Παιδότυπος1
DESCRIPTION
Μαθητική εφημερίδα από το Ε1 του 88ου Δ.Σ. ΑθηνώνTRANSCRIPT
88ο Δ.Σ.Αθηνών
Χαλκοµατάδων 42
Αθήνα - Ριζούπολη
Ένα τεύχος αφιερωµένο στα δικαιώµατα των παιδιών
Τεύχος 1
Μάιος 2012
2 ευρώ Τα παιδιά µιλούν για τα παιδιά
Η UNICEF είναι η
οργάνωση του Ο.Η.Ε. για
τα παιδιά και ιδρύθηκε
στις 11 Δεκεµβρίου
1946 για να βοηθήσει τα
παιδιά µετά το τέλος του
Β΄Παγκοσµίου Πολέµου.
Έχει την έδρα της στη
Νέα Υόρκη και ο σκοπός
της είναι να φροντίζει και
να ικανοποιεί τις ανάγκες
των παιδιών σ΄όλο τον
κόσµο.
Στην Ελλάδα πρώτος
πρεσβευτής καλής
θέλησης της UNICEF
ήταν ο συγγραφέας
Αντώνης Σαµαράκης.
Από τον Τζώρτζη Ζ. Ε1
Τα παιδιά θέλουν να µεγαλώσουν
καλά!
«Όλα τα παιδιά του κόσµου έχουν
δικαίωµα να πάνε σχολείο και να
µάθουν γράµµατα, να παίζουν, να
µορφώνονται...»
Όλα τα παιδιά είναι ίσα!
« Τα παιδιά δεν πρέπει να
ξεχωρίζονται από το χρώµα του
δέρµατος, από τη θρησκεία ή από
την εθνικότητα. Όλα τα παιδιά του
κόσµου έιναι ίσα και έχουν τα
ίδια δικαιώµατα»
Λέµε όχι στη βία απ’ όπου κι
αν προέρχεται , όποια µορφή
κι αν έχει! Όχι στη σωµατική
όχι και στην ψυχολογική (όχι και
στην ενδοσχολική!)
Το δικαίωµα στην ειρήνη είναι
πανανθρώπινο και µας αφορά
όλους , µικρούς και µεγάλους
ανθρώπους, µικρούς και
µεγάλους λαούς!
ΤΤΤΑ παιδιά έχουν ταυτότητα. Είναι
µικροί πολίτες.
«Τα παιδιά είναι µικροί πολίτες κι
εποµένως µπορούν ελεύθερα να
λένε τη γνώµη τους... Και να τα
ρωτάνε τι τα απασχολεί...»
Τα παιδιά θέλουν να
µεγαλώσουν.Πρέπει να έχουν
φαγητό, υγεία και ασφάλεια.
«Το φαγητό είναι πολύ σηµαντικό
για την υγεία µας. Αν δεν
τρεφόµαστε σωστά δε θα
µεγαλώσουµε καλά. Πολλά
παιδιά όµως υποφέρουν από πείνα
στον κόσµο...».
«Η σωστή διατροφή και οι καλές
συνθήκες υγιεινής και η ασφάλεια
θεωρούνται πολυτέλεια στις
τριτοκοσµικές χώρες...»
Τα παιδιά κοροϊδεύουν τον Ασµάρ επειδή έχει άλλο
χρώµα κι άλλη θρησκεία...
Κωνσταντίνα
Τα παιδιά δεν πρέπει να δουλεύουν Πρέπει να
πηγαίνουν σχολείο και να µρφώνονται...
Νικόλ
Γιώργος Κ.
Γράφει η Αθηνά Καντέα—
Παπαδοπούλου Ε1
Μετά την ταινία —ντοκιµαντέρ που
είδαµε στην τάξη για τα παιδιά όλου
του κόσµου , νιώθω ότι εµείς τα
παιδιά θεωρούµε βαρετό να
πηγαίνουµε στο σχολείο, στο σούπερ
µάρκετ ή κάθε φορά που δε µας
αρέσει το φαγητό, το πετάµε. Όµως
δεν έχουµε σκεφτεί τα παιδιά σε
άλλες χώρες, αν έχουν φαγητό ή
εκπαίδευση ή τι κάνουν , πώς
περνούν την καθηµερινή τους ζωή... Γράφει η Ευγενία Πάσχου Ε1
“The right to be alive”
Μ’ αυτό το DVD της UNICEF που
είδαµε ένιωσα θλίψη και
στενοχώρια. Αυτά τα παιδιά αντί να
ζωγραφίζουν χαρούµενα,
ζωγραφίζουν πολέµους. Μακάρι να
µην είχε σκοτωθεί κανένα παιδί
στον κόσµο! Αν σκοτώνεις παιδιά
είναι σαν να σκοτώνεις ένα κοµµάτι
της γης...
Γράφει η Ηλιάννα Παναγιάρη Ε1
Δεν είναι δίκαιο να υπάρχουν
παιδιά τόσο αδικηµένα... Να µην
έχουνε νιώσει ποτέ τη χαρά και
να µην µπορούν να κάνουν όσα
κάνουµε εµείς. Να µην µπορούν να
παίζουν, να νιώσουν τη χαρά του
παιχνιδιού µες στην ψυχή τους και
να είναι πάντοτε θλιµµένα. Ότι
δεν είναι χαρούµενα µπορείς να το
καταλάβεις και µόνο από τις
ζωγραφιές τους...
Γράφει η Νικόλ Νάκε Ε1
Καθηµερινά πεθαίνουν 22.000
παιδιά. Τα παιδιά αυτά δεν
πεθαίνουν µόνο από αρρώστειες
αλλά δολοφονούνται κιόλας. Το πιο
συγκλονιστικό απ’ όλα είναι ότι κάθε
µέρα βλέπεις παιδιά στις χώρες της
Ευρώπης αλλά και σε άλλες
ηπείρους να είναι στους δρόµους και
να δουλεύουν προσπαθώντας να
µαζέψουν µερικά χρήµατα για να
ζήσουν µε κίνδυνο της ζωής τους!!!!!
Πρόγραµµα UNICEF «Τα παιδιά µιλούν για τα δικαιώµατά τους» από το Ε1
Ηλάννα
Όλα τα παιδιά έχουν ίσα δικαιώµατα...
σηµαίνει να ζεις στο δρόµο, γιατί
µόνο αν το ζεις το καταλαβαίνεις
πραγµατικά!!!!!
Το δικαίωµα να είσαι ζωντανός το
έχει ο καθένας µας. Όµως δεν είναι
αυτονόητο για όλα τα παιδιά, για
όλους τους ανθρώπους.
Όλοι αυτοί που παραβιάζουν τα
δικαιώµατα των παιδιών θα πρέπει
να ντρέπονται. Δεν µπορούν να
βάλουν τον εαυτό τους στη θέση
αυτών των παιδιών που υποφέρουν.
Όλοι πρέπει να κάνουµε κάτι για να
το ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ αυτό που
γίνεται!!
Όταν είδα όλα αυτά τα παιδιά που
ήταν στο δρόµο και οι άνθρωποι που
περνούσαν δεν έδιναν καµία σηµασία,
ένιωσα πάρα πολύ άσχηµα. Αυτό δεν
κάνουµε κι εµείς; Ο καθένας από
µας όταν βλέπουµε παιδιά που
ζητιανεύουν, κάνουµε ότι δεν
υπάρχουν. Οι πιο πολλοί
σκεφτόµαστε να τα βοηθήσουµε,
αλλά κανένας από µας δεν το κάνει,
γιατί, αν το πίστευε πραγµατικά,
κάπως θα βοηθούσε.
Εµείς, τα πιο πολλά παιδιά, δεν
µπορούµε να καταλάβουµε τι
Ας το σταµατήσουµε αυτό... Από την Ασηµάνθη Βαρζακάνου Ε1
Σελίδα 2
Αυτό που θέλω να πω µετά την
ταινία που είδαµε ειναι ότι :
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΟΙ.
Κι αυτό που πρέπει να
σκεφτόµαστε, όταν απαιτούµε να
µας πάρουν οι γονείς µας κάτι
και δε µας το παίρνουν, είναι ότι
υπάρχουν παιδιά στον κόσµο που
δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ!
Κι έχουν και πόλεµο στην
πατρίδα τους!!!
Ιωάννα Πουληµένου Ε1
Αθηνά
Γράφει ο Έντι Ισούφι Ε1
Καθηµερινά κακοποιούνται παιδιά σ’
όλο τον κόσµο, πεθαίνουν στον
πόλεµο, ψάχνουν στα σκουπίδια. Δεν
έχουν να φάνε. Φοβούνται την
επόµενη µέρα, αναρωτιούνται ακόµη
κι αν θα είναι ζωντανοί! Στις ΗΠΑ
ένα στα πέντε παιδιά κοιµάται
νηστικό!
Αλλού πάνε στον πόλεµο από µικρά
παιδιά. Στις ζωγραφιές τους
βλέπεις πολέµους, παιδιά
χτυπηµένα, αίµατα, σπίτια
γκρεµισµένα, κανόνια κι ελικόπτερα.
Αλλά µέσα τους θέλουν µια καλύτερη
ζωή χωρίς πολέµους και σκοτωµούς.
Εµείς εδώ ζούµε µια καλύτερη ζωή! Γράφει ο Γιώργος Κανάκης Ε1
Νιώθω πολύ στενοχωρηµένος για τα
παιδιά που πεθαίνουν όχι µόνο στην
Αφρική αλλά σε όλο τον κόσµο.
Πολύ λίγοι άνθρωποι πάνε να τα
βοηθήσουν. Επίσης είµαι πολύ
απογοητευµένος µε τις Η.Π.Α....
Εύχοµαι ειρήνη και ασφάλεια σ’ όλα
τα παιδιά του κόσµου!
Επίσης πολλοί πλούσιοι µπορεί να
είναι δυστυχισµένοι και να µην έχουν
ωραία ζωή όπως οι φτωχοί.
Τα παιδιά όλου του κόσµου θέλουν
να πηγαίνουν σχολείο και να είναι
ευτυχισµένα. Το κυριότερο είναι να
µη δουλεύουν. Κι αν είναι φτωχά δεν
θα πρέπει να κλέβουν.
Οι πλούσιοι πρέπει να βοηθήσουν τα
φτωχά παιδιά, τους άστεγους, τους
Γράφει ο Γιάννης Φιλιππαίος Ε1
Τα παιδιά σε κάποιες χώρες δεν
είναι υγιή, είναι ορφανά και δε ζουν
µια ευτυχισµένη ζωή.
Άλλα γίνονται κακά παιδιά, κλέβουν,
επειδή δεν έχουν τίποτα. Ούτε σπίτι
ούτε γονείς ούτε και φίλους.
Σε κάποιες άλλες χώρες γίνονται
πόλεµοι και µάλιστα εµφύλιοι και τα
παιδιά πάνε στον πόλεµο κι αυτά.
χτυπηµένους, τα ορφανά παιδιά
και να µην τα θέλουν όλα δικά
τους...
Κάθε παιδί στον κόσµο έχει δικαίωµα στη ζωή!
“All the invisible children” :προβληµατισµοί πάνω στην ταινία
Ευδοξία Ντελέζου Ε1
«Πολλά παιδιά σκοτώνονται άδικα! Ας
πούµε όχι στον θάνατο!»
Αν ζητήσεις από ένα παιδί που ζει
σε εµπόλεµη ζωνη να ζωγραφίσει
κάτι, θα ζωγραφίσει τη λύπη,
σφαίρες, στρατιώτες, παντού
καταστροφή...
Αν ζητήσεις από ένα παιδί που ζει
σε µια περιοχή που έχει ειρήνη και
ασφάλεια να ζωγραφίσει κι αυτό
κάτι, τότε θα ζωγραφίσει τη χαρά,
παιχνίδια, ανθισµένα λουλούδια....
Αν βάλεις δίπλα δίπλα αυτές τις
ζωγραφιές , φαίνεται µια διαφορά
που θα σε κάνει να
συνειδητοποιήσεις πολλά πράγµατα...
Συγκρίνοντας... Γράφει ο Τζώρτζης Ζαΐµης Ε1
«Οι µεγάλοι εκµεταλλεύονται
τα παιδιά που ζουν στους
δρόµους. Τους φέρονται
απαίσια, τα κακοποιούν, τα
σκοτώνουν....
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ‘ΧΕΙ!
ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ ΟΜΩΣ ΚΑΙ
ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ!!!»
Γιάννης Κίνοβας Ε1
Τα παιδιά µιλούν για τα παιδιά Σελίδες 3
Γιώργος Κανάκης
«Η ειρήνη για τα παιδιά είναι δικαίωµα»
Γιάννης Λυµητάκης
Γράφει η Αγγελική Σούλου Ε2
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κατά τη
γνώµη µου υπάρχουν για να
ψυχαγωγούν τον ελεύθερο τον
ελεύθερο χρόνο µας, όταν δεν έχουµ
τη δυνατότητα για κάτι άλλο. Όταν
όµως µας δίνεται η ευκαιρία για
κάποια άλλη δραστηριότητα που
αξιοποιεί καλύτερα τον χρόνο µας,
πρέπει να την προτιµήσουµε.
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν
θετική πλευρά και σε ορισµένες
περιπτώσεις είναι ωφέλιµα και
µπορεί να είναι δηµιουργική
απασχόληση για µας. Προσφέρουν
ποικίλες πληροφορίες και γνώσεις
(ιστορικές, επιστηµονικές κλπ),
οξύνουν την κρίση, αναπτύσσουν την
αντίληψη και γενικά καλλιεργούν
διάφορες διανοητικές ικανότητες.
Καθώς συνδυάζουν τη δράση και την
περιπέτεια, στοιχεία που
απουσιάζουν από την
καθηµερινότητά µας, εξάπτουν τη
φαντασία και ταυτόχρονα
διασκεδάζουν αποτελώντας έναν
ξεχωριστό τρόπο διαφυγής από το
άγχος, την πίεση και τη
µονοτονία της καθηµερινής
µας ζωής. Έχουν θετική
επίδραση στην επίδοση στο
σχολείο και την
επαγγελµατική µας
σταδιοδροµία αργότερα. Καλό
θα ήταν όµως να
ενηµερωνόµαστε για τους
κινδύνους που κρύβουν
κάποια απ’ αυτά. Να µάθουµε
να τα χρησιµοποιούµε µε
µέτρο και µέσα στα πλαίσια
της λογικής.
Όµως έχουν και τα αρνητικά
τους. Σύµφωνα µε έρευνες
τουλάχιστον το 92% των παιδιών
µεταξύ 4 και 17 ετών παίζουν
ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτό
αποτελεί ένα τεράστιο ποσοστό
επιρροής και κανείς δεν µπορεί να
γνωρίζει το πόσο µπορεί αυτή η
µορφή ψυχαγωγίας να διαµορφώσει
µε λάθος τρόπο την προσωπικότητά
µας. Τα παιδιά σ΄αυτή την ηλικία
τείνουµε να απορροφούµε γρήγορα
και να θέλουµε να µιµηθούµε ό,τι
βλέπουµε. Η τηλεόραση και τα
ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν είναι (από
µόνα τους) υπεύθυνα για την αύξηση
βίας στον κόσµο τις δύο τελευταίες
δεκαετίες. Δεν υπάρχει ικαµιά
επιστηµονική απόδειξη ότι τα
ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι
επιβλαβή, αλλά... Ένα από τα πιο
κοινά ιατρικά προβλήµατα που
σχετίζονται µε τα ηλεκτρονικά
παιχνίδια είναι η κακή σωµατική
διάπλαση των παιδιών που
διαµορφώνεται από την ανώµαλη—
κακή θέση παρακολούθησης
µπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης
ή του υπολογιστή. Τα παιδιά συχνά
παραπονούµαστε για πόνο στα χέρια
µας που προκαλείται όταν παίζουµε
πολλές ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια
κατά τη διάρκεια της ηµέρας.
Το σηµαντικότερο πρόβληµα στα
ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι η βία.
Μερικά σλόγκαν των διαφηµίσεων
είναι: «Σκοτώστε τους φίλους σας
χωρίς ενοχές» ή «Περισσότερη
διασκέδαση απ’ αυτή που
απολαµβάνετε όταν πυροβολείτε τη
γάτα του γείτονά σας» ή «Τόσο
εύκολο όσο αν σκοτώνατε ένα µωρό
µε τσεκούρι»!!!!!!
µόνο θα το βαρεθείς , αλλά θα έχεις
χάσει και πολύτιµο χρόνο από ένα
σωρό ωραιότερα παιχνίδια. Μάλιστα,
όλα τα παιχνίδια πρέπει να τα
συζητάς µε τους γονείς σου, γιατί
δεν είναι όλα κατάλληλα για την
ηλικία σου. Για δοκίµασε να µε
ακούσεις, µπορεί να σου βγει σε
καλό!
Όλα τα παιδιά θα παίξουµε
κυνηγητό, κρυφτό αλλά πιο πολύ
ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αν µας
αφήσεις θα παίζουµε όλη µέρα. Γι’
αυτό προσοχή εσείς οι γονείς! Όχι,
όχι, δε λέω να µας απαγορεύσουν τα
ηλεκτρονικά παιχνίδια, το αντίθετο!
Να παίζουµε µια, το πολύ δυο ώρες..
Γιατί, αν είσαι όλη µέρα εκεί, όχι
Δικαίωµα στο παιχνίδι; Ναι, αλλά ... Από το Ε2
Συµβουλή... Από τη Θεοδώρα Ταγκοπούλου Ε2
Σελίδα 4
«...Το άτοµο που παίζει όλη
µέρα ηλεκτρονικά παιχνίδια
αποµονώνεται από τους γύρω του
και χάνει την επαφή του µε το
περιβάλλον και την
πραγµατικότητα...»
Νίκος Σπυρόπουλος Ε2
Αγγελική Σούλου Ε2
Γράφει ο Δηµήτρης Τσακίρης Ε2
Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωµα στο
παιχνίδι. Με το παιχνίδι
ψυχαγωγούνται, διασκεδάζουν, αλλά
και µαθαίνουν.
Παλαιότερα τα παιδιά έπαιζαν πολλά
οµαδικά παιχνίδια αλλά και
επιτραπέζια. Σήµερα ο τρόπος
παιχνιδιού έχει αλλάξει. Τα
περισσότερα παιδιά παίζουν µόνα τους
ή µε παρέα στο σπίτι ηλεκτρονικά
παιχνίδια, τα λεγόµενα
βιντεοπαιχνίδια. Αρκετά απ’ αυτά,
όπως τα παιχνίδια στρατηγικής,
εξασκούν το µυαλό και απαιτούν από
τον χρήστη να σκεφτεί. Άλλα
προσφέρουν γνώσεις και συµµετοχή σε
ιστορικά γεγονότα. Υπάρχουν όµως και
παιχνίδια που προβάλλουν τη βία και
και κάνουν τα παιδιά επιθετικά, βίαια
και επικίνδυνα για τους γύρω τους
αλλά και για τον εαυτό τους.
Το πόσο τα βιντεοπαιχνίδια
επηρεάζουν τα παιδιά εξαρτάται από
το πόσες ώρες παίζουν. Έχει
παρατηρηθεί ότι παιδιά που παίζουν
ατελείωτες ώρες βιντεοπαιχνίδια
παρουσιάζουν εγκεφαλικές και
νευρικές διαταραχές, προβλήµατα
στην όραση αλλά και στον ύπνο τους.
Επίσης παρουσιάζουν αντικοινωνική
συµπεριφορά, είναι άτοµα µοναχικά
χωρίς άλλα ενδιαφέροντα. Γι’ αυτό
πρέπει να υπάρχει µέτρο στη χρήση
τους και να µη γίνεται κατάχρηση.
Γράφει ο Τζώρτζης Ζαϊµης Ε1
Σήµερα στο σχολείο είδαµε µια
ταινία για τα παιδιά που δεν
έζησαν ποτέ την παιδική τους
ηλικία είτε επειδή ήταν φτωχά
είτε λόγω πολέµου είτε λόγω των
γονιών τους.
Ένιωσα µεγάλη «καταπλάκωση»
ψυχολογικά, στενοχωρήθηκα
πολύ, αλλά µ’ έκανε να νιώσω
ευγνώµων για όλα τα αγαθά που
έχω στη ζωή µου, ενώ άλλα παιδιά
δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό
από τα δικά µου πράγµατα.
Ένιωσα µεγάλη λύπη για αυτά τα
παιδιά που λαχταρούν για ένα
παιχνίδι, που λαχταρούν για µια
µέρα στο σχολείο, που λαχταρούν
για µια µπουκιά ψωµί, που
σπαράζουν για µια καλύτερη ζωή...
Δικαίωµα στο παιχνίδι από το Ε2
All the invisible children: σκέψεις από το Ε1
Από την Ιωάννα και την Ευδοξία Ε1
Γράφει ο Χρήστος Κουστένης Ε2
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
προσφέρουν ψυχαγωγία, πρέπει
όµως να επιλέγονται µε βάση
κάποια κριτήρια. Το υλικό τους δεν
πρέπει να περιέχει σκηνές βίας και
τρόµου, άσχηµες φρασεολογίες και
να µας δίνουν αρνητικά
παραδείγµατα...
«Τα παιχνίδια µε βία είναι σαν
να σου µαγνητίζουν τον
εγκέφαλο και σου στέλνουν
µηνύµατα αγριότητας στο
µυαλό...»
Νικολέττα Σουρµπαίου Ε2
Τα παιδιά µιλούν για τα παιδιά Σελίδα 5
Caption describing picture or graphic.
«Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
είναι η πιο γνωστή µορφή
παιχνιδιού στην εποχή µας.
Είναι συναρπαστικά χάρη
στα χρώµατα και τα
ηχητικά εφέ τους. Μας
καρατάνε συντροφιά καθώς
δε χρειάζεσαι αληθινό
συµπαίκτη για να παίξεις.»
Σπυριδούλα Λύτρα Ε2
«Νιώθω πολύ τυχερή που
βρίσκοµαι στην Ελλάδα κι όχι
στην Αφρική που γίνονται
συνέχεια πόλεµοι.
Θα πω ένα µεγάλο ευχαριστώ
στους γονείς µου σήµερα, που
µε ανατρέφουν σωστά!»
Ευδοξία Ντελέζου Ε1
«Τα παιδιά του παραδείσου»
Γράφει ο Χρήστος Πάνος, Στ2
Η ταινία αυτή που είδα ήταν τέλεια.
Ήταν µια φτωχή οικογένεια στο
Ιράν, που εκείνη την εποχή τα
παπούτσια θεωρούνταν πολυτέλεια.
Οι πιο πολλοί κυκλοφορούσαν
ξυπόλυτοι! Η ταινία ξεκίνησε µε το
γιο της οικογένειας που πήγε στον
τσαγκάρη, για να φτιάξει τα
παπούτσια της αδερφής του.
Γυρνώντας από τον τσαγκάρη, πήγε
ν’ αγοράσει πατάτες κι άφησε τα
παπούτσια της αδερφής του απ’ έξω
απ’ το µαγαζί πάνω σε κάτι κουτιά...
Μετά...
Δε θα σας πω άλλα, γιατί πρέπει να
έχετε περιέργεια να τη δείτε. Αυτή η
ταινία λέγεται «Τα Παιδιά του
Παραδείσου». Σας προτείνω να τη
δείτε, γιατί θα σας συγκινήσει πώς
ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι και πώς
δούλευαν για να βγάλουν το ψωµί
τους, σε τι φτώχεια ζούσαν! Γι’ αυτό,
ακούστε µε, αξίζει να τη δείτε!
Φανταστείτε να ήσασταν στη θέση
τους! Τι θα κάνατε;
Γράφει η Ελένη Σαρρή Στ2
«Τα Παιδιά του Παραδείσου»
γυρίστηκαν στο Ιράν. Οι
οικογένειες εκεί ήταν πολύ
φτωχές. Το κάθε µέλος της
οικογένειας είχε µόνο ένα ζευγάρι
παπούτσια...
Στην αρχή µου φάνηκε πολύ
βαρετή αλλά στη συνέχεια είχε
µεγάλο ενδιαφέρον. Τα
συναισθήµατα που ένιωσα είναι
πάρα πολλά, κυρίως όµως λύπη,
στενοχώρια αλλά και χαρά.
Το συµπέρασµα είναι ότι πρέπει να
είµαστε χαρούµενοι, ακόµα και µ’
αυτά τα λίγα που έχουµε, για να
ξεπερνάµε κάθε εµπόδιο στη ζωή
µας!!!
Γράφει η Βάσια Κόλλια Στ2
«... Την είδα µε µεγάλο ενδιαφέρον.
Μέσα απ’ αυτή την ταινία κατάλαβα ότι
κάποιες οικογένειες δεν έχουν
χρήµατα ούτε για ν’ αγοράσουν
παπούτσια. Αυτό µου δηµιουργεί
λυπητερά συναισθήµατα , γι’ αυτό όλοι
πρέπει να προσφέρουµε χρήµατα ή ό,τι
άλλο µπορούµε σε τέτοιες
οικογένειες.»
Πολιτιστικό Πρόγραµµα:
« Η παιδική ηλικία και η σχολική ζωή στον κινηµατογράφο» από το Στ 2
Γράφει ο Παναγιώτης Στεργίου
Στ2
Θα ήθελα να ξαναδώ αυτή την
ταινία, γιατί µου άρεσε πάρα
πολύ. Βλέποντάς τη έµαθα να
µη χαλάω τα πράγµατά µου.
Άλλα παιδιά δεν έχουν να φάνε
ούτε λίγο ψωµάκι. Επίσης νιώθω
πολύ τυχερός που έχω τόσα
ζευγάρια παπούτσια και τόσο
πολλά ρούχα. Μακάρι όλα τα
παιδιά να έχουν φαγητό, νερό και
φροντίδα.
Ίσως αυτή η ταινία να είναι η
καλύτερη που έχω δει ποτέ
µου...
Γράφει η Εµµανουέλα Λιάρου Στ2
Η ταινία που είδαµε ήταν λίγο
µελαγχολική. Τα συναισθήµατά µου
είναι ανάµεικτα γιατί έδειχνε µια
οικογένεια φτωχή, η οποία
προσπαθούσε να ζήσει σε δύσκολα
χρόνια.
Γράφει η Νίκη Σάββα Στ2
Η ταινία αυτή ήταν καταπληκτική,
αλλά και λίγο στενοχωρετική. Στο
τέλος που ο µπαµπάς του Αλί βρήκε
χρήµατα και πλέον µπορούσε να
συντηρήσει την οικογένειά του,
ένιωσα πολύ όµορφα.
Σελιδα 6
«Τα σχολεία αυτής της χώρας
(Ιράν) είναι πολύ αυστηρά. Δεν
πρέπει ν΄αργήσεις στο µάθηµα,
γιατί ο διευθυντής δε θα
σ΄αφήσει να µπεις στο
σχολείο...»
Κωνσταντίνος Σφακιανάκης Στ2
«Το έργο µε τα παιδιά απ’ το
Ιράν ήταν τέλειο. Μου
δηµιούργησε συναισθήµατα
λύπης, αγάπης και χαράς.
Ελπίζω να ξαναδούµε µια τέτοια
ιστορία την άλλη Παρασκευή,
γιατί θα το χαρούµε όλοι πάρα
πολύ!»
Γιάννης Νυδριώτης Στ2
Νίκος Ανδριόουλος Στ 2
Γράφει
ο Νίκος Ανδριόπουλος Στ 2
Ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι από τους
καλύτερους ηθοποιούς όλων των
εποχών. Η βουβή ταινία που
είδαµε πριν µια εβδοµάδα µου
άρεσε, διότι µε έκανε να γελάσω
και να διασκεδάσω.
«Τα Δελφινάκια του Αµβρακικού»
µε έκαναν να καταλάβω πώς
αντιµετώπιζαν οι άνθρωποι τις
αρρώστειες τα παλιά τα
χρόνια. Η ταινία αυτή µου
άρεσε πάρα πολύ, γιατί µε
βοήθησε να καταλάβω κιόλας
ότι τα παλιά τα χρόνια οι
άνθρωποι ζούσαν φτωχά αλλά
καλά, ενώ τώρα πλούσια αλλά
άσχηµα...
«Στο Δέντρο που Πληγώναµε»
είδα πως τα καλοκαίρια τα
παιδιά τα περνούσαν
βοηθώντας τις µανάδες τους σε
διάφορες δουλειές.
Γέλασαν µε το χιούµορ και τις
γκάφες του Τσάρλι Τσάπλιν στην
ταινία « το Χαµίνι». Συγκινήθηκαν µε
την αγάπη και τη φροντίδα του Σαρλό
για το παιδί και µε τις προσπάθειές
του για να µην του το πάρει η πρόνοια.
Με αφορµή την ενότητα του
Οι µαθητές της Β΄ τάξης
συµµετείχαν φέτος στο εκπαιδευτικό
πρόγραµµα για τον κινηµατογράφο.
Οι προβολές ξεκίνησαν µε την
ταινία « Το ποντικάκι που ήθελε να
αγγίξει ένα αστεράκι». Ενστερνίστηκαν
το όνειρο του ποντικούλη και µαζί
του προσπάθησαν να
πραγµατοποιήσουν το όνειρό του.
Στη δεύτερη ταινία «τα
Δελφινάκια του Αµβρακικού»
βρέθηκαν σε ένα µικρό χωριό του
Αµβρακικού κόλπου.
Παρακολούθησαν τον Πέτρο και την
Ανθούλα να φροντίζουν το φυµατικό
φίλο τους, Πάνο και να πηγαίνουν µε
την παιδική ψυχή τους κόντρα στη
δυσκαµψία της τοπικής κοινωνίας.
Μετά µεταφέρθηκαν σ’ ένα
πολυαγαπηµένο τους χώρο, το
τσίρκο. Βίωσαν µαζί µε τον
«Ντάµπο το ελεφαντάκι» το
ρατσισµό λόγω της διαφορετικότητάς
του και συµµετείχαν στις
προσπάθειές που έκανε να
αντεπελξέλθει στις δυσκολίες του.
βιβλίου της Γλώσσας τους « τα
µάθατε τα νέα;», είδαν την ταινία « ο
Ψύλλος». Συµµετείχαν στις
προσπάθειες του Ψύλλου να εκδίδει
τη χειρόγραφη εφηµερίδα του και να
αντιµετωπίζει τον αρνητισµό όλων
των συγχωριανών του. Μετά την
προβολή, ξεκίνησαν να φτιάχνουν τη
δική τους εφηµερίδα.
Τέλος ταξίδεψαν µαζί µε
τους «Αζούρ και Ασµάρ» στη µακρινή
Αφρική κι έφτασαν µε τη φαντασία
τους µέχρι τη Μαγική χώρα για να
συναντήσουν τη µυθική Πριγκίπισσα
των Νεραϊδών.
Με το πρόγραµµα αυτό οι
µαθητές απόκτησαν καινούριους
φίλους, τους ήρωες των ταινιών κι
ένιωσαν µαζί τους χαρές, λύπες,
απογοητεύσεις, έζησαν περιπέτειες,
κινδύνευσαν και διασκέδασαν! Τώρα,
ανυποµονούν να ξαναταξιδέψουν σε
µακρινούς τόπους και να ζήσουν νέες
εµπειρίες…
Η δασκάλα της τάξης
Σία Δασουρά
Βουβός κινηµατογράφος και ελληνικός κινηµατογράφος
Το πρωτοσέλιδο της εφηµερίδας της Β΄ τάξης του 88ου Δ.Σ.
Αθηνών
Ζωγρζφιά από τη Β΄ τάξη
« Η παιδική ηλικία και η σχολική ζωή στον κινηµατογράφο» Από τη Β΄ τάξη
Η ταινία µε τον Τσάρλι
Τσσάπλιν ήταν υπέροχη.
Σε µερικά σηµεία γέλασα
πολύ και σε κάποια άλλα
συγκινήθηκα.
Ειρήνη Σύρρου Στ 2
Τα παιδιά µιλούν για τα παιδιά Σελίδα 7
Γράφει ο Αλέξανδρος
Ζαφειρόπουλος Δ1
Τι µπορούµε να κάνουµε για τα
παιδιά που καταπατώνται τα
δικαιώµατά τους;
Πολλά παιδιά από µικρή ηλικία
αναγκάζονται να δουλεύουν για να
βοηθήσουν τους γονείς τους. Αυτά
τα παιδιά δεν έχουν δικαιώµατα. Το
κράτος δεν πρέπει να επιτρέπει να
δουλεύουν τα παιδιά στα φανάρια.
Πρέπει να τα βοηθήσει να πάνε στο
σχολείο κι όχι να δουλεύουν. Επίσης
αν αυτά τα παιδιά δεν έχουν γονείς,
καλό θα ήταν να πάνε σε ένα ίδρυµα.
Επίσης η αστυνοµία πρέπει να κάνει
έλεγχο για να δει ποιος έβαλε αυτά
τα παιδιά να δουλεύουν στα φανάρια.
Οι οδηγοί κι εµείς τα άλλα παιδιά και
οι γονείς µας δεν πρέπει να
αδιαφορούµε αλλά να νοιαζόµαστε γι’
αυτά τα παιδιά.
προσπαθούν να
µαζέψουν χρήµατα,
όµως δεν ξέρουµε
ποιοι τα έχουν
βάλει.
Το κράτος λέει
στην αστυνοµία να
µη φέρεται καλά σ’
αυτά τα παιδιά.
Γράφει ο Ορέστης και η Κατερίνα
από το Δ1
Τα δικαιώµατα των φτωχών παιδιών
στην Ελλάδα πρέπει να είναι ίσα µε
τα δικαιώµατα των παιδιών που
έχουν σπίτι, ένα πιάτο φαγητό ζεστό
κι έχουν γονείς να τα φροντίζουν.
Τα παιδιά που δουλεύουν στα
φανάρια και πλένουν αυτοκίνητα
Αυτό είναι το λάθος του
κράτους. Κανονικά θα πρέπει το
κράτος να φτιάξει ιδρύµατα για
τα παιδιά εκείνα, για να έχουν
κι αυτά ένα πιάτο φαΐ και µια
ζεστή αγκαλιά. Οι νόµοι λένε
ότι τα παιδιά δεν πρέπει να
δουλεύουν, αλλά το κράτος δεν
εφαρµόζει τους νόµους!
Τα παιδιά των φαναριών από το Δ1
Ιωάννα Αβντουραµάνι Δ1
Τι µπορούµε να
κάνουµε για τα παιδιά;
Γράφει η Δήµητρα Κόλλια, η
Νάντια Γκορόγια, η Νικολέττα
Δηµοπούλου και η Σµαράγδα
Γαϊτάνου
Σ’ αυτή την εποχή που ζούµε πολλά
παιδιά χάνουν τα δικαιώµατά τους.
Μερικοί γονείς υποχρεώνουν τα
παιδιά τους να δουλεύουν και τα
εκµεταλλεύονται για να βγάζουν
χρήµατα.
Σε διάφορες χώρες του κόσµου οι
γονείς σπάνε τα χέρια των παιδιών
για να τους λυπούνται οι άνθρωποι ,
δεν στέλνουν τα παιδιά τους στο
σχολείο και τα βάζουν να
ζητιανεύουν.
Πολλές µητέρες τριγυρνάνε στους
σε δρόµους µαζί µε τα µωρά τους
στην αγκαλιά για να βγάζουν
χρήµατα. Αυτές όταν κάνει ζέστη ή
όταν κάνει κρύο βρίσκονται εκεί και
τα µωρά υποφέρουν.
Τον τελευταίο καιρό µε την
οικονοµική κρίση βλέπει κανείς όλο
και περισσότερα τέτοια παιδιά στους
δρόµους.
Ευχόµαστε αυτά τα παιδιά να
ξανακερδίσουν τα δικαιώµατά τους!
Τα χαµένα δικαιώµατα των παιδιών
Σελίδα 8
«Τα παιδιά έχουν δικαίωµα να
ζουν καλά!»
Ιωάννα Αβντουραµάνι Δ1
Η Τρίτη τάξη του σχολείου µας ζωγραφίζει
για τα παιδιά του τρίτου κόσµου και στέλνει τα µηνύµατά της!
Τα παιδιά µιλούν για τα παιδιά Σελίδα 9
Χρειάζοµαι φαγητό και
υγεία!
Χρειάζοµαι φροντίδα,
νερό, σπίτι,
εκπαίδευση,
Παιχνίδι...
Οι µαθητές της Γ΄
Μεγάλη επιτυχία είχε το πασχαλινό
παζάρι της τάξης µας!!
Όλα ξεκίνησαν όταν ο κύριός µας
µας είπε να φτιάξουµε πασχαλινές
λαµπάδες για µας και τους συγγενείς
µας. Εµείς αντιπροτείναµε σαν µέρες
αγάπης που ήταν να οργανώσουµε
µια φιλανθρωπική κίνηση αγάπης για
ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη
βοήθειά µας. Φυσικά δε µας πέρασε
απ’ το µυαλό ότι ταυτόχρονα θα
χάναµε και κάποιες ώρες
µαθήµατος!
(Δεν το νοµίζω!)
Είχαµε στο νου µας πολλά
φιλανθρωπικά ιδρύµατα για να
προσφέρουµε τα χρήµατα που θα
µαζεύαµε και, τελικά, µετά από
συζήτηση καταλήξαµε στην «Κιβωτό
του Κόσµου»!
Η «Κιβωτός του Κόσµου» είναι ένας
Μη Κερδοσκοπικός Οργανισµός
Ειδικής Μέριµνας και Προστασίας
Μητέρας και Παιδιού και φροντίζει
παιδιά που ζούσαν πριν σε συνθήκες
παραµέλησης και εγκατάλειψης,
χωρίς ιατρική φροντίδα, χωρίς
µέλλον, τα περισσότερα από
µονογονεϊκές οικογένειες και πολλά
χωρίς γονείς.
Αφού λοιπόν αγοράσαµε όλα τα
απαραίτητα υλικά για τις κατασκευές
µας, στρωθήκαµε στη δουλειά.
Είχαµε µόνο δύο εβδοµάδες στη
διάθεσή µας. Όλα τα παιδιά
βοήθησαν µε τον τρόπο τους...
(Μερικά τρώγοντας σοκολατάκια
από τα καλαθάκια προς πώληση!)
Τελικά το αποτέλεσµα ήταν
εκπληκτικό! Τους πάγκους
κοσµούσαν: στολισµένες λαµπάδες
(µικρές και µεγάλες), χάρτινα
καλαθάκια γεµισµένα µε σοκολατάκια
(όσα είχαν µείνει...), πασχαλινές
κάρτες, λαγουδάκια, κοτοπουλάκια,
πασχαλίτσες, ακόµα και βραχιολάκια
και γλειφιτζούρια. Όλα τα είδη είχαν
πολύ µεγάλη ζήτηση, έτσι ώστε
αναγκαστήκαµε να κάνουµε
καινούριες δηµιουργίες.
Στο τέλος η χαρά µας ήταν πολύ
µεγάλη, όταν συνειδητοποιήσαµε ότι
µαζέψαµε 250 ευρώ.
Η «Κιβωτός του Κόσµου» µας
έστειλε ευχαριστήρια επιστολή, στην
οποία µας τονίζει πως η προσφορά
µας τους βοηθάει πολύ στο έργο
τους και ότι έχει µεγάλη σηµασία
επειδή προέρχεται από παιδιά. Όλα
τα παιδιά της τάξης ασθανθήκαµε
µεγάλη χαρά και ικανοποίηση ππου
κάναµε κάτι τόσο σηµαντικό για
συνοµήλικούς µας, που θα τα κάνει
να νιώσουν καλύτερα!
Οι µαθητές και οι µαθήτριες
του Στ1
Το Στ1 µιλάει για το φιλανθρωπικό παζάρι του Πάσχα
Σελίδα 10
Η ευχαριστήρια απαντητική επιστολή της «Κιβωτού του Κόσµου» στους µαθητές και τις
µαθήτριες του Στ1 του 88ου Δ.Σ. Αθηνών
Η Δευτέρα τάξη ανησυχεί για το δικαίωµα σ’ ένα καθαρό περιβάλλον
Μηνύµατα των µαθητών της Β΄τάξης για την
προστασία του περιβάλλοντος:
Μη µολύνετε το περιβάλλον ( Ορφέας )
Μην καίτε τα δάση ( Βαγγέλης )
Μην πετάτε σκουπίδια στη θάλασσα ( Μαρίνα )
Μην κόβετε τα δέντρα ( Θεοδώρα)
Προστατεύουµε όλα τα ζώα που κινδυνεύουν να
εξαφανιστούν ( Δέσποινα )
Μην καταστρέφετε τα δάση ( Χριστίνα )
Προστατεύουµε τη φύση ( Νεφέλη )
Μην κόβετε τα λουλούδια ( Ιωάννα )
Τα δάση δίνουν οξυγόνο (Δηµήτρης Γκ. )
Μην πετάτε σπασµένα γυαλιά ( Πένυ )
Αγαπάµε τα ζώα ( Ρενάτο )
Φροντίζουµε τα ζώα και τα φυτά ( Μελίνα )
Σώζουµε τα ζώα που κινδυνεύουν ( Νικόλας
Ξ. )
Βοηθάµε τα ζώα ( Τόνια )
Κάνουµε ανακύκλωση ( Σπύρος )
Πετάµε τα σκουπίδια στους κάδους και όχι
στους δρόµους ( Ιωάννης )
Μη σπαταλάµε το νερό (Σοφοκλής )
Όταν φεύγετε από το δωµάτιο, κλείνετε το
φως (Δηµήτρης Κ.)
Για τις µετακινήσεις σας χρησιµοποιείτε το
ποδήλατό σας ( Γιάννης Σφ. )
Βάζετε τα ψώνια σας σε χάρτινες σακούλες
(Νικόλας Π. )
Όλοι µαζί να κάνουµε δεντροφύτευση
( Κωνσταντίνος )
Μαζεύουµε τα σκουπίδια από την παιδική χαρά
( Νίκος Στ.)
Ανακυκλώνουµε τις µπαταρίες ( Γιάννης Μ. )
Μην σπαταλάτε άσκοπα χαρτί (Αλέξης )
Προσοχή! Δεν ανάβουµε φωτιές στο δάσος
( Αλέξανδρος )
Αγαπάµε ό,τι µας δίνει ζωή (Θοδωρής)
Τα παιδιά µιλούν για τα παιδιά Σελίδα 11
Χαλκοµατάδων 42
Ριζούολη — ΑΘΗΝΑ
Τη συντακτική οµάδα
αοτελούν οι µαθητές και οι
µαθήτριες του Ε1
Βαρζακάνου Ασηµάνθη
Ζαΐµης Τζώρτζης
Ισούφι Εντουάρντο
Κανάκης Γεώργιος
Καντέα—Πααδοούλου Αθηνά
Καντήρη—Στεργίου Ναταλία
Καραγεώργος Μένιος
Κίνοβας Γιάννης
Μινέτου Κωνσταντίνα
Νάκε Νικόλ
Ντελέζου Ευδοξία
Παληµέρη Ρένια
Παναγιάρη Ηλιάννα
Πααγεωργή Μαριάνθη
Πάσχου Ευγενία
Πουληµένου Ιωάννα
Φιλιαίος Γιάννης
Χαµζάι Ηλίας (Ιλίρ)
Συντόνισε η δασκάλα της τάξης
του Ε1
Κα Μινιάρη Φωτεινή
Σταυρόλεξο
Οριζόντια
1. Οργανισµός που βοηθάει
παιδιά µε διάφορα πρβλήµατα.
3. Το .... ανήκει σε κάθε παιδί
5. Η ... Είναι δικαίωµα για όλα
τα παιδιά της γης (στο
σχολείο)
8. Η αγάπη είναι ... για πολλά
παιδιά
Κάθετα
2. Η ... είναι δικαίωµα για όλα τα παιδιά.
4. Η ... πολλών ανθρώπωνκάνει χιλιάδες παιδιά χαρούµενα
6. Η αγκαλιά ενός ανθρώπου µπορεί να είναι ένα πολύτιµο ... για κάθε
παιδί .
7. Κάθε .... σηµαίνει χαρά για τους γονείς.
τηλ. : 210 2530444
Fax: 210 2584974
E-mail: [email protected]
Ευχαριστούµε θερµά όλα τα παιδιά του 88ου Δηµοτικού Σχολείου, που στήριξαν την προσπάθειά µας. Οι µαθητές και οι µαθήτριες του Ε1
Συντακτική οµάδα
Ε1 88ου Δηµοτικού
Σχολείου Αθηνών
Μαριάνθη Γιώργος Ιωάννα Νικόλ
Αθηνά Έντι Ηλιάννα
Ηλίας Γιάννης Κ. Ασηµάνθη Τζώρτζης Μένιος
Γιάννης Φ. Ευδο ξία
Ευγενία
Κωνσταντίνα
Ναταλία Ρένια
Το διαβάσαµε και µας άρεσε πολύ. Ένα βιβλίο του
Γιώργου Μπότσου µε τίτλο «Πέτρα, ψαλίδι,
χαρτί»(Τα δικαιώµατα του παιδιού σε κόµικς), από
τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Επίσης επισκεφτείτε το site του συνήγορου του
παιδιού. Είναι ενδιαφέρον http://www.0-18.gr/