Regras mnemotécnicas para coñecer as cifras

do número � É moi frecuente empregar poemas como regra mnemotécnica para poder recordar as primeiras cifras do número �.

Unha forma de memorizar os 20 primeiros díxitos é con este poema, só hai que contar as letras de cada palabra:

Soy y seré a todos definible mi nombre tengo que daros cociente diametral siempre inmedible soy de los redondos aros

Outra versión, que permite enumerar os 27 primeiros díxitos, é a seguinte:

"¿Qué? ¿Y cómo � reúne infinidad de cifras? ¡Tiene que haber períodos repetidos! Tampoco comprendo que de una cantidad poco sabida se afirme algo así, tan atrevido!"

Nótese que para o segundo 1 (3,14159...) utilízase a letra grega �.

Un terceiro poema:

Voy a amar a solas, deprimido no sabrán jamás que sueño hallarte, perímetro difícil, escondido que en mis neuronas late... Oscuro el camino para ver los secretos que tú ocultas ¿hallarlos podré?...

Outra regra, que permite recordar as primeiras 32

cifras: "Soy �, lema y razón ingeniosa de hombre sabio, que serie

preciosa valorando, enunció magistral. Por su ley singular, bien medido el grande orbe por fin reducido fue al sistema ordinario usual."

Aquí tamén se utiliza a letra grega � para o primeiro 1.

Existen contos amplos que son capaces de facer memorizar unha gran cantidade de díxitos, tal é o titulado "Cadaeic Cadenza", escrito en 1996 polo matemático Michael Keith e que ofrece a posibilidade de memorizar os primeiros 3.834 díxitos. Desta forma, tomando "A" como 1, "B" como 2, "C" como 3, etc., o nome da historia saca os díxitos de �, como "Cadaeic" é a primeira palabra de 7 díxitos de �:

C a d a e i c 3.1 4 1 5 9 3

�������� ������� ������� ����������������������������� �������������������������

Miguel Saiz Álvarez

Don Qixote. Vicente Meavilla

�. Vicente Meavilla Seguí

Un pequeño peixiño de cartón flotará na auga.

Con todo, moverase cando engadas outro líquido a auga.

Unha cartolina ou cartón delgado de 6 X 12 cm Lápis e regra Tesouras Unha palangana con auga Recorta unha figura do

peixiño como a que se mostra na ilustración.

Coida que a canle central quede recta, así como o orificio central ben definido.

1)Con moito coidado, pon o peixiño sobre a auga, de maneira que quede flotando nela.

2) Bota unha pinga de aceite no orificio central do peixe.

Resultado O aceite tende a expandirse pola auga, polo que sae inmediatamente pola canle, e o peixiño sae disparado cara a adiante!

Que está pasando? Algúns obxectos poden flotar sobre a auga, a pesar de que son máis densos que ela. Por

exemplo, o aceiro, ou o noso peixe. Ao engadir o aceite, e por ser este menos denso que a auga, flota sobre ela, e se aplana na súa superficie.

Encerrado o aceite no orificio do peixiño, este foxe cara fóra da canle, servindo de impulso para movelo pola auga.

Pequenas grandes ideas: Ciencia, abarca 4.000 asombrosos anos de civilización e presenta a 50 dos científicos máis influíntes xunto con 10 dos mayores logros científicos da historia.

Descubrirás aos colosos do desenvolvemento cientrífico (desde Pitágoras a Arquímedes, desde Newton ata Faraday, desde Darwin ata Hawking) e como cambiaron o mundo actual.

Explorararás os grandes avances en anatomía, informática, electricidade, e astronomía que axudaron a dar unha explicación do lugar que ocupamos no universo e a forma en que teñamos aprendido a aproveitar as enerxías da natureza.

O mundo dos descubrimentos científicos é unha vasta disciplina en continua mexpansión, pero todos os factores e personaxes clave están recollidos neste libro, compilados por un experto que logrou un pequeno tesouro repleto de coñecemento.

Pequenas grandes ideas: Ciencia Autor: Pete Moore

ISBN: 9788497544030 Editorial: ONIRO

Outra obra de Pete Moore:

������

������������������ !��"���������!��#����!����

As grandes ideas que formaron o noso mundo. As ideas esenciais dos pensadores que máis influíron na ciencia moderna física, xenética, o universo, matemáticas e bioloxía: todas as áreas chave do coñecemento.

Exposicións claras das ideas que están dando forma ao presente e ao futuro

Contos hiperbreves Ameazas - Devorareiche - dixo a pantera. - Peor para ti - dixo a espada William Ospina Un final inesperado

O cabalo desorientado por un torpe tirón da brida, deu un salto e o xinete caeu de mal xeito. O home rompeu unha perna, e o cabalo, convencido de que cumpría un deber piadoso, rematouno cunha couce na caluga.

Pere Calders

A anamorfose

é un tipo de "repre- sentación dun obxecto, de tal

xeito que existe unha deformación da perspectiva que obriga ao espectador, para

obter unha visión correcta, a colo- carse nun único punto late-

ral determinado den- de o que esta é

posible".

"Anamorphic body landscape"

Artista húngaro nacido en 1951, Istvan Orosz estudou Deseño Gráfico en Budapest e durante moitos anos traballou no mundo do teatro como deseñador de escenarios e actor ocasional.

Posteriormente dedicouse ao deseño de carteis para o teatro cine e exposicións, onde utiliza entre outros elementos ilusiones ópticas e anamorfoses. Baixo a influencia dos cambios democráticos no este de Europa debuxou carteis políticos.

É cofundador do grupo de artistas D.O.P.P., director de cine no Estudo Pannonia Film.

Actualmente é profesor invitado da Universidade de Artes e Deseño de Budapest e membro da Academía de Arte de Hungría.

Para coñecer mais sobre este artista contemporáneo podes visitar a súa páxina oficial: http://www.utisz.net/. Aqui tes unha pequena mostra da súa obra: Un cartel, unha construcción imposible e unha ilustración.

Parece ser que os homes que escribiron fai algúns anos a historia da ciencia, esqueceron ás mulleres...

É moi difícil atopar biografías de mulleres científicas, en particular a biografía de Teano non aparece en ningún libro de historia das matemáticas e en ningunha enciclopedia. Atopámola no libro "Xénero e Matemáticas" das españolas Lourdes Figueiras, María Molero, Adela Salvador e Neves Zuasti. Por respecto ás autoras e á súa

difícil investigación, decidimos transcribir a biografía de Teano tal e como aparece neste libro. "A Escola Pitagórica estaba formada polos seguidores de Pitágoras (572 - 497 a. C.). Na

influente escola pitagórica as Matemáticas estudábanse con paixón. Afirmábase "todo é número" xa que se cría que na natureza todo podía explicarse mediante os números. Daban moita importancia á educación tanto de homes como de mulleres, que non se limitaba ás artes útiles, senón que tamén se ocupaba da linguaxe e do rigor do razoamento. Consideraban importante que unha muller fose intelixente e culta.

Teano, natural de Crotona (Grecia, s.VI a. C.) casou con Pitágoras cando este xa era vello. Foi a súa discípula e máis tarde ensinou na Escola Pitagórica.

Segundo os historiadores Teano escribiu moito. Atribúeselle escribir tratados de Matemáticas, Física e Medicamento, e tamén sobre a proporción áurea. Consérvanse fragmentos de cartas. A maior parte dos textos que nos chegaron de mulleres desta época, quizais por ser os que resultaban máis interesantes aos relixiosos que os conservaron, falan de problemas morais ou prácticos. A Teano atribúeselle un tratado Sobre a Piedade do que se conserva un fragmento cunha disquisición sobre o número. Vexamos un fragmento dunha reflexión:

"Oín dicir que os gregos pensaban que Pitágoras dixera que todo fora

procreado polo Número. Pero esta afirmación nos perturba: como nos podemos imaxinar cousas que non existen e que poden procrear? El dixo non que todas as cousas nacían do número, senón que todo estaba formado de acordo co Número, xa que no número reside a orde esencial, e as mesmas cousas poden ser nomeadas primeiras, segundas, e así sucesivamente, só cando participan desta orde"

Suponse que a Pitágoras matárono durante unha rebelión contra o goberno de Crotona na que a escola foi destruída e os seus membros mortos ou exiliados. Teano sucedeu a Pitágoras á cabeza desta comunidade, agora

dispersa e coa axuda das súas dúas fillas difundiu os coñecementos matemáticos e filosóficos en Grecia e Exipto

Ficha do libro: Figueiras, Lourdes; Molero, María; Salvador, Adela; Zuasti, Neves. Género y Matemáticas. Colección Educación Matemática en Secundaria. Editorial Síntesis. Madrid, España, 1998. Páxina transcrita: 111.

A Ciencia do Bico Un estudo ruso publicado no Xornal Pravda,

conclúe que o bicar produce efectos positivos na circulación, reduce o colesterol, axuda a previr a carie, e ademais, a cantidade de endorfina liberada en cada bico, equivale ao efecto que produce unha dose mínima de morfina.

No informe destácanse os seguintes beneficios:

��Mellora o aspecto da pel. ��Prevén a aparición de carie. ��Mellora a circulación. ��Mantén os niveis de colesterol . ��Xera a perda de doce calorías. ��Combate a dor xa que segrega endorfinas. ��Efecto sedante superior a unha dose de endorfina

e igual a unha dose mínima de morfina. ��Antídoto contra a depresión e o desánimo. ��Acouga a tensión.

.

Poderemos ser invisibles pronto? O profesor Ulf Leonhardt, físico

da Universidade de St Andrews en Escocia, estivo estudando o concepto da invisibilidade desde 2006 e buscou o desenvolvemento dun aparello que eventualmente podería levar a invisibilidade á práctica.

O seu proxecto, según di, está baseado na relación da luz e o espazo curvado.

Segundo o científico, a invisibilidade é a “máxima ilusión óptica”, porque o que fai é utilizar as propiedades refractoras dos materiais para facer que as ondas de luz flúan ao redor dun obxecto.

Guerra Química en Tempos do Imperio Romano

Simon James, un investigador da Universidade de Leicester identificou o que parece ser a evidencia arqueolóxica máis antiga de armamento químico, remontándose nada menos que a tempos do Imperio Romano.

Ao parecer, un grupo de soldados romanos, que foron atopados nunha antiga mina asediada na cidade de Dura-Europos, Siria, faleceron non como resultado dunha estocada con espada ou dun lanzazo, senón asfixiados.

Os achádegos realizados no túnel romano revelaron que os persas empregaron betume e cristais de xofre para queimalo. Cando arderon, tales materiais produciron densas nubes de gases asfixiantes que deixaron inconscente á partida romana en cuestión de segundos, matándoos poucos minutos despois .

Problemiña de aritmética: Para lograr que o seu fillo se interesase

no estudo da aritmética o pai ofrécelle o seguinte: pagaralle 8 céntimos por cada problema que resolva ben e cobraralle 5 céntimos por cada un que estea mal resolto. Ao final de 26 problemas ningún dos dous lle debe diñeiro ao outro. Cántos problemas resolveu correctamente o fillo?

Aínda que isto che pareza un cubo, non te preocupes, en realidade é un hexágono. Atopa un camiño que chegue ao punto do centro

Aquí atoparás un crucigrama moi divertido. Para enchelo terás que resolver 17 ecuacións de primeiro grao.

Verticais 1) 3x + 2 = 32 2) x/5 = 16 3) 2x + 8 = 440 5) 2x - 9 = x + 18 8) 9x + 9 = 900 9) ¼ x - 2 = 250 13) x/3 - 11 = x - 233 15) x + 5 = 2x - 80��Horizontais 3) 7x - 4 = 171 4) 8x - 920 = 7080 6) ½ x + 8 = 88 7) 5x = 35745 10) 4x - 4 = 3x + 6 11) 5/2 x + 40 = 500 12) x/9 - 43 = 1000 14) x/7 - 5 = 0 16) 5x - 4x + 3x + 8 = 8�

Envia as túas solucións ou comentarios a: orecantodasciencias@gmail.com