metropolis free press 25.02.11

25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011 ΦΥΛΛΟ 932

Τέσσερις, νέοι σε ηλικία, ηθοποιοί σε ένα παλιό σπίτι στο κέντρο της Αθήνας δημιουργούν μία παράσταση από ερωτηματικά για το μέλλον.

Μας αρέσει η 63η θέση;

Φοβού τις μηχανές

Εναβράδυ

γεμάτο ιστορίες

Επιμένουν ηλεκτρονικά Η επόμενη ημέρα…

Ο «Πελεκάνος» πήγε στο Bios

Η Νατάσσα της καρδιάς μας

εφτασε Η ωρα

του κυνοδοντα

Ο Γιώργος Λάνθιμος μάς στέλνει χαιρετίσματα από το Λος Αντζελες.

Η δική μας ευχή είναι να γυρίσει με ένα χρυσό αγαλματάκι.

WWW.METROPOLISNEWS.GR 12νοεμβριου2010ΘΕΜΑ edito

25φεβρουαριου2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

Μία από τις αγαπημένες συνήθειες των πολιτικών ηγετών, και ειδικά των ισόβιων (και δεν εννοώ την Βασίλισσα της Αγγλίας) είναι να μιλάνε για τον εαυτό τους στο τρίτο ενικό. Προϊόν προφανώς της αίσθησης μεγαλοπρέπειας που αποκτούν και της απόστασης που κρατάνε από το άτομό τους, σαν να πρόκειται για κάποιον ξένο. Θιασώτης αυτής της συμπεριφοράς εδώ και χρόνια είναι ο Μουαμάρ Κα-ντάφι, ο οποίος σήμερα, στα 68 του, με τα μαλλιά του να πετάνε άναρχα από δω και από εκεί και με το μάτι του θολό, ενοχλημένο και βουτηγμένο στη σφαίρα του απόλυτου κακού, μοιάζει λίγο με τον Τζόκερ στην ταινία “Dark Knight”. Ο Καντάφι, λοιπόν, στο διάγγελμά του δεν δήλωσε απλώς ότι «ο Μουαμάρ Καντάφι είναι ο ηγέτης της επανάστασης, είναι συνώνυμος των θυσιών μέχρι το τέλος των ημερών», αλλά κρατούσε, ως επίκληση στην αυθεντία και την ιερότητα των λόγων του, το Πράσινο Βιβλίο. Το οποίο έχει γράψει ο ίδιος. Φωτισμένος σαν τον Μωυσή στο όρος Σινά, που επέστρεψε κρατώντας τις δέκα εντολές. Το Πράσινο Βιβλίο φέρει καταγεγραμμένο το πολιτικό του όραμα, την άμεση και λαϊκή δημοκρατία δηλαδή, άλλο αν στα 40 χρόνια της διακυβέρνησής του υπήρξε συνήθως ο ίδιος, μόνος του, το απόλυτο κέντρο των αποφάσεων. Η επίκλησή του στο Πράσινο Βιβλίο πάει το θέμα της αυτοαναφορικότητας ένα βήμα παραπέρα. Τόσο πολύ, που αυτό το «υποκατάστατο του Συντάγματος» βιβλίο έγινε με τα χρόνια το σύμβολό του. Οι Λίβυοι διαδηλωτές πάνω στην οργή τους το καίνε μαζικά -για όποιον ενδιαφέρεται πάντως, κυκλοφορεί σε αγγλική μετάφραση. Τέλος πάντων, θα είχε ενδιαφέρον να είχαν όλες οι χώρες ένα βιβλίο. Το Κόκκινο ήδη υπάρχει, θα φτιάχναμε εμείς το Μπλε, οι Βρετανοί το Κυανέρυθρο, οι Γάλλοι ένα τρικολόρ, και πάει λέγοντας. Ετσι, σε έναν καμβά χρωμάτων θα καταγραφόταν όλη η πολιτική ιστορία του κόσμου. Και ο καθένας θα έγραφε μέσα ό,τι ήθελε. Οπως νόμιζε. Θα το πίστευε και θα το εφάρμοζε/επέβαλε. Γιατί, τώρα τι γίνεται; Εμμεσες ομοιότητες με το καθεστώς Καντάφι υπάρχουν σε όλα τα κράτη, όπως και ηγέτες που παραληρούν με το δικό τους δυτικό καθωσπρέπει τρόπο. Η βασική διαφορά, πέρα από κάθε άγονη πλάκα, είναι ότι στη Λιβύη μετά τους εκατοντάδες

νεκρούς υπάρχουν ακόμα πολίτες που τολμάνε και βγαίνουν στο δρόμο.

Λιγότερο ναρκωμένοι, φαί-νεται, από τη μαγεία

του καναπέ τους.

Αθως Δημουλάς[email protected]

Εβδομαδιαια Εκδοση

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜETROPOLIS EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 l Σύμβουλος Eκδοσης: Κώστας Τσαούσης l Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Βίκτωρας Δήμας, Αθως Δημουλάς l Στην οργάνωση, παραγωγή και επιμέλεια της έκδοσης συμμετέχουν οι: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νικήτας Καραγιάννης, Μαρίνα Κατσά-νου, Ηλίας Κολοκούρης, Αλέξανδρος Παπαδάκης, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Ντίνος Ρητινι-ώτης, Γιώργος Ρομπόλας, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Βάσια Τζανακάρη, Χρή-στος Τσαπακίδης, Αλέξανδρος Χαντζής, Χρήστος Χαντζής, Βαλασία Χαροντάκη l Δημι-ουργικό: Δημήτρης Στεργίου l Εμπορικός Διευθυντής: Πάνος Πατρίκης l Διαφήμιση: Χρή-στος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη l Φωτογραφίες: Actionimages, AFP, ΕUROKINISSI

Εκτύπωση: «Η Καθημερινή» Α.Ε.

[email protected]

index

4 Reality Bites: ό,τι διαβάσαμε στον ξένο Τύπο

8 Η Νατάσσα Μποφίλιου στο Μετρό

10 Θείος ή μπαμπάς;

14 Ενα εισιτήριο για Costa Rica

18 Xωρίς αμφιθέατρο

19 Νύχτα-μέρα

23 Ενας «Πελεκάνος» στην Πειραιώς

24 Μας έπεσε ο Κυνόδοντας

26 Μία τελετή, χιλιάδες ιστορίες

30 Ιλιάς Εξ Ακοής

36 Χίλιες λέξεις

40 Ο 21ος αιώνας και τα γκάτζετ του

44 Ο πυρετός της μπάλας

45 Πλανήτης Αθήνα

46 Αρχισα πολλά αλλά τελείωσα λίγα:

το ημερολόγιό μου

Χρωματιστά βιβλία

3

25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

4 NOTEBOOK

Reality Bites Ματιές ςτον ξένο τύπο και το διαδικτύο

- Στο εξώφυλλο του περιοδικού Time βρίσκονται επτά νεαροί αραβικής καταγωγής (τρεις κοπέλες και τέσσερα αγόρια), ντυμένοι με δυτικό στιλ και αραβικά διακριτικά. Το μήνυμα είναι σαφές. Μια νέα γενιά του

αραβικού κόσμου κοιτάει προς τη Δύση, την αντιγράφει ίσως, διατηρώντας τα χα-ρακτηριστικά γνωρίσματα της φυλής όμως, διαμαρτύρεται για την αυταρχική, παλαιά μορφή και συμπεριφορά των καθεστώτων της. Είναι μια γενιά που αλλάζει τον κόσμο της. Πιθανόν βέβαια όχι μόνο τον κόσμο της, αλλά όλο τον κόσμο. “The generation changing the world”, αναγράφεται με με-γάλα γράμματα στο εξώφυλλο. Αυτή η νέα γενιά είναι αυτή τη στιγμή στους δρόμους των αραβικών χωρών και διαδηλώνει για μια ελευθερία που μόνο τα φρέσκα μυαλά τους μπορούν να κατανοήσουν και να απαιτήσουν. Σύμφωνα με τον Μπόμπι Γκος, που υπογράφει το κεντρικό κομμάτι, «χρησιμοποιούν μοντέρνα εργαλεία, όπως χώρους κοινωνικής δικτύωσης στο ίντερνετ και μηνύματα στα κινητά τους τηλέφωνα, για να οργανώσουν τις διαμαρτυρίες τους» και προσθέτει ότι «σε λιγότερο από δυο μήνες, αυτή η γενιά έχει ήδη προκαλέσει πολιτικές αλλαγές, σε ένα επίπεδο που δεν είχε επαναληφθεί από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και μετά».

www.realitybites2011.wordprees.com

- Ο Τζέιμς Φράνκο μάς έχει απασχολήσει (μάλλον ξαφνι-κά) φέτος πάρα πολύ. Για το χειρουργικής ευσυνειδησίας κόψιμο του χεριού του υπό τις προσταγές του Ντάνι Μπόιλ στην ταινία «127 ώρες», για την υποψηφιότητά του για Οσκαρ, για την επιλογή του να είναι (συν)παρουσιαστής της τελετής. Η στήλη τον είχε ξαναφιλοξενήσει, όταν το περιοδικό Time τον είχε ανακηρύξει ως τον πιο cool άνδρα της χρονιάς. Τώρα έρχεται ο Guardian για να μας συστήσει “The many lives of James Franco”, μέσω μιας κουβέντας που έκανε μαζί του η δημοσιογράφος Ελεν Πιντ. Στο βιογραφικό του προστίθεται λοιπόν ο μουσικός Φράνκο, ο συγγραφέας Φράνκο, ο διφορούμενων σεξουαλικών προτιμήσεων Φράνκο, ο εικαστικός και ζωγράφος Φράνκο. Πολλά πρόσωπα για τον 32χρονο υπερδραστήριο και συμπαθέστατο Καλιφορνέζο. Το πιο ενδιαφέρον πάντως είναι οι τόποι από όπου κρατάει η σκούφια του: Πορτογαλία, Σουηδία, Ισραήλ, Ρωσία...

- «Οταν ήμουν νεότερος, η βασική μου επιδίωξη ήταν να γίνω καλός συγγραφέας. Τώρα, λίγο-πολύ θεωρώ την ικανότητά μου στο γράψιμο δεδομένη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα γράφω καλά». Σχετι-κά εξομολογητικός ο Τζόναθαν Φράνζεν, μίλησε στη φιλολογική/λογοτεχνική εφη-μερίδα “The Paris Review” σχετικά με το καινούργιο του βιβλίο (το “Freedom”, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες στα ελλη-νικά από τις εκδόσεις Ωκεανίδα), σχετικά με το παλιό του βιβλίο (τις αριστουργηματικές «Διορθώσεις») αλλά και σχετικά με ζητήματα γύρω από τη γραφή και την κοσμοθεωρία ενός συγγραφέα. Ο Φράνζεν έχει μιλήσει πολύ τους τελευταίους μήνες και οι συνε-ντεύξεις του έχουν πάντα ενδιαφέρον. Αλ-λωστε, αυτός είναι ο νέος (ποιοτικός) σταρ της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

6 NOTEBOOK

Ανθρωποι κΑι σκουπιδιΑΠριν από λίγες μέρες, στο ιντερ-νετικό ραδιόφωνο radiobubble, ο πρώην δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού μίλησε στην εκ-πομπή του Νίκου Ξυδάκη «Βλέμ-μα σε μια φυσαλίδα». Ο λόγος του εγκλωβίστηκε ελάχιστα σε συνθηματικές φράσεις και υπήρ-ξε γενικά άκρως αποκαλυπτικός και σαφής. Με άλλα λόγια, πα-ρουσίασε στοιχεία τα οποία η στήλη, ως μανιώδης ακροατής ομιλούντων πολιτικών, δεν εί-ναι μαθημένη να συναντά. Ο κ. Ιατρού ξέθαψε τη ρίζα του «προ-βλήματος των σκουπιδιών» και τη συνέδεσε με την επικράτηση των μικροπολιτικών εις βάρος της επιστήμης. Τόνισε πως όλα τα τελευταία χρόνια αντί να εστι-άζουμε (ως χώρα) στη βέλτιστη διαχείριση των απορριμμάτων μας, αναζητούμε απλά σημεί-α-σκουπιδότοπους. Σημεία τα οποία μπορεί συχνά να συμπί-πτουν με την καταγωγική γη επιφανών Ελλήνων και έτσι να αλλάζουν ξανά και ξανά. Συνεχί-ζοντας την κριτική του, ο πρώην δήμαρχος αποκάλυψε την προώ-θηση του μονοπωλιακού συστή-ματος της βιολογικής ξήρανσης και τον επικείμενο τετραπλασι-ασμό των δημοσίων τελών. Με την ιδιότητα του περιβαλλοντο-λόγου πρότεινε ως ρεαλιστική λύση του σημαντικού προβλή-ματος τη μετατροπή ανενεργών λατομείων σε χώρους προσωρι-νής διαχείρισης απορριμμάτων. Τελικά (και εδώ συμπυκνώνεται το μεγάλο ενδιαφέρον της εκπο-μπής), με αφορμή τα όσα συμ-βαίνουν στην Κερατέα, ο προ-σκεκλημένος του Νίκου Ξυδάκη ανέδειξε κάποιες από τις παθο-γένειες του εγχώριου πολιτικού συστήματος.

Ακούστε την εκπομπή: http://radiobubble.gr/el/

audio/8420/4-radiobubble

Χρήστος Χαντζής

Radio Sociale

- Ηχογραφήθηκε το χειμώνα του 1985 και κυ-κλοφόρησε τον Ιούνιο του 1986. Το “Queen is dead” των Smiths είναι ίσως ο πιο σημαντικός βρετανικός δίσκος από την εποχή των Beatles, ένας σταθμός στη θατσερική Αγγλία, μια νησίδα αισθητικής στους τούβλινους τοίχους του Μάντσε-στερ. Το περιοδικό Mojo, συνεπές όπως πάντα στο να μην ξεχνάει ποτέ καμία επέτειο, αφιερώνει χώρο (αλλά και το εξώφυλλό του) στα 25 χρόνια από τη δημιουργία και κυκλοφορία αυτού του σπουδαίου δίσκου. Να θυμίσουμε ότι πέρα από το ομώνυμο κομμάτι, στο “Queen is dead” υπάρ-χει ακόμα το “Some girls are bigger than others” και το εξαιρετικά αγαπημένο “There is a light that never goes out”. Το κομμάτι επιμελείται ο Τζον Σάβατζ, γνωστός και βραβευμένος δημοσιογρά-φος, η υπογραφή του οποίου τόσο στο Mojo όσο και στον Observer είναι συνήθως εγγύηση.

Reality Bites Ματιές ςτον ξένο τύπο και το διαδικτύο

www.realitybites2011.wordprees.com

- Προσέξτε αυτό: “10 cartoons who always have been hipsters”. Η Τζούντι Μπέρμαν του Flavorwire έχει μάλλον αρκετό κέφι και ανακαλύπτει στοιχεία hipster στον Πάκμαν, τα Χελωνονιτζάκια και στη Λίσα Σίμπσον. Της βγάζουμε το καπέλο για τον Shaggy (Scooby Doo), ο οποίος πραγματικά θα μπορούσε να πιει ποτό στην πλατεία Καρύτση και να μην τον πάρει χαμπάρι κανείς. «Λεπτός, με ρετρό στιλ ’70s και μιλάει μια κάποια ακατανόητη αργκό». Αναζητήστε την ανάλυση των υπολοίπων, έχει ενδιαφέρον.

25 φεβρουαριου 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

8 ΜΟΥΣΙΚΗΒάσια Τζανακάρη

Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι εδώ και μερικά χρόνια η αγαπημένη

ενός εναλλακτικού κοινού που δεν διστάζει να ακούσει ελληνόφωνη

ποιοτική ποπ που λοξοκοιτάζει το έντεχνο. Οι αντιστάσεις ακόμα και των πιο δύσπιστων, πάντως,

κάμφθηκαν το 2010 με την κυκλοφορία του δίσκου «Εισιτήρια

Διπλά», ενός άλμπουμ γεμάτου αστική ευαισθησία. Αυτή την αστική

ευαισθησία θα μας παρουσιάζει η Νατάσσα Μποφίλιου, υπό την

«καθοδήγηση» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και του Θέμη

Καραμουρατίδη, στο Μετρό (Γκύζη 47 & Κάλβου 83, Γκύζη) από αυτή την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου

και κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

WWW.METROPOLISNEWS.GR 25φεβρουαριου2011

9

ΕχουνσαρώσειταβραβείαοιArcade Fire.ΜετάτοθρίαμβοσταGrammys,ήρθεησειράτωνBritAwards,όπουημπάντααπότοΚεμπέκτιμήθηκε

μεδύοβραβεία,αυτότουκαλύτερουδιεθνούςγκρουπαλλάκαιτουκαλύτερουδιεθνούςάλ-μπουμ.ΤηνπαράστασηπάντωςσταBritsέκλεψανοιεπανενωμένοιTakeThatκαιησυγκλονιστικήερμηνείατηςAdeleστοκομμάτι“SomeoneLikeYou”,πουπεριέχεταιστοεξαιρετικόφετινότηςάλ-μπουμμετίτλο“21”(στοοποίοθαεπανέλθουμεστοεπόμενοτεύχος)καιέχειγράψειμετομάστο-ρατουheartbreakingτραγουδιούDanWilson.

ΣτοεπίσημοsiteτουRob Zombieέχειανα-κοινωθείηεμφάνισήτουεπίελληνικούεδάφουςσταπλαίσιατουSonisphereFestivalστις18Ιουνίου.Ισωςθυμάστετηνπαλιάτουμπάντα,τουςWhiteZombie,ίσωςκαιναανήκετεστουςοπαδούςτουκυρίουκαινασαςαρέσειησυνή-θειάτουναανακατεύειτοindustrialμετοmetalκαιταhorrorfilmsμετοsoundtrackτου“Matrix”(βλέπε“Dragula”).ΑνπάλιδενείχατετηντύχηνασυναντηθείτεμετονRob,αρκείνασαςπωτουςτίτλουςμερικώνδίσκων,γιανακαταλά-βετετιμαςπεριμένει:“HellbillyDeluxe”,“TheSinisterUrge”,“EducatedHorses”...

Πριναπόμερικάχρόνιαείχανκάνειαί-σθησημετιςρετρόδιασκευέςτουςκαι,εφόσονστηνΑθήναδενλέμεναχορτάσουμερετρό,οιPuppini Sistersεπιστρέφουνναμαςτροφοδο-τήσουν.ΦανταστείτετουςNouvelleVagueμεπουάφορέματα,φουρό,τακαλοχτενισμένατουςμαλλιά,jazzyρυθμούςκαικοριτσίστικανάζια.ΟιPuppiniSistersδίνουντηδικήτουςδιαφορετικήερμηνείασεκομμάτιατωνSmiths,Blondieκαιούτωκαθεξής.ΣτοGazarte(Βουτάδων32-34,Γκάζι)στις25και26Φεβρουαρίου.

Στημέσητουαργοπορημένουχειμώναμαςέρχεταιμιαάκρωςκαλοκαιρινήμπάντα-ανυποθέσουμεότιγιατουςπερισσότερουςαπόεμάςηreggaeείναισυνδυασμένημεκαλοκαιρινήμου-σική-,γιαναμαςκάνειέναfastforwardλίγουςμήνεςμετά.ΟιWailers,ηθρυλικήμπάντατουBobMarley,θαβρίσκεταιστοFuzzclub(Πειραι-ώς209&Π.Ιωακείμ1,Ταύρος)τηνΚυριακήστις27Φεβρουαρίου,ερμηνεύονταςκομμάτιαορόσημα,όχιμόνογιατηreggaeαλλάκαιγιατηνιστορίατηςμουσικής,όπωςτα“IShottheSheriff”και“NoWomanNoCry”.

ΓεννημένοςκαιμεγαλωμένοςστηνΑθήνα,οGrim Anise,απόπολύμικρόςήρθεσεεπαφήμετημουσική.Κατάτηδιάρκειατωνσπουδώντου,πειραματίστηκεμετησύνθεσηκαιξόδεψεπολ-λέςώρεςπάνωαπόsynthesizers.Πρώτοςσταθ-μόςστομουσικότουταξίδι,οδίσκος“BrokenVirtuesandtheSecretsofStarCounting”.Οιστίχοιπροέρχονταιαπόπροσωπικάβιώματα,συνοδευόμενοιαπόηλεκτρονικούςήχους.Τοάλμπουμκινείταιμεταξύρομαντισμούκαιεπανά-στασης,πουανκαιόροιαντίθετοι,συνδυάζονταιμεεπιτυχίακαιδημιουργούνέναενιαίοσύνολο.(www.grimanise.com)

Παρηγορια στον ακροατη

Γνωστός συγγραφέας είχε γράψει προ πολ-λού στον τοίχο του στο Facebook (μια και είναι τόσο της μόδας οι τοίχοι), με αφορ-μή μια δημοσκόπηση εφημερίδας, στην οποία ο Μίκης Θεοδωράκης αναδείχτηκε συνθέτης της χρονιάς, ότι η κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από τέχνη, αλλά από κο-λακεία και παρηγοριά. Δεν έδωσα ιδιαί-τερη σημασία τότε, εξάλλου ένα ποστ στο Facebook (θα πρέπει να) έχει ελάχιστη βαρύτητα στον πραγματικό κόσμο και σε πολλές περιπτώσεις είναι απλώς απόπειρα εντυπωσιασμού σε έναν κόσμο κολακείας. Ομως, η αναφορά στην παρηγοριά για κά-ποιο λόγο στριφογυρνούσε στο μυαλό μου αρκετές ημέρες, δημιουργώντας την εύλογη απορία: Είναι η τέχνη το αντίθετο της παρη-γοριάς; Δεν διασταυρώνονται πουθενά οι δρόμοι τους; Είτε από την πλευρά του δη-μιουργού είτε από αυτή του θεατή, η τέχνη που γίνεται σημείο αναφοράς τόσων και τόσων άλλων ανθρώπινων αναγκών δεν δικαιούται να καλύπτει και αυτή την υπο-τιμημένη, ως φαίνεται, ανάγκη της παρηγο-ριάς; Μέχρι τώρα, είχα την αίσθηση ότι μια από τις διαστάσεις της τέχνης ήταν και να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεπερνούν τα όποια προβλήματά τους, ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό. Μήπως η κυρίαρχη και πο-λιτικά ορθή προσέγγιση του τι είναι τέχνη επιτάσσει να απομονώνουμε την αισθητική απόλαυση των μετρήσιμων τεχνικών και νοημάτων από τα όσα άλλα αμέτρητα μας προσφέρει; Πιστεύω πως κάτι τέτοιο έχει τόσο νόημα όσο τα like στο Facebook. Δεν μπορώ, άλλωστε, να φανταστώ μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν καλλιτέχνη από το να μπορεί να παρηγορήσει έναν ακροατή αλλά και για έναν ακροατή να βρίσκει παρηγοριά σε ένα στίχο και μια μελωδία. «It’s been a hard day’s night and I ’ve been working like a dog...» Beatles απαρηγόρητοι...

Βάσια Τζανακάρη

Yellow brick roads

Ισως να ανήκετε και εσείς σε εκείνους που εδώ και αρκετές εβδομάδες λάμβαναν το mail «Απόκριες με τους Wishbone Ash». Και αν ο τίτλος αυτός ακούγεται διασκεδα-στικός, το όλο event προβλέπεται κάπως έτσι. Οι Wishbone Ash του Martin Turner θα παρουσιάσουν ολόκληρο το θρυλικό άλμπουμ “Argus” και πολλά άλλα τραγού-δια από τη σαραντάχρονη πορεία τους στο progressive rock. Το δελτίο τύπου που έφτασε στα χέρια μας υπόσχεται αποκριάτι-κη ατμόσφαιρα. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ιδωμεν, στις 27 Φεβρουαρίου στο Gagarin 205 (Λιοσίων 205, Αττική).


10 σινεμα

Σχέσεις αίματος και συγγένειας μπαίνουν στο εβδομαδιαίο δίλημμα. Από τη μία ο θείος Μπουνμί, από την άλλη ένας εξαφανισμένος μπαμπάς. Στην κατηγορία «θείος» μπαίνει ο Απιτσατπόνγκ ο Ουερασεθακούλ (ναι, copy-paste το έκανα κι εγώ) με την ταινία του «Ο Θείος Μπουνμί Θυμάται τις Προηγούμενες Ζωές του». Με το Χρυσό Φοίνικα Καλύτερης Ταινίας ανά χείρας, ο σκηνοθέτης εστιάζει στις τελευταίες ημέρες του Μπουνμί, ο οποίος ξεκινά με την «αλλόκοτη» οικογένειά του ένα ταξίδι στη ζούγκλα. Στην κατηγορία

«μπαμπάς» -και μάλιστα στην κατηγορία «μπαμπάς της πλάκας», που λέει και ένα τραγούδι των Stifler’s Mom- μπαίνει η Ντέμπρα Γκράνικ με την ταινία της «Στην Καρδιά του Χειμώνα». Η σκηνοθέτις ακολουθεί τη 17χρονη Ντόλι στην αναζήτηση του πατέρα της, όταν εκείνος φεύγει από τη φυλακή βάζοντας ως εγγύηση το σπίτι της οικογένειάς του. Ωραίος! Βλέπουμε τον «μπαμπά» φυσικά. Πρώτον, γιατί μας αρέσουν οι Stifler’s Mom και δεύτερον, γιατί αυτή την περίοδο θέλω να γίνω πατέρας. Πειράζει;

ΘΕΙΟΣ Ή

ΜΠΑΜΠΑΣ;

Αλέξανδρος Χαντζής, [email protected]


11

Æ Επτάχρόνιαμετάτηντελευ-ταίατουταινία,το“MasterandCommander”,επιστρέφειστηνενεργόδράσηοΠίτερΟυίρ.Πρόκειταιγιατοσκηνοθέτητωνταινιών“TheTrumanShow”και«ΟΚύκλοςτωνΧαμένωνΠοιη-τών»,πουέχειπροταθείέξιφορέςγιαΟσκαρ,μηκαταφέρνονταςνακερδίσειούτεμίαφορά.Τονέοτουπόνημαλέγεται“The Way Back”καιβασίζεταισεαληθινήιστορία.Πρόκειταιγιατοταξίδιτηςεπιστροφήςμιαομάδαςστρατιω-τών,ότανεκείνοιαπέδρασαναπόέναστρατόπεδοκαταναγκαστικήςεργασίαςστηΣιβηρίατο1942.Τοεξαιρετικόκαστ(ΕντΧάρις,Κόλιν

Φάρελ,ΜαρκΣτρονγκ,ΤζιμΣτέρ-τζες)αφήνειπολλέςπροσδοκίες.

Æ Καιγιατουςμικρούςμαςφίλουςέχουμεταινίααυτήτηνεβδομάδα.Ε,πώςναγίνειδηλαδή,όλοταινίεςμεγυμνούςκαιπαλιοκουβέντεςθαβλέπουμε;ΟαρκούδοςοΜπουγκείναιπρωταγωνιστήςστηνταινία«Οι Ηρωες του Δάσους: Περιπέτεια στο Τσίρκο»τουΚόντιΚάμερον.Οταντοκολλητάριτου,οΕλιοττοελάφι,«χιώνει»τονΜπουγκ,οτελευταίοςξεκινάειμόνοςτουτοκαθιερωμένοταξίδιαναψυχήςπουτονοδηγείσεένατσίρκο.

Æ ΤοεπιτυχημένοδίδυμοΜάρτινΣκορσέζε-ΛεονάρντοΝτιΚάπριοετοιμάζεταιγιαμίαακόμακοινήπαρουσίαστονκινηματογράφο.Πρόκειταιγιατηνταινία“The Wolf of Wall Street”καιθαείναιηπέμπτησυνεργασίατουζευγαριού,μετάτιςταινίες:«ΟιΣυμμορίεςτηςΝέαςΥόρκης»,“TheAviator”,«ΟΠληροφοριοδότης»και«ΤοΝησίτωνΚαταραμένων».Αναμένεταιναβγειστιςαίθουσεςτο2013.

Æ Τοκαλύτεροδυνατόαποτέλε-σμαείχεησυνεργασίαΕλλάδας-

Αλβανίας,μιακαιηταινία«Αμνη-στία» τουΜπουγιάρ ΑλιμάνιαπέσπασετοβραβείοτηςΔιεθνούςΕνωσηςΑιθουσαρχώνΤέχνηςτουΦεστιβάλΒερολίνου.ΘυμίζουμεότιηταινίασυμμετείχεστοτμήμαΦόρουμτουΦεστιβάλκαιείναιμιαελληνοαλβανικήπαραγωγή.Είναιμάλισταηπρώτηφοράπουαλβανι-κήταινίασυμμετέχειστοσυγκεκρι-μένοφεστιβάλ.

Æ ΜετηΧρυσήΑρκτοέφυγετελικάηιρανικήταινία«Ναντέρ και Σιμίν: Ενας Χωρισμός»τουΑσγκάρ Φαραντί,πουθεωρούνταναπόπολ-λούςκαιτοφαβορίτουΦεστιβάλ.ΗταινίακέρδισεκαιτιςΑργυρέςΑρκτουςγιατονκαλύτερογυναικείοκαικαλύτεροανδρικόρόλο.ΤηνΑργυρήΑρκτοΣκηνοθεσίαςαπέσπα-σεοΓερμανόςΟύλριχ Κόλεργιατηνταινία«Κοιμώμενη Ασθένεια».

«ΣκοτώνονταΣ αγαπητικούΣ» Στη Στοα τού ΒιΒλιούΤη φράση από την Κάρμεν «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητι-κούς σου» μεταφέρει στον κινηματογράφο ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στην ομότιτλη ταινία του (2002). Ηρωάς του ένας εκδότης, ο Θεόφι-λος Παλιός (Νίκος Αρβανίτης), ο οποίος ερωτεύεται μια τραγουδί-στρια των μπουζουκιών, βλέποντας παράλληλα την εταιρεία του να βυθίζεται στα χρέη μέρα με τη μέρα. Ο Παναγιωτόπουλος φιλμάρει τη Στοά του Βιβλίου και τη γύρω περιοχή, ακολουθώντας τον Παλιό σε κάθε του κίνηση. Οδός Σταδίου, πλατεία Κοραή, το καφέ «Πό-λις» πάνω από τη Στοά, το τυπογραφείο, ο εκδοτικός οίκος. Οσο για την τραγουδίστρια (Θεοφανία Παπαθωμά), αυτή κινείται στο δικό της χώρο: ένα κέντρο διασκέδασης, ο Γιώργος Μαζωνάκης (ο οποίος ερμηνεύει εξαιρετικά το «Ξημερώνει πάλι» του Σταμάτη Κραουνάκη), τα ακριβά αμάξια, η «παράνομη» επίσκεψη στο σπίτι ενός ντετέκτιβ κοντά στον κινηματογράφο «Γαλαξίας». Ο φόνος της θείας του Πα-λιού (Μπέττυ Αρβανίτη) μπλέκει τον συγκεκριμένο ντετέκτιβ (Ακύλας Καραζήσης), λάτρη των αστυνομικών μυθιστορημάτων, στα βήματα του Παλιού. Το περίεργο ερωτικό τρίγωνο που δημιουργείται λύνεται βίαια στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Στην τελική σκηνή της ταινίας, οι δύο από τους τρεις ήρωες συναντιούνται στη φυλακή. Μια ακόμα ευ-καιρία για να ξανακουστεί το δημοφιλές «Μινουέτο» του Μποκερίνι, το οποίο συνοδεύει όλη την ταινία με διάφορους τρόπους.

Αλέξανδρος Χαντζής

cin-ΑΘΗΝΑ

Μια ταινία την (παγκόσμια) ημέραΜπράβο στον Οδυσσέα Π., που σε μέιλ του μάντεψε σωστά ποια ταινία θα δούμε αυτή την εβδο-μάδα. Αφορά την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτοτραυματισμό (1 Μαρτίου) και βλέπουμε την ταινία “Girl, Interrupted”, ελληνιστί «Το κο-ρίτσι που άφησα πίσω» (1999).

Πρόκειται για την αληθινή ιστο-ρία της Σουζάνα Κέισεν (Γουϊ-νόνα Ράιντερ), που οδηγήθηκε οικειοθελώς σε μια ψυχιατρική κλινική ύστερα από απόπειρά της να αυτοκτονήσει. Η ταινία του Τζέιμς Μάνγκολντ χάρισε στην Αντζελίνα Τζολί το Οσκαρ Β΄ Γυ-ναικείου Ρόλου, για την ερμηνεία ενός χαρακτήρα που αρέσκεται σε αυτό που γιορτάζουμε. Και μην ξεχάσω: Χρόνια μας Πολλά!

Æ Μετά τον εξαιρετικό δρα-ματικό «Μαύρο Κύκνο», που λογικά θα καταλήξει σε Οσκαρ, η Νάταλι Πόρτμαν επιστρέ-φει στη μεγάλη οθόνη με κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρόκειται για την αισθηματική κομεντί (!) «Μόνο το Σεξ δεν Φτάνει» του Αϊβαν Ράιτμαν. Το πραγμα-τικά μοντέρνο ερώτημα (ίσως πιο μοντέρνο δεν υπάρχει): «Το σεξ ανάμεσα σε δύο φί-λους μπορεί να οδηγήσει σε έρωτα ή σχέση;» θίγει η ταινία, με τον Αστον τον Κούτσερ στο ρόλο του παρτενέρ. Κάνε μας τη χάρη, ρε Αστον, που θες και αγαπητιλίκια με την Πόρτμαν...


12 βιβλιοΗλίας Κολοκούρης

Στο τελευταίο του μυθιστόρημα “Solar” (εκδόσεις Πατάκη), ο Ιαν Μακγιούαν δεν μασάει τα λόγια

του. Καταπιάνεται με το φαινόμε-νο της κλιματικής αλλαγής, με μια

γραφή άκρως ειρωνική και δη-κτική. Ο ήρωάς του είναι ο Μάικλ Μπίαρντ, ένας επιφανής πενηντά-ρης φυσικός, βραβευμένος με το βραβείο Νομπέλ, που αδιαφορεί

εντελώς για την επιστήμη του, για τους ανθρώπους, για οτιδήποτε

τον περιτριγυρίζει. Ενα περίεργο ατύχημα κάνει τον Μπίαρντ να

αλλάξει ζωή και να αποφασίσει κάτι πραγματικά μεγάλο: να σώ-

σει τον κόσμο από την οικολογική καταστροφή. Το ίδιο εύγλωττος

υπήρξε ο Μακγιούαν και κατά την πρόσφατη βράβευσή του με το Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο

της Ιερουσαλήμ, ενώπιον μάλιστα του Σιμόν Πέρες, πρώην προέ-δρου του Ισραήλ. Μίλησε για το μηδενισμό που δείχνουν και οι

δύο συγκρουόμενες πλευρές στο Ισραήλ, ενώ δεν παρέλειψε να

κατονομάσει αφενός την Χαμάς ως οργάνωση που εναγκαλίζε-ται από βομβιστές αυτοκτονίας,

απέναντι σε ένα μηδενιστικό βομβαρδισμό μια «μεγάλη

αδικία» που γίνεται εις βάρος των Παλαιστινίων. «Πρέπει να

τελειώνουν οι καταπατήσεις των Παλαιστινιακών εδαφών»,

φέρεται να είπε ο Βρετανός συγ-γραφέας, που έδωσε τα λεφτά

του βραβείου του στην οργάνωση «Μαχητές για την Ειρήνη».


13

✒ ΟιεκδόσειςΚέδροςπροκήρυξανδιαγω-νισμόμεθέματοσχεδιασμόεξωφύλλουγιατονέοβιβλίοτουΑρηΣφακιανάκη«Ουμπλέξεις».Ζωγράφοι,γραφίστες,φωτογράφοικαιδημιουρ-γοίτωνεικαστικώντεχνώνκαλούνταιναπαρα-βούναυτήτηνενδέκατηεντολήκαιναμπλέξουνστηδημιουργίαενόςεξωφύλλου.Τηνεπιτροπήπουθακάνειτηντελικήεπιλογήθααποτελούνστελέχητουεκδοτικούκαιοίδιοςοσυγγραφέας.Τέλος,έχειπροβλεφθείέπαθλογιατονικητή,ύψους500ευρώ.Γιαόσουςεπιθυμούνπεραιτέ-ρωπληροφορίεςκαθώςκαιμιαπρώτηπερίλη-ψητουβιβλίου,στηνιστοσελίδαwww.kedros.gr.

✒ ΟιεκδόσειςΜεταίχμιογιατοπρώτοεξάμη-νοτου2011προγραμματίζουνστονπολυχώροτους(Ιπποκράτους118)έναπλούσιοπρό-γραμμασεμιναρίωνγιαποικίλαενδιαφέροντασχετικάμετοχώροτουβιβλίου.Συγκεκριμένα,γίνονταισεμινάριαΚατάρτισηςΕπιμελητών-ΔιορθωτώνΚειμένωνκαιΕπιμέλειαςΛογοτεχνι-κώνΚειμένων(διδάσκειηΑννα Ιορδανίδου,καθηγήτριαγλωσσολογίας),καθώςκαισεμινά-ριαΑνάλυσηςκαιΣυγγραφήςΔημοσιογραφικώνΚειμένωνκαιΣυγγραφήςΣεναρίου.Ακόμη,γίνονταιμαθήματαδημιουργικήςγραφήςγιαπαιδιάμευπεύθυνητηβραβευμένησυγγραφέακαιεκπαιδευτικόΕλεναΜαρούτσου,καθώςκαιτοσεμινάριο«Απότομελάνιστοσανίδικαιαπότοχαρτίωςτοπαιχνίδι:Δημιουργώνταςκείμενακαιδρώμεναγιαπαιδιάκαινέους»,τηςΕλένηςΣβορώνου.

✒ «Πρόγκες»απο-καλούνταναπότουςφανατικούςοπαδούςτωνομάδωνκατάτηδεκαετίατου1930οιοργανώσειςοπαδώνπου«πρόγκαραν»,δηλαδήπείραζανκαιχωράτευανειςβάροςτωνοπαδώναλλάκαιτηςίδιαςτηςαντίπαληςομάδας.Στους«Κόκ-κινους Βαρκάρηδες»(εκδόσειςΤόπος),οσυγγραφέαςκαισκηνοθέτηςΘανάσης Σκρουμπέλοςτων«ΜπλεΚαστόρινωνΠαπουτσιών»καιτης«Χαβάης»,καταπιάνεταιμετιςδύοαιωνίωςαντίπαλεςομάδες,γράφονταςμιαδιαφορετικήιστορίατουελληνικούποδοσφαίρουστομεσοπόλεμο.ΕναςφανατικόςοπαδόςτουΘρύλου,μέλοςτηςπρόγκαςτηςκόκκινης,ερωτεύεταιμιαοπαδότηςπρόγκαςτηςπράσινης.Αυτόήταν.Αδελφή

καιτουαρχηγούτωνΠρασίνων.Σύγκρουσηαναπόφευκτη.Σήμεραίσωςναέχουναντιστρα-φείοιρόλοι,κάποιοιθεωρούνπωςδενυπάρχειταξικήένδειξηστηνυποστήριξητηςομάδας,τότεόμωςταπράγματαήτανσαφή.Οι«αριστο-κράτες»ΠράσινοιαποκαλούσαντουςΟλυμπι-ακούς«βαρκάρηδες».Τουλάχιστονέτσιμαςταπαρουσιάζειοσυγγραφέας,καιδενέχουμεπαράνατονπιστέψουμε,καθώςεπιτυχημένααναπλά-θειαυτέςτιςπραγματικές«θρυλικές»ιστορίεςστησειράBallpenτωνεκδόσεωνΤόπος.

✒ Ο Ρέιμοντ Τσάντλερξεκίνησεναγράφειμεγάλος,45ετών,γιαλόγουςβιοποριστικούς,μιακαιβρέθηκεάνεργοςκαιαλκοολικός.ΑυτέςοιπρώτεςιστορίεςτουδημοσιεύτηκανστοπεριοδικόBlackMaskαπότοΔεκέμβριοτου1933καικάποιεςανθολογούνταιστηνέαέκδοσηαπότονΚέδρο «Νουάρ Ιστορίες τόμος Α΄».ΟιήρωεςτουΤσάντλερθυμίζουνκαιεδώτονυπόγειοκόσμοπουπρωταγω-νιστείσταμυθιστορήματάτου,μοναχικοίντετέκτιβ(μόνονοΜάλοριτων«Εκβιαστών»δενμεταμορφώθηκε)πουμετασχηματίστηκανστογνωστόΦίλιπΜάρλοου,διεφθαρμέ-νοικαιαδιάφθοροιαστυνομικοί,πολιτικοί,γυναίκες,εγκληματίες.Οιγνωστοίήρωεςτου

«ΜεγάλουΥπνου»(πουεπίσηςκυκλοφόρησεαπότονΚέδροπρόσφαταστησειράΜαύροΒελούδο).Ενασκοτεινόσύμπανανθρώπωνπουοίδιοςοσυγγραφέας«κανιβά-λισε»σύμφωναμετηνκριτική,γιαναγράψειτααριστουργηματικάμυθιστορήματάτου,σεμιαμορφήπιοπυκνή,όπωςτοδιήγημα.

✒ Σήμερα, Παρασκευή 25 Φεβρουαρί-ου, παρουσιάζεται στη Στοά του Βιβλίου το βιβλίο «Ξεπετάξτε το διάβασμα» των συγγραφέων Θεοφάνη Μπούκα, Δημήτρη Μπούκα και Ροδιανής Βορεάδου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταμόρφω-σις Συμβουλευτική. Βασισμένο στο Νευ-ρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP), το βιβλίο, χρησιμοποιώντας τα πορίσματα της σύγχρονης έρευνας στον τομέα της ψυχο-θεραπείας, δίνει απαντήσεις σε συγκεκρι-μένα ερωτήματα, όπως λόγου χάρη: «Πώς να τελειώνω γρήγορα τα μαθήματα;» ή «Πώς θα κόψω κάποιες συνήθειες που με παρασύρουν από τη μελέτη;» και «Πώς θα απαλλαγώ από την αναβλητικότητα;». Οι συγγραφείς, με ειδίκευση και ερευνητικό έργο στην εφαρμοσμένη ψυχολογία, μέσα από πρακτικές εφαρμογές και παραδείγμα-τα, δίνουν ένα βιβλίο που σε μαθαίνει πώς να μαθαίνεις. Ασκήσεις μνήμης και συγκέ-ντρωσης, πρακτικές ηρεμίας βασισμένες στο συμπεριφοριστικό μοντέλο ψυχοπαιδα-γωγικής ή -για να το πούμε με δυο λόγια- εκλαϊκευτική ψυχολογία εκπαιδευτικής καθημερινότητας.


14 θεατροΝατάσα Μαστοράκου

Ο προορισμός έχει οριστεί, τα πράγματα έχουν πακεταριστεί, οι βαλίτσες έχουν σχεδόν κλείσει. Το μόνο που χωρίζει την Ρόζυ από την “Costa Rica” είναι ένα κλικ στον υπολογιστή. Ένα κλικ που θα της χαρίσει εκτός από το online εισιτήριο και την ελευθερία της. Τίποτα όμως δεν μοιάζει τόσο απλό. Το τηλέφωνο χτυπάει, το ίντερνετ κόβεται, το φορτηγό δεν έρχεται, οι τράπεζες την καταδιώκουν, οι άντρες της ζωής της την αναζητούν, η μαμά της αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή, ο αδερφός χτυπάει την πόρτα. Θα τα καταφέρει άραγε η Ρόζυ; Η απάντηση θα δίνεται κάθε Σάββατο και Κυριακή στο 104 Θέατρο Κέντρου Λόγου και Τέχνης (Θεμιστοκλέους 104).


15

Æ ΤικοινόμπορείναέχειοΤζιάνιΒερτσά-τσε,οιQueenκαιοΜότσαρτ;Ολοιθασυνα-ντηθούνστησκηνήτουΘεάτρου Badminton(ΟλυμπιακάακίνηταΓουδή)απόσήμερα(25/2)καιγιατέσσεριςβραδιές.Το “Ballet for life”θαπαρουσιάσειμιασυναρπαστικήχορογραφία,μεκοστούμιασχεδιασμένααπότονΒερσάτσε,τηνοποίαεμπνεύστηκεοBeartαπότιςζωέςτουFreddieMercuryκαιτουJorgeDonn(πρώηνχορευτήτουBejart)πουπέθαναναπόAIDS.“It’saBeautifulDay”στοξεκίνημα,“IWanttoBreakFree”στησυνέχειααπότοάλμπουμLiveAtWembley(1986),καιχάρηστοσυνδυασμότηςφωνήςτουFreddyμετοχορότουJorge,ησυναισθη-ματικήατμόσφαιρααγγίζειμεγαλύτεραύψη.

Æ ΤισχέσηέχειηΕυαμετηνΝτέμποραΝταρκ,οΑνταμμετονΑρτσιΓουάιτμιλλερκαιηΑβαμετηνΣούζιΜπόλ;ΗΕδεμμετηνNewYork;Πόσογρήγοραμπορούννααλλάξουνόλα!Πόσοεύκολαμπορούμενααλλάξουμετρόποζωήςκαισυνήθειες!Γιαμιανύχταστονπαράδεισο(“One night in heaven”)κάθεΔευτέραστο“Le Cafe de l’ Art”.Σκηνοθεσία-κείμενο-μουσική:Μερά-βογλουΕφη.

Æ Δύογκέιζευγάριαεμπλέκονταισεέναπε-ρίπλοκοιστόσχέσεωνστο“Fucking Games” τουGraeCleughπουανεβαίνειστοΘέατρο Βικτώρια(Μαγνησίας5&Γ.Σεπτεμβρίου119)απότηνερχόμενηΠέμπτη(3/3).Τοκαυστικόκαιειρωνικόπορτρέτοτωνσχέσεωνπεριλαμβάνεισυγκρούσεις,υπονοούμενα,χτυπήματακάτωαπότημέσηανάμεσασεαπόψειςγιατοσεξ,τηναπιστία,τηναγάπη,τηνεμπιστοσύνηκαιτημοναξιά.Τιγίνεταιόμωςμεέναμυστικόπουδενμπορείναειπωθείανοιχτά;ΗσκηνοθεσίαανήκειστονΔημήτρηΚομνηνόκαιπαίζουνοιΓιώργοςΓιαννακάκος,ΜάνοςΚανναβός,ΧάρηςΜπό-σιναςκαιΜαρίνοςΠαναγιωτάκης.

Æ Μίαδιαφορετικήperformance,έναςχάρτης,είναιηπαράσταση«Εντεκα»πουπα-ρουσιάζεταιαπότηνομάδαMkultraστοBios(Πειραιώς84)απόαυτήτηνΠέμπτη(3/3).Ηιστορίατωνγονέωνμας,ηιστορίατουέθνουςμαςγίνεταιμιασύντομηδιαδρομήπουοδηγείταβήματάμαςσήμερα.Ηπαράστασηγίνεταιηστιγμήπουμαζευόμαστεόλοιγύρωαπόένατραπέζι,στοκρύο,στηβροχή,κάτωαπότααστέριατηςπόληςκαιπροσπαθούμεναβρούμεοέναςτονάλλο.

Æ Εξιώρες,30ερμηνευτέςκαιέναprojectπουθασυζητηθεί.ΟΔημήτρης Παπαϊω-άννουκαινοτομείκάνονταςτησκηνήτουΠαλλάς(απότις13Απριλίου)έναυπνο-δωμάτιοστοοποίοεκτυλίσεταιμιαιστορίαπουανακυκλώνεταισυνεχώς,ενώδιατηρείταίδιαυλικά.Στο «Μέσα»μπορείςναμπειςόποτεθέλεις,νακαθίσειςόπουθέλεις,ναπαρακολουθήσειςόσοεσύθέλεις.Ναβγειςκαιναξαναμπείς.Ολεςοιπληροφορίεςγιατοprojectπεριλαμβάνονταιστηνιστοσελίδαwww.mesaproject.gr.

Η δικΗ μας Χαβριου

Η ομάδα των τεσσάρων -νέων σε ηλικία- ηθοποιών (Υβόννη Τζάθα, Μιχάλης Κουμαριανός, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Δημήτρης Πασσάς) που συμμετέ-χουν στην παράσταση «Και τώρα, τι κάνουμε;» που παίζεται στην απογυμνωμένη από κάθε περιττό στολίδι πρώην σαλοτραπεζαρία ενός δίπατου αστι-κού διαμερίσματος στο στενάκι της Χαβρίου (μεταξύ της Πραξιτέλους και της Κολοκοτρώνη, στο ύψος της πλατείας Καρύτση), εξακολουθούν σε πείσμα της (φετινής) τύχης τους να ανήκουν στη στρατιά των «άστεγων» καλλιτεχνών. Τη μεγάλη στρατιά που αποτελεί την πραγματική τροφοδοτική δύναμη της αθηναϊκής urban culture σκηνής.

Μία από τις δεκάδες ή εκατοντάδες ομάδες αυτής της θεατρικής μητρόπολης του ευρωπαϊκού Νότου που διεκδικούν, χωρίς οικονομική ανταμοιβή τις περισσότερες φορές, μια θέση αλλά και ένα μερί-διο στο χάρτη της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Μια διεκδίκηση με αξιώσεις. Δίχως διαμεσολα-βητές και παρατρεχάμενους. Σε απευθείας συνομιλία με το κοινό. Με τους θεατές -συνήθως νέοι και εκεί-νοι σε ηλικία- σε ρόλο αποκλειστικού χρηματοδότη, και δη εθελοντικά προσελθόντα!

Ολες αυτές οι ομάδες, που ψάχνουν τη δική τους Χαβρίου ως μια άλλη ομηρική Ιθάκη που αλλάζει συνεχώς τις γεωγραφικές συντεταγμένες της, παράγουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα από εκεί-νη που συντηρεί δεκαετίες τώρα πια ο κόσμος του κρατικοδίαιτου θεάτρου.

Και μια τέτοια εικόνα, μαζί με τις αντιλήψεις και τις συμπεριφορές που την συνοδεύουν και την συμπληρώνουν, την έχουμε πραγματικά ανάγκη στις ημέρες μας.

Γι’ αυτό απαιτείται να μην παραμείνουμε άλλο απαθείς, ούτε και να κλαίμε στα ερείπια του καθε-στώτος των επιχορηγήσεων... Φτάνει πια. Οι ομάδες των νέων Αθηναίων δημιουργών χρειάζονται δύο πράγματα: α) τη δημόσια, ηθική κατά βάση, επι-βράβευση του έργου τους μέσα από διαδικασίες που εγγυώνται την αξιοκρατία και τη διαφάνεια, και β) την ελεύθερη και ισότιμη πρόσβαση σε υφιστάμε-νες υποδομές που έχουν χρηματοδοτηθεί δεκαετίες τώρα με τα χρήματα των Ελλήνων.

Γ.Κ. Καρατζάς

Τα φώΤα Της πόλης


16 εκθεσεισ/εκδηλωσεισΜαργαρίτα Πουρνάρα

Σε άσπρο μαύρο. Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρη-μαύρη. Η ζωγραφική

όμως μπορεί. Η έκθεση που εγκαινιάζεται στις 2 Μαρτίου στο

Μουσείο Φρυσίρα (Μονής Αστερίου 3, Πλάκα) είναι η καλύτερη απόδειξη

για τη γοητεία των άκρων. Ο συλλέκτης βγάζει 200 έργα από τα ντεπό του, τα περισσότερα εκ των

οποίων δεν έχουν παρουσιαστεί ξανά στο ελληνικό κοινό και μας

παρουσιάζει έργα σε μαύρο – άσπρο. Εξηνταοκτώ σπουδαίοι

Ευρωπαίοι ζωγράφοι, όπως ο Ντέιβιντ Χόκνεϊ, ο Βαλέριο

Αντάμι, ο Ζαν Ρουστέν, η Πάολα Ρέγκο και ο Αντρέα Μαρτινέλι

μαζί με εμβληματικούς Ελληνες συναδέλφους τους (από τον Στέφανο Δασκαλάκη και τον

Ξενοφώντα Μπήτσικα ως τον Χρόνη Μπότσογλου), αποδεικνύουν πως

η ζωγραφική με περιορισμένη χρωματική παλέτα, κρύβει

εκπλήξεις, εντάσεις και ανατροπές. Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί το χρώμα και η αισθητική της

διαφήμισης και των ιλουστρασιόν εντύπων, η διοργάνωση μιας

έκθεσης, όπως το «Ασπρο Μαύρο», αποσκοπεί στην εξύμνηση της

εικαστικής οικονομίας, της καλλιτεχνικής αυτοσυγκράτησης

και του εκφραστικού ασκητισμού. Πατώντας στο τεντωμένο σχοινί του άσπρου και του μαύρου, οι

καλλιτέχνες ισορροπούν με το δικό τους τρόπο και μας βάζουν να δούμε

την τέχνη από μια διαφορετική απροσδόκητη σκοπιά. Ακόμα και

ζωγράφοι που καθιερώθηκαν για τη χρήση του χρώματος,

απογυμνώνονται και μας δείχνουν τα μύχια της τέχνης τους.


17

• Διπλά εγκαίνια. Στις 3 Μαρτίου ανοί-γουν δύο εκθέσεις στην Αίθουσα Τέχνης «Αστρολάβος δεξαμενή» (Ξανθίππου 11, Κολωνάκι), με τίτλο: «11 +-./...μια ιστο-ρία αγάπης στον Ενδιάμεσο Χρόνο./» της Ελλης Γρίβα και η έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Πρασσά, με τίτλο: «Ιχνογραφώ-ντας το Toπίο». Η Γρίβα, με την εξπρεσιονιστική γραφή των ζωγραφικών της έργων, παρουσιάζει δημιουργίες με διαφορετικά μέσα και ύλες (σχέδιο, ζωγραφική, γλυπτικές κατασκευές και εγκατάσταση). Ο Πρασσάς αποτυπώνει μέσα από το μινιμαλιστικό ύφος και τη γεω-μετρία που χαρακτηρίζει τις συνθέσεις των έργων του, τοπία και εσωτερικούς χώρους. Πρόκειται για μια συλλογή από εικόνες με απλά μοτίβα, αποδομένα με έντονα πλακάτα χρώματα. Οι εκθέσεις θα διαρκέσουν έως τις 2 Απριλίου.

• Ρυθμικό σύμπαν. Η γκαλερί Bernier-Eliades (Επταχάλκου 11, Θησείο) πα-ρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση του Stephane Calais, την Πέμπτη 3 Μαρτίου. Συνθέσεις ρεαλιστικές και ιδεατές είναι το επίκεντρο της πρακτικής του γεννημένου το 1967, Γάλλου καλλιτέχνη. Η πρακτική του περιλαμβάνει εγκαταστάσεις μεικτής τεχνι-κής, ζωγραφικά έργα, γλυπτά και σχέδια που χαρακτηρίζονται από στιγμιαίες, εφήμε-ρες και ανοργάνωτες φόρμες. Ο Calais έχει αναπτύξει μία πλατφόρμα όπου γλυπτική και σχέδιο συνδυάζονται. Το σχέδιο δί-

νει ώθηση στη γλυπτική και αντίστροφα, δημιουργώντας ένα δυναμικό και ρυθμικό σύμπαν, όπου φαντασίωση και πραγματικό-τητα συμπίπτουν.

• Η δύναμη της Εικόνας. Από τις 26 έως τις 28 Φεβρουαρίου, το Κέντρο Τέχνης & Πολιτισμού Beton7 (Πύδνας 7, Μετα-ξουργείο) παρουσιάζει έκθεση βίντεο με επιλεγμένα έργα που έχουν προβληθεί στο πλαίσιο του “Rencontres Internationales Παρίσι/Βερολίνο/Μαδρίτη”, ενός από τα μεγαλύτερα και εγκυρότερα διεθνή φεστι-βάλ σύγχρονης τέχνης και πειραματικού κινηματογράφου της Ευρώπης, το οποίο πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε τρεις ευρωπαϊκές πόλεις: στο Παρίσι, “Pompidou Centre”, Βερολίνο “Haus der Kulturen der Welt” και στη Μαδρίτη “Τhe Reina Sofia National Museum” και την ισπανι-κή Ταινιοθήκη “Spanish Cinemathèque”. Το φεστιβάλ διερευνά τις πρακτικές του κινηματογράφου και της σύγχρονης τέχνης, λειτουργώντας ως πλατφόρμα που συγκε-ντρώνει 150 έργα τέχνης από 50 χώρες. Εργα αναγνωρισμένων καλλιτεχνών και κινηματογραφιστών της διεθνούς σκηνής συναντιούνται και προτείνονται να ιδωθούν μαζί με έργα ανερχόμενων νέων καλλιτε-χνών. Συμμετέχουν οι Denis-Paul Beaubois, Patrick Bernatchez, Harun Farocki, Nate Harrison, Erik Moskowitz and Amanda Trager, Antoni Muntadas και Γιώργος Ταξι-αρχόπουλος.

Συνεχίζονταί • Μέχρι τις αρχές Απριλίου διαρκεί η ενδιαφέρουσα έκθεση «Εμμονές και Οικειό-τητα» στο Ιδρυμα Θεοχαράκη (Βασιλίσσης Σοφίας 9 & Μέρλιν 1) που παρουσιάζει στο ελληνικό κοινό, σχέδια 12 σύγχρονων Αυστριακών καλλιτεχνών, που εστιάζουν στη γοητεία των εμμονών, των καταστροφών, της οικειότητας, των συνευρέσεων.


18 θεμα

Χωρίς ΑμφίθέΑτροΤης Αργυρώς Μποζώνη

Η γενιά μου μεγάλωσε με το Αμφιθέατρο. Για την τάξη του ’79, το Αμφιθέατρο ήταν το και-νούργιο θέατρο της πόλης με παραστάσεις που δεν είχαμε ξαναδεί.

Η επιλογή των έργων, η αισθητική, τα προγράμματα -σχήμα και περιεχόμενο-, οι ηθοποιοί που πρότεινε ο Σπύρος Ευαγγελά-τος, δημιουργούσαν ένα κλίμα νεωτερικό σε μια Αθήνα που είχε τότε αληθινά ανάγκη να πάρει μέρος στα καινούργια πράγματα.

Η ιστορία του Αμφιθεάτρου ακολούθησε τη φυσική φθορά του χρόνου. Δεν έχω κα-μία πρόθεση να κρίνω το θέατρο και την πο-ρεία του καλλιτεχνικά, αλλά σε επίπεδο λει-τουργίας. Η ιστορία δείχνει ότι η ανανέωση σε ένα σχήμα καλλιτεχνικό, αν δεν επιχειρηθεί εγκαίρως, το οδηγεί γρηγορότερα σε μια φθί-νουσα πορεία. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος φτάνει σήμερα και αναστέλλει τη λειτουργία του θε-άτρου του διαμαρτυρόμενος -δικαίως-, για-τί όπως θα μπορούσα να το διατυπώσω λα-ϊκά, έτσι έμαθε. Και έτσι πορεύτηκε μέχρι τώρα. Δεν φταίει καθόλου ένας σκηνοθέτης ή ένας καλλιτεχνικός διευθυντής που διεκδι-

κεί για άλλη μια χρονιά την επιχορήγησή του από ένα κράτος που για περισσότερα από εί-κοσι χρόνια επιλέγει να δημιουργεί ένα θολό τοπίο σε ένα θέμα που μάλλον δεν το θεώρη-σε ποτέ κρίσιμο. Είναι όμως αυτό ακριβώς το θέμα που όχι μόνο δείχνει μια πολιτική, αλλά και διατυπώνει το πόσο σύγχρονη μπορεί να είναι η αντίληψη μιας πολιτείας στο να βοηθά τους δημιουργούς.

Για δεκαετίες το κράτος επιχορηγεί πε-ρισσότερο προσωπικότητες παρά σχήματα. Για δεκαετίες το κράτος χρωστά δόσεις επι-χορηγήσεων, ξεχωρίζει μια λίστα, απορρίπτει μια άλλη, δημιουργεί εντάσεις και διαμαρτυ-ρίες με ένα ασθενές σκεπτικό. Για δεκαετίες το κράτος δεν βάζει κανόνα. Κανείς δεν ξέρει αν δεν μπορεί να τον βάλει, δεν θέλει να τον βάλει ή απλώς το αποφεύγει. Και τώρα σιω-πά. Προφανώς σκέπτεται. Ξαφνικά, ίσως αύ-ριο σταματήσει να επιχορηγεί τα θέατρα όπως έκανε επί δεκαετίες και τότε τη μοίρα του Αμ-φιθεάτρου θα ακολουθήσουν και άλλα. Ολα σχεδόν τα ομοειδή του. Και θα φανεί άδικο. Γιατί η αίσθηση της αδικίας είναι στενά συν-δεδεμένη με το αιφνίδιο και τη σιωπή.

Το κράτος όφειλε να ελέγχει αποτελέσματα, πράγμα το οποίο δεν έκανε ποτέ. Απλώς επέλεξε να μοιράζει τα χρήματα ενός κωδι-κού. Δικαίως ή αδίκως. Κανονι-κά, μετά από δέκα ή είκοσι χρό-νια ένα θέατρο θα έπρεπε να μπο-ρεί να συντηρήσει τον εαυτό του, και μιλώ πάντα για τα θέατρα αυ-

τής της κατηγορίας. Αν δεν μπορεί να το πρά-ξει και να συντηρηθεί, αυτό μπορεί και να ση-μαίνει ότι το καλλιτεχνικό σήμα που εκπέμπει δεν είναι επαρκές ή αρκετά ισχυρό ή δεν αφο-ρά το κοινό. Ετσι, όμως, θα πρέπει να προ-χωρήσει -προκειμένου να επιβιώσει- σε αλλα-γές/τομές. Συναντήσεις ή συμπράξεις ή συστε-γάσεις. Ή σε πιο προχωρημένες λύσεις. Γιατί, ας πούμε, αυτοί που έκαναν με κρατικά χρή-ματα ιδιόκτητες θεατρικές στέγες δεν υποχρε-ώνονται να τις παραχωρούν σε άλλους που δίνουν τη μισή τους επιχορήγηση σε ενοικί-αση στέγης; Αλλωστε το κράτος αυτό το ρόλο παίζει; Πληρώνει για ντουβάρια ή για παρα-στάσεις; Επιχορηγεί για πέντε, για δέκα χρό-νια ή ισοβίως; Ξεκαθαρίζει τη στρατηγική του, την πολιτική του και τις προθέσεις του ή σι-ωπά και κάποιος άλλος κάποτε θα κληρονο-μήσει μια νόθα κατάσταση, για να μην βγάλει και αυτός ποτέ -με τη σειρά του- τα κάστανα από τη φωτιά;

Το κράτος δημιούργησε με τα θέατρα μια σχέση «υπαλληλικής» εξάρτησης, που εμπερι-έχει μια τρομακτική διάσταση: Σου δίνω και σε συντηρώ, αν δεν σου δώσω, δεν συντηρεί-σαι και πεθαίνεις. Η αποδοχή και μόνο αυτής της εξίσωσης ισοδυναμεί με έναν καλλιτεχνι-κό θάνατο. Αν η κατάσταση σήμερα θεωρείται οριακή, αυτό συμβαίνει γιατί όλα μέχρι τώρα ήταν άνευ ορίων. Φυσικά, με συναινέσεις και σιωπή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Και με ένα «άστο και θα δούμε για του χρόνου», που δουλεύει και διαβρώνει ύπουλα τη ραχο-κοκαλιά μέχρι να τη διαλύσει.

Η αδυναμία επιβίωσης του Αμφιθεάτρου του Σπύρου Ευαγγελάτου ανοίγει μια συζήτηση για τη σχέση εξάρτησης του θεάτρου από το κράτος, που συνεπάγεται τελικά έναν καλλιτεχνικό θάνατο.

Νύχτα Barazz – Crisis Free Zone

Κάθε Τετάρτη το μπαρ Barazz (Βρεσθένης 61 & Φρα-ντζή) στο Ν. Κόσμο χαρακτηρίζεται «αποκρισικοποι-ημένη» ζώνη. Σε μια πολύ καλή κίνηση, εμπνευσμέ-νη από την ταινία “Big Lebowski” και το ομώνυμο μπαρ της Πράγας το οποίο έκανε πράξη την ιδέα, δεν υπάρ-χει συγκεκριμένη τιμή για το ποτό! Την τιμή την καθο-ρίζουν οι πελάτες και αφήνεται στην κρίση τους να πλη-ρώσουν όσα θέλουν για τα ποτά που καταναλώνουν, χωρίς μάλιστα minimum όριο. Πρόκειται για μια έξυ-πνη πρωτοβουλία, η οποία προβλέπεται να εκτιμη-θεί δεόντως από το κοινό, που απαλλάσσεται έτσι από το άγχος των εξόδων, ενώ διασκεδάζει με πολύ κα-λές μουσικές επιλογές και σωστά ποτά, που έχουν ήδη κάνει αγαπητό αυτό το cool αθηναϊκό στέκι. Ραντεβού εκεί! www.barazz.gr

ΜΕΡα

Επιμέλεια, φωτογραφίες: Νικήτας Καραγιάννης

25 ΦΕΒΡΟΥαΡιΟΥ 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

20 μερα νυχτα

Funky ΕφορείαΗ Γ΄ Εφορεία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαι-οτήτων Αθηνών στην Πλάκα, μετά την αισθητική παρέμβαση των γκραφιτάδων στην πρόσοψη του νεοκλασικού κτιρίου στο οποίο στεγάζεται, ίσως είναι πλέον η πιο... funky δημόσια υπηρεσία της Αθήνας. Πρό-ταση για τους αρμοδίους;

Legend!Ο Γιάννης Κλεισούρας, θρύλος της νυ-χτερινής Αθήνας και της Μυκόνου από τα ’70s μέχρι σήμερα, έχει πάντα πολ-λά να «σχολιάσει», συνοδεία ζεστού κρα-σιού δικής του συνταγής, στο Γκαζάκι.

Ο Αίσωπος στο ΕθνικόΗ ομάδα Oper(ο) βρέθηκε την περασμένη Πα-ρασκευή στο Music Box του Εθνικού Θεάτρου

και εντυπωσίασε τραγουδώντας μύθους του Αι-σώπου. Ωραία ιδέα, ωραία εκτέλεση. Ν.Μ.

Φωτογραφία: Πέτρος Παπαπέτρος

WWW.METROPOLISNEWS.GR 25ΦΕΒΡΟΥαΡιΟΥ2011

21

Light upΤο εστιατόριο Breeder Feeder στον τελευταίο όροφο της γκαλερί The Breeder της οδού Ιάσωνος στο Μεταξουργείο, έχοντας προνοήσει για

τους πελάτες καπνιστές, δημιούργησε έναν από τους πιο ζεστούς και δι-ακριτικούς χώρους για κάπνισμα. Thanks, guys...

The Art of SushiΤο ανανεωμένο Sushi Bar της οδού Ατλαντος στο Παλαιό Φάληρο, που εγκαινιάζει μια σειρά από happenings, ανέθεσε στον καλλιτέχνη του τατουάζ Mike, διάσημο για τα σχέδιά του που είναι εμπνευσμένα από την ιαπωνική κουλτούρα, να σχεδιάσει ένα έργο τέχνης ειδικά για το χώρο. Design, καλό φαγητό και τέχνη συμβαδίζουν εδώ!

Dress upΤα βεστιάρια της Αθήνας λόγω Απο-

κριάς έχουν αυτό τον καιρό την τιμη-τική τους, προσαρμόζοντας, μάλιστα, την οικονομική κρίση στις ιδέες αλλά και τις τιμές τους. Ολοι χρειαζόμαστε επειγόντως κάτι για να ξεχαστούμε...

Παζάρι τέχνης και μόδαςΟι επιβάτες του μετρό είδαν τον κόσμο της μόδας αλλά και καλλιτέχνες να τους κάνουν προσφορές στο μετρό του Συντάγματος, με σκοπό την ενίσχυση των παιδικών χωριών SOS. Ωραία πρωτοβουλία σε μια εποχή που και η τελευταία δεκάρα μετράει.

25 ΦΕΒΡΟΥαΡιΟΥ 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

22 μερα νυχτα

Βραδιά ανάγνωσης

Ο Σαμψών Φύτρος, ο Γιώργης Χριστοδούλου, η Μαριάνθη Φωτάκη, ο Δημήτρης Χαλιώτης, ο Enke Fezollari, η Ελένη Μολέσκη, η Λίνα Καλπαζί-δου και η Ελένη Παργινού βρέθηκαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο Μουσείο Ισλα-μικής Τέχνης, για να διαβάσουν ιστορίες. Και για την ακρίβεια, ιστορίες που έχουν δημοσιευ-τεί στα τεύχη των «Μητροπολιτικών Ιστοριών». Το κέρδος της βραδιάς ήταν διπλό. Αφενός συ-νειδητοποιήσαμε ότι εδώ και 2,5 χρόνια τα τεύ-χη των «Μητροπολιτικών Ιστοριών» είναι γεμά-τα εξαιρετικά κείμενα, και αφετέρου ότι τα κείμε-να αυτά μπορούν να ξεφύγουν από τα στενά όρια των σελίδων τους και να γίνουν προφορικές αφη-γήσεις που αφορούν ένα ευρύτερο κοινό. Α.Δ.


23θεμα

Ο «Πελεκάνος» ήταν το πρώτο έργο που διδάχτηκε η Σύλβια στη σχολή και ήταν σημείο αναφοράς για τη γνωριμία της με τον Ογκουστ Στρίντμπεργκ. Γι’ αυτό και το επέλεξε για να αρχίσει τη δική της πορεία στη σκηνοθεσία. Πριν από αυτό είχε βρεθεί στο πλευ-ρό του Δημήτρη Λιγνάδη και του Γιάννη Χουβαρδά, ενώ πέρυσι επιμελήθηκε ένα θεατρικό αναλόγιο βα-σισμένο στο έργο «Πέφτοντας από τις σκάλες» του Χαράλαμπου Γιάννου. Οσο και αν η ίδια δεν θέλει να αυτοαποκαλείται σκηνοθέτιδα, με σπουδές στη Θεα-τρολογία Αθηνών, στο Royal Holloway University of London, στη δραματική σχολή του Γιώργου Κι-μούλη, στη Royal Academy of Dramatic Art και με συνεργασίες με σημαντικούς ανθρώπους του θεά-τρου, είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν στο μέλλον.

Στην αρχή της συζήτησής μας τη ρωτάω πώς νιώθει που πρώτη φορά έχει αναλάβει την παρα-γωγή μιας παράστασης. «Είναι πολύ δύσκολο», μου απαντάει, «γιατί ο βαθμός του άγχους και της έκθε-σης είναι μεγάλος. Οταν παίρνεις την ευθύνη στα χέ-ρια σου και υπογράφεις κάτι με το όνομά σου, υπάρ-χει τεράστιος φόβος, αλλά για μένα ήταν πια μονό-δρομος. Δεν υπήρχε δικαιολογία να αναβάλλω αυτό που είχα αποφασίσει από πολύ μικρή ότι θα κάνω στη ζωή μου». Ζητάω διευκρινίσεις για το πόσο μι-κρή αποφάσισε ότι θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο. «Από όταν άρχισα να συμμετέχω στο θεατρικό όμιλο του Αρσακείου, όπου πήγαινα σχολείο. Ημουν περί-που 12 χρόνων. Ο Δημήτρης Λιγνάδης είδε πρώτος την έφεσή μου στη σκηνοθεσία. Στο σχολείο έκανα και την πρώτη μου σκηνοθεσία, αλλά δεν πολυκατα-λάβαινα τότε. Δεν ήταν στο συνειδητό επίπεδο όλο αυτό. Ακόμα είναι για μένα υπέρβαση να λέω ότι εί-

μαι σκηνοθέτιδα».Αρκετά χρόνια ύστερα από εκείνη την πρώτη

παράσταση, η Σύλβια, που είναι σήμερα 30 χρόνων, ανέλαβε να δείξει στο αθηναϊκό κοινό τη δική της οπτική πάνω στον «Πελεκάνο» του Στρίντμπεργκ. Οπως ανακάλυψε αργότερα, αυτό το έργο εγκαινί-ασε τη θεατρική γραφή του συγγραφέα και ήταν το πρώτο που σκηνοθέτησε ο Μπέργκμαν όταν άρχισε να ασχολείται με το θέατρο. «Ολα αυτά, βέβαια, τα έμαθα μετά την επιλογή μου. Εγώ απλώς αγαπού-σα πολύ αυτό το έργο, γιατί θεωρώ ότι κωδικοποι-εί τον ενδοοικογενειακό πυρήνα. Εξηγεί τις μύχιες σκέψεις των ανθρώπων που συνυπάρχουν σε μια οικογένεια».

Βασικό στοιχείο της παράστασης είναι η επιλο-γή της Σύλβιας να μας παρουσιάσουν το έργο μόνο δύο ηθοποιοί, σε αντίθεση με παρόμοιες προσπά-θειες του παρελθόντος που επιλέχτηκε πλήρης θία-σος. Εκφράζω την απορία μου για την επιλογή της και η Σύλβια είναι αφοπλιστικά ειλικρινής. «Η δυ-νατότητα να κάνεις τον ‘Πελεκάνο’ σε πλήρη διανο-μή σημαίνει ότι έχεις πίσω σου μια παραγωγή. Οταν δεν συμβαίνει αυτό, μοιραία δεν κάνεις πολυπρό-σωπο έργο και επιλέγεις ένα συμβιβασμό. Αυτό το συμβιβασμό εγώ δεν μπορούσα να τον κάνω. Να απορρίψω δηλαδή το έργο λόγω έλλειψης παραγω-γής. Και η εκπαίδευσή μου στην Αγγλία ήταν προς αυτή την κατεύθυνση. Καταρχάς να υπηρετείς το κεί-μενο. Εφευρίσκεις λοιπόν μια παραστατική φόρ-μα». Και γιατί άνδρες ηθοποιοί, ενώ τα πρόσωπα του έργου είναι η μητέρα, η κόρη, ο γιος και ο γα-μπρός; «Οι άνδρες ηθοποιοί συμβολίζουν τον πα-τέρα και τον ίδιο το συγγραφέα. Ο πατέρας, αν και απών, είναι βασικό πρόσωπο του έργου και ο συγ-

γραφέας είναι πάντα πίσω από την πλοκή, καθώς ο Στρίντμπεργκ γράφει πάντα βιωματικά».

Στην ουσία η παράσταση συνομιλεί πολύ με την αφήγηση. Είναι σαν να έχει τελειώσει η ιστο-ρία του ‘Πελεκάνου’ και οι δύο ηθοποιοί ανεβαίνουν στο βάθρο τους για να την εξιστορήσουν. Το ρόλο των αφηγητών έχουν αναλάβει ο Λαέρτης Βασιλεί-ου και ο Μίλτος Φιορέντζης. «Είναι δύο άνθρωποι που αγαπώ πάρα πολύ. Η επιλογή τους έγινε με αυ-τοματισμό. Τη δεδομένη στιγμή, άλλωστε, το έβρι-σκα πολύ επηρμένο να κάνω ακρόαση. Είναι πολύ σημαντικό στην πρώτη σου δουλειά να έχεις δίπλα σου ανθρώπους, οι οποίοι a priori σε εκτιμούν και σε στηρίζουν».

Info: Kάθε Δευτέρα και Τρίτη στο υπόγειο του Bios.Μετάφραση: Ερι Κύργια, σκηνικά-κοστούμια: Aγγε-λος Μέντης, μουσική: Δημοσθένης Γρίβας, video: Χρήστος Δήμας

Ενας ΠΕλΕκανοςςτην ΠΕιραιώς

Στο υπόγειο του Bios δύο νέοι ηθοποιοί παρουσιάζουν την τραγική ιστορία μιας οικογένειας. Δύο ορόφους πιο πάνω, στο καφέ, συνάντησα τη Σύλβια Λιούλιου και μου εξήγησε γιατί διάλεξε τον «Πελεκάνο» να τη συντροφεύ-σει στην πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα.

Της Νατάσας Μαστοράκου


24 θεμα

AΠO TΟ ULTREX ΣΤΑ ΟΣΚΑΡΑπό τις διαφημίσεις για σαμπουάν και τα βι-ντεοκλίπ του Σάκη Ρουβά μέχρι τα Οσκαρ.

Ενα ψηλό αγόρι, 38 χρόνων σήμερα, που ο μπα-μπάς του ονειρευόταν να τον δει μεγάλο μπασκε-τμπολίστα, όπως ήταν και ο ίδιος, προτίμησε να ρίξει τρίποντο στον κινηματογραφικό φακό. Γιος του βιρτουόζου μπασκετμπολίστα του Παγκρατί-ου και της Εθνικής, Αντώνη Λάνθιμου, ο Γιώρ-γος αγάπησε από πολύ μικρή ηλικία όσο και ο πατέρας του το μπάσκετ, αλλά μετά το θάνατο της μητέρας του, στα 19 του χρόνια, αποφάσισε να εστιάσει στο πραγματικό του πάθος, το σινεμά. Πέφτοντας πάνω στο πάντα διορατικό βλέμμα του μέντορά του, Λάκη Λαζόπουλου, τυχαία πριν από χρόνια, όταν σε μια κοινή τους βόλτα με το αυ-τοκίνητο ο Λάνθιμος ξαφνικά άρχισε να κινημα-τογραφεί από τα παράθυρα τα ελαιόδεντρα στην άκρη του δρόμου, εντυπωσιάζοντας με το πάθος του και την οπτική του τον Λάκη. Ή τουλάχιστον έτσι λέει ο αστικός θρύλος.

Το αποτέλεσμα ήταν, με την παρότρυνση του τελευταίου, ο Λάνθιμος να βρεθεί στη σχολή

Σταυράκου, παρακολουθώντας μαθήματα σκηνο-θεσίας και από εκεί στο πλατό των «10 Μικρών Μήτσων» ως βοηθός σκηνοθέτη. Η στενή φιλι-κή σχέση των δύο ανδρών και τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της δουλειάς του Λάνθιμου στη διαφήμιση και το βιντεοκλίπ (έχει σκηνοθετήσει κλιπ για την Aegean, τη Nova, την Εμπορική, το Conn-X, την Toyota, το Ultrex, όσο και για το χώρο του τραγουδιού, οπτικοποιώντας από το «Αντεξα» του Σάκη Ρουβά μέχρι το τραγουδιστικό οπλοστάσιο της Χάρις Αλεξίου και της Ελλης Πα-σπαλά) έπεισε τον Λαζόπουλο να του εμπιστευ-τεί το τεχνικό μέρος (και τη συσκηνοθεσία στα credits) της τολμηρής ερωτικής κωμωδίας και ξεκάθαρα εμπορικών προθέσεων ταινία του, «Ο Καλύτερός Μου Φίλος».

Ταυτόχρονα, ο Λάνθιμος, αν και αντικοινω-νικός όπως περιγράφεται από το στενό του περι-βάλλον, κατορθώνει να βρει κοινά σημεία ευαι-σθησίας και αισθητικών αναφορών με τη χρυσή εκδοχή της ελληνικής avant garde καλλιτεχνικής κοινότητας, όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου και η ομάδα διοργάνωσης της τελετής έναρξης των Ολυ-μπιακών Αγώνων. Η πρώτη του μεγάλου μήκους

Η ΤΕΧΝΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΟΧΛΕΙΕίναι λοιπόν ο Κυνόδοντας μια ακόμα «ελλη-νική ταινία»;

Ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου είναι η απάντηση μιας ολόκληρης μεταπολιτευτι-κής γενιάς, που μεγάλωσε με την τηλεόραση στο ρόλο της οικογένειας και τα διαφημιστι-κά σποτ στη θέση της πραγματικής ζωής. Και γι’ αυτό ενοχλεί τόσο πολύ και τόσο ακραία. Γιατί περιγράφοντας τον αυτισμό και την πτώση της πυρηνικής οικογένειας, ένα παγκόσμιο πλέον φαινόμενο που ακόμη θε-ωρείται θέμα ταμπού, καταγράφει ουσιαστικά και σε πολλές σκηνές της με επώδυνο χιού-μορ το αποτέλεσμα μιας νέας τάξης πραγμά-των, χωρίς το φόβο της αντίπαλης ιδεολογίας που έχει καταρρεύσει από το 1989. Είναι λοιπόν μόνο ελληνική; Φυσικά και όχι. Γι’ αυτό και η παγκόσμια απήχηση του φιλμ. Μέσα από την -σε πρώτη ανάγνωση παράλο-γη- αλληγορία της μας ρίχνει κατά μέτωπον μπουνιές αντοχής, όπως ο πατέρας πετάει το dvd στη σεκιουριτού, καθιστώντας μας πλέ-ον γνώστες του τέλους του κόσμου, όπως τον ξέρουμε. Καλό θα είναι να μην περιμένουμε από κανέναν παρά μόνο από το δικό μας έν-στικτο αυτοσυντήρησης να μας πει πότε είναι ο σωστός καιρός να βγάλουμε τον κυνόδοντά μας. Πότε επιτέλους να διεκδικήσουμε το δι-καίωμά μας στη ζωή και όχι απλά στην επιβί-ωση. Αλήθεια, πόσοι πραγματικά αντέχουμε αυτό το ξεβόλεμα; Οχι πάντως οι πολέμιοι του φιλμ, που μέσα σε όλα τα άλλα βολέματά τους θα ήθελαν οι ταινίες απλά να διασκεδάζουν και να μην ενοχλούν. Ομως, η τέχνη οφείλει και να ενοχλεί. Γιατί μόνο έτσι ξυπνάει τις από καιρό κοιμισμένες ανάγκες μας για το καλύτε-ρο. Τολμώ να πω ότι ο «Κυνόδοντας» είναι για μένα η καλύτερη σύγχρονη ελληνική ταινία, εξαιρετικά πετυχημένο και σαρκαστικό σχόλιο για τα χρόνια της μεταπολίτευσης και τις νέες αξίες-ορολογίες που προσθέσαμε στο λεξιλό-γιό μας, για να συνεχίσουμε να εθελοτυφλού-με, κάτι που συμβαδίζει απολύτως ισότιμα με την παγκόσμια τάση για επανακαθορισμό των πάντων. Μία ταινία μοντέρνα, πολλαπλών αναγνώσεων και -γιατί όχι;- ένας σταθμός του πριν και του μετά του ελληνικού κινημα-τογράφου. Δικαιώνοντας το θεώρημα ότι δεν υπάρχει πιο αυστηρά πολιτικό από το απολύ-τως ιδιωτικό. Δικαίως, λοιπόν, έφτασε ως την πεντάδα των ξενόγλωσσων Οσκαρ.

Τέλλος Φίλης

μασ επεσε ο κυνοδοντασ


25

ταινία «Κινέτα» (2005) αντιμετωπίζεται με καχυ-ποψία από την πλειοψηφία των κριτικών, όμως ο ίδιος πεισμωμένος, προχωράει στον πασίγνωστο πλέον «Κυνόδοντα», με το θρίαμβό του στις Κάν-νες και εν συνεχεία στο Σαράγεβο, το Σίτζες, το Μόντρεαλ, το Μονπελιέ, τη Στοκχόλμη, την Τρι-έστη, το Δουβλίνο, κερδίζοντας μια αναγνώριση που δημιουργεί πόλωση και αντιπάθειες.

Παραμονές των περυσινών πρώτων κινημα-τογραφικών βραβείων της νεοσύστατης Ελληνι-κής Κινηματογραφικής Ακαδημίας, κυκλοφορεί ανώνυμα στο Youtube βιντεάκι με μονταρισμέ-να αποσπάσματα της ταινίας, σε αντιπαραβολή με αποσπάσματα μιας μεξικάνικης ταινίας του 1973, από τον Αρτούρο Ριπστάιν του “El Castillo della Purenza”, σε ένα μοντάζ που υπερθεματίζει στην ομοιότητα σκηνών και ιδεών ανάμεσα στις δύο ταινίες και υπονοεί αθέμιτο «δανεισμό».

Ζευγάρι στη ζωή με τη βραβευμένη στη Βε-νετία ηθοποιό Αριάν Λαμπέντ, μοιράζονται μια γυμνή ερωτική σκηνή στο κρεβάτι της ταινίας “Attenberg” της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη, ενώ στη συνέχεια σκηνοθετεί ο ίδιος τη μούσα του σε μια μοντέρνα διασκευή του αριστουργήματος

του Τσέχοφ «Πλατόνοφ», που παίζεται αυτό τον καιρό στο Εθνικό Θέατρο σπάζοντας τα ταμεία, αλλά αποσπώντας αντιφατικές κριτικές. Με κύ-ριο αρνητικό σχόλιο την εστετίστικη ψυχρότητα -σήμα κατατεθέν της σκηνοθετικής του ματιάς-, αλλά και τη συμπεριφορά του, εφόσον ούτε στην πρεμιέρα δέχτηκε να βγει στη σκηνή μαζί με τους ηθοποιούς του ούτε μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα Οσκαρ δέχτηκε να δώσει συνεντεύξεις, με συγκεκριμένες εξαιρέσεις αν-θρώπων του ελέγχου και του χώρου του.

Τάσος Θεοδωρόπουλος

50.000 εισιτήρια είναι αρκετά; Μια μικρή συζήτηση με την Ειρήνη Σου-γανίδου, γενική διευθύντρια της Feelgood Entertainment, εταιρείας διανομής του Κυνόδοντα.

Πολύ πριν ο «Κυνόδοντας» καταφέρει να φτάσει στη βραδιά των Οσκαρ, ένα μεγάλο μέρος του αθηναϊκού κοινού τον είχε ξεχω-ρίσει και είχε σπεύσει στο Αστυ ή το Μικρό-κοσμο, για να παρακολουθήσει αυτή την ιδιόμορφη ελληνική οικογένεια. Πώς όμως φτάσαμε από τον Οκτώβριο του 2009 στο Φεβρουάριο του 2011; Αυτή και άλλες απο-ρίες μού έλυσε η Ειρήνη Σουγανίδου, γενική διευθύντρια της Feelgood Entertainment. Η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για τη διανομή του «Κυνόδοντα» σε Ελλάδα και Κύπρο εξέ-φρασε τη χαρά και την τιμή που μια τέτοια ταινία τούς εμπιστεύτηκε και μάλιστα στον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους. Οπως ανέφε-ρε η κ. Σουγανίδου: «Οι συζητήσεις για τη διανομή είχαν ξεκινήσει από το Μάιο του 2009. Μέχρι τον Οκτώβριο που ξεκίνησε η διανομή, η ταινία είχε βραβευτεί στο Φεστι-βάλ των Καννών. Είχε ήδη μια πολύ γερή προίκα που λειτούργησε υπέρ της». Την ρω-τάω αν από την πρώτη στιγμή είχαν καταλά-βει την εξέλιξη που θα είχε η δημιουργία του Λάνθιμου. «Είχαμε αντιληφθεί ότι πρόκειται για κάτι πολύ ιδιαίτερο και ελπίζαμε να πάει καλά. Σε καμία περίπτωση, παρόλα αυτά, δεν περιμέναμε να φτάσει μέχρι τα Οσκαρ. Δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε τέτοια επιτυ-χία». Και με τα εισιτήρια τι έγινε; «50.000 για μια art house ταινία είναι πάρα πολλά. Τώρα γίνεται επανέκδοση, για να την δει και ο κόσμος που δεν κατάφερε τότε». Οπως μου εξηγεί η κ. Σουγανίδου, οι art house ταινίες, αυτές δηλαδή που δεν στοχεύουν στην εμπο-ρική επιτυχία και προέρχονται κυρίως από νέους δημιουργούς, σπάνια πάνε τόσο καλά στην Ελλάδα. Ο «Κυνόδοντας» παρόλα αυτά μόνο με 4 κόπιες και δύο αίθουσες να τον προβάλλουν απέκτησε τη δική του φήμη στό-μα με στόμα. «Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο στο σινεμά. Αυτό είναι που πρέπει να κρα-τήσουμε από την ιστορία με τον ‘Κυνόδοντα’. Πρέπει να πιστεύουμε σε αυτό που κάνουμε και να στηρίζουμε τους Ελληνες δημιουργούς. Η στρατηγική της Feelgood περιλαμβάνει τη στήριξη στη νέα γενιά σκηνοθετών. Αλλωστε, η συνταγή-επιτυχία στο σινεμά δεν έχει βρεθεί ακόμα». Τελειώνοντας ρωτάω την κ. Σουγανί-δου αν οι Ελληνες προτιμούν να δημιουργούν εμπορικές ταινίες ή όχι; «Δεν υπάρχει συγκε-κριμένη απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Οπως και σε όλο τον κόσμο έτσι και στη χώρα μας, δεν υπάρχουν προτιμήσεις. Οι επιλογές αγγί-ζουν όλη την παλέτα. Ο καθένας κάνει, και πρέπει να κάνει, αυτό που τον εκφράζει».

Ν.Μ.

μασ επεσε ο κυνοδοντασ

Μια τελετή, χιλιαδες ιςτοριες

Κάποτε ο Μάρλον Μπράντο έστειλε μια Iνδιάνα να παραλάβει το Οσκαρ του. Τα βραβεία καταξιώνουν τους νικητές, αλλά οι

βραδιές των τελετών είναι το αλατοπίπερο της μυθολογίας του σινεμά. Το λαμπερό κόκκινο χαλί του Χόλιγουντ θα γεμίσει και

πάλι σε δύο μέρες από σήμερα. Ας συντονιστούμε.

Του Αλέξανδρου Χαντζή

Ηταν πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν στο σπίτι μου στο Αγρίνιο βάλαμε τον αποκωδικοποιητή της συνδρομητικής τηλεόρασης, που μετέδιδε ζωντανά την απονομή των Βραβείων Οσκαρ. Η μα-κρόχρονη και περίεργη επιθυμία μου να παρακολουθήσω την απονομή (περίερ-γη, μια και στο Αγρίνιο ελάχιστες ταινί-ες είχαν προλάβει να προβληθούν) έγινε πραγματικότητα. Και είμαι σίγουρος πως την ίδια περιέργεια θα είχαν και οι καθη-γητές, όταν την επόμενη ημέρα με είδαν με πρησμένα μάτια και έτοιμο να κοιμηθώ. Το 2003 ήταν και η μόνη χρονιά που πα-ρακολούθησα την τελετή και αυτό το μικρό περιστατικό μπήκε στη νοητή παγκόσμια βι-βλιοθήκη ιστοριών που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τα Οσκαρ. Ας δούμε μαζί κάποιες από αυτές, λίγες ημέρες προτού ακουστεί ξανά η φράση “And the Oscar goes to...”

Μια κάποια περιέργεια λοιπόν, σαν αυτή των καθηγητών μου, πρέπει να ένιωσε η Αλις Μπρέιντι το 1937, όταν είδε από την τηλεό-ρασή της, μπροστά από την οποία καθόταν με σπασμένο αστράγαλο, να βραβεύεται και να παραλαμβάνει το Οσκαρ εκ μέρους της ένας

άσχετος τύπος. Ο μυστηριώδης κύριος

και το αγαλματίδιο δεν βρέθηκαν ποτέ. Οχι, κορόιδο ήταν... Τι να πει βέβαια και ο Πολω-νός Ζμπίγκνιου Ριμπουτσίνσκι, όταν το 1983, μετά τη βράβευσή του για την καλύτερη μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων, αποφά-σισε να ανάψει ένα τσιγάρο. Στην αίθουσα δεν ξαναγύρισε ποτέ, αφού στην προσπάθειά του να ξαναμπεί, οι υπεύθυνοι ασφαλείας τον εμπόδισαν. Ο λόγος; Φορούσε ελβιέλες και δεν μιλούσε καλά αγγλικά. Μια κλωτσιά σε ένα φύλακα τον οδήγησε στο κελί, όπου πέ-ρασε το υπόλοιπο της βραδιάς. Τα αυγά και τα πασχάλια έχασαν οι υπεύθυνοι το 2000, όταν τα 55 αγαλματίδια έκαναν φτερά μια εβδο-μάδα πριν από την απονομή των βραβείων. Ηρωας της τελετής έγινε ο Ουίλι Φούλγκιαρ, κάτοικος του Λος Αντζελες, που ανακάλυψε τα αγαλματάκια στα σκουπίδια του σπιτιού του και τα πήγε στην Ακαδημία εντός χρόνου. Αρ-γότερα αποδείχτηκε ότι τα είχε κλέψει ο αδελ-φός του και τα είχε πετάξει. Τι να πεις;

Εκτός από αυτές τις χιλιάδες μικρές ιστο-ρίες, την παράσταση κλέβει συχνά η αντίδρα-ση των ηθοποιών που βραβεύονται. Ετσι, είναι αδύνατο να ξεχάσουμε τη χρονιά του 1997, όταν δυο φίλοι από την Βοστώνη, ο Μπεν Αφλεκ και ο Ματ Ντέιμον, κέρδισαν το Οσκαρ Καλύτερου

Σ ε -ν α ρ ί -ου για την ταινία «Ο ξεχωρι-στός Γουίλ Χά-ντινγκ». Γύρω στα 20 και οι δύο, συνοδευόμενοι στην τελετή από τις μαμάδες τους, έκαναν τον κόσμο άνω κάτω με τις φωνές και τα εφηβικά «ευχαριστώ» τους. Την ίδια χρονιά ο σκηνοθέτης του «Τιτανικού», Τζέιμς Κάμε-ρον, αναφωνούσε την ατάκα “I’m the king of the world”, μια και η ταινία του κατάφερε να μαζέψει έντε-κα Οσκαρ (όσα και το «Μπεν Χουρ» και μετέπειτα «Ο Αρχοντας των Δαχτυ-λιδιών: Η Επιστροφή του Βασιλιά»). Αξέ-χαστη θα μείνει όμως και η βράβευση του Ρομπέρτο Μπενίνι το 1998 για το αριστούρ-γημά του «Η Ζωή Είναι Ωραία». Η Σοφία Λό-ρεν, που απένειμε το Βραβείο Καλύτερης Ξε-νόγλωσσης Ταινίας, προσπέρασε κάθε τυπι-

κότητα και απλά φώναξε «Ρομπέρτο!» με τον Ιταλό σκηνοθέτη να ανεβαίνει στα καθίσματα του θεάτρου και να περπατάει πάνω τους για να ανέβει στη σκηνή. Οσο για το «δικό μου» 2003, την παράσταση έκλεψε ο Μάικλ Μουρ (Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για το «Ακή-ρυχτος Πόλεμος»), που «τα έχωσε» στον Πρό-εδρο Μπους για τον πόλεμο στο Ιράκ, με το κοινό να επευφημεί και να γιουχάρει παράλ-ληλα. Την ίδια χρονιά δόθηκε και το μεγάλο φιλί από τον Αντριαν Μπρόντι στη Χάλι Μπέ-ρι, μια σκηνή που έχει μείνει στην ιστορία. Ο πρωταγωνιστής του «Πιανίστα», βραβευμένος μόλις με το Οσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου, απο-φάσισε να μοιραστεί τη χαρά του με την Μπέ-ρι, που του απένειμε το βραβείο, με αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο.

Οσο για την τελετή αυτή καθ’ αυτή, ετοι-μάζεται μήνες ολόκληρους και η ημερομηνία

της έχει αναβληθεί μόνο σε τρεις περιπτώ-σεις. Το 1938, όταν καταστροφικές πλημμύ-ρες έπληξαν το Λος Ατζελες και καθυστέρη-σαν την τελετή για μια εβδομάδα. Το 1968, όταν η κηδεία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με-τακίνησε την τελετή δυο ημέρες αργότερα από το προκαθορισμένο. Το 1981, όταν η τε-λετή άργησε ένα εικοσιτετράωρο λόγω της απόπειρας δολοφονίας του Προέδρου Ρί-γκαν. Τέλος, το 2003, η τελετή αναγκάστη-κε να τροποποιηθεί, όταν λίγες ημέρες νω-ρίτερα ο αμερικανικός στρατός είχε εισβάλει στο Ιράκ.

Και αν όσοι κερδίζουν μένουν στην ιστο-ρία του κινηματογράφου ως οι καλύτεροι του είδους τους, υπάρχουν και άλλοι τόσοι που θεωρούνται αδικημένοι. Σε μια τέτοια ψηφο-φορία έβαλε η εταιρεία διαφήμισης κινημα-τογράφου Pearl & Dean τους διαδικτυακούς

αναγνώστες της, όπου τους κάλεσε να ψη-φίσουν τις δέκα πιο αδικημένες ταινίες στη ζωή των Οσκαρ. Την πρωτιά κέρδισε η ταινία «Τελευταία Εξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ» (1994), ενώ ακολουθούν οι ταινίες: «Η Εκτη Αίσθη-ση» (1999), Fight Club (1999), «Μπλέιντ Ράνερς: Ομάδες Εξόντωσης» (1982), «Μια Υπέροχη Ζωή» (1946), «Η Μεγάλη Απόδρα-ση» (1963), «Ο Ταξιτζής» (1976), «Ψυχώ» (1960), «Τραγουδώντας στη Βροχή» (1952), «ΣΟΣ: Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» (1964).

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τα βρα-βεία Οσκαρ έχουν καταφέρει να αποτελούν την ανώτατη διάκριση μιας ταινίας και κάθε χρόνο να εμπλουτίζουν την ιστορία τους με δεκάδες μικρά περιστατικά. Εξάλλου, όπως είπε και ο Φεντερίκο Φελίνι, «το Οσκαρ είναι η ανώτατη διάκριση στη μυθολογία του κινη-ματογράφου».

18 ΦΕΒΡουαΡιου 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

28 VINIETA

φΑΒΟΡΙ ΚΑΙ ΑΟΥΤΣΑΙΝΤΕΡΜια ματιά στα φαβορί και τα αουτσάιντερ της φετινής τελετής των Οσκαρ,

με άξονα βέβαια την τρομερή ιδιαιτερότητα του δικού μας «Κυνόδοντα».

Τα φετινά Οσκαρ, πέρα από το συνηθισμένο ενδι-αφέρον, παρουσιάζουν για εμάς τους Ελληνες κι-νηματογραφόφιλους μια πολύ συγκεκριμένη ιδιαι-τερότητα. Αυτή λέγεται «Κυνόδοντας» και είναι η ελληνική υποψηφιότητα για το Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Τα στοιχήματα στο διαδί-κτυο δίνουν και παίρνουν με την ταινία “Biutiful” του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ιναρίτου να κερδίζει στα προγνωστικά. Επίσης, μεγάλες πιθανότητες δί-νουν οι μπούκερς στην ταινία “In a Better World”, εκπρόσωπο της Δανίας, σε σκηνοθεσία Σούζαν Μπιέρ. Βέβαια όλα αυτά στα χαρτιά, μια και συχνά τα μέλη της Ακαδημίας αρέσκονται σε εκπλήξεις.

Οσο για τις άλλες κατηγορίες, η μάχη προ-σανατολίζεται σε συγκεκριμένες κατηγορίες, αφού αρκετά βραβεία θεωρούνται κλειδωμένα. Κάποια από αυτά είναι τα Βραβεία των Ερμηνειών. Οπως όλα δείχνουν, ο Κόλιν Φερθ θα είναι ο εκλεκτός της Ακαδημίας για τον Α΄ Ανδρικό Ρόλο, αφήνο-ντας πίσω το βγαλμένο χέρι του Τζέιμς Φράνκο («127 Ωρες»), τη δύσκολη πληροφορική του Τζέσε Αϊζενμπεργκ (“The Social Network”), τα πιστόλια του Τζεφ Μπρίτζες («Αληθινό Θράσος») και την ελεύθερη πτώση του Χαβιέ Μπαρδέμ (“Biutiful”). Οσο για το Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου, εκεί η

Νάταλι Πόρτμαν («Μαύρος Κύκνος») λογικά θα κάνει περίπατο. Αφωνη άφησε τη συγκεκριμένη στήλη η συνεχόμενη μη επιλογή της Εμα Γουάτσον (ξέρετε, η Ερμιόνη της σειράς ταινιών «Χάρι Πό-τερ») για τις φετινές υποψηφιότητες -δεν πειράζει, Εμα, ξέρεις ότι εμείς σε λατρεύουμε. Οσο για τους Β΄ Ρόλους, εκεί μάλλον θα λάμψουν τα αστέρια των Κρίστιαν Μπέιλ και Μελίσσα Λίο της ταινίας “The Fighter”. Τώρα, αν τύχει να κάνουμε και κα-νένα λάθος στα στανταράκια, συμπαθάτε μας.

Το πράγμα ξεκινάει να γίνεται δύσκολο για τις «καυτές» κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Σκηνο-θεσίας. Στη θέση σας δεν θα τα ακούμπαγα με τίπο-τα. Οι καιροί είναι δύσκολοι και ένας επερχόμενος κουβάς σίγουρα δεν θα ήταν και ό,τι καλύτερο. Στο Καλύτερης Ταινίας, οι μπούκερς δείχνουν «Ο Λό-γος του Βασιλιά», αλλά το “The Social Network”, ο «Μαύρος Κύκνος» και το «Αληθινό Θράσος» δεν θα είναι αμελητέοι αντίπαλοι. Στο Σκηνοθεσίας, το φαβορί Ντέιβιντ Φίντσερ (“The Social Network”) δεν μοιάζει τόσο ανίκητο όσο νομίζαμε στην αρχή, με τον Τομ Χούπερ («Ο Λόγος του Βασιλιά») να κερδίζει συνεχώς έδαφος.

Οσον αφορά τα εξω-βραβευτικά στοιχεία της βραδιάς, ενδιαφέρον θα έχει η χημεία του ζευ-

γαριού Αν Χάθαγουεϊ-Τζέιμς Φράνκο, που έχουν αναλάβει την παρουσίαση της βραδιάς. Εκεί πάντα πλανάται το φάντασμα του Μπίλι Κρίσταλ, του πιο επι-τυχημένου παρουσιαστή των Οσκαρ. Ευτυχώς όμως δεν υπάρχει βραβείο γι’ αυτό. Επίσης, η εμφάνιση ή μη του δημοφιλούς street artist Banksy είναι ένα από τα πικάντικα σημεία της βραδιάς. Ο σκηνοθέτης του υποψήφι-ου ντοκιμαντέρ “Exit Through the Gift Shop” δεν εμφανίζεται ποτέ δημόσια με ακάλυπτο το πρόσωπό του και η πιθα-νότητα να σκάσει μύτη με μάσκα είναι άκρως ενδιαφέρουσα.

Ολες αυτές οι προβλέψεις και οι εικασίες θα γίνουν παρελθόν, βέβαια, όταν τα φώτα ανάψουν και άλλη μία τελε-τή της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινημα-τογράφου ξεκινήσει. Και όπως έλεγε και η Δάφνη Μπόκοτα στους διαγωνισμούς της Eurovision λίγο πριν μπει η ελληνική συμμετοχή: «Καλή επιτυχία, Γιώργο!» Α.Χ.


30 θεμα

ΙλΙάς Εξ άκοήςΤο φθινόπωρο που μας πέρασε, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αγρα η μετάφραση του Δ. Ν. Μαρω-νίτη. Από άποψη ύφους και στίχου παρακολουθεί τη νεωτερική ποίηση. Διακρίνει κανείς το λόγο του Μίλτου Σαχτούρη, του Γιώργου Χειμωνά και του Τίτου Πατρίκιου. «Η πρότασή μου με την Ιλιάδα ήταν αντί του εξωτερικού ρυθμού να φτάσουμε σε έναν ελεύθερο στίχο, με δικό του ρυθμό, εσωτερι-

κό». Και όντως αυτό συμβαίνει, πολύ περισσότερο αν δεις επί σκηνής την Ιλιάδα.

Μια σκηνική μυσταγωγία συμβαίνει κάθε Πέ-μπτη. Παρακολουθείς την ανάσα του λόγου, το κό-μπιασμα, την αναστολή της εκφοράς. Διαφορετικό ρυθμό βγάζει μια ραγδαία πολεμική σύγκρουση και μια ειρηνική σκηνή, όπως είναι ο σπαρακτικός διάλογος Εκτορα και Ανδρομάχης στην Ζ’ ραψω-δία -που ανέγνωσε η Φιλαρέτη Κομνηνού. Η Λένα Κιτσοπούλου συνδύασε τρομερά το τραγούδι «Θα με δικάσει» του Δημήτρη Λάγιου με ρεμπέτικα, στη θρηνητική ραψωδία Ρ. Ένα ύφος κυμαινόμε-νο ανάμεσα στο υψηλό και το νατουραλιστικό. «Τα πράγματα αγγίζουν το χώμα, τον πηλό. Αυτού του είδους τη διακίνηση, την ένταση ανάμεσα στους δύο τρόπους προσπάθησα να προσδώσω στη με-τάφραση», μας είπε ο ομότιμος καθηγητής Δημή-τρης Μαρωνίτης. «Ενα μοντέρνο και μεταμοντέρνο έπος, παραβατικό εν πολλοίς σε σχέση με αυτό που φανταζόμαστε ότι ήταν τα έπη που συγκρο-τούσαν τον Τρωικό Πόλεμο». Ωστόσο, η νεωτερι-κή ποίηση προκύπτει φυσικά και αβίαστα, διόλου κουρντισμένα, σχεδόν απρόβλεπτα. Ο λόγος ρέει φυσικά (ενώ είναι τεχνητός) συνάδοντας προς τον ακροαματικό χαρακτήρα της μετάφρασης.

Μια Ιλιάδα διαθέσιμη, απολαυστική «Πάει κανείς να διαβάσει το πρωτότυπο κείμενο και το ακούει!» μας εξηγεί ο κ. Μαρωνίτης. Και αυτή η διαθεσιμότητα μέσα από την ακρόαση έχει ελκύσει πολύ κόσμο στις αναγνώσεις που γίνο-νται κάθε Πέμπτη. Παιδιά ενθουσιασμένα αλλά και φοιτητές γεμίζουν με προσήλωση την αίθουσα εκδηλώσεων. «Το ετερόκλιτο κοινό που βλέπεις, ξαφνικά σαν να ανοίγει τα αυτιά του. Ανακαλύ-πτουν την απόλαυση της ακροαματικότητας, τολ-μώ να πω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος για μένα». Αλλωστε, δεν είναι διατακτική η κατάσταση, δεν υπάρχει κάτι το υποχρεωτικό. «Εχω την εντύ-πωση ότι είναι περισσότερο μια ανώνυμη μετά-φραση παρά επώνυμη, από την άποψη ότι αφήνει το ίδιο το κείμενο να προβληθεί ως αποτέλεσμα», καταλήγει ο κ. Μαρωνίτης.

Μια ελευθερία φαντασιακή ενεργοποιείται με την ακρόαση, δίχως κανόνες οπτικοποίησης. «Ενα έπος το οποίο στη σύνταξή του είναι ανοι-χτό. Ανοιχτό αν θέλεις στα δύο όριά του. Η αρχή του είναι εντελώς περιστατική, ένας περίεργος κα-βγάς -δεν καταλαβαίνει κανείς-, είναι δυνατόν από εκεί να ξεκίνησε ο περίφημος Τρωικός Πόλεμος; Τι κόλπο είναι αυτό με το γυναικοκαβγά του Αγα-

24 Ελληνίδες πρωταγωνίστριες διαβάζουν ισάριθμες ραψωδίες της Ιλιάδας. Σε καινούργια με-τάφραση του Δ. Ν. Μαρωνίτη. Νέα πρόσωπα γεμίζουν την αί-θουσα εκδηλώσεων του Εθνικού Θεάτρου. Αυτή η απόλαυση της ακρόασης αποτέλεσε αφορμή για μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον κορυφαίο μεταφραστή.

Κείμενο: Ηλίας ΚολοκούρηςΣκίτσο: Τιμολέων Μπατσαούρας


31

μέμνονα και του Αχιλλέα; Ασυντέλεστο το τέλος, δεν ολοκληρώνεται μαζί με τον Τρωικό Πόλεμο. Κόβεται ουσιαστικά, τελειώνει και δεν τελειώνει».

Και όντως, αυτή η ελεύθερη ανάγνωση δένει με την ελευθερία που σου δίνει η ίδια η Ιλιάδα στη δομή της. Τα μεγάλα θέματα του Τρωικού Πολέμου μένουν ανοιχτά, εκκρεμούν. Λείπει η άλωση της Τροίας, λείπει ο θάνατος του ίδιου του Αχιλλέα. Είναι ένα έπος που οδηγεί σε μια προ-σοικείωση άλλου τύπου απ’ ό,τι συμβαίνει συνή-θως με τα λεγόμενα κλασικά έργα, που μάλλον τα αισθανόμαστε σε μια απόσταση από εμάς. Απόδει-ξη αυτού και η ατάκα μικρού μαθητή που έπιασε το αυτί μου: «Μου άρεσε, δεν βαριόμουν όπως στο σχολείο».

Η Ιλιάδα και οι νέοι Η προσοικείωση του κλασικού από τους νέους τι αντιδράσεις προκαλεί στο μεταφραστή που έδωσε δωρεάν την Ιλιάδα του για να παιχτεί επί σκηνής; «Και οι συντελεστές και οι ηθοποιοί δωρεάν συμ-μετέχουν. Με συγκίνησαν ιδιαίτερα τα παιδιά στο κοινό. Προσήλθαν με μία απίστευτη προσήλωση και σιωπή», απαντά ο κ. Μαρωνίτης. «Παιδάκια που αλλιώς θα μπορούσαν να δυσφορούν και να αρχίζουν τα παιχνίδια μεταξύ τους. Ας μην προ-σπαθήσουμε να το εξηγήσουμε με ένα σχολαστι-κό ορθολογισμό. Θαρρώ πως οφείλεται σε αυτόν τον εντελώς ιδιαίτερο χαρακτήρα του ιλιαδικού έπους. Ωρες-ώρες το πράγμα μοιάζει να αγγίζει τα όρια της αφέλειας. Μιας αγνότητας που μας πάει λίγο στο παραμύθι. Το παραμύθι το αγαπάνε τα

παιδιά. Λίγο λοξά, παραπλανητικά, σε νεότερους ακροατές ανοίγει μια πόρτα άλλη, απελευθερωτι-κή σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο προσλαμ-βάνουν αυτό το ποίημα. Αυτό είναι το άλλοθι της Ιλιάδας, το αφελές σχεδόν στοιχείο. Αποκαλύπτε-ται ότι τα φαινόμενα δεν είναι καθόλου έτσι. Καθ’ οδόν εκβάλλουν πάντα σε κάτι τραγικό. Εναν πό-λεμο όπου θύτες και θύματα διαδέχονται ο ένας τον άλλο με ταχύτητα, αυτός που ήταν θύτης πριν από δέκα στίχους γίνεται θύμα τώρα. Επομένως, το άλλο όριο είναι μία στοχαστική ωριμότητα για την οποία φαίνεται ότι σε μία ορισμένη ηλικία δεν χρειάζεται εκλογίκευση. Ποίηση είναι, μυθο-πλασία, ένας περίεργος πόλεμος χωρίς νικητές και ηττημένους. Τι σόι πόλεμος είναι αυτός; Ενας πόλεμος ο οποίος καταλήγει σε διπλό πένθος, που μοιράζεται ισότιμα ανάμεσα στα δύο στρατό-πεδα». Αλλωστε, η Ιλιάδα στη δομή της έχει κάτι το κινηματογραφικό ίσως. Υπάρχουν μαρτυρίες πως μέχρι και ο Αϊζενστάιν άντλησε από τις τε-χνικές της.

Ο κ. Μαρωνίτης γοήτευε τους φοιτητές του στο ΑΠΘ. Τον ρωτάω αν θα ήθελε να κάνει λίγο μάθημα όταν τελειώνει η επί σκηνής ανάγνωση. «Και ναι και όχι», απαντά. «Θα κάνω τώρα κατ’ ανάγκη το κλείσιμο, το οποίο θα είναι ένα μεικτό πράγμα. Μια απελευθερωμένη μορφή μικρής δι-δασκαλίας. Σε μια εφαρμογή, η οποία ουσιαστικά θα περιστρέφεται γύρω από το ζεύγος αίσθηση και παραίσθηση». Αλλά δεν μας λέει περισσότε-ρα, «μην χαλάσω την έκπληξη που κρατώ για τις 7 Απριλίου».

Το υποσυνείδητο μέσα στη μετάφραση Πριν αφήσω τον κ. Μαρωνίτη να συνε-χίσει τον Αίαντα του Σοφοκλή που ετοι-μάζει, τον ρωτάω συγκεκριμένα για την εμπειρία της μετάφρασης. «Βγήκαν στην επιφάνεια αντιδράσεις και υποσυνείδη-τες και ασυνείδητες. Με εξάντλησε μέχρι επικίνδυνου σημείου η μετάφραση της Ιλιάδας, επειδή καθ’ οδόν, χωρίς να το καταλαβαίνω, δεν έφταναν τα συνειδησι-ακά μου αποθέματα. Το κείμενο με τρα-βούσε κανονικά. Και στο υποσυνείδητο και στο ασυνείδητο. Πολύ απότομες κά-ποτε προσγειώσεις σε χυδαίες σχεδόν λέξεις βγήκαν από αυτό το υπέδαφος. ‘Ο νόστος μας πάει περίπατο’: Θα έβαζα αυ-τήν τη φράση; Υπάρχουν λέξεις-σήματα, η προσφώνηση της Θέτιδας στον Αχιλ-λέα. ‘Αγόρι μου’, του λέει, μια προσφώ-νηση ακατανόητη αν δεν σκεφτεί κανείς την κρυμμένη στο υποσυνείδητο εμπει-ρία ζωής που παρεισέφρησε ενώ μετέ-φραζα. Και μπορώ να σε βεβαιώσω ότι υπάρχει. Εκ των υστέρων την ανακάλυ-ψα. Ηταν η τρυφερότερη προσφώνηση της μάνας μου. Ολα αυτά γίνονταν καθ’ οδόν, χωρίς να τα καταλαβαίνω. Νομίζω ότι είναι στοιχεία τα οποία ίσως εξηγούν τη σημερινή πια απήχηση που μπορεί να έχει το έργο αυτό».


32 Θεμα

Την κυκλοφορία του νέου δίσκου των Radiohead την πληροφορηθήκαμε λίγες μόλις ημέρες προτού πραγματοποιηθεί. Κυκλοφορία αρχικά ηλεκτρονική -κατά τις επιταγές της επο-χής- την οποία θα διαδεχτεί έκδοση σε CD και βινύλιο, που μπορεί κανείς να προ-παραγγείλει μέσω του επίσημου site του γκρουπ, αφού δεν αναφέρεται πουθενά εταιρεία παραγωγής ή δι-ανομής. Εναντι λίγων δολαρίων -και άρα ακό-μα λιγότερων ευρώ- μπορεί κανείς να κατεβά-σει τα οχτώ τραγούδια του “The King of Limbs” στον υπολογιστή του. Η πρακτική αυτή δεν εί-ναι κάτι νέο, δεν είναι πλέον κάτι επαναστατικό στην αγορά της μουσικής βιομηχανίας.

Είναι όμως κατά κοινή παραδοχή μια προ-σαρμογή στις νέες απαιτήσεις των καταναλω-τών-ακροατών. Και είναι ένας τρόπος να δια-χειρίζονται πλέον τα γκρουπ το υλικό τους χω-ρίς διαμεσολαβήσεις, να το διαθέτουν κατά βού-ληση και επιθυμία έναντι του αντίτιμου που θα ορίσουν. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας των συγκροτημάτων με το κοινό τους πιο άμεσος, που αρχίζει μάλλον να γενικεύεται τώρα πια που το διαδίκτυο και οι νέες τεχνολογίες μικραίνουν τις αποστάσεις που χωρίζουν τον κόσμο. Σε μια εποχή όπου το βινύλιο, το CD, το βιβλίο και ακόμα περισσότερο τα DVD ή οι βιντεοκασέ-τες αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα φετίχ και αντικαθίστανται από τις αντίστοιχες άυλες και ηλεκτρονικές μορφές τους, το νόημα επιστρέφει ξανά στην ουσία, όλα τα άλλα είναι πολυτέλεια. Επιστρέφουμε στην επιθυμία της απόλαυσης

που προκύπτει από εμπειρία της καλλιτεχνικής δημιουργίας και όχι από την απόκτηση. Αλλά, επειδή ως άνθρωποι -όντα με αδυναμίες- δεν είναι πάντα εύκολο να αποχωριστούμε τα αντι-κείμενα που έχουμε νοητικά και συναισθηματι-κά συνδέσει με αυτές τις απολαύσεις, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για όλους.

Εκτός από το downloading, η προ-παραγγελία αφορά ίσως το πρώτο (όπως ανα-φέρει το site) Newspaper Album, το οποίο πε-

ριλαμβάνει δύο 10ιντσα βινύλια, ένα CD και ένα ψηφιακό download, συμβατό με όλα τα καλά players. Σχετικά με το artwork τώρα, στην ίδια συσκευασία περιλαμβάνονται αρκετά μεγά-λα κομμάτια και 625 πολύ μικρά, μέσα σε ει-δική θήκη. Η ουσία όμως της ηχητικής εμπει-ρίας βρίσκεται στις ενδιαφέρουσες και μελωδι-κές ηλεκτρονικές συνθέσεις, στις προσεγμένες ενορχηστρώσεις, στην κατά περιστάσεις jazzy ή σπαρακτική φωνή του Thom Yorke, και ακό-μα στα πιο κλασικά κομμάτια με τις rock εμ-μονές τους, στις παύσεις, στους σταθερούς ήχους και στις επαναλήψεις, που ξέρουν τόσο καλά να χρησιμοποιούν για να γοητεύσουν. Σε μια ακουστική κιθάρα με φωνή, σε ένα πιάνο μόνο. Και όλα αυτά συντίθενται σε ένα αισθη-τικό αποτέλεσμα που σε αφήνει λίγο με το χέρι απλωμένο. Για επαφή, για βοήθεια, για συνέ-χεια, για ένα άγγιγμα που θα μας πάει παρα-κάτω.

Εχω την εντύπωση πως κανέναν δεν θα απογοητεύσουν οι Radiohead με αυτόν το δί-σκο, τόσο στο επίπεδο της πολιτικής τους όσο και μουσικά. Με έντονο το ηλεκτρονικό στοι-χείο που εισήγαγαν με το “Kid A” μία δεκαε-τία νωρίτερα, ακολουθούν δρόμους πειραματι-σμού, αλλά και κλασικές τους συνταγές, ωστόσο η φωνή του Thom Yorke με τις εναλλαγές της από κομμάτι σε κομμάτι σε κάνει να μην θέλεις να τελειώσει η ακρόαση. Ολα φρέσκα κομμάτια και όλα ξεχωριστά, προσωπικά αγάπησα χωρίς δεύτερη σκέψη το “Give Up the Ghost”.

Αρτι αφιχθέν και έτοιμο για «κα-τέβασμα». Το νέο άλμπουμ των Radiohead, το “The King of Limbs”, είναι εύκολο να το βρεις, να το ακού-σεις, να το απολαύσεις. Η πολιτική τους είναι συνεπής με τη μόδα της ελεύθερης διακίνησης μουσικού υλι-κού και το όνομά τους αρκετά βαρύ για να σφραγίσει αυτή την τάση. Για δεύτερη φορά.

της Ειρήνης Σουργιαδάκη

Ξεπερνώντας τα φανταςματα


33θεμα

Ανθρωποι-μηχΑνές: 0-2Η τεχνητή νοημοσύνη δεν περιορίζεται πλέον στο να κερδίζει τον Κασπάροφ σε μερικές παρτίδες σκάκι. Τα βάζει με τους ανθρώπους στα πιο περίπλοκα τηλε-

παιχνίδια γνώσεων και τους κερδίζει με ευκολία.Του Ανδρέα Γιαννόπουλου

Την προηγούμενη εβδομάδα ο υπερυπολο-γιστής Watson της IBM κέρδισε τους δύο καλύτερους παίχτες του αμερικανικού τηλε-παιχνιδιού γνώσεων ονόματι “Jeopardy!”. Εγινε έτσι το δεύτερο κομπιούτερ που κατα-φέρνει να νικήσει τον άνθρωπο, αφού πρώ-τα ο Deep Blue είχε επιβληθεί το 1997 του Γκάρι Κασπάροφ στο σκάκι. Βασική διαφο-ρά πως τώρα είχε την ικανότητα να καταλα-βαίνει και να απαντά στον ανθρώπινο λόγο, διαδικασία που απαιτεί υψηλή τεχνητή νο-ημοσύνη.

Ο τρόπος που παίζεται το “Jeopardy!” είναι απλός. Ο παρουσιαστής της εκπομπής δίνει μία λέξη ή φράση και οι παίχτες πρέ-πει να βρουν την ερώτηση. Για παράδειγ-μα, σε ένα γύρο η απάντηση ήταν: «Tα βεδι-κά, που χρονολογούνται τουλάχιστον 4.000 χρόνια πριν, ήταν η πρώτη διάλεκτος αυ-τής της παραδοσιακής γλώσσας της Ινδί-ας», και ο Watson βρήκε πρώτος την ερώτη-ση: «Tι είναι τα σανσκριτικά;» Σε έναν άλλο γύρο, η απάντηση ήταν: «Aυτά που κατη-γορεί ένας φτωχός εργάτης», και η ερώτη-ση που πάλι βρήκε ο υπολογιστής ήταν: «Tι είναι τα εργαλεία;» Η δεύτερη περίπτω-ση είναι και η πιο δύσκολη να απαντηθεί από ένα κομπιούτερ, που έχει συνηθίσει να του «μιλάνε» σε κωδικοποιημένες γλώσσες χωρίς λογοπαίγνια, υπαινιγμούς, ειρωνεί-ες κλπ. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη δυσκο-λία που συνάντησαν οι προγραμματιστές της εταιρείας στα τέσσερα χρόνια που ανέ-πτυσσαν το πρόγραμμα: να κάνουν μία μη-χανή να έχει εγκυκλοπαιδικές γνώσεις σε πολλούς διαφορετικούς τομείς, να κατα-λαβαίνει σχήματα λόγου, να τα επεξεργάζε-

ται γρήγορα και με ακρίβεια και να απαντά άμεσα. Και τα κατάφεραν πολύ καλά, αφού ο Watson κέρδισε με ευκολία τους δύο κα-λύτερους παίχτες στην ιστορία του διαγωνι-σμού, τους Ken Jennings και Brad Rutter.

Για να πετύχουν το στόχο τους χρησιμο-ποίησαν την τελευταία λέξη της τεχνολογί-ας. Ο Watson, που έχει το μέγεθος ενός μι-κρού δωματίου, αποτελείται από 90 servers με συνολικά 2.880 επεξεργαστικούς πυρή-νες, 16 TBytes μνήμης και 200 εκατ. απο-θηκευμένες σελίδες. Οταν κληθεί να απα-ντήσει σε ένα ερώτημα, το σύστημα παράγει αναρίθμητα εναλλακτικά σενάρια, τα οποία βαθμολογεί με μια αντίστοιχη πιθανότη-τα επιτυχίας. Η τελική απάντησή του είναι αυτή που συγκεντρώνει το υψηλότερο σκορ. Οπως είναι φυσικό, η διαδικασία παράγει και λάθη και ο Watson έκανε αρκετά.

Η νίκη του, ωστόσο, δικαιώνει την προσπάθεια των επιστημόνων να αναπτύ-ξουν την τεχνητή νοημοσύνη προς όφελος του ανθρώπου. Οι απλοί μαθηματικοί υπο-λογισμοί που πριν από 14 χρόνια κέρδισαν τον παγκόσμιο πρωταθλητή στο σκάκι έγι-ναν ικανότητα κατανόησης της ανθρώπι-νης γλώσσας. Η μέρα που θα συζητάμε με ένα ρομπότ στο σαλόνι μας μπορεί να αργεί πολύ ακόμα, όμως μία μηχανή αναζήτησης στο ίντερνετ που θα δίνει πάντα τη σωστή απάντηση σε ό,τι ψάχνουμε είναι αρκετά πιο εφικτή. Οπως και ένα εργαλείο που θα βοηθάει επιστήμονες να κάνουν πιο σωστά τη δουλειά τους. Αυτή θα είναι εξάλλου και η τύχη του Watson: θα δωριστεί σε ιατρικές σχολές, για να βοηθήσει μεταξύ άλλων στην καλύτερη διάγνωση των ασθενειών.


34 θεμα

Τι είναι αυτό που συνδέει τον Τζόνι Ντεπ με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα, την Αντζελίνα Τζολί με τον Κόλιν Φάρελ και την Κριστίνα Ρίτσι με την Εμι Γουάινχαουζ; Εχουν όλοι τους δηλώσει ανοιχτά πως σε κάποια φάση της ζωής τους αυτοτραυματίζονταν. Η σύγχρονη ψυχική ασθένεια που λέγεται «αυτοτραυματισμός» έχει τη δικιά της ημέρα. Λέγεται Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτοτραυματισμό (Self-injury Awareness Day) και έχει την τιμητική της την 1η Μαρτίου. Εχει ως στόχο την ενημέρωση όλων όσοι έχουν στερεοτυπικές αντιλήψεις και είναι προκατειλημμένοι με τους ανθρώπους που αυτοτραυματίζονται. Αν δείτε ανθρώπους να φο-ρούν το κλασικό πορτοκαλί βραχιόλι στο χέρι, μην αναρωτηθείτε γιατί.

Για το ζήτημα του αυτοτραυματισμού δέχτηκε να μας μιλήσει ο δρ. Κωνσταντίνος Κοντοάγγελος, ψυχίατρος και διδάκτορας του Πανεπιστη-μίου Αθηνών. Ξεκινήσαμε καταρχάς με την έννοια του «αυτοτραυματι-σμού». «Η παρα-αυτοκτονική συμπεριφορά έχει οριστεί από τον Παγκό-σμιο Οργανισμό Υγείας ως μια πράξη χωρίς θανατηφόρο αποτέλεσμα, κατά την οποία το άτομο εμφανίζει μία μη συνήθη συμπεριφορά χωρίς την παρέμβαση άλλων. Αυτή προκαλεί αυτοτραυματισμό ή χαρακτηρίζεται από τη λήψη φαρμακευτικής ουσίας σε πολύ μεγαλύτερη από τη θερα-πευτική δόση. Εχει μάλιστα ως στόχο την επίτευξη αλλαγών που το άτομο επιθυμεί μέσω των πραγματικών ή των αναμενόμενων σωματικών επι-πτώσεων-βλαβών».

Αν και πολλοί άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται δηλώνουν πως δεν θέλουν να αυτοκτονήσουν, ο αυτοτραυματισμός συμπεριλαμβάνει και την απόπειρα αυτοκτονίας. «Ωστόσο, ο όρος ‘παρα-αυτοκτονία’ συνήθως χρη-σιμοποιείται για να περιγράψει τη συμπεριφορά ασθενών που αυτοακρω-

τηριάζονται ή αυτοτραυματίζονται, χωρίς να υπάρχει πάντα πρόθεση θανάτου», εξηγεί ο κ. Κοντοάγγελος, για να

συμπληρώσει

πως «αυτή η συμπεριφορά είναι συχνότερη στις μικρές ηλικίες (στην εφη-βεία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή) και είναι συχνότερη στις γυναίκες».

Ψάχνοντας πληροφορίες σχετικά με το ζήτημα του αυτοτραυματι-σμού, θα διαπιστώσει κανείς πως ελάχιστα πράγματα είναι γραμμένα στο ελληνικό διαδίκτυο. Το θέμα από ό,τι φαίνεται παραμένει ταμπού είτε γι’ αυτόν που αυτοτραυματίζεται είτε για τους συνανθρώπους του. Για ποιο λόγο όμως ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει στον αυτοτραυματισμό; Ο κ. Κοντοάγγελος απαντά πως μέσα από πολύχρονες έρευνες έχουν δια-πιστωθεί διάφοροι βασικοί λόγοι για τους οποίους κάποιος αυτοτραυ-ματίζεται. «Οι βασικότεροι είναι η έκφραση συναισθημάτων, η αίσθηση ελέγχου του σώματος, η επικοινωνία των αναγκών, ο ψυχολογικός καθα-ρισμός, η αναβίωση ενός τραύματος ως ένας τρόπος για να ξεπεραστεί, η δημιουργία εμφανών πληγών που αναπαριστούν συναισθηματικές ή ψυχικές πληγές, η ανακούφιση από τον πόνο, η αυτοτιμωρία, η κάλυ-ψη ενός ψυχολογικού κενού, ο χειρισμός άλλων, η έκφραση θυμού (στα πλαίσια της παρορμητικότητας) και τέλος η ανάγκη για κάτι προσωπικό, κάτι που ανήκει μόνο στο άτομο και δεν παρεμβαίνει κανείς. Πολύ συ-χνά, άνθρωποι που αυτοτραυματίζονται μεγάλωσαν σε ένα απαξιωτικό περιβάλλον ή σε οικογένεια με υπερβολικά μεγάλες προσδοκίες και απαι-τήσεις. Η απαξίωση δεν γίνεται απαραίτητα επίτηδες, και συχνά το άτομο με την απαξιωτική συμπεριφορά έχει τις καλύτερες προθέσεις».

Οσο για τα είδη του αυτοτραυματισμού, αυτά είναι πάρα πολλά και διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Κόψιμο, χαράκωμα, έγκαυμα, χτύπη-μα, ξύσιμο, υπερβολικό δάγκωμα νυχιών, ξερίζωμα μαλλιών, σπάσιμο οστών είναι κάποια από τα διαφορετικά είδη που δοκιμάζουν άνθρωποι με τάσεις αυτοτραυματισμού. «Σημασία έχει να καταλάβει κανείς γιατί το κάνει, πότε νιώθει τη μεγαλύτερη ανάγκη να το κάνει και σε τι τον εξυπη-

ρετεί, ώστε να αναπτύξει στη συνέχεια εναλλακτικούς τρό-πους να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις», αναφέρει ο

κ. Κοντοάγγελος και τονίζει πως «ο αυτοτραυμα-τισμός, παρόλο που κάποιες φορές μπορεί να είναι -ή να μοιάζει- πολύ αποτελεσματικός ως προσωρινή λύση σε κάποια προβλήματα, απο-τελεί και ο ίδιος ένα πρόβλημα. Μπορεί να πλη-γώσει άσχημα και να αφήσει ουλές πολύ βαθύ-τερες και σοβαρότερες από αυτές που φαίνονται πάνω στο σώμα».

Η 1η Μαρτίου είναι μια ημέρα αφιερωμένη στην ενημέρωση για μια ψυχική ασθένεια που αποτελεί ταμπού στο δυτικό κόσμο. Που εξισώνεται με την αυτοκτονικότητα. Που καταδικάζεται κοινωνικά χωρίς να εστιάζει κανείς

στη σημασία και την επικινδυνότητά της. Το όνομα αυτής: αυτοτραυματισμός.

Του Αλέξανδρου Χαντζή

Πορτοκαλί κορδέλα

WWW.METROPOLISNEWS.GR 25ΦΕΒΡουαΡιου2011

35

ΚΑΝ’ ΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Αυτή την εποχή, η Μέση Ανατολή μοιάζει με μία βάρκα, στην οποία μόλις καταφέρουν οι ναυτικοί της να βουλώσουν τη μία τρύπα που άνοιξε στο πάτωμα, ξαφνικά ανοίγουν άλλες. Η αντιμετώπιση των πρωτοφανών διαδηλώσεων δεν είναι παντού η ίδια: στο Μπαχρέιν ο πρίγκιπας του στέμματος συμφώνησε να συνομιλήσει με τους διαδηλωτές, ενώ στη Λιβύη ο “mad dog” Καντάφι αποφάσισε να τους βομβαρδίσει με τα (“made in the EU”) αεροσκάφη που αγόρασε με τα άφθονα ευρώ που κέρδισε από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Από τον Ατλαντικό ωκεανό έως τον Περσικό Κόλπο, έχει ξεσπάσει μία «αραβική δημοκρατι-κή επανάσταση», όπως επισημαίνει ο Ζιλ Κεπέλ, ειδικός σε θέματα ισλαμικού κόσμου. Μέσα σε αυτές τις «φλόγες», άλλα καθεστώτα κατέρρευ-σαν ήδη, άλλα πρόκειται να καταρρεύσουν, και κάποια πρόκειται να γλιτώσουν, αν και όχι αλώ-βητα. Το ερώτημα που ανακύπτει είναι ποιο θα είναι το μέλλον των νέων καθεστώτων. Οπως σημειώνει ο Ντέβιντ Χιρστ σε σχετικό του άρθρο στον Guardian (“Gaddafi cruelly resists, but this Arab democratic revolution is far from over”, 20.02.2011), από τις χώρες στις οποίες πρόκει-ται να εγκαθιδρυθεί δημοκρατικό καθεστώς, δεν πρόκειται να απουσιάσουν χαρακτηριστικά, τα οποία προβλημάτιζαν και παλαιότερα τη Δύση: το Ισλάμ και ο εθνικισμός.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Τουρκία ενδέχεται να «αυτοπροσκληθεί» (όπως κάνει συχνά τον τελευ-ταίο καιρό), για να αναλάβει ρόλο καθοδηγητή. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαία η παραίνεση του Τούρ-κου πρωθυπουργού Ερντογάν -με το γνωστό συ-γκαταβατικό του ύφος- στον Χόσνι Μουμπάρακ να

αποχωρήσει από την ηγεσία της Αιγύπτου, λίγο αφότου η Μουσουλμανική Αδελφότητα προσχώ-ρησε στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Ανάλο-γη συμβουλή έδωσε την περασμένη Τρίτη και στον κ. Καντάφι. Παρά τις επιλεκτικές παρεμβάσεις του κ. Ερντογάν (ο ίδιος είχε παραβλέψει το 2009 τη νοθεία που συντελέστηκε στις ιρανικές εκλογές, σπεύδοντας να συγχαρεί τον κ. Αχμαντινετζάντ για την επανεκλογή του), το παράδειγμα του κόμματός του, AKP, ως ενός μετριοπαθούς ισλαμικού κόμ-ματος που έχει σαν πρότυπο τους ευρωπαϊκούς χριστιανοδημοκρατικούς σχηματισμούς, δεν είναι και τόσο άσχημο για τη νέα πολιτική πραγματικό-τητα στον αραβικό κόσμο.

Ενα πρώτο πείραμα θα γίνει με τη Μουσουλμα-νική Αδελφότητα, τον πιο οργανωμένο κοινωνικο-πολιτικό σχηματισμό στην Αίγυπτο. Η Αδελφότητα είναι εξαιρετικά δημοφιλής εξαιτίας του θρησκευ-τικού χαρακτήρα της και του ευρύτατου φιλανθρω-πικού έργου που έχει αναπτύξει και είναι πολύ δύσκολο να παραγκωνιστεί στη μετα-Μουμπάρακ εποχή. Ηδη, άλλωστε, συμμετέχει με ένα μέλος στην επιτροπή για την κατάρτιση του νέου Συντάγματος. Κάποιες θέσεις της, όπως η επιβολή του ισλαμι-κού νόμου, αποτελούν εστία προβληματισμού για την ατζέντα της, ωστόσο, η Αδελφότητα προβάλλει σε όλους τους τόνους το μετριοπαθές της προφίλ. Εφόσον μείνει συνεπής σε αυτό, η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα μπορούσε να συμβάλει εποικοδο-μητικά στον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονι-σμό της Αιγύπτου. Και δεδομένου ότι η χώρα των Φαραώ αποτελεί πρότυπο για όλο τον αραβικό κό-σμο, αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι ευεργετι-κή και για τα υπόλοιπα νεοφώτιστα καθεστώτα της περιοχής.

Από τον Ατλαντικό Ωκεανό έως τον Περσικό Κόλπο, ο αραβι-κός κόσμος ζει στον πυρετό της επανάστασης με πολλά επίθε-τα. Ποιο πρότυπο θα ακολουθήσουν οι χώρες που θα καταφέ-ρουν να ανατρέψουν τους επί μακρόν δυνάστες τους;

Του Χρήστου Τσαπακίδη

χιλιεσ λεξεισ

Η ιρανική φρεγάτα Alvand διασχίζει τη Διώρυγα του Σουέζ με κατεύθυνση τη Μεσόγειο. Είναι η πρώτη φορά από το

1979 που ιρανικά πλοία διέρχονται από την περιοχή, προκαλώντας την έντονη

αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο μιλά για «πρόκληση».

Μία γυναίκα από την Τυνησία διαδη-λώνει μπροστά από την πρεσβεία της Λιβύης εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για τον Μουαμάρ Καντάφι. Ο Λίβυος ηγέτης, πάντως, δηλώνει πως δεν παραιτείται και κάνει λόγο για διαστρεβλωμένη εικόνα της χώρας του στο εξωτερικό.

χιλιεσ λεξεισ του Ανδρέα Γιαννόπουλου

Ενα μνημείο στέκεται μπροστά από τον πυρηνικό αντιδρα-στήρα του Τσέρνομπιλ στη μνήμη των νεκρών της πόλης. Στις 26 Απριλίου συμπληρώνονται 25 χρόνια από το τρα-γικό δυστύχημα και τώρα οι ουκρανικές αρχές σκέφτο-νται να ανοίξουν την περιοχή για τους τουρίστες.

Φορώντας πολύχρωμα κοστούμια, δύο γυναίκες παίρνουν μέρος στην πα-ρέλαση για το 127ο καρ-ναβάλι της Νίκαιας στη Γαλλία. Οι εορτασμοί στην πόλη θα διαρκέσουν μέ-χρι και τις 8 Μαρτίου με κεντρικό θέμα τον «Βασι-λιά της Μεσογείου».

Διασώστες ψάχνουν για τυχόν επιζώντες στο Κράιστσερτς, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Νέας Ζηλανδίας, η οποία χτυπήθη-κε από σεισμό 6,3 Ρίχτερ. Το εστιακό βάθος του Εγκέλαδου, μόλις στα τέσσερα χιλιόμε-τρα, προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές και άφησε πίσω του εκατοντάδες νεκρούς.


38 αποψη

Τρεις αντιδήμαρχοι υπέβαλαν αυτήν την εβδομάδα τις παραιτήσεις τους -για τους μετανάστες... Ως γνωστόν, οι αντι-δήμαρχοι ορίζονται από τον ίδιο τον δή-μαρχο. Ετσι και οι συγκεκριμένοι ορί-στηκαν από τον Γιώργο Καμίνη προσω-πικώς. Γύρω από τον οποίο και με ανα-φορά σε αυτόν συγκροτείται και η ση-μερινή πλειψηφία του δημοτικού συμ-βουλίου. Ερώτημα: αν δεν υπήρχε ο Γιώργος Καμίνης, θα υπήρχε πλειοψη-φία; Γιατί και σε άλλες εκλογές υπήρξαν «κοκκινοπράσινες» συνεργασίες, αλλά δήμος γιοκ.

Τώρα αναφορικά με τους μετανάστες του Μεγάρου Υπατία, ας πάνε να τα βρουν με τις συνιστώσες και τον μπάρμπα- Αλέκο.

Και επειδή είπαμε συνιστώσες, αυτό-πτες μάρτυρες υποστηρίζουν ότι στη διαδή-λωση ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν διασπασμένος στα τρία. Το πρώτο κομμάτι, που επιθυμεί τη μετονομασία της πλατείας Συντάγματος σε πλατεία Ταχρί, ήταν στο Μουσείο. Το δεύ-τερο, που προτιμά το «Τιέν ΑνΜεν», ήταν στην Κλαυθμώνος. Και το τρίτο, που προ-τιμά το «πλατεία Καρύτση», ήταν στο Πε-δίο του Αρεως.

Η προσπάθεια φιλικής συγχώνευσης της Εθνικής Τράπεζας με την Alpha δεν κατέληξε σε γάμο. Η πρώτη τράπεζα της χώρας προσέφερε το δαχτυλίδι απλόχε-ρα, αλλά ανταπόκριση δεν υπήρξε. Μήπως να το αναλάβει η Αννα (Διαμαντοπούλου) που προχωρά με γοργά βήματα τις συγχω-νεύσεις σχολείων; Μήπως;

Και τώρα το κίνημα «Δεν ξαναβλέπω ελληνικό ποδόσφαιρο…»

ΑμΑρτωλή Πόλή Διά της αντιγραφής Αλέξανδρος Παπαδάκης


39θεμα

ΑθήνΑ: Πόλή γιΑ νΑ ζεις;

Η ετήσια λίστα που απαριθμεί τις καλύτερες πόλεις για να ζεις, επέλεξε (και φέτος) ως πρώτη το Βανκούβερ του Καναδά. Η Αθήνα, φτωχός συγγενής, βρί-σκεται στην 63η θέση, έχοντας πολλά ακόμα να λύσει.

Του Ντίνου Ρητινιώτη

Είναι δεδομένο πως η σχέση της Ελλάδας με τις εκθέσεις και τις διάφορες λίστες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς, δεν εί-ναι καλή. Κάθε λίγο και λιγάκι, διεθνείς οργανι-σμοί και δεξαμενές σκέψεων προχωρούν σε κα-τατάξεις οι οποίες έρχονται να επαληθεύσουν όλα όσα εμείς οι ίδιοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας. Ακροβατώντας συνήθως ανάμεσα στη μετρι-ότητα και στο μη υποφερτό, η χώρα μας σπανίως βγαίνει κερδισμένη σε οποιαδήποτε κατάταξη. Η λίστα που συνέταξε και δημοσιοποίησε πρόσφα-τα το Economist Intelligence Unit (EIU), έρχεται να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω.

Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το EIU δη-μοσιοποίησε μία λίστα στην οποία συμπεριλαμ-βάνονται 140 πόλεις. Με βάση μια σειρά από 30 ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια τα οποία εντάσ-σονται σε 5 ευρύτερες κατηγορίες (σταθερότητα, υγειονομική περίθαλψη, πολιτισμός- περιβάλ-λον, εκπαίδευση, και υποδομές), οι πόλεις αυτές βαθμολογούνται από το 1 έως το 100 για τις συν-θήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι στην καθημερινότητά τους. Το 1 αντικατοπτρίζει συνθήκες που θεωρούνται «ανυπόφορες», ενώ το 100 τις «ιδανικές».

Για το 2011, οι αγγλοσαξονικές πόλεις έχουν την τιμητική τους, μιας και στην πρώτη δεκάδα οι επτά ανήκουν στον Καναδά και την Αυστραλία. Το Βανκούβερ (98%) θεωρείται η πλέον ιδα-νική πόλη για να ζει κανείς, ενώ ακολουθούν η Μελβούρνη (97,5%) και η Βιέννη (97,4%). Στον αντίποδα, οι ουραγοί της λίστας είναι χώρες της Αφρικής και της Ασίας, με την πρωτεύουσα της Ζιμπάμπουε, Χαράρε (37,5%), να είναι αυτή που καταλαμβάνει την τελευταία θέση του καταλόγου.

Οσο για την Αθήνα, αυτή φιγουράρει στην

63η θέση, συγκεντρώνοντας 81,2%. Εάν θέλουμε να παρηγορηθούμε, μπορούμε να κοιτάξουμε μό-λις 7 θέσεις προς τα πάνω όπου θα συναντήσου-με τη Νέα Υόρκη ή ακόμα και να χαμογελάσου-με επιδεικτικά κοιτώντας την… ξεπεσμένη στην 110η θέση Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, η αλή-θεια της λίστας αναφέρει πως η πρωτεύουσά μας αποτελεί τη χειρότερη ευρωπαϊκή μητρόπολη για να βιώνει κανείς την καθημερινότητά του. Αγγί-ζοντας το όριο του 80%, κάτω από το οποίο οι συντάκτες της έρευνας θεωρούν πως η διαβίωση αρχίζει να καθίσταται προβληματική, η πόλη μας εμφανίζεται ως αρκετά προβληματική στον τομέα των υποδομών και της εκπαίδευσης.

«Οι μεσαίου μεγέθους και σχετικά αραιοκα-τοικημένες πόλεις στις ανεπτυγμένες χώρες, συ-νήθως καταλαμβάνουν καλές θέσεις στη λίστα, καθώς διαθέτουν πολιτισμικά πλεονεκτήματα και κατάλληλες υποδομές, ενώ παράλληλα δεν αντι-μετωπίζουν προβλήματα, όπως η εγκληματικότη-τα και ο συνωστισμός». Οταν η Αθήνα δεν πληροί καμία από τις -υπογραμμισμένες- παραμέτρους που θέτει ο συντάκτης της έκθεσης Jon Copestake για το πρότυπο μιας βιώσιμης πόλης, παρά μόνο «υιοθετεί» τις αρνητικές μεταβλητές που αναφέρει (αν και μάλλον τα στοιχεία της εγκληματικότητας και του συνωστισμού αποτελούν την… ουρά των αθηναϊκών μειονεκτημάτων), τότε γίνονται ακό-μα πιο ξεκάθαροι οι λόγοι για τους οποίους βρί-σκεται τόσο χαμηλά στην κατάταξη.

Ας τον ευγνωμονούμε τουλάχιστον, που δεν συμπεριέλαβε παράγοντες όπως το ΑΕΠ ανά Αθη-ναίο κάτοικο, την ύπαρξη πρασίνου, την καθαρι-ότητα, την… την… την… Ισως τότε το Χαράρε της Ζιμπάμπουε θα έπρεπε να νιώθει πως απειλείται για την «πρωτιά» του.

ή κορυφή και ο... πάτος

1. Βανκούβερ – Καναδάς (98%)2. Μελβούρνη – Αυστραλία (97,5%)3. Βιέννη – Αυστρία (97,4%)4. Τορόντο – Καναδάς (97,2%)5. Κάλγκαρι – Καναδάς (96,6%)6. Ελσίνκι – Φινλανδία (96,2%)7. Σύδνεϋ – Αυστραλία (96,1%)8. Περθ – Αυστραλία (95,9%)9. Αδελαΐδα –Αυστραλία (95,9%)10. Οκλαντ – Νέα Ζηλανδία (95,7%)

63. Αθήνα – Ελλάδα (81,2%)

131. Κολόμπο – Σρι Λάνκα (48,5%)132. Ντακάρ – Σενεγάλη (48,3%)133. Τεχεράνη – Ιράν (45,8%)134. Ντουάλα – Καμερούν (44%)135. Καράτσι – Πακιστάν (40,9%)136. Αλγέρι – Αλγερία (39,4%)137. Λάγος – Νιγηρία (39%)138. Πορτ Μορέσμπι – Ν. Γουινέα (38,9%)139. Ντάκα – Μπαγκλαντές (38,7%)140. Χαράρε – Ζιμπάμπουε (37,5%)

25 ΦΕΒΡουαΡιου 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

40 21ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ

ΔεΔομενα on the roadΕχοντας την επίσημη αδειοδότηση της Mini Cooper, η

Zero Basic κατασκεύασε ακριβή αντίγραφα του θρυλικού αυτοκινήτου και τα έκανε φλασάκια USB. Με διαφανή πα-

ράθυρα, τροχούς που στρίβουν και φώτα που ανάβουν όταν συνδέονται στη θύρα του υπολογιστή, τα μοντέλα είναι όντως

προσεγμένα μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια. Η χωρητικό-τητά τους ποικίλει στα 1, 2, 4 και 8GB, όπως και τα σχέδια και

τα χρώματά τους, ώστε να ανταποκριθούν σε όλα τα γούστα. Είναι συμβατά με Windows και Mac με την ταχύτητα μετάδοσης δεδομέ-νων να φτάνει μέχρι τα 480Mbit το δευτερόλεπτο. Αν λοιπόν ήθελες να ξεκινήσεις μία συλλογή και δεν ήξερες τι ή -ακόμα χειρότερα- αν

πάντα σου άρεσε το πραγματικό αυτοκίνητο αλλά δεν έχεις τα λεφτά να το αγοράσεις, τότε μόλις βρήκες κάτι να το αντικαταστήσει.

www.zerobasic.com

Ταξη και ασφαλειαΠριν από μερικά χρόνια το να χάσεις το 64MB USB φλασάκι σου ήταν μικρό κακό μια και το πολύ να χωρούσε μέσα μερικές φωτογραφίες. Σήμερα, όμως, που η χωρητικότητά τους συ-χνά ξεπερνάει τα 50giga και πολλοί τα χρησιμο-ποιούμε για back-up, το να μην πέσουν σε λάθος χέρια είναι παραπάνω από σημαντικό. Το Crypto Adapter της νορβηγικής hiddn αναλαμβάνει αυτήν ακριβώς τη δου-λειά κρυπτογραφώντας όλα τα δεδομένα σου. Συνδέεται ανάμεσα στον υπολογιστή και τη USB συσκευή που θέλεις και την ασφαλίζει με αλγόριθμο AES 256-bit, κωδικό pin αλλά και κάρτα. Τα «κλειδιά» μάλιστα δεν αποθηκεύονται στο USB, κάνοντας σχεδόν βέβαιο πως κανείς δεν θα έχει πρόσβαση σε αυτό εκτός από εσένα. Ιδανική λύση αν με-ταφέρεις σημαντικά έγγραφα της δουλειάς σου από το γρα-φείο στο σπίτι ή αν ταξιδεύεις με σημαντικά δεδομένα.

www.hdd.no

σΤιλαΤοκαι προσιΤοΚατά τη διάρκεια του Mobile World Congress στη Βαρ-κελώνη, η κινεζική Huawei παρουσία-σε τη δική της πρόταση στα smartphone, το IDEOS X3. Με όμορφο ντιζάιν, οθόνη αφής HVGA 3,2 ιντσών, φωτογραφική μηχανή 3,2megapixel και -το σημαντι-κότερο- τιμή 200 δολαρίων σίγουρα δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητο. Στα θετικά συγκαταλέγεται και το λειτουργικό του σύστημα, που είναι το Android 2.3 Gingerbread, κάνοντας σίγουρο πως δεν θα έχεις να κά-νεις με κάτι άγνωστο ή μη πρακτικό. Σε περίπτωση λοι-πόν που θέλεις να μπεις στον κόσμο των smartphone χωρίς όμως να χαλάσεις έναν ολόκληρο μισθό, σύντο-μα θα έχεις μπροστά σου μία αξιόλογη εναλλακτική οδό. Αρκεί βέβαια να βρεθεί και κάποια εταιρεία να το φέρει στην Ελλάδα έστω και με ισοτιμία 1:1.

www.huawei.com

παιχνιΔοΤηλεφωνοΣυνδυάζοντας κινητό τηλέ-φωνο και φορητή παιχνιδο-μηχανή, η Sony Ericsson πα-ρουσίασε μετά από πολύμη-νη αναμονή το Xperia Play. Το Playstation Phone, όπως ονομαζόταν ανεπίσημα μέχρι την κυκλοφορία του, έχει LCD οθόνη 4 ιντσών με ανάλυση 854x480 και 60 fps, επεξεργα-στή 1GHz Snapdragon, κάμερα 5megapixel με αυτόματο focus και LED flash, στερεοφωνι-κά ηχεία, Bluetooth και WiFi. Στο πίσω μέρος της συσκευής υπάρχει συρόμενο πληκτρολόγιο με τα χειριστήρια του PlayStation Portable και στο κάτω μέρος της οθόνης τα τέσσερα κλασικά κουμπιά του Android, αφού το λειτουργικό του σύ-στημα είναι το Gingerbread. Προγραμματίζεται να κυκλοφορήσει μέσα στο Μάρτιο μαζί με κλασικά παιχνίδια του Android και του PSP, όπως τα Asphalt 6: Adrenaline, The Sims 3 και Tetris. Ελπίζω μόνο να υπάρχει και ειδική λειτουργία που όταν θα είσαι έτοιμος να πε-ράσεις πίστα δεν θα επιτρέπει να σε πάρουν τηλέφωνο...

www.sony.com

ωρα για βραχιολιαΕνα από τα πιο πρωτότυπα ρολόγια που έχουν σχεδιαστεί τον τελευταίο καιρό είναι σίγουρα το Revolve του ρωσι-κού στούντιο Podvaal. Αποτελείται από τρία βραχιόλια, με το πρώτο να δείχνει τις ώρες, το δεύτερο τα λεπτά και το τρίτο τα δευτερόλεπτα. Τα φοράς στο χέρι και μένουν μαζί χάρη στους μαγνήτες με τους οποίους είναι εξοπλισμένα. Φυσικά, μπορείς να παίξεις μαζί τους και να τα βάλεις σε όποια σειρά θέλεις, έχοντας υπόψη βέβαια πως θα δυσκο-λεύεσαι λιγάκι να διαβάσεις την ώρα. Το μόνο τους μειονέκτημα είναι πως παραμένουν ακόμα σε concept στάδιο, δη-λαδή δεν έχουν βγει στην παραγωγή. Αυτό, ωστόσο, δίνει τη δυνατότητα στην εταιρεία που θα τα κατασκευάσει να τα υλοποιήσει με διαφορετικά υλικά και χρώματα. Και με την ανταπόκριση που έχουν μέχρι στιγμής στο ίντερνετ είναι σίγουρο πως η κυκλοφορία τους δεν θα αργήσει.

www.behance.net/podvaal

WWW.METROPOLISNEWS.GR 25ΦΕΒΡουαΡιου2011

41Επιμέλεια: Ανδρέας Γιαννόπουλος [email protected]

Με τη δύναΜη τού αεραΨάχνεις εδώ και καιρό μία θήκη για τον υπο-

λογιστή-ταμπλέτα σου, αλλά σου φαίνονται όλες

τετριμμένες; Η λύση της εταιρείας Ozaki θα σε βγάλει

από τον προβληματισμό με το iCoat Bubble, που χρησιμο-

ποιεί τον αέρα για προστασία. Πρόκειται για τις περίφημες φου-

σκάλες στις οποίες τυλίγονται τα εύθραυστα προϊόντα και κανείς δεν

αντέχει να μην σκάσει, σε μία όμως πιο ανθεκτική εκδοχή, για να κρα-

τάνε μακριά σκόνη, γρατζουνιές και νερό. Οι σχεδιαστές της την προ-

ορίζουν για το iPad, παρέχοντας εισόδους για να το φορτίζεις και να

το συγχρονίζεις με τον υπολογιστή χωρίς να το βγάζεις από μέσα. Ται-

ριάζει όμως και με όλες τις υπόλοιπες ταμπλέτες με παρόμοιες δια-

στάσεις (24,2x18,9x13,4 εκ.). Η τιμή της είναι 35 λίρες ή περί-

που 42 ευρώ και μπορείς να την παραγγείλεις online από το

site της εταιρείας σε τέσσερις αποχρώσεις του γκρι.

www.ozaki.co.uk

τηλεφακος τςεπηςΗ ήδη εντυπωσιακή κάμερα του iPhone σου μπορεί να γίνει καλύτερη με ένα απλό εξάρτημα: τον τηλεφακό που επιτρέπει να βγάλεις φωτογραφίες με οπτικό ζουμ μέχρι 8x! Ετσι, την επό-μενη φορά που θα δεις κάποιον διάσημο στην παραλία και θα ξυπνήσει ο παπαράτσι μέσα

σου δεν θα χρειαστεί να τον πλησιάσεις για να τον απαθανατίσεις. Παρόμοιες χρήσεις μπορείς να κάνεις και από το παράθυρο του σπιτιού σου, βγάζοντας φωτογραφίες τους περαστικούς και τους γείτο-

νες, προσέχοντας όμως μην σε καταλάβουν και σε περάσουν για κατάσκοπο. Στο πακέτο περιλαμβά-νεται επίσης ένα μίνι τρίποδο για πιο σταθερές λήψεις -ειδικά το βράδυ- και μία θήκη για το τηλέ-φωνο πάνω στην οποία στηρίζεται ο φακός. Κοστίζει 35 δολάρια και είναι συμβατό τόσο με το iPhone 3 όσο και με το iPhone 4.

photojojo.com

κατα ςύρροη δολοφονος

Εχοντας πουλήσει περισσότερους από 6,5 εκατ. τίτλους σε όλο τον κόσμο μέσα σε μόλις τέσσερις μήνες κυκλοφορίας του στις κονσό-λες, το Assassin’s Creed Brotherhood «μετακομίζει» και στους υπο-λογιστές. Οπως ανακοίνωσε η Ubisoft, η οποία αναπτύσσει το παι-χνίδι, η πολυαναμενόμενη έκδοση για PC θα είναι διαθέσιμη στις 17 Μαρτίου στην Αμερική και μία ημέρα αργότερα στην Ευρώπη. Οι απαιτήσεις του δεν θα είναι ιδιαίτερα υψηλές, καθώς θα «τρέχει» σε συστήματα που θα έχουν τουλάχιστον επεξεργαστή Intel Core 2 Duo 1,8GHz ή AMD Athlon X2 64 2,4GHz, μνήμη 1,5GB για Windows XP ή 2GB για Windows Vista και 7 και κάρτα γραφικών 256MB. Αναμένουμε με το ποντίκι στα χέρια, λοιπόν, και αυτό και το επόμενο επεισόδιο της σειράς που θα ανακοινωθεί το Μάιο.

www.ubi.com

διαςτηΜικοι διςκοιΑπευθυνόμενη κατά κύριο λόγο σε επαγ-γελματίες, gamers και λάτρεις των υψη-λών επιδόσεων, η Intel θα κυκλοφορή-σει την Τρίτη (1η Μαρτίου) τους νέους της δίσκους Solid State Drives (SSD) της σειράς 510. Γνωστοί και με το όνο-μα Elm Crest, θα είναι διαθέσιμοι σε μέ-γεθος 2,5 ιντσών με χωρητικότητα 120GB και 250GB. Οι επιδόσεις τους είναι εντυπωσιακές, καθώς σε σύγκριση με τους X25-M G2 SSDs η ταχύτητα ανάγνωσής τους θα φτάνει τα 470MB/s αντί 250MB/s, ενώ η ταχύτητα εγγραφής τους τα 315MB/s αντί 100MB/s. Στην πράξη τα νούμερα αυτά μεταφράζονται σε πιο γρήγορο άνοιγμα των εφαρμογών του υπολογιστή, πιο γρήγορη εκκίνηση του συστήματος εν γένει και κα-λύτερη διαχείριση των δεδομένων. Αν πάντως δεν ανήκεις στην κατη-γορία «γκατζετάκιας» σκέψου το καλά πριν δώσεις 280 δολάρια για το μοντέλο των 120GB και 580 δολάρια για το μοντέλο των 250GB.

www.intel.com

δύναΜωςε τοΤο foxL v2 της Soundmatters, μιας αμερικανικής εταιρείας που έχει ιδρύσει πρώην μηχανικός της NASA, είναι ένα φορητό ηχείο που συνδέεται ασύρματα με όλες τις Bluetooth συ-σκευές. Οταν είσαι έξω από το σπίτι και η ένταση της μουσικής του κινη-τού, της ταμπλέτας ή του λάπτοπ σου δεν σου φτάνουν, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι pair τις δύο συσκευές. Οι επιδόσεις του είναι εντυπωσιακές για το μέγεθός του (μόλις 14x5,5x3,5 εκ.), ενώ η επαναφορτιζόμενη μπαταρία του κρατάει πέντε ώρες. Επιπλέον, διαθέτει και ενσωματωμένο μικρόφωνο με απομόνωση θορύβου, για να παίρ-νεις συνεντεύξεις ή να ηχογραφείς ό,τι άλλο θες, όπως συναυλίες. Μοναδικό αρνητικό η σχετικά ακριβή τιμή του στα 199 δολάρια, αλλά αν θέλεις υπάρχει και η ενσύρματη έκδοση που είναι λίγο φθηνότερη στα 169 δολάρια.

www.soundmatters.com


42 αγορα

Για τα ματια σου μονοΕπειδή τα μάτια λένε πάντα την αλήθεια, η πε-ριποίησή τους θα πρέπει να αποτελεί αναπό-σπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου. Γι’ αυτό, η Nivea Visage Q10 Plus δημιούργησε ένα νέο προϊόν που θα τους δώσει τη λάμ-ψη που τους αξίζει! Το νέο Nivea Visage Eye Roll-On Q10 Plus είναι το ιδανικό προϊόν για όλες τις γυναίκες που ζητούν ξεκούραστα μάτια και λαμπερό βλέμμα, αφού θα αναζωογονήσει στη στιγμή την περιοχή των ματιών αφήνο-ντας μια ευχάριστη αίσθηση δροσιάς. Για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα, ενά-ντια στα πρηξίμα-τα και τους μαύρους κύκλους, μπορείς να το συνδυάσεις με την Nivea Visage Q10plus Κρέμα Ματιών και να κάνεις τα μάτια σου το πιο δυνατό σημείο της εμφάνισής σου. Το νέο αντιρυτιδικό roll-on, όπως και όλα τα προϊό-ντα της σειράς, περιέχουν το φυσικό συνένζυ-μο Q10, το οποίο προσφέρει στην επιδερμίδα τη νεανική απαλότητα που χάνεται σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου.

Καφέσ μέ την... PixieΛατρεύεις τον ποιοτικό καφέ και έχεις την απαίτηση η μηχανή σου να μην κάνει απλά τη δουλειά της; Τότε ετοιμάσου να λατρέψεις την Pixie της Nespresso, τη μικρότερη μηχανή καφέ που έχει κατασκευαστεί ποτέ από την εταιρεία, χάρη στην επανα-στατική τεχνολογία που εφαρμόζεται για την κατασκευή της. Προθερμαί-νεται σε λιγότερο από 30 δευτερόλε-πτα και απενεργοποιείται αυτόματα σε εννιά λεπτά, ενώ καταναλώνει 40% λιγότερη ενέργεια από τη μέση συσκευή ενεργειακής κλάσης A. Η Pixie διαθέτει backlights που αλλά-ζουν χρώματα, μέσω των οποίων σε ενημερώνει πότε είναι έτοιμη για εκ-χύλιση ή πότε το δοχείο νερού χρει-άζεται γέμισμα. Η εισαγωγή της αγα-πημένης κάψουλας γίνεται επίσης με πολύ βολικό τρόπο, καθιστώντας την απόλυτα εργονομική και διαθέτοντας τρεις φορές λιγότερη ανάγκη αφαλά-τωσης και αυτόματο έλεγχο έντασης. Θα κυκλοφορήσει το Μάρτιο του 2011 με αρχική τιμή στα 149 ευρώ.

Κορυφαια διαΚρισηΜε τη διάκριση του «Κατασκευαστή της Χρονιάς» τιμήθηκε η HTC Corporation από την GSMA στην τελετή των Global Mobile Awards στη Βαρκελώνη. Η επιλογή έγινε ανάμεσα σε τρεις τελικές υποψήφιες εταιρείες, που συμπεριελάμβαναν τις Apple και Samsung. Σύμφωνα με την HTC, το βραβείο έρχεται ως φυσική συνέχεια της πορείας της όλη τη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας λάνσαρε μία εκτεταμένη γκάμα προϊόντων που κυριάρχησαν στην αγορά, όπως το HTC Desire. Η HTC έχει βραβευτεί στο παρελθόν και για το HTC Hero, με το έπαθλο του «Καλύτερου Κινητού Τηλεφώνου για το 2010». Η επιτροπή των κριτών που αποφασίζει για τα GSMA Awards αποτελείται από αναλυτές του χώρου, σύμβουλους, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, εκπαιδευτές και άλλους πρωτο-πόρους στο κομμάτι της κινητής τηλεφωνίας.

Προσφορα αΓαΠησΤο ποσό των 200.000 ευρώ δώρισε ο ΟΤΕ σε εκ-προσώπους σωματείων που πραγματοποιούν δρά-σεις για παιδιά που έχουν ανάγκη, με στόχο να κα-λυφθεί ένα ευρύ φάσμα των δραστηριοτήτων τους. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται: α. η ένωση «Μαζί για το Παιδί», στην οποία συμμετέχουν δέκα διαφο-ρετικά σωματεία: Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών, Ιδρυμα «Η Παιδική Στέγη», Ιδρυμα Κοινωνικής Εργασίας «Χατζηπατέρειο» ΚΑΣΠ, Κέντρο Ειδικών Ατόμων «Η Χαρά», Οι Φίλοι της Μέριμνας, Οι Φίλοι του Παιδιού, Παιδικά Χωριά SOS, Πανελλήνια Ενωση Αγώνα κατά του Νεανικού Διαβήτη (ΠΕΑΝΔ), ΠΝΟΗ - Φί-λοι Εντατικής Θεραπείας Παιδιού, Σωματείο «Φίλοι του Θεοτόκος», β. το MDA Ελλάς, Σωματείο για τη φροντίδα των ατόμων με Νευρομυϊκές Παθήσεις και γ. ο σύλλογος «το Χαμόγελο του Παιδιού». Τα ποσό συγκεντρώθηκε στο διάστημα από 20 Δεκεμβρίου 2010 μέχρι και 20 Ιανουαρίου 2011 με τον ΟΤΕ να προσφέρει 85 λεπτά για κάθε αγορά που πραγματοποιήθηκε στα OTESHOP, το 13888 ή το oteshop.gr.

μοναδιΚέσ έΚΠτώσέισΜε τη διοργάνωση ενός μεγάλου bazaar που ξεκίνησε χθες και θα ολοκληρωθεί στις 5 Μαρτίου με εκπληκτικές προσφορές έως και -80% αποχαιρετά το εμπορικό κέντρο athensheart την περίοδο των εκπτώσεων. Μια τεράστια ποικιλία επώνυμων προϊόντων από το χώρο της μόδας, της ομορφιάς, των ειδών σπιτιού και της τεχνολογίας σε περι-μένει. Παράλληλα, με κάθε αγορά συμμετέχεις σε κλήρω-ση που θα αναδείξει 60 τυχερούς! Δέκα τυχεροί κερδίζουν δύο διανυκτερεύσεις για δύο άτομα στο ξενοδοχείο Grand Vytina στη Βυτίνα, ενώ 50 ακόμα άτομα κερδίζουν δωρο-επιταγές των 30 ευρώ. Επιπλέον, μπορείς να συνδυάσεις έξυπνα τις αγορές σου με καφέ ή φαγητό, κάτω από την εντυπωσιακή οροφή του εμπορικού κέντρου και να περά-σεις ξέγνοιαστες στιγμές με τα παιδιά σου στις «μαγικές» παιδικές δραστηριότητες στην παιδική γωνιά.

25 φεβρουαριου 2011

43Επιμέλεια: Ανδρέας Γιαννόπουλος

ΣυνεργαΣία ενημερωΣηΣΜνημόνιο συνεργασίας υπέγραψαν το DEREE-The American College of Greece και το Anatolia College της Θεσσαλονίκης με το Ιδρυμα Fulbright, ώστε το τελευταίο να ενημερώνει το ελληνικό κοι-νό για τις εξετάσεις γλωσσομάθειας στην αγγλική γλώσσα. To DEREE και το Anatolia, τα δύο πα-λιότερα και μεγαλύτερα μη-κερδοσκοπικά αμερι-κανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Ευρώπη, προ-σφέρουν κατ’ αποκλειστικότητα τις εξετάσεις του Michigan State University στη Νότια και στη Βόρεια Ελλάδα αντίστοιχα. Οι εξε-τάσεις του MSU δίνονται κάθε Μάιο και Δεκέμβριο και σχεδιάστηκαν ειδικά για τις ανάγκες του ελληνικού κοινού, με ευαισθησία τόσο προς τις πολιτιστικές ιδιαι-τερότητες των Ελλήνων όσο και την ηλικιακή σύνθεση των διαγωνιζομένων. Εί-ναι εξάλλου αποδεκτές από το ΑΣΕΠ σαν τεκμήριο γνώσης της αγγλικής γλώσσας κατά την πρόσληψη στο ελληνικό δημόσιο και τους οργανισμούς του.

είναί το καλυτεροΤο βραβείο καλύτερου καταστήματος ηλεκτρικών ειδών στην Ελλάδα για το 2010 πήρε το μαγαζί της Saturn στη Λεωφό-ρο Συγγρού. Η απονομή των συγκεκριμένων βραβείων, που πραγματοποιήθηκε για τρίτη χρονιά από το Σύνδεσμο Βιο-μηχανιών και Επιχειρήσεων Ηλεκτρικών Συσκευών, έχει ως στόχο την ανάδειξη των χώρων λιανικού εμπορίου με την καλύτερη οργάνωση και την αρτιότερη εξυπηρέτηση των καταναλωτών. Το κατάστημα στην Καλλιθέα αποτελεί πρότυ-πο εμπορικού χώρου, διαθέτοντας συνολική έκταση 9.200 τετ.μ., σύγχρονη αισθητική και εσωτερική διαρρύθμιση που διευκολύνει την αναζήτηση προϊόντων, καθιστώντας την επίσκεψη μια άνετη και ευχάριστη εμπειρία. Εκεί θα βρεις τις λύσεις που ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες σου, έχοντας στη διάθεσή σου μια μοναδική ποικιλία επώνυμων προϊόντων τελευταίας τεχνολογίας σε ασυναγώνιστα χαμηλές τιμές, καθώς και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες.

ενα γία ολουΣΔωρεάν επικοινωνία προς όλα τα δίκτυα είναι η λογική των νέων προγραμμάτων συμβολαί-ου της Wind. Τα Wind to all, όπως λέγονται, σου δίνουν τη δυνατότητα να απολαμβάνεις επικοινωνία προς όλους, καθώς ο ενσωματω-μένος δωρεάν χρόνος ομιλίας ισχύει σε κάθε εθνικό δίκτυο κινητής και σταθερής τηλεφωνί-ας χωρίς καμία διάκριση. Επιπλέον, έχεις τη δυνατότητα να ορίσεις ανώτατο ύψος στο λο-γαριασμό σου, ώστε να μην ξεπερνά ποτέ το ποσό που θες. Και στην περίπτωση που αλλά-ξεις γνώμη, μπορείς απλά να καλέσεις δωρεάν στο 1270 και να επεκτείνεις το χρόνο σου. Τα πακέτα ξεκινούν από τα 15 ευρώ και αντιστοιχούν σε 50 λεπτά ομιλίας, στα 25 ευρώ προσφέ-ρουν 150 λεπτά, στα 35 ευρώ 250 λεπτά, στα 45 ευρώ 350 λεπτά, στα 55 ευρώ 450 λεπτά, στα 65 ευρώ 550 λεπτά, στα 75 ευρώ 650 λεπτά και στα 85 ευρώ 850 λεπτά.


44 Δωματιο αγοριων

Κάθετα

Με εντυπωσιάζουν συχνά τα ποδοσφαιρι-κά γήπεδα. Τα γεμάτα χιλιάδες κόσμο στην Ισπανία, οι καυτές τουρκικές ή ελληνικές έδρες, τα κουκλόσπιτα των Βρετανών. Δεν με εντυπωσιάζει όμως τίποτα περισσότερο από τα πέταλα που είναι σχεδόν κάθετα βαλμένα πίσω από το τέρμα, προκαλώντας δέος στον αντίπαλο, έτοιμα να πέσουν πάνω του -όπως το αριστερό πέταλο του Βεστφάλεν, για να κα-ταλάβετε. Το θυμήθηκα προχθές, στο Μαρσέ-ιγ-Γιουνάιτεντ, χαζεύοντας τη σπάνια αρχιτε-κτονική του αχανούς Βελοντρόμ.

Κερδίζει φάουλ έξω από την περιοχή η Λυών στο παιχνίδι με τη Ρεάλ και σκέφτομαι: «Ωραία, 1-0», ξεχνώντας ότι ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνο δεν βρίσκεται πια στην εντεκάδα της. Ασυ-ναίσθητα είχα συνδυάσει τα φάουλ της Λυών με σίγουρα γκολ. Λείπουν γενι-κώς από το ποδόσφαιρο παίκτες με ει-δικά χαρακτηριστικά, κατέληξα.

«Είναι αξιόλογος ποδοσφαιριστής και νομίζω ότι θα βοηθήσει τον Ολυμπια-κό», δήλωσε το 1996 ο Μπάγεβιτς φέρ-νοντας στον Ολυμπιακό τον Βόσνιο Μίρ-σα Βαρεσάνοβιτς. Ο δεξιός μπακ, ωστό-σο, δεν ήταν ακριβώς ο φόβος και ο τρό-μος των αντίπαλων χαφ και αν τον θυ-μούνται για κάτι στο «λιμάνι», είναι το αυτογκόλ που πέτυχε απέναντι στη Φερε-ντσβάρος και σήμανε τον αποκλεισμό της ομάδας του από την Ευρώπη. Με το ταλέ-ντο του να μένει καλά κρυμμένο στα δύο

χρόνια που έμεινε στον Πειραιά, ακολού-θησε το δρομολόγιο Μπουρασπόρ - Αού-στρια Βιέννης - ΦΚ Σαράγεβο - Μπουρα-σπόρ - ΦΚ Σαράγεβο, για να αποσυρθεί στα 32 του από το επάγγελμα. Τότε άλ-λαξε και προτεραιότητες, προσπαθώντας να εκλεγεί βουλευτής στη χώρα του χω-ρίς όμως να τα καταφέρει. Γύρισε έτσι σε γνώριμα εδάφη και σήμερα είναι προπο-νητής της -ποιας άλλης;- ΦΚ Σαράγεβο. Θα σε θυμόμαστε για πάντα, Μίρσα Βα-ρεσάνοβιτς.

Μου έχει λείψει...ο Μίρσα Βαρεσάνοβιτς

Ο πυρετΟς της Μπάλάς

Επιμέλεια: Αθως Δημουλάς[email protected]

Εντυπωσιακό. Τελικά, στον Παναθηναϊκό χρειαζό-ταν αυτή η παραγοντική και διαιτητική χυδαιότητα, για να συσπειρωθεί επιτέλους η ομάδα. Εχθρός πια δεν είναι ούτε ο Τζίγκερ ούτε ο Βγενόπουλος, ούτε ο Βύντρα ούτε ο Κατσουράνης. Εχθρός είναι ο Ολυμπιακός. Καιρό είχαμε να το δούμε αυτό. Το ΟΑΚΑ στο ματς με τον Ατρόμητο θα είναι γεμάτο και ο Παναθηναϊκός θα παίξει ελεύθερα νιώθο-ντας ότι είναι ηθικά πρωταθλητής. Την ίδια στιγ-μή, στον Ολυμπιακό υγιείς φίλαθλοι σκίζουν τα διαρκείας τους και αρκετοί ακόμα δεν πρόκειται

να χαρούν το πρωτάθλημα. Λογικό μεν αλλά και κάπως παράδοξο, γιατί μιλάμε για μια ομάδα που είναι (τελικά) δέκα βαθμούς μπροστά και που με αγωνιστικούς όρους ήταν φέτος η καλύτερη στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, στο αντίστοιχο ντέρμπι της δεύτερης κατηγορίας, ο ΠΑΣ ισοφάρισε τον Πα-ναιτωλικό με ένα εντελώς unfair γκολ. Να θυμίσω ότι κάποτε στην Ολλανδία είχε γίνει το εξής: ομά-δα σκοράρει μην τηρώντας το fair play, δεν το έχει συνειδητοποιήσει, ζητά συγγνώμη και βάζει αυτο-γκόλ. Υπάρχουν και μη εκ των υστέρων λύσεις.

άντιστοιχίαΤο γκολ του Μουσλίμοβιτς στη Μόσχα μού θύ-μισε έναν άλλο σέντερ φορ που είχε ο ΠΑΟΚ παλιά, που ήταν αργός και αυτός, με εξαιρετι-κή τεχνική, που αν και σκόραρε λίγο, κατάφερ-νε να σου γεμίζει το μάτι. Θυμήθηκα ότι είχε βάλει και εκείνος ένα γκολ κάποτε εκτός έδρας, στο Λονδίνο, που σήμαινε πρόκριση για τον ΠΑΟΚ. Κρίμα, πολύ κρίμα, που δεν ολοκλη-ρώθηκε η αντιστοιχία.

Φάουλ σαν πέναλτι

Μεθεόρτια

Κωνσταντίνος Σινάτρα

πλανητησ αθηναΠρόσεξε αυτήν τη Δευτέρα, Κριέ, γιατί αυτοί που δεν θέλουν το καλό σου αλλά δείχνουν το αντίθετο θα προσπαθήσουν να σε βγάλουν από το δρόμο σου. Εσύ όμως ξέρεις πνευματι-κό καράτε και δεν μασάς, ε; Ανοιξε τις κεραί-ες σου λίγο ακόμα και η διαίσθησή σου θα σε βοηθήσει.

Κι εσύ, Ταύρε, να έχεις στο νου σου ότι θα υπάρχουν πολλά παράσιτα στην ατμόσφαιρα. Εσύ θα προσπαθείς να βρεις την αναγκαία ηρε-μία και ισορροπία, τα σχέδιά σου όμως θα πάνε προς τα πίσω κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Απόφυγε την Πανόρμου και το Θησείο το Σου-κού, αν δεν θέλεις ανεπιθύμητες συναντήσεις.

Πιο καλά τα νέα για σένα, Δίδυμε. Ο Ερ-μής μπαίνει στον Ιχθύ! Καιρό είχα να συγκινη-θώ έτσι. Δημιουργικότητα, έμπνευση και σφη-νάκια στο Νάνο στη Θεμιστοκλέους διαφαί-νονται μέσα στην ομίχλη του Μέλλοντος. Τα πράγματα μπορεί να μην φέρουν τα αποτελέ-σματα που ήθελες, αλλά άλλα και καλύτερα.

Σκέφτεσαι να μετακομίσεις, Καρκίνε, μέσα σε μια γενικότερη επιθυμία να βελτιώ-σεις και να αλλάξεις τη ζωή σου. Μην καθυ-στερείς! Οι ευκαιρίες αυτό τον καιρό δεν επι-στρέφουν. Μήπως όλα αυτά όμως σημαίνουν ότι αυτό που πραγματικά θέλεις είναι ένα μα-κρινό ταξίδι;

Ο Λέοντας από την άλλη θα μπλέξει μέσα στο σπίτι, σε επιδιορθώσεις και καθαρίσματα βγαλμένα από την Κόλαση. Εκμεταλλεύσου τις ώρες ξεκούρασης, είναι πολύτιμες. Και δώσε προσοχή στις γωνίες που πρέπει να ξύσεις την μπογιά, μια φορά θα το κάνεις.

Και σίγουρα θα έχεις έναν Παρθένο να σε επιβλέπει, δηλαδή να λουφάρει, με όλες αυ-τές τις τάσεις του να θέλει να δει τα πράγματα από μια απόσταση, για να συλλάβει την ολότη-τά τους. Ο Παρθένος δεν θέλει χειρωνακτική εργασία, θέλει μακροπρόθεσμα σχέδια και δύ-σκολα προβλήματα για να ρίξει όλη αυτήν τη

βόμβα ευφυΐας που έχει συσσωρεύσει.Μην σπάζεσαι, Ζυγέ. Ο θυμός δεν θα οδη-

γήσει πουθενά, αλλά θα σε περιτριγυρίζει όλη την εβδομάδα. Στη δουλειά θα σε χτυπάνε εκεί που πονάει, και μόνο η ψυχραιμία σου θα σε βο-ηθήσει να ελέγξεις την κατάσταση. Κράτα γερά μέχρι την Πέμπτη που θα ακούσεις καλά νέα.

Και για σένα, Σκορπιέ, ήρθε η ώρα να ξε-κινήσεις ή να ολοκληρώσεις το magnum opus σου, αυτό το δημιούργημα που έχεις στα σκαριά και θα χαράξει για πάντα εσένα και μετά την αν-θρωπότητα. Δεν θα μένεις ικανοποιημένος με τίποτα στην αρχή, αλλά όλα είναι μέρος της δι-αδικασίας της δημιουργίας.

Τοξότη, δείχνεις το πιο αισιόδοξό σου πρό-σωπο, κοίτα όμως μην καταλήξεις να χάνε-σαι από την πραγματικότητα. Δεν πρέπει να ξε-φεύγεις ποτέ από την πρακτική σου ματιά, είναι αυτό που θα σε κρατήσει σταθερά στο έδαφος, ενώ το πνεύμα σου πετάει.

Κι εσύ, Αιγόκερε, είσαι έτοιμος να ρίξεις ατομική βόμβα ευφυΐας στον κόσμο. Να είσαι έτοιμος για τις συνέπειες όμως, γιατί όπως με όλες τις βόμβες, όλα γύρω σου μετά πάνε στο διάολο. Και να περιμένεις νέες αποκαλύψεις μέσα στην εβδομάδα, η πληροφορία είναι το κλειδί και το ξέρεις καλά.

Ενα θα σου πω, Υδροχόε: Μην τα κάνεις θάλασσα. Μην λάβεις αποφάσεις μέχρι να κα-θίσουν όλα μέσα σου. Και πρόσεχε τα νώτα σου. Η ασφάλεια είναι ένα θέμα αυτό τον καιρό. Κλείσε πόρτες και παράθυρα, αλλά περίμενε και επέλαση από τα Βόρεια (Προάστια).

Κι εσύ, Ιχθύ, σταμάτα πια να ονειροπολείς. Εχει βαρεθεί ο κόσμος να σε βλέπει να περπα-τάς σκεφτικός στην Πατησίων και να σκουντου-φλάς συνέχεια στα σπασμένα πλακάκια. Ξεκί-να να εστιάζεις σε πιο πρακτικά πράγματα, αυτά έχουν σημασία αυτήν τη στιγμή.

Αυτή τήν εβδομΑδΑ δεν κΑτΑφερΑ νΑ τελειωσω...

Το άρθρο στο περιοδικό “Time” με τίτλο: «Είναι ο εθισμός στο σεξ αληθινή ασθένεια ή δι-καιολογία;». Διαβάζοντας ιστορίες ανθρώπων που συμμετέχουν στους «Ανώνυμους Σε-ξουαλικά Εθισμένους» για πάνω από 20 χρόνια, άρχισα να απορώ με ανθρώπους που ρι-σκάρουν τα πάντα, για να ικανοποιήσουν τις ορμές τους. Κάπου εκεί μου ήρθε στο μυαλό παλιό σύνθημα σε τοίχο της Αθήνας: «Οι μισοί άνθρωποι είναι εθισμένοι στο σεξ και οι υπόλοιποι απλώς μας ζηλεύουν». Ντράπηκα και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να ζήλευα τον 59χρονο, σήμερα, Neil Melinkovich, ο οποίος έκανε σεξ με κοπέλα που μόλις είχε γνωρί-σει στις τουαλέτες ενός βενζινάδικου, και σταμάτησα να διαβάζω. Παρόλα αυτά, έχω κρα-τήσει το λινκ σε περίπτωση που αλλάξω γνώμη. (http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,2050027,00.html)

Tην ακρόαση της εκπομπής του Χρήστου Παπαμιχάλη στο ραδιο-φωνικό σταθμό Μελωδία. To από-γευμα της Πέμπτης ο αγαπημέ-νος παραγωγός μεταφέρθηκε μέ-χρι το Γκύζη για χάρη της Νατάσ-σας Μποφίλιου και της παρέας της. Από τη σκηνή του Μετρό μί-λησε με τον Θέμη Καραμουρατίδη, τον Γεράσιμο Ευαγγελάτο και την Νατάσσα Μποφίλιου, ενώ η τρα-γουδίστρια χάρισε ζωντανά στους ακροατές κάποιες από τις επιτυχί-ες της. Μέχρι τις 6.30 που πρόλα-βα να ακούσω, δεν είχε ερμηνεύ-σει ακόμα το αγαπημένο μου «Κοί-τα εγώ». Ελπίζω, όταν πάω στο Μετρό, να φανώ πιο τυχερή! «Εγώ αν θες να ξέρεις, είμαι όλα αυτά που αναφέρεις».

Την ερώτηση προς την μαμά μου για την ώρα που θα έπρεπε να πάω στο αποκριάτικο πάρτι γε-νεθλίων του Θοδωρή. «Κάτσε να δούμε αν θα γίνει το πάρτι», άκου-σα από την άλλη άκρη της γραμ-μής. «Η Δήμητρα χτύπησε το πόδι της και είναι στο ΚΑΤ». Αυτές τις ημέρες όλο ακούω για ατυχήματα και μικροτραυματισμούς, αλλά να ετοιμάζεις στον γιο σου πάρτι και να χτυπάς στις σκάλες ξεπερνάει κάθε προηγούμενο ατυχίας. Ελπί-ζω, όταν διαβάζετε αυτές τις γραμ-μές, το πόδι της Δήμητρας να είναι καλύτερα και το πάρτι να έχει γίνει με επιτυχία.

Νατάσα Μαστοράκου[email protected]

25 φεβρΟΥΑρΙΟΥ 2011 WWW.METROPOLISNEWS.GR

46 ΣΤΑΣΗ

Δημοσίευμα στο www.skai.gr σχετικά με τον Μουαμάρ Καντάφι. Ο Λίβυος ηγέτης εξαπέλυσε βολές κατά πάντων. Ολοι φταίνε εκτός από αυτόν. Οι νε-κροί στη χώρα συνεχίζουν να αυξάνονται, ενώ ο ηγέτης σε τηλεοπτικό του διάγγελμα δεν υποχωρεί ούτε στο ελάχιστο. Παροτρύνει απλώς τους γονείς να μαζέψουν τα παιδιά τους από το δρόμο, γιατί έχουν υποκύψει σε κατα-χρήσεις, όπως το αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Ούτε μια ερώτηση σχετική με το ντέρμπι του Σαββάτου στο φίλο και Παναθηναϊκό, Μιχάλη. Εγώ τον πήρα τηλέφωνο να ρωτήσω αν ήταν offside ή όχι το γκολ που ακυρώθηκε, αλλά εκείνος ήταν αδύνατον να μιλήσει. Μόλις είχε τελειώσει ο αγώνας και ήταν έξαλλος με τον διαιτη-τή, με τους φιλάθλους, με όλους. Εγώ, λιγότερο μυημένη, δεν είχα πά-ρει χαμπάρι για τις περισσότερες «αμφισβητούμενες φάσεις», αφού οι δημοσιογράφοι της ΝΕΤ δεν είχαν αναφέρει τίποτα σχετικό. Γιατί πρέ-πει να κυκλοφορώ με αθλητικό λεξικό και να συνομιλώ με ειδήμο-νες, για να μπορώ να παρακολουθήσω έναν απλό αγώνα; Είναι τόσο δύσκολο ο διαιτητής να τηρεί τους κανόνες, για να μην χρειάζεται να ακούω 50 διαφορετικές απόψεις για τους 2, 3, 1.003 παίκτες που κά-λυπταν τον Κατσουράνη;

metropolis free press 25.02.11

Documents