cukrzyca ukryta pandemia sytuacja w polsce -...

CukrzycaUkryta pandemiaSytuacja w PolsceEDYCJA 2012

Spis treści

Kluczowe inicjatywy dla opieki diabetologicznej 44

Innowacyjne projekty dla opieki diabetologicznej 48

Znaczenie cukrzycy w skali globalnej 50

KLUCZOWE INICJATYWY DLA DIABETOLOGII

Koszty cukrzycy: świat, Europa, Polska 34

Opłacalność leczenia cukrzycy 35

Bezpośrednie i pośrednie koszty cukrzycy 36

Koszty cukrzycy w Polsce 37

Koszty leczenia cukrzycy w Polsce 40

KOSZTY CUKRZYCY

Stan opieki diabetologicznej w Polsce 28

Wczesna diagnostyka cukrzycy: zalecenia Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego 29

Rejestry diabetologiczne 30

Co wymaga poprawy? 31

OPIEKA DIABETOLOGICZNA W POLSCE

Epidemiologia cukrzycy w Europie 14

Starzenie się populacji europejskiej 15

Świadomość cukrzycy wśród mieszkańców Europy 16

Regionalne szacunki dotyczące cukrzycy w 2011 i 2030 roku 17

CUKRZYCA W EUROPIE

Zatrzymać cukrzycę, zanim będzie za późno 6

Wzrost zachorowań na cukrzycę i jego przyczyny 7

Co to jest cukrzyca? 8

Powikłania cukrzycy 11

CUKRZYCA WYMKNĘŁA SIĘ SPOD KONTROLI

CUKRZYCA W POLSCE

Epidemiologia cukrzycy w Polsce 20

Cukrzyca w Polsce 21

Zalecenia dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 22

Pacjenci z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2 23

Wzrost zapadalności na cukrzycę typu 1 w Polsce 23

Cukrzyca. Problem globalny, problem narodowy 24

Cukrzyca. Wyzwanie dla Polski 25

CUKRZYCA WYMKNĘŁA SIĘ SPOD KONTROLI

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012CUKRZYCA WYMKNĘŁA SIĘ SPOD KONTROLI CUKRZYCA WYMKNĘŁA SIĘ SPOD KONTROLI6 7

Zatrzymać cukrzycę, zanim będzie za późno Wzrost zachorowań na cukrzycę i jego przyczyny

Cukrzyca jako jedyna choroba niezakaźna została uznana przez Organizację Narodów Zjednoczonych (ONZ) za epidemię XXI wieku1. Obecnie na cukrzycę choruje 366 mln ludzi na świecie2.

14 marca 2012 roku Parlament Europejski jednogłośnie przyjął rezolucję dotyczącą przeciwdziałania epidemii cukrzycy w Unii Europejskiej. Nowa rezolucja wzywa kraje członkowskie Unii Europejskiej do opracowywania, wdrażania i monitorowania krajowych programów walki z cukrzycą, a także do opracowywania programów zarządzania cukrzycą na podstawie najlepszych praktyk oraz do zapewnienia pacjentom dostępu do wysokospecjalistycznych, interdyscyplinarnych programów leczenia cukrzycy1.

Efektywna kontrola cukrzycy jest jednym z czterech głównych priorytetów zdrowotnych Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) na lata 2008-20133. Obok cukrzycy za priorytetowe dziedziny terapeutyczne uznano choroby sercowo--naczyniowe, nowotwory oraz choroby płuc. Te cztery choroby są przyczyną zgonu trzech z pięciu osób umierających codziennie na świecie.

W 2011 roku cukrzyca była przyczyną śmierci prawie 5 mln osób na świecie. Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) trzy najbardziej efektywne kosztowo metody opanowania epidemii cukrzycy to kontrola poziomu glukozy i ciśnienia tętniczego oraz zapobieganie powstawaniu powikłań w zakresie stopy cukrzycowej4.

Stały wzrost zachorowalności na cukrzycę ma związek m.in. ze współczesnym, niezdrowym trybem życia i jego efektami w postaci otyłości czy nadciśnienia. Wbrew obiegowej opinii terapia cukrzycy wiąże się nie tylko z właściwą kontrolą poziomu cukru we krwi, ale również z koniecznością wprowadzenia niezbędnych zmian w dotychczasowym stylu życia. Łatwiej jest zapobiegać, niż leczyć – dotyczy to wszelkich chorób, w tym również cukrzycy. Gwałtowne wystąpienie epidemii cukrzycy na świecie można wiązać z pojawieniem się wysokoenergetycznych, bezwartościowych odżywczo pokarmów oraz upowszechnieniem siedzącego trybu życia. Według lekarzy najskuteczniejszymi metodami zahamowania epidemii cukrzycy typu 2 są5:

• zdrowa dieta,

• regularny wysiłek fizyczny,

• utrzymanie prawidłowej masy ciała,

• niepalenie tytoniu,

• unikanie nadużywania alkoholu.

Częstość występowania cukrzycy rośnie tak szybko, że wkrótce systemom opieki zdrowotnej będzie trudno poradzić sobie z tym problemem. Coraz powszechniejsze występowanie otyłości u dzieci na całym świecie jest dla cukrzycy i chorób przewlekłych tym, czym dla zmian klimatu są topniejące lodowce. To znak ostrzegawczy nadchodzących czasów.

Liczba osób z rozpoznaną cukrzycą stale rośnie. Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna (International Diabetes Federation, IDF) szacuje, że w 2010 roku na świecie na cukrzycę chorowało 285 mln ludzi8, natomiast w 2011 roku liczba chorych wzrosła już do 366 mln2. Dowodzi to, że globalna epidemia tej niezakaźnej choroby rozwija się w zawrotnym tempie. Przypuszcza się, że do roku 2030 liczba osób chorych na cukrzycę sięgnie 552 mln2.

Ponadto u dużej części osób choroba pozostaje nierozpoznana lub jest rozpoznawana zbyt późno, aby zastosować leczenie, które pozwoliłoby uniknąć kosztownych powikłań z nią związanych. Za szybki wzrost występowania cukrzycy odpowiada postępujące starzenie się populacji i niezdrowy styl życia, z nieprawidłowym odżywianiem się i coraz niższym poziomem aktywności fizycznej. Efektem takich zachowań jest coraz częstsze występowanie otyłości (zdefiniowanej jako wskaźnik masy ciała − Body Mass Index, BMI, powyżej 30 kg/m2) znacznie zwiększającej ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2. Paradoksalnie do wzrostu liczby chorych na cukrzycę przyczynia się także coraz skuteczniejsze leczenie np. chorób układu krążenia. Obecnie u wielu chorych na cukrzycę pierwszy zawał serca nie powoduje zgonu. Wraz z postępem medycyny i rosnącą długością życia liczba chorych na cukrzycę będzie się więc zwiększać.

Pomimo podejmowania nieustannych wysiłków cukrzycy nie można wyleczyć, można jednak skutecznie zmniejszać obciążenia i redukować czynniki ryzyka związane z chorobą. Cukrzyca stanowi wyzwanie, któremu sprostać nie jest łatwo, ale jest to możliwe przy współpracy wszystkich partnerów zaangażowanych w opiekę diabetologiczną i przekazywaniu jasnych informacji wskazujących kierunek działania.

Zatrzymać cukrzycę, zanim będzie za późno

W 1980 roku na cukrzycę chorowało 153 mln ludzi6, a 31 lat później − 366 mln.

Szacuje się, że w roku 2030 liczba ludzi z cukrzycą na świecie wzrośnie do 552 mln2.

Corocznie na cukrzycę typu 1 zapada 78 tys. dzieci2.

Najwięcej osób z cukrzycą jest w grupie wiekowej od 40 do 59 lat2.

Cukrzyca i jej powikłania stanowią 1 z 5 najczęstszych przyczyn zgonów w krajach wysokorozwiniętych7.

Liczba zgonów z powodu cukrzycy jest na świecie podobna do liczby umierających z powodu AIDS7.

Efektywna kontrola cukrzycy jest jednym z czterech głównych priorytetów zdrowotnych Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) na lata 2008-20133.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) trzy najbardziej efektywne kosztowo metody opanowania epidemii cukrzycy to kontrola poziomu glukozy i ciśnienia krwi oraz zapobieganie powstawaniu powikłań w zakresie stopy cukrzycowej4.

Drugi rok z rzędu choroby przewlekłe (między innymi cukrzyca) zostały uznane w raporcie Światowego Forum Ekonomicznego za jedno z największych globalnych zagrożeń7.

W 2011 roku całkowite wydatki na leczenie i zapobieganie powikłaniom cukrzycy wyniosły 465 mld dolarów amerykańskich (USD) – to 11% łącznych wydatków na zdrowie u dorosłych (20-79 lat)2.

Otyłość w Polsce9,10

Wskaźnik masy ciała a ryzyko rozwoju cukrzycy typu 211

50%

40%

40%

30%

30%

20%

20%

10%

10%

0%

0%

populacja Polski populacja pacjentów z cukrzycą typu 2 w Polsce

prawidłowa masa ciała

< 23,0 23,0-24,9 30,0-34,925,0-29,9 > 35,0

nadwaga

BMI (kg/m2)

otyłość

wzg

lęd

ne

ryzy

ko


Co to jest cukrzyca?

Cukrzyca jest to przewlekła, wyniszczająca choroba, która wymaga leczenia przez całe życie i prowadzi do wielu groźnych i kosztownych w leczeniu powikłań. Cukrzyca jest chorobą, która zaburza w organizmie proces wykorzystywania glukozy. Występuje w 2 podstawowych formach: jako cukrzyca typu 1 lub cukrzyca typu 2. W każdym z typów cukrzycy chorzy przez całe życie wymagają leczenia i są narażeni na większe ryzyko wystąpienia groźnych powikłań, takich jak zawał serca, udar mózgu, niewydolność nerek, ślepota i owrzodzenia prowadzące do amputacji stopy.

W cukrzycy typu 1 trzustka przestaje produkować insulinę (insulina jest hormonem, dzięki któremu komórki organizmu mogą wykorzystać glukozę do wytwarzania energii). Cukrzycę typu 1 leczy się wstrzyknięciami insuliny oraz odpowiednio zbilansowaną dietą.

Jeśli stężenie glukozy we krwi zbyt mocno się obniży, może to doprowadzić do utraty przytomności. Jeśli stężenie glukozy we krwi będzie zbyt wysokie na skutek braku insuliny w krążeniu, organizm zamiast glukozy do wytwarzania energii będzie zużywać rezerwy tłuszczu i uwalniać toksyczne ketony i kwasy, co może doprowadzić do śpiączki i zgonu.

W cukrzycy typu 2 trzustka produkuje niewystarczającą ilość insuliny, a do tego wytworzona insulina nie działa prawidłowo. Cukrzycę typu 2 początkowo można leczyć odpowiednią dietą, zmniejszeniem masy ciała i zwiększeniem aktywności fizycznej. Większość chorych z cukrzycą typu 2 będzie jednak wymagać leczenia farmakologicznego, aby pobudzić produkcję dodatkowych ilości insuliny, zwiększyć działanie dostępnej insuliny lub spowolnić tempo wchłaniania glukozy z przewodu pokarmowego. Pacjenci chorujący na cukrzycę typu 2 już po kilku latach od diagnozy mogą potrzebować leczenia insuliną.

Dlaczego tak mało na ten temat słyszymy?

Pomimo szybko rosnącej częstości występowania cukrzycy i rosnących kosztów jej leczenia chorobie tej wciąż poświęca się zbyt mało uwagi. Cukrzyca pozostaje poważnie niedoszacowana, częściowo dlatego, że wiele osób z cukrzycą nie wie, że są chore, i nie szuka pomocy lekarskiej, przez wiele lat postrzegając swoje objawy jako mało znaczące dolegliwości. Często też cukrzyca nie jest podawana jako przyczyna zgonu, nawet gdy główną przyczyną zgonu jest jedno z jej typowych powikłań, takich jak zawał serca, udar mózgu lub niewydolność nerek.

Z czym dla konkretnej osoby wiąże się rozpoznanie cukrzycy?

Rozpoznanie cukrzycy oznacza, że leczenie tej choroby musi stać się nieodłącznym elementem życia danej osoby, gdyż jak dotąd całkowite wyleczenie cukrzycy nie jest możliwe. Pacjent codziennie musi utrzymywać równowagę między dietą, lekami i wysiłkiem fizycznym. Jest to źródłem wielu problemów i często prowadzi do depresji. Dlatego ważne jest, aby zapewnić chorym na cukrzycę dostęp do pełnych i dokładnych informacji, szkolić ich w zakresie praktycznych umiejętności potrzebnych do walki z chorobą. Istotne jest także dostarczenie psychologicznego i społecznego wsparcia, aby pomóc im w uzyskaniu kontroli nad chorobą i uwierzeniu we własne siły.

Przeciętny pacjent z cukrzycą typu 2 w Polsce12:

BMI (kg/m2)

OTYŁOŚĆ

31,4

lat

CHORY OD

10

lata

WIEK

62


Powikłania cukrzycy: stopa cukrzycowa

Liczba amputacji w przebiegu zespołu stopy cukrzycowej zależy głównie od jakości opieki zdrowotnej.

Zespół stopy cukrzycowej to jedno z najpoważniejszych powikłań, jakie mogą wystąpić u chorego na cukrzycę. Powodem pojawienia się schorzenia jest uszkodzenie obwodowego i autonomicznego układu nerwowego, czemu często towarzyszy pogorszenie ukrwienia w stopie. Zaburzenia w obrębie unerwienia stopy prowadzą do nieodczuwania przez chorych mikrourazów stopy. W ich konsekwencji rozwijają się na stopie owrzodzenia, których gojenie jest znacznie utrudnione ze względu na upośledzenie ukrwienia i bardzo często współwystępujące zakażenie. Jeżeli pomoc lekarska przyjdzie zbyt późno, cała stopa lub jej część może wymagać amputacji.

Najczęstszym czynnikiem ryzyka mniejszych i większych amputacji w przebiegu stopy cukrzycowej jest stopień zaawansowania powikłań cukrzycy. Pomimo rozwoju technologii medycznych i wzrostu nakładów na leczenie tej choroby wzrasta liczba powikłań cukrzycy, w tym amputacji kończyn13. Liczba amputacji świadczy o jakości opieki diabetologicznej14.

W Polsce u pacjentów z cukrzycą najczęstszym powodem amputacji są rozwinięte powikłania cukrzycy, związane głównie z zaniedbaniami w opiece diabetologicznej. W Polsce wykonuje się rocznie 8 amputacji z powodu stopy cukrzycowej na 100 tys. mieszkańców, tymczasem w Danii – 2, a w Hiszpanii i Holandii – po 115. Według danych Międzynarodowej Grupy Roboczej ds. Stopy Cukrzycowej 50-60% wszystkich nieurazowych amputacji kończyn dolnych wykonuje się w Polsce u pacjentów z problemami cukrzycowymi, 85% amputacji kończyn dolnych u diabetyków jest poprzedzone owrzodzeniem stóp, na które cierpi około 10% chorujących na cukrzycę16. Koszty leczenia powikłań cukrzycy są znacznie wyższe niż koszty terapii cukrzycy według standardów klinicznych. Według Narodowego Funduszu Zdrowia koszt hospitalizacji pacjenta z powodu leczenia stopy cukrzycowej jest najwyżej wycenioną procedurą w terapii cukrzycy. Wynosi średnio 4393,50 PLN za hospitalizację17. Chory po amputacji stóp z powodu powikłania cukrzycy ma mniejsze szanse przeżycia niż chory z nowotworem18.

Powikłania cukrzycy: hipoglikemia

Hipoglikemia w pewnych sytuacjach (osoby starsze, z chorobą niedokrwienną mięśnia sercowego) może stanowić bezpośrednie zagrożenie życia.

W cukrzycy niebezpieczne dla zdrowia jest nadmierne obniżenie się poziomu glukozy we krwi poniżej dopuszczalnego progu, za jaki uznaje się poziom 55 mg/dl (2,8 mmol/l). Taki stan nazywamy hipoglikemią.

Kiedy poziom glukozy spada poniżej 50-45 mg/dl (2,8-2,5 mmol/l), znacznie zmniejsza się dopływ tej substancji do mózgu, co wywołuje drżenie mięśni, uczucie głodu, zawroty głowy, nerwowość, zaburzenia widzenia, utratę przytomności, drgawki, hipotermię.

Hipoglikemie oprócz zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta z cukrzycą niosą spore koszty dla systemu ochrony zdrowia. Koszty z powodu hipoglikemii to koszty bezpośrednie związane z leczeniem tego powikłania (szpitalnym lub ambulatoryjnym) oraz koszty pośrednie spowodowane spadkiem wydajności i absencjami w pracy. W Polsce według danych NFZ koszty leczenia ciężkiej hipoglikemii w przebiegu cukrzycy wynoszą średnio 2125,80 PLN za hospitalizację17.

Koszty pośrednie generowane przez lekkie epizody hipoglikemii zostały oszacowane w badaniu przeprowadzonym przez M. Brod i współpracowników19. Co piąty chorujący na cukrzycę z populacji pacjentów objętych badaniem tracił z powodu epizodu hipoglikemii jeden dzień pracy.

Cukrzyca Przewlekła choroba, w której przebiegu stężenie glukozy we krwi jest zbyt wysokie. Insulina nie jest produkowana wcale lub jest produkowana w niewystarczających ilościach.

Objawy Zmęczenie, senność, utrata wagi ciała, wzmożone pragnienie, oddawanie dużych ilości moczu, zakażenia skóry, dróg moczowych i narządów płciowych.

Powikłania Zwiększone stężenie glukozy we krwi może prowadzić do groźnych powikłań. W dużej mierze można im jednak zapobiec lub opóźnić ich wystąpienie, jeśli choroba zostanie wcześnie rozpoznana i będzie skutecznie leczona.

ZMNIEJSZYĆ RYZYKO NIEBEZPIECZNYCH DLA ŻYCIA I BARDZO KOSZTOWNYCH POWIKŁAŃ CUKRZYCY

Powikłania cukrzycy

ŚLEPOTARYZYKO

CUKRZYCA JEST PODSTAWOWĄ PRZYCZYNĄ CZĘŚCIOWEJ UTRATY WZROKU I ŚLEPOTY U DOROSŁYCH

SKUTECZNE LECZENIE ZMNIEJSZA RYZYKO

POWAŻNEGO POGORSZENIA WZROKU O PONAD 1/3

UDAR MÓZGURYZYKO

CUKRZYCA ZWIĘKSZA PRAWDOPODOBIEŃSTWO WYSTĄPIENIA

UDARU MÓZGU NAWET 4-KROTNIE

SKUTECZNE LECZENIE ZMNIEJSZA CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA

UDARU O PONAD 1/3

ZAWAŁ SERCARYZYKO

CUKRZYCA ZWIĘKSZA RYZYKO ZAWAŁU O 300%, A PRAWDOPODOBIEŃSTWO

ROZWOJU CHOROBY WIEŃCOWEJ NAWET 4-KROTNIE

SKUTECZNE LECZENIE PROWADZI DO ZMNIEJSZENIA

WYSTĘPOWANIA NIEWYDOLNOŚCI SERCOWEJ O PONAD 50%

NIEWYDOLNOŚĆ NEREK

RYZYKO CUKRZYCA ZWIĘKSZA

PRAWDOPODOBIEŃSTWO ROZWOJU NIEWYDOLNOŚCI NEREK 3-KROTNIE

SKUTECZNE LECZENIE ZMNIEJSZA RYZYKO ROZWOJU

NIEWYDOLNOŚCI NEREK O PONAD 1/3

AMPUTACJERYZYKO

CUKRZYCA JEST GŁÓWNĄ PRZYCZYNĄ NIEZWIĄZANYCH Z URAZEM AMPUTACJI

KOŃCZYN DOLNYCH

SKUTECZNE LECZENIE ZMNIEJSZA LICZBĘ AMPUTACJI NAWET O 80%, PRZY CZYM

EFEKTYWNA EDUKACJA ZMNIEJSZA LICZBĘ OWRZODZEŃ STÓP

CUKRZYCA W EUROPIE

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012CUKRZYCA W EUROPIE CUKRZYCA W EUROPIE14 15

Europa 2011 2030

Populacja (mln) 899 931

Populacja dorosłych (osoby w wieku 20-79 lat, w mln) 653 673

Cukrzyca (osoby w wieku 20-79 lat) 2011 2030

Występowanie (%) 8,1 9,5

Liczba osób z cukrzycą (mln) 52,8 64,2

Nieprawidłowa tolerancja glukozy (osoby w wieku 20-79 lat) 2011 2030

Występowanie (%) 9,6 10,6

Liczba osób z nieprawidłową tolerancją glukozy (mln) 63 71,5

Epidemiologia cukrzycy w Europie2 Starzenie się populacji europejskiej

Dane zebrane przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną (International Diabetes Federation, IDF) wskazują, że na cukrzycę typu 2 choruje około 8,1% dorosłej populacji europejskiej, czyli 52,8 mln osób w wieku od 20. do 79. roku życia.

Krajem o najwyższej częstości występowania cukrzycy (10%) i największej liczbie chorych na cukrzycę (12,6 mln) jest Federacja Rosyjska. Na przeciwległym biegunie leży Mołdawia, gdzie częstość występowania cukrzycy wynosi zaledwie 2,8%. Różnica ta pokazuje, jak w niektórych krajach trudno jest skutecznie rozpoznawać cukrzycę, nie ma bowiem wątpliwości, że w Mołdawii osób z cukrzycą jest znacznie więcej. Krajami o najwyższym współczynniku chorobowości, czyli proporcji liczby osób z cukrzycą do liczby wszystkich mieszkańców, są po Federacji Rosyjskiej kraje Europy Wschodniej, w tym Polska, Białoruś, Łotwa, Litwa. Z kolei najwięcej chorych na cukrzycę jest w krajach Europy Zachodniej, w tym w Niemczech, we Włoszech, Francji, w Wielkiej Brytanii i Hiszpanii.

W Europie cukrzyca jest przyczyną jednego na dziesięć zgonów, co odpowiadało 600 tys. osób w 2011 roku. Ogromna większość (90%) tych przypadków dotyczyła ludzi po 50. roku życia.

W Europie w 2011 roku na cukrzycę typu 1 chorowało 115 700 dzieci, odnotowano również najwyższy wskaźnik nowych zachorowań na cukrzycę typu 1 – 17 800 nowych przypadków.

Szacunki Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (International Diabetes Federation, IDF) co do danych epidemiologicznych sugerują, że Europa musi stawić czoła wyzwaniu, jakie niesie ze sobą cukrzyca, szczególnie w kontekście starzejącego się społeczeństwa. W miarę wzrostu średniej długości życia wzrośnie liczba osób z cukrzycą typu 2 i innymi przewlekłymi chorobami.

Z wiekiem powiększa się liczba chorób towarzyszących, a ponieważ w Europie Zachodniej liczba osób powyżej 64. roku życia wzrosła ponad dwukrotnie, a liczba osób po 80. roku życia czterokrotnie przez ostatnie 60 lat, można się spodziewać, że konsekwencją tego będzie wzrost liczby osób cierpiących na więcej niż jedną chorobę przewlekłą20.

Ponadto nie dość wczesne wykrywanie cukrzycy oraz nieskuteczne leczenie zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań cukrzycowych i ostatecznie przyczynią się do wzrostu kosztów opieki zdrowotnej w przyszłości. Stanowiłoby to ogromne obciążenie dla finansów publicznych i mogłoby spowolnić rozwój gospodarczy. Przewlekłe choroby, takie jak cukrzyca, mogą zmniejszać dochody gospodarstw domowych, a w szerzej pojętej gospodarce odbijać się negatywnie na produkcie krajowym brutto (PKB)21.

Cukrzyca w Europie w 2011 roku i szacunki na rok 20302

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012CUKRZYCA W EUROPIE CUKRZYCA W EUROPIE16 17

Świadomość cukrzycy wśród mieszkańców Europy22

Regionalne szacunki dotyczące cukrzycy w 2011 i 2030 roku2

W większości krajów Europy, szczególnie we Włoszech, Francji i w Hiszpanii, poziom wiedzy na temat głównych objawów cukrzycy jest niski.

Liczba osób z cukrzycą, które wcześniej zostały poinformowane, że są w grupie ryzyka, jest niepokojąco mała (38%).

Choroba nerek rzadko jest uważana za powikłanie cukrzycy pomimo faktu, że cukrzyca jest najczęstszą przyczyną niewydolności nerek.

Równie niski jest poziom wiedzy na temat leczenia cukrzycy. Jedna trzecia Europejczyków (33%) błędnie uważa, że insulinę należy przyjmować, gdy poziom cukru we krwi jest niski. Najgorzej pod tym względem jest w Wielkiej Brytanii (44%), a najlepiej w Niemczech (19%).

Populacja dorosłych w wieku od 20. do 79. rż.

SZACOWANY WZROST LICZBY OSÓB Z CUKRZYCĄ

2011 2030

LICZBA OSÓB Z CUKRZYCĄPOPULACJA: 856 mln

WYSTĘPOWANIE CUKRZYCY PORÓWNAWCZO: 9,2%

71,4mlnLICZBA OSÓB Z CUKRZYCĄPOPULACJA: 1188 mlnWYSTĘPOWANIE CUKRZYCY PORÓWNAWCZO: 10,0%

120,9mln

AZJA POŁUDNIOWO- -WSCHODNIA


2011 2030




187,9mln

ZACHODNI PACYFIK


2011 2030




51,2mln

AMERYKA PÓŁNOCNA I KARAIBY


2011 2030




64,2mln

EUROPA


2011 2030




551,8mln


2011 2030




39,9mln

AMERYKA POŁUDNIOWA I ŚRODKOWA


2011 2030




59,7mln

BLISKI WSCHÓD I AFRYKA PÓŁNOCNA


2011 2030




28,0mln

AFRYKA

ŚWIAT

CUKRZYCA W POLSCE

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012CUKRZYCA W POLSCE CUKRZYCA W POLSCE20 21

Epidemiologia cukrzycy w Polsce

Polska należy do krajów o najwyższej zachorowalności na cukrzycę23. Najnowsze dane z 5. edycji „Atlasu diabetologicznego” publikowanego przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną (International Diabetes Federation, IDF) pokazują, że w 2011 roku w Polsce było już 3,1 mln osób z cukrzycą, co stanowi około 10,6% populacji, z czego 1 mln to osoby niezdiagnozowane2.

Szacuje się, że w roku 2011 około 30 tys. osób zmarło z powodu powikłań cukrzycy, a 5,2 mln osób miało upośledzoną tolerancję glukozy, co może być początkiem zachorowania na cukrzycę2.

Otyłość, jeden z głównych czynników ryzyka zachorowania na cukrzycę24, jest w Polsce zjawiskiem powszechnym. W 2008 roku co drugi dorosły Polak miał nadwagę, a co czwarty był otyły25.

Ponad 20% osób powyżej 60. roku życia choruje na cukrzycę typu 2, a kolejne 20% ma upośledzoną tolerancję glukozy (impaired glucose tolerance, IGT)26.

Od kilku lat jest obserwowany w Polsce znaczny wzrost liczby pacjentów z cukrzycą będących pod opieką lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ); wskaźnik udziału tych pacjentów w całkowitej liczbie ludności w danej grupie wiekowej w latach 2006-2010 wzrósł o prawie 35%. Jedną z przyczyn tej zmiany jest rosnąca liczba nowych rozpoznań cukrzycy. Jeszcze kilka lat temu szacowano, że 50% przypadków pozostaje niezdiagnozowane. Na wzrost liczby przypadków nowo zdiagnozowanej cukrzycy miała również wpływ zmiana rozliczania finansowego opieki nad chorymi na cukrzycę. Od kilku lat lekarze POZ otrzymują trzykrotnie większą stawkę roczną za opiekę nad osobą z cukrzycą27.

Występowanie cukrzycy typu 2 i upośledzonej tolerancji glukozy w zależności od wieku26

Szacunkowa liczba pacjentów z rozpoznaną cukrzycą oraz z niezdiagnozowanymi zaburzeniami metabolizmu węglowodanów w Polsce2

Osoby w wieku 19 lat i więcej z rozpoznaną cukrzycą, będące pod opieką lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w woj. śląskim w latach 2006-201027

25%

450

15%

350

20%

400

10%

300

5%

250

0%

200

chorzy zdiagnozowani nowo rozpoznana cukrzyca upośledzona tolerancja glukozy

wskaźnik na 10 tys. ludności

chorzy niezdiagnozowani chorzy zdiagnozowani

< 39 50-5940-49wiek

> 60

2006 2007 20092008 2010

1,0 mln

2,1 mln

rok

Cukrzyca w Polsce

W Polsce na cukrzycę choruje około 3,1 mln ludzi. U ponad 30% z nich choroba wciąż pozostaje nierozpoznana. Oznacza to, że około 1 mln osób choruje na cukrzycę, ale nie są leczone2.

W ostatnich latach występowanie choroby w Polsce systematycznie wzrasta. Tylko w ostatnim dziesięcioleciu liczba chorych z rozpoznaną cukrzycą wzrosła dwukrotnie28. W 2011 roku 5,2 mln osób miało upośledzoną tolerancję glukozy, u wielu z nich oznacza to początek rozwoju cukrzycy2. Aż 60% Polaków, u których ryzyko zachorowania na cukrzycę jest wysokie, nie wie lub nie sądzi, że może zachorować 22.

Szacuje się, że w 2030 roku w Polsce będzie 3,4 mln chorych na cukrzycę2. W okresie od 2005 do 2025 roku zachorowalność na cukrzycę typu 1 u dzieci w Polsce zwiększy się czterokrotnie29.

W 2010 roku ponad 86 tys. osób było hospitalizowanych z powodu cukrzycy30. W 2011 roku blisko 30 000 osób zmarło z powodu powikłań cukrzycy2.

Celem leczenia cukrzycy jest utrzymywanie stężenia glukozy we krwi (ocenianego za pomocą HbA1c) na poziomie poniżej 7%, a w niektórych grupach chorych poniżej 6,5%31. Szacuje się, że w Polsce jedynie 45% pacjentów z cukrzycą typu 2 i mniej niż 19% pacjentów z cukrzycą typu 1 osiąga ten cel32.

U co drugiego chorego z cukrzycą występuje choroba niedokrwienna serca33. Cukrzyca jest najczęstszą przyczyną schyłkowej niewydolności nerek. W programach przewlekłego leczenia dializami (hemodializami i dializami otrzewnowymi) znajduje się na stałe ponad 3,5 tys. chorych na cukrzycę, co stanowi ponad 20% wszystkich osób dializowanych34.

Rocznie notuje się w Polsce ponad 4 tys. hospitalizacji z powodu stopy cukrzycowej35.

7%

22,4%

11,5%

22,1%

16,4%

22%

2,3%

4,9%

Odsetek pacjentów z rozpoznanymi powikłaniami cukrzycy i pacjentów, u których w badaniu OPTIMO nie oceniano rozwoju powikłań36

chorzy zdiagnozowani chorzy niebadani

pro

cen

t p

acje

ntó

w

nefropatia neuropatia retinopatia stopa cukrzycowa

25

20

15

10

5

0


Zalecenia dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę

Cele leczenia cukrzycy, do których należy dążyć, czyli obniżenie wartości stężenia glukozy we krwi, jak również np. cholesterolu i ciśnienia tętniczego, zostały zdefiniowane w „Zaleceniach klinicznych dotyczących postępowania u chorych na cukrzycę 2012” opracowanych przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne31. Jak wskazuje codzienna praktyka, u większości chorych nie udaje się ich jednak osiągnąć32.

Według Międzynarodowej Federacji Diabetologicznej (International Diabetes Federation, IDF) Polska jest wśród dziesięciu krajów, w których odsetek występowania w populacji nieprawidłowej tolerancji glukozy (IGT), czyli stanu poprzedzającego rozwinięcie się cukrzycy typu 2, jest jednym z najwyższych na świecie.

U ponad 54,7% chorych z cukrzycą typu 2 w Polsce stwierdza się wartość hemoglobiny glikowanej HbA1c (jest to główny wskaźnik wyrównania metabolicznego cukrzycy, u osób zdrowych wynosi on < 6,0%) przekraczającą 7%, co oznacza, że są oni zagrożeni dużym ryzykiem rozwoju powikłań mikro- i makronaczyniowych36.

Ponadto u 90% chorych na cukrzycę typu 2 w Polsce występuje podwyższone ciśnienie tętnicze krwi; u chorych z nowo rozpoznaną cukrzycą i bez rozpoznanego nadciśnienia tętniczego ciśnienie skurczowe jest o 11 mm Hg wyższe niż u osób bez cukrzycy36.

Wśród pacjentów z cukrzycą typu 2 tylko 6,2% osiąga założony cel leczenia (wartość HbA1c < 7%, ciśnienie tętnicze krwi < 130/80 mm Hg, cholesterol < 100 mg/dl) 12.

Wyrównanie cukrzycy typu 236

Założony cel leczenia cukrzycy typu 2 (HbA1c < 7%, RR < 130/80 mm Hg, LDL < 100 mg/dl)12

Wyrównanie cukrzycy typu 136

osiąga cel nie osiąga celu



100%

100%

80%

80%

60%

60%

40%

40%

20%

20%

0%

0%

HbA1c

HbA1c

ciśnienie tętnicze krwi

ciśnienie tętnicze krwi

LDL cholesterol

LDL cholesterol

Pacjenci z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 237

Jednym z najnowszych badań przeprowadzonych w Polsce, charakteryzującym populację chorych i oceniającym realizację celów leczenia u pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2, było badanie ARETAEUS1.

Autorzy stwierdzili, że u chorych na cukrzycę rozpoznaną w ciągu ostatnich 2 lat obserwowano relatywnie wysoką częstość występowania czynników ryzyka rozwoju zarówno powikłań sercowo-naczyniowych, jak i innych późnych powikłań cukrzycy. U prawie 80% pacjentów stwierdzono nadciśnienie i zaburzenia gospodarki lipidowej.

Czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych w populacji pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2 objętych badaniem ARETAEUS1

leczeni przez specjalistów diabetologów leczeni przez lekarzy innych specjalności

nad

ciśn

ien

ie

zab

urz

enia

g

osp

od

arki

lip

ido

wej

wcz

eśn

iej

prz

ebyt

y o

stry

ze

spó

ł wie

ńco

wy

stab

ilna

cho

rob

a w

ień

cow

a

wcz

eśn

iej

prz

ebyt

y u

dar

prz

ebyt

y p

rzem

ijają

cy a

tak

nie

do

krw

ien

ny

100%

80%

60%

40%

20%

0

Wzrost zapadalności na cukrzycę typu 1 w Polsce

Trend zapadalności na cukrzycę typu 1 jest dwa razy wyższy w Polsce w porównaniu z innymi krajami europejskimi29.

Przeciętna zapadalność na cukrzycę typu 1 w Polsce w latach 1989-2004 wyniosła 10,2 na 100 tys. osób na rok i wzrosła z 5,5 aż do 17,729.

Według modelu przewidującego liczbę zachorowań na cukrzycę typu 1 w roku 2025 zachoruje 4800 dzieci w wieku 0-14. roku życia29.

W okresie od 2005 do 2025 roku zapadalność na cukrzycę typu 1 u dzieci w Polsce zwiększy się prawie czterokrotnie29.

W 2011 roku pod opieką poradni diabetologicznych dla dzieci znajdowało się prawie 15 tys. chorych29.

0-4 lat 5-9 lat 10-14 lat

Zapadalność na cukrzycę typu 1 w Polsce u dzieci (0-14. rż.) w latach 1970-2010 oraz trend zapadalności na cukrzycę typu 1 w Polsce na lata 2010-2030, w trzech grupach wiekowych

120

100

80

20

40

60

0

19801970 1990 2000 2010 2020 2030

rok

zap

adal

no

ść (

na

100

tys.

osó

b)

94%

6%


W Polsce w 2011 roku na cukrzycę chorowało około 3,1 mln osób (10,6% dorosłej populacji).

W ostatnim dziesięcioleciu liczba chorych z rozpoznaną cukrzycą wzrosła dwukrotnie28.

Szacuje się, że w 2011 roku około 30 tys. osób zmarło z powodu powikłań cukrzycy2.

W programach przewlekłego leczenia dializami (hemodializami i dializami otrzewnowymi) znajduje się na stałe ponad 3,5 tys. chorych na cukrzycę, co stanowi ponad 20% wszystkich osób dializowanych34.

Szacuje się, że w 2030 roku będzie w Polsce 3,4 mln chorych na cukrzycę2.

Cukrzyca. Problem globalny, problem narodowy Cukrzyca. Wyzwanie dla Polski

2011 2030

33

34

17

Ten jeden z głównych czynników ryzyka zachorowania na cukrzycę jest w Polsce zjawiskiem powszechnym. W 2008 roku 1 z 2 Polaków miał nadwagę, a co 4. był otyły25.

W okresie od 2005 do 2025 roku zachorowalność na cukrzycę typu 1 u dzieci w Polsce zwiększy się czterokrotnie29.

U ponad 30% z nich choroba wciąż pozostaje nierozpoznana2. To oznacza, że około 1 mln osób choruje na cukrzycę, ale nie są leczone.

5,2 MLNW 2011 roku 5,2 mln osób miało upośledzoną tolerancję glukozy, u wielu z nich oznacza to początek rozwoju cukrzycy2.

60 %Polaków, u których ryzyko zachorowania na cukrzycę jest wysokie, nie wie lub nie sądzi, że może zachorować 22.

OPIEKA DIABETOLOGICZNA W POLSCE

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012OPIEKA DIABETOLOGICZNA W POLSCE OPIEKA DIABETOLOGICZNA W POLSCE28 29

Pierwsze objawy cukrzycy / objawy najczęściej doświadczane przez badanych

Wzmożone pragnienie i oddawanie moczu (nawet kilka razy w ciągu nocy)

Uczucie senności, osłabienia, zmęczenia, zasłabnięcia

Podwójne widzenie (przemijające)

Chudnięcie

Objawy doświadczane rzadziej lub na późniejszym etapie

Pogorszenie widzenia

Bezsenność

Szybsze męczenie się, konieczność ograniczenia wysiłku fizycznego

Hipoglikemia związana ze spadkiem poziomu cukru we krwi

Stan opieki diabetologicznej w Polsce Wczesna diagnostyka cukrzycy: zalecenia Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

Na cukrzycę typu 2 najczęściej chorują osoby dorosłe po 45. roku życia, zwłaszcza te, które spożywają zbyt kaloryczne posiłki, mało się ruszają, palą papierosy. Ta postać choroby stanowi ok. 90% wszystkich przypadków cukrzycy.

Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) na rok 201231, jeśli nie występują objawy hiperglikemii, badanie w kierunku cukrzycy należy przeprowadzać raz na 3 lata u każdej osoby powyżej 45. roku życia.

Badanie w kierunku cukrzycy należy wykonywać co roku niezależnie od wieku u następujących osób z grup ryzyka:

• z nadwagą lub otyłością (BMI ≥ 25 kg/m2),

• z cukrzycą występującą w rodzinie (rodzice bądź rodzeństwo),

• mało aktywnych fizycznie,

• z grupy środowiskowej lub etnicznej częściej narażonej na cukrzycę,

• u których w poprzednim badaniu stwierdzono nieprawidłową glikemię na czczo (> 100 mg/dl, 5,6 mmol/l) lub nietolerancję glukozy,

• u kobiet z przebytą cukrzycą ciążową,

• u kobiet, które urodziły dziecko o masie ciała > 4 kg,

• z nadciśnieniem tętniczym (≥ 140/90 mm Hg),

• z hiperlipidemią [stężenie cholesterolu frakcji HDL < 40 mg/dl (< 1,0 mmol/l) i/lub triglicerydów 250 mg/dl (> 2,85 mmol/l)],

• u kobiet z zespołem policystycznych jajników,

• z chorobą układu sercowo-naczyniowego.

Podejrzewając u chorego cukrzycę, należy wykonać jedno z następujących badań:

• oznaczenie stężenia glukozy w osoczu krwi żylnej na czczo (norma do 99 mg/dl, od 100 do 125 mg/dl – nietolerancja glukozy, 126 mg/dl i więcej – cukrzyca, o ile wynik ten będzie potwierdzony jeszcze jednym oznaczeniem, które wyniesie 126 mg/dl lub więcej),

• oznaczenie przygodnego (czyli niezależnego od czasu, jaki upłynął od ostatniego posiłku) stężenia glukozy w osoczu krwi żylnej (jeżeli wyniesie ono 200 mg/dl lub więcej, a osoba badana zgłasza objawy kliniczne cukrzycy (np. wzmożone pragnienie, wzmożone oddawanie moczu, utratę masy ciała, wówczas należy rozpoznać cukrzycę),

• doustny test obciążenia 75 g glukozy.

Charakterystykę objawów cukrzycy odczuwanych przez pacjentów potwierdza „Społeczny obraz cukrzycy” – badanie Koalicji na rzecz Walki z Cukrzycą przeprowadzone przez TNS OBOP39, w którym zebrano odpowiedzi osób ze stwierdzoną cukrzycą. Wśród wymienianych objawów można wskazać takie, które są widoczne już na początku choroby i skłaniają do wizyty u lekarza – najczęściej dopiero w celu postawienia diagnozy (badani nie łączą ich z cukrzycą). Inne objawy (związane z pogorszeniem funkcjonowania innych narządów) pojawiają się zwykle dopiero po jakimś czasie.

Objawy cukrzycy doświadczane przez chorych – badanie „Społeczny obraz cukrzycy”39

Europejski Konsumencki Indeks Zdrowia38

0 400 800200 600 1000

Holandia 872

Dania 822

Islandia 799

Szwecja 775

Finlandia 752

Niemcy 704

Luksemburg 791

Szwajcaria 769

Austria 737

Czechy 694

Belgia 783

Norwegia 756

Irlandia 714

Francja 766

W. Brytania 721

Słowacja 675

Chorwacja 655

Estonia 653

Słowenia 638

Cypr 627

Włochy 623

Grecja 617

Malta 609

Hiszpania 603

Portugalia 589

Litwa 585

Polska 577

Węgry 577

Albania 535

Macedonia 527

Łotwa 491

Rumunia 489

Bułgaria 456

Serbia 451

Stan opieki diabetologicznej w Polsce jest znacznie gorszy niż w innych krajach europejskich. Obecna sytuacja prowadzi do stałego zwiększania kosztów cukrzycy. Brakuje skutecznych programów profilaktyki cukrzycy, niska jest także efektywność systemu jej diagnostyki.

Według Europejskiego Konsumenckiego Indeksu Zdrowia (Euro Health Consumer Index, EHCI) sytuacja polskiej opieki zdrowotnej stale się pogarsza. W rankingu Polska uzyskała 577 punktów i zajęła 27. miejsce, co oznacza spadek o jedno miejsce w porównaniu z rokiem 2009.

Polska opieka zdrowotna pozostaje w tyle europejskiej stawki, zdecydowanie potrzebuje gruntownej reformy, szczególnie w zakresie dostępu do nowoczesnych leków, co stanowi jeden z jej najpoważniejszych problemów38.

Nieco mniej niż połowa Europejczyków uznaje jakość opieki zdrowotnej dla osób z cukrzycą i dostęp do leczenia cukrzycy za odpowiednie (47% i 49%). W Polsce jednak opinia na ten temat jest znacznie gorsza: tylko 18% i 20% pacjentów uważa poziom opieki zdrowotnej dla osób z cukrzycą oraz dostęp do leczenia cukrzycy za wystarczające22.

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012OPIEKA DIABETOLOGICZNA W POLSCE OPIEKA DIABETOLOGICZNA W POLSCE30 31

Rejestry diabetologiczne Co wymaga poprawy?

Rejestry diabetologiczne są skutecznym narzędziem poprawy opieki diabetologicznej. Raport European Best Information through Regional Outcomes in Diabetes (EUBIROD)40 z września 2010 roku podaje, że tylko 18 krajów Unii Europejskiej prowadziło rejestry pacjentów diabetologicznych (w tym Polska). W większości rejestry są prowadzone przez ośrodki diabetologiczne, choć docelowo jest planowane włączenie lekarzy i pielęgniarek medycyny rodzinnej. Na ogół rejestry są finansowane i koordynowane przez ministerstwa zdrowia.

W Polsce w roku 2009 stworzono Program Prewencji i Leczenia Cukrzycy w Polsce41, w którym zaplanowano realizację 2 rejestrów diabetologicznych: dla dzieci i młodzieży „Wdrożenie i wprowadzenie Rejestru Wieku Rozwojowego” oraz pacjentów dorosłych „Wdrożenie i prowadzenie Rejestru Chorych na Cukrzycę”.

W roku 2010 opracowano Narodowy Program Przeciwdziałania Chorobom Cywilizacyjnym, a w jego obrębie Moduł II: Program Prewencji i Leczenia Cukrzycy w Polsce na lata 2010-201142. W kwietniu 2012 roku ogłoszono Narodowy Program Profilaktyki i Edukacji Diabetologicznej na rok 2012. Program jest kontynuacją działań prowadzonych od 2006 roku w ramach Programu Prewencji i Leczenia Cukrzycy w Polsce, wchodzącego obecnie w skład Narodowego Programu Przeciwdziałania Chorobom Cywilizacyjnym (program dot. cukrzycy jest realizowany w ramach Modułu II). Celem ogłoszonego w 2012 roku programu jest zwiększenie świadomości na temat cukrzycy i jej powikłań wśród społeczeństwa, ograniczenie występowania czynników ryzyka (zapobieganie występowaniu cukrzycy typu 2), stworzenie skutecznych strategii zapobiegania powikłaniom cukrzycy poprzez poprawę jakości leczenia w ośrodkach diabetologicznych zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego z 2011 roku, a także poprawa jakości życia osób z cukrzycą43.

Zarówno Rejestr Chorych na Cukrzycę dla dorosłych, jak i Rejestr Wieku Rozwojowego dla dzieci i młodzieży mogą stać się milowymi krokami w kierunku poprawy opieki diabetologicznej w Polsce. Należy jednak w tworzenie rejestrów włączyć wszystkie ośrodki diabetologiczne, co w konsekwencji umożliwi ciągłą ocenę stanu opieki diabetologicznej, a analiza uzyskanych wyników przełoży się na poprawę jakości leczenia chorych na cukrzycę dorosłych oraz dzieci i młodzieży.

Kraj Opis

Austria Healthgate: rejestr około 2600 pacjentów z regionu Styrii. Działa od 1998 roku. Aktualizowany co roku

BelgiaIQED: rejestr około 11 000 pacjentów z cukrzycą od 2001 roku. Gromadzi dane ze 120 przychodni specjalistycznych. Dane aktualizowane są co 18 miesięcy na bazie kwestionariusza DiabCare

Cypr National Diabetes Register: działa od 2007 roku. Prowadzony w oparciu o kwestionariusz BIRO. Obejmuje około 800 chorych na cukrzycę

Dania Hillerod Hospital Registry: około 2500 chorych na cukrzycę

Holandia West Friesland: zrzesza około 5000 cukrzyków i jest aktualizowany przez 75 centrów diabetologicznych. Centralnie skomputeryzowany

Irlandia The Diamond: rejestr obejmuje 4000 pacjentów z cukrzycą

Luksemburg Rejestr dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 1

Malta Rejestr obejmuje około 250 chorych na cukrzycę

Niemcy Rejestr regionu Nadrenia-Palatynat obejmujący 14 000 pacjentów. Aktualizowany co roku przez 100 ośrodków diabetologicznych

Polska Rejestr prowadzony przez Śląskie Centrum Diabetologii dla 800 pacjentów do 18. roku życia z cukrzycą typu 1

Rumunia SincroDiab: rejestr działa od 1990 roku na bazie GEHR (Good European Health Record) i obejmuje około 2900 pacjentów z cukrzycą

Słowenia Rejestr obejmuje 1600 dzieci z cukrzycą typu 1

SzwecjaThe Skaraborg Primary Care Database (SPCD): działa od 2000 roku. Zbiera informacje z 24 centrów zdrowia publicznego regionu Skaraborg. Obejmuje 11 000 pacjentów

Węgry GPMSSP: rejestr działa od 1998 roku i obejmuje 1400 pacjentów

Włochy Umbria Diabetes Register: działa od 1999 roku i obejmuje około 10 000 pacjentów. Aktualizowany co roku

Rejestry diabetologiczne w Unii Europejskiej wg raportu EUBIROD, 201040

Korzyści dla polityki zdrowotnej państwa z prowadzenia Rejestru Wieku Rozwojowego dla dzieci i młodzieży

Optymalizacja leczenia cukrzycy dzieci i młodzieży

Wyrównywanie różnic w opiece diabetologicznej u dzieci

Modyfikacja leczenia w zależności od typu cukrzycy, ujednolicenie opieki diabetologicznej u dzieci i młodzieży

Planowanie potrzeb pediatrycznej opieki diabetologicznej w oparciu o aktualne dane

Uzyskanie danych epidemiologicznych uwzględniających obserwowany wzrost zachorowalności na cukrzycę w populacji wieku rozwojowego

Korzyści dla polityki zdrowotnej państwa z prowadzenia Rejestru Chorych na Cukrzycę dla dorosłych

Ocena stanu zdrowia chorych na cukrzycę, obecności przewlekłych powikłań, chorób towarzyszących w zależności od wieku, czasu trwania choroby, płci, typu cukrzycy

Szacowanie aktualnych kosztów leczenia i opieki diabetologicznej

Ocena jakości opieki diabetologicznej − wyrównania cukrzycy w zależności od opisanych powyżej parametrów

Ocena ryzyka występowania przewlekłych powikłań − szacunkowe dane o wydatkach poniesionych na leczenie w przyszłości

Wskazania do intensyfikacji działań w celu poprawy opieki nad pacjentami chorymi na cukrzycę w Polsce

Ocena ilości przepisywanych leków przeciwcukrzycowych, zlecanych badań i ich porównanie z aktualnie obowiązującymi wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego – określenie kosztów refundacji tych środków

Określenie ilości i rodzaju przepisywanych leków do leczenia chorób towarzyszących

Korzyści dla polityki zdrowotnej z wprowadzenia rejestrów chorych na cukrzycę44

POPRAWAUczenie się na różnicach, wymienianie się najlepszymi sposobami postępowania i wdrażanie ich w celu poprawy wyników leczenia u osób z cukrzycą

DZIELENIE SIĘ DANYMIPublikowanie tych informacji i określanie najlepszych sposobów postępowania

MIERZENIEZbieranie informacji na poziomie lokalnym

KOSZTY CUKRZYCY

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012KOSZTY CUKRZYCY KOSZTY CUKRZYCY34 35

Koszty cukrzycy: świat, Europa, Polska

Opłacalność leczenia cukrzycy46

W większości rozwiniętych krajów świata cukrzyca pochłania około 15% wydatków na ochronę zdrowia.

W 2011 roku szacunkowe globalne wydatki na leczenie cukrzycy i zapobieganie powikłaniom wyniosły łącznie co najmniej 465 mld USD. Do 2030 roku liczba ta przekroczy 595 mld USD. Wyrażone w wartości dolarów międzynarodowych (international dollars – ID) na rok 2008, która uwzględnia różnice w mocy nabywczej, globalne koszty zdrowotne cukrzycy wyniosły co najmniej 499 mld ID w 2011 roku i wyniosą 654 mld ID w 2030. W 2011 roku na leczenie i kontrolowanie cukrzycy na całym świecie wydano szacunkowo 1274 USD (1366 ID) na osobę2.

W Europie w 2011 roku całkowite koszty cukrzycy wyniosły 131 mld USD2. 25% wydatków jest alokowane w monitorowanie poziomu glukozy we krwi pacjentów, następne 25% w leczenie powikłań, natomiast pozostałe 50% to suma reszty kosztów bezpośrednich (konsultacje lekarskie i pielęgniarskie, koszty hospitalizacji, sprzętu medycznego i leków) i pośrednich (spadek wydajności pracy, absencje)23. Szacuje się, że w krajach członkowskich 2,5-15% wydatków na zdrowie pochłania walka z cukrzycą i jej powikłaniami13.

Cukrzyca typu 2 jest przyczyną skrócenia życia o 5-10 lat (w stosunku do średniej długości), a główną przyczyną zgonów są powikłania, np. choroby układu sercowo-naczyniowego. U około 50% osób chorych na cukrzycę typu 2 dochodzi do rozwoju co najmniej jednego powikłania, zanim jeszcze choroba zostanie rozpoznana. Największe nakłady środków finansowych są związane z koniecznością leczenia szpitalnego różnego rodzaju powikłań cukrzycowych, jak choroby serca, udar mózgu, niewydolność nerek oraz stopa cukrzycowa. Wystąpieniu tych powikłań można zapobiegać dzięki wczesnemu rozpoznaniu cukrzycy, odpowiedniej edukacji pacjentów oraz kompleksowej i długotrwałej opiece nad chorymi.

Atlas Diabetologiczny publikowany cyklicznie i regularnie uaktualniany przez Międzynarodową Federację Diabetologiczną (International Diabetes Federation, IDF) przedstawia dane kosztowe z których wynika, że Polska, podobnie jak Łotwa, Litwa i Estonia, przeznacza najmniejszą ilość środków finansowych w Unii Europejskiej na diagnostykę i leczenie cukrzycy2.

Skuteczna terapia cukrzycy to oszczędności związane z uniknięciem lub odsunięciem w czasie leczenia bardzo kosztownych powikłań choroby.

Analiza ekonomiczna oparta na wynikach badań klinicznych i obserwacyjnych wskazuje, że leczenie pacjenta do celu, jakim jest wyrównanie cukrzycy zdefiniowane wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologiczngo (PTD), jest kosztowo efektywne nawet przy blisko 4-krotnym wzroście kosztów. Dynamiczny wzrost chorobowości i poziomu wydatków na leczenie osób z cukrzycą, przy ograniczonych funduszach na opiekę zdrowotną, zmusza do zastanowienia się nad jak najefektywniejszą alokacją środków przeznaczonych na terapię diabetologiczną.

W analizie przeprowadzonej za pomocą modelu CORE zdefiniowano możliwy poziom wzrostu wydatków na opiekę diabetologiczną, jaka zapewni pacjentom leczenie zgodne ze standardami zdefiniowanymi przez PTD, czyli utrzymanie stężenia glukozy we krwi (ocenianego za pomocą HbA1c) na poziomie poniżej 7%, utrzymanie prawidłowego ciśnienia krwi i wyrównanie gospodarki lipidowej, przy jednoczesnym zachowaniu efektywności kosztowej.

Rozważono dwa hipotetyczne przypadki pacjentów – Jana i Piotra, u których w wieku 60 lat rozpoznano cukrzycę typu 2. Pod względem charakterystyk klinicznych oraz historii medycznej Jan i Piotr reprezentują populację nowo zdiagnozowanych polskich pacjentów z cukrzycą typu 2. W przypadku Jana choroba rozwija się w przeciętnym tempie progresji, Piotr jest leczony zgodnie ze standardami wyznaczonymi przez PTD. Model CORE pozwolił na ocenę szybkości progresji choroby w tych dwóch hipotetycznych przypadkach i prześledzenie rozwoju powikłań i kosztów dla obu pacjentów.

Wyniki analizy wskazują, że zgodna z wytycznymi terapia cukrzycy to oszczędności związane z uniknięciem lub odsunięciem w czasie leczenia bardzo kosztownych powikłań choroby. Efektywne leczenie to jednak przede wszystkim dłuższe i lepsze jakościowo życie pacjentów. Na podstawie prognozowanych efektów zdrowotnych porównywanych terapii Jana i Piotra oceniono, jaki wzrost kosztów leczenia będzie efektywny zgodnie z przyjętym w Polsce progiem opłacalności zdefiniowanym na poziomie około 100 tys. PLN, czyli 3 x PKB per capita. Akceptowalny wzrost wydatków na leczenie cukrzycy, czyli efektywny kosztowo, może wynieść blisko 2900 PLN rocznie na leczenie jednego pacjenta. Jest to średnio 4-krotnie większa kwota niż obecne koszty ponoszone na leczenie pacjenta z cukrzycą. Oczywiście narzucenie sztywnych ram progresji choroby, jakie zostało zastosowane w przypadku Piotra, niesie ze sobą wiele ograniczeń. Niemniej jednak naszkicowany w analizie obraz możliwej „idealnej” ścieżki życia pacjenta z cukrzycą może być punktem odniesienia dla oczekiwanych wyników terapii i związanej z nią skali kosztów.

W analizie celowo uniknięto porównania konkretnych opcji terapeutycznych. Dla uzyskania poprawy kontroli glikemii i pozostałych istotnych parametrów klinicznych kluczowe są jakość współpracy pacjenta z lekarzem oraz poziom stosowania się chorego do zaleceń. Takie zmiany nie muszą wymagać znacznych nakładów finansowych, a ich efekty – tak kliniczne, jak i ekonomiczne, powinny być zauważalne w nieodległym horyzoncie czasowym. Również w sytuacji, gdy zwiększenie skuteczności terapii wymaga poniesienia dodatkowych nakładów finansowych, wyniki opracowania mogą stanowić punkt odniesienia i być wsparciem dla podejmowania odpowiednich decyzji terapeutycznych. Wyznaczony w analizie progowej wzrost kosztów leczenia pacjenta z cukrzycą, który pozwala na uznanie zmiany postępowania terapeutycznego za opłacalną, wydaje się umożliwiać realizację jeśli nie idealnych, to optymalnych standardów leczenia. Świadomość, że decyzje terapeutyczne podejmowane dziś wpłyną na standard życia chorego i koszty generowane w związku z jego leczeniem przez kilkanaście kolejnych lat, powinna determinować sposób podejścia do prowadzonego leczenia. Wartość dodana skutecznej terapii cukrzycy typu 2 wydaje się uzasadniać wdrażanie optymalnych, zgodnych z proponowanymi standardami schematów leczenia.

0 2000 4000 50001000 3000 6000

Irlandia

Dania

Francja

Holandia

Szwecja

Austria

Niemcy

W. Brytania

Finlandia

Włochy

Grecja

Hiszpania

średnia EU

Portugalia

Słowenia

Czechy

Węgry

Polska

Estonia

Litwa

Łotwa

Wydatki roczne (USD) na głowę mieszkańca z tytułu prewencji, diagnostyki i leczenia cukrzycy w wybranych państwach Unii Europejskiej45

Przypuszcza się, że do roku 2030 wydatki ponoszone na całym świecie przez systemy opieki zdrowotnej na profilaktykę i leczenie cukrzycy i jej powikłań wyniosą ponad 595 mld USD2.

W Europie w 2011 roku całkowite koszty cukrzycy były szacowane na poziomie 131 mld USD2.

Uwzględniwszy różnice w sile nabywczej w różnych krajach, szacuje się, że światowe wydatki na cukrzycę wyniosą co najmniej 654 mld ID w 2030 roku2.

Koszty związane z cukrzycą

5035

4141

4101

4930

4113

4007

3751

3574

3157

2807

2742

2277

2046

1957

979

594

521

1626

973

584

493


Bezpośrednie i pośrednie koszty cukrzycy

Koszty cukrzycy w Polsce47

Poza olbrzymim cierpieniem, jakiego doznają chorzy na cukrzycę, choroba ta nakłada też olbrzymie obciążenia finansowe na samych pacjentów, ich rodziny i całą gospodarkę. Wyniki badań dowodzą, że wcześniejsze rozpoznanie cukrzycy i wcześniejsze zapewnienie chorym odpowiedniego leczenia faktycznie obniża koszty opieki zdrowotnej, ponieważ zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia lub opóźnia wystąpienie kosztownych powikłań46.

Koszty związane z cukrzycą są istotne dla indywidualnych pacjentów oraz dla całej gospodarki i stale rosną. Cukrzyca stanowi coraz większe obciążenie zarówno dlatego, że rosną bezpośrednie koszty zapewnienia chorym opieki zdrowotnej, jak i z powodu rosnących kosztów pośrednich ponoszonych przez społeczeństwo, związanych z utratą produktywności, wydatkami opieki społecznej i stratami finansowymi pacjentów. W wielu krajach wydatki na opiekę zdrowotną rosną szybciej niż produkt krajowy brutto na mieszkańca i pochłaniają coraz większą część finansów w budżetach państw, pracodawców i pojedynczych osób.

Szacuje się, że leczenie i strategie zapobiegania cukrzycy w 2011 roku kosztowały ok. 465 mld USD, a w roku 2030 suma ta wzrośnie do 595 mld USD2.

Rośnie częstość występowania chorób niezakaźnych w stosunku do chorób zakaźnych. Zwiększają się również wyzwania związane z finansowaniem opieki zdrowotnej ze środków publicznych. Może pojawić się więc sytuacja współzawodnictwa o finansowanie w ramach budżetu służby zdrowia, jak również współzawodnictwa między finansowaniem służby zdrowia a innych służb publicznych.

W ciągu 5 lat koszt świadczeń zdrowotnych z powodu cukrzycy (lata 2004-2009) wzrósł ponaddwukrotnie. W cukrzycy typu 1 głównie z powodu 80-proc. wzrostu średniego kosztu świadczenia na jednego chorego. W cukrzycy typu 2 tempo wzrostu było spowodowane przede wszystkim rosnącą chorobowością, przy jedynie 30-proc. wzroście kosztu świadczenia na jednego chorego. Koszt leczenia powikłań cukrzycy jest prawie 5 razy większy niż leczenia samej cukrzycy.

Analizy ekonomiczne przeprowadzane w krajach zachodnich wskazują, że obciążenie ekonomiczne społeczeństwa wynikające z leczenia cukrzycy i jej powikłań z roku na rok istotnie wzrasta. Wiąże się to wyraźnie ze wzrostem zapadalności na cukrzycę. Określenie całkowitych kosztów, jakie ponoszą zarówno osoby chore na cukrzycę, jak i całe społeczeństwo, jest zadaniem skomplikowanym, głównie ze względu na kompleksowość schorzenia i zakres powikłań będących jego następstwem.

W przeprowadzonej w 2011 roku analizie kosztów cukrzycy w Polsce skoncentrowano się na kosztach ocenianych z perspektywy społecznej. Podstawą analizy były dane udostępnione przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) i Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Ze względu na zmieniającą się metodę raportowania na przestrzeni lat poszczególne składowe kosztów były analizowane w różnych przedziałach czasowych. Na podstawie danych pozyskanych z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przeprowadzono również analizę wydatków społecznych związanych z niezdolnością do pracy i absencją chorobową spowodowaną cukrzycą oraz jej powikłaniami. Świadczenia te nie stanowiły kosztu w ujęciu ekonomicznym, dlatego ich analiza jest przeprowadzona oddzielnie i nie są brane pod uwagę w całkowitym ujęciu kosztów.

W przeprowadzonej analizie badano koszty z perspektywy społecznej w podziale na koszty bezpośrednie (koszty ambulatoryjne, hospitalizacje, koszty leków itp.) i koszty pośrednie (związane z utratą produktywności spowodowaną wcześniejszymi rentami i dniami niezdolności do pracy z powodu zwolnień lekarskich). Koszty bezpośrednie i pośrednie analizowano oddzielnie dla leczenia cukrzycy i jej powikłań.

Ze względu na źródło pozyskiwania danych zakres analizy nie objął kosztów związanych z leczeniem cukrzycy ponoszonych przez samych pacjentów. Należy podkreślić, że w przypadku osób chorych na cukrzycę bezpośrednie obciążenie finansowe pacjentów związane z zakupem leków przeciwcukrzycowych jest bardzo istotnym elementem kosztów. Pacjenci ponoszą bowiem we własnym zakresie część kosztów związanych z zakupem leków, ponieważ wszystkie substancje są refundowane tylko do ściśle określonego poziomu najtańszego leku w grupie. Nie uwzględniono także kosztów pośrednich związanych z koniecznością opieki nad pacjentem ze strony osób trzecich, co − jak wskazują inne badania przeprowadzone w tym zakresie, może stanowić nawet 30% kosztów pośrednich leczenia cukrzycy (CODIP)33.

W krajach o wysoko rozwiniętej gospodarce aż 75% wydatków na leczenie cukrzycy jest przeznaczane na leczenie w szpitalach powikłań z nią związanych (takich jak udar mózgu i niewydolność nerek). Jednak w krajach rozwijających się obraz kosztów jest zniekształcony przez fakt, że wiele osób nie może sobie pozwolić na leczenie i opiekę zdrowotną. Dlatego osoby w krajach rozwijających się tej opieki nie dostają, a olbrzymia część aktywności gospodarczej odbywa się poprzez handel wymienny lub nielegalny. Cukrzyca, uniemożliwiając chorym i ich opiekunom pracę, uderza w ich zdolności do zarobkowania. Cukrzyca nakłada też koszty pośrednie na gospodarkę i indywidualne osoby, które to koszty znacznie przekraczają koszty opieki medycznej. Nawet jeśli chorzy na cukrzycę nadal są w stanie pracować, choroba może wpływać na ich zdolność do normalnego funkcjonowania. Sama choroba lub leczenie szpitalne mogą być przyczyną absencji w pracy, a ostatecznie prowadzić do wcześniejszego przejścia na emeryturę lub rentę z powodu niesprawności i do przedwczesnego zgonu. Takie osoby, mimo swojego wykształcenia i doświadczenia zawodowego, wypadają z rynku pracy. Obciążenia związane z cukrzycą są dla wydajności gospodarki olbrzymie i proporcjonalnie większe w krajach słabiej rozwiniętych gospodarczo. Na poziomie jednostki chorzy na cukrzycę są narażeni na utratę zarobków, gdy muszą zrezygnować z pracy. Mogą wymagać opieki członków rodziny, którzy również utracą swoje dochody.

W większości krajów uprzemysłowionych istnieją zorganizowane systemy ubezpieczenia i/lub opieka zdrowotna opłacana przez państwo, tak więc poza cierpieniem fizycznym związanym z chorobą pacjenci nie odczuwają tak bardzo obciążeń finansowych.

W wielu krajach rozwijających się chorzy na cukrzycę sami muszą płacić za swoje leczenie. Na przykład w Indiach pokrycie tych kosztów pochłania aż do 25% dochodów gospodarstw domowych, a 30% biednych rodzin w Chinach winą za swoje ubóstwo obarcza koszty opieki zdrowotnej.

Nawet w USA aż 3 mln osób z cukrzycą ma ubezpieczenie, które nie wystarcza na pokrycie kosztów odpowiedniej opieki zdrowotnej, lub nie ma żadnego ubezpieczenia zdrowotnego.


81

111

94

129

134

183

79

110

97

134

174

225

Koszty objęte badaniem

Koszty bezpośrednie

koszty ambulatoryjne

hospitalizacje

koszty refundacji leków

Koszty pośrednieutrata produktywności spowodowana wcześniejszymi rentami

utrata produktywności spowodowana dniami niezdolności do pracy z powodu zwolnień lekarskich

Koszty nieobjęte badaniem

Koszty bezpośrednie współpłatność pacjenta

Koszty pośrednie koszty opieki osób trzecich

Koszty bezpośrednie – leczenie szpitalne i opieka ambulatoryjna

Koszty świadczeń zdrowotnych (leczenie szpitalne i opieka specjalistyczna) z powodu cukrzycy w roku 2009 były ponaddwukrotnie większe w stosunku do roku 2004. W przypadku cukrzycy typu 1 tak duży wzrost kosztów był spowodowany ponad 80-proc. wzrostem średniego kosztu świadczenia, co było w głównej mierze związane z wprowadzeniem w tym okresie refundacji pomp insulinowych i osprzętu do pomp dla dzieci. Wzrost kosztów cukrzycy typu 2 był spowodowany głównie wzrostem epidemiologicznym, gdyż średni koszt świadczenia w roku 2009 był większy niż świadczenie w 2004 roku tylko o 30%.

Zarówno w przypadku typu 1, jak i typu 2 cukrzycy główną składową kosztów stanowią świadczenia szpitalne. Ze względu na sposób raportowania NFZ w tym zestawieniu nie uwzględniono opieki nad pacjentami leczonymi w ramach podstawowej opieki zdrowotnej, czyli między innymi objętymi opieką lekarza rodzinnego.

Koszty bezpośrednie − koszt refundacji leków

Koszt refundacji leków rósł w dużo wolniejszym tempie niż koszt świadczeń zdrowotnych (dane w przypadku refundacji leków są dostępne jedynie od 2005 roku). Koszty płatnika z tytułu refundacji leków przeciwcukrzycowych wzrosły w tym okresie o 26%.

Koszty bezpośrednie – leczenie powikłań cukrzycy

Baza danych NFZ od 2008 roku umożliwiła również wyodrębnienie kosztów leczenia powikłań cukrzycy (bez refundacji leków). W 2009 roku wyniosły one 1743 mln PLN i były prawie 5-krotnie większe niż koszty leczenia samej cukrzycy. W porównaniu z rokiem 2008 nastąpił wzrost o 40%. Największy udział w kosztach leczenia powikłań cukrzycy mają choroby serca.

Koszty pośrednie

W celu oszacowania kosztów produktywności utraconej z powodu absencji chorobowej wykorzystano dane ZUS dotyczące liczby dni absencji chorobowej i rent wypłaconych z tytułu niezdolności do pracy. Szacując koszty pośrednie, zastosowano metodę pomiaru wartości kapitału ludzkiego wykorzystującą przeciętne dzienne wynagrodzenie brutto w gospodarce. Ze względu na sposób raportowania ustalenie kosztu produktywności utraconej z powodu niezdolności do pracy było możliwe tylko dla roku 2009. Koszt ten obliczono, uwzględniając liczbę rencistów w wieku produkcyjnym (dla kobiet 20-59 lat i dla mężczyzn 20-64 lat) i średnie roczne wynagrodzenie brutto w gospodarce. W 2009 roku 35 160 osób pobierało rentę z tytułu niezdolności do pracy i rentę socjalną z powodu cukrzycy. W przypadku kosztów pośrednich cukrzycy, w odróżnieniu od kosztów NFZ, nie było możliwe oparcie analiz na danych dotyczących chorób współistniejących. Z tego względu oszacowanie kosztów pośrednich opiera się na publikowanych danych dotyczących udziału pacjentów z cukrzycą w grupie osób z rozpoznaniem schorzenia uznawanego za powikłanie cukrzycy. Taki tryb liczenia kosztów niesie ze sobą oczywiste ograniczenia, ale pozwala na określenie skali obciążenia dla społeczeństwa – oszacowane w ten sposób koszty pośrednie niezdolności do pracy w 2009 roku wyniosły łącznie ponad 2,5 mld PLN. Koszty absencji chorobowej wyznaczono na podstawie danych dotyczących liczby dni absencji chorobowej osób chorych na cukrzycę, a w przypadku powikłań cukrzycy, podobnie jak w przypadku utraty produktywności z powodu niezdolności do pracy, oparto się na danych epidemiologicznych. Oszacowane w ten sposób koszty pośrednie absencji chorobowej wyniosły łącznie ponad 300 mln PLN. Dynamikę absencji chorobowej i przyznawania rent przedstawiono w części dotyczącej wydatków. Koszty pośrednie stanowią prawie 50% kosztów cukrzycy.

Analiza wydatków społecznych związanych z niezdolnością do pracy i absencją chorobową spowodowaną cukrzycą oraz powikłaniami cukrzycy

W związku z wprowadzonymi rozwiązaniami systemowymi liczba przyznawanych rent z roku na rok spada. Liczba orzeczeń o niezdolności do pracy zmalała także w przypadku cukrzycy. Analizując dane za lata 2004-2009, obserwujemy jednak, że tempo spadku w przypadku orzeczeń niezdolności do pracy wśród osób chorych na cukrzycę jest mniejsze niż dla całej populacji, ponadto w przypadku cukrzycy typu 1 zaobserwowano wzrost w roku 2009 w stosunku do roku 2008. W analizowanych latach zarówno dla cukrzycy, jak i jej powikłań obserwujemy wzrost liczby przyznawanych świadczeń rehabilitacyjnych i zasiłków chorobowych. Szczegółowe wartości kosztów, podobnie jak w przypadku kosztów pośrednich, były możliwe do oszacowania jedynie w roku 2009, toteż w przypadku szacowania wydatków na leczenie powikłań cukrzycy oparto się na wynikach badań epidemiologicznych.

Koszty cukrzycy w Polsce Struktura całkowitych kosztów cukrzycy w Polsce w 2009 roku

Wartość świadczeń udzielonych z powodu cukrzycy typu 1 i typu 2 w latach 2004-2009 (bez kosztów podstawowej opieki zdrowotnej, POZ)

Cukrzyca łącznie (PLN)

Renty z tytułu niezdolności do pracy 365 187 592

Renty socjalne 14 408 742

Świadczenia rehabilitacyjne 6 941 836

Zasiłki chorobowe 37 061 092

Suma 423 599 264

Powikłania cukrzycy (PLN)

Renty z tytułu niezdolności do pracy 486 785 181

Renty socjalne 5 065 741

Świadczenia rehabilitacyjne 14 843 914

Zasiłki chorobowe 43 099 980

Suma 549 794 824

Wydatki społeczne związane z niezdolnością do pracy i absencją chorobową spowodowaną cukrzycą oraz powikłaniami cukrzycy w 2009 roku

Koszty refundacji leków stosowanych w terapii cukrzycy w latach 2005-2009

cukrzyca typu 1 cukrzyca typu 2

250

800

200

400

500

600

700

150

300

100

200

kwo

ta (

mln

PLN

)kw

ota

(m

ln P

LN)

50

100

2004

2005

2005 2006

2006

2007

2007

2008

2008

2009

2009

0

0

koszty pośrednie świadczenia zdrowotne na leczenie powikłań cukrzycy refundacja leków przeciwcukrzycowych podstawowa opieka zdrowotna (POZ) świadczenia zdrowotne na leczenie cukrzycy

46%

28%

12%

7%7%

546 559 629 663 687


Z perspektywy społecznej całkowity koszt cukrzycy w Polsce wynosi około 6 mld PLN rocznie.

W 2009 roku średni koszt świadczenia zdrowotnego udzielonego z powodu cukrzycy (leczenie szpitalne i opieka specjalistyczna, bez refundacji leków) pacjentowi z rozpoznaną cukrzycą typu 2 wyniósł w Polsce 414 PLN, a z rozpoznaną cukrzycą typu 1 − 926 PLN.

Koszty pośrednie (związane z utratą produktywności spowodowaną wcześniejszymi rentami i dniami niezdolności do pracy z powodu zwolnień lekarskich) stanowią prawie 50% całkowitych kosztów cukrzycy.

ŚREDNI KOSZT ŚWIADCZENIA

ZDROWOTNEGO UDZIELONEGO

Z POWODU CUKRZYCY

926 PLN

TYP 1

414 PLN

TYP 2

W rankingu Euro Consumer Diabetes Index (Europejski Konsumencki Ranking Opieki i Leczenia Chorych na Cukrzycę), edycja 2008, Polska znajduje się na 25. miejscu (na 30 ocenianych krajów) pod względem jakości opieki diabetologicznej. Koszt leczenia

powikłań cukrzycy jest 5 razy większy niż leczenia samej cukrzycy.

Koszty leczenia cukrzycy w Polsce47

KLUCZOWE INICJATYWY DLA DIABETOLOGII

Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012 Cukrzyca / Ukryta pandemia / Sytuacja w Polsce / Edycja 2012KLUCZOWE INICJATYWY DLA DIABETOLOGII KLUCZOWE INICJATYWY DLA DIABETOLOGII44 45

Kluczowe inicjatywy dla opieki diabetologicznej

Konieczność zahamowania niepokojąco rozprzestrzeniającej się cukrzycy zrodziła potrzebę inicjatyw, które pomogą powstrzymać globalną epidemię tej choroby.

10-12 października 1989. Deklaracja z St. Vincent (The Saint Vincent Declaration, SVD)

Sformułowanie tej deklaracji miało miejsce w St. Vincent we Włoszech w 1989 roku na spotkaniu przedstawicieli resortów zdrowia i organizacji pacjentów ze wszystkich krajów europejskich. Spotkanie to odbywało się pod egidą Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) i Międzynarodowej Federacji Cukrzycy (International Diabetes Federation, IDF). Deklaracja stwierdza, że cukrzyca jest jednym z głównych i narastających problemów zdrowotnych, a rządy krajów Europy powinny stworzyć warunki umożliwiające znaczne ograniczenie wielkich strat, jakie powodują powikłania tej choroby.

„W Europie cukrzyca jest głównym i stale rosnącym problemem zdrowotnym, który dotyczy wszystkich bez względu na wiek i kraj pochodzenia. Jest przyczyną przewlekle złego stanu zdrowia i przedwczesnej śmierci. Problem cukrzycy dotyczy przynajmniej dziesięciu milionów obywateli europejskich”. „Rządy i ministerstwa zdrowia krajów Europy powinny przyjąć za swój obowiązek i stać się odpowiedzialne za stworzenie warunków, które umożliwiłyby znaczne ograniczenie wielkich strat z powodu cukrzycy i śmierci powodowanych przez nią. Kraje te powinny formalnie uznać znaczenie problemów cukrzycy i wytworzyć środki do ich rozwiązania. Należy na szczeblach lokalnych, krajowych i europejskich stworzyć oraz formalnie opublikować plany zapobiegania, rozpoznawania i leczenia cukrzycy, a szczególnie jej powikłań – ślepoty, niewydolności nerek, zgorzeli i amputacji kończyn dolnych, nasilenia choroby niedokrwiennej serca i udaru mózgu” (fragmenty Deklaracji z St. Vincent)48.

1991. Ustanowienie Światowego Dnia Walki z Cukrzycą

Światowy Dzień Walki z Cukrzycą, ustanowiony przez Międzynarodową Federację Cukrzycy (International Diabetes Federation, IDF) oraz Światową Organizację Zdrowia (World Health Organization, WHO), jest obchodzony każdego roku w dniu 14 listopada. Właśnie tego dnia w 1891 roku urodził się Frederick Banting, który w 1922 roku wraz Charlesem Bestem jako pierwszy zastosował insulinoterapię w leczeniu cukrzycy. Głównym celem obchodów Światowego Dnia Walki z Cukrzycą jest zwiększenie świadomości społecznej co do objawów tej choroby, przyczyn jej powstawania, skutecznych sposobów leczenia i zapobiegania późnym powikłaniom cukrzycy.

1992. Powstanie Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD)

Polskie Towarzystwo Diabetologiczne powstało na bazie Sekcji Diabetologii Towarzystwa Internistów Polskich. Obecnie PTD liczy blisko 1000 członków skupionych w 13 oddziałach i jest jednym z największych specjalistycznych towarzystwa lekarskich. PTD wydaje ogólnopolskie pismo specjalistyczne: „Diabetologia Kliniczna”. Począwszy od roku 2004, PTD ogłasza corocznie zalecenia postępowania z chorymi na cukrzycę. Członkowie Towarzystwa publikowali oryginalne prace z dziedziny diabetologii w najwybitniejszych pismach naukowych świata. Polscy diabetolodzy działają jako recenzenci wydawnictw diabetologicznych oraz uczestniczą w panelach oceniających projekty badawcze dla Unii Europejskiej. Członkowie Towarzystwa realizują międzynarodowe i krajowe projekty badawcze, zasiadają we władzach European Association for the Study of Diabetes.

1997. Deklaracja o stanie realizacji celów określonych w St. Vincent

Po ośmiu latach od sformułowania Deklaracji z St. Vincent w Lizbonie w 1997 roku przyjęto Deklarację o stanie realizacji celów określonych w St. Vincent. Przedstawiciele krajów Europejskiego Regionu Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) stwierdzili istotną redukcję kosztownych powikłań cukrzycy w krajach, w których programy zwalczania cukrzycy są konsekwentnie realizowane. Cukrzyca jako choroba cywilizacyjna i społeczna wymaga systemowego podejścia poprzez tworzenie nowych międzynarodowych, krajowych i lokalnych programów zwalczania cukrzycy.

2004. Pierwsze zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD) w 2004 roku powołał specjalny zespół ds. opracowania zaleceń klinicznych dotyczących postępowania u chorych na cukrzycę. W ten sposób PTD – wtedy po raz pierwszy zespołowo – przygotowało rekomendacje mające kompleksowy i wieloośrodkowy charakter, a równocześnie oparte na aktualnych doniesieniach diabetologii światowej. Ich autorzy uważają, że właśnie PTD, jako główny organizator życia naukowego i inicjator praktycznego wdrażania nauki o cukrzycy oraz jako ogólnopolska niezależna organizacja społeczna, jest najbardziej upoważnione do opracowania i wydania takich zaleceń, podobnie jak czynią to towarzystwa w innych krajach32.

16 kwietnia 2006. Deklaracja Parlamentu Europejskiego

Parlament Europejski wydał deklarację dotyczącą cukrzycy i wezwał kraje członkowskie do nadania priorytetu działaniom dotyczącym tej choroby w nowej strategii zdrowotnej Unii Europejskiej oraz do tworzenia narodowych planów walki z cukrzycą. Deklaracja jest zgodna z art. 116 Regulaminu dotyczącym cukrzycy, a jej autorami byli John Bowis, Georgs Andrejevs, Dorette Corbey i Karin Scheele.

18 maja 2006. Deklaracja Wiślańska

Deklaracja Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego i całego środowiska leczącego cukrzycę została skierowana do Ministerstwa Zdrowia i Narodowego Funduszu Zdrowia jako dramatyczny apel przedstawiający niepokojącą sytuację lecznictwa diabetologicznego w Polsce. Głównym postulatem deklaracji było nadanie szczególnej rangi zagadnieniom leczenia cukrzycy poprzez zwiększenie punktacji za procedury diabetologiczne oraz podniesienie wartości kontraktów na leczenie cukrzycy. Rekomendowano wprowadzenie centralnie finansowanych procedur diabetologicznych, a także bezzwłoczne wprowadzenie na listy refundacyjne nowoczesnych leków w takich proporcjach, jak ma to miejsce w innych specjalnościach i w innych krajach.

10 czerwca 2006. Akcja „Unite for Diabetes”

Na corocznym spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (American Diabetes Association, ADA) w Waszyngtonie Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna (International Diabetes Federation, IDF) zainicjowała akcję o zasięgu ogólnoświatowym pod hasłem „Unite for Diabetes”, której zadaniem jest wsparcie zaadaptowania rezolucji ONZ dotyczącej cukrzycy.

Powstanie Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD)

1992

Pierwsze „Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę” Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego

2004

Deklaracja z St. Vincent (The Saint Vincent Declaration, SVD)

1989

Deklaracja o stanie realizacji celów określonych w St. Vincent

1997

Powstanie Koalicji na rzecz Walki z Cukrzycą

2009

Raport pt.: „Diabetes. The Policy Puzzle: Is Europe making progress?”

2004

Raport pt.: „Euro Consumer Diabetes Index”

Ustanowienie Światowego Dnia Walki z Cukrzycą

1991

Akcja „Unite for Diabetes”

Deklaracja Parlamentu Europejskiego

2006

Deklaracja Wiślańska

Rezolucja Organizacji Narodów Zjednoczonych 61/225. World Diabetes Day

Polskie Forum Zmieniajmy Cukrzycę

2011

Historia

Rezolucja Unii Europejskiej

2012

Copenhagen Roadmap


20 grudnia 2006. Rezolucja Organizacji Narodów Zjednoczonych 61/225. World Diabetes Day

Dzięki zainicjowaniu akcji „Unite for Diabetes” Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) przyjęła „Rezolucję o cukrzycy”1. Wszystkie kraje ONZ uznały, że cukrzyca jest światowym zagrożeniem i konieczne jest podjęcie natychmiastowych kroków w celu jej zapobiegania i właściwego leczenia. W rezultacie Organizacja Narodów Zjednoczonych ustanowiła 14 listopada oficjalnym Światowym Dniem Cukrzycy, który ma być obchodzony na całym świecie, począwszy 2007 roku, i ma zachęcać do opracowywania narodowych programów ukierunkowanych na prewencję, leczenie oraz opiekę diabetologiczną i zdrowotną. Nieleczona lub nieskutecznie leczona cukrzyca prowadzi do groźnych powikłań (uszkodzenia wzroku, chorób nerek, zawału serca, udaru mózgu oraz stopy cukrzycowej). Połowa chorych w momencie rozpoznania cukrzycy ma już powikłania.

2008. Raport pt.: „Diabetes. The Policy Puzzle: Is Europe making progress?”13

Raport powstał dzięki współpracy Międzynarodowej Federacji Cukrzycy (International Diabetes Federation, IDF) oraz Fundacji Europejskich Pielęgniarek Diabetologicznych (Foundation of European Nurses in Diabetes, FEND). Opisał opiekę diabetologiczną w krajach Unii Europejskiej.

2008. Raport pt.: „Euro Consumer Diabetes Index”50

Europejski Konsumencki Ranking Opieki i Leczenia Chorych na Cukrzycę (Euro Consumer Diabetes Index) jest pierwszym rankingiem konsumenckim przeprowadzonym w Europie w dziedzinie cukrzycy. Ranking mierzy jakość opieki diabetologicznej i leczenia chorych na cukrzycę w pięciu głównych obszarach: dostępu do informacji, praw i wyborów konsumenta, „szczodrości” systemu, działań prewencyjnych, dostępu do procedur i wyników leczenia. Dane wykorzystane w rankingu pochodzą z ogólnie dostępnych źródeł statystycznych i niezależnych badań. Ranking został opracowany przez Health Consumer Powerhouse (HCP) – instytut zajmujący się analizą i opracowywaniem informacji o organizacjach. Podobnie jak w innych rankingach tworzonych przez HCP, punktem wyjścia do badań i interpretacji jest postrzeganie systemu służby zdrowia przez samego konsumenta.

2009. Powstanie Koalicji na rzecz Walki z Cukrzycą

Koalicja na rzecz Walki z Cukrzycą powstała w kwietniu 2009 roku z inicjatywy Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej. Reprezentuje największe polskie organizacje podejmujące pracę na rzecz osób chorych na cukrzycę: Polskie Towarzystwo Diabetologiczne, Polską Federację Edukacji w Diabetologii, Polskie Stowarzyszenie Diabetyków, Górnośląskie Stowarzyszenie Diabetyków, Dziennikarski Klub Promocji Zdrowia, Ogólnopolską Federację Organizacji Pomocy Dzieciom i Młodzieży Chorym na Cukrzycę, Fundację CUD. Intencją koalicjantów jest, aby przez zakrojone na wielką skalę działania edukacyjne aktywnie wpływać na zwiększanie świadomości społecznej w zakresie cukrzycy, zmianę upraszczającego podejścia do choroby, a także uświadomienie jej interdyscyplinarnego charakteru i współzależności z prowadzonym stylem życia. W listopadzie 2010 roku Koalicja we współpracy z instytutem badawczym TNS OBOP przeprowadziła wieloaspektowe badanie dotyczące cukrzycy i wydała pierwszy w Polsce raport poświęcony cukrzycy w ujęciu socjologicznym „Społeczny obraz cukrzycy”.

2011. Polskie Forum Zmieniajmy Cukrzycę

Dzięki wspólnym wysiłkom Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego, Koalicji na rzecz Walki z Cukrzycą, Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej oraz magazynu „Służba Zdrowia” 6 września 2011 roku w Warszawie odbyło się Polskie Forum Zmieniajmy Cukrzycę. Honorowy patronat nad tym wydarzeniem objęła Ambasada Królestwa Danii w Polsce. Ponad 130 przedstawicieli organizacji pacjentów, środowisk eksperckich, organizacji pozarządowych i międzynarodowych uczestniczyło w pierwszym Polskim Forum Zmieniajmy Cukrzycę. Doświadczenia zagranicznych gości w skutecznej walce z pandemią cukrzycy były inspiracją do dyskusji nad wyzwaniami dla Polski w kontekście programu prewencji i leczenia cukrzycy w Polsce na lata 2012-2013. W dyskusjach podczas Polskiego Forum Zmieniajmy Cukrzycę udział wzięli czołowi polscy i zagraniczni eksperci zdrowia publicznego i diabetologii, przedstawiciele polskich i zagranicznych organizacji pacjenckich i diabetologicznych.

Niezwykle ważnym dokonaniem Polskiego Forum Zmieniajmy Cukrzycę było podpisanie deklaracji w sprawie powołania Rady Rozwoju Opieki Diabetologicznej jako niezależnej grupy ekspertów współpracujących na rzecz polepszenia sytuacji pacjentów z cukrzycą i wypracowania systemowych rozwiązań mających na celu poprawę prewencji i leczenia cukrzycy w Polsce. Dokument podpisali licznie zgromadzeni goście: przedstawiciele organizacji pacjenckich, środowiska lekarskiego i pielęgniarskiego, decydentów i mediów.

2012. Rezolucja Unii Europejskiej50

14 marca br. Parlament Europejski jednogłośnie przyjął rezolucję dotyczącą przeciwdziałania epidemii cukrzycy w Unii Europejskiej. To ważne wydarzenie, zwłaszcza że rzadko się zdarza, by Parlament Europejski zwracał tak szczególną uwagę na określony obszar chorobowy. Nowa rezolucja wzywa kraje członkowskie Unii Europejskiej do opracowywania, wdrażania i monitorowania krajowych programów walki z cukrzycą, a także do opracowywania programów zarządzania cukrzycą na podstawie najlepszych praktyk oraz do zapewnienia pacjentom dostępu do wysokospecjalistycznych, interdyscyplinarnych programów leczenia cukrzycy.

Nowa rezolucja postuluje również wsparcie krajów członkowskich poprzez promocję wymiany najlepszych praktyk dotyczących krajowych programów walki z cukrzycą i podkreśla potrzebę stałego monitorowania przez Komisję Europejską wdrażania wspomnianych krajowych programów walki z cukrzycą i regularnej sprawozdawczości w tym zakresie. Dodatkowo rezolucja wzywa do opracowania we współpracy z krajami członkowskimi ukierunkowanej unijnej strategii przeciwko cukrzycy w formie rekomendacji Rady Unii Europejskiej na temat prewencji, diagnostyki, zarządzania, edukacji i badań w zakresie cukrzycy, a także wspólnych, jednolitych kryteriów i metod gromadzenia danych epidemiologicznych oraz danych ekonomicznych na temat cukrzycy.

Rezolucję przyjęto po debacie z udziałem reprezentantów Komisji Europejskiej − komisarza ds. rozwoju Andrisa Piebalgsa, Rady Europy Nicolaia Wammena, duńskiego ministra ds. europejskich z ramienia duńskiej prezydencji, oraz licznie zgromadzonych członków Parlamentu Europejskiego. Należy jednak pamiętać, że rezolucja nie nakłada bezpośrednich zobowiązań prawnych na kraje członkowskie czy Komisję, ale stanowi ważną demonstrację woli politycznej Parlamentu Europejskiego i sygnał dla Komisji i krajów członkowskich do podjęcia działań.

2012. Copenhagen Roadmap

W kwietniu br. podczas duńskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej odbyło się Europejskie Forum Cukrzycy w Kopenhadze. Forum zgromadziło licznych ekspertów, polityków, przedstawicieli przemysłu, organizacji pozarządowych i pracowników służby zdrowia dla promowania konkretnych rozwiązań i inicjatyw mających na celu przeciwdziałanie epidemii cukrzycy w Europie.

Wnioski, pomysły i inspiracje zostały zebrane w specjalnej księdze Copenhagen Roadmap, dokumencie mającym na celu zainspirowanie wszystkich, którzy pracują nad poprawą leczenia cukrzycy i opieki diabetologicznej w Europie. Konkretne rozwiązania mają przyczynić się do lepszego zapobiegania, wcześniejszego wykrywania, a także lepszego zarządzanie cukrzycą i skuteczniejszego przeciwdziałania powikłaniom.


Izrael Clalit Health Services51

Od 1997 roku funkcjonuje w Izraelu program diabetologiczny prowadzony przez jednego z największych ubezpieczycieli zdrowotnych – Clalit Health Services. Program ten obejmuje dostosowanie wytycznych klinicznych, ustawiczne kształcenie medyczne, krajowy system elektronicznych danych medycznych oraz oprogramowanie wspierające lekarzy w podejmowaniu decyzji klinicznych. Program zapewnia stały dostęp do informacji o pacjencie. Informacje te są zawarte w elektronicznej dokumentacji medycznej każdego pacjenta, a posługiwanie się nią wymaga minimalnego szkolenia.

System pomaga sprawować opiekę prewencyjną, a także sprzyja szybszemu i bardziej precyzyjnemu wykrywaniu choroby. Stwierdzono również, że dzięki systemowi lekarze mają więcej czasu dla pacjentów, a sam system redukuje koszty, ograniczając dublowanie badań i zbędne procedury. System dotyczy obecnie 100% populacji objętej ubezpieczeniem Clalit Health Services. W ostatnich latach inne organizacje służby zdrowia w Izraelu przyjęły podobne rozwiązania w walce z cukrzycą i współpracują pod auspicjami Izraelskiego Barometru Cukrzycy (Israeli Diabetes Barometer).

W oparciu o wskaźniki jakości stosowane w tym programie w 2004 roku opracowano Krajowy Program Wskaźników Jakości Zdrowia. Dotychczas realizacja tego programu przyniosła pozytywne rezultaty, zwiększając czterokrotnie odsetek ludzi z cukrzycą poddawanych niezbędnym badaniom krwi. Ponadto zwiększył się odsetek osób z cukrzycą kontrolujących poziom cholesterolu i cukru we krwi: odsetek osób z dobrą kontrolą cukrzycy wzrósł z 28% w 1999 roku do 53% w 2007, obejmując około 70% wszystkich pacjentów z cukrzycą w Izraelu. Przy wsparciu ze strony rządu organizacja CHS rozpoczęła tworzenie rejestru w 1996 roku, a obecnie posiada długą listę wskaźników jakości kontroli cukrzycy. Wprowadzeniu rejestru towarzyszyło szereg warsztatów i działań mających na celu poprawę jakości opieki diabetologicznej.

Włochy Włoskie Towarzystwo Diabetologiczne52

Włoskie Towarzystwo Diabetologiczne (AMD) doceniło znaczenie mierzenia wskaźników i współdzielenia danych na temat jakości opieki diabetologicznej dla zmniejszania obciążenia cukrzycą. Dlatego w 2004 roku rozpoczęto zbieranie informacji o wskaźnikach jakości opieki diabetologicznej ze wszystkich ambulatoryjnych klinik diabetologicznych. Inicjatywa ta obejmuje obecnie 250 klinik diabetologicznych w całych Włoszech i łącznie ponad 400 tys. pacjentów z cukrzycą typu 1 lub 2. Zgromadzone dane o jakości opieki są porównywane z realistycznymi złotymi standardami opracowanymi w drodze przeglądu pracy najlepszych ośrodków działających w podobnych warunkach w tym samym systemie ochrony zdrowia. Podejście to jest ważnym elementem stałej poprawy jakości.

Wyniki są następnie publikowane w specjalnym wydawnictwie (roczniki AMD), a także na specjalnej stronie w ramach witryny AMD, i omawiane z badaczami podczas dorocznych spotkań. Projekt jest prowadzony bez alokowania dodatkowych zasobów czy zachęt finansowych, a jedynie dzięki inicjatywie i wysiłkowi zaangażowanych specjalistów. Udział specjalistów klinicznych w inicjatywie roczników AMD już okazał się skuteczny w poprawie jakości procesów i wskaźników pośrednich.

Innowacyjne projekty dla opieki diabetologicznej

Barometr Diabetologiczny

Inicjatywa Barometr Diabetologiczny zapoczątkowana w listopadzie 2007 roku ma na celu poprawę jakości życia osób chorujących na cukrzycę i zmniejszenie kosztów generowanych przez tę przewlekłą, postępującą chorobę.

Jej założeniem jest próba realizacji wymienionych celów poprzez nakłanianie do zbierania i wymiany ważnych informacji na temat skali obciążeń związanych z cukrzycą i skuteczności interwencji podejmowanych w walce z tą chorobą. Centralne miejsce w tej koncepcji zajmuje przekaz kierowany do wszystkich zaangażowanych w walkę z cukrzycą, wezwanie do „oceny, dzielenia się informacjami i udoskonalania postępowania”.

Na poziomie międzynarodowym Barometr Diabetologiczny zbiera informacje o osiągniętych sukcesach, monitoruje postępy i zachęca do zdrowej konkurencji, której efektem będzie poprawa rokowania u chorych. Na poziomie krajowym Barometr Diabetologiczny ułatwia merytoryczny dialog między zainteresowanymi stronami, aby stworzyć warunki do wymiany informacji o najlepszych sposobach postępowania opartych na silnych dowodach.

Polska Program Poprawy Kontroli Glikemii

Narastająca epidemia cukrzycy i złe wyniki kontrolowania poziomu cukru we krwi (poziom glikemii), a tym samym niewystarczająca prewencja groźnych powikłań zrodziły potrzebę znalezienia rozwiązań, które skutecznie poprawią wyniki leczenia tej choroby i uwzględnią także problem trudnego dostępu do specjalistycznej opieki diabetologicznej czy profesjonalnej edukacji. Jednym z parametrów oceniających poziom wyrównania cukrzycy jest odsetek hemoglobiny glikowanej (HbA1c). W Polsce regularne badanie HbA1c jest zdecydowanie za rzadko wykorzystywane, mimo iż specjaliści podkreślają, że obniżenie poziomu hemoglobiny glikowanej już o 1% wiąże się z redukcją ryzyka udaru mózgu o 5%, zgonu o 12%, a amputacji kończyny aż o 43%. Według standardów światowych poziom HbA1c u chorych na cukrzycę nie powinien przekraczać 7%. W Polsce u około 80% chorych poziom ten jest znacznie wyższy. Niestety, problemem, z jakim trzeba się było zmierzyć, była niewystarczająca wiedza lekarzy pierwszego kontaktu na temat intensyfikacji kontroli cukrzycy, a dostęp do pomiarów HbA1c był ograniczony.

W odpowiedzi na te potrzeby został uruchomiony ogólnopolski program szkoleniowo-edukacyjny mający na celu poprawę kontroli glikemii. Program wymaga współpracy lekarzy podstawowej opieki medycznej i specjalistów diabetologów, którzy leczą osoby chore na cukrzycę oraz poddają stałej analizie zebrane wyniki. Program ma na celu poprawę jakości życia i wyników leczenia osób chorych na cukrzycę. Dzięki dostępowi do prostego systemu i zaangażowaniu grupy lekarzy program pomaga kontrolować poziom HbA1c oraz poziomy innych parametrów istotnych dla monitorowania cukrzycy. Do końca 2011 roku w programie wzięło udział 700 specjalistów diabetologów i prawie 3300 lekarzy pierwszego kontaktu. Na początku 2010 roku do programu włączono 419 oddziałów diabetologicznych i oznaczono ponad 67 000 parametrów HbA1c.


Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) trzy najbardziej efektywne kosztowo metody opanowania epidemii cukrzycy to kontrola poziomu glukozy i ciśnienia krwi oraz zapobieganie powstawaniu powikłań w zakresie stopy cukrzycowej4.

Efektywna kontrola cukrzycy jest jednym z czterech głównych priorytetów zdrowotnych Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) na lata 2008-20133.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (World Health Organization, WHO) choroby przewlekłe (np. cukrzyca) są obecnie co roku przyczyną 60% zgonów na świecie, z czego 80% przypada na kraje o niskich i średnich dochodach7.

CHOROBY PRZEWLEKŁE (NP. CUKRZYCA) SĄ OBECNIE CO ROKU PRZYCZYNĄ 60% ZGONÓW NA ŚWIECIE

W 2011 roku cukrzyca była przyczyną śmierci prawie 5 MLN OSÓB2.

W 2011 roku 366 MLN osób cierpiało na cukrzycę, w roku 2030 liczba ta WZROŚNIE DO 552 MLN2.

Corocznie na cukrzycę typu 1 zapada 78 TYS. DZIECI2.

Liczba osób z cukrzycą typu 2 POWIĘKSZA SIĘ we wszystkich krajach2.

80% OSÓB z cukrzycą żyje w krajach o niskich i średnich dochodach2.

Międzynarodowa Federacja Diabetologiczna (International Diabetes Federation, IDF) szacuje, że w ciągu najbliższych 20 LAT odsetek chorych na cukrzycę w populacji dorosłych WZROŚNIE Z 8,1% DO OKOŁO 9,5%2.

183 MLN osób (50%) z cukrzycą NIE ZOSTAŁO ZDIAGNOZOWANE2.

W 2011 roku cukrzyca kosztowała co najmniej 465 MILIARDÓW USD, to 11% łącznych wydatków na zdrowie u dorosłych (20-79 lat)2.

Znaczenie cukrzycy w skali globalnej

7

7

7

Najwięcej osób z cukrzycą jest w grupie wiekowej OD 40 DO 59 LAT2.

Piśmiennictwo

1. Resolution adopted by the General Assembly, 61/225, 20 December 2006. http://daccess-ddsny.un.org/doc/UNDOC/GEN/N06/507/87/PDF/N0650787.pdf?OpenElement.

2. International Diabetes Federation. IDF Diabetes Atlas, 5th edn. Brussels, Belgium: International Diabetes Federation, 2011. http://www.idf.org/diabetesatlas.

3. 2008-2013 Action Plan for the Global Strategy for the Prevention and Control of Noncommunicable Diseases.

4. Global status report on noncommunicable diseases 2010, World Health Organization 2011.

5. Report: The WHO Global Forum “Addressing the challenge of noncommunicable diseases, Moscow, 27 April 2011”, WHO 2011.

6. Danaei G. i wsp., National, regional, and global trends in fasting plasma glucose and diabetes prevalence since 1980: systematic analysis of health examination surveys and epidemiological studies with 370 country-years and 2,7 million participants, The Lancet, published online, 25 June 2011, DOI:10.1016/S0140-6736(11)60679-X.

7. A World Economic Forum Report, Global Risks 2009 and Global Risks 2010.

8. IDF Atlas 2009.

9. Biela U. i wsp., Częstość występowania nadwagi i otyłości u kobiet i mężczyzn w wieku 20-74 lat. Wyniki programu WOBASZ, Kardiologia Polska 2005, 63: 6 (supl. 4).

10. Sieradzki J. i wsp., Wyniki ogólnopolskie badania DINAMIC 2 (II), Diabetologia Praktyczna 2003, 2: 103-110.

11. Hu F.B. i wsp., Diet, lifestyle, and the risk of type 2 diabetes mellitus in women, N. Engl. J. Med. 2001, 345: 790-797.

12. Dudzińska M. i wsp., Evaluation of metabolic control in patients with type 2 diabetes depending on the type of hypoglycemic treatment, Diabetologia Doświadczalna i Kliniczna 2011, 11(1): 1-7.

13. Diabetes. The Policy Puzzle: Is Europe making progress?, FEND/IDF Europe, 2008.

14. Jeffcoate W., Van Houtum W., Amputation as a marker of the quality of foot care in diabetes, Diabetologia 2004, 47: 2051-2058.

15. Stopa cukrzycowa − amputacja jest w Polsce nadużywana!, 16 grudnia 2008, www.mp.pl.

16. Stopa cukrzycowa. Uzgodnienia Międzynarodowej Grupy Roboczej ds. Stopy Cukrzycowej, Via Medica 1999.

17. Statystyka JGP 2011, https://prog.nfz.gov.pl/APP-JGP/Start.aspx.

18. XIII Zjazd PTD. Lepiej zapobiegać powikłaniom cukrzycy, niż je leczyć, Diabetologia On-line 2011.

19. Brod M. i wsp., The impact of non-severe hypoglycaemic events on work productivity and diabetes management, Value in Health 2011, 14(5): 665-671.

20. Organisation for Economic Co-operation and Development. OECD Health Ministerial Meeting. Session 2: Healthy Choices. 2010. Available from: http://www.oecd.org/dataoecd/14/13/46098333.pdf (accessed 6 March 2012).

21. Jönsson B., Revealing the cost of Type II diabetes in Europe, Diabetologia 2002, 45: 5-12.

22. TNS, Gallup, Diabetes in Europe, Disease Awarness Study 2011.

23. Health at a Glance 2010: OECD EU Edition© OECD 2010.

24. Hyppönen E., Power C., Smith G.D., Prenatal growth, BMI, and risk of type 2 diabetes by early midlife, Diabetes Care 2003, 26: 2512-2517.

25. World Health Organization. Noncommunicable diseases. Country profile 2011, http://www.who.int/nmh/publication/ncd_profiles2011./en/ Accessed November 28, 2011.

26. Wittek A. i wsp., Prevalence of diabetes and cardiovascular risk factors of industrial area in southern Poland, Exp. Clin. Endocrinol, Diabetes 2009, 117: 350-353.

27. Cukrzyca, opracowanie 2011, Śląski Urząd Wojewódzki, Wydział Nadzoru nad Systemem Opieki Zdrowotnej, Oddział ds.Chorobowości Hospitalizowanej, http://www.katowice.uw.gov.pl/wdznnsoz/zdrowie_w_liczbach.html.

28. Zdrojewski T., Rozpowszechnienie głównych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego w Polsce. Wyniki badania NATPOL PLUS, Kardiologia Polska 2004, 61 (supl. IV): 1-26.

29. Jarosz-Chobot P. i wsp., Rapid increase in the incidence of type 1 diabetes in Polish children from 1989 to 2004, and predictions for 2010 to 2025, Diabetologia 2011, 54: 508-515.

30. Sprawozdania z działalności Narodowego Funduszu Zdrowia za IV kwartał 2011 r., http://nfz.gov.pl/new/index.php?katnr=3&dzialnr=7&artnr=4848&szukana=sprawozdanie%2BIV%2Bkwarta%B3.

31. Zalecenia kliniczne dotyczące postępowania u chorych na cukrzycę 2012, http://www.cukrzyca.info.pl/materialy/zalecenia_ptd/ zalecenia_kliniczne_dotyczace_postepowania_u_chorych_na_cukrzyce_2012.

32. Sieradzki J. i wsp., Badanie Pol-Diab. Część I. Analiza leczenia cukrzycy w Polsce, Diabetologia Praktyczna 2006, 3: 8-15.

33. Kinalska I. i wsp., Koszty cukrzycy typu 2 w Polsce (badanie CODIP), Diabetologia Praktyczna 2004, 1: 1-8.

34. Rutkowski B., Postępy w leczeniu nerkozastępczym w Polsce i na świecie, Przewodnik Lekarza 2010, 2: 64-69.

35. Statystyka JGP, http://www.statystyka.medstat.waw.pl/wyniki/TabelaEurostat2010szac.htm.

36. Jankowski M. i wsp., Specialty outpatient care of diabetic patients in Poland – are we far from treatment targets? Rationale, design, and preliminary results of the OPTIMO study, Pol. Arch. Med. Wewn. 2011, 121(11): 375-383.

37. Bała M., Płaczkiewicz-Jankowska E., Topór-Mądry R., Leśniak W., Wiercińska E., Szczepaniak P., Jaeschke R., Sieradzki J., Grzeszczak W., Banasiak W., The ARETAEUS Study Group. Characteristics of patients with type 2 diabetes of short duration in Poland: rationale, design and preliminary results of the ARETAEUS1 study, Pol. Arch. Med. Wewn. 2009, 119(9): 533-540.

38. EHCI – Euro Health Consumer Index 2012.

39. Koalicja na rzecz Walki z Cukrzycą, badanie TNS OBOP „Społeczny obraz cukrzycy”, wrzesień 2010.

40. EUBIROD (European Best Information through Regional Outcomes in Diabetes). EUBIROD Privacy Impact Assessment Report, September 2010.

41. Program Prewencji i Leczenia Cukrzycy w Polsce. Zadania do realizacji w 2009 roku: Wdrożenie i prowadzenie Rejestru Chorych na Cukrzycę (dorosłych), Wdrożenie i prowadzenie Rejestru Wieku Rozwojowego (dzieci i młodzieży), Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 2009.

42. Narodowy Program Przeciwdziałania Chorobom Cywilizacyjnym, Ministerstwo Zdrowia 2010.

43. Narodowy Program Profilaktyki i Edukacji Diabetologicznej, Ministerstwo Zdrowia 2011.

44. Debata pt. „Cukrzyca chorobą interdyscyplinarną” zorganizowana przez Koalicję na rzecz Walki z Cukrzycą, 16.11.2009 r., Warszawa.

45. Health expenditure for diabetes, 2010 and 2030 – European Region, Diabetes Atlas, IDF, http://www.diabetesatlas.com/content/economic-impactsdiabetes, 2011. Expenditure data are in 2005 USD and derived from the World Health Statistics 2008, http://www.diabetesatlas.com/content/economic-impactsdiabetes.

46. Szmurło D. i wsp., Economic analysis of the implementation of guidelines for type 2 diabetes control developed by Diabetes Poland. What increase in costs is justified by clinical results? Pol. Arch .Med. Wewn. 2011, 121(10): 345-351.

47. Leśniowska J. i wsp., Cost of diabetes and its complications in Poland. Preliminary results. Poster publication: ISPOR 14th Annual European Congress, Madrid, Spain 2011.

48. Czech A., Standardy organizacyjne opieki medyczno-społecznej nad chorymi na cukrzycę, Przewodnik Lekarza 2003, 6, 2, 14-23.

49. Diabetes Index 2008. Europejski konsumencki ranking opieki i leczenia chorych na cukrzycę, Health Consumer Powerhouse 2008, Resolution adopted by the General Assembly, 61/225, 20 December 2006., http://daccess-ddsny.un.org/doc/UNDOC/GEN/N06/507/87/PDF/N0650787.pdf?OpenElement.

50. Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zwalczania epidemii cukrzycy w UE (2011/2911(RSP)), http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+MOTION+B7-2012-0147+0+DOC+XML+V0//PL.

51. Goldfracht M., Levin D., Peled O. i wsp., Twelve-year follow-up of a population based primary care diabetes program in Israel, International Journal for Quality in Health Care 2011, 23(6): 674-681.

52. The AMD Annals 2010 Working Group & Cimino A., Fava D., Giorda C.B. i wsp., AMD Annals 2010: Quality Indicators in Diabetes Care in Italy 2010, available from: http://infodiabetes.it/files/Annali_2010_inglese_II.pdf (accessed 6 March 2012).

Podziękowania

Novo Nordisk pragnie podziękować ekspertom za pomoc w zebraniu profesjonalnych dokumentów naukowych i konsultacje:

prof. nadzw. dr. hab. Leszkowi Czupryniakowi Klinika Chorób Wewnętrznych i Diabetologii, Uniwersytet Medyczny w Łodzi

prof. zw. dr. hab. Władysławowi Grzeszczakowi Klinika Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii, Śląski Uniwersytet Medyczny

prof. zw. dr. hab. Krzysztofowi Strojkowi Oddział Kliniczny Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Schorzeń Kardiometabolicznych, Śląskie Centrum Chorób Serca, Śląski Uniwersytet Medyczny

DIA

/15

8/1

0-1

2/1

2-13

Novo Nordisk Pharma Sp. z o.o.ul. 17 Stycznia 45B, 02-146 Warszawa tel.: +48 22 444 49 00, faks: +48 22 444 49 01 [email protected], www.novonordisk.pl

Novo Nordisk

Novo Nordisk jest globalną firmą farmaceutyczną z 89-letnim doświadczeniem w rozwoju innowacji i liderem w leczeniu cukrzycy. Firma zajmuje również wiodącą pozycję w leczeniu hemofilii, terapii hormonem wzrostu i hormonalnej terapii zastępczej. Novo Nordisk ma siedzibę w Danii, zatrudnia około 33 000 pracowników w 75 krajach i oferuje swoje produkty na 190 rynkach.

W Polsce Novo Nordisk jest obecne od 1991 roku. Polski oddział jest filią Novo Nordisk w regionie Europy Wschodniej skupiającym 17 krajów.

Więcej informacji na stronie www.novonordisk.pl

cukrzyca ukryta pandemia sytuacja w polsce -...

Documents