ตำนานเทพและกำเนิดประเทศญี่ปุ่น japan

คำนำ

ผูเขียนตั้งใจที่จะเขียนหนังสือเลมนี้เพื่อใชเปนหนังสืออานนอกเวลาสำหรับ

รายวิชา 2223381 ประวัติวรรณคดีญี่ปุน 1 ซึ่งมีเนื้อหาครอบคลุมตั้งแตยุคแรกเริ่มของ

วรรณกรรมญี่ปุนจนถึงวรรณกรรมสมัยเฮอัน วรรณกรรมเรื่องโคะจิกิเปนวรรณกรรม

ที่เกาแกที่สุดของญี่ปุน บันทึกเรื่องราวเกี่ยวกับตำนานเทพและกำเนิดประเทศญี่ปุน

ตำนานเทพแตละตอนสะทอนใหเห็นถึงสภาพสังคมและความคิดความเชื ่อของ

คนญี่ปุนในสมัยโบราณ อีกทั้งยังแสดงใหเห็นถึงขอเท็จจริงทางประวัติศาสตรของ

ญี่ปุน นับเปนวรรณกรรมที่นิสิตและผูที่สนใจวรรณคดีญี่ปุนสมควรไดศึกษาเรียนรู

ผูเขียนไดหยิบยกตำนานเทพในวรรณกรรมโคะจิกิภาคแรกออกมาโดยแบงเปน

6 ตอน โดยแปลจากตนฉบับภาษาญี่ปุนโบราณเปนภาษาไทย และเขียนบทอธิบาย

หลังตำนานเทพแตละตอนเพื่อเปนการอธิบายใหผูอานไดเรียนรูและเขาใจถึงสิ่งที่

ซุกซอนอยูเบื้องหลังตำนานเทพเหลานั้น โดยหวังวาหนังสือเลมนี้จะชวยกอใหเกิด

ความกาวหนาทางวิชาการและชวยเสริมสรางความรูและเปนประโยชนตอสาขา

วิชาภาษาญี่ปุน โดยเฉพาะอยางยิ่งในดานการศึกษาวรรณคดีญี่ปุนโบราณซึ่งมีความ

ยากลำบากในเรื่องภาษาและการตีความ รวมไปจนถึงการวิเคราะหวรรณกรรมเพื่อให

เขาใจถึงสิ่งที่ผูเขียนตองการสื่อใหผูอานไดรับรู หากมีขอผิดพลาดประการใดผูเขียน

ตองขออภัยไว ณ ที่นี้ดวย

ผูชวยศาสตราจารย ดร.อรรถยา สุวรรณระดา พฤศจิกายน 2553

AW_Japan_4.indd gAW_Japan_4.indd g 10/25/10 7:20:34 PM10/25/10 7:20:34 PM

สารบัญ

บทนำ 1

ตอนที่ 1 กำเนิดเทพและเกาะญ่ีปุน 5

เรียนรูตำนานเทพญี่ปุนตอนที่ 1 20

ตอนที่ 2 เทพอะมะเตะระซุและเทพซุซะโนะโอะ 35


ตอนที่ 3 เทพโอกุนินุฌิ 57


ตอนที่ 4 กำราบพื้นพิภพ 81


ตอนที่ 5 เทพนินิงิ 93


ตอนที่ 6 เทพโฮะโอะริ 109


บทสรุป 123

บรรณานุกรม 127

AW_Japan_4.indd iAW_Japan_4.indd i 10/25/10 7:20:36 PM10/25/10 7:20:36 PM

แผนที่เกาะทั้งแปดของญี่ปุน 32

แผนผังการสืบเชื้อสายจากเทพซุซะโนะโอะจนถึงเทพโอกุนินุฌิ 53

แผนที่เมืองตาง ๆ รอบเมืองอิสุโมะ 75

แผนผังการสืบเชื้อสายจากเทพโอกุนินุฌิจนถึงเทพโททซุยะมะซะกิตะระฌิ 76-77

แผนผังดินแดนตาง ๆ ในโคะจิกิ 92

แผนผังการสืบเชื้อสายมหาเทพอะมะเตะระซุจนถึงเทพนินิงิ 106

แผนผังการสืบเชื้อสายจากเทพนินิงิจนถึงจักรพรรดิจิมมุ 121

สารบัญภาพ

สารบัญ แผนที่และแผนผัง

ภาพศาลเจาโอะโนะโงะโระ 33

ภาพศาลเจาซุมิโยะฌิ 34

ภาพถ้ำหินแหงสวรรคจำลอง 54

ภาพทางเขาสูวิหารในของศาลเจาอิเซะ 55

ภาพปายอธิบายซึ่งตั้งอยูตรงหนาสะพานหนาทางเขาสูวิหารในของศาลเจาอิเซะ 56

ภาพศาลเจาอิสุโมะ 78-79

ภาพรูปปนเทพโอกุนินุฌิกับกระตายขาวเมืองอินะบะ 80

ภาพศาลเจาซะรุตะฮิโกะ 107

ภาพศาลเจาซะรุเมะ 108

AW_Japan_4.indd jAW_Japan_4.indd j 10/25/10 7:20:36 PM10/25/10 7:20:36 PM

โคะจิกิ (Kojiki) เปนวรรณกรรมท่ีเกาแกท่ีสุดของญ่ีปุน รวบรวมข้ึนโดยพระราชดำริ

ของจักรพรรดิเท็มมุ (Temmu) ที่ทรงมีพระราชดำริวาสมควรรวบรวมขอมูลเกี่ยวกับ

ราชวงศรวมทั้งเทพนิยายและตำนานตาง ๆ เอาไวเพื่อใหชนในชาติมีประวัติศาสตร

ที่เปนอันหนึ่งอันเดียวกัน จึงโปรดเกลาฯ ใหนักเลานิทานชื่อวา ฮิเอะดะโนะอะเระ

(Hieda no are) ทองจำเรื ่องราวตาง ๆ เอาไว ตอมาในสมัยจักรพรรดินีเก็มเมะอ ิ

(Gemmei) ไดทรงมีพระบรมราชโองการใหโอะโนะยะซุมะโระ (Onoyasumaro) บันทึก

เรื ่องราวเหลานั้นไวเปนลายลักษณอักษรและนำมาปรับแกไขจนเสร็จสมบูรณใน

ค.ศ. 712

โคะจิกิ หรือฟุรุโกะโตะบุมิ หมายถึง บันทึกเรื่องราวที่เลาสืบตอกันมาแตโบราณ

โคะจิกิเขียนขึ้นโดยใชตัวอักษรจีนเนื่องจากสมัยนั้นญี่ปุนยังไมมีตัวอักษรเปนของ

ตัวเอง จึงตองใชอักษรจีนมาอานเปนเสียงแบบจีนและแบบญี่ปุนโดยใชไวยากรณ

ญ่ีปุน เน้ือเร่ืองในโคะจิกิมีลักษณะคลายนิทานท่ีถูกแบงออกเปนตอน ๆ การเรียงลำดับ

เนื้อหาในเรื่องบางครั้งจะไมเรียงตามลำดับเวลา ลักษณะการประพันธเปนวรรณกรรม

รอยแกวโดยมีบทเพลงพื้นบานและบทกลอนแทรกอยูบางเปนบางชวง โคะจิกินับเปน

วรรณกรรมที่มีคุณคายิ่งในฐานะที่เปนวรรณกรรมลายลักษณอักษรเรื่องแรกของญี่ปุน

และยังเปนวรรณกรรมที่บอกเลาตำนานและเรื่องราวความเปนมาในอดีตของประเทศ

ญี่ปุน

บทนำ

AW_Japan_4.indd Sec1:1AW_Japan_4.indd Sec1:1 10/25/10 7:20:37 PM10/25/10 7:20:37 PM

2

โคะจิกิมี 3 ภาค ภาคแรก กลาวถึงกำเนิดของเทพและโลกมนุษยจนถึงสมัย

จักรพรรดิจิมมุ (Jimmu) ซึ่งเปนจักรพรรดิองคแรกของญี่ปุน (660 ปกอนคริสตกาล)

ภาคท่ีสอง ต้ังแตสมัยจักรพรรดิจิมมุจนถึงสมัยจักรพรรดิโอจิน (Oujin) ซ่ึงเปนจักรพรรดิ

องคท่ี 15 และภาคท่ีสาม ต้ังแตสมัยจักรพรรดินินโตะกุ (Nintoku) จนถึงสมัยจักรพรรดินี

ซุอิโกะ (Suiko) ซึ่งเปนจักรพรรดิองคที่ 33 ของประเทศญี่ปุน ในหนังสือเลมนี้จะขอ

หยิบยกเฉพาะในสวนของภาคแรกที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับตำนานเทพโดยเริ่มตั้งแตเรื่องราว

กำเนิดเทพและเกาะญี่ปุนไปจนถึงเรื ่องราวตอนที่เทพวะกะมิเกะน ุหรือตอมาคือ

จักรพรรดิจิมมุซึ่งเปนจักรพรรดิองคแรกของญี่ปุนไดถือกำเนิด

ตำนานเทพในโคะจิกิมีเนื้อหาแสดงใหเห็นวัฒนธรรมการดำรงชีวิตของชาว

ญ่ีปุนซ่ึงผูกพันอยูกับธรรมชาติและมีความศรัทธาตอเทพ ซ่ึงสถิตอยูท่ัวไปในทุกสรรพส่ิง

และในอีกทางหนึ ่งยังสะทอนใหเห็นความชอบธรรมในการปกครองแผนดินของ

จักรพรรดิราชวงศยะมะโตะ สภาพความเปนจริงทางการเมืองบางอยางในอดีตของ

ญี่ปุนไดถูกถายทอดโดยซุกซอนไวอยูเบื ้องหลังตำนานเทพนี้ ในหนังสือเลมนี้จะ

หยิบยกเนื้อหาเกี่ยวกับตำนานเทพในภาคแรกของโคะจิกิ โดยแปลเนื้อหาจากตนฉบับ

ภาษาญ่ีปุนโบราณ ซ่ึงสำนักพิมพโคดันฌะ (Kodansha) ของญ่ีปุนไดตีพิมพไวในหนังสือ

ชุดโคดันฌะกะกุจุทซุบุงโกะ (Kodansha gakujutsu bunko) และใสบทอธิบายและ

วิเคราะหโดยสรุปจากการคนควาเรียบเรียงขอมูลจากหนังสือตาง ๆ รวมถึงบทความ

และวิทยานิพนธที่มีเนื้อหาที่เกี่ยวของโดยจะหยิบดึงสิ่งที่ซอนเรนอยูเบื้องหลังตำนาน

เทพเหลานี้ออกมาอธิบายใหเห็นชัด

หนังสือเลมนี ้ไดใชระบบถอดอักษรภาษาญี ่ปุน ซึ ่งเปนผลงานวิจัยของ

อาจารยสาขาวิชาภาษาญี่ปุน (ผศ. ดร.กัลยาณี สีตสุวรรณ, ผศ.สุชาดา สัตยพงศ,

รศ. ดร.เสาวลักษณ สุริยะวงศไพศาล) อาจารยภาควิชาภาษาศาสตร (ผศ. ดร.สุดาพร


3

ลักษณียนาวิน) และอาจารยภาควิชาภาษาไทย (ผศ.ดุษฎีพร ชำนิโรคศาสนต) แหง

คณะอักษรศาสตร จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย กำหนดการถอดอักษรภาษาญี่ปุน

ที่เขียนดวยอักษรโรมัน (โรมะจิ) เปนอักษรไทย ซึ่งขออธิบายโดยสังเขปดังนี้

สระ

อักษรโรมะจิ (สระเสียงสั้น, สระเสียงยาว)

อักษรไทย

a, ā อะ, อา

i, ī อิ, อี

u, ū อุ, อู

e, ē เอะ, เอ

o, ō โอะ, โอ

-ya, -yā เอียะ, เอีย

-yu, -yū อิว, อีว

-yo, -yō เอิยว, เอียว


4

(* คือสวนที่ผูอานทั่วไปอาจยังไมคุนเคยนัก) อนึ่ง คำบางคำที่ใชแพรหลายมากแลวยังคงใชตามความนิยมเชนเดิม เชน ซากุระ เกียวโต นารา เฮอัน คิวชู ชิโกะกุ

พยัญชนะ อักษรไทย

p เมื่อเกิดตนคำ พ

เมื่อเกิดที่อื่น ๆ ป

b บ

m ม

f ฟ

w ว

t เมื่อเกิดตนคำ ท

เมื่อเกิดที่อื่น ๆ ต

ts ทซ

ch ช

d ด

n น

n (ที่เปนพยัญชนะกอพยางค ทำหนาที่คลายตัวสะกด)

เมื่อเกิดหนา p, b, m ม

เมื่อเกิดหนา k, g, w ง

เมื่อเกิดที่อื่น ๆ น

n’ (ทำหนาที่เปนตัวสะกด และตามดวยสระ) น

s ซ

*sh ฌ

*z ส

j จ

r ร

y ย

k เมื่อเกิดตนคำ ค

เมื่อเกิดที่อื่น ๆ ก

g เมื่อเกิดตนคำ ก

เมื่อเกิดที่อื่น ๆ ง

h ฮ

อักษรโรมะจิ


เมื่อครั้งที่ผืนฟาและแผนดินไดแยกตัวออกจากกันเปนครั้งแรกไดบังเกิดเทพจุติ

ขึ้นมาบนสรวงสวรรคมีนามวาเทพอะเมะโนะมินะกะนุฌิ (Amenominakanushi เทพ

แหงฟาดิน) เทพทะกะมิมุซุฮิ (Takamimusuhi เทพสูงสงผู มีพลังแหงการกอเกิด

สรรพสิ่ง) และเทพคะมุมุซุฮิ (Kamumusuhi เทพแหงพลังการกอเกิดสรรพสิ่ง) ตาม

ลำดับ เทพทั้ง 3 องคนี้ลวนจุติขึ้นมาเดี่ยว ๆ และมิไดปรากฏรางใหเห็น

กาลตอมาเมื่อครั้งแผนดินยังเพิ่งกอกำเนิดไดไมนานและอยูในสภาพคลายดั่ง

น้ำมันที่อยูบนผิวน้ำลอยละลองไปมาราวกับแมงกะพรุนนั้น ไดปรากฏเทพจุติขึ้นมา

ดุจดั่งหนอของตนอะฌิ1 ที่ผุดขึ้นมาจากพื้นดินมีนามวาเทพอุมะฌิอะฌิกะบิฮิโกะจ ิ

(Umashiashikabihikoji เทพแหงพลังชีวิตในการเจริญเติบโต) และเทพอะเมะโนะโตะโกะ-

ตะชิ (Amenotokotachi เทพแหงการดำรงคงอยูตลอดกาลของสวรรค) ตามลำดับ เทพ

ทั้ง 2 องคนี้ตางก็จุติขึ้นมาเดี่ยว ๆ และมิไดปรากฏรางใหเห็น

เทพทั้ง 5 องคที่กลาวมานี้จัดเปนเทพพิเศษบนสรวงสวรรค

ตอนที่

1 กำเนิดเทพและเกาะญ่ีปุน

1 พืชจำพวกหนึ่ง มีลักษณะคลายตนกกหรือตนออ


6

เทพที่จุติถัดมามีนามวาเทพคุนิโนะโตะโกะตะช ิ (Kuninotokotachi เทพแหง

การดำรงคงอยูตลอดกาลของแผนดิน) และเทพโทะโยะกุโมะโนะ (Toyokumono เทพ

แหงเมฆ) ตามลำดับ เทพทั้ง 2 องคนี้ตางก็จุติขึ้นมาเดี่ยว ๆ และมิไดปรากฏราง

ใหเห็นเชนเดียวกัน

เทพที่จุติถัดมามีนามวาเทพอุฮิจินิ (Uhijini เทพแหงดินโคลน) และเทพหญิง

ซุฮิจินิ (Suhijini เทพแหงดินทราย) เทพแหงพลังการสั ่นสะเทือนแผนดินทซุโนะ-

งุฮิ (Tsunoguhi) และเทพหญิงอิกุงุฮิ (Ikuguhi) เทพโอโตะโนะจิ (Ootonoji) และเทพหญิง

โอโตะโนะเบะ (Ootonobe) เทพโอะโมะดะรุ (Omodaru) และเทพหญิงอะยะกะฌิโกะเนะ

(Ayakashikone) เทพอิสะนะกิ (Izanaki) และเทพหญิงอิสะนะมิ (Izanami) ตามลำดับ

ตั้งแตเทพคุนิโนะโตะโกะตะชิเรื่อยมาจนถึงเทพอิสะนะม ิรวมเรียกวา ทวยเทพ

ทั้ง 7 รุน2

แลวทวยเทพทั้งหลายจึงไดสั่งคูเทพอิสะนะกิและเทพอิสะนะมิวา “พวกเจา

จงจัดการกับผืนดินที่ลอยละลองอยูนี ้ใหจับตัวกันจนกลายเปนแผนดินและสราง

ดินแดนขึ้นมา” พรอมกับมอบหอกศักดิ์สิทธิ์3 เปนการมอบหมายภาระหนาที่ให เทพ

ทั้งสองจึงลงมายืนอยูบนสะพานทอดเชื่อมระหวางสวรรคและแผนดิน4 แลวเอาหอก

นั้นจุมลงไปกวนผืนแผนดินโคลนนั้น เมื่อกวนไดที่แลวจึงยกหอกขึ้นมา ขณะนั้นเอง

โคลนจากปลายหอกไดหยดลงมาสุมกองรวมกันจนกลายเปนเกาะ เกาะนี้เรียกวาเกาะ

2 เทพเดี่ยวไรคูตางนับเปนหนึ่งรุน สวนเทพคูชายหญิงทั้งสิบนั้นหนึ่งคูนับเปนหนึ่งรุน 3 หอกศักดิ์สิทธิ์ประดับดวยอัญมณี เปนอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เหลาเทพสงมอบใหเพื่อเปนเครื่องหมายวา

ไดรับคำบัญชาจากเหลาเทพใหปฏิบัติหนาที่ 4 สะพานอะเมะโนะอุกิฮะฌิ (Amenoukihashi) สะพานในจินตนาการซึ่งเชื ่อกันวาเหลาเทพใช

เดินทางไปมาระหวางสวรรคกับพื้นพิภพ


7

โอะโนะโงะโระ (Onogoro)5

เทพทั้งสองไดลงมายังเกาะนั้นและสรางเสาศักดิ์สิทธิ์และพระราชวังอันใหญโต

ขึ้น จากนั้นเทพอิสะนะกิไดถามเทพหญิงอิสะนะมิวา “รางกายของเจามีสภาพเปน

อยางไรหรือ” เทพอิสะนะมิตอบวา “รางกายขามีสภาพสมบูรณด ีแตมีอยูสวนหนึ่ง

แหวงหายไปไมสมบูรณ” เทพอิสะนะกิจึงกลาววา “รางกายขามีสภาพสมบูรณดี แต

มีอยูสวนหนึ่งยื่นเกินออกมา ถาอยางนั้นขาจะเอาสวนที่ยื่นเกินออกมาของรางกายขา

สอดใสเขาไปในสวนที่แหวงหายไปของเจา แลวเราสองคนก็สรางผืนแผนดินกัน

ขึ้นมา เจาคิดวาอยางไร” เทพอิสะนะมิตอบวา “ตกลงตามนั้น”

แลวเทพอิสะนะกิจึงกลาววา “ถางั้นขากับเจาจะเดินวนรอบเสาศักดิ์สิทธิ์นี ้

พอวนมาเจอกันก็ทำพิธีแตงงานกัน” พอตกลงกันดังนั้นแลวเทพอิสะนะกิก็กลาววา

“เจาจงเดินวนมาเจอขาจากทางขวา สวนขาจะเดินวนมาเจอเจาจากทางซาย” พอ

ทั้งสองเดินวนมาเจอกันดังที่ไดตกลงกันไว เทพอิสะนะมิก็กลาวขึ้นมากอนวา “อา

ทานชางเปนผูชายที่วิเศษเหลือเกิน” จากนั้นเทพอิสะนะกิจึงกลาวขึ้น “อา เจาชาง

เปนผูหญิงที่วิเศษเหลือเกิน” หลังจากทั้งสองฝายไดกลาวจบ เทพอิสะนะกิจึงกลาว

กับเทพอิสะนะมิวา “ผูหญิงกลาวขึ้นมากอนไมเปนการสมควร” แตทั้งสองก็ไดทำพิธี

แตงงานกันที่สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์นั้นและไดใหกำเนิดฮิรุโกะ (Hiruko)6 บุตรผูพิการ

ออกมา ทั้งสองจึงเอาบุตรผูพิการนี้ใสไวในเรือที่ทำจากตนอะฌิแลวลอยน้ำทิ้งไป

5 เกาะในจินตนาการไมมีอยูจริง แตสันนิษฐานวานาจะมีตนเคามาจากเกาะตาง ๆ ที่อยูในชองแคบ

ระหวางเกาะอะวะจิ (Awaji) กับจังหวัดวะกะยะมะ (Wakayama) ในปจจุบัน 6 ในวรรณกรรมนิฮนโฌะกิ (Nihonshoki) ไดเลาถึงฮิรุโกะ บุตรผูพิการเชนกันวา เวลาผานไป 3 ป

แลวก็ยังเดินไมได


8

ถัดมาจึงไดใหกำเนิดเกาะอะวะ (Awa)7 ซึ่งก็ไมนับรวมเปนบุตรของทั้งสองอีกเชนกัน

เทพทั้งสองจึงไดปรึกษากันวา “บุตรที่พวกเราใหกำเนิดออกมานั้นไมสมบูรณ

เรานาจะไปแจงแกทวยเทพทั้งหลายดีกวา” ทันใดนั้นทั้งสองก็ขึ้นไปยังสรวงสวรรค

ทะกะมะโนะฮะระ (Takamanohara) เพื่อรับคำชี้แนะจากทวยเทพทั้งหลาย ทวยเทพ

ไดออกคำสั่งใหนำเอากระดูกบาของกวางมาเผาแลวไดกลาวทำนายวา “ผูหญิง

กลาวคำพูดออกมากอนไมเปนการสมควร พวกเจาจงกลับลงไปแลวกลาวคำพูด

ใหมอีกครั้ง” เทพทั้งสองจึงกลับลงมาแลวเดินวนรอบเสาศักดิ์สิทธิ์นั้นเชนเดียวกับ

คราวกอน จากนั้นเทพอิสะนะกิไดกลาวขึ้นมากอนวา “อา ทานชางเปนผูหญิงที่วิเศษ

เหลือเกิน” หลังจากนั้นเทพหญิงอิสะนะมิจึงกลาวขึ้น “อา ทานชางเปนผูชายที่วิเศษ

เหลือเกิน” พอกลาวเชนนั้นจบก็ทำพิธีแตงงานกัน บุตรที่ถือกำเนิดออกมาไดแกเกาะ

อะวะจิโนะโฮะโนะซะวะเกะ (Awajinohonosawake)8

ถัดมาไดใหกำเนิดเกาะอิโยะโนะฟุตะนะ (Iyonofutana)9 เกาะนี้มีรางเดียวแตมี

ส่ีหนา แตละหนาลวนมีช่ือเรียก ฝงเมืองอิโยะ (Iyo) เรียกวาเอะฮิเมะ (Ehime)10 ฝงเมือง

ซะนุกิ (Sanuki) เรียกวาอีโยะริฮิโกะ (Iiyorihiko)11 ฝ งเมืองอะวะ (Awa) เรียกวา

โอเงะทซุฮิเมะ (Oogezuhime)12 และฝงเมืองโทะซะ(Tosa) เรียกวาทะเกะโยะริวะเกะ

(Takeyoriwake)13

7เกาะในจินตนาการไมมีอยูจริง บางวาเปนเกาะคะมิจิมะ (Kamijima) ที่อยูระหวางชองแคบระหวาง

เกาะอะวะจิและจังหวัดวะกะยะมะในปจจุบัน 8เกาะอะวะจิในจังหวัดเฮียวโงะ (Hyougo) อยูทางฝงตะวันออกของทะเลเซะโตะอุชิ (Setouchi) 9เกาะชิโกะกุในปจจุบัน 10จังหวัดเอะฮิเมะในปจจุบัน อยูทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะชิโกะกุ 11จังหวัดคะงะวะ (Kagawa) ในปจจุบัน อยูทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะชิโกะกุ 12จังหวัดโทะกุฌิมะ (Tokushima) ในปจจุบัน อยูทางทิศตะวันออกของเกาะชิโกะกุ 13จังหวัดโคชิ (Kouchi) ในปจจุบัน อยูทางทิศตะวันตกของเกาะชิโกะกุ


9

ถัดมาไดใหกำเนิดบุตรลำดับที่ 3 คือ เกาะโอะกิโนะมิทซุโกะ (Okinomitsuko)

หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาอะเมะโนะโอะฌิโกะโระวะเกะ (Amenooshikorowake)14

จากนั้นไดใหกำเนิดเกาะทซุกุฌิ (Tsukushi)15 เกาะนี้ก็มีรางเดียวแตมี 4 หนา

แตละหนาลวนมีช่ือเรียก ฝงเมืองทซุกุฌิ (Tsukushi) เรียกวาฌิระฮิวะเกะ (Shirahiwake)16

ฝงเมืองโทะโยะ (Toyo) เรียกวาโทะโยะฮิวะเกะ (Toyohiwake)17 ฝงเมืองฮิ (Hi) เรียกวา

ทะเกะฮิมุกะฮิโตะโยะกุชิฮิเนะวะเกะ (Takehimukahitoyokuchihinewake)18 ฝงเมือง

คุมะโซะ (Kumaso) เรียกวาทะเกะฮิวะเกะ (Takehiwake)19

ถัดไปไดใหกำเนิดเกาะอิกิ (Iki) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาอะเมะฮิโตะทซุบะฌิระ

(Amehitotsubashira)20 จากนั้นไดใหกำเนิดเกาะทซุฌิมะ (Tsushima) หรือเรียกอีก

ชื่อหนึ่งวาอะเมะโนะซะเดะโยะริฮิเมะ (Amenosadeyorihime)21 ถัดไปไดใหกำเนิดเกาะ

ซะโดะ (Sado)22 ลำดับถัดไปไดใหกำเนิดเกาะโอยะมะโตะโตะโยะอะกิส ุ (Ooyamato-

toyoakizu) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาอะมะทซุมิโซะระโตะโยะอะกิสุเนะวะเกะ (Amatsumi-

14 เกาะโอะกิในจังหวัดฌิมะเนะ (Shimane) ในปจจุบัน สวนหนาของเกาะประกอบดวยเกาะ

3 เกาะ ดังนั้นจึงถูกเรียกวา “โอะกิโนะมิทซุโกะ” โดยคำวา “มิทซุโกะ” หมายถึง แฝดสาม 15 เกาะคิวชูในปจจุบัน 16 จังหวัดฟุกุโอะกะ (Fukuoka) ในปจจุบัน อยูทางทิศเหนือของเกาะคิวชู 17 จังหวัดโออิตะ (Ooita) ในปจจุบัน อยูทางทิศตะวันออกของเกาะคิวชู 18 บริเวณจังหวัดคุมะโมะโตะ (Kumamoto) จังหวัดซะงะ (Saga) และจังหวัดนะงะซะก ิ (Nagasaki)

อยูทางแถบตะวันตกของเกาะคิวชู 19 บริเวณจังหวัดคะโงะฌิมะ (Kagoshima) จังหวัดมิยะซะก ิ (Miyasaki) และทิศใตของจังหวัด

คุมะโมะโตะอยูทางทิศใตของเกาะคิวชู 20 เกาะอิกิในจังหวัดนะงะซะกิ อยูระหวางเกาะคิวชูกับคาบสมุทรเกาหลี อยูหางจากเกาะคิวชู

ออกไปราว 25 กิโลเมตร 21 เกาะทซุฌิมะในจังหวัดนะงะซะกิ อยูระหวางเกาะคิวชูกับคาบสมุทรเกาหลี 22 เกาะซะโดะในจังหวัดนีงะตะ (Niigata)


10

soratoyoakizunewake)23 และเนื่องจากเกาะทั้งแปดนี้ถือกำเนิดขึ้นมาเปนอันดับแรกจึง

เรียกประเทศของเรา (ประเทศญี่ปุน) นี้วา “โอยะฌิมะกุนิ (Ooyashimakuni ประเทศ

แหงเกาะทั้งแปด)”

หลังจากใหกำเนิดเกาะใหญทั้งแปดแลว ขณะจะกลับยังเกาะโอะโนะโงะโระ

ก็ไดใหกำเนิดเกาะคิบิโนะโกะ (Kibinoko) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาทะเกะฮิกะตะวะเกะ

(Takehikatawake)24 ถัดไปไดใหกำเนิดเกาะอะสุกิ (Azuki) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวา

โอโนะเดะฮิเมะ (Oonodehime)25 ถัดไปไดใหกำเนิดเกาะโอฌิมะ (Ooshima) หรือเรียก

อีกชื่อหนึ่งวาโอตะมะรุวะเกะ (Ootamaruwake)26 ถัดไปไดใหกำเนิดเกาะฮิเมะ (Hime)

หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาอะเมะฮิโตะทซุเนะ (Amehitotsune)27 ถัดไปไดใหกำเนิดเกาะ

ชิกะ (Chika) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาอะเมะโนะโอะฌิโอะ (Amenooshio)28 ถัดไปไดให

กำเนิดเกาะฟุตะโงะ (Futago) หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งวาอะเมะฟุตะยะ (Amefutaya)29

ตั้งแตเกาะคิบิโนะโกะจนถึงอะเมะฟุตะยะรวมจำนวนทั้งสิ้น 6 เกาะ

หลังจากที่เทพอิสะนะกิและอิสะนะมิไดใหกำเนิดเกาะตาง ๆ เสร็จแลวก็ให

กำเนิดทวยเทพ เทพที่ถือกำเนิดขึ้นมาคือเทพโอโกะโตะโอะฌิโอะ (Ookotooshio เทพ

แหงความสำคัญของการกอกำเนิดแผนดิน) ถัดไปคือเทพอิวะทซุชิบิโกะ (Iwatsuchi-

biko เทพแหงหินและดิน) ถัดไปคือเทพหญิงอิวะซุฮิเมะ (Iwasuhime เทพแหงหินและ

23 เกาะฮอนชูในปจจุบัน ชื่อเกาะนี้หมายถึง ดินแดนที่อุดมสมบูรณไปดวยธัญพืช 24 คาบสมุทรโคะจิมะในปจจุบัน เมื่อกอนยังอยูในสภาพที่เปนเกาะอยู 25 ปจจุบันคือเกาะโฌโดะฌิมะ (Shoudoshima) ในจังหวัดคะงะวะ ชื่อเกาะหมายถึง ถั่วแดง 26 เกาะโอฌิมะทางทิศตะวันออกเฉียงใตของจังหวัดยะมะงุชิ (Yamaguchi) 27 สันนิษฐานวานาจะเปนเกาะฮิเมะฌิมะทางตอนเหนือของคาบสมุทรคุนิซะกิ (Kunisaki) 28 หมูเกาะที่ประกอบดวยเกาะ 5 เกาะอยูในจังหวัดนะงะซะกิ 29 เกาะทางทิศใตของหมูเกาะ 5 เกาะในจังหวัดนะงะซะกิ ชื่อเรียกหมายถึง เกาะแฝดชายหญิง


ตำนานเทพและกำเนิดประเทศญี่ปุ่น japan

Education