουν και οι ταινίες;

34

Ενα άριστο παράδειγμα αξιοποίησης της τελευταί-ας λέξης της τεχνολογίας με σκοπό την ανάδει-ξη και την προστασία του περιβάλλοντος. Με τη φράση αυτή θα μπορούσε να περιγράψει κανείς το Navarino Natura Hall by Hellenic Postbank, ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα διαδραστικό εκθεσιακό χώρο, που δημιουργήθηκε από τη σύ-μπραξη του Πανεπιστημίου της Στοκχόλμης, της Ακαδημίας Αθηνών, της Ελληνικής Ορνιθολογι-κής Εταιρείας, της Ελληνικής Ενωσης Προστασίας Θαλάσσιου Περιβάλλοντος (HELMEPA) και του Navarino Foundation σε συνεργασία με το Ταχυ-δρομικό Ταμιευτήριο.

Ο χώρος, ο οποίος θα λειτουργεί από τον Ιού-νιο στην Costa Navarino στη Μεσσηνία, χρησι-μοποιεί νέα διαδραστικά τεχνολογικά μέσα, όπως βίντεο, τρισδιάστατες προβολές και οθόνες αφής, για να ενημερώνει τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους της περιοχής για τη Μεσσηνιακή φύση και τα τοπικά οικοσυστήματα. Ταυτόχρονα, θα τους πληροφορεί για την έκταση και τις συνέπει-ες του φαινομένου της κλιματικής αλλαγής, τόσο στον κόσμο όσο και στην περιοχή της Μεσογείου, καθώς και για τους τρόπους με τους οποίους ο κα-θένας μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπισή του.

Θα παρέχει επίσης ενημέρωση για τα αποτελέ-σματα του ερευνητικού έργου που διεξάγεται από το Navarino Environmental Observatory (NEO). Πρόκειται για το περιβαλλοντικό παρατηρητήριο που δημιουργήθηκε από τη σύμπραξη του Πανε-πιστημίου της Στοκχόλμης, της Ακαδημίας Αθη-νών και της TEMES -του φορέα ανάπτυξης της Costa Navarino- και αποτελεί πρότυπο συνεργα-σίας μεταξύ ακαδημαϊκών φορέων και ιδιωτικού τομέα, πάνω στην έρευνα και στην εκπαίδευση για την κλιματική αλλαγή και το περιβάλλον στη Με-σόγειο.

Στην παρουσίαση του χώρου που πραγματο-ποιήθηκε τη Δευτέρα, έδωσαν το «παρών» εξέχου-σες προσωπικότητες, με τον πρόεδρο του Ταχυ-δρομικού Ταμιευτηρίου Κλέων Παπαδόπουλο να δηλώνει: «Σήμερα ανακαλύπτουμε την πραγμα-τική διάσταση ενός -μοναδικού για τα σύγχρονα δεδομένα- περιβαλλοντικού και εκπαιδευτικού έρ-γου. Μιας πρωτοποριακής ιδέας, που αναδεικνύει τη Μεσσηνία σε πρότυπη οικολογική κοιτίδα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Και χαίρομαι, γιατί το έργο παίρνει ήδη μεγάλη τοπική αλλά και διεθνή προβολή, καταξιώνοντας αυτή την προσπάθεια».

Από την πλευρά του, ο διευθύνων σύμβου-

λος της TEMES και εκπρόσωπος του Navarino Foundation Αχιλλέας Β. Κωνσταντακόπουλος υπο-στήριξε τα εξής: «Επενδύοντας στην προστασία του περιβάλλοντος, προφυλάσσουμε τη φυσική και πολιτιστική μας κληρονομιά. Ευελπιστούμε πως το Navarino Natura Hall θα λειτουργεί ως συνε-χής υπενθύμιση προς όλους μας για την ανάγκη της προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και της αλλαγής της καθημερινής μας συμπεριφοράς».

Ο διευθυντής, τέλος, του Τομέα Ατμοσφαι-ρικού Περιβάλλοντος και εκπρόσωπος του Ιδρύ-ματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών Χρήστος Ζερεφός τόνισε: «Η δημιουργία του Navarino Natura Hall αποτελεί μια σημαντι-κή πρωτοβουλία, η οποία θα αποτελέσει όχι μόνο διαδραστικό χώρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στους επισκέπτες, αλλά και δίοδο διάχυσης και επικοινωνίας των ερευνητικών αποτελεσμάτων του περιβαλλοντικού παρατηρητηρίου (ΝΕΟ-Navarino Environmental Observatory). Είμαι πολύ υπερή-φανος, γιατί εγώ και οι συνεργάτες μου συμμετέ-χουμε σε αυτήν τη σπουδαία επιστημονική προ-σπάθεια».Εμείς, δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε κάθε επτιχυία

Τρισδιάστατες προβολές, οθόνες αφής και πρωτοποριακά βίντεο στην υπη-ρεσία του περιβάλλοντος. Το Navarino Natura Hall by Hellenic Postbank αναδεικνύει τη Μεσσηνία σε πρότυπη οικολογική κοιτίδα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας σύγχρονα διαδραστικά τεχνολογικά μέσα.

Πλαταιών και Λεωνίδου στον Κεραμεικό. Παρά την ιστορική αξία στην οποία παραπέμπει το όνο-μα της γωνίας αυτής, ο χώρος που περικλείεται εντός της δεν είναι τίποτα άλλο από ένα εγκατα-λελειμμένο οικόπεδο γεμάτο μπάζα και ακαθαρ-σίες. Αλλά δεν είναι μόνο το όνομα. Το οικόπεδο αυτό ήταν πριν από 2.500 χρόνια το τμήμα του Δημοσίου Σήματος. Tου νεκροταφείου, δηλαδή, της αρχαίας Αθήνας στο οποίο οδηγούνταν οι επιφανείς άνδρες και οι ένδοξοι πολεμιστές της εποχής. Το κοντράστ που προκύπτει από τη σύ-γκριση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν του συγκεκριμένου σημείου δεν είναι πρωτόγνωρο. Είναι σύνηθες, άλλωστε, το «χθες» αυτού εδώ του τόπου να μην τυγχάνει ιδιαίτερης εκτίμησης από την πολιτεία και τους πολίτες του «σήμερα».

Παρόλα αυτά, εκεί που η κρατική αδιαφορία «γεννάει» ερείπια και παρακμή, η ευαισθητοποίη-ση των πολιτών έρχεται να λειτουργήσει συμπλη-ρωματικά και καταπραϋντικά. Εδώ και μερικές ημέρες στον Κεραμεικό, κάτοικοι και επαγγελμα-τίες της περιοχής, τοπικές οργανώσεις, όπως η «ΚΜ-Πρότυπη Γειτονιά» και το «Δημόσιο Σήμα», η «Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτι-σμού», οι Atenistas και το διεθνές μη κυβερνητι-κό δίκτυο «Ο Κόσμος της Αθήνας», έχουν αναλά-βει τον καθαρισμό του οικοπέδου, προκειμένου να γίνει εφικτή η ανασκαφή που θα επαναφέρει στην επιφάνεια την... μπαζωμένη αίγλη.

Την Κυριακή στις 17 Απριλίου, ως αποκο-ρύφωμα των ενεργειών τους, οι παραπάνω διορ-γανώνουν ένα είδος «εγκαινίων» στο σημείο. Η Αμαλία Ζέπου, μέλος των Αtenistas, καλεί κατοί-κους και επισκέπτες της Αθήνας να κατέβουν στο Δημόσιο Σήμα, όπου «θα έχουν την ευκαιρία να

περιηγηθούν στο χώρο και να μάθουν την ιστορία του μέσα από ξεναγήσεις, προβολές και εμφυτεύ-σεις που θα πραγματοποιηθούν», ενώ παράλληλα μας ενημέρωσε πως «θα λάβει χώρα και περίπα-τος από το Αρχαίο Νεκροταφείο του Κεραμεικού μέχρι την Ακαδημία Πλάτωνος».

Και αν η πολιτεία έχει γυρίσει την πλάτη της προ πολλού σε ζητήματα ανάδειξης χώρων με μεγάλη αρχαιολογική σημασία, στην περίπτω-ση του Δημοσίου Σήματος φαντάζει ασυνήθιστη η συμπαράσταση της δημοτικής Αρχής στο όλο εγχείρημα και, όπως μας αναφέρει η κ. Ζέπου, «η στάση του δήμου Αθηναίων δεν είναι μονάχα υποστηρικτική, αλλά και απόλυτα συνεπής. Η θέ-ληση που επιδεικνύει, για να βοηθήσει στις προ-σπάθειές μας, είναι πρωτοφανής, ξεπερνώντας άμεσα τους όποιους σκευρούς μηχανισμούς», καταλήγει για τον -μάλλον απρόσμενο- σύμμαχό

τους.Η λέξη-κλειδί η οποία αποτυπώνει το στόχο

της όλης προσπάθειας είναι η «ένωση». Η Αμαλία Ζέπου ξεδιπλώνει το σκεπτικό της πρωτοβουλίας: «Επιδιώκουμε την ένωση των κατοίκων, όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με τους επισκέπτες. Επιθυ-μούμε την ένωση των κατοίκων με το δήμο. Και κυρίως, ζητάμε την πραγματική -επιτέλους- ένω-ση της υποβαθμισμένης περιοχής του Κεραμει-κού με το Ιστορικό Κέντρο. Η πραγμάτωση των παραπάνω θα αποτελέσει για όλους εμάς την ιδα-νική κατάληξη αυτής της προσπάθειας».

Τι και αν τα ραντεβού «κλείνονται» συνήθως σε σημεία ευρέως γνωστά; Αυτή την Κυριακή θα πρωτοτυπήσουμε και θα προτιμήσουμε ένα ση-μείο λιγότερο αναγνωρίσιμο. Ραντεβού, λοιπόν, στο Δημόσιο Σήμα.

Ξέρει κανείς πού είναι το Δημόσιο Σήμα; Το νεκροτα-φείο της αρχαίας Αθήνας; Οχι βέβαια. Πού να ξέρει;

Δεν είναι άλλωστε τίποτα άλλο από ένα παρατημένο οικόπεδο στον Κεραμεικό. Είναι; Ηταν. Υστερα από πρωτοβουλία των πολιτών, αρχίζει και αποκτά την

εικόνα που του αξίζει στη σύγχρονη Αθήνα.

-

-

-

--

---

---

-

38

O Γολγοθάς, «μέσα» μας…Σαλάτα (από φρουτάκια) έγινε η κοινοβου-

λευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή το νο-μοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια. Στο ρόλο του «κουλοχέρη», ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, που ελπίζει πλέον μόνο σε μία επιτυχημένη «τριπλέτα καρπουζιών» για να αυξήσει τα έσοδα.

«Στη Δευτέρα Παρουσία ας μας βάλουν απουσία»: ο ευφυής τίτλος του νέου βιβλίου του Χρήστου Χωμενίδη.

Η δικαστική καταδίκη μιας τηλεοπτικής περσόνας, όπως είναι ο Παναγιώτης Ψωμιάδης (της ενωμένης Κεντροδεξιάς), μοιάζει θεόσταλ-το δώρο για τα «επαναπατρισθέντα» στη ζώνη των 8 δελτία ειδήσεων. Αλήθεια, σε πόσους έλειψαν; Αν έλειψαν.

Για άλλους είναι είδηση, για εμάς είναι μια απρέπεια πρώτης τάξεως! Η ατάκα του Ηλία Ψινάκη προς τον Φώτη Προβατά: «Μωρή τρε-λή, κάτσε κάτω» μας προσβάλλει όλους όσοι σε αυτή την πόλη γνωρίζουμε από ιστορία... Οι άλ-λοι ας ρωτήσουν ή ας σιωπήσουν!

Και ξαφνικά, μύρισε εκλογές. Ενα ολόκλη-ρο Σαββατοκύριακο τα τηλεφωνήματα δεξιά και αριστερά πήγαν σύννεφο για μια φήμη που δεν ήταν κάτι περισσότερο από μια συνήθη για τα κόμματα εξουσίας «άσκηση ετοιμότητας». Και αυτή, με τη βοήθεια του όπλου των δημοσκοπι-κών μετρήσεων, έχει τη σχετική κομματική αξία της, προκειμένου να πιστοποιείται το stand by των ψηφοφόρων τους.

Ασκήσεις θάρρους πότε θα κάνουμε; Για να μην ξεχνάμε και τους «Δέκα Μικρούς Μήτσους».

Μέσα σε όλα αυτά, ο «μετριοπαθής» (κατά δήλωσή του) κ. Καρατζαφέρης δηλώνει πως όταν έρθει στην εξουσία «θα βουλιάζει τα πλοία που μεταφέρουν μετανάστες». Και εκεί θυμήθη-κα το τραγούδι του Χάρη και του Πάνου: Σε μια οθόνη οι τίτλοι πέφτουνε του τέλους / στο δρόμο βγαίνουνε οι τελευταίοι πελάτες / η νύχτα ενώνει λωποδύτες και αγγέλους / στον τοίχο γράφει: «εί-μαστε όλοι μετανάστες».

1 Επιτρέπεται η μεταφορά ενός μόνο ποδηλάτου ανά επιβάτη.2 Ο μέγιστος αριθμός ποδηλάτων ανά συρμό είναι δύο.3 Οταν μετακινούμαστε μέσα στο σταθμό χρησιμοποιούμε τους

ανελκυστήρες ή τις σταθερές σκάλες. Δεν χρησιμοποιούμε τις κυλιόμενες κλίμακες. Εάν επιλέξουμε τις σκάλες, κουβαλάμε το ποδήλατο στον ώμο μας.

4 Δεν επιτρέπεται να κάνουμε ποδήλατο εντός του συρμού, στις αποβάθρες και στους λοιπούς χώρους του σταθμού.

5 Χρησιμοποιούμε μόνο το τελευταίο βαγόνι του συρμού και μπαίνουμε σε αυτό από την τελευταία πόρτα. Στεκόμαστε με τέτοιο τρόπο, ώστε το ποδήλατο να μην εμποδίζει την κίνηση των επιβατών.

6 Εντός του συρμού δεν τοποθετούμε το ποδήλατο σε σημεία που εμποδίζουν την κίνηση των επιβατών, όπως στους διαδρόμους ή στις πόρτες.

7 Στεκόμαστε δίπλα στο ποδήλατό μας και βεβαιωνόμαστε ότι δεν εξέχουν αιχμηρές ή βρόμικες άκρες που μπορεί να τραυματί-σουν ή να λερώσουν τους υπόλοιπους επιβάτες.

8 Οι επιβάτες με ποδήλατα είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι για την ασφάλεια των ποδηλάτων μας και τα αντικείμενα πάνω σε αυτά. Το μετρό της Αθήνας δεν είναι υπεύθυνο για οποιαδήποτε ζημιά ή απώλεια ποδηλάτου.

9 Η πρόσβαση των ποδηλάτων στο μετρό μπορεί να απαγορευτεί κατά την κρίση των υπευθύνων του σταθμού για λόγους όπως: μεγάλη κίνηση επιβατικού κοινού, διακοπές ηλεκτρικού ρεύμα-τος ή άλλα περιστατικά που μπορεί να κριθεί ότι ίσως θέτουν σε κίνδυνο το επιβατικό κοινό.

10 Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, ο επιβάτης που ταξιδεύει με ποδήλατο υποχρεούται να το εγκαταλείψει στο βαγόνι, να απο-χωρήσει πεζός και να ακολουθήσει τις οδηγίες του προσωπι-κού.

Υστερα από χρόνιες διεκδικήσεις ομάδων ποδηλατών και επισημάνσεις διακεκριμέ-νων συγκοινωνιολόγων, η εκλογή ενός ποδηλατολάτρη στο αθηναϊκό δημοτικό συμ-βούλιο ήρθε να αναδείξει ακόμα περισσότερο την αναγκαιότητα για το συνδυασμό των δύο αυτών μέσων μεταφοράς. Κάτι που, έτσι κι αλλιώς, ήταν λογικό. Εστω και πιλοτι-κά, λοιπόν, μέχρι το Σεπτέμβριο όταν θα υπάρξει νεότερη αξιολόγηση, επιτρέπεται η χρήση ποδηλάτου στο μετρό κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή από τις 6:00 μμ. έως τη λήξη της βάρδιας και όλο το 24ωρο τις Κυριακές και τις αργίες. Εγκαινιάζοντας τη νέα σελίδα που στο εξής θα είναι αφιερωμένη στο ποδήλατο, παραθέτουμε το... δεκάλογο του ποδηλάτη, όπως τον εμπνεύστηκε ο επικεφαλής του συνδυασμού «Επι-μένουμε Αθήνα» Γιώργος Αμυράς.

40

Σκυλίσιο τρέξιμο, τρομακτική επιτάχυνση, μπαλιές διαβήτη και έφεση στο σκοράρι-σμα. Τίποτα από όλα αυτά δεν είχε ο Φλά-βιο Κονσεϊσάο, για τον οποίο ο Παναθηναϊ-κός πλήρωσε περισσότερα από 4 εκατ. ευρώ το καλοκαίρι του 2005 για να τον πάρει από τη Γαλατασαράι. Εχοντας παίξει σε Ντεπορτί-βο Λα Κορούνια, Ρεάλ Μαδρίτης και Ντόρ-μουντ, αποφάσισε όταν ήρθε στην Ελλάδα πως δεν μπορεί να ιδρώνει άλλο τρέχοντας πάνω-κάτω στο γκαζόν. Αντίθετα, έκανε συ-

γκινητικές προσπάθειες στις επελάσεις προς τα πρώτα τραπέζια των μπουζουξίδικων και τρομερά μαρκαρίσματα στις μοντέλες των με-γαλύτερων μπαρ της Αθήνας. Εξι συγκινητι-κούς μήνες αργότερα, έλυσε το συμβόλαιό του με τους Πράσινους, αποθεώθηκε από τον κό-σμο και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση στα 31 του χρόνια. Σήμερα, εργάζεται ως μά-νατζερ στην πατρίδα του, ενώ «βγάζει μάτια» στο μαγαζί με ρούχα που άνοιξε. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Φλάβιο Κονσεϊσάο. Α. Γ.

a.dimoulas@metropolisnews.gr

Είναι κρίμα για τον Πανσερραϊκό που πέφτει στη Β΄ Εθνική, αλλά αυτό το ξέρουμε εδώ και καιρό. Είναι κρίμα και για τη Λάρισα, κάτι που υποψιαζό-μασταν εδώ και καιρό. Είναι κρίμα και για τον Αστέρα της Τρίπολης, για τον οποίο βεβαιωθήκαμε προ ημερών. Είναι κρίμα που οι τρεις αυτές ομάδες υποβιβάζονται, γιατί είναι τρεις ομάδες που εκπροσωπούν τρεις μεγάλες πόλεις και περιοχές της περιφέρειας, τρεις ομάδες που αγωνιστικά είχαν μεν προβλήματα, αλλά ήταν αρκετά καλύτερες από τις ομάδες που συνήθως

αποχαιρετούν τη μεγάλη κατηγορία. Είναι κρίμα για τον Πανσερραϊκό και τα πιτσρίκια του που θα σκορπίσουν τώρα στις μεγάλες και μεσαίες ομά-δες, είναι κρίμα για τον Αστέρα, γιατί ολόκληρη Πελοπόννησος μένει πια χωρίς εκπρόσωπο, και είναι κρίμα για τη Λάρισα, την ιστορικότερη, τη λαοφιλέστατη και καλύτερα υποστηριζόμενη ομάδα της επαρχίας. Και για το καινούργιο της γήπεδο, που είναι πολύ μεγάλο για το μικρό κόσμο της Football League -τρομάρα της. Αντε, του παραχρόνου.

Η κακή χρονιά του Φερνάντο Τό-ρες, που είχε ξεκινήσει από το Μουντιάλ ακόμα, εξελίσσεται σε μια τραγωδία άνευ προηγουμένου για τον Ισπανό επιθετικό. Λογικά, με την ψυχολογία που έχει αυτή τη στιγμή δεν θα μπορέσει να σκορά-ρει ούτε στο πρωτάθλημα νέων. Ει-δικά όταν μπαίνει στη θέση του αλ-λαγή ο Ντιντιέ Ντρογκμπά και τον εκθέτει με το πόσο καλύτερος είναι.

Μου έχει λείψει...

Λοιπόν, λέω να αγοράσω τον Πανα-θηναϊκό. Υπόσχομαι, μάλιστα, μέ-χρι το ΔΣ που θα κανονίσω να γίνει μέχρι τα Χριστούγεννα να έχω βάλει και 15, μην σας πω και 20 εκατ. ευρώ, και θα έχω κάνει και μεταγρα-φές και θα έχω φτιάξει το ρόστερ του αιώνα. Οχ, σόρι, αυτό, ακριβώς όπως σας το είπα, το σκεφτόμουν πέρυσι τέτοια εποχή. Ακυρο.

41

Εκατσα και είδα το παιχνίδι της Σαχτάρ με την Μπαρτσελόνα. Οχι, δεν περίμενα να το γυρίσουν οι Ουκρανοί, αλλά ήμουν σίγουρος ότι θα κάνουν τα πάντα για να μην χάσουν. Εκαναν σχεδόν τα πάντα. Αλλά δεν τους ήθελε, που λέμε, καθόλου η μπάλα. Οπως δεν τους ήθελε και στο Καμπ Νου την περασμένη εβδομάδα. Δεν θα μπορούσαν να αποκλείσουν ποτέ την Μπαρτσελόνα, ούτε αν έπαιζαν χίλια παιχνίδια, αλλά άξιζε να πουλήσουν ακριβότερα το ποιόν τους.

Λίγο αφού είχε τελειώσει ο προημιτελικός του Τσάμπιονς Λιγκ, ανάμεσα στη Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι, η κάμερα έπιασε ένα πανό των γηπεδούχων που έγραφε: “Giggs tearing you apart since 1991”, παίζοντας με το κλασικό χιτ των Joy Division και αποδει-κνύοντας ότι η κουλτούρα στο Μάντσεστερ είναι ενιαία ανάμεσα στις δυο μεγάλες αγάπες της πόλης. Την μπάλα και τη μουσική. Και ο Ράιν Γκιγκς είναι εδώ και χρόνια ένας ήρωας για το Μάντσεστερ (το μισό έστω), ένας θρύλος που αγγίζει τα όρια, τηρουμένων των αναλογιών, του ίδιου του Ιαν Κέρτις.

Ο Ουαλός ποδοσφαιριστής που υπήρξε στα νιάτα του το καλύ-τερο αριστερό εξτρέμ (που πέρασε ποτέ;) είναι ακόμα βασικός στη Γιουνάιτεντ στα 37 του, ένας «Ελ Σιντ» ολοζώντανος, μια προσω-πικότητα που αρκεί για να οδηγήσει την ομάδα του στην επιτυχία. Εν τω μεταξύ, πλέον δεν είναι εξτρέμ. Είναι ένας εσωτερικός χαφ, μέσα αριστερά, που λέμε, με έναν οργανωτικό ρόλο επιδιορθωτή παντός κακού και δημιουργού παντός καλού. Με τρεις δικές του ασίστ στα δυο παιχνίδια με την Τσέλσι, η Γιουνάιτεντ προκρίθηκε με δύο νίκες, και ο δρόμος πλέον είναι ανοιχτός.

Και αν τελικά (πράγμα δύσκολο) η Γιουνάιτεντ κατακτήσει το κύπελλο με τα μεγάλα αυτιά, ο Γκιγκς όχι μόνο θα πρέπει να το σηκώσει, αλλά και να το πάρει σπίτι του, να το ακουμπήσει στο τραπεζάκι του σαλονιού του και να βάζει μέσα λουλούδια.

42 21

Πόσες φορές δεν έχει τύχει να βρεθείς σε μία κοινόχρη-στη τουαλέτα και να σιχαίνεσαι να πιάσεις το χερούλι της πόρτας, αφού ο τύπος πριν από εσένα ξέχασε να πλύνει τα χέρια του; Η λύση που θα έπρεπε να τοποθετηθεί άμεσα σε καφετέριες, εστιατόρια, κλαμπ και παρόμοιους χώρους λέγε-ται Toepener, κοστίζει 50 δολάρια και βασίζεται σε μία απλή ιδέα: το να ανοίγεις την πόρτα με το παπούτσι σου. Τοποθε-τείς το ειδικό χερούλι στη βάση της, ακριβώς στην ευθεία του πόμολου, το πατάς, τραβάς προς τα πίσω και ξεμπέρδε-ψες. Ανοίγει η πόρτα και γλιτώνεις από τα βακτηρίδια που είναι περισσότερα και από στύλο του μετρό το μεσημέρι. Υποχόνδριοι όλου του κόσμου ενωθείτε!

www.toepener.com

Σύμφωνοι, ο προηγούμενος «πρωτα-θλητής» ήταν μόλις ένα χιλιοστό παχύτερος. Τα ρε-

κόρ είναι ρεκόρ όμως, και πλέον τον τίτλο του «λεπτότερου φορητού σκληρού δίσκου στον κόσμο» τον έχει ο GoFlex Slim της

Seagate. Με πάχος 9 χιλιοστά, ικανός να υποστηρίξει το πρότυπο USB 3.0 και χρονισμένος στις 7.200 στροφές το λεπτό, είναι ιδανικός για να τον έχεις πάντα μαζί παρέα με το λάπτοπ σου. Η χωρητικότητά του φτάνει τα 320GB, συνοδεύεται από Backup Software για αυτόματα αντί-γραφα και κρυπτογράφηση αρχείων και φακέλων, ενώ είναι συμβατός με λειτουργικά συστήματα Windows και Mac. Με την τιμή του στα 100 ευρώ βέβαια, δεν βλέπω το λόγο να μην αγοράσεις στα ίδια λεφτά ένα μοντέλο με χωρητικότητα 1TB και ελάχιστα πιο παχουλό...

www.seagate.com

Καλοκαιράκι έρχεται, οι ζέστες σφίγγουν και η ΔΕΗ χρεώνει το ρεύ-

μα σαν να βρίσκεται ο κατώτατος μισθός στα 2.000 ευρώ. Ξέχνα

λοιπόν τα ενεργοβόρα air condition και ψάξε για εναλλακτικούς

τρόπους να δροσιστείς, όπως το μίνι ανεμιστήρα της Synnex που

διαθέτει USB σύνδεση. Το όνομά του είναι monoDO, έχει διάμετρο

13,5 εκ. και δύο «σκάλες» έντασης. Και φυσικά, επειδή είμαστε

παιδιά της τεχνολογίας, δέχεται και φωνητικές εντολές, για να του

υπαγορεύεις πότε θα ανοίξει και πότε θα κλείσει χωρίς να βγάζεις

τα δάχτυλά σου από το πληκτρολόγιο. Είναι διαθέσιμος σε λευκό και

μαύρο χρώμα, με την τιμή του να μην ξεπερνά τα 35 δολάρια. Και

αν τον βάλεις και δίπλα στους αεραγωγούς του υπολογιστή, έχεις και

τσάμπα σάουνα.

www.monodo.jp

Μέσα στο καλοκαίρι θα έχουμε το πρώτο παιχνί-δι-θρίλερ για το Kinect του Xbox 360, το οποίο θα απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες. Πρό-κειται για το Rise of Nightmares της SEGA, με τον παίχτη να καλείται να σώσει τη γυναίκα του από έναν τρελό επιστήμονα. Θα βλέπεις μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή και πρέπει να χρησι-μοποιήσεις λεπίδες, μαχαίρια και άλλα κοφτερά αντικείμενα για να αντιμετωπίσεις τα τέρατα του παιχνιδιού. Φυσικά, θα ελέγχεις τον ήρωα με τις κινήσεις του σώματός σου και παντού θα υπάρ-χουν σκηνές έντονης βίας, μπόλικο αίμα, «σκλη-ρή» γλώσσα και -τι άλλο;- προκλητικά ντυμένες γυναίκες. Ωραία πράγματα...

www.sega.com

Είναι αλήθεια πως όλα τα LEGO που δεν έχουν καπέλο ή περούκα είναι λίγο ανατριχιαστικά. Στην περίπτωση όμως των θερμός που βλέπεις στη φωτογραφία, τα πράγματα αλλάζουν ακό-μα και αν δεν έχουν ούτε χέρια. Με την επίσημη άδεια της «μαμάς» εταιρεί-ας, θα σου κρατήσουν 400ml καφέ, νερού και όποιου άλλου υγρού θέλεις στην επιθυμητή θερμοκρασία για περίπου 8 ώρες. Είναι διαθέσιμα σε τέσ-σερα χρώματα (ροζ, κόκκινο, μαύρο και μπλε) και επιπλέον ο πάτος τους αφαιρείται για εύκολο καθάρισμα. Οι διαστάσεις τους είναι 25,6x7,3 εκατοστά, κοστίζουν 11,5 ευρώ και αν νομίζεις ότι είσαι πολύ μεγάλος για τέτοια πράγματα, μην ανησυχείς: δεν είσαι ο μόνος.

www.firebox.com

43agiannopoulos@metropolisnews.gr

Με βάρος μικρότερο από 6 κιλά (5,8 για την ακρίβεια) και ένα μοναδικό σχεδι-

ασμό, το Ultra Light Tri Bike μπαίνει αυτόματα στην κατηγορία «απίστευτα ποδήλατα». Σχεδιασμένο

ειδικά για τους αθλητές του τρίαθλου (κολύμπι, ποδηλασία και τρέξιμο), είναι κατασκευασμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από αν-

θρακονήματα, για να κουράζει όσο το δυνατόν λιγότερο τον αναβάτη του. Σύμφωνα με την εταιρεία που το κατασκευάζει, την TriRig, δόθηκε με-γάλη σημασία στο να παραμείνει αεροδυναμικό, και γι’ αυτό δεν μείωσε περισσότερο το βάρος. Ακόμα και έτσι πάντως, ο Λανς Αρμστρονγκ δεν θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει, μια και είναι 900 γραμ. ελαφρύτερο από το κατώτατο όριο των επαγγελματικών πρωταθλημάτων ποδηλασίας. Η τιμή του δεν έγινε γνωστή, αλλά με το προηγούμενο μοντέλο να κοστίζει 45.000 δολάρια, καλύτερα να μείνουμε με το όνειρο και να μην τη μάθουμε ποτέ...

www.tririg.com

Δεν έχει κορυφαία τεχνικά χαρακτηρι-στικά ούτε υπόσχεται αποτελέσματα που θα σε αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. Εχει όμως αυτό που κάνει πολλά γκά-τζετ ποθητά: όμορφο σχεδιασμό και μία αίσθηση νοσταλγίας. Η Digital Classic Camera της Minox είναι αντίγραφο των φωτογραφικών μηχανών που χρησιμο-ποιούσαν οι κατάσκοποι της CIA τη δε-καετία του ’50, και ο James Bond όταν τον υποδυόταν ο Sean Connery, σε κλί-μακα 1:3. Προσφέρει ανάλυση 5,1 με-γαπίξελ, επαναφορτιζόμενη μπαταρία, 128MB εσωτερικής μνήμης και θύρα για επέκτασή της μέχρι τα 16GB με κάρ-τα SDHC. Μπορεί επίσης να εγγράψει βίντεο διάρκειας έως 60 δευτερολέπτων με ανάλυση 320x240, στο πίσω μέρος της βρίσκεται μία οθόνη 2 ιντσών, ενώ η τιμή της φτάνει τα 180 δολάρια.

www.minox.com

Είτε ανήκεις στην κατηγορία όσων τους ενοχλεί ο παραμικρός ήχος, είτε το γραφείο σου είναι δί-πλα σε κάποιον που κοιμάται, η λύση βρέθηκε: το πρώτο ποντίκι στον κόσμο που δεν κάνει θόρυ-βο όταν το κλικάρεις! Κατασκευάστηκε από την ολλανδική εταιρία Nexus, κυκλοφορεί σε δύο δια-στάσεις (9,8x7,0x3,7 ή 1,7x7,6x4,2 εκ.) και έχει συνολικά πέντε κουμπιά μαζί με τα δύο στο πλάι. Η τιμή του είναι αρκετά λογική -30 δολάρια- και για να δουλέψει χρειάζεται δύο μπαταρίες AAA. Σί-γουρα πάντως, εκτός από την οικιακή χρήση, θα φανεί πολύ χρήσιμο σε επαγγελματίες που δουλεύ-ουν σε στούντιο, στο ραδιόφωνο και άλλα περιβάλλοντα στα οποία δεν πρέπει να ακούγεται τίποτα.

www.nexustek.nl

Σχεδόν 30 χρόνια μετά την κυ-κλοφορία του -ιστορικού πλέον- Commodore 64, η ομώνυμη εται-ρεία αποφάσισε να κυκλοφορήσει μία αναβαθμισμένη έκδοσή του, κρατώντας όμως το παλιό περίβλημα. Θα είναι ένας υπολο-γιστής όλα-σε-ένα, καθώς μέσα στο πληκτρολόγιο θα βρίσκο-νται όλα τα εξαρτήματά του, μεταξύ των οποίων ένας διπύρηνος επεξεργαστής Intel Atom στα 1,8GHz, 4GB Ram, οδηγός Blu-Ray και θύρες HDMI, DVI και USB. Το προεγκατεστημένο λει-τουργικό σύστημα θα είναι μία διανομή του Linux, με το χρή-στη όμως να έχει τη δυνατότητα να εγκαταστήσει και Windows αν θέλει. Η τιμή του θα κυμαίνεται από τα 250 μέχρι τα 900 δο-λάρια, ανάλογα με το τι θα βάζεις μέσα, τη στιγμή που η ημερο-μηνία κυκλοφορίας του δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή.

www.commodoreusa.net

Το δικό της υπολο-γιστή-ταμπλέτα φαί-νεται πως έχει στα σκαριά η Sony, με τη φημολογία στο ίντερ-νετ να οργιάζει και κάποια πρώιμα σχέ-δια να διαρρέουν σε site του εξωτερικού. Σύμφωνα λοιπόν με όσα ακούγονται, θα δοθεί μεγάλο βά-ρος στα παιχνίδια (δεν αποκλείεται να έχει και το όνομα Playstation Τablet), με το λειτουργικό σύστημα να είναι το Android 3.0. Στο τεχνικό κομμάτι, θα υπάρχει μία οθόνη 9,4 ιντσών με ανά-λυση 1280x800 και ένας επεξεργαστής Tegra 2. Σημαντικό ρόλο θα έχει και η νέα υπηρεσία της Sony, Qriocity, η οποία παρουσι-άστηκε πρόσφατα και προσφέρει μουσική, παιχνίδια, ηλεκτρονικά βιβλία και βίντεο on-demand υπηρεσίες. Οσο για την ημερομηνία κυκλοφορίας του, οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, με άλλους να μιλούν για το τέλος του χρόνου και άλλους για τα μέσα του 2011. Λίγη υπομονή και βλέπουμε.

44

Ιντερνετ για ένα μήνα στο κινητό σου με τιμές που ξεκινούν από πέ-ντε ευρώ, προσφέρει η Wind με τα νέα προγράμματα χρήσης δεδομένων “WIND Mobile Internet”. Συνδυάζονται με όλα τα προγράμμα-τα συμβολαίου για ιδιώτες και επαγ-γελματίες, και με πέντε ευρώ το μήνα

μπορείς να έχεις 100ΜΒ, με δέκα ευρώ 350ΜΒ, με δεκαπέντε ευρώ 750ΜΒ και με είκοσι ευρώ 1,5GB. Ακόμα όμως και αν καταναλώσεις όλα τα δωρεάν ΜΒ σου, συνεχίζεις να έχεις χαμηλή χρέωση 0,1 ευρώ

ανά έξτρα ΜΒ σε όλα τα προγράμμα-τα. Η ενεργοποίηση των νέων πακέ-των γίνεται μέσα από τα καταστήματα WIND, τηλεφωνικά στο 1260 ή με την αποστολή δωρεάν SMS στο 1202. Για περισσότερες πληροφορίες, μπο-ρείς να επισκεφτείς και τη σελίδα της εταιρείας στο www.wind.com.gr.

Το λεπτότερο smartphone στον κόσμο, το Samsung Galaxy S II, φέρνει το Μάιο η Cosmote, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να είσαι πάντοτε online, όπου και αν βρίσκε-σαι, με τη σιγουριά του 3G δικτύου της. Το Samsung Galaxy S II, με πάχος μόλις 8,49 χιλιοστά, είναι το πρώ-το smartphone της Samsung με διπύρηνο επεξεργαστή για εξαιρετικές επιδόσεις σε multitasking περιβάλλον, με ταχύτατη πρόσβαση στο διαδίκτυο, άμεση επεξερ-γασία εικόνας και εντυπω-σιακά γραφικά. Εχει 16GB εσωτερική μνήμη, λειτουρ-γικό σύστημα Android 2.3 (Gingerbread), οθόνη αφής 4.3΄΄ Super AMOLED Plus υψηλής ευκρίνειας και κά-μερα 8MP για βίντεο υψηλής ποιότητας. Για να το απο-κτήσεις, αρκεί μία επίσκε-ψη σε οποιοδήποτε κατά-στημα Cosmote, Γερμανός, OTEshop ή στο εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο αντιπρο-σώπων της εταιρείας.

Διπλά κερδισμένος θα βγεις, εάν επιλέξεις μέχρι τις 30 Απριλίου το iStorm για να αγοράσεις το νέο σου υπολογιστή Mac. Και αυτό γιατί προ-σφέρει δώρο ένα ασύρματο πολυμη-χάνημα HP με υποστήριξη AirPrint, που σημαίνει ότι θα μπορείς να εκτυπώνεις τα έγγραφα και τις φωτο-

γραφίες σου όπου και αν βρίσκεσαι, χωρίς να μπλέκεις με καλώδια.

Επιπλέον, παρέχεται μία ώρα δωρεάν εκπαίδευση από την καλύτε-ρη ομάδα ειδικών, οι οποίοι δίνουν συμβουλές, ιδέες και καθοδήγηση, εξασφαλίζοντας την άμεση εξοικείω-ση με τον καινούργιο σου υπολογι-

στή και τη σουίτα εφαρμογών iLife ’11. Περισσότερες λεπτομέρειες σχε-τικά με τα προϊόντα Apple και την πασχαλινή προσφορά θα βρεις στο iStorm, το πρώτο κατάστημα απο-κλειστικά για προϊόντα Αpple στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Κο-λωνακίου.

Το καλοκαίρι πλησιάζει και το δέρμα σου χρειάζεται προστασία από τις βλα-βερές ακτίνες του ήλιου.

Τα νέα Trigger Sprays της Nivea, με φίλτρα προστασίας UVA και UVB, προστατεύουν όλη την οικογένεια από τα εγκαύματα και τη φθορά της επι-δερμίδας που επέρχεται με το πέρα-σμα του χρόνου, ενώ διατίθενται σε οικονομικές συσκευασίες των 300ml.

Απορροφώνται γρήγορα, χωρίς να αφήνουν λιπαρότητα και είναι διαθέσι-μα με δείκτη προστασίας SPF 20 και SFP 50+ (ειδικό για παιδιά).

Οσο για μετά την παραλία, η νέα NIVEA Sun SOS Repair After Sun Lotion θα γίνει αυτό το καλοκαίρι ο καλύτερός σου φίλος, προσφέρο-ντας στο δέρμα τα απαραίτητα κατα-πραϋντικά συστατικά, άφθονη υγρα-σία και δροσιά.

σώπων της εταιρείας.

Τα παιδιά εννέα Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και φιλανθρωπικών σωματείων «γέμισαν» από το περίσ-σευμα αγάπης όλων όσοι πέρασαν από το πασχαλινό Bazaar που διορ-γάνωσε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στις 7 και 8 Απριλίου στην αίθουσα του Παλαιού Χρηματιστηρίου.

Ολα τα έσοδα της ξεχωριστής διοργάνωσης με τον τίτλο «Ταμιευ-τήριο Αγάπης» θα διατεθούν στην

Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, στην Ελληνική Εταιρεία Προστασί-ας και Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων, στην Εταιρεία Ψυχοκοινω-νικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, στη Θεοτόκος, στο Make-a-Wish (Κάνε-μία-Ευχή Ελλάδος), στα Παιδικά Χωριά SOS, στην Πί-στη, στη UNICEF και στο Χαμόγελο του Παιδιού. Ενα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους.

να έχεις χαμηλή χρέωση 0,1 ευρώ Γρε

ρμλα

eaBπόπιασ

m

ρνμP

Io

τρί

ρε

μαα-

a, B,όι-α-σε l.

Αποραφήνμα SFP

NILoο ντπσ

Το νου σου τη Δευτέρα, Κριέ, γιατί κάτι βλέπω σχετικά με νιτρογλυκερίνη, αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω τι. Ή που θα σπα-στείς απίστευτα με τη δουλειά σου και θα τα κάνεις όλα μπουρλότο ή που η σχέση σου θα πάρει φωτιά -με την καλή έννοια-, ή που θα βρεθείς εν μέσω τρομοκρατικού. Το νου σου.

Για εσένα, Ταύρε, το φεστιβάλ «Αναζή-τηση Εσωτερικού Κόσμου 2011» συνεχίζε-ται. Είναι καλή ευκαιρία να σκάψεις προς τα έξω και να αναδείξεις έναν καλύτερο εαυτό. Χρησιμοποίησε τη φαντασία σου για να προ-οδεύσεις στη δουλειά σου και μην ντραπείς για τα αποτελέσματα.

Από την άλλη, η δύναμη του Δίδυμoυ αυτό τον καιρό πηγάζει από την ατέλειωτη τσατίλα που έχει μαζέψει προς κάποιο κο-ντινό του πρόσωπο. Οδηγεί τις κινήσεις του και τον βοηθάει να αυτοπροσδιοριστεί. Τόσο, ώστε να καταλάβει ότι ποτέ ξανά καφές στα Εξάρχεια, αφού εκεί πηγαίνει αυτός ή αυτή.

Και εσύ, Καρκίνε, είσαι τσατισμένος, επειδή δεν άνοιξες τη σαμπάνια νωρίτερα. Η δουλειά σου πηγαίνει ανέλπιστα καλά, τόσο που δεν το πιστεύεις. Είσαι ο άρχων της Κυ-ψέλης, ο καλύτερος του χωριού, ο Βοεβόδας της Αθήνας. Κανόνισε μόνο να κρατήσει όλο αυτό, γιατί λίγο δεν φτάνει.

Ο Λέων κάθεται και αυτός σαν βασι-λιάς της ζούγκλας του ουρανού, παρατηρεί το έργο του και δεν του φαίνεται αρκετό. Το wanderlust έχει θολώσει τα μάτια του, γιατί μέχρι τώρα τα ταξίδια δεν ευνοούνταν. Σιγά-σιγά, όμως, έρχεται η ώρα και το άχτι θα φύ-γει όλο μαζί.

Αν εσύ, Παρθένε, βρίσκεσαι σε σχέση, μπορεί να αναρωτηθείς εάν πρέπει να πέσεις με τα μούτρα ή να τη ρίξεις από τον γκρε-μό -και έχει εκεί στα Τουρκοβούνια καλούς γκρεμούς για κάτι τέτοια. Στα μέσα της εβδο-μάδας τα πράγματα θα γίνουν πιο σαφή. Το σουκού θα θέλεις να αγοράσεις ό,τι υπάρχει στην Ερμού, πάλεψέ το.

Ακου τον περίγυρό σου, Ζυγέ, μόνο κερ-

δισμένος μπορεί να βγεις. Ο παρτενέρ σου, το ζιμπλαφόν σου δηλαδή, είναι γεμάτος ιδέ-ες για να φρεσκάρετε ζωή και σχέση, καλό είναι να τον ακούσεις αυτήν τη φορά. Αλλά, επειδή σας βλέπω να σκοτώνεστε, ένα θα σου πω: πάρε το χαλαρά, και όλα λύνονται.

Πρόσεξε, Σκορπιέ, τις εντάσεις στη δου-λειά, γιατί τα προβλήματα θα ξεμυτίσουν αργά και βασανιστικά. Κυρίως από κάποιον που έως τώρα αγνοούσες άθελά σου αλλά επιδει-κτικά, και τέτοια λάθη, αν και ακούσια, δεν συγχωρούνται. Εσύ μπορεί να το έχεις ρίξει στη γυμναστική, αλλά άλλος θα σε κάψει.

Εσένα δε, Τοξότη, θα σε κάψει ο Θεός που έχεις καεί τόσο πολύ στα πάρτι. Λες και η τεκίλα είναι νερό και τρέχει από καμιά βρύ-ση. Λες και τα τσιφτετέλια είναι μήλα και το γιατρό τον κάνουν πέρα. Ας είναι καλά οι φί-λοι σου που σε συμμαζεύουν, αλλιώς ούτε το βρόμικο δεν θα προλάβαινες έτσι αργά που το λήγεις.

Κι εσύ, Αιγόκερε, θα ήθελες να έλιωνες στα πάρτι, αλλά αντί για αυτό, αντιμετωπίζεις το χάος που λέγεται οικογενειακή εστία. Και αυτό σε κάνει τίγκα κατσούφη, αφού κάτι τέ-τοιο είναι έξω από τα νερά σου. Αλλά θα δεις ότι θα σου βγει σε καλό. Θα σου μάθει να αφήνεσαι στο χάος και να απελευθερώνεσαι για μια φορά.

Στο μεταξύ, ο Υδροχόος παρακαλάει για λίγη ησυχία, αλλά δεν θα τη βρει, γιατί μόνος του έχει ανοίξει ογδόντα μέτωπα στη ζωή του και δεν μπορεί να τα αγνοήσει, όσο και αν εύχεται να μπορούσε να πετάξει το κινητό του στον Ηριδανό. Δουλειά ίσον καλό, Υδροχόε, μην το ξεχνάς.

Τέλος, ο Ιχθύς ασχολείται με τις επενδύ-σεις. Δηλαδή έχει ξεφραγκιαστεί τόσο πολύ, που αποφάσισε ότι η ντουλάπα του και η αποθηκούλα του είναι το στοκ του ηλεκτρο-νικού καταστήματός του στο eΒay. Δεν είναι κακό, εξάλλου, έτσι μπορείς να κάνεις χώρο και για το ποδήλατο που θέλεις να πάρεις.

Την ακρόαση του πρώτου δίσκου των Empty Frames “They think we are Eskimos”. Πλη-κτρολόγησα www.emptyframes.net και στην οθόνη μου εμφανίστηκε το σκίτσο ενός Εσκιμώου με πορτοκαλί μπουφάν και ενός σκύλου να τον ακολουθεί. «ΟΚ, παραπέμπει στον τίτλο του δίσκου, καθόλου πρωτότυπο», σκέφτηκα, αλλά το κασετόφωνο παλιού τύ-που που εμφανίστηκε αριστερά στη σελίδα και το πορτοκαλί μπαλόνι που το διακοσμούσε άλλαξαν αμέσως τη γνώμη μου. Το κασετόφωνο λειτουργεί κανονικά και στο μπαλόνι ανα-γράφεται ο τίτλος του τραγουδιού που έχεις επιλέξει να ακούσεις. Το αποτέλεσμα, μουσι-κά και αισθητικά, ήταν τόσο καλό, που δεν άντεξα. Μετά το τρίτο τραγούδι έτρεξα στο πιο κοντινό δισκοπωλείο να αγοράσω το δίσκο. Σε αυτές τις προσπάθειες αξίζει να δίνεις τα χρήματά σου.

Την γκρίνια για την παιδική ταινία “Rio” που πήγαινα να παρακολουθήσω, χωρίς μά-λιστα να υπάρχει στην παρέα κανένας φίλος κάτω από δέκα ετών. Αμέσως μετά την πρώ-τη σκηνή, όλες οι αμφιβολί-ες μου διαλύθηκαν και έγινα και εγώ πάλι παιδί. Οι δημι-ουργοί του “Ice Age” έκαναν καταπληκτική δουλειά και ει-δικά οι σκηνές στο καρναβά-λι του Ρίο μπορούν να σε συ-νεπάρουν και να σε διασκε-δάσουν ακόμα και αν είσαι 27, 37, 47. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι τα παι-δάκια που βρέθηκαν στην αί-θουσα δεν έβγαλαν κιχ κατά τη διάρκεια της προβολής. Αν εξαιρέσει κανείς το βουνό από ποπκόρν που σχηματίστηκε στο πάτωμα της αίθουσας και τους γονείς που δεν μπήκαν στον κόπο να μαζέψουν τα χαρτιά από τα πατατάκια, όλα πήγαν καλά.

n.mastorakou@metropolisnews.gr

46

Την ανάγνωση της είδησης ότι η Ελλάδα κατέχει την 64η θέση μεταξύ των 138 χωρών στην τελευταία κατάταξη Δικτυακής Ετοιμότητας του Παγκόσμι-ου Οικονομικού Φόρουμ. Η χώρα μας, σύμφωνα με την παραπάνω κατά-ταξη, έχει πέσει τρεις θέσεις σε σχέση με πέρυσι και γενικώς πάει από το κακό στο χειρότερο. Και εκεί που διάβαζα για τις χώρες που είναι ψηλότε-ρα από τη δική μας, μόνο την Κύπρο και την Ουρουγουάη πρόλαβα να συ-γκρατήσω, το ίντερνετ με πρόδωσε. Το κλασικό “not responding” εμφανί-στηκε στον Explorer μου και τα νεύρα μου έγιναν τσατάλια. Και τις χώρες που μας πέρασαν δεν έμαθα, και το μέιλ που έγραφα έχασα και την έρευ-να δικαίωσα.

Τα ψώνια μου σε γνωστή αλυσίδα ρούχων το περασμένο Σάββατο. Αν και ο καιρός ευνοούσε τη βόλτα προς παραλία, εγώ με τη Γιάννα δείξα-με πυγμή και, αφού επικράτησε η γυναικεία φύση μας, κατευθυνθήκα-με προς το Κέντρο. Η άσφαλτος έβραζε, οι τουρίστες γέμιζαν την Ερμού και εμείς είχαμε αρχίσει ήδη να γεμίζουμε σακούλες. Λίγο πριν μπού-με όμως σε γνωστό μαγαζί με ρούχα, πρόσεξα την ουρά που είχε ήδη δημιουργηθεί στον Κύκνο από Ελληνες και τουρίστες που είχαν ακού-σει για το φανταστικό και φτηνό παγωτό μηχανής του μαγαζιού. Μπο-ρεί εκείνη τη στιγμή να αντιστάθηκα, αλλά λίγο πριν προλάβω να δω τον τελευταίο διάδρομο, λύγισα. Εδωσα στη Γιάννα χρήματα να πληρώ-σει την μπλούζα που είχα διαλέξει και πήρα θέση στην ουρά για παγω-τό. Γιατί, αν δεν φας παγωτό μηχανής από τον Κύκνο, δεν αρχίζει καλά το καλοκαίρι!