بیداری مجموعه اشعار

دفتر چهارم

حسین خوش نظر ) حزین (

شمع پر فروغ

فروغ پر شمع اى

تابيد زمان و زمين بر ، تو فروغ ديروز

تابد آسمان قلب از امروز

فروغ پر شمع اى

تو كنار اكنون ، تو هاى پروانه

شوند مي سيراب ، دگر گردشى در

آسمان در نورت

ست اى ستاره شب هر

شب هاى نيمه در ، شب هاى پروانه

دگر گردشي در

كنند مى نوحه يا ، نوا تو ياد با

فروغ پر شمع اى

اند گشته تاب بى ، تو هاى پروانه

زمان ظلمت اين ، زمين ظلمت اين

شده كش پروانه

زمين ظلمت از

آسمان سوى رو ، همه ها پروانه

كنند مى پرواز

عاشقان جمع در ، تو كنار در تا

دگر گردشى در

شند نور سيراب

27شهريور 5

آقا جون اينجا نيا

جاي تو اينجا نيست

اينجا مرداي خدا در غل و زنجيرن همه

سينه هاشون پر بغض

دستهاشون بسته

دالشون بشكسته

درب و داغونن همه

خيلي وقته دالشون خوني شده

زبونا بريده شد

دهنا دو قفله شد

قلما شكسته شد

همه درها بسته شد

تو غريبي ميدونم

ما هم غريبيم به خدا

سفره ي ما پر دلواپسيه

ماكه پارتي نداريم

غم ما هم بي كسيه

غم سنگيني نشسته همه جا

تو غريبي به خدا اينجا نيا

كس و كار ما تويي

توام كه غايب شده اي

گريه مي كنيمي دونم دلت گرفته داري

مي دونم درد تو بيشتره تحمل مي كني

صبر ما تموم شده ، تورو خدا اينجا نيا

آقاجون مارو ببر، پيش خودت پيش خدا

يادش بخير

اون روزا ، اون قديما ، يادش بخير

قصه ها سبز بودن

غصه ها كمرنگ بودن

آب ها آبي بودن

شبا مهتابي بودن

ياس روي چينۀ ما مأوايي داشت

بوي بارون تو فضاي خونۀ ما جايي داشت

گلها عطري داشتن

آدما چتري داشتن

بوم خونه اگه چه كاگلي بود

سقف هر خونه تيرِ چوبي و توفال كوبي بود

اطاق هر خونه اي چند رف داشت

طاقچه ي هر خونه اي يك دف داشت

زنهاي همسايه عصرا مي زدن

پسرا مي خوندن

دخترا مي رقصيدن

گل اومد بهار اومد هر جايي بود

خنده و قهقهه ها هم جاري بود

گل مي داد باغچه ي ما

با يك گلش صفايي داشت طاقچه ي ما

كنار طاقچه ي ما يك چپق قديمي بود

دور اون نقره كوبي

با هزار نگين رنگ و وارنگ

مال آق بزرگ بودش

ق مي كرد وقتي اون رو چا

آتيشش رو داغ مي كرد

تمام فضاي خونه دودي بود

واسه بچه ها از اون چه سودي بود

قديما يادش بخير

توي هر سفره اي بوي نوني داشت

كله جوش

آش رشته آش جو

اشكنه يا تاس كباب

آبه گوشتي داشتيم

ترشي ليته كنارش هميشه مي ذاشتيم

سيبيل بابام كمي تابيده بود

رو لباش هميشه خنده جاري بود

رو لباش هميشه خنده جاري بود

قديما يادش بخير

قديما يادش بخير

عروسي رعنا

در ده باال

بود مهماني

ما همه رفتيم

يك عروسي بود

عروسي رعنا

مي شناسي اش

دختري زيباست

با حيا و نجيب

كار او قالي ست

يا كه قاليچه

دست او زخمي ست

دل او خوني ست

در دل سرداب

دار قالي بود

قالي رعنا

دخترك از صبح

تا شب تاريك

مي زند تاري بر دل قالي

قوت او چون است

تكه ناني خشك

كاسه اي از كشك

به كجا رفتم

قصه ي رعنا غصه ي رعنا

اندكي گفتم

دخترك آمد

سر سبزي كنار او پ

دستشان با يكدگر شده معجون

نامش عباس است

هر دو همكارند

كارشان رنج است

حاصلش گنج است

نه براي او

پس براي كه

زالويي ديگر

به كجا رفتم

قصه ي رعنا غصه ي رعنا

قصه ي عباس غصه ي عباس

اندكي گفتم

در سكوت مي گفتم

پيرمرد آمد

مرشد ده بود

نقل مهماني

كالم پير ده بود

باخودش مي گفت

به صداي بلند

كار ما رنج است

نان ما خشك است

آب در مشك است

همه خنديدند

عده اي گفتن

پير خل گشته

عده اي گفتن

مردمي بودند

مردمي بودند ، حرمتي داشتن روزي

عزت و قدرت ، شوكتي داشتن روزي

رهبري واال ، سيدي آقا ، مرشدي موال

عاشق مردم ، ناجي مردم

گرد بادي شد ، پير مردم را

با خودش او برد

بعد از او مردم ، جنگ جويي بي سپر بودند

كارشان اين شد ، خون دل خوردن

باد سرخ آمد ، خوشه هارا چيد

هر گلي پر پر ،

بركه ها خشكيد

چشمه ساران را ،

او فرو بلعيد

ماهيان در آب ، تشنه مي مردند

خون مرغان را ، در هوا خوردند

كركسان پير ، جاي سيمرغ اند

روبهان زشت ، جاي هر شيراند

ماهيان در آب تشنه مي ميرند

ندروبهان زشت جاي هر شير

سردار جنگل

آي كوچك خان ، اي ابر مرد بزرگ

اي سزاوار ترين جنگل سبز

جنگل سبز شمال

زندهء خون شهيدي چون توست

زندهء خون تو و يارانت

معني كوچك را فهميدم

به بزرگي همه تاريخي

و در اين خطه سرسبز قشنگ

نفست را و صداي قدمت را همه جا مي شنوم

حال ، مهمان توام، جنگلي مرد خدا

روح پاكت همه جنگل را، چون مهي پوشانده

يد و شنيد و به هر سو كه نظر باز كني ، مي توان د

و روح پاكت و صداي ملكوتي تورا

هر درختي كه تو مي بيني اوست

جنگل سبز شمال ريشه در خون شهيدان دارد

روح مردان خدا ، روح سرداران ظلم ستيز

ساري و جاري و پيداست هنوز

اي ابر مرد بزرگ، من تورا مي بينم بر فراز جنگل

تو همان جنگل سبز دو هزاري

جنگ و ستيزي كه پر از خاطره

تو همان جنگل سبز سه هزاري كه پر از راز و نيازي

دل من مي شنود صوت قرآن تورا

صوت تكبير تو هر جا جاري ست

كار بسيار بزرگي كردي

تو عقابي هستي كه جهان زير پرت چون كاهي ست

رود ها نام تورا مي خوانند

باد هم شعر تورا

نفس سبز درخت

مي داندقصه ظلم ستيزي تو را

جنگلي مرد خدا

مرد سجاده نشين

اين زمين قدر تورا مي داند

نفس سبز دلم ، در دل جنگل تو

شعر مردي تورا مي خواند

بيداري

نشانه ها نشانه ها

هزار تير و نيزه ها

نشانه ها من و تو ايم

كجاست نفت و چاه ها

سراب آب سفره ها

ميان اين خرابه ها

امير من تقي من ،

كبير رگ بريده ها

در اين سراب تشنگي ميان اين خرابه ها

نه بويي از اميد هست ،كه پر شده سلول ها

زبان بريده كم نبود ، بريده شد زبان ها

گرسنه ها برهنه ها به روي گنج خفته ها ،

هزار خانه خراب ،هزار سفره تهي

هزار مرد خسته جان ،به لب رسيده جان ها

به نسل نو نظاره كن

چو بي كسان جان به لب

نه كار و كسب و خانه اي

نه همسري نه همدمي

اميدشان به آب رفت

وليّ شان به خواب رفت

كجاست آن دالر ها

عجيب ملتي شديم

محافظت فقط كنيم

ز مرز ها و چاه ها

اگر كه كشته هم شويم

ز بهر سرزمينمان

بهشت آن طرف شود بهاي خون سرخ ما

در اين طرف فالكتي رسد به خانواده هاي ما

اگر كه نفت ما شود دو صد دالر بشكه اش

گرسنگان گرسنه تر

دالر آن نصيب اين شغال ها ، شغال ها

زبان بريده مي شود ، قلم شكسته مي شود

و گرنه كشته مي شوي به دست اين شغال ها

تقي زنده تا ابد

خفته كبير كربال

امير رگ بريده ها

ارف عاشق وطنع

عشقي غرق خون شده

نسل جوان مسخ شده

از اين وطن حذف شده

خمار و بيمار شده

همه گرفتار شده

حنجره ها پاره شويد

همدل و هم ناله شويد

ناله نه، فرياد زنيد

داد ز بيداد زنيد

مجموعه ای از دوبیتی ها

عشق در عالم نمی گنجــــــــد خداست

زانش تمام انـبـیـا ســــــــت ذره ای

مصطفی عشق است و دختش فاطمه)س(

هم علی و فاطمه)س( ، هم مصطفی سـت

هر راه مرو که راست کوتاه تر است

از منحنی و شکسته آســـوده تر است

سـت همره تو خدا راه راستی در

درمنحنی و شکسته شیطان بدر است

تو دیدی را راست افسوس که راه

در کجـی بغلتـیـدی تو بر گشتی و

درآ باز نما توبه بشــو اصالح

باشد که ز لطف حق ِخجل گردی تو

او که من را زکوی خود رانده !

دل مانده او به پس چرا عشق

سر کویش چنان )حزین( گریم

تا دوباره به سوی خود خوانده

شوید سوی افالک خاک از عالم

شوید بی باک خدا همیشه در راه

سر را نشناس و پای و هر چیز دگر

گرفتـــار شوید او عشق آئیدو به

هر شب به سرای عشق شوریده شوید

اندر طلبش همیشـــه ژولیده شــوید

می از بگیرید وضو شب تا به سحر

شوریده شـویدسجاده نشین شوید و

منم از صبح به عشق شب میخانه

دیوانه منم دیار ُدردی کــش این

شب تا به سحر ساقی میخانه توئی

منم دیوانه چون مرغ سحر همیشه

منعم نکنید ، عشق ما خاکی نیست

دیوانه بخوانید مرا باکی نیســــــت

دیدیم خورشید نهان را به دمی ما

فراق او )حزین( گردیدیماز عشق

گیری سر راهت بنشستم که تو دستــم

پیری از تا ز خورشـــید جمالت برهم

آمدی تــــاب نیاوردم و بیهــوش شدم

درعجب گشتی از این عشق به وقت پیری

کنید این رنگ و ریا ز راه خود پاک

چاک کنید خود سینه خدا در راه

گردید زادش و خانه طلبیدحق را

چاه کنید مانند علی )ع( نظر به آن

از ازل نامت عزیز و عاشق هللا بودی

تا دم آخر عزیزم عضو جندهللا بودی

هر بالیی بر سرت آمد رضی هللا بودی

چون به راه راست رفتی تو عزیزهللا بودی

تقدیم به عموی عزیزم شادروان حاج عزیزهللا خوش نظر پدر شهیدان علی خوش نظر و

خوش نظر و جانباز حسن خوش نظر حسین

ز قبیله آبی تبار تو دریاستتو ا

تو از سالله خورشید نور تو زیباست

گناه خوردن گندم عجب عذابی داشت

زمین نه جایگهت بود آسمانت جاست

تقدیم به عموی عزیزم شادروان حاج ماشاهللا خوش نظر)معمار(

پدر شهید عباس خوش نظر

ذکر لب او همیشه یا زهرا بود

دست کرمش همیشه چون موال بود

او پیر غالم و عاشق عاشورا

سجاده نشین و همدمش زهرا)س(بود

)شکسته بند(تقدیم به پدر عزیزم شادروان حاج شکرهللا خوش نظر

که عمری پیر و مراد و مرشدم بود

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی ست