Paasfees http://kruiskerk.co.za/

21 April 2019 11:00 info@kruiskerk.co.za

Pinelands, Kaapstad wynandnel@iafrica.com

kruiskerk.co.za

Toetrede

Liturgie van die Lig

Aansteek van die kerse

Lied 409

Hoor jy die Paasfeesklokke? Hul lui van vroegdag af; hul jubel oor die wêreld: Die Heer is uit die graf! Hy, Christus, die oorwinnaar, is uit die donker uit! Die Heer, die sleuteldraer, sal ook my graf ontsluit.

Hoor jy die Paasfeesklokke? Die Heer voer heerskappy. Hy heers oor alle dinge, sy bloed het ons bevry. Ons sal met Jesus opstaan, die lewenskroon verkry. Ons hoor die Paasfeesklokke wat oor die wêreld lui.

Woorddiens

Tema: Vrouestories! Wat’s joune?

Skriflesing: Lukas 24:1-12

Broodjies vir die pad

“And now brothers, I will ask you a terrible question, and

God knows I ask it also of myself. Is the truth beyond all

truths, beyond the stars, just this: that to live without him is

the real death, that to die with him the only life?”

― Frederick Buechner, The Magnificent Defeat

“in order to explain historically how all the early Christians

came to the belief they held, that Jesus had been raised, we

have to say at least this: that the tomb was empty, except

for some graveclothes, and that they really did see and talk

with someone who gave every appearance of being a solidly

physical Jesus, though a Jesus who was strangely changed,

more strangely than they were able fully to describe. Both

the meetings and the empty tomb are therefore necessary if

we are to explain the rise of the belief and the writing of the

stories as we have them. Neither by itself was sufficient; put

them together, though, and they provide a complete and

coherent explanation for the rise of the early Christian belief.

Is”

― N.T. Wright, Surprised by Hope: Rethinking Heaven, the

Resurrection, and the Mission of the Church

“There is a fragrance in the air, a certain passage of a song,

an old photograph falling out from the pages of a book, the

sound of somebody's voice in the hall that makes your heart

leap and fills your eyes with tears. Who can say when or how

it will be that something easters up out of the dimness to

remind us of a time before we were born and after we will

die?”

― Frederick Buechner, Telling the Truth: The Gospel as

Tragedy, Comedy, and Fairy Tale

We can only be said to be alive in those moments when our

hearts are conscious of our treasures.

Oh, earth, you’re too wonderful for anybody to realize you….

Do any human beings ever realize life while they live it?—

every, every minute

There is a land of the living and a land of the dead and the

bridge is love, the only survival, the only meaning.

(Thornton Wilder)

2

“Do not abandon yourselves to despair. We are the Easter

people and hallelujah is our song.”

― Pope John Paul II (Karol Wojtyła)

“And if you wish to receive of the ancient city an impression

with which the modern one can no longer furnish you, climb-

-on the morning of some grand festival, beneath the rising

sun of Easter or of Pentecost--climb upon some elevated

point, whence you command the entire capital; and be

present at the wakening of the chimes. Behold, at a signal

given from heaven, for it is the sun which gives it, all those

churches quiver simultaneously. First come scattered

strokes, running from one church to another, as when

musicians give warning that they are about to begin. Then,

all at once, behold!--for it seems at times, as though the ear

also possessed a sight of its own,--behold, rising from each

bell tower, something like a column of sound, a cloud of

harmony. First, the vibration of each bell mounts straight

upwards, pure and, so to speak, isolated from the others,

into the splendid morning sky; then, little by little, as they

swell they melt together, mingle, are lost in each other, and

amalgamate in a magnificent concert. It is no longer anything

but a mass of sonorous vibrations incessantly sent forth from

the numerous belfries; floats, undulates, bounds, whirls over

the city, and prolongs far beyond the horizon the deafening

circle of its oscillations.

Nevertheless, this sea of harmony is not a chaos; great and

profound as it is, it has not lost its transparency; you behold

the windings of each group of notes which escapes from the

belfries. ”

― Victor Hugo, The Hunchback of Notre-Dame

Brood vir die pad

Dán sou Pase geseënd wees

Jan Lubbe

Die “tyd vir die Pasga is naby” – Johannes 13:1.

Vir Jode en Christene, wéér, soos verlede jaar in Jerusalem.

Die Groot Lydensweek.

Vir baie van ons is dit ’n haastige week vol drukte; voorbereidings om weg te gaan vir die langnaweek, of tuis ’n kamer vir ’n kuiergas gereed te kry, ’n tafel vir ’n maaltyd, ’n gebed, tyd vir kerk toe gaan. Vir die oopmaak van die Skrifte.

Wat sal vanjaar die vrug wees van ons onthou van dáárdie Pasga?

Henri Nouwen skryf in sy boekie The Way of the Heart (1981) dat daar in afsondering en stilword iets binne ons gebore word.

’n Skaars deug: deernis.

Die ingesteldheid om wanneer ek swaarkry sien of van lyding verneem, my in te leef in die flenterskoene, die kreupelloop, die verhongerde lyf, die beangste oë, die weeklag van ’n medemens.

Of dit in Christchurch se moskee is, of in ’n kerk in Nigerië. Of dit ’n vloed in Mosambiek is, of droogte op die Karooknersvlaktes.

Medelye vergelyk nie: Lyding is lyding.

Medelye vra nie eers óf en wát jy glo nie. Medelye stel nie ’n voorwaarde dat jy eers my politieke ideologie moet aanvaar of soos ék moet maak, bid of liefhê nie. Medelye ken nie grense nie.

Medelye beteken dat my innerlike in beweging gebring word – vandaar die woord “bewoë” – deur dit wat met ’n ander gebeur.

Of, soos die Skrifte dit noem: “barmhartigheid”. ’n Wesenstrek van God: Hy is barmhartig en genadig, geduldig en vol liefde (Psalm 103).

En let wel, vir dié Skepper het dit ook nie net oor mense gegaan nie: benewens oor hulle “wat nie weet wat reg of verkeerd is nie”, was Hy óók nog besorg oor diere (Jona 4:13).

God verander en vergewe, want God kry jammer – dís wat sy weerbarstige wegloopprofeet Jona nie kon verstaan nie!

God is die Groot Meelydende.

Geen wonder dat sy Gestuurde ’n storie van barmhartigheid vertel het om te sê: Só lyk medelye – kyk na daardie Samaritaan. Daardie “gift of the giver”. Dat dít Jesus van Nasaret gekenmerk het.

Wanneer sy Naam geroep is – “Here, help!” – het Hy stil gaan staan, die hopelose figuur langs die pad of in die straat of by die put sien lê en hom of haar “innig jammer gekry”.

Ja, medelye is moeilik. Want dis ’n ingesteldheid wat vra dat ek sáám met ’n ander na die plek van sy of haar seer sal gaan; die plek waar hulle swak of weerloos, gebroke of bang, uitgesluit of wanhopig is.

Dis moeilik, want dit vra dat ek my eie weerloosheid in die oë sal kyk. Daarom sê die plek wat ek liewer vermy of die medemens waarvan ek my gesig wegdraai, só veel oor myself.

Dáárdie ongemak – en die onvermoë om medelye te wys – verklap my eie vrees. Dat ék ook dalk sal moet uitroep: “My God, my God, waarom het U my verlaat?”

In die stilte sal moet wag op ’n antwoord . . .

Vandeesweek en Goeie Vrydag is nodig om ons wat in die voetspore van die Lydende Kneg wil loop, weer te laat stil word en nadink oor ware medelye.

Dat Sy lyding my harde hart, sag sal maak.

Wat sal ons land en wêreld tog nie anders wees as ons sou kon treur saam met dié wat treur nie?

En, sal ons dan uitbundig bly kan wees – Sondag by die oop graf – saam met hulle wat bly is!

Dít sou nou ’n geseënde Paasfees wees!

Die skrywer is ’n leraar aan die NG gemeente Berg-en-Dal in Bloemfontein. https://www.netwerk24.com/Stemme/Sielsgoed/dan-sou-pase-geseend-

wees-20190415

Lied 526

Waar daar liefde is, en deernis, waar daar liefde is, daar is God die Heer. Ubi caritas, et amor ubi caritas, Deus ibi est.

wynandnel@iaf rica.com 082 901 5877