Stories Collected by KLN Cheran 9941761588 KLN Computer Services, Chennai - 600126

ெதனாலி ராமன் வரலாறு சுமார் நானூற்று எண்பது வருடங்களுக்கு முன் ஆந்திர மாநிலத்தில் உள்ள ஒரு சிற்றூரில் ஓர் ஏைழ அந்தணக் குடும்பத்தில் பிறந்தான் ெதனாலிராமன். இளைமயிேலேய அவன் தன் தந்ைதைய இழந்தான். அதனால் அவனும் அவனுைடய தாயாரும் ெதனாலி என்னும் ஊரில் வசித்து வந்த அவனுைடய தாய் மாமன் ஆதரவில் வாழ்ந்து வந்தனர். சிறுவயதிேலேய அவைனப் பள்ளிக்கு அனுப்பியும் பள்ளிப்படிப்பில் அவனுக்கு நாட்டம் ெசல்லவில்ைல. சிறுவயதிேலேய விகடமாகப் ேபசுவதில் வல்லைமப் ெபற்றான். அதனால் பிற்காலத்தில் "விகடகவி" என்னும் ெபயர் ெபற்று ெபரும் புகழுடன் விளங்கினான். காளி மகாேதவியின் அருட்கடாட்சம் ெபற்றவன். பின், வரலாற்றுப் புகழ்ெபற்ற விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தின் அரசன் கிருஷ்ணேதவராயரின் அரண்மைன "விகடகவி"யாக இருந்து மன்னைரயும் மக்கைளயும் மகிழ்வித்தான். அவனுைடய நைகச்சுைவக்காக மன்னர் அவ்வப்ேபாது ஏராளமான பரிசுகைள அளித்து ஊக்குவித்தார். ெதனாலி ராமகிருஷ்ணா கி.பி.1509 முதல் 1529 வைர விஜயநகரத்ைத ஆண்ட கிருஷ்ணேதவராயரின் அைவைய அலங்கரித்த அஷ்டதிக் கஜங்களில் ஒருவர். இவர் விகடகவி, குமார பாரதி என்ற பட்டங்கள் ெபற்றவர். இவருைடய வாழ்வில் நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சிகள் பல கைதகளாக வழங்கப்படுகின்றன. ெதனாலி ராமனுக்கு காளி மகாேதவியின் அருள் கிைடத்தது எப்படின்னு அடுத்த பதிவுல பார்ப்ேபாமா? காளியிடம் வரம் ெபற்ற கைத சுமார் நானூற்று எண்பது வருடங்களுக்கு முன் ஆந்திர மாநிலத்தில் உள்ள ஒரு சிற்றூரில் ஓர் ஏைழ அந்தணக் குடும்பத்தில் பிறந்தான் ெதனாலிராமன். இளைமயிேலேய அவன் தன் தந்ைதைய இழந்தான். அதனால் அவனும் அவனுைடய தாயாரும் ெதனாலி என்னும் ஊரில் வசித்து வந்த அவனுைடய தாய் மாமன் ஆதரவில் வாழ்ந்து வந்தனர். ெதனாலி ராமனுக்குப் பள்ளி ெசன்று படிப்பது என்பது ேவப்பங்காயாகக் கசந்தது. ஆனால் மிகவும் அறிவுக்கூர்ைமயும் நைகச் சுைவயாகப் ேபசக்கூடிய திறனும் இயற்ைகயாகேவ ெபற்றிருந்தான். வடீ்டுத்தைலவர் இல்லாத காரணத்தால் குடும்பத்ைதக் காப்பாற்ற ேவண்டிய நிைல ெதனாலி ராமனுக்கு ஏற்பட்டது. அதனால் என்ன ெசய்வது என்ற கவைல அவைன வாட்டியது. ஒருநாள் ெதனாலிக்கு ஒரு முனிவர் வந்தார். அவர் இராமனின் நிைலையக்கண்டு அவனுக்கு ஒரு மந்திரத்ைதக் கற்றுக் ெகாடுத்தார். அந்த மந்திரத்ைத பக்தியுடன்

ஜபித்தால் காளி பிரசன்ன மாவாள் என்றும் ெசால்லிச் ெசன்றார். அதன்படிேய இராமனும் ஊருக்கு ெவளிேய இருந்த காளி ேகாயிலுக்குச் ெசன்று முனிவர் கற்றுக் ெகாடுத்த மந்திரத்ைத நூற்றிெயட்டு முைற ெஜபித்தான். காளி பிரசன்னமாகவில்ைல. இராமன் ேயாசித்தான். சட்ெடன்று அவனுக்கு நிைனவுக்கு வந்தது. முனிவர் ெசான்னது ஆயிரத்துஎட்டு முைற என்பது. உடேன மீண்டும் கண்கைள மூடிக் ெகாண்டு காளிைய ெஜபிக்கத் ெதாடங்கினான். இரவும் வந்து விட்டது. ஆனாலும் இராமன் காளி ேகாயிைல விட்டு அகலவில்ைல. திடீெரன்று காளி அவன் எதிேர ேதான்றினாள். "என்ைன ஏன் அைழத்தாய்? உனக்கு என்ன ேவண்டும்?" என்று ேகாபமாகக் ேகட்டாள் காளி. அவைள வணங்கி எழுந்த இராமன் ைககைளக் கூப்பித் ெதாழுதவாேற ேகட்டான். "தாேய நாேனா வறுைமயில் வாடுகிேறன். என் வறுைம அகலும் வழியும் எனக்கு நல்லறிவும் தரேவண்டுகிேறன். காளி ெபரிதாகச் சிரித்தாள். " உனக்குப் ேபராைசதான். கல்வியும் ேவண்டும் ெசல்வமும் ேவண்டுமா?" "ஆம் தாேய. புகழைடயக் கல்வி ேவண்டும். வறுைம நீங்கப் ெபாருள் ேவண்டும். இரண்ைடயும் தந்து அருள் ெசய்ய ேவண்டும்." என்றான் இராமன். காளி புன்னைகயுடன் தன் இரண்டு கரங்கைள நீட்டினாள். அதில் இரண்டு கிண்ணங்கள் பாலுடன் வந்தன. அந்தக் கிண்ணங்கைள இராமனிடம் தந்தாள் காளி. "இராமா! இந்த இரண்டு கிண்ணங்களிலும் உள்ள பால் மிகவும் விேசஷமானது. வலது கிண்ணம் கல்வி. இடது கிண்ணம் ெசல்வம். நீ ஒரு கிண்ணத்திலுள்ள பாைல மட்டுேம குடிக்க ேவண்டும். உனக்கு எது மிகவும் ேதைவேயா அந்தக் கிண்ணத்தின் பாைல மட்டும் குடி" என்றாள் புன்னைகயுடன். இராமன் " என்ன தாேய! நான் இரண்ைடயும் தாேன ேகட்ேடன்.ஒரு கிண்ணத்ைத மட்டும் அருந்தச் ெசால்கிறாேய. நான் எைத அருந்துவது ெதரியவில்ைலேய" என்று சற்று ேநரம் சிந்திப்பது ேபால நின்றான். பிறகு சட்ெடன்று இடது கரத்திலிருந்த பாைல வலது கரத்திலிருந்த கிண்ணத்தில் ெகாட்டிவிட்டு அந்தக் கிண்ணத்துப் பாைல மடமடெவனக் குடித்து விட்டுச் சிரித்தான். காளி திைகத்து நின்றாள். "நான் உன்ைன ஒரு கிண்ணத்திலுள்ள பாைலத்தாேன குடிக்கச் ெசான்ேனன்!" "ஆம் தாேய, நானும் ஒரு கிண்ணத்துப் பாைலத்தாேன குடித்ேதன்." என்றான். "ஏன் இரண்ைடயும் ஒன்றாகக் கலந்தாய்?"

"கலக்கக் கூடாது என்று நீ ெசால்லவில்ைலேய தாேய!" காளி புன்னைக புரிந்தாள். "இராமா! என்ைனேய ஏமாற்றி விட்டாய். நீ ெபரும் புலவன் என்று ெபயர் ெபறாமல் விகடகவி என்ேற ெபயர் ெபறுவாய்." என்று வரம் தந்து விட்டு மைறந்தாள். இராமன் விகடகவி என்று ெசால்லிப் பார்த்துச் சிரித்துக் ெகாண்டான். திருப்பிப் படித்தாலும் விகடகவி என்ேற வருகிறேத என்று மகிழ்ந்தான். ராஜகுருவின் நட்பு விஜயநகர மன்னர் கிருஷ்ணேதவராயர் அரண்மைனயில் தாத்தாச்சாரியார் என்பவர் ராஜகுருவாக இருந்தார்.ெதனாலி கிராமத்துக்கு அருகில் உள்ள ஊர் மங்களகிரி அவ்வூருக்கு ராஜகுரு தாத்தாச்சாரியார் வந்திருந்தார். அவ்வூர் மக்கள் ராஜகுருைவ வணங்கி ஆசி ெபற்றுச் ெசன்றனர். இைதயறிந்த ெதனாலிராமன் ராஜகுருைவ சந்தித்தான். தன்னுைடய விகடத் திறைமயாலும் ேபச்சாற்றலாலும் ராஜகுருவின் "சிஷ்யன் ஆனான். ராஜகுருவின் நட்பு கிைடத்த பின் தன் குடும்பம் மிகவும் ஏழ்ைம நிைலயில் இருப்பதாகவும் அதனால் மன்னர் கிருஷ்ணேதவராயரிடம் சிபாரிசு ெசய்து அரண்மைனயில் ேவைல கிைடக்க ஏற்பாடு ெசய்யுமாறும் ேவண்டிக் ெகாண்டான். அவன் ேவண்டுேகாள்படிேய ராஜகுருவும் அரண்மைனயில் ேவைலயில் ேசர்த்து விடுவதாக வாக்களித்தார். நான் ேபாய் ஆள் அனுப்புகிேறன். அதன் பின் நீ வா என்று ெசால்லி விஜயநகரத்துக்குச் ெசன்று விட்டார். ெதனாலிராமன் மிகக் ெகட்டிக்காரனாக இருக்கிறான். இவைன மன்னரிடம் ெசால்லி அரண்மைனயில் விகடகவியாக ேசர்த்துவிட்டால் நம் ேவைல ேபாய்விடும் என்று எண்ணிய ராஜகுரு ெதனாலிராமனுக்கு ஆள் அனுப்பேவ இல்ைல. ெதனாலிராமனும் ராஜகுருவிடமிருந்து ஆள் வரும் வரும் என்று எதிர்பார்த்து பல மாதங்கள் ஓடிவிட்டன. எந்தத் தகவலும் அவனுக்குக்கிட்டவில்ைல. ஆைகயால் விஜயநகரம் ெசன்று ராஜகுருைவ ேநரில் பார்த்து அரண்மைனயில் ேசர்ந்து விட ேவண்டுெமன்று தீர்மானித்துக் ெகாண்டான். அதன்படிேய மைனவி, மகனுடன் பல நாட்கள் நடந்து விஜய நகரம் வந்து ேசர்ந்தான். பலவித இைடயூறுகளுக்கிைடேய ெதனாலிராமன் ராஜகுருைவ அவரது இல்லத்தில் சந்தித்தான். ெதனாலிராமைனப் பார்த்ததும் ராஜகுரு அதிர்ச்சி அைடந்தார். யாரப்பா நீ? உனக்கு

என்ன ேவண்டும் என்று ேகட்டார். இைதக் ேகட்ட ெதனாலிராமன் பதறினார். ராஜகுருேவ நான்தான் ெதனாலிராமன். தாங்கள் மங்களகிரிக்கு வந்த ேபாது நண்பர்கள் ஆேனாம். நான் ேகட்டுக் ெகாண்டதற்கு இணங்க தாங்கள் அரசைவயில் என்ைனச் ேசர்த்து விடுவதாகச் ெசான்னரீ்கள். ஆள் அனுப்பிய பின் வா என்றரீ்கள். பல மாதங்களாக தங்களிடமிருந்து ஆள் வராததால் தான் நான் ேநரில் வந்துள்ேளன். தயவு ெசய்து என்ைன பற்றி மன்னரிடம் ெசால்லி அரசைபயில் ேசர்த்து விடுங்கள் என்று ேவண்டினான். உன்ைன யாெரன்ேற எனக்குத் ெதரியாதப்பா...... மரியாைதயாக ெவளிேய ேபா, இல்ைலேயல் அவமானப்படுவாய் என்று விரட்டினார். வடீ்ைடவிட்டு ெவளிேயற்றப்பட்ட ெதனாலிராமன் பழிக்குப்பழி வாங்கத் துடித்தான். காளி மகாேதவிையத் துதித்தான். வித்ைதக்காரைன ெவன்ற கைத ெதனாலி ராமன் கிருஷ்ணேதவராயரின் புகைழக் ேகள்விப் பட்டு அவைரக் காண்பதற்காக விஜயநகரத்ைத ேநாக்கிப் புறப்பட்டான். பல நாட்கள் அவ்வூரில் தங்கி முயற்சித்தும் அரசைரக் காண இயலவில்ைல. எப்படியாவது அரசைரப் பார்த்து விடுவது என்று முயற்சித்துக் ெகாண்ேட அவ்வூரிேலேய தங்கியிருந்தான். தினமும் அரண்மைனக்குப் ேபாவதும் திரும்பி வருவதுமாக இருந்தான். ஒருநாள் வித்ைதகள் ெசய்து ேவடிக்ைககள் ெசய்து காட்டும் ெசப்படி வித்ைதக்காரைனச் சந்தித்தான். அவனும் அரசரிடம் தன் வித்ைதகைளக் காட்டிப் பரிசு ெபரும் எண்ணத்துடன் இருப்பைதப் புரிந்து ெகாண்டான். அவனுடேனேய தானும் ஒரு வித்ைதக்காரைனப்ேபால. ேசர்ந்து ெகாண்டான். அரசர் கிருஷ்ணேதவராயர் முன்னிைலயில் வித்ைதக்காரன் ெசப்படி வித்ைதகைளச் ெசய்து காட்டி அைனவைரயும் மகிழ்வித்தான். அரசரும் அவன் ெசய்து காட்டிய வித்ைதகளால் மிகவும் மகிழ்ந்து ஆயிரம் ெபான் பரிசளித்தார். ஆனால் அவன் அந்தப் பரிைசப் ெபறுமுன்பாகேவ இராமன் "அரேச! இவைன விட வித்ைதயில் வல்லவனான நான் இருக்கிேறன். நான் ெசய்யும் வித்ைதைய இவனால் ெசய்ய முடியுமா என்று ேகட்டுப் பாருங்கள். பிறகு பரிசு யாருக்கு என்று முடிவு ெசய்யுங்கள் " என்றவாறு முன்னால் வந்து நின்றான். அரசருக்கு மிக்க மகிழ்ச்சி. ேபாட்டி என்று வந்து விட்டாேல அது மிகவும் சுைவ யுைடயதாகேவ இருக்குமல்லவா? எனேவ ' உன் வித்ைதகைளயும் காட்டு ' என்று அனுமதி வழங்கினார் மன்னர். ெசப்படி வித்ைதக்காரனுக்கு ஒேர ேகாபம். "உனக்கு என்ெனன்ன வித்ைதகள் ெதரியும். ெசய்து காட்டு. நீ ெசய்யும் அத்தைன வித்ைதகைளயும் நான் ெசய்து காட்டுகிேறன்."என்று சவால் விட்டான். அைனவரும்

ஆவலுடன் பார்த்துக் ெகாண்டிருந்தனர். ெதனாலிராமேனா பதட்டம் ஏதுமின்றி முன்னால் வந்து நின்றான்."அய்யா! எல்லா வித்ைதகைளயும் ெசய்யவில்ைல. ஒேர ஒரு வித்ைத மட்டும் ெசய்கிேறன். அதுவும் கண்கைள மூடிக்ெகாண்டு ெசய்கிேறன். நீங்கள் கண்கைளத் திறந்து ெகாண்டு அேத வித்ைதையச் ெசய்து காட்டுங்கள். உங்களால் முடியாவிட்டால் அரசர் தரும் ஆயிரம் ெபாற்காசுகளில் பாதிைய எனக்குத் தந்து விட ேவண்டும்."என்றான். வித்ைதக்காரேனா ெவகு அலட்சியமாக "ப்பூ, நீ கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு ெசய்யும் வித்ைதைய நான் கண்கைளத் திறந்துெகாண்ேட ெசய்ய ேவண்டும் அவ்வளவுதாேன?

நீ ெசய்து காட்டு" என்றான். உடேன இராமன் அரசைர வணங்கி விட்டுக் கீேழ அமர்ந்தான். தன் ைக நிைறய மணைல வாரி எடுத்துக் ெகாண்டு மூடிய தன் கண்கள் நிைறய ெகாட்டிக் ெகாண்டான். அைனவரும் ைக தட்டி ஆரவாரம் ெசய்து சிரித்தனர். மன்னரும் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தார். பிறகு இராமன் தன் கண்களிலிருந்து மணைலத் தட்டிவிட்டுவிட்டு வித்ைதக்காரைனப் பார்த்து "இந்த வித்ைதைய நீர் உம கண்கைளத் திறந்து ெகாண்ேட ெசய்து காட்டுங்கள்" என்றான். வித்ைதக்காரனால் எப்படி முடியும்? " நான் ேதாற்றுப் ேபாேனன். என்ைன மன்னித்து விடுங்க" ெளன்று தைல குனிந்து நின்றான். மன்னர் மகிழ்ந்து இராமைன அைழத்து அவைனப் பற்றி அறிந்து ெகாண்டார்.பிறகு " ெதனாலி ராமகிருஷ்ணா! உன் புத்தி சாதுர்யத்ைத ெமச்சிேனன். நீ ெசான்னபடி ஐநூறு ெபாற்காசுகைளப் ெபற்றுக் ெகாள் " என்றார். இராமன் "அரேச! இந்த வித்ைதக்காரன் வித்ைத காட்டுவதில் தனக்கு மிஞ்சியவர் யாருமில்ைல என்று ேபசிக் ெகாண்டிருந்தான். அவன் கர்வமாகப் ேபசியைத நான் ேகட்டுக் ெகாண்டிருந்ேதன். வல்லவனுக்கு வல்லவன் ைவயகத்தில் உண்டு என்பைத உணர்த்தவும் அவன் கர்வத்ைத அடக்கவும் நான் இவ்வாறு ெசய்ேதன். நான் வித்ைதக்காரன் என்று ேபாய் ெசான்னதற்கு என்ைன மன்னியுங்கள். ஆயிரம் ெபான்ைனயும் அவருக்ேக அளியுங்கள்." என்று ேகட்டுக் ெகாண்டான். அரசர் கிருஷ்ணேதவராயர் மனம் மகிழ்ந்து இராமன் ெசான்னபடிேய வித்ைதக்காரனுக்கு ஆயிரம் ெபாற்காசுகைளயும் பரிசாக அளித்தார்.. பின்னர் ெதனாலி இராமனுக்கும் பரிசளித்து அவைனத் தன் ஆஸ்தான விகடகவியாக அமர்த்திக் ெகாண்டார்.  

நஷ்டத்ைத லாபமாக்கிய குதிைர ெதனாலிராமன் ஒரு முைற சந்ைதக்குச் ெசன்று ஐம்பது நாணயங்கள் ெகாடுத்து குதிைர ஒன்று வாங்கி வந்தான்.அதில் ஏறி சவாரி ெசய்யப் பழகிக் ெகாண்டிருந்தான். ஒருநாள் அரசர் தன் விைல உயர்ந்த குதிைர ேமல் ஏறிக் ெகாண்டு இராமைனயும் உடன் வருமாறு அைழத்தார். ெதனாலிராமனும் தன் குதிைர மீது ஏறிக் ெகாண்டு மன்னருடன் உலாவப் புறப்

பட்டான். அரசரின் குதிைர அழகாக நைட ேபாட இராமனின் குதிைரேயா தளர்ந்த நைட ேபாட்டது. கிருஷ்ணேதவராயர் இந்தக் குதிைரையப் பார்த்து கடகடெவனச் சிரித்தார். இராமைனயும் ேகலி ெசய்தார். " இராமா! ேபாயும் ேபாயும் இந்த வற்றிப் ேபான ெதாத்தல் குதிைரதானா உனக்குக் கிைடத்தது. இதைன ைவத்துக் ெகாண்டு நீ எப்படி சவாரி ெசய்யப் ேபாகிறாய்? என் குதிைரையப் பார். எப்படி ஓடுகிறது?"

இராமனுக்கு ேராஷம் ெபாத்துக் ெகாண்டு வந்து விட்டது." அரேச! இந்தக் குதிைர பயன்படுவது ேபால உங்கள் குதிைர கூடப் பயன் படாது." என்று தன் குதிைரையப் பற்றி மிக உயர்வாகப் ேபசினான். மன்னருக்குக் ேகாபம் வந்தது." என்ன இப்படிச் ெசால்கிறாய்? இைத உன்னால் நிரூபிக்க முடியுமா?" " ேவண்டுமானால் பாருங்கள். உங்கள் குதிைரயால் ெசய்ய முடியாதைத என் குதிைரையச் ெசய்ய ைவக்கிேறன்.""அப்படியா ெசால்கிறாய்? நூறு ெபான் பந்தயம் கட்டுகிேறன். ெசய் பார்க்கலாம்."என்று ேபசியவாறு ெமதுவாக வந்து ெகாண்டிருந்தனர் இருவரும் . அப்ேபாது குதிைரகள் இரண்டும் பாலத்தின் மீது ெசன்று ெகாண்டிருந்தன. கீேழ பார்த்தால் பயங்கர சுழல். ராமன் சட்ெடன்று குதிைரைய விட்டுக் கீேழ இறங்கினான். பாலத்தின் ஓரத்திற்குக் குதிைரையக் ெகாண்டு ேபானான். அரசர் திைகத்தார். ராமன் தன் குதிைரைய "ெதாபுகடீர்" என்று நீருக்குள் தள்ளி விட்டு விட்டான். அரசர் பதறினார்."இராமா!, என்ன இது, ஏன் இப்படிச் ெசய்தாய்? "" அரேச! என் குதிைர ெசய்தது ேபால உங்கள் குதிைர ெசய்ய முடியுமா? உங்கள் ஆயிரம் ெபான் மதிப்புள்ள குதிைரயால் ெசய்ய முடியாதைத என் குதிைர ெசய்து விட்டது பாருங்கள்." ஆயிரம் ெபான் மதிப்புள்ள குதிைர மட்டுமல்ல, அரசரின் நண்பனாகவும் பழகிய அறிவுள்ள குதிைர அது. அைத இழக்க அரசர் விரும்புவாரா? பந்தயத்தில் ெசான்னபடி நூறு ெபான் நாணயங்கைளக் ெகாடுத்தார் அரசர்."இருந்தாலும் ஒரு உயிைரக் ெகால்வது தவறில்ைலயா இராமா?" என்றார் அரசர் வருத்தத்ேதாடு. "அரேச!, ேநாய்வாய்ப்பட்டு வேயாதிக நிைலயில் இருக்கும் இந்தக் குதிைரைய யாரும் இனி வாங்க மாட்டார்கள். இது இறந்தால் எனக்கு ஐம்பது நாணயங்கள் நஷ்டம். இப்ேபாது எனக்கு நூறு ெபான் கிைடத்து விட்டது. அத்துடன் அந்தக் குதிைரையப் பராமரிக்கும் பராமரிக்கும் ெசலவும் குைறவு. குதிைரக்கும் துன்பம் நீங்கி விட்டது.எனேவதான் இப்படிச் ெசய்ேதன்.என் குதிைரயின் உயிர் நஷ்டம் எனக்கு இரு மடங்கு லாபமாயிற்று. " என்றான். மன்னரும் அைத ஒப்புக்ெகாண்டு ெதனாலிராமனின் சாமர்த்தியத்ைதக் கண்டு வியந்தார். ராஜகுருைவ பழிக்குப் பழி வாங்குதல் ஒரு நாள் அதிகாைல ேநரம் ராஜகுரு குளத்துக்குக் குளிக்கச் ெசன்றார். அப்ேபாது அவைர அறியாமேலேய ெதனாலிராமன் பின் ெதாடர்ந்தான். குளக்கைரைய

அைடந்ததும் ராஜகுரு துணிமணிகைள எல்லாம் கைளந்து கைரயில் ைவத்துவிட்டு நிர்வாணமாக குளத்தில் இறங்கி குளித்துக் ெகாண்டிருந்ததார். மைறந்திருந்த ெதனாலிராமன் ராஜகுருவின் துணிமணிகைள எடுத்துக்ெகாண்டு மைறந்து விட்டான். குளித்து முடித்து கைரேயறிய ராஜகுரு துணிமணிகைளக் காணாது திடுக்கிட்டார். உடேன ெதனாலிராமன் அவர் முன் ேதான்றினான். ெதனாலிராமன் எனது துணிமணிகைளக் ெகாடு என்று ெகஞ்சினார். அதற்குத் ெதனாலிராமேனா உன் துணிமணிகைள நான் பார்க்கவில்ைல. நானும் குளிக்கேவ இங்கு வந்துள்ேளன். என்னிடம் வம்பு ெசய்யாதீர்கள் என்றான். ராமா........ என் துணிமணிகைளக் ெகாடுத்துவுடு. இன்னும் சிறிது ேநரத்தில் நன்கு விடியப்ேபாகிறது. இக்குளத்துக்கு ெபண்கள் குளிக்க வந்து விடுவார்கள். உடேன என் துணிமணிகைளக் ெகாடு என்று மீண்டும் மீண்டும் ெகஞ்சினார். அவர் ெகஞ்சுதைலக் ேகட்ட ெதனாலிராமன் என் நிபந்தைனக்கு உட்பட்டால் உம் துணிமணிகைளத் தருகிேறன். இல்ைலேயல் தர முடியாது என்று கூறி விட்டான்.என்ைன அரண்மைன வைர உன் ேதாளில் சுமந்து ெசல்ல ேவண்டும். அப்படிெயன்றால் தருகிேறன், இல்ைலெயன்றால் தரமுடியாது என்று கூறி விட்டான். ெதனாலிராமன் மிகப் ெபால்லாதவன் என அறிந்து ெகாண்ட ராஜகுரு சம்மதித்தார். பின் துணிமணிகைள ராஜகுருவிடம் ெகாடுத்தான். உைடயணிந்து ெகாண்ட ராஜகுரு ெதனாலிராமைன தன் ேதாள் மீது சுமந்து ெசன்று ெகாண்டிருந்தார். இைத ஊர் மக்கள் அைனவரும் ேவடிக்கைக பார்த்துக் ெகாண்டிருந்தனர். இைத மன்னர் கிருஷ்ண ேதவராயரும் உப்பரிைகயிலிருந்து பார்த்து விட்டார். உடேன தனது காவலாளிகட்கு உத்தரவிட்டார். அதாவது ேதாள் ேமல் இருப்பவைன நன்கு உைதத்து என்முன் நிற்பாட்டுங்கள் என்று. உப்பரிைகயிலிருந்து மன்னன் பார்த்து விட்டைத அறிந்த ெதனாலிராமன், அவர் ேதாளிலிருந்து இறங்கி அவர் பாதங்களில் வழீ்ந்து வணங்கினான் ஐயா என்ைன மன்னியுங்கள். ராஜகுருைவ அவமானப்படுத்திய பாவம் என்ைனச் சும்மாவிடாது. ஆைகயால் என் ேதாள் மீது தாங்கள் அமருங்கள். நான் உங்கைள சுமந்து ெசல்கிேறன் என்றான். அவன் ேபச்ைச உண்ைமெயன்று நம்பிய ராஜகுரு ெதனாலிராமன் ேதாள்மீது உட்கார்ந்து ெகாண்டான். ெதனாலிராமன் ராஜகுருைவ சுமந்து ெசன்று ெகாண்டிருக்ைகயில் காவலாட்கள் அருகில் வந்துவிட்டனர். ராஜகுருைவ ைநயப்புைடத்து மன்னர் முன் நிற்பாட்டினார்கள். இைதப் பார்த்த மன்னர் ராஜகுருைவ ஏன் அடித்தீர்கள் என வினவினார் அதற்கு காவலாட்கள் ெதனாலிராமன் ேதாள் மீது அமர்ந்து இருந்தவர்தான் இந்த ராஜகுரு. தாங்கள் தாேன ேதாள் மீது அமர்ந்திருப்பவைர அடித்து உைதக்கச் ெசான்னரீ்கள்.

அதன்படிேய ெசய்துள்ேளாம் என்றனர். மன்னர் ராஜகுருைவ அைழத்து விவரத்ைதக் ேகட்டார். ராஜகுருவும் தன் தவைற உண்ைமெயன்று ஒத்துக்ெகாண்டார்.ெதனாலிராமன் ெசய்ைக மன்னருக்கு நைகச்சுைவயுண்டு பண்ணினாலும் அவன் ெசய்த தவறுக்கு தக்க தண்டைன வழங்க விரும்பினார். ஆைகயால் ெதனாலிராமைன அைழத்து வர அரண்மைன காவலாட்கைள அனுப்பினார். காவலாட்களும் ெதனாலிராமைன சிறிது ேநரத்தில் மன்னர் முன் ெகாண்டு வந்து நிற்பாட்டினார்கள். ெதனாலிராமன் நீ ராஜகுருைவ அவமானப்படுத்திவிட்டாய். ேமலும் அவைர உைதயும் வாங்க ைவத்துவிட்டாய். இது மன்னிக்க முடியாத குற்றமாகும். ஆகேவ உன்ைன சிரத்ேதசம் ெசய்ய உத்தரவு இடுகிேறன் என்றார் மன்னர். இைதக் ேகட்ட ெதனாலிராமன் தன் உயிருக்கு ஆபத்து வந்தைத எண்ணி வருந்தினார். அவன் தன் இஷ்ட ேதவைதயான காளி ேதவிைய தன்ைனக் காப்பாற்றும்படி மனதிற்குள் துதித்தான். காவலாட்களும் அவைன ெகாைல ெசய்ய அைழத்துச் ெசன்றார்கள். அப்ேபாது அவர்களிடம் தன்ைன விட்டுவிடும்படியும் பணமும் தருவதாகவும் ேவண்டினான். காவலாட்களும் பணத்ைதப் ெபற்றுக் ெகாண்டு அவனது ேவண்டுேகாளுக்கு இணங்கி ெகாைல ெசய்யாமல் விட்டு விட்டனர். இனி இவ்வூரில் இருக்காேத, ேவறு எங்காவது ேபாய்விடு என்று ெசான்னார்கள். அவர்களிடம் அப்படிேய ெசய்கிேறன் என்று ெசால்லிய ெதனாலிராமன் தன் வடீ்டிேலேய ஒளிந்து ெகாண்டான். காவலாட்களும் ஒரு ேகாழிைய அறுத்து அதன் இரத்தத்ைத வாளில் தடவி மன்னரிடம் ெதனாலிராமைன ெகாைலெசய்து விட்ேடாம் என்று ெசால்லி விடடனர். மன்னரும் இைத உண்ைம என்று நம்பினார். ெதனாலிராமன் ெகாைல ெசய்யப்பட்ட ெசய்தி ஊர் முழுவதும் தீ ேபால் பரவியது. அப்ேபாது சில அந்தணர்கள் மன்னைரச் சந்தித்தனர். நியாயமாக ஒரு பார்ப்பனைரக் ெகான்றது மிகக்ெகாடிய பாவமாகும். அவனது ஆவி தங்களுக்கும் நாட்டுக்கும் ேகடு விைளவிக்கும் என்றனர். இைதக்ேகட்ட மன்னர் கலங்கினார். இதற்குப் பரிகாரம் என்னெவன்று மன்னர் ேகட்டார். அதற்கு அந்தணர்கள் அவன் ஆவி சாந்தி அைடய அமாவாைச அன்று நள்ளிரவு சுடுகாட்டிற்குச் ெசன்று பூைஜ ெசய்தால் நலம் என்றனர். உடேன மன்னர் ராஜகுருைவ அைழத்து அமாவாைசயன்று நள்ளிரவு சுடுகாட்டில் ெதனாலிராமன் ஆவிக்கு பூைஜ ெசய்ய உத்தரவு விட்டார். இைதக்ேகட்ட ராஜகுரு நடுநடுங்கினார். நடுகாட்டில் நள்ளிரவு ேநரத்தில் பூைஜ ெசய்வது என்றால் எனக்குப்பயமாக இருக்கிறது என்றார். அப்படிெயன்றால் துைணக்கு சில புேராகிதர்கைளயும் அைழத்துச் ெசல்லுங்கள் என மிகக் கண்டிப்புடன்

மன்னர் கட்டைளயிட்டார். மன்னர் கட்டைளைய மீற முடியாத ராஜகுரு பூைஜக்கு ஒத்துக்ெகாண்டார். அமாவாைச அன்று நள்ளிரவு புேராகிதர்கள் சகிதம் சுடுகாட்டிற்குச் ெசன்று பூைஜ நடத்தினார்கள். ராஜகுரு பூைஜயின் இறுதியில் அங்கிருந்த மரத்ைத ேமல் ேநாக்கிப் பார்த்து ெதனாலிராமனின் ஆவியாகிய பிரம்மராட்சசேன என்று பலத்த குரலில் அைழத்து எங்களுக்கு ஒரு தீங்கும் ெசய்யாேத.......... உன் ஆன்மா சாந்தியைடய பூைஜ ெசய்துள்ேளாம் என்று ெசால்லிக் ெகாண்டிருக்கும்ேபாேத மரத்திலிருந்து ஓர் உருவம் பயங்கர சத்தத்ேதாடு கீேழ குதித்தது. இைதப்பார்த்த ராஜகுருவும் புேராகிதர்களும் பயத்தால் நடு நடுங்கி அலறி அடித்துக்ெகாண்டு அரண்மைனக்கு ஓடினார்கள். அப்ேபாது நடுநிசி ேநரமாதலால் மன்னர் ஆழ்ந்த உறக்கத்திலிருந்தார். இருப்பினும் மன்னைர எழுப்பினார். நடந்தவற்ைற நடுக்கத்ேதாடு கூறினார். இைதக் ேகட்ட மன்னர் இதற்கு பரிகாரம் காண ஆழ்ந்த ேயாசைன ெசய்தார். பின் ஒரு முடிவுக்கு வந்தார்.ெதனாலிராமன் ஆவியாகிய பிரம்மராட்சசைன ஒழித்துக்கட்டி நாட்டிற்கு நன்ைம உண்டாகச் ெசய்பவர்களுக்கு ஆயிரம் ெபான் பரிசளிக்கப்படும் என்று பைறசாற்றி அறிவிக்கச் ெசய்தார். இைதக் ேகட்ட நாட்டு மக்கள் யாரும் பிரம்மராட்சசைன ஒழித்துக்கட்ட முன் வரவில்ைல. சில நாட்களுக்குப்பின் ஒரு துறவி மன்னைரக்காண வந்தார். மன்னரும் அந்தத்துறவியிடம் ெதனாலிராமனின் ஆவியாகிய பிரம்ம ராட்சசைன ஒழித்துக் கட்டும்படி ேவண்டினார். இைதக்ேகட்ட துறவியர், மன்னர் ெபருமாேன, கவைலைய விடுங்கள், பிரம்மராட்சசைன என்னல் முடிந்தளவு ஒழித்துக்கட்ட முயற்சிக்கிேறன். இது நிரந்தரமான ஏற்பாடாக இருக்காது. மீண்டும் ெதனாலிராமன் உயிர் ெபற்று வந்தால் தான் பிரம்மராட்சசனுைடய அட்டகாசம் சுத்தமாக குைறயும் என்றார். அப்படியானால் தங்களால் மீண்டும் ெதனாலிராமைன உயிர்ப்பிக்க முடியுமா? என வினவினார் மன்னர். ஓ.......... தாராளமாக என்னால் முடியும் என்றார் துறவு. மன்னர் மகிழ்ந்து தாங்கள் ெதனாலிராமைன உயிர்ப்பித்துக் காட்டுங்கள். அதுேவ எனக்குப் ேபாதும் என்றார். உடேன துறவியார் தான் அணிந்திருந்த ேவடத்ைதக் கைலத்தார். நான்தான் ெதனாலிராமன். துறவி ேவடத்தில் வந்ேதன் என்றார். இைதயறிந்த மன்னர் மகிழ்ந்து ெதனாலிராமைனக் கட்டித் தழுவிக் ெகாண்டார். பின் ஆயிரம் ெபான் பரிசளித்தார். கூனைன ஏமாற்றிய கைத ஒரு முைற ராஜகுருைவ ெதனாலிராமன் அவமானப் படுத்தி விட்டான் என்ற குற்றச்

சாட்டு அரசைவக்குக் ெகாண்டு வரப்பட்டது. ெதனாலிராமனின் எந்த சமாதானத்ைதயும் அரசர் ேகட்கத் தயாராக இல்ைல. இராமனுக்குத் தண்டைனைய அளித்து விட்டார். இராமன் மீது ெபாறாைம ெகாண்ட ராஜகுருவும் மன்னைனத் தூண்டி விட்டார். ராஜகுருைவ அவமதித்தது மன்னைனேய அவமதித்ததாகும். எனேவ இக்குற்றத்திற்கு மன்னிப்ேப கிைடயாதுஎன்று ெசால்லி ராஜகுருைவேய தண்டைனயளிக்கும்படி ேகட்டுக் ெகாண்டார் மன்னர் .ராஜகுரு தண்டைனையக் கூறினார். " கழுத்து வைர ெதனாலிராமைன மண்ணில் புைதத்து விட்டு யாைனயின் காலால் தைலைய இடறச் ெசய்து ெகால்ல ேவண்டும்" என்று தண்டைனயளித்தார். மன்னரும் " அப்படிேய ெசய்யுங்கள்" என்று ஆைண பிறப்பித்தார். ஆைணைய சிரேமற்ெகாண்ட காவலர்கள் ெதனாலிராமைன இழுத்துக் ெகாண்டு காட்டுக்குச் ெசன்றனர். வழியில் இராமன் அவர்கேளாடு என்ெனனேவா ேபச்சுக் ெகாடுத்துப் பார்த்தான். ஆனால் ராஜகுரு காவலர்கைள எச்சரித்து ெதனாலிராமன் ஏேதனும் ேபசித் தப்பிவிடுவான். அதனால் எதுவும் ேபசாதீர்கள் என்று கூறியிருந்தார். இந்த எச்சரிக்ைக காரணமாக காவலர்கள் எதுவும் ேபசாமல் நடந்தனர். ஊருக்கு எல்ைலயில் காடு இருந்தது. அங்ேக ஒற்ைறயடிப்பாைத வழிேய ெதனாலிராமைன அைழத்துச் ெசன்றனர். மக்கள் நடமாட்டமில்லாத அைமதியாக இருந்த இடத்தில் நின்றார்கள். அந்த இடத்தில் ஒரு ெபரிய பள்ளம் ேதாண்டினார்கள். ெதனாலிராமைன அந்தப் பள்ளத்தில் இறக்கி கழுத்தளவு மண்ணால் மூடி விட்டு யாைனையக் ெகாண்டுவர அரண்மைனக்குச் ெசன்று விட்டார்கள். ெதனாலிராமன் தப்பிச் ெசல்ல வழியறியாது திைகத்து மண்ணுக்குள் தவித்துக் ெகாண்டிருந்தான். சற்று தூரத்தில் ஒற்ைறயடிப் பாைத வழியாக யாேரா வருவது ெதரிந்தது. "அய்யா!" ெதனாலிராமன் ெபருங் குரெலடுத்துக் கூவி அைழத்தான். அந்த மனிதன் ராமனின் குரல் ேகட்டு ெமதுவாக அச்சத்துடன் அருேக வந்தான். அவைனப் பார்த்த ராமன் "பயப்படாதீர்கள். அருகில் வாருங்கள்."என அைழத்தான். வந்தவன் தன் முதுகில் இருந்த துணி மூட்ைடையக் கீேழ இறக்கி ைவத்து விட்டு ராமனின் முகத்தருேக அமர்ந்தான். "யாைரயா உம்ைம மண்ணுக்குள் புைதத்தது?" என்றான். இராமன் வந்தவனின் முதுைகப் பார்த்தான். அவன் ஒரு வண்ணான் மூட்ைட சுமந்து சுமந்து அவன் முதுகு வைளந்து கூனனாகியிருக்கிறான் என்பைதத் ெதரிந்து ெகாண்டான். சட்ெடன சமேயாசிதமாய்ப் ேபசினான் இராமன். "அய்யா! நானும் உம்ைமப் ேபால கூனனாக இருந்ேதன். ஒரு ெபரியவர் என்னிடம் ஒரு நாள் முழுவதும் மண்ணுக்குள் புைதந்திருந்தால் கூன் நிமிர்ந்து விடும் என்று ெசான்னார். நான் காைல முதல் மண்ணுக்குள்ேளேய இருக்கிேறன். என்ைனத் தூக்கி

விடும் என் கூன் நிமிர்ந்து விட்டதா பார்க்க ஆைசயாக இருக்கிறது" என்றான். கூனனும் இராமைன ெவளிேய எடுத்தான். இராமன் தன் கூனல் நிமிர்ந்து விட்டதாக மகிழ்ச்சி ெகாள்வது ேபால நடித்தான். அைத உண்ைமெயன நம்பிய கூனனாகிய வண்ணான் தன்ைனயும் மண்ணில் புைதத்து , தன் கூனல் நிமிர வழி ெசய்யும்படி ேவண்டிக் ெகாண்டான். ெதனாலிராமனும் வண்ணாைனக் குழிக்குள் இறக்கி கழுத்து வைர மண்ணால் மூடிவிட்டுத் தன் வடீு ேநாக்கிச் ெசன்றான். யாைனயுடன் வந்த காவலர்கள் தாங்கள் விட்டுச் ெசன்ற இடத்தில் இராமனுக்குப் பதிலாக ேவெறாருவன் இருப்பைதப் பார்த்துத் திைகத்தனர். அந்த வண்ணாைன அைழத்துக் ெகாண்டு மன்னரிடம் ெசன்று ராமனின் தந்திரத்ைதக் கூறினர். ராமனின் திறைமையக் கண்டு அவைன மன்னித்து விடுதைல ெசய்தார் மன்னர். பாத்திரங்கள் குட்டி ேபாட்ட கைத விஜய நகரத்தில் ஒரு ேசட் வசித்து வந்தான். அவன் வட்டித் ெதாழில் நடத்தி வந்தான். மக்களிடம் அநியாயவட்டி வாங்கி வந்தான். அதாவது ரூபாய்க்கு ஐம்பது ைபசா வட்டி இதனால் வட்டிக்கு அவனிடம் பணம் வாங்கும் மக்கள் அவதியுற்றனர். இைதயறிந்த ெதனாலிராமன் அந்த ேசட்ைட நயவஞ்சகமாக திருத்த திட்டம் தீட்டினான். அந்த ேசட் பாத்திரங்கைளயும் வாடைகக்கு விடுவதுண்டு. ஒரு நாள் ெதனாலிராமன் ேசட்ைடச் சந்தித்து "தன் மகனுக்குக் காதணி விழா நைடெபறுவதாகவும் அதற்குச் சில பாத்திரங்கள் வாடைகக்கு ேவண்டுெமன்றும் விழா முடிந்ததும் ெகாண்டு வந்து தருவதாகவும்" கூறினான். அதன்படிேய ேசட்டும் பாத்திரங்கைள ெதனாலிராமனுக்குக் ெகாடுத்தான். சில நாள் கழித்து ெதனாலிராமன் அந்தப் பாத்திரங்கேளாடு சில சிறிய பாத்திரங்கைளயும் ேசர்த்துக் ெகாடுத்தான். இைதப் பார்த்த ேசட் "நான் ெபரிய பாத்திரங்கள் மட்டும் தாேன ெகாடுத்ேதன். சிறிய பாத்திரங்கைள நான் ெகாடுக்கவில்ைலேய......... அவற்ைறயும் ஏன் ெகாடுக்கிறாய்" என்று ேகட்டான். அதற்குத் ெதனாலிராமன் "உமது பாத்திரங்கள் "குட்டி" ேபாட்டன. அவற்ைறயும் உம்மிடம் ெகாடுப்பது தாேன முைற. ஆைகயால் தான் அவற்ைறயும் ேசர்த்து எடுத்து வந்ேதன்" என்றான். இவன் சரியான வடிகட்டியான முட்டாளாக இருப்பான் ேபால என்று எண்ணி "ஆமாம் ஆமாம். இவற்ைற நான் உன்னிடம் ெகாடுக்கும் ேபாது சிைனயாக

இருந்தன. ஆைகயால் தான் குட்டி ேபாட்டுள்ளன" என்று அைனத்துப் பாத்திரங்கைளயும் ெபற்றுக் ெகாண்டான். சில மாதங்கள் கழித்து "தன் வடீ்டில் விேசடம் நைடெபற இருப்பதாகவும் அதற்கு மன்னரும் அரசுப் பிரதானிகளும் கலந்து ெகாள்ள இருப்பதாகவும் அதற்கு தங்கப் பாத்திரங்களும் ெவள்ளிப்பாத்திரங்களும் ேவண்டும்" என்று ேகட்டான். இவனுைடய நாணயத்ைத அறிந்த ேசட் ெபான் மற்றும் ெவள்ளிப் பாத்திரங்கைளக் ெகாடுக்க சம்மதித்தான். ெகாடுக்கும் ேபாது இைவ கர்ப்பமாக இருக்கின்றன. விைரவில் குட்டிேபாடும். இவற்றின் குட்டிகைளயும் ேசர்த்துக் ெகாண்டு வா என்றான். "சரி" என்று ஒப்புக் ெகாண்டு தங்க ெவள்ளிப் பாத்திரங்கைளத் தன் வடீ்டிற்கு எடுத்துச் ெசன்றான். சில மாதங்கள் ஆயின. பாத்திரங்கள் திரும்ப வருவதாகக் காேணாம். ஆைகயால் ேசட் ேநேர ெதனாலிராமன் வடீ்டுக்குச் ெசன்றான். ெதனாலிராமைனச் சந்தித்து "இவ்வளவு நாட்களாகியும் ஏன் பாத்திரங்கைளத் திரும்ப ெகாண்டு வந்து தரவில்ைல" என மிகக் ேகாபமாக ேகட்டான். அதற்கு ெதனாலிராமன் "ெசான்னால் நீங்கள் வருத்தப்படுவரீ்கள் என்று தான் தங்கைளப் பார்க்க வரவில்ைல. பாத்திரங்கள் கர்ப்பமாக இருந்தனவா.........பிரசவம் கஷ்ட்மாக இருந்தது அதனால் அைனத்துப் பாத்திரங்களும இறந்து விட்டன" எனத் ெதரிவித்தான். இைதக் ேகட்ட ேசட் "யாரிடம் விைளயாடுகிறாய்? பாத்திரங்கள் சாகுமா?" எனக் மிகக் ேகாபமாகக் ேகட்டான். அதற்குத் ெதனாலிராமன் "பாத்திரங்கள் குட்டி ேபாடும் ேபாது அைவ ஏன் இறக்காது" என்று ேகட்டான். "என்னுடன் வா மன்னரிடம் முைறயிடுேவாம் அவரின் தீர்ப்புப்படிேய நடந்து ெகாள்ேவாம்" என்றதும் ேவக, ேவகமாக அவ்விடத்ைத விட்டு நகன்றான் ேசட். இருப்பினும் ெதனாலிராமன் அவைன விடாது மன்னரிடம் இழுத்துச் ெசன்று மக்களிடம் அநியாய வட்டி வாங்குவது பற்றி முைறயிட்டான். எல்லா விவரங்கைளயும் ேகட்டறிந்த மன்னர் "பாத்திரங்கள் குட்டி ேபாடும் என்றால் அைவ பிரசவத்தின் ேபாது ஏன் இறக்கக் கூடாது? உன் ேபராைசக்கு இது ஒரு ெபரு நஷ்டேம ஆைகயால் இனிேமலாவது மக்களிடத்தில் நியாயமான வட்டி வாங்கு" என புத்திமதி கூறி அவைன அனுப்பி ைவத்தார் மன்னர்.

ெதனாலிராமனின் புத்திசாலித் தனத்ைத மன்னர் மனமாரப் பாராட்டி பரிசுகள் வழங்கினார். டில்லி அரசைர ெவன்ற கைத " ஏன் ஐயா! இந்தத் தள்ளாத வயதில் உமக்கு ஏன் இந்தத் ெதால்ைல! அத்துடன் இது காய்த்துப் பின் பழுத்து அந்தப் பழத்ைத நீர் உண்ணப் ேபாகிறரீா? " என்று சிரித்தார். " அரேச! நாம் உண்ணும் மாங்கனிகள் நம் முன்ேனார் நட்டதுதாேன! அவர்கள் மரங்கைள நட்டதால் தாேன நாம் இன்று மாங்கனிகைள உண்ணுகிேறாம்! அவர்கள் நடாமல் இருந்திருந்தால் நமக்கு ஏது மாம்பழங்கள்? எனேவ வரும் தைலமுைறயினர் உண்ணேவ இம்மரங்கைள நான் நடுகிேறன்" "ஆஹா! சரியான பதில். நல்லவிளக்கம். மிக்க மகிழ்ச்சி." உடேன மந்திரியார் ஒரு ெபான் முடிப்ைபப் பரிசாக அளித்தார். அைதப் ெபற்றுக் ெகாண்ட கிழவர் சிரித்தார். " அரேச! அல்லா ெபரியவர். எல்ேலாருக்கும் மரம் பழுத்தபிறேக பலன் தரும். ஆனால் பாபரின் ஆட்சியில் மரம் நட்டவுடேன பலன் ெகாடுத்து விட்டேத!" பாபர் மனம் ெபரிதும் மகிழ்ந்தது. "ஆகா! சரியாகச் ெசான்னரீ்கள் ெபரியவேர!" என்றபடிேய மந்திரிையப் பார்க்க அவர் இன்ெனாரு ெபான்முடிப்ைப அளித்தார். அைதயும் ெபற்றுக்ெகாண்ட ெபரியவர், "அரேச! இந்த மாங்கனிகள் பழுத்துப் பின் பலனளிப்பது ஆண்டுக்கு ஒருமுைறதான். ஆனால் தங்களின் ேமலான குணத்தினால் நட்டவுடேன இருமுைற எனக்குப் பலனளித்து விட்டது. என்ேன அல்லாவின் கருைண?" என்றார். "நன்றாகச் ெசான்னரீ்கள் ெபரியவேர! " என்று கூறியவர் மீண்டும் ஒரு ெபான் முடிப்ைபயும் அளித்தார். பின் மந்திரிையப் பார்த்து "மந்திரியாேர! சீக்கிரம் இங்கிருந்து ெசன்று விட ேவண்டும். இல்ைலேயல் சாதுர்யமாகப்ேபசி நம் ெபாக்கிஷத்ைதேய காலிெசய்து விடுவார் இந்தப் ெபரியவர்." என்று ேவடிக்ைகயாகச் ெசால்லிவிட்டுப் புறப்பட்டார் பாபர். " சற்று நிற்க முடியுமா அரேச?" என்று ெசான்ன ெபரியவர் தன் தாடி மீைசையக் கைளந்து விட்டுத ெதனாலி ராமனாக நின்றார். பாபர் திைகத்தார். சற்று ேநரத்திற்குள் மூன்று பரிசுகைளப் ெபற்றவன் ெதனாலி ராமனா? ெதனாலி ராமன் பணிவுடன் கூறினான். "அரேச, மன்னிக்கேவண்டும். எங்கள் மன்னர் கிருஷ்ண ேதவ ராயர் தங்களிடம் நான் பரிசு ெபற்று வரேவண்டும் எனக்

கட்டைளயிட்டு அனுப்பினார். இன்று அவரது கட்டைளப் படிேய தங்களிடம் பரிசுகைளப் ெபற்று விட்ேடன். இனி ஊர் திரும்பத் தாங்கள் அனுமதி அளிக்க ேவண்டும்." "ெதனாலி ராமா! உண்ைமயிேலேய நீ திறைமசாலிதான். உங்கள் மன்னருக்கு என் வாழ்த்துக்கைளயும் ெதரிவி. நாைளக்கு அரச மரியாைதையயும் ெபற்றுக் ெகாண்டு விஜயநகரம் ெசல்லலாம்." என்றார் அரசர். பின் மகிழ்ச்சியுடன் அரண்மைனக்குத் திரும்பினார்.. ெவற்றியுடன் ஊருக்கு வந்து ேசர்ந்த ெதனாலி ராமைனப் பார்த்த கிருஷ்ணேதவ ராயர் நடந்தைவகைளக் ேகட்டறிந்தார். தான் ெசான்னபடிேய ெதனாலி ராமனுக்குப் பல பரிசுகைளயும் ெகாடுத்தார். தன் நாட்டின் ெகௗரவத்ைதக் காப்பாற்றிய ராமைன மன்னரும் மக்களும் ேபாற்றிப் புகழ்ந்தனர். கிைடத்ததில் சம பங்கு ஒருநாள் கிருஷ்ணேதவர் அரண்மைனயில் கிருஷ்ண லீலா நாடக நாட்டியம் நைடெபற ஏற்பாடு ெசய்திருந்தார். ெதனாலிராமைனத் தவிர மற்ற எல்லா முக்கியப்பிரமுகர்களுக்கும் அைழப்பு விடுத்திருந்தார். இந்நிகழ்ச்சியில் அரசியும் மற்றும் சில ெபண்களும் கலந்து ெகாள்வதால் ெதனாலிராமன் இருந்தால் ஏதாவது ேகாமாளித்தனம் ெசய்து நிகழ்ச்சிைய நைடெபறா வண்ணம் தடுத்துவிடுவான் என எண்ணி ெதனாலிராமைன மட்டும் நாடக அரங்கினுள் விட ேவண்டாெமன்று வாயிற்காப்ேபானிடம் கண்டிப்புடன் ெசால்லி விட்டார் மன்னர். இைத அறிந்தான் ெதனாலிராமன் எப்படியாவது அரங்கத்தினுள் ெசன்று விடுவது என தீர்மானித்துக் ெகாண்டான். நாடகம் நைடெபறும், அரங்கின் வாயிைல ெநருங்கினான் ெதனாலிராமன். உள்ேள ெசல்ல முற்பட்டான். வாயில் காப்பாேனா அவைன உள்ேள விட மறுத்து விட்டான். மீண்டும் மீண்டும் ெகஞ்சினான். வாயிற்காப்ேபான்

மசியவில்ைல. இந்நிைலயில் ெதனாலிராமன் ஒரு தந்திரம் ெசய்தான். "ஐயா, வாயிற்காப்ேபாேர என்ைன உள்ேள விட்டால் என்னுைடய திறைமயால் ஏராளமான பரிசு கிைடக்கும். அதில் பாதிைய உனக்குத் தருகிேறன்" என்றான். இைதக் ேகட்ட வாயிற் காப்ேபான் முதலில் சம்மதிக்காவிட்டாலும் பின்னர் கிைடப்பதில் பாதி பரிசு கிைடக்கிறேத என்று மகிழ்ந்து அவைன உள்ேள விட்டான்.

அரங்கத்தினுள் ெசல்ல ேவண்டுமானால் மீண்டும் இன்ெனாரு வாயிற் காப்ேபாைன சமாளிக்க ேவண்டியிருந்தது. அவனும் ெதனாலிராமைன உள்ேள விட மறுத்தான். முதற் வாயிற் காப்ேபானிடம் ெசால்லியைதேய இவனிடமும் ெசான்னான். இவனும் பாதி பரிசு கிைடக்கிறேத என்று மகிழ்ந்து அவைன உள்ேள விட்டுவிட்டான். ஒருவருக்கும் ெதரியாமல் ெதனாலிராமன் ஓர் மூைலயில் ேபாய் உட்கார்ந்து ெகாண்டான். அப்ேபாது கிருஷ்ணன் ஆக நடித்தவன் ெவண்ைண திருடி ேகாபிைதகளிடம் அடி வாங்கும் காட்சி நைடெபற்றுக் ெகாண்டிருந்தது. உடேன மூைலயில் இருந்த ெதனாலிராமன் ெபண் ேவடம் அணிந்து ேமைடயில் ேதான்றி கிருஷ்ணன் ேவட்ம் ேபாட்டு நடித்தவைன கழியால் ைநயப் புைடத்து விட்டான். கிருஷ்ண ேவடதாரி வலி ெபாறுக்கமாட்டாமல் அலறினான். இைதப்பார்த்த மன்னர் கடுங்ேகாபமுற்று ேமைடயில் ெபண் ேவடமிட்டுள்ள ெதனாலிராமைன அைழத்து வரச்ெசய்தார் பின் "ஏன் இவ்வாறு ெசய்தாய்" என வினவினார். அதற்குத் ெதனாலிராமன் "கிருஷ்ணன் ேகாபிைககளிடம் எத்தைனேயா மத்தடி பட்டிருக்கிறான் இப்படியா இவன் ேபால் அவன் அலறினான்" இைதக் ேகட்ட மன்னருக்கு அடங்காக் ேகாபம் ஏற்பட்டது. ெதனாலிராமனுக்கு 30 கைசயடி ெகாடுக்குமாறு தன் பணியாளர்களுக்கு உத்தரவிட்டார். இைதக் ேகட்ட ெதனாலிராமன் "அரேச இப்பரிைச எனக்கு ெகாடுக்க ேவண்டாம். ஏெனன்றால் எனக்குக் கிைடக்கும் பரிைச ஆளுக்குப் பாதி பாதி தருவதாக நம் இரண்டு பாயிற்காப்ேபான்களிடம் உறுதியளித்து விட்ேடன். ஆைகயால் இப்பரிசிைன, அவர்கள் இருவருக்கும் சமமாகப் பங்கிட்டுக் ெகாடுங்கள் " என்று ேகட்டுக் ெகாண்டான். உடேன மன்னர் அவ்விரு வாயிற்காப்ேபான்கைளயும் அைழத்து வரச்ெசய்து இது குறித்து விசாரித்தார். அவ்விருவரும் உண்ைமைய ஒத்துக் ெகாண்டார்கள். அவ்விருவருக்கும் தலா 15 கைசயடி ெகாடுக்குமாறு மன்னர் பணித்தார். ேமலும் ெதனாலிராமனின் தந்திரத்ைதப் பாராட்டி அவனுக்குப் பரிசு வழங்கனார். குைறந்த விைலக்கு குதிைரைய விற்றல் ஒரு சமயம் ெதனாலிராமனுக்கு உடல் நலம் ேமாசமாகி விட்டது. ைவத்தியரும் வந்து பார்த்தார். ைவத்திய ெசலவு நிைறய ஆகும் என்று ெசால்லி விட்டுப் ேபாய்

விட்டார். ைவத்திய ெசலவுக்கு ெதனாலிராமனிடம் பணம் இல்ைல. ஆைகயால் அவ்வூரில் வட்டிக்ெகாடுக்கும் ேசட்ைட அணுகினான். அதற்கு ேசட்டும் "பணத்ைத எப்ேபாது திருப்பிக்ெகாடுப்பாய்" என்று ேகட்டார். ெதனாலிராமனும் உயர் ஜாதி அேரபியக் குதிைர ைவத்திருந்தான். நல்ல விைல ேபாகும் அதனால் உடல் நலம் ேதறியதும் குதிைரைய விற்றுப் பணம் தருவதாகச் ெசான்னான். அவன் ெசான்னதின் ேபரில் ேசட்டும் நம்பிக்ைகேயாடு பணம் ெகாடுத்தான். பணத்ைதப் ெபற்றுக் ெகாண்ட ெதனாலிராமன் ைவத்தியரிடம் ெசன்று சிகிச்ைசைய ஆரம்பித்தான். விைரவில் குணமும் அைடந்தான். பல மாதங்கள் ஆயின. ெதனாலிராமனிடமிருந்து பணம் வருவதாகத் ெதரியவில்ைல. ஆைகயால் ேசட் ெதனாலிராமைன சந்திக்கப் புறப்பட்டான். ெதனாலிராமைனப் பார்த்து "என்னப்பா, உடல் குணமானதும் குதிைரைய விற்றுப்பணம் தருவதாக ெசான்னாேய. இன்னும் தரவில்ைலேய உடேன ெகாடு என்றான். ெதனாலிராமனும் நன்கு ேயாசித்தான். அநியாய வட்டி வாங்கு ேசட்டுக்குப் பாடம் கற்பிக்க விரும்பினான். "சரி குதிைரைய விற்றுப் பணம் தருகிேறன். என்னுடன் நீயும் வா" என்று அவைனயும் அைழத்துக் ெகாண்டு பக்கத்து ஊரில் நடக்கும் சந்ைதக்குப் புறப்பட்டனர். ேபாகும் ேபாது குதிைரையயும் கூடேவ ஒரு பூைனையயும் அைழத்துச் ெசன்றான். சந்ைதயில் ெதனாலிராமனின் பளபளப்பான குதிைரையப் பார்க்க ெபரிய கூட்டேம கூடி விட்டது. அப்ேபாது ஒரு பணக்காரன் ெதனாலிராமைனப் பார்த்து "உன் குதிைர என்ன விைல" என்று ேகட்டான். அதற்கு ெதனாலிராமேனா "குதிைரயின் விைல 1 பவுன்தான். இந்த பூைனயின் விைலேயா 500 பவுன். ஆனால் இந்த பூைனையயும் ேசர்த்து வாங்கினால்தான் இக்குதிைரையக் ெகாடுப்ேபான்" என்றான்.

ெதனாலிராமனின் ேபச்சு அவனுக்கு விேநாதமாக இருந்தாலும் குதிைரைய வாங்க ேவண்டும் என்ற மிகுந்த ஆவலில் 501 பவுன் ெகாடுத்து குதிைரையயும் பூைனையயும் வாங்கிச் ெசன்றான். பின் ேசட்டிடம் ஒரு பவுைன மட்டும் ெகாடுத்தான். ஆனால் ஒரு பவுைன ேசட் வாங்க மறுத்து விட்டான். "குதிைர அதிக விைலக்குப் ேபாகுெமன்று நிைனத்து தாேன உனக்குப் பணம் ெகாடுத்ேதன். நீ இப்படி ஏமாற்றுகிறாேய" என்றான். அதற்கு ெதனாலிராமன் "ஐயா ேசட்ேட குதிைரைய விற்றுத்தான் உமக்குப்பணம் தருகிேறன் என்று ெசானேனன். அதன்படிேய குதிைரைய 1 பவுனுக்கு விற்று அந்த 1

பவுைனயும் உனக்ேக ெகாடுத்து விட்«ட்ன். நீ வாங்க மாட்ேடன் என்கிறாேய............ இது என்ன நியாயம்" என்றான். ேசட்ேடா 500 பவுன் ேவண்டுெமன்றான். இறுதியில் இவர்கள் வழக்கு மன்னர் கிருஷ்ண ேதவராயரிடம் ெசன்றது. மன்னர் இவ்வாழ்க்ைக ஆதிேயாடு அந்தமாக விசாரித்தார். பின் ெதனாலிராமன் ெசய்தது சரிேய என்று தீர்ப்புக் கூறினார். அதிசயக் குதிைர கிருஷ்ண ேதவராயரின் பைடகளுள் குதிைரப் பைடயும் ஒன்று. குதிைரப்பைடயும் வலிைமயுள்ளதாக இருந்தது சண்ைட இல்லாத காலங்களில் குதிைரகைளப் பராமரிக்க மந்திரிகளில் ஒருவர் ஒரு ேயாசைன ெசான்னர். அதாவது ஒரு வடீ்டிற்கு ஒரு குைதைரையயும் அதற்குத் தீனி ேபாடுவதற்கு ஒரு குறிப்பிட்ட ெதாைகயும் ெகாடுக்கப்பட்டு வந்தது. அத்ெதாைகையப் ெபற்றுக்ெகாண்டு குதிைரைய நன்கு ஊட்டளித்து வளர்த்தனர். அேத ேபால் ெதனாலிராமனுக்கும் ஒரு குதிைர ெகாடுக்கப்பட்டது. ஆனால் ெதனாலிராமேனா ஒரு சிறிய ெகாட்டைகயில் குதிைரைய அைடத்து ைவத்து புல் ேபாடுவதற்கு மட்டுேம ஒரு சிறிய தூவாரம் ைவத்திருந்தான். அந்த துவாரத்தின் வழியாக புல்ைல. நீட்டியவுடன் குதிைர ெவடுக்ெகன வாயால் ெகௗவிக் ெகாள்ளும். மிகவும் சிறிதளவு புல் மட்டுேம தினமும் ேபாட்டு வந்தான். அதனால் அக்குதிைர எலும்பும் ேதாலுமாக ேநாஞ்சானாக இருந்தது. குதிைரக்குத் தீனி வாங்கிப் ேபாடும் பணத்தில் ெதனாலிராமன் நன்கு உண்டு

ெகாழுத்தான். ஒரு நாள் குதிைரகள் எப்படி இருக்கின்றன என்று காண அைனவருக்கும் ெசய்தி அனுப்பி குதிைரகைள அரண்மைனக்கு வரவைழத்தார் மன்னர். அதன்படி குதிைரகள் அைனத்தும் அரண்மைனக்குக் ெகாண்டு வரப்பட்டன மன்னர் குதிைரகைளப் பார்ைவயிட்டார். குதிைரகள் அைனத்தும் மிக திருப்திகரமாக இருந்ததால் மன்னர் மகிழ்ச்சியைடந்தார். அங்கிருந்த ெதனாலிராமைன அைழத்து "உன் குதிைரைய ஏன் ெகாண்டு வரவில்ைல" என மன்னர் ேகட்டார். அதற்கு ெதனாலிராேனா "என் குதிைர மிகவும் முரட்டுத்தனமாக இருக்கிறது. அைத என்னால் அடக்க முடியவில்ைல. அதனால் தான் இங்ேக ெகாண்டு வர வில்ைல." என்றான். "குதிைரப்பைடத் தைலவைர என்னுடன் அனுப்புங்கள். அவரிடம் ெகாடுத்தனுப்புகிேறன்" என்றான் இைத உண்ைமெயன்று நம்பிய மன்னர் குதிைரப்பைடத் தைலவைன ெதனாலிராமனுடன் அனுப்பினார். குதிைரப்பைடத்தைலவருக்கு நீண்ட தாடியுண்டு குதிைரப் பைடத்தைலவரும் அந்த துவாரத்தின் வழியாக குதிைரைய எட்டிப் பார்த்தார். உடேன குதிைர அது புல்தான் என்று நிைனத்து அவரது தாடிையக் கவ்விப் பிடித்துக் ெகாண்டது. வலி ெபாறுக்கமாட்டாத குதிைரப் பைடத்தைலவர் எவ்வளேவா முயன்றும் தாடிைய குதிைரயிடமிருந்து விடுவிக்க முடியவில்ைல. இச்ெசய்தி மன்னருக்கு எட்டியது. மன்னரும் உண்ைமயிேலேய இது முரட்டுக் குதிைரயாகத்தான் இருக்கும் என்று எண்ணி ெதனாலிராமன் வடீ்டுக்கு விைரந்தார். அங்கு குதிைரயின் வாயில் குதிைரப்பைடத் தைலவரின் தாடி சிக்கி இருப்பைத அறிந்து அந்தக் ெகாட்டைகையப் பரிக்கச் ெசய்தார். பின் குதிைரையப் பார்த்தால் குதிைர எலும்பும், ேதாலுமாக நிற்பதற்குக் கூட சக்தியற்று இருந்தைதக் கண்டு மன்னர் ேகாபங்ெகாண்டு அதன் காரணத்ைதத் ெதனாலிராமனிடம் ேகட்டார். அதற்குத் ெதனாலிராமன் "இவ்வாறு சக்தியற்று இருக்கும் ேபாேத குதிைரப் பைடத்தைலவரின் தாடிைய கவ்விக்ெகாண்டு விடமாட்ேடன் என்கிறது. நன்கு உணவு ஊட்டி வளர்த்திருந்தால் குதிைரப் பைடத் தைலவரின் கதி அேதாகதிதான் ஆகி இருக்கும் " என்றான். இைதக் ேகட்ட மன்னன் ேகாபத்திலும் சிரித்து விட்டார். பின்னர் ெதனாலிராமைன மன்னித்து விட்டார். சூடு பட்ட புேராகிதர்கள்

மன்னர் கிருஷ்ணேதவராயருக்கு அவருைடய தாயார் ேமல் அன்பும் மரியாைதயும் உண்டு. தாய் ேமல் அளவு கடந்த பாசம் ைவத்திருந்தார். அவரது தாயாருக்கு வேயாதிகம் ஆகிவிட்டபடியால் மிகவும் ேநாய்வாய்ப்பட்டிருந்தார். ைவத்தியைர அைழத்து தன் தாயின் உடல் நிைலையப் பரிேசாதிக்கச் ெசய்தார். பரிேசாதைன ெசய்த ைவத்தியரும் "தங்கள் தாயார் அதிக நாள் தாங்க மாட்டார்கள். விைரவில் சிவேலாகப் பதவி அைடந்து விடுவார்கள்" என்று கூறினார். அது ேகட்ட மன்னர் ேவதைனயுற்றார். தன் தாயாரிடம் ெசன்று "அம்மா, உங்களுக்கு சாபிட எது மிகவும் ஆைசயாக இருக்கிறது" என்று ேகட்டார். அதற்கு அவரது தாயாரும் "மாம்பழம் தான் ேவண்டும்" என்றார். அப்ேபாது மாம்பழம் கிைடக்கக் கூடிய காலமல்ல இருப்பினும் தன் ஆட்கைள அனுப்பி எங்கிருந்தாவது மாம்பழம் வாங்கி வர ஏற்பாடு ெசய்தார். ஆட்கள் மாம்பழம்

வாங்கி வர புறப்பட்டனர். மாம்பழம் வந்து ேசர்வதற்குள் அவரது தாயார் மரணம் அைடந்து விட்டார். மாம்பழம் சாப்பிடாமேலேய தன் தாயார் மரணம் அைடந்தது குறித்து மன்னர் மிக ேவதைன அைடந்தார். அதற்குப் பரிகாரம் காண எண்ணி அரண்மைனப் புேராகிதர்கைள அைழத்து ஆேலாசைன ேகட்டார். ேபராைசபிடித்த புேராகிதர்களும் "மாம்பழம் சாப்பிடாமல் இறந்ததால் அவரது ஆன்மா சாந்தியைடய தங்கத்தால் 108 மாங்கைனகைளச் ெசய்து 108 புேராகிதர்களுக்குக் ெகாடுத்தால் சரியாகிவிடும்" என்றனர். மன்னரும் அதற்குச் சம்மதித்தார். 108 மாம்பழங்கள் தங்கத்தால் ெசய்ய ஏற்பாடு ெசய்தார். சில நாட்களில் தங்க மாம்பழம் தயார் ஆனது. அவற்ைற 108

புேராகிதர்களுக்கு மன்னர் ெகாடுத்தார். புேராகிதர்களும் மிக மகிழ்சியுடன் அவற்ைறப் ெபற்றுக் ெகாண்டனர். இச்ெசய்திைய ெதனாலிராமன் அறிந்து ேவதைனயுற்றான். புேராகிதர்களுக்குத் தக்க பாடம் கற்பிக்க எண்ணினான். அதன்படியும் ெசயலாற்றத் துணிந்தான். புேராகிதர்கைளச் சந்தித்தான். "என் அம்மாவிற்குத் திதி வருகிறது. அதற்குத் தாங்கள் அைனவரும் வந்து புேராகிதம் பண்ணுங்கள். என்னால் முடிந்தளவு தருகிேறன்" என்றான். புேராகிதர்களும் மகிழ்ந்து ெதனாலிராமன் வடீ்டிற்கு வந்தனர். அவனும்

புேராகிதர்கைள வரேவற்று உட்காரச் ெசய்தான். பின் கதவுகைள நன்கு தாழிட்டுப் பூட்டிக் ெகாண்டான். ஏற்கனேவ நன்கு பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்புக் கம்பியால் ஆளுக்கு ஒரு சூடு ேபாட்டான். புேராகிதர்கள் அய்ேயா அம்மாெவன்று கதறினார்கள். பின் மன்னரிடம் ெசன்று முைறயிட்டனர். இைதப் பார்த்த மன்னர் ெதனாலிராமன் மீது அளவிலடங்காக் ேகாபங்ெகாண்டார். பின் தன் பணியாட்கைள அனுப்பி ெதனாலிராமைன இழுத்து வரச் ெசய்தார். ெதனாலிராமைனப் பார்த்ததும் "ஏனடா புேராகிதர்களுக்கு இவ்வாறு சூடு ேபாட்டாய்" என்று ேகட்டார். "மன்னாதி மன்னா..... என்ைன மன்னிக்க ேவண்டும் நான் ெசால்லுவைத தாங்கள் கவனமாகக் ேகட்க ேவண்டுகிேறன். என் தாயார் உடல் நலமில்லாதிருந்து இறக்கும் தருவாயில் வலிப்பு ேநாய் வந்து விட்டது. அதற்கு ைவத்தியர்கள் என் தாயாருக்குச் சூடு ேபாடும்படி ெசான்னார்கள். நான் சூடு ேபாடும் முன் என் தாயார் இறந்து விட்டார்கள். ஆைகயால் என் தாயாரின் ஆன்மா சாந்தியைடய புேராகிதர்களுக்கு சூடு ேபாடும்படி ெபரியவர்கள் ெசான்னார்கள். அவர்கள் ெசான்னபடிேய தான் புேராகிதர்களுக்குச் சூடு ேபாட்ேடன். இதில் என்ன தப்பு" என்று மன்னரிடம் ேகட்டான் ெதனாலிராமன். இைதக்ேகட்ட மன்னர் ேகாபம் ெகாண்டு "என்னடா ெதனாலிராமா, இது முட்டாள் தனமாக இருக்கிறேத" என்றார். இல்ைல அரேச, விளக்கமாகக் கூறுகிேறன் சற்றுக் ேகளுங்கள்" என்றான். முன்பு தங்கள் தாயார் மாம்பழம் சாப்பிடாமல் இறந்ததால் அவர்கள் ஆன்மா சாந்தியைடய 108 ெபான்மாங்கனிகள் 108 புேராகிதர்களுக்குக் ெகாடுத்தால் தான் அவர்கள் ஆன்மா சாந்தியைடயும் என்று ெசான்னார்கேள...... அதன்படியும் தாங்கள் ெகாடுத்தீர்கேள......................" அதுேபாலேவ என் தாயாரின் வலிப்பு ேநாய்க்கு சூடு ேபாட முடியாமல் ேபானதால் தான் இவர்களுக்குச் சூடு ேபாட்ேடன் என்றான். இைதக் ேகட்ட மன்னர் நைகத்து விட்டார். ெதனாலிராமைனப் பாராட்டினார். புேராகிதர்களின் ேபராைசையயும் புரிந்து ெகாண்டார். ேமஜிக் வித்ைதக்காரைன ெவல்லுதல் ெடல்லி மாநகரத்திலிருந்து ஒரு ேமஜிக் வித்ைதக்காரன் விஜய நகரத்துக்கு வந்திருந்தான். அவன் ேமஜிக் ெசய்வதில் வல்லவன்.

அவன் அரண்மைனயில் மன்னர் கிருஷ்ண ேதவராயர் முன்னிைலயில் கல்ைலப் ெபான்னாக்கினான். மண்ைண சர்க்கைர ஆக்கினான். ேமலும் ெவறும் தாைள ரூபாய் ேநாட்டுக்கள் ஆக்கினான். ேமலும் அவன் தைலையேய ெவட்டி அவன் ைககளில் ஏந்தினான். இந்நிகழ்ச்சிையப் பார்த்த மன்னர் மகிழ்ந்தார். அப்ேபாது மன்னரிடத்தில் "என்ைன ெவல்ல உங்கள் நாட்டில் யாேரனம் உண்டா ......." என்று சவால் விட்டான். இது மன்னருக்கு ெபருத்த ேவதைன அளித்தது. அறிஞர் ெபருமக்கள் பலைரயும் அைழத்து "ெடல்லி ேமஜிக் வித்ைதக்காரைன உங்களில் யாேரனும் ெவல்ல முடியுமா? அப்படி ெவன்றவருக்கு 1000 ெபான்பரிசு" என்றான் மன்னர். "என்னால் அந்த ேமஜிக வித்ைதக்காரைன ெவல்ல முடியும்" என்றான் ெதனாலிராமன். அைதக் ேகட்ட மன்னர் மகிழ்ந்தார். மறுநாள் ேபாட்டிையப் பார்க்கக் அரண்மைனயில் கூட்டம் கூடிவிட்டது. ேபாட்டி ஆரம்பம் ஆகியது. ேமஜிக் வித்ைதக் காரைனப் பார்த்து ெதனாலிராமன் "நான் கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு ஒரு காரியத்ைதச் ெசய்ேவன். அேத காரியத்ைதக் கண்ைணத் திறந்து ெகாண்டு உன்னால் ெசய்ய இயலுமா?" என்றான் ெதனாலிராமன் "இது என்ன பிரமாதம். நீ கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு ெசய்யும் காரியத்ைதக் கண்ைணத் திறந்துக்ெகாண்ேட என்னால் ெசய்ய இயலும்" என்றான் ேமஜிக் வித்ைதக்காரன்

ேபாட்டிைய ஆரம்பி என்றான் ேமஜிக் வித்ைதக்காரன். உடேன தான் தயாராக ைவத்திருந்த மிளகாய்ப்ெபாடிைய எடுத்துக் கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு கண்ேமல் ைவத்தான். "இேத வித்ைதையத்தான் நான் உன்ைனக் கண்ைண திறந்து ெகாண்டு ெசய்யச் ெசான்ேனன். ெசய் கார்க்கலாம்" என்றான். தன்னால் இயலாது என்றுணர்ந்த ேமஜிக் வித்ைதக்காரன் தன் ேதால்விைய ஒப்புக் ெகாண்டான். மன்னர் ெதனாலிராமனின் தந்திரத்ைதப் பாராட்டி ஆயிரம் ெபான் பரிசளித்தார். ேமஜிக் வித்ைதக்காரைன ெவல்லுதல் ெடல்லி மாநகரத்திலிருந்து ஒரு ேமஜிக் வித்ைதக்காரன் விஜய நகரத்துக்கு வந்திருந்தான். அவன் ேமஜிக் ெசய்வதில் வல்லவன். அவன் அரண்மைனயில் மன்னர் கிருஷ்ண ேதவராயர் முன்னிைலயில் கல்ைலப் ெபான்னாக்கினான். மண்ைண சர்க்கைர ஆக்கினான். ேமலும் ெவறும் தாைள ரூபாய்

ேநாட்டுக்கள் ஆக்கினான். ேமலும் அவன் தைலையேய ெவட்டி அவன் ைககளில் ஏந்தினான். இந்நிகழ்ச்சிையப் பார்த்த மன்னர் மகிழ்ந்தார். அப்ேபாது மன்னரிடத்தில் "என்ைன ெவல்ல உங்கள் நாட்டில் யாேரனம் உண்டா ......." என்று சவால் விட்டான். இது மன்னருக்கு ெபருத்த ேவதைன அளித்தது. அறிஞர் ெபருமக்கள் பலைரயும் அைழத்து "ெடல்லி ேமஜிக் வித்ைதக்காரைன உங்களில் யாேரனும் ெவல்ல முடியுமா? அப்படி ெவன்றவருக்கு 1000 ெபான்பரிசு" என்றான் மன்னர். "என்னால் அந்த ேமஜிக வித்ைதக்காரைன ெவல்ல முடியும்" என்றான் ெதனாலிராமன். அைதக் ேகட்ட மன்னர் மகிழ்ந்தார். மறுநாள் ேபாட்டிையப் பார்க்கக் அரண்மைனயில் கூட்டம் கூடிவிட்டது. ேபாட்டி ஆரம்பம் ஆகியது. ேமஜிக் வித்ைதக் காரைனப் பார்த்து ெதனாலிராமன் "நான் கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு ஒரு காரியத்ைதச் ெசய்ேவன். அேத காரியத்ைதக் கண்ைணத் திறந்து ெகாண்டு உன்னால் ெசய்ய இயலுமா?" என்றான் ெதனாலிராமன் "இது என்ன பிரமாதம். நீ கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு ெசய்யும் காரியத்ைதக் கண்ைணத் திறந்துக்ெகாண்ேட என்னால் ெசய்ய இயலும்" என்றான் ேமஜிக் வித்ைதக்காரன்

ேபாட்டிைய ஆரம்பி என்றான் ேமஜிக் வித்ைதக்காரன். உடேன தான் தயாராக ைவத்திருந்த மிளகாய்ப்ெபாடிைய எடுத்துக் கண்ைண மூடிக்ெகாண்டு கண்ேமல் ைவத்தான். "இேத வித்ைதையத்தான் நான் உன்ைனக் கண்ைண திறந்து ெகாண்டு ெசய்யச் ெசான்ேனன். ெசய் கார்க்கலாம்" என்றான். தன்னால் இயலாது என்றுணர்ந்த ேமஜிக் வித்ைதக்காரன் தன் ேதால்விைய ஒப்புக் ெகாண்டான். மன்னர் ெதனாலிராமனின் தந்திரத்ைதப் பாராட்டி ஆயிரம் ெபான் பரிசளித்தார். கத்தரிக்காய் திருடு ேபாதல் ஒரு முைற ெதனாலிராமனுக்கு கத்தரிக்காய் சாப்பிட ேவண்டும் என்று அதீத விருப்பம் ஏற்ப்பட்டது. அரண்மைனத் ேதாட்டத்தில் பிஞ்சு கத்திரிக்காய் அதிகமாக விைளந்திருப்பைதக் ேகள்விப்பட்டார். ஆனால் அது அரசாங்கத்திற்குச் ெசாந்தமானது. நாம் உபேயாகிக்கக் கூடாது என்ன ெசய்வது. என்னெவன்றாலும் இன்று கத்தரிக்காய் சாப்பிட்ேட தீருவது என்று தீர்மானித்த

ெதனாலிராமன் ஒரு ஆேலாசைன ெசய்தார். காவலாளிக்கு ெதரியாமல் கத்தரிக்காய் அைனத்ைதயும் சத்தமில்லாமல் பறித்துக் ெகாண்டார். வடீ்டுக்கு ெசன்று மைனவியிடம் "இன்ைறக்கு விதவிதமாய் கத்தரிக்காய் பதார்த்தம் ெசய்" என்றார். ெதனாலிராமன் ெகாண்டுவந்த கத்தரிக்காய் அரண்மைன ேதாட்டத்திலிருந்து பறித்து வந்தது என்று ெதரிந்ததும் ெதனாலிராமனது மைனவி மிகவும் கலக்கமைடந்தார். ெதனாலிராமன் "நீ பயப்படாேத! எல்லாவற்ைறயும் நான் பார்த்துக் ெகாள்கிேறன். நீ சைமத்து ைவ " என்றார். அவரது மைனவியும் மறுேபச்சு ேபசாமல் கத்தரிக்காய் குழம்பு, கத்தரிக்காய் கூட்டு என்று வித விதமாக ெசய்து ைவத்தார். இருவரும் சாப்பிடத்தயாரானார்கள். ெதனாலிராமன் தனது மகைன எங்ேக என்று ேகட்டார். அவன் ெவளித்தின்ைனயில் படுத்து உறங்கிக் ெகாண்டிருப்பைத மைனவி ெதரிவித்தார். உடேன ெதனாலிராமனுக்கு ஒரு ேயாசைன ேதான்றியது. அவர் ஒரு குடம் நிைறய தண்ணைீரக் ெகாண்டுவந்து தின்ைனயில் படுத்திருந்த தனது மகன் மீது ஊற்றினார். பதறியடித்து எழுந்த மகைனப் பார்த்து "ெவளிேய மைழ ெபய்கிறது, உள்ேள ேபாய் படுத்துக் ெகாள்" என்று கூறினார். அைரத்தூக்கத்தில் இருந்த மகனும் அவர் ெசான்னைதக் ேகட்டவுடன் ேவக ேவகமாக வடீ்டுக்குள் ெசன்றான். படுத்துறங்கப் ேபான்றவைன ெதனாலிராமன் எழுப்பி "கத்தரிக்காய் சாப்பாடு ருசியாய் இருக்கிறது , சாப்பிட்டு விட்டு தூங்கு" என்று கூறினார். அவனும் தூக்கக்கலக்கத்துடேனேய நன்றாகச் சாப்பிட்டான். பிறகு எல்ேலாரும் படுத்து நிம்மதியாய் தூங்கினார்கள். மறுநாள், ெதனாலிராமன் அரண்மைனத் ேதாட்டத்தில் கத்தரிக்காய் பறித்த விஷயம் எப்படிேயா மன்னருக்குத் ெதரிந்து ேபானது. மன்னர் ெதனாலிராமைன அைழத்து வரச் ெசான்னார். நடக்கப் ேபாவைத யூகித்துக் ெகாண்ட ெதனாலிராமனும் மன்னர் முன் ெசன்று நின்றார். மன்னர் ெதனாலிையப் பார்த்து ேகட்டார்" ெதனாலிராமா ! அரண்மைனத் ேதாட்டத்தில் கத்தரிக்காய் எல்லாம் காணாமல் ேபானது உனக்குத் ெதரியுமா ?

என்றார். ெதனாலிராமேனா எதுவும் அறியாதது ேபால "என்ன? அரண்மைனத் ேதாட்டத்துக் கத்தரிக்காய் காணாமல் ேபானதா?" என்றார்.

மன்னேரா விடுவதாய் இல்ைல. "ஒன்றும் அறியாதது ேபால் ேகட்கிறாய் ராமா! நீ தான் கத்தரிக்காய் அைனத்தயும் பறித்ததாக நான் ேகள்விப்பட்ேடன். உண்ைமைய ஒத்துக் ெகாள்" என்றார். ெதனாலி ராமேனா "இல்லேவ இல்ைல" என்று சாதித்தார். மன்னர் உடேன ெதனாலிராமா "நீ உனது மகைன அழித்துவா. குழந்ைதகள் ெபாய் ெசால்லாது. ேநற்று நீங்கள் என்ன சாப்பிட்டீர்கள் என்பைத நான் உன் மகைன விசாரித்து ெதரிந்து ெகாள்கிேறன். " என்றார். ெதனாலிராமனது மகைன காவலாளிகள் அைழத்து வந்தார்கள். மன்னன் சிறுவனிடம் அன்பாக விசாரித்தார். "தம்பி ேநற்று உஙகள் வடீ்டில் என்ன சாப்பிட்டீர்கள்?" உடேன சிறுவன் ெசான்னான் "கத்தரிக்காய் குழம்பு , கத்தரிக்காய் கூட்டு மற்றும் சாதம் எல்லாம் சாப்பிட்ேடாம். மிகவும் ருசியாக இருந்தது." உடேன மன்னன் ெதனாலிராமைனப் பார்த்தார். இப்ேபாது மாட்டிக் ெகாண்டாயா ெதனாலிராமா. இேபாதாவது உண்ைமைய ஒத்துக் ெகாள்" என்றார். ெதனாலிராமேனா விடாப்பிடியாக மறுத்தார். "மன்னா, இவன் இரவில் கனவு கண்டு அைத உளறுகிறான். நன்றாக விசாரியுங்கள். நீங்கள் நம்பும்படியாக அவன் கூறினால் நான் உண்ைம என* ஒத்துக் ெகாள்கிேறன்". என்றார். மன்னன் சிறுவைனப் பார்த்து மீண்டும் ேகட்டார்."குழந்தாய் ேநற்று உங்கள் வடீ்டில் என்ன நடந்தது என்று விளக்கமாகச் ெசால்" சிறுவேனா ேநற்று இரவு ேஜா ெவன்று மைழ ெபய்ததா! அப்பா என்ைன வடீ்டுக்குள் கூட்டிக் ெகாண்டு ேபானாரா...! அப்ேபா கத்தரிக்காய் ைவத்து சாப்பிடச் ெசான்னார்களா...! சாப்பிட்டிவிட்டு பிறகு நான் உறங்கி விட்ேடன்" என்றான். ெதனாலிராமேனா ேநற்று மைழ ெபய்ததா மன்னா! நீங்கேள ெசால்லுங்கள் என்று மன்னைர ேகள்வி ேகட்டார். மன்னர் குழம்பிப் ேபானார். அைவயில் இருந்தவர்கைள விசாரித்தார். ேநற்று நகரத்தின் எந்தப்பகுதியிலும் மைழ ெபய்யவில்ைல என்று எல்ேலாரும் ெசான்னார்கள். மன்னரும் சரி ெதனாலிராமன் ெசான்னைதப்ேபால குழந்ைத கனவில் கண்டைதத்தான் ெசால்கிறான் என்று ெசால்லி ெதனாலிராமைனயும் விடுவித்தார். மனதிற்குள் மகிழ்ந்து ெகாண்ேட ெதனாலிராமனும் இடத்ைத காலிெசய்தார். பிறுெதாருநாள் மன்னரிடம் தாம்தான் கத்தரிக்காைய திருடியதாக ஒத்துக் ெகாண்டு நடந்தைவகைள ெசால்ல மன்னர் ஆச்சரியமாத்துடன் சிரித்து மகிழ்ந்தார். பிறகு ெதனாலிராமனின் சாதுர்யத்ைத ெமச்சி பல பரிசுகைள அளித்து மகிழ்ந்தார்.

பிறந்த நாள் பரிசு மன்னர் கிருஷ்ணேதவராயருக்குப் பிறந்தநாள் விழா. நகரெமல்லாம் ேதாரணம்,

வெீடல்லாம் அலங்காரம்! மக்கள் தங்கள் பிறந்த நாள் ேபால மன்னரின் பிறந்த நாைள மகிழ்ச்சிேயாடு ெகாண்டாடினர். முதல்நாள் இரேவ வதீிகள் ேதாறும் ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிகள், வாண ேவடிக்ைககள், அரண்மைனயில் ெவளிநாடுகளிலிருந்து வந்த தும்துவர்களுக்கு விருந்து ஏகதடபுடலாக நடந்தது. மறுநாள் அரச சைபயில் அரசருக்கு மரியாைத ெசலுத்துதல் நடந்தது. முதலில் ெவளிநாடுகளிலிருந்து வந்த அரசப் பிரதானிகள், தங்கள் நாட்டு மன்னர்கள் அனுப்பிய பரிசுகைளத் தந்தனர். பிறகு அரசப் பிரதானிகள், ெபாதுமக்கள், மன்னருக்கு பரிசளித்து மரியாைத ெசலுத்தினார்கள். அதன்பிறகு அரசரின் ெநருங்கிய நண்பர்கள் தங்கள் பரிசுகைள அளித்தனர். அப்ேபாதுதான் ெபரியெதாரு ெபாட்டலத்துடன் ெதனாலிராமன் உள்ேள நுைழந்தான். அரசர் உள்பட எல்லாரும் வியப்ேபாடு பார்த்தனர். மற்றவர்களிடம் பரிசுகைள வாங்கித் தன் அருேக ைவத்த மன்னர், ெதனாலிராமன் ெகாண்டு வந்த பரிசுப் ெபாட்டலம் மிகப் ெபரிதாக இருந்ததால் அைவயிலுள்ளவர்கள் ஆவேலாடு என்ன பரிசு என்று பார்த்ததால் அந்தப் ெபாட்டலத்ைதப் பிரிக்கும்படி ெதனாலிராமனிடம் கூறினார் அரசர். ெதனாலிராமன் தயங்காமல் ெபாட்டலத்ைதப் பிரித்தான். பிரித்துக் ெகாண்ேட இருந்தான். பிரிக்கப் பிரிக்கத் தாைழமடல்கள் காலடியில் ேசர்ந்தனேவ தவிர பரிசுப் ெபாருள் என்னெவன்று ெதரியவில்ைல. அதனால் எல்லாரும் ஆவலுடன் கவனித்தனர். கைடசியில் மிகச்சிறிய ெபாட்டலமாக இருந்தைதப் பிரித்தான். அதற்குள் நன்றாகப் பழுத்துக் காய்ந்த புளியம்பழம் ஒன்றிருந்தது. அைவயினர் ேகலியாகச் சிரித்தனர். அரசர் ைகயமர்த்திச் சிரிப்பு அடங்கியவுடன், ""ெதனாலிராமன் ெகாடுத்த பரிசு சிறிதாக இருக்கலாம். அதற்கு அவன் ெகாடுக்கப் ேபாகும் விளக்கம் ெபரிதாக இருக்கலாமல்லவா?'' என்று அைவயினைரப் பார்த்துக் கூறிவிட்டு ெதனாலிராமன் பக்கம் திரும்பி, ""ராமா இந்த சிறிய ெபாருைளத் ேதர்ந்ெதடுத்ததின் காரணம்

என்ன?'' எனக் ேகட்டார். ""அரேச, ஒரு நாட்ைட ஆளும் மன்னர் எப்படி இருக்க ேவண்டும் என்ற தத்துவத்ைத விளக்கும் பழம் புளியம்பழம் ஒன்று தான். மன்னராக இருப்பவர் உலகம் என்ற புளிய மரத்தில் காய்க்கும் பழத்ைதப் ேபான்றவர். அவர் பழத்தின் சுைவையப் ேபால இனிைமயானவராக இருக்க ேவண்டும். ""அேத ேநரத்தில் ஆசாபாசங்கள் என்ற புளியம்பழ ஓட்டில் ஒட்டாமலும் இருக்க ேவண்டும் என்பைத விளக்கேவ இந்த புளியம்பழத்ைதப் பரிசாகக் ெகாண்டு வந்ேதன். புளியம்பழமும் ஓடும்ேபால இருங்கள்!'' என்றான். அைவயினர் ைகதட்டி ஆரவாரம் ெசய்தனர். மன்னர் கண்கள் பனிக்க ஆசனத்ைதவிட்டு எழுந்து ெதனாலிராமைனத் தழுவி, ""ராமா எனக்குச் சரியான புத்தி புகட்டினாய். ஒரு பிறந்த நாள் விழாவிற்கு இத்தைன ஆடம்பரம் ேதைவயில்ைல. ""ெபாக்கிஷப் பணமும் ெபாது மக்கள் பணமும் வணீாகும்படி ெசய்து விட்ேடன். உடேன விேசடங்கைள நிறுத்துங்கள். இனி என் பிறந்தநாளன்று ேகாயில்களில் மட்டுேம அர்ச்சைன ஆராதைன ெசய்யப்பட ேவண்டும். அவசியமில்லாமல் பணத்ைத ஆடம்பரமாகச் ெசலவு ெசய்யக்கூடாது,'' என உத்தரவிட்டார். ெதனாலிராமனின் துணிச்சைலயும் சாதுரியத்ைதயும் எல்லாரும் பாராட்டினர். அரசர் தனக்கு வந்த பரிசுப் ெபாருள்களில் விைல உயர்ந்தவற்ைறத் எடுத்து ெதனாலிராமனுக்குப் பரிசாகத் தந்தார். பிறந்த நாள் பரிசு மன்னர் கிருஷ்ணேதவராயருக்குப் பிறந்தநாள் விழா. நகரெமல்லாம் ேதாரணம்,

வெீடல்லாம் அலங்காரம்! மக்கள் தங்கள் பிறந்த நாள் ேபால மன்னரின் பிறந்த நாைள மகிழ்ச்சிேயாடு ெகாண்டாடினர். முதல்நாள் இரேவ வதீிகள் ேதாறும் ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிகள், வாண ேவடிக்ைககள், அரண்மைனயில் ெவளிநாடுகளிலிருந்து வந்த தும்துவர்களுக்கு விருந்து ஏகதடபுடலாக நடந்தது. மறுநாள் அரச சைபயில் அரசருக்கு மரியாைத ெசலுத்துதல் நடந்தது. முதலில் ெவளிநாடுகளிலிருந்து வந்த அரசப் பிரதானிகள், தங்கள் நாட்டு மன்னர்கள் அனுப்பிய பரிசுகைளத் தந்தனர்.

பிறகு அரசப் பிரதானிகள், ெபாதுமக்கள், மன்னருக்கு பரிசளித்து மரியாைத ெசலுத்தினார்கள். அதன்பிறகு அரசரின் ெநருங்கிய நண்பர்கள் தங்கள் பரிசுகைள அளித்தனர். அப்ேபாதுதான் ெபரியெதாரு ெபாட்டலத்துடன் ெதனாலிராமன் உள்ேள நுைழந்தான். அரசர் உள்பட எல்லாரும் வியப்ேபாடு பார்த்தனர். மற்றவர்களிடம் பரிசுகைள வாங்கித் தன் அருேக ைவத்த மன்னர், ெதனாலிராமன் ெகாண்டு வந்த பரிசுப் ெபாட்டலம் மிகப் ெபரிதாக இருந்ததால் அைவயிலுள்ளவர்கள் ஆவேலாடு என்ன பரிசு என்று பார்த்ததால் அந்தப் ெபாட்டலத்ைதப் பிரிக்கும்படி ெதனாலிராமனிடம் கூறினார் அரசர். ெதனாலிராமன் தயங்காமல் ெபாட்டலத்ைதப் பிரித்தான். பிரித்துக் ெகாண்ேட இருந்தான். பிரிக்கப் பிரிக்கத் தாைழமடல்கள் காலடியில் ேசர்ந்தனேவ தவிர பரிசுப் ெபாருள் என்னெவன்று ெதரியவில்ைல. அதனால் எல்லாரும் ஆவலுடன் கவனித்தனர். கைடசியில் மிகச்சிறிய ெபாட்டலமாக இருந்தைதப் பிரித்தான். அதற்குள் நன்றாகப் பழுத்துக் காய்ந்த புளியம்பழம் ஒன்றிருந்தது. அைவயினர் ேகலியாகச் சிரித்தனர். அரசர் ைகயமர்த்திச் சிரிப்பு அடங்கியவுடன், ""ெதனாலிராமன் ெகாடுத்த பரிசு சிறிதாக இருக்கலாம். அதற்கு அவன் ெகாடுக்கப் ேபாகும் விளக்கம் ெபரிதாக இருக்கலாமல்லவா?'' என்று அைவயினைரப் பார்த்துக் கூறிவிட்டு ெதனாலிராமன் பக்கம் திரும்பி, ""ராமா இந்த சிறிய ெபாருைளத் ேதர்ந்ெதடுத்ததின் காரணம் என்ன?'' எனக் ேகட்டார். ""அரேச, ஒரு நாட்ைட ஆளும் மன்னர் எப்படி இருக்க ேவண்டும் என்ற தத்துவத்ைத விளக்கும் பழம் புளியம்பழம் ஒன்று தான். மன்னராக இருப்பவர் உலகம் என்ற புளிய மரத்தில் காய்க்கும் பழத்ைதப் ேபான்றவர். அவர் பழத்தின் சுைவையப் ேபால இனிைமயானவராக இருக்க ேவண்டும். ""அேத ேநரத்தில் ஆசாபாசங்கள் என்ற புளியம்பழ ஓட்டில் ஒட்டாமலும் இருக்க ேவண்டும் என்பைத விளக்கேவ இந்த புளியம்பழத்ைதப் பரிசாகக் ெகாண்டு வந்ேதன். புளியம்பழமும் ஓடும்ேபால இருங்கள்!'' என்றான். அைவயினர் ைகதட்டி ஆரவாரம் ெசய்தனர். மன்னர் கண்கள் பனிக்க ஆசனத்ைதவிட்டு எழுந்து ெதனாலிராமைனத் தழுவி, ""ராமா எனக்குச் சரியான

புத்தி புகட்டினாய். ஒரு பிறந்த நாள் விழாவிற்கு இத்தைன ஆடம்பரம் ேதைவயில்ைல. ""ெபாக்கிஷப் பணமும் ெபாது மக்கள் பணமும் வணீாகும்படி ெசய்து விட்ேடன். உடேன விேசடங்கைள நிறுத்துங்கள். இனி என் பிறந்தநாளன்று ேகாயில்களில் மட்டுேம அர்ச்சைன ஆராதைன ெசய்யப்பட ேவண்டும். அவசியமில்லாமல் பணத்ைத ஆடம்பரமாகச் ெசலவு ெசய்யக்கூடாது,'' என உத்தரவிட்டார். ெதனாலிராமனின் துணிச்சைலயும் சாதுரியத்ைதயும் எல்லாரும் பாராட்டினர். அரசர் தனக்கு வந்த பரிசுப் ெபாருள்களில் விைல உயர்ந்தவற்ைறத் எடுத்து ெதனாலிராமனுக்குப் பரிசாகத் தந்தார்.